Centurion - Ελληνικά Transcript

117 Π.Χ. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκτεινόταν από την Αφρικανική έρημο ως την Κασπία Θάλασσα, αλλά το πιο μακρινό, πιο αδάμαστο μέτωπό της ήταν η Βόρεια Βρετανία. Σε αυτή την ανελέητη χώρα, ο Ρωμαϊκός στρατός αντιμετώπισε άγρια αντίσταση από έναν λαό γνωστό ως "Πίκτες". Χρησιμοποιώντας αντάρτικες τακτικές και το τοπίο προς όφελός τους, ανάσχεσαν την εισβολή. Το αδιέξοδο διήρκησε σχεδόν 20 χρόνια. Τώρα η Ρώμη έδωσε εντολές να τερματιστεί αυτή η στασιμότητα με οποιοδήποτε μέσο είναι αναγκαίο... ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ Ονομάζομαι Κουίντους Ντίας. Είμαι στρατιώτης της Ρώμης. Και αυτή δεν είναι ούτε η αρχή ούτε το τέλος της ιστορίας μου. 2 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΙΝΤΣ-ΤΟΥΘ-ΙΛ Η ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΗ ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ Δύο χρόνια στα σύνορα. Αυτό το μέρος είναι το χειρότερο του κόσμου. Ακόμα και η γη μάς θέλει νεκρούς. Εκατόνταρχε Ντίας, κάνει πολύ κρύο για να κάθεσαι στη σκοπιά. Δεν κάνω σκοπιά. Απλώς αναρωτιέμαι τι υπάρχει εκεί έξω. Η περίπολος επιστρέφει τα ξημερώματα. Πρέπει να κοιμηθείς λίγο. Όσο πιο πολύ μένουμε, τόσο πιο βαθιά ποτίζει τα κόκαλά μας το κρύο και η υγρασία. Και η βροχή δίνει τη θέση της μόνο στο τσουχτερό κρύο του βοριά. Ενώ χάνουμε γενναίους άνδρες από σήψη και κρυοπαγήματα, ο βασιλιάς των Πίκτων, Γκόρλακον, στέλνει στρατό κατά μήκος των συνόρων για επιδρομή κατά βούληση. - Κύριοι. - Καλησπέρα, κύριε. Κρύα βραδιά στο μέτωπο. Ο πατέρας μου πίστευε ότι για να νικήσεις πραγματικά έναν εχθρό, πρέπει να τον μάθεις καλύτερα από τον εαυτό σου. Αυτόν τον εχθρό τον γνωρίζω καλά. Περιορίζονται σε αυτό που αντέχουν, και δεν παρασύρονται σε ανοιχτή μάχη. Αντ'αυτού, ξύνουν τις πληγές μας μέχρι να ματώσουμε, κρύβονται στις σκιές σαν τα ζώα, χτυπούν βίαια και γρήγορα κι εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα. Με την αυγή, μετράμε τις απώλειες μας και σπέρνουμε τη γη με τους νεκρούς μας. Είναι ένα νέο είδος πολέμου, χωρίς τιμή, χωρίς τέλος. Πάμε! Πάμε! Μάρκους, πήγαινε στον Αγκρίκολα! Πύλη! Γρήγορα! Φύγε, στρατιώτη! - Γκράτους. - Σώσε τον εαυτό σου. Να πας στο διάολο! Πρέπει να τους σκοτώσουμε όλους. Αυτός μπορεί να φανεί χρήσιμος. Θα έρθει μαζί μας. Βιρίλους! Βιρίλους! ΓΙΟΡΚ ΦΡΟΥΡΑ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΛΕΓΕΩΝΑΣ Ο νικητής. - Έτσι μπράβο! - Ναι! Ξανά! Φτάνει πια! Αγωνίστηκες καλά, τώρα πιες μαζί μου. Σέπτους, κι άλλη μπύρα. Ξανά, Βιρίλους. Είσαι μεθυσμένος. Ένας άσχημος μεθυσμένος. Και όχι πολύ έξυπνος. Δεν φτάνουν οι δέκα φορές για να καταλάβεις πότε έχεις χάσει; Ανάθεμά σε! Ξανά! ’λλη μια φορά! Σέπτους, είσαι ο κριτής. Και πρόσεχε τα πλευρά μου. Έλα! Έλα! - Βιρίλους! Βιρίλους! Βιρίλους! - Νίκησέ τον ξανά. Βιρίλους. Βιρίλους. Δεν του αρέσει να χάνει. Σέπτους; Τι περιμένεις, διαταγή; Ας τους στριμώξουμε! Ανάθεμα, αυτό σε ξεμεθάει γρήγορα! Πότε θα μάθουν οι άνθρωποι να μην τα βάζουν με την Ενάτη; Κάποιοι λένε ότι δεν πρέπει να τα πίνεις με τους άντρες της Λεγεώνας. Σέπτους, παλιόφιλε, ξεχνούν ότι είμαι κι εγώ άντρας της Λεγεώνας. - Στρατιώτη, πολεμούσες; - Ο πόλεμος είναι η δουλειά μου. Έχω μήνυμα για τον στρατηγό σας. Δείξε μου, τώρα, πού βρίσκεται πριν σε μαστιγώσω. Ποιος είσαι εσύ; Είμαι ο προσωπικός απεσταλμένος του Κυβερνήτη Αγκρίκολα. Προτείνω να κατέβεις από το άλογο και να μου δώσεις το μήνυμά σου πριν σε μαστιγώσω! Στρατηγέ! Θα ήταν χαρά μου. Όλες οι άδειες ακυρώνονται. Ο Αγκρίκολα επιστρατεύει την 9η Λεγεώνα. Πάμε για πόλεμο, Σέπτους. Ειδοποίησε τους ανώτερους λεγάτους να αποστρατοπεδεύσουν και να προετοιμάσουν τους άντρες. - Συγγνώμη, Στρατηγέ, κύριε... - Γύρισε πίσω στον Αγκρίκολα αμέσως. - Πες του ότι ξεκινήσαμε μέσα σε μια ώρα. - Μάλιστα, Στρατηγέ. Κάθαρμα! Ώρα να πεθάνεις, Ρωμαίε. ’ρον. Γκόρλακον. Ήταν αγρότης μέχρι που σκοτώθηκε η γυναίκα του. Τότε άφησε το άροτρο και πήρε το σπαθί. ’λλαξε τον τρόπο που πολεμούσαν οι Πίκτες. Είχε αποτέλεσμα. ’λλαξε τα δεδομένα, έτσι τον έκαναν βασιλιά. Δεν θα υποκύψω! Τι σκοπούς έχει ο Αγκρίκολα για το λαό μου; -Ανάθεμά σε, Πίκτη! -Πότε θα στείλει το στρατό του στο Βορρά; Είμαι Ρωμαίος στρατιώτης! Δεν θα υποκύψω! Μάθε τον εχθρό σου, γιε μου. Η Ρώμη θα σε κάνει να ματώσεις γι' αυτό. Πρώτος εσύ, Εκατόνταρχε. ΚΑΡΛΑΪΛ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΓΚΡΙΚΟΛΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ Δεν με νοιάζει πώς θα το κάνεις, αλλά αφάνισέ τους. Και φέρε μου τον Γκόρλακον αλυσοδεμένο. Κυβερνήτη, εσείς είστε ο πολιτικός, εγώ είμαι ένας απλός στρατιώτης. Αλλά όχι τόσο απλός για να μην μπορώ να δω ότι ψάχνετε τρόπο να γυρίσετε στη Ρώμη. Πεθαίνω να πάω στη Ρώμη. Αυτό το μέρος είναι το νεκροταφείο της φιλοδοξίας. Και των ανδρών. Και δεν θα θυσιάσω τους δικούς μου ως πιόνια στο παιχνίδι σας. Κατάλαβα. Ας είμαστε ειλικρινείς, Στρατηγέ. Η κατάκτηση της Βρετανίας είναι χαμένη υπόθεση. Με ένα τολμηρό χτύπημα, θα μπορούσαμε να το αλλάξουμε όλο αυτό. Με την 9η Λεγεώνα υπό τη διοίκησή σας, μπορούμε να συντρίψουμε αυτόν τον εχθρό. Εσείς και οι άντρες σας θα μπορούσατε να αποσυρθείτε με πλούτο και τιμή. Οι άντρες μου έχουν αρκετή τιμή. Αρκετή ώστε να παρακούσουν μια άμεση διαταγή; Λοιπόν... Για να σκοτώσεις το φίδι, πρέπει να του κόψεις το κεφάλι. Πρέπει να βρω τον Γκόρλακον. Για αυτό, έχω κάποιον ειδικό στο νου μου. Στρατηγέ Βιρίλους, γνωρίστε την Εταίν, Βρίγαντας ανιχνεύτρια. Δεν μπορεί να μιλήσει, αλλά κυνηγά τα πάντα σε οποιοδήποτε έδαφος. Θα ορκιζόμουν ότι είναι μισή λύκος. Ζητώ συγγνώμη για τον θεατρινισμό, αλλά ήθελα να αποδείξω κάτι. Οι σκλάβοι δεν κοστίζουν τίποτα. Η εμπιστοσύνη είναι ανεκτίμητη. Δεν ξέρω αν πρέπει να την πολεμήσω, ή... Μουγγή είναι, όχι κουφή! - Έχω τους δικούς μου ανιχνευτές. - Όχι σαν αυτήν! Αυτή ξέρει τους Πίκτες. Γνωρίζει τις συνήθειές τους, τις κρυψώνες τους. Αυτή θα σας καθοδηγήσει στα βουνά. Γιατί κάθεται εκεί πέρα; - Σε κοιτάζει όλη νύχτα. - Το πρόσεξα. Δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω σου. Εσύ, έλα. Δεν έχει φωνή, χαζέ μπάσταρδε. Δεν έχει γλώσσα στο κεφάλι της, ανόητε. Δεν θα την πλησίαζα και πολύ. Δεν έχει γλώσσα, αυτό είναι τέλειο, Θα έχει... περισσότερο χώρο για αυτό. Να προσέχεις. Νομίζω ότι έτσι λένε οι Πίκτες το "άντε γαμήσου". Θα πρέπει να είναι καλή ανιχνεύτρια αφού μπορεί να βρει το πουλί σου. Νομίζω ότι είναι αγάπη. Θα δοκιμάσω με το μπασταρδόσκυλο αυτή τη φορά. Αναφορά. Τρεις Πίκτες αναβάτες και ένας αιχμάλωτος με τα πόδια. Νομίζω ότι μάλλον είναι Ρωμαίος. Εκατόνταρχε Ρέμους, πάρε τη φάλαγγα! Μείνε κάτω! Μείνε κάτω! Μείνε κάτω! Δεν θα αποσπάσουμε τίποτα από αυτόν. Δεν μπορούμε να παίρνουμε αιχμαλώτους. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Κορώνα ή γράμματα; Κορώνα. Κέρδισα. Συγγνώμη, φίλε. Οι διαταγές είναι διαταγές. Ευχαριστώ τους θεούς που με βρήκατε. Μην ευχαριστείς τους θεούς, αλλά αυτήν. Εταίν, ανιχνεύτρια Πίκτων. Αυτή σε βρήκε. Πώς σε λένε, στρατιώτη; Ονομάζομαι Κουίντους Ντίας. Υποδιοικητής. Φρουρά συνόρων Ιντς-τουθ-ιλ. Συγγνώμη που δεν μπορέσαμε να φτάσουμε νωρίτερα. - Είστε η αντικαταστάτρια φάλαγγα; - Όχι ακριβώς. Ονομάζομαι Τίτος Φλάβιος Βιρίλους, Διοικητής της Ενάτης Λεγεώνας. Ήρθαμε εδώ για μάχη. Τότε θα την έχετε. - Στρατηγέ. - Εκατόνταρχε Ντίας. Τώρα μοιάζεις με Ρωμαίο. Πώς αισθάνεσαι; Αμυχές και μώλωπες, κύριε. Θα φύγουν με τον καιρό. Μερικές φορές υπάρχουν ουλές που δεν μπορεί να δει κανείς. Γλύτωσες από τα νύχια του Γκόρλακον, αλλά πρέπει να σου ζητήσω να επιστρέψεις μαζί μας στη φωλιά του λιονταριού. Καλύτερα να γυρίσω πίσω στη μάχη, Στρατηγέ. - Μίλησες σαν στρατιώτης. - Μονομάχος. Ο πατέρας μου ήταν ο Σκιπίων Ντίας. Τον είδα να κερδίζει τον αγώνα που του έδωσε την ελευθερία του. Ήταν υπέροχος. Μου δίδαξε πώς να μάχομαι, πότε να επιλέγω τις μάχες μου. Έλα να γνωρίσεις τους άντρες. - Σέπτους. - Κύριε; Φέρε ένα ποτό σε αυτόν τον άντρα. Νομίζω ότι του αξίζει. Έλα κάθισε μαζί μας να ζεσταθείς. Πιες ποτό που το κέρδισες επάξια. Ευχαριστώ. Αύριο θα ιππεύσεις δίπλα μου. Ίσως να μου μάθεις κάτι για τη φιλοξενία των Πίκτων. - Θαξ. Μπόθος. - Κύριε. - Σέπτους, θα κάνω τους γύρους μου. - Κύριε. Καλησπέρα, Στρατηγέ. Δεν καταλαβαίνω λέξη από τη γλώσσα των Πίκτων. Αν με πιάσουν ποτέ, την πάτησα! Δεν έχω δει ποτέ στρατηγό τόσο αγαπητό στους άντρες του. Στην εκπαίδευση είναι δάσκαλός μας, στο γλέντι είναι πατέρας μας, στην ιεραρχία είναι αδελφός μας. Και στη μάχη είναι ο θεός που προσευ- χόμαστε για να σώσει τις ψυχές μας. Πού το διάβασες αυτό; Είναι γραμμένο στον τοίχο του καμπινέ, κύριε. - Μάλλον το έγραψε ο ίδιος. - Είναι ένα αδίστακτο, επικίνδυνο κάθαρμα. Και θα πέθαινα γι 'αυτόν χωρίς δισταγμό. Παγίδα! Φάλαγγα! Σχηματιστείτε! Γρήγορα! Ελάτε! Αφιππεύστε! Πηγαίνετε τα άλογα στα μετόπισθεν! Γερά! Γρήγορα! Έτοιμοι. Ασπίδες! Προσέχετε! Ό,τι κι αν βγει από την ομίχλη, διατηρήστε τον σχηματισμό. Κουίντους, πήγαινε στα μετόπισθεν. Πες στον Εκατόνταρχο Ρέμους να τραβήξει τη φάλαγγα πίσω. - Κάντε άνοιγμα. - Προσέχετε! Ετοιμαστείτε! Προσέχετε. Κρατήστε το σχηματισμό! Φερθείτε γενναία! - Κουίντους. - Μπόθος. - Τα κατάφερες. - Ναι. Αυτός ο άντρας μού έσωσε τη ζωή. Μπρικ, εδώ. - Ο Στρατηγός; - Όχι. Πρέπει να προχωρήσουμε. - Θα τα καταφέρεις; - Ναι. Έλα. Πάμε. Μέσα στο χάος της μάχης, όταν το έδαφος κάτω από τα πόδια σου είναι ένα μείγμα από αίμα, εμετό, κάτουρο, και τα σπλάγχνα φίλων και εχθρών τα ίδια, είναι εύκολο να στραφείς προς τους θεούς για τη σωτηρία. Αλλά οι στρατιώτες είναι αυτοί που πολεμούν και σκοτώνουν. Και οι θεοί ποτέ δεν βρέχουν τα πόδια τους. - Θαξ. - Ευχαριστώ τους θεούς που κάποιοι από εμάς επέζησαν. Μόνο εσύ; Μάκρος, δεύτερος λόχος. Λεωνίδας, κατώτερος ανιχνευτής και πελταστής. - Μόνο εμείς μείναμε; - Μας την έφεραν. Αυτό είναι όλο. Καιρός να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Πρέπει να βρούμε το σώμα του Στρατηγού. Του αξίζει πιο ευγενής τάφος από αυτόν. Ο Στρατηγός είναι ακόμα ζωντανός. - Είσαι σίγουρος; - Τους είδα να τον παίρνουν αλυσοδεμένο. - Προς τα πού; - Προς το Βορρά. - Τότε, ακολουθούμε βόρεια. - Θα κυνηγήσεις τους Πίκτες; Θα έχουν περιπολίες που θα σαρώνουν τα δάση για επιζώντες. Είναι σκέτη αυτοκτονία. Αν ο Στρατηγός είναι ζωντανός, είναι καθήκον μας. - Από πού ήρθες εσύ; - Από τα μαγειρεία. Μπράβο, στρατιώτη. Το όνομά μου είναι Τάρακ. Δεν είμαι στρατιώτης, είμαι μάγειρας. Όχι πια. Πάρτε ό,τι μπορείτε, τρόφιμα, όπλα. Πετάξτε τις πανοπλίες σας. Θα ταξιδέψουμε χωρίς βάρος. Σκατά! Αυτός ο Μάκρος πάει πολύ γρήγορα. Ήταν μαραθωνοδρόμος πριν καταταχτεί. Πώς το ξέρεις; Φτιάχνουμε το φαγητό, γνωρίζουμε τα πάντα. Καλυφθείτε. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να εμπιστευτούμε αυτή τη σκύλα. Ξέρω πού πήγαν τον Στρατηγό. Πάμε. Από εδώ. Στη σπηλιά. Ανεβαίνουμε στα στα βουνά. Πάμε! Ορίστε, λίγο φαγητό. Όχι! Δηλητηριώδη μανιτάρια. Μπορούν να σε σκοτώσουν μέσα σε λίγα λεπτά. Για αυτόν που δεν ξέρει, μοιάζουν με αυτά που είναι νόστιμα. Ευχαριστώ. Τάρακ. Ασσύριο όνομα, έτσι; Ναι. Αλλά δεν είναι το πραγματικό μου όνομα. Μου το έδωσαν. - Ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα; - Αμφιβάλλω αν μπορείς να το προφέρεις. Είναι από τα βουνά Χίντου Κους, όπου γεννήθηκα. Λεωνίδας, έτσι; - Από Έλληνα πατέρα, κύριε. - Έλα πιο κοντά στη φωτιά. - Εσύ από πού είσαι, Μπόθος; - Είμαι από το στρατό. Είναι το μόνο που ξέρω. Με μάζεψαν από το δρόμο, με εκπαίδευσαν και μου είπαν ότι μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Πες μου, λοιπόν, Μπόθος. Αισθάνεσαι καλύτερα ή χειρότερα; Μάκρος; Γλύτωσα τη ζωή μου τρέχοντας μακριά από τη Νουμιδία. Δεν σταμάτησα μέχρι που έφτασα στην Ελλάδα. Τότε άρχισα να τρέχω για άθληση. Τώρα τρέχω για τη ζωή μου ξανά. Όλοι μας είμαστε πολύ μακριά από τις πατρίδες μας. - Αυτό θα ήταν το τελευταίο μου ταξίδι. - Ακόμα μπορεί να είναι. Είχα βάλει στο μάτι ένα αγρόκτημα στην Τοσκάνη, όπου ο ήλιος ζεσταίνει το δέρμα. Μπρικ... Τι όνομα είναι αυτό; Συντομευμένο, κύριε... του Ουμπρικούλιους. Η μητέρα σου πρέπει να ήταν... σοφή. Κωμικός ήταν. Ώστε, λοιπόν, "Μπρικ" (τούβλο). Κοιμηθείτε λίγο. Θα κρατήσω σκοπιά εγώ πρώτος. - Στρατηγέ. - Πού είναι οι άντρες μου; Με τους θεούς σας. Προδότρα! Θα απαντούσε στην κατηγορία σου, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Ξέρεις γιατί; Ήταν παιδί όταν ήρθε σε εμάς αναζητώντας καταφύγιο. Το δικό της χωριό είχε σφαγιαστεί ως τιμωρία για αντίσταση στους Ρωμαίους. Για να παραδειγματίσουν, έκαψαν τα μάτια τού πατέρα της. Βίαζαν τη μητέρα της μέχρι που εκλιπαρούσε να πεθάνει. Η Εταίν ήταν αναγκασμένη να παρακολουθεί... ...πριν την βιάσουν και αυτήν. Και στο τέλος, της έκοψαν τη γλώσσα για να μην μπορεί να κακολογήσει την καταραμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Έφυγε βόρεια και ήρθε σε μας να βρει καταφύγιο. Την μεγαλώσαμε και την κάναμε μια από μας. Και όταν ενηλικιώθηκε, την στείλαμε πίσω σε σας, να προσποιηθεί υποταγή και να σας παραδώσει στα χέρια μας. Ο στρατός είναι ακόμα διάσπαρτος. Όταν βραδιάσει, μπαίνουμε. Ελάτε. Ελάτε. Μπρικ, Μπόθος, μαζί μου. Οι υπόλοιποι φυλάξτε την περίμετρο. Στρατηγέ. - Η Λεγεώνα; - Μόνο εγώ και μια μικρή ομάδα παραμένουν. Γαμώτο. Γαμώτο. Έλα. Αφήστε με. Βούλωσ' το. - Χρειαζόμαστε ένα τσεκούρι. - Φύγετε! Δεν θα σας εγκαταλείψουμε, κύριε. Ό,τι απέμεινε από τη Λεγεώνα διοίκησέ την εσύ. Φύγε τώρα. Πρέπει να φύγουμε. Φύγε τώρα! Γύρισέ τους πίσω στην πατρίδα. Αυτό για την Ενάτη. Πού είναι ο Θαξ; Έπρεπε να φροντίσει ένα μικρό πρόβλημα. Έχω το κράνος τού Στρατηγού. Πού είναι; Δεν μπορέσαμε να τον ελευθερώσουμε. Ελάτε. Ήρθαμε μέχρι εδώ για το τίποτα! Γαμώτο. Είδες τι έκανες; Πριν πεθάνεις, μάθε ότι αυτοί που το έκαναν αυτό δεν θα ζήσουν για να πουν την ιστορία σου. Ας ξεμπερδεύουμε, λοιπόν. Οι Ρωμαίοι φίλοι σου θα 'πρεπε να ξέρουν ότι το κρύο σίδερο δεν λυγίζει. Σπάει. Λοιπόν, τι περιμένετε; Με φοβάστε; Δεν είναι κανείς τόσο θαρραλέος; Ας δούμε από τι είσαι φτιαγμένη... λύκαινα. Πάμε! Ελάτε, πρέπει να συνεχίσουμε να προχωράμε όσο έχουμε το προβάδισμα. - Με τα πόδια; - Εκεί που διστάζουν, εμείς πρέπει να προχωρήσουμε. Συνεχίζουμε. Βόρεια. Αλλά η βάση μας είναι προς το νότο. Και εκεί είναι που θα μας ψάχνουν. Αφού δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε, πρέπει να τους ξεγελάσουμε. Κατευθυνόμαστε βόρεια, χάνουν τα ίχνη μας, γυρίζουμε πίσω, δυτικά, και μετά νότια. Μπορεί να πάρει μέρες, ακόμη και εβδομάδες. Το να απομακρυνθούμε από τα εχθρικά εδάφη, είναι η μόνη μας ελπίδα να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Πάμε! Θα χρειαστείς αυτό, Εκατόνταρχε. Εταίν, είσαι η οργή μου. Στείλε τα σώματά τους στην κόλαση και φέρε μου τα κεφάλια τους. Όταν σε κυνηγούν οι Πίκτες, δεν σταματούν ποτέ. Μπορούν να τρέχουν για ώρες, να ιππεύουν μέρες. Τρώνε ελάχιστα και κοιμούνται σπάνια. Η Εταίν, σαν τον λύκο, έμαθε να κυνηγάει από τη γέννησή της. Είναι εν μέρει λογική και εν μέρει ένστικτο. Διαβάζει το έδαφος, ψάχνει για σημάδια διερχομένων, βρίσκει το θήραμά της με επίμονη αναζήτηση και το παγιδεύει για να το σκοτώσει. Τώρα κυνηγά Ρωμαίους. Τώρα εμείς είμαστε το θήραμα. Γρήγορα! Συνεχίστε την πορεία! Σταματήστε! - Λέο, πρέπει να συνεχίσουμε! - Όχι. Πρέπει να ξεκουραστούμε. - Δεν μπορώ να συνεχίσω, κρυώνω πολύ. - Έλα, πάρ' τον. Μπρικ, βρες καταφύγιο, οπουδήποτε έχει απάγκιο. Αρκετά. Βοηθήστε με. Μας καθυστερεί. Δώσε μου εντολή και θα το φροντίσω εγώ. Θα ζήσουμε ενωμένοι ή θα πεθάνουμε χωρισμένοι... αρχίζοντας από σένα. Εσύ μπορείς να μείνεις απ' έξω, αν θέλεις, αλλά εγώ με την πρώτη ευκαιρία, θα το φροντίσω μόνος μου. Κακό του κεφαλιού σου. Όταν βάφουν τα πρόσωπά τους με μπλε χρώμα, είναι κάτι περισσότερο από απλός στολισμός. Είναι μια ιερή τελετή. Για τους Πίκτες σημαίνει, καλύτερα να πεθάνουν παρά να αποτύχουν. Γι' αυτούς σημαίνει ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτοί οι άνδρες είναι οι καλύτεροι που έχω δει ποτέ. Είμαι αρκετά άξιος για να τους οδηγήσω; Ο πατέρας μου μού έμαθε ότι στη ζωή, το καθήκον και η τιμή είναι πάνω απ' όλα. Ένας άντρας χωρίς λόγο τιμής δεν είναι καλύτερος από ένα κτήνος. Έδωσα υπόσχεση σε έναν στρατηγό να γυρίσω πίσω τους στρατιώτες του. Αυτή είναι η αποστολή μου. Αυτό είναι το καθήκον μου. Όχι κι άσχημα για Έλληνας. Ελάτε. Πιείτε το όσο είναι ζεστό. - Τι είναι αυτό; - Το στομάχι. Τα βρύα μέσα του είναι μισοχωνεμένα. Δοκίμασέ το, είναι καλό. Κουίντους. Θα τον άκουσαν από μίλια μακριά. Τι συμβαίνει; Πάμε! Γρήγορα! Πάμε! Πάμε! Από εδώ! Γρήγορα. Έλα, πάμε. Έλα, σήκω! Ελάτε! Έρχονται! - Πλησιάζουν. - Ελάτε! Πάρτε τα πόδια σας κι ανεβείτε. Έλα. Δώσε μου το χέρι σου! Όχι! Γαμώτο! - Πρέπει να πηδήξουμε. - Τρελάθηκες; - Κάν' το! - Να πάει να γαμηθεί. - Δεν μπορώ! - Ναι, μπορείς! Μπορείς να το κάνεις! Όχι! Τάρακ! Είσαι καλά; Έλα, ανέβα. - Πιάσ' τον. - Τον έπιασα. Πού είναι ο Τάρακ; Τον έχασα. Θαξ, Μάκρος; Πάμε να βγούμε. Έλα. Βγάλτε τους χιτώνες, θα μας γονατίσουν απ' το βάρος. Γαμώτο. - Μπορείς να περπατήσεις; - Ναι. Τότε μπορείς και να τρέξεις. Μας ακολούθησαν στο ποτάμι. Έτσι μπράβο. Συνεχίστε. Γαμώτο! - Μας βρήκε. - Καταραμένη μάγισσα. Πώς το κάνει αυτό; Δεν είναι μαγεία, είναι ιχνηλάτης. Και μας ψυχανεμίζεται. - Τι συμβαίνει; - Στρατοπεδεύουν σε όλη την κοιλάδα. Δεν τους νοιάζει αν ξέρουμε πού βρίσκονται. Αλλά δεν θα περιμένει... εμάς. Μπόθος, πρόσεχε τον Λέο. - Τι θα κάνεις; - Πάω να ισοφαρίσω. Έλα. Κουίντους! Πού είναι αυτή; Γιατί μας κυνηγάτε; Ένας απ' τους άντρες σου σκότωσε το γιο τού βασιλιά. Ο Γκόρλακον ορκίστηκε εκδίκηση παίρνοντας τα κεφάλια όλων σας. Σκότωσέ τον να τελειώνουμε. Οι φίλοι σας στο ποτάμι, είναι ήδη νεκροί. Όχι! Αφήστε τον να αιμορραγεί. Του πήραν το κεφάλι. - Μπόθος! - Είχαν την ίδια ιδέα με σένα. Δεν υπερασπίζονται τη ζωή τους ή τη χώρα τους πια. Ορκίστηκαν αιματηρή εκδίκηση εναντίον μας. Και δεν θα σταματήσουν... ...μέχρι να τους εκλιπαρούμε... για θάνατο. Είσαι έτοιμος να πέσεις στα γόνατα και να εκλιπαρείς; - Εγώ τέλειωσα. Είναι μάταιο. - Μάταιο; Για αυτό το μάταιο τραγουδούν και γράφουν ποιήματα. Το μάταιο είναι η ουσία του θρύλου, Μπόθος. Και όταν γίνεις θρύλος, θα έχεις να πηδάς. Τι πρέπει να κάνω; Συνέχισε να περπατάς, όσο έχουμε ακόμη το σκοτάδι με το μέρος μας. Οι θεοί μάς εγκατέλειψαν. Τώρα θα φτιάξουμε μόνοι μας την τύχη μας. Μάκρος. Μάκρος. Δεν μπορώ να συνεχίσω. Δεν μπορώ να συνεχίσω. Μάκρος, τουλάχιστον έτσι, ένας από εμάς θα τα καταφέρει. - Κάθαρμα! - Μη φωνάζεις, Μάκρος. Θα τελειώσουν πιο γρήγορα αν δεν φωνάζεις. Μην με αφήνεις! Θαξ! Θαξ! Έλα! Πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό το μέρος. Χρειαζόμαστε τροφή και ένα μέρος να ξεκουραστούμε. Πού στο διάολο είμαστε τώρα; - Θα φέρω λίγο νερό. Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά. - Ναι. Ήρεμα... ήρεμα. Δεν θέλουμε να σου κάνουμε κακό. Ποιος είσαι; Τι θέλεις εδώ; Μπρικ, πήγαινε μέσα. Πήγαινε μέσα, τώρα! Το αφήνω σε σένα, λοιπόν. - Δεν έχω τίποτα αξίας. - Δεν είμαστε κλέφτες. Στρατιώτες είμαστε. Χρειαζόμαστε τροφή και στέγη. Έχουμε και έναν τραυματισμένο... Χρειάζεται βοήθεια. Προσπαθούμε απλώς να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Ορίστε, πάρ' το. Δεν θέλω να σου κάνω κακό. Ονομάζομαι Κουίντους Ντίας. Αριάννα. Μιλάς τη γλώσσα μου. Κι εσύ τη δική μου. Είσαι από τη φρουρά; Νόμιζα ότι είχατε σταματήσει να ανεβαίνετε τόσο βόρεια. Φρουρά; Ποια φρουρά; - Δύο μέρες νότια από εδώ. - Έρχονται εδώ; Πώς νομίζεις ότι ξέρω τη γλώσσα σου; Κάνω ό,τι μπορώ για να τους αποθαρρύνω. Νομίζουν ότι είμαι νεκρομάντης... ...και με αφήνουν ήσυχη. Συνήθως πιάνει στους άλλους. Σε σένα γιατί δεν πιάνει; Είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι για να φοβηθούμε. Ήμασταν 3.000 και τώρα είμαστε τρεις. Δώσε μου. Μπρικ, άσε κάτω το μαχαίρι. Μπόθος, υπάρχει Ρωμαϊκή φρουρά δύο ημέρες από εδώ. Πρέπει να είναι το Φυλάκιο Δυτικού Μετώπου στο Μέντιεθ. Δύο μέρες; Να ρίξω μια ματιά στον φίλο σας. Κουίντους, τι κάνει; Είναι Πίκτης και γυναίκα... Δυο καλοί λόγοι να μην την εμπιστευόμαστε! Εντάξει, αυτό θα σταματήσει την αιμορραγία. Δηλητηριώδη μανιτάρια; Μυρίζει ωραία. Λοιπόν, πώς είναι το πόδι σου; Δούλεψαν τα μαγικά της μάγισσάς μας; Κουίντους, τα μανιτάρια. - Τι; - Προσπαθεί να μας δηλητηριάσει. Γιατί να θεραπεύσει το πόδι σου, αν ήθελε να σε σκοτώσει; Τα δηλητηριώδη μανιτάρια έχουν λευκές λεπίδες. Είναι καλό να ξέρετε τα μανιτάρια σας. Καλό. Είναι πολύ καλό. - Είναι νόστιμο. - Είναι καλό. Οι άντρες σου είναι πολύ ταραγμένοι. Λογικό είναι. Ένας δαίμονας μάς καταδιώκει μέρα-νύχτα. Δαίμονας; Την λένε Εταίν. Την ξέρεις; Αν σας κυνηγάει η Εταίν, θα 'πρεπε να ήσασταν ήδη νεκροί. Αυτό είναι παρήγορο. Η ψυχή της είναι άδειο δοχείο. Μόνο Ρωμαϊκό αίμα μπορεί να το γεμίσει. Πού είναι η Αριάννα; Πήγε να μας φέρει πρωϊνό. Είσαι καλά; Αυτό είναι για δόλωμα; Από εκεί που κατάγομαι θεωρείται αγένεια να διακόπτεις έναν άντρα την ώρα που κατουράει. Από εκεί που κατάγομαι θεωρείται σωστό να προειδοποιείς έναν άντρα όταν κατουράει πάνω στο πρωινό του. Σωστό κι αυτό. Πρέπει να έριχνε καταιγίδα στους λόφους εχθές το βράδυ. Έλα! - Πρόβλημα. - Πάμε να φύγουμε. Μπόθος. - Πολύ αργά. Κρυφτείτε στη σιταποθήκη και μην κάνετε θόρυβο. Μάγισσα, κυνηγάμε Ρωμαϊκά σκυλιά. Δεν είδα κανέναν. Κοιτάξτε, αν πρέπει. Μόνο μην αφήσεις τη μπόχα σου μέσα στο σπίτι μου... Είναι το μόνο που έχω. Τι συμβαίνει, Εταίν; Σου έφαγε τη γλώσσα η γάτα; Εταίν, όχι! Ο θάνατός της είναι κατάρα για τον λαό μας. Σε βάλαμε σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Θα φύγουμε. Αν φύγετε τώρα θα σας ξεκοιλιάσει και θα σας γδάρει πριν βραδιάσει. Μείνετε μέχρι το πρωί, και ο φίλος σας θα μπορεί να ταξιδέψει. Είναι δικοί σου άνθρωποι. Δεν είναι δικοί μου. Όχι, από τότε που ο Γκόρλακον με κατηγόρησε για μαγεία και μου έκανε αυτό... ...για να με σημαδέψει ως απόβλητη, και με εξόρισε να ζήσω εδώ την υπόλοιπη ζωή μου, μόνη μου. Πόσο σκληρά τεχνάσματα μάς επιφυλάσσει η μοίρα; Να βρούμε καταφύγιο στο σπίτι του εχθρού μας. Είναι άγγελος... ...ή διάβολος; - Όλα εντάξει. - Ωραία. Ξεκουράσου. Είμαι εριστικός γερο-στρατιώτης... ...αλλά όχι τόσο πεισματάρης ώστε να μην παραδέχομαι τα λάθη μου. Συγγνώμη που σε έκρινα λάθος. Ορίστε. - Πιάνει κρύο. - Σε ευχαριστώ. Μας πρόσφερες καταφύγιο στο σπίτι σου, μας ζέστανες, και διακινδύνευσες τη ζωή σου για μας. Γιατί; Δεν οφείλω πίστη σε κανέναν, παρά μόνο σε όποιον επιλέγω εγώ. Εδώ είναι μερικά τρόφιμα για το ταξίδι. Σε ευχαριστώ. Καλή τύχη, Ρωμαίε. Καλή τύχη, μάγισσα. Μπόθος, σήκω. Έλα. Το πόδι μου! Κοίτα! Κοίτα! Βλέπεις; Η φωτιά καίει. Κοίτα, ζεστό φαγητό και στεγνό κρεβάτι. Έλα. Ο Αγκρίκολα γύρισε πίσω. Ο Αυτοκράτορας Αδριανός έδωσε εντολή να σχηματιστεί νέα αμυντική γραμμή προς το νότο. Παραιτούνται από το έδαφος για το οποίο πολεμήσαμε. - Και τώρα τι κάνουμε; - Την πατήσαμε. Πώς το κάνει αυτό; Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ κουράστηκα να τρέχω. - Αυτά είναι τα μόνα που βρήκα. - Ας τα αξιοποιήσουμε. Για τον Βιρίλους. Για την Ενάτη. Μπόθος, μας επιτίθενται από το πλάι. Στο δυτικό τείχος! Μπρικ! Έλα! - Πόσο ακόμη, νομίζεις; - Δεν ξέρω. Μια μέρα με τα άλογα. Ίσως και δύο. Παραλίγο, Θαξ. Γαμώτο! Νόμιζα ότι ήσασταν Πίκτες. Νομίζαμε ότι ήσουν νεκρός. Πού είναι ο Μάκρος; Τον έφαγαν οι λύκοι. Αυτό είναι; Εμείς απομείναμε μόνο; Τουλάχιστον οι τρεις μας τα καταφέραμε, έτσι; - Δεν φτάσαμε ακόμα στην πατρίδα. - Τι εννοείς; - Πρέπει να φτάσαμε στα σύνορα έως τώρα. - Όχι. Ο Αγκρίκολα έδωσε διαταγή αποχώρησης. Δηλαδή, η Ρώμη παραιτήθηκε τελικά από αυτή την κωλοχώρα; Δεν μπορώ να πω ότι λυπάμαι. Τότε, εμείς πολεμήσαμε για το τίποτα. - Τι έγινε με το αγόρι, Θαξ; - Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Αυτό είναι το μεγαλόπνοο γαμημένο σχέδιο του Αδριανού; Ένα τείχος; Ποιος νοιάζεται; Τα καταφέραμε. - Πάμε! - Μπόθος, περίμενε! Μη βιάζεσαι, Εκατόνταρχε. Θαξ, τι κάνεις; Απλά θέλω να βεβαιωθώ ότι καταλαβαινόμαστε. Καταλαβαίνω ότι πολλοί καλοί άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας σου, και θα λογοδοτήσεις για αυτό. Γιατί ήξερα πώς θα το έβλεπες έτσι; Μπόθος! Αυτή η αναφορά επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας. Πολέμησες καλά, στρατιώτη, και κέρδισες την ευγνωμοσύνη της Ρώμης. Αυτός θα σε συνοδεύσει στα ιδιωτικά μου διαμερίσματα, να σου δώσει τροφή. Φαίνεσαι πεινασμένος. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη Ρώμη ντροπιασμένοι. Καλύτερα η τύχη της Λεγεώνας να παραμείνει ένα μυστήριο από το να μαθευτεί η αλήθεια της αποτυχίας τους. Αν μαθευτεί, όλες οι φυλές και όλα τα έθνη θα ξεσηκωθούν εναντίον μας. Είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο. Συμφωνούμε, λοιπόν; Η τύχη της Ενάτης Λεγεώνας θα διαγραφεί από τα πρακτικά. Μάλιστα. Μάλιστα. Ελπίζω να σου αρέσει το φαγητό. Σου έφερα και λίγο κρασί. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για έναν ήρωα της Ρώμης. Έτσι τιμά η Ρώμη τους ήρωες της; Θέλετε να θάψετε την αλήθεια και εμένα μαζί της; Είσαι πολύ μεγάλο ρίσκο. Πού θα πας; Εκεί που ανήκω. Όχι! Φαίνεται ότι η ζωή μου είναι και πάλι στα χέρια σου, μάγισσα. Ονομάζομαι Κουίντους Ντίας. Είμαι φυγάς της Ρώμης. Και αυτή δεν είναι ούτε η αρχή ούτε το τέλος της ιστορίας μου.