Tip:
Highlight text to annotate it
X
Η ΒΑΣlΛlΣΣΑ
ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ
'Ερχεται η ώρα για κάθε
βρυκόλακα που...
...η ιδέα της αιωνιότητας
γίνεται αβάσταχτη.
Ζεις στη σκιά, τρέφεσαι
στο σκοτάδι, ολομόναχος...
...κι αυτό σε φέρνει στη
μοναξιά και στη ρηχή ύπαρξη.
Η αθανασία φαίνεται
καλή ιδέα...
...ώσπου να καταλάβεις
ότι θα την περάσεις μόνος.
Αποκοιμήθηκα ελπίζοντας ότι
με το πέρασμα του χρόνου...
...κάποιος θάνατος θα ερχόταν.
'Ημουν εκεί, κι ο κόσμος δεν
ακουγόταν όπως τον άφησα...
...αλλά σαν κάτι διαφορετικό...
...σαν κάτι καλύτερο.
Κι άξιζε τον κόπο ν'αναστηθώ καθώς
νέοι θεοί γεννιόνταν και λατρεύονταν.
Δεν ήταν ποτέ μόνοι.
Θα γινόμουν ένας απ'αυτούς.
'Ισως ήταν το πρώτο γεύμα
μετά εκατό χρόνια ανάπαυσης.
Αλλά ξαφνικά άρχισα
να νιώθω καλύτερα παρά ποτέ.
Τόσο ανέβηκαν
οι αισθήσεις μου...
...που με οδήγησαν στο
όργανο της ανάστασής μου.
Παίζοντας στο
παλιό μου σπίτι.
Η φωνή σου...
Ποιος διάολος είσαι;
Η ερώτηση μού έφερε μια
τάση να πω την αλήθεια.
Είμαι ο βρυκόλακας Λεστάτ.
Βγήκε μόνη απ'το στόμα μου...
...μια απλή πρόταση
που πρόδωσε το είδος μας...
...και τον κώδικα μυστικότητας.
Βρυκόλακας;
Αστείο αυτό!
Πολύ αστείο!
Είστε όλοι...
...τόσο όμορφοι.
-Τα χέρια σου είναι...
-Κρύα σαν τον θάνατο;
-Θα μας σκοτώσεις όλους;
-'Οχι.
'Ολα όσα ονειρευτήκατε,
θα τα κάνω δικά σας.
Σήμερα είναι
η τυχερή σας μέσα.
'Ηταν μια τολμηρή κίνηση...
...αλλά από εκείνη τη στιγμή ήταν οι
φίλοι, τα παιδιά, το συγκρότημά μου.
Δίνοντας στον κόσμο έναν
καινούργιο θεό, εμένα.
Προσοχή, παρακαλώ. Μπορείτε
να κάνετε ερωτήσεις τώρα.
Γιατί εδώ στο Λονδίνο;
Πηγαίνουμε όπου μας λένε.
-Πώς περιγράφετε τη μουσική σας;
-Σεξ, αίμα και ροκ εντ ρολ.
Είναι ώρα.
Επιστρέψτε μου να παρουσιάσω...
...τον βρυκόλακα Λεστάτ.
Συγνώμη που άργησα. 'Ημουν
σε αναζήτηση προγεύματος.
Σύντομα, παρακαλώ.
Και ένας-ένας.
'lσως κάνω λάθος, αλλά ξέρω
ότι εσείς οι βρυκόλακες...
...γενικώς κρατάτε
μυστική την ταυτότητά σας.
Μα γιατί να την κρύβουμε
σε μια εποχή σαν την τωρινή;
Επί αιώνες κρυβόμουν στις σκιες.
Καιρός να μοιραστώ τον
εαυτό μου με τον κόσμο.
Απόδειξέ το. Κάνε μια
επίδειξη των δυνάμεών σου.
Μπορώ να κάνω μια ιδιωτική
επίδειξη στο δωμάτιό σου.
Η μόνη σας συναυλία θα είναι
στην Κοιλάδα του Θανάτου.
-Γιατί μόνο μία;
-Δε θέλω να επαναλαμβάνομαι.
Υπάρχουν φήμες για κρυμμένα
μηνύματα στους στίχους σου...
...που αποκαλύπτουν κάποια
μυστικά των βρυκολάκων.
'Ισως προσπαθώ ν'αναστήσω λίγους
παλιούς φίλους. Τους καλώ να βγουν.
Δε θα θυμώσουν οι άλλοι που
αποκαλύπτεις τα μυστικά τους;
Φαντάζομαι πως ναι.
Θα πεις κάτι στους άλλους
βρυκόλακες που σ'ακούνε;
'Οντως, θα τους πω.
Βγείτε έξω, βγείτε,
όπου κι αν είστε!
Θα σας δω όλους στην
Κοιλάδα του Θανάτου.
ΓΚΑΣΤΟΝΜΠΕΡΥ, ΔΥΤlΚΗ ΑΓΓΛlΑ
Ο Λεστάτ κρατά αυτά τα κορί-
τσια στο κελάρι του, έμαθα.
Και σου δίνουν φαγητό,
καλωδιακή ΤV και χόρτο.
Αλλά πρέπει συχνά ν'αφήνεις
να σε δαγκώνει στον λαιμό.
-Δεν είναι τόσο άσχημα.
-'Εχω κάνει χειρότερα.
'Ωστε αυτό είναι
το σπίτι του Λεστάτ;
Είναι, αυτή τη βδομάδα.
Μετακινούμαστε πολύ.
Για ποιο λόγο;
Τι να πω; Ο τύπος είναι...
-Αφεντικό, δε σ'είδα εκεί.
-Δε θα μ'έβλεπες, έτσι;
Οι κοπέλες που ζήτησες.
Θες να πάω τις κοπέλες
στα σπίτια τους αργότερα;
'Οχι, Ρότζερ, ευχαριστώ.
Θα φροντίσω εγώ για όλα.
Θέλεις λίγο;
Θέλεις εμένα;
Πεινάς;
Πεινάς για κάτι άλλο;
'Ελα τώρα.
-Δε θες να διασκεδάσεις;
-Μην το κάνεις αυτό.
Γαργαλιέσαι;
Γαργαλιέμαι πολύ.
'Ελα έξω...
...όποιος κι αν είσαι!
Μια φωνή...
...με καλεί...
...στα όνειρά μου.
Το ίδιο όνειρο που είχα
απ'τα έξι μου χρόνια.
'Εχω δική μου οικογένεια.
Κι ένα παράξενο όνειρο...
...αυτό που έχει κάθε ορφανό.
Δυστυχώς, πρέπει να φύγεις.
Γιατί να μη μείνω μαζί σου;
Παρακαλώ, Θεία Μάχαρετ.
Δε θέλω να φύγεις.
Αλλά πρέπει να φύγεις.
Θεία, αιμορραγείς.
Συνεχίζεις μόνη.
-'Ηξερα ότι δεν ήμαστε φυσιολογικοί.
-Δεν ήθελα αυτό για σένα.
'Ηξερα ότι ήμουν δική τους,
κι ότι μ'έδιωχναν.
'Ημουν κακή;
Είχα κάνει κάποιο λάθος;
Πάντα θα σε προσέχω.
Θέλω να μείνω
μαζί σου για πάντα.
Δε μπορείς.
Τα νέα του ΜΤV.
Ο βρυκόλακας ρόκερ Λεστάτ
επέστρεψε με νέο CD.
Προέρχεται
απ'τη N.Ορλεάνη...
...και εμφανίζεται σαν Γάλλος
ευγενής του 18ου αιώνα...
...που κοιμόταν για
πάνω από εκατό χρόνια.
Κι ένα μικρό δείγμα απ'το
τρίτο singΙe του τέρατος.
ΤΑΛΑΜΑΣΚΑ, ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΡΑΦΥ-
ΣlΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΛΟΝΔlΝΟΥ
'Οπως όλοι, νόμιζα ότι ήταν
αστείο, κόλπο ενός ροκ σταρ.
Αλλά μετά ένας στίχος του,
τράβηξε την προσοχή μου.
Μια βόλτα κάνε μέχρι
το τελευταίο μίλι...
...και χάρισε μου τη ζωή σου
στου ναύαρχου την αγκαλιά.
Κάτι μου θύμισε αυτό.
'Εψαξα στα παλιά αρχεία.
Κι είδα ότι υπήρχε τον 1 8ου αιώνα
το παμπ Αγκαλιά Ναυάρχου...
...στην περιοχή Τελευταίο Μίλι.
Είχε σχέση με
τη μαύρη μαγεία...
...κι έλεγαν ότι πολλοί
είχαν χαθεί εκεί.
Εδώ είναι το Αγκαλιά
Ναυάρχου στο παλιό Λονδίνο.
Σ'αυτό το σημείο
υπάρχουν αποθήκες...
...βιομηχανίες κρέατος
κι ένα ιδιωτικό κλαμπ.
Νομίζω ότι είναι
άντρο βρυκολάκων.
Κι ο Λεστάτ
μας οδηγεί σ'αυτό.
Ποιος τράβηξε
αυτή τη φωτογραφία;
Είσαι ακόμα μαθητευόμενη.
Περιορίζεσαι.
Το Ταλαμάσκα έχει κώδικα.
Το ξέρω. "Μελέτα το σκοτεινό
βασίλειο, αμέτοχος."
Και κράτησε δώδεκα αιώνες.
Καταγράφουμε, παρατηρούμε,
και δεν εμπλεκόμαστε.
'Επρεπε να το δω η ίδια.
Ο Ντέηβιντ είναι ενήμερος;
Γεια σου, Ντέηβιντ.
Γιατί δεν έρχεσαι
στο γραφείο μου;
Πραγματικό άντρο βρυκολάκων.
Στη μέση του Λονδίνου.
'Ενας λόγος παραπάνω για να
το έχεις πει πρώτα σε μένα.
Ξέρουμε για τον Λεστάτ.
Αυτό που κάνει
είναι άνευ προηγουμένου.
Γιατί το κάνει;
Δεν απορείς γιατί το κάνει;
Δεν πρέπει να μάθουμε γιατί;
'Ελα να σου δείξω κάτι.
Τι βλέπεις;
Μέσα 1 5ου αιώνα.
Φλωρεντία.
Αυτός είναι και
στους δυο πίνακες.
Τα δείγματα χρωμάτων
δείχνουν ότι...
...είναι αυθεντικοί.
Κι οι δυο φιλοτεχνήθηκαν
στην εποχή τους.
Τον λένε Μάριους.
Τον ερευνώ επί χρόνια.
Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα.
Ο πιο κοντινός στον
αρχικό βρυκόλακα.
Ο ίδιος ο Μάριους υπάρχει
απ'τον 4ο αιώνα π.Χ.
Πιο παλιός απ'τον Λεστάτ.
Αυτός έφτιαξε τον Λεστάτ.
Πώς το ξέρεις;
'Εχω το ημερολόγιό του.
Θέλω να το δω.
Ορκίσου ότι δε θα ξαναπάς
σ'αυτό το μέρος.
'Ητανχειμώνας του 1788...
...και βρέθηκα σ'ένα νησίμε
τον άνθρωπο που μ'έκανε...
...αν μπορείς να
τον πεις άνθρωπο.
Λεστάτ, καλωσήρθες.
Ποιος είσαι;
Σε γνωρίζω;
Είμαι άγνωστος για τη φύση,
μα μπορείς να με λες Μάριους.
Είμαι μεγάλος άρχοντας. Θα
στείλουν στρατό να με βρει.
Δε θα σε βρουν, Ντε Λιονκούρ.
Είσαι πάρα πολύ μακριά.
Είσαι αδύναμος...
...στο κατώφλι του θανάτου.
Ελάχιστα ακούγεται
η καρδιά σου.
Το μέλλον πλησιάζει. Εποχή
πολύ μακριά απ'τη δική μου.
Θα βοηθήσεις να καταλάβω
αυτή την εποχή.
Γι'αυτό σε διάλεξα.
Με διάλεξες για τι πράγμα;
Πιες...
...και ζήσε.
'Ησουν αρκετά γενναίος
για μια νύχτα, παιδί μου.
Πιες...
...και μάθε.
Καλό δεν είναι;
'Οχι άλλο.
'Οχι άλλο, Λεστάτ.
Μη φοβάσαι.
Μόνο το σώμα σου πεθαίνει.
Κι άλλο!
Εντυπωσίασα τον πλάστη μου
με τη δίψα μου για πράγματα.
'Αρχισε να με μορφώνει
για το άγνωστο.
Μ'έμαθε για τον κόσμο μας
και την κρυφή ιστορία του...
...και για τον εαυτό μου.
Φτάνει, παιδί μου.
'Οταν τρέφεσαι, σταματάς
πριν τη στιγμή του θανάτου.
Ποτέ την τελευταία σταγόνα.
Σε μολύνει και σε σκοτώνει.
Να σέβεσαι τη λεία σου.
Το αίμα του που παίρνουμε
μας δίνει ζωή...
...τη ζωή του, τη γνώση του,
την ψυχοσύνθεσή του.
Οι αισθήσεις μου αφηνίαζαν,
σαν του νεογέννητου μωρού.
Κι οι καινούργιες δυνάμεις
μου με ερέθιζαν αφάνταστα.
'Ελα, αρκετά μείναμε.
Μα δε μιλήσαμε σε κανέναν.
Η ζωή του βρυκόλακα
είναι διακριτική.
Διακριτική;
Γιατί πρέπει να κρυβόμαστε;
Είμαστε οι ισχυροί,
είμαστε οι αθάνατοι.
Μπορούμε να φανερωνόμαστε
χωρίς φόβο, έτσι δεν είναι;
Δε γίνεται αυτό.
Είμαστε τρωτοί στη
διάρκεια της μέρας.
Για το καλό μας, οι θνητοί
δεν πρέπει να ξέρουν για μας.
Δε θα τη γνωρίσω ποτέ;
'Οχι, εκτός αν θέλεις
να τη σκοτώσεις.
'Ωστε δε μπορώ ποτέ
να γίνω γνωστός;
Πρέπει να είσαι
νεκρός για τον κόσμο.
'Ελα, ώρα να πηγαίνουμε.
Σοφία, τρέξε!
Λεστάτ...
...σταμάτησέ την!
Πρέπει!
Πρέπει να παραμένουμε
στη σκιά.
Σου έχουν μείνει λίγα
ανθρώπινα αισθήματα.
Σου είναι άχρηστα, φίλε μου.
Συγχώρησε με.
Τα πρόσωπα των θυμάτων μου
με κυνηγούσαν, με βασάνιζαν.
Nύχτες και μέρες
προσευχόμουν...
...οργισμένος που είχαχάσει
τις απλέςχαρές του κόσμου.
'Ημουν προορισμένος
για κάτι παραπάνω.
Θέλεις να παίξω για σένα;
Τι έκανες, Λεστάτ;
-Κι άλλο!
-Δε νομίζω, μικρέ άρχοντα.
Ελευθέρωσέ με!
'Ηπιες το πιο αγνό αίμα.
-Πήρες μεγάλη γνώση σαν νέος.
-Το αίμα της είναι σαν υγρή φωτιά.
Ποια είναι;
Είναι η μητέρα σου.
Η μητέρα μου.
Η Ακάσα, η Βασίλισσα
όλων των καταραμένων.
Κι ο Βασιλιάς της.
Μαζί ήπιαν άπειρο αίμα όταν
κυριαρχούσαν στην Αίγυπτο.
'Επιναν μέχρι που ο Ενκίλ
έχασε την επιθυμία να πίνει.
Τον ακολούθησε κι εκείνη.
'Εγιναν ζωντανά αγάλματα.
Δε σέβεται τίποτα εκτός απ'τη γεύση
αίματος ανθρώπων και βρυκολάκων.
'Οχι. Ελευθέρωσέ με!
Σ'έκανε πολύ ισχυρό.
Δε θα με σταματήσεις!
Μπορώ ν'ακούσω το
αίμα της στη φωνή σου;
Τόσα χρόνια τα φρόντιζα,
ποτέ δεν κουνήθηκαν.
Μέχρι απόψε.
Κι εκείνη με διάλεξε.
Εγώ σε διάλεξα.
Πού πας; Μάριους!
Πολλές φορές τον κάλεσα από
τότε, αλλά ποτέ δεν απάντησε.
Μια ατέλειωτη παρέλαση από
μέρες, μήνες...
...χρόνια.
Ο δάσκαλός μου μ'άφησε
μόνο μου στα δύσκολα...
...να μάθω ότι
τελικά είμαστε μόνοι.
Yπάρχει μόνο η σκοτεινή
και κρύα γη της αιωνιότητας.
Ο Nτέηβιντ νόμισε ότι το ημε-
ρολόγιο θα με ικανοποιούσε.
'Ομως μ'έκανε να θέλω
να μάθω πιο πολλά.
'Επρεπε σίγουρα να ξαναπάω
στο Αγκαλιά Nαυάρχου.
Απίθανο κλαμπ.
Μου αρέσει πάρα πολύ.
Θέλεις κάτι να πιεις;
Σύντομα.
'Ερχεσαι συχνά εδώ;
Συνέχεια.
Δε βλέπω κανένα σημάδι.
Δεν έχεις δει
όλο το σώμα μου.
Αυτό είναι πρόσκληση;
Λυπάμαι, είμαι πιασμένη.
Και...
...πού είναι ο συνοδός σου;
Κάπου εδώ είναι.
Αυτός ο συνοδός,
πώς ονομάζεται;
Δεν τον γνωρίζω.
-Φυσικά, είναι αρχαίος.
-Δεν έχουν μείνει αρχαίοι.
'Ολοι έγιναν σκόνη.
Εκτός αν τον έχεις
σ'ένα μπουκάλι κάπου...
Τολμάς και αστειεύεσαι.
Μακάρι να τον γνώριζες.
-Γιατί;
-Γιατί θα μάθαινες πολλά.
Πηγαίνεις κάπου;
'lσως πονέσει λίγο αυτό.
'Ομως, μπορεί και
να το απολαύσεις.
Μην το κάνεις αυτό.
'Ηταν εντυπωσιακή
η αντίδρασή σου.
Πρέπει να είσαι
πιο προσεκτική.
Γιατί μ'ευχαριστείς;
Που μ'έσωσες.
Βγάζεις συμπεράσματα!
'Ωστε ξέρεις
τον Μάριους;
Ξέρω πολλά.
Αλλά όχι πώς να
μένεις ζωντανή!
Είναι ένα απ'τα
κοινά που έχουμε.
Μόνο που δε μπήκα
ακόμα στη φυλή.
Αυτό μπορώ να το κανονίσω.
Στο τραγούδι Redeemer μιλάς
για την κοπέλα με το βιολί.
Αλήθεια;
Τι άλλο νομίζεις ότι ξέρεις;
Τρέμεις.
Απ'το κρύο.
Είναι ακόμα κρύο;
Εμπρός. Πες μου
κι άλλα για μένα.
Ξέρω ότι θέλεις...
Τι θέλω;
-Τι λαχταράς.
-Τι λαχταράω;
Τι πράγμα λαχταράω;
Να περπατήσεις
με τους ζωντανούς.
'Εξω απ'την κρύα, σκοτεινή
γη της αιωνιότητας.
Αυτό σε κάνει μια πολύ
έξυπνη ερευνήτρια.
'Ηξερα ότι κάπου είχα
αφήσει αυτό το ημερολόγιο.
-'Ηταν καλό ανάγνωσμα;
-Με συγκίνησε.
Μη μου πεις!
Μη φοβάσαι, Τζέσι.
Το είδος σου δεν
ικανοποιεί τη δίψα μου.
Ξέρω κάτι που δεν είναι
στο ημερολόγιό σου.
'Εχεις ακόμα το βιολί, έτσι;
'Οχι, καταλαβαίνω.
Τελικά, ανθρώπινο είναι.
'Εξυπνη ερευνήτρια.
Ντέηβιντ, άκου, θα πάω στο
Λ.'Αντζελες για τη συναυλία.
Τον συνάντησα.
Μίλησα με τον Λεστάτ.
'Ακουσέ με τώρα,
με πολύ μεγάλη προσοχή.
'Εχεις πάψει να βλέπεις
καθαρά τα πράγματα.
Ο Λεστάτ μίλησε για τους βρυ-
κόλακες. Τους εξόργισε πολύ.
Θα τον σκοτώσουν.
Σου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
-Ανησυχώ για σένα.
-Μην ανησυχείς. Δε θα πάθω τίποτα.
Θα είμαι σε επαφή...
Συγνώμη. Πρέπει να κλείσω.
Το Λ. 'Αντζελες ήδη τρεφόταν
με το αίμα της νεολαίας.
Η παρουσία μου πέρασε
σχεδόν απαρατήρητη.
Η συναυλία ήταν σε τρεις μέρες.
'Ενιωθα ότι κάτι ερχόταν.
Μόνο που δε μπορούσα
να φανταστώ τι.
Χαίρομαι που
σε βλέπω, Λεστάτ.
Ακόμα φοράς ρούχα
παλιάς μόδας, βλέπω.
Οι παλιές συνήθειες μένουν.
Πώς πέρασες τη δεκαετία
του '50 με κόκκινο βελούδο;
Κοιμόμουν.
Μάλλον δεν έχασες πολλά.
-Τον 'Ελβις.
-Ναι, τον 'Ελβις.
Τώρα είσαι πιο μεγάλος
απ'όσο ήταν αυτός.
'Επειτα από τόσο καιρό...
...ποιος ο λόγος που εμφανίστηκες;
Δύσκολο να σ'αποφύγει κανείς
σήμερα με τη φήμη που έχεις.
Τι προσπαθείς ν'αποδείξεις;
Είναι πολύ αργά τώρα για
να το παίξεις πατέρας.
Διακόσια χρόνια, κι ούτε
μια λέξη από σένα.
Παραλίγο να με καταστρέψεις.
Και τώρα το ξανάκανες.
Δεν είναι ώρα για
εξόφληση παλιών λογαριασμών.
Οι βρυκόλακες δεν εξοφλούν
παλιούς λογαριασμούς.
Τους ανεχόμαστε.
Πώς με βρήκες;
Εγώ σ'έφτιαξα.
Πάντα ξέρω πού είσαι.
Εξάλλου...
...έπρεπε να βρω το πιο
άσχημο σπίτι στο τετράγωνο.
Επίτρεψε να σου δείξω τι
σημαίνει να ζεις στο φως.
Εντυπωσιακό.
Μου θυμίζει τους Δρυίδες
που έψελναν στα δάση.
Επιστροφή στο πρωτόγονο.
Στον κόσμο,
οι θαυμαστές μου...
...με λατρεύουν.
Εκατομμύρια με ικετεύουν
να έρθω στη ζωή τους.
Αυτό ήθελες πάντα.
Με όλη τη μικρή
μαύρη μου καρδιά.
Σκέφτεσαι κανέναν
εκτός απ'τον εαυτό σου;
Μόνο τον εαυτό μου έχω.
Εσύ μου το έμαθες αυτό.
'lσως είναι καιρός να
ετοιμαστείς για κάποια παρέα.
-Και τι σημαίνει αυτό;
-Η μουσική ξύπνησε μια παλιά φίλη.
Δεν το ακούς;
'Η μήπως τώρα
ακούς μόνο τις επευφημίες;
Η Ακάσα.
'Εχει αναστηθεί.
Πήρε το αίμα του Βασιλιά.
Απορρόφησε τη δύναμή του.
Ωραία. Ας έρθει.
Ακύρωσε τη συναυλία.
Ποτέ.
Δεν τα βγάζεις πέρα μαζί της,
Λεστάτ. Δεν είσαι θεός.
Κι εμείς ήμαστε
θνητοί κάποτε.
Την κληρονομιά μας
προστατεύουμε τώρα.
Τόση ευλάβεια
για τους θνητούς!
'Επρεπε να μ'αφήσεις
να ζήσω σαν θνητός.
Η μυρωδιά σβήνει.
'Ηταν εδώ πριν πολύ ώρα.
Τον συμπαθείς, ε;
Μου θυμίζει κάποιον.
Σύντομα θα σου θυμίζει
μόνο μια στοίβα κόκαλα.
Θα τον διαμελήσουμε.
Θα πιούμε όλο το αίμα του.
Αυτό σκοπεύετε να κάνετε;
Παλιοί θεοί
σε καινούργιους δρόμους.
Η συναυλία δεν περίμενε
μόνο τους ζωντανούς.
'Ηταν φανερό ότι θα
έρχονταν και οι απέθαντοι.
'Ηξερα ότι πολλοί οργισμένοι
βρυκόλακες θα ήταν εκεί...
...τρομαγμένοι απ'το φως που
έριχνα σε όλο το είδος μας.
Θα πεις κάτι στους άλλους
βρυκόλακες που σ'ακούνε;
'Οντως, θα τους πω κάτι.
Βγείτε έξω!
Βγείτε, όπου κι αν είστε!
Με ήθελαν νεκρό.
Ας δοκιμάσουν να με σκοτώσουν.
Εμπρός, αρχίστε!
Καλύτερα νεκρός, παρά μόνος!
Κούκλα, θέλεις
εισιτήρια για αύριο;
Δε θα πας στη συναυλία;
Διακόσια δολάρια τα πουλάω.
Μόνο δυο κορίτσια, εντάξει;
Λοιπόν, πόσων χρονών είσαι;
Πρόσεξε! Σαμπάνια;
Δεν πιστεύω ότι είσαι εσύ!
Σε θαυμάζω απεριόριστα!
Απ'την Ταρζάνα ήρθα!
-Κι εσύ;
-Απ'το Λονδίνο.
Ψώνιο απ'το Λονδίνο!
'Επρεπε να καταλάβω ότι
είσαι απ'το Ταλαμάσκα.
Σε μια άλλη ζωή ίσως.
Είμαι Επισκοπιανή.
Κι εγώ είμαι Βουδιστής.
Θα πάρεις την Επισκοπιανή
πίσω στην εκκλησία;
Μόνο αυτή γι'απόψε;
Γλυκιά μου, έλα.
-Είναι καλό, πίστεψέ με.
-Θα πάω στα παρασκήνια;
Γιατί με ακολουθείς;
Τι θέλεις;
'Ηρθες μέχρι εδώ μόνο για
να επιστρέψεις αυτό σε μένα;
Επειδή είσαι καλόκαρδη;
Θέλω να μου
δείξεις πώς είναι.
Πώς είναι τι ακριβώς;
Να είμαι σαν εσένα.
Δεν έχω χρόνο γι'αυτό.
-Οι βρυκόλακες έχουν χρόνο.
-'Οχι εγώ.
Σωστά.
Οι μαζώξεις
γίνονται για σένα.
Θα περάσεις μόνος και την
τελευταία νύχτα σου στη Γη;
Γιατί δεν τη
μοιράζεσαι μαζί μου;
Αυτό ίσως είναι
οδυνηρό για μια θνητή.
Είσαι ακόμα δεμένη
με το δέρμα σου.
Δε με νοιάζει.
Μου έχεις εμπιστοσύνη;
Τότε κλείσε τα μάτια σου.
Ο Μάριους είχε δίκιο.
Αλλά δεν είχα καταλάβει,
μέχρι που γνώρισα εσένα.
Είσαι όμορφη για μένα,
επειδή είσαι άνθρωπος.
Η αδυναμία σου...
...τα λίγα χρόνια σου...
...η καρδιά σου...
...ακόμα κι αν
νομίζεις πως έχει ραγίσει.
'Ολα αυτά...
...δείχνουν ξαφνικά πιο
πολύτιμα απ'το κάθετι.
Δεν είμαι τόσο πολύτιμο
όσο νομίζεις.
Κάν'το.
Σε παρακαλώ.
Θέλω να είμαι μαζί σου.
Θέλω να τα μάθω όλα.
Θες να τα μάθεις όλα;
'Ελα τότε.
Θα σου δείξω.
Τι είναι αυτό; Τι κάνεις;
Αυτή η γυναίκα είναι καλά;
Κατάλαβες τώρα;
Είσαι έτοιμη;
Τώρα το θέλεις;
Φυσικά δε θέλεις.
ΚΟlΛΑΔΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ,
ΚΑΛlΦΟΡΝlΑ
'Εχουν ανάψει πολύ εκεί έξω.
Πώς αισθάνεσαι;
Γεια σου, Ντέηβιντ.
Πρέπει να σου δείξω τους
καινούργιους πίνακές μου.
Βρες τη Τζέσι.
Θέλετε κι άλλο;
Και τώρα κάτι γι'αυτούς
που ήρθαν για μένα.
Γιατί ξαφνιάζεσαι
τόσο, αγάπη μου;
Με κάλεσες, ήρθα.
Ποτέ μη με φοβηθείς, Λεστάτ.
'Ολες οι ευχές σου
βγήκαν αληθινές.
Ευχές για μια σύντροφο
μαζί σου στην αιωνιότητα.
Είσαι τολμηρός,
σαν τη μουσική σου.
Ζεις τη ζωή σου ανοιχτά,
όπως έκανα κι εγώ πολύ παλιά...
...όταν είχα έναν βασιλιά.
Είχες βασιλιά;
Δεν υπάρχει πια.
Τώρα, εσύ είσαι ο κύρης μου.
Γι'αυτό σε κράτησα
σώο...
...ζωντανό.
Νόμιζες ότι μόνος
σου το έκανες;
'Εχεις εγωισμό βασιλιά.
Σε ξέρω, Λεστάτ.
Ξέρω ότι λαχταράς να έχεις
τον κόσμο στα πόδια σου.
Κι εγώ ήρθα να
σου τον δώσω.
Πού είμαστε;
Στο σπίτι μας είμαστε.
Μένουμε παντού, όπου
διαλέξουμε να μείνουμε.
Ο κόσμος είναι ο κήπος μας.
ΕΡΗΜΟΣ ΜΟΧΑΒl, ΚΑΛlΦΟΡΝlΑ
Τόσαχρόνια έλπιζα πως ήταν
πραγματικός αυτός ο τόπος.
'Ενιωσα, πρώτη φορά στη ζωή
μου, πως ήμουν στο σπίτι μου.
Παράξενο που αυτό το
ταξίδι με οδήγησε εδώ.
Αυτό το μέρος με
κυνηγούσε στα όνειρά μου.
Θεία, αιμορραγείς.
Πρέπει να είσαι
με τους δικούς σου.
Εγώ πάντα θα σε προσέχω.
Θέλω να μείνω
μαζί σου για πάντα.
Το πάντα είναι
πάρα πολύς χρόνος.
Θεία Μάχαρετ.
Δε γέρασες,
δεν άλλαξες καθόλου.
Κι εγώ ήμουν κάποτε θνητή.
Γέννησα πριν με πάρει η Ακάσα.
Φρόντισα το παιδί μου...
...και τα δικά της παιδιά και
τα παιδιά των παιδιών της.
Αυτή είναι η οικογένειά μας.
Είναι ο τρόπος μου να
αντιμετωπίζω την αιωνιότητα.
Εσύ με κρατάς δεμένη
με τον κόσμο των ζωντανών.
'Οταν πέθαναν οι γονείς σου,
σ'έφερα εδώ να σε φροντίζω.
Τώρα δεν είναι η ώρα.
Αναζητούσες ερωτήσεις
και τώρα τις βρήκες.
Είσαι στην οικογένεια
των ανθρώπων.
Πίνοντας το αίμα μου,
μπορείς να ζεις στο φως.
Και σύντομα, ο ήλιος
δε θα σου καίει τα μάτια.
Αυτό είναι μια γεύση απ'όσα
θα μοιραστούμε, αγάπη μου.
Βασιλιά μου...
...ιδού το βασίλειό σου!
'Ενα βασίλειο πτωμάτων;
-Γιατί;
-Γιατί όχι;
Γι'αυτό αναστήθηκες;
Δεν πίστευαν σε τίποτα.
Τώρα, αυτοί δεν είναι τίποτα.
Αλλά εσύ κι εγώ,
θα τ'αλλάξουμε όλα αυτά.
Θα δώσουμε στον κόσμο
κάτι να πιστέψει ξανά.
'Ελα, αγάπη μου.
'Εχουμε να εξοφλήσουμε
έναν λογαριασμό.
Μετά τον θάνατό μου σαν
θνητή, παρακαλουθώ...
...καθοδηγώ και φροντίζω την
ανθρώπινη οικογένειά μου...
...εδώ και, ούτε καν θυμάμαι,
πόσες γενιές.
Γι'αυτό πρέπει να
πολεμήσουμε την Ακάσα.
-Για χάρη της οικογένειάς σου.
-Ο κόσμος πλησιάζει στο τέλος του.
Τέλος που θα το προλάβουμε
μόνο εξοντώνοντας την Ακάσα.
Την ώρα που δίνει
αίμα, είναι τρωτή.
'Οποιος γευτεί το τελευταίο
αίμα της, δε θα επιζήσει.
Κι ο Λεστάτ;
Καλή μου, πήγε με την Ακάσα.
Είναι χαμένος πια για μας. Ξέχασέ τον.
Παιδιά μου.
Ζεσταίνεται το αίμα μου
που σας βλέπω όλους...
...να συνομωτείτε
εναντίον μου.
-Θα μιλήσεις πρώτα στον βασιλιά μου.
-Λεστάτ, τι σου έκανε;
Λεστάτ, κάνε στην άκρη.
Ποτέ.
Ο κόσμος έχει
αλλάξει από τότε.
Θα τον κάνουμε όπως ήταν.
Οι άνθρωποι είναι ζώα...
...κτηνώδη πλάσματα.
-Ο αφανισμός τους είναι η μόνη λύση.
-Βρήκαμε τρόπους να συνυπάρχουμε.
Στη σιωπή, στις σκιές, και στην
καταισχύνη! Και για ποιο λόγο;
Από σεβασμό στους θνητούς;
Δε σημαίνουν τίποτα για μας.
Απλή τροφή μας είναι.
Νομίζεις ότι μπορείς
ν'αλλάξεις τη θέλησή μου;
Βαρέθηκα πια αυτή
τη συζήτηση.
'Ερχεστε μαζί μου
ή πεθαίνετε!
Μ'αγαπάς;
Τότε απόδειξέ το.
Σκότωσέ την.
-Δε μου έχει κάνει τίποτα.
-'Ασχετο αυτό.
Θα ήθελα να τη σκοτώσεις.
-Δε θα την αγγίξεις!
-Θαρρείς πως μπορείς να προκαλείς;
Εντάξει, Θεία Μάχαρετ.
Είναι αυτό που θέλω.
Πολύ ωραίο.
Είμαι έτοιμη,
Βλέπετε, παιδιά μου;
Θυμηθείτε την παλιά
σας οικογένεια!
'Η πεθάνετε εδώ!
Και τώρα...
...δώσ'μου το στέμμα μου.
Μίλησες σαν
γνήσιος βασιλιάς.
Βλέπετε πώς υπακούει;
Θα υπακούσετε...
...αλλιώς θα πεθάνετε όλοι.
Αρκετά, Λεστάτ.
Αρκετά, Λεστάτ! Σταμάτα!
Αν με σκοτώσετε...
...σκοτώνετε τους εαυτούς σας.
Περίμενε, Λεστάτ.
Πρέπει να σταματήσεις.
'Ηπιε την τελευταία
σταγόνα της Ακάσα.
Πήρε μέσα της
τον θάνατο της Ακάσα.
Δεν πέθανε.
Κοιμάται.
ΤΟ ΣΥΚΓΡΟΤΗΜΑ ΣΥΝΕΧlΖΕl
ΧΩΡlΣ ΤΟΝ ΛΕΣΤΑΤ
ΣΥΝΑΥΛlΑ ΛΕΣΤΑΤ
ΝΑΡΚΩΤlΚΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ;
Θεέ μου!
Ντέηβιντ, από δω ο Λεστάτ.
'Εχω κάτι για σένα.
Πιστεύω ότι...
...ήθελες αυτό πίσω.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ.
-Πώς να σε ρωτήσω;
-Πώς είναι;
Θες να το διαπιστώσεις;
Εγώ;
'Οχι, είμαι πολύ γέρος
για να ζήσω για πάντα.
Αν ποτέ αλλάξεις γνώμη.
'Ωστε αυτό είναι αντίο.
Η ΒΑΣlΛlΣΣΑ
ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ
Προσαρμογη νπο:
SDI Μedia Grοup
[GRΕΕΚ]