Tip:
Highlight text to annotate it
X
«Μετάφραση/Υποτιτλισμός/Ενσωμάτωση»
*** T 3 L L 4 V 1 S 1 0 N ***
Οι παλαιότερες ιστορίες που ειπώθηκαν ποτέ,
είναι γραμμένες στα αστέρια.
Ιστορίες πριν τους ανθρώπους και τους Θεούς,
όταν οι Τιτάνες κυβερνούσαν τη Γη.
Οι Τιτάνες ήταν πανίσχυροι,
αλλά εκδιώχθηκαν απ΄τους ίδιους τους γιους τους.
Τον Δία, τον Ποσειδώνα και τον ’δη.
Ο Δίας έπεισε τον αδελφό του τον ’δη,
να δημιουργήσει ένα τέρας τόσο δυνατό..
..που να μπορεί να νικήσει τους γονείς τους.
Και από την ίδια του την σάρκα,
ο ’δης έδωσε ζωή σ΄έναν ανείπωτο τρόμο.
Το Κράκεν.
Ο Δίας έγινε βασιλιάς των ουρανών.
Ο Ποσειδώνας, βασιλιάς των θαλασσών.
Και ο ’δης, ξεγελασμένος από τον Δία..
..του απέμεινε η διακυβέρνηση του Κάτω Κόσμου,
του σκοταδιού και της μιζέριας.
Ήταν ο Δίας εκείνος ο οποίος
δημιούργησε τον άνθρωπο..
..και οι προσευχές των ανθρώπων
έτρεφαν την αθανασία των Θεών.
Αλλά με το πέρασμα του χρόνου
οι άνθρωποι ανησυχούσαν.
’ρχισαν να αμβισβητούν τους Θεούς..
..και τελικά εξεγέρθηκαν εναντίον τους.
Σε αυτό τον κόσμο, γεννήθηκε ένα παιδί.
Ένα αγόρι που θα άλλαζε τα πάντα...
Περσέα...
Τι είναι, γιε μου;
Θα αποκτήσω αδελφό ή αδελφή σύντομα.
Νομίζεις πως θ΄αγαπήσουμε αυτό το παιδί,
με διαφορετικό τρόπο απ΄ό,τι εσένα.
Δεν πρόκειται όμως.
Αυτό το παιδί θα είναι δικό σας.
Εγώ...
..δεν είμαι γιος κανενός.
Εγώ είμαι ο πατέρας σου, Περσέα..
..η Μαρμάρα είναι η μητέρα σου,
κι εσύ πάντοτε θα είσαι ο γιος μας!
Ο δεσμός μεταξύ μας είναι..
..πολλά περισσότερα από σάρκα και οστά.
Και είναι τέτοια η αγάπη που σου έχουμε..
..που ακόμα και Θεοί και βασιλιάδες
θα μάχονταν για να την αποκτήσουν.
Ποτέ δεν κατάλαβα τους Θεούς.
Ακόμα κι εγώ, όμως, δεν αμφισβητώ
ότι επέζησες για κάποιο σκοπό.
Και κάποια μέρα, αυτός ο σκοπός..
..θα σε πάρει πολύ μακρυά από δω.
Όχι απόψε, όμως.
12 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Περσέα! Περσέα!
’σ΄το σ΄εμένα, γέρο.
Μαρμάρα, Μαρμάρα!
’λλη μια μέρα... τίποτα!
Καταραμένα βράχια.
Σε ποιον ν΄απευθύνω την ευγνωμοσύνη μου
γι΄αυτή την τρομερή ψαριά;
Σπύρο, σε παρακαλώ.
Στον Ποσειδώνα; Στον Δία;
Ποιον να ευχαριστήσω, Μαρμάρα;
Ευχαρίστησε αυτούς που τους προκάλεσαν.
Καταστρέψανε το νησί μου.
Έστειλαν αρρώστειες στο δικό σου.
Πήραν ό,τι ήθελαν.
- Είμαστε σκλάβοι τους!
- Οι Θεοί μας έδωσαν ζωή..
..γι΄αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.
Κουράστηκα να είμαι ευγνώμων για το τίποτα!
Είμαι ψαράς, κι ο Περσέας το ίδιο.
Ίσως να μας το πάρουν κι αυτό, ε;
Αυτό που είμαστε!
Παρ΄όλα αυτά, θέλουν να τους αγαπάμε
όπως και να΄χει.
Κάποια μέρα, κάποιος θα πρέπει
να τους αντισταθεί...
Κάποια μέρα, κάποιος θα πρέπει
να πει: "Αρκετά!"
Όπως την ημέρα που ήρθες σ΄εμένα.
Η καταιγίδα μ΄έφερε κατευθείαν σ΄εσένα.
Ξέρω ότι έχεις πολλές ερωτήσεις, γιε μου.
Μακάρι να είχα τις απαντήσεις...
Έχω όλα όσα χρειάζομαι..
..εδώ που βρίσκομαι.
Καληνύχτα, γιε μου.
Κράτα το σταθερό!
Τα άνθη.
Φέρε τα άνθη.
Το άγαλμα του Δία.
Μεγαλειώδες!
Κάτι δεν πάει καλά.
Οι στρατιώτες.
Τι κάνουν;
Κρατηθείτε!
Εν ονόματι του βασιλιά και της βασίλισσας!
- Ποιοι είναι αυτοί;
- Στρατιώτες από το ’ργος.
Τι έκαναν;
Ανακύρηξαν πόλεμο...
Πόλεμο ενάντια στους Θεούς.
- Να γυρίσουμε το πλοίο.
- Όχι!
Μην κάνεις τίποτα!
Κρατηθείτε!
Πού είναι το παιδί;
- Φύγε!
- Όχι!
Δία, πρέπει να δώσεις ένα τέλος!
Επιτίθενται στους ναούς μας!
Πώς τολμούν να βεβηλώνουν
τα αγάλματα του Δία;
- Μπορούμε να τους μιλήσουμε.
- Μια εκεγχειρία.
Όχι!
Εγώ τους δημιούργησα..
..κι εκείνοι ανταμείβουν την αγάπη μου
με... περιφρόνηση;
Δεν θα υπάρξει καμία εκεγχειρία!
Επιτέλους και λίγη οργή εκ μέρους σου...
Πόσος καιρός πέρασε;
Πόσος, αδελφέ;
Από τότε που έχεις να δεις το πρόσωπό μου;
’δη...
Ατελείωτα χρόνια..
..κοιτούσα από τον Κάτω Κόσμο..
..και έβλεπα την οργή σου να μετριάζεται...
..με αγάπη.
Τους δημιούργησες για έναν και μόνο λόγο.
Έτσι ώστε οι προσευχές τους
να τρέφουν την αθανασία μας.
Αλλά τους αγάπησες πάρα πολύ.
Έγιναν δυνατοί,
και τώρα αναγκάζομαι να εξεγερθώ..
..επειδή απειλούμαστε όλοι μας!
Τι θέλεις, αδελφέ;
’σε με ελεύθερο απέναντί τους.
Θα προσεύχονται ξανά..
..και θα τους εμπνέεις δέος και φόβο.
Και θα γίνουμε δυνατοί και πάλι.
Ανήκει στον Κάτω Κόσμο, όχι εδώ.
Δεν θα μου πεις εσύ πού ανήκω!
Είπες ότι η αγάπη είναι αυτή που μας τρέφει.
Εσύ, όμως, εξαρτάσαι από την αγάπη τους.
Εγώ έμαθα μόνο να ζω απ΄τον φόβο τους,
τον πόνο τους.
Δία..
..ο αδελφός μας λέει την αλήθεια, άκουσέ τον.
Φύγε, κάνε αυτό που θέλεις.
Πατέρα, χρειαζόμαστε τους θνητούς!
Όχι, Απόλλωνα! Ο ’δης έχει δίκιο.
Πρέπει να τιμωρηθούν.
Από παιδιά πρέπει να τους υπενθυμίζουμε
την τάξη των πραγμάτων!
Δώσ΄τους ένα μάθημα, αδελφέ...
Στρέψ΄τους ενάντια στον πλησίον τους..
..και πίσω στην αγκαλιά μας...
ΑΡΓΟΣ
- Δεν ήρθαν άλλα πλοία;
- Όχι, καπετάνιε.
Είστε οι μόνοι.
Είναι δικός μας;
Όχι, τον βρήκαμε στους Παξούς,
ανάμεσα στους νεκρούς μας.
Ήταν ο μοναδικός επιζών.
Αφήστε το παλάτι ν΄αποφασίσει τι θα απογίνει.
Προχώρα.
Μας έδωσαν το έδαφος,
τον ήλιο και τους ουρανούς.
Είναι όλα δώρα που μας δόθηκαν.
Τα οποία τώρα θα μας τα πάρουν..
..αν δεν δείξουμε την αγάπη μας
στους Θεούς μας..
..αν δεν το κάνουμε, θα ζούμε στην εξαθλίωση
και στη μιζέρια που οι ίδιοι φέραμε στους εαυτούς μας.
Στην άκρη!
’νθρωπος δεν μπορεί να κυβερνήσει άνθρωπο!
Αψηφίστε τους Θεούς και θα τιμωρηθείτε!
Αυτοί είναι όλοι;
Χάσαμε πολλούς άνδρες, Μεγαλειότατε.
Αλλά νικήσαμε.
Στον βασιλιά Κηφέα!
Στην βασίλισσα Κασσιόπη!
Όχι.
Σε εσάς.
Στην πανίσχυρη λεγεώνα μας,
τους ήρωές μας..
..που τολμήσατε να δώσετε ένα χτύπημα
στην καρδιά του Δία!
Οι ναοί καίγονται, τα αγάλματα έπεσαν!
Τους στερήσαμε τις προσευχές μας!
Απόψε..
..μετά από μια ολόκληρη γενιά αγώνων..
..ο ήλιος δεν θα δύσει πάνω απ΄τον ωκεανό..
..θα δύσει στον ίδιο τον Όλυμπο!
Μια νέα εποχή έχει ξεκινήσει!
Η εποχή του ανθρώπου!
Μην είσαι σκυθρωπή, Ανδρομέδα,
πιες κάτι, θα νιώσεις πιο ζωντανή.
Ανδρομέδα...
- Ποιο είναι τ΄όνομά σου;
- Περσέας.
Πάρε αυτό.
Πιές, σε παρακαλώ.
- Κάτω τα χέρια!
- Αρκετά!
Η κόρη μας, η ιεραπόστολος.
Έχετε δει τι γίνεται εκεί έξω;
Μπήκατε καν στον κόπο να κοιτάξετε;
Υπηρετούμε εμπνέοντας το λαό.
Εκατοντάδες από τους άνδρες μας
έχασαν τις ζωές τους.
Παρ΄όλα αυτά, εμείς γιορτάζουμε...
Προκαλείτε τους Θεούς,
και νομίζετε πως δεν θα υπάρξουν συνέπειες;
Και τι θα΄θελες;
Μήπως θα΄πρεπε να τρέμουμε από φόβο;
Οι Θεοί μας χρειάζονται.
Χρειάζονται τη λατρεία μας.
Τι χρειαζόμαστε εμείς απ΄αυτούς;
- Κοιτάξτε την θυγατέρα μου.
- Μη...
Τι θα μπορούσε να είναι πιο θεϊκό
από το πρόσωπό της;
Πιο όμορφη απ΄όλες τις γυναίκες της Ελλάδας,
ακόμη κι απ΄την ίδια την Αφροδίτη.
Οι Ολύμπιοι θα΄πρεπε να την φθονούν!
Εμείς είμαστε οι Θεοί τώρα!
Βασίλισσά μου, σε παρακαλώ...
Ενδιαφέρον...
Είστε κόκκοι σκόνης μέσα στα νύχια μας..
..και η κάθε σας ανάσα
είναι ένα δώρο εκ του Ολύμπου.
Προσβάλατε δυνάμεις ακατανόητες για σας.
Ποιος είσαι;
Είμαι ο ’δης.
Γονάτισε.
Όχι τώρα, Περσέα,
θα έχεις την ευκαιρία σου.
Τι ξέρεις εσύ περί ομορφιάς;
Τι είναι ομορφότερο απ΄τον θάνατο;
Κοίταξέ με, θνητή βασίλισσα.
- Μητέρα!
- Πριγκίπισσα!
Σε δέκα ημέρες,
με την έκλειψη του ήλιου..
..θα ελευθερώσω το Κράκεν.
Το ’ργος θα εξαφανιστεί από προσώπου γης,
και όλοι εσείς μαζί του.
Εκτός αν θυσιάσετε την πριγκίπισσα.
Εσείς που τόσο ανόητα την συγκρίνατε με τους Θεούς.
Μόνο το αίμα της θα κατευνάσει το Κράκεν,
και τον Δία, τον οποίο τόσο πολύ προσβάλατε.
Διάλεξε την τιμωρία σου, ’ργος.
Καταστροφή ή θυσία.
Αυτή είναι η επιθυμία του Δία.
Η επιθυμία του πατέρα σου.
- Υπάρχει ένας ημίθεος στο ’ργος.
- Αυτό είναι αδύνατον!
Είναι δικός σου.
Τ΄όνομά του είναι Περσέας.
Μπορούμε να του προσφέρουμε καταφύγιο.
’κουσα τις προσευχές του;
Ο γιος μου δεν μου δείχνει την αγάπη του.
Δεν διαφέρει των άλλων
που μας γύρισαν τις πλάτες!
Τι δουλειά έχεις εδώ, ημίθεε;
Μίλα!
- Δεν είμαι ημίθεος.
- Ποιος είσαι; Γιατί σε έστειλαν;
Δεν ξέρω!
- Είμαστε ενάντια στον ’δη.
- Τι θες να κάνω;
Δράκοντα!
Αφήστε τον.
Είναι δυνατόν;
Αν πράγματι είσαι ο γιος του Δία..
..μπορείς να μας σώσεις!
Πρέπει να μας σώσεις.
Δεν μπορώ να σας σώσω,
είμαι απλά ένας άνθρωπος.
Αφέντη μου, όσο φοβερό κι αν είναι που το λέω..
..η θυσία της είναι ο μόνος τρόπος.
Μη λες καν αυτή τη λέξη!
Έχει δίκιο.
Κανείς δεν πρέπει να πεθάνει για μένα.
’σε τον Περσέα ελεύθερο.
Μεγαλειότατε, πρέπει να βγάλουμε
την πριγκίπισσα εκτός πόλης τώρα.
Θα της βρω μια κρυψώνα.
- Δεν μπορείς να κρυφτείς απ΄τον ’δη.
- Αυτό λέει ο μπάσταρδος γιος ενός Θεού.
Ο πατέρας μου...
..σκοτώθηκε από ένα Θεό.
Η μητέρα μου, η αδελφή μου...
..όλοι εκείνοι που αγάπησα,
σκοτώθηκαν από τους Θεούς!
Ξέρω να ρίχνω δίχτυα,
όχι να κραδαίνω σπαθί.
Λοιπόν, ημίθεε, έχεις επισκέπτη.
Είπε ότι σε ξέρει.
Τ΄όνομά μου είναι Ιώ, Περσέα.
Και πώς με ξέρεις;
Σε παρακολουθούσα όλη σου τη ζωή.
Σε οδήγησα στην οικογένειά σου.
- Είσαι Θεά;
- Υπάρχουν οι Θεοί και υπάρχουν και οι άνθρωποι.
Και υπάρχουν και μερικοί από εμάς
που είναι ενδιάμεσα.
Πολλά χρόνια πριν,
αρνήθηκα την πρόταση των Θεών..
..και καταράστηκα με αιώνια νιότη.
Δε μου μοιάζει για κατάρα...
Ζούσα αρκετά χρόνια βλέποντας
τους αγαπημένους μου να πεθαίνουν.
Φαντάζομαι ότι αισθάνεσαι συμπόνια γι΄αυτό.
Είναι αλήθεια;
Είμαι ο γιος του Δία;
Ναι.
Η ιστορία της γέννησής σου ξεκίνησε
με την επανάσταση του βασιλιά Ακρίσιου.
Οι άνθρωποι εξοργίστηκαν απ΄την κακή μεταχείριση
και την σκληρότητα των Θεών απέναντί τους.
Ο Ακρίσιος ξεκίνησε πολιορκία στον Όλυμπο.
Λένε ότι οι υπόλοιποι Θεοί ήθελαν
να εξολοθρεύσουν τον Ακρίσιο και τον στρατό του.
Όμως ο Δίας αγαπούσε
πάρα πολύ τους ανθρώπους.
Αντ΄αυτού, επέλεξε να δώσει
ένα μάθημα στον Ακρίσιο.
Μεταμφιέστηκε ως βασιλιάς..
..και επισκέφθηκε το υπνοδωμάτιο
όπου κοιμόταν η γυναίκα του βασιλιά.
Βασιλιά μου.
Δία;
Ο Ακρίσιος ένιωσε μεγάλη οργή.
Διέταξε την εκτέλεση της συζύγου του..
..και του νεογέννητου γιου του Δία.
Την κατάρα μου να΄χεις, Δία!
Σου απαρνιέμαι τον σπόρο που έσπειρες..
..και το νόθο παιδί μέσα του!
Όχι!
Όχι!
Η βασίλισσα και το παιδί της
πετάχτηκαν στη θάλασσα.
Η μητέρα σου σκοτώθηκε, όμως εσύ..
..μισός άνθρωπος, μισός Θεός, έζησες.
Σε παρακολουθούσα έκτοτε..
..περιμένοντας την ημέρα που θα βοηθούσες
να τερματιστεί αυτή η τυραννία των Θεών.
Γεννήθηκες για να σκοτώσεις το Κράκεν.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο γεννήθηκα...
..ή τι είμαι...
..όμως ξέρω ότι αυτό που θέλω να σκοτώσω
δεν είναι το Κράκεν...
Πώς μπορώ να φτάσω στον ’δη;
Αν το Κράκεν εκπέσει,
ο ’δης θα είναι αρκετά αδύναμος..
..για να του δώσεις ένα θανάσιμο χτύπημα.
Μόνο τότε θα μπορείς να πάρεις
την εκδίκηση που επιθυμείς.
Τότε πρέπει να με ελευθερώσουν.
Αν το Κράκεν μπορεί να σκοτωθεί,
οι μάγισσες της Στυγίας ξέρουν τον τρόπο.
Οι μάγισσες είναι αρκετά μακρυά.
Καμία λεγεώνα δεν έχει πάει μέχρι εκεί.
- Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πάει εκεί.
- Κανένας άνθρωπος...
Κράτα τις αποστάσεις, Ιώ.
Δία...
..συγχώρεσε τις πράξεις μας,
και προστάτευσέ μας.
Ακόμα πιστεύεις πως μπορεί να μας βοηθήσει.
Αυτό είναι αυτοκτονία.
Πρόσεξε πώς θα πράξεις, Περσέα..
..και τίμα τους Θεούς.
Οι άντρες σου δείχνουν εντάξει
εκ πρώτης όψεως.
Γερασμένοι στρατιώτες,
στα πρόθυρα της σύνταξης.
Γνωρίζεις τι είναι το Κράκεν;
Το Κράκεν είναι το τέλος μας.
Ένα κολοσσιαίο θηρίο της φύσης.
Δεν σκέφτεται, δεν αισθάνεται.
Ακόμα και οι Θεοί το φοβούνται.
Και εσύ..
..θα το σκοτώσεις.
- Μην έρθεις.
Δεν χρειάζομαι τη βοήθειά σου.
Φυσικά και όχι.
Είσαι ο γιος του Δία.
Όμως έχουμε διαταγές.
Κύριοι, είθε το ταξίδι μας να είναι μακρύ,
γεμάτο αγωνία και μαρτύριο.
Θυμηθείτε να κρατήσετε
τα παράπονα για τον εαυτό σας.
- Οπότε, τι πρέπει να πάρουμε μαζί μας;
- Τα πάντα.
Τι σε κάνει να πιστεύεις
ότι οι μάγισσες θα μας πουν κάτι;
Θα μας πουν..
..αλλιώς θα τις σκοτώσω κι αυτές.
- Τι είν΄αυτό;
- Παράτα το.
Μη μας αφήνετε στο έλεος των Θεών!
- Σας παρακαλούμε!
- Μη πάτε, σας ικετεύουμε, μείνετε εδώ!
Μείνετε εδώ.
Σας παρακαλούμε, βοηθήστε μας!
Το μόνο που θα καταφέρετε
είναι να τους οργίσετε περισσότερο!
Πρέπει να θυσιάσετε την πριγκίπισσα!
Πρόσεχε το στόμα σου!
Κάντε πίσω! Πίσω!
Θα μπορούσε να είναι ευγνώμων.
Ίσως και να προσπαθούν να είναι...
Καλά μαντάτα!
Ο αδελφός μου κι εγώ αποφασίσαμε
να σας συνοδεύσουμε στο ταξίδι σας.
Αρκετούς ξένους έχουμε.
Θα μπορούσαμε να σας βοηθήσουμε.
Πιστέψτε με, θα μας χρειαστείτε.
Χρειάζομαι στρατιώτες, όχι κυνηγούς.
Ποιος απ΄τους στρατιώτες σου ξέρει πώς να κόψει
το δέρμα απ΄το Λιοντάρι της Nεμέας;
Ποιος απ΄αυτούς γνωρίζει τα αδύνατα σημεία
στην πανοπλία ενός Κενταύρου;
Ποιος απ΄αυτούς ξέρει ποιο κεφάλι να κόψει
από τα πέντε της Λερναίας Ύδρας;
- Το μεσαίο.
- Το μεσαίο; Καλή μαντεψιά.
Ο αδελφός μου κι εγώ
ξέρουμε πώς να σκοτώνουμε.
- Το απολαμβάνουμε.
- Αν μπορείτε ν΄ακολουθήσετε, εγώ δεν έχω πρόβλημα.
Ο θάνατος είναι αυτός
που πρέπει να μας φοβάται.
Βασιλιά Ακρίσιε.
Δεν υπάρχει Ακρίσιος.
Μόνo ο Κάλυβος!
Έχουμε έναν κοινό εχθρό.
- Τον Δία.
- Τον Δία;
Τον αδελφό μου.
Τι θέλεις από μένα;
Ο καρπός του Δία και της γυναίκας σου επιβίωσε.
Το παιδί που σε ντρόπιασε.
Ο Περσέας.
Ζει;
Δολοφόνησες τη γυναίκα σου για το τίποτα.
Τώρα, ο Περσέας έρχεται απ΄το ’ργος
για να με καταστρέψει.
Πρέπει να πεθάνει.
Τι θέλεις να κάνω;
Ο Δίας νομίζει ότι τον υπηρετώ..
..αλλά εγώ γίνομαι ισχυρότερος.
Μέχρι να ανακτήσω πλήρως τις δυνάμεις μου...
..εσύ... θα είσαι το όπλο μου.
Έλα.
Χρησιμοποίησέ το!
Σκότωσε τον Περσέα για μένα..
..κι εγώ θα καταστρέψω τον Δία για σένα.
Εσένα υπηρετώ!
Το αγόρι θα πεθάνει!
Πόσο μακρυά είναι;
Τέσσερις ημέρες μέχρι τις μάγισσες.
Τέσσερις ημέρες;
Κουράστηκα ήδη.
Ορίστε, χρησιμοποίησε αυτό.
Θέλεις να σε περιμένουμε;
- Είσαι πράγματι ψαράς.
- Που να΄βλεπες τον πατέρα μου.
Εσύ.
Πάρε το όπλο σου.
Έχεις χειριστεί σπαθί στο παρελθόν;
- Δεν χρειάστηκε.
- Κατάλαβα.
Το αριστερό πόδι μπροστά.
Οι κινήσεις σου θα πρέπει να είναι γρήγορες.
Το όπλο είναι κομμάτι του εαυτού σου.
Όπως το κεντρί της σφήκας.
Μείνε συγκεντρωμένος.
Να ξέρεις τι σε περιβάλλει.
Να κρατάς την ισορροπία σου
ανά πάσα στιγμή.
Αν πέσεις κάτω...
..πέθανες.
Σήκω πάνω.
Μη...
Έχεις έναν Θεό μέσα σου.
Να τον έχεις πάντα μαζί σου...
Τέλος μαθήματος.
Περσέα...
Ένα δώρο απ΄τους Θεούς.
- Σφυρηλατημένο στον Όλυμπο.
- Γιατί;
Απλά αποδέξου το.
Μπορώ να τα καταφέρω και ως θνητός.
Το σπαθί είναι δικό σου.
Κύριοι, πηγαίνετε να φέρετε τον σωτήρα μας.
Ο Πήγασος.
Κανένας άντρας δεν κατάφερε
να τον ιππεύσει ποτέ.
Είναι ένα μήνυμα.
Μας επιτηρούν.
Περσέα!
Περσέα!
Περσέα!
’κου...
Βοήθεια!
Βοηθήστε με!
Βρωμάς σαν τον πατέρα σου.
- Ποιος ήταν αυτός;
- Δεν ξέρω.
Ας τον ρωτήσουμε...
’σ΄τον να φύγει.
Όχι, χωριστείτε, και ακολουθείστε το αίμα.
Έλα!
Κοίτα! Το αίμα του!
Ευχαριστήθηκες τώρα;
Επίθεση!
Περίμενε!
Τι είναι αυτό;
Έλα!
Ιξία!
Το δόρυ!
Δράκοντα!
Τρέχα!
Πάμε, πάμε!
Πήδα, Ιώ!
Τρεχάτε!
Τρέξτε!
Όλοι μαζί, πλάτη με πλάτη!
Είναι υπογείως.
- Τρία ακόμη!
- Στο όνομα των Θεών, είναι μεγαλύτερα!
Τι είναι;
Οι Ντζιν.
Πολέμησα εναντίον τους.
Στη λεγεώνα.
Αυτή είναι η έρημός τους.
- Είναι εχθροί;
- Έτσι νομίζω...
Δεν είναι άνθρωποι, όχι πια.
Ηλίθιοι νομάδες της ερήμου.
- Κάποιος θα πρέπει να τους ευχαριστήσει.
- Τι;
- Τι είναι;
- Δηλητήριο από τον ’δη.
- Προσευχήσου στο Δία να σου δώσει δύναμη.
- Όχι!
Προσευχήσου στον πατέρα σου.
Όχι!
- Θέλετε λίγο ψωμί;
- Ευχαριστώ.
- Παρακαλώ, κι εγώ.
- Κι εγώ.
Όχι!
Πρέπει να παραδώσουμε τις καρδιές μας
στον ’δη!
Είναι ο μόνος τρόπος!
Αδέλφια μου!
Ελάτε σ΄εμένα!
Ελάτε!
Έχω τον τρόπο να ξεφύγουμε
από την μιζέρια μας.
Ο ’δης ζήτησε την πριγκίπισσα.
Θυσιάστε έναν για τη ζωή της πόλης.
Γιατί παραμένουν σιωπηλοί,
ενώ εμείς υποφέρουμε;
Γιατί προστατεύουν την γυναίκα
της οποίας ο θάνατος θα μας σώσει;
Είναι καλύτερη από όλους εσάς;
Λατρέψαμε τον Δία για αρκετό καιρό
εδώ στο ’ργος..
..αλλά ο ’δης είναι εκείνος..
..που τώρα μας προσφέρει τη σωτηρία.
Πρέπει να προσευχηθούμε σ΄αυτόν
που μας έδειξε τις αμαρτίες μας..
..και μας προσφέρει εξιλέωση..
..μέσω αίματος.
Αντίτιμο για τον Βαρκάρη.
Όταν μπαίνουν στο πεδίο της μάχης..
..αντικαθιστούν τα μέλη τους,
μέσω της μαύρης μαγείας.
Δεν αισθάνονται πόνο.
Ζουν εκατοντάδες χρόνια.
’ρα πόσο χρονών είναι αυτός;
Δεν με νοιάζει.
Δεν τους εμπιστεύομαι.
Ψήνεσαι στον πυρετό.
Πιες αυτό.
Θα φέρω κι άλλο νερό.
Τι λέει;
Οι Ντζιν περίμεναν πολλά χρόνια εκείνον
που θα τους απελευθέρωνε απ΄τους Θεούς.
- Λέει ότι δεν είναι φίλος με τους ανθρώπους.
- Τι μου λες;
Αλλά ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε τον Περσέα
είναι όλοι μαζί.
Δράκοντα...
..κοίτα.
Μαζί.
- Δεν είναι ακόμα έτοιμος να ταξιδέψει.
- Λυπάμαι, Ιώ, ο χρόνος τελειώνει.
Μπορεί να είναι ημίθεος, αλλά είναι ακόμα θνητός.
Νιώθεις καλύτερα;
Ωραία.
Η περηφάνια σου σκοτώνει τους άνδρες μου!
Σου δόθηκε ένα δώρο, χρησιμοποίησέ το.
- Είναι παγίδα!
- Δεν με νοιάζει τι είναι!
Όχι! Δεν θέλω αυτό το σπαθί
ή ό,τι άλλο μου δώσουν!
Τότε θα συνεχίσουμε να πεθαίνουμε.
Δεν μπορώ να γίνω σαν κι αυτούς.
Αν το κάνω..
...θα το κάνω σαν άντρας.
Όμως δεν είσαι απλά ένας άντρας.
Αυτό διαλέγω, όμως.
Ένας άντρας δεν μπορεί να το κάνει αυτό, Περσέα.
Ποιος το λέει αυτό;
Οι Θεοί;
Αν είχα τα δώρα σου...
Όταν χρειαστείς το σπαθί σου,
θα είναι στη τσάντα μου.
Το ιππεύουν...!
Προσπάθησαν να μας σκοτώσουν,
δεν ανεβαίνω σ΄αυτό το πράγμα.
Μεγαλοπρεπές!
Τι περιμένετε, λοιπόν;
Λοιπόν, πρέπει να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Κάνουμε καλό χρόνο.
Όχι αρκετά γρήγορα, όμως.
Η έκλειψη πλησιάζει.
Πόσο κοντά είμαστε μέχρι τα βουνά;
Έχουμε δύο ημέρες δρόμο
μέχρι να φτάσουμε στις μάγισσες.
Αυτό το πράγμα μου προκαλεί αναγούλα.
Πίστεψέ με, είναι καλύτερα
να βρίσκεσαι πάνω του παρά μέσα του.
Εσύ γιατί δεν χαμογελάς ποτέ;
Όταν φτύσουμε κατάματα τους Θεούς..
..τότε θα χαμογελάσω.
Τι είναι αυτό το μέρος;
Ο κήπος της Στυγίας.
Εδώ είναι το μέρος
όπου το Κράκεν νίκησε τους Τιτάνες.
Έτσι θα μοιάζει και το ’ργος
αν αποτύχουμε.
Κάθε βήμα που κάνουμε,
είναι και μία προσβολή στους Θεούς.
- Ωραία.
- Περσέα.
Ρώτησε μόνο αυτά που χρειάζεται να ξέρεις.
Τίποτα περισσότερο.
Φυσικά.
Επισκέπτες! Έχουμε επισκέπτες!
Έχω το μάτι!
Ποιος είναι;
Ποιος είναι;
Ποιος είναι εκεί;
Τα όπλα σας, το μάτι...
Περσέα, μη...
Δεν ήρθαμε εδώ να πολεμήσουμε.
Έχω μόνο μία ερώτηση.
Ο Περσέας! Ο γιος του Δία.
Τόσο νέος...
Σάρκα ενός Θεού!
Μάγισσα;
Ήρεμα...
Συγγνώμη, κυρίες μου.
Ποια από εσάς, λοιπόν,
θα απαντήσει στην ερώτησή μου;
Θέλεις να μάθεις για το Κράκεν,
αν μπορεί να σκοτωθεί;
- Ακριβώς.
- Χαμένο ταξίδι. Το Κράκεν δεν φοβάται κανέναν!
Πρέπει να έχει κάποια αδυναμία.
Ίσως... αλλά η γνώση απαιτεί πληρωμή!
Απαιτεί θυσία!
- Βοήθεια!
- Το μάτι!
- Αφήστε τον!
- Όχι!
- Κάντε το!
- Δεν θα τολμούσες!
Δεν μπορούμε να δούμε την απάντηση
χωρίς το μάτι!
Αφήστε τον!
Απάντησε τώρα στην ερώτηση!
Πώς θα σκοτώσουμε το Κράκεν;
Υπάρχει μία λύση, αλλά είναι ακατόρθωτη.
- Η Μέδουσα!
- Η Μέδουσα...
Ο,τιδήποτε έχει σάρκα,
πεθαίνει από το βλέμμα της.
Βρίσκεται κοντά στον ποταμό της Στυγίας.
Στα όρια του Κάτω Κόσμου.
Τιτάνας εναντίον Τιτάνα!
Δεν μας είναι χρήσιμη ενάντια στο Κράκεν.
Δεν μπορούμε να την ελέγξουμε.
Τότε θα της πάρουμε το κεφάλι.
- Έξυπνο αγόρι!
- Τώρα, το μάτι. Δώσε μας το μάτι!
Το μάτι!
Πού είναι;
Περίμενε, υπάρχει και κάτι άλλο.
Δεν θες να μάθεις περισσότερα;
Περσέα, όχι.
- Πες του. Πες του!
- Τι;
Το ταξίδι σου δεν θα΄χει αίσιο τέλος.
- Οι Θεοί έχουν μιλήσει...
- Το πεπρωμένο μίλησε.
Βλέπω το τέλος σου.
Θα πεθάνεις, γιε του Δία.
Είναι ψέμα. Πάμε!
Είναι γραμμένο στην ιστορία.
Περσέα, θα πεθάνεις.
- Γιατί μας άφησαν;
- Πιστεύουν ότι θα πεθάνουμε όλοι μας.
Είναι η προφητεία.
Ποιος είσαι;
Μπορείς να με λες... πατέρα...
Αν το θες...
Ο πατέρας μου είναι νεκρός..
..τον σκότωσε ένας Θεός.
Μία ατυχής απώλεια ενός πολέμου
τον οποίο προκάλεσαν οι άνθρωποι.
Δεν σκότωσαν άνθρωποι την οικογένειά μου...
..αλλά ο αδελφός σου.
’κουσες την προφητεία των μαγισσών.
Δεν θα νικήσεις το Κράκεν, πόσο μάλλον τον ’δη.
Αν συνεχίσεις αυτό το ταξίδι, θα πεθάνεις..
..και το ’ργος θα καταστραφεί.
- Αφού είσαι τόσο σίγουρος, γιατί είσαι εδώ;
- Για να σου προσφέρω καταφύγιο.
Το αίμα σου είναι και δικό μου, Περσέα,
και αυτό σε κάνει Θεό!
Ήρθε ο καιρός να έρθεις στον Όλυμπο,
και ν΄αρχίσεις να ζεις σαν Θεός!
Προτιμώ να πεθάνω μες τη λάσπη
με τους άντρες μου..
..παρά να ζήσω μια αιωνιότητα ως Θεός.
- Ανόητο αγόρι...
Όλη αυτή η ύπαρξη
είναι δώρο της μεγαλοσύνης μου.
Για κάποιον που δημιούργησε τους ανθρώπους,
δεν γνωρίζεις και πολλά για μας.
Ζούμε...
Πολεμάμε..
..και πεθαίνουμε, ο ένας για τον άλλον.
Όχι για σένα.
Πες του ’δη ότι θα τον δω σύντομα.
Δεν θα στο προτείνω ξανά.
Καλώς, γιατί δεν θα ήθελα να σου αρνηθώ δύο φορές.
Περσέα...
..περίμενε.
Είναι ακριβά εκεί όπου πας...
Φτιάξαμε αυτήν την ασπίδα απ΄τον σκορπιό.
Είναι πιο ανθεκτική, και ελαφρύτερη
απ΄οποιοδήποτε άλλο μέταλλο.
Εξαιρετικά σπάνιο και ποιοτικό αντικείμενο.
Μπορούμε να πολεμήσουμε οπουδήποτε.
Αλλά όχι στον Κάτω Κόσμο.
Καλή τύχη, ψαρά.
Ακούσατε τι είπαν οι μάγισσες.
Μπορούμε να τους αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος.
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας.
Δεν ήταν οι Θεοί αυτοί που μ΄έσωσαν εκεί πίσω.
Αν πιστεύεις ότι έχουμε μια ευκαιρία.
Ποτέ δε μ΄άρεσε το ’ργος, έτσι κι αλλιώς.
Ξέρω τον δρόμο.
Τότε πάμε στον Κάτω Κόσμο..
..να σκοτώσουμε τη Μέδουσα.
- Και τώρα τι;
- Περιμένουμε τον Χάροντα.
Ο Χάροντας περνάει μόνο τους νεκρούς απέναντι.
Κάποιος εθελοντής;
Κορώνα, κολυμπάμε.
Η πληρωμή του Βαρκάρη.
- Τι γίνεται, λοιπόν, αφού φτάσουμε εκεί;
- ’λλο ένα κτήνος για να σκοτώσουμε.
Ένα κτήνος;
Η Μέδουσα ήταν όμορφη κάποτε.
Τόσο όμορφη που έβαλε σε πειρασμό
τον Ποσειδώνα..
..όταν ήρθε για εκείνη.
Έτρεξε στο ναό της Αθηνάς
πιστεύοντας ότι η Θεά θα την προστατεύσει.
Δεν την προστάτευσε όμως...
Ο Ποσειδώνας την πήρε στον κρύο βυθό.
Προσευχήθηκε στην Αθηνά για βοήθεια,
αλλά η Θεά αισθάνθηκε μόνο αηδία.
Βεβαιώθηκε ότι κανείς δεν θα επιθυμούσε
τη Μέδουσα ποτέ ξανά.
Μια ματιά σ΄αυτό το πλάσμα,
μετατρέπει κάθε ζωντανό ον σε πέτρα.
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
Η κατάρα μου το αποτρέπει.
Ήταν θέλημα της Αθηνάς..
..η Μέδουσα να μην βλάψει ποτέ γυναίκα.
Μόνο άνδρες επιτρέπονται στο ναό.
Και κανένας δεν έχει καταφέρει να βγει...
Η Μέδουσα έχει ουρά
κι έτσι θα την χρησιμοποιήσει.
’κου...
’κου τις κινήσεις των μυών της.
Μύρισε το δέρμα της.
Νιώσε την πείνα της στα σωθικά σου.
Η Μέδουσα σε σκότωσε δύο φορές μέχρι τώρα.
Πιστεύεις ότι θα σου δώσει το κεφάλι της έτσι απλά;
Δεν θα σου είναι κι ευγνώμων!
Ένα βλέμμα στα μάτια της
και θα σε μετατρέψει σε πέτρα.
Τέλεια.
- Προσπάθησε να μην το απολαμβάνεις τόσο.
- Προσπαθώ να σε βοηθήσω να ζήσεις.
Μη με κοιτάς!
Μετρίασε τις ορμές σου.
Πλησιάζουμε στο λημέρι της Μέδουσας.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έφτανα σ΄αυτό το μέρος.
Ποιον έχεις χάσει;
Την κόρη μου.
Την πήρανε στα 16α γενέθλιά της..
..και την έφεραν εδώ κάτω.
Έχω ένα συναίσθημα ότι θα την δω σύντομα.
Μας έφερες ως εδώ.
Ας το τελειώσουμε, λοιπόν.
- Πόσα νομίσματα είχες, Περσέα;
- Μόνο ένα.
Γνώριζα μόνο έναν άξιο άνδρα στη ζωή μου.
Τον πατέρα μου.
Τώρα ξέρω άλλους τέσσερις...
Και μία γυναίκα...
Και έναν από ό,τι είσαι εσύ!
Ξέρω ότι φοβόμαστε όλοι μας.
Ο πατέρας μου, όμως, μου είχε πει:
"Κάποια μέρα, κάποιος πρέπει ν΄αντισταθεί."
"Κάποια μέρα,
κάποιος πρέπει να πει: "Αρκετά!"
Αυτή η μέρα μπορεί να είναι η σημερινή.
Εμπιστευθείτε τις αισθήσεις σας
και μην κοιτάξετε την σκύλα κατάματα.
- Τώρα έχω αυτοπεποίθηση...
- Ησυχία!
Ακούστε...
Ευσέβιε, κράτα χαμηλά το βλέμμα σου.
Ξεκινάμε!
Σόλων!
Προχωράτε!
Παράσυρέ την...
Δράκοντα...
- Φύγετε!
- Ευσέβιε, ακολούθα με!
Κρατήσου!
Ευσέβιε...
Να θυμάσαι τι είπε ο Περσέας.
Χαμηλά το βλέμμα!
Ιξία, όχι...
Χαμηλά το βλέμμα.
Πού είσαι;
Πού είσαι;
Ευσέβιε...
Πάμε!
Περίμενε εδώ.
Θα την δελεάσω.
Ετοιμάσου!
Τώρα!
Μαζί!
Φρόντισε να μάθουν όλοι
ότι άνθρωποι το έκαναν αυτό...
Και τώρα οι δυο μας, γιε του Δία!
Περσέα..
..μη γίνεις ένας απ΄αυτούς.
Ιώ, εδώ είμαι.
Δεν έχεις χρόνο.
Η έκλειψη...
Περσέα, πρέπει να φύγεις
πριν είναι πολύ αργά.
Δεν πάω πουθενά.
Η μοίρα μου έχει αποφασιστεί.
Η μοίρα του ’ργους, όμως,
είναι ακόμη στα χέρια σου.
Όλη μου τη ζωή ήσουν δίπλα μου...
Ποτέ δεν μ΄άφησες.
Δεν μπορώ να σ΄αφήσω.
Αυτό το μέρος του ταξιδιού
πρέπει να το κάνεις μόνος σου.
Περσέα, δεν είσαι απλώς μισός άνθρωπος
και μισός Θεός..
..είσαι το καλύτερο και από τα δύο.
Όλα θα πάνε καλά.
Αδελφέ μου, ήρθε η ώρα να πληρώσουν οι θνητοί.
Το παιδί μου περιμένει να κάνει το θέλημά σου.
Αφήστε μας μόνους.
Ελευθερώστε το Κράκεν!
Το Κράκεν έρχεται τώρα!
Καθώς τελειώνουν τα δεινά,
το τέρας του σατανά..
..θα πάρει εμάς ή θα πάρει την Ανδρομέδα;
Εμένα φωνάζουν.
Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Έρχεται το Κράκεν!
Βοήθεια!
Ανδρομέδα!
’δη, θυσιάζουμε την πριγκίπισσά μας εν ονόματί σου.
Έρχεται, αδέλφια μου!
Το ’ργος έπεσε.
Νιώθεις δυνατότερος, αδελφέ;
Πίστευες ότι το Κράκεν
θα τους έκανε να προσευχηθούν σ΄εσένα.
Το Κράκεν, όμως, είναι δικό μου παιδί,
και τρέφει μόνο εμένα.
Εγώ διοικώ τον Όλυμπο!
Να θυμάσαι ποιον υπηρετείς!
Υπηρετώ τον εαυτό μου και μόνο,
από τότε που με εξαπάτησες.
Με έστειλες στον Κάτω Κόσμο
για να με μισήσουν..
..ενώ εσύ απολάμβανες την αγάπη τους.
- Χρειαζόμαστε την αγάπη των ανθρώπων!
- Όχι, εσύ την χρειάζεσαι.
Εγώ επέζησα με τον φόβο τους.
Η κυριαρχία σου τελείωσε, αδελφέ Δία.
Πρόσεξε την ευλογημένη εκδίκησή μου,
καθώς θα καταβροχθίζω τις ελπίδες τους..
..και μετά, εν τέλει, θα νιώσεις τον πόνο μου.
Υπάρχει ακόμη ένας ημίθεος στο ’ργος ...αδελφέ.
Ο Περσέας...
Έι, ψαρά!
Όχι!
Είμαι Θεός, θα ζήσω αιώνια.
Όχι εδώ όμως...
Τα πλοία έρχονται για μας.
Για σένα, όχι για μένα.
Δεν θα μείνεις;
Περσέα, το ’ργος χρειάζεται έναν βασιλιά.
Δεν μπορώ να γίνω βασιλιάς.
Υπηρετώ καλύτερα ως απλός άντρας.
Θα γίνεις εξαίσια βασίλισσά τους.
Ο Όλυμπος σου χρωστάει μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Όπως κι εγώ.
Ο ’δης ζει...
Επέστρεψε στον Κάτω Κόσμο...
Περιμένει την επόμενη φορά, χωρίς αμφιβολία.
Περιμένει οι άνθρωποι να γίνουν αδύναμοι.
Και με την αδυναμία τους, εκείνος δυναμώνει.
Η ανθρωπότητα είναι υπεύθυνη
για την άνοδο του ’δη.
- Πάντα ήταν.
- Οπότε θα τον ξαναδούμε.
Ναι.
Αλλά τώρα ο κόσμος γνωρίζει
ότι ένας άντρας μπορεί να τον σταματήσει.
Φυσικά είχες κάποια βοήθεια,
ένα σπαθί, τον Πήγασο.
Ήθελα οι άνθρωποι να μας λατρεύουν και πάλι,
αλλά δεν ήθελα αυτό να μου κοστίσει ένα γιο.
Σχεδόν ανθρώπινο εκ μέρους σου...
Δεν πιστεύω ότι ξανασκέφτηκες την προσφορά μου
να αποκτήσεις μια θέση ανάμεσά μας.
Έχω όλα όσα χρειάζομαι εδώ.
Μπορεί να μην θέλεις να γίνεις Θεός, Περσέα..
..αλλά μετά από τέτοιες πράξεις
οι άνθρωποι θα σε λατρέψουν.
Να είσαι καλός μαζί τους.
Καλύτερος απ΄ό,τι ήμασταν εμείς.
Και αφού επιμένεις σ΄αυτή την βαρετή
ανθρώπινη ύπαρξη..
..δεν θα σ΄αφήσω να την περάσεις μοναχός.
Είσαι ο γιος του Δία, πάνω απ΄όλα!
*** Η Τ Ι Τ Α Ν Ο Μ Α Χ Ι Α ***
«Μετάφραση/Υποτιτλισμός/Ενσωμάτωση»
*** T 3 L L 4 V 1 S 1 0 N ***