Tip:
Highlight text to annotate it
X
Γεια σου.
Λέγομαι Φόρεστ. Φόρεστ Γκαμπ.
Θέλεις σοκολατάκι;
Μπορώ να φάω εκατοντάδες.
Η μαμά μου έλεγε πως η ζωή είναι
σαν ένα κουτί με σοκολατάκια.
Ποτέ δεν ξέρεις
ποιο θα σου τύχει.
Τα παπούτσια σου
πρέπει να'ναι πολύ αναπαυτικά.
Κι όλη μέρα να περπατάς μ'αυτά
δε θα κουραστείς.
-Θα'θελα κι εγώ τέτοια παπούτσια.
-Τα πόδια μου πονάνε.
Η μαμά πάντα έλεγε
οτι μπορεις...
να καταλάβεις πολλά για κάποιον
απ'τα παπούτσια που φοράει.
Πού θα πάει,
που εχει παει.
'Εχω φορέσει
πολλά παπούτσια.
Αν προσπαθήσω...
θα μπορέσω να θυμηθώ
το πρώτο μου ζευγάρι.
Η μαμά έλεγε πως μ'αυτά
μπορω να παω παντου.
'Ελεγε πως ήταν
τα μαγικα μου παπουτσια.
Εντάξει Φόρεστ,
άνοιξε τώρα τα μάτια σου.
Ας περπατήσουμε λίγο.
Πώς τα αισθάνεσαι;
Τα πόδια του, κα Γκαμπ,
είναι πάρα πολύ δυνατά.
'Ομως η πλάτη του
είναι θεόστραβη.
Αλλά θα την ισιώσουμε.
'Ετσι δεν είναι, Φόρεστ;
'Οταν ήμουν μωρό, η μαμά μού'δωσε
τ'όνομα ενός ήρωα του Εμφυλίου.
Του Στρατηγού
Νέιθαν Μπέντφορντ Φόρεστ.
Είπε πως ήμασταν
μακρινοι συγγενεις.
Αυτός ξεκίνησε την οργάνωση
με την ονομασία Κου Κλουξ Κλαν.
Φορούσαν όλοι τους νυχτικά
και σεντονια...
και συμπεριφερονταν σαν φαντασματα,
στοιχεια η κατι τετοιο.
Και στ'άλογά τους ακόμη
φορουσαν σεντονια και τα ιππευαν.
Κάπως έτσι πάντως
πήρα τ'όνομά μου, Φόρεστ Γκαμπ.
Η μαμά έλεγε ότι το Φόρεστ
ήταν για να μου θυμίζει...
πως όλοι μας κάποτε
κάνουμε πράγματα... αδιανόητα.
Από'δώ. Περίμενε.
Εντάξει. Τι κοιτάτε;
Ποτέ δεν έχετε δει αγόρι
με σίδερα στα πόδια;
Μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν
να πει πως είναι καλύτερός σου.
Εάν ο Θεός ήθελε
να'μαστε όλοι ίδιοι...
θα'χαμε όλοι σίδερα
στα πόδια μας.
Η μαμά πάντα είχε τον τρόπο της
να με κάνει να καταλαβαίνω.
Μέναμε 400 μέτρα περίπου
απ'την Αρτηρία 1 7...
και περίπου 800 μέτρα
απ'το Γκρίνμποου, Αλαμπάμα.
Στην επαρχία Γκρίνμποου.
Το σπίτι μας ήταν του προπάππου
του παππου του παππου της μαμας...
που διέσχισε τον Ατλαντικό
πριν χίλια χρόνια.
Επειδή μέναμε μόνο οι δυο μας
κι είχαμε τόσα άδεια δωμάτια...
η μαμά αποφάσισε να νοικιάζει
τα δωμάτια στους περαστικούς...
απ'το Μόμπιλ, το Μοντγκόμερυ,
κι άλλα τέτοια μέρη.
Μ'αυτά τα λεφτά ζούσαμε.
Η μαμά ήταν πολύ έξυπνη γυναίκα.
Να θυμάσαι τι σου'πα, Φόρεστ.
Δεν είσαι διαφορετικός
απο κανεναν.
'Ακουσες τι σου'πα, Φόρεστ;
Είσαι σαν όλους τους άλλους.
Δε διαφέρεις.
Είναι διαφορετικός, κα Γκαμπ.
'Εχει επίπεδο νοημοσύνης 75.
'Ολοι μας είμαστε διαφορετικοί,
κ. Χάνκοκ.
'Ηθελε
να'χω πολύ καλή μόρφωση.
Γι'αυτό με πήγε
στο Σχολείο Γκρίνμποου.
Γνώρισα τον διευθυντή
και τους υπόλοιπους.
Να σας δείξω κάτι,
κα Γκαμπ.
Αυτό είναι το φυσιολογικό.
Ο Φόρεστ βρίσκεται εδώ.
Ο νόμος ορίζει επίπεδο νοημοσύνης
τουλάχιστον 80 σε δημόσιο σχολείο.
Κα Γκαμπ, πρέπει να πάει
σε ειδικό σχολείο.
-Θα'ναι μια χαρά εκεί.
-Και τι σημαίνει φυσιολογικό;
Μπορεί να μην είναι τόσο έξυπνος,
όμως ο γιος μου, ο Φόρεστ...
θα'χει τις ίδιες ευκαιρίες
όπως όλοι οι άλλοι.
Δε θα πάει σε ειδικό σχολείο
να μάθει να βόσκει χοίρους.
Είναι μόνο πέντε παλιομονάδες.
Κάτι θα μπορεί να γίνει.
Είμαστε αρκετά προοδευτικοί
στο σχολείο αυτό.
Δε θέλουμε
να στερουμε ευκαιριες σε κανεναν.
Υπάρχει και κύριος Γκαμπ,
κυρία Γκαμπ;
'Εχει πάει διακοπές.
Η μαμά σου νοιάζεται πολύ
για τη μόρφωσή σου, παιδί μου.
Δε μιλάς και πολύ.
"Στο τέλος έπρεπε να δοκιμάσει.
Φαινόταν εύκολο, αλλά...
"Και τι έγινε! Πρώτα...".
-Μαμά, τι σημαίνει διακοπές;
-Διακοπές;
Εκεί που πήγε
ο μπαμπας;
Είναι ένα μέρος που πηγαίνεις
και δεν ξαναγυρίζεις ποτέ.
Μπορεί να πει κανείς πως η μαμά
κι εγω ημασταν μονοι μας.
Δε μας πείραζε όμως.
Το σπίτι μας δεν ήταν ποτέ άδειο.
Πάντα μπαινόβγαινε κόσμος.
-'Ωρα για φαγητό! Ελάτε!
-Φαίνεται υπέροχο.
Μερικές φορές
ειχαμε τοσο κοσμο...
που όλα τα δωμάτια
ήταν γεμάτα με ταξιδιώτες.
'Ατομα με βαλίτσες,
βαλιτσάκια και καπελιέρες.
Φόρεστ Γκαμπ,
ώρα για φαγητό! Φόρεστ;
Μια φορά έμενε μαζί μας κάποιος
που'χε μια βαλίτσα για κιθάρα.
Φόρεστ, σου'πα
να μην ενοχλείς τον άνθρωπο.
Δεν πειράζει, κυρία μου.
Του'δειχνα κάποια πράγματα
στην κιθάρα.
Εντάξει. Το φαγητό είναι έτοιμο
αν θέλετε να φάτε.
Καλή ιδέα. Ευχαριστώ.
Δείξε μου ξανά την τρελή φιγούρα
που'κανες πριν. Πιο αργά όμως.
Μου άρεσε εκείνη η κιθάρα.
Είχε ωραίο ήχο.
'Αρχισα να κουνιέμαι με το ρυθμό,
και να κουναω τους γοφους μου.
Εκείνο το βράδυ
ημασταν με τη μαμα στην αγορα.
Περνούσαμε απ'το μαγαζί του Μπένσον
και μαντέψτε τι είδαμε!
Αυτό δεν είναι για παιδιά.
Λίγα χρόνια μετά, ο ωραίος νέος
που τον αποκαλούσαν "Βασιλιά>>...
είχε τραγουδήσει
πολλά τραγούδια.
'Επαθε καρδιακή προσβολή
η κατι τετοιο.
Πρέπει να'ναι δύσκολο
να'σαι βασιλιάς.
Περίεργο πώς θυμάται κανείς κάποια
πράγματα και κάποια άλλα όχι.
-Βάλε τα δυνατά σου τώρα, Φόρεστ.
-Εντάξει, μαμά.
Θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη φορά
που πήγα σχολείο με το λεωφορείο.
Θ'ανέβεις;
Η μαμά είπε να μην ανεβαίνω
στ'αμάξια ξένων.
Αυτό είναι
το σχολικό λεωφορείο.
-Λέγομαι Φόρεστ Γκαμπ.
-Κι εγώ Ντόροθυ Χάρις.
Τώρα δεν είμαστε πια ξένοι.
Το κάθισμα είναι πιασμένο.
Πιασμένο.
Δεν μπορείς
να καθίσεις εδώ.
Είναι περίεργο τι μπορεί
να θυμάται ένα μικρό παιδί...
γιατί δε θυμάμαι
τη μέρα που γεννήθηκα.
Δε θυμάμαι το πρώτο μου
χριστουγεννιάτικο δώρο...
ούτε ξέρω πότε πήγα
την πρώτη μου εκδρομή.
Θυμάμαι όμως
την πρωτη φορα που ακουσα...
την πιο γλυκιά φωνή
του κοσμου.
Κάθισε εδώ αν θέλεις.
Δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου
κατι τοσο ομορφο.
'Εμοιαζε με άγγελο.
Θα καθίσεις ή όχι;
Τι πρόβλημα
έχουν τα πόδια σου;
Κανένα.
Τα πόδια μου είναι μια χαρά.
Κάθισα δίπλα της
στο λεωφορείο...
και συζητούσαμε
σ'όλη τη διαδρομή.
Η πλάτη μου είναι στραβή
σαν ερωτηματικο.
'Οταν ήταν μαζί μου η μαμά
κανείς δεν μου'κανε ερωτήσεις.
Μήπως είσαι βλάκας;
Η μαμά λέει: "Βλάκας είναι εκείνος
που κάνει βλακείες>>.
-Με λένε Τζένη.
-Κι εμένα Φόρεστ, Φόρεστ Γκαμπ.
Από'κείνη τη μέρα,
ήμασταν μαζί συνεχώς.
'Ημασταν σαν τον Φίλιππο
και τον Ναθαναήλ.
Μου'μαθε
να σκαρφαλώνω.
'Ελα, Φόρεστ. Μπορείς!
Της έμαθα πώς να αιωρείται.
Με βοήθησε να μάθω, να διαβάζω,
της έδειξα πώς να κάνει κούνια.
Μερικές φορές καθόμασταν
και περιμέναμε να βγουν τ'αστέρια.
-Η μαμά θ'ανησυχεί.
-Μείνε λίγο ακόμη.
Για κάποιο λόγο, η Τζένη
δεν ήθελε ποτέ να πάει σπίτι της.
Καλά, Τζένη, θα μείνω.
'Ηταν η πιο καλή μου φίλη.
Η μόνη μου φίλη.
Η μαμά πάντα μου'λεγε
πως θαύματα γίνονται κάθε μέρα.
Μερικοί δεν πιστεύουν σ'αυτά,
είναι όμως αλήθεια.
Ψιτ, χαζέ!
Είσαι καθυστερημένος
ή το παίζεις απλώς χαζός;
-Κοίτα, είμαι ο Φόρεστ, ο Κουτσός.
-Τρέχα, Φόρεστ.
Τρέχα, Φόρεστ!
Φύγε! Γρήγορα!
-Τα ποδήλατα!
-Πάμε να τον πιάσουμε! Γρήγορα!
-Πρόσεχε, βλαμμένε!
-Θα σε πιάσουμε!
Τρέχα, Φόρεστ, τρέχα!
Τρέχα, Φόρεστ!
Γύρνα πίσω!
Τρέχα, Φόρεστ! Τρέχα!
Δε θα το πιστεύατε
αν σας το'λεγα...
ομως τρεχω σαν τον ανεμο.
Από'κείνη τη μέρα,
πηγαινα παντου τρεχοντας.
Αυτό τ'αγόρι
τρεχει σα μανιακος.
Θυμάστε που'λεγα ότι η Τζένη
δεν ήθελε ποτέ να πάει σπίτι της;
'Εμενε σ'ένα παλιόσπιτο.
Η μαμά της πήγε στον παράδεισο
όταν ήταν 5 χρονών.
Ο μπαμπάς της
ηταν κατι σαν αγροτης.
Τζένη;
'Ηταν πολύ τρυφερός άνδρας.
Τη φιλούσε και τη χάιδευε συνεχώς.
Κι αυτήν και τις αδελφές της.
Και μία μέρα, η Τζένη
δεν ήταν στο σχολικό λεωφορείο.
Τζένη, γιατί δεν ήρθες
στο σχολείο;
Ο μπαμπάς κοιμάται.
Γρήγορα!
Τζένη, για πού το'βαλες;
Το καλό που σου θέλω, να γυρίσεις!
Πού είσαι;
Τζένη! Τζένη, πού είσαι;
Προσευχήσου μαζί μου, Φόρεστ,
προσευχησου.
Θεέ μου, κάνε με πουλί
για να πετάξω μακριά από'δώ.
Θεέ μου, κάνε με πουλί
να πετάξω μακριά...
Η μαμά πάντα έλεγε
πως ο Θεός είναι περίεργος.
Δεν έκανε την Τζένη πουλί
τη μερα εκεινη.
Αλλά ήρθε
η αστυνομια κι ειπε...
πως η Τζένη δε θα'μενε άλλο
σ'εκείνο το σπίτι.
Θα'μενε με τη γιαγιά της,
στο Κρίκμορ 'Αβενιου.
Χάρηκα πολύ μ'αυτό,
γιατί θα'μασταν πολύ κοντά.
Μερικά βράδια η Τζένη το'σκαγε
κι ερχοταν σπιτι μου...
επειδή φοβόταν, έλεγε.
Τι φοβόταν, δεν ξέρω.
Μπορεί το σκυλί της γιαγιάς της.
'Ηταν πολύ κακό σκυλί.
'Ημασταν πολύ καλοί φίλοι
μέχρι το Γυμνάσιο.
-Ε, βλάκα!
-Σταματήστε!
Τρέχα, Φόρεστ!
Τρέχα!
-Δε μ'άκουσες, βλάκα;
-Τρέχα, Φόρεστ!
-Μπες στο φορτηγό!
-Γρήγορα! Θα ξεφύγει! Κουνηθείτε!
Τρέχα, Φόρεστ! Τρέχα!
Τρέχα, Φόρεστ!
Και μου'γινε συνήθεια να τρέχω
αν ηταν να παω καπου.
Δεν πίστευα
πως θα μ'έβγαζε πουθενά.
Ποιος στο διάολο είναι αυτός;
Ο Φόρεστ Γκαμπ, προπονητά.
'Ενας καθυστερημένος.
Και θα το πιστέψετε;
Κατάφερα να πάω και στο κολλέγιο.
-Φόρεστ, κουνήσου! Γρήγορα!
-Εντάξει!
-Τρέχα!
-Τρέχα, καθυστερημένε ανώμαλε!
Τρέχα!
Γρήγορα! Τρέχα!
Μπορεί να'ναι πανηλίθιος,
αλλά σίγουρα είναι πολύ γρήγορος.
'Ισως να'ταν ιδέα μου, τα πράγματα
στο κολλέγιο όμως ήταν περίεργα.
Τα ομοσπονδιακά στρατεύματα,
μ'εντολή του δικαστηρίου...
επιβλήθηκαν σήμερα
στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα.
'Εγιναν δεκτοί δύο νέγροι...
όμως μόνο αφού ο Κυβερνήτης
Τζωρτζ Γουάλας...
στάθηκε συμβολικά
στην εξώπορτα του σχολείου.
Ερλ, τι συμβαίνει;
Τ'αραπόσκυλα
θέλουν νά'ρθουν στο σχολείο.
Σκυλιά; 'Οταν έμπαιναν
αδέσποτα σκυλιά στον κήπο μας...
η μαμα τα κυνηγουσε
με τη σκουπα.
'Οχι σκυλιά, βλάκα. Αράπηδες.
Θέλουν νά'ρθουν σχολείο μαζί μας.
Μ'εμάς; Αλήθεια;
Αμέσως μόλις
ο Κυβερνήτης Γουάλας...
πραγματοποίησε την απειλή του
και μπλόκαρε την εξώπορτα...
ο Πρόεδρος Κένεντυ
διέταξε τον Υπουργό Αμύνης...
να χρησιμοποιησει
στρατιωτικές δυνάμεις.
Βλέπετε σε βιντεοσκόπηση,
την αντιπαράθεση του Γκραμ...
διοικητή της εθνικής φρουράς,
με τον Κυβερνήτη Γουάλας.
Γιατί οι άνδρες της εθνικής
φρουράς είναι εδώ σήμερα...
ως στρατός της Αλαμπάμα,
και ειναι εντος των συνορων μας.
Είναι αδέλφια μας.
Κερδίζουμε τη μάχη αυτή...
επειδή εφιστούμε την προσοχή
των Αμερικανών στους κινδύνους...
για τους οποίους μιλήσαμε συχνά.
Σήμερα είναι προφανής...
η τάση για στρατιωτική δικτακτορία
στη χωρα αυτη.
Και μέχρι
το τέλος της ημέρας...
στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα
δεν υπήρχαν φυλετικές διαφορές.
Οι φοιτητές Τζίμυ Χουντ
και Βίβιαν Μαλόουν...
γραφτηκαν
στα θερινά τμήματα.
Σας έπεσε
το βιβλίο σας, κυρία.
Ο Κυβερνήτης Γουάλας
εκπλήρωσε την υπόσχεσή του.
Καθώς παρέμεινε στο Πανεπιστήμιο,
σταματησαν οι συγκεντρωσεις...
-Ο Γκαμπ δεν ήταν αυτός;
-Μπα, δε νομίζω.
Αυτός ήταν σίγουρα.
Σε λίγο καιρό, ο οργισμένος άνδρας
που στεκόταν στην αυλόπορτα...
έβαλε υποψηφιότητα
για Πρόεδρος.
Σε κάποιον όμως δεν άρεσε η ιδέα.
Αλλά δεν πέθανε όμως.
-'Ηρθε το λεωφορείο μου.
-Είναι το εννέα;
-'Οχι, είναι το τέσσερα.
-Χάρηκα για τη γνωριμία μας.
Θυμάμαι τότε που πυροβόλησαν
τον Γουάλας. Πήγαινα στο κολλέγιο.
Πήγες σε κολλέγιο θηλέων
ή σε μικτό κολλέγιο;
Σε μικτό.
Η Τζένη πήγε σε κολλέγιο που εγώ
δεν μπορούσα να πάω. 'Ηταν θηλέων.
Πήγαινα όμως και την έβλεπα
κάθε φορά που'χα ευκαιρία.
Με πονάς.
Φόρεστ, σταμάτα!
Σταμάτα! Τι κάνεις;
-Σ'έκανε να πονέσεις.
-'Οχι! Πήγαινε εκεί!
-Μπίλυ, συγνώμη.
-Παράτα με.
Μην είσαι τόσο... Μη φύγεις.
Μπίλυ, μισό λεπτό.
Αυτό ξέρει, αυτό κάνει.
Φόρεστ, γιατί το'κανες αυτό;
Σου'φερα σοκολάτες.
Συγνώμη.
Θα γυρίσω
στο κολλέγιό μου, τώρα.
Κοίτα πώς είσαι.
'Ελα μαζί μου. 'Ελα.
Είναι το δικό σου δωμάτιο;
Ονειρεύεσαι ποτέ, Φόρεστ,
τι πρόκειται να γίνεις στο μέλλον;
Ποιος θα'μαι;
Δε θα'μαι πάντα ο εαυτός μου;
Ναι, αλλά μια άλλη πλευρά
του εαυτου σου.
Ξέρεις; Θα'θελα
να γίνω διάσημη.
Να γίνω τραγουδίστρια
σαν την Τζόαν Μπαέζ.
Να'μαι σ'ένα άδειο στάδιο
με την κιθάρα και τη φωνή μου.
Μόνο εγώ.
Και ν'αγγίζω τον κόσμο
σε πολύ προσωπικό επίπεδο.
Να μπορώ
να τους απευθύνομαι άμεσα.
'Εχεις πάει ποτέ με κοπέλα,
Φόρεστ;
Κάθονται πάντα δίπλα μου
στο μάθημα των οικονομικών.
Συγνώμη.
-Δεν πειράζει.
-Συγνώμη.
Δεν πειράζει.
-Δεν πειράζει.
-Ζαλίζομαι.
Αυτό μάλλον δε σου συνέβη ποτέ
στο μάθημα των οικονομικών.
'Οχι.
Νομίζω πως κατέστρεψα
το μπουρνούζι της συγκατοίκου σου.
Δε με νοιάζει.
Δεν τη συμπαθώ, άλλωστε.
ΤΡΕΧΑ ΦΟΡΕΣΤ
ΣΤΑΜΑΤΑ ΦΟΡΕΣΤ
Το κολλέγιο τέλειωσε σαν αστραπή
γιατί έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο.
Μ'έβαλαν και σ'ένα πράγμα
που λεγόταν Εθνική Αμερικής.
Εκεί που πας για να γνωρίσεις
τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Ο Πρόεδρος Κένεντυ συνάντησε
την Εθνική Αμερικής...
στο Οβάλ Γραφείο, απόψε.
Το καλύτερο όταν συναντάς
τον Πρόεδρο των ΗΠΑ είναι...
το φαγητο.
Σε βάζουν σ'ένα μικρό δωμάτιο...
μ'ό,τι λαχταρά η καρδιά σου.
Πρώτον, επειδή διψούσα...
και δεύτερον, επειδή ήταν όλα
δωρεάν, ήπια περίπου 1 5 αναψυκτικά.
Πώς αισθάνεσαι που ανήκεις
στην Εθνική Αμερικής;
Τιμή μου.
Πώς αισθάνεσαι που ανήκεις
στην Εθνική Αμερικής;
Πολύ ωραία.
Πώς αισθάνεσαι που ανήκεις
στην Εθνική Αμερικής;
Πολύ περήφανος.
-Συγχαρητήρια. Πώς αισθάνεσαι;
-Θέλω να κατουρήσω.
Αν κατάλαβα καλά,
είπε πως θέλει να κατουρήσει.
Λίγο αργότερα,
χωρίς ιδιαίτερο λόγο...
κάποιος πυροβόλησε
το νεαρό Πρόεδρο μέσα στ'αμάξι του.
Και λίγα χρόνια μετά,
πυροβόλησαν και τον αδελφό του.
Μόνο που εκείνος ήταν
στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου.
Πρέπει να'ναι δύσκολο
να'χεις αδέλφια. Εγώ δεν ξέρω.
Θα το πιστέψετε
τωρα αυτο;
Αφού έπαιξα ποδόσφαιρο
για 5 χρόνια μόνο, πήρα πτυχίο.
Συγχαρητήρια, παιδί μου.
Η μαμά
ήταν πολύ περήφανη.
Φόρεστ, μ'έκανες τόσο περήφανη.
'Ασε να το κρατάω εγώ.
Συγχαρητήρια, παιδί μου.
Σκέφτηκες καθόλου
το μέλλον σου;
Αν σκέφτηκα;
Γεια. Είμαι ο Φόρεστ.
Φόρεστ Γκαμπ.
Στ'αρχίδια μας ποιος είσαι!
Δεν αξίζεις πεντάρα,
βρωμοσκούληκο!
Μπες στο λεωφορείο!
Τώρα είσαι στο στρατό!
-Πιασμένο.
-Πιασμένο.
Στην αρχή μου φάνηκε
πως είχα κάνει λάθος.
Απ'την πρώτη μου κιόλας μέρα
άρχισαν να μου φωνάζουν.
Κάθισε αν θέλεις.
Δεν ήξερα ποιον θα συναντούσα
και τι θα με ρωτούσαν.
Μπήκες ποτέ
σ'αληθινό γαριδοκάραβο;
'Οχι. Μπήκα όμως
σ'ένα μεγάλο αληθινό πλοίο.
Εννοώ
αλιευτικό γαρίδων.
Εγώ δούλευα σ'αυτά
όλη μου τη ζωή.
'Αρχισα στο καράβι του θείου μου,
όταν ήμουν περίπου 9 χρονών.
Θ'αγόραζα το δικό μου καράβι
αλλά στρατολογήθηκα.
Τ'όνομά μου είναι
Μπέντζαμιν Μπιούφορντ Μπλου.
Με φωνάζουν όμως Μπάμπα,
σαν να'μαι κανένας άξεστος.
Μπορείς
να το πιστεψεις;
Τ'όνομά μου είναι Φόρεστ Γκαμπ.
Με φωνάζουν Φόρεστ Γκαμπ.
Ο Μπάμπα ήταν απ'την Αλαμπάμα
κι η μαμά του μαγείρευε γαρίδες.
Και η μαμά της πριν απ'αυτήν
μαγείρευε γαρίδες...
κι η μαμα πριν τη μαμα της
μαγείρευε επίσης γαρίδες.
Η οικογένεια του Μπάμπα
ήξερε τα πάντα...
για το εμπόριο γαρίδας.
Ξερω τα παντα
για το εμπόριο γαρίδας.
Θ'αρχίσω κι εγώ εμπόριο γαρίδας
μετα το στρατο.
Γκαμπ! Ποιος είναι
ο μοναδικός σου σκοπός στο στρατό;
Να κάνω
ό,τι με διατάξετε, Λοχία!
Να πάρει Γκαμπ!
Είσαι φαινόμενο!
Είναι η καλύτερη απάντηση
που'χω πάρει ποτέ.
Θα'χεις επίπεδο νοημοσύνης 1 60.
'Εχεις ταλέντο, Οπλίτη Γκαμπ.
Ακούστε με, όλοι!
Για κάποιο λόγο,
ο στρατός μου ταίριαζε γάντι.
Δεν είναι
πολύ δύσκολο.
Πρέπει να φτιάχνεις το κρεβάτι σου,
να θυμάσαι να στέκεσαι ίσια...
και ν'απαντάς σε κάθε ερώτηση:
"Μάλιστα, Λοχία>>.
-Καταλάβατε;
-Μάλιστα, Λοχία!
Πρέπει μόνο
να σύρεις τα δίχτυα στο βυθό.
Αν έχεις καλή ψαριά, πιάνεις
και πάνω από 50 κιλά γαρίδες.
Αν ψαρεύουν δύο άτομα για 1 0 ώρες
κι όλα πάνε καλά...
μείον τα έξοδα για τα καύσιμα...
-'Ετοιμος, Λοχία!
-Γκαμπ!
Γιατί ετοίμασες τ'όπλο
τοσο γρηγορα;
'Ετσι μου'πατε
να κάνω, Λοχία.
Χριστός και Παναγία.
'Εχεις καταρρίψει κάθε ρεκόρ!
Αν δεν ήθελα να χαραμίσω
έναν καλό στρατολογούμενο...
θα σε πρότεινα για δόκιμο
αξιωματικό, Οπλίτη Γκαμπ.
Μια μέρα
θα γίνεις στρατηγός!
Τώρα λύσε τ'όπλο σου
και συνέχισε!
'Οπως έλεγα και πριν, οι γαρίδες
είναι τα φρούτα της θάλασσας.
Μπορείς να τις φας στη σχάρα,
βραστές, στο φούρνο, με σάλτσα.
Υπάρχουν γαρίδες σουβλάκι,
με ρύζι και μπάμιες...
γαρίδες με λαχανικά,
τηγανητές σε βαθύ και ρηχό τηγάνι.
Υπάρχουν γαρίδες με ανανά,
με λεμόνι, ινδική καρύδα...
γαρίδες πιπεράτες,
της κατσαρόλας, γαριδόσουπα...
γαριδοσαλάτα, γαρίδες με πατάτες,
γαρίδες σε σάντουιτς.
Αυτοί είναι όλοι
οι συνδυασμοί.
Τα βράδια στο στρατό
νοιώθεις πολύ μοναξιά.
Ξάπλωνα στο κρεβάτι μου,
και μου'λειπε η μαμά μου.
Κι η Τζένη μου'λειπε.
Γκαμπ, ρίξε μια ματιά
στα βυζιά της.
Τελικά αποδείχθηκε
ότι η Τζένη είχε μπλέξει...
απο καποιες φωτογραφιες
όπου φορούσε κολλεγιακή μπλούζα.
Και την απέβαλαν
απ'τη σχολή.
Δε βγήκε σε κακό όμως...
γιατί κάποιος θιασάρχης,
απ'το Μέμφις, στο Τέννεσυ...
είδε τις φωτογραφίες και την πήρε
να τραγουδά σ'ένα σόου.
Με την πρώτη ευκαιρία που'χα,
πήρα το λεωφορείο για το Μέμφις...
για να τη δω
να τραγουδάει στο σόου.
Αυτή ήταν η Κόκκινη Φλόγα.
'Ενα θερμό χειροκρότημα.
Και τώρα,
το χάρμα οφθαλμών και ακοής...
απευθείας απ'το Χόλιγουντ,
η χίπισσα καλλονή.
'Ενα θερμό χειροκρότημα
για την αισθησιακή Μπόμπυ Ντίλαν.
Τ'όνειρό της είχε πραγματοποιηθεί.
'Εγινε τραγουδίστρια.
-'Ελα μωρό μου, κούνησέ το λίγο!
-Δώστε της μια φυσαρμόνικα.
-Σε σχολική γιορτή είμαστε;!
-Σου'χω κάτι εδώ.
Να σε πάρει!
Τι κάνεις, ρε ηλίθιε;
Δε βλέπεις ότι τραγουδάω;
Πόλυ, έλα'δώ!
Σκάστε!
Φόρεστ!
Τι κάνεις εδώ; Τι κάνεις;
Τι κάνεις, Φόρεστ;
'Ασε με!
Δε γίνεται να συνεχίσεις έτσι.
Δεν μπορείς να με σώζεις πάντα.
-Προσπαθούσαν να σ'αρπάξουν.
-Πολλοί το'χουν προσπαθήσει.
Δε γίνεται
να το κανεις συνεχεια αυτο.
Δε φταίω εγώ. Σ'αγαπώ.
Δεν ξέρεις
τι θα πει αγάπη.
Θυμάσαι εκείνη τη φορά
που προσευχηθήκαμε, Φόρεστ;
Ζητήσαμε απ'το Θεό να γίνω πουλί
για να πετάξω μακριά!
Ναι, θυμάμαι.
Θα μπορούσα λες
να πετάξω απ'αυτή τη γέφυρα;
Τι θέλεις να πεις, Τζένη;
Τίποτα.
Πρέπει να φύγω.
-Περίμενε, Τζένη.
-Φόρεστ, μη με πλησιάζεις!
Φύγε μακριά μου,
σε παρακαλώ!
-Θα με πάρετε;
-Πού πηγαίνεις;
-Δε με νοιάζει.
-Μπες στο φορτηγό.
Αντίο, Τζένη.
Με στέλνουν στο Βιετνάμ.
Είναι μια ξένη χώρα.
Περιμένετε μισό λεπτό;
Θα μου υποσχεθείς κάτι;
Αν ποτέ βρεθείς σε κίνδυνο,
μην κανεις τον γενναιο.
-Τρέξε να φύγεις. Εντάξει;
-Εντάξει.
Θα σου γράφω συνέχεια.
Κι έτσι τόσο απλά, έφυγε.
Να μου επιστρέψεις σώος.
Τ'άκουσες;
Μας είπαν πως το Βιετνάμ
θα'ταν πολύ διαφορετικό...
απ'τις Ηνωμένες Πολιτείες
της Αμερικής.
Εκτός απ'τις μπύρες και το φαγητό,
κατά τ'άλλα ήταν πολύ διαφορετικό.
Σίγουρα θα υπάρχουν
γαρίδες στο νερό.
Οι βιετναμέζικες γαρίδες
είναι καλής ποιότητας.
Αφού νικήσουμε τον πόλεμο
και κυριαρχησουμε παντου...
θα φέρουμε αμερικάνικα αλιευτικά
και θα ψαρεύουμε γαρίδες από'δώ.
Γαρίδες συνέχεια, φίλε μου.
-Θα'στε απ'τους νεοσύλλεκτους.
-Καλημέρα, κύριε.
Κατεβάστε τα χέρια σας.
Μη με χαιρετάτε.
Υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές
σ'όλη την περιοχή...
που θα'θελαν
να φάνε αξιωματικό.
Είμαι ο Υπολοχαγός Νταν Τέιλορ.
Καλώς ήρθατε στη διμοιρία Φορντ.
-'Εχεις πρόβλημα στα χείλια σου;
-Γεννήθηκα με μεγάλα ούλα, κύριε.
Καλύτερα να τα μαζέψεις.
Μην πιαστούν σε παγιδευτικό σύρμα.
Από πού είστε παιδιά;
-Απ'την Αλαμπάμα!
-Είστε δίδυμοι;
'Οχι.
Δεν είμαστε συγγενείς.
Τα πράγματα εδώ είναι πολύ απλά.
Μ'ακολουθείτε και κάνετε...
ό,τι κάνουν κι οι παλιότεροι
από σας. Κι όλα θα πάνε καλά.
Το σημαντικότερο κομμάτι
του στρατιωτικου ρουχισμου...
που κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής
και θανάτου είναι οι κάλτσες.
Χακί σόλα με μαλακιά επένδυση.
Πρέπει να'χετε στεγνά πόδια.
'Οταν είμαστε σε μάχη,
ν'αλλάζετε κάλτσες όταν σταματάμε.
Ο ποταμός Μίκονγκ
θα μας φάει τα πόδια.
Λοχία Σιμς! Πού στο διάολο
είναι το σχοινί που παρήγγειλα;
-Το'χω βάλει στη λίστα.
-Τηλεφώνησε σ'αυτούς τους μαλάκες.
Ο Υπολοχαγός Νταν ήξερε τι έκανε.
'Ημουν τυχερός που'μουν μαζί του.
Η οικογένειά του
είχε μεγάλη στρατιωτική παράδοση.
Κάποιος απ'την οικογένειά του
είχε πολεμήσει και σκοτωθεί...
σε κάθε αμερικανικό πόλεμο.
Να πάρει,
κόψ'τους τον κώλο! Εμπρός!
Θα'λεγε κανείς
πως κουβάλαγε βαρύ φορτίο.
Λοιπόν, είστε απ'το 'Αρκανσο;
Πέρασα από'κεί κάποτε.
Το Λιτλ Ροκ είναι ωραία πόλη.
Τώρα κανονίστε τον εφοδιασμό σας.
Δείτε το λοχία της διμοιρίας.
Ζητήστε
ό,τι χρειάζεστε για τη μάχη.
Αν πεινάτε,
ετοιμάζουμε μπριζόλες εκεί.
Δύο διαταγές σ'αυτή τη διμοιρία.
'Ενα: προσέχετε τα πόδια σας.
Δύο: μην κάνετε τίποτα χαζό,
όπως να πάτε να σκοτωθείτε.
Ελπίζω
να μην τον απογητευσουμε.
Είδα πολλά μέρη στην εξοχή.
Κάναμε πολύ μακρινούς περιπάτους.
Και πάντα ψάχναμε έναν τύπο
που λεγόταν Τσάρλυ.
-Σταματήστε!
-Ακίνητοι, παιδιά!
Δεν είχε πάντα πλάκα.
Ο Υπολοχαγός Νταν είχε πάντα
κάποιο περίεργο προαίσθημα...
για κάποιο βράχο ή ίχνη στο δρόμο
κι έλεγε: "Πέστε κάτω! Σιωπή!".
Πέστε κάτω! Σιωπή!
Κι εμείς το κάναμε.
Πολλά είναι αυτά
που δεν ξέρω...
νομίζω όμως πως σ'αυτόν τον πόλεμο
πολέμησαν τα πιο καλά παιδιά.
Ο Ντάλας απ'το Φοίνιξ.
Ο Κλίβελαντ απ'το Ντιτρόιτ.
Τεξ! Τι στο διάολο γίνεται;
Κι ο Τεξ από... Δε θυμάμαι
από πού ήταν ο Τεξ.
Τίποτα.
Τέταρτη διμοιρία, όρθιοι.
Λίγο μας έμεινε ακόμη
για το ποτάμι. Κουνηθείτε.
'Ενα, δύο, εν δυο!
Βήμα! Ζωντανέψτε εκεί πέρα.
Το καλό με το Βιετνάμ ήταν
πως παντα ειχαμε καπου να παμε.
Πυροβολήστε στην τρύπα!
Γκαμπ, έλεγξε την τρύπα.
Και πάντα είχαμε
κατι να κανουμε.
Σκορπιστείτε! Καλύψτε τον!
Μια μέρα άρχισε να βρέχει
και δε σταμάτησε για 4 μήνες.
'Εβρεξε κάθε είδος βροχής
που υπαρχει στον κοσμο.
Ψιλή τσουχτερή βροχή
και χοντροβρόχι.
Βροχή που ερχόταν απ'τα πλάγια
και μερικές φορές βροχή...
που ήταν σα να'ρχεται
απευθείας απ'το έδαφος.
Ακόμη και τα βράδια έβρεχε.
-Γεια σου, Φόρεστ.
-Γεια σου, Μπάμπα.
Θα γείρω πάνω σου
κι εσυ γειρε πανω μου.
'Ετσι δε θα κοιμηθούμε
με τα κεφάλια μας στη λάσπη.
Ξερεις γιατι ειμαστε
καλή ομάδα, Φόρεστ;
Γιατί φροντίζουμε
ο ένας τον άλλο σαν αδέλφια.
Φόρεστ, σκεφτόμουν κάτι.
Θα σου κάνω
μία πολύ σημαντική ερώτηση.
Θέλεις να ξεκινήσουμε μαζί
εμπόριο γαρίδας;
-Εντάξει.
-'Ακου να δεις, φιλαράκι.
Τα'χω σκεφτεί όλα.
Μ'αυτήν την ποσότητα γαρίδας
θα ξεπληρώσουμε το καράβι.
Τόσα χρειάζονται για καύσιμα.
Θα ζούμε στο καράβι.
Δε θα πληρώνουμε ενοίκιο.
Θα τα κανονίζουμε όλα μαζί,
θα χωρίζουμε τα πάντα στη μέση.
Μισά-μισά σου λέω.
Σκέψου μόνο πόσες γαρίδες θα φας!
Πολύ καλή ιδέα.
Η ιδέα του Μπάμπα
ήταν πολύ καλή.
'Εγραψα και στην Τζένη
και της το ειπα.
Της έστελνα γράμματα.
Σχεδόν κάθε μέρα.
Της έλεγα τι έκανα
και τη ρωτουσα τι εκανε κι εκεινη.
Της έλεγα επίσης
πως τη σκεφτομουν συνεχεια.
Και πως ανυπομονούσα
να λάβω γράμμα της...
μόλις της δινόταν ευκαιρία
να μου γραψει.
Της έλεγα πάντα
πως ήμουν καλά.
Και στο τέλος υπέγραφα το γράμμα:
"Με αγάπη, Φόρεστ Γκαμπ>>.
Εκείνη τη μέρα περπατούσαμε
στην εξοχή, ως συνήθως...
και τότε, έτσι ξαφνικά,
κάποιος σταμάτησε τη βροχή...
και βγήκε ο ήλιος.
Ενέδρα! Φυλαχτείτε!
-Ελάτε εδώ, που να πάρει!
-Φόρεστ, είσαι καλά;
Σκληρός Βραχίονας,
Σκληρός Βραχίονας!
-Κάποιος τραυματίστηκε.
-Σκληρέ Βραχίονα, εδώ Πόδας 6!
Ελήφθη! Εισερχόμενα
από δεντροστοιχίες στο Πόιντ Μπλου.
...συν δύο! 'Οπλα και ρουκέτες!
Δεχόμαστε ισχυρή επίθεση!
-Δεν πυροβόλησε! Δεν πυροβόλησε!
-Να πάρει!
Ξεκόλλα το πολυβόλο
και πυροβόλα στις δεντροστοιχίες!
Μας χτυπούν πολύ δυνατά.
Θα υποχωρήσουμε
στην μπλε γραμμή.
Υποχώρηση! Υποχώρηση!
-Φόρεστ! Τρέχα, Φόρεστ!
-Υποχώρηση!
-Τρέχα! Τρέχα!
-Υποχώρηση, Γκαμπ!
Τρέχα,
που να πάρει! Τρέχα!
'Ετρεξα κι έτρεξα
όπως μου'χει πει η Τζένη να κάνω.
'Ετρεξα τόσο μακριά και γρήγορα
που'μεινα μόνος κι αυτό ήταν κακό.
Ο Μπάμπα ήταν ο καλός μου φίλος.
'Επρεπε να βεβαιωθώ πως ήταν καλά.
Πού στο διάολο είσαι;
Καθώς έτρεχα να βρω τον Μπάμπα,
είδα κάποιον πεσμένο στο έδαφος.
Τεξ! Εντάξει.
Δεν μπορούσα να τον αφήσω μόνο.
Φοβήθηκα γιατί ήταν χάλια.
Τον άρπαξα λοιπόν
και τον απομακρυνα τρεχοντας.
Κάθε φορά που γυρνούσα
να βρω τον Μπάμπα...
κάποιος άλλος έλεγε:
"Βοήθεια, Φόρεστ, βοήθεια!".
Εντάξει.
Φτάσαμε! Φτάσαμε!
Μη φοβάσαι.
Ξάπλωσε. 'Ολα θα πάνε καλά.
'Αρχισα να φοβάμαι
πως δε θα'βρισκα ποτέ τον Μπάμπα.
Ξέρω πως κινδυνεύω!
Ο Τσάρλυ έχει απλωθεί παντού.
Χρειάζομαι τ'αεροπλάνα,
αμέσως. 'Οβερ.
Υπολοχαγέ Νταν,
ο Κόλμαν είναι νεκρός!
Το ξέρω! 'Ολη μου η διμοιρία
έχει αποδεκατιστεί!
Να πάρει! Τι κάνεις;
'Ασε με εδώ!
Φύγε.
'Ασε με εδώ! Φύγε!
Σου λέω, παράτα με,
που να πάρει!
Πόδας 6,
εδώ Σκληρός Βραχίονας.
Τ'αεροπλάνα
έχουν φτάσει. 'Οβερ.
Τότε αισθάνθηκα
κάτι να πηδά και να με δαγκώνει.
Κάτι με δάγκωσε!
Παλιοτόμαρο!
Δε θ'αφήσω τη διμοιρία.
Σου'πα να μ'αφήσεις, Γκαμπ.
'Ασε με εμένα. Φύγε εσύ!
'Ακουσες τι σου'πα;
Γκαμπ, άσε με κάτω.
Τρέχα να σωθείς.
Δε σου ζήτησα να με γλυτώσεις,
που να σε πάρει!
-Για πού το'βαλες;
-Να βρω τον Μπάμπα.
Σε λίγο θα'ρθει
η αεροπορικη κρουση.
Θα κάψουν όλη την περιοχή.
Μείνε εδώ! Σε διατάζω!
Πρέπει να βρω
τον Μπάμπα!
Είμαι καλά, Φόρεστ.
Είμαι καλά.
-Μπάμπα, όχι.
-Θα γίνω καλά.
'Ελα! 'Ελα! 'Ελα!
Είμαι καλά, Φόρεστ.
Είμαι καλά! Είμαι καλά!
Πολύ καπνό!
Πετάξτε το εκεί!
Αν ήξερα
πως θα'ταν η τελευταία φορά...
που μιλούσα με τον Μπάμπα,
θα σκεφτόμουν να πω κάτι καλύτερο.
-Ε, Μπάμπα.
-Ε, Φόρεστ.
-Φόρεστ, γιατί συνέβη αυτό;
-Χτυπήθηκες.
Μετά ο Μπάμπα είπε κάτι
που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Θέλω να πάω σπίτι μου.
Ο Μπάμπα ήταν
ο καλύτερός μου φίλος.
Ακόμα κι εγώ ξέρω
πως δε βρίσκεις εύκολα καλό φίλο.
Ο Μπάμπα θα γινόταν καπετάνιος
σε αλιευτικό για γαρίδες.
Αντί γι'αυτό όμως πέθανε στην όχθη
εκείνου του ποταμού, στο Βιετνάμ.
Δεν έχω να προσθέσω
τίποτα άλλο γι'αυτό.
Σφαίρα ήταν;
-Σφαίρα;
-Αυτό που πήδηξε και σε δάγκωσε.
Ναι.
Με χτύπησε απευθείας στον πισινό.
Είπαν ότι ήταν πληγή που άξιζε
ένα εκατομμύριο δολάρια, αλλά...
ο στρατος πρεπει
να κρατησε τα χρηματα...
γιατί δεν έχω δει ακόμη πεντάρα
απ'το εκατομμύριο.
Το μόνο που'ναι καλό
όταν έχεις χτυπηθεί στον πισινό...
ειναι το παγωτο.
Μου'διναν όσο παγωτό ήθελα!
Και, μαντέψτε!
'Ενας καλός μου φίλος
ήταν στο διπλανό κρεβάτι.
Υπολοχαγέ Νταν,
σου'φερα λίγο παγωτό.
Υπολοχαγέ Νταν, παγωτό!
'Ωρα για το μπάνιο σας,
Υπολοχαγέ.
Χάρπερ!
Κούπερ! Λάρσον!
Γουέμπστερ! Γκαμπ!
-Γκαμπ!
-Εγώ είμαι ο Φόρεστ Γκαμπ.
Κάιλ! Νίκολς!
Μακμίλ! Τζόνσον!
Γκαμπ, πώς μπορείς και βλέπεις
αυτήν τη βλακεία; Κλείσ'την.
'Εχετε συντονιστεί στο Βιετναμέζικο
Δίκτυο των Αμερικανικών Δυνάμεων.
Κανάλι 6, Σαϊγκόν.
-Καλή απόκρουση, Γκαμπ.
-Ξέρεις να παίζεις;
'Ελα να σου δείξω.
Το μυστικό σ'αυτό το παιχνίδι
ειναι πως ο,τι κι αν γινει...
δεν πρέπει ποτέ να πάρεις
τα μάτια σου απ'την μπάλα.
Εντάξει.
Για κάποιο λόγο, στο πινγκ πονγκ
τα κατάφερνα πολύ καλά.
Βλέπεις; Ακόμα κι ένας βλάκας
μπορεί να παίξει.
'Ετσι άρχισα
να παίζω συνέχεια.
Κι έπαιζα πινγκ πονγκ
ακομα και μονος μου.
Ο κόσμος στο νοσοκομείο έλεγε
πως είχα βρει τα νερά μου.
Δεν ξέρω
τι εννοούσαν μ'αυτό.
Ακόμη κι ο Υπολοχαγός Νταν
ερχόταν και μ'έβλεπε να παίζω.
'Επαιξα τόσο πινγκ πονγκ,
που έπαιζα και στον ύπνο μου.
'Ακουσέ με τώρα.
'Ολοι μας έχουμε ένα πεπρωμένο.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τα πάντα είναι μέρος του σχεδίου!
'Επρεπε να'χα πεθάνει
μαζί με τους άνδρες μου.
Τώρα δεν είμαι παρά ένας σακάτης.
'Ενα φρικιό χωρίς πόδια!
Κοίτα! Κοίτα! Κοίταξέ με!
Τα βλέπεις;
Ξέρεις τι θα πει να μην μπορείς
να χρησιμοποιήσεις τα πόδια σου;
Μάλιστα, κύριε. Ξέρω.
'Ακουσες τι σου'πα; Μ'εξαπάτησες!
Είχα έναν προορισμό.
'Επρεπε να'χα πεθάνει στη μάχη,
μ'αξιοπρέπεια!
Αυτό ήταν το πεπρωμένο μου
κι εσύ μου το'κλεψες!
Καταλαβαίνεις
τι σου λέω, Γκαμπ;
Δεν έπρεπε να μου'χει συμβεί αυτό.
Είχα άλλο πεπρωμένο.
'Ημουν ο Υπολοχαγός
Νταν Τέιλορ.
Και τώρα είσαι
ο υπολοχαγός Νταν.
Κοίταξέ με!
Τι θα κάνω τώρα;
Τι θα κάνω τώρα;
Οπλίτης Γκαμπ;
-Μάλιστα!
-Ανάπαυση.
Σου απονέμεται
παρασημο.
Μάντεψε, υπολοχαγέ Νταν!
Θα μου δώσουν παράσημο...
Τι έγινε
ο υπολοχαγός Νταν;
Τον έστειλαν σπίτι του.
Δύο εβδομάδες αργότερα,
έφυγα απ'το Βιετνάμ.
Η έναρξη της τελετής έγινε
με την ομιλία του Προέδρου...
για την ανάγκη κλιμάκωσης
του πολέμου στο Βιετνάμ.
Ο Πρόεδορς Τζόνσον απένειμε
4 παράσημα σε άνδρες από...
Η Αμερική
σ'ευγνωμονεί, παιδί μου.
'Εμαθα πως χτυπήθηκες.
Πού χτυπήθηκες;
Στον πισινό μου, κύριε.
Θα'ναι ενδιαφέρον θέαμα!
Να σε πάρει!
Μετά απ'αυτό η μαμά
πήγε στο ξενοδοχείο να ξαπλώσει.
Κι εγώ βγήκα μια βόλτα
για να δω την πρωτεύουσά μας.
Χίλαρυ! Βρήκα τους βετεράνους.
Τι θέλεις να κάνεις τώρα;
Ευτυχώς
που η μαμά ξεκουραζόταν...
γιατί οι δρόμοι
ηταν γεματοι κοσμο...
που κοιτουσαν
τ'αγάλματα και τα μνημεία.
Κάποιοι απ'αυτούς
φώναζαν κι έσπρωχναν.
Ακολουθήστε με!
Εμπρός!
'Οπου κι αν πήγαινα,
επρεπε να περιμενω στην ουρα.
Εμπρός. Πάμε!
Θα'σαι καλός άνθρωπος
αφου κανεις κατι τετοιο.
Εντάξει.
Κι ήταν κι ένας άνδρας
που'βγαζε ένα λόγο.
Και φορούσε για πουκάμισο
την αμερικανικη σημαια.
Κι επαναλάμβανε συνεχώς
τη λέξη που αρχίζει από "Γ>>.
"Γ>> αυτό και "Γ>> τ'άλλο.
Και κάθε φορά που'λεγε τη λέξη "Γ>>
ο κόσμος περιέργως ζητωκραύγαζε.
'Ελα εδώ, φίλε μου.
Ανέβα εδώ πάνω.
'Ελα! Ναι! Εσύ!
'Ελα, εμπρός!
'Ελα.
Πάμε ν'ανεβούμε εκεί.
Πες μας κάτι
για τον πόλεμο.
-Τον πόλεμο του Βιετνάμ;
-Τον πόλεμο του κωλο-Βιετνάμ!
Λοιπόν...
Μόνο ένα πράγμα μπορούσα να πω
για τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Μόνο ένα πράγμα μπορώ να πω
για τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Στο Βιετνάμ...
Τι στο διάολο κάνεις;
Θα σου σπάσω το κεφάλι,
παλιογουρούνι!
Χριστέ μου!
Τι έχουν κάνει εδώ;
Δε σ'ακούμε!
Δεν ακούμε τίποτα!
Αυτό είναι.
Δώσ'το μου!
Μίλα πιο δυνατά!
Αυτό ήταν.
Δεν έχω να πω
τίποτα άλλο για το θέμα αυτό.
Πολύ σωστά, φίλε μου.
Τα είπες όλα.
-Πώς σε λένε, φίλε μου;
-Λέγομαι Φόρεστ. Φόρεστ Γκαμπ.
-Φόρεστ Γκαμπ.
-Γκαμπ!
'Ηταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή
της ζωής μου.
Η Τζένη κι εγώ ξανασμίξαμε
σαν τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ.
Μου'δειξε το μέρος και
μου γνώρισε κάποιους φίλους της.
Κλείσ'το αυτό!
Και φύγε απ'το παράθυρο.
Δεν ξέρεις
πως έχουμε πόλεμο;
-Είναι εντάξει. Είναι δικός μας.
-Να σου πω εγώ για μας.
Σκοπός μας εδώ είναι
η προστασια των μαυρων ηγετων.
Απ'τη ρατσιστική κτηνωδία
του γουρουνιου...
που επιθυμεί ν'αποκτηνώσει
τους μαυρους ηγετες μας...
να βιάσει τις γυναίκες μας,
να καταστρεψει τις κοινωνιες μας.
-Ποιος είναι ο Ηρώδης;
-Είναι ο φίλος μου που σου'λεγα.
Από'δώ ο Φόρεστ Γκαμπ.
Φόρεστ, από'δώ ο Γουέσλυ.
Ο Γουέσλυ κι εγώ
συζούσαμε στο Μπέρκλεϋ.
Είναι πρόεδρος της φοιτητικής
οργάνωσης SDS του Μπέρκλεϋ.
Σκοπός μας είναι να παρέχουμε
προστασία και βοήθεια...
σ'όσους τη χρειάζονται,
γιατί εμείς, οι Μαύροι Πάνθηρες...
κατακρινουμε
τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Και κάθε πόλεμο όπου οι μαύροι
στέλνονται στην πρώτη γραμμή...
για να πεθάνουν για μια χώρα
που τους μισει.
Κατακρίνουμε κάθε πόλεμο
που εμπλέκει μαύρους στρατιώτες...
για ν'αποκτηνωθούν και να σκοτωθούν
στην ίδια τους την κοινωνία.
Εναντιωνόμαστε σε κάθε ρατσιστική
και ιμπεριαλιστική ενέργεια...
Φόρεστ!
Σταμάτα! Σταμάτα!
Δεν έπρεπε
να σε φέρω εδώ.
'Επρεπε να το ξέρω πως θα γινόταν
μια τέτοια μαλακία!
Δεν πρέπει
να σε χτυπάει, Τζένη.
'Ελα, Φόρεστ.
Συγνώμη που κατέστρεψα
το πάρτυ των Μαύρων Πανθήρων.
Δεν το εννοεί
οταν τα κανει αυτα.
Εγώ δε θα σε χτυπούσα
ποτέ, Τζένη.
-Το ξέρω, Φόρεστ.
-'Ηθελα να'μαι ο φίλος σου.
Αυτή η στολή είναι πειρασμός.
Σου πάει πολύ. Αλήθεια.
-Ξερεις κατι;
-Τι;
Χαίρομαι που'μαστε μαζί
στην πρωτεύουσα του έθνους μας.
Κι εγώ, Φόρεστ.
Περπατούσαμε όλο το βράδυ,
μιλώντας απλώς.
Μου'πε για όλα τα ταξίδια
που'χε κάνει...
και για τον τρόπο που ανακάλυψε
να διευρύνει το πνεύμα της.
Πώς έμαθε να ζει σε αρμονία,
κάπου στα δυτικά...
γιατί ταξίδεψε
έως την Καλιφόρνια.
Θέλει κανείς
να πάει στο Σαν Φρανσίσκο;
-'Ερχομαι εγώ.
-Φύγαμε!
'Ηταν πολύ ξεχωριστή νύχτα
και για τους δυο μας.
Δεν ήθελα να τελειώσει.
-Μακάρι να μην έφευγες, Τζένη.
-Πρέπει να φύγω, Φόρεστ.
Τζένη;
Παρεκτράπηκα λίγο.
Φταίει ο πόλεμος
κι αυτός ο αλήτης ο Τζόνσον...
Δε θέλω να σε πληγώσω.
Το ξέρεις αυτό.
Ξέρεις τι νομίζω;
Πως πρέπει να γυρίσεις σπίτι σου,
στο Γκρίνμποου, στην Αλαμπάμα!
Φόρεστ,
έχουμε διαφορετικό τρόπο ζωής.
Θέλω να κρατήσεις αυτό.
Δε γίνεται
να το κρατήσω, Φόρεστ.
Το πήρα γιατί έκανα
αυτό που μου'πες να κάνω.
-Γιατί είσαι τόσο καλός μαζί μου;
-Είσαι το κορίτσι μου.
Πάντα θα'μαι
το κοριτσι σου.
Κι έτσι απλά, εξαφανίστηκε
απ'τη ζωή μου και πάλι.
'Ενα μικρό βήμα για τον άνθρωπο,
ένα άλμα για την ανθρωπότητα.
Νόμιζα πως θα επέστρεφα
στο Βιετνάμ, όμως αποφάσισαν...
πως θα πολεμούσα καλύτερα
τον κουμουνισμο με το πινγκ πονγκ.
Κι έτσι μπήκα στην Ειδική Υπηρεσία
και ταξίδεψα σ'όλη τη χώρα.
Ψυχαγωγούσα τραυματίες βετεράνους
με το πινγκ πονγκ.
'Ημουν τόσο καλός...
που ο στρατος αποφασισε να μπω
στην Εθνική Αμερικής.
'Ημασταν οι πρώτοι Αμερικανοί
που επισκέφτηκαν την Κίνα...
σε διάστημα
ενος εκατομμυριου χρονων.
Κάποιος είπε πως απ'τα χέρια μας
κρεμοταν η παγκοσμια ειρηνη...
όμως το μόνο που'κανα
ήταν να παίζω πινγκ πονγκ.
'Οταν γύρισα πίσω,
ήμουν πολύ διάσημος...
πιο διάσημος
κι απ'τον Μπαγκς Μπάνυ.
Σας παρουσιάζω
τον Φόρεστ Γκαμπ.
-Φόρεστ Γκαμπ, Τζων Λένον.
-Καλώς όρισες.
Θα μας πεις
πώς ήταν στην Κίνα;
Στην Κίνα
ο κόσμος δεν είχε σχεδόν τίποτα.
Δεν έχουν ιδιοκτησία;
Και στην Κίνα,
δεν πάνε ποτέ στην εκκλησία.
-Ούτε και θρησκεία;
-Δύσκολο να το πιστέψω.
Προσπάθησε
και θα το πιστέψεις, Ντικ.
Λίγα χρόνια αργότερα,
ο καλός αυτός νέος απ'την Αγγλία...
πήγαινε σπίτι να δει το γιο του
και υπεγραφε και κατι αυτογραφα.
Και χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
καποιος τον σκοτωσε.
Σου απένειμαν
το Παράσημο του Κονγκρέσου.
Ο Υπολοχαγός Νταν!
Υπολοχαγέ Νταν!
Σου απένειμαν
το Παράσημο του Κονγκρέσου.
Μάλιστα.
Μου το απένειμαν.
'Εδωσαν σ'εσένα, σ'ένα βλάκα
που βγαίνει στην τηλεόραση...
και γελοιοποιεί τον εαυτό του
μπροστά σ'όλη τη χώρα...
το Παράσημο του Κονγκρέσου.
Μάλιστα.
'Αψογα!
'Ενα μόνο έχω να πω.
Ο Θεός να ευλογεί την κωλο-Αμερική.
Υπολοχαγέ Νταν!
Ο Υπολοχαγός Νταν
είπε ότι έμενε σ'ένα ξενοδοχείο.
Επειδή δεν είχε πόδια,
γύμναζε συνεχώς τα χέρια του.
Δεξιά! Δεξιά!
'Ελα!
Τι κάνεις εδώ στη Ν. Υόρκη,
Υπολοχαγέ Νταν;
Με τρέφει η πολιτεία.
Τυφλός είσαι; Εδώ περπατάω!
Βγες έξω! Πάμε!
'Εμεινα με τον Υπολοχαγό Νταν
και περάσαμε μαζί τις γιορτές.
Καλή χρονιά και με το καλό
να γυρίσετε πίσω. Να'στε καλά.
Δε βρήκες ακόμη
τον Χριστό, Γκαμπ;
Δεν ήξερα
πως επρεπε να τον ψαχνω.
Γι'Αυτόν μιλούν συνέχεια
στο γραφείου βετεράνων.
Ο Χριστός έτσι, ο Χριστός αλλιώς!
Αν βρήκα εγώ τον Χριστό;
Μου'φεραν μέχρι κι έναν παπά
για να μου μιλήσει.
Είπε πως ο Θεός ακούει,
ομως πρεπει να κανω κι εγω κατι.
Αν δεχτώ τον Χριστό
στην καρδιά μου...
θα περπατάω στο πλάι του
στη Βασιλεία των Ουρανών.
'Ακουσες τι είπα;
Θα περπατάω στο πλάι του
στη Βασιλεία των Ουρανών.
Μπαρούφες!
Ακούει ο Θεός; Μαλακίες!
Εγώ θα πάω στον παράδεισο,
Υπολοχαγέ Νταν.
Μάλιστα...
Πριν πας όμως, πάρε τα πόδια σου
και κατέβα στο μαγαζί...
-...να παρεις κατι να πιουμε.
-Μάλιστα.
Είμαστε περίπου στην 45η οδό
της Ν. Υόρκης, στο 'Αστορ Πλάζα.
Αυτή είναι η τοποθεσία
του παλιού ξενοδοχείου 'Αστορ...
-Τι έχει το Μπαγ Λα Μπατρ;
-Αλιευτικά για γαρίδες.
Αλιευτικά για γαρίδες;
Και τι μας νοιάζει;
Θέλω ν'αγοράσω ένα
μόλις αποκτήσω λίγα λεφτά.
Το υποσχέθηκα στον Μπάμπα
στο Βιετνάμ...
πως, μόλις τελείωνε ο πόλεμος,
θα γινόμασταν συνέταιροι.
Θα'ταν καπετάνιος
κι εγώ θα'μουν ο βοηθός του.
Τώρα όμως που πέθανε,
πρέπει να'μαι εγώ ο καπετάνιος.
Καπετάνιος αλιευτικού γαρίδων.
Η υπόσχεση είναι υπόσχεση,
Υπολοχαγέ Νταν.
Ακούστε τώρα αυτό!
Ο Οπλίτης Γκαμπ από'δώ θα γίνει
καπετάνιος σ'αλιευτικό γαρίδων.
Να σου πω κάτι, Ποπάυ μου.
Αν γίνεις καπετάνιος αλιευτικού...
θα γίνω εγώ βοηθός σου.
Τη μέρα που θα γίνεις καπετάνιος,
εγώ θα γίνω αστροναύτης!
Ντάνυ, γιατί παραπονιέσαι;
Τι γίνεται;
-Κε ερωτιάρη. Ποιος είναι αυτός;
-Λέγομαι Φόρεστ. Φόρεστ Γκαμπ.
Αυτή είναι η Ατιμούλα η Κάρλα
κι η Μακροπόδα η Λενόρ.
Τι γίνεστε, χρυσά μου;
Καιρό είχαμε να σας δούμε.
'Επρεπε να'ρχόσουν εδώ
τα Χριστούγεννα...
γιατί ο Τόμυ κερνούσε ποτά
και μοίραζε σάντουιτς γαλοπούλας.
Είχα παρέα.
Εκεί ακριβώς ήμασταν!
Στην Πλατεία Τάιμς.
Δε σ'αρέσει η Πρωτοχρονιά; Μπορείς
να ξαναρχίσεις απ'την αρχή.
'Ολοι έχουν
μια δεύτερη ευκαιρία.
Είναι περίεργο,
μα μέσα σ'όλο αυτό το γλέντι...
αρχισα
να σκέφτομαι την Τζένη.
Αναρωτιώμουν πώς περνούσε
την Πρωτοχρονιά στην Καλιφόρνια.
Εννέα, οχτώ, επτά, έξι...
πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα!
Ευτυχισμένο το Νέο 'Ετος!
Ευτυχισμένο το Νέο 'Ετος,
Υπολοχαγέ Νταν!
Βλάκας είσαι;
Τι τρέχει μ'εσένα;
Τι πρόβλημα έχει; Σου λασκάρισε
καμιά βίδα στον πόλεμο;
-Μήπως είναι βλάκας ο φίλος σου;
-Τι είπες;
Ρώτησα αν ο φίλος σου
είναι βλάκας.
-Μην τον λες βλάκα!
-Μην την σπρώχνεις!
Εσύ βούλωσ'το!
Μην τον ξαναπείς βλάκα!
Γιατί θύμωσες τόσο;
Μαζέψτε τα ρούχα σας
και τσακιστείτε!
Πρέπει να πας σε τσίρκο.
Είσαι αξιολύπητος!
Φύγετε από'δώ!
-Καθυστερημένε!
-Φρικιό!
'Ασε με.
Συγνώμη που σου χάλασα το πάρτυ.
Μύριζε τσιγάρο.
Ο Υπολοχαγός κατάλαβε
πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Δεν ήθελε
να τον λένε σακάτη...
όπως κι εγώ δεν ήθελα
να με λένε βλάκα.
Ευτυχισμένο
το Νέο 'Ετος, Γκαμπ.
Η Εθνική Πινγκ Πονγκ σήμερα
συνάντησε τον Πρόεδρο Νίξον...
Το μαντέψατε;
Λίγους μήνες μετά...
με κάλεσαν με την ομάδα
να επισκεφθώ τον Λευκό Οίκο.
Κι έτσι ξαναπήγα.
Και ξανασυνάντησα
τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μόνο που αυτήν τη φορά δεν είχαμε
δωμάτιο σε καλό ξενοδοχείο.
Διασκεδάζεις στην πρωτεύουσα
του έθνους μας, νεαρέ;
-Πού μένεις;
-Στο Ξενοδοχείο 'Αμποτ.
Ξέρω ένα καλύτερο ξενοδοχείο.
Ολοκαίνουριο και πολύ μοντέρνο.
Θα το φροντίσω εγώ το θέμα.
-Ασφάλεια.
-Μάλιστα...
θα στείλετε κάποιον τεχνικό
στο απεναντι γραφειο;
'Εχουν σβήσει τα φώτα
και ψάχνουν την ασφαλειοθήκη.
Το φως απ'τους φακούς τους
δε μ'αφήνει να κοιμηθώ.
-Μάλιστα. Θα το φροντίσω.
-Ευχαριστώ. Καληνύχτα.
Επομένως,
παραιτούμαι της προεδρίας μου...
απο αυριο το μεσημερι.
Ο Αντιπρόεδρος Φορντ...
θα ορκιστεί Πρόεδρος
το μεσημερι στο γραφειο αυτο.
-Φόρεστ Γκαμπ.
-Μάλιστα!
Τα έγγραφα απόλυσής σου.
Τέλειωσε η θητεία σου.
Αυτό σημαίνει
πως δε θα ξαναπαίξω πινγκ πονγκ;
'Οχι για το Στρατό.
'Ετσι απλά, τέλειωσε η θητεία μου
στον Αμερικανικό Στρατό.
Και γύρισα σπίτι.
-Γύρισα μαμά.
-Το ξέρω, το ξέρω.
Λουίζ, γύρισε.
Τότε δεν είχα ιδέα,
για τις επισκέψεις που'χε η μαμά.
Μας επισκέφτηκαν διάφοροι.
Θέλουν να χρησιμοποιήσεις
το δικό τους εξοπλισμό πινγκ πονγκ.
'Ενας κιόλας άφησε
ένα τσεκ $25.000...
αν πεις πως σ'αρέσει
να παίζεις με τις ρακέτες του.
Μόνο με τη δική μου ρακέτα
μ'αρέσει να παίζω.
-Γεια σας, δεσποινίς Λουίζ.
-Γεια σου, Φόρεστ.
Το ξέρω, αλλά σου δίνουν
$25.000, Φόρεστ.
Μπορείς
να την κρατήσεις για λίγο...
να δεις αν σ'αρέσει.
Η μαμά είχε δίκιο. Είναι περίεργο
πώς μπαίνουν όλα στη θέση τους.
Δεν έμεινα σπίτι πολύ καιρό
γιατί είχα υποσχεθεί στον Μπάμπα...
και παντα κρατω την υποσχεση μου.
Πήγα στο Μπαγ Λα Μπατρ
να συναντησω την οικογενεια του.
Είσαι τρελός
ή το παίζεις βλάκας;
-Βλάκας είσαι αν κάνεις βλακείες.
-Μάλλον.
Και φυσικά,
επισκέφθηκα και τον Μπάμπα.
Μπάμπα, εγώ είμαι,
ο Φόρεστ Γκαμπ.
Θυμάμαι όλα όσα μου'πες,
κι εχω σκεφτει τα παντα.
Θα πάρω τα $24.562.47
που κέρδισα.
Τόσα έμειναν γιατί κουρεύτηκα
κι αγορασα καινουριο κουστουμι...
και πηγα τη μαμα
σ'ένα πολύ ωραίο εστιατόριο...
κι αγορασα εισιτηριο
και τρια αναψυκτικα.
Πες μου, είσαι βλάκας;
Βλάκας είναι
όποιος κάνει βλακείες.
Αυτά έμειναν απ'τα λεφτά
που πηρα γιατι ειπα...
"'Οταν ήμουν στην Κίνα
στην Εθνική Πινγκ Πονγκ...
"μ'άρεσε να παίζω πινγκ πονγκ...
"με τη ρακετα
FΙex-ο-Ιite>>.
'Ολοι ξέρουν
πως δεν είναι αλήθεια...
μα η μαμά είπε πως δεν ήταν κακό
να πω ένα αθώο ψεματάκι.
Πάντως θα τα επενδύσω όλα
σε αεριο, σχοινια...
καινούρια δίχτυα κι ένα καινούριο
αλιευτικό για γαρίδες.
Ο Μπάμπα μου'χε πει ό,τι ήξερε
για το εμπόριο γαρίδας.
Ξέρετε όμως τι ανακάλυψα;
'Οτι είναι δύσκολη δουλειά.
'Επιασα μόνο πέντε.
Μ'άλλες δύο,
μπορείς να κάνεις κοκτέιλ.
Σκέφτηκες ποτέ να δώσεις όνομα
σ'αυτό το παλιοκάραβο;
Είναι κακή τύχη
να μην έχει όνομα το καράβι.
Δεν είχα ξαναδώσει
όνομα σε καράβι...
ομως μονο ενα ονομα
μπορουσα να σκεφτω.
Το πιο όμορφο όνομα
σ'ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν είχα νέα απ'την Τζένη,
αλλά τη σκεφτόμουν πολύ.
'Ελπιζα να'ταν ευτυχισμένη
ο,τι κι αν εκανε.
Σκεφτόμουν
την Τζένη συνέχεια.
Υπολοχαγέ Νταν, τι κάνεις εδώ;
Σκέφτηκα να δοκιμάσω
τα θαλάσσια πόδια μου.
Μα δεν έχεις πόδια,
Υπολοχαγέ Νταν.
Το ξέρω.
Μου'γραψες γράμμα, χαζέ.
Λοιπόν, ο καπετάνιος Φόρεστ Γκαμπ.
'Επρεπε να το δω με τα μάτια μου.
Και σου'χα πει
πως αν γινοσουν καπετανιος...
θα γινόμουν βοηθός σου.
Να'μαι λοιπόν.
-Πάντα κρατάω τον λόγο μου.
-Εντάξει.
Μη σου περνά απ'το μυαλό όμως
πως θα σ'αποκαλώ "Κύριε>>.
'Οχι, κύριε.
Το καράβι μου!
'Εχω ένα προαίσθημα
πως αν πάμε ανατολικά...
θα βρούμε γαρίδες.
Στρίψε αριστερά!
-Αριστερά!
-Προς τα πού;
Εκεί! Εκεί πέρα!
-Στρίψε το τιμόνι αριστερά.
-Εντάξει.
Γκαμπ, τι κάνεις;
Στρίψε αριστερά! Αριστερά!
Εκεί θα βρούμε γαρίδες,
αγόρι μου!
Εκεί θα τις βρούμε.
-Καμία γαρίδα, Υπολοχαγέ Νταν.
-Εντάξει, έκανα λάθος.
Πώς θα τις βρούμε;
Προσευχήσου καλύτερα.
'Ετσι πήγαινα στην εκκλησία
κάθε Κυριακή.
Ερχόταν κι ο Υπολοχαγός Νταν,
αλλά μόνο εγώ προσευχόμουν.
-Καμία γαρίδα.
-Τι στο διάολο έγινε ο Θεός σου;
'Ηταν περίεργο που'πε κάτι τέτοιο,
γιατί τότε ο Θεός έδειξε σημάδια.
Δεν πρόκειται
να το βυθίσεις αυτό το καράβι!
Εγώ φοβόμουν,
μα ο υπολοχαγός Νταν ήταν τρελός.
'Ελα!
Καταιγίδα το λες αυτό;
Παλιοαρχίδι!
'Ωρα για το σώου! Εσύ κι εγώ!
Εδώ είμαι! 'Ελα να με βρεις!
Δε θα το βυθίσεις
αυτό το καράβι!
Χθες ο τυφώνας Κάρμεν
έπληξε την περιοχή.
Κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα
στο περασμα του.
'Οπως και στις άλλες
παραθαλάσσιες πόλεις...
και στο Μπαγ Λα Μπατρ
όλη η βιομηχανία γαρίδας...
έπεσε θύμα του Κάρμεν.
'Εχουν απομείνει μόνο συντρίμμια.
Ο απεσταλμένος μας έμαθε...
πως μόνο ένα αλιευτικό
γλύτωσε απ'την καταιγίδα.
Λουίζ! Λουίζ, ο Φόρεστ!
Μετά απ'αυτό,
το ψάρεμα έγινε εύκολη υπόθεση.
Εφόσον ο κόσμος ήθελε ακόμη
γαρίδες για κοκτέηλ...
για τα κάρβουνα κ.λπ., και μόνο
το δικό μας καράβι έπλεε...
Μόνο Μπάμπα-Γκαμπ αγόραζαν.
Αποκτήσαμε πολλά καράβια.
12 με τ'όνομα Τζένη
κι ένα μεγάλο εργοστάσιο.
Μέχρι και καπέλα
με τ'όνομα "Μπάμπα-Γκαμπ>>.
Οι γαρίδες Μπάμπα-Γκαμπ
μπήκαν σ'όλα τα σπίτια.
Μια στιγμή, αγόρι μου.
Είσαι, δηλαδή,
ιδιοκτήτης της Μπάμπα-Γκαμπ;
Ναι. Κάναμε
πάρα πολλά λεφτά.
'Εχω ακούσει πολλές καυχησιές,
εσύ όμως ξεπερνάς κάθε όριο.
Καθόμαστε
δίπλα σ'έναν εκατομμυριούχο.
Μ'άρεσε πολύ η ιστορία σου...
και τη διηγείσαι ωραία,
με τόσο ενθουσιασμό!
Θέλεις να δεις πώς είναι
ο Υπολοχαγός Νταν;
Και βέβαια.
Αυτός εδώ είναι.
Και κάτι άλλο
για τον Υπολοχαγό Νταν.
Ποτέ δε σ'ευχαρίστησα
που μου'σωσες τη ζωή.
Ποτέ δεν το παραδέχτηκε,
μα τελικά συμφιλιώθηκε με τον Θεό.
Για δεύτερη φορά
μέσα σε 1 7 ημέρες...
ο Πρόεδρος Φορντ γλύτωσε
από πιθανή δολοφονική επίθεση.
-Βάση προς Τζένη 1 .
-Τζένη 1 . Λέγε, Μάργκο.
Τηλέφωνο για τον Φόρεστ.
Πες τους
να ξαναπάρουν αργότερα.
-Είναι απασχολημένος τώρα.
-Η μαμά του είναι άρρωστη.
-Πού'ναι η μαμά;
-Επάνω.
Γεια σου, Φόρεστ.
-Τα λέμε αύριο ξανά.
-Εντάξει.
Βλέπω, ίσιωσες την πλάτη σου!
-Τι τρέχει, μαμά;
-Θα πεθάνω, Φόρεστ.
'Ελα κάτσε δίπλα μου.
-Γιατί θα πεθάνεις, μαμά;
-Απλώς ήρθε η ώρα μου.
Μη φοβάσαι, γλυκέ μου.
Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.
'Ολοι κάποτε πεθαίνουμε.
Δεν το'ξερα, μα είχα προορισμό
να γινω μητερα σου.
-'Εκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
-'Ησουν πολύ καλή μαμά.
Πιστεύω πως πρέπει κανείς
να χαράζει τη δική του μοίρα.
Πρέπει να εκμεταλλεύεσαι
ό,τι σου'δωσε ο Θεός.
Ποια είναι
η δική μου μοίρα, μαμά;
Αυτό θα πρέπει
να το βρεις εσύ.
Η ζωή είναι
σαν ένα κουτί σοκολατάκια.
Ποτέ δεν ξέρεις
ποιο θα σου τύχει.
Η μαμά πάντα είχε τον τρόπο της
να με κάνει να καταλαβαίνω.
Θα μου λείψεις, Φόρεστ.
Είχε καρκίνο
και πέθανε μια Τρίτη.
Της αγόρασα ένα καινούριο καπέλο
με μικρά λουλουδάκια.
Δεν έχω να πω
τίποτα άλλο γι'αυτό.
Δεν είπατε πως περιμένατε
το λεωφορείο 7;
Θά'ρθει κι άλλο σε λίγο.
Καθώς ήμουν αστέρι του ποδοσφαίρου,
ήρωας πολέμου...
εθνική διασημότητα,
καπετάνιος αλιευτικού γαρίδων...
κι απόφοιτος κολλεγίου,
απ'το Γκρίνμποου της Αλαμπάμα...
μου προσφεραν
μια πολύ καλή δουλειά.
Και δεν ξαναγύρισα να δουλέψω
με τον Υπολοχαγό Νταν.
Παρόλο που φρόντιζε τα λεφτά μου
στην Μπάμπα-Γκαμπ.
Μου έκανε επενδύσεις
σε καποια εταιρεια φρουτων.
Μου'πε στο τηλέφωνο πως πλέον
δε θ'ανησυχούμε για λεφτά.
Και του'πα:
"Πάλι καλά, μια έγνοια λιγότερη>>.
Η μαμά έλεγε πως ο άνθρωπος
δε χρειάζεται πολλά.
Τα παραπάνω
ειναι για να καυχιεται.
'Ετσι χάρισα πολλά
στην εκκλησία Φόρσκουερ.
'Εδωσα επίσης πολλά στο νοσοκομείο
του Μπαγ Λα Μπατρ.
Ο Μπάμπα είχε πεθάνει,
ο Υπολοχαγός Νταν μ'έλεγε τρελό.
'Ομως το μερίδιο του Μπάμπα
το'δωσα στη μαμά του.
Και ξέρετε κάτι;
Δε χρειαζόταν πια να δουλεύει
σε κανενός την κουζίνα.
Μυρίζει υπέροχα!
Κι επειδή ήμουν πάμπλουτος
και το διασκέδαζα πολύ...
έκοβα δωρεάν το γρασίδι.
Τη νύχτα όμως,
όταν δεν είχα τίποτα να κάνω...
και το σπίτι ήταν εντελώς άδειο,
πάντα σκεφτόμουν την Τζένη.
Και ξαφνικά, εμφανίστηκε.
-Γεια σου, Φόρεστ.
-Γεια σου, Τζένη.
Η Τζένη γύρισε
κι έμεινε μαζί μου.
'Ισως επειδή δεν είχε
πού αλλού να πάει.
'Ισως επειδή ήταν τόσο κουρασμένη,
γιατι πηγε για υπνο...
και κοιμήθηκε τόσες ώρες,
σαν να'χε χρόνια να κοιμηθεί.
'Ημουν πολύ ευτυχισμένος
που'ταν μαζί μου.
Κάθε μέρα πηγαίναμε περίπατο.
Εγώ φλυαρούσα συνεχώς...
κι εκεινη ακουγε.
Για το πινγκ πονγκ, τις γαρίδες...
και το ταξίδι της μαμάς
στον Παράδεισο. Μόνο εγώ μιλούσα.
Η Τζένη συνήθως άκουγε σιωπηρή.
Πώς έκανες κάτι τέτοιο;
Μερικές φορές καμιά πέτρα
δεν είναι αρκετά βαριά.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί γύρισε,
όμως ούτε και μ'ένοιαζε.
'Ημασταν ξανά σαν τον παλιό καιρό.
Σαν τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ.
Κάθε μέρα της μάζευα λουλούδια
και τα'βαζα στο δωμάτιό της.
Κι εκείνη μου χάρισε
το πολυτιμότερο δώρο του κόσμου.
Είναι για τρέξιμο.
Μου'μαθε και να χορεύω.
'Ημασταν σαν μια οικογένεια,
η Τζένη κι εγώ.
'Ηταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές
της ζωής μου.
Δε θα δεις άλλο; Πάω για ύπνο.
Θα με παντρευτείς;
Θα'μαι καλός σύζυγος, Τζένη.
Το ξέρω, Φόρεστ.
Αλλά δε θα με παντρευτείς.
Δε θες να με παντρευτείς.
Γιατί δε μ'αγαπάς, Τζένη;
Μπορεί να μην είμαι έξυπνος,
ξέρω όμως τι σημαίνει αγάπη.
Φόρεστ, σ'αγαπάω αληθινά.
-Πού πας τρέχοντας;
-Δεν τρέχω.
Εκείνη τη μέρα, χωρίς κανένα λόγο,
αποφάσισα να βγω να τρέξω.
'Ετρεξα ώς το τέλος του δρόμου,
κι οταν εφτασα εκει...
αποφάσισα να τρέξω
ώς την άκρη της πόλης.
Ο Πρόεδρος Κάρτερ,
που υποφέρει από θερμοπληξία...
Κι όταν έφτασα εκεί...
αποφάσισα να διασχίσω
την επαρχία Γκρίνμποου.
Κι εφόσον είχα φτάσει
τοσο μακρια...
αποφάσισα να διασχίσω
και την πολιτεία της Αλαμπάμα.
Κι αυτό έκανα.
Διέσχισα τρέχοντας την Αλαμπάμα.
Χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Απλώς συνέχιζα.
Κι έτρεξα προς τον ωκεανό.
Κι όταν έφτασα εκεί σκέφτηκα
πως, αφου ειχα παει τοσο μακρια...
θα μπορούσα να κάνω στροφή
και να συνεχισω να τρεχω.
Κι όταν έφτασα και σ'άλλο ωκεανό,
ειπα πως αφου ημουν τοσο μακρια...
θα μπορούσα να επιστρέψω
και να συνεχισω να τρεχω.
'Οταν κουραζόμουν, κοιμόμουν.
'Οταν πεινούσα, έτρωγα.
'Οταν ήθελα να πάω...
ξέρετε πού... πήγαινα.
-Κι έτσι συνέχιζες να τρέχεις.
-Ναι.
Σκεφτόμουν πολύ τη μαμά,
τον Μπάμπα και τον Υπολοχαγό Νταν.
Κυρίως όμως την Τζένη.
Την σκεφτόμουν συνεχώς.
Πάνω από δύο χρόνια τώρα,
ο Φόρεστ Γκαμπ...
ένας κηπουρός απ'το Γκρίνμποου,
σταματωντας μονο για υπνο...
διέσχισε τρέχοντας την Αμερική.
Ρεπορτάζ Τσαρλς Κούπερ.
Για τέταρτη φορά
στη διάρκεια του ταξιδιού του...
ο κηπουρός Φόρεστ Γκαμπ σήμερα
θα διασχίσει ξανά τον Μισσισιπή.
-Για όνομα του Θεού! Φόρεστ!
-Γιατί τρέχεις;
-Τρέχεις για την παγκόσμια ειρήνη;
-Για τους άστεγους;
-Για τα δικαιώματα των γυναικών;
-Για το περιβάλλον;
Δεν μπορούσαν να πιστέψουν
πως έτρεχα χωρίς λόγο.
-Γιατί το κάνεις αυτό;
-Απλώς θέλησα να τρέξω.
Απλώς θέλησα να τρέξω.
Εσύ είσαι. Δεν το πιστεύω
πως είσαι στ'αλήθεια εσύ.
Για κάποιο λόγο, αυτό που'κανα
φαινόταν λογικό στον κόσμο.
'Ηταν σαν ν'άρχισε να χτυπάει
ένα ξυπνητήρι στο κεφάλι μου.
Σκέφτηκα: "Να ένας τύπος,
που'ναι συγκροτημένος.
Αυτός έχει κάθε απάντηση>>.
Θα σ'ακολουθήσω παντού, κ. Γκαμπ.
Κι έτσι απέκτησα παρέα.
Κι αργότερα κι άλλη παρέα.
Κι έπειτα μ'ακολούθησαν κι άλλοι.
Κάποιος μου'πε αργότερα
ότι έκανε τον κόσμο να ελπίζει.
'Οσο γι'αυτό δεν ξέρω...
αλλά κάποιοι μου ζήτησαν
να τους βοηθήσω.
Θα μπορούσες να με βοηθήσεις;
Ασχολούμαι με διαφημίσεις.
Χρειάζομαι ένα καλό σλόγκαν κι εσύ
εμπνέεις ενθουσιασμό στον κόσμο.
Γι'αυτό σκέφτηκα πως ίσως
μπορείς να με βοηθήσεις.
Πρόσεχε!
Μόλις πάτησες σκατά!
-Συμβαίνει.
-Τι σκατά;
Μερικές φορές.
Και λίγα χρόνια αργότερα
έμαθα πως ο τύπος αυτός...
βρήκε ένα σλόγκαν
και κέρδισε πολλά λεφτά.
Μια άλλη φορά
που ετρεχα...
ένας που'χασε την περιουσία του
στο εμπόριο φανέλας...
ήθελε να βάλει το πρόσωπό μου
σε μια φανέλα.
Μα δεν κατάφερε να το ζωγραφίσει
και δεν είχε φωτογραφική μηχανή.
Πάρε αυτό. Αυτό το χρώμα άλλωστε
δεν αρέσει σε κανέναν.
Καλή σου μέρα.
Λίγα χρόνια μετά έμαθα
πως ο άνδρας αυτός...
βρήκε μια ιδέα για φανέλες.
Κι έκανε πολλά λεφτά.
'Οπως έλεγα,
είχα μεγάλη παρέα.
Η μαμά έλεγε: "Ξέχνα το παρελθόν
και προχώρα στο μέλλον>>.
Νομίζω
πως γι'αυτό άλλωστε έτρεχα.
'Ετρεχα 3 χρόνια, 2 μήνες,
14 ημέρες και 1 6 ώρες.
Ησυχία. Ησυχία.
Θα μας πει κάτι.
Κουράστηκα.
Θα γυρίσω σπίτι τώρα.
Κι εμείς
τι θα κάνουμε;
Κι έτσι αναπάντεχα,
τέλειωσε το τρέξιμο.
Γύρισα σπίτι στην Αλαμπάμα.
Πριν λίγα λεπτά, στις 2.25 μ.μ.
καθώς ο Πρόεδρος Ρήγκαν έφευγε...
ακούστηκαν 5-6 πυροβολισμοί
από άγνωστο επίδοξο δολοφόνο.
Ο Πρόεδρος χτυπήθηκε
στο στήθος...
Σου'φερα την αλληλογραφία.
Και μια μέρα εντελώς αναπάντεχα,
πήρα ένα γράμμα απ'την Τζένη.
Μου ζητούσε
να'ρθω στη Σαβάνα για να τη δω.
Γι'αυτό ήρθα εδώ.
Με είδε στην τηλεόραση,
που ετρεχα.
Πρέπει να πάρω το λεωφορείο 9
για την οδό Ρίτσμοντ...
να κατέβω, να στρίψω αριστερά
στην οδό Χένρυ 1 947, διαμέρισμα 4.
Δε χρειάζεται
να πάρεις λεωφορείο.
Η οδός Χένρυ
είναι 5-6 τετράγωνα παρακάτω.
-Προς τα εκεί;
-Προς τα εκεί.
Χάρηκα για τη γνωριμία.
Εύχομαι
όλα να πάνε καλά!
-Τι κάνεις; 'Ελα μέσα!
-Πήρα το γράμμα σου.
-Αναρωτιόμουν αν το πήρες.
-Αυτό είναι το σπίτι σου;
Ναι. Είναι λίγο ακατάστατο.
Μόλις γύρισα απ'τη δουλειά.
Ωραίο είναι.
'Εχεις και κλιματιστικό.
-Ευχαριστώ.
-'Εφαγα μερικά.
'Εκανα ένα άλμπουμ,
με τ'αποκόμματά σου. Ορίστε.
Κι εδώ είσαι που τρέχεις.
Ο Φόρεστ Γκαμπ
μ'έκανε κρυφή ερωμένη του.
'Ετρεξα πολύ. Πέρασε καιρός.
Κι εδώ...
Φόρεστ,
δεν ξέρω πώς να σου το πω.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη
για ό,τι σου'χω κάνει.
Για πολύ καιρό
δεν ήξερα τι μου γινόταν, και...
-Γεια.
-Γεια σου.
-Από'δώ ένας παλιός φίλος.
-Χαίρω πολύ.
Την επόμενη εβδομάδα
θ'αλλάξει το πρόγραμμά μου και...
Δεν πειράζει. Πρέπει να φύγω.
'Εχω διπλοπαρκάρει.
Εντάξει. Ευχαριστώ.
Αυτός είναι ένας πολύ καλός φίλος,
ο κ. Γκαμπ. Πες γεια.
-Γεια σας, κ. Γκαμπ.
-Γεια σου.
-Να δω τηλεόραση τώρα;
-Ναι. Με χαμηλή την ένταση όμως.
-'Εγινες μαμά, Τζένη.
-'Εγινα μαμά.
-Τ'όνομά του είναι Φόρεστ.
-Σαν κι εμένα!
-Του'δωσα τ'όνομα του μπαμπά του.
-Κι ο μπαμπάς του Φόρεστ λεγόταν;
Εσύ είσαι
ο μπαμπάς του, Φόρεστ.
Φόρεστ, κοίταξέ με.
Κοίταξέ με, Φόρεστ.
Δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα.
Δεν έκανες τίποτα κακό, εντάξει;
Δεν είναι όμορφος;
'Ο,τι ομορφότερο
έχω δει ποτέ.
Αλλά...
Είναι έξυπνος; Μπορεί...
Είναι πανέξυπνος. Στην τάξη του
είναι απ'τους εξυπνότερους.
Ναι.
Πήγαινε μίλησέ του.
-Τι βλέπεις;
-Μπερτ και 'Ερνυ.
Φόρεστ, είμαι άρρωστη.
'Εχεις κρυώσει και βήχεις;
'Εχω έναν ιό κι οι γιατροί λένε
πως δεν ξέρουν τι είναι.
Και δεν μπορούν
να κανουν τιποτα.
'Ελα σπίτι μαζί μου.
Μπορείς νά'ρθεις με τον Φόρεστ
στο σπίτι μου στο Γκρίνμποου.
Θα σε φροντίζω
αν εισαι αρρωστη.
Θα με παντρευτείς, Φόρεστ;
Εντάξει.
Παρακαλώ, καθίστε.
Φόρεστ;
'Ωρα ν'αρχίσουμε.
Γεια. Η γραβάτα σου.
Ο υπολοχαγός Νταν!
-Υπολοχαγέ Νταν.
-Γεια σου, Φόρεστ.
'Εχεις καινούρια πόδια.
Καινούρια πόδια!
Ναι. Καινούρια πόδια.
Ειδική παραγγελία.
Από κράμα τιτανίου.
'Οπως και στα διαστημόπλοια.
Μαγικά πόδια.
Η αρραβωνιστικιά μου, η Σούζαν.
-Υπολοχαγέ Νταν.
-Γεια σου, Φόρεστ.
-Υπολοχαγέ Νταν, η Τζένη μου.
-Χαίρομαι που τελικά σε γνωρίζω.
Φόρεστ, δέχεσαι την Τζένη
για γυναικα σου;
Τζένη, δέχεσαι τον Φόρεστ
για άνδρα σου;
Και τώρα είστε ανδρόγυνο.
-Γεια.
-Γεια.
Φοβόσουν στο Βιετνάμ;
Ναι. Δηλαδή, δεν ξέρω.
Μερικές φορές σταματούσε η βροχή
κι έβγαιναν τ'αστέρια.
Τότε ήταν ωραία.
'Οπως ακριβώς πριν δύσει ο ήλιος
στο Μπαγ Λα Μπατρ.
Το νερό πάντα λαμπύριζε.
'Οπως εκείνη η λίμνη στο βουνό.
'Ηταν τόσο διαυγής, Τζένη...
σαν να'ταν δύο ουρανοί.
Ο ένας πάνω απ'τον άλλο.
Κι έπειτα στην έρημο,
όταν ανέτειλε ο ήλιος...
δεν υπήρχαν σύνορα
ανάμεσα στη γη και τον παράδεισο.
'Ηταν πανέμορφα.
Μακάρι να'μουν εκεί, μαζί σου.
'Ησουν.
Σ'αγαπάω.
Πέθανες ένα Σάββατο πρωί.
Και σ'έθαψα εδώ,
κάτω απ'το δέντρο μας.
Και το σπίτι του πατέρα σου
το κατεδάφισα.
Η μαμά πάντα έλεγε πως ο θάνατος
είναι κομμάτι της ζωής.
Πόσο θα'θελα να μην ήταν!
Ο μικρός Φόρεστ τα πάει μια χαρά.
Σύντομα
θα ξαναρχίσει το σχολείο.
Του ετοιμάζω πρωινό, μεσημεριανό
και βραδινό κάθε μέρα.
Προσέχω να χτενίζει τα μαλλιά του
και να πλένει τα δόντια του.
Του μαθαίνω να παίζει πινγκ πονγκ.
Τα πάει πολύ καλά.
Φόρεστ, σειρά σου.
Ψαρεύουμε πολύ.
Κάθε βράδυ, διαβάζουμε ένα βιβλίο.
Είναι τόσο έξυπνος, Τζένη.
Θα'σουν πολύ περήφανη,
οπως κι εγω.
Σου'γραψε ένα γράμμα.
Είπε πως δεν μπορώ
να το διαβάσω.
'Οτι δεν πρέπει να το διαβάσω,
γι'αυτό στ'αφήνω εδώ.
Δεν ξέρω αν είχε δίκιο η μαμά
ή ο υπολοχαγός Νταν.
Δεν ξέρω αν όλοι μας
εχουμε ενα πεπρωμενο...
η αν αιωρουμαστε τυχαια
στον ανεμο.
Νομίζω
πως ίσως ισχύουν και τα δύο.
'Ισως και τα δύο
συμβαίνουν παράλληλα.
Μου λείπεις, όμως, Τζένη.
Αν χρειαστείς κάτι,
δεν είμαι μακριά.
'Ηρθε
το λεωφορείο σου. Εντάξει.
Το ξέρω αυτό.
Θα το μοιραστούμε αυτό...
γιατί σου το διάβαζε
η γιαγια.
Το αγαπημένο μου βιβλίο.
Ορίστε.
Μην...
-Θέλω να σου πω πως σ'αγαπώ.
-Κι εγώ σ'αγαπώ, μπαμπά.
Θα σε περιμένω εδώ
οταν γυρισεις.
Ξερεις πως αυτο ειναι
το σχολικό λεωφορείο, έτσι;
Ναι, κι εσύ είσαι η Ντόροθυ Χάρις
κι εγώ ο Φόρεστ Γκαμπ.