Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ναι, αυτή είναι η Λεωφόρος
της Δύσεως, στο Λος ’ντζελες.
Είναι περίπου πέντε το πρωί.
Βλέπετε το τμήμα ανθρωποκτονιών
μαζί με τους δημοσιογράφους.
Έγινε ένας φόνος σε μια από
τις βίλες στον αριθμό 10000.
Θα διαβάσετε σχετικά
στις εφημερίδες.
Θα μάθετε τα νέα από
το ραδιόφωνο και την τηλεόραση,
γιατί εμπλέκεται το όνομα μιας
μεγαλης σταρ της παλιάς εποχής.
Μα πριν ακούσετε τα νέα
παραμορφωμένα, πριν διαβάσετε
τις υπερβολές
των δημοσιογράφων του Χόλιγουντ,
μπορεί να θέλετε να μάθετε
τα γεγονότα, όλη την αλήθεια.
Αν είναι έτσι, τότε βρήκατε
το σωστό άνθρωπο.
Το πτώμα ενός νεαρού βρέθηκε
στην πισίνα της βίλας της,
με δυο σφαίρες στην πλάτη και μια
στο στομάχι. Δεν ήταν κανένα όνομα.
Ένας σεναριογράφος με δυο ταινίες
2ης επιλογής στο ενεργητικό του.
Ο καημένος! Πάντα ήθελε μια πισίνα.
Τελικά τα κατάφερε,
αλλά του κόστισε λίγο ακριβά.
Ας πάμε πίσω έξι μήνες,
να δούμε πώς άρχισαν όλα.
Έμενα σε ένα διαμέρισμα κοντά
στη γωνία Φράνκλιν και ’ιβαρ.
Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
Είχα πολύ καιρό
να συνεργαστώ με κάποιο στούντιο.
Καθόμουν, λοιπόν, σπίτι μου,
κι έγραφα δύο σενάρια την εβδομάδα.
Αλλά είχα χάσει την έμπνευσή μου.
Τα σενάριά μου δεν ήταν πρωτότυπα.
Ίσως πάλι να παραήταν πρωτότυπα.
Το σίγουρο είναι πως
δεν τα αγόραζε κανείς.
Ναι.
- Ο Τζόζεφ Γκίλις;
- Ναι.
- Ήρθαμε για το αμάξι.
- Ποιο αμάξι;
Το Πλίμουθ καμπριολέ του 1946.
Αριθμός πινακίδας 40 R116.
- Πού είναι τα κλειδιά;
- Γιατί να σας τα δώσω;
Διότι η εταιρία δεν περιμένει
άλλο, χρωστάς τρεις δόσεις.
Και διότι έχουμε εντολή κατάσχεσης.
- Θες να το σηκώσουμε μόνοι μας;
- Το αμάξι δεν είναι εδώ.
- Αλήθεια;
- Το 'χει δανειστεί ένας φίλος.
- Πήγε στο Παλμ Σπρινγκς.
- Για λόγους υγείας, ε;
- Ψάξτε στο γκαράζ κι αν το βρείτε...
- Καλά. Τώρα άκου.
Το αμάξι θα είναι εδώ αύριο μεσημέρι,
αλλιώς θα πέσουν σφαίρες.
Τι ωραία που τα λες!
Χρειαζόμουν επειγόντως 290 δολάρια,
αλλιώς έχανα το αμάξι.
Δεν ήταν στο Παλμ Σπρινγκς,
ούτε στο γκαράζ.
Είχα προβλέψει
τις κινήσεις της εταιρίας.
Τους περίμενα.
Δεν άφησα τίποτα στην τύχη.
Το είχα παρκάρει πίσω
από του Ρούντι, του λούστρου.
Ο Ρούντι δεν ρωτούσε
ποτέ αν έχεις φράγκα ή όχι.
Έβλεπε τα τακούνια σου
και έκρινε αναλόγως.
Είχα στείλει ένα καινούργιο
σενάριο στην Ρaramοunt.
Ο ατζέντης μου το έθαψε,
αλλά ήξερα κάποιον που με πήγαινε.
Είχε έρθει η ώρα να αξιοποιήσω
τη γνωριμία. Τον έλεγαν Σέλντρεϊκ.
Ήταν εντάξει παραγωγός
- απόδειξη το έλκος στο στομάχι του.
Έ χεις πέντε λεπτά.
Τι θέμα έχει το σενάριο;
Είναι για ένα νέο αστέρι του μπέιζμπολ
που έκανε κάποια στιγμή μια ληστεία.
Οι τζογαδόροι δεν τον αφήνουν
να ξεφύγει απ' την παρανομία.
Και του λένε να πουλήσει
το Πρωτάθλημα;
Ναι, αλλά στο τέλος
υπάρχει μια έκπληξη.
-Έχεις τίτλο;
-"Λάβετε θέσεις". Έχω και σύνοψη.
Πάρε το Τμήμα Νέων Σεναρίων.
Δες τι λένε για το ''Λάβετε θέσεις''.
Σ την 20th Century έχουν πάθει πλάκα,
μα δεν άρεσε στον Ζάνουκ.
Νομίζεις ότι ο ρόλος
πάει στον Τάι Πάουερ;
Έ χεις τον καλύτερο: τον ’λαν Λαντ.
Θα ήταν στροφή στην καριέρα του.
Και εύκολο στο γύρισμα.
Πολλά εξωτερικά. Ένα εκατομμύριο
δολάρια φτάνει και περισσεύει.
Έ χει κι ένα ρολάκο
για τον Μπιλ Ντέμαρεστ.
Έναν προπονητή, λίγο ανισόρροπο,
επειδή κάποτε την έφαγε στο κεφάλι.
Χαίρετε, κ. Σέλντρεϊκ. ''Λάβετε θέσεις''.
Έκανα μια δισέλιδη σύνοψη.
- Ευχαριστώ.
- Αλλά μη χάνετε το χρόνο σας.
- Γιατί;
- Δουλειά της φτώχειας.
Δεν υπάρχει τίποτα για τον Λαντ;
Αναμασά παλιές
και όχι πολύ καλές ιδέες.
Να σου συστήσω τον κ. Γκίλις,
που το έγραψε. Η δις Κράμερ.
Με λένε Σέιφερ, Μπέτι Σέιφερ. Και
μακάρι να άνοιγε η γη να με καταπιεί.
- Ευχαρίστως ν' αρχίσω το σκάψιμο.
- Συγγνώμη, αλλά δεν το βρήκα καλό.
Ήταν βαρετό και τετριμμένο.
Τι ακριβώς περιμένατε;
Τον Τζόις ή τον Ντοστογιέφσκι;
Νομίζω ότι μια ταινία
πρέπει να λέει κάτι.
Να έχει μήνυμα. Εσείς θα απορρίπτατε
και το '"Όσα παίρνει ο άνεμος''.
Όχι, εγώ το απέρριψα. Είπα: ''Ποιος θα
πάει να δει μια ταινία για τον Εμφύλιο;''
Μπορεί να ήμουν ιδιαίτερα απαιτητική
με σας, γιατί λένε πως έχετε ταλέντο.
Αυτά πέρυσι. Φέτος είμαι άφραγκος.
Και είναι λόγος αυτός
για να ξεπουλιέστε;
Τι λόγια είναι αυτά; Κάνετε
σαν τους κριτικούς της Νέας Υ όρκης.
- Ευχαριστώ, δις Κράμερ... Σέιφερ.
- Αντίο, κ. Γκίλις.
Την επόμενη φορά θα έρθω
με το ''Οι γυμνοί και οι νεκροί''.
Λοιπόν, πες του Ζάνουκ να ετοιμάζεται
να κάνει ταινία για το μπέιζμπολ.
Μην νομίζετε πως περίμενα
να πάρω κανένα Όσκαρ.
Ψάχνουμε κάτι για τη Μπέτι Χάτον.
Νομίζεις πως της πάει κανένας ρόλος;
- Μπα, δεν νομίζω.
- Για περίμενε!
Αν το διασκευάζαμε για σόφτμπολ
κορασίδων, με λίγα τραγουδάκια,
θα το κάναμε μιούζικαλ. ''Συνέβη στα
αποδυτήρια: Ιστορία μιας γυναίκας''.
Κάνετε πλάκα, αλλά εγώ δεν έχω
και πολλή όρεξη. Είμαι άνεργος.
- Δεν υπάρχει τίποτα.
- Ούτε ένας διάλογος, οτιδήποτε;
Τίποτα. Ειλικρινά.
Κ. Σέλντρεϊκ, μπορείτε
να μου δανείσετε 300 δολάρια;
Να σου δανείσω; Γκίλις...
Πέρυσι με πείσανε
να αγοράσω ένα ράντσο,
γι' αυτό πήρα δάνειο
από την τράπεζα.
Φέτος το έβαλα σε υποθήκη, για να
πληρώσω την ασφάλεια ζωής μου...
Στη συνέχεια, πήγα
στα κεντρικά γραφεία.
Έτσι λέμε μεταξύ μας
το "Φαρμακείο του Σουάμπ".
Σ υνδυασμός γραφείου, καφενείου
και αίθουσας αναμονής.
Αναμονής... αναμονής του πακτωλού.
Πήγα στο τηλέφωνο κι άρχισα
να στέλνω ένα γενικό S.Ο.S.
Φυσικά ο ατζέντης μου δεν ήταν εκεί.
Γι' αυτό πήρα έναν φιλαράκο μου,
τον ’ρτι Γκριν.
Ένα πολύ καλό παιδί,
βοηθό σκηνοθέτη.
Είχε να μου δανείσει είκοσι δολάρια.
Αλλά δεν έφταναν.
Πήρα κάτι γλείφτες στην Μetrο - εμένα
δεν είχαν ανάγκη να με γλείψουν.
Τελικά κατάφερα να εντοπίσω
και τον ατζέντη μου. Μέγας ψεύτης!
Μήπως έτρεχε να βρει καμιά δουλίτσα
στον καημένο τον Τζ ον Γκίλις;
Μπα! Δούλευε σκληρά στο Μπελ Ερ
με τα μπαστούνια του γκολφ.
Ώστε 300 δολάρια; Μπορώ, φυσικά,
να σου τα δώσω, αλλά δεν πρόκειται.
-Όχι;
- Δεν είμαι απλώς ατζέντης σου.
-Τι αξία έχει το 10%; Είμαι φίλος σου.
- Αλήθεια;
Τα καλύτερα έργα έχουν
γραφτεί με άδειο στομάχι.
Όταν αρχίσεις να χαλάς τα λεφτά σου
στα κλαμπ, ξέχνα το ταλέντο σου.
Σου μιλάω για το αμάξι. Αν το χάσω,
είναι σαν να μου κόβουν τα πόδια.
Τι καλύτερο; Έτσι θα αναγκαστείς
να κάτσεις κάτω και να γράψεις.
Γιατί, τι νομίζεις ότι κάνω;
Χρειάζομαι 300 δολάρια.
Αγάπη μου, αυτό που
χρειάζεσαι είναι άλλος ατζέντης.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ
Γυρίζ οντας στην πόλη, αναρωτιόμουν
τι προοπτικές είχα μπροστά μου.
Το συμπέρασμα ήταν
μηδέν εις το πηλίκον.
Προφανώς δεν είχα
τα απαιτούμενα προσόντα.
Ήταν καιρός να τα μαζέψω
από το Χόλιγουντ και να γυρίσω πίσω.
Αν έβαζα ενέχυρο ό,τι είχα,
θα έβγαζα ένα εισιτήριο για το Οχάιο.
Θα γύριζ α στην τοπική φυλλάδα,
συντάκτης, για 35 δολ. τη βδομάδα.
Αν με ήθελαν... Και ποιος ακούει
τα σχόλια των πρώην συναδέλφων;
Εξυπνάκηδες! ’ντε στο Χόλιγουντ, να
δούμε αν θα τα καταφέρετε καλύτερα.
Νομίζετε πως είστε πιο...
Βρέθηκα σ' έναν ιδιωτικό δρόμο.
Οδηγούσε σε ένα μέγαρο,
που έμοιαζ ε έρημο και ρημαγμένο.
Στο τέρμα είδα
ό,τι ακριβώς ήθελα να δω.
Ένα μεγάλο άδειο γκαράζ,
που με περίμενε να μπω.
Ιδανική κρυψώνα. Ειδικά αν σε
κυνηγάνε να σου πάρουν το αμάξι.
Μα υπήρχε και κάτι άλλο
σ' εκείνο το γκαράζ.
Ένα τεράστιο αυτοκίνητο
ευρωπαϊκής κατασκευής.
Πρέπει να έκαιγε
25 λίτρα το χιλιόμετρο.
Είχε πινακίδα του 1932. Τότε
θα είχαν φύγει οι ιδιοκτήτες του.
Δεν μπορούσα να γυρίσω σπίτι μου,
με τα λαγωνικά να με περιμένουν.
Έλεγα να μείνω στου ’ρτι, μέχρι να
βρω λεφτά και να φύγω για το Οχάιο.
Από 'κει, θα έστελνα
στα παιδιά της εταιρίας μια κάρτα,
και θα τους έλεγα
πού είχα αφήσει το σαραβαλάκι.
Ήταν ένα μεγάλο
και επιδεικτικό πλουσιόσπιτο.
Αναμφίβολα χτισμένο
την τρελλή δεκαετία του είκοσι.
Κάθε παραμελημένο σπίτι
έχει θλιβερή όψη.
Το συγκεκριμένο
ήταν η απόλυτη θλίψη.
Έμοιαζε με εκείνη τη γριά
στις "Μεγάλες προσδοκίες",
την δίδα Χάβισαμ, με το κιτρινισμένο
νυφικό και το σκισμένο πέπλο,
που τα έβαζ ε με όλους,
γιατί ένοιωθε ότι την είχαν ξεχάσει.
Ε, εσύ! Γιατί άργησες;
Ξέρεις από πότε σε περιμένω;
Από 'δώ.
Έβαλα το αμάξι μου στο γκαράζ.
Μ' έπιασε λάστιχο.
- Περάστε.
- Καλύτερα να πάρω το αμάξι μου...
Σκουπίστε τα πόδια σας.
Περάστε.
Δεν έχετε ντυθεί αναλόγως
με την περίσταση.
- Ποια περίσταση;
- Πες του να ανεβεί πάνω, Μαξ.
- Ανεβείτε.
- ’κουσέ με, ένα λεπτό...
- Η κυρία περιμένει.
- Εμένα;
Εντάξει.
Αν χρειάζεστε βοήθεια
για το φέρετρο, φωνάξτε με.
Από 'δώ.
Εδώ μέσα.
Τον έβαλα στο κρεβάτι του μασάζ,
δίπλα στο τζάκι.
Πάντα του άρεσε η φωτιά,
τη σκάλιζε με ένα ραβδάκι.
Θα τον θάψουμε στον κήπο.
Ή μήπως το απαγορεύει ο δήμος;
- Δεν ξέρω.
- Ας το απαγορεύει.
Το φέρετρο το θέλω λευκό
με επένδυση από σατέν,
λευκό ή βαθύ ροζ.
Ή ίσως κατακόκκινο, κόκκινο της
φωτιάς. Να είναι πιο χαρούμενο.
Πόσο κάνει; Μην μου φουσκώσεις
την τιμή, επειδή είμαι πλούσια.
Κυρία μου, κάνετε λάθος.
Εμένα απλώς μου χάλασε το αμάξι.
Το έβαλα στο γκαράζ. Νόμιζα
πως το σπίτι είναι ακατοίκητο.
- Δεν είναι. Έξω!
- Συγγνώμη.
Λυπάμαι για το φίλο σας.
Και το κόκκινο δεν είναι καλή ιδέα.
- Κάπου σας ξέρω εσάς.
-Έξω, γιατί θα φέρω τον υπηρέτη μου!
Η Νόρμα Ντέσμοντ. Ήσαστε μεγάλο
όνομα στο βουβό κινηματογράφο.
Εγώ είμαι ακόμα μεγάλο όνομα.
Ο κινηματογράφος όμως μίκρυνε.
Κι έλεγα τι δεν πάει καλά
με τις ταινίες...
Πέθαναν, τέλειωσαν.
Κάποτε είχαν όλα τα μάτια
του κόσμου δικά τους.
Αλλά δεν τους έφτανε.
Ήθελαν και τα αυτιά τους.
’νοιξαν λοιπόν το στόμα τους
κι άρχισαν να μιλάνε, να μιλάνε!
Γι' αυτό υπάρχουν τα ποπκόρν. Τα
παίρνεις και βουλώνεις τ' αυτιά σου.
Αχ, οι διευθυντές και τα στελέχη!
Οι εγκέφαλοι!
Πήραν τα είδωλα και τα συνέτριψαν!
Τους Φέρμπανκς,
τους Γκίλμπερτ, τους Βαλεντίνο!
Ποιους έχουμε τώρα; Κάτι άχρηστους.
Μην τα βάζετε με μένα.
Εγώ γράφω σενάρια.
Αλήθεια; Λέξεις, λέξεις κι άλλες λέξεις.
Με λέξεις φτιάξατε μια αλυσίδα
και πνίξατε το σινεμά.
Αλλά το μικρόφωνο πιάνει
τα αθέλητα γουργουρητά
κι η Τεκνικόλορ αποθανατίζει
τις πρησμένες γλώσσες.
- Θα ξυπνήσετε τον πίθηκο.
-Έξω! Μαξ.
Θα ξανάρθω
με το άλμπουμ με τ' αυτόγραφα.
Ή με λίγο τσιμέντο για
το αποτύπωμα του ποδιού σας.
Εντάξει, εντάξει, φεύγω.
Για στάσου.
Σεναριογράφος είσαι, είπες.
- Γιατί;
- Είσαι ή δεν είσαι;
-Έ τσι λέει η ταυτότητά μου.
- Κι έχεις κάνει ταινίες;
Φυσικά. Θέλετε το βιογραφικό μου;
Θέλω να σε ρωτήσω κάτι.
Έλα εδώ.
Το τελευταίο μου σενάριο
ήταν για κάτι μετανάστες.
Αλλά μου το 'καναν αγνώριστο.
Αν δείτε την ταινία,
είναι γυρισμένη σε μια τορπιλάκατο.
Πολύ ζεστός χώρος.
Ο άνεμος περνά μέσα από κείνο
το όργανο. Πρέπει να το πετάξω.
Ή να του μάθετε να παίζει καλύτερα.
Νεαρέ, πές μου κάτι.
Τι μέγεθος έχουν τα σενάρια σήμερα;
Πόσες σελίδες;
Εξαρτάται. ’λλο ''Ντόναλντ Ντακ''
κι άλλο ''Ζαν ντ' Αρκ''.
Πρόκειται για πολύ σημαντική ταινία.
Μου πήρε χρόνια ολόκληρα.
Αυτό που βλέπω φτάνει για 6 ταινίες.
Είναι για τη Σαλώμη.
Θα μου το σκηνοθετήσει ο Ντεμίλ.
- Ο Ντεμίλ;
-Έ χουμε κάνει πολλές ταινίες.
- Κι εσείς θα παίξετε τη Σαλώμη.
- Ποια άλλη;
Δεν ήξερα ότι ετοιμάζετε
την επιστροφή σας.
Μισώ αυτή τη λέξη.
Απλώς επανεμφανίζομαι!
Σ τους εκατομμύρια θεατές που δεν με
συγχώρεσαν που άφησα την οθόνη.
- Μπράβο σας.
- Η Σαλώμη. Τι γυναίκα!
Τι ρόλος! Η πριγκίπισσα
που ερωτεύεται έναν άγιο.
Χορεύει το χορό των εφτά πέπλων.
Επειδή της αντιστάθηκε,
ζητά το κεφάλι του σε χρυσό δίσκο.
Και φιλά τα κρύα, νεκρά του χείλη.
- Στο Πομόνα θα τρελλαθούν.
- Θα τρελλαθούν παντού.
Διάβασε τη σκηνή,
πριν βάλει να τον σκοτώσουν.
Μην δίνετε ποτέ
τη δουλειά σας σε συνάδελφο.
Δεν φοβάμαι. Διάβασέ τη.
Φέρε μας κάτι να πιούμε.
Κάθισε. Σου φτάνει το φως;
-Έχω τέλεια όραση.
- Είπα, κάθισε.
Δεν είχα άλλη υποχρέωση,
πέρα από τα παιδιά της εταιρίας.
Και θα μου πρόσφερε και ποτό.
Γιατί όχι;
Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πόσο
χάλια μπορεί να 'ναι ένα κακό κείμενο.
Κι αυτό σίγουρα
σ' έφτανε στα όρια.
Τι θα έλεγε ένας γραφολόγος
γι' αυτά τα παιδικά ορνιθοσκαλίσματα;
Ο Μαξ έφερε σαμπάνια και χαβιάρι.
Αργότερα διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε
κανένας άλλος σ' αυτό το κάστρο.
Έμαθα και μερικές ακόμα
λεπτομέρειες για τον Μαξ.
Εκείνη καθόταν
κουλουριασμένη σαν σπείρα,
κρατώντας το τσιγάρο της
μ' ένα παράξενο αντικείμενο.
Το βλέμμα της,
πίσω από τα μαύρα της γυαλιά,
μου έλεγε: "αν τολμάς,
πες πως δεν σου αρέσει"
ή ίσως, με σιωπηλή περηφάνια,
"σε παρακαλώ, πες ότι σου αρέσει".
Ήταν πολύ σημαντικό γι' αυτήν.
Πολύ ζ εστό περιβάλλον!
Τα σπασμένα της νεύρα, ο Μαξ,
ο ψόφιος πίθηκος στον πάνω όροφο,
κι ο άνεμος που φυσούσε μέσα
από κείνο το όργανο κάθε λίγο.
Λίγο αργότερα,
η κωμωδία αποκορυφώθηκε,
όταν ήρθε ο τύπος
με το παιδικό φέρετρο.
Τα πάντα έγιναν με πολύ ευλάβεια.
Πρέπει να ήταν
πολύ σημαντικός χιμπαντζής.
Ίσως ο δισέγγονος του Κινγκ Κονγκ.
Είχε πάει έντεκα
κι ένιωθα αδιαθεσία στο στομάχι,
λόγω της γλυκιάς σαμπάνιας
και της σαχλαμάρας που διάβαζα,
αυτού του ηλίθιου αχταρμά
σκευωριών και μελοδραματισμών.
Είχα, όμως, αρχίσει ήδη
να στήνω μια δική μου σκευωρία.
- Λοιπόν;
- Είναι συναρπαστικό.
Φυσικά.
Υ πάρχουν πολλές επαναλήψεις,
αλλά δεν είστε κι επαγγελματίας.
- Το έγραψα με την καρδιά μου.
- Ασφαλώς.
Γι' αυτό και είναι σπουδαίο έργο.
- Αλλά χρειάζεται πιο πολύ διάλογο.
- Γιατί;
- Μπορώ να πω τα πάντα με τα μάτια.
- Πρέπει να πέσει ψαλίδα.
- Δεν πρόκειται να το πετσοκόψω.
- Ασφαλώς όχι.
Αλλά πρέπει να βρείτε κάποιον
να το οργανώσει, να το επιμεληθεί.
Ποιον; Πρέπει να βρω
κάποιον που εμπιστεύομαι.
Πότε γεννήθηκες; Τι ζώδιο είσαι;
- Δεν ξέρω.
- Τι μήνα;
Δεκέμβριο. Στις 21.
Τοξότης. Μ' αρέσουν οι Τοξότες.
Είναι αξιόπιστοι.
- Ευχαριστώ.
- Θέλω να το αναλάβεις εσύ.
Εγώ; Δεν έχω χρόνο. Μόλις τελείωσα
ένα σενάριο και πάω γι' άλλο.
Δεν με ενδιαφέρει.
Ξέρετε, θα σας στοιχίσει πολύ.
500 δολάρια την εβδομάδα.
Μην ανησυχείς για τα χρήματα.
Η δουλειά σου θα ανταμειφθεί.
- Να πάρω το υπόλοιπο σπίτι μου.
-Όχι, δεν πρέπει να βγει από το σπίτι.
- Να το τελειώσεις εδώ.
- Είναι αργά.
- Είσαι παντρεμένος, κύριε...
- Γκίλις. Όχι.
-Πού μένεις;
-Στο Χόλιγουντ. Στο "’λτο Νίντο".
- Το αμάξι σου έχει χαλάσει.
- Σωστά.
- Λοιπόν, να μείνεις εδώ.
- Καλύτερα να γυρίσω αύριο το πρωί.
Ανοησίες. Υπάρχει
ένα δωμάτιο πάνω από το γκαράζ.
Θα σε πάει ο Μαξ. Μαξ!
Ήμουν ικανοποιημένος με τον τρόπο
που είχα χειριστεί την κατάσταση.
Έριξα το δόλωμα κι εκείνη τσίμπησε.
Το αμάξι μου ήταν στον κάτω όροφο,
θα μπάλωνα το σενάριο
και προφανώς θα πληρωνόμουν καλά.
Αυτό το δωμάτιο
ήταν κλειστό για χρόνια.
Έχω δει και καλύτερα,
αλλά δεν πειράζει για μια νύχτα.
-Έχω ήδη στρώσει το κρεβάτι σας.
-Πού ήξερες ότι θα μείνω;
Το μπάνιο είναι από 'κεί. Θα βρείτε
πετσέτες, σαπούνι κι οδοντόβουρτσα.
Λοιπόν, τρομερή φιγούρα
αυτή η Νόρμα Ντέσμοντ.
Ήταν η μεγαλύτερη από όλες.
Πού να ξέρετε εσείς, είστε παιδί.
Μέσα σε μια εβδομάδα έλαβε 17.000
γράμματα από τους θαυμαστές της.
Οι άντρες λάδωναν τις κομμώτριες
για μια τούφα απ' τα μαλλιά της.
Ένας μαχαραγιάς ήρθε από την Ινδία
για να της ζητήσει μία της κάλτσα.
Αργότερα κρεμάστηκε με αυτήν.
Μπήκα σε πολύ ενδιαφέρον σπίτι.
Πράγματι, κύριε.
Καληνύχτα σας, κύριε.
Τον έκοψα κι αυτόν για λίγο παλαβό.
Μπορεί να είχε περάσει
καμιά καρδιακή προσβολή.
Όλο το σπίτι, άλλωστε, το έτρωγε,
θαρρείς, μια παραλυτική ασθένεια.
Ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο,
γκρεμιζόταν σε αργή κίνηση.
Υπήρχε ένα γήπεδο τένις, ή μάλλον
το φάντασμα ενός γηπέδου τένις,
με ξεθωριασμένες γραμμές
και φθαρμένο δίχτυ.
Και είχε και την πισίνα του.
Όλοι είχαν πισίνες, εκείνη την εποχή.
Η Μέιμπελ Νόρμαντ και ο Τζ ον
Γκίλμπερτ θα 'χαν κολυμπήσει εδώ.
Όπως και η Βίλμα Μπλάνκι
και ο Ροντ Λαρόκ.
Τώρα ήταν άδεια. Αν και όχι τελείως.
Κ άτι άλλο τράβηξε τότε την προσοχή
μου: η νεκρική πομπή με το χιμπαντζή
προχωρούσε με απόλυτη ευλάβεια.
Λες και κήδευε
το μονάκριβο παιδί της.
Ήταν άραγε η ζ ωή της τόσο άδεια;
Αλλόκοτο! Μα ακόμα πιο αλλόκοτα
πράγματα θα συνέβαιναν αργότερα.
Εκείνη τη νύχτα είδα ένα μπερδεμένο
όνειρο. Κάποιος έπαιζ ε το όργανο.
Δεν έβλεπα ποιος, αλλά το όργανο
ήταν τυλιγμένο σε μαύρο σεντόνι.
Κι ένας χιμπαντζής χόρευε,
ενώ κάποιοι του πετούσαν κέρματα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου,
άκουγα ακόμα καθαρά τη μουσική.
Πού ήμουν;
Α, ναι! Σ' εκείνο το άδειο δωμάτιο
πάνω από το γκαράζ.
Αλλά δεν ήταν άδειο πια.
Κάποιος είχε έρθει.
Είχε φέρει τα πράγματά μου, τα βιβλία,
τη γραφομηχανή και τα ρούχα μου.
Τι σήμαιναν όλα αυτά;
Ε! Μαξ, τι δουλειά έχουν
εδώ τα πράγματά μου;
Σου μιλάω. Τα ρούχα μου και
τα πράγματά μου είναι στο δωμάτιο.
Φυσικά. Τα έφερα εγώ ο ίδιος.
- Αλήθεια;
- Γιατί, λείπει τίποτα;
- Ποιος σου είπε να τα φέρεις;
- Εγώ.
Δεν καταλαβαίνω τι έχεις πάθει.
Σ ταμάτα, Μαξ.
Μου φάνηκε καλή ιδέα,
αφού πρόκειται να συνεργαστούμε.
Δουλειά μου είναι να σου φτιάξω το
σενάριο, όχι να έρθω να μείνω εδώ.
- Μα θα σου αρέσει.
-Έχω δικό μου σπίτι.
Χρωστάς τρεις μήνες νοίκι.
- Αυτό είναι δική μου υπόθεση.
- Το κανονίσαμε, το πληρώσαμε.
Θα το αφαιρέσουμε από το μισθό μου.
Ας μην είμαστε μεμψίμοιροι.
Δεν θα κρατήσουμε και κατάστιχα.
- ’δειασε τις βαλίτσες του κυρίου.
- Τις έχω ήδη αδειάσει, κυρία.
- Ξαναγέμισέ τις. Είπα ότι θα μείνω;
- Αποφάσισε.
Θέλεις αυτή τη δουλειά, ναι ή όχι;
Ναι, την ήθελα. Ήθελα τα φράγκα
και μετά να την κοπανήσω αμέσως.
Αν στρωνόμουν στη δουλειά, ήλπιζα
πως θα τελείωνα σε δυο εβδομάδες.
Αλλά δεν ήταν εύκολο να βάλω τάξη
στο χάος των παραισθήσεών της.
Η κατάσταση ήταν αφόρητη, γιατί
δεν με άφηνε μόνο μου ούτε στιγμή,
από φόβο μήπως χαλάσω το
ακριβό της πνευματικό δημιούργημα.
Τι είναι αυτό;
- Μια σκηνή που έκοψα.
- Ποια σκηνή;
Το σκλαβοπάζαρο.
Καλύτερα η κάμερα να στραφεί...
Μακριά από το πρόσωπό μου;
Μα είστε παντού. Ο κόσμος
δεν σας θέλει σε όλες τις σκηνές.
Γιατί μου στέλνουν γράμματα κάθε
μέρα και ζητάνε τη φωτογραφία μου;
Διότι θέλουν να δουν εμένα.
Εμένα, τη Νόρμα Ντέσμοντ.
Ξαναβάλ' τη.
Καλά.
Δεν ήθελα καβγάδες.
Δεν φωνάζ ει κανείς στους υπνοβάτες.
Μπορεί να πέσουν και να χτυπήσουν.
Αυτό ήταν! Υπνοβατούσε ακόμα
στα ύψη μιας τελειωμένης καριέρας.
Θεότρελη, ειδικά όσον αφορούσε στο
καυτό θέμα: τον εαυτό της στην οθόνη.
Η μεγάλη Νόρμα Ντέσμοντ.
Πώς δεν ασφυκτιούσε σ' εκείνο το
σπίτι το γεμάτο με Νόρμες Ντέσμοντ;
Νόρμες Ντέσμοντ
κι άλλες Νόρμες Ντέσμοντ.
Φυσικά, δεν δουλεύαμε συνεχώς.
Δυο-τρεις φορές την εβδομάδα,
ο Μαξ ανέβαζε τον πίνακα
που της είχε δωρίσει το Εμπορικό
Επιμελητήριο της Νεβάδα.
Και βλέπαμε κάποια ταινία
μέσα στο καθιστικό της.
"Καλύτερα εδώ,
παρά έξω", έλεγε.
Στην ουσία, φοβόταν τον έξω κόσμο,
φοβόταν ότι θα της υπενθύμιζε
πως οι καιροί έχουν αλλάξει.
Βλέπαμε βουβές ταινίες.
Ο Μαξ ήταν στη μηχανή προβολής.
Ευτυχώς!
Μόνο τότε σταματούσε να παίζει
το εκκλησιαστικό όργανο.
Εκείνη καθόταν πολύ κοντά μου.
Μύριζε ζουμπούλι.
Κακά τα ψέματα,
το σιχαίνομαι αυτό το άρωμα.
Καμιά φορά, μου έσφιγγε το χέρι,
σαν να μην ήταν απλώς
ο εργοδότης μου,
σαν να την είχε απορροφήσει η
ηθοποιός που βλέπαμε στην οθόνη.
Δεν χρειάζ εται να σας πω ποια ήταν.
Βλέπαμε πάντα τις δικές της ταινίες.
Δεν την ενδιέφερε τίποτα άλλο.
...ΞΟΡΚΙΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ
ΠΟΥ ΣΠΑΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ...
Υπέροχο, όπως πάντα!
Και χωρίς διάλογο.
Τι να τον κάνουμε το διάλογο;
Είχαμε τα πρόσωπά μας.
Δεν υπάρχουν πια τέτοια πρόσωπα.
Ίσως μόνο η Γκάρμπο.
Ανόητοι παραγωγοί. Ηλίθιοι!
Στραβοί είναι;
Έχουν ξεχάσει
πώς είναι μια αληθινή σταρ;
Θα ανεβώ ξανά
εκεί πάνω, μα την αλήθεια!
Καμιά φορά οργάνωνε
παρτίδες μπριτζ.
Ο πόντος πήγαινε 1/20 του λεπτού.
Ό,τι κέρδιζε, το μοιραζόμαστε.
Μια φορά έφτασαν στα 70 λεπτά -
τα μόνα λεφτά που κέρδισα ποτέ.
Οι συμπαίκτες της
ήταν φίλοι της ηθοποιοί,
ξεχασμένες φιγούρες από την εποχή
του βωβού κινηματογράφου.
Έμοιαζαν κέρινα ομοιώματα.
-Ένα καρό.
- Μια κούπα.
-Ένα σπαθί.
- Πάσο.
- Τρία χωρίς ατού.
- Πάσο.
- Πάσο.
- Αδειάζεις το τασάκι, Τζο;
- Κάτι τύποι σας ζητάνε.
- Δεν είμαι εδώ.
- Αυτό τους είπα κι εγώ.
- Μπράβο.
Αλλά βρήκαν το αμάξι σας
στο γκαράζ και θα το πάρουν.
Πού είναι το τασάκι;
Τζο, το τασάκι σε παρακαλώ.
- Θέλω να σου πω κάτι.
- Δεν μπορώ. Παίζω τρία χωρίς ατού.
Ήρθανε για το αμάξι.
Ξέχασα πόσα σπαθιά πέρασαν.
- Χρειάζομαι χρήματα αμέσως.
- Περίμενε, μέχρι να γίνω μορ.
-Όχι.
- Σε παρακαλώ.
-Έλα, τι συμβαίνει; Τι καίγεται;
-Έχασα το αμάξι.
Νόμιζα πως ήταν
θέμα ζωής και θανάτου.
Για μένα είναι. Για το αμάξι είμαι εδώ.
Γι' αυτό γράφω για λογαριασμό άλλων.
Ανοησίες. Τι να τα κάνουμε
δυο αυτοκίνητα; Ένα μας φτάνει.
Κι όχι κανένα από κείνα τα φτηνιάρικα:
ολόκληρο Ιζότα Φρασκίνι.
Τα ξέρεις τα Ιζότα Φρασκίνι;
Τα πάντα χειροποίητα.
28.000 δολάρια.
Έτσι, ο Μαξ έβγαλε το σαράβαλο
από το γκαράζ και το γυάλισε.
Πηγαίναμε βόλτες στους
λόφους πάνω από τη λεωφόρο.
Τα καθίσματα είχαν καλύμματα
από δέρμα λεοπάρδαλης,
ενώ υπήρχε και εσωτερικό τηλέφωνο
- τα πάντα επίχρυσα.
- Τι φρικτό πουκάμισο!
- Γιατί, τι έχει;
Αν δουλεύεις σε βενζινάδικο, καλό
είναι. Έχω βαρεθεί αυτό το κουστούμι.
Μαξ, ποιο είναι το καλύτερο
κατάστημα ανδρικών στην πόλη;
Δεν έχω ανάγκη από ρούχα. Σαφώς
δεν χρειάζομαι να μου τα πάρεις εσύ.
’σε με να το χαρώ λίγο. Το μόνο
που θέλω είναι να φαίνεσαι ωραίος.
Και είναι ανάγκη να μασάς τσίχλα;
Μπλε φανέλα:
ό,τι ωραιότερο για τον άνδρα.
Αυτό εδώ, μονόπετο, φυσικά.
Θέλουμε κι ένα παλτό.
Τι έχεις από καμηλό;
- Βραδινά ρούχα;
- Δεν χρειάζομαι σμόκιν.
Πώς δεν χρειάζεσαι: σμόκιν, φράκο,
και, αν είσαι κακό παιδί, και βελάδα.
- Φράκο; Αποκλείεται!
- Για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν.
- Πού έχεις τα βραδινά ρούχα;
- Από 'δώ, μαντάμ.
Ορίστε τα καμηλό, αλλά πιάστε
κι αυτό λίγο, είναι βικούνια.
- Θα σας στοιχίσει λίγο περισσότερο.
- Θα πάρω ένα καμηλό.
Αφού πληρώνει η κυρία,
γιατί να μην πάρετε το βικούνια;
Την τελευταία εβδομάδα
του Δεκεμβρίου άρχισε να βρέχει.
Μια βροχή ασταμάτητη, μεγάλη,
όπως όλα στην Καλιφόρνια.
Τρύπησε τη σάπια σκεπή του
δωματίου μου, πάνω από το γκαράζ.
Κανόνισε να μετακομίσω
στο κυρίως σπίτι.
Η ιδέα δεν μου άρεσε και πολύ.
Μόνο σ' αυτό το δωμάτιο
είχα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου.
Αλλά καλύτερα έτσι, παρά να κοιμάμαι
με αδιάβροχο και γαλότσες.
- Τίνος ήταν αυτό το δωμάτιο;
- Του συζύγου της.
Ή μάλλον, των συζύγων της.
Η κυρία έχει παντρευτεί τρεις φορές.
Από εδώ φαίνεται η Καταλίνα.
Αλλά όχι σήμερα.
Τι συμβαίνει; Πού πήγε η κλειδαριά;
Δεν υπάρχουν κλειδαριές
πουθενά στο σπίτι, κύριε.
Γιατί; Πρέπει να
υπάρχει κάποιος λόγος.
- Ιδέα του γιατρού.
- Τίνος γιατρού;
Του γιατρού της κυρίας.
Η κυρία έχει στιγμές μελαγχολίας.
Έχει κάνει απόπειρες αυτοκτονίας.
Πρέπει να προσέχουμε πολύ.
Δεν αφήνουμε υπνωτικά ή ξυράφια.
Κλείνουμε το γκάζι
στην κρεβατοκάμαρα της κυρίας.
Λόγω της καριέρας της; Μα της έχει
αποφέρει πολλά. Δεν έχει ξεχαστεί.
-Ακόμα της γράφουν οι θαυμαστές της.
-Δεν προσέξατε τις σφραγίδες.
Εσύ τα στέλνεις, έτσι δεν είναι, Μαξ;
Πρέπει να σιδερώσω
τα βραδινά σας ρούχα, κύριε.
Ο κύριος δεν ξέχασε ότι σήμερα είναι
το πρωτοχρονιάτικο πάρτι της κυρίας;
Όχι. Φαντάζομαι θα έρθουν
και τα κέρινα ομοιώματα.
Δεν γνωρίζω, κύριε.
Αυτό το ανέλαβε η κυρία.
Να 'το πάλι.
Το δωμάτιό της.
Όλο σατέν και φραμπαλάδες.
Κι εκείνο το κρεβάτι,
η επίχρυση βάρκα.
Τέλειο σκηνικό για μια βασίλισσα του
βωβού κινηματογράφου. Η καημένη!
Ακόμα χαιρετά μια παρέλαση
που την προσπέρασε εδώ και χρόνια.
Στο πάρτι αυτό έμαθα
τι αισθήματά έτρεφε για μένα.
Ο ηλίθιος! Έπρεπε να το καταλάβω
πως το βράδυ θα γινόταν
η θλιβερή αποκάλυψη.
Τζο!
Είσαι εξαίσιος.
Γύρνα να σε δω από πίσω.
-Έλα τώρα!
-Έλα.
Τέλειο! Υπέροχοι ώμοι.
Και τι φανταστική γραμμή!
- Οι βάτες είναι, μη νομίζεις.
-Έλα.
Για μένα, επίσημο ντύσιμο
σημαίνει το μπλε μου κουστούμι.
Δεν μου αρέσει αυτό το κουμπί.
Θα σου πάρω ένα μαργαριταρένιο.
Δεν θα βάλω και σκουλαρίκια.
-Έλα να πιούμε κάτι.
- Δεν θα περιμένουμε τους άλλους;
Μαξ, σαμπάνια.
Πρόσεχε, γλιστράει. Το γυάλισα.
Σ την υγειά μας. Το πάτωμα
ήταν ξύλινο, αλλά το άλλαξα.
Ο Βαλεντίνο έλεγε: ''Το ταγκό
χορεύεται πάνω σε πλακάκια''. Έλα.
- Στην πίστα που χόρεψε ο Βαλεντίνο;
- Ακολούθησε τα βήματά μου.
- Γιατί γέρνεις προς τα πίσω;
- Με γαργαλάει αυτό το πράγμα.
Αλήθεια;
- Είναι 10:15. Πότε θα έρθουν;
- Ποιοι;
- Οι άλλοι καλεσμένοι.
- Δεν κάλεσα κανέναν.
Δεν θα μοιραστούμε με κανέναν
αυτή τη νύχτα. Μόνο εσύ κι εγώ.
Κράτα με σφιχτά.
Καλά.
Τι λες; Να σπάσουμε κανένα ποτήρι
στο κεφάλι του Μαξ, τα μεσάνυχτα;
- Το βρίσκεις αστείο;
- Λιγάκι.
Πέρασε μια ώρα.
Ήμουν εγκλωβισμένος σαν το τσιγάρο
σ' αυτό το μαραφέτι στο χέρι της.
Τι υπέροχη που θα είναι η νέα χρονιά!
Τι ωραία που θα περάσουμε!
Θα φτιάξω την πισίνα.
Θα πάμε στη βίλα μου στο Μαλιμπού.
Σαν τελειώσει η ταινία, θα σου πάρω
ένα κότερο και θα πάμε στη Χαβάη.
Δεν θα μου πάρεις τίποτα άλλο.
Μη λες ανοησίες.
Ορίστε, θα στο έδινα τα μεσάνυχτα.
Νόρμα, φτάνουν όσα μου έχεις πάρει.
Πάψε. Είμαι πλουσιότερη από όλους
αυτούς τους τιποτένιους του Χόλιγουντ.
Έχω ένα εκατομμύριο δολάρια.
χω τρεις πολυκατοικίες στο κέντρο,
πετρέλαια στο Μπέικερσφιλντ...
Ό,τι ποθούμε είναι δικό μας.
-Σταμάτα μ' αυτόν τον πληθυντικό.
-Τι σ' έπιασε;
Με ποιο δικαίωμα
προεξοφλείς τη γνώμη μου;
Με ποιο δικαίωμα; Θέλεις να σου πω;
Σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί να έχω τη
δική μου ζωή, ένα κορίτσι που αγαπώ;
Ποιαν; Καμιά γκαρσόνα
ή καμιά από τους κομπάρσους;
Κοίτα, δεν κάνω για σένα.
Εσύ χρειάζεσαι έναν Βαλεντίνο,
κάποιον σπουδαίο, με τα πόνι του.
Θέλεις να πεις ότι δεν θες
να σ' αγαπώ. Πες το.
Δεν ήξερα πού πήγαινα.
Ήθελα να φύγω από 'κεί μέσα.
Ήθελα να βρεθώ με συνομηλίκους
μου, ν' ακούσω γέλια ξανά.
Σκέφτηκα τον ’ρτι Γκριν.
Σίγουρα θα είχε ετοιμάσει
κανένα γλέντι στο σπίτι του.
Με άνεργους σεναριογράφους,
συνθέτες χωρίς ορχήστρα,
και νεαρές ηθοποιούς που πιστεύουν
στα λόγια των σκηνοθετών.
Πιτσιρίκια. Το μόνο που τους
ενδιαφέρει είναι να σπάνε πλάκα.
Το Χόλιγουντ δεν μας έκατσε καλά
Δεν βρήκαμε πισίνα πουθενά
Τα ρούχα μας δεν μας κάνουν
και τα φράγκα δεν μας φτάνουν.
- Γεια σου, Τζο.
- Τομ.
- Τι γίνεσαι, Τζο;
- Ε, Τζο.
- Σαν τα χιόνια, ο Τζο Γκίλις.
- Γεια σου, ’ρτι.
Πού χάθηκες, κούκλε; Παραλίγο
να σε δηλώσω στα απολεσθέντα.
Ο Τζο Γκίλις, γνωστός σεναριογράφος,
λαθρέμπορος ουρανίου
και ύποπτος για το φόνο
της Μαύρης Ντάλιας.
- Δώσ' μου το παλ τό σου.
- Ασ' το λίγο.
- Θα κάτσεις λίγο;
- Ναι.
Λοιπόν, βγάλ' το. Τι είναι, μινκ;
Χριστέ και Κύριε! Ποιος στο
έδωσε αυτό, ο Αντόλφ Μανζού;
- Κοντά έπεσες.
- Δεν νομίζω να έγινες λαθρέμπορος;
- Πού είναι το μπαρ;
-Έλα.
- Ωραίο πάρτι.
- Το καλύτερο.
Με λένε Έλσα Μάξουελ
των βοηθών σκηνοθέτη.
Μαλακά με το ποντς. Ο λογιστής
όρισε τρία ποτήρια ανά κομπάρσο.
- Τα υπόλοιπα στα κρυφά.
- Μπορώ να μείνω εδώ για λίγο;
- Φυσικά, όλο το βράδυ εδώ θα 'μαστε.
- Εννοώ καμιά-δυο βδομάδες.
-Έτυχε να έχουμε έναν άδειο καναπέ.
- Θα τον πάρω.
Τα πράγματά σας θα τα αναλάβει
ο υπηρέτης. Υπογράφετε παρακαλώ;
- Γεια σας, κ. Γκίλις.
- Χαίρετε.
- Γνωρίζεστε;
- Μπέτι Σέιφερ, στου Σέλντρεϊκ.
- Α! Ναι, το ''Λάβετε θέσεις''.
- Για σταθείτε.
Αυτή είναι η κοπέλα που αγαπώ.
Τι τρέχει εδώ πέρα;
Μην ανησυχείς,
μόνο το ταλέντο μου αγαπάει.
- Τμήμα Πληγωμένων Αισθημάτων.
- Το τηλέφωνο;
Σ την ''Αίθουσα των χρωμάτων''.
Όταν τελειώσετε, μου το δίνετε;
- Ξέχασες κάτι.
- Ευχαριστώ.
- Ήθελα να σε πετύχω κάπου.
- Ξέχασες το μαχαίρι στην πλάτη μου;
Ένιωθα ένοχη και βρήκα
κάτι παλιά σου σενάρια.
- Τι καλό παιδί!
- Εκείνο το... ''Παράθυρο'';
- ''Σκοτεινά παράθυρα''. Σου άρεσε;
-Όχι. Εκτός από έξι σελίδες.
Έχεις ένα φλας-μπάκ...
Πού να πάμε να μιλήσουμε πιο ήσυχα;
Πάμε στην ''Αίθουσα των χρωμάτων''.
Τζο, τον καναπέ μου
σου υποσχέθηκα, όχι την κοπέλα μου.
Για δουλειές θα μιλήσουμε.
Λοιπόν ένα μικρό κομμάτι της δουλειάς
μου τράβηξε την προσοχή σου.
Το φλας-μπάκ
με τη δασκάλα στο δικαστήριο.
- Είχα μια τέτοια δασκάλα.
-Ίσως γι' αυτό να είναι καλό.
-Έχει αλήθεια και αίσθημα. Να...
-Ποιος θέλει αλήθειες κι αισθήματα;
Μην είσαι έτσι. Αξίζει τον κόπο.
- Να αρχίσω αμέσως;
- Σοβαρά; Έχω μερικές ιδέες.
Κι εγώ το ίδιο. Πρωτοχρονιά είναι.
Ας τη γιορτάσουμε.
Να φτιάξουμε χάρτινες βαρκούλες
και να κάνουμε αγώνες.
- Ή να ανοίξουμε τη βρύση στο φουλ.
- Να κάνουμε κατάληψη στην κουζίνα.
- Πεινάς;
- Αν πεινώ;
Μετά από 12 χρόνια στη ζούγκλα της
Βιρμανίας, λιμοκτονώ, λαίδη ’γκαθα...
- ...λιμοκτονώ για έναν λευκό λαιμό.
- Φίλιπ, είστε τρελλός.
Διψώ για τη δροσιά των χειλιών σας.
Το τηλέφωνο είναι ελεύθερο.
Όχι, Φίλιπ.
Πρέπει να φανούμε δυνατοί.
Φοράτε ακόμα τη στολή σας.
Εξάλλου το τηλέφωνο είναι ελεύθερο.
Εντάξει.
Νοιώθω έναν ξαφνικό φόβο
ότι θα σας χάσω.
Δεν πρόκειται. Θα γεμίσω πάλι
τα ποτήρια με το φρικτό αυτό υγρό.
- Θα με περιμένετε;
- Με μια καρδιά που πάλλεται τρελά.
Πού και πού η ζωή είναι ωραία.
Έλα, Μαξ, θέλω μια χάρη.
Συγγνώμη,
δεν μπορώ να μιλήσω τώρα.
Μπορείς. Βάλε τα ρούχα μου και
τη γραφομηχανή μου στη βαλίτσα.
- Θα στείλω κάποιον από 'κεί.
- Δεν προλαβαίνω, είναι εδώ ο γιατρός.
Ποιος γιατρός; Τι έγινε;
Η κυρία πήρε το ξυράφι από το
δωμάτιό σας κι έκοψε τις φλέβες της.
Τι; Μαξ! Μαξ!
Μου έδωσαν τη συνταγή.
Παίρνεις 2 μπουκάλια σταγόνες για το
βήχα, τις διαλύεις σε ζεστή λεμονάδα...
Ε, Τζο!
Καλή χρονιά!
- Είναι καλά;
- Είναι στο δωμάτιό της.
Ανεβείτε σιγά-σιγά. Δεν πρέπει
να μας καταλάβουν οι μουσικοί.
Φύγε.
Τι χαζομάρα πήγες κι έκανες;
Τι πιο ανόητο
απ' το ότι σε ερωτεύτηκα;
Θα έκανε ωραίο πρωτοσέλιδο.
''Μεγάλη σταρ αυτοκτονεί από έρωτα.''
Οι μεγάλες σταρ έχουν
και μεγάλη περηφάνια.
Φύγε, πήγαινε στο κορίτσι σου.
Κοίτα, δεν υπάρχει κορίτσι.
Το είπα γιατί μου φάνηκε
πως η σχέση μας ήταν λάθος.
Δεν ήθελα να σε πληγώσω.
Εσύ μου φέρεσαι με αγάπη.
Είσαι το μόνο άτομο που μου φέρεται
καλά σ' αυτή τη σιχαμένη πόλη.
Πες λοιπόν
τα ευχαριστώ σου και φύγε.
Πρώτα θα μου υποσχεθείς
ότι θα αρχίσεις να φέρεσαι λογικά.
Θα το ξανακάνω. Θα το ξανακάνω!
Θα το ξανακάνω.
Καλή χρονιά, Νόρμα.
Καλή χρονιά, αγάπη μου.
- Εμπρός.
- Κρεστ Βιου 51 733;
Συγγνώμη που σας ενοχλώ πάλι,
αλλά πρέπει να μιλήσω στον κ. Γκίλις.
- Δεν είναι εδώ.
- Πού μπορώ να τον βρω;
-Υπάρχει κάποιος άλλος που ξέρει;
-Κανένας εδώ δεν γνωρίζει τίποτα.
Και σας παρακαλώ
να πάψετε να μας τηλεφωνείτε.
Μαξ!
Ποιος ήταν, Μαξ; Τι συμβαίνει;
Τίποτα, κυρία. Κάποιος
ψάχνει ένα αδέσποτο σκυλί.
Το νούμερό μας πρέπει να είναι
παρόμοιο με αυτό της μάντρας.
Στάσου. Πάρε το αυτοκίνητο και
πήγαινε το σενάριο στην Ρaramοunt.
- Να το παραδώσεις στον κ. Ντεμίλ.
- Μάλιστα, κυρία.
- Θα το στείλεις, αλήθεια, στον Ντεμίλ;
- Ναι. Ήρθε η μέρα.
Η αστρολόγος μου είδε
το ζώδιο του Ντεμίλ και το δικό μου.
- Είδε και το σενάριο;
- Είναι Λέων. Εγώ Σκορπιός.
Ο ’ρης περνάει
από το Δία για εβδομάδες.
Σήμερα έχουμε
σύνοδο πλανητών.
Γύρνα πίσω, αγάπη μου,
να σε στεγνώσω.
Το αν θα πουλήσει ένα σενάριο
δεν εξαρτάται από τα άστρα.
Μαζί με το σενάριο πουλάω κι εμένα.
Ο Ντεμίλ έλεγε πάντα ότι
είμαι η πιο μεγάλη του σταρ.
Πότε το είπε αυτό, Νόρμα;
Εντάξει, πάνε αρκετά χρόνια.
Αλλά ποτέ δεν ήμουν πιο όμορφη.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ
δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένη.
Λίγες μέρες αργότερα, πήγαμε για
μπριτζ σ' ένα απ' τα κέρινα ομοιώματα.
Μου είχε πια μάθει να παίζω μπριτζ,
όπως επίσης και να χορεύω ταγκό,
και να διαλέγω το κατάλληλο
κρασί για κάθε ψάρι.
Ο ηλίθιος, ξέχασε
να μου γεμίσει την ταμπακιέρα.
- Πάρε από τα δικά μου.
- Βρωμάνε και μου φέρνουν βήχα.
Σ ταμάτα στου Σουάμπ, Μαξ.
Θα κατεβώ να σου πάρω.
Θησαυρέ μου.
ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΟΥ ΣΟΥΑΜΠ
Δώστε μου ένα πακέτο από κείνα
τα τούρκικα τσιγάρα, τα... Αμπντούλα.
Ψηλά τα χέρια, Γκίλις. Την έφαγες.
Γεια σου, ’ρτι.
Καλησπέρα.
- Δεν φαντάζεσαι τι χαρά μου δίνεις.
- Τι έγινε; ’φησες την παρανομία;
Συγγνώμη για το πάρτι.
Έπρεπε να πάω να δω έναν άρρωστο.
Κάποιον κουστουμαρισμένο
με πέτρα δέκα καρατίων στο νεφρό;
Σταμάτα. Πού χάθηκες;
- Σου' χω υπέροχα νέα.
- Αυτό ακριβώς έπαθα. Χάθηκα.
Πήρα τον ατζέντη σου,
πήρα το σύλλογο σας.
Από το σπίτι σου
μου δώσανε ένα νούμερο.
Έβγαινε κάποιος με ξενική προφορά,
που έλεγε πως δεν είσαι εκεί,
πως δεν σε ξέρουν καν.
Σοβαρά;
Τι νέα έχεις;
- Του Σέλντρεϊκ του άρεσε η δασκάλα.
- Ποια δασκάλα;
Στο ''Σκοτεινά παράθυρα''.
Λέει πως μπορεί να γίνει καλό.
- Και πού είναι το παραδάκι;
- Πού είναι το σενάριο;
Το συμμάζεψα
με κάποιες δικές μου ιδέες.
- Αλλά θέλει δουλειά.
- Το περίμενα.
Έχω 20 σελίδες κι έναν ωραίο ήρωα.
Κάντε δευτερεύουσες σκηνές,
για να πάρουν έξτρα σκηνοθέτες.
Σταμάτα. Μέσα σε δυο εβδομάδες
μπορούμε να ετοιμάσουμε το...
Δεν γράφω πια στον αέρα.
- Σου λέω ότι έχει σχεδόν πουληθεί.
-Έχω εγκαταλείψει το γράψιμο.
- Κ. Γκίλις, παρακαλώ.
-Έρχομαι.
Η προφορά! Ο τύπος
πληρώνεται από ξένη κυβέρνηση!
- Κοίτα κουμπιά και μανικετόκουμπα.
- Φεύγω.
- Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.
- Για τον εαυτό μου ενδιαφέρομαι.
Ήλπιζα ότι θα φτάναμε κάπου.
Δεν θέλω να διαβάζω δουλειές άλλων.
Θέλω να γράψω.
- Συγγνώμη που σου τη χάλασα.
- Μου τη χάλασες, όντως.
Αντίο.
- Πού χάθηκες τόσην ώρα;
- Πέτυχα κάτι γνωστούς.
- Τα τσιγάρα μου;
- Τα...;
Νόρμα, καπνίζεις πολύ.
Όταν καταλάβαινε ότι βαριόμουν,
μου ετοίμαζε ζωντανή παράσταση.
Η Επιθεώρηση της Νόρμα Ντέσμοντ.
Το πρώτο της νούμερο ήταν πάντα
"Η ωραία λουομένη" του Μακ Σένετ.
Σαν να με βλέπω στη γραμμή με τη
Μαρί Πρεβόστ και τη Μέιμπελ Νόρμαν.
Η Μέιμπελ πάντα με πάταγε.
Τι συμβαίνει, αγάπη μου;
Γιατί είσαι τόσο κατσούφης;
Τίποτα. Μια χαρά είμαι. Συνέχισε.
Εντάξει. Δώσ' το μου αυτό. Το θέλω
για το μουστάκι. Κλείσε τα μάτια σου.
Κι όμως κάτι συνέβαινε.
Σκεφτόμουν το κορίτσι του ’ρτι,
τη δεσποινίδα Σέιφερ.
Όπως κάθε αρχάριος
σεναριογράφος στο Χόλιγουντ,
ήταν γεμάτη φιλοδοξία, ονειρευόταν
να δει το όνομά της στην οθόνη:
"Σενάριο:", "Πρωτότυπο σενάριο:".
Το κοινό δεν ξέρει ότι κάποιος
κάθεται και γράφει την ταινία.
Νομίζει πως την φτιάχνουν
οι ηθοποιοί, σκηνή τη σκηνή.
’νοιξε τα μάτια σου.
- Ζητάνε την κυρία στο τηλέφωνο.
- Μη με διακόπτεις.
- Είναι από την Ρaramοunt.
- Από πού;
Από το στούντιο της Ρaramοunt.
Με πιστεύεις τώρα; Στο είπα ότι
ο Ντεμίλ μόλις το δει, θα το αρπάξει.
Δεν είναι ο ίδιος ο κ. Ντεμίλ,
αλλά κάποιος Γκόρντον Κόουλ.
- Λέει ότι είναι πολύ σημαντικό.
- Φυσικά και είναι.
Γι' αυτό πρέπει
να με πάρει ο ίδιος ο Ντεμίλ.
Τι ιδέα κι αυτή, να βάλει το βοηθό του!
Πες ότι έχω δουλειά και κλείσε.
Μάλιστα, κυρία.
’κους εκεί!
Δώδεκα ταινίες κάναμε μαζί.
Τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
- Μπορεί να έχει γυρίσματα.
- Τα ξέρω αυτά.
Προσπαθεί να με μειώσει,
να με κάνει να κατεβάσω την τιμή μου.
Εγώ περίμενα 20 χρόνια. Ας περιμένει
κι ο Ντεμίλ λίγο, μέχρι να ετοιμαστώ.
Τρεις μέρες αργότερα, ήταν έτοιμη.
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο,
υπήρξαν κι άλλα
επείγοντα τηλεφωνήματα
από την Ρaramοunt.
Έβαλε λοιπόν μισό κιλό μεϊκάπ,
φόρεσε το βέλο της
και κίνησε να δει τον Ντεμίλ
αυτοπροσώπως.
Με συγχωρείτε κυρία, η σκιά
στο αριστερό σας μάτι θέλει φτιάξιμο.
Σ' ευχαριστώ, Μαξ.
Σιγά!
Για τον κ. Ντεμίλ. Ανοίξτε.
Είναι στο στούντιο. Έχετε ραντεβού;
Δεν χρειάζεται.
- Φέρνω τη Νόρμα Ντέσμοντ.
- Την ποια;
- Τη Νόρμα Ντέσμοντ.
- Τζόνζι, ε, Τζόνζι!
Ορίστε. Η δις Ντέσμοντ!
- Τι κάνετε, δις Ντέσμοντ;
- ’νοιξε.
- Βεβαίως, δις Ντέσμοντ, περάστε.
- Μα χωρίς πάσο;
Η δις Ντέσμοντ δεν χρειάζεται.
- Πού είναι ο κ. Ντεμίλ;
- Στούντιο 18.
Ευχαριστώ, Τζόνζι.
Και μάθε τρόπους στο φίλο σου.
Χωρίς εμένα θα ήταν άνεργος,
γιατί δεν θα υπήρχε Ρaramοunt.
- Σωστά, κ. Ντέσμοντ.
- Πάμε, Μαξ.
Στούντιο 18.
Ειδοποίησε τον Χένρι Ουΐλκοξον.
Ανοίξτε το να το δω.
Ησυχία, πίσω.
Έρχεται η Νόρμα Ντέσμοντ
να δει τον κ. Ντεμίλ.
Παιδιά, έναν προβολέα
στο τοπίο, να το δω καθαρά.
Κάντε πίσω. Εσύ εκεί πίσω,
κάνε πέρα, μου κόβεις τη θέα.
Η Νόρμα Ντέσμοντ
έρχεται για τον κ. Ντεμίλ.
Η Νόρμα Ντέσμοντ;
- Περίμενε.
- Χένρι Ουΐλκοξον.
Με το σπαθί σου σήκωσε την
κουρτίνα. Από πίσω είναι ο Σαμψών.
Έρχεται η Νόρμα Ντέσμοντ
να σας δει, κ. Ντεμίλ.
- Η Νόρμα Ντέσμοντ!
- Πρέπει να είναι 150 χρονών.
Τότε τι να πω εγώ;
Θα μπορούσε να είναι κόρη μου.
- Συγγνώμη, κ. Ντεμίλ.
- Θα είναι για κείνο το φριχτό σενάριο.
Τι να της πω;
Να της πω ότι είστε στην αίθουσα
προβολών, να την ξαποστείλω;
30 εκατομμύρια θαυμαστές της
την ξαπόστειλαν ήδη. Δεν φτάνουν;
- Δεν εννοούσα...
- Ασφαλώς.
Δεν ήξερες τη Νόρμα Ντέσμοντ
κοριτσάκι 17 χρονών.
Τόσο θάρρος, μυαλό και ψυχή δεν
έχω ξαναδεί σε παιδί της ηλικίας της.
- Λένε, ήταν στρίγγλα στο στούντιο.
- Μόνο προς το τέλος.
Δώδεκα διαφημιστικοί πράκτορες
πλήρους απασχόλησης
μπορούν να καταστρέψουν
την ψυχή ενός ανθρώπου.
Διακόπτουμε.
-Έλα κι εσύ, αγάπη μου.
- Δικό σου είναι το σενάριο.
- Καλή τύχη.
- Σ' ευχαριστώ, αγαπημένε μου.
Γεια σου, φιλαράκο.
- Γεια σας, κ. Ντεμίλ.
- Καλώς την.
Έ χω να σας δω από εκείνη τη γιορτή.
Θυμάμαι, είχα ανεβεί πάνω
σ' ένα τραπέζι και χόρευα.
Δεν ήσουν η μόνη. Μόλις είχε
προσγειωθεί ο Λίντμπεργκ στο Παρίσι.
Νόρμα, να σου ζητήσω συγγνώμη
που δεν σου τηλεφώνησα.
Βεβαίως να μου ζητήσετε.
-Όπως βλέπεις, πνίγομαι.
- Δικαιολογίες.
- Διαβάσατε το σενάριό μου, φυσικά;
- Ναι.
Μπορούσατε να μου τηλεφωνήσετε
ο ίδιος, αντί να βάλετε το βοηθό σας.
- Ποιον βοηθό μου;
- ’σ' τα αυτα. Τον Γκόρντον Κόουλ.
Τον Γκόρντον Κόουλ;
Κι αν δεν ενδιαφερόσαστε
για το σενάριο μου,
δεν θα με έπαιρνε δέκα φορές.
Έχουμε πρόβα.
Κάθισε στην καρέκλα μου να μας δεις.
- Ευχαριστώ.
- Μπράβο, κορίτσι μου.
Φέρε το τηλέφωνο
και πάρε τον Γκόρντον Κόουλ.
Δις Ντέσμοντ!
- Δις Ντέσμοντ, είμαι ο Γουρλομάτης.
- Γεια σου, Γουρλομάτη.
Να σας δούμε καλύτερα.
Παιδιά! Η Νόρμα Ντέσμοντ.
Η Νόρμα Ντέσμοντ!
- Η Νόρμα Ντέσμοντ!
- Την είχα για πεθαμένη.
- Τι χαρά!
- Γυρίσατε επιτέλους. Με θυμάστε;
Φυσικά. Γεια σου, Πάτσι.
- Από 'δώ η δις Ντέσμοντ.
- Μεγάλη μου τιμή.
Γκόρντον, ο Ντεμίλ είμαι. Έπαιρνες
τηλέφωνο τη Νόρμα Ντέσμοντ;
Μάλιστα, κ. Ντεμίλ. Για το αμάξι της,
ένα παλιό Ιζότα Φρασκίνι.
Ο σοφέρ της το έφερε εδώ προχτές.
Ό,τι πρέπει για το φιλμ του Κρόσμπι.
- Θέλουμε να το νοικιάσουμε.
- Κατάλαβα.
Ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ.
Γουρλομάτη,
τον προβολέα στη θέση του.
Βρήκα τον Γκόρντον Κόουλ.
Τους είδατε πώς τρέξανε;
Ξέρεις, συμβαίνουν τρελά πράγματα
σ' αυτή τη δουλειά.
Ελπίζω να μην
έχεις χάσει το χιούμορ σου.
- Τι συμβαίνει;
- Τίποτα.
Δεν περίμενα ότι θα νιώσω
τόση συγκίνηση στο στούντιο.
- Δεν ήξερα πόσο μου έχει λείψει.
- Κι εμάς μας έχεις λείψει.
Θα δουλέψουμε ξανά. Θα κάνουμε
τη μεγαλύτερη ταινία μας.
- Να σου πω...
- Ωραίο σενάριο, ε;
Έχει μερικά καλά στοιχεία, αλλά ο
προϋπολογισμός θα ήταν τεράστιος.
Δεν μ' ενδιαφέρει.
Θέλω μόνο να δουλέψω ξανά. Ξέρετε
τι σημαίνει για μένα ότι με θέλετε;
Και για μένα θα ήταν τέλεια,
αν υπήρχε η δυνατότητα.
Να θυμάστε, δεν δουλεύω πριν τις
10 και ποτέ μετά τις 4:30 το απόγευμα.
-Έτοιμοι, κ. Ντεμίλ.
- Εντάξει.
Κάθισε λίγο να μας δεις. Ξέρεις,
ο κινηματογράφος έχει αλλάξει πολύ.
Εντάξει, πάμε.
Ανάψτε τα όλα.
Κάμερες. Πάμε!
Βλέπετε εκείνα τα γραφεία, κ. Γκίλις;
Ήταν τα καμαρίνια της κυρίας.
Όλα τους.
Και πού είχε στριμωχτεί
ο Ουάλας Ριντ;
Είχε ένα μεγάλο τροχόσπιτο.
Κι εγώ είχα τον πάνω όροφο. Βλέπετε
εκεί που λέει ''Τμήμα Νέων Σεναρίων'';
Ο τοίχος είχε επένδυση
από στιλπνό μαύρο δέρμα.
Επιστρέφω σε ένα λεπτό.
Το αμάξι που ήθελε ο Γκόρντον Κόουλ.
Βρίσκετε τίποτα αστείο;
Αν σε ενδιαφέρει τίποτα από
το ''Σκοτεινά παράθυρα'', χάρισμά σου.
Θεέ και Κύριε! Έλα, κάτσε.
- Το εννοώ. Κάν' το ό,τι θέλεις.
- Γιατί τέτοια καλοσύνη;
Πάρε μου μια σοκολάτα. Κι αν πάρεις
το Όσκαρ, δώσε μου το ένα πόδι.
Η πρότασή σου είναι τέλεια, αλλά δεν
μπορώ να κάνω τη δουλειά μόνη μου.
- Μα είχες τόσες ωραίες ιδέες.
- Λοιπόν, άκου και πες μου.
Ξέχνα τα ψυχολογικά, τη διερεύνηση
του άρρωστου μυαλού του δολοφόνου.
Η ψυχοπάθεια πουλάει.
Μα το θέμα είναι
η μονότονη ζωή των δασκάλων.
Η ηρωίδα δουλεύει τη μέρα
και ο ήρωας στο νυχτερινό.
Συναντιούνται και...
- Δεν μπορώ τώρα, συγγνώμη.
- Τελειώνω.
- Δικό σου είναι το σενάριο.
- Αν δουλεύαμε τα βράδια;
Στις έξι το πρωί.
Αυτό το μήνα είμαι τελείως δική σου.
- Ο ’ρτι λείπει.
- Τι σχέση έχει ο ’ρτι;
- Αρραβωνιαστήκαμε.
- Μπράβο σας.
- Καλύτερο παιδί δεν θα βρεις.
- Συμφωνώ.
Είναι στην Αριζόνα,
στα γυρίσματα ενός γουέστερν.
Μπορώ βράδια και σαββατοκύριακα.
Και σπίτι σου, αν θέλεις.
Δεν γίνεται. ’σε τις κλάψες
και πιάσε το γράψιμο.
- Σε μισώ.
- Μην το κάνεις κοινότοπο.
’κου μια ιδέα. Αυτή είναι στο σχολείο
τη μέρα κι εκείνος τα βράδια.
Δεν γνωρίζονται, αλλά μένουν στο ίδιο
δωμάτιο. Τους έρχεται φτηνότερα.
Κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι.
Εκ περιτροπής, φυσικά.
Αστειεύεσαι; Ωραίο μου φαίνεται.
- Κι εμένα.
- Να σου δείξω πού θα το βάλουμε.
- Αντίο.
- Αχ!
Τι τρέχει;
Μόλις διαπίστωσα γιατί μας
τηλεφωνούσαν από την Ρaramοunt.
Δεν θέλουν την κυρία,
αλλά το αυτοκίνητό της.
Πώς;
Αντίο, Νόρμα.
Θα δούμε τι μπορεί να γίνει.
Δεν ανησυχώ. Την παλιά
παρέα τίποτα δεν τη σταματά.
Η παλιά παρέα. Ναι.
- Αντίο, καλή μου.
- Αντίο, κ. Ντεμίλ.
- Πώς πήγε;
- Καλύτερα δεν γίνεται.
Να τελειώσει πρώτα αυτή την ταινία
και η επόμενη θα είναι δική μου.
Πάρε τον Γκόρντον Κόουλ
και πες του να ξεχάσει το αμάξι.
Πες του να ψάξει αλλού
για κανένα σαράβαλο.
Αν χρειάζεται,
θα του αγοράσω εγώ πέντε.
Τις επόμενες μέρες,
μια στρατιά αισθητικών
εισέβαλαν στο σπίτι,
στη λεωφόρο της Δύσεως.
Υπέβαλε τον εαυτό της
σε μια σειρά ανελέητες θεραπείες.
Σαν τους αθλητές των Ολυμπιακών
αγώνων, μετρούσε την κάθε θερμίδα
και πήγαινε για ύπνο από τις εννιά.
Ήθελε πάση θυσία να είναι έτοιμη,
έτοιμη για τις κάμερες
που δεν θα έρχονταν ποτέ.
- Αγάπη μου, είσαι εδώ;
- Ναι, Νόρμα.
Μη γυρίζεις. Κοίτα το βιβλίο σου.
Ήρθα να σου πω καληνύχτα,
αλλά δεν πρέπει να με δεις.
- Δεν είμαι και πολύ όμορφη.
- Καληνύχτα.
-Έχασα 200 γραμμάρια.
- Μπράβο.
Ανησυχούσα για το λαιμό μου.
Αυτή η γυναίκα είναι θαυματουργή.
- Μπράβο.
- Δεν πας κι εσύ για ύπνο;
- Θα κάτσω λίγο ακόμα να διαβάσω.
- Βγήκες έξω χτες το βράδυ;
- Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;
- Το ξέρω.
Έβλεπα έναν εφιάλτη και
σε φώναξα. Πού ήσουν;
- Πήγα ένα περίπατο.
-Όχι, πήρες το αυτοκίνητο.
Ναι, λοιπόν, πήγα στην παραλία. Θες
να νοιώθω εγκλωβισμένος εδώ μέσα;
Κάθε άλλο.
Απλώς δεν θέλω να είμαι μόνη.
Όχι, όταν έχω τόσο άγχος.
Τα νεύρα μου έχουν γίνει κομμάτια.
Το μόνο που σου ζητώ είναι
να δείξεις λίγη υπομονή και καλοσύνη.
- Δεν έκανα τίποτα κακό.
- Ασφαλώς όχι.
Δεν θα σε άφηνα.
Καληνύχτα, αγάπη μου.
Ναι, έκανα κοπάνα κάθε βράδυ.
Όταν ήμουν 12 χρονών, το 'σκαγα για
να πηγαίνω σε ταινίες με γκάνγκστερ.
Αυτή τη φορά, το 'σκαγα
για να γράψω μια ταινία.
Το σενάριο που είχε ξεθάψει η Μπέτι
γύριζε διαρκώς στο μυαλό μου.
Κάτσαμε λοιπόν να το δουλέψουμε.
Μεσ' στη νύχτα, στο έρημο στούντιο,
στο γραφειάκι της,
που ήταν σαν μικρή φωλίτσα.
Ο ’ρτι μου έγραψε
κάτι πολύ αστεία πράγματα.
Βρέχει κάθε μέρα
από τότε που φτάσανε.
Ξαναγράψανε όλη την ταινία για
σκηνικό με βροχή, γυρίσανε τη μισή,
και μετά άρχισε η λιακάδα.
Δεν ξέρουν πότε θα γυρίσουν.
-Ωραία. -Τι ωραία;
Θέλω να 'ρθει επιτέλους.
- Εννοώ ωραίος διάλογος στο σενάριο.
- Αλήθεια;
Αμέ! Ειδικά με υπόκρουση τόσο
δυνατή, που να μην ακούγεται τίποτα.
- Θα 'πρεπε να μισείς τον εαυτό σου.
- Μα τον μισώ.
Σοβαρά, τώρα, είναι πολύ καλό.
- Μ' αρέσει να δουλεύω μαζί σου.
- Ω! Ευχαριστώ.
ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ
ΝΟΡΜΑ
- Ποια είναι η Νόρμα;
- Ποια;
Συγγνώμη, δεν συνηθίζω
να διαβάζω ταμπακιέρες.
Α, αυτό; Μου το χάρισε μια φίλη μου.
Μια μεσήλικη κυρία.
Πολύ χαζή και πολύ γενναιόδωρη.
Αμάν! Ατόφιο χρυσάφι.
Της έδωσα κάτι οδηγίες
για ένα ηλίθιο σενάριο.
Η γνωστή ιστορία. Βοηθάς μια
ασθενική ψυχή να διασχίσει το δρόμο.
Προκύπτει πολυεκατομμυριούχος
και σου αφήνει όλη της την περιουσία.
Εσείς οι επαγγελματίες αναγνώστες
ξέρετε απ' έξω όλες τις πλοκές.
Μπορείς τώρα να διορθώσεις
τη σελίδα 10, μέχρι να βράσει το νερό;
Εντάξει.
Μερικές φορές,
όταν κολλούσαμε σε κάποιο σημείο,
βγαίναμε για περίπατο
στα έρημα στούντιο.
Δεν μιλούσαμε, απλώς περπατούσαμε
ανάμεσα στα σκηνικά,
που τα ετοίμαζαν για
τα γυρίσματα της επόμενης μέρας.
Μια φορά, σ' εκείνες τις βόλτες,
μου είπε για τη μύτη της.
Κοίτα το δρόμο.
Τα πάντα είναι από χαρτόνι, κούφια,
ψεύτικα, γεμάτα καθρέφτες.
Μ' αρέσει περισσότερο
από κάθε άλλον δρόμο στον κόσμο.
Ίσως επειδή
εδώ έπαιζα όταν ήμουν μικρή.
Γιατί, έκανες το κοριτσάκι σε ταινίες;
Όχι, γεννήθηκα δυο τετράγωνα πιο
κάτω, στη λεωφόρο Λέμον Γκρόουβ.
Ο πατέρας δούλευε ηλεκτρολόγος. Η
μάνα μου είναι ακόμα στα κοστούμια.
- Δεύτερη γενιά, ε;
- Τρίτη.
Η γιαγιά μου ήταν ντουμπλέρ της Πέρλ
Ουάιτ. Κινηματογραφική οικογένεια.
Εμένα, φυσικά, με προόριζαν για σταρ.
Έκανα δέκα χρόνια μαθήματα
θεάτρου, απαγγελίας, χορού.
Ύστερα έκανα δοκιμαστικό για το
στούντιο. Δεν τους άρεσε η μύτη μου.
Ήταν λίγο στραβή. Την έφτιαξα.
Μετά, η μύτη μου τους ενθουσίασε,
αλλά δεν τους άρεσε το παίξιμό μου.
- Επιτυχία.
- Αυτό έλειπε. Πλήρωσα 300 δολάρια.
- Τι θλιβερή ιστορία!
- Καθόλου.
Έτσι συνετίστηκα. Ανέβηκα σιγά-σιγά
την κλίμακα μέχρι το τμήμα σεναρίων.
Ομολόγησέ το. Τα βράδια κλαις για τα
χαμένα κοντινά πλάνα, τις πρεμιέρες.
Ποτέ! Τι πειράζει που είμαι
από την άλλη μεριά της κάμερας;
-Έχει πιο πολύ πλάκα.
- Μπράβο, Μπέτι Σέιφερ.
- Τώρα θα σου φιλήσω τη μύτη.
- Παρακαλώ.
Επιτρέπεται να πω
ότι μυρίζεις υπέροχα;
- Είναι το καινούριο μου σαμπουάν.
- Δεν μυρίζει σαμπουάν.
Μυρίζει φρεσκοπλυμένο μαντήλι,
μυρίζει καινούργιο αυτοκίνητο.
- Πόσων χρονών είσαι;
- 22.
Μπράβο. Η καλύτερη ηλικία.
Αν θέλουμε να τελειώσουμε το σενάριο
να μένεις σε απόσταση μισού μέτρου.
Αν με δεις ποτέ
να έρχομαι πιο κοντά σου,
βγάλε το παπούτσι σου
και βάρα με στο κεφάλι.
Πίσω στις γραφομηχανές,
μέσω πλατείας Ουάσινγκτον.
Τι τρέχει, Μαξ;
Θέλεις να πλύνεις το αμάξι;
Ή μήπως στον ελεύθερο
χρόνο σου κατασκοπεύεις;
Προσέξτε, καθώς θα περνάτε
την αυλή. Μπορεί να κοιτά η κυρία.
Μήπως να ανέβω από τη σκάλα της
κουζίνας και να γδυθώ στο σκοτάδι;
Δεν ρωτώ πού πάει
κάθε βράδυ ο κ. Γκίλις.
Να ρωτήσεις. Γράφω ένα σενάριο
κι εννοώ να το τελειώσω.
Απλώς ανησυχώ πολύ για την κυρία.
Ασφαλώς. Αλλά δεν την βοηθάμε.
Όλο ψέματα, ψέματα!
Κι ετοιμάζεται να γυρίσει και ταινία.
- Κι αν ανακαλύψει την αλήθεια;
- Δεν πρόκειται.
Αυτή είναι η δουλειά μου, χρόνια τώρα.
Ακούστε, την ανακάλυψα όταν ήταν
16 χρονών. Εγώ την έκανα σταρ.
Και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν
να την καταστρέψει.
- Εσύ την έκανες σταρ;
- Σκηνοθέτησα τις πρώτες της ταινίες.
Τρεις ήταν οι καλοί νέοι σκηνοθέτες
εκείνη την εποχή.
Ο Ντ. Γ. Γκρίφιθ, Ο Σεσίλ Μπ. Ντεμίλ
και ο Μαξ Φον Μάιερλινγκ.
Και σ' έκανε υπηρέτη της.
Μόνος μου ζήτησα να γυρίσω,
όσο κι αν φαίνεται ταπεινωτικό.
Αν ήθελα,
θα συνέχιζα την καριέρα μου,
αλλά η ζωή μου ήταν ανυπόφορη,
όταν με άφησε.
Βλέπετε, ήμουν ο πρώτος της άντρας.
Εδώ είσαι, Τζο.
Πότε ήρθες;
Τζο, πού ήσουν; Με κάποιαν άλλη;
Υ πάρχει άλλη. Ποια είναι;
Γιατί δεν μπορώ να σε ρωτήσω;
Μα πρέπει να μάθω.
ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
ΤΖΟΖΕΦ ΓΚΙΛΙΣ
ΚΑΙ ΜΠΕΤΙ ΣΕΪΦΕΡ
Τι τρέχει;
Μπέτι, ξύπνα. Τι με κοιτάς έτσι;
Συγγνώμη.
Τι έχεις πάθει απόψε;
- Τι συμβαίνει;
- Κάτι έγινε και...
- ’σ' το καλύτερα.
- Γιατί;
Ασ' το.
Τι σου είπαν; Ό ,τι κι αν είναι, πες το.
Για μένα πρόκειται;
Μπέτι, μην πας να το αποφύγεις.
Πες το, κι ας γίνει ό,τι είναι να γίνει.
- Ο ’ρτι έστειλε ένα τηλεγράφημα.
- Ο ’ρτι; Γιατί, τι έγινε;
Θέλει να πάω στην Αριζόνα.
Λέει πως εκεί παντρεύεσαι
για δυο δολάρια.
Έ τσι θα μας μείνουν λεφτά
για το ταξίδι του μέλιτος.
Και γιατί δεν πας; Μπορούμε
να τελειώσουμε μέχρι την Πέμπτη.
Τι κλάματα είναι αυτά;
Παντρεύεσαι, αυτό δεν ήθελες;
Τώρα δεν θέλω.
- Γιατί; Δεν αγαπάς τον ’ρτι;
- Φυσικά. Πάντα θα τον αγαπώ.
Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του πια,
αυτό είναι όλο.
Τι άλλαξε;
Ήρθες εσύ.
Μόνο όταν γύρισα
στην παράξενη φυλακή μου,
άρχισα να σκέφτομαι
λογικά την κατάσταση.
Είχα το μέλλον
της Μπέτι Σέιφερ στα χέρια μου.
Της Μπέτι Σέιφερ, της κοπέλας
του ’ρτι, του πιο καλού παιδιού.
Κι ήταν ερωτευμένη μαζί μου.
Ήταν χαζή που δεν κατάλαβε
ότι δεν της είχα εξηγηθεί καλά.
Κι εγώ ήμουν κάθαρμα
που δεν της είχα πει την αλήθεια.
Μα δεν λες τέτοια πράγματα στον
άνθρωπο που αγαπάς σαν τρελλός.
Θα μπορούσα ίσως να τη βγάλω
καθαρή, ν' αφήσω τη Νόρμα.
Θα μπορούσα, ίσως, να βάλω τάξη
στο χάλι της ζωής μου.
Παρακαλώ, Γκλαντστόουν 9281;
Μου δίνετε τη δίδα Μπέτι Σέιφερ;
Πρέπει να έχει γυρίσει.
Μπέτι, εκείνη
η μυστήρια γυναίκα είναι πάλι.
Μα τι θέλει, τέλος πάντων;
Μπέτι Σέιφερ, λέγετε.
Συγγνώμη που σας τηλεφωνώ
τόσο αργά, αλλά το θεωρώ χρέος μου.
Πρόκειται για τον κ. Γκίλις.
Τον ξέρετε τον κ. Γκίλις, ε;
Τι ακριβώς ξέρετε γι' αυτόν;
Ξέρετε πού ζει, πώς ζει, με τι ζει;
Ποια είστε; Τι θέλετε;
Τι σας ενδιαφέρει εσάς;
Δις Σέιφερ, για το καλό σας το κάνω,
για να σας γλιτώσω
από πολλή δυστυχία.
Είστε, βέβαια, πολύ νέα και δεν ξέρετε
πως υπάρχουν τέτοιοι άντρες.
Δεν ξέρω τι σας έχει πει,
αλλά δεν μένει με συγγενείς,
ούτε και με φίλους,
με τη συνήθη έννοια της λέξης.
Ρωτήστε τον.
Ρωτήστε τον πάλι.
Ακριβώς, Μπέτι.
Ρώτα με πάλι. Ο Τζο είμαι.
Τζο, πού είσαι; Τι είναι όλα αυτά;
Ακόμα καλύτερα,
έλα εδώ να δεις μόνη σου.
Λεωφόρος της Δύσεως, αρ. 10086.
Μη με μισείς, Τζο.
Το έκανα επειδή σε χρειάζομαι.
Σε χρειάζομαι όσο ποτέ. Κοίτα με.
Κοίτα τα χέρια μου, το πρόσωπό μου,
κάτω από τα μάτια μου.
Πώς να γυρίσω στη δουλειά,
όταν με τρώει αυτό το μαράζι;
Δεν ξέρεις τι έχω περάσει
τον τελευταίο μήνα.
Πήρα ένα πιστόλι, πήγα εμπρός στον
καθρέφτη, μα δεν βρήκα τη δύναμη.
Μην με κοιτάς ακίνητος, όλο μίσος!
Βρίσε με, χτύπα με, μόνο μη με μισείς.
Πες μου ότι δεν με μισείς, Τζο.
Να το 10079, Κόνι.
Πρέπει να είναι από 'κεί.
- Μπέτι, άσε με να έρθω κι εγώ.
-Όχι, μην ανησυχείς.
Σ' αγαπώ, Τζο.
Σ' αγαπώ, Τζο.
Σ' αγαπώ.
Τι θα κάνεις, Τζο; Τι θα κάνεις;
’σε, Μαξ. Θα ανοίξω εγώ.
Γεια σου, Μπέτι.
Φοβάμαι πολύ, Τζο.
Συνέβη τίποτα τρομερό;
Πέρνα μέσα.
Ευκαιρία να δεις ένα τυπικό
παλιό χολιγουντιανό παλάτσο.
Από την εποχή που βγάζανε 18.000
δολάρια την εβδομάδα, αφορολόγητα.
Πρόσεξε τα πλακάκια, γλιστράνε.
Εδώ ερχόταν και χόρευε ο Βαλεντίνο.
- Εδώ μένεις;
- Τελείως.
- Τίνος είναι;
- Δικό της.
- Τίνος;
- Κοίτα γύρω σου, είναι παντού.
Αν δεν θυμάσαι το πρόσωπο, θα 'χεις
ακουστά το όνομα. Νόρμα Ντέσμοντ.
- Αυτή με πήρε τηλέφωνο;
-Ένα ποτό;
Και υπάρχει πάντα σαμπάνια
και πολύ χαβιάρι.
- Γιατί μου τηλεφώνησε;
- Γιατί ζηλεύει.
Παλιατσαρία, ε; Το ταβάνι
το έφερε από την Πορτογαλία.
Κοίτα.
Ο ιδιωτικός της κινηματογράφος.
Δεν είμαι εδώ για να δω το σπίτι.
Πες μου για τη Νόρμα Ντέσμοντ.
Γι' αυτήν προσπαθώ να σου πω.
Το σπίτι είναι τεράστιο.
Οχτώ κρεβατοκάμαρες. Εντοιχισμένη
μπανιέρα σε κάθε τουαλέτα.
Και στο κατώι υπάρχει
σάλα του μπόουλινγκ.
Είναι πολύ μοναχικό μέρος,
γι' αυτό αποφάσισε να βρει συντροφιά.
Πολύ απλό σενάριο.
Μια πλούσια μεσήλικη γυναίκα
κι ένας φτωχός νεαρός.
- Καταλαβαίνεις;
-Όχι.
- Καλά, συνεχίζω.
-Όχι, δεν άκουσα τίποτα.
Κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο και
δεν μπήκα ποτέ σε αυτό το σπίτι.
Τα πράγματά σου και φύγαμε.
Όλα μου τα πράγματα;
Τα 18 μου κουστούμια, τα χειροποίητα
παπούτσια μου, τα 70 μου πουκάμισα,
τα μανικετόκουμπα, τα πλατινένια
μπρελόκ και τις ταμπακιέρες μου;
-Έλα, Τζο.
- Να έρθω πού;
Στη γκαρσονιέρα
που δεν μπορώ καν να πληρώσω;
Στο σενάριο που έχει ελάχιστες
πιθανότητες να πουληθεί;
- Αν μ' αγαπάς, Τζο.
- Κοπέλα μου, ας είμαστε λογικοί.
Η κατάσταση εδώ με συμφέρει.
Ανοιχτό συμβόλαιο χωρίς οψιόν.
Μ' αρέσει έτσι. Δεν περιμένω
να μου πουν και ''μπράβο.''
Ενώ εσύ κι ο ’ρτι αξίζετε
το θαυμασμό των άλλων.
Δεν μπορώ να σε κοιτώ πια, Τζο.
Τότε κοίτα προς την πόρτα.
Από 'δώ, Μπέτι.
Καλή τύχη, Μπέτι. Κοίτα να τελειώσεις
το σενάριο, πηγαίνοντας στην Αριζόνα.
Όταν γυρίσετε με τον ’ρτι,
αν έχετε όρεξη για καμιά βουτιά...
...έχουμε και πισίνα.
Σ' ευχαριστώ, αγάπη μου.
Σ' ευχαριστώ, Τζο.
Τζο.
Να μπω, Τζο; Δεν κλαίω πια.
Είμαι καλά, τώρα. Πες μου
πως δεν μου έχεις θυμώσει.
Πες μου πως όλα είναι όπως πριν.
Τζο.
Τι κάνεις, Τζο;
- Τι κάνεις;
- Τα μαζεύω.
- Μ' αφήνεις;
- Ναι, Νόρμα.
Όχι. Μαξ! Μαξ!
Σ' ευχαριστώ για την γκαρνταρόμπα
και για τα δανεικά μπιχλιμπίδια.
- Τα υπόλοιπα είναι στο συρτάρι.
- Είναι δικά σου όλα.
Θα τα έπαιρνα ευχαρίστως. Αλλά τι
να τα κάνει ένας συντάκτης στο Οχάιο;
Αυτά δεν έχουν αξία.
Ό,τι θες είναι δικό σου. Τι θες;
Χρήματα;
Θα πήγαιναν χαμένα. Δεν έχω τα
προσόντα που απαιτεί αυτή η δουλειά.
Αποκλείεται να φύγεις. Μαξ! Πώς
θα αντικρίσω τη ζωή χωρίς εσένα.
- Ξέρεις, δεν φοβάμαι να πεθάνω.
- Αυτό είναι δικό σου θέμα.
Νομίζεις ότι είπα ψέματα
για το πιστόλι; Να σου το δείξω.
Βλέπεις; Δεν με πίστευες, ε;
Νομίζεις πως δεν είμαι ικανή;
- Αν η σκηνή πρόκειται να βγει ωραία...
- Δεν σε νοιάζει.
Όμως νοιάζει εκατομμύρια άλλους.
Ξύπνα, Νόρμα. Κανείς δεν θα δώσει
σημασία. Το κοινό σου σε έχει ξεχάσει.
- Κάνεις λάθος. Με θέλουν ακόμα.
- Κανείς δεν σε θέλει.
- Και το στούντιο; Κι ο Ντεμίλ;
- Δεν ήθελε να σε πληγώσει.
- Τα τηλεφωνήματα ήταν για το αμάξι.
- Για τι;
Ο Ντεμίλ δεν τόλμησε να στο πει.
Κανείς από μας δεν τόλμησε.
Κάνεις λάθος. Με θέλουν.
Κάθε μέρα παίρνω γράμματα!
Πες της, Μαξ. Λυπήσου τη.
Πες της να μην περιμένει καμιά ταινία.
Πες της ότι εσύ
στέλνεις όλα τα γράμματα.
Δεν είναι αλήθεια. Μαξ!
Η κυρία είναι
η μεγαλύτερη σταρ απ' όλες.
Πάω τις αποσκευές
του κ. Γκίλις στο αυτοκίνητο.
Τον άκουσες; Είμαι μια σταρ.
Νόρμα, είσαι πενηντάρα
γυναίκα. Σύνελθε.
Δεν είναι τραγικό να είσαι στα 50.
Εκτός αν προσπαθείς να φαίνεσαι 25.
Η μεγαλύτερη σταρ απ' όλες.
Αντίο, Νόρμα.
Μια σταρ, δεν την αφήνει κανείς
ποτέ. Αυτό είναι που την κάνει σταρ.
Τζο! Τζο!
Τζο!
Τζο!
Τ' αστέρια είναι αιώνια, δεν είναι έτσι;
Εδώ με βρήκατε.
Στην πισίνα που λαχταρούσα
πάντα.
Είναι χαράματα και με έχουν
φωτογραφίσει χίλιες φορές.
Ύστερα πήραν κάτι κλαδευτήρια
και με ψάρεψαν...
...πολύ προσεκτικά.
Όταν πεθάνει κάποιος, τότε ο κόσμος
αρχίζ ει να του φέρεται προσεκτικά.
Με βγάλανε έξω,
σαν ψόφια φάλαινα.
Και βάλθηκαν να ερευνούν
το πτώμα μου, για την αναφορά τους.
Ο τόπος είχε γεμίσει αστυνομικούς,
ρεπόρτερ, γείτονες, περαστικούς.
Σαν το χαμό που γίνεται με τα νέα
σουπερμάρκετ στο Λος ’ντζελες.
Ήρθαν ακόμα και οι κάμερες
των δελτίων ειδήσεων.
Ήμουν μια είδηση που θα
ικανοποιούσε την περιέργεια όλων.
Οι άκαρδοι. Τι θα έκαναν στη Νόρμα;
Ακόμα κι αν γλίτωνε στο δικαστήριο
- έγκλημα πάθους, απώλεια λογικής,
τα πρωτοσέλιδα θα την σκότωναν.
"Ξεχασμένη σταρ κατάντησε φονιάς. "
"Γερασμένη ηθοποιός. "
"Η βασίλισσα του χτες. "
Την προανάκριση.
Τον ανακριτή, παρακαλώ.
- Ποιος κρατάει το τηλέφωνο;
- Εγώ. Κλείσ' το.
Θα πάρεις μετά εσύ.
''Τάιμς''. Τοπικές ειδήσεις.
Χέντα Χόπερ.
Παίρνω από το δωμάτιο
της Νόρμα Ντέσμοντ.
Δεν χρειάζεται ξαναγράψιμο.
Γράφε κατ' ευθείαν. Έτοιμος;
Ξημερώματα στο σπίτι του αίματος.
Η Νόρμα Ντέσμοντ,
η γνωστή σταρ του παλιού καιρού,
έχει υποστεί νευρικό κλονισμό.
Ένα πέπλο σιωπής την τυλίγει,
στο μπουντουάρ του σπιτιού της,
στη λεωφόρο της Δύσεως.
Προηγήθηκε κανένας καβγάς;
Είχατε προβλήματα;
Πώς βρέθηκε το όπλο στα χέρια σας;
Πού τον γνωρίσατε;
Από πού είναι;
Είχατε σκεφτεί και παλιότερα το φόνο;
Μήπως πρόκειται για κλοπή;
Τον πιάσατε να κλέβει τίποτα;
- Ήρθαν οι κάμερες των ειδήσεων.
- Διώξε τους.
Δεν έχουμε καιρό για κάμερες.
Δις Ντέσμοντ, θέλετε να μας πείτε κάτι;
Κάμερες; Τι συμβαίνει, Μαξ;
- Ήρθαν οι κάμερες.
- Αλήθεια;
- Πες στον κ. Ντεμίλ ότι έρχομαι.
- Τι έπαθε;
Έτσι θα την κάνουμε
να κατεβεί.
Φέρε το αυτοκίνητο στην πόρτα.
- Ετοιμάζονται, κυρία.
- Σ' ευχαριστώ, Μαξ.
Συγγνώμη, κύριοι. Πρέπει
να ετοιμαστώ για τη σκηνή μου.
- Τι συμβαίνει;
- Μια δήλωση;
Ομολόγησε;
-Όλα έτοιμα;
- Σχεδόν.
- Φώτα;
-Έτοιμοι.
Παιδιά, πίσω, πίσω!
Ησυχία!
Φώτα.
Έτοιμη, Νόρμα;
Ποια σκηνή είναι; Πού βρίσκομαι;
Σ τη σκάλα του παλατιού.
Α! Ναι, ναι.
Εκεί κάτω περιμένουν
την πριγκίπισσα.
Είμαι έτοιμη.
Εντάξει. Κάμερες.
Πάμε!
Να, λοιπόν, που οι κάμερες
άρχισαν τελικά να γυρίζουν.
Η ζ ωή φέρνει απρόσμενα τη λύτρωση.
Λυπήθηκε και τη Νόρμα Ντέσμοντ.
Το όνειρο στο οποίο αφοσιώθηκε με
τόση απόγνωση την τύλιξε οριστικά.
Δεν μπορώ να συνεχίσω.
Με πνίγει τόση ευτυχία.
Κ. Ντεμίλ, σας πειράζει
να πω δυο λόγια;
Είμαι τόσο χαρούμενη που επιστρέφω
στο στούντιο, για μια ακόμα ταινία.
Δεν φαντάζεστε πόσο μου λείψατε.
Δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ πια.
Γιατί, μετά τη ''Σαλώμη'', θα κάνουμε
κι άλλη ταινία κι ύστερα μιαν ακόμα.
Βλέπετε, αυτή είναι η ζωή μου.
Πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Μόνο εμείς. Και οι κάμερες
κι όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι
που κάθονται στο σκοτάδι.
Κ. Ντεμίλ, είμαι έτοιμη
για το κοντινό μου πλάνο.