Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μια φορά και έναν καιρό
μέσα στο καταχείμωνο...
μια Bασίλισσα θαύμαζε
το χιόνι που έπεφτε...
είδε ένα τριαντάφυλλο να
ανθίζει κόντρα στο κρύο...
πηγαίνοντας να το πιάσει τρυπήθηκε το
δάχτυλο της και 3 σταγόνες αίμα έπεσαν...
και επειδή το αίμα ήταν τόσο
ζωηρό πάνω στο χιόνι...
σκέφτηκε, ότι θα΄θελε ένα
παιδί λευκό σαν το χιόνι...
με χείλη κόκκινα σαν το αίμα και μαλλιά
μαύρα σαν τα φτερά του κορακιού...
και την δύναμη αυτού
του τριαντάφυλλου.
Όταν λίγο μετά η Bασίλισσα
απόκτησε μια κόρη...
την ονόμασε Χιονάτη...
Την λάτρευαν όλοι στο Βασίλειο, τόσο για
το πνεύμα της όσο και για την ομορφιά της.
Κοίτα τι βρήκαμε στο δάσος!
- Είναι χτυπημένο μητέρα.
- Πρέπει να'σπασε το φτερό του.
Μην ανησυχείς, θα το
γιατρέψει ο χρόνος...
- Θα το γιατρέψω εγώ.
- Είσαι πολύ όμορφη, αγάπη μου...
στην καρδούλα σου...
και μείνε έτσι...
γιατί θα κάποτε θα
γίνεις Bασίλισσα.
- Τι κάνεις εκεί;
- Παίρνω ένα μήλο.
Ευχαριστώ...
Γουίλιαμ!
Ο επόμενος χειμώνας
ήταν πολύ βαρύς...
και η μητέρα της Χιονάτης
πέθανε.
Ο Βασιλιάς ήταν περίλυπος...
εξ αιτίας αυτού ένας σκοτεινός και μυστήριος
στρατός βρήκε την ευκαρία να του επιτεθεί.
- Τι θα κάνουμε σ'αυτόν τον στρατό;
- Θα τους πετσοκόψουμε!
Εμπρός!
Ο Μαύρος Στρατός ηττήθηκε
κι ο πόλεμος σύντομα θα τελείωνε...
με τη βοήθεια
του Θεού...
Κύριε!
’νοιξε!
Μη φοβάσαι δεν θα σε
πειράξει κανείς...
Πώς σε λένε κυρία μου;
Ραβένα κύριε.
Μαγεμένος απ'την ομορφιά της ο Βασιλιάς
ξέχασε για πρώτη φορά την λύπη του...
και σύντομα έγινε
γυναίκα του.
Είσαι πολύ όμορφη.
Κι εσύ πολύ ευγενικό
παιδί...
και όπως λένε όλοι ότι είσαι
παραγματικά όμορφη...
πλησίασε...
είναι δύσκολο για σένα, γιατί κι εγώ
έχασα την μητέρα μου όταν ήμουν μικρή.
Ποτέ δεν θα πάρω τη θέση
της μητέρας σου... ποτέ!
Αλλά αισθάνομαι ότι έχουμε
μια ιδιαίτερη σύνδεση...
σίγουρα το νιώθεις εκεί,
μέσα στην καρδιά σου.
Θα σε κερδίσω...
Πράγματι άρχοντα μου...
με κέρδισε κάποτε
ένα Βασιλιάς...
και αντικατέστησα την Bασίλισσα του,
μια μεγαλύτερη γυναίκα.
Μετά θα ερχόταν
κι η σειρά μου.
Οι άντρες πάντα χρησιμοποιούν
τις γυναίκες.
Μας χρησιμοποιούν και όταν
τελειώνουν μαζί μας...
μας πετούν σαν σκουπίδια...
- Τι μου έκανες;
- Κανείς δε μένει για πάντα νέος...
και πρώτα θα πάρω την
ζωή σου άρχοντα μου...
και μετά τον
θρόνο σου!
Καλωσόρισες αδερφέ!
Βασίλισσα μου...
Ο Μαύρος Στρατός μπήκε στο
Βασίλειο με την προδοσία της...
- Γουίλιαμ!
- Χιονάτη!
Γουίλιαμ!
- Υποχώρηση!
- Χιονάτη!
Φεύγουμε!
Γουίλιαμ μη με αφήνεις!
Πρέπει να την σώσουμε!
- Την πιάσαν!
- Όχι, όχι!
Έξω...
Έξω!
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου...
εκεί στον τοίχο...
ποιά είναι η ομορφότερη
όλων;
Εσύ Bασίλισσα μου κι ένα
ακόμη Βασίλειο σε δοξάζει...
και δεν υπάρχει τέλος στην δύναμη
και την ομορφιά σου.
Τόσο δηλητηριώδης ήταν
η βασιλεία της Ραβένα...
που όλα κατστράφηκαν και οι
άνθρωποι αλληλοσκοτώνονταν...
Η γη πέθανε...
και μαζί της, η Ελπίδα.
Όλο αυτό τον καιρό...
η Χιονάτη ήταν φυλακισμένη,
στον Βορεινό Πύργο.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς...
ελθέτω η Βασιλεία σου...
ως εν ουρανώ και επί της γης...
Τον άρτον ημών τον επιούσιον...
και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών...
ως και ημείς αφίεμεν...
Και μη εισενέγκης ημάς...
Ότι σου εστί η βασιλεία και η δύναμις
και η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν..
Γεια σου...
Γεια σου!
- Πώς σε λένε; - Γκρέτα.
- Τι σου συνέβη;
Όλοι οι στρατιώτες στο χωριό μας
πιάστηκαν και προσπαθόντας...
- να πάω στο Κάστρο του Κόμη πιάστηκα!
- Του Κόμη Χάμμοντ;
Είναι ζωντανός;
Πολεμάει στο όνομα του
πατέρα μου;
Είσαι η κόρη του Βασιλιά!
Το βράδυ που πέθανε ο Βασιλιάς,
τους σκότωσαν όλους.
- Ο Γουίλιαμ, ο γιος του Κόμη είναι ζωντανός;
- Δεν ξέρω Πριγκίπισσα.
Τι θα μου συμβεί;
Θυμάσαι σαν παιδιά που παρακαλούσαμε
για λίγο νερό όπως αυτοί οι χωρικοί;
Ναι αδερφή.
Δεν είμαι πιο καλή;
Ναι...
Αυτοί οι δυο πιάστηκαν καθώς έστηναν
ενέδρα στα κάρα με τις προμήθειες μας.
- Αυτός είναι γιος σου;
- Ναι...
Ομορφούλης...
Προφανώς έμοιασες
στην μητέρα σου.
Κάποτε θα έχανα την καρδιά μου
από έναν σαν σε εσένα...
και εσύ χωρίς αμφιβολία
θα την πρόδιδες...
Όχι!
Προσπάθησες να σκοτώσεις
την Bασίλισσα σου!
Τέτοιο θάρρος, τέτοια ομορφιά
και τόση δύναμη...
όπως και η καρδιά σου.
Όχι είναι ο γιος μου!
Όχι!
Αφήστε τον!
Αφήστε τον να επιστρέψει
στον Δούκα...
για να του πει για την
γενναιοδωρία της Bασίλισσας του.
Έξω.
Έξω!
- Η μαγεία έχει βαρύ τίμημα.
- Και μεγαλώνει.
- Φαίνεσαι σαν...
- μεγάλη!
Κουρασμένη...
Η δύναμη μου...
χάνεται...
Έχω κάτι για να χαρείς...
Γκρέτα...
Γκρέτα!
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου...
εκεί στον τοίχο...
ποιά είναι η ομορφότερη
όλων;
Βασίλισσα μου σήμερα ενηλικιώνεται
κάποια ομορφότερη από εσένα.
Αυτή είναι και ο λόγος
που εξασθενείς...
- Ποιά είναι;
- Η Χιονάτη.
Η Χιονάτη;
Αυτή το κάνει;
Έπρεπε να την σκοτώσω
όταν ήταν μικρή!
Προειδοποιήθηκες ότι η καλοσύνη και η
αγνότητα μπορούν να σε καταστρέψουν.
αλλά θα είναι και η
σωτηρία σου σαν Βασίλισσα.
Ξερίζωσε την καρδιά της και δεν θα
ξαναχρειαστεί να τραφείς με νεότητα...
και ποτέ δεν
θα γεράσεις.
Αθανασία.
Αθανασία...
για πάντα.
Φιν!
Αδερφέ μου...
φέρε μου την κόρη του Βασιλιά.
Σε ξύπνησα;
Πάντα είσαι ξύπνια.
- Δεν έχεις ξανά'ρθει.
- Η αδερφή μου δεν το επέτρεπε.
- Σε θέλει δική της.
- Την φοβάμαι.
- Αλλά όχι εμένα;
- Όχι.
Όμορφη Πριγκίπισσα μου...
- δεν θα σε ξαναφυλακίσουν.
- Τι θέλει από εμένα;
Την ζωντανή καρδιά σου.
Βγάλε με από εδώ!
- Όχι!
- Γκρέτα...
- Φύγε. Φύγε!
- Βγάλτε με από εδώ!
Σταμάτα εκεί!
Πιάστε την!
Σταματήστε την!
Πιάστε την!
Πώς μια τόσο αθώα και μικρή
γελοιοποίησε τον αδερφό μου;
Οπλισμένη μόνο
με ένα καρφί...
και αν είχε ένα σπαθί...
θα έπαιρνε και
το Βασίλειο μου!
Φέρε μου την κόρη του Βασιλιά, που
εσύ την άφησες να μας ξεγλιστρήσει...
μέσα από τα
δαχτυλάκια σου.
Πώς;
Ορκίστηκες να με προστατεύεις!
Ορκίστηκες!
Δεν μπορώ να εμπιστευτώ
πια κανέναν, κανέναν!
Δεν υπάρχει καμια αφοσίωση από
κανέναν, ούτε από εσένα!
Που Είναι Αυτή!;
Πήγε στο Μαύρο Δάσος και
εκεί την έχασαν οι άντρες.
Δεν την θέλω στο Μαύρο Δάσος,
θέλω την καρδιά της!
- Με απογοήτευσες!
- Στα έχω δώσει όλα!
Κι εγώ δεν σου
τα έδωσα όλα;
Ναι αδερφή...
Ησύχασε...
Δεν έχω δύναμη στο
Μαύρο Δάσος...
πρέπει να μου
βρεις κάποιον...
κάποιον που να
το ξέρει...
κάποιον που θα μπορεί
να την κυνηγήσει.
Μου χρωστάς λεφτά,
για το κορίτσι!
Νόμιζα ότι ήταν τζάμπα,
θα στα δώσω όταν έχω.
Μην απομακρύνεσαι
θέλω τα λεφτά μου!
- Η Bασίλισσα απαιτεί να παρουσιαστείς.
- Δεν βλέπεις ότι κάνω μπάνιο;
Ο αδερφός μου λέει ότι είσαι
χήρος και μέθυσος...
και ένας από τους λίγους που
έχει πάει στο Μαύρο Δάσος.
Ναι;
- Ένας αιχμάλωτος κρύφτηκε εκεί.
- Είναι νεκρός. - Αυτή...
Ε, τότε είναι σίγουρα
νεκρή!
Βρες την...
- και φέρ'την σε μένα.
- Δεν ξαναπάω εκεί...
Θα ανταμειφθείς...
γενναιόδωρα.
Τι να κάνω το χρυσάφι αν είμαι νεκρός
και τα κοράκια τρώνε τα μάτια μου;
- Γιατί είναι τόσο πολύτιμη;
- Αυτό δεν σε ενδιαφέρει...
- Ξέρω τι με ενδιαφέρει, ευχαριστώ..
- Θα το κάνεις κυνηγέ!
Και αν αρνηθώ;
- Σε παρακαλώ άσε με...
- Ρίχτε τον στα γόνατα.
Θα'θελες να ξαναδείς την
αγαπημένη σου;
Μη μιλάς για την
γυναίκα μου!
Σου λείπει...
θα το έκανες για να
την ξαναδείς;
Γνωρίζεις τις δυνάμεις μου.
Φέρε μου το κορίτσι...
και εγώ θα φέρω πίσω
την γυναίκα σου.
- Τίποτα δεν την φέρνει πίσω.
- Εγώ μπορώ.
Μια ζωή...
για μια άλλη ζωή.
Δεν έπρεπε να
έρθουμε εδώ.
Αυτή ήταν η ιδέα.
Πολύ κακή ιδέα.
Περίμενε εδώ!
Βοήθησέ με σε παρακαλώ,
η Bασίλισσα θα με σκοτώσει.
- Σίγουρα...
- Θα μου ξεριζώσει την καρδιά!
Γρήγορη δουλειά!
Μπράβο!
Φερ'την μου.
Τι θα την κάνετε;
- Και εσένα τι σε νοιάζει;
- Σταματήστε!
- Θα τηρήσω την υπόσχεσή μου!
- Έκανες καλή δουλειά...
και τώρα κράτα
τον λόγο σου.
- Θα μας σκοτώσει και τους δυο!
- Σκάσε.
- Θα το κάνει!
- Σκάσε είπα!
Θα κρατήσω τον λόγο μου αν κι η
Bασίλισσα κρατήσει τον δικό της!
Που'ναι η γυναίκα μου;
Θα σε πουλήσει!
Η αδερφή μου...
έχει μεγάλη δύναμη...
μπορεί να πάρει μια ζωή...
μπορεί να την παρατείνει...
αλλά δε μπορεί να αναστήσει
την γυναίκα σου, ανόητε!
Την θέλω!
Θα σε βρω!!!
Μην φωνάζεις...
Είσαι καλά;
Τι στο διάολο συμβαίνει; Ποιά είσαι
και σε θέλει νεκρή η Bασίλισσα;
- Μας θέλει όλους νεκρούς!
- Γιατί εσένα ειδικά;
Εσύ θα'πρεπε να ξέρεις,
αφού με κυνηγάς!
Γαμώτο...
’σ'το!
Δεν έπρεπε να μπλέξω με
τα κόλπα της Bασίλισσας.
- Πού πας;
- Σςςςς!
Έλα μαζί μου
ή κάτσε εκεί!
Πρέπει να πάω στο Κάστρο του
Δούκα, υπάρχει στρατός εκεί.
Α, ο στρατός του Δούκα;
Χωριάτες με τσουγκράνες.
- Τα πρόβατα πολεμάνε καλύτερα.
- Είμαι πολύτιμη.
Το χρήμα δεν σ'έφερε εδώ;
Αν επιστρέψεις χωρίς εμένα
είσαι νεκρός...
κι αν με αφήσεις...
είμαι νεκρή.
Έτσι από περιέργεια...
ποιά θα'ναι η αμοιβή;
- Πόσα θες;
- Ίσως 30 χρυσά... - 100!
Βοήθησέ με...
- Ποιά είσαι;
- Κάποια που θέλει η Bασίλισσα.
- Δεν σε εμπιστεύομαι.
- Σου έδωσα τον λόγο μου.
Παρ'όλα αυτά δεν
σε εμπιστεύομαι...
αλλά θα το κάνω!
Φέρ'το εδώ,
πριν χάσεις κανένα δάχτυλο.
Σκότωσε τον γιο μου με το χέρι της
και το μαχαίρι δεν της έκανε τίποτα...
δεν σκοτώνεται!
Και κάτι ακόμα...
η Πριγκίπισσα είναι
ζωντανή!
Που είναι ο γιός μου;
Έχουμε νέα για
την Πριγκίπισσα!
Η Ραβένα την κρατούσε
όλα αυτά τα χρόνια.
Ζει;
Δραπέτευσε απ'το Κάστρο και
κρύφτηκε στο Σκοτεινό Δάσος.
- Πάω να την βρω.
- Δεν ξέρεις αν επέζησε. Γουίλιαμ!
Τι;
Θα ξαναφύγεις απ'το Κάστρο
παρακούγοντας τις διαταγές μου;
Μόνο εσύ μου έμεινες,
δεν το καταλαβαίνεις;
- Δεν μπορώ να χάσω κι άλλους άντρες.
- Θα πάω μόνος μου!
Δεν μπορώ να χάσω και
τον μοναχογιό μου.
- Δεν ξέρεις το Σκοτεινό Δάσος.
- Θα βρω κάποιον να το ξέρει!
Δεν την εγκαταλείπω
άλλη φορά.
Η δύναμή τους είναι
η αδυναμία σου.
Πίνεις επειδή πονάς
ή από ενοχές;
Σε ενδιαφέρει;
- Υποθέτω ότι όλοι πονάνε.
- Τι ξέρεις εσύ από πόνο;
Μην απομακρύνεσαι και
μένε δίπλα μου.
Χρειάζεστε τοξότη;
Έχω τοξότη.
Σκότωσε τον!
Ρώτησα αν χρειάζεστε
τοξότη!
Εντάξει...
Θα σου δείξω κάτι...
Φέρε το πόδι σου
μπροστά...
Αν κάποιος σου επιτεθεί σηκώνεις
το χέρι σου και τον μπλοκάρεις...
και χρησιμοποιείς όλη την
δύναμη σου εναντίον του...
επειδή είσαι μικρόσωμη
περιμένεις να έρθει κοντά σου...
και τον χτυπάς στην καρδιά
μέχρι να πέσει...
καταλαβαίνεις; Μη διστάσεις
και μη τον κοιτάς στα μάτια...
και δεν σταματάς μέχρι
να ξεψυχήσει.
Δεν μπορώ...
Μπορεί να υποχρεωθείς!
Περίμενε...
- Εδώ τελειώνει το Σκοτεινό Δάσος;
- Ναι.
- Τι είναι;
- Σσσσ...
Τρέχα!
Έλα!
- Σου είπα να τρέξεις.
- Θα'πρεπε να'χα πεθάνει...
Μόνο δαίμονες και πνεύματα διασχίζουν
το Σκοτεινό Δάσος, εσείς τι είστε;
- Δραπέτες απ'την Bασίλισσα.
- Δε θα σας πειράξουμε!
Που είναι όλοι
οι άντρες;
Λείπουν...
Υπάρχει τίποτα να πιώ;
Ήρθες από μακριά...
με βαρύ φορτίο.
Έκανα και χειρότερες
δουλειές...
τελοσπάντων...
δεν είναι και τόσο βαριά.
Δεν ξέρεις πραγματικά
ποια είναι!
Τι εννοείς;
Ποιά είναι;
- Χρειάζεται φούστα ή ένα φόρεμα.
- Είναι όμορφη...
έχει όμορφο πρόσωπο...
Σε ζητάει η μητέρα σου...
Γιατί δεν μου το'πες;
Φαντάστηκες ότι θα ήταν
δύσκολο να τ'αντέξω;
Ίσως να'χες δίκιο...
Δε σε εμπιστευόμουν...
- Συγνώμη...
- Οκ...
Οι ουλές μας προστατεύουν...
χωρίς ομορφιά είμαστε άχρηστες
για την Bασίλισσα...
είναι η θυσία που κάνουμε για να
μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ειρηνικά...
ενώ τ'αδέρφια τους κι οι
πατεράδες τους πολεμάνε...
όσο για σένα...
η θυσία σου θα έρθει.
Ξεκουράσου τώρα...
Πώς την εγκαταλείπεις
ενώ ξέρεις την αλήθεια;
Θα το έκανα και πριν...
μετά από όσα πέρασα...
όλα όσα αγάπησα
τα έχασα, όχι πάλι.
Θα'ναι καλύτερα
εδώ μαζί σου.
Έλα, πάμε!
Βρείτε την!
Βρείτε την!
’σ'την!
- Πάμε!
- Όχι πρέπει να τους βοηθήσουμε.
Φύγετε!
Η ομορφιά σου είναι το
μόνο σου όπλο Ραβέννα.
Αυτό το ξόρκι θα δώσει στην ομορφιά
σου την δύναμη για να σε προστατεύει.
Η ζωή είναι μέσα
σ'αυτό το αίμα...
Πιες το!
Σε προειδοποιώ ότι με το αίμα μιας
ομορφότερης το ξόρκι θα λυθεί.
Συγνώμη...
- Εσύ... - Συγνώμη...
- Μας παράτησες!
Δεν έπρεπε ποτέ
να πάμε εκεί!
Κοίταξε με!
Θα σε πάω στο Κάστρο
του Δούκα, εντάξει;
Έχεις το λόγο μου.
- Είναι η τυχερή μας μέρα.
- Γαμώτο, οι νάνοι.
Ο πιο άχρηστος κυνηγός,
έπεσε στα χέρια μας.
Έλα βρε Μπίθ, έτσι φέρεσαι
στους φίλους;
Όχι, ασφαλώς και
όχι δικέ μου...
Έτσι φέρομαι
στους φίλους.
Είναι όμορφη.
Ποιά είναι αυτή;
Φίλη ή αιχμάλωτη;
- Αυτός ο άντρας με βοηθάει.
- Να τους σκοτώσουμε! - Ναι!
Είναι βάρος...
Σκοτώστε αυτόν και αυτήν αφήστε την
να πεθάνει γιατί δεν σκοτώνω κορίτσια.
- Εγώ θα το κάνω.
- Ωραία!
Μην το κάνεις!
Δεν αξίζουν τίποτα, ας στρίψουμε
ένα ασημένιο νόμισμα...
- Τι έχουμε να κερδίσουμε;
- Τίποτα...
Έπρεπε να τους σκοτώναμε στο
ποτάμι, χάνουμε χρόνο!
Μην το κάνεις Μπιθ και
θα σου δώσω χρυσάφι...
δεν το'χω μαζί μου,
αλλά μέσα στο δάσος.
Σκάσε με την ηλίθια προφορά σου!
Αν είχες λεφτά θα τα έπινες...
- Αμφιβάλλεις;
- Σε πιάσαμε...
Πες την αλήθεια
γρήγορα κυνηγέ!
Πρέπει να την πάω στο Κάστρο
των Χάμμοντς γιατί κινδυνεύει!
Ο κυνηγός φοβάται...
ας τους ταΐσουμε
στους λύκους!
- Ποια είναι;
- Θα πάρω πολύ χρυσάφι...
και θα το μοιραστώ
μαζί σας αν...
Θα πεθάνετε όλοι αν μας σκοτώσετε!
Οι άντρες της Bασίλισσας μας κυνηγούν.
- Πλησιάζουν...
- Σκάσε.
- Αγαπάτε την Bασίλισσα;
- Δεν αγαπάμε την Bασίλισσα.
- Θα πολεμήσετε εναντίον της;
- Κανείς δεν μπορεί!
- Τα χάσαμε όλα όταν πέθανε ο Βασιλιάς.
- Πολεμάμε για τον εαυτό μας.
Ο πατέρας μου ήταν
ο Βασιλιάς Μάγκνους...
Εσύ είσαι;
Λέει την αλήθεια;
Ναι, αυτή είναι...
Είναι μοιραίο Μπιθ...
Βλέπω το τέλος
του Σκότους!
Ησυχία!
Μας βρήκαν, αν δεν μας λύσετε
θα πεθάνουμε όλοι!
- Την συμπαθώ Μπιθ.
- Μάλλον είναι μπελάς.
Θα πάρετε πολύ χρυσό
αν μας λύσετε τώρα.
- Σκάσε Πριγκίπισσα!
- Στρατιώτες!
Έρχονται προς τα εδώ.
- Λύστε μόνο αυτήν!
- Τι;
- Θα έρθουμε και οι δύο.
- Κατεβάστε τους και πάμε να φύγουμε!
Είναι κοντά.
Κωλονεραιδομουσική!
Ναι, κι εγώ δεν αντέχω
τη γλυκανάλατη μουσική...
Που είμαστε;
Το Καταφύγιο Λάιδη μου.
Είναι το σπίτι των νεράιδων...
Εδώ είμαστε...
Κανένας κίνδυνος!
Κολ;
Ελάτε!
Θα κατασκηνώσουμε εδώ,
Γκας άναψε φωτιά!
Η κούπα σου!
Παίξε λίγο καλύτερα γιατί ακούγεσαι
σαν τις καταραμένες νεράιδες.
Νίον...
θα την σκότωνες;
Ναι...
φυσικά.
Μπορείς να κάτσεις
αν σκεφτόσουν αυτό...
- Θέλω να σε ευχαριστήσω.
- Για ένα κούτσουρο...
- δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς.
- Λέω για πριν, που με υπερασπίστηκες.
Ο πατέρας σου ήταν καλός
άνθρωπος...
το Βασίλειο ευημερούσε
και οι άνθρωποι επίσης...
- Οι περισσότεροι.
- Ναι...
εμείς και πάρα
πολλοί άλλοι...
όταν ζούσαμε στο Κάστρο,
ήμασταν ευγενικοί χρυσωρύχοι...
επειδή βλέπαμε ένα
φως στο σκοτάδι.
Γκας!
Θυμάσαι την απογοήτευση
τότε...
που επιστρέψαμε
στη επιφάνεια;
Δεν υπήρχε τίποτα,
μόνο μαυρίλα...
όλα και όλοι είχαν χαθεί...
τα πάντα...
Έτσι ήταν μετά τον θάνατο
του πατέρα σου.
- Λυπάμαι.
- Το ίδιο κι εγώ Πριγκίπισσα...
Μικρέ, παίξε ένα χαρούμενο
τραγούδι.
Ξέρω ότι είμαι λίγο κοντός...
αλλά θα ήθελες να χορέψουμε;
Τιμή μου Γκας.
Ούτε την εμπιστεύομαι ούτε την πιστεύω
και ας λέει ότι θέλει ο Μιούαρ.
Νιώθω κάπως περίεργα,
χαρούμενος θα'λεγα...
- Τι; Από πότε;
- Δεν ξέρω αλλά νιώθω καλός...
- Πώς είναι το πόδι σου;
- Γκαρτ...
- λίγο καλύτερα...
- Και ο βήχας μου.
Δες...
αυτή το κάνει.
- Το ποτό φταίει...
- Τα μανιτάρια ήταν...
- Καλύτερα να την πέσω...
- Ναι...
Μου κρατάς ακόμα
κακία, κυνηγέ;
- Ότι έγινε, έγινε...
- Καμια κακία.
Αγκαλιά τώρα...
Τι κερδίζεις εσύ;
Τι εννοείς;
Την κοπέλα...
Είναι μόνο για το χρυσάφι;
Δεν είμαι σίγουρος, Μπιθ...
αν ήταν μόνο για αυτό
θα την παράταγα...
Ο Μιούαρ λέει ότι
έχει αποστολή...
το ερώτημα όμως είναι...
ποια είναι;
Σήκω!
’κουσες πατέρα;
Το άκουσα γιε μου...
αυτός είναι!
Σταμάτα κυνηγέ, κανείς
δεν προχώρησε τόσο...
Πατέρα, το άσπρο ελάφι
προσκυνάει την Πριγκίπισσα.
- Την ευλογεί!
- Τι εννοείς;
Μπορεί να έχεις μάτια κυνηγέ,
αλλά δεν βλέπεις...
ενώ είσαι μαζί της
τόσο καιρό.
Είναι η Ζωή...
θα γιατρέψει την γη...
Αυτή είναι η Εκλεκτή!
Δεν το νιώθετε ότι
οι πόνοι σας χάθηκαν;
Πέρασαν και δεν
ξαναγυρνάνε...
- Αυτή οδηγεί και εγώ ακολουθώ.
- Κι εγώ!
Σκοτώστε τον!
Προσέχτε την!
Πιο σιγά, ε;
- Εσύ πρώτα!
- Όχι...
Πήγαινε από εκεί!
Όχι εγώ είμαι ο Γουίλιαμ!
Ο Γουίλιαμ...
Μ'αρέσει ότι παλεύεις,
κυνηγέ.
- Κι η γυναίκα σου επίσης...
- Πώς ξέρεις για τη γυναίκα μου;
Τους θυμάμαι όλους...
ειδικά...
αυτούς που σκότωσα!
Φώναζε το όνομα σου...
αλλά δεν ήσουν εκεί!
Θα της ζητήσεις συγνώμη
στον άλλο κόσμο.
Αδερφή μου...
βοήθα με...
Συγχώρεσε με
αδερφέ...
Αισθάνομαι...
Βέλος!
Γκας!
Ανάπνευσε Γκάς!
Δε θα το επιτρέψουμε...
Κάποτε ήμασταν περήφανοι,
ενώ τώρα απλά τρώμε, πίνουμε...
και κοιμόμαστε
όπου βρεθούμε...
Όλοι εδώ θα πεθάνουμε για να
γίνουν τα πράγματα όπως ήταν...
έτσι είμαστε μαζί σου Πριγκίπισσα,
στη Ζωή και στον Θάνατο!
Και για να ξαναβρούμε
την περηφάνια μας.
Στα σπαθί του Γκας,
το ορκίζομαι!
Συγνώμη που
σε παράτησα...
Δεν με παράτησες...
Αν ήξερα ότι ήσουν
ζωντανή...
θα ερχόμουν
να σε βρω...
Ήμασταν παιδιά τότε,
Γουίλιαμ...
αλλά τώρα ήρθες.
Γουίλιαμ...
δεν άλλαξε
το μέρος...
όλα μοιάζουν όμορφα...
Έτσι θα γίνουν...
κι εσύ Bασίλισσα.
Όλοι μισούν
την Ραβέννα...
Και εγώ την μισούσα...
αλλά τώρα την λυπάμαι...
Όταν ο κόσμος μάθει ότι
ζεις θα ξεσηκωθεί...
Δεν αρκεί το όνομα!
Είσαι η κόρη του πατέρα σου
και η νόμιμη διάδοχος.
Αν ήταν στο χέρι μου
θα σε έπαιρνα μακριά...
και θα σε κρατούσα
ασφαλή δίπλα μου...
αλλά έχουμε καθήκον
να μείνουμε.
Πώς να τους εμπνεύσω...
και να τους οδηγήσω;
Όπως κι εμένα όταν
ήμασταν παιδιά.
Σε ακολουθούσα...
και σε τύλιγα
όταν κρύωνες...
και έκανα τα πάντα
για σένα.
- Δε τα θυμάμαι έτσι ακριβώς...
- Όχι; - Όχι...
τσακωνόμασταν συνέχεια...
και διαφωνούσαμε.
- Θυμάσαι εκείνο το κόλπο;
- Ποιο;
Καταλαβαίνεις
τώρα μικρή μου...
ότι η αγάπη πάντα
μας προδίδει.
Σήκω!
Με το αίμα της
ομορφότερης έγινε...
και μόνο με το αίμα
της ομορφότερης...
μπορεί να λυθεί...
Είσαι η μόνη που μπορεί να λύσει
το ξόρκι και να με καταστρέψει.
και είσαι αρκετά
αγνή...
για να με σώσεις...
και δεν ξέρεις πόσο τυχερή είσαι
που ποτέ δεν θα μάθεις πώς είναι...
- το να γερνάς.
- Όχι!
Όχι...
Όχι.
Όχι.
Όχι, δεν..
Τι κοιτάτε;
Κάντε κάτι.
Δεν είστε νάνοι θεραπευτές;
Σώστε την. Βοηθήστε την.
Όχι. Δεν γίνεται αυτό.
Είμαι μαζί σου...
Τι κάνουμε Μπιθ;
Αυτό που υποσχεθήκαμε.
Α, εδώ είσαι...
ντυμένη σαν έτοιμη να σηκωθείς
και να μου προκαλέσεις θλίψη, ε;
Σου άξιζε καλύτερη τύχη...
Κάποτε είχα μια γυναίκα...
Πριγκίπισσα...
Σάρα την έλεγαν.
Όταν γύρισα από τον πόλεμο
κουβαλούσα μαζί μου...
τον θάνατο και τον
θυμό της ήττας...
Δεν μου άξιζε να σωθώ αλλά
αυτή με έσωσε...
Την αγάπησα πολύ...
Την αγάπησα περισσότερο
από οτιδήποτε...
αλλά την δεν την πρόσεξα
και πέθανε.
Όταν συνήλθα, δεν
ενδιαφερόμουν για τίποτε...
μέχρι που ήρθες εσύ...
γιατί μοιάζεις...
στην καρδιά και
στην ψυχή...
αλλά τώρα χάθηκες
και εσύ...
αξίζατε και οι δυο, λυπάμαι
πολύ που σε απογοήτευσα...
συγνώμη...
αλλά τώρα θα γίνεις Bασίλισσα
στον παράδεισο...
ανάμεσα σε αγγέλους...
Πέθανε για εμάς!
Για τον σκοπό μας!
Δεν μπορούμε να ταμπουρωθούμε εδώ και
να βλέπουμε τον τόπο να πεθαίνει μαζί της.
Η θλίψη θολώνει την
λογική σου γιε μου.
Η θλίψη με κάνει να βλέπω
καλύτερα πατέρα.
Καθήκον μου είναι να προστατεύω
όσους μου ζητούν βοήθεια...
και θα τους υπερασπιστώ
μέχρι θανάτου...
αλλά δεν εγκαταλείπω
το Κάστρο.
Το πνεύμα της αναστήθηκε.
- Ο θάνατος σε λυπήθηκε.
- Ο θάνατος δεν λυπάται κανέναν...
Πρέπει να πολεμήσουμε,
στο όνομα του πατέρα μου.
Πρέπει να ξεκουραστείς.
Αρκετά ξεκουραστήκαμε.
Πάγος αντί φωτιάς,
φωτιά αντί πάγου...
Το ατσάλι μπορώ
να το λυγίσω...
...αλλά δεν γίνεται
εύκολα!
Όλα αυτά τα χρόνια...
γνώρισα μόνο
το σκοτάδι...
Αλλά μόλις άνοιξα τα
μάτια μου είδα το φως...
και ξέρω ότι ίδιο φως
καίει μέσα σας!
Οι σπίθες πρέπει να
γίνουν φωτιές!
Το ατσάλι να γίνει σπαθί και
εγώ θα γίνω το όπλο σας!
Ξεσηκωθείτε, το έχετε
μέσα στην καρδιά σας!
Βλέπω ότι βλέπει...
και ξέρω ότι ξέρει.
Μπορώ να την σκοτώσω...
Προτιμώ να πεθάνω
σήμερα...
παρά να συνεχίσω
να ζω έτσι.
Ποιος θα'ρθει
μαζί μου;
Ποιος θα γίνει
αδερφός μου;
Στο καλό Πριγκίπισσα.
- Που είναι;
- Μαζεύονται στις πλαγιές.
Είναι λίγοι και λένε ότι η σημαία
του Βασιλιά κυματίζει πάλι.
Ας έρθουν...
να σπάσουν τα
κεφάλια τους στα τείχη...
και να μου φέρουν
αυτήν...
’ρχοντα μου, δεν έχουμε
πολύ ώρα με την παλίρροια...
και δεν θα προλάβουμε να
φτάσουμε στα τείχη.
- Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;
- Υπάρχει...
Όλη την ζωή μας την
περάσαμε εδώ κάτω...
Μη σταματάτε, φτάνουμε.
Βρωμάει εδώ...
πόσο θα κάτσουμε;
Πόση ώρα θα κολυμπάμε
στα σκατά;
Νομίζω ότι υπάρχει
ένα άνοιγμα εδώ.
Κράτα...
Η πύλη είναι κοντά αλλά είναι
ένας ολόκληρος στρατός εκεί έξω.
Έξι νάνοι κόντρα
σε ένα στρατό;
Δεν μου πολυαρέσει
αυτό.
Πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα
γιατί σε λίγο θα ανοίξει η πύλη.
Αναστήθηκες και είσαι
έτοιμη για πόλεμο;
Είσαι όμορφη με
την πανοπλία.
Εμπρός!
Μετά από σένα.
Προχώρα!
Συγνώμη!
- Πώς πάει Κολ;
- Κατεβάζουν την γέφυρα.
Πυρ!
Έτοιμοι;
Ρίξτε!
Ρίξτε!
Προχωράτε, εμπρός!
Μπαίνουν μέσα!
- Τραβήξτε! Εμπρός!
- Νίον τράβα το σχοινί! Γκόρτ!
- Γίνεται χαμός εκεί έξω!
- Πιάστε το σχοινί Γκόρτ!
Τραβήξτε!
- Πρέπει να πάμε πίσω!
- Όχι! Τους το υποσχέθηκα!
- Εκεί!
Γουίλιαμ!
Έλα για να εκδικηθείς τον
θάνατο του πατέρα σου...
που ήταν πολύ αδύναμος για
να σηκώσει το σπαθί του...
Έλα.
Κοίτα τους
να πεθαίνουν...
Πώς νιώθεις...
που τους οδήγησες
στον θάνατο;
Δεν είμαστε και τόσο
διαφορετικές, σωστά;
Είμαι ακριβώς το
αντίθετό σου!
Δεν μπορείς να με
νικήσεις!
Έζησα πάρα πολλές ζωές...
λεηλάτησα ολόκληρα βασίλεια.
μου δόθηκαν δυνάμεις που ούτε
να φανταστείς δεν μπορείς!
Δεν σταματιέμαι!
Ποτέ.
Θα δώσω σε αυτόν τον καταραμένο
τόπο την Bασίλισσα που του αξίζει.
Ομορφότερη,
πέθανε!
Μόνο με το αίμα της ομορφότερης
μπορεί να λυθεί το ξόρκι...
Δεν θα μπορούσες να μου
ξεριζώσεις την καρδιά...
Στο όνομα της Αρετής και της
Δικαιοσύνης, σε αυτόν τον τόπο...
σε ανακηρρύσω,
Bασίλισσα!
Ζήτω η Bασίλισσα.
Ζήτω η Bασίλισσα!
Ζήτω η Bασίλισσα!