Tip:
Highlight text to annotate it
X
Απόδοση Διαλόγων Εξ Ακοής - Χρονισμός:
Morgan La Fey ~ grgrs
Σηθ - 3ος γιος του Αδάμ και
της Εύας που γεννήθηκε
μετά τη δολοφονία του
’βελ από τον Κάιν.
Μόνο οι απόγονοι του Σηθ
υπερασπίζονταν και προστάτευαν
ό,τι απέμεινε απ' τη Δημιουργία.
Και ο τελευταίος της
γενεάς του έγινε άνθρωπος.
Από τον Αδάμ στο Σηθ, από το Σηθ
στον Ενώς, από τον Ενώς στον Κενάν
από τον Κενάν στον Μαχαλελέλ,
στον πατέρα μου, τον Μαθουσάλα,
και σε μένα...
Σήμερα αυτή η πρωτοτοκία
θα περάσει σε σένα.
Στον Νώε, τον υιό μου...
O Δημιουργός έφτιαξε τον
Αδάμ κατ' ομοίωμά Του.
Και μετά έθεσε τον κόσμο
στη φροντίδα Του.
Αυτός είναι ο δικός
σου κόσμος τώρα.
Η δική σου ευθύνη.
Είθε να περπατάς στο
πλάι του Δημιουργού...
Στη δικαιοσύνη...
Διότι σου λέω...
’νθρωποι...
Κρύψου, γρήγορα.
Θα κάνουμε ορυχείο εδώ.
Η γη είναι γεμάτη με ζόχαρ.
("ορυκτό που αναφλέγεται")
Αυτή είναι η Γη του Δημιουργού.
Τι κάνεις;
Του Δημιουργού;
Τα ορυχεία μου στερεύουν.
Οι δικοί μου πεινάνε και πρέπει να
τους ταΐσω, και τι έκανε Εκείνος;
Μας καταράστηκε να αγωνιζόμαστε
με τον ιδρώτα του μετώπου μας
για να επιβιώσουμε.
Πανάθεμά με αν δεν κάνω, ό,τι
χρειαστεί για να πετύχω αυτό ακριβώς.
Πανάθεμά με αν δεν
πάρω ό,τι επιθυμώ.
Αυτό το κειμήλιο ανήκει στους
απογόνους του Κάιν τώρα.
Η γενιά του Σηθ τελειώνει εδώ.
Είναι δικά μας! Τώρα σκάψτε!
Χαμ...
- Τι κάνεις;
- Είναι όμορφο.
Είναι ένα γιασεμί.
Και συνδέονται με τη γη, είναι
εκεί που θα έπρεπε να είναι.
Έχουν το σκοπό τους.
Φυτρώνουν.
Ανθίζουν...
και ο άνεμος παίρνει τους σπόρους τους
και φυτρώνουν κι άλλα λουλούδια...
δίνοντάς μας πράγματα που μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε, που χρειαζόμαστε.
Καταλαβαίνεις;
Σημ.
Χαμ.
Πάμε.
’ντρες! Κρυφτείτε, κρυφτείτε!
Πηγαίνετε!
Βρήκες το θήραμά μας.
Τι καλή τύχη!
Αλλά για σένα, ίσως όχι...
Έχει περάσει πολύς καιρός
από τότε που φάγαμε κρέας.
Από τότε που είδαμε καν κάποιο ζώο.
Ήρεμα...
- Πάνω του!
- Πιάσε τον!
Σε παρακαλώ... Τι θέλεις;
Δικαιοσύνη.
- Γιατί το σκότωσαν;
- Τα τρώνε.
Γιατί;
Νομίζουν ότι τους
κάνει δυνατότερους.
Είναι αλήθεια;
Ξεχνάνε... Η δύναμη
προέρχεται από τον Δημιουργό.
Μαμά!
Μανούλα!
Είδες τ' αδέρφια σου;
Συνάντησα μερικούς άντρες
που κυνηγούσαν σήμερα.
Πλησιάζουν όλο και περισσότερο.
Πώς φέρθηκε εκείνος;
Έδειξε λίγο υπερβολικό
ενδιαφέρον.
Έπρεπε να το δει κάποια στιγμή.
Είναι και κάτι άλλο.
Ένα λουλούδι...
’νθισε από το τίποτα.
Ξεκουράσου.
Ίσως καταφέρεις εν τέλει
να διορθώσεις τα πράγματα.
Μαθουσάλα...
Σου μίλησε;
Έτσι νομίζω.
Θα μας βοηθήσει;
Θα καταστρέψει τον κόσμο.
Είναι ένα μεγάλο κι επικίνδυνο
ταξίδι για τ' αγόρια.
Πώς ξέρεις ότι ο παππούς σου
είναι ακόμα ζωντανός;
Δεν το ξέρω.
Είδα το βουνό του.
Πρέπει να πάμε και να δούμε
αν ξέρει τι πρέπει να κάνουμε.
Σημ, μπορείς να με
βοηθήσεις μ' αυτό;
Μπορούμε να πάρουμε τ' αγόρια και
να βρούμε ένα μέρος να κρυφτούμε.
Δεν υπάρχει νόημα να κρυφτούμε.
Έπρεπε να είχαμε ήδη φύγει.
Έλα να σου δείξω
πώς να το κάνεις.
Το περνάς από δω, και όταν βγει
την επόμενη φορά, το πιάνεις...
- Υπάρχουν πόλεις μπροστά μας.
- Δε θα πλησιάσουμε πάρα πολύ.
Αυτό είναι ένα βουνό με ζόχαρ ;
Κάποτε ήταν, πριν το σκάψουν όλο.
Ας πάμε γύρω γύρω.
Όχι.
Λες να είναι όλοι τους νεκροί;
Έτσι φαίνεται.
Θα κυνηγούσαν εδώ.
Και κάποιος κυνήγησε τα δικά τους.
Μείνετε κοντά.
Πατέρα! Εδώ!
Μπορώ να το δω;
’σε με να δω.
Πες μου τ' όνομά σου.
- Έχεις όνομα;
- Ίλα.
Τ' όνομά μου είναι Ίλα.
Ίλα... Θα γίνεις καλά, Ίλα.
Αυτός είναι ο Σημ.
Θα σου κρατάει σφιχτά το
χέρι μέχρι να σε φροντίσω.
- Εδώ πέρα!
- Ελάτε!
Πρέπει να φύγουμε. Τώρα!
Στο λόφο, γρήγορα.
Δεν μπορούμε να
περάσουμε από 'δω.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Βιαστείτε.
Πιάστε τους! Πιάστε τους!
Θα σας σκοτώσουμε!
Σημ.
Φρόντισε τη μητέρα σου.
Πρώτα απ' όλα.
Σ' αγαπώ. Τρέχα.
Νώε!
Νώε.
Είσαι καλά;
Έχουμε έρθει για να δούμε τον
Μαθουσάλα, τον παππού μου.
Είμαι σίγουρος ότι σας ξέρει.
Έπρεπε να τους είχες σκοτώσει.
- Δεν είναι αυτή η απάντηση...
- Είναι άνθρωποι!
Ξεχνάς πως πρόδωσαν τον Δημιουργό;
Εκείνος μας έστειλε.
Είναι ψέματα.
Ας τους να σαπίσουν εδώ.
Τι είναι αυτοί;
Οι Φύλακες.
Μπαμπά;
Κοιμήσου τώρα.
Τραγούδα μου.
Θέλω να μου τραγουδήσει
ο μπαμπάς μου.
Ξέρεις ότι κι εγώ έχασα τον
πατέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρός.
Ήταν ένα τραγούδι που μου έλεγε
όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Θέλεις να το ακούσεις;
Είναι ένας άσχημος κόσμος.
Δεν έπρεπε να κάνουμε παιδιά.
Αν δεν την πάρει ο πυρετός,
νομίζω ότι θα ζήσει.
Θα δούμε.
Ακολούθα με.
Λυπάμαι που σε τρόμαξα.
Οι Φύλακες έχουν μάθει να
φοβούνται τους ανθρώπους.
Τότε γιατί μας βοηθάς;
Ο Δημιουργός σας,
μας έφτιαξε τη δεύτερη μέρα,
την ημέρα που
δημιούργησε τους ουρανούς.
Παρακολουθήσαμε τον Αδάμ και την Εύα.
Είδαμε πόσο εύθραυστοι ήταν,
και πόσο αγαπιούνταν.
Και μετά είδαμε την πτώση τους,
και τους λυπηθήκαμε.
Δεν ήμασταν από πέτρα
τότε, αλλά από φως.
Δεν ήταν δουλειά μας να επέμβουμε.
Κι όμως εμείς αποφασίσαμε να
βοηθήσουμε την ανθρωπότητα.
Και όταν παρακούσαμε
το Δημιουργό...
Εκείνος μας τιμώρησε.
και μας φυλάκισε στον κόσμο σας.
Δεσμώτες μέσα στην πέτρα για πάντα.
Παρόλα αυτά είπαμε στους
ανθρώπους όλα όσα ξέραμε
για τη Δημιουργία.
Με τη βοήθειά μας,
εκείνοι αναδύθηκαν από τη σκόνη
και έγιναν μεγάλοι και τρανοί.
Μετά μετέτρεψαν
τα δώρα μας σε βία.
Μόνο ένας άνθρωπος
μας προστάτεψε.
Ο παππούς σου ο Μαθουσάλας.
Μας κυνήγησαν, και οι
περισσότεροι από μας σκοτώθηκαν.
Όσοι έζησαν, έμειναν αιχμάλωτοι
σ' αυτές τις πέτρινες μορφές,
να τριγυρνούν σ' αυτή τη στείρα γη.
Ικετεύσαμε τον Δημιουργό
να μας πάρει σπίτι.
Αλλά Εκείνος παρέμεινε πάντα σιωπηλός.
Και τώρα ισχυρίζεσαι ότι
άκουσες το κάλεσμά Του,
Σε κάλεσε να αντιστρέψεις όλα
αυτά, εσύ, ένας άνθρωπος;
Όταν ο άνθρωπος είναι αυτός
που κατέστρεψε τον κόσμο.
Αλλά σε κοιτώ, και βλέπω
κάτι από τον Αδάμ μέσα σου,
τον άνθρωπο που ήξερα, τον
άνθρωπο που ήρθα να βοηθήσω.
Γιατί δεν μπορώ να έρθω και εγώ;
Γιατί θέλω να φροντίζεις
τη μητέρα σου. Κατάλαβες;
Κι εσύ να φροντίζεις τον πατέρα σου.
Πρόσεχέ τους.
Είναι σε καλά χέρια.
Παππού;
Νώε.
Αυτός είναι ο προπάππους σου.
Δείξε του σεβασμό.
Πήγαινε κοντά του.
- Είμαι ο Σημ.
- Ο μεγάλος μου.
Έλα πιο κοντά. Να σε βλέπω.
Είσαι τυχερό αγόρι. Πρέπει
να έμοιασες στη μητέρα σου.
Όχι στον πατέρα σου.
Έλα, να μου πεις για τον εαυτό σου.
Λοιπόν...
Τι σου αρέσει περισσότερο
από τον κόσμο;
- Τα μούρα.
- Τι;
- Μούρα.
- Α, μούρα, μάλιστα.
Τι καλύτερο από τα φρέσκα
κόκκινα μούρα; Τίποτα.
Έχω τόσο καιρό να φάω που
δεν θυμάμαι καν τη γεύση τους.
Πες μου, μήπως
μου έφερες μερικά; Όχι;
Και τα λαχταρούσα...
Δεν πειράζει, ίσως
μια άλλη μέρα.
Θα είσαι κουρασμένος,
είναι μακρύς ο δρόμος.
Ξεκουράσου.
Τέλεια.
Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε
δεν είναι για παιδιά.
- Ξέρεις γιατί έχω έρθει.
- Ναι.
Πριν φύγει, ο πατέρας μου
ο Ενώχ μου είπε
ότι μια μέρα, αν ο άνθρωπος συνεχίζει
να φέρεται με τον ίδιο τρόπο,
ο Δημιουργός θα καταστρέψει
αυτό τον κόσμο.
’ρα ό,τι είδα, αληθεύει.
Όλη η ζωή θα εξαλειφθεί εξαιτίας
όσων έχει κάνει ο άνθρωπος.
Και δεν μπορεί ν' αποφευχθεί.
Νώε, πρέπει να πιστέψεις ότι μιλάει
με τρόπο που να καταλαβαίνεις.
Οπότε εσύ να μου πεις, μπορεί
αυτή η καταστροφή ν' αποτραπεί;
Όχι.
Λοιπόν...
Αυτός με έστειλε εδώ.
Γιατί να με στείλει,
αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα;
Ίσως σ' έστειλε μόνο για να μοιραστείς
ένα φλιτζάνι τσάι μ' έναν γέρο.
Λοιπόν...
Αυτό είδες, τις φωτιές της
καταστροφής αυτού του μέρους;
Όχι. 'Οχι φωτιά.
Νερό.
Νερό, ε; Ο πατέρας μου
είπε ότι θα είναι φωτιά.
Είδα μόνο νερό.
Θάνατος από νερό.
Είδα θάνατο.
Και είδα νέα ζωή.
Υπάρχει και κάτι άλλο, παππού.
Κάτι που πρέπει να κάνω. Το ξέρω.
Απλά δεν είδα τι ήταν.
Νέα ζωή...
Ίσως όντως υπάρχει και
κάτι άλλο να δεις.
Δεν σ' έστειλε εδώ για να πιεις ένα
φλιτζάνι τσάι μ' έναν γέρο άνθρωπο;
Το φάρμακο πάντα
έχει άσχημη γεύση.
- Δεν κουνιόταν όταν τη βρήκαμε.
- Ήταν χτυπημένη;
Είχε μια μεγάλη πληγή στην κοιλιά της.
Η μητέρα τον βοήθησε.
- Εγώ της κρατούσα το χέρι.
- Θα την έκανες να νιώθει ασφαλής.
Νώε;
Η φωτιά τα καταπίνει όλα.
Το νερό εξαγνίζει.
Χωρίζει το ακάθαρτο απ' το αγνό,
τους κακούς από τους αθώους,
κι αυτό που βουλιάζει
απ' αυτό που αναδύεται.
Καταστρέφει τα πάντα...
αλλά μόνο για ν' αρχίσει και πάλι.
Είσαι σίγουρος;
Ναι. Κανείς δεν μπορεί να
εμποδίσει τον κατακλυσμό.
Αλλά μπορεί να
επιβιώσει απ' αυτόν.
Ναι... Αλλά θα χρειαστείς αυτό.
Το σπόρο από τον πρώτο Κήπο.
Από την Εδέμ.
Να θυμάσαι, Νώε.
Σ' επέλεξε για κάποιο λόγο.
Μπαμπά!
Ο παππούς μου ζει.
Με βοήθησε να δω τι
κληθήκαμε να κάνουμε εδώ.
Η ανθρωπότητα θα τιμωρηθεί για
όσα έκανε σ΄ αυτό τον κόσμο.
Θα υπάρξει καταστροφή.
Θα υπάρξει τραγωδία.
Η οικογένειά μας... έχει
επιλεγεί για ένα σπουδαίο έργο.
- Έχουμε επιλεγεί να σώσουμε τους αθώους.
- Τους αθώους;
Τα ζώα.
Γιατί είναι αθώα;
Γιατί έμειναν όπως ήταν
και τότε στον Κήπο.
Ναι.
Πρέπει να σώσουμε αρκετά από αυτά
για ξαναρχίσουμε από την αρχή.
Και με μας τι θα γίνει;
Υποθέτω ότι κι εμείς θα
κάνουμε μια νέα αρχή.
Θα κάνουμε μια νέα αρχή σε
ένα νέο, καλύτερο κόσμο.
Αλλά πρώτα...
- Πρέπει να χτίσουμε.
- Να χτίσουμε τι;
Έρχεται μεγάλος κατακλυσμός.
Τα νερά του ουρανού.
Θα πλημμυρίσουν τη γη.
Θα φτιάξουμε ένα πλοίο για να
επιβιώσουμε από την καταιγίδα.
Θα φτιάξουμε μια Κιβωτό.
Προδότης!
Αγνοεί τους παλιότερους.
Σταματήστε!
Υπάρχει δουλειά να γίνει.
Βοηθήστε μας.
Να σε βοηθήσουμε; Προσπαθήσαμε να
βοηθήσουμε το είδος σου μια φορά.
Και χάσαμε τα πάντα, εξαιτίας σας.
Όχι τα πάντα.
Μπορούμε να σώσουμε ό,τι απέμεινε.
Μπορούμε και πάλι
να Τον υπηρετήσουμε.
Ύπουλο πλάσμα!
Κοίτα! Ο Δημιουργός!
Δείξ' τους.
Τι είναι αυτό;
Αυτό...
Αυτό είναι η Κιβωτός μας.
Θα βοηθήσουμε αυτόν τον άντρα.
Σημ...
Περίμενε... Σε παρακαλώ...
Σε πονάει ακόμα;
- Χαμ!
- Σημ. Δεν έχει κανέναν.
Έλα!
Πατέρα, τα είδες;
Πατέρα;
Ναι, Ιάφεθ.
Ξεκινάει.
Έτοιμοι;
Κοιμάται.
Ιάφεθ.
Βλέπεις, αυτό είναι το
αρσενικό, κι αυτό το θηλυκό.
Μετά τον κατακλυσμό, θα
γίνουν πατέρας και μητέρα.
Και τα παιδιά τους θα εξαπλωθούν στον κόσμο.
Πρέπει να είναι τρυφεροί και
πρέπει να είναι προστατευτικοί.
Αν συνέβαινε κάτι, θα χανόταν για
πάντα ένα μικρό κομμάτι της Πλάσης.
Όλα αυτά τα αθώα πλάσματα
είναι τώρα στην φροντίδα μας.
Είναι δική μας δουλειά
να τα προσέξουμε.
Πατέρα...
Όλοι είναι σε ζευγάρια.
Εσύ με τη μητέρα, ο Σημ με την Ίλα.
Και με μένα τι θα γίνει;
Και με τον Ιάφεθ;
Τι υπάρχει για εμάς;
Είδες πώς ο Πατέρας φρόντισε να
μας δώσει ξύλο για την Κιβωτό;
Είδες το πουλί;
Οπότε...
Δεν μας έχει στείλει
όλα όσα χρειαζόμαστε;
Μητέρα!
- Τι είναι; Τι;
- Κοίτα! Φίδια!
Θα έρθουν κι τα φίδια;
Όλα όσα έρπουν, όλα όσα
σέρνονται, και όλα όσα γλιστράνε.
Όλα είναι εντάξει.
Πατέρα! Πατέρα!
Μη φοβάσαι.
Κανείς δε θα πειράξει αυτό τ' αγόρι.
Πώς σε λένε;
- Χαμ.
- Χαμ, ε;
Εγώ είμαι ο Τιούμπαλ Κάιν.
Με ξέρεις;
Δεν ξέρεις το βασιλιά σου;
Ο πατέρας μου λέει ότι δεν μπορεί να
υπάρχει βασιλιάς στη γη του Δημιουργού.
Χαμ... Έλα εδώ.
Δεν μπορείς να πάρεις τον
καλύτερο στρατιώτη μου.
Δεν είναι δικός σου.
Κρατάει τ' όπλο μου, πιστεύω
πως είναι δικός μου.
Χαμ.
Ασ' το.
- Όχι, μου το έδωσε.
- Κάνε αυτό που σου λέω.
Όταν άκουσα για τα θαύματά σου,
τα απέρριψα.
Αλλά μετά είδα με τα ίδια μου
τα μάτια πουλιά να πετάνε εδώ.
Και έπρεπε να έρθω.
Δεν υπάρχει τίποτα για σένα εδώ.
Όχι. Όλα αυτά μου ανήκουν.
Αυτή η γη, αυτά τα δάση...
Εκείνο το οχυρό σου...
Στ' αλήθεια πίστεψες ότι μπορείς να
προστατευτείς από μένα μ' εκείνο;
Δεν είναι προστασία από σένα.
Τότε τι είναι;
Μια Κιβωτός.
Για να σώσει τους αθώους όταν ο
Δημιουργός στείλει τον κατακλυσμό του.
Για να εξαλείψει τους κακούς
από αυτό τον κόσμο.
Ο Δημιουργός δε νοιάζεται τι
συμβαίνει σ' αυτό τον κόσμο.
Έχει να φανεί από τότε
που σημάδεψε τον Κάιν.
Είμαστε μόνοι.
Ορφανά παιδιά. Καταραμένα.
Να μοχθούμε με τον ιδρώτα του
μετώπου μας για την επιβίωσή μας.
Πανάθεμά με αν δεν κάνω ό,τι είναι
απαραίτητο για να πετύχω αυτό ακριβώς.
- Πανάθεμά με αν δεν πάρω...
- Αυτό που επιθυμώ...
Έχουμε ξανασυναντηθεί.
Είμαι ο γιος του Λαμέχ.
Όγδοης γενιάς απόγονος του Σηθ.
Επιστρέψτε στις πόλεις του Κάιν.
Μάθετε πως όλοι έχουμε κριθεί.
Έχω άντρες πίσω μου.
Εσύ στέκεσαι μόνος και με αψηφάς;
Δεν είμαι μόνος.
Μη φοβάστε, άντρες μου.
Μην τους φοβάστε.
Αυτοί οι υπηρέτες,
Νώε, είναι μαζί σου.
Θαύματα... κατακλυσμός...
και όλα αυτά...
Ίσως και να έχεις δίκιο.
Ίσως το να μας καταραστεί
δεν ήταν αρκετό. Ίσως...
επιστρέφει για να
μας αποτελειώσει.
Αλλά αν είναι έτσι,
θα περάσω αυτή τη θεομηνία
πάνω στο σκάφος σου.
Δεν υπάρχει διαφυγή για σένα
και για τους ομοίους σου.
Ο χρόνος σου τελείωσε.
Η γη πεθαίνει. Οι
πόλεις είναι νεκρές.
Μην τον ακούς.
Οι άνθρωποί μου με ακολουθούν,
και ακόμα περισσότεροι
θ' ακολουθήσουν αυτούς.
Δεν φοβάμαι τα θαύματα,
γιε του Λαμέχ.
Αν αρνηθείς τις ντουζίνες μου τώρα,
θα επιστρέψω...
...με λεγεώνες!
Κουνηθείτε.
Πατέρα.
Στ' αλήθεια μπορεί να
έρθουν και άλλοι πολλοί;
Πρέπει να το τελειώσουμε γρήγορα
αυτό, όσο πιο γρήγορα μπορούμε.
Όσο πιο σύντομα στείλει
τη βροχή, τόσο το καλύτερο.
Μέχρι τότε είμαστε
ασφαλέστεροι μέσα.
Πρέπει να ετοιμάσουμε
τα όπλα μας.
Με απλές καθημερινές μάχες...
Οι άντρες μας εκπαιδεύονται...
και δεν υπάρχει τίποτα που
να μην μπορούν να κάνουν.
Μ' έναν στρατό, μπορούμε να
νικήσουμε αυτούς τους γίγαντες.
Γρήγορα, ελάτε!
- Να έρθω άλλη ώρα;
- Όχι.
Πιστεύεις ότι θα μας επιτεθούν;
Όταν έρθει η βροχή...
Πώς νομίζεις ότι θα είναι;
Το έχω φανταστεί.
Είδα πολύ θάνατο.
Δεν είμαι σίγουρος
ότι υπήρχε τίποτα...
Το τέλος των πάντων.
Η απαρχή. Η απαρχή των πάντων.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Ό,τι και να έχει πει
ή κάνει, ο Σημ σε αγαπά πολύ.
Ο Σημ χρειάζεται μια γυναίκα.
Μια πραγματική γυναίκα.
Θα έπρεπε να έχει οικογένεια.
Εγώ δεν μπορώ να του
δώσω τίποτα απ' αυτά.
Δεν πρόκειται να του τα
στερήσω αυτά τα πράγματα.
Ακόμα και αν θέλει, δε θα το κάνω.
Εξάλλου...
Γιατί να θέλει ο Δημιουργός μια
στείρα κοπέλα στην Κιβωτό του;
Ίλα, περίμενε.
Όταν σε πήραμε
κοντά μας στην αρχή...
Εγώ πίστευα ότι θα είσαι βάρος.
Και δεν ήθελα να δω
κανέναν άλλον...
να καταστρέφεται απ'
αυτόν το κόσμο.
Αλλά είχα άδικο.
Ήσουν ένα δώρο.
Ένα πολύτιμο, πολύτιμο δώρο.
Ποτέ μην ξεχνάς
τι πολύτιμο δώρο είσαι.
Ξέρω ότι θα πας να βρεις γυναίκες
για τον Χαμ και τον Ιάφεθ.
- Να βρεις μια και για τον Σημ.
- Ίλα...
.
Βοήθεια!
Όχι!
Αφήστε με!
.
Εσύ... Εσύ...
Έχω δυο κοπέλες.
Έχω δυο κοπέλες γι' ανταλλαγή.
Ελάτε να τις πάρετε,
να πάρετε κρέας.
Χαμ!
Τι κάνεις τώρα;
Η κακία δεν είναι
μόνο μέσα σ' αυτούς.
Είναι μέσα σ' όλους μας.
Το είδα.
Νώε...
Υπάρχει και καλοσύνη μέσα μας.
Κοίτα τα αγόρια μας.
Η πίστη του Σημ.
Η ευγένεια του Ιάφεθ.
Η ακεραιότητα του Χαμ.
Καλοί άντρες.
Που θα γίνουν καλοί πατέρες.
Ο Σημ έχει τυφλωθεί από τον πόθο.
Ο Χαμ ζηλεύει.
Ο Ιάφεθ επιθυμεί μόνο να
ευχαριστεί τους άλλους.
Εγώ δεν είμαι καλύτερος... από σένα.
Υπάρχει ο,τιδήποτε που δε θα έκανες,
καλό ή κακό, γι' αυτά τα τρία αγόρια;
Και οι δυο μας θα
επιλέγαμε να σκοτώσουμε,
ώστε να προστατέψουμε αυτά τα παιδιά.
Ναι.
Εμείς δε διαφέρουμε.
Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας αν νομίζουμε
ότι μπορούμε να διαφοροποιηθούμε.
Θα δουλέψουμε, ώστε να
ολοκληρώσουμε το έργο.
Και μετά θα πεθάνουμε.
Όπως όλος ο κόσμος.
Είναι παιδιά!
Είναι τα δικά μας παιδιά, Νώε.
Δεν έχεις καθόλου έλεος;
Ο καιρός για έλεος έχει περάσει.
Τώρα έχει έρθει
η ώρα της τιμωρίας.
Χαμ;
Χαμ!
Παππού;
Παππού;
Μου έφερες κάτι;
Ώστε ο Νώε φύτεψε το
σπόρο που του έδωσα;
Ναι.
Και σε όλο αυτό το
δάσος δεν είχε μούρα;
Ο Σημ μου υποσχέθηκε μούρα.
Λυπάμαι. Δεν το ήξερα.
Κρίμα.
Τότε γιατί έχεις έρθει εδώ;
Πρόκειται για το Νώε.
Αφήνει τα αγόρια μας
χωρίς σύντροφο.
Ο Σημ έχει την Ίλα,
αλλά αυτή είναι στείρα.
Δε θα υπάρχουν άλλες γυναίκες.
Ούτε παιδιά.
Δικαιοσύνη...
Ο Δημιουργός κατέστρεψε αυτό τον
κόσμο διότι τον διαφθείραμε.
Έτσι και εμείς οι ίδιοι
πρέπει να καταστραφούμε.
Όχι!
Δεν μπορώ να πιστέψω
ότι αυτό αληθεύει.
Όχι όταν κοιτώ τους γιούς μου.
Το μόνο που επιθυμούν
είναι η αγάπη.
Δε φτάνει αυτό ώστε να είναι
οι καρδιές τους καλές;
Ποιος είναι καλός,
ποιος είναι κακός;
Πώς να ξέρω ποιο
είναι το σωστό;
Η επιλογή είναι το Νώε,
ούτε δική μου, ούτε δική σου.
Και φαίνεται πως την
έχει κάνει ήδη.
Δηλαδή δε θα με βοηθήσεις;
Δεν ξέρω καν αν θα
μπορούσα να το κάνω.
Αλλά αν το επιχειρήσω,
θα μπορούσα να προκαλέσω πόνο
Και ενδεχομένως και μια τραγωδία.
Και εν τέλει, η απόφαση
πάλι θα καταλήξει στο Νώε.
Αυτό επιθυμείς;
Θέλω οι γιοι μου ν' αποκτήσουν παιδιά.
Θέλω να είναι ευτυχισμένοι.
Δεν αντέχω τη σκέψη ότι
μπορεί να πεθάνουν μόνοι.
Σε παρακαλώ!
Φύγε!
Όχι, όχι! Μη φοβάσαι!
Δεν θα σε πειράξω!
Έχω... Έχω ένα φρούτο.
Ορίστε.
Τι θέλεις;
Τίποτα.
Φύγετε!
- Μόνος σου είσαι;
- Ναι.
Εσύ;
Μπορώ να σε βοηθήσω να ξεφύγεις.
Όχι.
Τότε, θα μείνω λίγο ακόμα.
Αν δεν σε πειράζει.
Με λένε... Ναέλ.
Σημ!
Πήγαινε να τους βρεις
και φέρ' τους πίσω.
Να προσέχεις.
Χαμ!
Μην φοβάσαι, εγγόνα μου.
Μην φοβάσαι.
- Παππού;
- Ναι.
Τι γυρεύεις εδώ;
Ψάχνω μούρα. Τα λιμπίστηκα.
Έλα να με βοηθήσεις να βρω.
Δεν έχω πλέον τόσο καλή όραση.
- Πρέπει να βρω τον Χαμ.
- Υπάρχει αρκετός χρόνος γι' αυτό.
Έλα εδώ.
Έλα.
Έλα να με βοηθήσεις.
Να, εδώ έχει μερικά...
Και εδώ έχει λίγα μούρα...
Δεν υπάρχει τίποτα εδώ, παππού.
- Έλα να σε πάω στον Νώε.
- Όχι, δεν χρειάζεται.
Μπορείς να φύγεις. Πήγαινε.
Περίμενε, περίμενε.
Δέκα χρόνια ήσουν με
την ίδια μου την οικογένεια.
Δέκα χρόνια.
Τους αγάπησες;
Τον Σημ και τον Νώε;
Μου έσωσε τη ζωή.
Με ανέθρεψε.
Ναι, όντως.
Ναι...
Και τώρα σ' έχει σαν κόρη του.
Η ίδια η δισεγγόνα μου.
Δέκα χρόνια στο σπίτι μου...
...κι ακόμα δεν σου έδωσα
ποτέ την ευχή μου.
Μπορώ;
Ίλα, πού είσαι;
Μπορείς να πηγαίνεις τώρα.
’ντε, πήγαινε τώρα.
Ίλα!
Ίλα!
Ίλα.
Πρέπει να επιστρέψουμε
στο χωριό.
Πρέπει να φύγουμε. Έλα.
Πάμε. Τώρα.
Είμαι ένας άνθρωπος, που τον
έκανες κατ' εικόνα και ομοίωσή σου.
Τι θα ήθελες να είμαστε;
Ήμουν τυφλός.
Θα αφαιρέσω ζωές.
Όπως κάνεις κι Εσύ.
Είμαι σαν Εσένα.
Δεν είμαι;
Μίλησέ μου!
Μίλησέ μου!
Έχει ξεκινήσει.
Ο θάνατος έρχεται
απ' τους ουρανούς!
Αυτή η βροχή αποσκοπεί να μας
εξαλείψει από προσώπου γης.
Αλλά είμαστε άνδρες!
Εμείς αποφασίζουμε αν
θα ζήσουμε ή αν πεθάνουμε!
Είμαστε άνδρες!
Και οι άνδρες ενωμένοι
είναι ανίκητοι!
- Θέλετε να ζήσετε;
- Ναι!
Θα σκοτώσουμε τους γίγαντες.
Θα σκοτώσουμε το Νώε.
- Θα πάρουμε την Κιβωτό!
- Ναι!
Νώε!
Πού είναι ο Χαμ;
Όχι! Όχι!
- Σήκω!
- Βγάλ' το μου!
Όχι, φύγε!
Πρέπει να γλιτώσεις.
- Δεν σ' αφήνω!
- Πρέπει!
Νώε, βοήθα! Βοήθα!
Βοήθησέ με, σε παρακαλώ!
Σε παρακαλώ!
Βοήθεια! Μη φεύγετε!
Βοήθεια! Βοήθεια!
Βοήθεια!
Όχι!
Τρέξτε!
Τρέξτε!
Τρέξτε!
Πρέπει να μπούμε στην Κιβωτό!
- Νώε!
- Πού είναι ο Χαμ;
’σε με να περάσω.
Εμπόδισε τον Κάιν.
Χαμ!
Νώε!
Συνεχίστε!
Προστάτεψε την μητέρα σου.
Προστάτεψέ τους όλους.
Νώε!
Δημιουργέ μου, συγχώρεσέ με.
Ο Δημιουργός τον φέρνει στο σπίτι!
Χαμ!
Χαμ!
Σημ! Σημ! Μπες μέσα.
Φρόντισε τη μητέρα σου.
Μπες μέσα!
Αντίο, γιε του Λάμεχ.
Πού είσαι, γιε μου;
Χαμ!
Χαμ;
Χαμ!
Μη φοβάσαι!
Νώε!
.
- Πού είσαι;
.
- Μητέρα!
- Πού είναι ο πατέρας σου;
Σε παρακαλώ, Νώε.
Κάτι θα μπορούμε να κάνουμε.
Μπορούμε να προσπαθήσουμε.
Δεν μπορούμε να σταματήσουμε
αυτούς τους στρατιώτες, πατέρα.
Είναι απλά άνθρωποι, έχουμε χώρο.
Δεν υπάρχει χώρος για κείνους.
Σύντομα όλα όσα ξέρουμε
θα έχουν χαθεί.
Ό,τι απέμεινε από τη Δημιουργία,
θα βρίσκεται μέσα σ' αυτούς τους τείχους.
Έξω...
Μόνο νερά και χάος πάλι.
Είστε θυμωμένοι.
Με κρίνετε.
Να σας πω μια ιστορία.
Η πρώτη ιστορία που μου
είπε ο πατέρας μου,
και η πρώτη που είπα
στον καθένα σας.
Εν αρχή...
...δεν υπήρχε τίποτα.
Τίποτα, παρά η σιωπή
ενός απέραντου σκότους.
Και η ανάσα του Δημιουργού...
φτερούγησε πάνω στο πρόσωπο
της πλάσης και ψιθύρισε:
Γενηθήτω φως!
Και εγένετο φως,
και ήταν καλό...
Την πρώτη μέρα...
Και μετά η άμορφη ζωή...
άρχισε να αποκτά ουσία.
Μορφή.
Την δεύτερη μέρα...
Και ο κόσμος γεννήθηκε.
Ένα όμορφο, εύθραυστο σπίτι.
Και ένα μεγάλο θερμό φως
που τρέφει τις ημέρες...
Και ένα μικρότερο φως που
κυβερνά τις νύχτες...
Και εγένετο εσπέρα.
Και εγένετο πρωί...
Μια νέα μέρα.
Και τα ύδατα του κόσμου
συγκεντρώθηκαν μαζί...
Και εν μέσω των υδάτων,
αναδύθηκε το στερέωμα.
’λλη μια μέρα πέρασε.
Και στο έδαφος άρχισαν
να φυτρώνουν πράγματα.
Ένα παχύ στρώμα πρασινάδας
απλώθηκε πάνω από τη Δημιουργία.
Τα ύδατα, και αυτά έβριθαν ζωής.
Μεγάλα πλάσματα, στα βάθη
και στα μήκη και στα πλάτη.
Τεράστια πλήθη από ψάρια.
Κάποια απ' τα οποία μπορεί ακόμα
να κολυμπούν στις θάλασσες αυτές.
Και σύντομα, οι ουρανοί
γέμισαν με πουλιά.
Και εγένετο εσπέρα.
Και εγένετο πρωί.
Την πέμπτη ημέρα, ο κόσμος
ήταν γεμάτος από ζωντανά όντα.
Κάθε τι που σέρνεται, που έρπει.
Κάθε τι που περπατάει στο έδαφος.
Και ήταν ωραία. Ήταν όλα καλά.
Υπήρχε φως, και αέρας,
και νερό, και χώμα.
Όλα ήταν καθαρά και παρθένα,
τα φυτά, και τα ψάρια,
και τα άγρια ζώα,
το καθένα με το είδος του,
όλα μέρος του μεγαλύτερου
συνόλου, όλα στη θέση τους.
Όλα σε ισορροπία.
Ήταν ο Παράδεισος. Το πετράδι
στην παλάμη του Δημιουργού.
Και ο Δημιουργός έφτιαξε τον άνθρωπο,
και στο πλευρό του τη γυναίκα.
Πατέρας και μητέρα όλων μας.
Τους έδωσε μια επιλογή.
Ν' ακολουθήσουν
τον πειρασμό του σκότους.
Ή να παραμείνουν στην
ευλογία του φωτός.
Έφαγαν από τον
απαγορευμένο καρπό.
Και έχασαν την αθωότητά τους.
Και έτσι για δέκα γενεές
μετά το αμάρτημα του Αδάμ
Υπάρχει πόλεμος μεταξύ μας.
Αδερφός εναντίον αδερφού.
Έθνος εναντίον έθνους.
’νθρωπος εναντίον Πλάσης.
Να αλληλοκαταστρέφονται.
Εμείς παραβήκαμε το νόμο,
εμείς το κάναμε.
Και επειδή το κάναμε...
Οτιδήποτε ήταν όμορφο...
Οτιδήποτε ήταν καλό...
Το καταστρέψαμε.
Τώρα...
...αρχίζει ξανά.
Αέρας, νερό, γη, φυτά,
ψάρια, πουλιά και τέρατα.
Ο Παράδεισος επιστρέφει.
Αλλά αυτή τη φορά...
Αυτή τη φορά δεν
θα υπάρξουν άνθρωποι.
Διότι εμείς δε θα μπούμε
και πάλι στον Κήπο.
Αν μπαίναμε, απλά θα τον
καταστρέφαμε ακόμα μια φορά.
Όχι.
Ο Δημιουργός μας έκρινε.
Η ανθρωπότητα πρέπει ν' αφανιστεί.
Σημ και Ίλα, θα θάψετε
την μητέρα σας και εμένα.
Χαμ...
Εσύ θα θάψεις αυτούς.
Ο Ιάφεθ θα σε βάλει να αναπαυτείς.
Εσύ, Ιάφεθ...
Εσύ θα είσαι ο τελευταίος άνθρωπος.
Και εν καιρώ θα γίνεις σκόνη...
Η Πλάση θα αφεθεί
στην ησυχία της.
Ασφαλής, και όμορφη.
Λυπάμαι πολύ
για εκείνο το κορίτσι.
Και λυπάμαι και για σένα.
Αλλά μας ανατέθηκε ένα έργο
πολύ μεγαλύτερο από τις
προσωπικές μας επιθυμίες.
Χαμ.
Ο Νώε... Ξέρει ότι είμαι εδώ;
- Ξέρει ότι είμαι εδώ;
- Όχι, όχι.
Γιατί με βοηθάς;
Ήταν ένα κορίτσι.
Προσπάθησα να την φέρω...
Αλλά εκείνος απλά την
άφησε να πεθάνει.
Και τώρα θέλεις εκδίκηση.
Όχι.
Ναι, θέλεις.
Θέλεις...
Δεν έχει μείνει στεριά.
Τα πάντα στη γη
πρέπει να πέθαναν.
Αυτό πρέπει να επιθυμούσε.
Έναν κόσμο χωρίς ανθρώπους.
Το κατανοείς αυτό,
έτσι δεν είναι;
Αυτό που βλέπω...
Είναι το πόσο δύσκολο ήταν
για σένα να το κάνεις.
Ως ένας άνδρας
που σέβεται την ζωή.
Ένας άνδρας που αγαπάει
τα παιδιά του.
Υπήρξες δυνατός.
Αλλά τελείωσε.
Έχει τελειώσει τώρα πια.
Και μπορείς να αφήσεις
αυτό το φορτίο.
Νώε.
Δεν πειράζει.
Αν με έβρισκε ο πατέρας σου,
θα με σκότωνε.
Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος.
Εγώ είμαι πολύ αδύναμος.
Τι κάνεις;
Πρέπει να επανακτήσω
τις δυνάμεις μου.
Τα ζώα είναι πολύτιμα.
Υπάρχουν μόνο δύο απ' το καθένα.
Εγώ όμως είμαι μόνο ένας.
Μα η βροχή... Όλα αυτά τα θαύματα...
Είναι για εκείνους.
Γι' αυτούς;
Ο πατέρας σου γέμισε αυτή την κιβωτό
με ζώα, την ώρα που πνίγονται παιδιά.
Παίζει μαζί σου, λέγοντάς σου
ότι πρέπει να τα υπηρετείτε.
Όχι.
Αυτά μας υπηρετούν.
Αυτό είναι το μεγαλείο
του ανθρώπου.
Όταν ο Πλάστης τελείωσε να
δημιουργεί τον ουρανό, τη γη...
τα ύδατα και τα ζώα...
Δεν ήταν ικανοποιημένος.
Χρειαζόταν κάτι πιο σπουδαίο.
Κάτι που να αναλάβει την κυριαρχία...
Και να κυβερνήσει.
Και έτσι έφτιαξε εμάς,
κατ' ομοίωμά του.
Εμάς...
Αυτός είναι ο κόσμος σου, Χαμ.
’ρπαξέ τον.
Ω, παππού...
Τι συμβαίνει;
Δεν είσαι άρρωστη.
Μα αυτό είναι αδύνατον.
Τι; Τι είναι;
Ο Νώε.
Είναι δικό του εγγόνι.
Τι συμβαίνει;
- Πατέρα.
- Νώε.
Ήρθαμε να ζητήσουμε την ευχή σου.
Δεν καταλαβαίνω.
Περιμένω παιδί.
Δεν είναι δυνατόν.
Είσαι στείρα.
Δεν μπορείς να συλλάβεις!
Πώς είναι δυνατόν;
Ο παππούς.
- Εγώ το ζήτησα απ' τον παππού.
- Να κάνει τι;
- Να υπονομεύσει το Δημιουργό;
- Να δώσει μέλλον στα παιδιά μας.
- Να δώσει μέλλον στην ανθρωπότητα.
- Έχεις ιδέα τι έκανες;
Όλες αυτές οι ζωές!
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι!
Για το τίποτα.
Ξέρεις τι με αναγκάζει αυτό να κάνω;
Τι;
Όχι!
Σε παρακαλώ!
Σε παρακαλώ! Σε παρακαλώ!
Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
Πες μου ότι δεν
χρειάζεται να το κάνω!
Σε παρακαλώ.
Δεν έκανα...
όλα όσα μου ζήτησες;
Δεν είναι αρκετά;
Γιατί δεν μου απαντάς;
Γιατί;
Δεν θα σε απογοητεύσω.
Δεν θα σε απογοητεύσω...
Δεν θα σε απογοητεύσω.
Θα γίνει.
Θα γίνει.
Πατέρα.
Η βροχή σταμάτησε.
Ο Δημιουργός χαμογέλασε
στο τέκνο μας.
Οι βροχές σταμάτησαν εξαιτίας
του τέκνου σας, ναι.
Αλλά δεν χαμογελάει.
Αν το τέκνο σας είναι αγόρι...
Θ' αντικαταστήσει τον Ιάφεθ...
ως ο τελευταίος άνθρωπος.
Αν είναι κορίτσι...
Θα μπορούσε να γίνει μητέρα.
Πρέπει να πεθάνει.
Είσαι τρελός;
Αυτό είναι το παιδί μου!
Αν γεννήσεις κορίτσι...
Την ώρα της γέννησής της,
θα την σκοτώσω.
Μητέρα;
Μητέρα, το πουλί μου!
Τίποτα. Δεν υπάρχει στεριά.
Τίποτα.
Ακόμα και έτσι, εμείς
πρέπει να φύγουμε.
Ίλα, δεν υπάρχει τίποτα.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω.
Για πόσο θα 'χετε τροφή και νερό;
- Για εβδομάδες; Για μήνα;
- Για ένα μήνα.
Σε παρακαλώ, περίμενε.
Περίμενε μέχρι το πουλί να βρει στεριά.
Σε παρακαλώ. Ιάφεθ!
Στείλ' το ξανά.
- Είναι κουρασμένο.
- Τότε, ξύπνα άλλο.
Ορίστε.
Σε παρακαλώ. Κάποιο που
να μας βρει σπίτι.
Όχι.
Φεύγουμε σήμερα.
Θα πεθάνουν εκεί έξω.
Όχι, αν μείνουν.
Και να σ' αφήσουν
να σκοτώσεις το παιδί τους;
Νώε.
Νώε.
Εγώ το έκανα αυτό.
Εγώ το έκανα αυτό, Νώε!
Σε παρακαλώ!
Τιμώρησε εμένα!
Τιμώρησε εμένα, Νώε!
Όχι εκείνους.
Όχι το παιδί.
Σε παρακαλώ.
Δεν τιμωρείται το παιδί.
Όλοι εμείς τιμωρούμαστε.
Όλοι μας.
Δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω.
Είναι κάτι που πρέπει να κάνω.
Είναι οδυνηρό.
Αλλά είναι δίκαιο.
Δίκαιο;
Πώς;
Πώς είναι δίκαιο αυτό;
Είναι ένα μωρό, Νώε.
Αν επιμείνεις να το κάνεις...
Θα χάσεις του γιους σου.
Θα χάσεις εμάς...
Θα χάσεις εμένα.
Σ' αγαπάω, Νώε.
Και σ' ακολούθησα παντού.
Στα πάντα.
Σε συγχώρεσα. Όταν όλοι πέθαναν,
σε συγχώρεσα.
Ήμουν έτοιμη να πεθάνω μαζί σου.
Αλλά αυτό...
...δεν θα σου το συγχωρήσω ποτέ.
Αγόρι ή κορίτσι,
δεν θα το συγχωρήσω!
Και θα πεθάνεις μόνος!
Όχι απλά μόνος, αλλά θα σε μισήσουν!
Θα σε μισήσουν όλοι αυτοί που αγαπάς!
Αυτό είναι δίκαιο!
Αυτό είναι δίκαιο!
Ήρθε η ώρα.
Φέρ' τον μέσα από 'κει.
Ένα χτύπημα και τελειώσαμε.
Σε περίπτωση που...
Δεν ξέρω αν μπορώ.
Εκείνος σκότωσε τη γυναίκα σου.
Και τώρα υποσχέθηκε να σκοτώσει
το πρωτότοκο του αδερφού σου.
Αυτό θέλεις;
Θέλεις η αδερφή σου
να πεθάνει στη θάλασσα;
Ένας άνδρας δεν κυβερνάται
από τους ουρανούς.
Ένας άνδρας κυβερνάται
από την θέλησή του.
Οπότε, σε ρωτάω...
Είσαι άνδρας;
Ωραία.
Γιατί αν είσαι άνδρας...
...μπορείς να σκοτώσεις.
Μα δεν θα μ' ακολουθήσει.
Θα φροντίσουμε το μωρό μας.
Μη φοβάσαι, μητέρα.
Θ' ανταμωθούμε στο νέο κόσμο.
Πατέρα.
Όχι! Όχι!
Θα σε σκοτώσω!
Νόμιζα πως ήσουν καλός!
Γι' αυτό σε διάλεξε!
Με διάλεξε γιατί ήξερε ότι
θα ολοκληρώσω το έργο.
Τίποτα περισσότερο, γιε μου.
Μητέρα.
Είναι η ώρα σου.
Έλα μαζί μου.
Έλα μέσα.
Έτσι, έτσι.
Είσαι καλά.
Είσαι ασφαλής εδώ.
Σε παρακαλώ, να είναι γιος.
Όλα θα πάνε καλά.
Μη φοβάσαι τίποτα.
Μην σκέφτεσαι τίποτ' άλλο.
Πατέρα! Πατέρα, ξύπνησαν!
Ξύπνησαν! Καταβροχθίζονται
μεταξύ τους!
Τα ζώα!
- Τι;
- Έλα!
Έλα!
Είναι αδύνατον να ξύπνησαν
χωρίς βοήθεια από κάποιον.
Προς τα πού, γιε μου;
Ήρθες, Κάιν...
Σε προειδοποίησα.
Δεν φοβάμαι τα θαύματα.
Έτσι.
Σπρώξε κι άλλο.
Αγόρι ή κορίτσι;
Τι συμβαίνει;
- Υπάρχει ακόμα ένα.
- Δύο;
Δίδυμα.
Μητέρα; Είναι αγόρι;
Λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ.
Αδελφές.
Δε θα αγγίξει καμιά τους.
Όχι, Σημ!
Θα 'πρεπε να σ' είχα σκοτώσει,
όταν σκότωσα τον πατέρα σου.
Και τώρα θα το τελειώσουμε!
Τώρα!
Η κακία της ανθρωπότητας
δε θα ζει στη νέα Εδέμ.
Είναι δικά μου.
Η Κιβωτός, τα ζώα...
Όλες οι γυναίκες σου
είναι τώρα δικές μου.
Θα χτίσω το νέο κόσμο...
όπως επιθυμώ εγώ!
Τώρα είσαι άνδρας.
Ο Δημιουργός δε μας ξέχασε.
Την έλεγαν Ναέλ.
Ήταν αθώα.
Ήταν καλή.
Είναι αγόρι. Είναι αγόρι.
- Είναι αγόρι.
- Κάνε στην άκρη.
Πού είναι;
Πού είναι;
Όχι, όχι.
Είναι όμορφα.
Όμορφα;
Δεν μπορείς να τις
σκοτώσεις και τις δύο.
Είναι ακριβώς αυτό
που χρειαζόμαστε.
Όχι, όχι!
Δεν μπορείς!
Όχι!
Νώε, σε παρακαλώ.
Είναι τα παιδιά μου.
Τα εγγόνια σου.
Τίποτα δεν θα με σταματήσει.
Ξέρω ότι δεν μπορώ να σε
σταματήσω, αλλά κλαίνε.
Σε παρακαλώ, μην τ' αφήσεις
να πεθάνουν κλαίγοντας.
’σε με να τις ηρεμήσω.
Σε παρακαλώ...
’φησέ τες να ηρεμήσουν.
Δεν χρειάζεται να το δεις.
Θα τα κρατώ.
Καν' το γρήγορα.
Κάν' το γρήγορα!
Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
Ας τον σκεπάσουμε, Ιάφεθ.
Είσαι ασφαλής.
Δεν είναι ανάγκη να φύγεις.
Δεν ανήκω εδώ.
Όση σημασία έχει αυτό...
Χαίρομαι που ξεκινά
και πάλι με σένα.
Ίσως μάθουμε να
είμαστε καλοσυνάτοι.
Απόδοση Διαλόγων Εξ Ακοής - Χρονισμός:
Morgan La Fey ~ grgrs