Tip:
Highlight text to annotate it
X
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΛΙΕΤΑ
***GC Vamp Team-Movies***
Εδώ Σόφι Χολ από την
εφημερίδα Νιού Γιόρκερ.
Γεια σας κύριε Μπιλ.
Ευχαριστώ που με πήρατε.
Όχι, δεν είμαι συγγραφέας.
Είμαι ερευνήτρια στοιχείων.
Είναι λίγο σαν ντετέκτιβ, ναι.
Ας δούμε αν είστε
ο Ρόμπερτ Μπιλ που ψάχνω.
Μπορείτε να επιβεβαιώσετε
πού βρισκόσασταν...
όταν μάθατε ότι τελείωσε
ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος;
Στο Πουκίπσι; Εντάξει.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ναι, τη στιγμή
που τελείωσε ο πόλεμος.
Στο Παλμ Μπιτς;
Εντάξει. Τυχερέ.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Γεια σας.
Γεια Μπόμπι, δε βρήκα τίποτα...
αλλά υπάρχουν ακόμη
δυο Ρόμπερτ Μπιλ...
κι ένας υπαξιωματικός
3ης κατηγορίας.
Περίμενε.
Σε παίρνω εγώ.
Σόφι Χολ.
Μπορείτε να επιβεβαιώσετε
πού βρισκόσασταν...
όταν μάθατε ότι τελείωσε
ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος;
Στην πλατεία Τάιμς;
Βρίσκομαι εκεί αυτή τη στιγμή.
Στέκομαι ακριβώς στο σημείο
απ' όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία.
Πραγματικά νόμιζα
ότι δε θα σας βρω ποτέ.
Λοιπόν, να σας ζητήσω να μου
περιγράψετε τι είδατε εκείνη τη μέρα;
Το φιλί ήταν αυθόρμητο,
ή στημένο;
Ήταν.
Είστε σίγουρος;
"Σου αρέσει αυτό για το εξώφυλλο;"
Ώστε είσαι 100% σίγουρη;
Ο υπαξιωματικός 3ης κατηγορίας
Ρόμπερτ Μπιλ, που ήταν ο 2ος ναύτης...
είπε ότι η νοσοκόμα ήταν κούκλα...
και ότι το φιλί ήταν μια
εντελώς αυθόρμητη στιγμή...
και ένας εορτασμός
πραγματικής αγάπης.
-Και αυτά στα είπε ο ίδιος;
-Ναι, τα είπε.
Επειδή δε ζητάω συχνά προσωπική
συζήτηση με ερευνητές στοιχείων.
Το έκανα επειδή θέλω
να ξέρω αν είσαι σίγουρη.
Είμαι 100% σίγουρη.
Τέλεια.
Υποθέτω, οι άνθρωποι θέλουν να πι-
στεύουν ότι είναι πραγματική αγάπη, έτσι;
Μιας και το ανέφερα, θα πήγαινες
στη Βερόνα για προ-μήνα του μέλιτος;
Εξήγησε το μου αυτό.
Απλώς είναι διακοπές
πριν τον γάμο.
Είναι η τελευταία μας ευκαιρία
να μείνουμε λίγο μόνοι...
-πριν το εστιατόριο του...
-Μα είναι η πόλη της αγάπης, έτσι;
Ναι. Αλλά εγώ...
Καλή επιλογή και καλή δουλειά.
Σ' ευχαριστώ.
Σκεφτόμουν...
όσο θα βρίσκομαι εκεί...
να γράφω.
Μα είσαι πολύ καλή
ερευνήτρια στοιχείων.
-Καλό σου ταξίδι.
-Σας ευχαριστώ. Τα λέμε αργότερα.
Ποιος κάνει μήνα του μέλιτος
χωρίς γάμο; Είσαι πολύ τυχερή.
Το εστιατόριο του Βίκτορ ανοίγει σε 6
εβδομάδες και είναι η τελευταία μας ευκαιρία.
Εντάξει, μην τον αφήσεις να προσέξει
οτιδήποτε άλλο εκτός από σένα.
-Πέτα το κινητό του στην Αδριατική.
-Μα πρέπει να συναντήσει προμηθευτές.
-Σόφι...
-Δεν πειράζει. Το υπόσχομαι.
Περίμενε, τι;
Κούκλα, να σε βοηθήσω να
κουβαλήσεις το περιοδικό σου;
Θεέ μου.
Κλείσε τα μάτια σου.
Κλείσε τα μάτια σου.
Κλείσε τα μάτια σου.
Κλείσε τα μάτια σου.
Κλείσε τα μάτια σου.
’νοιξε το στόμα σου.
-Νόστιμο είναι;
-Ναι.
Ναι; Όχι; Ναι;
Ναι; Ξαναεπινόησα
της ταλιατέλες σου λέω.
Δοκίμασε αυτή, επειδή εαυτή
είναι πάρα πολύ νόστιμη.
Είναι το ίδιο πράγμα,
αλλά διαφορετικό. Πιο παχύ.
Περισσότερο... ξέρεις. Όχι;
Νόστιμο έτσι; Ναι;
Ξέρεις, με κάθε μετριοφροσύνη,
νομίζω δημιουργώ ένα αριστούργημα.
Δεν ξέρω. Μια μου βγήκε τέλεια,
μόλις τώρα...
-και είναι... αυτή νομίζω.
-Βίκτορ;
-Δοκίμασε τη, αν και στεγνή.
-Βίκτορ, Βίκτορ...
-Μπορώ να πω κάτι;
-Τι;
Φεύγουμε σε 12 ώρες και δεν έχεις
ετοιμάσει τα πράγματα σου για Βερόνα.
-Τίποτα.
-Ναι, σωστά.
-Ναι. Παρασύρομαι.
-Αυτά τα καθαρίζουμε;
Όχι, όχι.
-Θα είναι υπέροχα.
-Το ξέρω. Ανυπομονώ.
Σοφία!
Σοφία!
Πού είσαι γλυκιά μου Σοφία;
-Το λατρεύω αυτό το μέρος.
-Είναι απίστευτο.
-Πρέπει να σου δείξω το ομορφότερο...
-Ξέρεις τι είναι πιο απίστευτο;
-Τι;
-Μόλις μιλούσα με τον κύριο Μορίνι...
και μας κανόνισε μια ιδιωτική ξενάγηση
με κάθε έναν από τους προμηθευτές μου.
Ξεκινάμε με τον παλαιότερο και
ομορφότερο αμπελώνα του Βένετο.
Ναι;
Βίκτορ.
Σόφι έλα τώρα,
δεν καταλαβαίνεις.
Θα πάμε στον παλαιότερο και
ομορφότερο αμπελώνα της περιοχής.
Αυτό είναι ρομαντικό. Εντάξει;
Θα πάμε εκεί,
θα πιούμε λίγο κρασί...
θα μεθύσουμε λίγο...
και θα γυρίσουμε και θα...
Πώς ήταν;
-Προσπάθησα πάλι να μιλήσω
του Μπόμπι. -Πώς πήγε;
Δεν πήγε,
επειδή δεν του μίλησα.
-Γιατί;
-Επειδή φοβήθηκα.
Αλήθεια;
Είναι ώρα να σταματήσω να ελέγχω
γεγονότα και ν' αρχίσω να γράφω.
Ναι, Ναι, είναι το πάθος σου.
Πρέπει να το κάνεις.
Είναι τα σταφύλια που σου έλεγα, που
χρησιμοποιούν στην περιοχή για το Σοάβε;
Σωστά. Σωστά.
-Ξέρεις. Θυμάσαι;
-Ναι.
-Σας αρέσει;
-Καλό.
Έχει άρωμα από φρέσκα
λουλούδια και φρούτα. Το νιώθεις;
Ναι; Το νιώθεις;
Είναι πολύ καλό.
Χαμογελάστε.
Σόφι.
Πρέπει να πάρουμε εισιτήρια
για την όπερα, πριν εξαντληθούν.
-Πρέπει να δούμε το Κασλβέκιο.
-Ναι, Ναι.
Πρέπει να δούμε τη λίμνη Γκάρντα...
-και το σπίτι της Ιουλιέτας.
-Φυσικά. Ναι.
Σόφι, αυτό είναι πανέμορφο.
Είναι απίστευτο. Η μυρωδιά...
Σόφι, αυτό είναι απίστευτο!
Τέλειο!
Εύχομαι να ήμουν ποντικάκι και να
ζούσα στη σπηλιά σου με τα τυριά.
Ήταν ο κύριος Μορίνι
στο τηλέφωνο.
Μας προσκαλεί σ' ένα απίστευτο
δάσος, που είναι 120 χλμ μακρυά.
-Όπου βγάζουν εξαίσιες τρούφες...
-Περίμενε. 120 χιλιόμετρα;
-Ναι, δεν είναι μίλια Σόφι.
-Καταλαβαίνω τη διαφορά, απλώς...
Δεν καταλαβαίνω γιατί να θες να
κάνεις 120 χλμ για να δεις ένα μανιτάρι.
Δεν είναι μανιτάρι, εντάξει;
Είναι τρούφα. Ταρτούφο. Εκείνο το
πράγμα που βάζεις πάνω στα ζυμαρικά.
-Ταρτούφο;
-Είναι άλλο πράγμα. Είναι...
Έλα τώρα, περνάς
ωραία όλη μέρα, έτσι;
Καλά ήταν.
Αλλά τώρα...
Ειλικρινά, δεν έχω όρεξη
να πάω να δω ένα μανιτάρι.
Καλά, κατάλαβα. Αλλά μην
το λες μανιτάρι, εντάξει;
Ναι, εντάξει.
Ξέρεις τι; Γιατί δεν πας
εσύ να δεις τις τρούφες...
-κι εγώ να πάω να δω αξιοθέατα;
-Αλήθεια;
Ναι!
Κι οι δυο ευχαριστημένοι.
"Σπίτι της Ιουλιέτας"
"Αγαπητή Ιουλιέτα..."
"Αγαπητή Ιουλιέτα, ο άντρας που
αγαπώ δεν είναι ο σύζυγός μου."
Είσαι καλά;
Μιλάτε αγγλικά;
Δόξα τω Θεώ!
Πάρε αυτό το καλάθι και...
Πώς το λένε; Όρμα.
Να ορμίσω;
Είσαι η μεταφράστρια από
το γραφείο εύρεσης εργασίας;
-Όχι...
-Περίμενα δυο εβδομάδες.
Λυπάμαι. Ονομάζομαι Σόφι.
Απλώς σε ακολούθησα...
και σε είδα που έβαλες
τα γράμματα σ' ένα καλάθι...
κι απλώς αναρωτιόμουν γιατί.
Γιατί;
Είσαι συγγραφέας;
Ναι, είμαι συγγραφέας.
Έλα. Θα σου δείξω.
Έρχονται απ' όλο
τον κόσμο καθημερινά.
Αλλά να παίρνεις
τα γράμματα τους;
Δεν είναι σαν να παίρνεις τα
νομίσματα από ένα πηγάδι ευχών;
Πώς αλλιώς να τους
δώσουμε απαντήσεις;
Θεέ μου.
Ώστε απαντάτε σε όλες;
Ναι.
-Είστε όλες η Ιουλιέτα;
-Οι γραμματείς της.
Η Ντονατέλα είναι παντρεμένη
51 χρόνια με τον ίδιο άντρα.
Χειρίζεται τα
συζυγικά προβλήματα.
Οι σύζυγοι είναι σαν το κρασί.
Χρειάζονται χρόνο για να ωριμάσουν.
Η Φραντσέσκα είναι νοσοκόμα. Χει-
ρίζεται τις ασθένειες και τις απώλειες.
Και η Μαρία.
Γιατί πάντα αναστενάζεις
όταν λες τ' όνομα μου;
Έχει 12 παιδιά, 29 εγγόνια
και 16 δισέγγονα.
-Γράφει ό,τι θέλει.
-Κι εσύ;
Η Ιζαμπέλα απαντάει σε αυτά
που διαβάζονται δύσκολα.
Ναι, ερωτικούς καυγάδες, χωρισμούς,
τις πολύ μπερδεμένες καρδιές.
Κάποιος πρέπει να το κάνει.
Η μητέρα μου. Θέλεις να
μείνεις για φαγητό, Σόφι;
Μαμά, αυτό δεν είναι προσβολή.
Φτιάχνω ένα πανέμορφο πιάτο,
αρκετό για όλη την πόλη...
κι αυτή λέει όχι.
Πολύ θα το ήθελα,
αλλά πρέπει να φύγω.
Αυτό είναι το πρόβλημα
των Αμερικανών.
-Όλο τρέχουν.
-Σε παρακαλώ μαμά.
Πρέπει να συναντήσω
τον αρραβωνιαστικό μου.
Αρραβωνιαστικό;
-Συγχαρητήρια.
-Μπράβο! Τις ευχές μας καλή μου.
Τουλάχιστον πάρε λίγο γλυκό για
σένα και τον αρραβωνιαστικό σου.
Ευχαριστώ.
-Καλό απόγευμα.
-Γεια σου.
Πήγα και ήρθα 120 χλμ και
πάλι ήρθα πριν από σένα;
-Συγχαρητήρια.
-Τι; Ναι. Τι;
Πώς ήταν η Βερόνα;
Πώς ήταν χωρίς εμένα;
’δεια; Μισοάδεια;
Εντελώς άδεια;
Μισοάδεια.
-Γνώρισα τις γραμματείς της Ιουλιέτας.
-Της Ιουλιέτας;
-Της Ιουλιέτας Καπουλέτου;
-Ναι.
Υπάρχουν κάτι γυναίκες που αυτο-
αποκαλούνται γραμματείς της Ιουλιέτας...
και γράφουν γράμματα σ' αυτούς
που γράφουν γράμματα στην Ιουλιέτα.
Και αυτές οι γραμματείς εργάζονται
για την πόλη της Βερόνα...
και πολύς κόσμος...
πληγωμένες γυναίκες
απ' όλο τον κόσμο...
έρχονται και γράφουν γράμματα...
-και τ' αφήνουν στον τοίχο.
-Τι είναι μέσα στη σακούλα;
Δεν ξέρω.
Και αφήνουν αυτά τα γράμματα.
Τα κολλάνε πάνω στον τοίχο
στην αυλή της Ιουλιέτας...
και μετά έρχονται αυτές
οι γραμματείς μ' ένα καλάθι...
και μαζεύουν τα γράμματα
καθημερινά.
Και μετά απαντούν ως Ιουλιέτα...
σε όσα γράμματα έχουν
διεύθυνση αποστολέα.
Αυτή είναι η δουλειά τους.
Είναι απίστευτο.
Είναι το πάθος τους.
Αυτό κάνουν κάθε μέρα.
-Δουλεύουν κυριολεκτικά
όλη μέρα, κάθε μέρα. -Θεέ μου!
-Και το κάνουν εδώ και χρόνια.
-Σόφι, αυτό είναι καταπληκτικό!
Και...
Αυτό είναι καταπληκτικό.
Είναι καταπληκτικό. Θεέ μου.
Είναι τέλειο. Δοκίμασε το.
Πρέπει να το δοκιμάσεις.
Όχι. Μεγάλη μπουκιά.
"Εστιατόριο
Γράμματα στην Ιουλιέτα"
Ο Βίκτορ σου είναι πολύ θερμός.
Ναι, ναι, το ξέρω.
Αλλά δείχνει να νομίζει
ότι είναι Ιταλός, απ' όταν φτάσαμε.
Και παρόλο που η μίμηση είναι
φυσικά, η μεγαλύτερη κολακεία...
οι δικές του μιμήσεις
δεν είναι και πολύ καλές.
Αυτή η γυναίκα είναι απίστευτη.
Είναι απίθανη.
Είναι απίθανη.
Νομίζω, είμαι ερωτευμένος.
-Αναμφίβολα.
-Είσαι ερωτευμένος μαζί της;
-Ναι.
-Αλήθεια;
Εντάξει. Απλώς πες όχι.
Πες όχι και δε θα το κάνω, αλήθεια.
Πεθαίνω να το κάνω, αλλά δε θα το κάνω.
Ποιο;
Η Αντζελίνα προσφέρθηκε να
μου μάθει μερικά μυστικά σήμερα.
-Εντάξει.
-Ναι.
Εντάξει, τώρα και όλη μέρα;
Τώρα. Είναι τρελό, έτσι;
Τώρα. Είναι απίστευτο.
Φτιάχνει ριζότο με κρασί Αμαρόνε.
-Καλό ριζότο.
-Βλέπεις;
Είναι περίπου 300 ετών η
συνταγή της. Είναι φανταστικό.
Εντάξει. Τέλεια. Αλλά... Οπότε δε θα
πάμε στη λίμνη Γκάρντα σήμερα;
Ναι. Η λίμνη Γκάρντα...
Η λίμνη Γκάρντα βρίσκεται εκεί
γύρω στα 500.000 χρόνια, ξέρεις.
Και αυτή τη στιγμή η Αντζελίνα
προσφέρθηκε να με βοηθήσει.
Και είμαι εδώ. Είμαστε εδώ.
-Περνάμε καλά.
-Εσύ, Πολ Νιούμαν...
αν θες να δουλέψεις,
πρέπει να παρακολουθείς!
Βλέπεις;
Έγινα ο Πολ Νιούμαν.
Τι να κάνω;
Τα χέρια μου είναι δεμένα.
Δεν ξέρω.
Μπορείς να μας βοηθήσεις αν θες.
-Ναι! Με τα γράμματα;
-Γιατί όχι;
Ναι, εσύ θα γράψεις γράμματα κι εγώ
θα μαγειρέψω. Και μετά θα φάμε και...
Κι οι δυο ευχαριστημένοι.
Πόσο καιρό είστε αρραβω-
νιασμένοι εσύ κι ο Βίκτορ;
Σχεδόν έναν χρόνο.
Και μπορώ να ρωτήσω γιατί
δε φοράς δαχτυλίδι αρραβώνων;
Ναι, έτσι είμαι εγώ.
Επέμενα.
Εκείνος ήταν πολύ απασχο-
λημένος με το εστιατόριο.
Και υποθέτω το θεώρησα περιττό.
Όμως, μια κοπέλα πρέπει
να έχει δαχτυλίδι.
"Ιουλιέτα
Βερόνα"
"Κλερ Σμιθ
Μπέλγουορθ Χιλ
Γουάτλινγκτον, Όξφορντσαϊρ
Αγγλία"
"Δεν πήγα εγώ σ' εκείνον, Ιουλιέτα.
"Δεν πήγα στον Λορέντζο."
"Τα μάτια του ήταν
γεμάτα εμπιστοσύνη."
"Υποσχέθηκα να τον συναντήσω
για να το σκάσουμε μαζί..."
"επειδή οι γονείς μου
δεν τον εγκρίνουν."
"Αλλά αντίθετα, τον άφησα να με
περιμένει, κάτω από το δέντρο μας..."
"να περιμένει και
ν' αναρωτιέται πού ήμουν."
"Είμαι στη Βερόνα τώρα."
"Επιστρέφω στο Λονδίνο
το πρωί και φοβάμαι πολύ."
"Σε παρακαλώ Ιουλιέτα,
πες μου τι να κάνω."
"Η καρδιά μου πονάει και δεν
έχω κανέναν άλλο να μιλήσω."
"Με αγάπη, Κλερ."
Και βρισκόταν εκεί
όλα αυτά τα χρόνια;
Πιστεύω πως γύρισε για
να βρει την αληθινή της αγάπη.
Και έκαναν 10 παιδιά κι εξακολουθούν
να κάνουν παθιασμένο έρωτα, κάθε βράδυ.
Μόνο που εκείνος είναι καραφλός και
πάχυνε και πρέπει όλα να τα κάνει εκείνη.
-Φραντσέσκα.
-Φραντσέσκα.
Ίσως εκείνη να έμεινε στο Λονδίνο
και να παντρεύτηκε έναν δούκα...
και να έζησε αυτή καλά κι
εμείς καλύτερα, όπως εγώ.
-Μα παντρεύτηκες λογιστή, όχι δούκα.
-Κανείς δεν είναι τέλειος.
Και πάω στοίχημα πως
όταν κάνει έρωτα του δούκα...
-Ναι; -...φαντασιώνεται την
πρώτη της αγάπη, τον Λορέντζο.
Ιζαμπέλα, πρέπει να της γράψω.
Απάντησε της λοιπόν.
Καληνύχτα φίλες.
Καληνύχτα Σόφι.
Καληνύχτα.
Γεια.
Γεια.
-Συγγνώμη που άργησα.
-Δεν πειράζει. Μη σκας.
-Πώς ήταν η μέρα σου; Καλή;
-Ήταν...
-Ήταν πολύ καλή.
-Ναι;
-Ναι.
-Ωραία. Χαίρομαι.
Πώς ήταν η Αντζελίνα;
Ήταν καλά. Είναι απίστευτη.
Αυτή η γυναίκα είναι καταπληκτική.
Είναι πολύ ενστικτώδης.
Μαγειρεύει χωρίς συνταγές.
Είναι καταπληκτική.
-Με προσκάλεσε να μαγειρέψω ξανά.
-Αλήθεια;
Ναι. Πιστεύω πως μπορώ
να μάθω πολλά απ' αυτή.
Αλλά...
Όχι, εσύ πρώτη. Συγγνώμη.
Όχι, πολύ γρήγορα. Απλώς...
Πέρασα μια καταπληκτική μέρα.
Απάντησα σ' ένα γράμμα
που γράφτηκε πριν 50 χρόνια.
Ξέρω ότι μπορεί να μη φτάσει, αλλά
νιώθω πολύ ωραία που γράφω.
Ναι, να περάσεις
περισσότερο χρόνο μαζί τους.
-Γιατί;
-Επειδή είναι το πάθος σου.
Κι επίσης επειδή ταιριάζει τέλεια.
Επειδή μόλις μιλούσα στο
τηλέφωνο με τον κύριο Μορίνι...
και με κάλεσε σε μια δημοπρασία
κρασιών, που θα γίνει στο Λιβόρνο.
-Στο Λιβόρνο;
-Ναι.
Είναι αυστηρά αποκλειστική.
Δεν ξέρω καν αν θα μπορέσω
να βρω εισιτήριο.
Θα λείψω μια, δυο μέρες, το πολύ. Αν
θες θα προσπαθήσω να βρω δυο εισιτήρια...
-αλλά δεν είμαι σίγουρος
αν μπορώ να βρω δυο. -Ναι.
Σε δημοπρασία κρασιών;
Στο Λιβόρνο;
Ναι, ακούγεται φρικτό.
Ξέρω.
Με συγχωρείς.
Νιώθω χάλια τώρα. Είναι...
Μου λείπεις ήδη.
-Θα γυρίσω πολύ γρήγορα. Εντάξει;
-Ναι. Να προσέχεις.
Αντίο!
Ακούστε τι γράφει αυτό
το καημένο το κορίτσι.
"Ιουλιέτα, υπάρχει τίποτα χειρότερο
στον κόσμο από έναν άντρα;"
Ναι. Δυο άντρες.
Με συγχωρείτε.
Λυπάμαι που διακόπτω, αλλά
είστε οι γραμματείς της Ιουλιέτας;
-Ναι, εμείς είμαστε.
-Υπέροχα.
Μπορώ να ρωτήσω, ποια από
εσάς έγραψε αυτό το γράμμα...
στη γιαγιά μου, την Κλερ Σμιθ;
Εγώ το έγραψα. Και δεν μπορώ
να πιστέψω ότι το λάβατε.
Ναι. Εμείς οι Βρετανοί συνηθίζουμε να
παραμένουμε στα πατρικά μας σπίτια.
Ναι. Είναι απίστευτο. Το ταχυδρόμησα
πριν λιγότερο από μια εβδομάδα.
'Ηταν πολύ ευγενικό γράμμα.
Λοιπόν, τι σκεφτόσουν;
Σκεφτόμουν ότι άξιζε
μια απάντηση.
Ναι, πριν 50 χρόνια ίσως.
Όχι τώρα.
Συγγνώμη. Δεν ήξερα ότι η αληθινή
αγάπη έχει ημερομηνία λήξης.
Αληθινή αγάπη;
Αστειεύεσαι;
Φαντάζεσαι τι θα 'χε
συμβεί αν δεν είχε τα λογικά της;
Ναι, δε θα βρισκόσουν εσύ εδώ,
πράγμα που θα ήταν καλό.
Τι κάνεις εσύ εδώ τέλος πάντων;
Είσαι καμιά μοναχική Αμερικανίδα
που ζει τη ζωή της μέσω άλλων;
Δεν είμαι μοναχική.
Είμαι αρραβωνιασμένη.
Τα συλλυπητήρια μου
στον γαμπρό.
Συγγνώμη;
Αυτό ήταν; Έκανες τόσο δρόμο απ' το
Λονδίνο για να μου κάνεις διάλεξη;
Όχι, ήρθα επειδή δεν μπορούσα ν'
αφήσω τη γιαγιά μου να έρθει μόνη της.
Η Κλερ είναι εδώ; Γιατί;
Νομίζω πως ακόμη κι εσύ
μπορείς να το καταλάβεις αυτό.
Θεέ μου!
Είναι φοβερό!
Ήρθε να βρει τον Λορέντζο της!
Φοβερό;
Και αν ο Λορέντζο δε θέλει
να τη δει, την έχει ξεχάσει...
είναι ετοιμοθάνατος, ή νεκρός,
ας υποθέσουμε για πλάκα, τότε τι;
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ.
Θέλω να τη συναντήσω.
Θα ήθελα να γνωρίσω την Κλερ.
Κι εγώ θέλω να παίξω στη Μάντσεστερ,
αλλά παίζω χάλια ποδόσφαιρο.
Λες να μη θέλει να με γνωρίσει;
Ειλικρινά πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρεται
να γνωρίσει μια γυναίκα...
που μπορεί να βάλει το "Θεέ μου" και
το "φοβερό", μέσα στην ίδια πρόταση.
Γιαγιά, κλείνουν.
Πρέπει να πηγαίνουμε.
Με συγχωρείτε. Η Κλερ; Γεια σας.
Ονομάζομαι Σόφι...
και σας έγραψα το γράμμα.
Το γράμμα; Από την Ιουλιέτα;
Θεέ μου! Σ' ευχαριστώ.
Σ' ευχαριστώ.
Αλλά πώς μας βρήκες;
-Για την ακρίβεια, με βρήκε
ο εγγονός σας -Αλήθεια;
Να, το θέμα είναι...
-Νομίζω πρέπει...
-Ναι, είναι πολύ γλυκός...
και πολύ γοητευτικός και σκέφτηκε
πως ίσως θέλατε να με γνωρίσετε.
Ασυνήθιστα ευγενικό
από μέρος σου, καλέ μου.
Ναι, υπό τις παρούσες συνθήκες...
είναι κάπως άξεστο να μη γνωρίσεις
τη γυναίκα που ευθύνεται...
-γι' αυτό το τρελό ταξίδι.
-Εντάξει.
Ο Τσάρλι δεν το εγκρίνει, πράγμα που
κάνει το όλο θέμα πιο διασκεδαστικό.
Πηγαίναμε να πιούμε ένα ποτήρι
κρασί. Θες να έρθεις μαζί μας;
Όχι βέβαια.
-Ορίστε;
-Όχι βέβαια.
Ήταν πολύ κουραστική η μέρα.
Υπερβολικά κουραστική.
-Εντάξει αγάπη μου. Καλό σου ύπνο.
-Μα εγώ...
Ξέρεις κάποιο μέρος να πάμε;
Ξέρω το τέλειο μέρος.
Δεν το πιστεύω ότι βρίσκεστε
στ' αλήθεια εδώ.
Έκανα μαθήματα τέχνης
στην Τοσκάνη...
κι έμενα σε μια οικογένεια
έξω από τη Σιένα...
και είχαν έναν γιο, τον Λορέντζο
και ήταν κεραυνοβόλος έρωτας.
Είχε πολύ ευγενικά, μπλε μάτια.
Και μου είπε πως
ήμουν πολύ όμορφη.
Η ομορφότερη κοπέλα
του κόσμου.
-Είστε ακόμα όμορφη.
-Ευχαριστώ.
Και μου έδωσε αυτό το δαχτυλίδι.
Θέλαμε να παντρευτούμε...
αλλά είχα εξετάσεις πίσω στην Αγγλία
και οι γονείς μου δε θα το ενέκριναν ποτέ...
και φοβήθηκα...
και το έσκασα.
Τώρα...
αυτό που θέλω πολύ, είναι...
να του πω ότι λυπάμαι πολύ
που ήμουν τόσο δειλή.
Φυσικά, μια κάρτα ή ένα γράμμα
είναι κάτι υπερβολικά εύκολο.
Ώστε ήρθατε να βρείτε
τον Λορέντζο σας;
Ναι και νομίζω πως ξέρω
πού βρίσκεται.
Πού;
Στο αγρόκτημα, κοντά στη Σιένα.
Ο Τσάρλι θα με πάει εκεί
με το αυτοκίνητο, αύριο.
Μόνο επειδή δε θέλω
να κάνεις ωτοστόπ.
Πιστεύει πως είναι μεγάλο λάθος.
Επειδή δεν έχεις
ίχνος ρομαντισμού.
Όχι. Επειδή είμαι ρεαλιστής.
Όχι. Επειδή είσαι ’γγλος!
Ψυχρός σαν μάρμαρο!
Μάλιστα. Και ποιος έγραψε
τον "Ρωμαίο και την Ιουλιέτα";
Ο Γουιλιέλμο Σεξπιρέλι,
ένας μεγάλος Ιταλός.
Είναι τρελές. Τρελές.
Σόφι, καλή μου.
Καληνύχτα.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.
Σας ευχαριστώ.
Καληνύχτα.
Καληνύχτα σε όλες.
-Καληνύχτα.
-Τσάρλι, πάμε.
-Καληνύχτα κυρίες μου. Αντίο.
-Καλή τύχη.
-Αντίο.
-Αντίο.
Δε θα ήταν υπέροχο
αν έβρισκε τον Ρωμαίο της;
Φαντάσου να τον έβρισκε, 50 χρόνια
αργότερα, επειδή εσύ βρήκες εκείνο το γράμμα.
Δε θα το πίστευε κανείς,
αν δεν ήταν αλήθεια.
Περιμένετε! Περιμένετε!
-Αμάν πια... να 'τη.
-Συγγνώμη.
-Μπορώ να έρθω μαζί σας να βρούμε
τον Λορέντζο; -Να έρθεις μαζί μας;
Κι εκείνος ο αρραβωνιαστικός σου;
Βρίσκεσαι στην πόλη της
αγάπης και θες να έρθεις μαζί μας;
Ναι θέλω, επειδή εκείνος είναι απασχο-
λημένος και είμαι ελεύθερη. Και...
-Φυσικά αν δεν ενοχλώ.
-Όχι, δεν ενοχλείς.
Εγώ απλώς... Ακούστε...
-Έχω να σας πω κάτι πρώτα.
-Δεν ενοχλεί.
Δεν είναι εντελώς ανιδιοτελές.
Ξεκίνησε σαν μια απλή
απάντηση στο γράμμα σας...
και τώρα πιστεύω πως αυτό
που κάνετε είναι απίστευτο...
-και θα ήθελα να γράψω γι' αυτό αν δε
σας πειράζει. -Μια δημοσιογράφος.
Γιαγιά, μια δημοσιογράφος που προ-
σπαθεί να χωθεί στην ιδιωτική μας ζωή.
Τσάρλι, έλα τώρα. Δεν είναι
και μυστικά του κράτους, έτσι;
Δεν είμαι δημοσιογράφος.
Θα ήθελα να γίνω μια μέρα, αλλά...
Και πιστεύεις πως η ιστορία της
γιαγιάς μου είναι το εισιτήριο σου;
Πιστεύω πως είναι μια
ιστορία που αξίζει να γραφτεί.
Θα ήθελα πολύ
να έρθεις μαζί μας.
-Αλήθεια;
-Ναι. Φυσικά.
Θα θέλαμε.
"Απίστευτο! Η Κλερ είναι εδώ!
Είναι η γυναίκα στην οποία έγραψα
το γράμμα ως Ιουλιέτα. Θα σου πω
περισσότερα αργότερα...
Φιλιά, Σόφι"
"Λατρεύω το Λιβόρνο!
Οι συμφωνίες για τα κρασιά είναι
απίστευτες - είμαι στον Παράδεισο!
Καλά να περνάς,
θα σε πάρω αργότερα.
Σ' αγαπάω, Βίκτορ"
Πόσο καιρό περάσατε
με τον Λορέντζο;
Όσο μπορούσαμε.
Τον συναντούσα μετά το μάθημα,
στο αγρόκτημα όπου δούλευε...
καθόμασταν κάτω απ'τα δέντρα και μοιρα-
ζόμασταν ψωμί με ντομάτες και ελαιόλαδο.
-Πολύ ρομαντικό.
-Ναι.
-Πού είναι το ρομαντικό να τρως
μέσα στα χώματα; -Αλήθεια;
Το χώμα.
Βλέπεις, λάτρευε τη γη.
Λάτρευε να μου μιλάει
για τη βροχή...
και τις πηγές με φρέσκο νερό...
και μιλούσαμε για χιλιόμετρα.
Ξαπλώναμε στο ξερό χορτάρι.
Ακόμα θυμάμαι...
τη μυρωδιά του γλυκού,
καυτού του ιδρώτα και...
Εντάξει γιαγιά. Το πιάσαμε.
Πρέπει να νιώθετε ότι πρόκειται...
-να βρείτε την από καιρό χαμένη
αδερφή ψυχή σας. -Ναι.
Η αδερφή ψυχή της ήταν ο παππούς μου.
Ας μην ακυρώνουμε την ύπαρξή μου.
Εντάξει συγγνώμη, εγώ...
Προφανώς, δεν εννοούσα αυτό.
Ο Τσάρλι είναι ίδιος
ο σύζυγος μου.
Σκεπτικιστές.
Ο σύζυγος μου πάντα επέμενε
πως η αγάπη, είναι απλώς ορμόνες.
Αλλά κατά βάθος, είχε μια
ζεστή, παθιασμένη καρδιά.
Και ο Τσάρλι
είναι ακριβώς το ίδιο.
Πες μου για τον τύπο με τον
οποίο είσαι ερωτευμένη.
Τον Βίκτορ.
Ναι.
Ο Βίκτορ είναι ένας
απίστευτος σεφ.
Ναι. Ανοίγει δικό του
εστιατόριο στη Νέα Υόρκη.
Και αυτός είναι ο λόγος
που βρισκόμαστε εδώ.
Συναντιόμαστε με προμηθευτές.
Και εκείνος αυτή τη στιγμή βρίσκεται
στο Λιβόρνο, σε μια δημοπρασία κρασιών.
Ακούγεται διασκεδαστικό.
Για εκείνον, ναι.
Οι γονείς σου τον συμπαθούν;
Ναι, ο μπαμπάς μου.
Ο μπαμπάς μου τον συμπαθεί.
Η μαμά μου μας εγκατέλειψε
όταν ήμουν 9 ετών.
Στο καλό.
-Λυπάμαι γι' αυτό. -Δεν πειράζει.
Συνέβη πριν πολύ καιρό.
Σιγά, σιγά.
Πώς θες να το κάνουμε;
Θα χτυπήσω το κουδούνι.
Και αν ανοίξει η γυναίκα του και
πάθει υστερική κρίση ζήλιας; Γιαγιά;
Πολύ θα κολακευτώ.
Ανησυχώ περισσότερο
μήπως δε με θυμάται εκείνος.
Εντάξει. Πάμε σπίτι γιαγιά, προτού
το όλο θέμα καταλήξει σε δάκρυα.
Έλα. Δεν είναι κανείς μέσα.
Πάω να δω από πίσω.
Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.
Ας μην παρατείνουμε την απογοήτευση.
Ναι;
Καλημέρα.
Καλημέρα.
Ο Λορέτζο Μπαρτολίνι;
Ναι, εγώ είμαι.
Καλησπέρα.
Είμαι ο Τσάρλι Γουάιμαν.
Από δω η γιαγιά μου,
η Κλερ...
-και η Σόφι.
-Γεια σας.
Είμαι η Κλερ. Θυμάσαι;
Η Κλερ.
Δεν είναι αυτός.
Είστε σίγουρη;
Δεν είναι τα δικά του μάτια.
Με συγχωρείτε.
Έκανα λάθος.
Ας σιγουρευτούμε.
Θυμάστε τι κάνατε
το καλοκαίρι του 1957;
Το καλοκαίρι του 1957,
δε θα το ξεχάσω ποτέ...
γνώρισα μια πανέμορφη κοπέλα,
με μακρυά, ξανθά μαλλιά.
Γιαγιά!
Παντρευτήκαμε την ίδια χρονιά.
-Καταραμένη να 'ναι!
-Τι;
-Όχι!
-Μάλιστα.
Καταραμένη να 'ναι, ναι! Κατάρα στα
δόντια της! Κατάρα στο μουστάκι της!
Αλλά γιατί ρωτάτε; Γιατί μου θυμίσατε
μια τόσο φρικτή ανάμνηση;
Καλά πήγε.
Πάντως προσπαθήσαμε, γιαγιά.
Λυπάμαι. Πραγματικά.
Είσαι σοβαρός;
Αν ήξερα τι σημαίνει αυτή η ερώτηση,
ίσως προσπαθούσα ν' απαντήσω.
Δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός
Λορέντζο Μπαρτολίνι στην Τοσκάνη.
Είναι ο μοναδικός εδώ τριγύρω,
οπότε...
Δεν έκανα τόσο δρόμο ως εδώ,
για να φύγω τώρα.
Γιαγιά, τι θες να κάνεις;
Θ' αρχίσεις να χτυπάς όλες τις πόρτες
ρωτώντας αν είναι μέσα ο Λορέντζο;
Πόσοι μπορεί να υπάρχουν;
Εβδομήντα τέσσερις;
74 Λορέντζο Μπαρτολίνι και
θες να πάμε να τους ψάξουμε;
Αδύνατο.
Γυρίζουμε σπίτι το πρωί.
Έλα τώρα Τσάρλι, θα ηρεμήσεις;
Σόφι, εσύ τι λες;
Γιαγιά, τι εννοείς τι λέει αυτή;
Δε λέει.
Αυτή ήταν δική της φαεινή ιδέα.
Τελείωσε! Πάει! Τον βρήκαμε τον Νέμο.
Η αυλαία έπεσε.
-Σόφι.
-’κου, αυτή είναι η δουλειά μου.
Βρίσκω πράγματα. Και μέσω
της μεθόδου της απόρριψης...
και με ευθύνη του αγοραστή,
που σημαίνει ότι πρέπει...
να συγκεντρώσουμε
μερικά ακόμη στοιχεία...
μπορούμε να τους
περιορίσουμε σημαντικά.
Η δις Φοβερό Είσαι Σοβαρός,
μόλις είπε "ευθύνη του αγοραστή";
Έλα μωρέ. Φοίτησα στο Μπράουν.
Διπλό πτυχίο. Το ένα στα Λατινικά.
Αυτό είναι τρέλα. Είναι τρέλα.
Τσάρλι, δεν είπες ότι ήθελες
να πας για κολύμπι;
-Δουλεύουμε. Φύγε.
-Αυτό είναι εντελώς τρελό...
Δουλεύουμε!
Δεν το πιστεύω.
Γελοίο.
Είναι ομορφούλης.
Δεν είναι;
Είστε σίγουρη ότι ο Λορέντζο δε θα
έφευγε ποτέ από αυτή την περιοχή;
Λάτρευε αυτή την περιοχή.
Είμαι σχεδόν σίγουρη.
Μπορώ;
Οι Λορέντζο μας.
Είσαι σίγουρη πως έχεις
χρόνο για όλο αυτό;
Γεια. Τι κάνεις;
Καλά είμαι. Εσύ πώς είσαι;
Ξέρεις κάτι; Μόλις παρακολου-
θούσα την πιο απίστευτη...
δημοπρασία κρασιών Σοτερνέ.
Υπέροχη. Απίστευτη.
Τι γίνεται;
Είμαι καλά.
Βρίσκομαι στη Σιένα τώρα.
Τι; Στη Σιένα;
-Τι κάνεις στη Σιένα;
-Γράφω μια ιστορία.
Βρισκόμαστε
σε μια μικρή περιπέτεια...
αναζητώντας κάποιον που
εκείνη γνώριζε πριν 50 χρόνια.
Ξέρεις κάτι μωρό μου;
Τώρα δεν είναι καλή στιγμή,
είμαι απασχολημένος...
αλλά χαίρομαι που πήρες, επειδή κι
εγώ ετοιμαζόμουν να σου τηλεφωνήσω.
Οι ευκαιρίες εδώ
είναι καταπληκτικές...
και λέω να μείνω
μέχρι την Παρασκευή.
Μπορώ να μείνω, ή να το αφήσω;
Νιώθω φρικτά, αλλά...
Όχι, να το κάνεις. Σε παρακαλώ. Κι εγώ
θα χρειαστεί να λείψω μέχρι την Παρασκευή.
Τέλεια. Την Παρασκευή λοιπόν.
Ωραία. Κι οι δυο ευχαριστημένοι.
Κλερ;
Είμαι ελεύθερη.
-Ελεύθερη για τι; Ελεύθερη για τι;
-Θα έρθει!
-Θα έρθει μαζί μας.
-Θα έρθει; Εξαιρετικά.
Εξαιρετικά! Φανταστικά!
Κρίμα που δεν είμαι
ο Λορέντζο πού ψάχνεις.
Αν δεν τον βρεις...
γύρνα πίσω.
Θα σου μαγειρέψω ψάρι.
-Εντάξει;
-Εντάξει.
Καλή τύχη.
Καλή τύχη.
Δεν είναι αυτός.
Θεέ μου. Όχι!
Ωραία δε θα ήταν γιαγιά;
Να έχει γίνει από νεαρός που δουλεύει
σε χωράφια, άντρας που του ανήκουν.
Και ξεπερνάς και τις
δυσάρεστες λεπτομέρειες.
Η ζωή είναι
οι δυσάρεστες λεπτομέρειες.
Κρίμα που δεν ήμουν εγώ.
Ναι.
Αγαπητή κυρία Κλάρα, εγώ δε θα
σας είχα αφήσει να μου φύγετε.
Πιστέψτε με.
Ευχαριστώ.
-Αντίο.
-Αντίο.
Τι συμβαίνει με σας και τους Ιταλούς
άνδρες; Πέφτουν στα πόδια σας.
Είναι κρίμα. Νομίζω
θα ήμουν ευτυχισμένος εδώ.
Ευτυχισμένος; Ο εγγονός σας
μόλις είπε, ευτυχισμένος;
Είπα, θα μπορούσα να είμαι.
Ας μην παρασυρόμαστε.
Έχω μια φήμη να διατηρήσω.
Τσάρλι, γιατί δε λες στη Σόφι για τη
δωρεάν νομική εργασία που κάνεις;
Φαντάζομαι δε θα την
ενδιαφέρει και πολύ, γιαγιά.
-Δοκίμασε με.
-Ξέρεις...
υπερασπίζομαι τους
ανυπεράσπιστους...
διατηρώ τα ανθρώπινα δικαιώματα,
βοηθώ πρόσφυγες να βρουν άσυλο.
-Δείχνεις έκπληκτη.
-Είμαι έκπληκτη.
Δε μου φαινόσουν καθόλου για τύπος
που θα έσωζε την ανθρωπότητα.
Αλήθεια;
Για τι τύπος
σου φαινόμουν ακριβώς;
Περισσότερο για ελιτίστικος
πουριτανός της Οξφόρδης...
αλλά τώρα που το λες και αυτάρεσκος
καθωσπρέπει ταιριάζει, επίσης.
Τότε δεν ξέρεις
να κρίνεις χαρακτήρες.
Μα ασχολείται με στοιχεία, Τσάρλι.
Εντάξει.
-Πάω να ξαπλώσω.
-Εντάξει.
-Καληνύχτα, αγάπη μου.
-Καληνύχτα. Καλό ύπνο.
-Να σε συνοδεύσω στο δωμάτιο σου;
-Να είστε ευγενικοί μεταξύ σας.
Είναι φοβερή.
Σέβομαι αυτή σου την επιλογή λέξης,
στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Με κολακεύεις.
Σ' ευχαριστώ που το εγκρίνεις.
Παρακαλώ.
Ωραία.
Πάμε να την πέσουμε;
Συγγνώμη.
Υποθέτω εγώ...
Όσο και να θέλω να κάτσω εδώ να
πιω όλο το μπουκάλι το Καπάρτζο...
Όχι, καλύτερα να ξαπλώσεις.
Καληνύχτα, Τσάρλι.
Σωστά.
-Λοιπόν, καληνύχτα.
-Καληνύχτα.
Με συγχωρείς.
Δεν έχω τρόπους;
Ξέρεις, αναρωτιόμουν γι' αυτό
αφότου σε γνώρισα.
Ναι, δεν ξέρω τι είναι...
αλλά μάλλον μου βγάζεις
τον κακό εαυτό μου.
-Μερικές φορές φταίω εγώ.
-Εσύ φταις για όλα.
Έγραψες εκείνο
το καταραμένο γράμμα.
Παρ' όλα αυτά, μπορώ να σε
συνοδεύσω στο δωμάτιο σου;
Ξέρεις, δεν είμαι ο αδιάλλακτος...
δυσκοίλιος σπαστικός,
που με κάνεις να δείχνω.
Και εγώ σε κάνω να ισχυρίζεσαι
ότι η αληθινή αγάπη είναι βλακείες.
Ένοχος.
Απλώς ανησυχώ
πραγματικά για εκείνη.
Ξέρω πως ίσως
δείχνει ξέγνοιαστη...
αλλά η ζωή της
δεν ήταν και τόσο απλή.
Είναι τόσο παράλογο
να ανησυχώ;
Όχι, αλλά έχω πολύ καλό
προαίσθημα γι' αυτό. Θα δεις.
Ας ελπίσουμε να έχεις δίκιο.
Κυρία Κλερ;
Ο κύριος Μπαρτολίνι.
Κύριε Μπαρτολίνι;
Με θυμάστε;
Είμαι η Κλερ Σμιθ.
Το όμορφο σου πρόσωπο,
είναι πολύ γνώριμο.
Καλησπέρα.
Δεν τελειώσαμε ακόμα.
Φυσικά και δεν τελειώσαμε
αγάπη μου.
Γεια.
-Γεια;
-Γεια.
Γεια. Είναι η Κλερ μαζί σου;
Όχι;
Όχι. Πήγε για ύπνο νωρίς.
Εντάξει.
Θα σε ρωτούσα αν ήθελες
να πάμε για φαγητό, αλλά...
Απλώς ήθελα να ξεκινήσω
την ιστορία μου.
Πώς πάει;
Καλά πάει.
Είμαι κι εγώ μέσα;
-Ίσως. Γιατί;
-Μπορώ να διαβάσω λιγάκι;
-Πλάκα μου κάνεις;
-Έλα τώρα, λιγάκι μόνο.
Όχι βέβαια.
Πώς θα είμαι σίγουρος
ότι περιγράφομαι σωστά;
Σωστά περιγράφεσαι.
Πίστεψε με.
-Τι σημαίνει αυτό;
-Σημαίνει καληνύχτα, Τσάρλι.
-Καληνύχτα.
-Εντάξει.
Ναι.
Καληνύχτα.
-Τι; Εντάξει.
-Αυτή είναι...
μια από εκείνες τις περιπτώσεις
που λες το αντίθετο...
από αυτό που εννοείς;
Όχι!
Σωστά.
Καληνύχτα λοιπόν.
Καληνύχτα Τσάρλι.
Καλημέρα.
Καλημέρα.
Η γιαγιά θέλει να κοιμηθεί
παραπάνω σήμερα.
Είναι εντάξει;
Μήπως χρειάζεται κάτι;
Δε χρειάζεται.
Είναι σκληρό καρύδι.
Ο Τσόρτσιλ με φουστάνι.
Σκέφτηκα να δω λίγο τη Σιένα
μιας και είμαστε εδώ.
Καλή ιδέα.
Υποθέτω, εσύ θες
να συνεχίσεις το γράψιμο.
Εννοώ...
Δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό.
Εντάξει.
Συνέχισε λοιπόν.
Τσάρλι;
Μιας και είμαστε εδώ...
Δε θέλω να σε κολακεύω, αλλά αυτό που
κάνεις για την Κλερ, πραγματικά είναι...
Είναι γλυκό κι εγώ...
Φαντάζομαι ότι θα προτιμούσες να
περάσεις τις διακοπές σου αλλού...
οπότε, προσφέρθηκες, ή σ' έβαλαν
οι γονείς σου; Εκείνοι πού είναι;
Κάπου καλά, θέλω να πιστεύω.
Σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό
δυστύχημα. όταν ήμουν 10 ετών.
Λυπάμαι.
Θεέ μου, λυπάμαι.
Σ' ευχαριστώ Σόφι.
Το εκτιμώ.
Ήταν δύσκολη εποχή.
Η γιαγιά έχασε τον γιο της...
κι εγώ έχασα τους γονείς μου.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν πιστεύω
στο ευτυχισμένο τέλος.
Τέλος πάντων,
επενέβη η γιαγιά...
πήρε ένα θυμωμένο, αντιπαθητικό
αγόρι υπό την προστασία της...
και με έκανε τον απλώς δυσάρεστο
άνδρα, που είμαι σήμερα.
Ώστε, ο αρραβωνιαστικός σου δεν
αισθάνεται ούτε καν λίγη μοναξιά;
Ξέρεις, ο Βίκτορ περνάει
υπέροχα τώρα.
Κι αμφιβάλλω αν παρατηρεί
καν ότι λείπω.
Κι εσύ;
-Δεν έχεις κοπέλα;
-Αυτή είναι πολύ μεγάλη ιστορία.
Ναι; Δεν εκπλήσσομαι.
Έχω σχεδόν έναν χρόνο
να δω την Πατρίσια.
Και εσύ τη χώρισες;
Υπονοείς ότι είμαι τύπος που τον
παρατάνε και όχι που παρατάει ο ίδιος;
Ίσως να είμαι.
Για την ακρίβεια, όντως εγώ
χώρισα την Πατρίσια. Αυτή τη φορά.
Εντάξει, φτάνει.
Φτάνει τόσο.
-Σόφι...
-Φτάνει τόσο.
-Η γραφή σου είναι πολύ καλή.
-Σ' ευχαριστώ.
Όχι. Είναι πάρα,
πάρα πολύ καλή.
Γιατί εκπλήσσεσαι τόσο;
Πώς και δεν έδειξες ποτέ
τη δουλειά σου σε κάποιον;
-Δεν αισθάνομαι ποτέ
ότι έχω τελειώσει. -Γιατί;
Υποθέτω επειδή
είμαι τελειομανής.
Ξέρεις ότι αυτός είναι ένας διαφο-
ρετικός τρόπος να πεις "είμαι δειλή";
’κου.
Δεν έχεις τίποτε να φοβηθείς.
Δεν είσαι ερευνήτρια στοιχείων.
Είσαι συγγραφέας.
-Γιατί το έκανες αυτό;
-Δεν είμαι δειλή.
Κι εγώ δεν είμαι κύριος.
Λες να πρέπει
να επιστρέψουμε στην Κλερ;
Ναι. Υπάρχουν
πολλοί Λορέντζο ακόμα.
Εντάξει.
Πρέπει να πάμε πίσω
στην Κλερ.
Εγώ είμαι
ο Λορέντζο Μπαρτολίνι!
Πάρ' τον! Πάρ' τον!
Εγώ είμαι
ο Λορέντζο Μπαρτολίνι!
Εγώ είμαι
ο Λορέντζο Μπαρτολίνι!
Ξέρεις τι είσαι;
Είσαι οι Μοντέγοι
και οι Καπουλέτοι.
Εννοείς... τουλάχιστον
δεν είμαι ο Ρωμαίος.
-Αυτός είναι ο υποβιβασμός του αιώνα
-Όχι, επειδή βλέπεις...
αν είχα βρει τον έρωτα της ζωής μου,
δε θα καθόμουν σαν ηλίθιος...
να ψιθυρίζω μέσα σ' έναν κήπο.
Απλώς θα την άρπαζα από το καταρα-
μένο το μπαλκόνι και θα τελείωνε το θέμα.
Πιστεύεις στο πεπρωμένο;
Εσύ πιστεύεις;
Ναι, έτσι νομίζω.
Νομίζω πως είναι πεπρωμένο
να βρίσκομαι εδώ, τώρα.
Με την Κλερ.
Φυσικά. Φυσικά.
Με την Κλερ.
Αυτός είναι ο δρόμος.
Να ο αριθμός 2.
Καλησπέρα.
-Ψάχνετε τον κύριο Μπαρτολίνι;
-Ναι.
Ξέρετε πού μπορούμε
να τον βρούμε;
Αυτό φοβόμουν περισσότερο.
-Τσάρλι, δεν ξέρουμε αν είναι αυτός.
-Ελπίζω πως όχι.
-Όπως και να' χει, τελειώσαμε.
-Όχι. Όχι εδώ.
Πότε θα σταματήσουμε;
Μετά τον επόμενο λόφο; Ή τον
επόμενο; Θα ψάξουμε όλη τη χώρα;
Όχι. Όχι. Τελειώνει εδώ.
Υπάρχουν κι άλλοι Λορέντζο,
όχι πολύ μακρυά από εδώ.
Δεν είναι το τέλος που θες, έτσι;
Αυτή δεν είναι απλώς
μια έξυπνη ιστορία...
-μ' έξυπνο τέλος.
-Σταμάτα Τσάρλι.
-Είναι η ζωή μας. Η ζωή της
γιαγιάς μου. -Δεν έχει να κάνει με...
Τσάρλι, δεν πρόκειται
για την ιστορία.
Όχι, έχει ήδη χάσει έναν άνδρα.
Πόσες ακόμη φορές
θες να τον χάσει;
Ξέρεις κάτι; Δεν έχω την απαίτηση
να καταλάβεις τίποτε από αυτά...
επειδή εσύ δεν ξέρεις τίποτα
για την πραγματική απώλεια.
Ναι.
Κάνεις λάθος.
Ο μητέρα της Σόφι την
εγκατέλειψε όταν ήταν μικρή.
Είναι διαφορετικό γιαγιά,
είναι διαφορετικό.
Έχεις δίκιο.
Αλλά...
η μητέρα της Σόφι, επέλεξε
να την εγκαταλείψει.
και εσύ πάντα ήξερες ότι η μαμά
κι ο μπαμπάς σου σ' αγαπούσαν.
Περάστε.
Γεια.
Απλώς ήθελα να δω αν είσαι καλά.
Εντάξει είμαι.
Κλερ, λυπάμαι πολύ
αν σου προκάλεσα...
Όχι.
Κάθε λεπτό ήταν ξεχωριστό.
Αγάπη μου.
Μπορώ;
Μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής
είναι, να βουρτσίζεις κάποιας τα μαλλιά.
Τσάρλι, ζήτα συγγνώμη.
Κατάματα Τσάρλι.
Με μεταμέλεια.
Σόφι...
-Σ' ευχαριστώ..
-...φοβάμαι πως εγώ...
Κατάματα.
Ναι γιαγιά, δεν είμαι 12.
Απόδειξε το.
Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη, Σόφι.
Δε θα ξανασυμβεί.
Υπέροχα.
Σόφι...
-θέλω να κάνω μια πρόποση.
-Σας ευχαριστώ..
Θέλω να σ' ευχαριστήσω για το υπέ-
ροχο πράγμα που έκανες για μια ξένη.
Δε θα το ξεχάσω ποτέ.
Ούτε εγώ.
Πέρασα τις πιο απίστευτες
μέρες της ζωή μου. Πραγματικά...
και δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω
αρκετά που με αφήσατε να έρθω μαζί σας.
Νομίζω πως έκανες περισσότερα
απ' το να έρθεις μαζί μας.
Στην υγειά των αγαπημένων μας,
όπου κι αν βρίσκονται.
Μπορώ να καθίσω μαζί σου;
Παρακαλώ.
Με συγχωρείς Σόφι.
Ξάπλωνα και κοιτούσα τ' αστέρια
το καλοκαίρι, όταν ήμουν παιδί.
"Ν' αμφιβάλλεις αν
τ' αστέρια είναι φωτιά"
"Ν' αμφιβάλλεις
αν ο ήλιος κινείται"
"Ν' αμφιβάλλεις μήπως
η αλήθεια λέει ψέματα"
"Μα ποτέ μην αμφιβάλλεις
αν σ' αγαπώ" (’μλετ)
Πιστεύεις πως είναι εκεί έξω;
Ο Λορέντζο;
Ναι.
Είναι κάπου.
Κι εγώ κάνω λάθος;
Που επιμένω να τα παρατήσει;
Όχι, ξέρεις...
Δεν μπορείς
να εξακολουθήσεις για πάντα.
Κάποια στιγμή,
πρέπει να σταματήσεις.
Τότε γιατί νιώθω σαν
σχολιαρόπαιδο την Κυριακή;
Έφτασε σχεδόν το αύριο
και δε θέλω να πάω.
Ούτε κι εγώ.
Και πάντα μου άρεσε το σχολείο.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
Σ' ευχαριστώ.
Πώς κοιμήθηκες;
Κοιμήθηκα καλά.
Εσύ;
Ναι. Υπέροχα.
Ευχαριστώ.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
-Πώς είστε;
-Καλημέρα αγάπη μου.
Πανέμορφη μέρα.
Σόφι, θα σε πείραζε να καθίσεις
μπροστά; Θα ήθελα ν' απλωθώ λίγο.
Εντάξει.
Φανταστικά αγάπη μου.
Τ' αστέρια ήταν καταπληκτικά
από το παράθυρο μου.
Δείτε. Εκείνος ο αμπελώνας.
Είναι το αγαπημένο μας κρασί.
Ας μπούμε μέσα να κάνουμε μια
αποχαιρετιστήρια πρόποση.
Εντάξει.
Τσάρλι, σταμάτα!
Γιαγιά, τι συμβαίνει;
Είναι ο Λορέντζο.
Ποιος;
Ο νεαρός;
Εντάξει γιαγιά, έλα να
καθίσουμε στη σκιά. Πάμε;
Με συγχωρείς.
Μήπως ξέρεις πού είναι
ο Λορέντζο Μπαρτολίνι;
Εγώ είμαι
ο Λορέντζο Μπαρτολίνι.
Σόφι. Νομίζω αυτός είναι...
-Ξέρεις έναν Λορέντζο Μπαρτολίνι;
-Τον ρώτησα και...
-Εγώ είμαι ο Λορέντζο Μπαρτολίνι.
-Είσαι!
Σόφι, είναι ο εγγονός!
Καλημέρα.
-Μπορώ να σας βοηθήσω;
-Ναι.
Ψάχνουμε κάποιον
Λορέντζο Μπαρτολίνι.
-Εγώ είμαι ο Λορέντζο Μπαρτολίνι.
-Κι αυτός είναι Λορέντζο.
Έχετε και πατέρα που
ονομάζεται Λορέντζο;
Ναι, έχει πάει για ιππασία.
Τι μπορώ να κάνω για σας;
Με συγχωρείτε.
Είμαστε πολύ αγενείς.
-Είμαι ο Τσάρλι Γουάιμαν.
-Εγώ είμαι η Σόφι.
Λορέντζο. Λορέντζο.
Έχουμε κάνει ολόκληρο
ταξίδι για τον πατέρα σας.
Βλέπετε, η γιαγιά μου η Κλερ,
τον γνωρίζει.
Τσάρλι. Τσάρλι, πάμε!
Πάμε!
Εντάξει.
Μας συγχωρείτε.
Γιαγιά, ο Λορέντζο είναι εδώ.
Έχει πάει για ιππασία, αλλά θα
γυρίσει από στιγμή σε στιγμή.
Τότε, να φύγουμε πριν γυρίσει.
Γιαγιά, κάναμε τόσο δρόμο.
-Έλα.
-Ήμουν γελοία.
Ήμουν εντελώς γελοία.
Με γνώριζε όταν ήμουν
15 χρονών κορίτσι.
Αυτό το κορίτσι χάθηκε.
Θεέ μου.
Κλερ;
Ναι.
Θεέ μου...
Τόσα πολλά χρόνια.
Ναι, πενήντα.
Ομορφιά μου.
Αν μου επιτρέπετε.
Πραγματικά δεν ξέρω
πώς να εκφραστώ.
Λοιπόν, πήγα για ιππασία
σήμερα το πρωί ως γέρος...
κι επέστρεψα σαν έφηβος.
Χαίρομαι πολύ που γνωρίσατε
όλοι σας την Κλερ...
και τον εγγονό της τον Τσάρλι...
και την υπέροχη
φίλη τους, τη Σόφι.
Αγαπημένη μου Κλερ...
μου είπες ότι έχασες
τον Τζακ σου.
-Και ξέρεις ότι εγώ έχασα τη Ρόζα μου.
-Ναι.
Αλλά το πεπρωμένο ήθελε
να συναντηθούμε ξανά.
Ευχαριστώ, πεπρωμένο.
-Στην υγεία μας!
-Στην υγεία μας!
Στην υγειά της
οικογένειας Μπαρτολίνι.
Στους Μπαρτολίνι.
Συγγνώμη που άργησα.
Όχι.
Όταν μιλάμε γι' αγάπη,
ποτέ δεν είναι πολύ αργά.
Γκαντεμιά, έτσι;
Είχε χαθεί κάθε ελπίδα κι εκείνος όρμησε
τελευταία στιγμή πάνω σ' ένα λευκό άλογο.
Κανείς δε θα το πιστέψει.
Υποσχέσου μου...
Υποσχέσου μου ότι θα
τελειώσεις την ιστορία.
Υποθέτω, τελείωσε.
Και λυπάμαι γι' αυτό.
Ναι κι εγώ το ίδιο.
Σόφι, εγώ...
Δεν έπρεπε να σε φιλήσω.
Παρεκτράπηκα εντελώς.
Είσαι αρραβωνιασμένη και...
Ώρα να φύγω.
Αντίο Τσάρλι.
Θα μου λείψεις.
Γεια. Είναι ώρα να...
Πρέπει να επιστρέψω στον Βίκτορ.
Συγγνώμη.
Ναι. Φυσικά.
Πού είναι ο Τσάρλι;
Θα σε πάμε αμέσως με το αμάξι.
Όχι, είμαι...
Κλερ, δεν μπορώ να σε πάρω
από εδώ, οπότε...
Μπορεί να σε πάει ο γιος μου.
-Μαι στιγμή.
-Ναι. Ευχαριστώ.
Χαίρομαι πολύ για σένα.
Συμβαίνει κάτι;
Όχι! Όχι.
Όχι. Απλώς, ξέρεις...
Και φεύγεις;
Σ' έστειλε σε μένα
ένας άγγελος.
Σ' ευχαριστώ.
Σ' ευχαριστώ. Θα σου
χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη.
Σ' ευχαριστώ.
Πολύ ευγενικό.
Σ' ευχαριστώ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
-Είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ.
-Σ' ευχαριστώ.
-Σ' ευχαριστώ Λορέντζο.
-Αντίο.
Θα μιλήσουμε σύντομα.
Αντίο.
Αγάπη μου,
είμαστε οικογένεια...
οπότε νομίζω θα καταλάβεις γιατί
σου λέω ότι είσαι εντελώς ηλίθιος.
Εντάξει, μη χρυσώσεις
το χάπι γιαγιά.
Δεν πρόκειται.
Πόσες Σόφι νομίζεις ότι υπάρχουν
σε αυτό τον πλανήτη;
Μην περιμένεις 50 χρόνια,
όπως έκανα εγώ.
Πήγαινε. Πήγαινε!
Μου έλειψες πάρα πολύ!
Πάρα πολύ!
...από κοντά, επειδή δεν μπορούσα
να σου στείλω e-mail...
επειδή ήταν... δεν ήταν λογικό,
επειδή ξέρω ότι περνούσες...
Μια στιγμή.
Εμπρός; Γεια.
Ναι, ναι.
Πρέπει να κανονίσουμε όλες τις παρα-
δόσεις που πρέπει να κάνουμε. Εννοώ...
Τι έγινε;
Δε σου αρέσει το τέλος;
Όχι, το τέλος είναι μια χαρά.
Πολύ συγκινητικό.
Αλλά τι συνέβη στους ήρωες;
Εννοώ, είναι ακόμα μαζί;
Τι έγινε... ο μικρός;
Τι έγινε ο Τσάρλι; Πού βρίσκεται;
Δεν ξέρω.
Δεν κράτησα επαφή.
Έχεις καμιά συμβουλή;
Νομίζω πως θα πρέπει
ν' αγοράσεις μετοχές της Alitalia...
επειδή όλες οι κυρίες
θα τρέξουν στη Βερόνα.
Θα την εκδώσεις;
Ναι, θα την εκδώσω.
Είναι καλή ιστορία.
Έχεις τίποτε άλλο για μένα;
Όχι για την ώρα.
Θεέ μου.
Είπες χρυσό της Τοσκάνης, έτσι;
Χρυσό της Τοσκάνης.
Κοίτα. Αυτό είναι κίτρινο.
Κίτρινο. Χρυσό της Τοσκάνης.
Ούτε Τοσκάνη, ούτε χρυσό.
-Είναι σαν το λιμοντσέλο.
-Βέβαια.
-Ναι; Να το ξανακάνουμε;
-Ναι. Ναι.
-Ναι; Εντάξει.
-Πάμε.
Ας ξαναδοκιμάσουμε.
-Γεια σου Σόφι.
-Γεια.
Πώς ήταν η μέρα σου;
-Έδειξα την ιστορία μου στον Μπόμπι.
-Του άρεσε;
Ναι, θα την τυπώσει.
-Θα την τυπώσει;
-Ναι.
Πολύ ωραία, έτσι;
-Το ξέρω. Τη διάβασες;
-Ναι, Ναι.
-Όχι. Εγώ... -Χθες βράδυ στην
άφησα έξω για να τη διαβάσεις.
Δε χρειάζεται.
Ξέρω ότι θα είναι τέλεια.
’λλωστε θα τη δω
όταν κυκλοφορήσει.
Προτιμώ να την αγοράσω.
-Έχω εκπλαγεί σαν...
-Ναι.
-Ξέρεις; Σαν...
-Πρόσεχε! Πρόσεχε!
Περίμενε.
-Ευχαριστώ για το μεσημεριανό.
-Σου αξίζει.
Θέλω να είμαι η δική σου ερευνήτρια
στοιχείων, για όλη μου τη ζωή.
Μην τολμήσεις να πας
κάπου αλλού. Ποτέ.
Το υπόσχομαι.
-Γεια σας παιδιά.
-Γεια.
Σόφι, αυτά τα μηνύματα
είναι για σένα.
-Και ήρθε κι ένα γράμμα για σένα.
-Σ' ευχαριστώ.
Νιου Γιόρκερ.
"Η Κλερ Σμιθ κι ο Λορέντζο Μπαρτολίνι
Με χαρά ανακοινώνουν τον γάμο τους
που θα τελεστεί το Σάββατο 28 Αυγούστου
στη 1 το απόγευμα
στη Βίλα Μπαρτολίνι
Μοντεκαρέλι - Φιρένζε
Ιταλία"
Τι μυρίζει έτσι; Τι...
Αλφόνσο, όχι. Είπαμε...
Είπαμε τσιγαρισμένο το κρεμμύδι.
Αυτό έχει καραμελώσει.
Δεν έχει τσιγαριστεί.
Δεν ξέρω πού το είδες αυτό.
Κάνε το ξανά.
Γεια.
Γεια σου Σόφι.
Γεια σου Σόφι.
Τι γίνεσαι;
Όλα καλά;
Ο Λορέντζο και η Κλερ
παντρεύονται.
Αλήθεια;
-Πότε;
-Το Σάββατο.
Το Σάββατο; Αυτό το Σάββατο;
Ναι;
Ναι. Θα πάω.
Μόνη μου.
Μόνη σου;
Παιδιά, μπορείτε να βγείτε
από την κουζίνα παρακαλώ;
Ναι, όλοι. Ναι, απλώς αφήστε...
Αφήστε τα όλα όπως είναι.
Δεν πειράζει.
Όλοι παρακαλώ!
Έξω από την κουζίνα, εμπρός.
Εμπρός.
-Περίμενε Σόφι, περίμενε...
-Όχι, όχι, όχι...
’σε με να τα πω, εντάξει;
Πραγματικά δεν ξέρω
πλέον τι είναι αυτό.
Δεν ξέρω τι κάνουμε.
Πήγαμε διακοπές και δεν
περάσαμε καθόλου χρόνο μαζί.
Ναι, επειδή ήσουν
απασχολημένη με το γράψιμο.
-Δε με πείραξε.
-Ναι, αλλά...
-Δε με πείραξε.
-Το ξέρω ότι δε σε πείραξε.
-Κι εσύ ήσουν απασχολημένος
-Έλα τώρα...
Πήγες στο Λιβόρνο
και ούτε εμένα με πείραξε.
-Όχι, όχι, όχι, Σόφι! Όχι, όχι, όχι...
-Όχι... Αυτό λέω.
Βίκτορ, πήγαμε
σαν ταξίδι του μέλιτος...
και δε μας πείραξε
που είμαστε χωριστά.
Δεν έπρεπε να είναι έτσι.
Υποτίθεται πως πρέπει να θέλουμε
να είμαστε μαζί συνεχώς.
Μακάρι να μπορούσα να σου πω
ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά...
και ότι εγώ θα είμαι διαφορετικός...
αλλά εγώ...
-Έτσι είμαι.
-Το ξέρω, αλλά λατρεύω...
Λατρεύω αυτό που είσαι.
Αλλά εγώ άλλαξα.
Δεν έχει νόημα.
Πρέπει να φύγω Βίκτορ.
-Σόφι;
-Γεια.
-Γεια.
-Γεια σου!
Γεια.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως
είσαι εδώ. Είσαι πανέμορφη.
Πότε ήρθες; Πού θα μείνεις;
Δεν το έχω σκεφτεί
ακόμη αυτό.
Δε χρειάζεται. Θα μείνεις εδώ.
Ο Λορέντζο δε θα δεχτεί
τίποτε άλλο.
Το ελπίζω. Πώς είναι...
Πώς είναι ο υπέροχος Λορέντζο μας;
Απίστευτος όπως πάντα;
-Κι ακόμα περισσότερο.
-Ναι;
-Ήθελα να...
-Εδώ είσαι!
Νομίζω είμαστε έτοιμοι μέσα κι
εκείνη φτάνει από στιγμή σε στιγμή.
Σόφι, από εδώ η Πατρίσια.
Γεια.
Η γνωστή Σόφι;
Η γνωστή Σόφι.
Χαίρομαι πολύ που
σε γνωρίζω επιτέλους.
-Λοιπόν, θα σε δω μέσα.
-Εντάξει.
-Μη σκοντάψεις.
-Λες και δεν είμαι αρκετά αγχωμένος.
-Γεια.
-Γεια.
Εντάξει.
-Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω.
-Θα μπω μέσα. Θα...
-Θα σε δω μετά, εντάξει;
-Εντάξει.
-Γεια.
-Γεια.
-Γεια σου Σόφι.
-Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω.
-Τι κάνετε; Τι κάνετε;
-Χαίρομαι που σε βλέπω.
Πανέμορφη. Πανέμορφη.
-Να 'μαστε.
-Είναι απίστευτο.
Μουσικοί, μια μικρή παύση.
Κι εσείς αγαπημένοι μου φίλοι.
Λίγη ησυχία.
Ευχαριστώ.
Θέλω απλώς να πω ευχαριστώ, από
εμένα και την όμορφη σύζυγό μου...
την όμορφη μου Κλερ!
Και τώρα, σειρά σου.
-Να...
-Εμπρός.
Αγαπημένοι φίλοι...
πριν 50 χρόνια, πήγα στο σπίτι
της Ιουλιέτας στη Βερόνα.
Της έγραψα ένα γράμμα
και της έκανα μια ερώτηση.
Και πριν από 2 μήνες,
έλαβα απάντηση.
Και χωρίς εκείνο το γράμμα...
δε θα βρισκόμασταν εδώ.
Σόφι, θα σε πείραζε να διαβάσω
αυτά που μου έγραψες;
Εντάξει;
"Αγαπητή Κλερ,
το 'και' και το 'αν'..."
"είναι δυο λέξεις μη-απειλητικές,
όσο μπορούν να είναι οι λέξεις."
"Αλλά αν τις βάλεις μαζί,
δίπλα δίπλα..."
"έχουν τη δύναμη να σε στοιχειώσουν
για όλη την υπόλοιπη ζωή σου."
"Και αν;"
"Δεν ξέρω πώς τελείωσε
η ιστορία σου..."
"αλλά αν αυτό που ένιωθες
τότε, ήταν αληθινή αγάπη..."
"τότε δεν είναι ποτέ αργά."
"Αν ήταν αληθινή τότε, γιατί
να μην είναι αληθινή και τώρα;"
"Χρειάζεσαι μόνο το κουράγιο..."
"ν' ακολουθήσεις
την καρδιά σου."
"Δεν ξέρω πώς είναι μια
αγάπη σαν της Ιουλιέτας..."
"αγάπη που αξίζει να εγκαταλείψεις
αγαπημένους, να διασχίσεις ωκεανούς..."
"αλλά θα ήθελα να πιστεύω,
αν ποτέ πρόκειται να τη νιώσω..."
"ότι θα έχω το κουράγιο
να την αδράξω."
"Και Κλερ, αν δεν το κάνεις εσύ..."
"ελπίζω κάποια μέρα να το κάνεις."
"Με όλη μου την αγάπη..."
"Ιουλιέτα"
Και τώρα, μουσική.
Επιστρέφω αμέσως, εντάξει γιαγιά;
Σόφι;
Φυσικά!
-Ένα μπαλκόνι.
-Λοιπόν.
Τι κάνεις εκεί πάνω;
Θα φύγω.
Γιατί;
Επειδή αυτό είναι
πολύ επώδυνο.
Έπρεπε να το έχω
συνειδητοποιήσει νωρίτερα...
αλλά δεν το έκανα,
ίσως δεν μπορούσα...
αλλά ο Βίκτορ κι εγώ
δεν είμαστε πια μαζί.
-Και μάλλον επέστρεψα ελπίζοντας...
-Περίμενε. Δεν είσαι αρραβωνιασμένη;
Όχι.
Αλλά είναι πολύ αργά.
Προφανώς είναι πολύ αργά.
Και πραγματικά δεν έχει
πια σημασία, επειδή, ειλικρινά...
σ' αγαπάω.
Δεν πιστεύω ότι το είπα.
Αλλά σ' αγαπάω.
Και δεν...
Εννοώ, δε θα έπρεπε να
έχει σημασία για σένα...
-επειδή είσαι εδώ με την Πατρίσια.
-Την Πατρίσια;
Και πιθανότατα θα πρέπει
να πας πίσω σ' εκείνη τώρα.
Η Πατρίσια είναι ξαδέρφη μου.
Είναι ξαδέρφη μου!
-Είναι νόμιμο αυτό;
-Όχι...
Σόφι... Όχι.
Όχι, όχι, όχι.
’σε με να σου εξηγήσω.
Σόφι, είμαι ηλίθιος.
Υπάρχουν δυο Πατρίσια.
Η ξαδέρφη μου που είναι εδώ...
και η άλλη
που την έχω ξεχάσει εντελώς.
Κυρίως όμως,
υπάρχει μόνο μια Σόφι.
Θα κατέβεις τώρα,
σε παρακαλώ;
Περίμενε, Τσάρλι. Τσάρλι, σταμάτα.
Τι κάνεις;
Τσάρλι, τι κάνεις;
’κουσε με.
’κουσε με πολύ προσεκτικά.
Εγώ ζω στο Λονδίνο,
μια πανέμορφη, ζωντανή...
ιστορική πόλη στην
οποία λατρεύω να ζω.
Εσύ ζεις στη Νέα Υόρκη,
η οποία είναι υπερεκτιμημένη.
Ορίστε;
Αλλά εφόσον ο Ατλαντικός ωκεανός
είναι μεγαλούτσικος για να τον
διασχίζουμε καθημερινά...
κολυμπώντας, με βάρκα, ή πετώντας,
προτείνω να στρίψουμε νόμισμα.
Μα τι λες;
Και αν δε δέχεσαι
αυτούς τους όρους...
θα είναι χαρά μου
να ζω στο Λονδίνο...
αρκεί να με περιμένεις εσύ
στην άλλη πλευρά.
Επειδή η αλήθεια είναι Σόφι...
πως είμαι τρελά, βαθιά, πραγματικά,
παθιασμένα ερωτευμένος μαζί σου.
Είσαι;
Είμαι.
-Θα με φιλήσεις;
-Ναι.
Ναι.
Θεέ μου!
Τσάρλι!
Δεν πιστεύω ότι το έκανα αυτό.
Γεια σου.
Είσαι καλά;
Πες μου σε παρακαλώ
ότι δεν το είδε κανείς αυτό.
Δεν το είδε κανείς.
Ωραία. Καλό αυτό.
Μπορείς να κινηθείς;
Μόνο τα χείλη μου.
ΤΕΛΟΣ
***GC Vamp Team-Movies***