Tip:
Highlight text to annotate it
X
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ
Παρίσι 1919
Δημόσιος Πλειστηριασμός Σήμερα
Κατοχυρώθηκε! Ο αριθμός σας
κύριε; Ευχαριστώ.
Παρτίδα 663 λοιπόν
κυρίες και κύριοι:
αφίσα από την παραγωγή του
"Αννίβα" του Σαλουμέ.
Την βλέπετε εδώ.
Δέκα φράγκα; Πέντε λοιπόν.
Δέχομαι προσφορές.
'Εξι... επτά. Από εσάς κύριε επτά.
Οκτώ...
Οκτώ μια φορά, δύο φορές, πωλήθηκε
στον κύριο Λεφέρ. Ευχαριστώ πολύ κύριε.
Παρτίδα 664: ένα ξύλινο πιστόλι
και τρία ανθρώπινα κρανία,
από την παραγωγή τους 1831 του
"Ρομπέρ Λε Ντιάμπλ" του Μέιερμιρ.
Δέκα φράγκα γι"αυτά.
Δέκα, ευχαριστώ.
Συνεχίζουμε με δέκα φράγκα...
Δεκαπέντε, ευχαριστώ κύριε.
Δεκαπέντε, δέχομαι προσφορές.
Πωλήθηκε στα δεκαπέντε.
Ο αριθμός σας κύριε;
Παρτίδα 665 κυρίες και κύριοι:
μουσικό κουτί από πεπιεσμένο χαρτί,
σε σχήμα ρομβίας.
'Εχει κολλημένη φιγούρα πιθήκου με
περσικό ένδυμα, που παίζει κύμβαλα.
Αυτό το αντικείμενο ανακαλύφθηκε σε
υπόγειο θάλαμο του θεάτρου,
και λειτουργεί ακόμη
κυρίες και κύριοι.
Το βλέπετε εδώ.
Να ξεκινήσουμε με
δεκαπέντε φράγκα;
Δεκαπέντε, ευχαριστώ.
Ναι, είκοσι από εσάς.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Κυρία Ζιρί, εικοσιπέντε.
Ευχαριστώ κυρία.
Δέχομαι προσφορές για είκοσιπέντε.
Προσφέρει κανείς τριάντα;
Τριάντα!
Τριάνταπέντε;
Πωλήθηκε για
τριάντα φράγκα τότε.
Τριάντα μια φορα, δύο φορές,
πωλήθηκε για τριάντα φράγκα
στον Υποκόμη ντε Σανί.
Ευχαριστώ κύριε.
Συλλεκτικό κομμάτι...
πραγματικά...
Κάθε λεπτομέρεια,
ακριβώς όπως την
περιέγραψε εκείνη...
Θα παίζεις ακόμη όταν όλοι οι
υπόλοιποι θα"μαστε νεκροί;
Παρτίδα 666 λοιπόν:
ένας κομματιασμένος πολυέλαιος.
Κάποιοι ισως θυμάστε εκείνη
την περίεργη υπόθεση...
...με το Φάντασμα της 'Οπερας.
'Ενα μυστήριο που δεν
εξηγήθηκε ποτέ πλήρως.
Μας έχουν πει κυρίες και κύριοι,
ότι αυτός είναι ο ίδιος πολυέλαιος,
που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο
στην γνωστή καταστροφή.
Το εργαστήριό μας
τον αποκατέστησε
και προσάρμοσαν σε
κάποια κομμάτια του,
καλώδια για το
νέο ηλεκτρικό φως.
'Ισως μπορούμε να εξορκίσουμε
το φάντασμα,
τόσων πολλών ετών,
με μια μικρή φωταγώγηση.
Κύριοι!
Παρίσι 1870
Λαiιiκή 'Οπερα
"Αννίβας" Μουσική Σαλουμέ
Πρωταγωνίστρια Καρλόπα
Αυτό το τρόπαιο από
τους σωτήρες μας,
από την υποδουλωμένη
δύναμη της Ρώμης!
Με γιορτές και χορό και τραγούδι,
απόψε με εορτασμούς,
υποδεχόμαστε το νικηφόρο πλήθος,
που επέστρεψε για να μας σώσει!
Οι τρομπέτες της Καρχηδόνας
ξανασημαίνουν!
Ακούστε Ρωμαίοι τώρα
και τρομοκρατηθείτε!
Αφουγκραστείτε τα
βήματά μας στο χώμα!
Ακούστε τα τύμπανα!
Φθάνει ο Αννίβας!
Λυπάμαι που γυρίζω και βρίσκω
την γη που αγαπήσαμε,
ν"απειλείται γι"άλλη μια φορά
από την λαβή της Ρώμης.
Κύριοι! Κύριοι!
Βλέπετε την παραγωγή
του Αννίβα του Σαλουμέ.
- Κύριε Λεφέβρ! Κάνω πρόβα!
- Κύριε Ρεέ,
κυρία Ζιρί, κυρίες και κύριοι,
Μπορώ να έχω την
προσοχή σας παρακαλώ;
Ευχαριστώ. 'Οπως γνωρίζετε,
εδώ και μερικές εβδομάδες,
κυκλοφορούν φήμες για επικείμενη
συνταξιοδότησή μου.
Πλέον μπορώ να σας πω,
ότι είναι όλες αληθινές,
και έχω την χαρά να σας παρουσιάσω,
τους δύο κυρίους στους οποίους
πλέον ανήκει η Λαiιiκή 'Οπερα.
Κυρίους Ρισάρ Φέρμιν
και Ζιλ Αντρέ.
Είμαι σίγουρος πως θα εκτιμήσετε
την νεοαποκτηθείσα περιουσία,
- που τους απέφερε η δουλειά με τα σκουπίδια.
- Παλιοσίδερα! Για την ακρίβεια.
Πρέπει να"ναι πλούσιοι!
Με μεγάλη μας τιμή, σας
παρουσιάζουμε τον νέο μας αρωγό,
υποκόμη ντε Σανί!
Είναι ο Ραούλ!
Πριν πεθάνει ο πατέρας μου.
Στο παραθαλάσσιό τους σπίτι...
Μπορώ να πω πως ήταν
ο παιδικός μου έρωτας.
- Μ"αποκαλούσε "μικρή Λότε".
- Κριστίν είναι τόσο όμορφος!
Οι γονείς μου κι εγώ,
υποστηρίζουμε όλες τις τέχνες.
Και κυρίως την παγκοσμίως γνωστή,
Λαiιiκή 'Οπερα.
Υποκόμη, κύριοι,
η κυρία Καρλότα Τζουντιτσέλι.
Η πρωταγωνίστρια σοπράνο μας,
εδώ και πέντε σεζόν.
- Μπράβο!
- Και ο κύριος Ουμπάλντο Πιάντζι.
Τιμή μου κύριε. Αλλά μάλλον
σας καθυστερώ από την πρόβα σας.
Θα βρίσκομαι εδώ απόψε, για
να μοιραστώ το θρίαμβό σας.
- Με συγχωρείτε κύριοι.
- Ευχαριστούμε κύριε υποκόμη.
- ’λλη μια φορά παρακαλώ κύριε!
- Με λάτρεψε! Με λάτρεψε!
- Δεν μ"αναγνώρισε.
- Απλώς δεν σε είδε.
Παρακαλώ!
Κύριε!
Είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι
για το μπαλέτο μας κύριε!
Βλέπω τον λόγο!
Ειδικά αυτός ο ξανθός άγγελος!
Είναι η κόρη μου,
η Μεγκ Ζιρί.
Ευελπιστώ πως δεν έχετε συγγένεια
μ"αυτή την πανέμορφη ύπαρξη.
Η Κριστίν Νταέ. Πολλά υποσχόμενο
ταλέντο κύριε Φέρμιν.
Πολλά υποσχόμενο.
Νταέ είπατε; 'Εχει συγγένεια με
τον γνωστό σουηδό βιολιστή;
Είναι το μοναχοπαίδι του.
Ορφάνεψε στα 7,
οπότε και ήρθε να μείνει και να εκπαιδευτεί
στους κοιτώνες του μπαλέτου.
- Ορφανή είπατε;
- Την έχω κι αυτή σαν κόρη μου.
Κύριοι, θα σας πείραζε να
σταθείτε στην άκρη;
Πρόσεχε το φόρεμά μου!
Ο σαλπισμός των ελεφάντων
αντηχεί,
ακούστε Ρωμαίοι τώρα
και τρομοκρατηθείτε!
Ακούστε τα βήματά τους,
ακούστε τα τύμπανα!
Φθάνει ο Αννίβας!
Μόνο χορούς θέλουν!
Ο κύριος υποκόμης είναι ενθουσιασμένος
με το αποψινό γκαλά.
Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν...
Ελπίζω να χάρηκε με τις
μπαλαρινούλες σαν κι εσάς,
επειδή εγώ, δεν τραγουδάω!
Πάμε!
Φέρτε μου το σκυλάκι μου!
Που είναι το σκυλάκι μου; Γειά!
- Τι θα κάνουμε;
- Θα συρθούμε στα γόνατα!
- Θα τα πούμε αργότερα, εγώ τελείωσα!
- Κυρία! Κυρία!
- Πριγκιπέσσα! 'Ομορφη ντίβα!
- Ναι ναι ναι.
- Θεά του τραγουδιού!
- Πραγματικά!
Κύριε Ρεέ, δεν υπάρχει μια σκηνή
με μια υπέροχη άρια της Ελίσα,
στην 3η πράξη του Αννίβα;
- 'Ισως η κυρία...
- Ναι! Ναι! Ναι! Αλλά όχι!
Επειδή δεν έχω ακόμη το
κοστούμι μου γι"αυτή τη σκηνή!
Επειδή κάποιος δεν το τελείωσε!
Και σιχαίνομαι και το καπέλο μου!!
Αναρωτιέμαι κυρία...
σαν προσωπική χάρη...
θα μας υποχρεώνατε με μια
κατ"ιδίαν ερμηνεία.
Εκτός βέβαια αν ο κύριος
Ρεέ έχει αντίρρηση.
'Οχι περιμένετε!
Αν το απαιτούν οι διευθυντές μου...
- Κύριε Ρεέ...
- Αν το απαιτεί η ντίβα μου...
Ναι το απαιτώ!
Ησυχία όλοι!
- Γιατί ακριβώς βγαίνετε στην σύνταξη;
- Το έλκος μου...
- Κυρία...
- Μαέστρο.
Να με σκέφτεσαι...
να με σκέφτεσαι στοργικά,
όταν θα"χουμε πει αντίο.
Να με θυμάσαι που και που,
σε παρακαλώ υποσχέσου μου
ότι θα προσπαθήσεις.
'Οταν ανακαλύψεις ότι
γι"άλλη μια φορά,
λαχταράς να πάρεις
την καρδιά σου...
Κυρία!
Είναι εδώ!
Το Φάντασμα της 'Οπερας.
Κυρία είστε καλά;
Μα τι συμβαίνει άνθρωπέ μου;
Σας παρακαλώ κύριε,
μην κοιτάτε εμένα!
Δεν ήταν κάποιος στη θέση μου.
Σας παρακαλώ!
Δεν είναι κανείς εδώ κύριε!
- Κι αν ήταν;
- Θα ήταν κάνα φάντασμα τότε.
Κυρία, αυτά συμβαίνουν.
Εδώ και 3 χρόνια συμβαίνουν αυτά.
Και σεις τα εμποδίσατε;
'Οχι!
Κι εσείς οι δυό!
'Ιδιοι είστε και σεις!
"Συμβαίνουν αυτά"...
Μέχρι να τα σταματήσετε αυτά,
αυτό δεν θα ξανασυμβεί!
Ουμπάλντο! Πάμε!
- Φέρτε μου τον σκύλο μου!
- Ερασιτέχνες...
Γειά! Τώρα φεύγω στ"αλήθεια!
Κύριοι, καλή τύχη.
Αν με χρεαστείτε,
θα βρίσκομαι στην Αυστραλία.
Η κυρία Τζουντιτσέλι
θα επιστρέψει, έτσι;
'Ετσι νομίζετε κύριε;
- 'Εχω ένα μήνυμα από το Φάντασμα της 'Οπερας.
- Θεέ και Κύριε! 'Εχετε όλοι μανία!
- Σας καλωσορίζει στην 'Οπερά του,
- Στην δική του 'Οπερα;
και διατάσσει να εξακολουθήσετε
να αφήνετε το θεωρείο νο.5 κενό,
για προσωπική του χρήση.
Και σας υπενθυμίζει ότι,
- ο μισθός του έχει καθυστερήσει.
- Ο μισθός του;
Ο κος Λεφέβρ του έδινε
20,000 φράγκα τον μήνα.
20,000 φράγκα;;
'Ισως να έχετε την
δυνατότητα για περισσότερα,
με τον υποκόμη σαν αρωγό σας.
Κυρία, ήλπιζα να κάνω αυτή
την ανακοίνωση δημοσίως απόψε,
όταν θα βρισκόταν μαζί μας
κι ο υποκόμης για το γκαλά.
Αλλά προφανώς, τώρα είμαστε
αναγκασμένοι να το ακυρώσουμε!
Διότι προφανώς, χάσαμε
την πρωταγωνίστριά μας!
- Σιγουρα θα υπάρχει αντικαταστάτρια...
- Αντικαταστάτρια...!
Δεν υπάρχει αντικαταστάτρια
για την Καρλόπα μας!
Είμαστε γεμάτοι Αντρέ! Θα πρέπει να
γυρίσουμε πίσω λεφτά για ολόκληρο θέατρο!
Θα μπορούσε να τραγουδήσει
η Κριστίν Νταέ κύριε.
- Μια κοπέλα της χορωδίας;
- Ανόητο.
Παίρνει μαθήματα από
έναν σπουδαίο δάσκαλο.
- Ποιόν;
- Δεν γνωρίζω το όνομά του κύριε.
Αφήστε την να σας
τραγουδήσει κύριε.
'Εχει διδαχθεί καλά.
Εντάξει.
'Ελα, μην ντρέπεσαι.
Από την αρχή της άριας τότε,
παρακαλώ δεσποινίς.
- Αντρέ, αυτό δεν βοηθάει τα νεύρα μου.
- Είναι πολύ όμορφη.
Να με σκέφτεσαι,
να με σκέφτεσαι τρυφερά
όταν θα"χουμε πει αντίο,
να με θυμάσαι που και που,
σε παρακαλώ υποσχέσου μου
ότι θα προσπαθήσεις.
'Οταν καταλάβεις ότι άλλη μια φορά,
ποθείς να πάρεις πίσω την καρδιά
σου και να ελευθερωθείς,
αν βρεις ποτέ μια στιγμή,
δώσε την σκέψη σου σε μένα.
Δεν είπαμε ποτέ πως η
αγάπη μας ήταν παντοτινή,
ή μαγευτική σαν την θάλασσα.
Αλλά αν θυμάσαι ακόμα,
σταμάτα και σκέψου εμένα.
Σκέψου όλα τα πράγματα που
μοιραστήκαμε και είδαμε,
μην σκέφτεσαι πως θα μπορούσαν
να ήταν τα πράγματα.
Να με σκέφτεσαι,
να με σκέφτεσαι να ξυπνώ,
σιωπηλή και δεκτική,
φαντάσου με να προσπαθώ
πολύ σκληρά,
να σε βγάλω από το μυαλό μου.
Θυμήσου εκείνες τις μέρες,
όλες εκείνες τις στιγμές,
σκέψου τα πράγματα που
δεν θα κάνουμε ποτέ,
δεν θα υπάρξει ποτέ μέρα,
που να μην σε σκεφτώ.
Μπορεί να είναι;
Μπορεί να είναι η Κριστίν;
Μπράβο!
Πριν καιρό,
μοιάζει πριν πολύ καιρό,
πόσο νέοι και αθώοι είμαστε.
Μπορεί να μην με θυμάται εκείνη,
αλλά την θυμάμαι εγώ.
Τα λουλούδια μαραίνονται,
τα καλοκαιρινά φρούτα μαραίνονται,
οι εποχές αλλάζουν,
το ίδιο κι εμείς,
αλλά σε παρακαλώ υποσχέσου μου,
ότι κάποιες φορές,
θα με σκέφτεσαι.
Υπέροχη!
Ανυπέρβλητη!
Μπράβο! Μπράβο!
Κριστίν! Κριστίν!
Που στο καλό κρυβόσουν;
Πραγματικά ήσουν τέλεια!
Μακάρι να γνώριζα
το μυστικό σου!
Ποιός είναι ο μεγάλος σου
δάσκαλος;
Μεγκ...
Απ"όταν η μητέρα σου με
έφερε να ζήσω εδώ,
κάθε φορά που έρχομαι
εδώ κάτω μόνη,
ν"ανάψω ένα κερί
για τον πατέρα μου,
μια φωνή...
από ψηλά...
και στα όνειρά μου...
πάντα αυτός βρισκόταν εκεί.
Βλέπεις...
όταν ο πατέρας μου πέθαινε,
μου είπε πως θα με
προστάτευε ένας άγγελος.
'Ενας άγγελος της μουσικής.
Κριστίν, το πιστεύεις;
Πιστεύεις πως το πνεύμα του
πατέρα σου σε διδάσκει;
Ποιός άλλος Μεγκ;
Ποιός;
Ο πατέρας μίλησε κάποτε
για έναν άγγελο...
κι ονειρευόμουν
πως θα εμφανιστεί...
τώρα καθώς τραγουδώ
τον αισθάνομαι....
και ξέρω πως είναι εδώ...
Εδώ σ"αυτό το δωμάτιο
με καλεί απαλά...
κάπου μέσα...
κρύβεται...
Κάπως γνωρίζω πως βρίσκεται
πάντα κοντά μου...
εκείνος...
η αφανής ιδιοφυiιiα...
Κριστίν,
μάλλον ονειρευόσουν,
τέτοιες ιστορίες δεν
γίνονται πραγματικότητα.
Κριστίν,
μιλάς με γρίφους,
και δεν είσαι ο εαυτός σου.
’γγελε της Μουσικής!
Οδηγέ και φύλακα!
- Χάρισέ μου την δόξα σου!
- Ποιός είναι αυτός ο άγγελος;
’γγελε της Μουσικής!
Μην κρύβεσαι πια!
Μυστικέ και παράξενε άγγελε...
- Βρίσκεται μαζί μου ακόμη και τώρα...
- Τα χέρα σου είναι παγωμένα...
- Παντού τριγύρω μου...
- Το πρόσωπό σου Κριστίν είναι άσπρο...
- Με τρομάζει.
- Μην φοβάσαι.
Τα πήγες πολύ καλά καλή μου.
Είναι ευχαριστήμένος μαζί σου.
Υποκόμη!
Τρομερή ανακάλυψη η δις Νταέ!
'Ισως θα μπορούσαμε να σας την
παρουσιάσουμε αγαπητέ Υποκόμη!
Κύριοι, αν δεν έχετε αντίρρηση,
αυτή την επίσκεψη προτιμώ
να την κάνω ασυνόδευτος.
Ευχαριστώ.
- Φαίνεται ότι γνωρίζονται ήδη.
- Ναι!
Η μικρή Λότε!
’σε την ν"αναρωτιέται.
Η μικρή Λότε σκέφτηκε:
μου αρέσουν περισσότερο οι κούκλες,
τα ξωτικά ή τα παπούτσια...
- Ραούλ!
- 'Η οι γρίφοι, ή τα κοστούμια;
Τα πικ-νικ στη σοφίτα...
ή οι σοκολάτες...
- Ο πατέρας να παίζει βιολί...
- Καθώς διαβάζαμε ο ένας στον άλλο...
- ...σκοτεινές ιστορίες του βορρά.
- 'Οχι.
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο,
είπε η Λότε,
είναι όταν κοιμάμαι
στο κρεβάτι μου...
και ο ’γγελος της Μουσικής τραγουδά
μες στο κεφάλι μου...
Ο ’γγελος της Μουσικής τραγουδά
μες στο κεφάλι μου...
Τραγούδησες σαν άγγελος απόψε!
Ο πατέρας είπε, "όταν βρεθώ
στο παράδεισο παιδί μου..."
"θα σου στείλω τον
’γγελο της Μουσικής".
Ο πατέρας είναι νεκρός Ραούλ,
και μ"επισκεύθηκε
ο ’γγελος της Μουσικής.
Μα δεν υπάρχει αμφιβολία!
- και τώρα θα πάμε για δείπνο.
- 'Οχι Ραούλ,
ο ’γγελος της
Μουσικής είναι πολύ αυστηρός.
- Δεν θα σε κρατήσω ως αργά!
- 'Οχι Ραούλ.
Πρέπει ν"αλλάξεις! Θα φωνάξω
την άμαξά μου. Δύο λεπτά μικρή Λότε.
'Οχι! Ραούλ περίμενε!
'Ενα αυθάδες αγόρι,
αυτός ο σκλάβος της μόδας!
Απολαμβάνει την δόξα σου!
Αδαής ανόητος, αυτός ο
γενναίος νεαρός μνηστήρας,
μοιράζεται τον δικό μου θρίαμβο!
’γγελε! Σε ακούω!
Μίλα, σε ακούω...
μείνε στο πλευρό μου,
οδήγησέ με!
’γγελε, η ψυχή μου ήταν αδύναμη,
συγχώρα με...
εμφανίσου επιτέλους δάσκαλε!
Κολακευτικό παιδί,
θα με γνωρίσεις...
θα δεις γιατί κρύβομαι στη σκιά!
Κοίτα το πρόσωπό σου
στον καθρέφτη...
βρίσκομαι εκεί μέσα!
’γγελε της Μουσικής,
οδηγέ και φύλακα...
Χάρισέ μου την δόξα σου!
’γγελε της Μουσικής,
μην κρύβεσαι άλλο...
έλα σε μένα παράξενε άγγελε...
Είμαι ο δικός σου
’γγελος της Μουσικής...
έλα σε μένα
’γγελε της Μουσικής...
Τίνος είναι αυτή η φωνή;
Ποιός είναι εκεί μέσα;
Είμαι ο δικός σου
’γγελος της Μουσικής...
έλα σε μένα
’γγελε της Μουσικής...
Στον ύπνο μου τραγούδησε,
ήρθε στα όνειρά μου...
αυτή η φωνή που με καλεί,
και λέει το όνομά μου...
Και ονειρεύομαι πάλι;
Τώρα ανακαλύπτω...
το Φάντασμα της 'Οπερας
βρίσκεται εδώ...
μες στο μυαλό μου...
Τραγούδα ξανά μαζί μου,
το παράξενο ντουέτο μας...
η δύναμή μου πάνω σου...
ολοένα και μεγαλώνει...
Και παρόλο που απομακρύνεσαι
από κοντά μου,
για να κοιτάξεις πίσω σου,
το Φάντασμα της 'Οπερας
βρίσκεται εδώ...
μες στο μυαλό σου...
'Οσοι αντίκρυσαν το πρόσωπό σου,
αποτραβήχτηκαν με τρόμο...
Εγώ είμαι η μάσκα που φοράς...
Εμένα ακούνε...
- Το πνεύμα μου και η φωνή σου...
- Το πνεύμα σου και η φωνή μου...
γίνονται ένα:
το Φάντασμα της 'Οπερας
βρίσκεται εδώ...
- μες στο μυαλό μου...
- μες στο μυαλό σου...
Είναι εκεί...
το Φάντασμα της 'Οπερας...
Είναι εκεί...
το Φάντασμα της 'Οπερας...
Τραγούδα δικέ μου
’γγελε της Μουσικής!
Τραγούδα άγγελέ μου!
Τραγούδα για μένα!
Τραγούδα άγγελέ μου!
Τραγούδα για μένα!
Σ"έφερα...
στον θρόνο της γλυκειάς μουσικής...
σε αυτό το βασίλειο, όπου όλα
αποτίουν φόρο τιμής στη μουσική...
στη μουσική...
Εσύ ήρθες εδώ...
για έναν και μόνο σκοπό...
Από την πρώτη στιγμή που
σε άκουσα να τραγουδάς,
σε χρειαζόμουν κοντά μου,
για να υπηρετείς το τραγούδι μου...
γιατί η μουσική μου...
Η δική μου μουσική!
Τη νύχτα οξύνει,
εξυψώνει κάθε αίσθηση...
Τη σκοτεινιά αναμοχλεύει...
και ξυπνά την φαντασία...
Σιωπηλά οι αισθήσεις...
εγκαταλείπουν τις άμυνές τους...
Αργά... απαλά...
η νυχτιά ξεδιπλώνει
το μεγαλείο της...
’δραξέ τη... νοιώσε τη...
τρυφερή να τρέμει...
Απέστρεψε το πρόσωπό σου,
από το φανταχτερό φως της ημέρας...
απομάκρυνε τις σκέψεις σου
από το κρύο, αναίσθητο φως...
και άκουσε την μουσική της νύχτας...
Κλείσε τα μάτια σου και παραδώσου
στα πιο σκοτεινά σου όνειρα!
Εξάγνισε τις σκέψεις σου από
την ζωή που γνώριζες πριν!
Κλείσε τα μάτια σου και άφησε
το πνεύμα σου να πετάξει ψηλά!
Και θα ζήσεις όπως
δεν έχεις ζήσει ξανά.
Απαλά... επιδέξια...
η μουσική θα σε χαiιiδέψει...
’κουσέ την... νοιώσε την...
να σε κυριεύει μυστικά...
’νοιξε το μυαλό σου,
άφησε τις φαντασιώσεις σου
να ξεδιπλωθούν...
μέσα σ"αυτή τη σκοτεινιά, που ξέρεις
ότι δεν μπορείς να της αντισταθείς.
Την σκοτεινιά της
μουσικής της νύχτας.
’σε το μυαλό σου να ξεκινήσει
ένα ταξίδι σ"ένα παράξενο, νέο κόσμο!
Ξέχνα όλες σου τις σκέψεις για
την ζωή που γνώριζες πριν!
’σε την ψυχή σου να σε οδηγήσει
εκεί που λαχταράς να βρεθείς!
Μόνο τότε μπορείς
ν"ανήκεις σε μένα...
Πετώντας, πέφτοντας...
γλυκιά μέθη!
’γγιξέ με, εμπιστεύσου με,
απόλαυσε κάθε αίσθηση!
’σε τ"όνειρο ν"αρχίσει,
άσε την σκοτεινή σου
πλευρά να ενδώσει,
στην δύναμη της μουσικής
που γράφω,
στην δύναμη,
της μουσικής της νύχτας...
Μόνο εσύ μπορείς ν"απογειώσεις
το τραγούδι μου...
Βοήθησέ με να φτιάξω την
μουσική της νύχτας.
Κριστίν;
Σαν κίτρινη περγαμηνή,
είναι το δέρμα του...
μια μεγάλη μαύρη τρύπα βρίσκεται
στην θέση της μύτης που...
δεν είχε ποτέ!
Θα πρέπει να βρίσκεστε
πάντα σ"επιφυλακή,
αλλιώς θα σας αρπάξει
με το μαγικό του λάσσο!
'Οσοι μιλούν γι"αυτά που ξέρουν,
ανακαλύπτουν πολύ αργά,
πως η συνετή σιωπή είναι σοφία.
Τζόζεφ Μπουκέ,
κλείσε το στόμα σου...
και κράτα το χέρι σου...
στο επίπεδο των ματιών σου!
Θυμάμαι ότι υπήρχε ομίχλη...
ομίχλη που στροβιλιζόταν πάνω από
μια τεράστια αστραφτερή λίμνη.
Υπήρχαν τριγύρω κεριά και
μέσ"στη λίμνη βρισκόταν μια βάρκα,
και μέσα στη βάρκα
υπήρχε ένας άνδρας...
Ποιά ήταν εκείνη η μορφή
μεσ"στις σκιές;
Τίνος είναι αυτό το
πρόσωπο με τη μάσκα;
Ανάθεμά σε!
Μικρή περίεργη Πανδώρα!
Μικρέ δαίμονα!
Αυτό ήθελες να δεις;
Καταραμένη!
Μικρή ψεύτρα Δαλιδά!
Μικρή οχιά! Τώρα δεν θα
είσαι ποτέ ελεύθερη!
Ανάθεμά σε!
Καταραμένη!
Πιο περίεργο απ"ό,τι
είχες ονειρευτεί,
τολμάς να με κοιτάξεις,
ή αντέχεις να με σκέφτεσαι:
αυτό το απαίσιο τέρας,
που καίγεται στην κόλαση,
αλλά κρυφά λαχταρά
τον παράδεισο,
κρυφά...
κρυφά...
Αλλά Κριστίν...
Ο φόβος μπορεί
να μετατραπεί σε αγάπη,
θα μάθεις να βλέπεις, να βρίσκεις
τον άνδρα πίσω από το τέρας:
αυτό το... αποκρουστικό κουφάρι,
που μοιάζει τέρας,
αλλά κρυφά ονειρεύεται την ομορφιά,
κρυφά...
κρυφά...
Ω, Κριστίν...
'Ελα, πρέπει να γυρίσουμε.
Αυτοί οι δύο ανόητοι που διοικούν
το θέατρό μου, θα σε ψάχνουν.
"Μυστήριο μετά την
βραδυά του γκαλά",
λέει "μυστήριο η
εξαφάνιση της σοπράνο!"
"Σαστισμένοι" λένε όλες οι εφημερίδες,
"είμαστε όλοι σαστισμένοι,
υποπτεύμαστε βρωμοδουλειά!"
’σχημα νέα για τις σοπράνο,
πρώτα η Καρλόπα, τώρα η Κριστίν!
Πάντως, τουλάχιστον οι θέσεις
πωλούνται,
και το κουτσομπολιό
αξίζει χρυσάφι!
Τι τρόπος κι αυτός
να κάνεις δουλειά!
Να μου λείπουν αυτά
τ"ατέλειωτα βάσανα!
Ο μισός σου θίασος εξαφανίζεται,
αλλά το πλήθος ακόμη επευφημεί!
'Οπερα!
Στο διάολο οι Γλούκ και Χέντελ,
μ"ένα σκάνδαλο έχεις σίγουρη επιτυχία!
Αυτό είναι απαίσιο!
Θα φύγουν όλοι;
Αυτό είναι απαίσιο!
Αντρέ σε παρακαλώ μην φωνάζεις!
Είναι διαφήμιση!
Και το ρίσκο είναι τεράστιο!
Δωρεάν διαφήμιση!
Μα δεν έχουμε θίασο...
Μα Αντρέ έχεις δει την ουρά;
Μα βλέπω πως έλαβες κι εσύ ένα...
"Αγαπητέ Αντρέ, τι νόστιμο γκαλά!
Η Κριστίν ήταν με μια λέξη θεσπέσια!"
"Μείναμε άφωνοι
όταν έφυγε η Καρλόπα,"
"παρεπιπτοντως, η ντίβα
είναι σκέτη καταστροφή..."
"πρέπει να της δίνεις ρόλο
ενώ είναι σαν αγγούρι;"
"Αγαπητέ Φέρμιν,
μια μικρή υπενθύμιση:"
"ο μισθός μου δεν πληρώθηκε ακόμη."
"Στείλε τον υπόψη του Φαντάσματος,
με αντικαταβολή."
"Υστερόγραφο:"
"Κανείς δεν συμπαθεί τους οφειλέτες,
οπότε καλύτερα να υπακούς στις διαταγές μου!"
Ποιός θα είχε το θράσος
να στείλει κάτι τέτοιο;
Κάποιος με παιδικό μυαλό!
Και τα δύο γράμματα έχουν
την υπογραφή "Φ.Ο."...
Ποιός διάολος είναι αυτός;
- Το Φάντασμα της 'Οπερας!
- Το Φάντασμα της 'Οπερας!
- Αυτό είναι ανήκουστο!
- Κοροiιiδεύει την θέση μας!
- Κι από πάνω, θέλει και λεφτά!
- Μα τι αλλοπρόσαλλο φάντασμα...
...να περιμένει και μισθό!
Πάει και τελείωσε...
- ...είναι παράφρων!
- Που είναι εκείνη;
- Εννοείτε η Καρλόπα;
- Εννοώ η δις Νταέ. Που είναι;
- Και που να ξέρουμε εμείς;
- Απαιτώ μιαν απάντηση!
Υποθέτω πως εσείς μου
στείλατε αυτό το σημείωμα.
- Τι είναι αυτές οι ανοησίες;
- 'Οχι βέβαια!
- Μην κοιτάζετε εμάς!
- Δεν είναι μαζί σας λοιπόν;
- 'Οχι βέβαια!
- Δεν έχουμε ιδέα...
Κύριοι μην τσακώνεστε,
αυτό δεν είναι το γράμμα που γράψατε;
Και τι υποτίθεται πως γεγράψαμε;
...Γράψαμε!
"Μην φοβάστε για την δις Νταέ."
"Ο ’γγελος της Μουσικής την έχει
υπό την προστασία του".
"Μην επιχειρήσετε να την ξαναδείτε."
- Αν δεν το γράψατε εσείς, τότε ποιός;
- Που είναι αυτός;!
- Καλωσορίσατε!
- Ο πολύτιμος υποστηρικτής σας...
- ...που είναι;
- Τι έγινε πάλι;
'Εχω το γράμμα σας
και είμαι πολύ δυσαρεστημένη!
- Και το στείλατε εσείς;
- 'Οχι βέβαια!
- Λες και θα το"χε στείλει αυτός...
- Δεν το στείλατε εσεις;
- 'Οχι βέβαια!
- Μα τι συμβαίνει;
Τολμάτε να λέτε ότι αυτό δεν
είναι το γράμμα που στείλατε;!
Και τι είναι αυτό που
υποτίθεται πως έχω στείλει;
"Οι μέρες σου στην
Λαiιiκή 'Οπερα είναι μετρημένες."
"Η Κριστίν Νταέ θα τραγουδάει για
λογαριασμό σου απόψε."
"Ετοιμάσου για μεγάλη συμφορά,
αν αποπειραθείς να πάρεις την θέση της."
Πολλά σημειώματα πέσανε,
κι όλα σχετικά με την Κριστίν!
Το μόνο που ακούμε από την ώρα που
ήρθαμε, είναι το όνομα της δις Νταέ...
- Η δις Νταέ επέστρεψε.
- Ελπίζουμε όχι από κάπου μακρυά.
- Που ακριβώς βρίσκεται τώρα;
- Θεώρησα καλύτερο να μείνει μόνη.
- Χρειαζόταν ξεκούραση.
- Μπορώ να την δω;
'Οχι κύριε, δεν θα δει κανέναν.
- Θα τραγουδήσει;
- Θα τραγουδήσει;
Ορίστε.
'Εχω ένα σημείωμα εδώ...
- Να το δω!
- Να το δω!
Παρακαλώ!
"Κύριοι, ως τώρα σας έστειλα αρκετά
σημειώματα φιλικής πρόθεσης,"
"αναφέροντας λεπτομερώς τον τρόπο με τον
οποίο πρέπει να διοικείται το θέατρό μου."
"Δεν ακολουθήσατε τις οδηγίες μου."
"Θα σας δώσω μια
τελευταία ευκαιρία..."
"Η Κριστίν Νταέ σας επεστράφη,"
"και ανησυχώ για την
πρόοδο της καριέρας της."
"Στη νέα παραγωγή του "Ιλ Μούτο",
"θα δώσετε στην Καρλόπα
τον ρόλο του αγγελιοφόρου,"
"και στην δις Νταέ θα δώσετε
τον ρόλο της κόμισσας".
"Ο ρόλος της δις Νταέ,
απαιτεί γοητεία και έλξη."
"Ο ρόλος του νεαρού αγγελιοφόρου
είναι βουβός,"
"πράγμα που κάνει την δική μου διανομή
ρόλων με μια λέξη: ιδανική!"
"Θα παρακολουθώ την παράσταση από
την συνήθη θέση μου στο θεωρείο νο.5,"
"το οποίο θα κρατηθεί άδειο,
για μένα."
"Αν οι εντολές μου αγνοηθούν,"
"θα συμβεί καταστροφή
πέραν της φαντασίας σας."
"Παραμένω, κύριοι,
ταπεινός σας υπηρέτης, Φ.Ο."
- Η Κριστίν!
- Τι μας περιμένει ακόμα...;
'Ολα είναι σκευωρία για
να βοηθηθεί η Κριστίν!
- Αυτό είναι τρελό...
- Ξέρω ποιός το έστειλε αυτό:
ο Υποκόμης-ο εραστής της!
- Αλήθεια; Το πιστεύετε αυτό;
- Κυρία!
Προδότες! Αυτό είναι φάρσα!
Αυτό δεν αλλάζει τίποτα! Ψεύτες!
- Κυρία!
- Είστε το αστέρι μας!
- Και πάντα θα είστε!
- Κυρία...
- Ο άνθρωπος είναι τρελός!
- Δεν δεχόμαστε διαταγές!
Η δις Νταέ θα παίξει τον
αγγελιοφόρο-τον βουβό ρόλο...
και η Καρλόπα θα παίξει
τον πρωταγωνιστικό!
Δεν ωφελεί να προσπαθείτε
να με καλμάρετε!
Το λέτε μόνο για
να μ"ευχαριστήσετε!
Κύριοι είναι αλήθεια;
'Οχι όχι όχι δεν θέλω ν"ακούσω!
Αφήστε με να πεθάνω!
Θεέ μου!
'Οποιος περιφρονεί τα λόγια του,
καλύτερα να προσέχει...
- Με διασύρατε!
- Ο άγγελος βλέπει, ο άγγελος ξέρει...
- Με υποτιμήσατε!
- Κυρία συγχωρείστε μας...
- Με αντικαταστήσατε!
- Σας εκλιπαρούμε κυρία...
- Πρέπει να δω εκείνη...
- Εγκαταλελειμμένη!
'Ερημη! Δυστυχισμένη!
Εγκαταλελειμμένη! Ατιμασμένη!
Κυρία τραγουδήστε για μας!
Μην παριστάνετε την μάρτυρα...
- Τι νέες εκπλήξεις μας περιμένουν;
- Η σταρ μας...!
Το δίνετε αυτό παρακαλώ
στην δις Νταέ; Στη δις Νταέ!
- Το κοινό σας σας χρειάζεται!
- Κι εμείς σας χρειαζόμαστε!
Δεν θα προτιμούσατε την πολύτιμη
μικρή σας πρωτοεμφανιζόμενη;
- 'Οχι κυρία!
- 'Οχι κυρία!
Ο κόσμος θέλει εσάς!
Πριμαντόνα,
πρώτη κυρία της σκηνής!
Οι θαυμαστές σας,
σας ικετεύουν γονατιστοί!
Μπορείτε να υποκλιθείτε
όταν φωνάζουν το όνομά σας;
Σκεφτείτε πόσο
σας λατρεύουν όλοι!
Πριμαντόνα,
μαγέψτε μας άλλη μια φορά!
- Σκεφτείτε την μούσα σας...
- Και τις ουρές γύρω από το θέατρο!
Μπορείτε να μας αρνηθείτε
τον βέβαιο θρίαμβο;
Τραγουδήστε πριμαντόνα,
γι"άλλη μια φορά!
Η Κριστίν μίλησε
για κάποιον άγγελο...
Πριμαντόνα το τραγούδι σου
θα ζήσει ξανά.
Δέχθηκες μια ταπείνωση, αλλά
υπάρχει κοινό που σε χρειάζεται.
'Οσοι ακούνε την φωνή σου σε
παρομοιάζουν με άγγελο!
Σκέψου την κραυγή τους
για άσβεστη υποστήριξη!
Εμείς παίρνουμε την όπερά μας,
κι εκείνη το φως της δημοσιότητας!
Πήγαινε όπου σε οδηγεί
το φως της δημοσιότητας!
Οι πρωταγωνίστριες
είναι αληθινή δοκιμασία!
Διαταγές! Προειδοποιήσεις!
Τρελές απαιτήσεις!
Οι τρελές απαιτήσεις
είναι πλέον φαινόμενο!
Σκέψου πως θα λάμπεις
στο τελικό ανκόρ!
Σίγουρα θα"χουμε κι άλλες
σκηνές, χειρότερες απ"αυτή!
Τραγούδα πριμαντόνα
γι"άλλη μια φορά!
- Οι απαιτήσεις του απορρίφθηκαν!
- Ποιός θα πίστευε πως μια ντίβα,
θα αντικαθιστούσε ευχαρίστως ένα κορίτσι
της χορωδίας, που τα"χει με το αφεντικό;
Ο Ραούλ και η σουμπρέτα,
μπλεγμένοι σ"ερωτικό ντουέτο!
Παρόλο που εκείνος φαίνεται διστακτικός,
πρέπει να τα"χει με κείνη!
Ποτέ δεν θα την γλύτωνε κανείς
μ"όλα αυτά μέσα σ"ενα έργο,
αλλά αν τραγουδήσει αρκετά δυνατά
και σε ξένη μάλιστα γλώσσα,
έχει ό,τι ακριβώς λατρεύει
το κοινό: μια τέλεια όπερα!
Πριμαντόνα,
ο κόσμος είναι στα πόδια σου!
ένα ολάκερο έθνος περιμένει
και απεχθάνεται την κοροiιiδία!
Φώτισε την σκηνή με την
ταύτισή σου με τους θεατές,
τραγούδα πριμαντόνα,
γι"άλλη μια φορά!
Λένε πως αυτός ο νεαρός, άναψε
φωτιά στην καρδιά της κυράς μου!
Η εξοχότης του σίγουρα
θα πεθάνει από το σοκ!
Η εξοχότης του είναι περίγελως!
Λέτε να την υποψιάζεται
Θεός φυλάξει;
Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!
Αυτή η άπιστη κυρά
θα βρεθεί στον ’δη!
Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!
Σεραφίνο,
η μεταμφίεσή σου είναι τέλεια!
Μα ποιός να"ναι;
Τρυφερή συμβία,
δέξου τον αγαπημένο σου σύζυγο.
Αυτό ακριβώς λατρεύει το κοινό!
Αγάπη μου, καλούμαι να πάω στην
Αγγλία για κρατικά θέματα,
και πρέπει να σε αφήσω με
την νέα σου υπηρέτρια.
Αν κι ευχαρίστως θα έπαιρνα
την υπηρέτρια μαζί μου.
Ο γερο-ανόητος φεύγει!
Είναι η κόμησσα Ντε Σαμπούργκ!
Μας προσκάλεσε στο σαλέ της ξέρεις!
Να κάτι που δεν θα κάναμε στην
δουλειά με τα σκουπίδια.
Παλιοσίδερα!
Σεραφίνο, τέρμα η προσποίηση!
Δεν μπορείς να μιλήσεις, αλλά φίλησέ
με τώρα που λείπει ο άντρας μου!
Ο ανόητος, με κάνει να γελώ!
'Ωρα να ψάξω βρω έναν πολύ
καλύτερο σύντροφο!
Ο ανόητος, δεν γνωρίζει!
Αν γνώριζε την αλήθεια,
δεν θα"φευγε ποτέ!
Δεν έδωσα οδηγίες το
θεωρείο 5 να παραμείνει κενό;
Είναι εδώ!
Το Φάντασμα της 'Οπερας...
- Είναι εκείνος...
- Ο ρόλος σου είναι βουβός, μικρέ βάτραχε!
Βάτραχος κυρία;
'Ισως εσείς είστε ο βάτραχος...
Γιατί ψεκάζεις
το σαγόνι μου συνέχεια;
'Ολα καλά!
Μαέστρο,
από την αρχή παρακαλώ!
Σεραφίνο, τέρμα η προσποίηση!
Δεν μπορείς να μιλήσεις,
αλλά φίλησέ με...!
Κύριοι! Παρακαλώ!
Ο ανόητος, με κάνει να γελώ!
'Εχασε τη φωνή της!
Κατεβάστε την αυλαία!
Παρακαλώ!
Κατέβα!
Κυρίες και κύριοι!
Ζητούμε συγνώμη!
Η παράσταση... θα συνεχιστεί
σε δέκα λεπτά...
...και την κόμισσα θα
ερμηνεύσει η δις Νταέ!
Ευχαριστούμε!
Ως τότε εκλιπαρούμε την
επιείκειά σας για λίγα λεπτά.
Στο μεταξύ, σας παρουσιάζουμε το μπαλέτο
της 3ης πράξης της αποψινής όπερας.
- Τι;
- Μαέστρο το μπαλέτο παρακαλώ.
Το μπαλέτο! Το μπαλέτο!
Τώρα παρακαλώ!
Ευχαριστώ!
Απολύεσαι!
- Είσαι καλά;
- Στη στέγη! Δεν είμαστε ασφαλείς εδώ.
Κυρίες και κύριοι, παρακαλώ
μείνετε στις θέσεις σας!
Μην πανικοβάλλεστε!
'Ηταν άπλώς ένα ατύχημα!
Ατύχημα!
- Γιατί μ"έφερες εδώ;
- Μην ξαναπας εκεί πίσω.
- Πρέπει να επιστρέψουμε!
- Θα σε σκοτώσει εκείνος!
- Τα μάτια του θα μας βρουν εκεί!
- Κριστίν μην το λες αυτό...
- Αυτά τα μάτια που καίνε!
- Μην το σκέφτεσαι καν...
- Κι αν χρειαστεί να σκοτώσει χίλιους...
- Ξέχνα αυτό τον εφιάλτη...
- Το Φάντασμα της 'Οπερας θα σκοτώσει...
- Το Φάντασμα είναι ένας μύθος...
- ...πίστεψέ με!
- ...και θα σκοτώσει ξανά!
Δεν υπάρχει Φάντασμα της 'Οπερας...
- Θεέ μου ποιός είναι αυτός ο άνδρας...
- Θεέ μου ποιός είναι αυτός ο άνδρας...
- ...που κυνηγά για να σκοτώσει;
- ...αυτή η μάσκα του θανάτου;
- Δεν μπορώ να του ξεφύγω...
- Τίνος είναι η φωνή που ακούς...
- ...και ποτέ δεν θα ξεφύγω!
- ...με κάθε σου αναπνοή;
Και σ"αυτό τον λαβύρινθο,
όπου η νύχτα είναι τυφλή,
- το Φάντασμα της 'Οπερας είναι εδώ:
- το Φάντασμα της 'Οπερας είναι εκεί:
- μες στο μυαλό μου.
- μες στο μυαλό σου.
Δεν υπάρχει Φάντασμα της 'Οπερας...
Ραούλ ήμουν εκεί,
στον δικό του
κόσμο ατέλειωτης νύχτας...
σ"ένα κόσμο όπου το φως της μέρας
μετατρέπεται σε σκοτεινιά...
Σκοτεινιά...
Ραούλ τον είδα!
Θα μπορέσω ποτέ
να ξεχάσω εκείνη την εικόνα;
Θα μπορέσω ποτέ να ξεφύγω
από εκείνο το πρόσωπο;
τόσο διαστρεβλωμένο,
τόσο παραμορφωμένο...
ήταν μετά βίας πρόσωπο,
μέσα σε κείνη τη σκοτεινιά...
Σκοτεινιά...
Μα η φωνή του γέμισε το πνεύμα μου
μ"έναν παράξενο, γλυκό ήχο...
εκείνη τη νύχτα το μυαλό μου
γέμισε μουσική...
Και μέσω της μουσικής
η ψυχή μου άρχισε να πετά!
Και άκουσα σαν να μην
είχα ξανακούσει ποτέ...
Αυτό που άκουσες ήταν ένα όνειρο
και τίποτε παραπάνω...
Κι όμως μες στα μάτια του...
υπήρχε όλη η θλίψη του κόσμου...
Κείνα τα μάτια που εκλιπαρούσαν,
μάτια που ταυτόχρονα
απειλούσαν και λάτρευαν...
Κριστίν...
Κριστίν...
Κριστίν...
Τέρμα τα λόγια για τη σκοτεινιά,
ξέχνα τους φόβους
μες στα μάτια του.
Εγώ είμαι εδώ,
τίποτε δεν μπορεί να σε βλάψει,
τα λόγια μου θα σε ζεστάνουν
και θα σε ηρεμήσουν.
’σε με να γίνω η ελευθερία σου,
άσε το φως της μέρας
να στεγνώσει τα δάκρυά σου.
Είμαι εδώ, μαζί σου...
πλάι σου...
να σε φυλάω και να σε οδηγώ...
Πες πως θα μ"αγαπάς κάθε στιγμή,
άλλαξέ μου μυαλά με λόγια
για το καλοκαίρι...
Πες πως με χρειάζεσαι κοντά σου,
τώρα και πάντα...
Υποσχέσου μου πως ό,τι
λες είναι αλήθεια...
Αυτό μόνο σου ζητώ...
’σε με να είμαι το καταφύγιό σου,
άσε με να είμαι το φως σου.
Είσαι ασφαλής,
κανείς δεν θα σε βρει,
έχεις αφήσει πίσω τους φόβους σου.
Το μόνο που θέλω είναι ελευθερία,
έναν κόσμο χωρίς άλλη νύχτα...
και σένα πάντα πλάι μου,
να με κρατάς και να με κρύβεις...
Τότε πες πως
θα μοιραστείς μαζί μου,
μιαν αγάπη, μια ζωή...
άσε με να σε βγάλω
από την μοναξιά σου...
Πες πως με χρειάζεσαι μαζί σου,
εδώ πλάι σου...
όπου κι αν πας,
άσε με να έλθω κι εγώ.
Κριστίν, αυτό μόνο σου ζητώ...
Πες πως θα μοιραστείς μαζί μου,
μιαν αγάπη, μια ζωή...
Πες το και θα σ"ακολουθήσω...
Μοιράσου μαζί μου κάθε μέρα,
κάθε νύχτα, κάθε πρωiιiνό...
- Πες πως μ"αγαπάς...
- Το ξέρεις ότι σ"αγαπώ...
Αγάπα με, αυτό μόνο σου ζητώ...
'Οπου κι αν πας,
άσε με να έλθω κι εγώ...
Αγάπα με...
αυτό μόνο σου ζητώ...
Πρέπει να φύγω,
θ"αναρωτιούνται που είμαι...
'Ελα μαζί μου Ραούλ!
Κριστίν, σ"αγαπώ!
Κάλεσε τα καλύτερά σου άλογα!
Περίμενέ με στην πόρτα!
Και σύντομα θα
βρίσκεσαι κοντά μου!
Θα με φυλάς και θα με οδηγείς...
Σου έδωσα τη μουσική μου...
έκανα το τραγούδι σου να πετάξει...
και τώρα...
να πως με ξεπλήρωσες:
μ"αρνήθηκες και με πρόδωσες...
'Ηταν καταδικασμένος
να σ"αγαπήσει,
όταν σ"άκουσε να τραγουδάς...
Κριστίν...
Πες πως θα μοιραστείς μαζί μου,
μιαν αγάπη, μια ζωή...
Πες το και θα σ"ακολουθήσω...
Μοιράσου μαζί μου κάθε μέρα,
κάθε νύχτα, κάθε πρωiιiνό...
Θα καταριέστε τη μέρα
που δεν κάνατε,
ό,τι σας ζήτησε
το Φάντασμα της 'Οπερας!
"Χορός Μεταμφιεσμένων"
- Κύριε Αντρέ!
- Κύριε Φέρμιν!
Αγαπητέ Αντρέ,
τι υπέροχο πάρτυ!
Ο πρόλογος μιας
καινούργιας χρονιάς!
- Τι βραδυά! 'Εχω εντυπωσιαστεί!
- Μα ό,τι μπορούμε κάνουμε...
Στην υγειά μας!
Μια πρόποση απ"όλη την πόλη,
Τι κρίμα που που το Φάντασμα
δεν μπόρεσε να έρθει!
Μασκαράτα!
Χάρτινα πρόσωπα παρελαύνουν!
Μασκαράτα! Κρύψε το πρόσωπό σου
να μην σε βρει ο κόσμος ποτέ!
Μασκαράτα!
Κάθε πρόσωπο, μια
διαφορετική σκιά!
Μασκαράτα! Κοίτα γύρω,
υπάρχει μιαν άλλη μάσκα πίσω σου!
Λάμψη από μωβ...
Πιτσιλιές καστανοκόκκινου...
Γελωτοποιός και βασιλιάς...
Δράκος και χήνα...
Πράσινο και μαύρο...
Βασίλισσα και ιερέας...
Σημάδια κόκκινου...
Πρόσωπο τέρατος...
Πρόσωπα! Πέρνα με την σειρά σου,
κάνε βόλτα με το καρουσέλ...
...σε μιαν απάνθρωπη διαδρομή...
Χρυσό μάτι... Γαλάζιος μηρός...
Η αλήθεια είναι ψέμματα...
Ποιός είναι ποιός...; Σουφρωμένα χείλη...
Στροβίλισμα τουαλέτας...
’σσος κούπα...
Πρόσωπο παλιάτσου...
Πρόσωπα... Πίνε μέχρι να πνιγείς...
στο φως... στον ήχο...
Αλλά ποιός αναγνωρίζει το πρόσωπο;
Μασκαράτα!
Μοχθηρό κίτρινο,
κόκκινο που στροβιλίζεται...
Μασκαράτα!
Ξαναγέμισε το ποτήρι σου,
άσε το θέαμα να σε αποσβολώσει!
Μασκαράτα!
Ματιές που καίνε,
πρόσωπα που γυρνούν...
Μασκαράτα!
Σταμάτα να δεις την
θάλασσα από χαμόγελα γύρω σου!
Μασκαράτα!
Σκιές που βράζουν,
κι ανασαίνουν ψέμματα!
Μασκαράτα!
Μπορείς να γελάσεις
κάθε φίλο που σε γνώρισε ποτέ!
Μασκαράτα!
Μοχθηροί σάτυροι,
διεισδυτικά μάτια..
Μασκαράτα!
Τρέχα και κρύψου, αλλά κάποιο
πρόσωπο θα σ"ακολουθήσει!
Τι νύχτα! Τι πλήθος!
Σε χαροποιεί! Σε κάνει περήφανο!
'Ολη η αφρόκρεμα! Μας παρακολουθούν
να τους παρακολουθούμε,
Τρείς μήνες! Ανακούφισης!
Απόλαυσης!
Ηλύσιας ειρήνης!
Μπορούμε επιτέλους ν"ανασάνουμε!
Τέρμα τα σημειώματα!
Τέρμα το Φάντασμα!
Στην υγειά μας! Μια πρόποση:
σε μια ευνοiιiκή χρονιά!
Στον καινούργιο πολυέλαιο!
Και μακάρι να μην χαθεί το μεγαλείο του!
- Τι ευλογημένη απαλλαγή!
- Και τι μασκαράτα!
Σκέψου το!
'Ενας μυστικός αρραβώνας!
Κοίτα! Η μελλοντική σου νύφη!
- Σκέψου το!
- Μα γιατί είναι μυστικό;
Τι έχουμε να κρύψουμε;
Μου υποσχέθηκες...
'Οχι Ραούλ σε παρακαλώ,
θα μας δούνε...
’σε τους να δούν!
Είναι αρραβώνας... όχι έγκλημα!
Κριστίν τι φοβάσαι;
- Ας μην το συζητήσουμε.
- Ας μην το συζητήσουμε.
Σε παρακαλώ προσποιήσου...
θα καταλάβεις... με τον καιρό...
Μασκαράτα!
Χάρτινα πρόσωπα παρελαύνουν!
Μασκαράτα!
Κρύψε το πρόσωπό σου
να μην σε βρει ο κόσμος ποτέ!
Μασκαράτα!
Κάθε πρόσωπο μια διαφορετική σκιά!
Μασκαράτα!
Κοίτα γύρω,
υπάρχει μιαν άλλη μάσκα πίσω σου!
Μασκαράτα!
Ματιές που καίνε,
πρόσωπα που γυρνούν...
Μασκαράτα!
Σταμάτα να δεις την
θάλασσα από χαμόγελα γύρω σου!
Μασκαράτα!
Μοχθηρό κίτρινο,
κόκκινο που στροβιλίζεται...
Μασκαράτα!
Ξαναγέμισε το ποτήρι σου,
άσε το θέαμα να σε αποσβολώσει...
Γιατί είστε τόσο σιωπηλοί,
καλοί μου κύριοι;
Νομίσατε πως σας
εγκατέλειψα για πάντα;
Σας έλειψα καλοί μου κύριοι;
Σας έγραψα μιαν όπερα!
Εδώ σας φέρνω τις
τελειωμένες παρτιτούρες,
"Ο Δον Ζουάν Θριαμβευτής"!
Τους θερμότερους
χαιρετισμούς μου σε όλους σας!
Μερικές οδηγίες, λίγο
πριν ξεκινήσουν οι πρόβες:
Η Καρλόπα πρέπει
να διδαχθεί ηθοποιiιiα,
όχι να κάνει το συνηθισμένο της
κορδωτό σουλάτσο πάνω στην σκηνή.
Ο Δον Ζουάν μας
πρέπει να χάσει βάρος...
Δεν είναι υγιές για ένα άνδρα της
ηλικίας του Πιάντζι.
Και οι διευθυντές μου
πρέπει να μάθουν,
πως η θέση τους είναι σε γραφείο!
Κι όχι στις τέχνες.
'Οσο για την σταρ μας...
την δις Κριστίν Νταέ...
Αναμφισβήτητα θα κάνει
ό,τι καλύτερο,
πραγματικά έχει καλή φωνή.
Γνωρίζει όμως,
πως αν θέλει να διαπρέψει,
έχει πολλά ακόμη να μάθει...
Αν η αλλαζονεία της επιτρέψει
να επιστρέψει σε μένα...
τον δάσκαλό της...
τον δάσκαλό της...
Η αλυσίδα σου είναι ακόμη δική μου!
Μου ανήκεις!
Κυρία Ζιρί περιμένετε...
Παρακαλώ κύριε,
δεν ξέρω παραπάνω από άλλους...
- Αυτό δεν είναι αλήθεια!
- Κύριε μην ρωτάτε!
- 'Εχουν γίνει πολλά ατυχήματα...
- Ατυχήματα;
Σας παρακαλώ κυρία Ζιρί...
Για χάρη όλων μας...
Πολύ καλά.
Συνέβη πριν πολλά χρόνια.
Υπήρχε ένας περιπλανώμενος
θίασος στην πόλη...
...Τσιγγάνοι.
'Ημουν πολύ νέα.
Μελετούσα για να γίνω μπαλαρίνα.
Μια από τις πολλές...
...που ζούσαν στους κοιτώνες
της όπερας.
Ελάτε! Ελάτε μέσα!
Ελάτε να δείτε
το Παιδί του Διαβόλου!
Ιδού το Παιδί του Διαβόλου!
Το Παιδί του Διαβόλου...
- Δολοφόνε! Δολοφόνε!
- Προς τα που πήγε;
Τον έκρυψα από τον κόσμο
και την απανθρωπιά του.
Δεν έμαθε άλλου είδους
ζωή από τότε,
εκτός από αυτή την 'Οπερα.
'Ηταν η παιδική του χαρά και...
τώρα ο δημιουργικός χώρος
της τέχνης του.
Είναι αρχιτέκτονας
και σχεδιαστής...
Είναι ιδιοφυiιiα!
Είναι συνθέτης και μάγος!
- Ιδιοφυiιiα κύριε...
- Προφανώς όμως κυρία Ζιρί...
η ιδιοφυiιiα μετετράπη σε τρέλα.
- Που πάμε κυρία;
- Στο νεκροταφείο.
Στον τάφο του πατέρα μου
παρακαλώ.
- Που πήγαν;
- Στο νεκροταφείο.
Στον ύπνο μου τραγούδησε,
ήρθε στα όνειρά μου...
αυτή η φωνή που με καλεί,
και λέει το όνομά μου...
Η μικρή Λότε σκέφτηκε
τα πάντα και τίποτα.
Ο πατέρας της της υποσχέθηκε πως θα
της έστελνε τον ’γγελο της Μουσικής...
Ο πατέρας της, της υποσχέθηκε...
Ο πατέρας της, της υποσχέθηκε...
'Ησουν κάποτε...
η μοναδική μου συντροφιά...
'Ησουν ό,τι είχε σημασία...
'Ησουν κάποτε...
φίλος και πάτερας μου...
Μετά ο κόσμος μου κατέρρευσε...
Εύχομαι να"σουν με
κάποιον τρόπο πάλι εδώ...
Εύχομαι να"σουν με
κάποιον τρόπο κοντά...
Κάποιες φορές έμοιαζε πως
αν απλώς το ονειρευόμουν,
με κάποιο τρόπο θα
βρισκόσουν εδώ...
Εύχομαι να μπορούσα να
ξανακούσω την φωνή σου...
αν και ξέρω πως δεν
θα την ξανακούσω...
Το να σ"ονειρεύομαι
δεν με βοηθάει να κάνω,
όσα ονειρεύτηκες
ότι μπορούσα να κάνω...
Προσπερνώντας καμπάνες
και αγάλματα αγγέλων,
πόσο παγωμένα κι επιβλητικά,
μοιάζουν για σένα...
οι λάθος σύντροφοι.
Εσύ ήσουν ζεστός και ευγενικός...
Τόσα χρόνια
ν"αντιστέκομαι στα δάκρυα...
Γιατί δεν μπορεί να
πεθάνει το παρελθόν;
Εύχομαι να"σουν με
κάποιον τρόπο πάλι εδώ...
Γνωρίζοντας πως πρέπει
να πούμε αντίο...
Προσπαθώ να συγχωρήσω,
μάθε με να ζω...
Δώσε μου την δύναμη
να προσπαθήσω...
'Οχι άλλες αναμνήσεις,
όχι άλλα βουβά δάκρυα...
'Οχι άλλες κλεφτές ματιές στα
χαμένα χρόνια που πέρασαν...
Βοήθησέ με να πω αντίο...
Βοήθησέ με να πω...
...αντίο...
Περιπλανώμενο παιδί...
τόσο χαμένο... τόσο αβοήθητο...
που λαχταράς την καθοδήγησή μου...
’γγελος ή πατέρας...
φίλος ή φάντασμα...;
- Ποιός είναι κει και με κοιτάζει;
- Ξέχασες τον άγγελό σου;
’γγελε μίλα...
τι ατέλειωτη λαχτάρα...
αντηχεί σ"αυτό τον ψίθυρο!
Πολύ καιρό περιπλανιόσουν
στον χειμώνα,
μακρυά από την πατρική μου ματιά...
- Το μυαλό μου σε μάχεται μανιασμένα...
- Αντιστέκεσαι, κι όμως η ψυχή σου υπακούει...
...στον ’γγελο της Μουσικής!
- Μ"αρνήθηκες...
- Σ"αρνήθηκα...
γυρίζοντας την πλάτη
στην αληθινή ομορφιά!
’γγελε της Μουσικής!
Μην μ"αποφεύγεις!
- 'Ελα στον παράξενό σου άγγελο...
- 'Ελα σε μένα παράξενε άγγελε...
Είμαι ο δικός σου
’γγελος της Μουσικής...
- 'Ελα σε μένα ’γγελε της Μουσικής...
- 'Οχι Κριστίν περίμενε!
Περίμενε!
- Ραούλ!
- 'Ο,τι κι αν πιστεύεις...
...αυτός ο άνδρας... αυτό το πράγμα...
δεν είναι ο πατέρας σου!
'Οχι Ραούλ!
'Οχι...
'Οχι έτσι...
Τώρα... ξεκινά πόλεμος
εναντίον και των δυό σας.
'Ημασταν όλοι μας τυφλοί.
Κι όμως η απάντηση
μας κοιτά κατάματα.
Αυτή ίσως να είναι η ευκαιρία να
παγιδέψουμε τον έξυπνο φίλο μας...
Ακούμε! Συνεχίστε!
Θα παίξουμε το παιχνίδι του,
θ"ανεβάσουμε το έργο του,
αλλά να θυμάστε ότι
εμείς κρατάμε τον άσσο...
Διότι, αν η δις Νταέ
τραγουδήσει,
αυτός θα παρευρεθεί οπωσδήποτε...
- Σίγουρα οι πόρτες είναι αμπαρωμένες...
- Σίγουρα θα υπάρχει αστυνομία...
Σίγουρα να είναι οπλισμένοι...
Μόλις πέσει η αυλαία,
η βασιλεία του θα τελειώσει!
Ραούλ φοβάμαι...
Μην μ"αναγκάζεις να το κάνω.
Ραούλ με τρομάζει.
Μην μ"αναγκάζεις να υποστώ
αυτή τη δοκιμασία με τη φωτιά.
Θα με πάρει... το ξέρω...
Θα χωριστούμε για πάντα...
δεν θα με αφήσει να φύγω...
Αυτό που ονειρευόμουν κάποτε...
τώρα το τρέμω...
Αν με βρει εκείνος,
δεν θα τελειώσει ποτέ...
Και θα βρίσκεται πάντα εκεί,
τραγουδώντας
τραγούδια μέσα στο κεφάλι μου...
θα βρίσκεται πάντα εκεί,
τραγουδώντας
τραγούδια μέσα στο κεφάλι μου...
Είπες και μόνη σου,
πως είναι απλώς ένας άνδρας...
'Ομως όσο ζει,
θα μας στοιχειώνει
ώσπου να πεθάνουμε...
Διεστραμμένος με κάθε τρόπο,
τι απάντηση να δώσω;
Πρέπει να ρισκάρω τη ζωή μου,
για να κερδίσω την ευκαιρία να ζήσω;
Μπορώ να προδώσω τον άνδρα
που κάποτε ενέπνεε την φωνή μου;
Να γίνω το θήραμά του;
'Εχω άλλη επιλογή;
Σκοτώνει δίχως σκέψη,
δολοφονεί ό,τι είναι καλό...
το ξέρω πως δεν μπορώ ν"αρνηθώ,
κι όμως, εύχομαι να μπορούσα...
Θεέ, αν συμφωνήσω
τι φρίκη με περιμένει,
σ"αυτή την όπερα
του Φαντάσματος;
Κριστίν, Κριστίν...
μην νομίζεις πως δεν νοιάζομαι...
αλλά κάθε ελπίδα και κάθε προσευχή
βασίζονται σε σένα τώρα...
Θα οριστεί η τύχη μου απόψε.
Σιχαίνομαι να λιγοστεύω
την διασκέδαση,
αλλά το αστείο πάλιωσε...
Αφήστε το κοινό να περάσει...
Ας ξεκινήσει η όπερά μου!
"Δον Ζουάν"
Εδώ ο άρχοντας υπηρετεί
τον πληβείο,
εδώ ο αφέντης παίρνει το κρέας του!
Εδώ ο θυσιαστήριος αμνός,
ξεστομίζει μια κραυγή
απελπισίας!
Φτωχή νεαρή κόρη!
Για την ευχαρίστηση της
γλώσσας σου από τα κλεμμένα γλυκά,
θα πρέπει να πληρώσεις το τίμημα,
τυλιγμένη στο σάβανο!
Σερβίρετε το γεύμα
...και την κόρη!
Υπηρετείστε τον αφέντη ώστε,
όταν τα τραπέζια, τα σχέδια
και οι κόρες έχουν στρωθεί,
ο Δον Ζουάν να θριαμβεύσει,
γι"αλλη μια φορά!
Πασαρίνο, πιστέ μου φίλε,
πες άλλη μια φορά το σχέδιο.
Ο νεαρός καλεσμένος σου
νομίζει πως είμαι εσύ,
Εγώ ο αφέντης,
εσύ ο άνθρωπος.
'Οταν βρεθήκατε
φορούσες τον μανδύα μου,
δεν μπορεί να είδε
εκείνη το πρόσωπό σου.
Νομίζει πως δειπνεί μαζί μου,
στην δανεική θέση του αφέντη της!
Κρυφά, θα σαρκάζουμε και θα πίνουμε,
κλέβοντας ό,τι, πραγματικά,
είναι δικό μου.
'Οταν είναι αργά και η συστολή
αρχίσει να χάνεται με το κρασί...
θα γυρίσεις σπίτι! Θα κάνω την φωνή σου
και θα βροντήξεις μανιασμένα την πόρτα!
Θα πω: "έλα, κρύψου μαζί μου! Που
άραγε; Μα βεβαίως στο δωμάτιό μου!"
Η φτωχή, δεν έχει καμμιά ελπίδα!
Ορίστε το καπέλο,
ο μανδύας και το σπαθί μου.
Η κατάκτηση είναι σίγουρη...
αν δεν ξεχαστώ και γελάσω...!
Τίποτε άλλο στο κεφάλι της,
παρά χαρούμενες σκέψεις!
Τίποτε άλλο στην καρδιά της,
παρά όνειρα αγάπης!
Αφέντη;
Πασαρίνο...
Φύγε, η παγίδα έχει στηθεί,
και αναμένει το θήραμά της...
'Ηλθες εδώ...
κυνηγώντας την
βαθύτερή σου παρόρμηση,
κυνηγώντας εκείνη σου την ευχή,
που ως τώρα ήταν σιωπηλή...
Σιωπηλή...
Σ"έφερα,
ώστε τα πάθη μας
να καούν και να ενωθούν...
μες στο μυαλό σου έχεις
ήδη ενδώσει σε μένα,
εγκαταλείποντας κάθε άμυνα,
έχεις ενδώσει σε μένα ολοκληρωτικά!
Τώρα είσαι εδώ μαζί μου:
χωρίς δεύτερη σκέψη...
αποφάσισες...
Αποφάσισες...
Πέρα από το σημείο του γυρισμού,
χωρίς ματιές πίσω...
ό,τι παιχνίδια παίξαμε
ως τώρα τελείωσαν...
Ξεπέρασες κάθε σκέψη
με "αν" ή "όταν",
δεν ωφελεί ν"αντιστέκεσαι...
Εγκατέλειψε κάθε σκέψη και
άσε το όνειρο να"ρθει...
Ποιά λυσσαλέα φωτιά θα
πλημμυρίσει την ψυχή;
Ποιά πλούσια επιθυμία θα
ξεκλειδώσει την πόρτα της;
Ποιά γλυκειά αποπλάνηση
βρίσκεται εμπρός μας;
Περνώντας το σημείο του γυρισμού,
το τελευταίο κατώφλι...
τι ζεστά,
ανείπωτα μυστικά θα μάθουμε;
Πέρα από το σημείο του γυρισμού...
Με έφερες...
σε κείνο το σημείο,
όπου οι λέξεις στερεύουν,
σε κείνη τη στιγμή που ο λόγος
εξαφανίζεται στην σιωπή...
Σιωπή...
'Ηλθα εδώ,
χωρίς να γνωρίζω γιατί...
μες στο μυαλό μου έχω ήδη
ονειρευτεί τα κορμιά μας,
να πλέκονται ανυπεράσπιστα
και σιωπηλά.
και τώρα βρίσκομαι εδώ μαζί σου,
χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το αποφάσισα...
Αποφάσισα...
Πέρα από το σημείο του γυρισμού,
δεν υπάρχει επιστροφή τώρα,
το δικό μας παιχνίδι του πάθους,
τώρα επιτέλους ξεκίνησε...
Πέρα από κάθε σκέψη
σωστού ή λάθους,
μια τελευταία ερώτηση:
πόσο ακόμη πρέπει οι δυό μας
να περιμένουμε, πριν να γίνουμε ένα;
Πότε το αίμα θ"αρχίσει να τρέχει
ανθίζοντας τον κοιμισμένο ανθό;
Πότε οι φλόγες επιτέλους
θα μας κατασπαράξουν;
Πέρα από το σημείο του γυρισμού,
το τελευταίο κατώφλι,
η γέφυρα διασχίστηκε,
οπότε στάσου και
δες την να καίγεται...
Περάσαμε...
το σημείο του γυρισμού...
Πες πως θα μοιραστείς μαζί μου...
μιαν αγάπη, μια ζωή...
Οδήγησέ με,
σώσε με από τη μοναξιά μου...
Πες πως με θες μαζί σου,
εδώ πλάι σου,
'Οπου κι αν πας,
άσε με να έλθω κι εγώ...
Κριστίν...
...αυτό μόνο σου ζητώ...
Φύγετε!!
Ουμπάλντο!
Αγάπη μου!
Θεέ μου! Καταστραφήκαμε Αντρέ!
Καταστραφήκαμε!
Που την πήγε;
Ελάτε μαζί μου κύριε!
Θα σας πάω σε κείνον.
Αλλά να θυμάστε: να κρατάτε το
χέρι σας στο ύψος των ματιών σας!
- Θα έρθω μαζί σας.
- 'Οχι Μεγκ! Εσύ να μείνεις εδώ!
Ελάτε μαζί μου κύριε!
Κάντε ό,τι σας λέω.
'Οχι!
Κάτω άλλη μια φορά, στα μπουντρούμια
της μαύρης μου απελπισίας!
Κάτω βουτάμε βαθιά στη
φυλακή του μυαλού μου!
Κάτω σε κείνο το μονοπάτι
μες στη σκοτεινιά...
βαθύ σαν την κόλαση!
Γιατί, αναρωτιέσαι, ήμουν φυλακισμένος και
αλυσσοδεμένος σ"αυτό το κρύο και θλιβερό μέρος;
'Οχι για κάποια θανάσιμη αμαρτία, αλλά για την
μοχθηρία του αποτροπιαστικού μου προσώπου!
Εντοπίστε αυτό τον δολοφόνο!
Πρέπει να βρεθεί!
Εντοπίστε αυτό τον δολοφόνο!
Πρέπει να βρεθεί!
Κατατρεγμένος απ"όλους!
Συναντώντας παντού το μίσος!
Ούτε μια καλή κουβέντα από κανένα!
Συμπόνοια πουθενά!
Κριστίν...
Γιατί;!
Γιατί;!!
- Το χέρι σας στο ύψος των ματιών σας!
- ... στο ύψος των ματιών...
Ως εδώ τολμώ να πάω.
Σας ευχαριστώ.
Χόρτασες επιτέλους την
επιθυμία σου για αίμα;
Θα γίνω εγώ τωρα θύμα της
επιθυμίας σου για σάρκα;
Αυτή η μοίρα... που με καταδικάζει
να κυλιέμαι στο αίμα,
μου έχει επίσης αρνηθεί
τις χαρές της σάρκας...
Αυτό το πρόσωπο... η μόλυνση,
που δηλητηριάζει την αγάπη μας...
Αυτό το πρόσωπο... που κέρδισε τον
τρόμο και την απέχθεια της μάνας...
Μια μάσκα...
το πρώτο μου σκληρόκαρδο ρούχο...
Ο οίκτος έρχεται πολύ αργά...
γύρνα και αντίκρυσε τη μοίρα σου:
μιαν αιωνιότητα μ"αυτό...!
μπροστά στα μάτια σου.
Αυτό το στοιχειωμένο πρόσωπο,
δεν κρύβει πια τρόμο για μένα...
Μες στην ψυχή σου βρίσκεται
η αληθινή παραμόρφωση...
Περίμενε! Νομίζω αγαπητή μου,
πως έχουμε έναν καλεσμένο!
- Κύριε...
- Ραούλ!
αυτή πραγματικά είναι
απαράμιλλη ευχαρίστηση!
'Ελπιζα πως θα ερχόσασταν.
Και τώρα η ευχή μου
πραγματοποιείται!
- Πραγματικά μου φτιάξατε τη νύχτα!
- ’σε με να φύγω.
Ελευθέρωσέ την! Κάνε ό,τι θες,
αλλά ελευθέρωσέ την!
- Δεν έχεις καθόλου οίκτο;
- Ο εραστής σου κάνει παθιασμένη έκκληση!
- Σε παρακαλώ Ραούλ είν"ανώφελο!
- Την αγαπώ! Δεν σημαίνει τίποτα;
Την αγαπώ! Δείξε λίγη συμπόνοια!
Ο κόσμος δεν έδειξε
ίχνος συμπόνοιας σε μένα!
Κριστίν... Κριστίν...
’σε με να την δω...
Παρακαλώ κύριε...
Κύριε, σας καλωσορίζω!
Νόμισες πως θα την βλάψω;
Γιατί να την κάνω να πληρώσει,
για τις δικές σου αμαρτίες;
Φώναξε τα καλύτερά σου άλογα τώρα!
Σήκωσε το χέρι σου στο
ύψος των ματιών σου!
Τίποτα δεν σε σώζει τώρα,
εκτός ίσως από την Κριστίν...
’ρχισε μια νέα ζωή μαζί μου,
εξαγόρασε την ελευθερία του
με την αγάπη σου!
Αρνήσου με και θα στείλεις
τον εραστή σου στον θάνατο!
Αυτή είναι η επιλογή! Αυτό
είναι το σημείο χωρίς γυρισμό!
Τα δάκρυα που ίσως να"χυσα,
για την σκοτεινή σου μοίρα,
πλέον πάγωσαν κι έγιναν
δάκρυα μίσους!
Κριστίν, συγχώρεσέ με,
σε παρακαλώ συγχώρεσέ με...
- Τα έκανα όλα για σένα και για το τίποτα...
- Αντίο έκπτωτο είδωλό μου και ψεύτικε φίλε μου...
Πολύ αργά για να γυρίσεις πίσω,
πολύ αργά για άχρηστο οίκτο!
- Πες πως μ"αγαπάς κι ας τελειώσει η ζωή μου...
- Τέλειωσαν οι κραυγές βοήθειας...
- ...δεν ωφελεί ν"αντιστέκεσαι.
- Επειδή ό,τι και να διαλέξεις...
- δεν μπορείς να κερδίσεις...
- εκείνος κερδίζει...
Οπότε τελειώνεις
τις μέρες σου μαζί μου,
ή στέλνεις αυτόν στον τάφο;
Γιατί την βάζεις να σου πει
ψέμματα για να με σώσει;
- ’γγελε της Μουσικής...
- Πέρα από το σημείο του γυρισμού...
- Για το Θεό, Κριστίν πες όχι!
- ...γιατί αυτό το μαρτύριο;
- ...το τελευταίο κατώφλι...
- Μην πετάς την ζωή σου για χάρη μου!
-...πότε θα λογικευτείς;
- Η ζωή του είναι τώρα το τρόπαιο
που πρέπει να κερδίσεις!
Πάλεψα τόσο σκληρά
για να σ"ελευθερώσω...
- Πέρασες το σημείο του γυρισμού...
- ’γγελε της Μουσικής...
...μ"εξαπάτησες.
Σου έδωσα το μυαλό μου τυφλά...
Δοκιμάζεις την υπομονή μου.
Κάνε την εκλογή σου!
Αξιολύπητο πλάσμα του σκότους...
τι είδους ζωή γνώρισες...;
Ο Θεός να μου δώσει
κουράγιο να σου δείξω...
...ότι δεν είσαι μόνος!
Εντοπίστε τον δολοφόνο!
Πρέπει να βρεθεί!
Πάρτην! Ξεχάστε με!
Ξεχάστε τα όλα αυτά!
Κυνηγήστε αυτό το ζώο,
που τρέχει να κρυφτεί!
Αφήστε με ήσυχο!
Ξεχάστε ό,τι είδατε!
Φύγετε τώρα!
Μην τους αφήσετε να σας βρουν!
Πάρτε τη βάρκα. Ορκιστείτε να
μην πείτε ποτέ τι είδατε...
...το μυστικό που γνωρίζετε,
του αγγέλου στην κόλαση!
- Το Φάντασμα της 'Οπερας είναι κει...
- Φύγετε! Τώρα!
Φύγετε τώρα κι αφήστε με!
Μασκαράτα!
Χάρτινα πρόσωπα
παρευλαύνουν!
Μασκαράτα...
Κρύψε το πρόσωπό σου για να μην
σε βρει ποτέ ο κόσμος...
Κριστίν σ"αγαπώ...
Πες πως θα μοιραστείς μαζί μου,
μιαν αγάπη, μια ζωή...
Πες το και θα σ"ακολουθήσω...
Μοιράσου μαζί μου κάθε μέρα,
κάθε νύχτα, κάθε πρωiιiνό...
Μόνο εσύ μπορείς ν"άπογειώσεις
το τραγούδι μου...
Τελείωσε πια,
η μουσική της νύχτας!
Κόμησσα Ντε Σανί
Πολυαγαπημένη Σύζυγος και Μητέρα
ΚΡΙΣΤΙΝ
1854-1917