Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Barbara Athanasakou Επιμέλεια: Lucas Kaimaras
Γεια σας. Σήμερα θα σας μιλήσω για το γέλιο,
και θέλω να ξεκινήσω με την πρώτη φορά που θυμάμαι να αντιλαμβάνομαι το γέλιο.
Αυτό συνέβη όταν ήμουν μικρή, περίπου έξι χρονών.
Είδα τους γονείς μου να κάνουν κάτι ασυνήθιστο,
να γελάνε.
Γελούσαν πάρα πολύ δυνατά.
Είχαν πέσει στο πάτωμα από τα γέλια.
Φώναζαν από τα γέλια.
Δεν ήξερα γιατί γελούσαν, αλλά ήθελα να συμμετέχω κι εγώ.
Ήθελα να πάρω μέρος κι εγώ σε αυτό,
και έκατσα σε μια άκρη γελώντας: «Χου, χου» (Γέλια)
Τελικά, ο λόγος για τον οποίο γελούσαν,
ήταν ένα δημοφιλές τραγούδι της εποχής
το οποίο βασιζόταν σε ταμπέλες σε τουαλέτες τραίνων
που έλεγαν τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις
στις τουαλέτες των τραίνων.
Και μην ξεχνάτε ότι οι Άγγλοι,
έχουμε μια τρομερά λεπτή αίσθηση του χιούμορ.
(Γέλια)
Εκείνη τη στιγμή, όμως, δεν έβλεπα το αστείο.
Με ενδιέφερε μόνο το γέλιο,
και τώρα, ως νευροεπιστήμονας με ενδιαφέρει ξανά.
Και είναι πραγματικά ένα παράξενο πράγμα.
Τώρα θα σας παίξω μόνο μερικά παραδείγματα
αληθινών ανθρώπων να γελάνε,
και θέλω να σκεφτείτε τον ήχο που κάνουν
πόσο παράξενος μπορεί να γίνει,
και πόσο πρωτόγονος ήχος είναι το γέλιο.
Μοιάζει περισσότερο με κραυγή ζώου παρά με ομιλία.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε κάποια γέλια για σας. Το πρώτο είναι αρκετά κεφάτο.
(ηχητικό μήνυμα: Γέλιο)
Ο επόμενος άντρας χρειάζεται να αναπνεύσει.
Σε κάποιο σημείο σκέφτομαι:
Φίλε, πρέπει να πάρεις λίγο αέρα,
γιατί ακούγεται σαν να εκπνέει μόνο.
(Ηχητικό μήνυμα: Γέλιο)
Δεν το έχουμε επεξεργαστεί· είναι ο ίδιος.
(Ηχητικό μήνυμα: Γέλιο) (Γέλια)
Και τέλος έχουμε μια γυναίκα που γελάει.
Το γέλιο μας κάνει να παράγουμε αρκετά παράξενους ήχους.
(Ηχητικό μήνυμα: Γέλιο)
Βασικά λέει στα γαλλικά, «Ω Θεέ μου, τι είναι αυτό;» .
Και θα συμφωνήσουμε μαζί της. Δεν έχω ιδέα.
Για να καταλάβουμε το γέλιο, πρέπει να κοιτάξουμε ένα σημείο του σώματος
όπου ψυχολόγοι και νευροεπιστήμονες δεν αφιερώνουν συνήθως πολύ χρόνο,
δηλαδή τον θώρακα,
κι ενώ δεν φαίνεται τρομερά συναρπαστικό,
βασικά χρησιμοποιείτε τον θώρακα σας συνέχεια.
Αυτό που κάνετε όλοι αυτήν τη στιγμή με το θώρακα σας,
και μην σταματήσετε, είναι να αναπνέετε.
Χρησιμοποιείτε τους μυς ανάμεσα στα πλευρά.
για να εισπνεύσετε και να εκπνεύσετε
διαστέλλοντας και συστέλλοντας τον θώρακα
κι αν έβαζα μια ταινία γύρω
από το στήθος σας κι απλά παρατηρήσω την κίνηση,
βλέπουμε μια ήπια κολποειδή κίνηση, αυτό είναι η αναπνοή.
Όλοι το κάνετε. Μην σταματήσετε.
Μόλις αρχίζετε να μιλάτε,
χρησιμοποιείτε την αναπνοή σας τελείως διαφορετικά.
Τώρα λοιπόν βλέπετε κάτι που μοιάζει περισσότερο έτσι.
Στην ομιλία, οι κινήσεις του θώρακα είναι πολύ λεπτές.
ώστε να σπρώχνετε τον αέρα έξω
και είμαστε τα μόνα ζώα που το κάνουν.
Και έτσι μπορούμε και μιλάμε.
Ο θανάσιμος εχθρός της ομιλίας και της αναπνοής είναι το γέλιο.
Γιατί αυτό που συμβαίνει όταν γελάς
είναι πως οι ίδιοι μύες αρχίζουν να συστέλλονται ρυθμικά
κι έχουμε αυτή τη χαρακτηριστική επαναληπτική κίνηση
που απλά σπρώχνει τον αέρα προς τα έξω.
Είναι ο βασικός τρόπος παραγωγής ενός ήχου.
Αν ποδοπατούσατε κάποιον θα βλέπαμε το ίδιο αποτέλεσμα
Απλά ζουλάτε τον αέρα προς τα έξω,
και κάθε μια από τις συστολές -- Χα! δίνει έναν ήχο.
Και όταν ξεκινάνε οι συσπάσεις, εμφανίζονται αυτοί οι σπασμοί,
και τότε συμβαίνουν αυτοί -- (ξεφυσάει) οι ήχοι.
Είμαι υπέροχη σε αυτό.
(Γέλια)
Όσον αφορά στην επιστήμη του γέλιου δεν γνωρίζουμε πολλά
αλλά απ' ότι φαίνεται σχεδόν όλα όσα νομίζουμε πως ξέρουμε
σχετικά με το γέλιο είναι λάθος.
Δεν είναι σπάνιο να ακούσουμε κάποιον να λέει
πως οι άνθρωποι είναι τα μόνα ζώα που γελάνε.
Ο Νίτσε πίστευε πως μόνο οι άνθρωποι γελάνε.
Όμως, μπορείς να συναντήσεις το γέλιο και σε άλλα θηλαστικά.
Έχει παρατηρηθεί και περιγραφεί σε πρωτεύοντα θηλαστικά,
αλλά επίσης και σε αρουραίους,
και όπου κι αν το συναντήσεις -σε ανθρώπους, πρωτεύοντα, αρουραίους-
συνδέεται με πράγματα όπως το γαργαλητό.
Είναι το ίδιο και για τους ανθρώπους.
Συνδέεται με το παιχνίδι, και όλα τα θηλαστικά παίζουν.
Και όπου κι αν το συναντήσεις, συνδέεται με αλληλεπιδράσεις.
Ο Ρόμπερτ Πρόβαϊν, που έχει δουλέψει πολύ με αυτό,
παρατήρησε ότι είναι 30 φορές πιο πιθανό να γελάσεις
αν είσαι μαζί με κάποιον άλλο από όταν είσαι μόνος σου,
και ότι συναντάς περισσότερο γέλιο
σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις όπως η συζήτηση.
Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, «Πότε γελάς;»
θα μιλήσουν για κωμωδίες, για χιούμορ, για ανέκδοτα.
Αν παρατηρήσεις πότε γελάνε, γελάνε μαζί με τους φίλους τους.
Γιατί όταν γελάμε μαζί με άλλους, σπάνια γελάμε με τα ανέκδοτα.
Γελάτε για να δείξετε στους άλλους ότι τους καταλαβαίνετε,
ότι συμφωνείτε μαζί τους, ότι είστε μέρος της ίδιας ομάδας,
για να δείξετε ότι τους συμπαθείτε,
ίσως και να τους αγαπάτε.
Τα κάνετε όλα αυτά την ίδια στιγμή που τους μιλάτε,
και το γέλιο κάνει όλη την συναισθηματική δουλειά για εσάς.
Κάτι που παρατήρησε ο Ρόμπερτ Πρόβαϊν, όπως μπορείτε να δείτε εδώ,
ο λόγος που γελάσαμε με εκείνα τα αστεία γέλια στην αρχή
και που εγώ γέλαγα όταν είδα τους γονείς μου να γελάνε,
είναι πως είναι ένα απίστευτα μεταδοτικό φαινόμενο.
Μπορείς να κολλήσεις γέλιο από κάποιον άλλο,
και είναι πιο πιθανό όταν ξέρεις τον άλλο.
Άρα ρυθμίζεται από την κοινωνική περίσταση.
Πρέπει να παραμερίσετε το χιούμορ
και να σκεφτείτε την κοινωνική σημασία του γέλιου
γιατί εκεί βρίσκεται η απαρχή του.
Κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, είναι τα διαφορετικά είδη γέλιου.
Υπάρχουν νευροβιολογικές ενδείξεις για το πώς οι άνθρωποι παράγουν ήχο
πράγμα που υποδηλώνει πως πιθανόν υπάρχουν δύο είδη γέλιου.
Πιθανόν λοιπόν, στην νευροβιολογία το ασυγκράτητο, ακούσιο γέλιο,
όπως αυτό των γονιών μου για ένα χαζό τραγούδι,
να έχει διαφορετική βάση από το ευγενικό, κοινωνικό γέλιο,
το οποίο δεν είναι φριχτό
αλλά είναι μέρος της επικοινωνιακής πράξης της συναναστροφής ενός ανθρώπου μαζί σας.
Επιλέγουν να το κάνουν.
Κατά την εξέλιξη, αναπτύξαμε δύο τρόπους παραγωγής ήχου.
Η ακούσια παραγωγή ήχου, ανήκει σε ένα παλαιότερο σύστημα
από τις εκούσιες, όπως η ομιλία που παράγω τώρα.
Επομένως το γέλιο ίσως να έχει δύο διαφορετικές προελεύσεις.
Επομένως, το μελέτησα πιο διεξοδικά.
Για να το κάνω έπρεπε να ηχογραφήσουμε ανθρώπους να γελάνε,
και έπρεπε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γελάσουν,
και καταφέραμε οι ίδιοι άνθρωποι να παράγουν ένα πιο ψεύτικο γέλιο.
Όπως όταν ένας φίλος λέει ένα ανέκδοτο,
και γελάτε επειδή είναι φίλος σας και όχι μόνο εξαιτίας του ανέκδοτου.
Θα σας παίξω μερικά από αυτά.
Θέλω να μου πείτε αν είναι αληθινό γέλιο ή το θεωρείτε προσποιητό.
Άρα είναι αυτό εκούσιο ή ακούσιο γέλιο;
(Ηχητικό Μήνυμα: Γέλια)
Πως σας ακούγεται αυτό;
Κοινό: Προσποιητό. ΣΣ: Προσποιητό, έτσι;
Και αυτό;
(Ηχητικό Μήνυμα: Γέλια)
(Γέλια)
Είμαι η καλύτερη.
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Όχι και τόσο.
Αυτό ήταν ασυγκράτητο γέλιο,
το οποίο κατέγραψαν όσο εγώ έβλεπα
μια φίλη μου να ακούει κάτι για το οποίο ήξερα ότι ήθελε να γελάσει
και απλά ξεκίνησα να κάνω έτσι.
Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν
την διαφορά ανάμεσα στο αληθινό και το ψεύτικο γέλιο.
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα για εμάς.
Περιέργως, κάτι παρόμοιο κάνουν και οι χιμπατζήδες.
Οι χιμπατζήδες γελάνε διαφορετικά όταν τους γαργαλάνε
απ' όταν παίζουν μεταξύ τους,
και βλέπουμε κάτι τέτοιο εδώ, το ακούσιο γέλιο,
είναι διαφορετικό από το κοινωνικό γέλιο.
Είναι ακουστικώς πολύ διαφορετικά.
Το αληθινό διαρκεί περισσότερο κι είναι σε υψηλότερο τόνο.
Όταν αρχίζεις να γελάς δυνατά,
ζουλάς τον αέρα έξω από τα πνευμόνια σου
με μεγαλύτερη πίεση από όση θα μπορούσες να κάνεις εκούσια.
Π.χ. εγώ δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω σε τόσο υψηλό τόνο.
Επίσης, οι συσπάσεις και οι περίεργοι σαν σφύριγμα ήχοι
κάνουν το πραγματικό γέλιο πάρα πολύ εύκολο να αναγνωριστεί.
Αντίθετα, το προσποιητό γέλιο μας φαίνεται κάπως ψεύτικο.
Δεν είναι όμως, είναι ένα σημαντικό κοινωνικό «σύνθημα».
Το χρησιμοποιούμε πολύ, πολλές φορές επιλέγουμε να γελάσουμε
και φαίνεται να είναι κάτι ιδιαίτερο.
Π.χ. το προσποιητό γέλιο είναι ένρινο,
αυτό το «χα χα χα»
που δεν μπορείς να κάνεις όταν γελάς ακούσια.
Επομένως, είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Χρησιμοποιήσαμε τον σαρωτή για να δούμε πώς αντιδρά ο εγκέφαλος
όταν ακούτε γέλιο.
Είναι ένα πολύ βαρετό πείραμα.
Απλώς παίξαμε στους ανθρώπους γέλια.
Δεν τους είπαμε ότι ήταν μια έρευνα για το γέλιο.
Παίξαμε και άλλους ήχους για να τους αποσπάσουμε.
Και απλώς κάθονταν και άκουγαν ήχους.
Δεν τους είπαμε να κάνουν τίποτα.
Παρόλα αυτά, όταν ακούς αληθινό και προσποιητό γέλιο
ο εγκέφαλος αντιδρά πολύ διαφορετικά, τελείως διαφορετικά.
Οι μπλε περιοχές που βρίσκονται στον ακουστικό φλοιό,
είναι αυτές που αντιδρούν περισσότερο στο αληθινό γέλιο.
Απ' ότι φαίνεται, όταν ακούς κάποιον να γελά ακούσια,
ακούς ήχους που δεν θα άκουγες σε άλλο πλαίσιο.
Είναι πολύ σαφές και φαίνεται να συνδέεται με τη γενικότερη διαδικασία ακοής
αυτών των καινοτόμων ήχων.
Αντίθετα, όταν ακούς κάποιον να γελά προσποιητά,
ενεργοποιούνται οι ροζ περιοχές,
που καταλαμβάνουν περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται
με την προσπάθεια αντίληψης της σκέψης του άλλου.
Αυτό σημαίνει πως,
ακόμα κι αν κάνατε μια τομογραφία, πράγμα τελείως βαρετό
και όχι τόσο ενδιαφέρον,
όταν ακούτε κάποιον να γελάει έτσι: «Χα χα χα χα χα»,
Προσπαθείτε να καταλάβετε για ποιο λόγο γελάει.
Το γέλιο πάντα σημαίνει κάτι.
Προσπαθείς να το καταλάβεις από το περικείμενο του,
ακόμα κι αν εκείνη την στιγμή δεν έχει καμία σχέση με εσένα,
ακόμη θέλεις να μάθεις γιατί αυτοί οι άνθρωποι γελάνε.
Είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε
πώς αντιδρούν στα δύο είδη γέλιου άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών.
Αυτό είναι ένα διαδικτυακό πείραμα που κάναμε με την Royal Society,
όπου κάναμε στους ανθρώπους δύο ερωτήσεις.
Αρχικά άκουσαν κάποια γέλια,
κι έπρεπε να πουν, πόσο αληθινά ή προσποιητά ακούγονταν;
Τα αληθινά γέλια είναι με κόκκινο και τα προσποιητά με μπλε.
Βλέπετε στην αρχή γρήγορη αύξηση.
Όσο μεγαλώνετε γίνεστε όλο και καλύτεροι στο να καταλαβαίνετε το αληθινό γέλιο.
Παιδιά έξι χρονών δεν μπορούν να καταλάβουν την διαφορά.
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι καλύτερος,
όμως δεν φτάνεις στην κορυφή του διαγράμματος
πριν φτάσεις στην ηλικία περίπου 37 με 43.
Δεν καταλαβαίνεις πλήρως το γέλιο μέχρι να φτάσεις στην εφηβεία.
Δεν καταλαβαίνεις πλήρως το γέλιο μέχρι να ο εγκέφαλός σου να ωριμάσει
προς το τέλος της εφηβείας.
Μαθαίνεις για το γέλιο κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωής σου.
Αν αλλάξουμε την ερώτηση και αντί για,
αν σας φαίνεται το γέλιο αυτό αληθινό ή προσποιητό,
τους ρωτήσουμε, πόσο μεταδοτικό είναι αυτό το γέλιο,
θα έχουμε ένα διαφορετικό διάγραμμα.
Όσο πιο νέος είσαι,
τόσο πιο πολύ θέλεις να γελάσεις όταν ακούς γέλια.
Θυμηθείτε εμένα με τους γονείς μου, που δεν είχα καμία ιδέα τι γινόταν.
Φαίνεται καθαρά.
Όλοι, νέοι και μεγαλύτεροι,
βρίσκουν το αληθινό γέλιο πιο μεταδοτικό από το προσποιητό,
αλλά όσο μεγαλώνεις, όλα γίνονται λιγότερο μεταδοτικά.
Είτε γινόμαστε απλά πιο κακόκεφοι όσο μεγαλώνουμε,
είτε σημαίνει πως καθώς καταλαβαίνεις το γέλιο καλύτερα,
και γίνεσαι καλύτερος σε αυτό,
χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από ανθρώπους που γελάνε για να γελάσεις.
Χρειάζεσαι το κοινωνικό στοιχείο.
Έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συμπεριφορά
για την οποία οι περισσότερες απλοϊκές μας υποθέσεις είναι λανθασμένες,
όμως παρατηρώ πως το γέλιο είναι κάτι πολύ περισσότερο
από μια σημαντική κοινωνική συμπεριφορά που πρέπει να εξετάσουμε,
γιατί οι άνθρωποι διαφοροποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό
ως προς το πως χρησιμοποιούν το γέλιο.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα σειρά ερευνών
από το εργαστήριο του Ρόμπερτ Λέβενσον στην Καλιφόρνια
όπου κάνει μια διαχρονική μελέτη με ζευγάρια.
Φέρνει παντρεμένα ζευγάρια στο εργαστήριο
και τους δίνει να κάνουν αγχωτικές συζητήσεις
ενώ τους συνδέει σε ένα μηχάνημα ώστε να δει πώς αγχώνονται.
Οπότε είναι μαζί με τους δυο τους και θα πει στον άντρα,
«Πες μου κάτι που κάνει η γυναίκα σου και σε ενοχλεί»
Και αυτό που βλέπεις αμέσως
-φανταστείτε εσάς με τον σύντροφό σας-
μπορείτε να φανταστείτε πως και οι δύο μόλις ξεκινάει αρχίζουν να αγχώνονται.
Μπορείς να δεις τα σωματικά συμπτώματα του άγχους αυτού.
Αυτό που ανακάλυψε είναι ότι τα ζευγάρια που διαχειρίζονται
αυτό το αίσθημα του άγχους με θετικά συναισθήματα όπως το γέλιο,
όχι μόνο αμέσως ηρεμούν αρκετά,
φαίνονται σωματικά ότι αισθάνονται καλύτερα,
αντιμετωπίζουν μαζί αυτήν την δυσάρεστη κατάσταση καλύτερα,
είναι και τα ζευγάρια που δηλώνουν μεγαλύτερη ικανοποίηση με την σχέση τους
και μένουν περισσότερο καιρό μαζί.
Όταν παρατηρούμε, λοιπόν, στενές ανθρώπινες σχέσεις,
το γέλιο είναι πάρα πολύ χρήσιμος δείκτης
για το πως οι άνθρωποι ελέγχουν τα συναισθήματα τους μαζί.
Δεν το εκπέμπουμε μόνο για να δείξουμε αλληλοσυμπάθεια,
αλλά και για να νιώθουμε καλύτερα μαζί τους.
Δεν πιστεύω πως αυτό περιορίζεται μόνο στις ερωτικές σχέσεις.
Πιστεύω πως είναι χαρακτηριστικό των στενών συναισθηματικών σχέσεων,
όπως μπορεί να έχετε με τους φίλους σας,
γεγονός που εξηγεί
το επόμενο YouTube βίντεο κάποιων νέων στην πρώην Ανατολική Γερμανία,
που έφτιαχναν ένα βίντεο για να προωθήσουν το heavy metal συγκρότημα τους,
που είναι πολύ αρρενωπό, και η διάθεση τους πολύ σοβαρή
και θέλω να προσέξετε τι συμβαίνει με το γέλιο όταν τα πράγματα πάνε στραβά
και πόσο γρήγορα συμβαίνει, και πώς αυτό αλλάζει την διάθεση.
Κρυώνει. Είναι έτοιμος να βραχεί. Φοράει το μαγιώ του,
έχει μια πετσέτα.
Πάγος.
Τι θα μπορούσε να συμβεί;
Ξεκινάει το βίντεο.
Σοβαρή διάθεση.
Και οι φίλοι του ήδη γελάνε. Γελάνε ήδη δυνατά.
Αυτός δεν γελάει ακόμα.
(Γέλια)
Ξεκινάει και αυτός τώρα.
Και τώρα γελάνε όλοι μαζί.
(Γέλια)
Έχουν πέσει κάτω από τα γέλια.
(Γέλια)
Αυτό που μου αρέσει στο βίντεο είναι ότι είναι όλοι πολύ σοβαροί
μέχρι που πηδάει στον πάγο και αφού δεν τα καταφέρνει να σπάσει τον πάγο,
αλλά ούτε υπάρχει αίμα και κόκκαλα παντού,
οι φίλοι του αρχίζουν να γελάνε.
Και φανταστείτε αν τελικά σηκωνόταν κι έλεγε:
«Σοβαρά τώρα, Χάινριχ, νομίζω πως κάτι έσπασα»
δεν θα ήταν ευχάριστο. Θα ήταν μάλλον αγχωτικό.
Ή αν έτρεχε με ένα εμφανώς σπασμένο πόδι γελώντας,
κι οι φίλοι του έλεγαν: «Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο τώρα»,
ούτε αυτό θα ήταν αστείο.
Βασικά αυτό το γέλιο λειτουργεί,
τον βγάζει από μια επίπονη, ντροπιαστική, δύσκολη κατάσταση,
σε μια αστεία κατάσταση, σε κάτι με το οποίο διασκεδάζουμε,
πιστεύω πως αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα χρήση,
και πράγματι συμβαίνει συνέχεια.
Παραδείγματος χάριν,
θυμάμαι κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην κηδεία του πατέρα μου.
Δεν χοροπηδούσαμε στον πάγο με τα εσώρουχα.
Δεν είμαστε Καναδοί.
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Είναι δύσκολες καταστάσεις, ένας συγγενής φερόταν κάπως άσχημα,
η μαμά μου δεν ήταν καλά,
και θυμάμαι τον εαυτό μου λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή
να λέω μια ιστορία για κάτι που συνέβει σε μια κωμωδία του 1970,
κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα, δεν ξέρω γιατί το κάνω,
και συνειδητοποίησα πως αυτό που έκανα
ήταν να βρω κάτι το οποίο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω
για να την κάνω να γελάσει μαζί μου.
Ήταν μια πολύ πρωτογενής αντίδραση να βρω έναν τρόπο να γελάσουμε.
Μπορούμε να γελάσουμε μαζί. Θα το ξεπεράσουμε αυτό.
Θα είμαστε καλά.
Στην πραγματικότητα, όλοι το κάνουμε αυτό συνέχεια.
Το κάνετε τόσο συχνά που ούτε καν το καταλαβαίνετε.
Όλοι υποτιμούν το πόσο συχνά γελάμε,
και όταν γελάτε μαζί με άλλους,
αυτό σας δίνει πρόσβαση σε ένα πανάρχαιο εξελικτικό σύστημα
το οποίο έχουν εξελίξει τα θηλαστικά ώστε να δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς,
να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, και να μπορούν να νιώθουν καλύτερα.
Δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό, είναι αρχέγονη συμπεριφορά
που μας βοηθάει να ελέγχουμε το πως νιώθουμε και για να αισθανόμαστε καλύτερα.
Με άλλα λόγια, όσον αφορά στο γέλιο,
εσύ κι εγώ δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά μόνο θηλαστικά.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)