Tip:
Highlight text to annotate it
X
Σηκώθηκα λοιπόν σήμερα το πρωί κι ένα από τα πρωταρχικά στοιχεία του είναι το κίνητρο.
Και το κίνητρο είναι, πιστεύω, ένα από τα κομβικά στοιχεία σε σχέση με το διαλογισμό, το Βουδισμό, το να κινηθούμε, να προσανατολιστούμε προς τα μπρος.
Κι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του κινήτρου είναι ότι πάμε τον νου μας προς τα εκεί όπου θέλουμε να πάμε.
Πολλές φορές στη ζωή μας λοιπόν, νομίζω ότι ξυπνάμε με έναν τρόπο πολύ τυχαίο. Ό,τι και να ξεπηδήσει στο κεφάλι μας γίνεται ο τρόπος για να ξεκινήσουμε.
Έτσι, αν ξυπνήσουμε και αισθανόμαστε κάπως εκνευρισμένοι ή αποκαρδιωμένοι, ανήσυχοι ..., έτσι, αυτόματα, το κίνητρο αυτής της μέρας είναι εμποτισμένο με ανησυχία ή εκνευρισμό.
Το κίνητρο λοιπόν είναι ένα βασικό εργαλείο και δίνει προσανατολισμό στο νου. Δίνει έμπνευση, με αυτό δίνουμε έμπνευση στον νου.
Στα θιβετανικά λέμε "κουνγκ λουνγκ" ό,τι ανεβάζει τον νου μας ή ό,τι τον καθιστά ικανό να προχωράει ή ό,τι μάς εμπνέει ουσιαστικά.
Έτσι, όταν σηκωνόμαστε το πρωί, θεωρώ ότι όλοι έχουμε ανάγκη από έμπνευση. Και δεν χρειάζεται να είναι η έμπνευση που θα αλλάξει τον κόσμο,
αλλά έτσι απλά να νιώσουμε έμπνευση. Ίσως το πρωί όταν ξυπνάμε, η έμπνευσή μας είναι σαν
"εμπνέομαι από τον καφέ μου", λέμε ή "από την εφημερίδα μου", "αισθάνομαι έμπνευση να διαλογιστώ" ή οτιδήποτε είναι αυτό, έχουμε μια τέτοια στιγμή.
Και νομίζω εκείνο που είναι σημαντικό είναι ότι εάν διαιρέσουμε τη μέρα μας σε σχέση με πρωί, απόγευμα, βράδυ, τι είναι η περίοδος του πρωινού;
Είναι μία περίοδος όπου μπορούμε να προσανατολίσουμε τον εαυτό μας.
Έτσι στην παράδοση του διαλογισμού και της Σαμπάλα, εάν πρόκειται να σηκωθούμε από το κρεββάτι σαν κάποιος που είναι πάνω στο πνευματικό μονοπάτι,
χρειάζεται να είμαστε συνειδητοί αυτή την πρώτη στιγμή της πρώτης έγερσης και μπορεί να καθίσουμε στο κρεββάτι.
Ίσως, να πάρουμε θέση πάνω στο μαξιλάρι του διαλογισμού μας, εάν διαθέτουμε κάτι τέτοιο.
Μπορούμε να χαλαρώσουμε τον νου μας με την αναπνοή.
Και μετά αρχίζουμε να λέμε απλά "Ποιοι είναι το κίνητρό μου;" Νομίζω ότι είναι μια καλή, μια σημαντική ερώτηση.
Και μετά μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας ποιο θέλουμε να είναι το κίνητρό μας.
Κι εδώ έχουμε μια επιλογή, θα είναι ένα εγωκεντρικό κίνητρο ή ένα κίνητρο με στόχο την ευεργεσία;
Είναι ένα περιορισμένο κίνητρο; Είναι ένα κίνητρο που ανοίγει τον εαυτό μας;
Κι όσον αφορά το θεματικό μοτίβο του κινήτρου, ο τρόπος που μ' αρέσει να το φαντάζομαι είναι σαν έναν σημαιοφόρο.
Είναι σαν να θέλαμε να βαδίσουμε προς έναν λόφο, ξέρετε όπως στις ταινίες που βλέπουμε κάποιον να κρατάει τη σημαία, αυτό είναι το κίνητρο.
Είναι σαν να βάζατε μία σημαία εκεί πάνω και όλοι να πηγαίνουν προς τα εκεί. Εάν το κίνητρο βρισκόταν κάτω στην πεδιάδα, τότε όλοι θα πήγαιναν προς τα κάτω.
Έτσι λοιπόν το κίνητρο συνίσταται στο ότι εσείς δίνετε την έμπνευση, προσανατολίζετε στον εαυτό σας, αλλά στην πραγματικότητα μόλις ο νους κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, όλα τα άλλα θα αρχίσουν να τον ακολουθήσουν.
Νομίζω λοιπόν ότι με ένα απλό τρόπο το πρωί είναι πολύ χρήσιμο να καθαρίζουμε τον νου μας. Να αναλογιζόμαστε "Ποιο είναι το κίνητρό μου;" Έχω κίνητρο.
Κι επιπλέον στο τέλος της ημέρας, εάν είμαστε πολύ απασχολημένοι και κουρασμένοι, συνειδητοποιούμε πως, ωχ, δεν συγκεντρωθήκαμε και πολύ πάνω στο κίνητρό μας.
Είμασταν πολύ αγχώδεις ή οτιδήποτε άλλο. Για να αλλάξουμε, στρεφόμαστε προς το κίνητρό μας.
Θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό εδώ τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο νους. Ο μηχανισμός του νου,
ο τρόπος με τον οποίο ο νους προχωράει είναι από την πυροδότηση που του δίνει το κίνητρο.
Είναι λοιπόν πάρα πολύ σημαντικό. Δεν μπορείτε, για παράδειγμα, να κάνετε διαλογισμό χωρίς κάποιο καλό κίνητρο
ή χωρίς κάποιο ξεκάθαρο ή κατάλληλο κίνητρο.
Εάν καθίστε χωρίς κάποιο κίνητρο ή χωρίς ξεκάθαρο κίνητρο, απλά χάνεται τον καιρό σας κατά μία έννοια.
Αφαιρέσατε από τη μέρα σας μια χρονική περίοδο από την οποία δεν κερδήθηκε τίποτα.
Τι εννοώ, εάν το κίνητρό μας είναι η συμπόνοια, εάν το κίνητρό μας είναι ο αναστοχασμός πάνω στο τι έχουμε κάνει,
πώς να αναπτύξουμε τις ποιότητες της γενναιοδωρίας ή της υπομονής ή όποια άλλη ποιότητα, προς τα εκεί θέλουμε το κίνητρο να είναι.
Έτσι θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους να ξυπνήσουμε. Και να παροτρύνω όλους μας να έχουμε κίνητρο...
να καθίσουμε με όρθια την πλάτη, ακόμα και στον κρεββάτι μας, ακόμα και όταν καθόμαστε στον υπολογιστή μας, και απλά να στοχαστούμε
"Ποιο είναι το κίνητρό μου;" Και τότε μπορεί στην αρχή να έχουμε πολλές σκέψεις, "Δεν ξέρω τι είναι κίνητρο"
και μετά αρχίζει και ξεκαθαρίζει και να διαμορφώνεται κάτι.
Ξέρετε πως είναι.... "Γιατί το κάνω αυτό; Τι συμβαίνει;"
Και μετά δίνουμε την προσοχή μας σ' αυτή τη στιγμή και συνειδητοποιούμε, ωω, αυτό δεν είναι μία ρηχή σκέψη, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Αυτό που συμβαίνει με το κίνητρο είναι ότι, εάν δεν το κατευθύνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση, βρίσκουμε τον εαυτό μας σε μια κατάσταση όπου αισθανόμαστε ότι έχουμε χάσει την έμπνευση να ζούμε.
Δεν είμαστε σίγουροι γιατί κάνουμε κάποια πράγματα. Απλά ακολουθούμε τις παρορμήσεις μας.
Αντίθετα, η στιγμή στην οποία έχουμε κίνητρο κάνει τα πάντα πολύ ενδιαφέροντα.
Έτσι εντελώς ξαφνικά οι απλές όψεις της ζωής γίνονται πολύ λαμπρές και ξεκάθαρες.
Είναι σημαντικό το κίνητρο λοιπόν, και το να πάρουμε μια καλή στάση
και να καθίσουμε και να αναπνεύσουμε.
Στην περίπτωση αυτή θα διαλογιστώ πάνω στη συμπόνοια.
Έτσι διαφοροποιώ τον νου μου λιγάκι, συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου και ανοίγομαι προς τα έξω λέγοντας είθε οι άλλοι ....
είθε να μπορώ να ευεργετήσω τους άλλους.