Tip:
Highlight text to annotate it
X
Κ: Βλέπω ότι όλοι μου οι παλιοί φίλοι είναι εδώ!
Εάν μπορώ
να ρωτήσω πολύ ευγενικά και με σεβασμό
παρακαλώ μη μετατρέπετε αυτό εδώ σε μία εορταστική ευκαιρία.
Δεν είναι ένα ποπ φεστιβάλ
αλλά μάλλον είμαστε μία σοβαρή ομάδα
που δεν ρέπει προς την ελαφρότητα
αλλά μάλλον μία ένθερμη, σοβαρή ομάδα ανθρώπων
που θα θέλουν, ή επιθυμούν
να ερευνήσουν μέσα σε όλο το περίπλοκο πρόβλημα της ζωής.
Κι εάν κάποιος μπορεί να επισημάνει ξανά
δεν υπάρχει κανένας ομιλητής εδώ
αν και κάθεται στην πλατφόρμα
αλλά στην πραγματικότητα ο ομιλητής δεν υπάρχει
διότι τότε θα ακούτε απλά τον ομιλητή
και δεν θα ερευνάτε πράγματι για τον εαυτό σας.
Γι'αυτό παρακαλώ, εάν μπορώ ξανά να προτείνω με σοβαρότητα
ότι δεν υπάρχει ομιλητής αλλά μαζί ερευνάμε
εξερευνάμε, εξετάζουμε κάτι
που είναι η ζωή με όλες τις περιπλοκότητες και τα ποικίλα προβλήματα.
Επομένως μοιραζόμαστε αυτό το πράγμα μαζί.
Ο ομιλητής δεν είναι εδώ.
Και θέλω να το κάνω αυτό αρκετά ξεκάθαρο.
Αλλά μάλλον μαζί κάνουμε ένα ταξίδι μέσα στους εαυτούς μας
κι απαιτούμε την τελειότητα των εαυτών μας.
Δεν προκαλούμαστε ποτέ
ψυχολογικά
μπορεί να προκαλούμαστε εξωτερικά
μπορεί να απαιτούμε εξωτερικά καλύτερα υλικά
καλύτερη εργασία, καλύτερα σχολεία, καλύτερη πολιτική:
η πρόκληση είναι πάντα για το καλύτερο εξωτερικά.
Αλλά προφανώς λίγοι από εμάς ερευνούν
και προκαλούν τους ίδιους με την υψηλότερη μορφή
ταυτόχρονα διανοητικά, ηθικά, με ηθική δράση, ψυχολογικά.
Κι εάν μπορούμε, θα προχωρήσουμε σε αυτό το θέμα μαζί
ότι προκαλούμε τους εαυτούς μας βαθιά
απαιτώντας την ύψιστη μορφή διανοητικής και
δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη "συναισθηματική"
διότι τείνει να γίνει αισθηματικό
αλλά μάλλον την ύψιστη μορφή στοργής
την ύψιστη μορφή αγάπης.
Και γιατί τα ανθρώπινα όντα
που έχουν ζήσει για χιλιετίες και χιλιετίες
ζουν με τον τρόπο που εμείς ζούμε τώρα
συγχυσμένα, δυστυχισμένα, μίζερα, αβέβαια
κι εξωτερικά στον κόσμο, καθώς παρατηρεί κάποιος
τα πράγματα όλο και χειροτερεύουν.
Όσο περισσότερο παράγετε, τόσο περισσότερο χρησιμοποιούμε
τα πράγματα πάνω στη γη, καταστρέφουμε τη γη.
Κι εσωτερικά, πνευματικά εάν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη
έχουμε χάσει κάθε αίσθηση θρησκευτικής τελειότητας.
Χρησιμοποιώ τη λέξη "θρησκευτική" με την έννοια
όχι του πιστεύω, όχι του δόγματος, όχι των ιεροτελεστιών
όχι των ποικίλων μορφών ιεραρχικών, θεολογικών δηλώσεων
αλλά το θρησκευόμενο άτομο είναι κάποιο που δεν έχει καθόλου εγώ.
Αυτό μου φαίνεται η ύψιστη μορφή θρησκευτικής δράσης
όπου το "εγώ, "ο εγωισμός, ο εαυτός, δεν υπάρχει καθόλου.
Κι αυτή είναι η ύψιστη μορφή νοημοσύνης
και τελειότητας ηθικά και στη δράση.
Επομένως εμβαθύνουμε, εάν μπορώ, μέσα σε αυτά τα προβλήματα.
Συνεπώς δεν ακούτε έναν ομιλητή
αλλά μάλλον ακούτε τον εαυτό σας
και προκαλείτε τον εαυτό σας
χωρίς να αποδέχεστε κάτι παρά την ύψιστη μορφή διαύγειας
την ύψιστη μορφή συμπεριφοράς
κι έτσι τελειότητα στη δράση.
Που σημαίνει ότι πρόκειται να πάμε μαζί σε αυτό το θέμα.
Έτσι παρακαλώ ακούτε τον εαυτό σας
ακούτε όχι σύμφωνα με τη δική σας προτίμηση και αντιπάθεια
περιλαμβάνοντας εκείνα, αλλά πραγματικά να ακούσετε τι συμβαίνει
και να απαιτήσετε το γιατί ζούμε
όπως κάνουμε τώρα με αυτόν τον τρομερό
φοβισμένο, καταστροφικό τρόπο που ζούμε.
Σωστά;
Νομίζω ότι αυτή είναι η πιο σοβαρή
ερώτηση που έχουμε να κάνουμε στους εαυτούς μας.
Όταν εξωτερικά τα πάντα αποσυντίθενται
δεν υπάρχει αμφιβολία γι'αυτό
η τρομοκρατία, που είναι η έσχατη μορφή πολέμου
υπάρχουν τρομοκράτες, διαιρεμένα έθνη
όλα αυτά συμβαίνουν στον κόσμο
400 δις δολάρια το χρόνο ξοδεύονται στους πολεμικούς εξοπλισμούς
σε όλον τον κόσμο.
Συνεπώς είμαστε όλοι τρελοί άνθρωποι.
Και το να επιτρέπουμε όλο αυτό, ο καθένας από εμάς
πρέπει να ανακαλύψει για τον εαυτό του ποια είναι η σωστή δράση
όσον αφορά όλα αυτά τα εξωτερικά γεγονότα
τι πρέπει να κάνει κάποιος, που να'ναι σωστό, ορθό, αληθινό.
Κι αυτό μπορεί να ανακαλυφθεί μόνον για μας
εάν προκαλούμε τις δράσεις μας
τον τρόπο ζωής μας, που είναι η δουλειά, η απασχόληση
η σχέση με τον άλλον
και η παντελής έλλειψη διαύγειας στη σκέψη
η ακαταστασία της σκέψης μας.
Και για να ζήσουμε ένα εντελώς διαφορετικό είδος ζωής
που δε βασίζεται απλά στην ευχαρίστηση, στο φόβο και τα λοιπά.
Επομένως πρόκειται μαζί
να βρούμε, εάν μπορούμε
όλες τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα για τους εαυτούς μας.
Εάν αυτό είναι ξεκάθαρο ανάμεσα σε σας και τον ομιλητή
κι ο ομιλητής δεν είναι εδώ
εάν είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό που μας απασχολεί
τότε έχουμε εδραιώσει κάποιο είδος σχέσης μεταξύ μας.
Εάν μας απασχολεί όλους το ίδιο πράγμα
όχι με τις ιδιαίτερες απόψεις και κρίσεις μας
τις διανοητικές μας θεωρίες
αλλά μάλλον να μας αφορά μαζί σοβαρά
τουλάχιστον για σήμερα και για μερικές μέρες ενώ είστε εδώ
να ασχοληθείτε για να ανακαλύψετε έναν τρόπο ζωής
που μπορεί να επιφέρει έναν διαφορετικό κόσμο σε ύπαρξη.
Σωστά;
Επομένως αυτή είναι η ερώτησή μας.
Εάν πρόκειται να ερευνήσουμε μαζί
προφανώς το πρώτο βήμα είναι
να βάλουμε κατά μέρος όλες τις προσωπικές μας προκαταλήψεις
τις προσωπικές μας επιθυμίες, τα ασήμαντα προβλήματα της στιγμής
κι έτσι να έχουμε την ικανότητα
να ερευνήσουμε ελεύθερα και σε βάθος.
Η ικανότητα δεν έρχεται μέσω συνεχούς εξάσκησης
μιλάμε ψυχολογικά.
Έρχεται όταν υπάρχει άμεσο ενδιαφέρον
και η πρόκληση στην οποία πρέπει να
ανταποκριθείτε με την υψηλότερή σας ικανότητα
τότε έχετε την ικανότητα να ερευνήσετε ελεύθερα.
Αλλιώς απλά θα παίζετε με τις λέξεις.
Οι λέξεις είναι σημαντικές
διότι μεταδίδουν ένα συγκεκριμένο νόημα
αλλά εάν οι λέξεις μας καθοδηγούν
εάν οι λέξεις μας οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα
σε κάποιες πράξεις, τότε η γλώσσα, οι λέξεις
μας ελέγχουν, μας διαμορφώνουν, μας εξαναγκάζουν.
Αυτό πάλι είναι πολύ ξεκάθαρο, δεν είναι;
Είτε μας χρησιμοποιεί η γλώσσα, ή χρησιμοποιούμε τη γλώσσα.
Αλλά οι περισσότεροι από μας καθοδηγούνται από τη γλώσσα.
Στη λέξη "Κομμουνιστής" έχετε όλα τα είδη τρομερών ιδεών
όχι ότι οι Κομμουνιστές δεν είναι γεμάτοι φόβο.
Κι εάν πείτε "Εγώ είμαι Βρετανός", αμέσως αναδύονται κάποιες αντιδράσεις.
Έτσι οι λέξεις, η γλώσσα μας καθοδηγεί, μας διαμορφώνει
διαμορφώνει την σκέψη μας, τη συμπεριφορά μας, τη δράση μας.
Συνειδητοποιώντας αυτό
την υποδούλωση στη γλώσσα
αλλά εάν ξέρουμε πως να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα
την επακριβή σημασία των λέξεων
το περιεχόμενο και τη σημασία του βάθους της λέξης
τότε χρησιμοποιούμε τη γλώσσα με απάθεια
δίχως συναίσθημα, δίχως να ταυτιζόμαστε με κάποια ιδιαίτερη λέξη
τότε μπορούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας άμεσα και πολύ απλά.
Εάν κολλήσω στη λέξη "Ινδουιστής" ή "Ινδός"
κι αυτή η λέξη διαμορφώσει τη σκέψη μου,
τις προκαταλήψεις μου, όλες αυτές τις ανοησίες
τότε η λέξη "Ινδός" ή "Ινδουιστής"
με αναγκάζει να δράσω με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Αλλά εάν είμαι ελεύθερος από τη λέξη "Ινδουιστής"
με όλη την εθνική, περιορισμένη, προληπτική σημασία του
τότε είμαι ελεύθερος να καταλάβω το
ανθρώπινο ον που είναι πίσω από τη λέξη.
Σωστά;
Συναντιόμαστε μεταξύ μας;
Τουλάχιστον το ελπίζω.
Επομένως εδώ εμείς χρησιμοποιούμε τη γλώσσα
και δεν χρησιμοποιεί η γλώσσα εμάς
χρησιμοποιούμε τη γλώσσα δίχως συναισθηματισμούς
τη γλώσσα που είναι εύπλαστη
σωστή σύμφωνα με το λεξικό
έτσι ώστε και οι δύο να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας
πολύ απλά και άμεσα όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη απαθώς
τη λέξη που δεν έχει τρομερό ψυχολογικό περιεχόμενο από πίσω της.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Για τους περισσότερους από εμάς είναι εξαιρετικά δύσκολο
διότι έχουμε ταυτίσει τους εαυτούς μας με τη λέξη
και η λέξη είναι εμείς, - είμαι Βρετανός, είμαι Ινδός.
Μπορούμε να βγάλουμε τους εαυτούς μας από αυτό το δίκτυ της γλώσσας
που μας καθοδηγεί, μας διαμορφώνει
κι απαθώς χρησιμοποιεί λέξεις που είναι απλές, άμεσες
κι άρα μία λέξη που δεν επιφέρει ψυχολογικές αντιδράσεις;
Σωστά; Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, πρώτα απ΄όλα;
Εάν μπορούμε, τότε μπορούμε να ερευνήσουμε μαζί
διότι είμαστε ελεύθεροι από τη λέξη που μας καθοδηγεί
αλλά χρησιμοποιούμε τη λέξη άμεσα.
Ελπίζω να είναι ξεκάθαρο.
Είναι ξεκάθαρο;
Τουλάχιστον το ελπίζω.
Τότε γνωρίζοντας τη σημασία των λέξεων δίχως συναισθηματισμούς
δίχως καμία αντίδραση της λέξης
τότε μπορούμε να ερευνήσουμε σε όλο το πρόβλημα
του τρόπου ζωής μας, γιατί ζούμε μ'αυτόν τον τρόπο
γιατί κάθε μέρα της ζωής μας είναι σύγκρουση, βία
εγωισμός, στενότητα, περιορισμός, άγχο, φόβος, αβεβαιότητα
μία σύγχυση μέσα στην οποία ζούμε.
Συνεπώς προκαλούμε τους εαυτούς μας
για να ανακαλύψουμε γιατί ζούμε κατ'αυτόν τον τρόπο.
Γιατί είμαστε μηχανικοί στη σχέση μας
στους τρόπους που σκεφτόμαστε
γιατί ανεχόμαστε οποιαδήποτε μορφή βίας
ταυτόχρονα στους εαυτούς μας κι εξωτερικά
γιατί ο άνθρωπος αν κι έχει ζήσει για χιλιάδες επί χιλιάδες
και χιλιάδες έτη ζει στη θλίψη, δίχως καθόλου αγάπη
φοβισμένος, μίζερος, εντελώς αδαής.
Έτσι πρόκειται να ξεκινήσουμε να ερευνούμε μαζί
χρησιμοποιώντας λέξεις απαθώς δίχως καμία αντίδραση
για να ανακαλύψουμε γιατί έχουμε γίνει τόσο διανοητικά
ηθικά μηχανικοί.
Σωστά;
Απλά αναφέρουμε γεγονότα, όχι συμπεράσματα.
Δεν είναι ένα συμπέρασμα να πείτε ότι είμαστε μηχανικοί, είμαστε
είμαστε πιασμένοι σε μία ρουτίνα είτε στο γραφείο
ή όταν επιστρέφετε σπίτι από τη δουλειά
ακριβώς η ίδια επαναλαμβανόμενη διαδικασία συνεχίζει
σεξουαλικά, ηθικά, στην καθημερινή μας δράση.
Κάποιοι απ'εμάς το συνειδητοποιούν
και προσπαθούν να ξεφύγουν απ'αυτά με το να γίνουν επαναστάτες
σωματικοί επαναστάτες, ή ιδεολογικοί επαναστάτες.
Η σωματική επανάσταση δεν επιφέρει τίποτε.
Αυτό είναι προφανές, παρά τους τρομοκράτες.
Ψυχολογικά, εσωτερικά, μέσα στο δέρμα σαν να ήταν
γιατί έχουμε γίνει μηχανικοί;
Εννοώ με τη λέξη "μηχανική"
τη δράση που βασίζεται στην ευχαρίστηση
τη δράση που βασίζεται στον φόβο
τη δράση που βασίζεται στην αυθεντία
τη δράση σύμφωνα με κάποιο πρότυπο σκέψης
τη δράση ως προς την υπεκφυγή
αποφεύγοντας, φεύγοντας μακριά και
δίχως να αντιμετωπίζουμε το γεγονός όπως είμαστε.
Αυτά δεν είναι συμπεράσματα, αυτά είναι προφανώς καθημερινά γεγονότα.
Και πάλι παρακαλώ, ακούτε τον εαυτό σας
αν και το εκφράζει ο ομιλητής, το βάζει σε λέξεις
αν κι ο ομιλητής δεν είναι εδώ
ακούτε τον εαυτό σας και ανακαλύπτετε
προκαλώντας τον εαυτό σας γιατί ζούμε αυτή τη μηχανική ύπαρξη.
Μπορεί να αφήσετε μια σειρά από ιδεολογίες
Χριστιανός ή Κομμουνιστής και
να μετέχετε σε μία άλλη σειρά ιδεολογιών.
Μπορεί να εγκαταλείψετε το να είστε Καθολικός
και να γίνετε Προτεστάντης ή Ινδουιστής
ή εάν είστε κάπως προχωρημένος προχωράτε στο Ζεν Βουδισμός
ή αν είστε ακόμη πιο προχωρημένοι
πηγαίνετε στα λεγόμενα του Κρισναμούρτι! (γέλια)
Αυτό είναι όλοΚαταλαβαίνετε
πόσο απαιτητικό για τους εαυτούς μας
ποιο είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουμε
πάντα εξαρτώμαστε από κάποιον
γκουρού, αυτό το άτομο ή εκείνο.
Επομένως ποια είναι η σωστή δράση σε έναν κόσμο που καταρρέει
αυτό γίνεται καθημερινά πιο τρομακτικό
όπου υπάρχουν τόσες πολλές διαιρέσεις πίστεων
δογμάτων, εθνικοτήτων και ούτω καθεξής, και τα λοιπά, και τα λοιπά
θρησκευτικών και κάθε μορφή διαίρεσης.
Ποια είναι η σωστή δράση για τον καθένα απ'εμάς
στην καθημερινή μας ζωή με τις απασχολήσεις μας και τα λοιπά
ποια είναι η σωστή δράση, ποιος είναι ο σωστός τρόπος ζωής;
Εάν προκαλείτε τους εαυτούς σας
κι ελπίζω ότι το κάνετε τώρα
τι έχετε να κάνετε;
Επομένως πρέπει να εξετάσουμε : Τι είναι δράση;
Σωστά;
Τι εννοούμε με τη λέξη "δράση"
είτε είστε παντρεμένοι, είτε δεν είστε παντρεμένοι
είτε είστε στο γραφείο, είτε είστε αρκετά εύποροι
κι ανεξάρτητοι και τα λοιπά και τα λοιπά
ποιο είναι το σωστό πράγμα να κάνω στη ζωή μου
αντιμετωπίζοντας όλα αυτά, όχι σύμφωνα με κάποιο πρότυπο
προφανώς, αυτή δεν είναι σωστή δράση
όχι με το να βασίζεστε σε κάποιες ιδεολογίες
κι αυτό επίσης δεν είναι σωστή δράση
διότι εκείνες οι ιδεολογίες προβάλλονται από τη σκέψη
από την έξυπνη, πανούργα σκέψη.
Και η δράση που βασίζεται σε κάποια αυθεντία
είτε θρησκευτική , πολιτική
ή τη δική σας ιδιαίτερη αυθεντία
που βασίζεται στη δική σας εμπειρία και γνώση
ούτε αυτή είναι σωστή δράση.
Παρακαλώ καταλάβετε τα όλα αυτά
διότι εάν βασίζετε τη δράση σας στη δική σας εμπειρία
τότε η εμπειρία σας είναι πολύ περιορισμένη
κι απαιτείτε συνεχώς
μεγαλύτερη και μεγαλύτερη και μεγαλύτερη εμπειρία
που είναι μεγαλύτερη και μεγαλύτερη αίσθηση, όχι εμπειρία.
Η λέξη "εμπειρία" σημαίνει να πηγαίνω μέχρι τέλους, να τελειώνω με κάτι.
Και η δράση βασίζεται σε ένα συμπέρασμα του παρελθόντος
όσο σωστό, όσο αξιόλογο, αλλά είναι ακόμη από το παρελθόν
κι άρα είναι ακόμη περιορισμένο από την άποψη χρόνου.
Ή εάν η δράση σας βασίζεται σε ένα μελλοντικό συμπέρασμα
σε μία μελλοντική ιδεολογία ή σε ένα μελλοντικό ιδανικό
αυτό πάλι δεν είναι σωστή δράση
διότι έχετε προβάλλει το ιδανικό
αυτό που θα πρεπε να είστε, ή που η χώρα θα πρεπε να είναι
ή αυτό που θα πρεπε να είναι η ομάδα
και να ενεργείτε σύμφωνα με αυτό που θα πρεπε να είναι
άρα δεν ενεργείτε καθόλου.
Δράση σημαίνει να κάνετε κάτι τώρα
ανεξάρτητα με το παρελθόν και το μέλλον.
Αυτό είναι πραγματικά αρκετά συναρπαστικό και τρομερά ενδιαφέρον
εάν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτές τις λέξεις που δεν είναι οι σωστές
αλλά δεν πειράζει για την ώρα
για να ανακαλύψουμε για τον εαυτό:
υπάρχει μία δράση εντελώς απαλλαγμένη από το χρόνο;
Καταλαβαίνετε;
Ο χρόνος όντας το παρελθόν με όλες μου τις αναμνήσεις, τη γνώση
την εμπειρία, αποθηκευμένες στον εγκέφαλο ως μνήμη
κι ενεργώντας σύμφωνα με αυτή τη μνήμη
που είναι το παρελθόν που ενεργεί στο παρόν
ή στο παρελθόν, που είχε τόσες πολλές εμπειρίες
τόσες πολλές αποτυχίες, τόσα πολλά άγχη, φόβους, θλίψεις
προβάλλει κάτι στο μέλλον σαν ιδεολογικό
αυτού που θα πρεπε να είναι, πόσο χαρούμενος θα ήταν
και να ενεργεί βάσει αυτού, που πάλι είναι μη-δράση.
Σωστά;
Τουλάχιστον ας συναντηθούμε διανοητικά
τότε εάν το καταλάβετε διανοητικά
τότε μπορείτε να πάτε ακόμη βαθύτερα σε αυτό
τουλάχιστον μπορούμε να καταλάβουμε
ο ένας τον άλλον σε αυτό το επίπεδο
που είναι πολύ περιορισμένο.
Τότε: υπάρχει μία δράση στην καθημερινή ζωή
στην καθημερινή μας σχέση μεταξύ μας
οικεία ή όχι οικεία, σεξουαλική ή μη σεξουαλική
υπάρχει μία δράση που θα είναι ολιστική, συνολική
που δεν εξαρτάται από τον χρόνο, το περιβάλλον, τις περιστάσεις;
Συνεπώς προκαλούμε : υπάρχει μία τέτοια δράση;
Ή γνωρίζουμε μόνον τη δράση που βασίζεται στο παρελθόν, ή στο μέλλον.
Δεν γνωρίζουμε καμία άλλη δράση
κι αποδεχόμαστε μια τέτοια δράση
είναι πολύ πιο κατάλληλο, πιο ασφαλές
εύκολο να δεχτούμε μία τέτοια δράση.
Επομένως προκαλούμε ο ένας τον άλλον
για να ανακαλύψουμε εάν είναι δυνατόν
να ζήσουμε μία ζωή σωστής δράσης
που δεν εξαρτάται από το περιβάλλον
τις περιστάσεις, το παρελθόν, ή το μέλλον.
Καταλαβαίνετε;
Αυτό το πράγμα είναι πολύ δύσκολο να το ανακαλύψετε.
Όταν θέλετε να ανακαλύψετε μία τέτοια δράση
εάν υπάρχει τέτοια δράση
η σκέψη ξεκινά αμέσως να λειτουργεί.
Η σκέψη λέει "Υπάρχει άραγε τέτοιο πράγμα;" "Πρέπει να το εξετάσω"
Επομένως η σκέψη είναι το παρελθόν -δεν είναι;
Η σκέψη είναι το αποτέλεσμα της μνήμης
η σκέψη είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας σας
της συσσωρευμένης γνώσης κι απ'αυτή εμφανίζεται η μνήμη
και τότε η αντίδραση αυτής της μνήμης είναι σκέψη.
Αυτό είναι απλό, πολύ απλό εάν εμβαθύνετε σε αυτό.
Δεν είναι περίπλοκο.
Έτσι όταν υπάρχει μία τέτοια πρόκληση όπως λέγοντας:
υπάρχει άραγε δράση που δεν εξαρτάται από το παρελθόν
ή το μέλλον, ή το περιβάλλον, τις περιστάσεις
τότε η σκέψη αρχίζει να λειτουργεί.
Σωστά; Αυτό είναι που κάνετε.
Τότε η σκέψη λέει, "Πρέπει να ανακαλύψω μία τέτοια δράση"
Αφού η σκέψη δεν μπορεί να βρει μία τέτοια
δράση, λέτε ότι είναι αδύνατον.
Τα παρακολουθείτε όλα αυτά;
Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, ή μήπως μιλάω στον εαυτό μου;
Μπορώ να το κάνω αυτό στο δωμάτιό μου.
Αλλά δεν το κάνω, αλλάεπομένως.
Έτσι η δράση που βασίζεται στη σκέψη είναι περιορισμένη
διότι η ίδια η σκέψη είναι ένα διασπαμένο πράγμα, ένα τμήμα
περιορισμένο διότι βασίζεται στη γνώση
και η γνώση όση κι αν συσσωρεύετε
όσα γεγονότα κι αν συσσωρεύσετε
επεκτείνοντας τη γνώση πάλι και πάλι
επεκτείνοντας διαρκώς, είναι ακόμη περιορισμένη.
Αυτό είναι πάλι προφανές.
Ίσως όχι στους ανθρώπους
που υποστηρίζουν την πρόοδο του ανθρώπου μέσω της γνώσης
διότι αυτή είναι η δική τους μορφή συμπεράσματος.
Αλλά όταν κάποιος δει πραγματικά, στην καθημερινή ζωή
πως η γνώση είναι τόσο εκπληκτικά περιορισμένη
..μπορεί να έχετε τεχνολογική γνώση, και πρέπει να έχετε
και σ'αυτή τη γνώση μπορούν να προστεθούν περισσότερα
μπορεί να επεκτείνεται διαρκώς
αλλά υπάρχει η συσσώρευση της ψυχολογικής γνώσης
απ'όπου η δράση λαμβάνει χώρα;
Καταλαβαίνετε; Είμαστε
Εντάξει.
Κάποιος έχει συσσωρεύσει γνώση, ψυχολογικά.
Έχω πληγωθεί
πολλά χρόνια πριν σαν αγόρι, ή σαν κορίτσι, έχω πληγωθεί.
Κι αυτή η πληγή έχει γίνει η γνώση μου
..είναι εκεί μέσα στο πετσί μου.
Κι ενεργώ βάσει αυτής της γνώσης, που σημαίνει ότι αντιστέκομαι
απομονώνω τον εαυτό μου προκειμένου να μην πληγωθώ περισσότερο.
Κι έτσι υπάρχει συνεχής διαίρεση ανάμεσα σε μένα και τον άλλον
για να εμποδίσει να πληγωθώ ακόμη περισσότερο.
Αυτό πάλι είναι ένα κοινό γεγονός.
Συνεπώς ενεργώ σύμφωνα με αυτή τη γνώση.
Μπορεί να δω το παράλογο αυτής.
Μπορεί να πάω στους ψυχολόγους.
Μπορεί να κάνω όλων των ειδών τα πράγματα γι'αυτή
αλλά η πληγή είναι ακόμη εκεί
κι αυτή η πληγή ανταποκρίνεται κάθε στιγμή.
Έτσι δρω σύμφωνα με ένα συμβάν του παρελθόντος
εάν αυτό το παρελθοντικό περιστατικό είναι
ευχάριστο ή οδυνηρό είναι άσχετο
αλλά είναι το συμβάν του παρελθόντος, που είναι η γνώση μου.
Είχα ένα όμορφο απόγευμα - αυτό γίνεται η γνώση μου.
Πρόκειται να έχω μία εκπληκτική μέρα αύριο
..και ξανά, παρακολουθείτε; -όλη αυτή η διαδικασία βασίζεται
στην διαδικασία συσσώρευσης εμπειρίας, επιθυμίας κι ευχαρίστησης.
Επομένως υπάρχει μία δράση που είναι πλήρως ανεξάρτητη απ'όλα αυτά;
Καταλαβαίνετε το ερώτημά μου;
Για να το ερευνήσετε, η λειτουργία της σκέψης
πρέπει να κατανοηθεί διότι δεν μπορείτε να σκέφτεστε.
Εάν πιεστείτε, όπως πολλοί άνθρωποι κάνου μέσω διαλογισμού
που δεν είναι διαλογισμός, προσπαθούν να ελέγξουν τη σκέψη
να διαμορφώσουν τη σκέψη, τότε διαιρούν τους εαυτούς τους
σε σκεπτόμενο που είναι ανώτερο και σε σκέψη, κατώτερο
κι έτσι το ανώτερο
προσπαθεί να ελέγξει το κατώτερο
-τα ξέρετε όλα αυτά.
Συνεπώς υπάρχει ένας τρόπος
δράσης που είναι εντελώς χωρισμένος απ'όλα αυτά;
Σας προκαλούμε
σας προκαλώ κι εσείς προκαλείτε εμένα
μαζί είμαστε σε μία κατάσταση πρόκλησης.
Ίσως έαν έχετε προκαλέσει αρκετά βαθιά και σοβαρά
και με όλη σας την ύπαρξη
τότε θα βρείτε μία απάντηση, δηλαδή, θα σας πω
αλλά το συζητάμε μαζί
το μοιραζόμαστε μαζί
άρα δεν σας λέω κι εσείς δεν το αποδέχεστε
διότι τότε γίνεται μάταιο
τότε ίσως μπορούμε απλά να πάμε σε κάποιο γκουρού.
Αλλά εάν μπορέσετε να το ανακαλύψετε για τον εαυτό σας
τότε είστε ελεύθεροι - καταλαβαίνετε;
Έχετε καταλάβει τη δράση σε όλο της το νόημα
και βάθος και την ομορφιά της δράσης.
Λέμε - ο ομιλητής λέει ότι υπάρχει μία τέτοια δράση
εντελώς απαλλαγμένη από το παρελθόν ή το μέλλον
από το περιβάλλον, από τις περιστάσεις.
Είναι να έχετε ενόραση
μέσα στη συνολική κίνηση της σκέψης
καθώς εκφράζει τον εαυτό της στο περιβάλλον, στις περιστάσεις
του παρελθόντος και του μέλλοντος, δηλαδή
να έχετε ενόραση στη δράση.
Που σημαίνει ότι, η ενόραση δεν είναι η ανταπόκριση της μνήμης.
Σωστά;
Δεν σας έχει συμβεί ποτέ, ξαφνικά λέτε
"Το'χω καταλάβει";
δίχως λέξεις, δίχως χειρονομίες, δίχως τις περιστάσεις
δίχως το παρελθόν, ξαφνικά νιώθετε μα το Δία, ότι το΄χετε.
Κι αυτό είναι αμετάκλητο, είναι η απόλυτη αλήθεια
δε μπορείτε να πείτε, λοιπόν το'χω, την επόμενη μέρα το'χασα.
Έτσι μαζί πρόκειται να ανακαλύψουμε
τη σημασία της λέξης "ενόραση".
Το να'χετε ενόραση σε κάτι δεν είναι προσωπικό
δε βασίζεται σε κάποια ιδεολογικά συμπεράσματα, αναμνήσεις, μνήμες.
Κάποιος πρέπει να'ναι ελεύθερος απ'αυτό για να'χει
στιγμιαία ενόραση σε κάτι.
Κάποιος πρέπει να'ναι ελεύθερος από τη γνώση
για να΄χει ακαριαία αντίληψη.
Αυτό δεν είναι κάτι υπερβολικό, εξωτικό, ή κάπως συναισθηματικό
αλλά πραγματικό.
Όπου, εάν είχατε ποτέ αυτό το είδος ακαριαίας κατανόησης
κι άρα ακαριαία δράση
αυτή η ακαριαία κατανόηση απαιτεί ακαριαία δράση άσχετα με το χρόνο.
Δεν έχει συμβεί;
Συμβαίνει, προφανώς
αλλά τότε η σκέψη λέει, "Είχα αυτήν την ενόραση
είχα εκείνη την περίεργη βαθιά αντίληψη
κι άρα απ'αυτήν την ακαριαία δράση
αλλά μακάρι να συνεχιζόταν κάθε στιγμή".
Καταλαβαίνετε;
Θέλω αυτήν την ενόραση, αυτήν την ακαριαία αντίληψη
την ακαριαία κατανόηση, να συνεχιστεί.
Όταν λέτε ότι πρέπει να συνεχιστεί
έχετε ήδη αρχίσει την όλη κίνηση της σκέψης.
Αναρωτιέμαι εάν το βλέπετε αυτό.
Η ενόραση, η άμεση αντίληψη σε κάτι
είναι στιγμιαία και τελειώνει εκεί.
Δεν μπορείτε να την μεταφέρετε.
Ενώ η σκέψη απαιτεί να μπορεί να μεταφερθεί
κι άρα εμποδίζει την επόμενη ενόραση.
Αναρωτιέμαι εάν τα καταλαβαίνετε όλα αυτά.
Έχουμε καταλάβει κάτι απ'αυτό
διότι είναι πολύ σημαντικό
διότι απ'αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάτι
περισσότερο όπου απαιτείται γρήγορη ενόραση
έτσι ώστε δε χρειάζεται ποτέ
να αγωνίζεστε, δε χρειάζετε ποτέ να'χετε σύγκρουση.
Επειδή όταν ενεργείτε με ενόραση είναι μία αμετάκλητη αλήθεια.
Δεν είναι διαίσθηση.
Μην απομακρύνεστεΧρησιμοποιούμε τη λέξη προσεκτικά.
Οι άνθρωποι έχουν διαίσθηση, δηλαδή, επιθυμούν
προβάλλουν και γνωρίζετε όλα αυτά τα άσχημα πράγματα.
Αυτό είναι ενόραση.
Η άμεση αντίληψη και η δράση δεν είναι προσωπικές
άρα είναι το σύνολο, είναι ολιστικό.
Και οι δράσεις δεν είναι ποτέ ολόκληρες.
Κάνουμε κάτι, μετανιώνουμε
"Μακάρι να μην το'χα κάνει αυτό"
ή κάναμε κάτι που μας ευχαρίστησε
και θέλουμε περισσότερο απ'αυτή τη δράση.
Έτσι ενώ η ενόραση είναι κάτι που είναι αρκετά απλό
αλλά για να'χουμε τέτοια ενόραση στα πράγματα
κάποιος πρέπει να'χει έναν σβέλτο νου, όχι έναν νωθρό νου
όχι έναν νου που είναι φοβισμένος
ή ένα νου όπου η σκέψη λέει "Εάν το κάνω αυτό τι θα συμβεί;"
Μπορεί να το μετανιώσω, ή μπορεί να αποτύχει
μπορεί να πληγώσει τους άλλους και τον εαυτό μου"
κι έτσι η δράση δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη, πλήρης, ολόκληρη.
Ενώ η σκέψη που γεννιέται από την ενόραση
την άμεση αντίληψη, δεν έχει καμία λύπη διότι είναι πραγματική
είναι η μόνη δράση.
Τώρα έχοντας αυτό κατά νου
ίσως ακόμη και διανοητικά
έχετε μία γρήγορη αντίληψη
του ποια είναι η όλη φύση και δομή της αυθεντίας;
Η αυθεντία των βιβλίων, η αυθεντία των καθηγητών
η αυθεντία των επιστημόνων, η αυθεντία των θρησκευτικών ιερέων
και τα λοιπά και τα λοιπά.
Ή μήπως της δικής σας εμπειρίας, που'χει γίνει η αυθεντία σας.
Για να'χετε άμεση ενόραση σε αυτό
τότε είστε εντελώς ελεύθεροι από κάθε αυθεντία.
Τότε δε χρειάζεται να παλέψετε και ν'αγωνιστείτε για να πείτε
"Δέχομαι αυτήν την αυθεντία, δεν αποδέχομαι εκείνη την αυθεντία.
Η αυθεντία του γκουρού μου είναι εκπληκτική
αλλά απορρίπτω την αυθεντία των ιερέων".
Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Επομένως στη συζήτηση, στο να είμαστε σε πρόκληση
και να προκαλούμε ο ένας τον άλλον, είστε ελεύθεροι από την αυθεντία;
Υπάρχει η αυθεντία του αστυνομικού
υπάρχει η αυθεντία του νόμου
η αυθεντία του χειρουργού
ίσως αυτή να΄χει τη σωστή της θέση
αλλά υπάρχει ψυχολογική αυθεντία μιας πίστης, ενός δόγματος
ενός συμπεράσματος, μιας ιδεολογίας, του Κομμουνιστή, Σοσιαλιστή
ή όποια αυθεντία, θρησκευτική, εσωτερικά;
Εάν έχετε τότε ποτέ δεν θα ανακαλύψετε τι είναι η σωστή δράση
προφανώς. Σωστά;
Έτσι στην έρευνα βήμα προς βήμα σε αυτό είστε πραγματικά
εάν μπορώ με σεβασμό να ρωτήσω, ελεύθεροι από την αυθεντία
συμπεριλαμβανομένου την αυθεντία αυτού του ατόμου
που κάθεται στην πλατφόρμα αυτή τη στιγμή;
Εάν δεν είστε
ανακαλύψτε γιατί αποδέχεστε
την αυθεντία
εσωτερικά.
Αντικειμενικά χρειάζεστε την αυθεντία.
Σωστά;
Δεν μπορείτε να οδηγήσετε στην δεξιά πλευρά στην Αγγλία
θα'χετε ατυχήματα.
Εάν απορρίψετε την αυθεντία κάποιων Κρατικών Νόμων
θα τιμωρηθείτε και τα λοιπά και τα λοιπά
εκεί η εξουσία έχει τη σωστή της θέση.
Αλλά εσωτερικά, βαθιά, μην έχετε καμία μορφή αυθεντίας.
Τότε μπορούμε να συνεχίσουμε να ερευνούμε
γιατί τα ανθρώπινα όντα ζουν διαρκώς σε μία κατάσταση φόβου.
Σωστά;
Να προχωρήσουμε σε αυτό;
Γιατί εσείς σαν ανθρώπινο ον
που είναι αντιπρόσωπος όλης της ανθρωπότητας
σωστά; - Αναρωτιέμαι εάν το συνειδητοποιείτε αυτό.
Ότι εσείς ως ανθρώπινο ον αντιπροσωπεύετε ολόκληρο τον ανθρώπινο νου
διότι υποφέρετε, είστε αβέβαιοι
είστε πιασμένοι σε κάποιες πίστεις
ή είστε ρυθμισμένοι, είστε Βρετανός
είστε Γάλλος, είστε Γερμανός, ή αυτό ή εκείνο
κι εσείς πιστεύετε στον Ιησού ή στο Χριστό
ή κάποιος άλλος δεν πιστεύει σ'αυτό
κι εσείς είστε Ινδουιστής, Μουσουλμάνος, παρακολουθείτε;
Συνεπώς έχετε επίγνωση ότι στη σχέση σας
στην καθημερινή σας δραστηριότητα, υπάρχει μία αίσθηση μεγάλου φόβου.
Σωστά; Έχει κάποιος επίγνωση αυτού;
Εάν κάποιος έχει επίγνωση, τότε το να έχετε -τώρα κοιτάξτε:
εάν φοβάστε η φυσική ανταπόκριση
δεν θα την αποκαλέσω φυσική - η παράλογη ανταπόκριση είναι
να καλλιεργείτε το κουράγιο, ότι κι αν σημαίνει αυτό
ή να ξεφεύγετε απ'αυτό
ή να το εκλογικεύετε -γιατί να μη φοβάμαι
είναι φυσικό και τα λοιπά και τα λοιπά.
Ή ταυτίζετε τον φόβο σας και τον εαυτό σας
ο εαυτός σας κι ο φόβος είναι ένα
δεν υπάρχετε εσείς ξεχωριστά από το φόβο
έτσι ο φόβος που είναι εσείς ταυτίζει
τον εαυτό του με κάτι μεγαλύτερο
και λέει σ'αυτήν την υποταγή στο μεγαλύτερο ότι έχω χάσει το φόβο.
Έχουμε παίξει όλα αυτά τα παιχνίδια επι αιώνες.
Κι ακόμη φοβόμαστε, μετά από ένα εκατομμύρια χρόνια
κάθε ανθρώπινο ον σε όλον τον κόσμο έχει κάποιο είδος φόβου.
Τώρα για να΄χουμε μία γρήγορη ενόραση σε αυτό
κι άρα να είμαστε εντελώς ελεύθεροι απ'αυτό.
Είναι αυτό δυνατόν;
Διότι ο φόβος είναι το πιο τρομερό πράγμα, σε κάνει
ξέρετε τα υπόλοιπα, ποιο είναι το αποτέλεσμα του φόβου
ο νευρωτισμός κάθε είδους
η διαφυγή σε ποικίλες μορφές διασκέδασης
θρησκευτικές κι άλλες
εκλογικεύοντας τους φόβους κι αποδέχοντας
το φόβο ως μερός της καθημερινής μας ύπαρξης.
Τώρα ρωτάμε: είναι δυνατόν
να έχουμε ενόραση μέσα σε όλη τη φύση και δομή του φόβου
και να'μαστε ελεύθεροι απ'αυτόν;
Δε θέλετε να ξέρετε εάν μπορείτε να'στε ελεύθεροι από το φόβο;
Ή μήπως αποδέχεστε, όπως αποδεχόμαστε
τόσα πολλά πράγματα, σαν ένα μέρος της ζωής;
Εάν δεν το αποδέχεστε σαν μέρος της ζωής
τότε ποια είναι η φύση του φόβου;
Ποια είναι η ρίζα του φόβου;
Ποια είναι η ουσία, η δομή, η όλη κίνηση του φόβου;
Όχι μόνον το φόβο για τη σύζυγο κάποιου ή για τον σύζυγο, το κορίτσι
- ξέρετε, φόβος
στο σύνολό του, όχι μια ιδιαίτερη μορφή φόβου.
Δεν θέλετε να ανακαλύψετε;
Με την έννοια, δεν θέλετε να δώσετε το νου σας
τη σκέψη σας, την ύπαρξή σας,
όλη σας την ενέργεια για να ανακαλύψετε
εάν είναι δυνατόν να ξεριζώσετε εντελώς το φόβο;
Ο φόβος έχει πολλές μορφές
ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες του φόβου είναι η προσκόλληση
η προσκόλληση σ'ένα άτομο, προσκόλληση σ΄ένα ιδανικό
σε μία πίστη, προσκόλληση σε ένα κομμάτι επίπλου
ξέρετε τι είναι η προσκόλληση.
Κι όπου υπάρχει προσκόλληση
υπάρχει αναπόφευκτα ο φόβος της απώλειας.
Και είναι δυνατόν να υπάρξει δίχως απομόνωση, δίχως προσκόλληση;
Καταλαβαίνετε το ερώτημά μου;
Είναι δυνατόν για ένα ανθρώπινο ον
που έχει ζήσει δέκα χιλιάδες χρόνια και περισσότερο
ζει πάντα στο φόβο σαν μέρος της ζωής του
από τον άνθρωπο των σπηλαίων μέχρι σήμερα
είναι δυνατόν να απορρυθμίσει τον εαυτό του από το φόβο;
Όπως είπαμε, ένας από τους παράγοντες του φόβου είναι η προσκόλληση.
Για να ανακαλύψουμε εάν κάποιος είναι
προσκολλημένος, όχι να τον αποφύγει
να ανακαλύψει για να δει εάν κάποιος είναι προσκολλημένος σε κάτι
στον γκουρού σας, στη γνώση σας, στα έπιπλά σας
στο φίλο σας, στη σύζυγό σας, στο κορίτσι, αγόρι ή ότι κι αν είναι
προσκολλημένος στη χώρα σας.
Όπου υπάρχει προσκόλληση υπάρχει ζήλεια
υπάρχει κτητικότητα
υπάρχει μία αίσθηση ταύτισης του εαυτού με κάτι άλλο.
Κι όταν υπάρχει αυτή η προσκόλληση και ταύτιση
υπάρχει πάντα αβεβαιότητα.
Αυτά είναι γεγονότα, δεν είναι;
Όχι;
Έτσι μπορείτε να είστε ελεύθεροι από την προσκόλληση
όχι αύριο ή όταν είστε στο νεκροκρέβατο
τότε βέβαια είναι πολύ απλό να μην είστε προσκολλημένοι! (γέλια)
Δεν μπορείτε να διαφωνήσετε με τον θάνατο.
Αλλά τώρα ζώντας την καθημερινή σας ζωή
να είστε ελεύθεροι από κάθε μορφή προσκόλλησης
δίχως να απομονώνεστε, που πάλι γεννά φόβο.
Μπορεί να αποσπάσω τον εαυτό μου απ'αυτό
κι από ότιδήποτε άλλο και ξαφνικά να νιώσω ότι είμαι μόνος
την αίσθηση του κενού
κι όντας φοβισμένος απ'αυτό το κενό
αρχίζω πάλι να προσκολλούμαι, όχι σε ένα
άτομο, αλλά σε κάποιο εκπληκτικό ιδανικό.
Όλα αυτά, σε κάθε μορφή
προσκόλλησης φέρνει φόβο.
Ένας άνδρας ή μία γυναίκα που πραγματικά ερευνά
κι απαιτεί, προκαλεί τον εαυτό του
εάν μπορείτε ποτέ να είστε ελεύθεροι από το φόβο
τότε έχουμε μία γοργή ενόραση
σε όλη τη φύση της προσκόλλησης.
Ερευνάτε, καθώς μιλάμε, ο ένας με τον άλλον
έχετε αυτό το συναίσθημα, την ενόραση
την άμεση αντίληψη της όλης φύσης της προσκόλλησης
και της δομής της με όλες
τις επιπλοκές που περικλείονται σε αυτή, να τις δείτε ακαριαία.
Κι όταν τις δείτε στο σύνολό τους τελείωσε.
Δε σημαίνει ότι γίνεστε αναίσθητοι.
Δε σημαίνει ότι απομονώνεστε.
Αντιθέτως : είστε ένα ελεύθερο ανθρώπινο ον
που δεν είναι πλέον δέσμιος του φόβου.
Σωστά;
Αυτή είναι μόνο μία έκφραση του φόβου.
Ίσως η πιο βαθιά έκφραση του φόβου
του να χάσετε ότι έχετε.
Στην πραγματικότητα δεν έχετε τίποτε αλλά αυτό είναι άσχετο.
Επομένως ποια είναι η ρίζα όλου αυτού του φόβου;
Βλέπετε οι περισσότεροι απ'εμάς τείνουν
να αφαιρούν τα κλαδιά του φόβου.
Σωστά;
Φοβάμαι αυτό το πράγμα γι'αυτό άσε με να το ξεφορτωθώ
ή άσε με να πάω σε κάποιον που
θα με βοηθήσει να'μαι ελεύθερος από το φόβο
αυτής της ιδιαίτερης έκφρασης του φόβου
ο ψυχολόγος, ο ιερέας, ο αναλυτής
ο πιο πρόσφατος γκουρού κι όλα αυτά.
Αλλά δεν μας αφορά το κόψιμο του δέντρου του φόβου
αλλά μάλλον να αποκαλύψουμε τη ρίζα του φόβου
έτσι ώστε όταν δείτε τη ρίζα αυτού
κι έχετε ένα βάθος κατανόησης της ρίζας
τότε εάν έχετε τέτοια κατανόηση
κι αυτή είναι ενόραση, τότε ο φόβος εξαφανίζεται πλήρως
δεν φοβάστε πλέον ψυχολογικά.
Σωματικά είναι ένα διαφορετικό θέμα.
Σωματικά
κάποιος πρέπει να είναι προσεκτικός
κάποιος πρέπει να'ναι λογικός, υγιής
εκτός εάν είστε εξαιρετικά νευρωτικοί
τότε αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.
Αλλά σωματικά κάποιος πρέπει να'ναι προσεκτικός στον κίνδυνο
όπως θα'σασταν προσεκτικός σε έναν γκρεμό
όπως θα'σασταν προσεκτικός σε ένα επικίνδυνο ζώο
και ίσως τα ανθρώπινα όντα να γίνονται
όλο και περισσότερο επικίνδυνα απ'ότι τα ζώα.
Έτσι κάποιος πρέπει να προσέχει τα ανθρώπινα όντα
τους τρομοκράτες, τους πολιτικούς
υπάρχουν καθόλου πολιτικοί εδώ; (γέλια)
Και πολύ προσεκτικοί ως προς τους γκουρού
(γέλια) και τα λοιπά και τα λοιπά.
Έτσι κάποιος κατανοεί την προσεκτικότητα, τον κίνδυνο-σωματικά.
Αλλά ποια είναι η ρίζα του ψυχολογικού φόβου;
Παρακαλώ προκαλέστε, ρωτήστε τον εαυτό σας.
Μην αποδέχεστε την πρόκλησή μου.
Ρωτήστε τον εαυτό σας ποια είναι η ρίζα όλων αυτών.
Μη λέτε "Δεν ξέρω"
κι απλά να το αφήσετε έτσι, ή να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα.
Εάν το κάνετε, θα σας εμποδίσει από το ν'ανακαλύψετε τη ρίζα του.
Εάν πείτε, "Πραγματικά δεν ξέρω
ποια είναι η ρίζα του φόβου", τότε ξεκινάτε με την ταπεινότητα.
Τότε λέτε, "Πράγματι δεν ξέρω αλλά πρόκειται ν'ανακαλύψω".
Αλλά εάν ξεκινήσετε με αλλαζονεία λέγοντας "Μπορώ να το λύσω.
Ξέρω, έχω όλα τα γεγονότα για τον φόβο"
τότε ξεκινάτε με ένα συμπέρασμα
με μία αίσθηση ελπίδας
που δε σημαίνει ότι πρέπει να είστε σε απελπισία για να το ρωτήσετε
αλλά εάν πράγματι σας απασχολεί αυτό σε βάθος
η φύση και η δομή του φόβου στο ίδιο του το βάθος
ποια είναι η ρίζα του φόβου;
Εκείνοι που έχουν διαβάσει ή έχουν ξανακούσει τον ομιλητή
δεν λένε "Ναι, το ξέρω".
Αυτό είναι ένα φτηνό κόλπο.
Διότι έχετε ακούσει κάποιον να σας το λέει
κι αυτό μπορεί να'ναι η αλήθεια αλλά δεν είναι η δική σας
δεν είναι η αλήθεια, είναι κάποιου άλλου.
Δεν υπάρχει η αλήθεια σας ή η αλήθεια μου
αλλά εάν αποδεχτείτε μία δήλωση που
έγινε από κάποιον όπως αυτό το άτομο
και πείτε "Ναι, το έχω ξανακούσει αυτό
αλλά δεν απομάκρυνε τον φόβο μου"
τότε η γλώσσα σας καθοδηγεί.
Καταλαβαίνετε;
Η γλώσσα σας καθοδηγεί.
Η γλώσσα σας χρησιμοποιεί.
Αλλά εάν είστε ελεύθεροι από αυτά που είχατε ακούσει πριν
αλλά πράγματι να απαιτήσετε τώρα καθώς κάθεστε εδώ, ν'ανακαλύψετε
ποια είναι η ουσία, η ρίζα, η βάση όλων των φόβων
τότε εφόσον δεν ξέρετε το πλησιάζετε εκ νέου
το πλησιάζετε με κάποια αίσθηση περιέργειας για να ανακαλύψετε.
Αλλά εάν το πλησιάσετε ήδη με κάποιο συμπέρασμα
δεν υπάρχει καμία πιθανότητα κατανόησης της ρίζας του.
Έτσι ας ανακαλύψουμε μαζί, εκ νέου
ποια είναι η ρίζα όλης της φύσης και της δομής του φόβου.
Όταν θέλετε να ανακαλύψετε, έαν έχετε ένα κίνητρο
που σημαίνει, 'Πρέπει να'μαι ελεύθερος από το φόβο"
- που είναι ένα κίνητρο
τότε αυτό το κίνητρο δίνει μία κατεύθυνση στην έρευνά σας.
Έτσι το κίνητρο που δίνει μία κατεύθυνση σας εμποδίζει από την έρευνα.
Αυτό είναι απλό, δεν είναι;
Εάν έχω ένα κίνητρο προκειμένου να ερευνήσω το φόβο
διότι θέλω να ξεφορτωθώ το φόβο
τότε έχω ήδη δώσει μία κατεύθυνση σε αυτό.
Σωστά;
Διότι η επιθυμία μου είναι να τον ξεφορτωθώ
όχι να κατανοήσω τη φύση και τη δομή και το βάθος του φόβου.
Θέλω να ξεφορτωθώ τη λέξη "φόβος".
Επομένως η λέξη "φόβος" μας καθοδηγεί.
Καταλαβαίνετε;
Ενώ εάν το κοιτάξετε
εάν είστε ελεύθεροι από τη λέξη και πείτε
"Τι είναι αυτός ο φόβος με τον οποίο έχω ζήσει για τόσο μεγάλο διάστημα;"
Τι είναι ;
Είναι ο χρόνος;
ο χρόνος όντας το χθες, το σήμερα και το αύριο
ο ήλιος δύει, ο ήλιος ανατέλλει.
Που σημαίνει, είναι ο φόβος το αποτέλεσμα του χρόνου;
Κάτι συνέβη για το οποίο φοβάστε
πριν ένα χρόνο ή χθες
κι αυτός ο φόβος εκείνου του συμβάντος παραμένει
κι εκείνη η μνήμη εκείνου του πράγματος ονομάζεται φόβος.
Τα παρακολουθείτε όλα αυτά;
Η μνήμη εκείνου του συμβάντος
που έλαβε χώρα πριν ένα χρόνο ή χθες
έχει αφήσει κάποια ανάμνηση
κι αυτή η ανάμνηση λέει ότι υπάρχει φόβος.
Σωστά;
Έτσι η ανάμνηση της λέξης
που ονομάζεται φόβος λέμε ότι, αυτό είναι φόβος.
Ενώ προσπαθούμε να ανακαλύψουμε
όντας ελεύθεροι από τη λέξη, ποια είναι η ουσία της.
Τα παρακολουθείτε όλα αυτά;
Μήπως γίνονται πολύ κουραστικά όλα αυτά;
Δεν πειράζει.
Ποια είναι η ρίζα αυτού;
Λέω στον εαυτό μου διότι είμαι ένα πολύ σοβαρό άτομο
κι έχω πολλή ενέργεια
πρέπει να το ανακαλύψω διότι δεν θέλω να ζω με φόβο.
Είναι γελοίο, παράλογο, δίχως λογική.
Ποια είναι η ουσία του; Μήπως είναι ο χρόνος;
Εν μέρει είναι αυτό, ο χρόνος.
Κι επίσης
μήπως η σκέψη δημιουργεί το φόβο;
Καταλαβαίνετε;
Επομένως, ο χρόνος, η σκέψη.
Έχω καταλάβει λίγο ή πολύ τη φύση του χρόνου
του χρόνου εξωτερικά, του χρόνου εσωτερικά, ψυχολογικά :
Θα είμαι, δεν είμαι, θα είμαι
ή θα έπρεπε να είμαι, ενώ δεν είμαι.
Το "θα έπρεπε να είμαι" είναι η κίνηση του χρόνου.
Σωστά;
Αναρωτιέμαι εάν είστε
Αυτό είναι σημαντικό, τα παρακολουθείτε όλα αυτά;
Είναι ένα όμορφο πρωινό κι ελπίζω να το απολαμβάνετε κι εσείς.
Ελπίζω να περνάτε ευχάριστα, χαρούμενα σ'αυτήν την έρευνα
όπως θα περνούσατε ευχάριστα καθήμενοι στο γρασίδι
και κοιτάζοντας τα δέντρα και τα σύννεφα και τη ζεστή λιακάδα.
Επομένως τι είναι η σκέψη τότε;
Έχω καταλάβει τη φύση του χρόνου.
Τώρα θέλω να καταλάβω εάν η σκέψη είναι υπεύθυνη για τον φόβο.
Δεν ξέρω αλλά πρόκειται ν'ανακαλύψω.
Εάν η σκέψη είναι υπεύθυνη
πρέπει να καταλάβω την όλη φύση της σκέψης.
Τι είναι σκέψη;
Η σκέψη είναι η ανταπόκριση της μνήμης.
Σωστά; Προφανώς.
Εάν δεν είχατε απολύτως καθόλου μνήμη δεν θα σκεφτόσασταν.
Αλλά η σκέψη έχει γίνει πολύ σημαντική για μας.
Εφαρμόζουμε τη σκέψη σε οτιδήποτε κάνουμε.
Είναι η αγάπη μία ανάμνηση, μία σκέψη;
Δεν μιλώ για την σεξουαλική αγάπη, αίσθηση, την αισθησιακή αγάπη.
Δεν πρόκειται καν να την αποκαλέσω αγάπη, είναι μία αίσθηση.
Είναι η αγάπη αίσθηση;
Είναι η αγάπη μία ανάμνηση;
Και είναι η σκέψη αγάπη;
Καταλαβαίνετε, ρωτώ όλα αυτά.
Και ποια είναι η φύση της σκέψης;
Πολύ απλά, βασίζεται στη συσσώρευση της γνώσης
συσσωρευμένη μέσα από την εμπειρία των χιλιετιών, ζωής
που είναι αποθηκευμένη στον εγκέφαλο
δεν είμαι ειδικός του εγκεφάλου,
μπορείτε να παρατηρήσετε τον εαυτό σας
στον εγκέφαλο και η μνήμη ανταποκρίνεται σε μία πρόκληση.
Τώρα προκαλώ τον εαυτό μου : τι είναι σκέψη;
Κι έτσι λέει, "Μνήμη, βέβαια".
Επομένως είναι η μνήμη υπεύθυνη για τον φόβο;
Πληγώθηκα σωματικά πέρυσι
θυμάμαι αυτό και φοβάμαι μήπως επιστρέψει πάλι
η ασθένεια, ή ο πόνος, ή οτι κι αν είναι.
Που σημαίνει
η σκέψη βασίζεται στην εμπειρία του πέρυσι ή του πόνου του χθες
με το να το θυμάται και να τρομάζει απ'αυτό
ότι δεν πρέπει να ξανασυμβεί.
Όλη μας η δράση, όλη μας η ύπαρξη, βασίζεται πάνω στη σκέψη.
Δεν ξέρω εάν έχετε συνειδητοποιήσει αυτό το εκπληκτικό γεγονός:
οτιδήποτε κάνουμε βασίζεται στη σκέψη.
Δεν υπάρχει κανένας αυθορμητισμός
είναι μία αρκετά διαφορετική ύπαρξη, να είστε αυθόρμητοι.
Για να έχετε αυτόν το αυθορμητισμό
κάποιος πρέπει να καταλάβει τη φύση της σκέψης
που έχει ρυθμίσει τον εγκέφαλό μας
όλη μας την πνευματική άποψη, τη δραστηριότητά μας.
Όταν υπάρχει κατανόηση
άμεση ενόραση σε αυτό τότε υπάρχει αυθορμητισμός
υπάρχει ελευθερία.
Αλλά αυτό είναι ένα αρκετά διαφορετικό θέμα.
Έτσι ρωτάμε : ο χρόνος, βλέπω ότι είναι εν μέρει υπεύθυνος.
Η σκέψη είναι επίσης υπεύθυνη.
Είναι ο χρόνος σκέψη;
Ή η σκέψη είναι χρόνος;
Καταλαβαίνετε;
Δεν είναι ο χρόνος και η σκέψη, ξεχωριστά.
Υπάρχει μόνον σκέψη που δημιουργεί ψυχολογική χρόνο.
Σωστά;
Κι άρα έχοντας προχωρήσει σε βάθος
έχοντας καταλάβει, όχι διανοητικά, λεκτικά
αλλά έχοντας πράγματι δει τη φύση της σκέψης
τότε κάποιος συνειδητοποιεί ότι η σκέψη
είναι βασικά υπεύθυνη για τον φόβο.
Τότε κάποιος λέει, "Πως μπορώ τότε να σταματήσω τη σκέψη;"
που είναι η πιο παράλογη ερώτηση.
Βλέπετε αυτό είναι μέρος του κόλπου που έχουν κάνει οι γκουρού.
Δηλαδή : να διαλογιστείτε, να προσπαθήσετε
να ελέγξετε τη σκέψη, να σταματήσετε τη σκέψη.
Έχετε ποτέ προσπαθήσει να σταματήσετε τη σκέψη;
Εάν το'χετε κάνει θα ανακαλύψετε
ότι το άτομο που λέει "Πρέπει να σταματήσω τη σκέψη"
η οντότητα που το λέει αυτό, είναι επίσης μέρος της σκέψης.
Κάνει ένα τέχνασμα με τον εαυτό της.
Έτσι εάν δείτε ότι ο χρόνος είναι σκέψη, ο χρόνος είναι κίνηση, κίνηση
από το χθες, σήμερα, αύριο.
Κι επίσης η σκέψη είναι μία κίνηση
η κίνηση βασίζεται στις μνήμες του παρελθόντος,
στις παρελθοντικές εμπειρίες
στη γνώση του παρελθόντος - η γνώση είναι πάντα το παρελθόν.
Έτσι η σκέψη είναι βασικά υπεύθυνη για τον φόβο.
Καταλαβαίνετε;
Τώρα είναι η λέξη "φόβος", φόβος; Καταλαβαίνετε;
Είναι η λέξη "φόβος", πραγματικά φόβος;
Ή η λέξη δεν είναι το πράγμα.
Μήπως αρχίζετε να κουράζεστε;
Καταλαβαίνετε το ερώτημά μου;
Είναι η λέξη διαφορετική από το πράγμα;
Ή είναι η λέξη που δημιουργεί αυτό το πράγμα, τον φόβο;
Τότε η λέξη σας καθοδηγεί
και η λέξη δημιουργεί τον φόβο.
Ή μήπως υπάρχει ο φόβος ανεξάρτητα από τη λέξη;
Που σημαίνει ότι, η λέξη δεν είναι το πράγμα.
Σωστά;
Καταλαβαίνετε;
Επομένως έχετε διαχωρίσει τη λέξη από το πράγμα;
Καταλαβαίνετε;
Η σκηνή, η τέντα, η λέξη, δεν είναι αυτό.
Σωστά;
Έτσι όταν το κοιτάζετε
μπορείτε να ξεχωρίσετε τη λέξη από το πράγμα;
Καταλαβαίνετε την ερώτησή μου;
Έτσι έχετε διαχωρίσει τη λέξη από την αντίδραση
που ονομάζετε φόβο;
Αυτό σημαίνει
έχετε επίγνωση ότι είστε πιασμένοι στο δίκτυ των λέξεων;
Κι άρα οι λέξεις σας καθοδηγούν.
Επομένως μπορείτε να κοιτάξετε το πράγμα δίχως τη λέξη
που σημαίνει να κοιτάξετε το πράγμα δίχως να το ονομάσετε
που γίνεται η λέξη.
Αναρωτιέμαι εάν τα καταλαβαίνετε όλα αυτά!
Κοιτάξτε, αυτό απαιτεί μεγάλη εγρήγορση
τεράστια επίγνωση, της παρατήρησής σας.
Δεν είναι μόνον να δεχτείτε, "Ναι, μπορώ να διαχωρίσω τη λέξη
αυτό κι εκείνο"-να παίζετε.
Αλλά πραγματικά να δείτε ότι είστε πιασμένοι
η παρατήρησή σας είναι μέσω μιας λέξης
κι άρα η λέξη γίνεται πολύ σημαντική.
Έτσι συνειδητοποιώντας ότι λέτε, ένταξει
θα διαχωρίσω τη λέξη, θα την απομακρύνω,
αφήστε με να κοιτάξω το ίδιο το πράγμα
όχι με τη λέξη να παρεμβαίνει σε αυτό
τη λέξη με όλες της τις δευτερεύουσες σημασίες, τα περιεχόμενά της.
Αφήστε με να κοιτάξω αυτό το πράγμα.
Καταλαβαίνετε;
Ξοδεύω πολλή ενέργεια, το ίδιο ελπίζω κι εσείς.
Επομένως, μπορείτε να κοιτάξετε τον φόβο, τη λέξη
την πραγματική αίσθηση δίχως τη λέξη;
Ή μήπως η λέξη δημιουργεί την αίσθηση;
Το όνομα, φόβος, το δημιουργεί αυτό.
Καταλαβαίνετε;
Μπορείτε να κοιτάξετε την τέντα
τη λέξη και το γεγονός, την τέντα, διαφορετικά
μπορείτε να το διαχωρίσετε και να πείτε
"Ναι, μπορώ να το κοιτάξω δίχως τη λέξη.
Μπορώ να δω τις γραμμές, μπορώ να δω τις αφίσες, δίχως τη λέξη".
Αλλά για να το κάνω αυτό ψυχολογικά είναι πολύ περισσότερο
κάποιος πρέπει να είναι εξαιρετικά άγρυπνος.
Για να έχετε βαθιά επίγνωση της σημασίας, της λέξης και του πράγματος.
Τώρα εάν έχετε επίγνωση, τότε το πράγμα που κοιτάζετε
δίχως τη λέξη, είναι φόβος;
Καταλαβαίνετε τι προσπαθώ να πω;
Την αντίδραση που έχετε ονομάσει ως φόβο
εάν δεν τον ονομάσετε, είναι αυτό φόβος, υπάρχει φόβος;
Φτάσατε σε αυτό μετά από έρευνα
κατανόηση χρόνο και σκέψη.
Η σκέψη είναι χρόνος διότι και τα δύο είναι κίνηση.
Ο χρόνος είναι κίνηση.
Η σκέψη είναι κίνηση.
Επομένως δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα.
Η σκέψη δημιουργεί ψυχολογικό χρόνο.
Συνεπώς η σκέψη έχει δημιουργήσει τη λέξη.
Ο αρχικός άνθρωπος ή ο πίθηκος ή ο ιθαγενής
ο αρχιεπίσκοπος λέει "Φοβάμαι"- ο φόβος έχει φύγει- παρακολουθείτε;
-μέχρι σε μας - παρακολουθείτε;
Και τώρα ρωτάμε : διαχωρίστε τα δύο
τη λέξη και την αίσθηση, την αντίδραση και κοιτάξτε το
παρατηρήστε την αντίδραση δίχως τη λέξη.
Τώρα όταν παρατηρείτε την αντίδραση
είναι ο παρατηρητής διαφορετικός από την αντίδραση;
Καταλαβαίνετε;
Ή είναι και οι δύο το ίδιο, ο παρατηρητής είναι το παρατηρούμενο
η αντίδραση είναι ο παρατηρητής;
Σωστά;
Βλέπω ότι δεν καταλαβαίνετε, κάποιοι απ'εσάς.
Έχετε θυμώσει
είναι αυτός ο θυμός διαφορετικός απ'εσάς;
Έχετε μόνον επίγνωση αυτού του θυμού
τη στιγμή του θυμού δεν έχετε επίγνωση
αλλά ένα δευτερόλεπτο ή ένα λεπτό αργότερα λέτε, "'Ημουν θυμωμένος".
Έχετε διαχωρίσει τον εαυτό σας από το πράγμα που λέγεται θυμός
κι άρα υπάρχει διαίρεση.
Παρομοίως(γέλια)
Είναι η αντίδραση που ονομάζεται φόβος διαφορετική από εσάς;
Προφανώς δεν είναι.
Έτσι εσείς κι αυτή η αντίδραση είναι το ίδιο.
Όταν το συνειδητοποιείτε αυτό, δεν το παλεύετε, είστε αυτό.
Σωστά;
Αναρωτιέμαι εάν το βλέπετε.
Τότε μία εντελώς διαφορετική δράση λαμβάνει χώρα
δηλαδή πριν, είχατε χρησιμοποιήσει θετική δράση ως προς τον φόβο
λέτε, "Δεν πρέπει να φοβάμαι, θα το αρνηθώ
Θα το ελέγξω, πρέπει να κάνω αυτό κι εκείνο γι αυτό
να πάω σε ψυχολόγο"-ξέρετε, όλα τα λοιπά αυτού.
Τώρα όταν συνειδητοποιείτε, όταν υπάρχει το γεγονός
-όχι συνειδητοποιείτε
όταν υπάρχει το γεγονός ότι είστε η αντίδραση
δεν υπάρχει το εσείς ξεχωριστά απ'αυτήν την αντίδραση.
Τότε δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε, μπορείτε;
Αναρωτιέμαι εάν το συνειδητοποιείτε, δε μπορείτε να κάνετε τίποτε.
Επομένως μία άρνηση, μία αρνητική
μία μη -θετική παρατήρηση είναι το τέλος του φόβου.
Σωστά;
Τι ώρα είναι Ε: Είναι μία.
Κ: Συγχωρέστε με που μιλώ επί μιάμιση ώρα, δεν το συνειδητοποίησα.
Ελπίζω να μη βαρεθήκατε
να μην πιαστήκατε καθήμενοι στην ίδια θέση.
Ε: Μη φοβάστε. Το απολαύσαμε. (γέλια)
Κ: Ωραία. Θα συναντηθούμε αύριο πάλι.
Ε: Ευχαριστούμε.
(χειροκρότημα)
Κ: Παρακαλώ μη χειροκροτάτε. Δεν αξίζει.