Jamila Jad - Beirut, Lebanon - Global lives project, 2009

Με λένε Τζαμίλα Τζαντ. Είμαι 9 χρονών. Ο πατέρας μου ονομάζεται Μοχάμεντ Τζαντ. Η μητέρα μου ονομάζεται Φατίμα Τζαντ. Τα αδέρφια μου είναι ο Αχμάντ, ο Αμτζά και ο Αμπντουλάχ Τζαντ. Είναι εννέα χρονών...Όχι! Είναι πέντε χρονών, εφτά χρονών και δώδεκα μηνών. Είμαι από το Λίβανο, από τον Προσφυγικό Καταβλυσμό Σατίλα. Είμαι Παλαιστίνια, από την Χάιφα. Ξεκινάμε...εδώ είμαστε. Θα μοιράσουμε...Τελειώνουμε με τη διανομή των τετραδίων. Όταν πάρετε το τετράδιό σας κοιτάξτε τί έχω γράψει στον πίνακα. Φαρά, έλα. Βιάσου. Τώρα θα μιλήσουμε για το μάθημα. Τζαμίλα, που εξελίσσεται η ιστορία; Σε ποιά περιοχή; -Στο Ζάχλε. - Στο Ζάχλε. Σωστά. Επειδή πάντα με προσέχει και με φροντίζει όταν, ας πούμε, έχω γενική ορθογραφία... και κάνω μερικά λάθη, δεν τα λαμβάνει υπόψη της. Δεν θέλει να τον βλάψει. Τί έκανε ο Θεός; Τι είπε στη φωτιά; Ποιος δημιούργησε τη φωτιά; Ποιός δημιούργησε τη φωτιά; -Ο Θεός! -Ο διάβολος! Όχι! Ο διάβολος έπλασε τη φωτιά;Ή μήπως είναι μέσα στη φωτιά; Ο Θεός έπλασε τη φωτιά. Και ο Θεός, επειδή Αυτός την έπλασε, της είπε, την διέταξε... «Ω! Φωτιά! Να είσαι κρύα κι ασφάλεια στον Αβραάμ» (Κοράνι 21:69) Ξέρετε τι εννοούσε με το να «είσαι κρύα»; Φεύγεις μόνη σου; Από δώ κόβουμε δρόμο. Γλύκα, κοίταξέ με. -Είμαι ιδρωμένη. - Δώς μου ένα φιλί. Έβαλαν ένα μικρόφωνο στην τσέπη μου και εδώ. -Πώς είσαι; Είσαι καλά;-Ναι. -Πως πήγε το σχολείο σήμερα; Πήρα 500. -Τι σου είπε η δασκάλα; - Είπε ότι ήμουν έξοχη. - Έξοχη! -Μπαμπά, με βιντεοσκόπησαν μέσα στην τάξη. -Αλήθεια; -Ναι. -Η μαμά είναι στο σπίτι; -Όχι. Επιτέλους, κάποιος καθάρισε το σπίτι! Ευχαριστώ! Πηγαίνω στο σχολείο, γυρίζω σπίτι και αλλάζω ρούχα. Μετά τρώω και διαβάζω, βλέπω τα αδέρφια μου και καθαρίζω το σπίτι. Όταν η μαμά δεν είναι σπίτι, πλένω τα πιάτα και προσέχω τον αδερφό μου... και του ετοιμάζω γάλα. Πήγαν στους γείτονες. Έπαιξαν και είδαν φίλους ... που είχαν να τους δουν μήνες. Ένα, δύο. Έλα εδώ.Θέλω να σου πω κάτι.Θέλουν να μας βιντεοσκοπήσουν.Πάρε αυτό. Θα ξεκινήσω εγώ. Ζήτα της συγνώμη! Η μαμά θέλει να βοηθήσω τον Αμντουλάχ Έχω ένα εστιατόριο «bourgeoise». Αφήνω τα αδέρφια μου να παίζουν, αρκεί να μην με εκνευρίζουν. Ποιος θέλει πίτσα με ελαιόλαδο; Πίτσα! Πίτσα! -Θεέ μου είναι υπέροχη! -Ποιος θέλει πίτσα με τυρί; -Κοστίζει 250... Ο Αμπντουλάχ, ο Αχμάντ και ο Αμτζά θα ήθελαν πολύ έναν υπολογιστή για να παίζουν. Όταν η μαμά δεν είναι εδώ και ο Αχμάντ είναι άρρωστος τον φροντίζω εγώ. Η μαμά πάντα στέλνει εμένα να πάρω τα φάρμακα. Και όταν αρρωσταίνει ο πατέρας μου, πάλι εγώ μένω μαζί του. Χρειάζομαι ένα μπουκάλι Panadol και κάτι για εξανθήματα. Θέλω να γίνω γιατρός... επειδή όταν κάποιος αρρωσταίνει μπορώ να τον φροντίζω. Εύχομαι να είχαμε ένα μεγάλο σπίτι (Μήλο...μήλο...πώς είναι η λέξη στα αγγλικά;) Μακάρι να μην νοικιάζαμε το σπίτι μας .Μακάρι να ήταν όμορφο και να είχα το δικό μου δωμάτιο. Θα είχα μια μεγάλη ντουλάπα αποκλειστικά για μένα και το δικό μου μπάνιο... και μια Barbie, μια αληθινή κούκλα Barbie, για να την παίρνω στο κρεβάτι μου... μαζί με τον άντρα της.