Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Dimitra Staikou Επιμέλεια: Mary Keramida
Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω
για τη βιονική,
που είναι ο λαϊκός όρος
για την επιστήμη αντικατάστασης των μελών ενός ζωντανού οργανισμού
με μια μηχατρονική συσκευή ή με ένα ρομπότ.
Στην ουσία
πρόκειται για την περίπτωση όπου η ζωή συναντά τη μηχανή.
Και συγκεκριμένα, θα ήθελα να σας μιλήσω
σχετικά με το πώς εξελίσσεται η βιονική
για ανθρώπους με ακρωτηριασμένα χέρια.
Αυτό είναι το κίνητρό μας.
Ο ακρωτηριασμός του χεριού προκαλεί μεγάλη αναπηρία.
Εννοώ, ότι η λειτουργική ανεπάρκεια είναι εμφανής.
Τα χέρια μας είναι εκπληκτικά όργανα.
Και όταν χάσεις το ένα, πόσο μάλιστα και τα δύο,
είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις τα πράγματα
που σωματικά χρειάζεται να κάνουμε.
Υπάρχει επίσης τεράστιος συναισθηματικός αντίκτυπος.
Και στην πραγματικότητα, όσο χρόνο αφιερώνω στην κλινική
για την αντιμετώπιση της συναισθηματικής προσαρμογής των ασθενών,
άλλο τόσο αφιερώνω και για τη σωματική αναπηρία.
Και τελικά, υπάρχει κι ένας βαθύς κοινωνικός αντίκτυπος.
Μιλάμε με τα χέρια μας.
Χαιρετάμε με τα χέρια μας.
Και αλληλεπιδρούμε με το φυσικό κόσμο με τα χέρια μας.
Και όταν αυτά απουσιάζουν,
είναι ένα εμπόδιο.
Ο ακρωτηριασμός του χεριού προκαλείται συνήθως από τραυματισμό,
από περιπτώσεις όπως βιομηχανικά ατυχήματα,
συγκρούσεις οχημάτων,
ή, στην ακραία περίπτωση, πόλεμος.
Υπάρχουν επίσης μερικά παιδιά που γεννιούνται χωρίς χέρια,
αυτό ονομάζεται σύμφυτη ανεπάρκεια άκρων.
Δυστυχώς, δεν έχουμε μεγάλη πρόοδο
με την προσθετική άνω άκρων.
Υπάρχουν δύο γενικοί τύποι.
Ονομάζονται μηχανικές προθέσεις,
οι οποίες ανακαλύφθηκαν μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο
και τελειοποιήθηκαν στον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εδώ βλέπετε μια πατέντα
για χέρι το 1912.
Δεν έχει και μεγάλη διαφορά
από αυτή που βλέπετε στον ασθενή μου.
Λειτουργούν εκμεταλλευόμενα τη δύναμη του ώμου.
Επομένως όταν πιέζετε τους ώμους σας, τραβούν μια αλυσίδα ποδηλάτου.
Και αυτή η αλυσίδα μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει ένα χέρι, ένα γάντζο
ή να λυγίσει τον αγκώνα.
Και τις χρησιμοποιούμε ακόμα ευρέως,
επειδή είναι πολύ εύρωστες
και σχετικά απλές συσκευές.
Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας
είναι αυτό που ονομάζουμε μυοηλεκτρικές προθέσεις.
Πρόκειται για μηχανοκίνητες συσκευές
οι οποίες ελέγχονται
από μικρά ηλεκτρικά σήματα από τους μύες.
Κάθε φορά που συστέλλεται ένας μυς,
εκπέμπει λίγο ηλεκτρισμό
τον οποίο μπορείτε να καταγράψετε με κεραίες ή ηλεκτρόδια
και να τον χρησιμοποιήσετε για τη λειτουργία της μηχανοκίνητης πρόθεσης.
Λειτουργούν αρκετά καλά
για ανθρώπους που μόλις έχουν χάσει το χέρι τους,
επειδή οι μύες των χεριών υπάρχουν ακόμα.
Πιέζετε το χέρι σας και αυτοί οι μύες συστέλλονται.
Το ανοίγετε και αυτοί οι μύες συστέλλονται.
Είναι ενστικτώδες και λειτουργεί αρκετά καλά.
Τι γίνεται όμως με τα υψηλότερα επίπεδα ακρωτηριασμού;
Έχετε χάσει το χέρι σας πάνω από τον αγκώνα.
Σας λείπουν όχι μόνο αυτοί οι μύες,
αλλά το χέρι και ο αγκώνας σας.
Τι κάνετε;
Οι ασθενείς μας πρέπει να χρησιμοποιούν
πολύπλοκα συστήματα
ή να χρησιμοποιούν απλά τους μύες των χεριών τους
για να λειτουργήσουν τα ρομποτικά άκρα.
Έχουμε ρομποτικά άκρα.
Υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα στην αγορά και εδώ βλέπετε μερικά.
Περιέχουν μόνο ένα χέρι που ανοίγει και κλείνει,
έναν περιστροφέα καρπού και έναν αγκώνα.
Δεν υπάρχουν άλλες λειτουργίες.
Αν υπήρχαν, πώς θα τους λέγαμε τι να κάνουν;
Κατασκευάσαμε το δικό μας χέρι στο Ινστιτούτο Αποκατάστασης του Σικάγο,
όπου προσθέσαμε μια κάμψη του καρπού και αρθρώσεις του ώμου,
για να φτάσουμε μέχρι 6 κινητικούς μύες ή 6 βαθμούς ελευθερίας.
Και είχαμε την ευκαιρία να δουλέψουμε με κάποια πολύ εξελιγμένα χέρια,
τα οποία χρηματοδοτήθηκαν από το στρατό των ΗΠΑ, με τη χρήση αυτών των πρωτοτύπων,
τα οποία είχαν μέχρι και 10 διαφορετικούς βαθμούς ελευθερίας,
συμπεριλαμβανομένων και κινητών χεριών.
Αλλά τελικά,
πώς λέμε σε αυτά τα ρομποτικά χέρια τι να κάνουν;
Πώς τα ελέγχουμε;
Χρειαζόμαστε μια νευρική διεπαφή,
έναν τρόπο σύνδεσης στο νευρικό μας σύστημα
ή στις διαδικασίες της σκέψης μας,
επομένως είναι ενστικτώδες, είναι φυσικό,
όπως για εσάς και για εμένα.
Το σώμα λειτουργεί ενεργοποιώντας μια κινητική εντολή στον εγκέφαλο,
κατεβαίνοντας στη σπονδυλική στήλη,
στα νεύρα και την περιφέρεια.
Και η αίσθηση είναι το ακριβώς αντίθετο.
Αγγίζετε τον εαυτό σας, υπάρχει ένα ερέθισμα
το οποίο ανεβαίνει στα ίδια νεύρα στον εγκέφαλο.
Όταν χάνετε το χέρι σας, το νευρικό σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί.
Τα νεύρα μπορούν να δημιουργήσουν σήματα εντολών.
Και αν χτυπήσω το άκρο του νεύρου
ενός βετεράνου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,
θα νιώσει ακόμα το χέρι που λείπει.
Μπορεί να πείτε
ας πάμε στον εγκέφαλο
και ας βάλουμε κάτι στον εγκέφαλο για να καταγράφει σήματα,
ή στο άκρο του περιφερειακού νεύρου και ας τα καταγράψουμε εκεί.
Αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα ερευνητικά πεδία,
αλλά είναι πολύ, πολύ δύσκολο.
Πρέπει να τοποθετήσουμε
εκατοντάδες μικροσκοπικά καλώδια
για να καταγράφουν δεδομένα από μικροσκοπικούς ξεχωριστούς νευρώνες - κοινές ίνες
που εκπέμπουν σήματα
που στην ουσία είναι μικροβόλτ.
Και είναι πολύ δύσκολο
να τα χρησιμοποιήσω τώρα για τους σημερινούς ασθενείς μου.
Έτσι, αναπτύξαμε μια διαφορετική προσέγγιση.
Χρησιμοποιούμε έναν βιολογικό ενισχυτή,
για να ενισχύσει αυτά τα νευρικά σήματα - τους μύες.
Οι μύες θα ενισχύσουν τα νευρικά σήματα
περίπου χίλιες φορές,
έτσι θα μπορούμε να τα καταγράψουμε πάνω από το δέρμα,
όπως είδατε προηγουμένως.
Επομένως η προσέγγισή μας είναι κάτι που ονομάζεται στοχευμένη επανανεύρωση.
Φανταστείτε κάποιον που έχει χάσει ολόκληρο το χέρι του,
έχουμε τέσσερα κύρια νεύρα
που καταλήγουν στο χέρι.
Και παίρνουμε το νεύρο από το μυ του στήθους
και αφήνουμε αυτά τα νεύρα να αναπτυχθούν μέσα σε αυτόν.
Τώρα σκέφτεστε: «Κλείνω το χέρι μου» και ένα μέρος του στήθους σας συστέλλεται.
Σκέφτεστε: «Λυγίζω τον αγκώνα μου»
και συστέλλεται ένα διαφορετικό μέρος.
Και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρόδια ή κεραίες,
για να συλλέξουμε αυτά και να πούμε στο χέρι να κινηθεί.
Αυτή είναι η ιδέα.
Αυτός είναι ο πρώτος άντρας στον οποίο το δοκιμάσαμε.
Ονομάζεται Τζέσι Σάλιβαν.
Είναι άγιος άνθρωπος -
ένας 54χρονος εναερίτης που άγγιξε το λάθος καλώδιο
και τα δύο του χέρια κάηκαν τόσο άσχημα
που έπρεπε να ακρωτηριαστούν από το ύψος του ώμου.
Ο Τζέσι ήρθε σε εμάς στο RIC
για να εξοπλιστεί με αυτές τις υπερσύγχρονες συσκευές, τις βλέπετε εδώ.
Χρησιμοποιώ ακόμα αυτή την παλιά τεχνολογία
με μια αλυσίδα ποδηλάτου στη δεξιά πλευρά.
Και επιλέγει ποιό σύνδεσμο θέλει να κινήσει με αυτoύς τους διακόπτες στο σαγόνι.
Στην αριστερή πλευρά έχει μια σύγχρονη μηχανοκίνητη πρόθεση
με αυτούς τους τρεις συνδέσμους
και χειρίζεται μικρά επιθέματα στον ώμο του
τα οποία αγγίζει για να κάνει το χέρι να κινηθεί.
Και ο Τζέσι είναι καλός χειριστής γερανού
και ανταποκρίθηκε στα πρότυπά μας.
Επίσης απαίτησε μια επανεγχείρηση στο στήθος του.
Και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία
να κάνουμε στοχευμένη επανανεύρωση.
Ο συνάδελφός μου, Δρ. Γκρεγκ Ντουμάνιαν, έκανε την εγχείρηση.
Πρώτα, αφαιρέσαμε το νεύρο από το δικό του μυ,
μετά πήραμε τα νεύρα του χεριού
και κατά κάποιον τρόπο τα μεταφέραμε στο στήθος του
και τον κλείσαμε.
Μετά από περίπου τρεις μήνες,
τα νεύρα μεγάλωσαν λίγο και μπορούσαμε να πάρουμε συσπάσεις.
Μετά από έξι μήνες, τα νεύρα μεγάλωσαν αρκετά
και μπορούσαμε να δούμε έντονες συσπάσεις.
Και μοιάζουν κάπως έτσι.
Αυτό συμβαίνει όταν ο Τζέσι σκέφτεται
να ανοίξει και να κλείσει το χέρι του
ή να λυγίσει ή να ισιώσει τον αγκώνα του.
Μπορείτε να δείτε τις κινήσεις στο στήθος του,
και αυτά τα μικρά σημάδια
είναι τα σημεία που βάλαμε τις κεραίες ή τα ηλεκτρόδια.
Προκαλώ οποιονδήποτε σε αυτή την αίθουσα
να κάνει το στήθος του να κινηθεί έτσι.
Ο εγκέφαλός του σκέφτεται για το χέρι του,
Δεν έχει μάθει πώς να το κάνει αυτό με το στήθος.
Δεν υπάρχει διαδικασία εκμάθησης.
Γιατί είναι ενστικτώδες.
Εδώ είναι ο Τζέσι στο πρώτο μας τεστ.
Στη μεριά του αριστερού χεριού, βλέπετε την αρχική πρόθεση
και χρησιμοποιεί αυτούς τους διακόπτες
για να κινεί μικρά τουβλάκια από το ένα κουτί στο άλλο.
Είχε αυτό το χέρι για περίπου 20 μήνες, επομένως το χειρίζεται καλά.
Στη δεξιά πλευρά,
δύο μήνες αφότου του βάλαμε τις προθέσεις στοχευμένης επανανεύρωσης.
το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι το ίδιο φυσικό χέρι,
απλά προγραμματισμένο λίγο διαφορετικά --
μπορείτε να δείτε ότι είναι πολύ πιο γρήγορος
και κάνει πιο ομαλές κινήσεις ενώ μετακινεί αυτά τα τουβλάκια.
Και μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε μόνο τρία από τα σήματα εκείνη τη στιγμή.
Μετά είχαμε μια από εκείνες τις μικρές εκπλήξεις της επιστήμης.
Όλοι βρήκαμε το κίνητρο να παίρνουμε μηχανοκίνητες εντολές
για να καθοδηγούμε ρομποτικά χέρια.
Και μετά από λίγους μήνες.
αγγίζεις τον Τζέσι στο στήθος
και αισθάνθηκε το χέρι που έλειπε.
Η αίσθηση της παλάμης δημιουργήθηκε ξανά στο στήθος του
ίσως επειδή είχαμε αφαιρέσει πολύ λίπος,
επομένως το δέρμα ακουμπούσε στο μυ
και απονευρώσαμε το δέρμα του.
Επομένως, αγγίζουμε τον Τζέσι εδώ κι αισθάνεται τον αντίχειρά του,
αν τον αγγίξουμε εδώ, αισθάνεται το μικρό του δαχτυλάκι.
Αισθάνεται ένα ελαφρύ άγγιγμα,
λιγότερο από ένα γραμμάριο δύναμης.
Αισθάνεται κάτι ζεστό, κρύο, αιχμηρό, αμβλύ
και στο χέρι που λείπει
ή και στα δυο χέρια και στο στήθος,
αλλά μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα.
Αυτό είναι πολύ συναρπαστικό για εμάς,
γιατί τώρα έχουμε μια πύλη,
μια πύλη ή έναν τρόπο να δώσουμε πίσω την αίσθηση δυνητικά
ώστε να αισθάνεται ό,τι αγγίζει
με το προσθετικό του χέρι.
Φανταστείτε αισθητήρες στο χέρι
να έρχονται και να πιέζουν στο δέρμα του νέου χεριού.
Ήταν πολύ συναρπαστικό.
Επίσης σημειώσαμε πρόοδο
και με τον αρχικά μεγαλύτερο αριθμό
ανθρώπων με ακρωτηριασμένα χέρια πάνω από τον αγκώνα.
Και εδώ απονευρώνουμε ή αφαιρούμε το νεύρο
μόνο από μικρά μέρη του μυός
και τα άλλα τα αφήνουμε ως έχουν
και μας δίνουν τα σήματα για κίνηση προς τα πάνω ή κάτω
και άλλα δύο που μας δίνουν σήματα για άνοιγμα και κλείσιμο.
Αυτός ήταν ένας από τους πρώτους μας ασθενείς, ο Κρις.
Τον βλέπετε με την αρχική του συσκευή
στα αριστερά μετά από οκτώ μήνες χρήσης,
και δεξιά, μετά από δύο μήνες.
Είναι περίπου τέσσερις ή πέντε φορές ταχύτερος
με αυτό το απλό σύστημα μέτρησης απόδοσης.
Εντάξει.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα στη δουλειά μου
είναι να δουλεύω με πραγματικά υπέροχους ασθενείς
που είναι επίσης και συν-ερευνητές.
Και είμαστε πολύ τυχεροί σήμερα
να έχουμε την Αμάντα Κιτς μαζί μας.
Παρακαλώ καλωσορίστε την Αμάντα Κιτς.
(Χειροκροτήματα)
Λοιπόν Αμάντα, μπορείς να μας πεις πώς έχασες το χέρι σου;
Αμάντα Κιτς: Βέβαια. Το 2006 είχα ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Γυρνούσα σπίτι από τη δουλειά
και ένα φορτηγό ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση,
ήρθε στη λωρίδα μου
πέρασε πάνω από το αυτοκίνητό μου και ο άξονας έκοψε το χέρι μου.
Τοντ Κούικεν: Μετά από τον ακρωτηριασμό σου, έγινες καλά.
Και έχεις ένα από αυτά τα συμβατικά χέρια.
Μπορείς να μας πεις πώς λειτούργησε;
ΑΚ: Λοιπόν, ήταν λίγο δύσκολα,
επειδή έπρεπε να δουλέψω μόνο με ένα δικέφαλο κι έναν τρικέφαλο.
Έτσι για τα πιο απλά πράγματα, όπως να σηκώσω κάτι,
έπρεπε να λυγίσω τον αγκώνα μου
και μετά έπρεπε να συ-συσταλλεί
για να αλλάξει λειτουργία.
Όταν έκανα αυτό,
έπρεπε να χρησιμοποιήσω το δικέφαλό μου
για να κλείσει το χέρι
να χρησιμοποιήσω τον τρικέφαλό μου για να ανοίξει,
να συ-συσταλεί ξανά
για να λειτουργήσει και πάλι ο αγκώνας.
ΤΚ: Άρα ήταν λίγο αργό;
ΑΚ: Ήταν λίγο αργό και δύσκολο στη χρήση.
Απαιτούσε πάρα πολύ μεγάλη συγκέντρωση.
ΤΚ: Εντάξει, σκέφτομαι εννιά περίπου μήνες αργότερα
που είχες την εγχείρηση στοχευμένης επανανεύρωσης,
χρειάστηκαν ακόμα έξι μήνες να ολοκληρωθεί η επανανεύρωση.
Μετά της βάλαμε καινούρια πρόθεση.
Και πως λειτούργησε αυτό για σένα;
ΑΚ: Λειτουργεί καλά.
Μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον αγκώνα
και την παλάμη μου ταυτόχρονα.
Μπορούσα να τα λειτουργήσω μόνο με τη σκέψη μου.
Έτσι δεν έπρεπε να κάνω τη συ-συστολή και όλα αυτά.
ΤΚ: Ήταν λίγο πιο γρήγορο;
ΑΚ: Λίγο πιο γρήγορο. Και πολύ πιο εύκολο, πιο φυσικό.
ΤΚ: Εντάξει, αυτός ήταν ο στόχος μου.
Για 20 χρόνια, ο στόχος μου ήταν να καταστήσω κάποιον
ικανό να χρησιμοποιεί τον αγκώνα και την παλάμη του ενστικτωδώς
και ταυτόχρονα.
Και τώρα έχουμε περισσότερους από 50 ασθενείς σε ολόκληρο τον κόσμο που έκαναν αυτή την εγχείρηση,
συμπεριλαμβανομένων περισσότερους από 10 τραυματισμένους στρατιώτες
των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ.
Το ποσοστό επιτυχίας της μεταφοράς νεύρων είναι πολύ υψηλό.
Είναι περίπου 96%.
Επειδή βάζουμε ένα μεγάλο νεύρο πάνω σε ένα μικρό κομμάτι μυός.
Και αυτό προσφέρει ενστικτώδη έλεγχο.
Η λειτουργική δοκιμασία, αυτά τα μικρά τεστ
δείχνουν ότι είναι πολύ πιο γρήγορο και πολύ πιο εύκολο.
Και το πιο σημαντικό
είναι ότι οι ασθενείς μας το έχουν εκτιμήσει.
Επομένως ήταν πολύ συναρπαστικό.
Αλλά θέλουμε να τα πάμε ακόμα καλύτερα.
Υπάρχει μεγάλη πληροφόρηση για αυτά τα νευρικά σήματα
και θέλαμε να αποκτήσουμε περισσότερη.
Μπορείς να κουνήσεις κάθε δάχτυλο. Μπορείς να κουνήσεις τον αντίχειρα, τον καρπό.
Μπορούμε να κάνουμε περισσότερα;
Έτσι κάναμε κάποια πειράματα
όπου γεμίσαμε τους κακόμοιρους τους ασθενείς μας με άπειρα ηλεκτρόδια
και μετά τους βάλαμε να προσπαθήσουν να περάσουν πολλές διαφορετικές δοκιμασίες --
από το να λυγίσουν ένα δάχτυλο, μέχρι να κινήσουν ένα ολόκληρο χέρι
και να φτάσουν κάτι --
και καταγράψαμε αυτά τα δεδομένα.
Μετά χρησιμοποιήσαμε κάποιους αλγόριθμους
που μοιάζουν με τους αλγόριθμους αναγνώρισης φωνής
και ονομάζονται αναγνώριση σχημάτων.
Κοιτάξτε.
(Γέλια)
Εδώ μπορείτε να δείτε, στο στήθος του Τζέσι,
όταν είχε μόλις προσπαθήσει να κάνει τρία διαφορετικά πράγματα,
μπορείτε να δείτε τρία διαφορετικά σχήματα.
Αλλά δε μπορώ να βάλω ένα ηλεκτρόδιο
και να πω «Πήγαινε εκεί».
Έτσι συνεργαστήκαμε με τους συναδέλφους μας το Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ
και σκεφτήκαμε αυτό τον έλεγχο αλγορίθμου,
το οποίο μπορεί τώρα να μας δείξει η Αμάντα.
ΑΚ: Έτσι ο αγκώνας μου κινείται πάνω κάτω.
Έχω την περιστροφή του καρπού
που γυρίζει - και μπορεί να γυρίσει εντελώς.
Και έχω κάμψη και έκταση καρπού.
Επίσης μπορώ να ανοίξω και να κλείσω την παλάμη.
ΤΚ: Σε ευχαριστώ, Αμάντα.
Αυτό είναι ένα ερευνητικό χέρι,
αλλά έχει κατασκευαστεί από εμπορικά μέρη από εδώ
και μερικά που δανείστηκα από όλον τον κόσμο.
Είναι γύρω στα 3 κιλά,
όσο δηλαδή θα ζύγιζε και το χέρι μου
αν το έχανα από αυτό το σημείο.
Προφανώς, είναι βαρύ για την Αμάντα.
Και στην πραγματικότητα το νιώθει ακόμα πιο βαρύ
γιατί δεν είναι κολλημένο
Μεταφέρει όλο το βάρος με εξαρτήσεις.
Επομένως το συναρπαστικό μέρος δεν είναι τόσο η μηχατρονική,
όσο ο έλεγχος.
Έτσι αναπτύξαμε ένα μικροϋπολογιστή
που αναβοσβήνει κάπου πίσω από την πλάτη της
και το χειρίζεται
και παρεμπιπτόντως το εκπαιδεύει
να χρησιμοποιεί τα ξεχωριστά μυϊκά σήματα.
Αμάντα, όταν πρωτοξεκίνησες να χρησιμοποιείς αυτό το χέρι,
πόσο καιρό σου πήρε να το χρησιμοποιήσεις;
ΑΚ: Χρειάστηκαν περίπου τρεις με τέσσερις ώρες
για να αρχίσω να το εκπαιδεύω.
Έπρεπε να το εφαρμόζω σε έναν υπολογιστή,
επομένως δε μπορούσα να το εκπαιδεύω παντού.
Αν σταματούσε να λειτουργεί, έπρεπε απλά να το βγάλω.
Τώρα μπορεί να εκπαιδευθεί
με αυτό το μικρό κομματάκι στην πλάτη.
Μπορώ να το φοράω παντού.
Αν σταματήσει να λειτουργεί για κάποιο λόγο, μπορώ να το εκπαιδεύσω ξανά.
Χρειάζεται περίπου ένα λεπτό.
ΤΚ: Είναι πράγματι συναρπαστικό,
επειδή τώρα οδηγούμαστε σε μια κλινικά πρακτική συσκευή.
Και αυτός είναι ο στόχος μας --
να έχουμε κάτι κλινικά πρακτικό.
Επίσης, επιτρέψαμε στην Αμάντα να χρησιμοποιεί
μερικά από τα πιο προηγμένα χέρια που σας έδειξα νωρίτερα.
Εδώ η Αμάντα χρησιμοποιεί ένα χέρι από τον Ερευνητικό Οργανισμό DEKA.
Και πιστεύω ότι ο Ντιν Κάμεν το παρουσίασε στο TED πριν από μερικά χρόνια.
Η Αμάντα, όπως μπορείτε να δείτε,
έχει πολύ καλό έλεγχο.
Είναι η αναγνώριση σχημάτων.
Και τώρα έχει ένα χέρι που μπορεί να κάνει διαφορετικές λαβές.
Αυτό που κάνουμε είναι να βάλουμε τον ασθενή να
σκεφθεί: «Τι σχήμα λαβής στην παλάμη θέλω;»
Μπαίνει σε αυτή τη λειτουργία
και μετά μπορεί να κάνει πέντε ή έξι διαφορετικές λαβές με αυτό το χέρι.
Αμάντα, πόσες λαβές μπορούσες να κάνεις με το χέρι του DEKA;
ΑΚ: Μπορούσα να κάνω τέσσερις.
Τη γροθιά, το μισόκλειστο χέρι.
τη σφιχτή γροθιά
και να ενώσω τον αντίχειρα με το δείχτη.
Το αγαπημένο μου όμως ήταν όταν το χέρι ήταν ανοιχτό,
γιατί δουλεύω με παιδιά
και όλη την ώρα χειροκροτούμε και τραγουδάμε,
έτσι μπορούσα να το ξανακάνω και ήταν πολύ καλό.
ΤΚ: Αυτό το χέρι δεν είναι τόσο καλό για χειροκρότημα.
ΑΚ: Δε μπορώ να χειροκροτήσω με αυτό.
ΤΚ: Εντάξει. Είναι λοιπόν συναρπαστικό
το που μπορούμε να φτάσουμε με καλύτερη μηχατρονική,
αν τα κάνουμε αρκετά καλά,
ώστε να κυκλοφορήσουν στην αγορά και να χρησιμοποιηθούν για δοκιμές.
Θέλω να παρακολουθήσετε προσεκτικά.
(Βίντεο) Κλόντια: Ωωωω!
ΤΚ: Αυτή είναι η Κλόντια,
κι αυτή ήταν η πρώτη φορά
που αισθάνθηκε κάτι μέσω της πρόθεσης.
Είχε έναν μικρό αισθητήρα στο άκρο της πρόθεσης
τον οποίο μετά έτριψε σε διαφορετικές επιφάνειες
και μπορούσε να αισθανθεί διαφορετικές υφές
όπως γυαλόχαρτο, διαφορετικά αμμοχάλικα, καλωδιοταινίες
καθώς πίεζε το επανανευρωμένο δέρμα της παλάμης της.
Είπε ότι καθώς το περνούσε κατά πλάτος του τραπεζιού
αισθανόταν ότι το δάχτυλό της τρανταζόταν.
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εργαστηριακό πείραμα
του πώς μπορούμε να δώσουμε πίσω, δυνητικά, την αίσθηση του δέρματος.
Αυτό είναι άλλο ένα βίντεο που δείχνει κάποιες ακόμα από τις προκλήσεις μας.
Αυτός είναι ο Τζέσι και πιέζει ένα παιχνίδι από αφρολέξ.
Όσο πιο δυνατά πιέζει - βλέπετε ένα μικρό μαύρο πραγματάκι στη μέση
που πιέζει το δέρμα ανάλογα με το πόσο σκληρά πιέζει.
Κοιτάξτε τα ηλεκτρόδια γύρω του.
Έχω ένα χωροταξικό πρόβλημα.
Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να βάλετε μερικά από αυτά τα πράγματα εκεί,
αλλά ο κινητήρας βγάζει πολλούς ήχους
ακριβώς δίπλα στα ηλεκτρόδια.
Αποτελεί μεγάλη πρόκληση το τι πρέπει να κάνουμε εκεί.
Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό.
Είμαστε ενθουσιασμένοι με το ποιοι είμαστε και με πολλά πράγματα που πρέπει να κάνουμε.
Για παράδειγμα,
το ένα είναι να ξεφορτωθώ το χωροταξικό μου πρόβλημα
και να πάρω καλύτερα σήματα.
Θέλουμε να αναπτύξουμε αυτές τις μικροσκοπικές κάψουλες
στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού
για να τις τοποθετήσουμε στους μύες
και να τηλεμετρήσουμε τα σήματα EMG,
ώστε να μην είναι ανησυχητικά για την επαφή των ηλεκτροδίων.
Μπορούμε να έχουμε το σημείο ανοιχτό
για να δοκιμάσουμε περισσότερες πληροφορίες για την αίσθηση.
Θέλουμε να κατασκευάσουμε ένα καλύτερο χέρι.
Αυτό το χέρι -- πάντα κατασκευάζονται για αρσενικά κατά 50%,
που σημαίνει ότι είναι πολύ μεγάλα για τα 5/8 των ανθρώπων.
Έτσι αντί για ένα πολύ ισχυρό ή πολύ γρήγορα χέρι,
κατασκευάζουμε ένα χέρι, το οποίο είναι --
ξεκινάμε με αυτό,
θηλυκό κατά 25% -
και θα έχουμε ένα χέρι που
ανοίγει ολόκληρο,
δύο βαθμούς ελευθερίας στον καρπό και τον αγκώνα.
Έτσι θα είναι το μικρότερο και ελαφρύτερο
και εξυπνότερο χέρι που έχει κατασκευαστεί ποτέ.
Αφού μπορούμε να το κάνουμε μικρό,
είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνουμε μεγαλύτερο.
Αυτοί είναι μερικοί από τους στόχους μας.
Και ειλικρινά εκτιμούμε την παρουσία σας σήμερα εδώ.
Θα ήθελα να σας πω και λίγα πράγματα για τη σκοτεινή πλευρά,
σχετικά με το χθεσινό ζήτημα.
Η Αμάντα ήρθε με τζετ λαγκ,
χρησιμοποιεί το χέρι
και όλα πηγαίνουν στραβά.
Ο υπολογιστής είχε πρόβλημα,
είχαμε ένα σπασμένο καλώδιο,
έναν μετατροπέα που έβγαζε φλόγες.
Βγάλαμε ένα ολόκληρο κύκλωμα στο ξενοδοχείο
και ενεργοποιήσαμε τον συναγερμό πυρκαϊάς.
Δε θα μπορούσα να αντιμετωπίσω μόνος μου κανένα από αυτά τα προβλήματα,
αλλά έχω μια υπέροχη ερευνητική ομάδα.
Και ευτυχώς ήταν μαζί μας η Δρ. Άννι Σάιμον
και δούλεψε πολύ σκληρά χθες για να τα διορθώσει.
Αυτό είναι επιστήμη,
Και ευτυχώς, λειτούργησε σήμερα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα)