Tip:
Highlight text to annotate it
X
Η ΕΣΣΔ βρισκόταν στη μέγγενη του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας...
...και νομίζω ότι επικεφαλής της Τράπεζας ήταν ο Λάρι Σάμερς,
που έλεγε: «Οι νόμοι της οικονομίας είναι σαν αυτούς της μηχανικής».
«Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν παντού».
Αυτή ήταν η αλαζονεία εκείνης της στιγμής.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρηματοδότησε μέσω του πανεπιστημίου Χάρβαρντ...
...μια μικρή ομάδα οικονομολόγων και νομικών,
για να διαχειριστεί αυτή τη μετάβαση για τους Ρώσους.
Με ένα ή δύο εκ. δολ., μπορούσες να αγοράσεις επιχειρήσεις,
που μόνο ο σκελετός τους κόστιζε εκατοντάδες εκ. ή και δις δολ.
Τεράστια εργοστάσια στα Ουράλια, στη Σιβηρία, στην κεντρική Ρωσία,
πρώην στρατιωτικές και χημικές βιομηχανίες, χαλυβουργίες κ.ά.
Στο κέντρο της Μόσχας βρίσκεται το ξενοδοχείο «Κεντρικό»,
ένα όμορφο κτήριο του 19ου αιώνα.
Θα το πουλούσαν για 1.000 δολάρια σε ρωσικά ρούβλια.
Πήγαμε εκεί, στο λόμπι,
όπου βρισκόταν ένας τεράστιος πολυέλαιος του 19ου αιώνα...
...και ρωτήσαμε έναν ειδικό πόσο θα πλήρωνε γι' αυτόν, αν πωλούνταν.
Τον κοίταξε και είπε 1.200 δολάρια. Μπορώ να τα πληρώσω τώρα μάλιστα.
Ήταν καταστροφικό για τη Ρωσία, ήταν πολύ σκληρό.
Εκατομμύρια άνθρωποι ωθήθηκαν σε ακραία φτώχεια.
Ο κόσμος πεινούσε και επιβίωνε από τον κήπο του.
Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε μία δεκαετία εκείνη την περίοδο.
Το AIDS και η παιδική πορνεία αυξήθηκαν ραγδαία.
Ήταν ο αποδεκατισμός ενός έθνους.
Η βίαιη ιδιωτικοποίηση ήταν ένας από τους λόγους...
...για τους οποίους η αντιπολίτευση άρχισε να μάχεται...
...και ο Γιέλτσιν και οι ολιγάρχες,
η νέα αστική τάξη και οι γραφειοκράτες...
...άρχισαν να μάχονται κατά του κοινοβουλίου.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι ιδιωτικοποιήσεις του 1994...
...δεν θα ήταν τεχνικά δυνατές χωρίς το πραξικόπημα του 1993.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ιδιωτικοποίησης, απορρύθμισης...
...και περικοπών, που συνοδεύονται συχνά από εξοπλιστικές δαπάνες,
επιβλήθηκαν αρχικά σε δικτατορίες.
Τα πρώτα εργαστήρια νεοφιλελευθερισμού...
...δεν είχαν καμία σχέση με τη δημοκρατία.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του φον Χάγιεκ και της Θάτσερ,
που παραθέτω στο «Δόγμα του Σοκ», όπου ο Φρίντριχ φον Χάγιεκ λέει:
«Μόλις γύρισα από τη Χιλή. Αυτό που πέτυχε ο Πινοσέτ είναι θαυμάσιο».
Περιγράφει το πείραμα και της προτείνει να κάνει το ίδιο.
Ο Χάγιεκ ήταν μέντορας της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Εκείνη του απάντησε αυστηρά πως αυτές οι πολιτικές...
...είναι ασύμβατες με τη συνταγματική δημοκρατία.
Αυτό που έσωσε την πολιτική καριέρα της Θάτσερ και την επανεξέλεξε...
...ήταν ο πόλεμος των Φόκλαντ.
Είπε κατά λέξη: «Κερδίσαμε τον πόλεμο στο εξωτερικό...
...και τώρα πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο στο εσωτερικό».
Ο πόλεμος στο εσωτερικό ήταν πόλεμος κατά των συνδικάτων.
Αναφερόταν ξεκάθαρα στους ανθρακωρύχους.
Με βίαιο τρόπο, η κυβέρνησή της διέλυσε αυτό το συνδικάτο.
Ήταν από τις πιο βίαιες επιθέσεις κατά συνδικάτων στο δυτικό κόσμο.
Μην ξεχνάτε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ιδεολογία.
Δεν το λέω υποτιμητικά.
Εννοώ ότι ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν υιοθετείται στην πολιτική.
Δείτε τον Ρήγκαν, τον πρώτο νεοφιλελεύθερο στην εξουσία.
Γνωρίζετε ότι ο κρατικός μηχανισμός γιγαντώθηκε επί Ρήγκαν;
Είναι σαφές ότι ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να λειτουργήσει...
...μόνο μέσω εξαιρετικά ισχυρής κρατικής ρύθμισης.
Το ερώτημα δεν πρέπει να είναι: «Πόση κρατική ρύθμιση ή κεφάλαιο;»,
αλλά «ποιος θα κάνει τη ρύθμιση;»
Ιδιωτική οικονομία δεν σημαίνει ελεύθερη οικονομία.
Σημαίνει ότι ελέγχεται από κάποιον που δεν έχετε εκλέξει.
Η όλη ιδέα μοιάζει, λοιπόν, με πικνίκ αρπακτικών.
Ξεκίνησε χωρίς δημοκρατία, με δικτατορία,
που επιβλήθηκε με βία, βασανιστήρια και φόβο.
Όταν ξεκίνησε η δημοκρατική εποχή τη δεκαετία του 1980,
χρειαζόταν ένας άλλος μηχανισμός για να ελέγχονται τα κράτη.
Και αυτός ο μηχανισμός ήταν το χρέος.
Τα πακέτα επείγουσας στήριξης με το ΔΝΤ...
...επέτρεψαν στην ΕΕ για πρώτη φορά να υποστηρίξει τις ιδιωτικοποιήσεις.
Σύμφωνα με τις συνθήκες, δεν θα' πρεπε να το κάνει αυτό,
αλλά η τρόικα επέβαλε τους όρους στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία...
...και έχει συμπεριλάβει τον όρο της ιδιωτικοποίησης.
Οι όροι του ΔΝΤ και των τραπεζών των ΗΠΑ και της Ευρώπης...
...είναι η ολική παράδοση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Δεν ιδιωτικοποιείς ή απορρυθμίζεις, αν δεν έχεις το μαχαίρι στο λαιμό,
όπως τώρα η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία,
όπου η κυβέρνηση πιέζεται πολύ, λόγω της οικονομικής κατάστασης.
Είναι μια από τις στιγμές που πέφτουν οι μάσκες.
Το σύστημα των αγορών είναι σε πόλεμο με τη δημοκρατία.
Λένε ότι μπορείς να ψηφίσεις, μα είναι διαγωνισμός δημοτικότητας.
Η λεγόμενη ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα είναι ένας μηχανισμός...
...που λέει ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν...
...να αγγίξουν τα παιχνίδια μας.
Άμεση ακύρωση της δημοκρατίας.
Η ιδέα είναι: «Παίζεις με τη δημοκρατία, αλλά,
όταν σοβαρέψουν τα πράγματα, πρέπει να αναλάβουν οι ειδικοί».
«Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια παιχνίδια κ.λπ.».
Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως ένα έθνος ανηλίκων...
...που χρειάζεται να τους πάρουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου.
Είναι τρομερά σοβαρό αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα.
Εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία,
και το διεθνές οικονομικό σύστημα αξιώνει εδώ να πεθάνει.
Η Φλόριντα παρέδωσε τα κυριαρχικά δικαιώματά της στην Ουάσινγκτον,
αλλά, σε αντάλλαγμα, οι κάτοικοί της συμμετέχουν στις αποφάσεις,
καθώς στέλνουν στην Ουάσινγκτον εκπροσώπους και γερουσιαστές.
Πιστεύω ότι χρειάζεται δέσμευση προς μια τέτοια κατεύθυνση,
όχι προς το να έρθει ένας Γερμανός έπαρχος στην Αθήνα...
...και να διαχειρίζεται την ελληνική δημοσιονομική πολιτική.
Αυτό εγείρει στο έπακρο το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμότητας.
Η Task force είναι, θα λέγαμε, το όχημα...
...για να μπουν στο παιχνίδι τα κράτη-μέλη, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ.
Είστε τα πειραματόζωα της Ευρώπης, σαν τα κουνέλια στα εργαστήρια
Μια νέα απολυταρχική μορφή,
που, ακόμα κι αν παραμείνει επιφανειακά δημοκρατική,
όπως είδαμε σε Ελλάδα, Ιταλία, και θα δούμε εγγυημένα και αλλού,
δοκιμάζεται αυτή τη στιγμή.
Υπάρχει μια ιδεολογική αντίληψη,
ότι ο δημόσιος τομέας υστερεί του ιδιωτικού,
αλλά τα εμπειρικά στοιχεία υπέρ της δεν είναι ισχυρά.
Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας έχουν γενικά την ίδια απόδοση.
Ιστορικά πρόκειται για τραγικό γεγονός,
επειδή η ιδέα της Τρόιχαντ προήλθε από τα κινήματα της Αν. Γερμανίας.
(Ιδρύθηκε) όταν τυπικά υπήρχε η ανατολική Γερμανία,
αλλά φυσικά επηρεαζόταν από δυτικούς πολιτικούς και μάνατζερ...
...και από δυτικούς οικονομικούς καρχαρίες.
Στην Tρόιχαντ είχαν το σλόγκαν: ΤΙΝΑ (There is no Alternative).
ΤΙΝΑ σημαίνει: «Δεν υπάρχει εναλλακτική»...
και το πορτρέτο της Θάτσερ ήταν σε πολλά γραφεία.
Κάθε μέρα, και το Σαββατοκύριακο, ιδιωτικοποιούσαν 10-15 επιχειρήσεις.
Και αυτό ήταν ασφαλώς το πραγματικό δίλημμα...
...που οδήγησε στο χάος, σε λαθρεμπορία και απάτες.
Εμφανίστηκαν άνθρωποι χωρίς οικονομική επιφάνεια ή υπόβαθρο...
...για να αγοράσουν μια επιχείρηση. Απλώς δεν είχαν καθόλου χρήματα...
όμως συμμετείχαν στις δημοπρασίες, έπαιρναν χρήμα από την επιχείρηση...
... με αυτά πλήρωναν τους λογαριασμούς...
...και εκκαθάριζαν την επιχείρηση. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα.
Έτσι, πολλές από αυτές τις εταιρίες φαλίρισαν.
Και, από 4,5 εκ. θέσεις εργασίας στην Αν. Γερμανία έμεινε 1,5 εκ.
Οι επιχειρήσεις είχαν αξία. Λέγεται ότι ήταν προβληματικές.
Υπήρχαν και τέτοιες, όμως κάποιες άλλες ανταγωνίζονταν τις δυτικές.
Έκαναν εξαγωγές στη Δύση και πουλούσαν τα προϊόντα τους εκεί.
Υπήρχαν σοβαρές κατηγορίες ότι κόμματα πήραν χρήματα...
...για να προωθήσουν συγκεκριμένες ιδιωτικοποιήσεις.
Στο Μπισοφερόντε υπήρχε ένα εργοστάσιο ποτάσας. Σημαντική βιομηχανία.
Τέτοια εργοστάσια βρίσκονταν και στη Δύση και στην Ανατολή.
Όμως η επιρροή της BASF ήταν μεγάλη και δεν ανεχόταν ανταγωνισμό.
Έτσι, αν και υπήρχαν επενδυτές για τα εργοστάσια της Αν. Γερμανίας,
αυτά έπρεπε να εκκαθαριστούν.
Η Τρόιχαντ δημιούργησε χρέος 300 δις και εισέπραξε 60 δις μάρκα,
ενώ περιμέναμε εισπράξεις 600 δις. Προέκυψαν δηλαδή σημαντικά χρέη,
που έως σήμερα δεν έχουν εξοφληθεί στο αντίστοιχο ταμείο.
Το Ταμείο αυτό λειτουργεί εκτός ομοσπονδιακού προϋπολογισμού.
Σίγουρα δεν μπορεί να είναι πρότυπο. Εκκαθαρίστηκαν πολλές επιχειρήσεις.
Και, με χρέη 250 δις, δεν μπορεί να είναι πρότυπο για άλλη χώρα.
Σημείωσα με ικανοποίηση...
ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να ιδρύσει ταμείο ιδιωτικοποιήσεων.
Πολιτικοί, τεχνικοί σύμβουλοι και στελέχη των δημόσιων εταιριών...
...γνωρίζουν ότι η ιδιωτικοποίηση παρέχει ευκαιρίες διορισμού...
...σε πολύ καλά αμειβόμενες θέσεις στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις.
Αν η ελληνική κυβέρνηση συλλέξει αυτά τα έσοδα,
θα χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του χρέους.
Εμφανίζομαι στο κεντρικό Λονδίνο, στο ξενοδοχείο Claridge's,
ένα από τα κομψότερα ξενοδοχεία όλης της Βρετανίας.
Φτάνω μέχρι την πίσω αίθουσα και είναι σαν αίθουσα χορού...
...με πέντε πολυελαίους και αμέτρητους καθρέφτες.
Εκεί βρίσκεται μια ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών και αξιωματούχων...
...που συζητούν για την εκποίηση της ελληνικής περιουσίας.
Σημαντικά περιουσιακά στοιχεία των ελλήνων φορολογουμένων...
...που προορίζονται για ξεπούλημα.
Τέρμα τα αστεία. Όχι εδώ.
Θα ανασκουμπωθούμε και θα βγάλουμε λεφτά. Ένα σωρό λεφτά.
Κάποια στιγμή έπαιξαν τη μουσική του Ζορμπά...
...και στη Βρετανία δεν μπορείς πια να σκεφτείς αυτή τη μουσική...
...χωρίς να έχεις την εικόνα από πιάτα που σπάνε.
Στα διαλείμματα ακουγόταν μόνο η Μόνικα, μια ελληνίδα ποπ σταρ,
και οι στίχοι έλεγαν: «Πες μου γιατί δεν τηλεφωνείς πια, δεν έρχεσαι πια».
Και πάλι υπήρχε αυτή η εικόνα που δεν χρειάζεται να συνοψίσω...
...της Ελλάδας σαν κράτους-παρία, ενός παρία στην Ευρώπη.
Δείτε τις ΗΠΑ με τη Chevrolet σας!
Γυρίσαμε το «Navigators» με θέμα την ιδιωτικοποίηση των τρένων,
όταν ένας εργάτης μού πρότεινε την ιδέα του σεναρίου.
Στα γυρίσματα, φάνηκε αυτό που ήδη γνωρίζαμε:
ότι η ιδιωτικοποίηση των τρένων ήταν καταστροφική.
Ο βρετανικός σιδηρόδρομος χάθηκε. H Woodport Depot θα μας ανταγωνίζεται.
Πίστευαν ότι οι σιδηρόδρομοι τους ανήκαν.
Ότι ήταν δημόσια υπηρεσία,
όχι ένα μέσο των εταιρειών, οι οποίες κολλάνε φτηνά λογότυπα,
και είναι εμφανές ότι το κάνουν μόνο για τα λεφτά.
Αυτό σήμαινε πρώτα απ' όλα ότι υπήρχε απόκλιση συμφερόντων...
...μεταξύ δύο μερών του συστήματος που στην πραγματικότητα ανήκαν μαζί.
Η όλη ανοησία οφειλόταν στις υπεργολαβίες,
όταν π.χ. μια ιδιωτική εταιρεία αναλάμβανε τη συντήρηση της γραμμής.
Ενώ η πρώτη εταιρεία μπορεί να τηρεί αυστηρούς κανόνες ασφαλείας,
όταν φτάσουμε στον τρίτο υπεργολάβο, πώς να ξέρουμε ότι είμαστε ασφαλείς;
Οι θάνατοι πρέπει να περιορίζονται σε αποδεκτά επίπεδα.
Ποια είναι τα αποδεκτά επίπεδα;
Ε, δύο το χρόνο.
Ναι, αλλά κανείς δεν σκοτώθηκε τους τελευταίους 18 μήνες.
Κανένας εθελοντής;
Πρέπει να το τονίσουμε.
Η ιδιωτικοποίηση έγινε απαράδεκτα βιαστικά και χάθηκαν ζωές.
Αναμφίβολα, τον πρώτο καιρό των ιδιωτικοποιήσεων,
ο τρόπος ιδιωτικοποίησης προκάλεσε αυτά τα δυστυχήματα.
Τραγωδία του Πότερς Μπαρ στις 10 Μαΐου 2002
Η ιδιωτικοποίηση υποτίθεται ότι θα απελευθέρωνε τους σιδηροδρόμους,
όμως δυσχέρανε τις αποφάσεις για εγκαινίαση ή κατάργηση διαδρομών.
Άφησε ένα σύστημα πολύ περίπλοκο, πολύ δύσκολο στη διαχείριση.
Ήταν κακό για τους επιβάτες, ήταν ένας χαώδης οργανισμός.
Δεν λειτουργούσε, δεν λειτούργησε, και έχασε ένα σωρό λεφτά.
Περιέργως, οι σιδηρόδρομοι επανακρατικοποιήθηκαν σε ένα βαθμό.
Μείναμε με ένα σύστημα ημικρατικής διαχείρισης...
...που κοστίζει πολύ περισσότερο απ' ό,τι κόστιζε, όταν ήταν κρατικό.
Και, δεν απέδωσε ως επένδυση,
καθώς η επένδυση αυτή πληρώθηκε κυρίως από τον δημόσιο τομέα.
Το νερό είναι το κατεξοχήν παράδειγμα μονοπωλίου.
Καμιά εταιρεία ύδρευσης δεν λειτουργεί σε ανταγωνιστική βάση.
Υπάρχει μόνο ένα δίκτυο.
Δεν αξίζει να επενδύσει κανείς σε ανταγωνιστικά δίκτυα.
Το 1985, πάρθηκε η απόφαση από τον Σιράκ, τότε δήμαρχο του Παρισιού,
να χωριστεί το Παρίσι στα δύο, με βάση τις όχθες του Σηκουάνα...
...και με βάση αυτή τη διαίρεση...
...να ανατεθεί σε κάθε ιδιωτική εταιρεία και τις θυγατρικές της...
...μια όχθη για τη διανομή και την τιμολόγηση του νερού.
Δεν υπήρχε τεχνικό ή οικονομικό επιχείρημα.
Υπήρχε μια ιδεολογική αντίληψη...
...ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι αποδοτικότερος.
Όσον αφορά την τιμή του νερού, τα τιμολόγια φούσκωσαν 260%.
Ισχύει ότι υπήρξε σταδιακή άνοδος της τιμής του νερού...
...χωρίς τεχνική ή οικονομική εξήγηση.
Μόλις άλλαξε χέρια η δημαρχία το 2001,
με πλειοψηφία της αριστεράς, των οικολόγων, των κομμουνιστών,
αποφασίστηκε η επιστροφή των υπηρεσιών ύδρευσης στο δήμο.
Για μένα τίθεται ένα πολύ σημαντικό ζήτημα δημοκρατίας.
Η δημόσια διαχείριση επιτρέπει, αν εφαρμόζεται σωστά,
να γίνεται καλύτερη αξιολόγηση από το σύνολο των πολιτών.
Με έβλεπαν σαν τον διάβολο προσωποποιημένο.
Ο Ζερόμ Μονό, ο οποίος διηύθυνε τη Lyonnaise des Eaux,
ήταν και ένας από τους επικεφαλής της παράταξης Σιράκ.
Πραγματοποιήθηκαν πολλές πολιτικές εκστρατείες...
...και δόθηκαν μάχες στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο εκείνη την εποχή.
Το αποτέλεσμα αυτών των μαχών...
...ήταν η απόρριψη από τους πολίτες της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Έγινε δημοψήφισμα σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Το 57% του πληθυσμού συμμετείχε στο δημοψήφισμα...
...και το 96% ψήφισε κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Ψήφισε Ναι
Υπέρ της δημόσιας ύδρευσης
Ακόμα κι ο Μπερλουσκόνι είπε: «Δεν μπορώ να ιδιωτικοποιήσω το νερό».
«Έγινε δημοψήφισμα που ορίζει ότι δεν μας επιτρέπεται».
Ο Μπερλουσκόνι αντικαταστάθηκε από κυβέρνηση τραπεζιτών...
...όπως περίπου συνέβη και στην Ελλάδα.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επανέλαβαν στην ιταλική κυβέρνηση:
«Περιμένουμε ιδιωτικοποιήσεις, και να περιλαμβάνουν το νερό».
Το ότι ήταν συνταγματικά παράνομη η ιδιωτικοποίηση θεωρήθηκε άσχετο.
Πρόκειται για μια θεμελιωδώς μη δημοκρατική διαδικασία,
παρόμοια με τις πιέσεις που ασκούνται στην Ελλάδα.
Μίλησα το Σαββατοκύριακο με τον πρωθυπουργό, κ. Παπαδήμο,
και με τον πρωθυπουργό Μόντι, και ξέρω ότι θα μείνουν πιστοί...
...στις δεσμεύσεις τους, καθώς καταλαβαίνουν ότι διαφορετικά...
...δεν θα υπάρξει οικονομική σταθερότητα στη χώρα τους.
Είναι ψευδαίσθηση...
...ότι μπορεί να υπάρξει αγορά για το ρεύμα ή το φυσικό αέριο.
Είναι απλώς αδύνατο. Πρόκειται για φυσικό μονοπώλιο.
Μόνο ένα καλώδιο φτάνει σε κάθε σπίτι.
Πρόκειται για βασική οικονομική αρχή.
Αν έχεις κάτι που τείνει προς το φυσικό μονοπώλιο,
λείπουν οι ανταγωνιστικές δυνάμεις για να πειθαρχήσουν οι παραγωγοί.
Χρειάζεται ένα είδος ρυθμιστικής δομής.
Διαφορετικά, απλώς καλείς εταιρείες να σε κλέψουν.
Ιστορικά, η τιμή της ενέργειας στις ΗΠΑ υφίστατο αυστηρή ρύθμιση.
Τη δεκαετία του '90 αυτό άρχισε να αλλάζει.
Θα απορρυθμίζαμε την κατασκευή,
διαχείριση και ιδιοκτησία των εργοστασίων,
ενώ θα αφήναμε τη μετάδοση και διανομή στο δημόσιο.
Στην περίπτωση της Enron, υπήρχαν κωδικές ονομασίες:
αστέρι θανάτου, πιάστε τον κοντό, στρίμωγμα, λάθος προγραμματισμός.
Μία στρατηγική ονομαζόταν «fat boy» από την πρώτη πυρηνική βόμβα.
- Εδώ Ριτς από την Las Vegas Cogen. -Έλα Ριτς. Εδώ Μπιλ από την Enron.
Αυτό θα πάει από στόμα σε στόμα.
Θέλουμε να βρείτε μια δικαιολογία να διακόψετε την παραγωγή ρεύματος.
Εντάξει, τότε διακόπτουμε για συντήρηση.
Έχουν καταγραφεί συνομιλίες ανθρώπων της Enron που γελούν...
...για τις παρεμβολές στο δίκτυο και τις αυξήσεις λογαριασμών.
-Αληθεύει, λοιπόν, η φήμη; Σας παίρνουν πίσω όλα τα λεφτά;
Αυτά που κλέψατε από τις φτωχές γιαγιάδες στην Καλιφόρνια;
-Ναι, από τη γιαγιά Μίλι, φίλε.
-Θέλει τα λεφτά για το ρεύμα που χρεώσατε 250 δολ. τη μεγαβατώρα.
Άλλη μια μέθοδος ήταν το παιχνίδι στις αγορές.
Πληρώνονταν για ρεύμα που ποτέ δεν διένειμαν.
Έτσι, οι τιμές ανέβαιναν 100% ή και 1.000% σε περιόδους αιχμής.
Η Enron διέφθειρε το σύστημά μας. Βαθιά.
Δεν ήταν, όμως, μόνο η Enron.
Και η άποψη ότι η Enron ήταν η μόνη διεφθαρμένη είναι λάθος.
Και οι έξι εταιρείες ηλεκτροδότησης συμμετείχαν σε συνωμοσίες.
Η Enron δεν μπορούσε να δράσει μόνη.
Τα πρώτα μπλακ άουτ συνέβησαν τον Ιούνιο του 2000.
Οι παραγωγοί αρνούνταν να παράξουν ρεύμα στις τιμές που τους δίνονταν...
...με αποτέλεσμα τις διακοπές ρεύματος.
Η ειρωνία είναι ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις...
...που χρησιμοποιούσαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας...
ήταν κύριοι υποστηρικτές της απορρύθμισης.
Όταν χτύπησε η ενεργειακή κρίση, ήταν από τα κυριότερα θύματα,
δεδομένης της ποσότητας της ενέργειας που κατανάλωναν.
Όσο περισσότερο ρεύμα παρείχαν,
τόσο περισσότερα χρήματα έχαναν και με ολοένα και ταχύτερο ρυθμό.
Έτσι, ο ένας από τους δύο παρόχους στην Καλιφόρνια κήρυξε πτώχευση,
ενώ ο άλλος έφτασε πολύ κοντά.
Το αποτέλεσμα ήταν η επιστροφή στη ρύθμιση.
Αν αφεθεί η κατάσταση στις αγορές, φτάνουμε σε ένα σημείο...
...όπου οι τιμές αυξάνονται ραγδαία, όπως συνέβη στην Καλιφόρνια.
Η ρύθμιση είναι η εφαρμογή της δημοκρατίας στην οικονομία.
Είναι ο τρόπος που ο λαός ελέγχει τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις...
...προκειμένου να μην μας ελέγχουν εκείνες.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου ανοίγει η αγορά,
κάθε πάροχος έχει πρόσβαση σε δίκτυα μεταφοράς και διανομής...
...για να προμηθεύσει τους πελάτες του,
γεγονός που ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι η καλύτερη επιλογή εν μέσω κρίσης,
καθώς θα οδηγήσουν σίγουρα σε απολύσεις.
Και το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μία κρίση...
...είναι να δώσεις στους εργοδότες περισσότερους λόγους για απολύσεις.
Θα υπάρξουν κάποια έσοδα βραχυπρόθεσμα.
Θα επηρεαστούν θετικά οι ισολογισμοί ίσως για ένα χρόνο περίπου,
αλλά μετά θα υπάρξουν απώλειες.
Σε πραγματικούς οικονομικούς όρους,
θα είναι σταγόνα στον ωκεανό βραχυπρόθεσμα...
...και οικονομική απώλεια μακροπρόθεσμα.
Τα δημόσια, υποτίθεται, πανεπιστήμια...
...αναγκάζονται να προσαρμοστούν στις επιταγές της αγοράς,
οπότε αυτό που βλέπουμε είναι μια διαδικασία αφομοίωσης...
...με τα δημόσια πανεπιστήμια να γίνονται σαν τα ιδιωτικά:
κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που ζητούν να πουλήσουν εκπαίδευση,
ενώ βασική αρχή της δημόσιας εκπαίδευσης...
...είναι πως η παιδεία δεν αποτελεί εμπόρευμα.
Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη.
Πώς έγινε ο Μπιλ Γκέιτς ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο;
Από την ιδιωτικοποίηση των κοινών. Με ποια έννοια;
Αυτό που προσφέρει ο Γκέιτς...
...είναι ο κοινός χώρος που χρησιμοποιούμε...
...για να επικοινωνήσουμε, να ανταλλάξουμε σημειώσεις,
όχι μόνο γνώσεις, αλλά γενικά, ειδήσεις, το Internet...
Για να έρθουμε σε επαφή,
πρέπει να εισέλθουμε στον τομέα του Γκέιτς.
Σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Βολιβία ή ο Ισημερινός,
επιχειρείται ανάκτηση των ιδιωτικοποιημένων συστημάτων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αναγκασμένες να το κάνουν.
Γίνονται επαναδημοτικοποιήσεις αυτή την περίοδο στην Ευρώπη.
Αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία την τελευταία διετία…
...είναι αρκετά διαδεδομένο: επαναδημοτικοποίηση του ρεύματος.
Πρέπει να διδαχτούμε από το παρελθόν...
...και η διοικητική δομή να γίνει πιο δημοκρατική.
Η αρχή πρέπει να ξεκινά από τη βάση, όχι την κορυφή.
Ελπίζω ο ελληνικός λαός να αντισταθεί.
Και ελπίζω να τους βοηθήσουν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα.
Στους φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια,
λέω αντισταθείτε όσο πιο δυνατά μπορείτε.
Δεν είστε θύματα, ή, μάλλον, είστε...
...αλλά βασικά αγωνίζεστε.
Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί τη φυσική του ροπή...
προς την αδράνεια, την ησυχία;
Άλλωστε ο Θουκυδίδης το είχε πει αυτό:
Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε.
Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι.
Και τα δύο μαζί δεν γίνονται.