Tip:
Highlight text to annotate it
X
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ
Μια φορά κι έναν καιρό…
Το 1920 η Coco έγινε «Δεσποινίς».
Στην Ευρώπη είχε διαμορφωθεί μια εύθραυστη ειρήνη
και οι γυναίκες είχαν αγκαλιάσει το στυλ εκείνης
που τους είχε δώσει το δικαίωμα στην άνεση.
Η Coco, που μόλις είχε χάσει τον έρωτα της ζωής της,
καταπνίγει τη θλίψη της στη Βενετία
με τους Misia και Jose Maria Sert.
Μια φορά κι έναν καιρό… Ήταν η Misia,
η φίλη από τη Ρωσία, πιστή και υπέροχη,
μια παιχνιδιάρικη μούσα, που έκανε φιλικές φιλοφρονήσεις, που αποτελούσε έμπνευση για τον Προυστ,
διάσημη πιανίστρια και μοντέλο του Toulouse-Lautrec,
του Renoir, του Bonnard και του Vuillard.
Η Misia εμπνέει τη «Δεσποινίδα»
να ερωτευτεί την Ιταλία και τα ρωσικά μπαλέτα
και την συστήνει στους φίλους της Cocteau, Stravinski,
Diaghilev, Ravel και Picasso.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Μια σχεδιάστρια αγαπήθηκε από τους καλλιτέχνες.
Σχεδιάζει κοστούμια για τις θεατρικές παραστάσεις
του Dullin και του Cocteau,
χρηματοδοτεί την «Ιεροτελεστία της Άνοιξης»,
φιλοξενεί τον Stravinski και την οικογένειά του,
βοηθά τον Cocteau στην επανένταξή του
και διακριτικά κανονίζει την κηδεία του Diaghilev στη Βενετία.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Ήταν ένας πλούσιος Ρώσος,
ο Μέγας Δούκας Ντμίτρι,
πρόσφυγας από τη μεγάλη επανάσταση των Μπολσεβίκων,
ένας εραστής με μελαγχολικό βλέμμα.
Είναι οκτώ χρόνια μεγαλύτερη από εκείνον.
Ο Ντμίτρι προσδίδει στις συλλογές των ρούχων της επιρροές από τις ρωσικές στέπες,
εμπνέοντας το κέντημα, τις γούνες και τα βυζαντινά κοσμήματα.
Χάρη σε αυτόν, η Δεσποινίς γνωρίζει τον Ernest Beaux,
αρωματοποιό των Τσάρων, ο οποίος δημιουργεί το 1921 το απόλυτο άρωμα:
το N°5.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Ήταν ένας τζέντλεμαν με αγγλική κομψότητα,
μια πολυτέλεια πέρα από την αριστοκρατία: ο Δούκας του Westminster,
ο πλουσιότερος άνδρας της Αγγλίας.
Η Gabrielle εμπνέεται από τα τουίντ σακάκια και τα πλεκτά πουλόβερ του,
από τα γιλέκα των υπηρετών του, από τα μπερέ των ναυτικών του.
Ερωτεύονται.
Ο Δούκας την καλεί στα σπίτια και στα ιστιοφόρα του,
στέλνει ιδιωτικό τρένο να την παραλάβει και την λούζει με λουλούδια και κοσμήματα.
Σύντομα ο έρωτάς τους φθίνει. Δεν θα γινόταν ποτέ Δούκισσα.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Επικράτησε το μαύρο.
Στην όπερα, μπροστά στο ποικιλόχρωμο καλειδοσκόπιο των φανταχτερών φορεμάτων,
η Gabrielle Chanel δηλώνει την απέχθειά της για την εποχή, δηλώνοντας:
«Αυτές τις γυναίκες θα τις κάνω να φορέσουν μαύρο».
Αν και πριν το χρησιμοποιούσαν για τους υπηρέτες ή για πένθος,
εντούτοις, το μαύρο έγινε το απόλυτο χρώμα και το κλειδί της επιτυχίας της.
Το μικρό μαύρο φόρεμα γεννιέται.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Υπήρχαν τα ψεύτικα κοσμήματα,
τα οποία η Gabrielle Chanel αγαπούσε να συνδυάζει με πολύτιμους λίθους.
Κατηγορούσε τις γυναίκες του κόσμου
επειδή φορούσαν τις περιουσίες τους γύρω από τον λαιμό τους, λέγοντας
«αυτό που μετρά δεν είναι τα καράτια, αλλά η ψευδαίσθηση».
Μια φορά κι έναν καιρό…
Ένας θρίαμβος.
Όλος ο κόσμος θέλει να φορά CHANEL, συμπεριλαμβανομένου του Χόλιγουντ.
Ωστόσο, η Gabrielle σύντομα προσπερνά τα καπρίτσια
της μεγάλης οθόνης και επιστρέφει στη Γαλλία,
όπου διαμένει στο ξενοδοχείο Ritz.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Το 1936 η ιδρύτρια μιας εταιρείας βρίσκεται αντιμέτωπη με 4.000 εργάτες που απεργούν,
κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του Λαϊκού Μετώπου.
Τολμούν να την αψηφήσουν.
Η Δεσποινίς, αν και εκ φύσεως ήταν άκαμπτη, τελικά υποχωρεί.
Μια φορά κι έναν καιρό…
Ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Στα 55 της χρόνια, στο απόγειο της δόξας της,
η Gabrielle Chanel κλείνει το ατελιέ στην οδό Cambon.
Πεπεισμένη ότι η εποχή δεν είναι πλέον κατάλληλη για μόδα,
αποσύρεται στην Ελβετία.
Ωστόσο, όντας κάποια που της άρεσε να λέει,
«Θέλω να συμμετέχω σε ό,τι συμβαίνει»,
η Δεσποινίς δεν είχε πει ακόμη την τελευταία της λέξη…