Tip:
Highlight text to annotate it
X
Θα μπορούσα να αρχίσω υποστηρίζοντας ότι η Βενετία είναι η πόλη διά μέσου της οποίας είναι δυνατόν να φτάσουμε στη Κωνσταντινούπολη
Μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα «σύστημα Βενετία»
'Ηταν ανάμικτες σχέσεις, συχνά εχθρικές
αλλά εμπορικά επωφελείς γιά αμφότερα τα μέρη.
Γνωρίζουμε ότι γιά πολλούς αιώνες η πορεία Κωνσταντινούπολη-Βενετία
ήταν ο οικονομικός άξονας ανάπτυξης γιά όλη τη Μεσόγειο
και κατ'επέκταση της διεθνής οικονομίας στο σύνολό της.
Ακόμη και σε εμπόλεμη περίοδο η διακίνηση του εμπορίου συνεχίζεται·
κατά την διάρκεια του Κυπριακού πολέμου υπάρχουν 70 περίπου οθωμανοί έμποροι που εργάζονται στην Βενετία.
Η σχέση ανάμεσα των Ενετών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
ήταν σαν μιά σχέση ανάμεσα σε δύο εμπόρους
Όπου υπήρχε ένας πτερωτός λέοντας, υπήρχε και η Βενετία
Αυτός είναι ο λόγος γιά τον οποίον η λεκάνη της Μεσογείου είναι γεμάτη λέοντες
Το όπλο είναι ενετικό, το σχέδιο είναι βενετσιάνικο, το χυτήριο είναι αγγλικό
Οι βενετοί έφεραν το βιολί στην Κρήτη.
Τα παραδοσιακά μας μουσικά όργανα είναι το βιολί και το λάουτο
Ξύσε τον Βενετό και θα βρείς τον Τούρκο·
που θα πεί: Ξύσε την Βενετία και θα βρείς την Ανατολή
Οι ενετοί ταξιδεύουν στη Μεσόγειο από τότε.
Τα πρώτα στοιχεία που έχουμε από τους Ενετούς γιά τις εμπορικές συναλλαγές τους με τον μουσουλμανικό κόσμο ανάγονται στο 750 μ.Χ.
Έχουμε πραγματικά ένα εμπορικό δίκτυο, ένα εμπορικό "network"
που συνδέει όλες αυτές τις πόλεις με αυτές τις μικρές ενετικές κοινότητες,
οι οποίες μερικές φορές εμφανίζονται γιά να εξαφανιστούν στη συνέχεια μέσα σε λίγες δεκαετίες
Επρόκειτο γιά τυχοδιώκτες, υπήρχαν δύο οικογένειες,
επικεφαλείς των οποίων ήταν οι αδελφοί Geremia και Andrea Ghisi
οι οποίοι κατέλαβαν τα κοντινά νησιά, την Τήνο και την Μύκονο
και κατασκεύασαν δύο κάστρα, στις βάσεις των προϋπαρχόντων βυζαντινών κάστρων.
Υπάρχουν τα ερείπια του κάστρου και η μεσαιωνική πόλη
που ανατινάχτηκε από τους Τούρκους
ένα χρόνο μετά την κατάληψη της πόλης και του νησιού
Παράλληλα ποιός είναι ο ρόλος της Βενετίας στις σταυροφορίες;
Είναι να προμηθεύει τα πλοία γιά την επιβίβαση των σταυροφόρων
Άν αυτός που παρέχει τα πλοία δεν πληρώνεται γι'αυτό,
μπορεί ακριβώς να τα οδηγήσει όπου θέλει.
Είμαι ο Gilormu Muniglia, ζώ στη Γενεύη και είμαι ιστορικός της φατριάς των Ιουστινιανών.
Οι Muniglia, που είναι η οικογένειά μου, εγκαθίδρυσαν αυτή την φατριά το 1362,
αφού πήραν τον έλεγχο με τα όπλα του νησιού της Χίου, το 1346.
Στην πραγματικότητα αυτή είναι η γέννηση μιάς φατριάς,
το πρώτο μοντέλο της μετοχικής εταιρείας της σύγχρονης εποχής.
Το 1362, οι οικογένειες που έφτασαν με τις 29 γαλέρες,
αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα επώνυμά τους
γιά να αποκτείσουν όλοι μαζί το όνομα της εταιρείας.
Πήραν αυτό το όνομα από τον ρωμαίο αυτοκράτωρα, τον Ιουστινιανό·
ονομάζονταν κληρονόμοι του αυτοκράτωρα Ιουστινιανού.
Αυτό είναι ένα όνομα διάσημο, Giustiniani
είναι το όνομα του μεγάρου της Ιταλικής Γερουσίας
και ακόμη το όνομα του μεγάρου της Μασονίας στο Cagliari.
Αυτή η δελεαστική Ανατολή που παρουσιάζεται ώς ένας προορισμός που βρίσκεται Αλλού
που παρέχει κάποιες ευκαιρίες ζωής
οι οποίες είναι αδιανόητες στη Δύση, αλλά και στην ίδια τη Βενετία.
Οι Ενετοί έκαναν μεγάλη καριέρα στην Κωνσταντινούπολη.
Ένας απ'αυτούς, γιά παράδειγμα, είναι ο Andrea Gritti, ο οποίος έζησε στην Κωνσταντινούπολη γιά περίπου 20 χρόνια.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη Βενετία και εξελέγη Δόγης της Βενετίας,
που ήταν σίγουρα το τελευταίο σημείο της καριέρας του
Είχε αρχίσει ώς έμπορος στη Κωσταντινούπολη, όπου ζούσε με μιά γυναίκα
η οποία, ίσως , ήταν ελληνίδα που είχε συλληφθεί από τους τούρκους, ή μπορεί να ήταν και τουρκάλα
από την οποία απέκτησε ένα γιό, τον Alvise Gritti, ο οποίος δεν θα επιστρέψει στη Βενετία
γιατί θα κάνει καριέρα στη Κωνσταντινούπολη
Ο Βάϊλος της Κωνσταντινούπολης ήταν το σημείο αναφοράς γιά τον σύνδεσμο
μεταξύ της Βενετίας και τα υπερπόντια εδάφη·
Ζούσε και διέμενε στη Κωνσταντινούπολη πριν ακόμη την πτώση της·
είχε εμπορικές λειτουργίες χάρη στις σχέσεις του με τους προξένους
οι οποίοι στις οχυρωμένες θαλάσσιες και εμπορικές περιοχές εξασφάλιζαν το μεγάλο ενετικό εμπόριο.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης ο Βάϊλος έγινε πρεσβευτής
της Γαληνοτάτης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ο ενετός Βάϊλος στην αρχή διέμενε σε ένα σπίτι
που του το είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος και το οποίο ανοίκε στην κοινότητα της Ανκόνας
Στη συνέχεια, το 1500, μεταφέρθηκε στους λόφους του Πέρα
σ'εκείνο το σπίτι, στο οποίο φιλοξενεί ακόμη σήμερα το Ιταλικό Προξενείο και την Ιταλική Πρεσβεία
Η σχέση μεταξύ της Βενετίας και της Κωνσταντινούπολης είναι εξαιρετική
κυρίως γιά τη συνέχειά της στον χρόνο, γιά δέκα αιώνες
Μπορούμε να το διαπιστώσουμε από την διαδοχή των Βάϊλων, από την ίδια την ιστορία.
Η Κωνσταντινούπολη είναι συνηθισμένη από την Βενετία
Στην αρχή η Βενετία αναπτύσσεται όσον αφορά την αυτονομία της σε βυζαντινή περιοχή.
Ο βυζαντινός Έξαρχος από τη Ραβέννα έπρεπε να παρουσιάσει μιά δικαιοδοσία γιά την Βενετία
γιά την δυσκολία της επικονωνίας, γιά τους Λογγομβάρδους και ούτω καθεξής,
αυτή η δικαιοδοσία όμως δεν διακριβώθηκε ποτέ.
Σε ένα ορισμένο σημείο πραγματοποιείται η αυτονομία της Βενετίας υπό την έννοια της κυριαρχίας·
έτσι ώστε μετά το 1000 μ.Χ. θα υπάρξουν συμφωνίες μεταξύ της Βενετίας και του Βυζαντίου
όπου η Βενετία θα είναι ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη.
Αυτό είναι μιά έμμεση αναγνώριση του Βενετικού Κράτους.
Τώρα είμαστε ακριβώς στο κέντρο του κάστρου, που χτίστηκε από τους Ενετούς.
Πριν από αυτό το Ενετικό κάστρο, υπήρχε ένα βυζαντινό κάστρο·
όταν οι Ενετοί ήλθαν εδώ βρήκαν μόνο ερείπια και χρησιμοποίησαν τις πέτρες από αυτά τα ερείπια
γιά να κατασκευάσουν τους πύργους και τα σπίτια. Ήταν μιά μικρή οχυρωμένη πόλη.
Αυτή η εκκλησία έγινε διάσημη λόγω αυτής της Βυζαντινής εικόνας
που απεικονίζει την Παναγία ολόκληρη, υψηλή 2 μέτρα
που έχει ίσως περισσότερα από 1000 χρόνια.
Αυτή η εικόνα είναι διπλή, δηλαδή έχει δύο όψεις: στην μπροστινή όψη απεικονίζεται η Παναγία και στην οπίσθια όψη απεικονίζεται ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος
Η Δημοκρατιά της Βενετίας είχε βρεί τον τρόπο για την οργάνωση
των υποθέσεών της με τον βυζαντινό κόσμο
Όταν κυριαρχούσε στην Κρήτη και σε πολλά άλλα βυζαντινά νησιά
η Βενετία, σεβάστηκε πάντα τις τοπικές παραδόσεις·
παραδόσεις που ανοίκαν στο Βυζάντιο και στον Ελληνικό κόσμο.
Η Κέρκυρα βρίσκεται γεωγραφικά σε ένα πολύ στρατηγικό σημείο της Αδριατικής Θάλασσας,
εκεί όπου ενώνεται με την θάλασσα του Ιονίου.
και πάντα θεωρούνταν μιά πολύ σημαντική βάση,
ήδη από τους αρχαίους χρόνους, κατά την βυζαντινή περίοδο,
αλλά κυρίως κατά την διάρκεια της περιόδου όταν κυριαρχούσαν οι Βενετοί
ή καλύτερα έλεγχαν την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή η βάση θεωρούνταν ανέκαθεν η πιό σημαντική του Ιονίου,
στην Κέρκυρα είχε την έρδα του ο Γενικός Προβλεπτής της θάλασσας.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο πολυούχος της Κέρκυρας,
ήταν επίσκοπος στην Κύπρο κατά τον 4ον αιώνα
και είχε λάβει μέρος στην 1η Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας·
Το λείψανό του που βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, μεταφέρεται από την οικογένεια Καλοχαιρέτη στην Κέρκυρα,
κατά τον 15ον αιώνα, λίγο πρίν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης·
από τότε ο Άγιος τιμάται πάντα σ'αυτό το νησί,
Όχι μόνο από τους κερκυραίους και τους ορθόδοξους,
αλλά και από τους ίδιους τους βενετούς.
Γιά παράδειγμα, αυτό που συνέβη το 1716 κατά την τελευταία πολιορκία από τους Τούρκους στην Κέρκυρα
θεωρήθηκε ώς θαύμα του Αγίου:
χωρις να υπολογίσουμε ποιά ήταν η σημασιά της στρατηγικής του Schulenburg
γιά την προστασία του νησιού, οι τοπικοί θεώρησαν αρκετά παράξενο αυτό που συνέβει
κατά την διάρκεια αυτής της πολιορκίας, όπου 30.000 τούρκοι πολιόρκησαν την πόλη
και μόνο 2.000 ενετοί στρατιώτες κατάφεραν να την προστατέψουν και να την σώσουν.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Έφορος Andrea Pisani
δώρισε στην εκκλησία 2 μεγάλες αργυρές καντήλες
διακοσμημένες με τον λέοντα του Αγίου Μάρκου
αφιερώνοντας στον Άγιο τη μνήμη αυτής της νίκης.
Αυτή η Βενετία, έχοντας συνεχείς εμπορικές σχέσεις με το Βυζάντιο,
με την Κωνσταντινούπολη και ούτω καθεξής, ταυτόχρονα αποτελεί επίσης τον τερματικό σταθμό από και προς τον Πανάγιο Τάφο
da e per il Santo Sepolcro από και προς τον Πανάγιο Τάφο.
Εδώ μπροστά, όπου πηγαίνουμε τώρα, υπάρχει η πόλη του Μυλοποτάμου,
Κατευθυνόμαστε προς την παλιά πλευρά της πόλης γιά να επισκευτούμε το οχυρό με τον λέοντα
Η Ελλάδα πρώτα ήταν με το Βυζάντιο, αλλά γιά να σωθούν από τους Τούρκους,
οι έλληνες πήγαν με τους ενετούς: Αυτή ήταν μια βενετσιάνικη περιοχή,
ήταν Δημοκρατία της Βενετίας.
Τότε, όλοι οι κάτοικοι είχαν την βενετική ιθαγένεια.
Αναφέρεται ότι αυτό το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1515·
οι κάτοικοι της περιοχής ζούσαν μέσα στο φρούριο
γιά να προστατευτούν από τους πειρατές.
Υπάρχουν ακόμη κάποιες γριές που φοβίζουν τα παιδιά λέγοντας
«οι πειρατές από την Μπαρμπαριά και την Τυνησία θα έρθουν να σε πάρουν!»
Η Γκραμβούσα είναι 40 μίλια από εδώ. Υπάρχει και εκεί ένα φρούριο πολύ ισχυρό
Κανείς δεν μπορούσε να μπεί σ'αυτό το φρούριο της Γκραμβούζας
Υπάρχει και εκεί ένα οικόσημο της οικογένειάς μας:
είναι πολύ βαρύ και μεγάλο, βρίσκεται δε πεσμένο στη γή
Λένε ότι αυτό είναι ένα οικόσημο που μιλάει από μόνο του.
Γιατί υπάρχει απεικονισμένη η γέφυρα.
Η οικογένειά μας ονομαζόταν Da Ponte γιατί είχαν κατασκευάσει τότε τις γέφυρες της Βενετίας
Όπως μπορούμε να δούμε, εδώ είναι όλα ερείπια, εγκαταλελειμμένα, τα πάντα κατεστραμμένα ·
και κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να τα φροντίσει
έστω από περιέργεια ή και ακόμη γιά τον τουρισμό και μόνο ...
είναι όλα εγκαταλελειμμένα ... δεν πειράζει
Η σχέση μεταξύ της Βενετίας και της Κωνσταντινούπολης,
Βενετία και βυζαντινή αυτοκρατορία, ήταν πάντα δύσκολη.
Η τέταρτη σταυροφορία ήταν μιά τραγωδία γιά τον βυζαντινό κόσμο·
Παρά το γεγονός αυτό οι έλληνες ενέργησαν ώς λιγότερο σπουδαίοι εταίροι
στις εμπορικές συναλλαγές με την Βενετία.
Με αποτέλεσμα αυτή η εχθρότητα ήταν πάντα σε συνδυασμό με την οικονομική και την εμπορική κερδοσκοπία
Η Μονεμβάσια παίρνει το όνομά της από δύο λέξεις « μόνο» και « έμβαση»,
που σημαίνει «μοναδικό πέρασμα»: Η μοναδική είσοδος της Μονεμβάσιας.
Πολλοί κατακτητές πέρασαν διά μέσου της Μονεμβάσιας
μεταξύ αυτών οι Βυζαντινοί, οι Φράγκοι, οι Ενετοί και οι Οθωμανοί.
Θα σας διηγηθώ κάτι γιά την Μαλβασία,
που εσείς γνωρίζετε ώς Μαλβάσια
η οποία γεννήθηκε εδώ, στα εδάφη γύρω από την Μονεμβάσια.
Το 1450, κατά την πρώτη ενετική κυριαρχία,
οι ενετοί ανακάλυψαν αυτό το αμπέλι, με τόσο γλυκά και τόσο γευστικά σταφύλια,
αλλά και τόσο εξελιγμένο, που άρχισαν όχι μόνο να το εμπορεύονται,
αλλά πήραν επίσης τα αμπέλια και τα φύτεψαν.
Σήμερα μπορούμε να τα βρούμε παντού, σε 32 διαφορετικές περιοχές της Ιταλίας.
Εκείνη την εποχή στην Μαλβασία, αυτό το είδος αμπελιού ήταν πασύγνωστο
με αναφορά στο υψηλής ποιότητας κρασί σε όλο τον κόσμο,
σε όλη την Ευρώπη γινόταν συζήτηση γιά το Μαλβασία.
Στην αρχή ονομαζόταν Μονεμβάσια,
στην Ιταλία ονομάστηκε Malvasia, στην Γαλλία Malvoisie,
φτάνοντας μέχρι την Αγγλία, όπου έγινε γνωστό ώς Malmsey
Υπάρχει αυτή η διάσταση των ανοιχτών χώρων
σε αυτό τον κόσμο που από μία πλευρά θεωρείται ώς άπιστος, φρικτός·
αλλά παρόλα αυτά στη Βενετία δεν βρίσκουμε ποτέ την ιδέα ότι θα ήταν δυνατή μιά σωτήρια σταυροφορία .
Η Βενετία κάποια στιγμή κατέκτησε την Αθήνα: γιατί;
Διότι είναι ένας από τους τόσους πολέμους κατά των Τούρκων·
το 1684 η Δημοκρατία της Βενετίας κηρύσσει τον πόλεμο
στην Οθωμανική Αυτοκρατορία· ξεκινούν γιά να κατακτήσουν την Πελοπόννησο.
Ο Διοικητής, ο Γενικός Κυβερνήτης της Θάλασσας
αυτής της μεγάλης επιχείρησης της Βενετίας είναι ο Francesco Morosini.
Στην πραγματικότητα, από στρατιωτικής πλευράς, η Αθήνα ήταν μιά μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια,
χωρίς καμμία στρατηγική σημασία.
Κατακτήθηκε μόνο και μόνο επειδή είχε το όνομα.
Ήταν ώς μία επιχείρηση marketing.
Οι τούρκοι σύλλεξαν στο πιό στέρεο κτίριο της Ακρόπολης
το μπαρούτι και ένα μεγάλο μέρος του άμαχου πληθυσμού
η πιό στέρεα κατασκευή της Ακρόπολης ήταν ατυχώς ο Παρθενώνας.
Βομβαρδίστηκε γιά αρκετές ημέρες,
έως ότου κατάφεραν να χτυπήσουν τον Ναό,
Μία απ'αυτές τις βόμβες διείσδυσε στον Παρθενώνα.
Αυτό προκάλεσε μιά μεγάλη έκρηξη
και ο Παρθενώνας καιγόταν γιά δύο ημέρες.
Ο Παρθενώνας διατηρήθηκε σχεδόν άθικτος,
εκτός από μιά πυρκαγιά του τρίτου μ.Χ. αιώνα,
σχεδόν άθικτος από τους καιρούς του Περικλή, όταν και χτίστηκε.
Ο Παρθενώνας γιά έξι αιώνες υπήρξε ελληνικός ναός , γιά έξι αιώνες καθεδρικός χριστιανικός ναός,
τζαμί γιά δυόμισι αιώνες.
Σήμερα, από τα τέλη του 1600, ένα ερείπιο.
Όλα αυτά τα τέσσερα λιοντάρια χρονολογούνται από τον έκτο και τέταρτον αιώνα π.Χ.
Τρία από αυτά τα λιοντάρια , δηλαδή το λιοντάρι «από τον Πειραιά» όπως ονομάζεται,
ένα άλλο λιοντάρι που προέρχεται από την Αθήνα·
το μικρό, εκεί στο βάθος, το οποίο δεν είναι λιοντάρι αλλά σκύλος·
είναι όλα συνδεδεμένα με την επιχείρηση του Francesco Morosini
στην Αθήνα, προς τα τέλη του 1600.
Aυτό είναι ένας όλμος, στα βενετσιάνικα ονομάζεται «μπομπάρδα».
Η ρίψη του είναι παραβολική: πραγματοποιείται συνήθως προς τα έξω
γιά τη ρίψη των βομβίδων με παραβολικό τρόπο κατευθείαν στο εσωτερικό του οχυρού.
Ο στόχος είναι, όσο το δυνατόν, η καταστροφή
παραμένοντας έξω από το οχυρό σε μιά ασφαλή θέση.
Αυτό το μπομπάρδα έχει μιά ιδιαίτερη ιστορία
διότι αποτέλεσε τη πρώτη παραγγελία που έκανε ο ενετός προβλεπτής,
κατάφερε να σφυρηλατήσει στο Sussex, της Αγγλίας.
Το όπλο είναι βενετσιάνικο, το σχέδιο είναι ενετικό, το χυτήριο είναι αγγλικό.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι πήραν μέρος στην ναυμαχία της Αγίας Μαύρης,
την οποία είχαν καταλάβει οι τούρκοι.
Οι ενετοί απελευθέρωσαν το φρούριο με αυτά τα όπλα,
τα οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκαν εδώ.
Αυτό που είναι μοναδικό είναι ότι στη πράξη δημιουργήθηκε μιά αλληλεξάρτηση
γιά την οποία ένας θα ζούσε, δίχως άλλο, χειρότερα.
Έως ότου δεν θα συνέβαιναν οι μεγάλες ρίξεις του 1600 με την επιχείρηση της Κρήτης.
Ήταν ακριβώς ένας μεγάλος πόλεμος κατά τον οποίο αιματοχήθηκε η Δημοκρατία,
όχι μόνο οικονομικά, αλλά και φυσικά.
Περισσότερο από το ένα τέταρτο των πατρικίων του Μεγάλου Συμβουλίου
έχασαν την ζωή τους σε αυτό τον πόλεμο.
Είμαστε στο εσωτερικό της Βίλας Rotonda, ακριβώς στο κέντρο της.
Αυτή η Βίλα κατασκευάστηκε κατά το τέλος της Ενετοκρατίας.
Δεν κατάφεραν να την τελειώσουν
Εδώ επάνω θα έπρεπε να υπάρχει ένας θόλος,
φαίνεται εκεί όπου αρχίζουν οι κίονες στις γωνίες
Με το πέρασμα των αιώνων οι ενετικό-τουρκικές σχέσεις
χαρακτηρίστηκαν από μιά συνεχή εμπορική δραστηριότητα,
η οποία διακόπτεται από τους πολέμους και όχι μόνο.
Έμειναν πολλά πράγματα: υπάρχει η Βίλα Trevisan,
η Κίσσαμος, που ονομαζόταν Καστέλι.
Είχε το όνομά του από Καστέλι, το ενετικό κάστρο.
Στη συνέχεια υπάρχει το λιμάνι των Χανίων... με λίγα λόγια μας άφησαν όμορφα πράγματα
αλλά, όπως φαίνεται, τα πάντα καταρρέουν
Η πόλη του Ρεθύμνου είναι μία από τις μεγάλες πόλεις της Κρήτης,
λόγω της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της από τον δέκατο τρίτο αιώνα,
όταν οι Βενετοί έφτασαν στην Κρήτη.
Η βενετσιάνικη περίοδος στη Κρήτη και το Ρέθυμνο πηγαίνει από το 1211 έως το 1646.
Βέβαια τα σπίτια και τα άλλα κτίρια υπάρχουν ακόμη και σήμερα·
Δεν έχουν μόνο την ενετική επίδραση, αλλά και την οθωμανική, την τούρκικη
Μετά το 1646, όταν οι βενετοί άφησαν το νησί, έφτασαν οι τούρκοι
οι οποίοι κατέλαβαν τα ίδια τα σπίτια που άφησαν οι βενετοί, κάνοντας κάποιες αλλαγές.
Σημαντικό θέμα είναι ότι σ'αυτή τη πόλη,
η οποία κηρύχθηκε δημόσιο μνημείο,
έχουν σωθεί πολλά πράγματα της εποχήε της Ενετοκρατίας.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε μιά μεγάλη αυτοκρατορία.
Μιά αυτοκρατορία που επιδίωκε να είναι πολυεθνική και πολυπολιτισμική, τουλάχιστον την περίοδο του 1500
Όταν λοιπόν μιλάμε γιά εμπόρους τούρκους μπορούμε να εννοήσουμε τους μουσουλμάνους
υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή εκείνους των Βαλκανίων·
ή μπορούμε να έχουμε εμπόρους που προέρχονται από το κέντρο της Ανατόλιας, 278 00:26:46,280 --> 00:26:48,260 από την περιοχή Beipasahar, της Άγκυρας.
Έχουμε επίσης ώς πατρίκιους της οθωμανικής αυτοκρατορίας,έλληνες και αρμένιους,
οι οποίοι δεν κατοικούν στο Fondaco των Τούρκων
γιατί δεν είναι μουσουλμάνοι, παρόλο ότι είναι και αυτοί πατρίκιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Επίσης και εβραίοι.
Οπότε οι εβραίοι πατρίκιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρίσκονται στο γκέτο,
οι έλληνες κατοικούν στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων,
οι αρμένιοι έχουν την εκκλησία τους την S. Croce των Αρμενίων στο San Zulian
Το βασίλειο των Αρμενίων της Κιλικίας βρισκόνταν στο δρόμο της διέλευσης
πρός όλη την Ανατολή, από την Μέση έως την Άπω Ανατολή.
Ο ίδιος ο Μάρκο Πόλο πέρασε από εκεί
Η Κιλικία, ουσιαστικά, ήταν το κομβικό σημείο γιά τα σκάφη
που προέρχονταν από την Αδριατική και την Μεσόγειο Θάλασσα,
το πλήρωμα των οποίων συνέχιζε την πορεία του διά ξηράς,
με κατεύθυνση προς όλες τις μεγάλες πόλεις
και τους κύριους προορισμούς του διεθνές εμπορίου
των «εχθρών αδελφών»: εχθρών γιά κάποιο πόλεμο
εκείνοι οι πόλεμοι που διακόπτουν όμως μιά συνέχεια,
η οποία αποκαθιστάται, με τις εμπορικές σχέσεις
Η Μεθώνη κατοικείται από την προϊστορική περίοδο,
αλλά έχουμε λίγες και αποσπασμαστικές πληροφορίες γιά τις αρχαίες και βυζαντινές περιόδους της περιοχής της.
Γνωρίζουμε ότι κατά την διάρκεια της Ενετοκρατίας, 1205-1500,
η ζωή στην Μεθώνη ήταν καλή και υπήρχε οικονομική ευημερία.
Αργότερα όμως, κατά την τουρκοκρατία, φαίνεται να πέφτει σε παρακμή.
Οι τούρκοι σκότωσαν τον πληθυσμό της Μεθώνης
οδηγώντας σιγά- σιγά την πόλη στην καταστροφή.
Εν τω μεταξύ άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου εγκαταστάθηκαν στην πόλη.
Κατά την διάρκεια της παρουσίας των Οθωμανών στην Μεθώνη, αυτή η περιοχή ήταν ακατοίκητη
και το λιμάνι της σταδιακά καλύφτηκε με χώμα.
Κατά την δεύτερη ενετική περίοδο, 1686-1715,
ο τρόπος ζωής και οι κλίσεις της Μεθώνης δεν άλλαξαν, αλλά η παρακμή της συνεχίστηκε.
Η Κορώνη και η Μεθώνη ονομάστηκαν, κάθε άλλο παρά συμπτωματικά, «οι οφθαλμοί της Γαληνοτάτης» ,
ηταν ουσιαστικές βάσεις γιά την προστασία των βενετσιάνικων εμπορικών διαδρομών
προς την Ανατολή.
Μαζί με άλλα λιμάνια και Νεώρια
αποτελούσε μιά σειρά βάσεων
που οδήγησαν την Βενετία να γίνει μιά μεγάλη δύναμη
στην Ανατολική Μεσόγειο, έως τα τέλη του 1600.
Τώρα βρισκόμαστε στο λιμάνι των Γκουβιών, 5 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας,
ακριβώς εκεί όπου βρισκόταν η βάση του ενετικού στόλου.
Γκουβιά θεωρείτο ένας σίγουρος κόλπος,
στον αυλώνα του οποίου είχαν κατασκευάσει, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, αυτό το ναυπηγείο,
που μαζί με τον μεγάλο στρατώνα- του οποίου σώζεται μόνο η είσοδος -
χρησίμευε στις πρώτες ανάγκες του στόλου.
Το ναυπηγείο των Γκουβιών είναι και το τελευταίο
που η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας είχε κατασκευάσει στην Μεσόγειο.
Σήμερα, είναι επισκέψιμο και είναι ένα από τα νεώρεια που παίρνουν μέρος στο Δίκτυο
των Ιστορικών Νεωρείων της Μεσογείου,
το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι βενετσιάνικα.
Οι ενετοί είχαν φέρει στην Κρήτη το βιολί·
σε αυτή δε την περιοχή, της Κισσάμου, πρωταγωνιστές στη παραδοσιακή μουσική μας είναι το βιολί και το λάουτο.
Γιατί το βιολί το χρησιμοποιούσαν οι Βενετοί μεταξύ τους, έφερναν και τους μουσικούς από την Ιταλία,
κατόπιν, σιγά - σιγά άρχισαν και οι δικοί μας να το χρησιμοποιούν.
και από τότε έγινε παράδοση στην μουσική, κυρίως στη Κίσσαμο.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός όλοι όσοι ζούσαν εδώ
εκεί μέσα (εννοεί στα σπίτια τους) υπήρχαν οι κατσίκες τους, τα γαϊδούρια, τα άλογα... ήταν μιά όμορφη εποχή εκείνη
Μαζευόμασταν εδώ με όλους τους γείτονες,
και διηγούμασταν ιστορίες·
υπήρχαν οι παπούδες, τα παιδιά και εμείς παιδιά μικρά.
Η ζωή ήταν πιό ήρεμη, οι άνθρωποι ενωμένοι μεταξύ τους
όπως σε όλα τα χωρία... όπως στην Ιταλία.