Tip:
Highlight text to annotate it
X
Οι υπότιτλοι αυτοί έγιναν για την έκδοση Occupation.101.DvDRiP.XviD-marioz.avi
"Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια...
...αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης" - Steven Hawking
Οποιαδήποτε βία που ασκείται...
...από μεγάλο μέρος του πληθυσμού,
...δεν ασκείται γιατί αυτός ο πληθυσμός είναι πιο βίαιος από κάποιον άλλο.
Αλλά είναι ένα σημάδι, ένα σήμα,
για το ότι κάτι δεν πάει καλά με την μεταχείριση του πληθυσμού αυτού.
Πού είναι η κατακραυγή;
ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Πού είναι η φωνή του σήμερα;
Πού είναι η φωνή του λαού;
ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΛΓΕΡΙΑ
ΙΝΔΙΑ
ΑΜΕΡΙΚΗ
Θα καλύπτει όλους μας για τους ίδιους λόγους.
Είμαστε όλοι αντιμέτωποι με τον ίδιο εχθρό.
Βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο καράβι.
Υποφέρουμε από πολιτική καταπίεση, οικονομική εκμετάλλευση,
και κοινωνική υποβάθμιση.
Όλα αυτά από τον ίδιο εχθρό.
ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ
Είναι άχρηστο και ανώφελο να συνεχίσουμε να μιλάμε για ειρήνη
εναντίον μιας κυβέρνησης που η μοναδική απάντηση της είναι
άγριες επιθέσεις εναντίον αμάχων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων - Nelson Mandela.
Αυτό το έτος θα είναι ένα έτος βίας.
Το επόμενο έτος...
...το θέμα μας είναι θα η βία και το σλόγκαν μας "επίθεση"!
Το μυαλό μας στον μικρό David.
ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ
Το μυαλό μας στον μικρό David, ο οποίος στάθηκε αντιμέτωπος με
τον μεγάλο Φιλισταίο πολεμιστή.
Ο μικρός David είχε πολλά κότσια.
Κάπου θα πρέπει να υπάρχει κάποιος.
Κάπου θα πρέπει να υπάρχει κάποιος που να νοιάζεται για αυτό.
Ο David πέταξε μια μικρή πέτρα, και με την πίστη στο θεό του,
σκότωσε τον γίγαντα Goliath!
Φωνάξτε το!
OCCUPATION 101: Φωνές της φιμωμένης πλειοψηφίας
Ένας δημοσιογράφος μας δείχνει σκηνές από την Ιερουσαλήμ,
όπου στο κέντρο της πόλης έχουν ξεσπάσει μάχες μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων.
Μένει να δούμε αν η κατάσταση θα κλιμακωθεί σε πόλεμο.
Στρατιώτες καταλαμβάνουν σπίτια και
σκοπευτές δε διστάζουν να πυροβολήσουν
οτιδήποτε κινείται μπροστά τους,
ακόμα και δημοσιογράφους.
Σαν δημοσιογράφος, όσο περισσότερο εξετάζεις το θέμα Ισραήλ - Παλαιστίνης,
τόσο περισσότερο νιώθεις πως κάτι δεν πάει καλά.
Οι εικόνες και η ομιλία δεν είναι συγχρονισμένες,
όπως ένα ξένο έργο, αδέξια μονταρισμένο.
Κατεστραμμένα σπίτια, κατεστραμμένοι δρόμοι,
και από τα αυτοκίνητα έχουν απομείνει οι σκελετοί.
Ακόμα και το φαγητό και τα φάρμακα είναι σπάνια.
Όταν θα το ερευνήσετε και μόνοι σας,
θα αρχίσετε να υποψιάζεστε πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει.
Και όσο περισσότερο το εξετάσετε, τόσο περισσότερο θα καταλάβετε πως
δεν είναι μόνο περίεργο, αλλά και πολύ ανησυχητικό.
Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την βία στη Μέση Ανατολή,
σαν να είναι η κληρονομιά του πολιτισμού της περιοχής.
Υπονοώντας πως η διαμάχη μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης
είναι ένα αρχαίο πρόβλημα, με ελάχιστες ελπίδες επίλυσης.
Ισραηλινοί στρατιώτες φέρνουν την καταστροφή
σε όλη την περιοχή της Δυτικής όχθης.
Η "πόλη της ειρήνης" πολιορκείται,
ενώ η εκκλησία είναι
στο έλεος του πυροβολικού.
Εκατοντάδες πολίτες είναι εγκλωβισμένοι
εντός της εκκλησίας, χωρίς φαγητό ή φάρμακα.
Αυτές οι εσφαλμένες εκτιμήσεις προέρχονται από το γεγονός
ότι μαθαίνουμε μόνο ένα κλάσμα της ιστορίας.
Πρόκειται να δείτε εικόνες και μαρτυρίες γεγονότων,
καλά κρυμμένων από το ευρύ κοινό των ΗΠΑ.
Αυτό το μέρος προσελκύει πολλούς ανθρώπους
είτε είναι Εβραίοι, Μουσουλμάνοι ή Χριστιανοί.
Αυτός είναι ένας άγιος τόπος για σημαντικό αριθμό ανθρώπων στον κόσμο.
Όλοι ενδιαφερόμαστε να μάθουμε για αυτόν τον τόπο,
και για το ποια είναι η κατάσταση εδώ.
Και μόλις φτάσεις σε αυτόν τον τόπο, με το που θα ανοίξεις τα μάτια σου,
θα δεις τα προβλήματα που υπάρχουν.
Νομίζω πως είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι είναι η κατοχή.
Για τους περισσότερους Αμερικάνους, το να ζεις υπό στρατιωτική κατοχή
είναι μια εντελώς ξένη έννοια.
Ο ορισμός της κατοχής, είναι όταν ένας ξένος στρατός
εισβάλλει στη γη σου, και ελέγχει τη ζωή σου.
Επιπλέον, οι υπό κατοχή Παλαιστίνιοι,
- και για αυτό γίνεται και τόση προσπάθεια κατά της κατοχής -
δεν είναι πολίτες, δεν έχουν κοινωνικά δικαιώματα.
Ζουν υπό στρατιωτικούς όρους.
Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο είδος κατοχής,
το οποίο είναι και στρατιωτικό και αποικιοκρατικό.
Οι οικισμοί είναι επιλεγμένα τμήματα Παλαιστινιακής γης,
και οτιδήποτε υπάρχει σε αυτούς,
είτε είναι δρόμοι, χωριά ή κατοικίες,
γκρεμίζεται, ώστε να χτιστεί μια καινούρια πόλη από πάνω.
Μια πολύ καλή φίλη μου είναι η Rodina Jabber.
Αυτή και ο σύζυγος της Ata
έχουν γη σε μια κοιλάδα, εδώ πέρα, που ονομάζεται Baa.
Και είναι προφανές γιατί οι αποικιοκράτες θέλουν αυτή τη γη.
Είναι η πιο εύφορη γη στην περιοχή.
Οπότε σε αυτήν την κοιλάδα, γκρεμίστηκαν όλες οι κατοικίες.
Η Rodina έχει περάσει δυο κατεδαφίσεις σπιτιών της.
Τώρα ζουν στο τρίτο τους σπίτι.
Έφτασε μια μπουλντόζα μαζί με στρατιώτες,
ήμουν σοκαρισμένη, και προσπαθούσα να
τους πείσω να μην κατεδαφίσουν το σπίτι μου,
οπότε αυτοί ξεκίνησαν να με χτυπάνε, και να μου τραβάνε τα μαλλιά.
Όπως ξεκίναγε η μπουλντόζα την κατεδάφιση,
θυμήθηκα πως ο γιος μου κοιμόταν μέσα,
οπότε έτρεξα προς το σπίτι για να τον βγάλω έξω.
Όπως έτρεχα, οι στρατιώτες προσπαθούσαν να με κρατήσουν,
με χτυπάγανε και με κλωτσάγανε παντού,
και μου τράβαγαν τα μαλλιά.
Κατάφερα να ρίξω έναν κάτω,
και έτρεξα προς τον γιο μου,
και τον έβγαλα έξω στην αγκαλιά μου.
Η Rodina και τα παιδιά της ήταν για άλλη μια φορά άστεγοι
και έπρεπε να υπομένουν την ζωή σε σκηνές για πολλούς μήνες.
Ο σύζυγος της Ata ήταν στην φυλακή
διότι διαμαρτυρήθηκε για την καταστροφή του σπιτιού του.
Την ώρα που μαγείρευα φαγητό για τα παιδιά,
πρόσεξα πως μια από τις κόρες μου
είχε δέσει ένα σκοινί σε ένα δέντρο και ετοιμαζόταν να κρεμαστεί.
Την ρωτάω: "Τι κάνεις εκεί;"
και μου απάντησε: "Πως μπορούμε να ζούμε έξω στον ήλιο, με αυτόν τον τρόπο;
Δεν θέλω να ζήσω, προτιμώ να πεθάνω."
Ήταν μια κακή στιγμή για μας.
Φανταστείτε μια μητέρα να βλέπει το ίδιο της το παιδί να προσπαθεί να αυτοκτονήσει.
Η πνευματική τους κατάσταση είναι άσχημη.
Δεν κοιμούνται καν το βράδυ,
αλλά ρωτάνε, "Μαμά, τι είναι αυτό; Δες μήπως είναι ο στρατός!"
Πριν 3 νύχτες, ήρθε ο στρατός,
και τα παιδιά άρχισαν να ουρλιάζουν
και οι στρατιώτες άρχισαν να μου φωνάζουν να τους δείξω την ταυτότητα μου.
Μέσα στα μεσάνυχτα, να προσπαθώ να τα καθησυχάσω,
αλλά να φοβάμαι περισσότερο από αυτά...
Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν
καμία συμμετοχή στα κοινά.
Δεν είναι στα δημοτικά συμβούλια.
Δεν ανήκουν σε κανένα σώμα λήψης αποφάσεων
στη δυτική όχθη και στη Γάζα.
Πόσο μάλλον στην κυβέρνηση.
Η πολιτική αυτή στοχεύει στην διατήρηση του ελέγχου από τους Ισραηλινούς.
Οι νόμοι είναι σχεδιασμένοι με έναν πολύ κυνικό τρόπο,
ώστε να απαγορεύεται η ανοικοδόμηση κατοικιών από τους Παλαιστίνιους,
να είναι περιορισμένοι σε μικρές περιοχές,
οπότε το περισσότερο μέρος της κατεχόμενης γης
να είναι ελεύθερο για Ισραηλινή αποίκηση.
Αυτοί είναι μικροί αποικισμοί, περίπου 190,
σε όλη την έκταση της δυτικής όχθης.
Οι αποικίες αυτές είναι στρατηγικά τοποθετημένες,
συνδέονται μέσο οδικού δικτύου,
το οποίο διαχωρίζει τις Παλαιστινιακές κοινότητες μεταξύ τους,
και τους περιορίζει τη δυνατότητα ανάπτυξης.
Οι οικισμοί αυτοί συχνά είναι μέσα στις καλύτερες γεωργικές εκτάσεις και υδάτινους πόρους.
Είναι περιτριγυρισμένοι από συρματοπλέγματα.
Είναι περικυκλωμένοι από τον στρατό,
απαιτείται από τον Ισραηλινό στρατό να οπλοφορούν,
και φυλάσσονται και περιφρουρούνται από τον ίδιο το στρατό.
Ο σκοπός αυτών των αποικιών σήμερα είναι
να συνεχιστεί η Ισραηλινή κυριαρχία
στα κατεχόμενα.
Και η βάση όλων των παραπάνω, είναι
η οδήγηση των Παλαιστινίων να φύγουν από τη χώρα.
Είναι μια βαριά δήλωση, το γνωρίζω,
αλλά κατά μία έννοια είναι ένα είδος εθνοκάθαρσης.
Η κυβέρνηση και ο στρατός του Ισραήλ,
δεν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως ίσους.
Νομίζω πως αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα.
Οι Παλαιστίνιοι δεν θεωρούνται ίσοι προς τους Ισραηλινούς.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάκριση μεταξύ Παλαιστινίων χριστιανών
και μουσουλμάνων, είναι ένα κοινό βάσανο.
Οι χριστιανοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως ένα κομμάτι
του Παλαιστινιακού εθνικού κινήματος.
Θεωρούν τους Παλαιστίνιους δικούς τους ανθρώπους.
Οι Παλαιστίνιοι χριστιανοί έχουν δυσκολίες στο να εκκλησιάζονται τα πρωινά της Κυριακής,
αν θέλουν να έρχονται στην Ιερουσαλήμ,
γιατί δεν έχουν αυτό το νομικό δικαίωμα, σύμφωνα με την κυβέρνηση.
Αυτό το βρήκα σε ένα σπίτι
μιας υπέροχης χριστιανικής οικογένειας στην περιοχή Beit Djala.
Και αυτό είναι ένα κομμάτι ενός τύπου διαπεραστικού όπλου,
που χρησιμοποιείται εναντίον πολιτών.
Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις όσα γνωρίζεις.
Είναι εύκολο να πεις κάποιες λέξεις,
αλλά δεν μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα σου.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, θέλω τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα,
να ζήσουν όμορφα παιδικά χρόνια.
Σκεφτόμαστε συνέχεια ένα πράγμα,
που μπορώ να κρύψω τα παιδιά μου όταν μας βομβαρδίζουν;
Δεν ήθελαν να πάνε σχολείο,
γιατί φοβόντουσαν μήπως επιστρέψουν μια μέρα και δεν υπάρχει το σπίτι.
Δεν θέλουν να πάνε χωρίς εμένα ή τον πατέρα τους
γιατί φοβούνται πως θα μας χάσουν.
Και αυτά τα παιδιά;
Γιατί βγαίνουν στους δρόμους;
Δεν σκέφτονται, "ας πάμε για μπάνιο",
διότι δεν έχουν το δικαίωμα να πάνε στη θάλασσα τώρα.
Γιατί; Γιατί είναι Παλαιστίνιοι.
Δόξα τω θεώ!
Δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να υπάρχει έστω και μια γυναίκα
που να στείλει το παιδί της ή τον άνδρα της στο θάνατο.
Νομίζετε πως όλη μας τη ζωή δουλεύουμε για να τους χαρίσουμε κάτι
και έπειτα να τους αφήσουμε να πεθάνουν;
Εσείς μπορείτε;
Η αγωνία, η δίωξη των χριστιανών.
Έχουν στερηθεί την κληρονομιά τους.
Έχουν στερηθεί τη γη των προγόνων τους.
Έχουν στερηθεί τον πολιτισμό τους.
Κάποιοι από τους πρώτους μεταφραστές των διδασκαλιών του Ιησού,
ήταν Παλαιστίνιοι.
Οπότε χριστιανοί σε αυτή τη χώρα, υπάρχουν από εκείνη την εποχή.
Η χριστιανική συνοικία
είναι απολύτως αποδεκατισμένη, είναι χωρισμένη σε κομμάτια.
Αυτό έχει συρρικνώσει την χριστιανική κοινότητα
σε ποσοστό μικρότερο του 2% του συνολικού πληθυσμού.
Η παρουσία της χριστιανικής κοινότητας στους Αγίους τόπους
- μπορείτε να φανταστείτε; - Εκεί που δίδαξε ο Ιησούς,
θα εξαλειφθεί.
Γνωρίζω, και από την ηθική αλλά και από την πρακτική πλευρά,
ότι ο μόνος τρόπος να σταματήσει η βία είναι
να εντοπίσουμε την ρίζα του κακού.
Η ρίζα της αιτίας των συγκρούσεων
Ο μεγαλύτερος μύθος,
στον οποίο πιστεύουν οι δυτικοί σχετικά με αυτή την αντιπαράθεση,
είναι ότι οι ’ραβες και οι Εβραίοι πολεμούν εδώ και χιλιάδες χρόνια,
και ότι αυτό θα συνεχίζεται...
Αυτό είναι λίγο παράξενο, διότι απλά απαιτείται λίγη ανάγνωση ιστορίας
για να διαπιστώσετε πως αυτό δεν είναι αλήθεια.
Δεν υπάρχει καμία έμφυτη ή ιστορική αντιπαλότητα
μεταξύ Αράβων και Εβραίων.
Οι εβραίοι ήκμασαν μέσα στον Αραβικό κόσμο,
τον καιρό που εκδιώκονταν από όλη την Ευρώπη.
Στα τέλη του 19ου αιώνα,
λόγω του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού,
οι ευρωπαίοι εβραίοι
άρχισαν να αναζητούν λύση στο πρόβλημα τους.
Μια πολύ μικρή μειονότητα ήταν κείμενη προς τον σιωνισμό,
την ιδέα ότι ο μόνος σωτήριος τόπος ήταν στο κράτος των εβραίων.
Οι σιωνιστές εβραίοι, είχαν σχέδια για την γη της Παλαιστίνης,
ήθελαν να δημιουργήσουν τον τόπο τους στη γη της Παλαιστίνης.
Και αυτή είναι η πραγματική έναρξη της σύγκρουσης.
Το ευρύ κοινό της εβραϊκής κοινωνίας
είχε εκπαιδευτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύει
ότι η Παλαιστίνη ήταν ακατοίκητη
όταν οι Εβραίοι αποίκησαν εκεί.
Ποιος πλήρωσε το τίμημα αυτής της αποίκισης;
Είναι αλήθεια ότι το Ισραήλ ήταν μια γη χωρίς ανθρώπους,
για ανθρώπους χωρίς γη;
Η Παλαιστίνη δεν ήταν ακατοίκητη.
Κατοικούταν από ’ραβες
με κουλτούρα και υψηλό επίπεδο μόρφωσης.
Με αγρούς, αγορές,
πόλεις, χωριά, δρόμους,
και με μεγάλη αλληλεπίδραση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο πληθυσμός ήταν συντριπτικά ’ραβες.
(Διανομή πληθυσμού το 1878)
Μετανάστευση 65000 ευρωπαίων εβραίων
Η μετανάστευση των εβραίων αυξήθηκε υπό την Αγγλική κυβέρνηση, στο τέλος του ’ παγκοσμίου πολέμου,
όταν η Βρετανία εφάρμοσε την διακήρυξη Balfour,
που τους υποσχόταν εβραϊκή γη στην Παλαιστίνη.
Αυτό το μέτρο ερχόταν σε αντίθεση με την συμφωνία του 1915,
που διακήρυττε την ανεξαρτησία των Αράβων στην περιοχή.
Η Βρετανία υποστήριζε το κίνημα του σιωνισμού.
Βοήθησε να καθιερωθούν όλες οι δομές του κράτους.
Την ίδια περίοδο,
οι άραβες της Παλαιστίνης είχαν χάσει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού.
(Διανομή πληθυσμού - 1922)
Οι Παλαιστίνιοι είδαν μια Ευρωπαϊκή δύναμη να αποφασίζει
για το μέλλον μιας μη Ευρωπαϊκής περιοχής
χωρίς κανένα σεβασμό για την παρουσία τους ή για τις προσδοκίες τους.
Τη δεκαετία του '20, όταν οι ντόπιοι άρχισαν να στερούνται τη γη τους,
ξεκίνησαν και οι πρώτες διαμάχες μεταξύ Παλαιστίνιων και Εβραίων.
Και θα συνέχιζαν για πολλά χρόνια...
Φτάνουν 108.825 επιπλέον Εβραίοι μετανάστες.
ο πληθυσμός των Εβραίων στην Παλαιστίνη
δεν ξεπερνούσε το 17%.
(Διανομή πληθυσμού - 1931)
Η άνοδος του Χίτλερ στη Γερμανία το άλλαξε τελείως αυτό.
Μέσα σε 5 χρόνια, 174.000 επιπλέον εβραίοι
κατέκλυσαν την Παλαιστίνη, διπλασιάζοντας τον πληθυσμό τους.
Φτάνουν 119.800 επιπλέον Εβραίοι μετανάστες.
Καθώς ο κόσμος προσπαθούσε να μεριμνήσει
σχετικά με την φρίκη της Ναζιστικής γενοκτονίας,
αυξήθηκαν οι προσπάθειες να μετατραπεί η Παλαιστίνη σε εβραϊκός τόπος.
Οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν Ναζί.
Δεν ήταν υπεύθυνοι για το ολοκαύτωμα,
αλλά ήταν αυτοί που πλήρωσαν για αυτό.
Το 1947, όπου η αντιπαράθεση έβγαινε εκτός ελέγχου,
η Βρετανία αποφάσισε να αναθέσει το πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη.
Τα Η.Ε. πρότειναν να χωριστεί η χώρα σε δυο κράτη:
το Αραβικό κράτος, και το Εβραϊκό κράτος.
Οι ’ραβες θα έπαιρναν το 43% της γης,
παρά το γεγονός ότι ήταν περισσότεροι από τα 2/3 του συνολικού πληθυσμού,
και κατείχαν πάνω από το 92% της γης.
Οι Εβραίοι θα έπαιρναν το 56%,
παρόλο που αποτελούσαν μόνο το 1/3 του πληθυσμού,
και κατείχαν λιγότερο από το 8% της γης.
Αυτό που έπαιρναν δεν ήταν απλά το μεγαλύτερο κομμάτι γης,
αλλά ταυτόχρονα και το πιο εύφορο.
Οι σιωνιστές ηγέτες εκμεταλλεύτηκαν την ανώτερη στρατιωτική δύναμη που κατείχαν
και αμέσως άρχισαν τις εισβολές σε Παλαιστινιακά εδάφη.
Ήμουν ανάμεσα στους ανθρώπους που κατέκτησαν το Acre.
Περπατούσαμε, και μπήκαμε σε ένα διαμέρισμα όπου
υπήρχε ένα ζευγάρι υποδημάτων,
από μικρό παιδί, μέχρι 2 ετών,
δεν είχαν καν τον χρόνο να του φορέσουν τα παπούτσια,
οπότε τα παράτησαν και έφυγαν.
Παράτησαν τα πάντα.
Ανακαλύψαμε πως γινόταν μια συστηματική εκδίωξη των Παλαιστινίων
και, όπως είπα,
ήταν μια γενική εθνοκάθαρση.
Η πιο διαβόητη πράξη ήταν
η σφαγή στο χωριό Deir Yassin,
όπου δολοφονήθηκαν περισσότερα από 100 άτομα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Κρυβόμουν σε αυτό το σπίτι με τον αδερφό μου και τα παιδιά μου,
ο αδερφός μου έκατσε τη νύχτα για να μας συντροφεύσει.
Βομβαρδίστηκε το σπίτι, και τα παιδιά και εγώ τραυματιστήκαμε,
ενώ όταν ηρέμησαν τα πράγματα οι Εβραίοι έσπασαν την πόρτα και μας έβγαλαν έξω.
Και άρχισαν να δέρνουν άσχημα τον αδερφό μου.
Έδωσα σε έναν στρατιώτη μερικά λεφτά για να μην σκοτώσει τον Musa.
Τα πήρε και μου είπε: "Είσαι καλόκαρδη, θα δεις τι θα κάνω στον αδερφό σου".
Τον πέταξε κάτω στο έδαφος, έτσι,
και τον πυροβόλησε 5 φορές στο κεφάλι.
Η πλειοψηφία των μελών της οικογένειας της και των συγγενών της έχουν σκοτωθεί.
Δηλαδή 2 γιοι, οι γονείς της, οι δυο αδερφοί της,
οι παππούδες της, ο θείος και η θεία της, και τα παιδιά τους.
Η σκληρότητα της επίθεσης στο Deir Yassin
προκάλεσε πανικό στους Παλαιστίνιους,
και οδήγησε στην εγκατάλειψη των σπιτιών τους, από όλη τη χώρα.
Διωγμένοι Παλαιστίνιοι.
Έτσι, περίπου 300.000 Παλαιστίνιοι είχαν ήδη εκδιωχθεί
πριν λάβει μέρος ο πρώτος ’ραβας στρατιώτης.
Μερικά γειτονικά αραβικά στρατιωτικά σώματα παρέβησαν
μετά τις 15/05/1948,
όταν το Ισραήλ ανακοίνωσε επίσημα τη δήλωση του.
Ενώ από την Αραβική πλευρά υπήρχε μεγάλη πολεμική ρητορική,
πολύ λίγοι στρατιώτες έφτασαν στο πεδίο μάχης.
Για την ακρίβεια, κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου,
ο στρατός του Ισραήλ ήταν ανώτερος.
Ο Ισραηλινός στρατός καθάρισε μεγάλο μέρος της περιοχής
και κατέλαβε ένα μεγάλο μέρος της ονομαζόμενης Παλαιστίνης.
Το νέο κράτος του Ισραήλ, περιστοίχιζε το 78% της συνολικής Παλαιστινιακής γης.
Η δυτική όχθη κατέληξε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας,
και η λωρίδα της γάζας υπό τον έλεγχο της Αιγύπτου.
Παρόλο που κηρύχθηκε ανακωχή μεταξύ του Ισραήλ και του αραβικού κόσμου,
η ειρήνη ήταν κάτι το απατηλό,
αφού περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες,
κατέληξαν σε σκηνές, σε μικρή απόσταση
από τα σπίτια τους, των οποίων ακόμα κρατούσαν τους τίτλους,
μαζί με βαθιά επιθυμία για επιστροφή.
Τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα χωριά διαγράφηκαν από τον χάρτη
και μετατράπηκαν είτε σε αποικίες εβραίων, είτε σε γόνιμη γη.
Από τα 500 Παλαιστίνια χωριά,
από όπου προέκυψε το Ισραήλ το 1948,
τα 400 καταστράφηκαν.
Αυτές οι καταστροφές, που έγιναν για να μην μπορούν ποτέ να επιστρέψουν οι Παλαιστίνιοι,
βρήκαν αντιμέτωπα τα Ηνωμένα Έθνη,
τα οποία συνέχιζαν να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα
όπως κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο και στην ηθική.
Ένας Παλαιστίνιος που είχε χάσει τη γη του
ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του Ισραήλ το 1948
δεν έχει το δικαίωμα να επιστρέψει, ούτε καν για μια επίσκεψη.
Μπορώ να πάω στο Ισραήλ
σα να επέστρεφα στην πατρίδα μου,
και να ζητήσω άμεση ιθαγένεια
παρόλο που δεν έχω κάποιο ιστορικό δεσμό, δεν μιλάω εβραϊκά,
δεν γνωρίζω κανέναν στη χώρα, ούτε έχω κάποιον συγγενή από εκεί.
Ότι χρειάζεται είναι
να είσαι εβραίος, με τη θρησκευτική έννοια.
Είμαι από την Ιερουσαλήμ
και είμαι μάρτυρας.
Γνωρίζω τους ’ραβες, είναι πολύ καλοί,
κανένα πρόβλημα μέχρι την αρχή του σιωνισμού.
Η γιαγιά μου είπε, ότι πριν υπάρξει ο σιωνισμός,
ο ένας φύλαγε τα μωρά του άλλου.
Δανειζόντουσαν ο ένας από τον άλλο,
σαν αδέρφια...
Η ιδέα του σιωνισμού, να κατακτήσουν την γη των Αράβων,
των Παλαιστινίων, προκάλεσε όλες τις αιματοχυσίες.
Το πρόβλημα δεν είναι οι ’ραβες, οι Εβραίοι, ο εβραϊσμός,
ούτε ο μουσουλμανισμός.
Το πρόβλημα είναι ο σιωνισμός.
Ο Σιωνισμός προκάλεσε 54 χρόνια αιματοχυσίας στην Μέση Ανατολή.
Τα γεγονότα του 1948 ήταν καθοριστικά για την Μέση Ανατολή,
και από τότε επικρατεί αστάθεια στην περιοχή.
Οι βιαιοπραγίες συνεχίστηκαν,
και οδήγησαν σε έναν ακόμα πόλεμο, το 1967.
Σε αυτόν τον πόλεμο, το Ισραήλ κατέλαβε τα εναπομείναντα ελεύθερα εδάφη των Παλαιστινίων,
που είναι σήμερα γνωστά ως η δυτική όχθη και η Γάζα.
Ένας άλλος μύθος ήταν ότι το Ισραήλ θα πήγαινε προς τη θάλασσα,
αλλά δούλευα στο υπουργείο εξωτερικών τότε.
Δεν υπήρχε τέτοιο θέμα.
Το ερώτημα ήταν μόνο πόσο γρήγορη και πόσο άμεση θα ήταν η νίκη του Ισραήλ,
και η νίκη ήταν συντριπτική.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1967,
το Ισραήλ εκδίωξε περισσότερους από 400.000 Παλαιστίνιους.
Οι μισοί από τους οποίους ήταν πρόσφυγες του 1948.
Διωγμένοι για δεύτερη φορά σε λιγότερο από δυο δεκαετίες.
Έγινε σαφές πως ο κόσμος δεν θα τους βοηθούσε.
Οι Παλαιστίνιοι στο Ισραήλ ζούσαν σαν κάτοικοι τρίτης κατηγορίας
μιας χώρας που δεν τους θεωρούσε μέλη της.
Ενώ παράλληλα αυτοί στα νέα και στα παλιά κατεχόμενα
συνέχιζαν να ζουν σαν εκδιωγμένοι πρόσφυγες.
Τα Ηνωμένα Έθνη συνέχιζαν να κάνουν δημοψηφίσματα
σχετικά με τα δικαιώματα τους.
Οι αρχηγοί των γειτονικών Αραβικών κρατών
υπερασπιζόντουσαν προφορικά τα δικαιώματα των Παλαιστινίων,
αλλά απέτυχαν να αναλάβουν δράση.
Τελικά, οι Παλαιστίνιοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Υπήρξε μια μαζική εξέγερση, η οποία ταρακούνησε όλα τα αραβικά κράτη στην περιοχή
αφού επαναστάτησε όλη η δυτική όχθη και η λωρίδα της Γάζας.
Η κυβέρνηση υιοθέτησε μια στρατηγική,
με τα λόγια του Υπουργού ’μυνας Itzak Rabin,
ισχύος, δύναμης, και ξυλοδαρμών
που έγινε γνωστή ως "break the bone strategy".
(=στρατηγική: σπάμε κόκκαλα)
Χιλιάδες Παλαιστίνιοι συλλήφθηκαν και φυλακίστηκαν.
Πάνω από 400.000 μέχρι το 1967.
Οι περισσότεροι ήταν κρατούμενοι δίχως κάποια κατηγορία,
υπό άθλιες συνθήκες,
άκρατους βασανισμούς και σωματικές κακοποιήσεις.
Σήμερα γίναμε μάρτυρες ενός απίθανου γεγονότος,
σε ένα από τα καθοριστικά δράματα στην Ιστορία.
Η ειρηνευτική διαδικασία του Όσλο ξεκινά επίσημα
με την χειραψία στον Λευκό Οίκο.
Η κυριότερη παρερμηνεία είναι πως τα χρόνια του Όσλο ήταν χρόνια ειρήνης.
Εκείνη την περίοδο,
που υποτίθεται πως θα ξεκινούσαν οι ειρηνευτικές διαδικασίες,
η καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα
γινόταν όλο και χειρότερη.
Η πραγματικότητα, και την είδα με τα ίδια μου τα μάτια,
ήταν μια νέα μορφή Ισραηλινής κυριαρχίας στους Παλαιστίνιους.
Οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα,
όπως υγεία, παιδεία, εργασία, κ.λπ.
τα στερήθηκε η πλειοψηφία των Παλαιστινίων σε αυτές τις περιοχές,
αλλά και γενικά, σε όλη τη χώρα.
Όλοι οι οικονομικοί δείκτες επιδεινώθηκαν
κατά τη διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο.
Επιπλέον, οι Ισραηλινοί συνέχιζαν να αποικίζουν και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Οι ισραηλινές αποικίες διπλασιάστηκαν σε μέγεθος και σε πληθυσμό.
Ο αριθμός των εβραίων αποίκων διπλασιάστηκε, από 200.000 σε 400.000.
Παράλληλα με την εξάπλωση των εβραίων,
δόθηκε στην Παλαιστινιακή Αρχή η εξουσία
επάνω στην συνεχώς συρρικνωμένη και μη συνεχόμενη Παλαιστινιακή γη
που άντεξε ως το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος.
Για την Παλαιστινιακή αρχή, η διοίκηση ήταν εξαιρετικά περίπλοκη.
Είναι μια αρχή με πολύ λίγη εξουσία.
Δεν έχει ουσιαστική ισχύ. Η ισχύς που έχει είναι παράγωγη.
Έχει την δύναμη που της έχει δοθεί από το Ισραήλ,
που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να την αφαιρέσει.
Είναι πολύ βολικό να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει πια κατοχή,
πως η κατοχή έχει τελειώσει.
Πόσες πτυχές της ζωής σας αφήνετε να ορίζουν άλλοι;
Αυτό είναι κατοχή.
Και το Ισραήλ τα τελευταία 10 χρόνια,
μπορεί να αποφασίσει για τα πάντα.
Μα όλοι έχουμε ακούσει τον Arafat να το λεει δεκάδες φορές,
πως η Ramallah και η Gaza απελευθερώθηκαν.
Πως απελευθερώθηκαν αν είναι περικυκλωμένες από στρατό;
Οι Παλαιστινιακές αρχές μίλησαν με πολύ ωραία λόγια για την κατάσταση αυτή,
και έκρυβαν το γεγονός ότι
για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αυτά τα χρόνια ήταν καταστροφικά.
Όλες αυτές οι επιθέσεις, οι παραβιάσεις της εμπιστοσύνης του λαού
συμβαίνανε τακτικά έπειτα από την έναρξη της ειρηνευτικής συμφωνίας του Όσλο.
Οι Παλαιστίνιοι που θα διαδήλωναν κατά του Όσλο,
θα στιγματίζονταν ως τρομοκράτες.
Η Παλαιστινιακή αρχή δεν επέτρεπε τέτοια συμπεριφορά.
Αντί για μια πραγματική εθνική αρχή,
είχαν αυτό το διεφθαρμένο ίδρυμα
του οποίου η μόνη ευθύνη, όσον αφορούσε το Ισραήλ,
ήταν να αστυνομεύει τους Παλαιστίνιους,
και να τους αποτρέπει από το να αντιστέκονται της κατοχής.
Έχει σπαταλήσει πολλά χρήματα που προέρχονταν από δωρεές της διεθνούς κοινότητας.
Αρκεί να δείτε τις βίλες των Παλαιστινιακών ηγετών,
συγκριτικά με την φτώχια που κυριεύει τις μάζες.
Η ανεπάρκεια του PLO (Palestine Liberation Organization) προς την Παλαιστινιακή Αρχή
και η αποτυχία του να διαπραγματευτεί με το Ισραήλ
έχουν οδηγήσει στη μείωση της υποστήριξης προς την ηγεσία του PLO.
Ενώ τα ΜΜΕ ενημέρωναν το Αμερικανικό κοινό πως η
ειρηνευτική διαδικασία προχωρούσε ταχύτατα,
το Ισραήλ συνέχιζε τις κατεδαφίσεις.
Από το 1967, περίπου 12.000 κατοικίες Παλαιστινίων έχουν κατεδαφιστεί.
Από αυτά, περισσότερα από 740 κατεδαφίστηκαν κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών διαδικασιών του Όσλο
Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει,
- και μου φάνηκε μια λογική απαίτηση από την πλευρά των Παλαιστινίων -
κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων,
ήταν να μην μετατρέπονται περισσότερες περιοχές σε Ισραηλινές αποικίες,
αλλάζοντας τον χαρακτήρα της περιοχής για την οποία υποτίθεται πως γινόντουσαν οι διαπραγματεύσεις.
Η ιδέα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης
δεν ηχεί ειλικρινής στα αυτιά οποιουδήποτε Παλαιστίνιου που
πρέπει να ζει δίπλα σε αυτούς τους οικισμούς, οι οποίοι συνεχίζουν να εξαπλώνονται.
Και τι σημαίνει επέκταση;
Σημαίνει κλοπή περισσότερης γης.
ο Abdul Djawad είναι ένας Παλαιστίνιος αγρότης
του οποίου η οικογένεια έχει ζήσει σε αυτή την περιοχή για αιώνες.
Οι Ισραηλινές αρχές έχουν κατασχέσει αμέτρητα εκτάρια δικής τους γης.
Κοιτάξτε τα όμορφα δέντρα που ήταν εδώ πέρα.
Καλλιεργούσα τον παράδεισο στη γη.
Δείτε τι έχει μείνει στη θέση του παραδείσου μου.
Μακάρι να μπορούσατε να καταλάβετε τι ζημιά έχουν κάνει εδώ πέρα.
Εβραϊκός οικισμός
Δείτε πως τα δέντρα συνεχίζουν να
φυτρώνουν ανάμεσα στις πέτρες...
Δεν είναι αμαρτία;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος που επικαλείται τον θεό
να έχει συνείδηση για κάτι τέτοιο;
Αυτή είναι η προμήθεια τροφίμων μας.
Δεν εισάγουμε τίποτα, απλά περιμένουμε το έλεος του θεού.
Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;
Αυτοί οι άποικοι ευημερούν εις βάρος των Παλαιστίνιων.
Εις βάρος του παρόντος αλλά και του μέλλοντος της ζωής των Παλαιστίνιων.
Και δεν είναι ενήμεροι για αυτή την άνιση κατανομή των πόρων,
στην οποία οι Εβραίοι άποικοι έχουν νερό, ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο, αποκομιδή απορριμμάτων,
που οι Παλαιστίνιοι γείτονες δεν έχουν, λόγω της στρατιωτικής κατοχής...
Κανείς από εκείνο το χωριό δεν έχει το δικαίωμα να μας επισκεφτεί,
Κοιτάξτε... βλέπετε κανέναν έξω;
Ούτε ένας ’ραβας δεν είναι έξω!
Αν αυτό το αυτοκίνητο δεν ήταν Ισραηλινών,
δε θα κυκλοφορούσε στο δρόμο.
Έχασαν την κοιλάδα αυτή για να γίνει ένας δρόμος,
ο οποίος ανήκει στους Ισραηλινούς,
δεν έχουν το δικαίωμα να τον χρησιμοποιήσουν...
Είναι μια επαίσχυντη κατάσταση.
Και πρόκειται για την καθημερινή τους ζωή,
δεν μιλάω για τις μάχες.
Δείτε τη Χεβρώνα. Μια Αραβική πόλη,
με περίπου 100.000 ’ραβες κατοίκους, και μερικές εκατοντάδες εβραίους.
Οι έποικοι τριγυρνούν με όπλα, λες και τους ανήκει η πόλη.
Οι έποικοι μπορεί να πάνε σε ένα χωριό Παλαιστινίων, να κάψουν τη γη,
να καταστρέψουν τα σπίτια, ακόμα και να τους πυροβολήσουν.
Πολλές από τις γυναίκες έχουν υποστεί ξυλοδαρμό από τους αποίκους.
Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις,
ήμασταν απλά ενοχλητικές παρουσίες στο δρόμο,
που παρατηρούσαμε απλά τους ρυθμούς των εποίκων.
Και απλά μας επιτέθηκαν, σε όλες μας.
Αυτά που σας είπαμε είναι μόνο ένα μικρό μέρος από την πραγματικότητα.
Η Ισραηλινή κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα
για να αποτρέψει την παραβίαση των δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων από τους Εβραίους.
Από όλες τις περιπτώσεις φόνων,
σε πολύ λίγες είχαν αποδοθεί κατηγορίες φόνου σε Εβραίους,
αλλά μετά παρέβη ο Πρόεδρος και έδωσε αμνηστία,
ή μείωσε την ποινή που είχε ορίσει το δικαστήριο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, συνεργάζονται και μαζί τους,
τους προφυλάσσουν.
Μια περίπτωση είναι όταν οι άποικοι κατέλαβαν μια κατοικία Παλαιστινίων,
και όρισαν: "Είναι δική μας".
Έτσι, η συνοριακή αστυνομία έτρεξε να τους προστατεύσει από
τους Παλαιστίνιους, γιατί ήταν εξοργισμένοι!
Οπότε η αστυνομία προστάτευσε τους αποίκους,
αντί προφανώς να τους συλλάβει για παρανομία.
Η ουσία είναι να γίνουν τα πράγματα τόσο δύσκολα για τους Παλαιστίνιους,
ώστε οποιοσδήποτε θέλει να έχει ένα μέλλον για τα παιδιά του,
οποιοσδήποτε θέλει να προχωρήσει στη ζωή του,
οποιοσδήποτε αποζητήσει μια κανονική ζωή, να φύγει...
Πώς μπορεί κάποιος με τέτοιο παράδεισο σαν αυτόν, να τον εγκαταλείψει;
Που αλλού μπορεί να πάει;
Η οικογένεια Djabber συνεχίζει να ζει με αδιάκοπα προβλήματα.
Πρόσφατα, ο Abdul Djawad έσπασε το πόδι του
προσπαθώντας να σώσει τα εγγόνια του
από επιθέσεις των αποίκων.
Πολλοί από εμάς νιώθουμε όμηροι των αποίκων.
Γιατί νομίζω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των Ισραηλινών
δεν ενδιαφέρεται για τα κατεχόμενα.
Όμως, είμαστε όμηροι αποίκων
με αρκετή πολιτική ισχύ στο Ισραηλινό σύστημα
ώστε να εμποδίζουν κάθε προσπάθεια απομάκρυνσης.
Και όσο παραμένουν, οι Παλαιστίνιοι δεν θα καταφέρουν ποτέ να κάνουν ειρήνη.
Υπάρχουν δυο είδη αποίκων.
Είναι οι ιδεολόγοι άποικοι,
που πιστεύουν πως αυτά τα εδάφη τους τα είχε υποσχεθεί ο θεός τους,
έτσι για οποιοδήποτε μέρος αναφέρεται στη βίβλο,
έχουν όχι απλά το δικαίωμα, αλλά την ιερή υποχρέωση να το πάρουν
και να χτίσουν μια εβραϊκή αποικία,
και αν κάποιοι διαφωνούν (π.χ. οι Παλαιστίνιοι) έχουν το
δικαίωμα να τους σπάνε τα κόκκαλα αυτοί, ή να φωνάζουν τον ένδοξο στρατό.
Το δεύτερο είδος, το οποίο είναι και η πλειοψηφία των αποίκων,
είναι απλοί Ισραηλινοί, οι οποίοι πήγαν εκεί
γιατί δέχτηκαν τις προσφορές της κυβέρνησης για φτηνές κατοικίες.
Και όταν δέχεσαι αυτή τη προσφορά, τα περισσότερα λεφτά
τα παίρνεις δάνειο από την κυβέρνηση, αλλά αν ζήσεις εκεί
πάνω από 10 χρόνια, μετά δεν χρειάζεται να πληρώσεις τίποτα.
Νομίζω ότι μια δυσάρεστη αλλά αναπόφευκτη σύγκριση
θα ήταν με τη Νότιο Αφρική κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ.
Και μπορώ να πω, έχοντας επισκεφτεί την Νότιο Αφρική,
ότι εκείνοι ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση
από αυτή που είναι τώρα οι Παλαιστίνιοι.
Χτύπησαν το μωρό μου με ένα κομμάτι ξύλο.
Πήγαμε στη φυλακή,
γιατί ήταν αδύνατο να μείνουμε άπραγοι
καθώς η αισχρολογία του απαρτχάιντ
εφαρμοζόταν στο λαό μας.
Οι ΗΠΑ μπορούν να θεωρηθούν ως το μόνο στήριγμα του Ισραήλ.
Και το Ισραήλ δεν θα έκανε τίποτα από όλα αυτά που κάνει
χωρίς να πάρει πράσινο φως από τις ΗΠΑ.
Η σχέση Ισραήλ - Αμερικής είναι μοναδική στην Ουάσιγκτον.
Στα 22 χρόνια της υπηρεσίας μου,
δεν υπήρξε στιγμή αμφισβήτησης
της Αμερικανικής πολιτικής για τη Μέση Ανατολή.
Πάντα ήταν, "τι θέλει το Ισραήλ";
Και σχεδόν πάντα,
το κογκρέσο πάντα ανταποκρινόταν θετικά, χωρίς καμία συζήτηση,
και χωρίς καμία τροποποίηση.
Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.
Καταρχήν, υπάρχει το αμερικανικό λόμπι για το Ισραήλ:
AIPAC (American Israel Public Affairs Committee)
Έχει προϋπολογισμό εκατομμύρια δολλάρια
και μια πολύ ταλαντούχα ομάδα επαγγελματιών που εργάζεται στην Ουάσιγκτον.
Είναι εξοικειωμένοι με τη νομοθετική διαδικασία, γνωρίζουν τα κατάλληλα πρόσωπα,
και συνεπώς παίρνουν τις αποφάσεις που είναι ευνοϊκές για το Ισραήλ.
Το κογκρέσο φαίνεται να πιστεύει πως αν φέρεις αντίρρηση στις απαιτήσεις του Ισραήλ,
θα χάσεις τις επόμενες εκλογές.
Ένας άλλος παράγοντας,
είναι η φονταμενταλιστική χριστιανική κοινότητα.
Οι φονταμεταλιστές συχνά εκπροσωπούνται από
τους ευαγγελιστές στην τηλεόραση.
Κηρύττουν ότι ένα ισχυρό Ισραήλ είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου.
Πιστεύουν θα έρθει ότι μια μέρα, όπου θα γίνει μια μάχη
στην κοιλάδα του Αρμαγεδδών στη Μέση Ανατολή.
Θα είναι οι δυνάμεις της αλήθειας και της δικαιοσύνης στη μια μεριά
και οι δυνάμεις του κακού στην άλλη μεριά.
Και σε αυτή τη μάχη, θα επικρατήσουν οι χριστιανικές δυνάμεις
που θα οδηγούνται από τον δεύτερο ερχομό του Ιησού.
Όλοι οι Εβραίοι, είτε θα καταστραφούν
είτε θα γίνουν χριστιανοί.
Για τον ακροατή αυτές οι ιδέες μπορεί να ακούγονται λίγο παράξενες.(...)
Αλλά πιστέψτε με,
είναι ευρέως γνωστές και ισχυρές σε εκατομμύρια Αμερικανών,
των οποίων τα δόγματα είναι στην πραγματικότητα εχθρικά προς την ύπαρξη των Εβραίων.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές του Ισραήλ
θεωρούν αυτή την τεράστια ομάδα των Αμερικανών ως μεγάλο προσόν.
Έτσι, τους αγκαλιάζουν.
Και ο κ. Robertson, ο οποίος είπε:
"Είχα ένα όραμα από τον θεό, ότι πρέπει να υποστηρίζουμε το Ισραήλ.
Ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει,
αυτό είναι το θέλημα του θεού, γιατί αυτοί είναι οι επίλεκτοι του θεού".
Μετά από λίγο καιρό πρόσθεσε:
"Από τότε ξεκίνησε αυτό το εκκλησίασμα να είναι πραγματικά ευλογημένο,
όταν κάναμε αυτή τη δέσμευση προς το Ισραήλ".
Όχι προς το θεό, ή προς τις διδαχές του χριστού,
αλλά προς το Ισραήλ.
Και μαζευτήκαμε από όλα τα μέρη του κόσμου,
για να δείξουμε στους ανθρώπους του Ισραήλ ότι τους στηρίζουμε,
και ότι πιστεύουμε πως είναι οι επίλεκτοι
από τον θεό για να ελέγχουν αυτή γη.
Εγώ, ως χριστιανός ιεροκήρυκας,
ενίσταμαι, όχι στο όνομα μου, αλλά στο όνομα 120 εκατομμυρίων χριστιανών,
"πως τολμάς να ισχυρίζεσαι ότι υποστηρίζουμε την αδικία και την εξαπάτηση;"
Δεν την υποστηρίζουμε!
Η αστική τάξη αυτής της δημοκρατικής κοινωνίας
στερείται συστηματικά την πρόσβαση στα πραγματικά γεγονότα.
Τα αμερικανικά ΜΜΕ παίζουν τεράστιο ρόλο,
στην συνεχιζόμενη αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ,
απλά με το να παραλείπουν τρομακτικά γεγονότα.
Πρόκειται για την κλασσική περίπτωση της "μισής αλήθειας".
Σημαντικές δηλώσεις Αμερικανών διπλωματών,
γερουσιαστών, στρατιωτικών ηγετών,
απλά δεν τυπώνονται.
Προτάσεις αφαιρούνται από άρθρα.
Η πληροφορία χειραγωγείται.
Αυτοί οι τρεις παράγοντες συμβάλλουν στην
παντελή προκατάληψη και στην απόλυτη έλλειψη
της ελευθερίας του λόγου στην δημόσια συζήτηση.
Αυτό νομίζω πως είναι φοβερά επιζήμιο για τους θεσμούς μας,
καθώς και για τα διεθνή μας συμφέροντα.
Το Ισραήλ δεν υπακούει στους διεθνείς νόμους.
Η κατοχή είναι κάτι το παράνομο.
Είναι παραβίαση της τέταρτης σύμβασης της Γενεύης.
Σύμφωνα με αυτή τη σύμβαση,
δεν έχεις το δικαίωμα να χτίζεις αποικίες,
δεν έχεις το δικαίωμα να κατασκευάζεις δρόμους,
δεν έχεις το δικαίωμα να απαλλοτριώνεις τη γη,
δεν έχεις το δικαίωμα να διώκεις ανθρώπους,
δεν έχεις το δικαίωμα να περιορίζεις την ελεύθερη τους μετακίνηση,
δεν έχεις το δικαίωμα να πλήττεις την οικονομία τους,
δεν έχεις το δικαίωμα να τους μετατρέπεις σε φτωχούς ανέργους.
Το κόστος οποιασδήποτε πράξης του Ισραήλ στα κατεχόμενα,
το πληρώνει ο Αμερικάνος φορολογούμενος.
Οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν και παρέχουν στρατιωτική υποστήριξη.
Το Ισραήλ δέχεται τόση οικονομική βοήθεια,
όση όλες οι χώρες του κόσμου μαζί.
Καραϊβική, Νότια Αφρική, Νότια Αμερική.
Συνολική Αμερικάνικη βοήθεια από το 1949 -1996
$ 62,5 δις
Ισραήλ
Συνολική Αμερικάνικη βοήθεια από το 1949 -1996 $ 62,5 δις
Πληθυσμός Ισραήλ
5,8 εκατομμύρια
Πληθυσμός Καραϊβικής, Νότιας Αμερικής και Νότιας Αφρικής.
1,05 δις
Αμερικάνικη βοήθεια σε δολλάρια ανά άτομο
Ισραήλ $ 10.775 /άτομο
Καραϊβική, Νότια Αμερική, Νότια Αφρική $ 59 /άτομο
Από το σύνολο της Αμερικάνικης βοήθειας το χρόνο,
το Ισραήλ λαμβάνει το 1/3.
Υπάρχουν συνολικά 191 ανεξάρτητες χώρες στον κόσμο.
Τον Μάρτιο του 2003, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενέκρινε
το ποσό των $ 10 δις για ενίσχυση του Ισραήλ.
Ταυτόχρονα, απέρριψε τη χορήγηση $ 3.5 δις
για να βελτιωθεί η κατάρτιση των επαγγελματιών,
αυτών που θα ανταποκρίνονταν πρώτοι σε μια τρομοκρατική επίθεση.
Αν αυτά τα $ 10 δις είχαν απορροφηθεί εσωτερικά,
θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίες υγείας για
πάνω από 4,202,251 παιδιά, χωρίς ασφάλιση,
ή θα πλήρωναν για να πάνε περίπου 1,5 εκατομμύριο παιδιά
σε προγράμματα σχολικής προετοιμασίας.
Ή απλά να βοηθούσαν στην αντιστάθμιση μιας από τις
χειρότερες κρίσεις των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών τα τελευταία 50 χρόνια.
Αμερικάνικη βοήθεια 1949-2006 (συντηρητική εκτίμηση...)
$ 108 δις
Σήμερα είναι κατά μέσο όρο $ 2 - 3 δις / έτος
ή $ 6 - 8 εκατομμύρια / ημέρα
Το Ισραήλ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος παραβάτης
των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας
Οι ΗΠΑ έχουν ασκήσει βέτο ΠΑΝΩ ΑΠΟ 40 ΦΟΡΕΣ
στα Ηνωμένα Έθνη για να υπερασπιστούν τις παραβάσεις του Ισραήλ.
Ένας από τους λόγους για αυτήν την ισχυρή Αμερικάνικη δέσμευση,
και δεν αντανακλά μόνο την επιρροή του καλά οργανωμένου
προ-Ισραηλινού-λόμπυ
αλλά επιπλέον αντιπροσωπεύει και το Πεντάγωνο,
το οποίο βλέπει το Ισραήλ σαν έναν απαραίτητο στρατηγικό σύμμαχο,
στην προσπάθεια του για επιρροή και έλεγχο στην περιοχή.
Η μεγαλύτερη ανησυχία των ΗΠΑ και του κόσμου
είναι οι πετρελαιοπαραγωγές περιοχές.
Και για να τις ελέγξεις, πρέπει να βρεις ένα τρόπο.
$ 15 εκατομμύρια / ημέρα
Αναζητώντας απελπισμένα μια ειρήνη που θα έβαζε τέλος στην κατοχή,
οι Παλαιστίνιοι κάθισαν για άλλη μια φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το 2000.
Ο κόσμος σκέφτεται πως το Ισραήλ κάνει ότι μπορεί για ειρήνη.
Πρόσφερε το 95% της δυτικής όχθης στους Παλαιστίνιους,
και αυτοί αντέδρασαν βίαια.
Η υπόθεση σχετικά με αυτό το επιχείρημα είναι
ότι παίρνοντας το 95% της γης, έχεις 95% κυριαρχία.
Ένα κυρίαρχο κράτος.
Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ σαφές να το συγκρίνουμε με μια φυλακή.
Αν δείτε ένα σχεδιάγραμμα μιας φυλακής,
φαίνεται να ανήκει στους κρατούμενους!
Οι κρατούμενοι έχουν το 95% του χώρου.
Έχουν χώρους όπου ζουν,
έχουν χώρους όπου ασκούνται,
έχουν καφετέρια,
έχουν χώρους εργασίας.
Το υπόλοιπο 5% ανήκει στις αρχές.
Και αυτός είναι ο έλεγχος.
Οι Παλαιστίνιοι δεν νομίζουν ότι απέρριψαν τίποτα,
γιατί δεν υπήρχε τίποτα να απορρίψουν.
Απέρριψαν ότι ο barak και ο arafat συζητούσαν, γιατί στην ουσία,
συνεχιζόταν η απαλλοτρίωση της γης, το ξερίζωμα των δέντρων,
η κατασκευή δρόμων, άνιση κατανομή νερού,
πολλές οικογένειες Παλαιστινίων είχαν μείνει - Καλοκαίρι και Φθινόπωρο -
με 2 ώρες νερό την εβδομάδα,
ενώ στην διπλανή πόρτα ήταν μια αποικία
με πισίνα, για μήνες.
Τι περιμένετε λοιπόν;
Κι ήταν αυτή η πίεση, αυτή η αίσθηση να στριμώχνονται,
όπου ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2000
στη δεύτερη Ιντιφάδα.
Αυτό που ονομάζεται δεύτερη Ιντιφάδα
είναι ουσιαστικά η κινητοποίηση της αντίστασης
ενάντια στις δομές της κατοχής και της καταπίεσης.
Από την αρχή αυτών των διαδηλώσεων
το Ισραήλ βασίστηκε στην υπερβολική βία.
Εκεί χρησιμοποιούσαν κανονικά πυρομαχικά εναντίον άοπλων διαδηλωτών.
Και προκάλεσαν πολλούς θανάτους
και εκατοντάδες ατυχήματα τις πρώτες μέρες της Intifada.
Τις πρώτες 10 ημέρες της εξέγερσης
σκοτώθηκαν 74 Παλαιστίνιοι και τραυματίστηκαν περίπου 3000.
Μερικές φορές οι Ισραηλινοί κάνουν λόγο για πλαστικές σφαίρες.
Βέβαια, δεν είναι πλαστικές,
είναι χαλύβδινες με πλαστικό περίβλημα.
Αυτές οι σφαίρες έχουν σκοτώσει πολλά παιδιά
που διαδήλωναν πετώντας πέτρες.
Όπως σε αυτή την περίπτωση,
ελάτε να σας δείξω.
Είναι 14 ετών από το han Yunis.
Τον πυροβόλησαν με μια τέτοια σφαίρα,
η οποία διαπέρασε το κρανίο του έτσι,
και πέθανε.
Πολλοί θάνατοι αναφέρονται σε παιδιά
και έχουμε αποδείξεις ότι οι αρχές πυροβολούν παιδιά.
Οι στρατιώτες δεν κινδυνεύουν. Έχουν ισχυρή θωράκιση,
έχουν όπλα υψηλής ισχύος.
Και ένα παιδί με μια πέτρα δεν αποτελεί κίνδυνο για αυτούς.
Η πλειοψηφία των παλαιστινιακών επιθέσεων
περιλαμβάνει βομβαρδισμούς οικισμών,
ενέδρες σε αυτοκίνητα αποίκων,
και προφανώς τους βομβαρδισμούς αυτοκτονίας εντός του Ισραήλ.
Η ζωή του Ισραηλινού έχει ρίσκα.
Πολλοί Ισραηλινοί έχουν σκοτωθεί.
Όταν έγινε μια τρομακτική επίθεση αυτοκτονίας
σε μια πιτσαρία στην Ιερουσαλήμ
πήγα και επισκέφτηκα κάποια παιδιά που επέζησαν
της έκρηξης, και ήταν τρομακτικά.
Ήταν τρομακτικό να βλέπεις τι έπαθαν αυτά τα παιδιά.
Βλέπεις το αίμα, την αγωνία των συγγενών.
Αυτό βλέπει ο κόσμος.
Αλλά αυτό δεν μπορείς να το αφαιρέσεις από την γενική εικόνα.
Και η εικόνα είναι μια Ισραηλινή κατοχή,
η οποία είναι πολύ περισσότερο σκληρή από όσο δείχνει.
Πραγματικά κάνει τις ζωές των ανθρώπων αβάσταχτες.
Η χρήση των επιθέσεων αυτοκτονίας είναι μια πράξη απόγνωσης.
Είναι το όπλο των αδυνάτων...
Οι Ισραηλινοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Ποτέ.
Αφού έχουν αεροπλάνα και ελικόπτερα, γιατί να στείλουν κάποιον στην αυτοκτονία;
Νομίζω ότι η αντίληψη μας για το Ισραήλ πρέπει να αλλάξει.
Το Ισραήλ παρουσιάζει τον εαυτό του σαν μια μικρή χώρα
περικυκλωμένη από μια θάλασσα εχθρικών Αράβων.
"Εμείς θέλουμε ειρήνη, αυτοί είναι βίαιοι..."
Το Ισραήλ είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο.
Έχει περίπου 200-300 πυρηνικές κεφαλές.
Οπότε η πραγματικότητα είναι ότι το Ισραήλ είναι η υπερδύναμη της περιοχής.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, η αντίσταση
απέκτησε, σε πολύ μικρό βαθμό, οπλισμό.
Βέβαια δεν υπήρχε καμία ισότητα δυνάμεων.
Το μεγαλύτερο σμήνος F-16 στον πλανήτη μετά τις ΗΠΑ
Σε κάθε φάση, χρησιμοποιούσαν υπερβολικές στρατιωτικές δυνάμεις
εναντίον ανυπεράσπιστου άμαχου πληθυσμού.
Τα θύματα ήταν κυρίως Παλαιστίνιοι πολίτες.
Σε συντριπτικό βαθμό.
Όχι οπλισμένες ομάδες ή άτομα.
Σεπτέμβριος 2000 - Φεβρουάριος 2007:
Παλαιστίνιοι νεκροί από Ισραηλινούς = 4009 Ισραηλινοί νεκροί από Παλαιστίνιους = 1021
Περισσότερα από 935 παιδιά σκοτώθηκαν:
816 από Παλαιστίνη 119 από Ισραήλ
Οι Ισραηλινοί έχουν εγκαταστήσει κάποια σημεία ελέγχου
σε πολλά σημεία της δυτικής όχθης, τα οποία αναγκάζουν
τους Παλαιστίνιους σε πολύωρη αναμονή για να διανύσουν μικρές αποστάσεις.
Οι Παλαιστίνιοι καθημερινά στερούνται ακόμα και την ελευθερία της μετακίνησης.
Πρόσβαση στην Ιερουσαλήμ, σε εγκαταστάσεις υγειονομικής,
σε νοσοκομεία, σε σχολεία.
3.000.000 άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να μετακινούνται.
Είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία είναι θεμελιώδες δικαίωμα
στην Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Έχουμε νέους Ισραηλινούς στρατιώτες, που βαριούνται.
Αυτοί είναι εκεί όλη τη μέρα και
βλέπουν χιλιάδες Παλαιστίνιους να περνάνε.
Έχουν απεριόριστη εξουσιοδότηση να σταματήσουν όποιον θέλουν
και να τον κρατήσουν για οποιοδήποτε λόγο, για ώρες.
Και είναι μια επικίνδυνη κατάσταση.
Το κύριο μέρος του πληθυσμού που επηρεάζεται από την πολιτική αυτή
είναι οι πολίτες.
Αυτοί που δεν εμπλέκονται σε καμία επίθεση
εναντίον Ισραηλινών.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου του αποκλεισμού
υπήρξαν πολλές επιθέσεις.
Ο αποκλεισμός δεν έγινε για να αποτραπούν περισσότερες επιθέσεις αυτοκτονίας.
Έγινε για να ασκήσει πίεση σε 3.000.000 πολίτες.
Οι άνθρωποι πλέον δεν έχουν εισόδημα,
διότι η πλειοψηφία των Παλαιστινίων εργαζόταν στο Ισραήλ.
Και η Ισραηλινή οικονομία βασιζόταν στους εργαζομένους αυτούς.
Τώρα δεν μπορούν να πλησιάσουν στο Ισραήλ,
οπότε χιλιάδες οικογένειες έχουν μείνει χωρίς εισόδημα.
Εκτιμήσεις της παγκόσμιας τράπεζας:
Ανεργία στο 53%.Το 75% των Παλαιστινίων ζουν με $ 2 / ημέρα
Αυτό έχει επηρεάσει και το εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε στο Πανεπιστήμιο.
Ο στρατός ανάγκασε τον Πανεπιστήμιο του Birzeit να κλείσει περίπου 18 φορές.
Το μεγαλύτερο κλείσιμο ήταν στην πρώτη Ιντιφάδα.
Για 5 χρόνια, δεν μπορούσαμε να πατήσουμε το πόδι μας στο Πανεπιστήμιο.
Εκείνη την περίοδο οργανωθήκαμε σε
"κύτταρα παράνομης εκπαίδευσης", όπως μας αποκαλούσε ο στρατός.
Διδάσκαμε σε διαμερίσματα, σε ενοικιαζόμενα δωμάτια,
σε εκκλησίες, σε κήπους, σε αυτοκίνητα.
Και διατηρήσαμε τη δομή μας. Ακόμα και αυτή τη προσπάθεια,
δοκίμασαν να την καταστρέψουν.
Πήγα στις ΗΠΑ για να σπουδάσω και βρήκα πολύ διαφορετικά πράγματα.
Τα μεγαλύτερα προβλήματα στις ΗΠΑ
ήταν αν θα περάσω τις εξετάσεις, αν θα έχω πολλούς φίλους...
Εδώ είναι τελείως διαφορετικά.
Εδώ λοιπόν αναρωτιέσαι αν θα καταφέρεις να φτάσεις στο σχολείο. Αναρωτιέσαι αν
θα πετύχεις έλεγχο, αν θα πετύχεις διαδήλωση, αν θα σε πυροβολήσει κάποιος,
αν θα ρίξουν δακρυγόνα...
Είναι τελείως διαφορετικά.
Εδώ δεν ξέρεις αν θα επιζήσεις ή αν θα πεθάνεις.
Πηγαίνεις στο σχολείο σαν να πήγαινες σε πόλεμο.
Δεν είναι αστείο να συναντάς τανκ στο δρόμο για το πανεπιστήμιο.
Την άλλη φορά υπήρχαν 2 τανκ και ένα στρατιωτικό τζιπ.
Και έκανε ελέγχους σε διαβατήρια, στις φοιτητικές κάρτες, κ.λπ.
Αλλά εμείς θέλαμε να πάμε στο σχολείο. Θέλαμε εκπαίδευση!
Είμαστε άνθρωποι, και έχουμε δικαίωμα στην εκπαίδευση.
Σε μέρη όπως τις ΗΠΑ,
οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται,
διότι απλά αυτές οι εμπειρίες είναι πέρα από το πλαίσιο αναφοράς τους.
Δεν μπορώ να μελετήσω τα βράδια, γιατί με το φως στο δωμάτιο μου
με βλέπουν οι άποικοι και έχω προβλήματα.
Μια φορά με πυροβόλησαν όταν μελετούσα Βιολογία.
Μελετούσα για τις εξετάσεις.
Όταν άρχισαν να πυροβολούν, οι γονείς μου φώναξαν
να φύγω από το δωμάτιο, αλλά εγώ ήθελα να μελετήσω.
Έτσι κάθισα εκεί, και ξαφνικά άκουσα έναν ήχο στο παράθυρο μου.
Τότε σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να πάω κάτω.
Δεν μπορούσα να μελετήσω για τις εξετάσεις.
Ρωτάω τους Αμερικάνους φίλους μου: "Μπορείτε να καταλάβετε τι περνάω;"
Το πιο εντυπωσιακό δεν είναι οι μαθητές-βομβιστές αυτοκτονίας.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς
προσπαθούν να προχωρήσουν, εν μέσω τέτοιου χάους,
σαν να έχουν μια κανονική ζωή, σαν να θέλουν να γιορτάσουν μια αποφοίτηση
και θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους και να προχωρήσουν παρακάτω.
Αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος.
Ο πυρήνας του προβλήματος είναι η κατοχή.
Όλα τα υπόλοιπα προκύπτουν από την κατοχή.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη.
Έχουμε πολλές τεκμηριωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους.
Μια από τις τελευταίες περιπτώσεις
ήταν μια γυναίκα που περίμενε παιδί,
και δεν τις επέτρεψαν να πάει στο νοσοκομείο.
Και πέθανε μαζί της και το μωρό.
Αν άνθρωποι σαν και αυτούς,
άνθρωποι που έχουν ανάγκη από ιατρική περίθαλψη έχουν τέτοια τύχη,
πιστεύω πως μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει στους κανονικούς ανθρώπους,
που θέλουν να πάνε στη δουλειά, ή για ψώνια,
ή απλά μια επίσκεψη σε φίλους.
Είναι σαν να ζεις σε μια φυλακή. Μια γιγαντιαία φυλακή.
Η Haaretz, εφημερίδα του Ισραήλ,
δημοσίευσε ένα τετρασέλιδο άρθρο για το θέμα των προσφύγων.
Υπήρχε μια τωρινή φωτογραφία του Πανεπιστημίου του Τελ-Αβίβ
και μια που έδειχνε τι υπήρχε πριν από το πανεπιστήμιο...
ένα χωριό Παλαιστινίων.
Και αυτοί οι πρόσφυγες είναι στη Γάζα.
Η Γάζα έχει γνωρίσει την κόλαση.
Αλήθεια, η Γάζα είναι ότι χειρότερο έχουμε βιώσει.
Πολύ χειρότερο!
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στη Γάζα.
Πολλές παραβάσεις που δεν θα δείτε στη δυτική όχθη θα τις δείτε στη Γάζα.
Μας είναι δύσκολο να παρακολουθούμε την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
στη Γάζα, γιατί ο στρατός δεν μας επιτρέπει την είσοδο.
Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας
ζουν υπό την Ισραηλινή στρατιωτική κατοχή για πάνω από 38 χρόνια.
Όπου 1.300.000 Παλαιστίνιοι έχουν συγκεντρωθεί για να πάρουν τη θέση τους 8.000 άποικοι.
Τον Αύγουστο του 2005, το Ισραήλ
διέλυσε τους οικισμούς του στη Γάζα και επανατοποθέτησε τους αποίκους.
Τα ΜΜΕ, όπως και Ισραηλινοί πολιτικοί,
το προέβαλαν ως μια άνευ προηγουμένου θυσία.
Στην πραγματικότητα, ήταν απλά θέμα συμμόρφωσης με το διεθνές δίκαιο.
Οι άποικοι που έφυγαν από τη Γάζα αποτελούν μόνο το 2% του συνολικού αποικιακού πληθυσμού.
Κάθε παράνομος άποικος θα έπαιρνε $ 227.000 για να μετεγκατασταθεί
Συνολικά το Ισραήλ ζήτησε από τις ΗΠΑ $ 2.2 δις για αυτό το θέμα.
Παρόλο που δεν φαίνεται παρουσία Ισραηλινών εντός της Γάζα,
το Ισραήλ συνεχίζει να έχει τον απόλυτο έλεγχο των συνόρων της,
των ακτών της, καθώς και του εναέριου χώρου,
δημιουργώντας μια εικονική φυλακή.
Οι προσφυγικές κατασκηνώσεις,
ακόμα και αν δεν υπήρχε αντιπαράθεση με το Ισραήλ,
είναι απλά κάτι το απάνθρωπο.
Τόσο υπερπλήρεις.
14-25 άτομα ζούν στον ίδιο χώρο...
Δεν υπάρχει χώρος για τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν δρόμοι, αλλά κάτι μικρά στενά,
δεν υπάρχουν δέντρα, τίποτα.
Πολλές γενιές Παλαιστινίων μεγάλωσαν και συνεχίζουν να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες.
Το 1948, ήταν πάνω από 750.000
σήμερα, αυτοί που ζουν στα προσφυγικά είναι 4.225.120 άνθρωποι.
Εσείς θα μπορούσατε να ζήσετε εδώ;
Δε θα μπορούσατε, γιατί οι συνθήκες είναι άθλιες
και θα σας έπιανε τρόμος σε κάθε βομβαρδισμό,
όταν οι τοίχοι αρχίζουν να ραγίζουν!
Οι βομβαρδισμοί έπληξαν το παράθυρο,
τα πάντα έσπασαν και κάηκαν.
Γιατί έσπασαν τα πράγματα μου και τα παιχνίδια μου;
Έχασα όλα μου τα πράγματα. Τα πετάξαμε όλα στα σκουπίδια.
Χάσαμε όλα μας τα ρούχα, παρακαλούσαμε τους γείτονες για ρούχα.
Το φαγητό που τρώμε μυρίζει σαν αέριο,
δεν θέλουμε να πετάξουμε τα ρούχα μας,
ακόμα και αν μυρίζουν αέριο.
Μόνο αν μυρίζατε τα ρούχα μας!
Ας έρθουν οι Ισραηλινοί να μυρίσουν τα ρούχα μας, να δουν που ζούμε.
Όταν θέλουμε να κάνουμε μπάνιο, ή οτιδήποτε άλλο, η μυρωδιά του αερίου μας πνίγει!
Ελάτε να δείτε τα ρούχα μου, μυρίστε τα, αέριο.
Τι μπορώ να κάνω;
Δεν ευχαριστήθηκα ούτε τα γυαλιά που μου έδωσε ο μπαμπάς μου,
ούτε τα βραχιόλια και το κολιέ της μαμάς μου
ούτε τα δαχτυλίδια μου,
Πως υποτίθεται ότι θα απολαύσω τα πράγματα μου;
Πως;
Με τι να απολαύσω τα πράγματα μου;
Τα παιδιά μας δεν μπορούν να ζήσουν.
Δεν ξέρουμε πως να ζήσουμε.
Ζούμε με συνεχές φόβο. Ζούμε στον φόβο και στον τρόμο!
Στο δρόμο για το σχολείο ακούω πυροβολισμούς.
Φοβάμαι τόσο πολύ, που τρέμω ολόκληρη.
Αυτές είναι οι σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν εδώ.
Εδώ ζουν μόνο πολίτες. Δεν υπάρχουν στρατιώτες.
Δεν υπάρχουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις εδώ.
Αυτά γίνονται για να φύγουν οι άνθρωποι από τα σύνορα,
ώστε τα τανκ να πάρουν τη θέση τους.
Θέλουν να καθαρίσουν την περιοχή από αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι τόσο απλό.
Είναι ένας τρόπος για να τους ταπεινώσουν ξανά και να τους κάνουν ζητιάνους.
Στη Γάζα βλέπετε το μέγεθος των κατεδαφίσεων,
είναι πολύ περισσότερες από ότι στη δυτική όχθη.
Έχουν κατεδαφίσει ολόκληρες γειτονιές.
Εκατοντάδες ανθρώπων δεν έχουν που να μείνουν,
γιατί ζούσαν δίπλα σε αποικίες ή δίπλα στα σύνορα.
Πρόκειται προφανώς για κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν έχουν την πολυτέλεια να μαζέψουν τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Δεν μπορούν να καλέσουν για βοήθεια.
Και αυτά συμβαίνουν χωρίς τις κάμερες των ΜΜΕ.
Εσείς ανήκετε στους ελάχιστους δημοσιογράφους που απλά τα έχουν δει αυτά,
ανάμεσα στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους δημοσιογράφους που έρχονται εδώ.
Γιατί οι άνθρωποι είτε φοβούνται να έρθουν, είτε τους είναι δύσκολο.
Ένα από τα πράγματα που μάθαμε στη Γάζα,
από έναν αξιοσέβαστο Παλαιστίνιο ψυχολόγο,
ο οποίος έκανε μια μελέτη σε 1000 παιδιά,
ήταν πως ανακάλυψε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά
δεν είχαν θέληση για τη ζωή.
Είχαν αποκτηνωθεί τόσο πολύ, είχαν επηρεαστεί
από τις εικόνες του ξυλοδαρμού των πατεράδων τους
από τις Ισραηλινές δυνάμεις.
Οι ψυχολογικές επιρροές είναι διαστάσεις μιας αντιπαράθεσης
που δεν γίνονται εύκολα κατανοητές.
Οι Παλαιστίνιοι έκαναν έκκληση για μια
ομάδα διεθνών παρατηρητών
η οποία θα έδινε τέλος στη βία
αλλά το Ισραήλ άσκησε βέτο.
Τελικά μια ομάδα Παλαιστίνιων και Ισραηλινών ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα
δημιούργησαν το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης
το οποίο προσέλκυσε ανθρώπους όλων των ηλικιών από όλο τον κόσμο,
ώστε να παρέχουν μια διεθνή μη βίαιη παρουσία
για την κάλυψη αυτής της ανάγκης.
Η Rachel Corie μια Αμερικανίδα φοιτήτρια 23 ετών,
πήγε στη Γάζα για να συμμετάσχει σε αυτό το κίνημα,
ενημερώνοντας τους γονείς της με email:
"Είμαι στην Παλαιστίνη για 2 εβδομάδες και 1 ώρα
και ακόμα δεν μπορώ να βρω τις λέξεις για να περιγράψω αυτά που βλέπω.
Μου είναι πολύ δύσκολο να σκεφτώ τι συμβαίνει εδώ πέρα
όταν κάθομαι να γράψω πίσω στις ΗΠΑ
κάτι σχετικό με την εικονική πύλη στην πολυτέλεια.
Δεν ξέρω πόσα παιδιά εδώ έχουν γνωρίσει ποτέ μια ζωή χωρίς
τρύπες στους τοίχους από βομβαρδισμούς,
και χωρίς να παρακολουθείται η κάθε τους κίνηση από τον κατοχικό στρατό.
Νομίζω, αν και δεν είμαι σίγουρη,
ότι ακόμα και το πιο μικρό από αυτά τα παιδιά
αντιλαμβάνεται πως η ζωή δεν είναι έτσι σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ήταν Κυριακή απόγευμα στο Charlotte, όταν έλαβα ένα τηλεφώνημα.
Ήταν ο γαμπρός μου Kelly.
Ρώτησε αν ήταν εκεί ο Craig.
Κάτι στον τόνο της φωνής του με έκανε να συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Και τον ρώτησα: "Γιατί, Kelly;"
Και μου απάντησε: "Είχαμε μερικά πολύ άσχημα νέα".
Και τότε η κόρη μου Shara
ήρθε στο τηλέφωνο και μου είπε: "Μαμά, η Rachel".
Τα πρώτα μου λόγια ήταν: "Είναι νεκρή;"
Διαδηλώναμε κατά των κατεδαφίσεων στην περιοχή
Παλαιστινιακής ιδιοκτησίας από τις μπουλντόζες του Ισραηλινού στρατού
Και η μπουλντόζα βρέθηκε από πάνω της, και συνέχιζε, ενώ
αυτή προσπάθησε να κάνει πίσω, αλλά μάταια.
Βρέθηκε κάτω από την μπουλντόζα.
Πολλοί άλλοι ακτιβιστές άρχισαν να περιβάλλουν τη μπουλντόζα και να φωνάζουν να σταματήσει
γιατί υπήρχε άτομο από κάτω, αλλά αυτή δε σταμάτησε.
Η Rachel πέθανε
υπερασπιζόμενη το σπίτι ενός γιατρού και της οικογένειας του.
Γνώριζε όλη την οικογένεια,
ο γιατρός ένιωθε την Rachel σαν την κόρη του.
Όταν αγόρασε το σπίτι, ήταν στη μέση της γειτονιάς.
Υπήρχαν αρκετές σειρές σπιτιών μεταξύ του δικού του και των συνόρων.
Όλα αυτά τα σπίτια, οι δρόμοι, έχουν καταστραφεί
και πλέον είναι παρελθόν.
Συνάντησα ανθρώπους που είπαν: "Ήταν σε μια εμπόλεμη ζώνη."
Και η γυναίκα μου τους απαντούσε ότι αυτή η εμπόλεμη ζώνη ήταν οι γειτονιές τους...
αυτά είναι παιδιά.
Είμαι εδώ για άλλα παιδιά.
Είμαι εδώ γιατί νοιάζομαι.
Είμαι εδώ πέρα γιατί τα παιδιά του κόσμου υποφέρουν,
και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από ασιτία καθημερινά.
Είμαι εδώ γιατί οι περισσότεροι αυτοί άνθρωποι είναι παιδιά.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι φτωχοί είναι παντού τριγύρω μας,
και εμείς αδιαφορούμε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί οι θάνατοι είναι αποτρέψιμοι.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι του τρίτου κόσμου,
σκέφτονται, νοιάζονται, χαμογελούν και κλαίνε ακριβώς όπως και εμείς.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί είναι εμείς,
και εμείς αυτοί.
Το όνειρο μου είναι μέχρι το έτος 2000 να παύσει ο υποσιτισμός.
Το όνειρο μου είναι να δοθεί μια ευκαιρία στους φτωχούς.
Το όνειρό μου είναι να σώσω τους 40.000 ανθρώπους που πεθαίνουν κάθε μέρα.
Το όνειρο μου μπορεί, και θα βγει αληθινό,
αν όλοι μας κοιτάξουμε στο μέλλον και δούμε το φως που βρίσκεται εκεί.
Η Rachel Corrie πέθανε στην ηλικία των 23 ετών.
Το κογκρέσο αρνήθηκε το αίτημα των γονιών της, που ήταν να γίνει έρευνα για το φόνο της.
Μια μέρα μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Γάζα,
δόθηκαν εντολές για επιπλέον κατάσχεση Παλαιστινιακής γης στην περιοχή της δυτικής όχθης
και για την συνέχιση της κατασκευής του διαχωριστικού τείχους.
Αυτό το τείχος είναι, σε σύγκριση με το τείχος του Βερολίνου,
διπλάσιο σε ύψος και τέσσερις φορές μακρύτερο.
Περνά μέσα από χωριά,
δυσκολεύοντας την μετακίνηση για λόγους εργασίας
ή υγείας, ή εκπαίδευσης.
Στερώντας τους αγρότες από τις φάρμες τους, τις οικογένειες από τους αγαπημένους τους.
Μια Ισραηλινή έρευνα έδειξε πως η διαδρομή που ακολουθεί το τείχος
επελέγη προκειμένου να απαλλοτριωθεί η γη
που προορίζεται για παράνομη επέκταση οικισμών
και όχι για λόγους ασφαλείας.
Βλέπουμε αυτό το τεράστιο τείχος να κατασκευάζεται
ακριβώς στο μέσο της δυτικής όχθης.
Πως μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι θα δημιουργηθεί ένα αληθινό κράτος;
Είναι ένας συμβολισμός της πραγματικής καταπίεσης.
Οποιοσδήποτε εκτός του Ισραήλ,
ο οποίος υποστηρίζει τη λύση των δυο κρατών,
πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, γιατί αυτό που πραγματικά προτείνει αυτή η λύση,
είναι το 90% της Παλαιστινιακής γης να γίνει Ισραηλινή,
και το υπόλοιπο 10% να γίνει υπαίθρια φυλακή,
στη Γάζα και στη δυτική όχθη.
Υπάρχουν πάνω από 420.000 άποικοι στη δυτική όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ
Στα επόμενα χρόνια, το Ισραήλ θέλει να αυξήσει αυτόν τον αριθμό κατά χιλιάδες.
Ο στρατηγός Naveh, επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων της δυτικής όχθης δήλωσε:
"Δεν έχουμε καμία πρόθεση να αφήσουμε τη Δυτική Όχθη.
Θα παραμείνουμε εδώ με κάθε τρόπο, για χιλιάδες χρόνια."
- Ρεπορτάζ του ιδρύματος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, Νοε - Δεκ 2005
Οι άνθρωποι που πολέμησαν,
ήταν και οι άνθρωποι που έγραψαν τα βιβλία της ιστορίας για τον πόλεμο.
Και είχαν ήδη εφεύρει μια ιστορία σχετικά με το τι συνέβη.
Και η ιστορία αυτή ενσωματώθηκε στο εκπαιδευτικό σύστημα του Ισραήλ.
Ενσωματώθηκε στα ΜΜΕ, στις πολιτικές συζητήσεις.
Κάποιοι από εμάς τους Ισραηλινούς εκπαιδευτικούς,
έχουμε παραδεχθεί, τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι είναι μια προπαγάνδα.
Οι Ισραηλινοί δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
Δεν γνωρίζουν για την κατοχή.
Ξεκινήσαμε να εκπαιδευόμαστε.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να καλέσουμε Παλαιστίνιες γυναίκες
να μας μιλήσουν, να μας περιγράψουν
την κατάσταση όπως την ζούσαν αυτοί.
Και σιγά σιγά μαθαίναμε για τη ζωή τους.
Μαθαίναμε για την ταλαιπωρία που πέρναγαν καθημερινά,
μαθαίναμε για τους σκοτωμούς,
για το πόσο περιορισμένη ήταν η ζωή τους από την κατοχή.
Είμαι ένας από τους ελάχιστους Ισραηλινούς που δεν φοράω στολή,
δεν είμαι άποικος και ήμουν στα κατεχόμενα για τους τελευταίους 9 μήνες.
Και βλέπω από το σύνολο του στρατού να ασκείται ένας άγριος πόλεμος.
Οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι έτσι δημιουργείται η τρομοκρατία.
Αν καταπιέζεις τόσο πολύ τους ανθρώπους,
τους δίνεις την αίσθηση ότι δεν έχουν εναλλακτική λύση,
και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Στην πραγματικότητα υπάρχει ξεκάθαρη συσχέτιση
μεταξύ των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει το Ισραήλ
στη Γάζα και στη δυτική όχθη, και των τρομοκρατικών αντιδράσεων των Παλαιστινίων.
Μια μελέτη σχετική με το προφίλ 87 βομβιστών αυτοκτονίας κατέληξε:
"Οι βομβιστές αυτοκτονίας συχνά βιώνουν προσωπικά τραύματα σχετικά με τα κατοχικά στρατεύματα
προτού γίνουν εθελοντές βομβιστές, όπως ο θάνατος ή ο τραυματισμός μέλους της οικογενείας τους".
Οι περισσότεροι Ισραηλινοί έχουν την εικόνα ότι αυτό είναι ένα καθαρά πολιτικό θέμα.
Και μπορείς να διαφωνείς όλη τη νύκτα με κάποιον.
Και όσο και να φωνάζεις, όσα χρώματα και να αλλάξεις,
δεν πρόκειται να καταλήξεις πουθενά.
Αλλά όταν κάποιος λεει: "Αρνούμαι να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί είναι λάθος.
Για εμένα. Για εμάς, για την χώρα μας.
Αυτό είναι ανήθικο, και θα προτιμούσα να πάω φυλακή παρά κάνω κάτι τέτοιο."
Και αν το πει ένας αυτό, και μετά δέκα, και μετά εκατό...
... τότε ο κόσμος θα αναρωτηθεί: "Κάτι συμβαίνει εδώ πέρα.
Αυτοί δεν είναι δειλοί, ούτε προδότες."
Εξάλλου, οι περισσότεροι από αυτούς είναι αξιωματικοί.
Οπότε για να αρνούνται να υπηρετήσουν, κάτι άσχημο πρέπει να συμβαίνει.
Μέχρι τώρα 1674 Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν αρνηθεί το στράτευμα.
Τουλάχιστον 323 έχουν φυλακιστεί για αντίρρηση.
Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει αυτά που έχω δει.
Μπορεί να μην τους αρέσει ο τρόπος που τα εκφράζω,
ή να μην τους αρέσουν τα γεγονότα που μεταφέρω,
ίσως να μην ακούγομαι ισορροπημένος.
Το γεγονός όμως είναι, πως όταν έχεις να κάνεις με την καταπίεση
δεν υπάρχει καμία ισορροπία.
Ακόμα και ένας άνθρωπος με μόνο 20% ελευθερία του πνεύματος,
θα κατέληγε στα ίδια συμπεράσματα με εμάς.
Ακόμα και αν συμμερίζεσαι την Ισραηλινή άποψη,
και δεις τα αληθινά γεγονότα,
θα πρέπει να είσαι εντελώς κλειστόμυαλος για να μην συμφωνήσεις με τα συμπεράσματα μας.
Οπότε η βία ξεκινάει από την κατοχή.
Η αντίδραση είναι η αντίσταση στην κατοχή.
Η αντίσταση στη βία είναι νόμιμη σε όλο τον κόσμο.
Μπορεί να διαφωνώ με συγκεκριμένες πράξεις της αντίστασης.
Νομίζω πως κάποιες τακτικές είναι ηλίθιες.
Οι επιθέσεις στους Ισραηλινούς πολίτες,
είναι ηλίθιες, ανήθικες και φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
Δε θα πρέπει να χρησιμοποιούμε βία, γιατί καταστρέφει τις προσδοκίες μας.
Και καταστρέφει την θέση μας,
η οποία είναι στην υψηλότερη ηθική θέση.
Εμείς είμαστε τα θύματα, και ο κόσμος θα μπορέσει πλέον
να αντιληφθεί ότι εμείς είμαστε τα θύματα.
Το να κριτικάρεις την Ισραηλινή πολιτική για δολοφονίες ανθρώπων,
για δολοφονίες χιλιάδων παιδιών,
δεν είναι αντισημιτικό. Είναι ανθρώπινο.
Είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε την αλήθεια
και να δηλώσουμε με σαφήνεια: "Αν συνεχίστε έτσι,
θα καταστρέψετε τους εαυτούς σας.
Δεν θα χρειάζεται εχθρός για να σας καταστρέψει.
Σαπίζετε εσωτερικά, λόγω των
μεθόδων που εφαρμόζετε εναντίον αθώων ανθρώπων".
Δεν νομίζω ότι ακόμα και το καλύτερο βίντεο
μπορεί να κάνει τους Αμερικάνους να καταλάβουν
τι σημαίνει να ζεις υπό καθεστώς κατοχής.
Σας εγγυώμαι ότι
μόνο αν περάσετε μια εβδομάδα στη δυτική όχθη ή στη Γάζα,
θα το αντιληφθείτε, με μεγάλη εμβρίθεια.
Όλοι οι απελευθερωτικοί αγώνες
για παράδειγμα, ο πόλεμος για την ανεξαρτησία στις ΗΠΑ
διακήρυτταν: "Όχι φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση"
Και εμείς απαιτούμε φόρους από τους Παλαιστίνιους,
χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Έτσι είναι σε όλον τον κόσμο, κανείς
δε θέλει να ζει σε κατοχικό καθεστώς.
Σαν Ισραηλινοί, ταξιδεύουμε στην Ινδία και στη Νότιο Αμερική
για να γνωρίσουμε τους ντόπιους.
Ψάχνουμε για τους αυτόχθονες,
επειδή διαθέτουν ένα είδος βαθιάς σοφίας.
Και αυτοί είναι εδώ πέρα.
Εδώ, κάτω από τη μύτη μας, κανείς δεν έρχεται εδώ.
Για μένα, οι Παλαιστίνιοι είναι αυτός ο λαός που έψαχνα.
Είναι άνθρωποι με προϊστορία, ενωμένοι με τη γη,
με αγάπη για την πατρίδα τους.
Είναι ανοιχτόκαρδοι, σοφοί, φιλόξενοι, απλοί άνθρωποι.
Αλλά οι Ισραηλινοί δεν τους βλέπουν ποτέ,
είναι πάντα πίσω από το στόχαστρο.
Εύχομαι να ήξεραν οι άνθρωποι τι πραγματικά συμβαίνει εδώ πέρα.
Μακάρι να μπορούσαν να δουν αυτούς τους ανθρώπους μέσα από τα μάτια μου.
Πολλές φορές κοιτάω ανθρώπους που είναι απίστευτα όμορφοι, και σκέφτομαι:
"Μακάρι να μπορούσαν να δουν αυτήν την εικόνα οι Ισραηλινοί μέσα από τα μάτια μου"
Οι τελευταίες σκέψεις της Rachel Corrie, στο email προς την μητέρα της πριν πεθάνει.
Καμία ποσότητα μελέτης, παρακολούθησης συνεδρίων,
παρακολούθησης ντοκιμαντέρ και συζητήσεων
θα μπορούσαν ποτέ να με προετοιμάσουν για την πραγματικότητα στα κατεχόμενα.
Απλά δε μπορείτε να το φανταστείτε, πρέπει να το δείτε με τα μάτια σας.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ζήτησα όταν ήρθα σε αυτόν τον κόσμο.
Ούτε με ότι ζήτησαν αυτοί οι άνθρωποι όταν ήρθαν σε αυτό τον κόσμο.
Αυτός εδώ δεν είναι ο κόσμος στον οποίο εσύ και ο πατέρας μου
θέλατε να με φέρετε όταν αποφασίσατε να με αποκτήσετε.
Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Νομίζω πως είναι μια καλή ιδέα για όλους μας να τα παρατήσουμε όλα
και να αφιερώσουμε τις ζωές μας ώστε αυτό να σταματήσει.
Αυτό το φιλμ είναι αφιερωμένο στην αναζήτηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης
για όλα τα αθώα θύματα όλων των αντιπαραθέσεων στον πλανήτη.
Η αληθινή μάχη για δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή,
πρέπει να δοθεί και να κερδισθεί εδώ, στην Αμερική.
Αυτό είναι ένα θέμα των Αμερικανών,
γιατί εξαρτάται από την Αμερικάνικη εξωτερική πολιτική.
Τι Ισραήλ δεν συζητάει για αυτό,
και νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να συνειδητοποιήσουν οι Αμερικάνοι
ότι είναι οι μόνοι που δεν μιλάνε για αυτό.
Είναι πολύ επικίνδυνο για τα εθνικά τους συμφέροντα, και για τα συμφέροντα των Ισραηλινών στην Αμερική.
Δεν πρόκειται να μπούμε φυλακή,
ούτε να μας βασανίσουν.
Δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε αυτά που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι.
Αν αποφασίσουμε ότι δε θέλουμε να συμμετάσχουμε, εντάξει.
Αλλά έπειτα, προσπαθήστε να κοιταχτείτε στον καθρέφτη
και πείτε: "Είμαι δολοφόνος".
Είναι καιρός οι Αμερικάνοι να ξεσηκωθούμε,
να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας,
να οδηγήσουμε την κυβέρνηση μας να αναλάβει μέτρα για την διακοπή της κατοχής.
Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το Ισραήλ,
θα πρέπει να ασκήσουν μεγάλη πίεση ώστε να το αναγκάσουν
να σταματήσει την καταπίεση και την κατοχή.
Και η μόνη λύση είναι το τέλος της κατοχής.
Ο τερματισμός της κατοχής είναι μόνο το πρώτο βήμα.
Η δικαιοσύνη είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς την ειρήνη και την ασφάλεια.
Δεν πρόκειται να υπάρξει ασφάλεια για το Ισραήλ,
όσο συνεχίζεται αυτή η καταπίεση...
Υπότιτλοι, συγχρονισμός: Lykmannen
Παρατηρήσεις, σχόλια: Lykmannen@gmail.com