Tip:
Highlight text to annotate it
X
Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ JEAN-PAUL MARAT
ΟΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΦΙΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ CHARENTON
ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ MARQUIS DE SADE του PETER WEISS
Ως διευθυντής της Κλινικής του Charenton...
...σας καλοσωρίζω σ' αυτή την αίθουσα.
Ευχαριστούμε έναν από τους τροφίμους, τον κύριο de Sade...
...ο οποίος έγραψε και ανέβασε αυτό το θεατρικό για την ευχαρίστησή σας και την αποκατάσταση των ασθενών μας.
Ζητούμε την επιείκειά σας καθώς είναι η πρώτη εμφάνιση της ομάδας...
...αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως όλοι οι τρόφιμοι θα προσπαθήσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Είμαστε μοντέρνοι, διαφωτισμένοι και δεν συμφωνούμε με τον εγκλεισμό των ασθενών.
Προτιμούμε την θεραπεία δια μέσου της μόρφωσης, και ειδικά της τέχνης...
...έτσι ώστε το νοσοκομείο μας να επιτελεί πιστά το έργο του, ακολουθώντας, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας, την Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Συμφωνώ με τον συγγραφέα μας, κύριο de Sade, πως το έργο του ερμηνευμένο στα μοντέρνα λουτρά μας...
...θα μπορούσε να αμαυρωθεί από όλες αυτές τις συσκευές για την ψυχική και σωματική υγιεινή.
Εντούτοις, τα σκηνικά στήθηκαν έτσι...
...ώστε μέσα από το έργο του, ο κύριος de Sade να καταφέρει να δείξει πώς πέθανε ο Jean-Paul Marat...
...και πώς περίμενε στο μπάνιο του πριν η Charlotte Corday του χτυπήσει την πόρτα.
Εκλεκτοί επισκέπτες μας, ας μεταφερθούμε στην Γαλλία, δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα.
Θυμηθείτε το μεγαλύτερο σοκ των σύγχρονων καιρών...
...τις χρυσές νίκες, τα αιματηρά εγκλήματα.
Την δύναμη που συνέτριψε κάθε θεσμό...
...αυτόν τον παγκόσμιο σεισμό, την Γαλλική Επανάσταση!
Κανείς μας δεν ξέρει επαναστάτη πιο παθιασμένο απ΄τον Marat.
Αλλά ήταν φίλος του λαού, ή εχθρός της ελευθερίας?
Ένας συγγραφέας ελπιδοφόρων βιβλίων...
...ή ο πιο αδίστακτος δολοφόνος της εποχής του?
Marat, καλός ή κακός; Δύσκολο το να διαλέξεις.
Ας ακούσουμε τον Marat να λογομαχεί με τον de Sade.
Δυο πρωταθλητές παλεύουν, ενάντια στις απόψεις ο ένας του άλλου.
Πώς θα κρίνουμε τον νικητή; Εσείς πρέπει να διαλέξετε.
Εδώ είναι ο Marat, αναστημένος απ΄τους νεκρούς.
Φοράει έναν επίδεσμο γύρω απ' το κεφάλι του.
Η σάρκα του καίει, είναι κίτρινη σαν το τυρί...
...παραμορφωμένη από μια αρρώστια του δέρματος.
Και μόνο το νερό δροσίζει κάθε άκρο του...
...σταματά τον πυρετό, μη τον φάει ζωντανό.
Για την ερμηνεία αυτού του βαρυσήμαντου ρόλου, διαλέξαμε έναν τυχερό παρανοϊκό.
Έναν απ'αυτούς που είχαν πρωτοφανή βελτίωση από όταν ξεκινήσανε την υδροθεραπεία.
Αυτή έμεινε μαζί του ως το τέλος.
Simone Evrard, η πεισματάρα φίλενάδα του.
Αυτή είναι η Charlotte Corday, περιμένοντας την είσοδό της.
Ένα κορίτσι της υπαίθρου, από οικογένεια γαιοκτημόνων.
Δυστυχώς, η κοπέλα που παίζει τον ρόλο υποφέρει απο την ασθένεια του ύπνου και από μελαγχολία.
Ας ελπίσουμε αυτή η δύστυχη ψυχή να μην ξεχάσει τον ρόλο της.
Φίλος της είναι ο κύριος Duperret, θα προσέξετε το αριστοκρατικό του τουπέ.
Καλός ηθοποιός, αν και επιρρεπής στο να επιτίθεται...
...ένας από τους λαμπρότερους σεξομανείς μας.
Φυλακισμένος για τις ριζοσπαστικές πεποιθήσεις του περί των πάντων...
...ένας πρώην ιερέας, ο Jacques Roux.
Σύμμαχος στην επανάσταση του Marat...
...αν και δυστυχώς κόπηκαν στο γύρισμα οι περισσότερες δημαγωγικές του κορώνες.
Οι ηθικοί μας φρουροί τις θεώρησαν ακραίες.
- Εγώ...
Και τώρα, η χορωδία μας: Cucurucu...
...Polpoch...
...Kokol...
...και η -όχι πια στο δρόμο- Rossignol.
Και τώρα, ο κύριος από την υψηλή κοινωνία...
...που όντας κακόφημος ήρθε να μείνει μαζί μας μόλις πριν 5 χρόνια.
Στην μεγαλοφυία του χρωστάμε αυτή την παράσταση.
Ο πρώην Μαρκήσιος, κύριος de Sade...
...τα βιβλία του απαγορεύτηκαν, οι εκθέσεις του παραγράφηκαν...
...ενώ ο ίδιος διώχθηκε και διασύρθηκε...
...κλειστηκε στη φυλακή και για μερικά χρόνια εξορίστηκε.
Τέλος η εισαγωγή, τώρα αρχίζει το έργο, με τον Jean-Paul Marat.
Απόψε έχουμε 13 Ιουλίου του 1808.
Και αυτή τη νύχτα, οι ηθοποιοί μας σκοπεύουν...
...να σας δείξουν, πώς 15 χρόνια νωρίτερα...
...έφτασε νύχτα χωρίς τέλος γι' αυτον τον άνθρωπο...
...αυτόν τον ταλαίπωρο.
Και θα τον δείτε να αιμορραγεί...
...και θα δείτε αυτή την γυναίκα, μετά από σκέψη πολλή...
...να σηκώνει το στιλέτο και να τον κάνει κομματάκια.
Τιμή στον Marat!
Τέσσερα χρόνια περάσαν κι η επανάσταση αντέχει ακόμα...
τέσσερα χρόνια περάσαν που ο βασιλιάς μας κύλησε στο χώμα...
Κρεμάστε όλους τους ευγενείς...
Ασ' τους παπάδες, δε δίνει διάρα κανείς...
Τέσσερα χρόνια περάσαν ακόμα κάθεται ο Marat και γράφει...
Τέσσερα χρόνια μετά τη Βαστίλλη, κι όλο σκέφτεται τη μάχη...
Τους διώξαμ' όλους τους αυλικούς...
Κλωτσιές στον κώλο στους στρατηγούς...
Ζήτω η Επανάσταση!
Marat, δεν θα σκάψουμε τους ίδιους μας τους τάφους!
Marat, πρέπει να ντυθούμε και να φάμε!
Marat, σιχαθήκαμε το να δουλεύουμε σαν σκλάβοι!
Marat, πρέπει το ψωμί να 'ναι πιο φτηνό!
Σε στεφανώνουμε μ' αυτά τα φύλλα, Marat, λόγω έλλειψης δάφνης.
Όλες οι δάφνες διακοσμούν κεφάλια ακαδημαϊκών, στρατιωτών και αρχόντων.
Κι έχουν τεράστια κεφάλια.
Θα' μαι πάντα... στο πλευρό σου κι ό,τι γίνει...
Marat σ' εσένα μόνο έχω εμπιστοσύνη...
Μην ξύνεσαι, δεν θα καλυτερέψουν ποτέ.
Τέσσερα χρόνια τώρα ατρόμητος παλεύει...
Τσακίζει τους προδότες, με ψεύτες ξεμπερδεύει...
Μέρα μεσημέρι, μα και στα σκοτεινά...
σα σκύλος ξετρυπώνει με λύσσα κυνηγά...
Παπάδες και βαρόνους δούκες και λοχαγούς...
Μπουρζουάδες, τραπεζίτες και κτήνη στρατηγούς...
Τον κώλο θα τους κόψει θα πάρει την μιλιά...
σ' όσους τσανακογλύφτες νοσταλγούν τον βασιλιά...
Τώρα έχουμε σπουδαίους, καινούριους στρατηγούς...
που μιλάνε και μιλάνε δεν χορταίνεις να ακούς...
Μαλώνουν μεταξύ τους κι άμα κάποιος διαφωνεί...
...του τσακίζουνε τον σβέρκο και τον κλείνουν φυλακή...
Τσιρίζουν σε μια γλώσσα που δεν είναι η δικιά μας...
Για το δίκιο μας φωνάζουν μα δεν έρχονται κοντά μας...
Γι' αυτό γκρεμίσαμε τους τοίχους κάψαμε τ' αφεντικά...
Και τα χέρια μας ματώσαν, βγήκανε τα σωθικά...
Marat, οι φτωχοί γίναν πιο φτωχοί...
Μην μας ζητάς άλλη υπομονή...
Το δίκιο είναι δικό μας ήρθε πια η ώρα...
Θέλουμε την επανάστασή μας...
...τώρα!
Η Επανάσταση...
...ήρθε κι έφυγε...
...και η ανησυχία έδωσε την θέση της στην δυσαρέσκεια.
Ποιος ελέγχει την αγορά; Ποιος κλειδώνει τις σιταποθήκες;
Ποιος πήρε τα λάφυρα απ' τα παλάτια;
Ποιος μένει στα κτήματα που θα μοιράζονταν στους φτωχούς;
Ποιος μας κρατά φυλακισμένους;
Ποιος μας κρατά κλειδωμένους;
Όλοι είμαστε φυσιολογικοί και θέλουμε την ελευθερία μας.
- Ελευθερία. - Ελευθερία.
Ελευθερία. Ελευθερία.
Κύριε de Sade.
Φαίνεται ότι πρέπει να δράσω ως η φωνή της λογικής.
Τι μπορεί να συμβεί, όταν απ'την αρχή κιόλας του έργου, οι ασθενείς είναι τόσο ταραγμένοι;
Θα σας παρακαλούσα να διατηρήστε την παράσταση σας υπό έλεγχο.
Οι καιροί έχουν αλλάξει, οι καιροί είναι διαφορετικοί...
...και τέτοιες μέρες πρέπει να κρατάμε αντικειμενική στάση απέναντι στα παλιά παράπονα.
Είναι... χμ... μέρος της ιστορίας.
Και η ιστορία, θα προσθέσω...
...η ιστορία, δεν είναι απλά μια ιστοριούλα απείθαρχων, κοινών ανθρώπων.
Ας εξετάσουμε αντ' αυτού, την αληθινή ιστορία:..
...τις υποδειγματικές ζωές των ανθρώπων που έκαναν την Γαλλία σπουδαία.
Εδώ κάθεται ο Marat, η επιλογή του λαού...
...ονειρεύεται κι ακούει τις φωνές του πυρετού του.
Βλέπετε το χέρι του, κουλουριασμένο γύρω από την πένα του...
...και οι κραυγές από τον δρόμο έχουν όλες ξεχαστεί.
Ατενίζοντας τον χάρτη της Γαλλίας, το βλέμμα του πέφτει από πόλη σε πόλη...
...όσο εσείς περιμένετε...
Corday, Corday.
Corday!
...όσο περιμένετε αυτή την γυναίκα να τον σκοτώσει.
Και κανείς μας...
Κανείς μας...
Και κανείς μας, ό,τι κι αν κάνει, δεν μπορεί να ανατρέψει...
...το γεγονός ότι βρίσκεται έξω απ' την πόρτα του Marat...
...έτοιμη και αποφασισμένη να σκοτώσει.
Καημένε...
...Marat...
...στη μπανιέρα σου, το σώμα σου ποτισμένο με δηλητήριο.
Δηλητήριο που αναβλύζει απ' το καταφύγιο σου...
...δηλητηριάζοντας τους ανθρώπους, ξεσηκώνοντάς τους για πλιάτσικο και για φόνους.
Marat...
...ήρθα, εγώ, η Charlotte Corday, από την Caen...
...όπου ένας τεράστιος απελευθερωτικός στρατός συσπειρώνεται...
...και, Marat, ήρθα πρώτη απο αυτούς...
...Marat.
Τον κόσμο ν' αλλάξουμε εσύ κι εγώ...
με δάσκαλο, θέλαμε, τον Rousseau...
Μα αλλιώς φανταζόμουν την αλλαγή...
...κι αλλιώς την εννοούσες εσύ......
Κουβέντες ολόιδιες κι ιδανικά...
...μερόνυχτα ολάκερα να πάρουν φτερά...
Μα εγώ προχωρώ...
Ενώ εσύ...
Τον δρόμο σου άλλαξες στην πρώτη στροφή...
Για ειρήνη κι αγάπη παλεύαμε οι δυο...
Η γλώσσα μας ίδια, το πάθος κοινό...
Μα αλλιώς εννοούσα την αγάπη αυτή...
...κι αλλιώς την φανταζόσουνα εσύ...
Μα τώρα το βλέπω πως ήμουν τυφλή...
Πως μες στο μυαλό σου άλλο είχες σκεφτεί...
Γι' αυτό είμαι εδώ...
...να σε σκοτώσω, την Επανάσταση...
...μήπως και σώσω...
Simone!
Κι άλλο κρύο νερό. Άλλαξε τον επίδεσμό μου. Αχ, αυτή η φαγούρα είναι αβάσταχτη.
Jean-Paul, μην ξύνεσαι, θα κάνεις κομμάτια το δέρμα σου...
...παράτα το γράψιμο, Jean-Paul, δεν θα βοηθήσει σε τίποτα.
Είναι η κραυγή μου. Η κραυγή μου της 14ης του Απρίλη προς τους ανθρώπους της Γαλλίας.
Jean-Paul πρόσεχε, σε παρακαλώ, δες πόσο κόκκινο γίνεται το νερό.
Και τι είναι μια μπανιέρα γεμάτη αίμα μπροστά σ' όλα τα λουτρά αίματος που θα 'ρθούνε;
Κάποτε νομίζαμε πως μερικές εκατοντάδες νεκροί θα 'ταν αρκετοί...
...μετα καταλάβαμε πως χιλιάδες νεκροί ακόμα δεν είναι αρκετοί...
...και σήμερα, ούτε να τους μετρήσουμε δε μπορούμε όλους τους νεκρούς.
Έχουν απομείνει εχθροί μας πουθενά;
Παντού, όπου κι αν κοιτάξεις.
Να 'τοι. Πάνω στις σκεπές. Μέσα στα κελάρια. Πίσω απ' τους τοίχους. Υποκριτές!
Φορούν τα σκουφιά του κόσμου στα κεφάλια τους, μα τα εσώρουχά τους είναι κεντημένα με στέματα...
...κι όταν γίνεται πλιάτσικο σε κάποιο μαγαζί στριγκλίζουν: "Ζητιάνοι, κακοποιοί, αλήτες!"
Simone, το κεφάλι μου καίγεται. Δεν μπορώ ν' ανασάνω.
Αισθάνομαι μια ταραχή ανείπωτη.
Simone!
Είμαι η Επανάσταση.
Πρώτη άφιξη της Corday!
Έχω έρθει για να μιλήσω στον πολίτη Marat.
Έχω ένα σημαντικό μήνυμα γι' αυτόν, σχετικά με την κατάσταση στην Caen, την πατρίδα μου...
...όπου οι εχθροί του συσπειρώνονται.
Δεν δεχόμαστε επισκέπτες.
Θέλουμε την ησυχία μας.
Αν έχεις κάτι να πεις στον Marat...
...πες το γραπτώς.
Αυτό που έχω να πω, δεν λέγεται γραπτώς.
Εγώ...
...θέλω...
...να σταθώ...
...μπροστά του και...
...να τον κοιτάξω. Θέλω...
...να δω το κορμί του να τρέμει και το μέτωπό του...
...να κοχλάζει από τον ιδρώτα.
Θέλω να μπήξω ανάμεσα στα πλευρά του...
...το στιλέτο που κουβαλώ ανάμεσα στα στήθη μου.
Να...
...πιάσω το στιλέτο...
...στα δυο μου χέρια και...
...να το μπήξω...
...στη σάρκα του, και μετά θ' ακούσω...
...ό,τι έχει να πει...
...σ' εμένα.
Όχι ακόμα, Corday.
Πρέπει να έρθεις τρεις φορές σ' αυτήν την πόρτα.
Τραγούδι και χορός της άφιξης της Corday στο Παρίσι!
Η Charlotte Corday έφτασε μόλις...
Με ρούχα σκονισμένα, αχτένιστα μαλλιά...
Βιάζοταν και τρέχοντας πάει στην πολή...
Τρέχοντας πάει για την αγορά...
Η Charlotte Corday χωρίς να ξαποστάσει...
Δεν έψαξε για χάνι κρεβάτι να χωθεί...
Μαχαίρι μόνο έψαξε νά' βρει ν' αγοράσει...
Μαχαίρι μόνο έψαξε να βρει...
Η Charlotte Corday βγήκε στο παζάρι...
Προσπέρασε τους πάγκους, πραμάτειες δεν κοιτά...
Τράβηξε για εκεί που ακονίζουν τα ξυράφια...
Που κάνουν τα ξυράφια κοφτερά...
Βρήκε ενα στιλέτο...
Με κάτασπρη λαβή...
Παλιά και σκαλισμένη, δερμάτινο κουτί...
Κι άστραφτε στον ήλιο, η λεπίδα η χρυσή...
...κι άστραφτε η λεπίδα η χρυσή.
Σαν την ρωτήσαν "Για ποιον το θέλεις;"...
"Τι σε νοιάζει εσένα, δεν σε αφορά"...
Γέλασε μονάχα, πληρώνει και βγαίνει...
Γέλασε και βγαίνει γοργά...
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει...
Χάνεται μες στα στενά...
Γύρω αρώματα, βοτάνια...
...και βρακιά μεταξωτά...
Όμως κιόλας την τυλίγει...
...του θανάτου η μυρωδιά...
Περάστε κόσμε εδώ σε μένα...
...όλα εδώ μισοτιμής...
Έλα, έλα, παίρνεις δυο, πληρώνεις ένα...
...έλα μόνο να τα δεις...
Μα δεν έριξε ματιά...
Δεν έβγαλε μιλιά...
Έχω απ' όλα, έχω, έχω...
Χρώματα και σχέδια ό,τι σκεφτείς...
Έλα, έλα, παίρνεις δυο, πληρώνεις ένα...
Δες τα και θα τρελαθείς...
Μα δεν έριξε ματιά...
Δεν έβγαλε μιλιά...
Τι πόλη είν' αυτή;
Ο ήλιος ίσα που διαπερνά την καταχνιά...
...μια καταχνιά που δεν είναι φτιαγμένη από βροχή κι ομίχλη, αλλά...
...από ατμούς πυκνούς και καυτούς όπως η ομίχλη μέσα στα σφαγεία.
Γιατί ουρλιάζουν;
Γιατί σέρνονται στους δρόμους;
Κουβαλάνε πασσάλους, αλλά τι είναι καρφωμένο πάνω τους;
Γιατί χοροπηδάνε; Για τι χορεύουνε;
Γιατί έχουν λυθεί απ' τα γέλια; Γιατί ουρλιάζουν τα παιδιά;
Τι είναι αυτοί οι σωροί για τους οποίους μαλώνουν; Αυτοί...
...οι σωροί με μάτια και στόματα;
Τι πόλη είναι αυτή;...
...οι γλουτοί που κείτονται στον δρόμο;
Τι είναι όλα αυτά τα πρόσωπα; Σύντομα...
...αυτά τα πρόσωπα θα με πλησιάσουν.
Αυτά τα μάτια και στόματα θα με καλέσουν...
...να πάω μαζί τους!
Τώρα συμβαίνει, και δεν μπορείς να το σταματήσεις.
Ο λαός τα υπέφερε όλα και τώρα παίρνει την εκδίκησή του.
Αυτή την εκδίκηση παρακολουθείτε και δεν θυμάστε ότι εσείς οδηγήσατε τον λαό σ' αυτήν.
Τώρα διαμαρτύρεστε, αλλά είναι αργά για να κλάψετε για το αίμα που έχει ήδη χυθεί.
Τι είναι το αίμα των αριστοκρατών μπροστά στο αίμα που ο λαός έχυσε για σας;
Πολλοί από αυτούς έχασαν το κεφάλι τους απ' τις συμμορίες σας.
Πολλοί απ' αυτούς πέθαναν ακόμα πιο αργά στα εργοστάσιά σας.
Οπότε, τι είναι αυτή η θυσία μπροστά στις θυσίες που έκανε ο λαός για να παραμείνετε καλοταϊσμένοι;
Τι είναι μερικά λεηλατημένα μέγαρα μπροστά στις λεηλατημένες ζωές τους;
Δε σας νοιάζει...
...αν οι ξένες δυνάμεις, με τις οποίες κάνετε μυστικές συμφωνίες, εισβάλλουν και σφάξουν τον λαό.
Ελπίζετε να ξεκληρίσουν τον λαό, για να κυριαρχήσετε...
...κι όταν ξεκληριστεί, ούτε ο παραμικρός μυς δε θα κουνηθεί στις παραφουσκωμένες αστικές φάτσες σας...
...που είναι τώρα παραμορφωμένες από οργή και αηδία.
Κύριε de Sade, δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό...
...στ' αλήθεια, δεν μπορείτε να το αποκαλείτε αυτό εκπαίδευση.
Δεν κάνει τους ασθενείς μου καθόλου καλύτερα, τους φέρνει όλους σε υπερδιέγερση.
Άλλωστε καλέσαμε το κοινό εδώ για να δει πως δεν είναι όλοι οι ασθενείς μας κοινωνικά απόβλητα.
Δείχνουμε τους ανθρώπους σφαγμένους, διότι αναμφισβήτητα, αυτό συνέβη.
Παρακαλούμε παρακολουθήστε ήρεμα αυτές τις βάρβαρες επιδείξεις, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να συμβούν στις μέρες μας.
Οι άνθρωποι εκείνου του καιρού, οι περισσότεροι νεκροί σήμερα, ήταν πρωτόγονοι, εμείς είμαστε πιο πολιτισμένοι.
Η εκτέλεση των αριστοκρατών.
Κοίταξέ τους, Marat...
...σ' αυτούς τους ανθρώπους κάποτε ανήκαν τα πάντα.
Τώρα που έχουν στερηθεί τις ηδονές τους...
...η γκιλοτίνα θα τους σώσει από ατέλειωτη ανία.
Πρόθυμα προσφέρουν τα κεφάλια τους, σα να επρόκειτο για στέψη.
Δεν ειν' αυτό η επιτομή της διαστροφής;
Η εκτέλεση του βασιλιά!
Συζήτηση σχετικά με την ζωή και το θάνατο.
Διαβάζω στα βιβλία σου, de Sade, σε ένα από τα αθάνατα έργα σου...
...πως η κινητήριος δύναμη της φύσης είναι η καταστροφή...
...και πως το μόνο μας εργαλείο για να μετρήσουμε την ζωή, είναι ο θάνατος.
Σωστά, Marat.
Αλλά ο άνθρωπος έχει δώσει λανθασμένη σπουδαιότητα στον θάνατο.
Κάθε ζώο, φυτό ή άνθρωπος που πεθαίνει προστίθεται στο λίπασμα της Φύσης...
...γίνεται η κοπριά, χωρίς την οποία τίποτα δεν θα φύτρωνε, τίποτα δεν θα είχε δημιουργηθεί.
Ο θάνατος είναι απλά ένα μέρος της διαδικσίας.
Κάθε θάνατος, ακόμα κι ο πιο αποτρόπαιος...
...πνίγεται στην απόλυτη αδιαφορία της Φύσης.
Η Φύση θα παρακολουθούσε ασυγκίνητη...
...ακόμα κι αν καταστρέφαμε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Μισώ τη Φύση...
...αυτό τον απαθή θεατή, αυτό το αδιαπέραστα παγωμένο πρόσωπο που μπορεί να αντέξει τα πάντα...
...αυτό μας παροτρύνει για όλο και σπουδαιότερες πράξεις.
Αλλά, αν και σιχαίνομαι αυτή την θεότητα...
...κατανοώ ότι οι σπουδαιότερες πράξεις στην ιστορία υπόκεινται στους νόμους της.
Η Φύση μαθαίνει στον άνθρωπο να μάχεται για την ευτυχία του.
Κι αν πρέπει να σκοτώσει για να κερδίσει, τότε αυτό θα συμβεί...
...και αυτός ο φόνος θα είναι φυσιολογικός.
Δεν καταστρέφαμε πάντα τους πιο αδύναμους από μας;
Δεν τους στρίβαμε τους λαιμούς με αδιάκοπη αχρειότητα και λαγνεία;
Δεν κάναμε πειράματα στα εργαστήριά μας πριν να εφαρμόσουμε την τελική λύση;
Ο άνθρωπος καταστρέφει.
Αλλά αν σκοτώνει χωρίς να αντλεί ευχαρίστηση από αυτό, τότε είναι μια μηχανή.
Πρέπει να καταστρέφει με πάθος, σαν άνδρας.
Θα σας θυμίσω την εκτέλεση του Damiens...
...μετά από την αποτυχημένη απόπειρά του να δολοφονήσει τον Louis τον 15ο.
Θυμάστε πώς πέθανε ο Damiens;
Πόσο γλυκιά φάνταζε η γκιλλοτίνα σε σύγκριση με το μαρτύριό του;
Κράτησε τέσσερις ώρες, όσο το πλήθος παρακολουθούσε με γουρλωμένα μάτια...
...και ο Casanova, σ' ένα παράθυρο ψηλά, κοιτούσε χαϊδεύοντας τις κυρίες που παρακολουθούσαν κάτω από τις φούστες τους...
Το στήθος, τα χέρια, οι μηροί και οι γάμπες του ξεσκίστηκαν.
Λιωμένο μολύβι χύθηκε σε κάθε σχίσιμο...
...του χύσανε λάδι που έβραζε, καυτό κερί, θείο.
Του κάψανε τα χέρια...
...δέσανε σχοινιά στα χέρια και τα πόδια του...
...δέσανε τις άκρες σε τέσσερα άλογα και τα τσιγκλίσανε.
Τον τραβούσανε για μια ώρα...
...αλλά δεν το είχαν ξανακάνει, και αυτός δεν...
...διαμελίστηκε...
...μέχρι που πριόνισαν τους ώμους και τους γλουτούς του.
Κι έτσι έχασε το πρώτο χέρι και μετά το δεύτερο...
...και έβλεπε τι του κάνανε...
...κι έπειτα στράφηκε σε μας και φώναξε, έτσι που όλοι να καταλάβουνε.
Και όταν έχασε το πρώτο πόδι και μετά το δεύτερο...
...ήταν ακόμα ζωντανός.
Και στο τέλος, κρεμόταν εκεί, ένας ματωμένος κορμός κι ένα γερμένο κεφάλι...
...απλά βογγώντας...
...και κοιτώντας τον σταυρό που του είχε κρεμάσει ο εξομολόγος.
Αυτό...
...ήταν μια γιορτή...
...που δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις σημερινές.
Ακόμα και η ανάκριση δεν έχει νόημα σήμερα.
Τώρα είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Καταδικάζουμε σε θάνατο, χωρίς συναισθήματα...
...και δεν υπάρχει μοναδικός, προσωπικός θάνατος...
...μόνο ανώνυμος, εξευτελισμένος θάνατος τον οποίο μπορούμε να χαρίσουμε σε ολόκληρα έθνη...
...με μαθηματική ακρίβεια...
...μέχρι να έρθει η στιγμή που οτιδήποτε ζωντανό θα έχει εξολοθρευτεί.
Πολίτη Marquis...
...μπορεί να ήσουν κριτής στα δικαστήριά μας...
...μπορεί να πολέμησες μαζί μας τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν σύραμε έξω από τις φυλακές τους αριστοκράτες που συνομωτούσαν εναντίον μας...
...αλλά ακόμα μιλάς σαν μεγαλοαστός...
...και ό,τι αποκαλείς αδιαφορία της Φύσης, είναι η δική σου έλλειψη συμπόνοιας.
Η συμπόνοια, Marat, είναι ιδιότητα των προνομιούχων τάξεων.
Όταν κάποιος σκύβει για να ελεήσει τον ζητιάνο, σφύζει από καταφρόνηση.
Για να προστατεύσει τα πλούτη του, παριστάνει πως έχει συγκινηθεί...
...και δε χαρίζει στο ζητιάνο τίποτα περισσότερο από μια κλωτσιά.
Όχι, όχι, Marat, όχι μικροπρέπειες σε παρακαλώ.
Τα συναισθήματά σου δεν υπήρξαν ποτέ μικροπρεπή.
Για σένα, όπως ακριβώς και για μένα...
...μόνο οι πιο ακραίες πράξεις μετράνε.
Κι αν είμαι ακραίος, δεν είμαι με τον τρόπο που είσαι εσύ.
Ενάντια στην σιωπή της Φύσης, δρω.
Στην απέραντη αδιαφορία, βρίσκω ένα νόημα.
Δεν παρακολουθώ ασυγκίνητος, παρεμβαίνω...
...και λέω πώς αυτό κι εκείνο είναι λάθος...
...και δουλεύω για να τα αλλάξω και να τα βελτιώσω, γιατί το σημ...
...το σημαντικό είναι να σηκώνεις τον εαυτό σου, τραβώντας τον από τα μαλλιά...
...να γυρίσεις το μέσα σου έξω...
...και να κοιτάξεις ολόκληρο τον κόσμο με φρέσκια ματιά.
Λειτουργία του Marat.
Θυμηθείτε πώς ήταν.
Οι βασιλιάδες ήταν οι αγαπητοί μας πατεράδες, υπό την προστασία τους ζούσαμε ειρηνικά...
...και οι πράξεις τους δοξάζονταν από ποιητές.
Ευσεβώς οι απλοϊκοί βιοπαλαιστές περνούσαν το μάθημα στα παιδιά τους.
Οι βασιλιάδες είναι οι αγαπητοί μας πατεράδες,...
...υπό την προστασία τους ζούμε ειρηνικά...
Οι βασιλιάδες είναι οι αγαπητοί μας πατεράδες,...
...υπό την προστασία τους ζούμε ειρηνικά...
Και τα παιδιά επαναλάμβαναν το μάθημα.
Υποφέρετε!
Υποφέρετε όπως υπέφερε Εκείνος πάνω στο σταυρό, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού.
Και ο καθένας πιστεύει αυτά που ακούει ξανά και ξανά...
...κι έτσι οι φτωχοί, αντί για ψωμί, τα έβγαζαν πέρα με μια εικόνα του αιμόφυρτου, μαστιγωμένου και καρφωμένου Χριστού...
...και προσεύχονταν σ' αυτό το ομοίωμα της ανημποριάς τους.
Και οι ιερείς λέγανε:..
"Υψώστε τα χέρια σας στους ουρανούς, γονατίστε..."
"...υπομείνετε τα δεινά χωρίς παράπονα. Προσευχηθείτε για αυτούς που σας βασανίζουν..."
"...γιατί η προσευχή και η θεία χάρη είναι η μόνη σκάλα για να αναρριχηθείτε στον Παράδεισο!"
Κι έτσι αλυσόδεναν τους φτωχούς στην άγνοιά τους...
...για να μην μπορούν να σηκωθούν και να πολεμήσουν τα αφεντικά τους...
...που κυβερνούσαν στο όνομα της πλάνης της θείας δικαιοσύνης.
Κύριε de Sade!
Πρέπει να διακόψω την συζήτηση.
Συμφωνήσαμε να γίνουν μερικές περικοπές σ' αυτό το σημείο.
Άλλωστε, τώρα κανείς δεν αντιτίθεται στην εκκλησία, εφόσον ο αυτοκράτοράς μας περιβάλλεται από υψηλόβαθμους κληρικούς...
...και εφόσον έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά πως οι φτωχοί χρειάζονται ψυχική παρηγοριά από τους ιερείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν καταπιέζεται κανείς.
Αντιθέτως, όλα εχουν γίνει για να ανακουφίζονται από τα βάσανα με... χμ...
...εράνους ενδυμάτων... χμ... ιατρική βοήθεια και... χμ... συσσίτια...
...και σ'αυτήν εδώ την κλινική είμαστε εξαρτώμενοι από την καλή διάθεση, όχι μόνο της υπάρχουσας κυβέρνησης...
...αλλά ακόμα περισσότερο από την καλοσύνη και την κατανόηση της εκκλησίας...
...και ιδιαιτέρως του φίλου μας, κυρίου Laday, ε;
Αν η παράστασή μας προκαλεί θυμό...
...ελπίζουμε να καταπιείτε την αγανάκτησή σας...
...και παρακαλώ, να θυμάστε πως δείχνουμε μόνο πράγματα που έχουν ήδη συμβεί.
Θυμηθείτε πως τα πράγματα ήταν αλλιώς τότε...
...φυσικά, σήμερα, είμαστε όλοι θεοσεβούμενοι άνθρωποι.
Προσευχηθείτε!
Προσευχηθείτε! Ω, προσευχηθείτε σ' Εκείνον!
Ο Σατανάς που βρίσκεται στην κόλαση...
...ο Κύριός μας.
Είθε να έρθει η βασιλεία σου στη γη, όπως και στην κόλαση.
Συγχώρεσέ μας τις καλές μας πράξεις και λύτρωσέ μας από την αγιότητα.
Οδήγησέ μας...
Οδήγησέ μας στον πειρασμό...
...ξανά και ξανά.
Αμήν.
Το λυπηρό περιστατικό που μόλις παρακολουθήσατε, ήταν αναπόφευκτο...
...είχε, όμως, προβλεφθεί από τον συγγραφέα...
...ο οποίος έγραψε αυτές τις επιπλέον αράδες, σε περίπτωση που προέκυπτε η ανάγκη.
Παρακαλώ κατανοήστε...
...πως αυτός ο άνθρωπος ήταν κάποτε πολύ αγαπητός ηγούμενος σ' ένα μοναστήρι.
Αυτό πρέπει να θυμίσει σε όλους μας ότι, όπως λένε,...
...ο Θεός δρα σαν άνθρωπος, με μυστηριώδη τρόπο.
Πριν αποφασίσουμε τι είναι σωστό και τι λάθος...
...πρώτα πρέπει να ανακαλύψουμε τι είμαστε.
Δε γνωρίζω τον εαυτό μου.
Μόλις ανακαλύψω κάτι, αρχίζω να το αμφισβητώ...
...και πρέπει να το απορρίψω ξανά.
Ό,τι κάνουμε είναι απλά μια σκιά όσων θα θέλαμε να κάνουμε...
...και οι μόνες αλήθειες που μπορούμε να επισημάνουμε είναι οι συνεχώς μεταβαλλόμενες αλήθειες της δικής μας εμπειρίας.
Δεν ξέρω αν είμαι ο θύτης...
...ή το θύμα...
...διότι φαντάζομαι τα πιο φριχτά μαρτύρια...
...και καθώς τα περιγράφω, υποφέρω ο ίδιος.
Δεν υπάρχει τίποτα που δε θα 'κανα...
...και όλα με γεμίζουν με τρόμο.
Και βλέπω οτι κι άλλοι άνθρωποι, μεταλλάσονται σε ξένους...
...και είναι ικανοί για απρόβλεπτες πράξεις.
Λίγο καιρό πριν, είδα τον ράφτη μου...
...έναν ευγενικό, καλλιεργημένο άνθρωπο που του άρεσε να κάνει φιλοσοφικές συζητήσεις.
Τον είδα με αφρούς στο στόμα και φωνάζοντας με λύσσα...
...επιτέθηκε σ' έναν άνδρα από την Ελβετία.
Ένα μεγαλόσωμο άνδρα, βαριά οπλισμένο.
Και να τον καταστρέφει ολοκληρωτικά.
Κι έπειτα τον είδα να ξεσκίζει το στήθος του ηττημένου άνδρα...
...να βγάζει την παλλόμενη καρδιά του...
...και να την καταπίνει.
Ένα λυσσασμένο ζώο.
Ο άνθρωπος είναι ένα λυσσασμένο ζώο.
Είμαι εκατό χρονών και στην εποχή μου βοήθησα να διαπραχθούν ένα εκατομμύριο φόνοι.
Η γη είχε σκεπαστεί...
Η γη είχε σκεπαστεί με συνθλιμμένα ανθρώπινα σπλάχνα.
Εμείς, οι λίγοι επιζήσαντες...
Εμείς, οι λίγοι επιζήσαντες...
...περπατήσαμε πάνω σ' ένα σειόμενο βάλτο απο πτώματα.
Συνεχώς κάτω απ' τα πόδια μας, σε κάθε μας βήμα...
...σαπισμένα κόκκαλα, στάχτες, κουβάρια από μαλλιά κάτω απο τα πόδια μας...
...σπασμένα δόντια, ανοιγμένα κρανία.
Ένα λυσσασμένο ζώο.
Είμαι ένα λυσσασμένο ζώο.
Οι φυλακές δε βοηθάνε. Οι αλυσίδες δε βοηθάνε.
Δραπέτευσα...
...πέρα απο κάθε τοίχο...
...μέσα απ' όλη την λάσπη και τα θρυμματισμένα κόκκαλα.
Θα τα δείτε όλα αυτά μια μέρα.
Δεν ξόφλησα ακόμα.
Έχω σχέδια.
Εφηύραμε...
Εφηύραμε την Επανάσταση...
...αλλά δεν ξέραμε πώς να την κινήσουμε.
Κοιτάξτε...
...όλοι θέλουν να κρατήσουν κάτι απ' το παρελθόν.
Ένα ενθύμιο του παλιού καθεστώτος.
Οπότε, αυτός ο άνθρωπος αποφασίζει να κρατήσει έναν πίνακα, άλλος κρατάει την ερωμένη του...
...άλλος κρατάει το άλογο του, άλλος κρατάει τον κήπο του.
Άλλος κρατάει την γη του, άλλός κρατάει το εξοχικό του...
...άλλος κρατάει τα εργοστάσιά του κι άλλος δεν μπορούσε ν' αποχωριστεί τα ναυπηγεία του.
Άλλος κρατάει το στρατό του...
...κι αυτός κρατάει το βασιλιά του.
Κι έτσι καθόμαστε εδώ...
...και γράφουμε σ' αυτή τη Διακύρηξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων...
...την ιερότητα της προσωπικής ιδιοκτησίας.
Και τώρα θα μάθουμε πού θα οδηγήσει αυτό.
Όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου ελεύθεροι να πολεμήσουν...
...συντροφικά και με ισάξιο οπλισμό, φυσικά.
Καθένας ενάντια σ' έναν εκατομμυριούχο.
Άνδρας εναντίον άνδρα, ομάδα εναντίον ομάδας...
...σε μια χαρούμενη, αμοιβαία ληστεία.
Κι εμείς...
...καθόμαστε εδώ, πιο καταπιεσμένοι απ' όσο όταν ξεκινήσαμε...
...και νομίζουν πως η Επανάσταση έχει επικρατήσει;
Η αντίδραση του λαού.
Γιατί έχουνε τα φράγκα...
Και κυβερνάνε πάντα;...
Γιατί, γιατί...
...γιατί έχουν γνωριμίες υψηλές;...
Και παίρνουν τις δουλειές τις καλές;...
Εμείς γιατί ποτέ δεν είχαμε...
...τρύπες, μονάχα τρύπια κορμιά...
Σε τρύπες ζούμε, σε τρύπες πεθαίνουμε...
...τρύπια τα ρούχα μας, τρύπια η κοιλιά...
Marat, οι φτωχοί...
...γίναν πιο φτωχοί...
Μη μας ζητάς άλλη υπομονή...
Το δίκιο είναι δικό μας, ήρθε πια η ώρα...
Θέλουμε την επανάστασή μας τώρα!
Παρατηρήστε πόσο εύκολα το πλήθος μετατρέπεται σε όχλο...
...αγνοώντας την δουλειά του σοφού τους κυβερνήτη.
Απ' το να χτυπούν το κούφιο τύμπανο της εξέγερσης...
...οι πολίτες προτιμούν να είναι χαζοί.
Δουλεύουν και εμπιστεύονται τους λίγους και ισχυρούς...
...το καλύτερο γι' αυτούς, είναι και το καλύτερο για σας.
Κυρίες και κύριοι, θα θέλαμε να δούμε το λαό και την κυβέρνηση σε αρμονία...
...μια αρμονία που, πρέπει να πω, σχεδόν έχουμε αγγίξει σήμερα.
Και τώρα, η ευγενική καταγωγή συναντά την χάρη.
Ο συγγραφέας μας τους φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο.
Την όμορφη και γενναία Charlotte Corday.
Τον ωραίο κύριο Duperret.
Στην Caen, όπου πέρασε τα καλύτερα χρόνια της νεότητάς της...
...σε μια Μονή, αφοσιωμένη στον δρόμο της αλήθειας...
...άκουσε τις καλόγριες ν' αναφέρουν τον Duperret...
...ως τον πιο συμπαθητικό και εξυπηρετικό φίλο.
Περιόρισε το πάθος σου στο μυαλό της δεσποινίδας.
Η αγάπη σου είναι πλατωνική, όχι του άλλου είδους.
Αχ, αγαπητέ Duperret, τι μπορούμε να κάνουμε;
Πώς μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την πανωλεθρία;
Στους δρόμους όλοι λένε πως ο Marat είναι λαοπλάνος και δικτάτορας.
Αν και ακόμα προσποιείται πως η ατσάλινη πυγμή του θα μαλακώσει μόλις περάσουν τα χειρότερα.
Αλλά ξέρουμε τι πραγματικά θέλει ο Marat:..
...αναρχία και σύγχυση.
Αγαπητή Charlotte, πρέπει να επιστρέψεις...
...στις φίλες σου, τις θεοσεβείς καλόγριες και να ζήσεις με προσευχή και διαλογισμό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους θρασείς εχθρούς που μας περικυκλώνουν.
Μιλάς για τον Marat, αλλά ποιος είναι αυτός ο Marat;
Ένας πλασιέ, ένας πανηγυρτζής κράχτης...
...ένας αργόσχολος από την Κορσική.
Συγνώμη, εννοώ Σαρδηνία.
Marat;
Εβραϊκό μου ακούγεται το όνομα...
Πιθανόν να προέρχεται από τα νερά του Marah στη Βίβλο.
Μα, έτσι κι αλλιώς, ποιος τον ακούει κι αυτόν; Μόνο ο όχλος στους δρόμους.
Εδώ πάνω ο Marat δεν μπορει να' ναι κίνδυνος για μας.
Αγαπητέ...
...Duperret...
...προσπαθείς να με δοκιμάσεις, αλλά...
...ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Duperret...
...πήγαινε στην Caen.
Ο Barbaroux και ο Buzot σε περιμένουν εκεί.
Φύγε τώρα και ταξίδεψε γρήγορα.
Μην περιμένεις ως το απόγευμα...
...γιατι το απόγευμα θα' ναι πολύ αργά για οτιδήποτε.
Αγαπητή Charlotte, η θέση μου είναι εδώ. Πώς θα μπορούσα να φύγω απ' την πόλη που σε κρατάει;
Και γιατί να τρέξω...
Γιατί να τρέξω...
...τώρα, αφού δε θα κρατήσει για πολύ ακόμα;
Ήδη οι Άγγλοι βρίσκονται μακριά από το Dunkirk και την Toulon.
- Οι Πρώσσοι έχουν κατ... - Ισπανοί.
Οι Ισπανοί έχουν καταλλάβει την Roussillon.
- Το Παρίσι... - Mayence.
Η Mayence είναι περικυκλωμένη από τους Πρώσσους.
Το Condé και το Valenciennes έχουν κυριευθεί από τους Πρώσσους.
- Τους Αυστριακούς! - Τους Αυστριακούς!
Στο Vendée είναι αγανακτισμένοι. Δεν μπορούν να ανεχτούν...
...για πολύ ακόμα αυτούς τους φανατικούς νεόπλουτους χωρίς όραμα και κουλτούρα.
Δεν μπορούν να τους ανεχτούν για πολύ ακόμα.
Όχι, αγαπητή Charlotte, θα μείνω εδώ...
...περιμένοντας την άγια μέρα που, με τον συρφετό του Marat θαμμένο...
...η Γαλλία θα ξαναπεί την απαγορευμένη λέξη:..
...Ελευθερία!
Ελευθερία!
Ελευθερία!
- Δέστε τον! - Ελευθερία!
Ελευθερία. Τους ακούς, Marat?
Όλοι λένε πως θέλουν το καλύτερο για τη Γαλλία.
Ο πατριωτισμός μου είναι ισχυρότερος απ' τον δικό σου.
Είναι όλοι έτοιμοι να πεθάνουν για την τιμή της Γαλλίας.
Μετριοπαθείς ή ριζοσπαστικοί, όλοι θέλουν να γευτούν τη γεύση του αίματος.
Οι χλιαροί φιλελεύθεροι και οι οργισμένοι ριζοσπαστικοί...
...όλοι πιστεύουν στο μεγαλείο της Γαλλίας.
Marat, δε βλέπεις πως αυτός ο πατριωτισμός είναι παραφροσύνη;
Χρόνια πριν, άφησα τους ηρωισμούς στους ήρωες...
...και δε νοιάζομαι γι' αυτή τη χώρα περισσότερο απ' όσο νοιάζομαι για οποιαδήποτε άλλη.
Να...προσέχεις.
Ζήτω ο Napoléon και το έθνος!
Ζήτω όλοι οι αυτοκράτορες, οι βασιλιάδες, οι αξιωματικοί και οι πάπες!
Ζήτω οι νερουλοί ζωμοί και οι ζουρλομανδύες!
Ζήτω ο Marat!
Ζήτω η Επανάσταση!
Είναι εύκολο να πυροδοτήσεις μαζικά κινήματα...
...κινήματα που κινούνται σε φαύλους κύκλους.
Δεν πιστεύω στους ιδεαλιστές που καταλήγουν σε αδιέξοδα.
Δεν πιστεύω σε καμιά απ' τις θυσίες που έγιναν για οποιονδήποτε λόγο.
- Πιστεύω μόνο στον εαυτό μου. - Εγώ πιστεύω στην Επανάσταση.
Διώξαμε τους παλιούς τυρράνους.
Και τώρα έχουμε νέους τυρράνους.
Αλλά ακόμα πιστεύω στην Επανάσταση.
Τα λάφυρα τα αρπάξαν επιχειρηματίες...
...μεσάζοντες, οικονομολόγοι, έμποροι, επιχειρηματίες, χειριστές μηχανημάτων.
Αλλά η Επανάσταση πρέπει να συνεχιστεί.
Αυτές οι χοντρομαϊμούδες κολυμπάνε στα λεφτά...
...πίνουνε σαμπάνια κι ακριβά ποτά...
Τα φράγκα τους βγαίνουν απ' τα αυτιά...
...ενώ εμείς πνιγόμαστε μέσα στα σκατά...
Αυτοί οι άπληστοι, αυτοί οι απατεώνες...
...μας βλέπουν να σαπίζουμε μέσα στους αιώνες...
Απ' την τόση που 'χουνε, χάνουνε λίγη γη...
...μα τη λίγη που 'χουμε εμείς, τη χάνουμε κι αυτή...
Η Επενάσταση μοιάζει τώρα με συντρίμμια...
...κι αυτοί κατασπαράζουνε τα πάντα σαν αγρίμια...
Το μυαλό τους είναι στο πήδημα και στο φαΐ...
...αλλά εμείς την τρώμε στην τελική...
Υψώστε τα χέρια σας! Πολεμήστε για τα δικαιώματά σας!
Αρπάξτε ό,τι χρειάζεστε και κάντε το τώρα!
Ή περιμένετε εκατό χρόνια για να δείτε τι αποφάσισαν οι αρχές!
Εκεί πάνω σας περιφρονούν επειδή ποτέ δεν είχατε τα λεφτά για να μάθετε ανάγνωση και γραφή.
Είστε αρκετά καλοί για τις βρωμοδουλειές της Επανάστασης...
...αλλά σηκώνουν τις μύτες τους ψηλά γιατί ο ιδρώτας σας βρωμάει.
Πρέπει να μένετε εδώ κάτω έτσι ώστε να μη χρειάζεται να σας βλέπουν.
Κι εδώ κάτω, στην αμάθεια και τη βρώμα...
...μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε για να ξανάρθουν οι καλές εποχές...
...στις οποίες όλοι θα ξανακάνετε την ίδια βρωμοδουλειά.
Εκεί πάνω, στο φως του ήλιου...
...οι ποιητές τους τραγουδούν για τη δύναμη της ζωής...
...και στα ακριβά δωμάτια στα οποία σκευωρούν...
...κρέμονται εξαίσιοι πίνακες.
Οπότε, ξεσηκωθείτε! Φυλαχτείτε απ' τα μαστίγιά τους!
Ξεσηκωθείτε! Σταθείτε μπροστά τους...
...κι αφήστε τους να δουν πόσοι πολλοί είστε.
Είμαστε υποχρεωμένοι να το ακούμε αυτό;
Είμαστε πολίτες μιας φωτεινής εποχής.
Είμαστε όλοι επαναστατημένοι σήμερα, αλλά αυτό είναι σκέτη προδοσία.
Ο κληρικός, τον οποίο ακούγατε...
...είναι ο περιβόητος ιερέας, Jacques Roux...
...ο οποίος για να υιοθετήσει τη νέα θρησκευτική τάση...
...εγκατέλειψε τον άμβωνα και με πιο γήινο πάθος...
...μαίνεται πάνω σε εξέδρες.
Ένας καλά εκπαιδευμένος ιερέας, εύγλωττος ρήτορας, αν μη τι άλλο.
''Αν θέλετε να χτίσετε τον παράδεισο, η μόνη σας ευκαιρία..."
''...είναι να χτιστεί, όχι στα σύννεφα, αλλά στην γαλλική γη."
Ο Roux χειραγωγεί το πλήθος· ξέρει τι θέλει αλλά όχι και τι πρέπει να κάνει.
Τα λόγια είναι φτηνά.
Η τιμή της δράσης είναι τεράστια...
...κι έτσι ο Roux αποφασίζει να είναι ευαγγελιστής του Jean-Paul Marat.
Φαίνεται να είναι καλή πολιτική...
...εφόσον ο Marat κατευθύνεται στον Γολγοθά...
...και στον σταυρό, που όπως όλοι οι καλοί χριστιανοί γνωρίζουν...
...είναι ο πιο συμπαθητικός τρόπος να πεθάνεις.
Απαιτούμε ν' ανοίξουν οι σιταποθήκες για να φάνε οι φτωχοί.
Απαιτούμε τα εργοστάσια να περάσουν στα χέρια του λαού.
Απαιτούμε να γίνουν οι εκκλησίες σχολεία...
...έτσι, μπορεί επιτέλους κάτι χρήσιμο να διδαχθεί σ' αυτές.
Απαιτούμε όλοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσει ο πόλεμος.
Αυτός ο καταραμένος πόλεμος γίνεται προς όφελος των κερδοσκόπων...
...και οδηγεί μόνο σε περισσότερους πολέμους.
Απαιτούμε οι άνθρωποι που ξεκίνησαν τον πόλεμο να πληρώσουν το κόστος του.
Πρέπει η ιδέα ένδοξων νικών από ένδοξους στρατούς να εξαλειφθεί μια για πάντα.
Καμιά πλευρά δεν είναι ένδοξη.
Σε κάθε πλευρά, υπάρχουν μόνο φοβισμένοι άνδρες, που τα κάνουν πάνω τους...
...και όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα.
Όχι να κείτονται κάτω απ' την γη...
...αλλά να περπατούν πάνω της...
...χωρίς δεκανίκια.
Αυτό είναι άκρατος πασιφισμός.
Αυτήν ακριβώς την στιγμή, οι στρατιώτες μας απαρνιούνται τις ζωές τους για την ελευθερία του κόσμου και τη δικιά μας ελευθερία.
Αυτή η σκηνή είχε κοπεί.
Μπράβο, Jacques Roux!
Μ' αρέσει η συνήθεια του καλόγερού σας.
Στις μέρες μας είναι καλύτερο να κυρήττεις την Επανάσταση φορώντας ρόμπα.
Marat, έλα έξω και οδήγησε τον λαό!
Σε περιμένουν! Πρέπει να γίνει τώρα!
Γιατί η Επανάσταση που καίει τα πάντα...
...με εκτυφλωτική λάμψη, θα διαρκέσει μόνο όσο κι ένας κεραυνός.
Ο κύριος de Sade μαστιγώνεται.
Marat!
Σήμερα σε χρειάζονται επειδή πρόκειται να υποφέρεις γι' αυτούς.
Σε χρειάζονται και δοξάζουν το δοχείο που περιέχει τις στάχτες σου.
Μα αύριο θα επιστρέψουν, θα σπάσουν το δοχείο και θα πούνε:..
"Marat; Ποιός ήταν ο Marat;"
Marat!
Τώρα θα σου πω γι' αυτή την επανάσταση στην οποία βοήθησα κι εγώ.
Όταν ήμουν στην Βαστίλλη, οι ιδέες μου ήταν ήδη διαμορφωμένες.
Στην φυλακή, έπλασα με το μυαλό μου τερατώδεις εκπροσώπους μιας τάξης που πεθαίνει.
Οι φανταστικοί μου γίγαντες διέπρατταν βέβηλες πράξεις και βασανιστήρια.
Τα διέπραξα αυτά εγώ ο ίδιος.
Και, όπως αυτοί...
...παραχωρώ τον εαυτό μου, για να με δέσετε...
...και να με χτυπήσετε.
Και ακόμα και τώρα...
...θα 'θελα να πάρω αυτή την καλλονή που στέκεται εκεί με τέτοια προσδοκία...
...και να την αφήσω να με χτυπάει...
...όσο σας μιλάω για την Επανάσταση.
Στην αρχή, είδα την Επανάσταση...
...ως μια ευκαιρία για ένα πελώριο ξέσπασμα εκδίκησης...
...ένα όργιο που ξεπερνά κάθε όνειρό μου.
Αλλά μετά είδα, όταν καθόμουν ο ίδιος στην αίθουσα του δικαστηρίου...
...όχι όπως είχα υπάρξει ως τότε, σαν κατάδικος, αλλά σαν δικαστής...
...κατάλαβα πως δεν μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου να παραδώσει το θύμα στον δήμιο.
Έκανα ό,τι μπορούσα για να τους αποφυλακίσω ή να τους αφήσω να αποδράσουν.
Κατάλαβα πως δεν ήμουν ικανός για φόνο, αν και ο φόνος αποτελούσε τη μοναδική απόδειξη της ύπαρξής μου...
...και τώρα...
...η σκέψη του και μόνο, μου προξενεί φρίκη.
Το Σεπτέμβριο, όταν παρακολούθησα την επίσημη λεηλασία της Μονής Carmelite...
...έσκυψα στη μέση της αυλής και ξέρασα...
...βλέποντας τις προφητείες μου να επαληθεύονται...
...και γυναίκες να τρέχουν κρατώντας στα χέρια τους που έσταζαν, κομμένα γεννητικά όργανα ανδρών.
Κι όπως περνούσαν οι μήνες...
...και τα καροτσάκια (που μετέφεραν καταδικασμένους σε θάνατο) έκαναν συχνές διαδρομές στο ικρίωμα...
...και η λεπίδα έπεφτε και την σήκωναν κι έπεφτε πάλι...
...όλο το νόημα αυτής της εκδίκησης, χάθηκε.
Ήταν απάνθρωπο...
...ήταν ηλίθιο...
...και περίεργα τεχνοκρατικό.
Και τώρα, Marat...
...τώρα ξέρω πού οδηγεί η Επανάστασή σου.
Στην φθορά της μοναδικότητας του ανθρώπου...
...στην κατάργηση της ελεύθερης επιλογής, στην ομοιομορφία...
...στη θανατηφόρα αδυναμία, σ' ένα κράτος που δεν έχει επαφή με το κάθε άτομο, αλλά είναι απροσπέλαστο.
Και έτσι, αρνούμαι.
Είμαι ένας απ' αυτούς που πρέπει να ηττηθούν...
...αλλά παρακινούμενος από την ήττα μου, θέλω να αδράξω ό,τι μπορώ με την δική μου δύναμη.
Απομακρύνομαι απ' τη θέση μου.
...και παρακολουθώ αμέτοχος ό,τι συμβαίνει...
...παρατηρώντας και καταγράφοντας όλες μου τις παρατηρήσεις...
...και παντού γύρω μου...
...ακινησία.
Και όταν πεθάνω...
...θέλω κάθε ίχνος της ύπαρξής μου να καταστραφεί.
Simone. Simone;
Γιατί σκοτεινιάζει τόσο;
Δωσ' μου ένα καινούριο πανί για το μέτωπό μου. Ρίξε μια καινούρια πετσέτα στους ώμους μου.
Δεν ξέρω αν παγώνω ή αν καίγομαι.
Simone.
Φέρε τον Bas, για να υπαγορεύσω την διακήρυξή μου...
...την κραυγή μου προς τον λαό της Γαλλίας.
Simone, πού είναι όλα μου τα χαρτιά; Τα έβλεπα μόλις ένα λεπτό πριν.
- Γιατί σκοτεινιάζει τόσο; - Εδώ είναι, δεν τα βλέπεις, Jean-Paul;
Πού είναι το μελάνι; Πού είναι η πένα μου;
Να η πένα σου, Jean-Paul...
...να και το μελάνι, είναι εκεί που ήταν πάντα.
Ήταν απλά ένα σύννεφο που είχε κρύψει τον ήλιο...
...ή καπνός ίσως.
Καίνε τα πτώματα.
Αχ Marat μου, σε κυνηγούν...
Με λύσσα ψάχνουν για να σε βρουν...
Εψές το βράδυ τα σπάσαν όλα...
Καιρός ν' αλλάξεις πια κρυψώνα...
Αχ Marat μου...
...μονάχα εσύ...
...για μένα δουλεύεις βράδυ-πρωί...
Αχ Marat μου, σε κυνηγούν...
Με λύσσα ψάχνουν για να σε βρουν...
Εσύ όλο γράφεις κι αυτοί σκυλιάζουν...
...βροντάνε πόρτες και τα σπίτια αδειάζουν...
Αχ Marat μου...
...μονάχα εσύ...
...για μένα δουλεύεις βράδυ-πρωί...
Αχ Marat μου, μονάχα εσύ...
Το δίκιο είναι δικό μας...
Ήρθε πια η ώρα...
Θέλουμε την Επανάστασή μας...
...τώρα!
Τώρα που αυτά τα επώδυνα ζητήματα ξεκαθαρίστηκαν...
...ας γυρίσουμε να κοιτάξουμε τη θετική πλευρά.
Θυμηθείτε αυτό το ζευγάρι και την αγνή τους αγάπη...
...αυτή, με το απλό και νοικοκυρεμένο της χτένισμα...
...και το πρόσωπό της ενδιαφέρον, χλωμό και καθαρό...
...και τα μάτια της λάμπουν μ' ένα ίχνος φόβου...
Τα χείλη της...
...αισθησιακά και γινωμένα...
...μοιάζουν να ζητούν προστασία...
...και οι αγκαλιές του αποδεικνύουν την στοργή του.
Δείτε πώς κινείται με έμφυτη χάρη...
...και πώς χτυπά η καρδιά του στον ρυθμό του πάθους.
Ας παρακολουθήσουμε το γλυκό σμίξιμο του ισχυρού και του δίκαιου φύλου...
...πριν τα κεφάλια τους κοπούν απ' τους λαιμούς τους.
Θα 'ρθει μια μέρα, θα 'ρθει...
...που ο καθένας θα ζει σε αρμονία με τον εαυτό του...
...και μ' όλους πάνω στην γη...
Θα 'ρθει μια μέρα...
...που η κοινωνία μας θα προστατεύσει και θα διαφυλάξει την τιμή και την αξιοπρέπεια κάθε μέλους της...
...και θα το βοηθήσει να εκφράσει τη βούλησή του ελεύθερα...
...ελεύθερα κι ειρηνικά...
Μια κοινωνία όπου ο καθένας...
...κι όλοι μαζί, θα 'χει το δικαίωμα να ζήσει όπως θέλει χωρίς φόβο...
...και ντροπή...
Θα 'ρθει μια μέρα...
...ένα σύνταγμα που θ' αναγνωρίζει ότι οι φυσικές ανισότητες των ανθρώπων...
...υπόκεινται σε μια ανώτατη αρχή...
...που θα μπορέσει να τις διαχειριστεί προς το συμφέρον όλων...
...νόμιμα, νόμιμα και συναινετικά...
Μη νομίζεις πως μπορείς να τους νικήσεις χωρίς βία.
Μην εξαπατάσαι...
Όταν η Επανάστασή μας θα έχει ξεθυμάνει...
...θα σου πούνε πως τα πράγματα είναι καλύτερα τώρα.
Ακόμα κι αν δεν υπάρχει φανερή φτώχεια, γιατί την φτώχεια την κρύβουνε...
...ακόμα κι αν πάρετε υψηλότερους μισθούς και μπορείτε να αγοράσετε ακόμα περισσότερα από αυτά τα καινούρια κι άχρηστα αγαθά...
...κι ακόμα κι αν σας φαίνεται ότι ποτέ δεν είχατε τόσα πολλά...
...αυτά είναι ρητά όσων έχουν περισσότερα από σας.
Μην εξαπατάσθε...
...όταν σας χτυπούν πατρικά στον ώμο και λένε πως δεν υπάρχει ανισότητα άξια συζήτησης...
...και κανείς λόγος να πολεμάτε.
Αν τους πιστέψετε θα πάρουν τον πλήρη έλεγχο, στα λαμπερά σπίτια τους και στις γρανιτένιες τους τράπεζες...
...μέσα απ' τις οποίες ληστεύουν τους άνθρωπους, με πρόσχημα την ελευθερία.
Προσέξτε...
...γιατί αν το θελήσουν, για να προστατεύσετε τα πλούτη τους, θα σας στείλουν σε πολέμους...
Ελευθερία!
...με όπλα ραγδαίως εξελισσόμενα από δουλοπρεπείς επιστήμονες, όλο και πιο θανατηφόρα...
...μέχρι να μπορούν με μια κίνηση του δαχτύλου, να κομματιάσουν εκατομμύρια από σας.
Ελευθερία!
Ελευθερία!
Καθισμένος εκεί, γδαρμένος και πρησμένος...
...με το μέτωπό σου να καίγεται, στον κόσμο σου, μέσα στην μπανιέρα σου.
Ακόμα πιστεύεις πως η δικαιοσύνη είναι εφικτή;
Ακόμα πιστεύεις πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι;
Ακόμα πιστεύεις πως όλα τα επαγγέλματα είναι εξίσου ικανοποιητικά, εξίσου πολύτιμα;
Και πως κανένας άνθρωπος δε θέλει να είναι σπουδαιότερος από τους άλλους;
Πώς πάει αυτό το παλιό τραγούδι;
Ο πρώτος πάντα ψήνει τα νοστιμότερα ψωμιά.
Ο δεύτερος είναι ο καλύτερος μασσέρ.
Ο τρίτος σου φτιάχνει τα μαλλιά με εξαιρετική μαεστρία.
Του τέταρτου το κονιάκ πάει στον αυτοκράτορα.
Ο πέμπτος ξέρει όλα τα κόλπα της ανώτερης ρητορικής.
Ο έκτος μεγάλωσε το πιο όμορφο τριαντάφυλλο.
Ο έβδομος μαγειρεύει όλες τις συνταγές.
Κι ο όγδοος σου ράβει τα πιο κομψά ρούχα.
Ακόμα πιστεύεις πως αυτοί οι οχτώ θα ήταν χαρούμενοι...
...αν ο καθένας τους μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά, αλλά όχι ψηλότερα...
...πριν τσουγκρίσουν τα κεφάλια τους στην ισότητα;
Αν ο καθένας τους μπορούσε να είναι απλά ένας κρίκος μιας μακριάς και βαριάς αλυσίδας;
Ακόμα πιστεύεις πως είναι εφικτό να ενώσεις την ανθρωπότητα...
...όταν ήδη βλέπεις πως οι λίγοι ιδεαλιστές που ενώθηκαν στο όνομα της αρμονίας...
...είναι πλέον σε διαμάχη...
...και μπορούν να σκοτωθούν μεταξύ τους για μικροπράγματα;
Μα δεν είναι μικροπράγματα. Είναι θέμα αρχών...
...και είναι σύνηθες σε μιαν επανάσταση οι χλιαροί και οι αδιάφοροι να αποχωρήσουν.
Δεν μπορούμε να αρχίσουμε να χτίζουμε πριν κάψουμε όλα τα παλιά οικοδομήματα ως τα θεμέλια...
...όσο επίφοβο κι αν αυτό ακούγεται σε όσους χαζεύουν ευχαριστημένα, διασκεδάζοντας με τους ενδοιασμούς τους.
Άκου.
Μπορείς ν' ακούσεις πώς συνωμοτούν και ψιθυρίζουν πίσω απ' τους τοίχους;
Βλέπεις πώς παραμονεύουν παντού;
Περιμένοντας την ευκαιρία να χτυπήσουν;
Τι πήγε στραβά μ' αυτούς που κυβερνούν;
Θα 'θελα να 'ξερα ποιον πιστεύουν πως κοροϊδεύουν.
Μας είπαν πως το μαρτύριο τέλειωσε και πάει...
...αλλά όλοι ξέρουν πως συνεχίζεται.
- Ο βασιλιάς έφυγε μακριά. - Οι ιερείς μεταναστεύουν.
- Οι ευγενείς θαφτήκανε... - ...οπότε τι περιμένουμε;
Δεύτερη άφιξη της Corday!
Τώρα η Charlotte Corday βρίσκεται έξω απο την πόρτα του Marat.
Η δεύτερη φορά που προσπαθεί.
Ήρθα να παραδώσω αυτό το γράμμα, στο οποίο ζητώ ξανά να με δεχτεί ο Marat.
Είμαι δυστυχισμένη και ως εκ τούτου έχω δικαίωμα να ζητώ τη βοήθειά του.
- Έχω δικαίωμα να ζητώ τη βοήθειά του! - Ποιός είναι στην πόρτα, Simone;
Μια κοπέλα από την Caen μ' ένα γράμμα...
...μια ικέτις.
Δε θ' αφήσω κανέναν να μπει.
Μόνο προβλήματα μας φέρνουν.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την ανάστατωση και τα προβλήματά τους.
Λες και δεν είχες κάτι καλύτερο να κάνεις...
...από το να είσαι δικηγόρος τους... και γιατρός τους... και εξομολόγος.
Έτσι είναι, Marat.
Έτσι βλέπει την Επανάστασή σου.
Έχουν πονόδοντο, άρα πρέπει να τους βγάλουμε τα δόντια.
Η σούπα τους είναι καμμένη. Φωνάζουν για καλύτερη σούπα.
Μα γυναίκα βρίσκει τον άντρα της πολύ κοντό, θέλει έναν ψηλότερο.
Ένας άντρας βρίσκει την γυναίκα του πολύ αδύνατη, θέλει μια πιο παχουλή.
Κάποιου το παπούτσι τον στενεύει, αλλά του γείτονα του κάνει τέλεια.
Ένας ποιητής ξέμεινε από έμπνευση και απεγνωσμένα ψάχνει για νέα ερεθίσματα.
Για ώρες ένας ψαράς ρίχνει την πετονιά του.
Γιατί δεν τσιμπάν τα ψάρια;
Κι έτσι συμμετέχουν στην Επανάσταση...
...πιστεύοντας πως η Επανάσταση θα τους τα δώσει όλα αυτά.
Ένα ψάρι, ένα ποιήμα, ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια...
...μια γυναίκα, έναν άντρα και την καλύτερη σούπα του κόσμου.
Κι έτσι μαίνονται στις ακροπόλεις...
...και να 'τοι, και όλα είναι ακριβώς το ίδιο...
...καθόλου ψάρια, κακότεχνοι στίχοι, παπούτσια που σε στενεύουν...
...ένας βαρετός κι απαίσιος σύντροφος στο κρεβάτι...
...και η σούπα καμμένη.
Και όλος αυτός ο ηρωισμός που μας οδήγησε στους υπονόμους.
Θα 'χουμε να το λέμε στα εγγόνια μας...
...αν αποκτήσουμε ποτέ.
Marat, Marat, είναι όλα μάταια.
Μελέτησες το σώμα και εξερεύνησες τον εγκέφαλο.
Μάταια ξόδεψες όλη σου την ενέργεια...
...στο πώς μπορεί ένας άνθρωπος να θεραπεύσει την ίδια του την ασθένεια.
Marat, Marat, ποιος είναι ο δρόμος μας;
Ή δε φαίνεται μέσα απ' την μπανιέρα σου;
Οι εχθροί σου πλησιάζουν.
Χωρίς εσένα, ο λαός δε θα μπορέσει ποτέ να νικήσει.
Marat, Marat, μπορείς να εξηγήσεις...
...πώς κάποτε, στο φως του ήλιου, οι σκέψεις σου φαινόταν ξεκάθαρες.
Τα βάσανά σου σ' άφησαν μουγγό;
Οι σκέψεις σου πλανιούνται στις σκιές, τώρα που 'χει πέσει η νύχτα.
Ο εφιάλτης του Marat.
Έρχονται.
Άκουσε τους...
...και κοίτα προσεκτικά όλες τις φιγούρες που μαζεύονται.
Ναι, σας ακούω, όλες τις φωνές που άκουσα ποτέ.
Ναι, σας βλέπω...
...όλες τις γνώριμες φάτσες.
Αλίμονο στον άνθρωπο που είναι διαφορετικός...
...που προσπαθεί να γκρεμίσει όλα τα εμπόδια.
Αλίμονο σ' αυτόν που προσπαθεί να διευρύνει την φαντασία του ανθρώπου.
Θα τον κοροϊδέψουν, θα τον βασανίσουν...
...οι στενόμυαλοι φρουροί της ηθικότητας.
Ήθελες φώτιση και ζεστασιά...
...κι έτσι μελέτησες το φως και την θερμότητα.
Αναρωτήθηκες πώς εξουσιάζονται οι δυνάμεις...
...κι έτσι μελέτησες τον ηλεκτρισμό.
Ήθελες να μάθεις τον σκοπό της ύπαρξης του ανθρώπου...
...κι έτσι αναρωτήθηκες, "Τι είναι η ψυχή;..."
"...αυτή η χωματερή για κούφια ιδανικά και παραμορφωμένα ήθη;"
Και αποφάσισες πως η ψυχή είναι στο μυαλό...
...και πως μπορεί να μάθει να σκέφτεται.
Διότι για σένα, η ψυχή είναι ένα πρακτικό αντικείμενο...
...ένα εργαλείο για την κυριαρχία και την υπόταξη της ζωής.
Και ήρθες μια μέρα, στην Επανάσταση...
...γιατί είχες το σημαντικότερο όραμα.
Η κατάστασή μας πρέπει να αλλάξει θεμελιωδώς...
...και χωρίς αυτές τις αλλαγές...
...ό,τι προσπαθούμε να κάνουμε, θα αποτύχει.
Marat, οι φτωχοί...
...γίναν πιο φτωχοί...
Μην μας ζητάς...
...άλλη υπομονή...
Το δίκιο είναι δικό μας...
...ήρθε πια η ώρα...
Θέλουμε την Επανάστασή μας...
...τώρα.
Κι ο Marat βρίσκεται ακόμα στριμωγμένος στην μπανιέρα του...
...αλλά πολιτικοί συνωστίζονται στο μυαλό του.
Τους μιλά, η τελευταία του διαμάχη...
...για το ποιός πρέπει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του λαού. Σχεδόν νύχτωσε.
- Με τον Marat μέχρι τέλους! - Μην τον αφήνετε να μιλάει.
Ακούστε τον! Έχει το δικαίωμα να μιλήσει!
- Να ζήσει ο Marat. - Να ζήσει ο Robespierre.
- Να ζήσει ο Danton.
Συμπολίτες, μέλη της Εθνικής Συνέλευσης.
...η χώρα μας βρίσκεται σε κίνδυνο.
Εισβάλλουν στρατοί από κάθε γωνιά της Ευρώπης...
...καθοδηγούμενοι από τυχάρπαστους που θέλουν να μας καταπνίξουν και ήδη τσακώνονται για τη μοιρασιά.
Κι εμείς τι κάνουμε;
O Υπουργός Πολέμου μας, που για την ακεραιότητά του δεν αμφιβάλλατε ποτέ...
...πούλησε το καλαμπόκι που προοριζόταν για το στρατό μας σε ξένες δυνάμεις προς ίδιον όφελος...
...και τώρα ταΐζει τους στρατιώτες που εισβάλλουν στον τόπο μας.
- Ψέματα! - Πετάξτε τον έξω!
Ο αρχηγός του στρατού μας, ο Dumouriez...
- Μπράβο! - Να ζήσει ο Dumouriez!
...για τον οποίο επανειλημμένα σας είχα προειδοποιήσει και που εσείς πρόσφατα αποκαλούσατε ήρωα, αυτομόλησε στον εχθρό.
Ντροπή!
- Μπράβο! - Ψεύτης!
Οι περισσότεροι από τους στρατηγούς που φορούν τις στολές μας, συμπαθούν τους μετανάστες...
...κι όταν οι μετανάστες επιστρέψουν, οι στρατηγοί μας θα τους καλοδεχτούν.
- Εκτελέστε τους!
- Με τον Marat μέχρι τέλους! -Να ζήσει ο Marat!
O έμπιστος Υπουργός Οικονομικών μας, ο περίφημος Κύριος Cambon...
...εκδίδει πλαστά τραπεζογραμμάτια αυξάνοντας τον πληθωρισμό και βάζει μια περιουσία στην τσέπη του.
Ζήτω η ελεύθερη αγορά!
Mου είπαν πως ο Perregeaux, ο πιο έξυπνος τραπεζίτης μας...
...συμμάχησε με τους Άγγλους και στα ασφαλισμένα του υπόγεια οργανώνει ένα κέντρο κατασκοπείας εναντίον μας.
- Αρκετά πια! - Ο λαός...
Συμφωνήσαμε να μην αναφέρουμε αυτές τις λαϊκές λασπολογίες που ίσως σήμαιναν κάτι στο παρελθόν.
Άλλωστε, ζούμε στο 1808.
Και σήμερα, αυτοί οι άνδρες έχουν αξιώματα τιμής, κάθε έναν τον διάλεξε πρώτα ο Αυτοκράτορας.
- Συνέχισε! - Σκάσε, Marat!
- Κάντε τον να σκάσει! - Να ζήσει ο Marat!
Η χώρα μας βρίσκεται σε κίνδυνο.
Μιλάμε για τη Γαλλία, αλλά για ποιον είναι η Γαλλία;
Μιλάμε για την ελευθερία, αλλά για ποιον είναι αυτή η ελευθερία;
Μέλη της Εθνικής Συνέλευσης...
...δε θα ξεφύγετε ποτέ από το παρελθόν.
Ποτέ δε θα καταλάβετε τη μεγάλη αναστάτωση στην οποία βρίσκεστε.
Γιατί δεν υπάρχουν εκατοντάδες δημόσιες θέσεις σ' αυτή τη συνέλευση, ώστε όποιος θέλει, να μπορεί να παρακολουθήσει αυτά που συζητιούνται;
Τι προσπαθεί να κάνει;
Δείτε ποιοι κάθονται σ' αυτές τις δημόσιες θέσεις.
Ράφτρες, παραμάνες και πλύστρες που δεν υπάρχει κανείς πια να προσλάβει.
Και ποιον έχει στο πλευρό του;
Πορτοφολάδες, τεμπέληδες και παράσιτα που χαζεύουν στις λεωφόρους και περνούν το χρόνο τους στα καφέ.
Μακάρι να μπορούσαμε!
Αποφυλακισμένοι κρατούμενοι, δραπέτες τρελοί!
Θέλει να κυβερνήσει τη χώρα με αυτούς;
Είστε ψεύτες. Μισείτε το λαό.
- Μπράβο, Marat. - Αυτό είναι αλήθεια.
Ποτέ δε θα σταματήσετε να μιλάτε για το λαό σα να είναι μια τραχιά και άμορφη μάζα.
Γιατί; Γιατί ζείτε μακριά από αυτόν.
Αφήνετε τους εαυτούς σας να αναμειχθούν με την Επανάσταση ενώ δεν ξέρετε τίποτα για τις αρχές της.
O ίδιος ο σεβαστός μας Danton δεν είχε ανακοινώσει ότι αντί να απαγορεύουμε τα πλούτη, θα πρέπει να κάνουμε τη φτώχεια αξιοσέβαστη;
Kαι ο Robespierre που πανιάζει κάθε φορά που ακούει τη λέξη εξουσία...
...κι αυτός δεν κάθεται σε υπερπολυτελή τραπέζια, κάνοντας πολιτιστικές συζητήσεις υπό το φως των κεριών;
- Mέχρι τέλους με τον Robespierre! - Μέχρι τέλους με τον Danton!
- Να ζήσει ο Marat!
Kι εσείς ακόμα θέλετε να τους μοιάσετε...
...αυτούς τους προδότες της Επανάστασης, τους πουδραρισμένους χιμπαντζήδες....
Tους καταγγέλλω...
Καταγγέλλω τον Necker...
...τον Lafayette, τον Talleyrand...
Αρκετά!
Αυτοί είναι φίλοι μου και φίλοι της Γαλλίας.
Aν συνεχίσετε να παίζετε αποσπάσματα που είχαμε συμφωνήσει να κόψουμε...
...θα σταματήσω το έργο σου.
Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι...
...αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι κάποιος που εκφράζει πραγματικά το λαό.
Κάποιον που να είναι αδιάφθορος, κάποιον που να μπορούμε να εμπιστευτούμε.
Τα πράγματα καταρρέουν, γίνονται χαοτικά...
...μα αυτό είναι καλό, αυτό είναι το πρώτο βήμα....
Τώρα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα και να διαλέξουμε έναν άνθρωπο για να σας κυβερνήσει όλους.
- Τον Marat για δικτάτορα! - Τον Marat στη μπανιέρα του!
- Στείλτε τον κάτω, στους υπονόμους!
- Δικτάτορας των αρουραίων!
Η λέξη δικτάτορας πρέπει να καταργηθεί.
Μισώ ό,τι σχετίζεται με άρχοντες και σκλάβους.
Μιλάω για έναν αρχηγό που είναι μέσα σ' αυτό...
- Προσπαθεί να τους ωθήσει σε νέους φόνους!
Δε δολοφονούμε...
...σκοτώνουμε αμυνόμενοι. Αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας.
Ω, αν γινόταν αντί για ταραχή να έχουμε δημιουργική σκέψη.
Αν γινόταν η ομορφιά και η ομόνοια να αντικαταστήσουν και πάλι την υστερία και το φανατισμό.
Κοιτάξτε τι συμβαίνει! Ενωθείτε!
Ρίξτε κάτω τους εχθρούς σας, αφοπλίστε τους!
Γιατί αν νικήσουν, δε θα τη χαρίσουν σε κανέναν σας...
...και όλα όσα έχετε κερδίσει ως τώρα, θα χαθούν.
Marat!
Marat! Marat! Marat!
Ένα δάφνινο στεφάνι για τον Marat!
Μια θριαμβευτική παρέλαση για τον Marat!
Ζήτω οι δρόμοι!
Ζήτω οι φανοστάτες!
Ζήτω οι φούρνοι!
Ζήτω η ελευθερία!
Χτυπήστε τους πλούσιους μέχρι να διαλυθούν.
Αποκαθηλώστε το θεό τους και μοιράστε τα πλούτη τους.
Δε θα λέγαμε όχι σε ένα νόστιμο γεύμα με πατέ πάπιας και χέλι φιλέτο.
Marat! Marat! Marat! Marat! Marat! Marat!
Αχ Marat, στην μπανιέρα αυτή...
...τελειώνει ο ρόλος σου πάνω στη γη...
Ο θάνατος εκεί, να 'τος, καρτερεί...
...στρώνει η Charlotte Corday να κοιμηθεί...
Αχ Marat, αν κοιμόταν αργά...
...κι αν έβλεπε στον ύπνο της νεράιδες με φτερά...
...θα σ' άφηνε μονάχο στο δικό σου πυρετό...
Δε θα σ' έβρισκε η Charlotte εδώ...
Αχ Marat, ήρθε πια η στιγμή...
...ν' ανοίξουν και για σένα οι ουρανοί...
Κοίτα το απόγευμα πώς φεύγει αργά..
...το φως του βλέπεις για στερνή φορά...
Τι είναι αυτός ο χτύπος, Simone;
Simone!
Φέρε τον Bas, για να υπαγορεύσω την επίκλησή μου...
Την επίκλησή μου στο λαό της Γαλλίας.
Προς τι όλες αυτές οι επικλήσεις στο έθνος;
Είναι πολύ αργά Marat, ξέχνα την επίκλησή σου, είναι γεμάτη ψέματα.
Τι άλλο θες από την Επανάσταση;
Πού θα φτάσει;
Κοίτα αυτούς τους χαμένους επαναστατημένους.
Πού θα τους οδηγήσεις; Τι θα τους διατάξεις να κάνουν;
Κάποτε είχες μιλήσει για την εξουσία που μετέτρεψε το νόμο σε εργαλείο καταπίεσης.
Αλλά πώς θα δρούσες στη νέα, αναδιοργανωμένη Γαλλία που αποζητάς;
Χρειάζεσαι κάποιον άλλον να σου πει τι πρέπει να γράψεις;
Να σου πει τι πρέπει να κάνεις;
Και να σου επαναλάβει ξανά και ξανά τους καινούριους νόμους, μέχρι να μπορείς να τους ανακαλείς ακόμα και στον ύπνο σου;
Γιατί είναι όλα τόσο μπερδεμένα;
Όλα όσα έγραψα ή είπα ήταν αποδεκτά...
...και αληθινά.
Κάθε επιχείρημα ήταν αδιάσειστο.
Και τώρα...
...αμφιβολία;
Γιατί φαντάζουν όλα λάθος;
Καημένε μου Marat, κείτεσαι στα χαμηλά...
...ενώ οι άλλοι παίζουν τη Γαλλία στα χαρτιά...
Τα λόγια σου έχουν γίνει μια κόκκινη πλημμύρα...
...απ' το αίμα του λαού σου που σκεπάζει τη Γαλλία...
Καημένε μου Marat...
...κείτεσαι στα χαμηλά...
...ενώ οι άλλοι παίζουν τη Γαλλία στα χαρτιά...
Καημένε μου Marat...
Marat, κείτεσαι στα χαμηλά...
Marat, κείτεσαι στα χαμηλά...
Marat, κείτεσαι στα χαμηλά...
Corday...
...ξύπνα!
Corday!
Corday.
Corday.
Corday, σ’ ένα ραντεβού πρέπει να παρευρεθείς και δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να κοιμηθείς.
Charlotte Corday, ξύπνα και σήκω.
Κράτα το στιλέτο στα χέρια σου.
Έλα, Charlotte, κάνε αυτό που είναι να κάνεις...
...σύντομα θα κοιμηθείς όσο θέλεις.
Τώρα ξέρω πώς είναι όταν το κεφάλι αποκόβεται από το σώμα…
Αυτή η στιγμή...
...χέρια δεμένα πίσω απ’ την πλάτη, πόδια ενωμένα...
...λαιμός γυμνός, μαλλιά κομμένα, γόνατα ακουμπούν στις σανίδες...
...το κεφάλι ήδη...
...κοιτάζει κάτω, στο καλάθι που θα πέσει.
Ο ήχος της λεπίδας που υψώνεται και από την αιχμηρή της άκρη το αίμα ακόμα κυλά...
...και ύστερα η κάθετη τομή που μας χωρίζει...
...στα δύο!
Λένε πως το κεφάλι που ο δήμιος κρατάει ψηλά...
...είναι ακόμα ζωντανό...
...ότι τα μάτια ακόμα βλέπουν...
...ότι η γλώσσα ακόμα σπαρταράει...
...κι ότι κάτω χαμηλά...
...τα χέρια και τα πόδια...
...ακόμα...
...τρέμουν.
Charlotte, ξύπνα από τον εφιάλτη σου.
Ξύπνα, Charlotte, και κοίτα τα δέντρα...
...ατένισε το ρόδινο βραδινό ουρανό όπου τα υπέροχα στήθη σου ορθώνονται.
Ξέχνα τις στεναχώριες σου... Άφησε τις έγνοιες σου…
...και ανάσανε τη ζεστασιά του καλοκαιρινού αέρα…
Τι κρύβεις; Ένα στιλέτο; Πέτα το μακριά!
Όλοι πρέπει να κουβαλάμε όπλα για αυτοάμυνα.
Κανείς δε θα σου επιτεθεί, Charlotte.
Πέτα το μακριά, φύγε μακριά, γύρνα πίσω στην Caen.
Στο δωμάτιό μου στην Caen...
...πάνω στο τραπέζι, κάτω από το ανοιχτό παράθυρο...
...βρίσκεται ανοιχτό το βιβλίο της Judith.
Ντυμένη τη θρυλική ομορφιά της...
...εισχώρησε στη σκηνή του εχθρού...
...και τον έσφαξε με μία μαχαιριά!
Charlotte, τι σχεδιάζεις;
Κοίτα αυτήν την πόλη!
Οι φυλακές της είναι ασφυκτικά γεμάτες με τους φίλους μας.
Στον ύπνο μου ήμουν μαζί τους.
Στέκονται εκεί μαζί, στριμωγμένοι, κι από τα παράθυρα ακούν τους φρουρούς να μιλάνε για εκτελέσεις.
Μιλούν για τους ανθρώπους όπως οι κηπουροί για τα φύλλα που θα κάψουν.
Τα ονόματά τους σβήνονται από την αρχή μιας λίστας...
...κι όσο η λίστα μικραίνει, προστίθενται κι άλλα ονόματα στο τέλος της.
Στάθηκα μαζί τους και περίμενα να φωνάξουν τα ονόματά μας.
Ας φύγουμε μαζί, αυτό το ίδιο βράδυ.
Τι πόλη είναι αυτή;
Τι δρόμοι είναι αυτοί:
Ποιος το ανακάλυψε αυτό; Ποιος επωφελείται από αυτό;
Είδα πλανόδιους σε κάθε γωνία...
...πουλάνε μικρές γκιλοτίνες με μικροσκοπικές κοφτερές λεπίδες...
...και κούκλες γεμισμένες με κόκκινο υγρό που αναβλύζει απ’ το λαιμό κάθε φορά που εκτελείται η ποινή.
Τι παιδιά είναι αυτά...
...που μπορούν και παίζουν με το παιχνίδι αυτό τόσο αποτελεσματικά….
Και ποιος είναι ο κριτής...
Ποιος είναι ο κριτής;
Τι γυρεύεις σ’ αυτή την πόρτα; Ξέρεις ποιος ζει εδώ;
Ο άνδρας για τον οποίο βρίσκομαι εδώ πέρα..
Μα τι θέλεις από αυτόν; Γύρνα πίσω, Charlotte.
Έχω μια αποστολή να ολοκληρώσω.
Φύγε...
…άφησέ με μόνη….
Τώρα, για τρίτη φορά, παρατηρείτε την κοπέλα που δουλειά της είναι να υπηρετεί...
...ενώ η Charlotte Corday στέκεται για άλλη μια φορά έξω απ’ την πόρτα του Marat.
Duperret, τη βλέπεις εξαντλημένη...
...καταβεβλημένη από την αγωνία του αποχωρισμού…
Ούτε ο πόνος και οι εκκλήσεις του, αγνές και τρυφερές...
...δεν μπορούν να ανατρέψουν την πράξη που πρέπει να εκτελέσει…
Γιατί ό,τι έχει ήδη συμβεί, δεν μπορεί να αλλάξει...
...παρόλο που ίσως να το ευχόταν όλοι.
Προσπαθήσαμε να τη συγκρατήσουμε με γαλήνιο ύπνο...
...και με αξιώσεις πάθους ακόμα πιο βαθιές.
Η Simone έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε...
...μα αυτήν εδώ την κοπέλα δεν τη σταματάει τίποτα.
Ο άνδρας αυτός έχει τώρα ξεχαστεί και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό…
Η Corday έχει εστιάσει σε αυτόν τον άντρα.
Όχι.
Έχω δίκιο...
...και θα το πω ξανά.
Simone, φώναξε τον Bas.
Είναι επείγον...
…η επίκλησή μου...
Marat...
Πώς να συγκριθούν όλες σου οι προκηρύξεις και οι λόγοι με αυτήν;
Στέκεται εδώ και θα έρθει σε σένα, να σε φιλήσει, να σε αγκαλιάσει…
Marat...
...μια αγνή παρθένα στέκεται μπροστά σου και είναι έτοιμη να σου δοθεί.
Δες πώς χαμογελάει... Πώς λάμπουν τα δόντια της…
...πώς μπερδεύει τα σκούρα μαλλιά της…
Marat, ξέχνα όλα τα υπόλοιπα...
...δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από το σώμα....
Στέκεται εδώ...
Τα στήθη της γυμνά κάτω απ’ το λεπτό ύφασμα...
...και ίσως να κουβαλάει μαχαίρι για να κάνει πιο έντονο το παιχνίδι του έρωτα.
Ποιος είναι στην πόρτα, Simone?
Μια κόρη από την επαρχιακή ερημιά μιας Μονής.
Φαντάσου...
...αυτά τα αγνά κορίτσια ξαπλωμένα εκεί, στο σκληρό πάτωμα, σε βάρδιες σκληρές….
...και ο ζεστός αέρας από τα χωράφια να τα χτυπά, φυσώντας μέσα από τα κάγκελα των παραθύρων…
Φαντάσου...
...ξαπλωμένες εκεί...
...με μηρούς υγρούς και απαλά στήθη...
...να ονειρεύονται εκείνους που ελέγχουν τη ζωή στον έξω κόσμο.
Κι έπειτα η απομόνωσή της την κούρασε και παρασύρθηκε από τη νέα εποχή…
...κι από τη μεγάλη παλίρροια...
...κι ευχήθηκε να γίνει μέρος της επανάστασης.
Μα τι νόημα έχει η επανάσταση...
...χωρίς μια γενική συνουσία;
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
Marat...
...όταν βρέθηκα στη Βαστίλη για δεκατρία ατέλειωτα χρόνια…
...έμαθα ότι αυτός ο κόσμος είναι ένας κόσμος σωμάτων.
Κάθε σώμα ενέχει μια φριχτή δύναμη…
...κάθε σώμα μόνο και ρημαγμένο μες στην αντάρα του.
Σ’αυτή τη μοναξιά, εξόριστος σε μια θάλασσα πέτρινη…
...άκουσα χείλη να ψιθυρίζουν αδιάκοπα και την ίδια στιγμή ένιωσα...
...στις παλάμες των χεριών μου και στο δέρμα μου...
...την ανάγκη για επαφή.
Έγλειστος πίσω από δεκατρείς κλειδωμένες πόρτες, με τα πόδια δεμένα…
...ονειρευόμουν μόνο τις ωπές του κορμιού...
...φτιαγμένες έτσι ώστε να μπορεί κανείς να αγκιστρωθεί και να στριφογυρίσει μέσα τους.
Συνέχεια ονειρευόμουν αυτήν την πρόκληση...
...και ήταν το πιο άγριο, φθονερό και αποτρόπαιο όνειρο που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Marat...
...αυτά τα κελιά του εσωτερικού εαυτού είναι χειρότερα ακόμα κι απ’ το βαθύτερο πέτρινο μπουντρούμι…
...κι όσο παραμένουν κλειδωμένα...
...η Επανάστασή σου δε θα είναι παρά μια εξέγερση φυλακισμένων...
Που θα κατασταλεί από τους διεφθαρμένους συγκρατούμενους.
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
Ποια είναι της Επανάστασης η ουσία χωρίς μια γενική...
...γενική συνουσία, συνουσία, συνουσία;...
...συνουσία, συνουσία, συνουσία, συνουσία...
Η τρίτη και τελευταία επίσκεψη της Corday.
Έδωσες το γράμμα μου στον Marat; Άσε με να μπω! Είναι θέμα ζωτικής σημασίας!
Πρέπει να του μιλήσω για την κατάσταση στην Caen...
...όπου συσπειρώνονται για να τον καταστρέψουν…
Ποιος είναι στην πόρτα Simone;
H κοπέλα από την Caen.
Άφησέ την να μπει.
Marat;
Θα σου πω τα ονόματα των ηρώων μου...
...αλλά δεν τους προδίδω...
...γιατί μιλώ με ένα νεκρό άντρα.
Μίλα πιο καθαρά. Δε σε καταλαβαίνω.
Έλα πιο κοντά.
Θα σου πω ...
...ονόματα...
...Marat...
...τα ονόματα αυτών που συγκεντρώθηκαν στην Caen.
Είναι...
...ο Barbaroux και...
...ο Buzot και...
...ο Pétion και ο Louvet και...
...ο Brissot και ο Vergniaud και...
...ο Gaudet και...
...ο Gensonné!
Ποια είσαι;
Έλα πιο κοντά.
Έρχομαι, Marat.
Δεν μπορείς να με δεις...
...επειδή είσαι νεκρός.
Bas! Γράψε. Σάββατο, 13 Ιουλίου του 1793.
Μια επίκληση στο λαό της Γαλλίας.
Τώρα είναι μέρος του δραματικού σχεδίου του de Sade...
...να διακόψει αυτή την πράξη ώστε αυτός ο άντρας...
...ο Marat, να μπορέσει να ακούσει και να αφουγκραστεί με την τελευταία του πνοή...
...πώς θα συνεχίσει ο κόσμος μετά το θάνατό του.
Με μια τραγουδιστή ιστορία θα τον μεταφέρουμε στο σήμερα...
...από το 1793 στο 1808.
Οι παλιοί σου εχθροί όλοι τους τώρα χαθήκαν...
...κι η Corday κι ο Duperret πάνε κι αυτοί κρεμαστήκαν...
Ο Ροβεσπιέρος που επέμενε μ' όλους σας να τα βάνει...
...μπαίνει ο Απρίλης, φτάνει ο Μάης, το κεφάλι του χάνει...
Κι όσοι ακόμη απόμειναν απ' τα χρόνια εκείνα...
...ένας-ένας στάθηκαν κάτω απ' τη γκιλοτίνα...
Τώρα λείπει το στάρι, νηστικά τα παιδιά μας...
...μα η Αυστρία κι όλη η Ευρώπη θα 'ναι σε λίγο δικιά μας...
Ένδοξα τα χρόνια... Ένδοξα τα χρόνια...
Δεκαπέντε χρόνια, δεκαπέντε ένδοξα χρόνια...
...ένδοξα κι ευτυχισμένα χρόνια...
Marat, πάμε μπροστά...
Φύγανε πια οι προδότες, τέλειωσε πια το κακό...
Στρατηγοί και βουλευτές δουλεύουνε για το λαό...
Πάλι ξανά προς τη δόξα ο Ναπολέων μας οδηγεί...
...μια καρδιά, μια ψυχή, ακόμα κι αν μείνουμε κουτσοί...
Αχ, οι Πρώσοι πώς τρέμουν του Βοναπάρτη μας τη μανία...
...σ' ένα μήνα, σ' ένα χρόνο θα πάρουμε και τη Ρωσία...
Οι Εγγλέζοι μονάχα αντέχουν μα εμείς δε μασάμε...
Στο Big Ben, στο Trafalgar τους φτύνουμε και προσπερνάμε...
Ένδοξα τα χρόνια... Ένδοξα τα χρόνια...
Δεκαπέντε χρόνια, δεκαπέντε ένδοξα χρόνια...
Ένδοξα κι ευτυχισμένα χρόνια...
Marat, πάμε μπροστά...
Ένδοξα τα χρόνια... Ένδοξα τα χρόνια...
Δεκαπέντε χρόνια, δεκαπέντε ένδοξα χρόνια...
Ένδοξα κι ευτυχισμένα χρόνια...
Marat, πάμε μπροστά...
Στου Napoleon τα βήματα...
Marat, Marat, πάμε μπροστά στου Napoleon τα βήματα...
Πείτε μας, κύριε de Sade, για την κατάρτισή μας…
...τι πετύχατε μόλις με αυτό εδώ το έργο.
Ποιος κέρδισε; Ποιος έχασε;
Θα θέλαμε να ξέρουμε το νόημα της παράστασής σας στα λουτρά.
Ο κυριότερος στόχος του έργου μας ήταν να αναλύσουμε τις σπουδαιές προτάσεις και αντιπροτάσεις...
...να δούμε πώς δουλεύουν...
...και να τις αφήσουμε να αντιπαρατεθούν.
Το νόημα;
Λίγο φως στην αιώνια αμφιβολία μας.
Το σκέφτηκα διεξοδικά...
...και δεν μπορώ να βρω τέλος για το έργο μας.
Και ο Marat και εγώ υποστηρίζουμε τη βία...
...αλλά επιχειρηματολογώντας, καθένας πήρε διαφορετική πορεία.
Και οι δύο θέλουμε αλλαγές...
...αλλά οι απόψεις μας για την χρήση της δύναμης ποτέ δε θα μπορούσαν να συνδυαστούν...
Αυτός απ' τη μια, πιστεύει πως οι ζωές μας μπορούν να βελτιωθούν με τσεκούρια και μαχαίρια.
Ή θα μπορούσε να βυθιστεί στη φαντασία...
...αναζητώντας έναν προσωπικό αφανισμό.
Έτσι, για μένα, η τελευταία λέξη ποτέ δε μπορεί να ειπωθεί.
Μένω με ένα ερώτημα που είναι πάντα ανοιχτό.
Οι λίγοι τα 'χουν όλα και τίποτα οι πολλοί...
Όμως παρέα όλοι σ' ένα σκοπό βαδίζουμε...
Κι ελεύθερα μιλάμε στο δρόμο ή στη Βουλή...
...κι ό,τι απαγορεύεται να λέμε δυνατά, το ψιθυρίζουμε...
Ακόμα κι από μας βγάλανε τους χαλκάδες...
Και σώθηκε για πάντα της χώρας η τιμή...
Για την πολιτική δεν χρειάζονται καυγάδες...
...αφού υπάρχει κάποιος που εμπρός μας οδηγεί...
- Αυτός είν' η ελπίδα κι αυτός είν' η χαρά μας... - Όχι! Γιατί φοβάστε να τους το πείτε;
- ...και όλοι μας κοντά του βρήκαμε συμπαράσταση... - Ακούστε με! Ακούστε!
- Ο Napoléon, ο μέγας αυτοκράτοράς μας... - Ο Marat πέθανε για σας! Τον δολοφόνησαν!
- ...που ένδοξα τέλειωσε την Επανάσταση... - Και τώρα θα σκοτώσουν εσάς!
Πότε θα μάθετε να διαλέγετε πλευρές;
- Πότε θα μάθετε να ξεσηκώνεστε; Ακούστε! Ακούστε με! - Και τον ανίκητο στρατό μας οδηγεί...
- ...πέρ' από θάλασσες, βουνά και χιόνια... - Πότε θα μάθετε να ξεσηκώνεστε;
Τη δύναμή μας άπλωσε σ' ολόκληρη τη γη...
Για των λαών την ευτυχία την αιώνια...
Charenton!... Charenton!...
Napoléon!... Napoléon!...
Charenton!... Charenton!...
Napoléon!... Napoléon!...
Έθνος!... Έθνος!...
Συνουσία!... Συνουσία!...
Αφήστε με!
μετάφραση υποτίτλων: χρυσαγνές
Αφήστε με!