Tip:
Highlight text to annotate it
X
Τώρα θα σας εξηγήσω γιατί μεταξύ 2000 και 2005 είχαμε τόσο
μεγάλο ποσοστό αδυναμίας αποπληρωμής ενυπόθητων δανείων.
Ας υποθέσουμε ότι αγοράζω ένα σπίτι για $1 εκατομμύριο.
Αγοράζω ένα σπίτι αξίας ενός εκατομμυρίου.
Οπότε η τράπεζα μου δίνει $1 εκατομμύριο.
Και είμαι διατεθημένος να πληρώσω ένα ποσοστό αυτού.
Οπότε αυτό είναι από την τράπεζα.
Αυτό είναι από εμένα.
Και το χρησιμοποιώ για να αγοράσω το σπίτι.
Δεν ξέρω αν σας βοηθά αυτό το διάγραμμα.
Αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνετε την γενική ιδέα.
Και η τράπεζα κάνει αυτό.
Και ας υποθέσουμε όι ένα χρόνο αργότερα χανω τη δουλειά μου.
Δεν μπορώ πια να πληρώνω το ενυπόθητο δάνειο.
Συνεπώς έχω δύο επιλογές.
Μπορώ είτε να πουλήσω το σπίτι και να ξεπληρώσω το δάνειο, ή
υποθέτω ότι θα μπορούσα να πω στην τράπεζα ότι δεν μπορώ
να κάνω κάτι και να μου κάνει κατάσχεση.
Και αυτό θα μπορούσε να μου καταστρέψει
την πίστωσή μου.
Και θα έχανα όλη την προκαταβολή μου.
Συνεπώς κάτω από ποιές συνθήκες θα μπορούσα να πουλήσω το σπίτι?
Αν λοιπόν είχα δανειστεί $1 εκατομμύριο και ας υποθέσουμε
για απλότητα ότι δεν είχα βάλει
κάποια προκαταβολή.
Αν μπορούσα να πουλήσω το σπίτι για $1.1 εκατομμύριο
θα το έκανα, σωστά?
Ας το πουλήσω για $1.1 εκετομμύριο.
Αν πουλήσω για $1.1 εκατομμύριο, θα πληρώσω την τράπεζα-
ας αλλάξω χρώματα-
Πληρώνω την τράπεζα $1 εκατομμύριο και κερδίζω $100,000.
Και όλοι είναι χαρούμενοι.
Η τράπεζα πήρε τα χρήματά της πίσω, οπότε δεν έχασε χρήματα
για τη συναλλαγή αυτή.
Και εγώ έβγαλα $100,000.
Και ο λόγος που αυτό δούλεψε, παρ' ότι ίσως η επιλογή μου
είχε ένα κίνδυνο, είναι επειδή ανέβηκαν
οι τιμές των κατοικιών.
Οπότε όταν οι τιμές των κατοικιών ανεβαίνουν, οι τράπεζες
δεν θα χάσουν τα χρήματα που σας δανείζουν.
Γιατί αν δεν μπορείτε να αποπληρώσετε, θα δώσετε πίσω το σπίτι
και η τράπεζα θα μπορέσει να το πουλήσει.
Ή, δεν θα δώσετε κάν το σπίτι πίσω.
Θα το πουλήσετε και θα ξεπληρώσετε την τράπεζα, παρ' ότι
δεν θα μπορείτε να πληρώσετε το δάνειο πλέον.
Η μόνη περίπτωση κατά την οποία θα άφηνα την τράπεζα να προχωρήσει σε κατάσχεση
θα ήταν αν η αξία του σπιτιού γινόταν μικρότερη από την αξία του δανείου μου.
Και αυτή είναι η κατάσταση που
αντιμετωπίζουμε τώρα.
Οπότε ας υποθέσουμε ότι μπορώ να πουλήσω το σπίτι
για $900,000.
Στην περίπτωση αυτή απλά θα δώσω τα
κλειδιά του σπιτιού στην τράπεζα.
Και αυτό λέγεται "κουδούνισμα ταχυδρομείου" γιατί ουσιαστικά
ταχυδρομείτε τα κλειδιά πίσω.
Και μετά η τράπεζα πουλάει το σπίτι για $900,000
Και τότε θα είχαν απώλεια.
Οπότε όταν οι τιμές των κατοικιών πέφτουν, αυτή είναι η μόνη
περίπτωση που θα σας συμφέρει να προχωρήσετε σε κατάσχεση.
Όταν οι τιμές αυξάνονται, το άτομο που δανείζεται
θα πουλήσει το σπίτι και θα ξεπληρώσει το δάνειό του.
Και πιθανότατα να βγάλει και μερικά χρήματα.
Υπήρχε, λοιπόν, κίνητρο για να αγοράσει ένα σπίτι.
Ας σκεφούμε την δυναμική΄που περιγράφουμε
στα τελευταία βίντεο.
Είπαμε λοιπόν, ότι από το 2000 εώς το 2004 οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν.
Ας το κάνω έτσι αυτό.
Ας το αλλάξω λίγο.
Θα μπορούσαμε να πούμε από το 2000 εώς το 2006.
Οπότε ξέρουμε ότι οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν.
Και γιατί αυξήθηκαν οι τιμές?
Λοιπόν, είδαμε τα δεδομένα.
Δεν ήταν επειδή οι άνθρωποι άρχισαν να βγάζουν περισσότερα χρήματα.
Δεν ήταν επειδή η ανεργία μειώθηκε.
Δεν ήταν επειδή αυξήθηκε ο πληθυσμός.
Δεν ήταν επειδή η ζήτηση για σπίτια ήταν περιορισμένη.
Τα διαψέυσαμε όλα αυτά.
Είδαμε ότι ήταν επειδή η χρηματοδοτήσεις γίνανε πιο εύκολες.
Τα κριτήρια για να πάρει κάποιος ένα δάνειο γινόντουσαν συνεχώς χαμηλότερα.
Η χρηματοδότηση γινόταν ολοένα και πιο εύκολη.
Και τι προκάλεσε το ότι οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν?
Μόλις είπαμε ότι όταν οι τιμές των κατοικιών αυξάνονται,
τα ποσοστά αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων μειώνονται.
Θα μπορούσατε να δώσετε ένα δάνειο σε κάποιον
που είναι αφερέγγυος.
Εφόσον όμως οι τιμές των κατοικιών αυξάνονταν, ακόμα και αν έχανε τη δουλειά του
θα μπορούσε ακόμα να πουλήσει το σπίτι και να σας αποπληρώσει το δάνειο.
Συνεπώς, η αύξηση των τιμών των κατοικιών οδηγεί στο να μην
γίνονται κατασχέσεις και έτσι το ποσοστό των ανεξόφλητων δανείων μειώνεται.
Έτσι μειώνεται και η αντίληψη του κινδύνου του δανεισμού.
Η αντίληψη του κινδύνου του δανεισμού μειώνεται.
Αυτό οδηγεί περισσότερους ανθρώπους στο να δανείζουν.
Και το ότι περισσότεροι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να δανείσουν
έχει σαν επιστέγασμα την μείωση των κριτηρίων.
Η χρηματοδότηση γίνεται πιο εύκολη.
Θα μπορούσαμε να το γράψουμε αυτό.
Τα κριτήρια μειώνονται.
Έχετε λοιπόν αυτόν τον κύκλο - υποθέτω θα μπορούσατε να
διαφωνήσετε για το αν είναι θετικός ή αρνητικός κύκλος-
ο οποίος συνέβαινε από τα τέλη της δεκαετίας του 90,
και απέκτησε έντονη ορμή γύρω στα έτη
2001, 2002, 2003.
Η χρηματοδότηση έγινε ευκολότερη, παρ' ότι οι άνθρωποι έβγαζαν
λιγότερα χρήματα, ο πληθυσμός δεν αυξανόταν τόσο γρήγορα,
και δεν κατασκευάζονταν τόσα νέα σπίτια.
Και αυτό οδήγησε τις τιμές των κατοικιών στο να αυξηθούν.
Οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν, και έτσι είχαμε λιγότερες περιπτώσεις
αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων.
Κανείς δεν αδυνατούσε να αποπληρώσει το δάνειο γιατί μπορούσε
να πουλήσει το σπίτι σε αξία μεγαλύτερη από αυτή του δανείου.
Τότε πολλοί άνθρωποι είπαν, αυτό είναι πολύ ασφαλές.
Και οι οργανισμοί αξιολόγησης, οι Standard & Poor's και Moody's
ήταν διατεθειμένοι να δώσουν αξιολογήσεις ΑΑΑ σε όλο και
περισσότερους, οι οποίοι θα λέγαμε ότι παίρνανε δάνεια υψηλού κινδύνου.
Έτσι, η αντίληψη του κινδύνου δανεισμού μειώθηκε.
Στη συνέχεια, σε όλο και περισσότερους ανθρώπους άρεσε αυτή την κατηγορία περιουσιακών στοιχείων.
Έλεγαν, ουάου, αυτό είναι φανταστικό.
Μπορούμε να πάρουμε καλύτερη απόδοση από ότι μπορεί να μας δώσει μία τράπεζα,
ή τα κρατικά ομόλογα, ή σε άλλα αξιόχαρτα, παρ' ότι
αυτά θεωρούνται χαμηλού κινδύνου.
Γι' αυτό θέλω να διοχετεύσω όλο και περισσότερα χρήματα εδώ.
Και έτσι οι μεσίτες υποθηκών και οι τράπεζες επενδύσεων είπαν
ότι ο μόνος τρόπος για να ικανοποιήσουμε
όλους αυτούς που θέλουν να δανείσουν χρήματα, ο μόνος τρόπος
για να βρούμε περισσότερους ανθρώπους να δανείσουμε χρήματα,
είναι να χαμηλώσουμε τα κριτήρια.
Και αυτός ο κύκλος συνέχισε να γυρίζει.
Και στην πραγματικότητα ξεκίνησε επειδή όλη αυτή η διαδικασία
του να μπορέι κάποιος να συγκεντρώνει πολλά ενυπόθητα
δάνεια μαζί και να τα μετατρέπει σε τίτλους και να τα πουλάει
σε διάφορους επενδυτές ήταν μία καινοτομία
των μέσων ή των αρχων της δεκαετίας του 90.
Έχω ξεχάσει ακριβώς πότε.
Και άρχισε να γίνεται πολύ αισθητή στο αρχικό μέρος
της πρώτης δεκαετίας του 2000.
Αυτός είναι ουσιαστικά ο λόγος που οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν.
Και γιατί συνέβει μέρος όλης αυτής της ανοησίας.
Και στο επόμενο βίντεο θα μιλήσω λίγο περισσότερο για το
ποιοί ήταν μάλλον ορισμένοι από αυτούς τους επενδυτές.
Και θα σας παρουσιάσω μία συνήθη τακτική των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων.
Και είναι πολύ σημαντικό να μην ομαδοποιήσουμε όλα
τα κερδοσκοπικά αμοιβαία κεφάλαια (hedge funds) μαζί.
Υπάρχουν και κάποια καλά.
Αλλά μία συνήθης τακτική των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων ήταν να
επωφελούνται από αυτόν τον εικονικό κύκλο για να κάνουν
τους ιδρυτές τους πολύ πλούσιους.
Θα σας δω σύντομα.