Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ένας ακόμη δρόμος, ένα ακόμη ταξίδι.
Μήπως έχω ταξιδέψει ξανά απ' αυτόν τον δρόμο;
Θα ταξιδέψω ξανά σ' αυτόν τον δρόμο;
Και που με οδηγεί αυτός ο δρόμος;
Σε νέους ορίζοντες; Νέους κόσμους; Σε κρυφά μέρη του εαυτού μου;
Θα φτάσω ποτέ στην πηγή του πόνου μου;
Θα απελευθερώσω ποτέ την πηγή του πόνου μου;
Θα στεγνώσω τα δάκρυά μου; Θα αφήσω τις έγνοιες μου; Θα νιώσω την χαρά στην ζωή μου;
Θα εναρμονιστώ με την καρδιά μου;
Και θα είμαι σε ειρήνη με τον εαυτό μου;
Και τώρα είμαι εδώ,
ξαπλωμένος σ'αυτό τον μπλέ καναπέ
Κλείνοντας τα μάτια μου εξετάζω τους δικούς μου προσωπικούς κόσμους...
Το σκοτάδι πίσω από τα βλέφαρά μου...
φωτίζεται κοιτάζοντας μέσα μου.
Είμαι λίγο αγχωμένος, αλλά εμπιστεύομαι τον άνθρωπο δίπλα μου.
Είμαι πρόθυμος να αντικρύσω το άγνωστο μέσα μου.
Ελπίζοντας ότι θα με οδηγήσει στις αιτίες των προβλημάτων μου. // Γιατί Αναδρομική Θεραπεία;
Γιατί αναδρομική θεραπεία;
Η αναζήτηση μου με οδήγησε εδώ σ'αυτό τον χώρο θεραπείας,
επιθυμώντας να μάθω κάτι σε σχέση με την ευκαρία να θεραπευτώ, να εξελιχθώ.
Έχοντας ακούσει για την συγκεκριμένη θεραπευτική προσέγγιση ..."την αναδρομική θεραπεία"...
... απορροφημένος απ' ό,τι έχω ακούσει.
Κατά κάποιο τρόπο αντηχεί μέσα μου,
κάνοντας με να θέλω να καταλάβω περισσότερα γι'αυτήν.
Θα μπορούσε αυτή να είναι ένας τρόπος για μένα, ένα ακόμη βήμα για το δικό μου ταξίδι.
Οπότε ποιός καλύτερος τρόπους υπάρχει για να μάθεις, από το να ρωτήσεις αυτούς που έχουν εξασκήσει και διδάξει αυτήν την προσέγγιση για πολλά χρόνια;
Και ακούγοντας από ανθρώπους που έχουν ήδη υπάρξει πελάτες.
Το ταξίδι με οδήγησε στο Kleve στη Γερμανία, όπου μια συνάντηση θεραπευτών από όλο τον κόσμο πραγματοποιήθηκε.
Εδώ ήλπιζα να μάθω περισσότερες πληροφορίες, να πάρω απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις μου. // PART 1: Η Συνάντηση
Μέρος 1: Η Συνάντηση
Και γι'αυτό μπήκα ακριβώς στην καρδιά της συγκέντρωσής τους, το συνέδριο μιας ένωσης αναδρομέων θεραπευτών που ονομάζεται EARTh.
Να τι έμαθα:
Η EARTh είναι μια ένωση των εν ενεργεία αναδρομέων θεραπευτών που εκτείνεται πέρα από τα όρια της Ευρώπης, απ' όπου ξεκίνησαν όλα.
Η αναδρομική θεραπεία είναι μία σύγχρονη μορφή ψυχοθεραπείας,
όπου ο πελάτης με την βοήθεια του θεραπευτή, αναζητά εμπειρίες στο παρελθόν του,
όπου το πρόβλημά τους έχει προκληθεί.
Με το να ανακαλύπτουν, να ξαναζούν και να κατανοούν αυτές τις αιτίες, είναι σε θέση να βρούν βαθιά και διαρκή ανακούφιση.
Ο όρος ''παρελθόν'' μπορεί να σημαίνει πρίν από είκοσι χρόνια,
τον καιρό που είμασταν στην μήτρα, ή ακόμα και πρίν από διακόσια χρόνια, σε μια προηγούμενη ζωή.
Ένας σημαντικός αριθμός αναδρομέων θεραπευτών από την Ευρώπη
αλλά και απ'όλο τον κόσμο έχουν συγκεντρωθεί για να σχηματίσουν την ένωση EARTh.
Πάνω απ'όλα η ένωση αυτή έχει στόχο να αναπτύξει επαγγελματικά πρότυπα για την πρακτική της αναδρομικής θεραπείας.
Υπάρχει το ετήσιο συνέδριο της EARTh.
...εδώ δίνεται μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στους θεραπευτές να συναντηθούν και να συμμετάσχουν σε βιωματικά εργαστήρια,
και στο να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους και να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον σε ένα ευχάριστο περιβάλλον.
Προφανώς έχουν πολλά να μάθουν ο ένας από τον άλλον.
Σε αυτό το πολύχρωμο και ζωηρό περιβάλλον με ποικιλία χαρακτήρων
είχα την ευκαιρία να συναντήσω κάποια ξεχωριστά μέλη της EARTh
έμπειρους αναδρομείς και εκπαιδευτές, γνωστούς και καταξιωμένους διεθνώς.
Θα ακούσουν και θα απαντήσουν στις ερωτήσεις μου σε σχέση με την "αναδρομική θεραπεία".
Η Marion Boon είναι αναδρομική θεραπεύτρια από το 2000
και διεθνής εκπαιδεύτρια της EARTh
και διοργανώτρια των διεθνών εκδηλώσεων που σχετίζονται με τον τομέα της αναδρομικής θεραπείας.
"Το τράνς (υπνωτική έκσταση) υπάρχει ήδη. Στην πραγματικότητα η αναδρομική θεραπεία μας βγάζει από το τράνς.
Το τράνς είναι μέρος του προβλήματος, οπότε κάνουμε αυτό".
Η Trisha Caetano είναι γνωστή διεθνώς ως πρωτοπόρος στην "ενσωμάτωση του εσώτερου παιδιού" και στην αναδρομική θεραπεία.
Έχει εκπαιδεύσει ψυχοθεραπευτές και επαγγελματίες ψυχικής υγείας σε πολλές χώρες.
Οπότε ξεκινάς με έναν άνθρωπο που συνήθως είναι έτσι κλειστός και στην συνέχεια παρακολουθείς το λουλούδι να ξεδιπλώνεται πέταλο, πέταλο.
Ανοίγουν και γίνονται αυτοί που είναι και για μένα αυτή είναι η χαρά.
O Δρ. Morris Netherton,
φημισμένος θεραπευτής από το Λός Άντζελες και ιδρυτής του Ινστιτούτου για την Αφύπνιση των Προηγούμενων Ζωών.
Από τη δεκαετία του '60, έχει υπάρξει αληθινός πρωτοπόρος στον τομέα της αναδρομικής θεραπείας.
Έχει πάνω από τριάντα χρόνια κλινικής πρακτικής στις εναλλακτικές θεραπείες.
Το βιβλίο του "Θεραπεία Προηγούμενων Ζωών" ήταν το πρώτο στον τομέα των θεραπευτικών αναδρομών.
Λέω στον κόσμο ότι η θεραπεία των προηγούμενων ζωών σου επιτρέπει να σταματήσεις να κάνεις πράγματα στους ανθρώπους επειδή πρέπει
και να αρχίσεις να κάνεις πράγματα με τους ανθρώπους επειδή θέλεις.
Ο Roger Woolger είναι ψυχοθεραπευτής, διεθνής εκπαιδευτής και συγγραφέας,
ειδικευμένος στην αναδρομή σε προγούμενες ζωές, την απελευθέρωση πνευμάτων και την σαμανική θεραπεία.
Με πτυχία στην ψυχολογία, την θρησκειολογία και την φιλοσοφία
και με την εκπαίδευσή του ως αναλυτής στο ινστιτούτο C.G Jung στη Ζυρίχη,
ο Roger Woolger ανέπτυξε την δική του μέθοδο που ονομάζεται "Διαδικασία Βαθιάς Μνήμης".
Αυτό που τώρα αποκαλούμε αναδρομική θεραπεία ή αναδρομή σε προηγούμενες ζωές,
είναι ο συντονισμός σε ένα επίπεδο, από τα πολλά επίπεδα που ονομάζω συμπαντική μνήμη ή μεγάλη μνήμη, δηλαδή το Ακασικό πεδίο.
O Hans TenDam είναι διεθνής εκπαιδευτής, αναδρομέας θεραπευτής, από τις αρχές της δεκαετίας του '80.
Είναι ο συγγραφέας του "Εξερευνώντας την Μετενσάρκωση" και του "Βαθειά Θεραπεία".
Ο Hans είναι ο σημερινός πρόεδρος της EARTh.
Οι πιο όμορφες συνεδρίες είναι όταν ο βαθύτερος πόνος έχει γιατρευτεί.
Και το να θεραπεύεις τον βαθύτερο πόνο οδηγεί πάντα
σε μια εμπειρία που μπορείς να περιγράψεις μόνο σαν μυστικιστική. // Μέρος 2: Ο Δρόμος
Μέρος 2: Ο Δρόμος
Θα εμπιστευτώ τον θεραπευτή μου και την διαίσθησή μου
πως είμαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή και τώρα ξεκινάω...
Όχι για να το πάρω χαλαρά
αλλά για να ψάξω για λύσεις και για θεραπεία.
Στον βαθύτερο εαυτό μου.
Κλείνοντας τα μάτια μου και πηγαίνοντας βαθιά.
Ακόμη και έτσι, τί ακριβώς είναι η αναδρομική θεραπεία;
Να ανακουφίσεις με κάθαρση την προέλευση των προβλημάτων σου
και κάθαρση σημαίνει
ότι θα τα κατανοήσεις,
πως θα αισθανθείς πραγματικά ανακουφισμένος,
θα νιώσεις την ζωτικότητά σου αποκατεστημένη και το πρόβλημα να έχει πραγματικά επιλυθεί.
Η αναδρομική θεραπεία ασχολείται με την αιτία, το τραύμα και το πρόβλημα
ενώ οι περισσότερες άλλες θεραπείες και ιατρικές μεθόδοι αντιμετωπίζουν τα αποτελέσματα ή τα συμπτώματα του τραύματος,
ώστε να επιστρέψει στο σημείο όπου συνέβει το τραύμα.
Πηγαίνοντας ξανά μέσα στο τραύμα και διαλύοντας την ενέργεια και τα συναισθήματα, που έχουν πληγεί ή μπλοκαριστεί,
και με το να απελευθερώσεις αυτά τα συναισθήματα ενός ανθρώπου,
και με την εκδήλωση αυτών των συναισθημάτων,
μπορεί να σταματήσεις τα αντιδραστικά μοτίβα που ανταποκρίνονταν στις παλιές πληροφορίες, γιατί τότε το άτομο ολοκληρώνεται,
και τότε μπορεί να έχει συνειδητές επιλογές στο τώρα
και στο τι θέλει να κάνει με την ζωή του, αντί να αντιδρά στα προγράμματα του παλιού τραύματος.
Καταλαβαίνω το είδος της εργασίας όπου παίρνεις ένα πρόσωπο, έναν πελάτη σε μια εσωτερική διαδικασία
επικοινωνίας με αυτό, που στην γλώσσα μου θα ήταν ο βαθύτερος ασυνείδητος νούς.
Ο θεραπευτής
με οδήγησε στον πυρήνα του τρέχοντος προβλήματός μου
και αυτή ήταν η πρόθεσή του, όπως είχαμε συζητήσει πρωτύτερα
και από την διαδικασία φάνηκε, ότι πήγα στην ρίζα του τρέχοντος θέματος.
Ήταν σαν να έβλεπα μια ταινία, στην οποία είχα συμμετοχή.
Ήταν η δική μου ταινία, η δική μου ιστορία.
Ήμουν εγώ που παρακολουθούσα
με όλο μου το μυαλό, το σώμα, το πνεύμα και τα συναισθήματα. Ήταν όλα δικά μου.
Έχω υπάρξει θεραπεύτρια και ασθενής για πολύ καιρό,
οπότε ως ασθενής, αναζήτησα θεραπεία για να ξεφύγω
από το φορτίο των ιαπωνικών στρατοπέδων, που αυτό επιβάρυνε τους γονείς μου, τα αδέρφια μου και την οικογένειά μας.
Ακόμη και με την ψυχανάλυση δεν μπορούσα να το βρώ.
Άν και εγώ η ίδια έχω εκπαιδευτεί ως ψυχαναλύτρια,
οπότε πήγα αρκετά "βαθιά" σε αυτό που αποκαλούν θεραπεία,
δεν μπορούσα να βρώ την κάθαρση,
και τις ιδέες που χρειαζόμουν
για να το βγάλω από πάνω μου και να το αφήσω, εφόσον στην οικογένεια μας
τα θύματα των ιαπωνικών στρατοπέδων ήταν οι θύτες
των παιδιών μετά τον πόλεμο και εγώ ήμουν το πρώτο θύμα.
Η θεραπεία ξεκινά ουσιαστικά πρίν να έρθει ο πελάτης.
Οπότε ξεκινάνε να έχουν πρόσβαση σε ό,τι υπάρχει εκεί μέσα
και μαθαίνουν να το αφουγκράζονται.
Όπως εμείς ακούμε τον πελάτη, ο πελάτης ακούει το εσωτερικό του υλικό,
τις εσωτερικές φωνές του, αν θέλετε να το πείτε έτσι.
Κάνω τις συνεντεύξεις,
αυτό κρατάει πάνω από δύο ώρες την πρώτη φορά που βλέπω κάποιον,
ο οποίος αρχίζει σταδιακά να φέρνει αυτές τις αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή του στο εδώ και τώρα.
Ποτέ δεν έχω υπνωτίσει κανέναν,
ποτέ δεν έχω εξαπατήσει κανέναν,
απλά τους ρωτάω ως πρός το τραύμα και τις αλλαγές που χρειάζονται στη ζωή τους
και από τη στιγμή που το έχω κάνει αυτό,
είναι τόσο δα κοντά στο να μπούν μέσα στην ιστορία.
Συνήθως το μόνο που έχω να πώ είναι:
"Γνωρίζεις που είσαι τώρα, γνωρίζεις που ακριβώς χρειάζεται να είσαι,
το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να πας εκεί και να πάρεις και εμένα μαζί σου.
Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;"
Και είτε το πιστεύετε, είτε όχι, αυτό δουλεύει.
Συμμετείχα σε μια εκπαιδευτική συνεδρία. Και σε αυτή την συνεδρία,
στο εργαστήριο, απλά βρέθηκα ακριβώς εκεί που έπρεπε
και με βοήθησε να φτάσω στον τρόμο που η μητέρα μου πρέπει να ένιωθε
κατά την διάρκεια των ιαπωνικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Και τον είχε αυτόν τον πόνο στο σώμα της, οπότε όταν έμεινε έγκυος σε μένα,
απλά μου μεταδόθηκε.
Πέρασε σε μένα
και το κουβαλούσα από τότε, καθώς επίσης και το να μην μπορώ να αισθάνομαι,
επειδή όλα αυτά τα θύματα του πολέμου, δεν τολμούν να επικαλεστούν αυτά τα συναισθήματα.
Έλεγε: "αν νιώσεις άγχος, είσαι νεκρή",
οπότε δεν αισθάνεσαι, και μ'αυτό τον τρόπο ανατραφήκαμε.
Χωρίς να αισθανόμαστε και αυτό ήταν τόσο ξεκάθαρο στην εν λόγω συνεδρία,
στην εκπαιδευτική συνεδρία με τον Netherton, που σκέφτηκα:
"Όχι, όχι, αρκετά πιά,
Φτάνει πιά, δεν ζω πιά τη δική μου ζωή.
Αρκετά πιά, αυτό πρέπει να αλλάξει".
Τότε σκέφτηκα: "Οκ είμαι πολύ άσχημα, με δυσκολία περπατάω
και δεν θέλω να πηγαίνω με πατερίτσες ούτε με την αναπηρική καρέκλα,
θέλω να πάω με τα δικά μου πόδια
και την δύναμη της θέλησης, που είναι κάτι που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης".
Το χρειαζόμουν για να ξεπεράσω την ασθένειά μου.
Ήταν βοήθεια.
Έκανα κάθε μέρα για 3 εβδομάδες μία συνεδρία,
δύο ή παραπάνω ωρών και είχε αποτέλεσμα.
Ξεκίνησε με την γέννηση μου, με ρώτησε για όλες τις χειρουργικές επέμβασεις
ή για κάποια πιθανή λιποθυμία που είχα στη ζωή μου.
Και με ρώτησε για το δέσιμο της οικογένειας μου
και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Και κατά την διάρκεια αυτής της συνέντευξης σημειώθηκαν περίπου τρείς φράσεις
που είπα σε μια συγκεκριμένη περίοδο:
μοιάζω με λεπρή, σαν μία ασθενής λέπρας.
Το σημείωσε και είπε: "Αυτή είναι μια προηγούμενη ζωή".
Είπα: ΟΚ!
Σε μια άλλη περίπτωση, στο διαζύγιο απ'το συζυγό μου, πατέρα της κόρης μου,
είπα ότι ένιωθα σαν να πνιγόμουν
είπε ότι αυτή είναι μια δεύτερη ζωή και σε μια άλλη αισθάνθηκα πραγματική προδοσία.
Ένιωθα τόσο θυμωμένη, αυτή ήταν μία τρίτη ζωή.
Έτσι εκτός απ'το να με πάει στην γέννηση, πρίν την γέννηση
και στο νεκρό παιδί που γεννήθηκε πρίν από μένα,
περίμενα να βγώ καθαρή απ'αυτό.
Φάνηκε πολύ καθαρά στη γέννησή μου, ότι δεν δενόμουν με την μητέρα μου,
νιώθοντας συναισθήματα πως θα έπρεπε να ήμουν αγόρι.
Δεν ήξερα από που προέρχονταν.
Περνώντας όλο αυτό, ήταν τόσο ξεκάθαρο πως ο πατέρας μου ήθελε έναν γιό,
κι ότι μετά απ'αυτή τη διαδικασία, δεν ξανασκέφτηκα
ότι θα έπρεπε να ήμουν αγόρι.
Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας με τον Netherton,
όλες αυτές οι θέσεις που μου περάστηκαν
ήταν τόσο ξεκάθαρες και τόσο διαφορετικές, δηλαδή ότι αυτή ήταν από τον πατέρα μου,
αυτή από έναν χειρουργό, αυτή είναι από οποιονδήποτε παρεισέφρησε στην ενέργειά μου
όταν ήμουν αναίσθητη ή πληγωμένη σωματικά, ή οτιδήποτε άλλο,
και ήταν καθημερινά σαν μακριές ράγες τρένου που συνεχίζονταν
και στις προηγούμενες ζωές το ίδιο...
Μπορούσα να ακούσω όλα όσα γίνονταν έξω.
Ναί, ένιωθα πραγματικά καλά,
να παίζω στην δική μου ταινία και την ίδια στιγμή να την παρατηρώ
και δεν ήμουν υπνωτισμένη με κανέναν τρόπο. Ήμουν εκεί στο παρόν,
οπότε δεν υπήρχε φόβος του να βγω απ'αυτό.
Ήμουν ταυτόχρονα και μέσα και έξω.
Βρέθηκα να ζώ σε ένα πολύ μικρό σπίτι,
πιθανότατα ως ορφανό, χωρίς να το ξέρω ότι είμαι.
Μεγαλωμένη από έναν ηλικιωμένο,
μια περίεργη φιγούρα, πολύ σοβαρό,
ο οποίος προφανώς υπέφερε και ο ίδιος, όπως τον είδα,
και έπρεπε να μεγαλώσει αυτό το παιδί με τον τρόπο του.
Οπότε αυτό το παιδί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτόν τον άνθρωπο, γιατί ήταν άρρωστος,
ήταν ηλικιωμένος, ήταν πάντα πολύ θυμωμένος και το παιδί φοβόταν.
Έτσι κατά την διάρκεια της αναδρομής που κάναμε, εγώ είδα, τον τρόπο που αντέδρασα,
πόσο φοβόμουν τον τόνο της φωνής του και ό,τι συνέβαινε εκείνη τη στιγμή
και την τότε ιστορία μου,
ήταν πώς θα κατάφερνα να το σκάσω ή να επιλύσω αυτήν την κατάσταση,
οπότε είχα την ευκαιρία σαν μικρό παιδί να γλιστρήσω έξω από το παράθυρο.
Το μικρό σπίτι ήταν κοντά στην παραλία,
έτσι πήγαινα στην παραλία προσπαθώντας να βρω ανθρώπους και φίλους και να παίξω μ' αυτούς.
Αλλά είδα τον εαυτό μου πραγματικά φοβισμένο και τρομοκρατημένο με αυτή την συμπεριφορά.
Και αυτό που κάνουμε είναι να πάμε
εκεί, όπου το άτομο χρειάζεται να πάει για να αποκτήσει πρόσβαση στο τραύμα του
και επιλύουμε το ζήτημα και υπάρχουν ειδικές μεθόδοι
για το πώς μπορούμε να φτάσουμε σε αυτόν τον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
Αν απλά καθήσεις και ακούσεις και κρατήσεις το στόμα σου κλειστό,
πράγμα δύσκολο για μερικούς να το κάνουν,
θα σου πούν.
Συνήθως ξεκινάω μια συνεδρία, λέγοντας:
"Κοίταξε, καθώς μιλάμε
έχεις θέσει τον εαυτό σου εκεί που χρειάζεται να είναι,
έχεις ήδη πεί στο εαυτό σου
από που πρέπει να ξεκινήσουμε για να σε κάνουμε ευτυχισμένο και υγιή.
Έτσι, συνέχισε και μπές μέσα εκεί και πάρε με μαζί σου".
Οι άνθρωποι εκπλήσσονται πάντα όταν το κάνουν,
αλλά ρωτάς ξεκάθαρα και με ειλικρίνεια.
Οι βασικές μέθοδοι που έχω ονομάσει είναι αναδρομή,
που σημαίνει ως επί το πλείστον απλά:
"Εντάξει, πήγαινε πίσω στην πρώτη φορά που είχες αυτό το συναίσθημα κ.λ.π.
Στην ευτυχία ή στον φόβο ή σε οτιδήποτε άλλο
και στη συνέχεια να μάθεις την ιστορία που εξελίσσεται".
Και πολύ συχνά αυτή η ιστορία τελειώνει με θάνατο
και πολύ συχνά είναι ένας δραματικός θάνατος
ή ένας θάνατος που προκαλεί σύγχιση, αλλά όχι απαραίτητα.
Η δεύτερη μέθοδος είναι ένα σύνολο τεχνικών,
που ονομάζω προσωποποίηση
και περιλαμβάνει πράγματα που είναι κοινά με την Γκεστάλτ ή το φωνητικό διάλογο κλπ.
Οι βασικοί άξονες καθοδήγησης είναι:
"απλά φαντάσου ότι βρίσκεσαι στο δικό σου σπίτι,
ή στο δικό σου γραφείο, ή στο δωμάτιο σου,
η πόρτα ανοίγει και ο κύριος λόγος του προβληματός σου εισέρχεται τώρα στο δωμάτιο,
και συνήθως είναι κάποιο πρόσωπο, μπορεί να είναι η νεκρή εγγονή σου,
μπορεί να είναι ο πατέρας σου, μπορεί να είναι ένα πράγμα που δεν μπορείς να το καταλάβεις,
μπορεί να είναι ο διάβολος, μπορεί να είναι ένα σκοτεινό σύννεφο,
ό,τιδήποτε. Και τότε πρέπει να το ερευνήσουμε και να ξεκινήσουμε έναω διάλογο μ' αυτό".
Και το τρίτο είναι
αυτό που ονομάζουμε ενεργειακή εργασία.
Αυτό σημαίνει, πως για τους ανθρώπους που αναφέραμε στο παράδειγμα,
το πρόβλημα είναι
το είδος της παρουσίας, το είδος της ενέργειας
ή η ουσία που βρίσκεται μέσα στο σώμα σου.
"Ώστε νιώθεις ένοχος, εντάξει,
απλά προσπάθησε να αισθανθείς που μπορείς να εντοπίσεις αυτήν την ενοχή πιο έντονα στο σώμα σου"
και θα πούν για παράδειγμα,
ότι υπάρχει ένα βάρος πάνω στο στήθος τους.
"Φαντάσου ότι υπάρχει ένα πραγματικό βάρος σε αυτό".
Τι είδους; "Μπορεί να είναι μια πέτρα. Μπορεί να είναι ένα άτομο, πόσο βαρύ είναι αυτό;"
Γι'αυτό θα απομακρύνουμε την πέτρα.
Έτσι στην ενεργειακή εργασία παίρνουμε το πρόβλημα
το εικονοποιούμε και προσπαθούμε να τους κάνουμε να αισθανθούν το πρόβλημα
ως μια ουσία ή μια ενέργεια που είναι στη επιφανειακή μνήμη.
Και στην συνέχεια το χειριζόμαστε.
Είναι απλά ένα τέχνασμα, ένα σημαντικό τέχνασμα
για να καταστήσει το πρόβλημα, που είναι άϋλο, απτό.
Αυτό που είναι ουσιώδες,
είναι ο συσχετισμός του σώματος με την εμπειρία,
τα σωματικά συναισθήματα σαν αισθητική εμπειρία.
Ζεστό, κρύο, τα συναισθήματα του σώματος.
Το σώμα ειδικά είναι
ένα ενεργειακό πεδίο.
Σ'αυτό πάνω εργαζόμαστε.
Αυτό είναι το έδαφος στο οποίο εμείς δουλεύουμε.
Σε κάθε καλή συνεδρία υπάρχουν στοιχεία και απ΄ τις τρείς μεθόδους.
Δεν είναι ή η μία μέθοδος ή η άλλη,
αλλά ανακάλυψα ότι αυτές οι τρείς μαζί
είναι το πιο απλό εργαλείο που χρειάζεσαι για να επιλύσεις
οτιδήποτε δεν είναι καθαρά ιατρικό.
Σ'άκουσα να λές:
"Μπορώ να χρησιμοποιήσω την ικανότητά μου; Μπορώ να χρησιμοποιήσω την δυναμή μου;"
Ακόμα σ'άκουσα να λές "δεν μ'εκτιμούν για την δουλειά μου",
θα μπορούσες να επαναλάβεις μερικές φορές το "δεν μ'εκτιμούν";
Δεν μ'εκτιμούν. Δεν μ'εκτιμούν.
Και άλλαξε τις λέξεις σε δικά σου λόγια. Πώς νιώθεις τώρα;
Ονόμασα αυτήν την μέθοδο "Άμεση μέθοδο εστίασης"
Είναι η προσέγγιση των λεκτικών πληροφοριών,
το συναίσθημα που τα συνοδεύει
και η σωματοποίηση,
το σωματικό συναίσθημα που έχει ο πελάτης.
Οπότε κάποιος μπορεί να πεί: "Η ζωή μου είναι δυστυχισμένη"
"Και αυτό πώς σε κάνει να νιώθεις;"
"Πώς με κάνει να νιώθω; Δυστυχισμένος".
"Σε ποιό σημείο το αισθάνεσαι στο σώμα σου;"
"Στο στομάχι μου ιδιαίτερα. Το στομάχι μου είναι χάλια και έχω πονοκεφάλους".
"Οπότε έχουμε δύο μέρη στο σώμα
και μια λεκτική πληροφορία για τη ζωή.
Και τότε θα χρησιμοποιήσουμε προφορικές τεχνικές για να επικεντρωθούμε άμεσα στο θέμα
και στην συνέχεια έχουμε ένα συναίσθημα, μία σωματοποίηση, και μια ψυχική σκέψη,
έτσι ώστε να μπορούμε να αρχίσουμε.
- Δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
- Αυτό είναι το πιο έντονο. Ώστε αυτό λέει ο κόσμος.
- Δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
Δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
- Και τι συναίσθημα σου προκαλεί;
- Αρχίζω να κλαίω.
- Ναί, άστο να έρθει.
- Δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
- Και που νιώθεις αυτή τη θλίψη πιο έντονα;
Άστο να έρθει, το σώμα σου ξέρει.
Πού το νιώθεις πιο έντονα;
Στην κοιλιά σου. Παρακαλώ βάλε το χέρι σου στη κοιλιά.
Η κοιλιά είναι που κρατάει τις φορτίσεις.
- Δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
- Ναί νιώσε το. Το νιώθει ήδη πολύ έντονα,
θα μετρήσω λοιπόν από το 5 έως το 1
και στο 1 θα δείς εικόνες από την πρώτη κατάσταση στην οποία ήσουν,
όταν αισθάνθηκες την κοιλιά σου αναστατωμένη
και είχες αυτή τη σκέψη.
- Δεν αισθάνομαι, δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου.
- Πήγαινε πίσω στον χρόνο 5,4, στον τόπο και στο χρόνο,
όπου δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσεις την δύναμή σου 3,2,1
άσε τις εικόνες να έρθουν.
Νιώσε τη θλίψη και το σώμα σου να τρέμει.
Πού είσαι και τί συμβαίνει;
Κατά κανόνα υπάρχει μια φυσική ένδειξη,
ένας συναισθηματικός δείκτης και ένας διανοητικός δείκτης
και στην πραγματικότητα χρειάζομαστε μόνον έναν, γιατί όταν έχουμε έναν και τον μεγιστοποιήσουμε,
τα άλλα θα φανούν.
Γι'αυτό λοιπόν ονόμασα την τεχνική "άμεση εστίαση".
Και τότε φυσικά θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με την ενεργειακή εργασία και την οπτικοποίηση,
αλλά αυτό ισχύει πιο πολύ για ομάδες.
Σε μία συνεδρία ενός πρός έναν...
- Είναι σαν ένα ξένο σώμα, αλλά είμαι στην Γη.
Είμαι σίγουρη γι'αυτό και είμαι ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.
- Είσαι άντρας ή γυναίκα;
- Άντρας.
- Τι ηλικία έχεις;
- Είμαι μεγάλος για εκείνη την εποχή, ίσως 40.
Έχω την εντύπωση ότι ταξιδεύω,
άνθρωποι έρχονται σε μένα,
θέλουν να θεραπευτούν και έχουν ερωτήσεις.
Και έχω
αυτό το μέρος όπου κανείς δεν μπορεί να με βρεί.
- Ναί, που είναι αυτό;
- Είναι σε ένα βουνό, αυτή είναι μία περιοχή της λίμνης και...
- Είναι εκεί που μένεις;
- Ναί, πάω εκεί κατά καιρούς για να ανακτήσω την ενέργειά μου.
Όταν δούλευα στην Ινδία,
χρησιμοποιήσα μια μέθοδο που ονόμασα "κεντρικό θέμα".
Πηγαίνεις στον βαθύτερο πόνο που έχεις
και πάς όσο πιό βαθιά μπορείς και πάς όσο το δυνατόν βαθύτερα
και βαθύτερα και βαθύτερα και βαθύτερα,
και μπορεί να είναι πιο φρικτά και πιο μαύρα και πιο μοναχικά και πιο κρύα,
όποια και αν είναι αυτή η εμπειρία.
Κάποιες στιγμές υπάρχει μια εντελώς ξαφνική αντιστροφή
και οι άνθρωποι περιέρχονται σε μια κατάσταση απόλυτης ηρεμίας
ή γαλήνης και ευτυχίας κλπ.
Έτσι οι Ινδοί αναρωτήθηκαν:
"Πως φτάνει κανείς στο Satori σε μισή ώρα;
Αν πάς σε έναν γκουρού, σου παίρνει χρόνια".
Έτσι είπα ναί, γιατί ο στόχος σου είναι να ανέβεις πάνω,
ενώ εγώ σου διδάσκω πως να κατέβεις.
Οπότε στα πιό βαθιά σκατά
μπορείς να βρείς μια λύση.
Πώς θα ξέρω ότι δεν τα επινοώ όλα αυτά,
ότι δε είναι μια φαντασίωση, ένα όνειρο;
Αυτό είναι ένα περίπλοκο ερώτημα
και το θέμα της διαμάχης, για το εάν οι θεραπευτές μπορούν
να προξενήσουν μνήμες στους πελάτες,
δηλ., στο κατά πόσο μπορείς να εμφυτεύσεις μία μνήμη σε έναν πελάτη και ο πελάτης να πιστέψει ότι είναι αληθινή.
Αυτό ονομάζεται "σύνδρομο ψευδούς ανάμνησης"
και θα χρειαστεί μια ακόμα συνέντευξη για να επεκταθούμε σ'αυτό,
αλλά πιστεύω αν πάτε βαθιά, αν φτάσετε έναν άνθρωπο
σε μια αρκετά βαθιά κατάσταση ύπνωσης, οι αναμνήσεις που προκύπτουν θα είναι αυθεντικές.
Δεν θα είναι φανταστικές.
Η φαντασία ανήκει πιό πολύ στο συνειδητό εγώ,
αλλά υπάρχει ένα είδος μνήμης που ανήκει στο βαθύτερο εαυτό μας ή την ψυχή,
το οποίο δεν μπορείς να κατασκευάσεις.
Γι'αυτό εξαρτάται από την κατάσταση της συνείδησης στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος.
Ένα ακόμη πράγμα είναι ότι πολύ άνθρωποι κουβαλάνε αναμνήσεις στο σώμα τους
και όταν εστιάζεις σε εκείνη την περιοχή, για παράδειγμα, εάν εστιάζεις σε ένα πόνο στον αυχένα,
μπορείς να δείς ξαφνικά μια εικόνα μ'ένα σπαθί να σου κόβει τον λαιμό,
ή, αν αισθανθείς ένα πόνο στο στήθος, μπορεί να δείς μια εικόνα όπου σε συντρίβει ένας βράχος.
Αυτές οι εικόνες έρχονται τόσο αυθόρμητα
που είναι εξαιρετικά απίθανο να τις επινόησε το άτομο.
Στην πραγματικότητα, τρείς άνθρωποι με εντελώς παρόμοιους πόνους στον αυχένα,
θα καταλήξουν με τρείς εντελώς διαφορετικές εικόνες.
Επειδή οι αναμνήσεις, οι πόνοι είναι συγκεκριμένοι σε συγκεκριμένες προηγούμενες ζωές,
είμαι πεπεισμένος πως το σώμα ποτέ δεν λέει ψέμματα.
Το σώμα δεν κατασκευάζει πράγματα.
Δεν προκαλούμε πόνους στο σώμα μας. Είναι αληθινοί.
Μερικές φορές, σε μια προηγούμενη ζωή, ένας άνθρωπος θα θυμάται μια φρικτή κατάσταση.
Είχα ένα καλό παράδειγμα, μια γυναίκα θυμόταν ότι υπήρξε στρατιώτης σε μια φυλακή,
που ήταν αλυσοδεμένος σε ένα τοίχο και περίμενε να εκτελεστεί
και θα τον κρεμούσαν την επόμενη μέρα
και είπα "προχώρησε πιό μπροστά, δές τι συμβαίνει μετά".
Αυτή πήγε σε ένα είδος ονειρικής φάσης στην αναδρομή, και λέει:
"Α, βγάζω τα χέρια μου από αυτές τις αλυσίδες.
Υπάρχει ένα μικρό παράθυρο στο κελί
και φαίνεται σαν να ανοίγει, μπορώ τώρα να περάσω από μέσα.
Α, τώρα τρέχω στα βουνά
και βρήκα αυτήν την καλύβα και ένας γέρος με παίρνει μέσα και θεραπεύει τις πληγές μου».
Λοιπόν άκουσα αυτήν την ιστορία και είπα στον εαυτό μου:
«Αυτό δεν μου ακούγεται αληθινό. Αυτό ακούγεται σαν φαντασίωση».
Έτσι γύρισα πίσω πολύ προσεκτικά
και «ψυχοδραμάτισα» τις αλυσίδες.
«Λοιπόν δείξε μου ξανά πως ελευθερώνεσαι από τις αλυσίδες».
Και πάει πίσω και το ξαναζεί, και λέει
«Δεν μπορώ να βγώ. Δεν μπορώ να βγώ. Θα πεθάνω».
Και τότε ακολουθούμε την ιστορία. «Παρακολούθα τι συμβαίνει στο σώμα σου».
Την επόμενη μέρα πήραν αυτόν τον άνθρωπο και τον κρέμασαν.
Αυτό που είχε συμβεί στην ανάμνηση της προηγούμενης ζωής,
ήταν ότι ο αλυσοδεμένος φυλακισμένος είχε πάθει ντελίριο.
Και στην ονειρική φάση του ντελίριο, φαντάστηκε ότι δραπέτευσε.
Οπότε μπορέσαμε να δούμε την διαφορά, όταν φέραμε το σώμα στην ιστορία,
επειδή το σώμα δεν είπε ψέμματα.
Αυτή ήταν μια εξωσωματική φαντασίωση.
Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τις αισθήσεις τους,
όταν είναι βαθιά τραυματισμένοι
(το παραλήρημα είναι μία άλλη κατάσταση) θα αφήσουν το σώμα.
Θα πάνε σε φανταστικά ταξίδια,
τα οποία είναι πραγματικές ψυχικές εκδηλώσεις, εκδηλώσεις ονειρικές,
αλλά δεν είναι πραγματικές προγούμενες ζωές.
Έτσι υπάρχει μια πολύ λεπτή διάκριση μέσα στην ίδια την προηγούμενη ζωή.
Πρόκειται για διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης, ακόμα και στην ανάμνηση μιάς προηγούμενης ζωής.
Και όσο πιό προσεκτικά το κοιτάξουμε αυτό, τόσο περισσότερο μπορούμε να κάνουμε αρκετές λεπτές διακρίσεις.
Τι είναι ανάμνηση, τι είναι φαντασίωση, τι είναι φαντασία;
Δεν νομίζω ότι οι φαντασιώσεις θεραπεύουν.
Φυσικά σε μία συνεδρία δεν μπορείς να είσαι σαν ένα είδος σούπερ ντετέκτιβ,
ή να κρίνεις όλη την ώρα «είναι αυτό αληθινό;» κλπ.
γιατί ακόμα και αν είναι αληθινό, μπορεί να είναι ραφιναρισμένο.
Σε μια κατάσταση θύματος, μπορεί να εξωραΐσω τα βάσανά μου
και αν είμαι πολύ θετικός ή ναρκισσιστής,
μπορεί να προσθέσω άλλα τμήματα στην ιστορία, που μπορεί να είναι πιο ευπαρουσίαστα και ρομαντικά,
αλλά μπορεί να είναι ουσιαστικά ακόμα αληθή και φυσικά,
στο επάγγελμά μας στόχος είναι να κάνουμε την ιστορία όσο το δυνατό πιο αληθή γίνεται.
Αλλά όταν ακούω μία ιστορία που είναι περισσότερο ή λιγότερο συμβολική,
ή είναι πλαστή, ή είναι απλά αδύνατη, αλλά εγώ δεν την δέχομαι.
Πηγαίνω στο επίπεδο της πραγματικής εμπειρίας,
κάθε φορά που μπορώ να φτάσω εκεί
και αν δεν μπορώ να φτάσω εκεί, ή έκανα κάτι λάθος, ή ο πελάτης δεν ήταν έτοιμος γι’αυτό, δεν ξέρω.
Δεν με ενδιαφέρουν οι φαντασιώσεις.
Αυτά είναι για τα παιδιά και όχι για τους ενήλικες.
Προσπαθούμε να πάμε στην αλήθεια,
και φυσικά πολλές φορές δεν το ξέρεις, δεν μπορείς να το εξετάσεις.
Η ιστορία πρέπει να ταιριάζει, η ιστορία πρέπει να είναι λογική,
θα πρέπει να δίνει μια καλή εξήγηση.
Ναί! Πρώτα η πραγματικότητα και μόνον η πραγματικότητα.
Ναι, δεν είναι κάτι το θαυματουργό.
Είναι τόσο κάτω από την επιφάνεια ώστε να μπορείς να το φτάσεις πολύ εύκολα, αν είσαι εκπαιδευμένος σ’αυτό.
Έτσι, αν ένας θεραπευτής (όπως είμαστε εμείς εκπαιδευμένοι και ο Netherton και ο Hans TenDam)
απλά σ’ακούσει να μιλάς και ξέρει ότι υπάρχει ένα άλλο φορτίο σ’αυτό
και το αγγίξει, τότε ξεκινάς.
Εάν δεν το λάβετε σοβαρά υπόψη
και δεν το πάρετε στα σοβαρά,
τότε μπορεί να ξεφύγετε μακριά από αυτό πολύ εύκολα,
αλλά δεν είναι κάτι όπως το να είσαι σ’ άλλο κόσμο.
Την ίδια στιγμή είμαι εδώ σ’αυτό το δωμάτιο,
και την ίδια στιγμή είμαι μαζί σου ή με τον Netherton ή με τον Hans
και πηγαίνω σε μια ανάμνηση, που δεν είναι ίσως από αυτή τη ζωή,
και ίσως φοράω άλλη ενδυμασία και ίσως έχω μία άλλη άποψη για την ζωή.
Αλλά το σώμα μου λέει τι είναι αληθινό και τι όχι.
Και όταν νιώθεις την ίδια οργή
ή την ίδια θλίψη, ή τα ίδια ανθρώπινα συναισθήματα, που μπορείς να νιώσεις και σ’αυτή τη ζωή,
ξέρεις ότι έχεις δίκιο, και πως είσαι στο σωστό σημείο...
Και αν δεν αισθάνομαι τίποτα, ενώ η νοητική διεργασία εξελίσσεται, τότε νιώθω ότι δεν είμαι εκεί,
αισθάνομαι διαφορετικά και δεν είναι δύσκολο να το ξεχωρίσω.
Φαίνεται ότι υπάρχει μια πολύ συναισθηματική μέθοδος για την επίλυση ενός τραύματος.
Μιλούσαμε για το τραύμα,
στο οποίο η θεραπεία έχει τα περισσότερα αποτελέσματα.
Και αυτό που έκανα, γιατί μ’αυτό τον τρόπο δουλεύω,
ήταν να το ερευνήσω, πρίν πάω να αναζητήσω έναν θεραπευτή,
οπότε, εάν έχουμε την οποιαδήποτε αμφιβολία, οι πληροφορίες είναι εκεί στο διαδίκτυο.
Θα συνιστούσα στους ανθρώπους να βρούν έναν πιστοποιημένο θεραπευτή,
που έχει περάσει από την κατάλληλη εκπαίδευση και αυτό είναι πολύ σημαντικό
ώστε να προσεγγίσουν το θέμα με πολύ ανοικτό μυαλό και να δουν τι συμβαίνει. // PART 3: Η Ομίχλη
Μέρος 3: Η Ομίχλη
«Καταρρέοντας.
Όντας σε σύγκρουση με την σύντροφό μου, το σώμα μου, τη ζωή μου.
Η ζωή φαντάζει σαν ένας τεράστιος λαβύρινθος.
Δεν καταλαβαίνω τον εαυτό μου.
Άλλοι φαίνεται να είναι σε έναν άσκοπο περίπατο στο κενό της ζωής τους,
ή να αγωνίζονται με ανεξήγητους σωματικούς πόνους,
ή να ακινητοποιούνται από ισχυρά δεσμά και "κολλήματα", που απλά φαίνονται ανυπέρβλητα.
Περιορισμένος από τους φόβους ή το άγχος
ή αποκομμένος από τους άλλους,
μόνος και ανυπόστατος.
Τόσα προβλήματα που περιμένουν να λυθούν.
Οπότε ποιός είναι ο κατάλληλος πελάτης για αναδρομική θεραπεία;
Είμαι ένας από αυτούς, ακριβώς εδώ σ’αυτόν τον μπλέ καναπέ;
Φοβίες, κρίσεις άγχους ή πανικού,
δυσκολίες στις σχέσεις,
προβλήματα εθισμού, αλκοόλ, ναρκωτικά,
το συνολικό φάσμα των ανθρώπινων προβλημάτων που συνήθως παρουσιάζονται γενικά στην ψυχοθεραπεία.
Οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να θεραπευτούν και νομίζω αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Βρίσκονται εδώ επειδή θέλουν να θεραπευτούν
ή είναι εδώ, επειδή έχουν ακούσει για αυτό το παράξενο πράγμα
και θέλουν κάποια μαγική λύση στα προβλήματά τους;
«Α να βρώ την προηγούμενη ζωή μου, μετά ο άντρας μου θα με ξαν΄ αγαπήσε;»
Θέλω να πώ, αυτός δεν είναι ο τρόπος που λειτουργεί η ζωή.
Η κύρια αιτία θα ήταν η διαρκής κατάθλιψη,
πράγματα που δεν αλλάζουν, που συνεχίζονται για πολύ καιρό,
οι χρόνιες ασθένειες,
ακόμα και προβλήματα ζωής που επαναλαμβάνονται,
τα πρότυπα σ’αυτή τη ζωή.
Και αυτός είναι ένας καλός λόγος, για να κάνει κάποιος αναδρομική θεραπεία.
Ναί,
όταν άρχισα τις σπουδές μου με τον Hans είπε κάποτε:
«όταν κάτι δεν είναι λογικό τότε είναι κατάλληλο για αναδρομική θεραπεία,
επειδή δεν υπάρχεια ιατρική αιτία».
Δεν είναι λογικό, αλλά το κάνεις και δεν σ’αρέσει.
Σε κάνει ερείπιο, δεν θέλεις να το κάνεις και όμως το κάνεις.
Αυτό το μοτίβο...
Θέματα όπως «Τι κάνω εδώ;» ή «Νιώθω αποξενωμένος»
ή «Δεν αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου»,
«Ποιός είναι ο σκοπός μου στη ζωή;» τέτοιου είδους θέματα.
Υπάρχουν συμπεριφορές που είναι παράλογες και εκτός πλαισίου
και δεν έχουν εμφανή προέλευση σε αυτή τη ζωή;
Υπάρχουν ιατρικά θέματα που συμβαίνουν, που ο ιατρός απλά δεν μπορεί να βρεί την αιτία γι’αυτά;
Υπήρχαν ...
Ξέρω μια γυναίκα που είχε ένα τρομερό έκζεμα μέχρι πάνω στα μπράτσα της και πρός τα κάτω στην πλάτη,
πολύ οδυνηρό και με έντονη φαγούρα. Είχε πάει σε όλους τους ιατρούς
Είχε πάει σε όλους τους ιατρούς δοκιμάζοντας όλα τα φάρμακα, βότανα, βελονισμό σε όλους τους μεσημβρινούς.
Τίποτα δεν είχε αποτέλεσμα. Είπε: «Είσαι η τελευταία μου ελπίδα».
Και της είπα: «Λοιπόν, θα κάνουμε ό,τι είναι να κάνουμε και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει».
Έτσι βρέθηκε σε προηγούμενη ζωή της ως Ινδιάνα
όπου είχαν δεχθεί εισβολή
από τους λευκούς
και το μωρό της πέθαινε και ενώ κρατούσε το μωρό της εκδηλώθηκε ευλογιά.
Και είχε εξαπλωθεί σε όλο της το σώμα
και αυτό που ένιωθε ήταν «το μωρό μου πεθαίνει και δεν μπορώ να προστατεύσω το μωρό μου,
δεν μπορώ να κάνω κάτι».
Και υπάρχει μια τεράστια αίσθηση απόγνωσης
και το ότι έχανε τα πάντα,
τη φυλή της, τον σύζυγό της, και πάνω απ’όλα το παιδί της.
Έτσι, όταν ήρθε στην σημερινή της ζωή,
κάποια στιγμή ο συζυγός της έκανε σχέση με μια άλλη γυναίκα
και αυτό ενεργοποίησε αυτή την αντίδραση στο σώμα της,
το σώμα της άρχισε να την καίει.
Έτσι μετά, αφού είδε την προηγούμενη ζωή της, ο κνισμός και τα εξανθήματα εξαφανίστηκαν και δεν επέστρεψαν ποτέ.
Πολύ αποτελεσματική.
Οι άνθρωποι στρέφονται σ’αυτό το είδος θεραπείας,
επειδή δεν είχαν αποτέλεσμα οι άλλες.
Έχουν πάει σε ιατρούς, έχουν πάει σε ψυχολόγους,
έχουν πάει σε ψυχίατρους και δεν βγήκε αποτέλεσμα.
Αυτός είναι ο πιο συχνός λόγος που έρχονται σε μας.
Και ακούγοντας από τους ανθρώπους που έχουν υπάρξει ήδη πελάτες.
Πέρασα από ένα τραύμα,
που το αποτέλεσμά του ήταν ένα σύνδρομο μετατραυματικού στρές,
το οποίο είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί.
Οπότε ήταν ανάγκη και έτσι τη δοκίμασα αυτή τη μέθοδο.
Στην οικογένεια μας, τα θύματα των ιαπωνικών στρατοπέδων
ήταν οι θύτες των παιδιών μετά τον πόλεμο...
και ήμουν το πρώτο.
Οπότε ήμουν σωματικά, σεξουαλικά, πνευματικά, συναισθηματικά, κακοποιημένη.
και αυτό ήταν...
Από τότε που ήμουν είκοσι χρονών,
ήθελα να ανακτήσω την υγεία μου και την ψυχική μου υγεία.
Δεν γνώριζα τότε ότι είχα καρκίνο,
αλλά ακόμη ήθελα να ξεφύγω από εκείνα τα απαίσια συναισθήματα.
Η επιθετικότητα που αισθάνθηκα, η θλίψη που ένιωσα,
το άγχος που μπορούσα να αισθανθώ
και η κατάστασή μου είχαν επιδεινωθεί τόσο πολύ, που μετατράπηκαν σε καρκίνο
και μου είπαν ότι είχα ίσως 6 μήνες μέχρι να πεθάνω.
Και αυτό ήταν στα μέσα του Ιουνίου το 2001.
Και η ειδικός είπε: «Πρέπει να πας σε ογκολόγο».
Είπα: « Όχι δεν θα πάω εκεί». Είπε: «Θα χρειαστείς θεραπεία».
Είπα: «Η χημειοθεραπεία, οι ακτίνες και η χειρουργική επέμβαση δεν είναι θεραπεία».
Είναι θεραπεία συμπτωμάτων και μάλιστα καταστροφική.
Αυτό δεν είναι θεραπεία.
Έτσι είπα ότι δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά δεν θα το κάνω.
Και το μόνο πράγμα που ήξερα ήταν ότι ήθελα να ζήσω.
Δεν έχω ιδέα για ποιό λόγο, επειδή ήμουν πάρα πολύ άρρωστη.
Περίπου σαράντα κιλά,
μόνο δέρμα και κόκκαλα, δύσκολα μπορούσα πια να περπατήσω,
οι μύες μου
γινόντουσαν όλο και μικρότεροι, ήταν σχεδόν σαν να μην υπήρχαν...
Και υπάρχουν άνθρωποι που χρήζουν βοηθείας
που δεν θα έπρεπε να πάνε σε έναν αναδρομέα θεραπευτή;
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος πελατών New Age, που θέλει
να δώσει λάμψη και κύρος στο «βιογραφικό» τους, με το να έχουν ιδιαίτερες προηγούμενες ζωές,
θέλουν πάντα να είναι...να βρεθούν ως Αιγύπτια ιέρεια
ή κάτι λαμπερό.
Δεν δουλεύω μαζί τους.
Αυτό είναι πνευματικός ναρκισσισμός, κατά την γνώμη μου.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι οριακές περιπτώσεις
για τους οποίους, το να πας απευθείας σε προηγούμενες ζωές, θα πρέπει να αντεδείκνυται,
επειδή σε ορισμένες κατηγορίες αυτού που αποκαλούμε σχιζοφρένεια
έχουν ήδη πληθώρα πληροφορίων που τους κατακλύζει,
πιθανώς από προηγούμενες ζωές,
πιθανώς από άλλα επίπεδα της ψυχής
και χρειάζονται να θέσουν όρια και να δημιουργήσουν μια αίσθηση του εαυτού τους.
Και αν αρχίσεις να τους πηγαίνεις σε ακόμα περισσότερες ιστορίες
θα συγκλονιστούν πιο πολύ,
θα πηγαίνεις πρός την αντίθετη κατεύθυνση.
Έτσι σπάνια θα...
Σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να δούλευα με έναν σχιζοφρενή,
αν δώ κάτι που θα μπορούσε να συνδέεται ειδικά με μία προηγούμενη ζωή,
αλλά γενικά αποφεύγω να δουλέψω μαζί τους.
Οι δύσκολοι πελάτες είναι αυτοί που παίρνουν ηρεμιστικά,
φάρμακα που επηρεάζουν την συνείδηση,
γιατί επιδρούν στον συμβολισμό.
Έτσι οι πελάτες δεν μπορούν να φτάσουν στο βάθος των συναισθήματων τους.
Επιτρέψτε μου να το θέσω πολύ ωμά. Όταν το μυαλό σας είναι χάλια,
μην πάτε, μπορεί να γίνει ακόμα πιο χάλια.
Χρειάζεστε κάτι άλλο πρώτα.
Ένα άλλο είδος πελάτη, που δεν θα συνιστούσαμε,
είναι εάν το μυαλό σας είναι κλειστό,
είναι κολλημένο, είναι δογματικό, είναι σαν φυλακισμένο,
τότε μην πάτε.
Χρειάζεστε ένα ανοικτό μυαλό, και θα πρέπει να έχετε κάποια κοινή λογική.
Αν σκόπιμα είσαι ταγμένος στην πίστη της αλήθειας
της "αντικειμενικής" επιστήμης
και δεν ακούς το ίδιο σου το σώμα,
τότε δεν θα σπαταλήσω τον χρόνο μου σ’αυτό.
Το έκανα παλιά.
Τους εύχομαι το καλύτερο, αλλά όχι με μένα. // Μέρος 4: Τα αποτελέσματα
Μέρος 4: Τα αποτελέσματα
Αναρωτιέμαι αν το να πάω πίσω στην αιτία του προβλήματός μου θα με βοηθήσει;
Γιατί θα έπρεπε να βοηθήσει;
Ίσως να είναι πολύ άβολα...
Ίσως τα κάνει όλα χειρότερα.
Ξέρω ότι κάποιο από τα πράγματα που κάνει,
είναι ότι καθαρίζει οργανικά το σώμα,
καθαρίζει συναισθηματικά,
καθαρίζει διανοητικά,
και αν σας πάει πίσω στο μονοπάτι και ειρηνικά, τότε κάντε το.
Αυτό έκανα και εγώ.
Και κάθε μέρα, μπορώ να βρίσκομαι περισσότερο στο εδώ και τώρα,
να είμαι ανοικτή με ανοικτή καρδιά και με ανοικτό μυαλό, όχι φραγμένο.
Κάνει για μένα.
Είμαι ζωντανή και η ζωή μου είναι μία περιπέτεια...
Είμαι 62 τώρα και θα μετακομίσω στον Καναδά.
Εντάξει θα το κάνω. Περισσότερες ευκαιρίες...
Πηγαίνεις
σε προηγούμενες ζωές και
σε ζωές που είχες πολύ
μεγαλύτερη επίγνωση από αυτήν την ζωή
και αυτό σε ανοίγει και σε επεκτείνει.
Και μετά το άλλο είναι ότι πας
στο κομμάτι ανάμεσα στις ζωές και στις εμπειρίες, πρίν την γέννηση
και όταν πας στο κομμάτι ανάμεσα στις ζωές,
αν μείνεις ακριβώς πάνω από την ζωή, μένεις στο αστρικό,
που συνεχίζει να δονείται από τα συναισθήματα και τις απόψεις αυτής της ζωής.
Αλλά εάν κινηθείς πέρα απ’το αστρικό,
πάς στο κομμάτι ανάμεσα στις ζωές
που υπάρχει μια συναρπαστική επίγνωση.
Συνήθιζα να πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις μια γραμμική αναδρομή
πηγαίνοντας πίσω στην πρώτη φορά που ξεκίνησαν όλα
και έτσι χρησιμοποιούσα αυτήν την μέθοδο με ένα πελάτη
και του έλεγα:
«τώρα πήγαινε σε μια προηγούμενη εμπειρία όπου νιώθεις αυτήν την μοναξιά,
εντάξει σε μια παλιά, πιο παλιά ζωή»,
πήγαμε πρίν μπεί στο σώμα του
και τότε είπα: «πήγαινε πιο πρίν και κοίτα τα πόδια σου».
Ησυχία!
Είπα: Τι συμβαίνει;
«Δεν έχω πόδια»...
Είπα: «Τα έκοψε ο φόβος σου». «Που να ξέρω εγώ;»
«Εντάξει κοίταξε τα χέρια σου.
Ησυχία!
«Δεν έχω χέρια».
Είπα: «Είσαι μέσα σε σώμα;» «Όχι»
«Είσαι στο κομμάτι ανάμεσα στις ζωές;» «Όχι!»
«Είσαι σε άλλη διάσταση;» «Όχι»
Τελικά φέρθηκα ξύπνια και το βούλωσα και είπα: «Τι συμβαίνει;»
Είπε: «Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχω».
Κάποτε ένας νεαρός είχε ένα εξόγκωμα,
έναν όγκο που μεγάλωνε στο λαιμό του,
και πήρα ένα μεγάλο μάθημα απ’ αυτόν.
Πήγα μέσα και είπα: "τί έχεις εκεί στον λαιμό σου;"
«Δεν ξέρω είναι ένα είδος εξογκώματος».
Είπα: «Ωραία, για να δούμε, πώς το αισθάνεσαι αυτό;»
Είπε: «Δεν ξέρω»
«Λοιπόν κάτσε εκεί πίσω»
Οπότε κάθησε πίσω και έγειρε στον τοίχο.
Οπότε είπα: «Εάν επρόκειτο να σου συμβεί κάτι
που θα έκανε τον λαιμό σου να το κάνει αυτό, που θα προκαλούσε ένα εξόγκωμα σαν και αυτό,
ποιό είναι το πρώτο πράγμα που σου ‘ρχεται στο μυαλό;»
και είπε : «Το να με κρεμάσουν». «Εντάξει ας σε κρεμάσουμε».
Δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο φοβισμένος ή ανήσυχος για αυτό που έκανα.
Είπα: «Ορίστε. Προχωρά και στάσου όρθιος.
Πραγματικά στέκεται
Ποιό είναι το επόμενο πράμα;»
Και συνέχισε επί δέκα περίπου φορές να αναφέρει ιστοριούλες
που διαρκούσαν από μισό έως ένα λεπτό,
οι οποίες αναδύθηκαν σε σχέση μ΄αυτό
και τότε είπα: «Λοιπόν αυτή ήταν καλή δουλειά.
Πότε θα κάνεις την εγχείρησή σου;» Είπε: «Αύριο».
Είπα: «Καλή τύχη. Θα σε δώ όταν επιστρέψω».
Έτσι πήγα σπίτι και όταν γύρισα
μετά από 2 μέρες καθόταν εκεί.
«Πώς πήγε η εγχειρησή σου;» Είπε: «Δεν την έκανα».
«Τι εννοείς δεν την έκανες;»
«Λοιπόν πήγα εκεί
και εκείνος ο γιατρός ήρθε και άρχισε να πειράζει τον λαιμό μου,
και είπε: «Πού πήγε ο όγκος σου;»
Και είπε ο νεαρός: «Δεν ξέρω εσύ να μου πείς.»
«Δεν μπορώ να τον βρώ». είπε.
Και κάλεσε μέσα και έναν άλλο γιατρό.
Όταν ήρθε και ό άλλος γιατρός έβγαλαν μια ακτινογραφία και ο όγκος δεν ήταν εκεί.
Ο γιατρός είπε : «Καλά θα κάνουμε την εγχείρηση έτσι και αλλιώς».
Ο νεαρός τότε είπε μια πολύ ιδιαίτερη φράση:
«Όχι δεν θα την κάνετε. Γυρίζω πίσω».
Οπότε σηκώθηκε, πήρε τα ρούχα του,
περπάτησε για τέσσερα τετράγωνα
μέχρι την πόρτα του αναμορφωτηρίου και είπε: «Βάλτε με μέσα!
Αυτοί εκεί έξω είναι τρελοί».
Και είπα: «Λοιπόν πώς είναι ο λαιμός σου;»
«Μια χαρά είναι ο λαιμός μου».
Εντάξει, αυτό που έμαθα είναι
ότι δεν χρειάζεται να κάνεις μια μακρά διαδικασία με μερικούς ανθρώπους.
Έφυγε τσάκ μπάμ.
Νομιζω ότι ήταν σχετικά εντυπωσιακό.
Έχει καλά αποτελέσματα με τις φοβίες.
Έχει καλά αποτελέσματα με πολλά πράγματα,
αλλά οι φοβίες είναι συνήθως μια συνεδρία. Ναί.
Το μόνο που δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε είναι η φοβία για τους αναδρομείς θεραπευτές προηγούμενων ζωών.
Αυτό είναι λίγο πιό περίπλοκο, χρειάζεσαι δύο συνεδρίες για αυτό.
Ήταν πολύ αποτελεσματική.
Όποιος βιώσει ένα τραύμα σ’αυτήν την ζωή
που δεν μπορεί να επιλυθεί,
την αίσθηση πως συμβαίνει τώρα
και θα μπορούσε να μην έχει σχέση με το γεγονός.
Για μένα αυτό ισχύει ακόμη και όταν ακούω ειδήσεις στην τηλεόραση
(γιατί το πρόβλημά μου είχε σχέση με τον πόλεμο).
Οπότε, ό,τι σχετίζεται με το γεγονός
έχει το ίδιο αποτέλεσμα όπως την πρώτη φορά που το βίωσα.
Οπότε ακόμα και αν το μυαλό μου κατανοεί ότι όλα έχουν τελειώσει,
ότι είμαστε καλά, ότι είμαστε εδώ, όλα καλά,
το συναισθηματικό επίπεδο δεν ήταν εκεί που ήταν ο πόνος μου.
Οπότε μετά την αναδρομή που κάναμε, αυτό το κομμάτι είχε φύγει.
Ξεκινάς με έναν άνθρωπο που είναι έτσι
και στην συνέχεια παρακολουθείς το λουλούδι να ξεδιπλώνεται πέταλο, πέταλο.
Ανοίγουν και γίνονται αυτοί που είναι.
Οι αλλαγές μπορεί να είναι τόσο γρήγορες και τόσο εκπληκτικές.
Είχα μια γυναίκα που γεννήθηκε με μια υπέροχη φωνή
και είχε μεγαλώσει στην Νέα Υόρκη,
αλλά τρομοκρατούνταν να τραγουδήσει μπροστά σε ομάδες ατόμων.
Θα τραγουδούσε για την οικογένειά της και για ένα μικρό κύκλο φίλων.
Και έτυχε η οικογένειά της να σχετίζεται με τα μουσικά τεκταινόμενα
και μια μέρα προσκάλεσαν τον Leonard Bernstein να έρθει να την ακούσει.
Ο Bernstein ήταν στο πάρτυ και την άκουσε και είπε:
«Αυτή η γυναίκα έχει καταπληκτική φωνή.
Γιατί δεν τραγουδάει στην Μετροπόλιταν όπερα;»
Και η οικογένεια της είπε:
Την παραλύει αυτός ο τρόμος να τραγουδάει δημόσια.
Τα είκοσι άτομα είναι η μεγαλύτερη ομάδα,
στην οποία θα ένιωθε άνετα να τραγουδήσει,
και είπε : «Αυτό είναι γελοίο. Πρέπει να βγεί εκεί έξω».
Η οικογένεια την πίεσε και είχαν ακούσει για μένα και μου την έστειλαν.
Σε μία συνεδρία ακούσαμε μια ιστορία που ήταν μια γυναίκα,
η οποία ζούσε σε μια πουριτανική κοινωνία στην πρώιμη Νέα Αγγλία
και είχε πιαστεί για μοιχεία και είχε τιμωρηθεί δημόσια με απαίσιο τρόπο.
Πρώτα την χτύπησαν, και την μαστίγωσαν
και ύστερα, απ’ ότι φάνηκε, οι αγρότες ήρθαν και την βίασαν κρυφά
και μετά την πέταξαν έξω από την κοινότητα.
Κουβαλούσε μαζί της από την προηγούμενη ζωή
το στίγμα του δημόσιου εξευτελισμού.
Αυτό ήταν οφθαλμοφανές, από μία και μόνο συνεδρία, γιατί δεν μιλούσε δημόσια.
Οπότε την πείσαμε, κάναμε όλα εκείνα τα πράγματα που κάνουμε στην δουλειά μας
για να την ενδυναμώσουμε και να βγάλουμε απ’το μυαλό της αυτούς τους απαίσιους πουριτανούς.
Μέσα σε έξι μήνες έδινε οντισιόν για την όπερα της Βιέννης
και μέσα σε δύο χρόνια τραγουδούσε στην Μετροπόλιταν όπερα.
Μια συνεδρία την άλλαξε.
Να πόσο γρήγορη μπορεί να είναι η δουλειά μας.
Είναι αποδοτική, εστιάζει, είναι αποτελεσματική
πηγαίνει στην αιτία και, ανεξάρτητα από το που βρίσκεται αυτή η αιτία,
εάν είναι στην Ρώμη,
πέντε χιλιάδες χρόνια πρίν, ή αν πρόκειται για πρίν από πέντε λεπτά
όταν βγήκατε από το αυτοκίνητό σας.
Αυτή η διαδικασία θα την εντοπίσει και θα την λύσει.
Αυτό είναι που κάνει την αναδρομική θεραπεία τόσο ξεχωριστή.
Ιδιαίτερα, νομίζω, ο τρόπος που θεραπεύει τόσο γρήγορα.
Έχω έναν πελάτη που είχε συνέχεια ημικρανίες,
υπέφερε 25 χρόνια από κατάθλιψη.
Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ούτε σαράντα.
Η κατάθλιψή του ξεκίνησε όταν ήταν έφηβος
και ήταν σε κέντρα, είχε ψυχιατρική βοήθεια, έπαιρνε φάρμακα.
Τότε έβγαινε απ' αυτή την κατάσταση
και με βρήκε ο ίδιος.
Έκανε περίπου 8 με 10 συνεδρίες, που είναι σχετικά πολλές.
Συνήθως οι άνθρωποι γιατρεύονται πρίν από τόσες.
Αλλά είχε πολλά να αντιμετωπίσει και μου τηλεφώνησε.
Σταμάτησε την θεραπεία, γιατί θα πήγαινε διακοπές με την νέα του κοπέλα
και ένιωθε οξυδερκής και πολύ καλά.
Έτσι είπε: «Τώρα θέλω να χρησιμοποιήσω τα χρήματα μου για διακοπές».
Είναι θαυμάσιο, η ζωή του ξαναπήρε μπροστά.
Οπότε αυτή είναι η απάντησή μου, στο τι κάνει την αναδρομική θεραπεία τόσο ξεχωριστή.
Αυτό που μ’αρέσει περισσότερο, πρέπει να πώ, είναι τα αποτελέσματά της,
όταν κάνεις τον άνθρωπο να ξεπεράσει το σημείο που δεν μπορούσε να περάσει ο ίδιος.
Τα υπόλοιπα μπορεί να τα κάνει από μόνος του.
Ο πελάτης έχει την δική του ζωή.
Αλλά ακριβώς γι’αυτό ψάχνουμε το εμπόδιο στην ζωή του
και τον βοηθάμε να ξεπεράσει τα όρια του ή μέσα από την λάσπη,
ή ό,τι και αν είναι και αυτό που χρειάζεται, για να μπορέσει να συνεχίσει.
Κάποτε είχα έναν Ιάπωνα μαθητή
και κάναμε μια αναδρομή σε προηγούμενη ζωή,
όταν αυτός συμμετείχε σε ένα μεγάλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Την ώρα την ατομικής συνεδρίας
πέρασε μέσα απ’τον σωματικό του θάνατο και τότε είπα: «Εντάξει τι γίνεται μετά;»
Και στα ξαφνικά όλο το σώμα του ανασηκώθηκε
και το πρόσωπό του έλαμψε και δεν είπε λέξη.
Ο μεταφραστής μου καθόταν εκεί και κοιταζόμασταν
καθώς αυτός ο νεαρός εκείνη τη στιγμή
επέκτεινε την ενέργειά του. Όλο το δωμάτιο γέμισε με φώς
και ήταν σαν να καθρέπτιζε εμένα και τον μετάφραστή μου, δηλ. αυτό
που πραγματικά είμαστε και εκείνη την στιγμή εκείνος ο νεαρός έφτασε στην φώτιση.
Οπότε, όχι και τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στο αίσθημα του «αλληλούϊα»,
αλλά υπάρχει μια αλλαγή ζωής.
- Τι κάνει σε σένα; Στο σώμα; Στο μυαλό;
- Στο μυαλό.
- Πώς νιώθεις μ’αυτό;
- Καινούργια.
- Καινούργια και ολοκληρωμένη;
- Αρχίζει να γίνεται πιο μαλακό...
Καμπανάκια που κουνιούνται, που κουδουνίζουν και που κάνουν γρήγορα κάτι σαν αυτό.
Ναί είναι κάτι πολύ...μικροσκοπικά καμπανάκια πολύ υψηλοί ήχοι
και είναι επίσης σαν... πώς να το περιγράψω;
Πώς να το περιγράψω;
Μουσική και αστέρια στο σύμπαν.
Ενέργεια.
- Είναι απ’αυτά που βρίσκονται μέσα σου;
- Και νερό επίσης.
- Οπότε απόλαυσέ το αυτό Μάρσα
και ενώ απολαμβάνεις αυτό που περιέγραψες σε δύο γλώσσες,
Νιώσε το.
Tο επόμενο Σαββατοκύριακο ήρθε στο μάθημα φυσικά.
Είναι ένας μαθητής που διδάσκεται τις αναδρομές και κάνει πρακτική
και βγήκε από την συνεδρία κλαίγοντας και εγώ είπα:
«Πώς είναι να έχεις φτάσει στην φώτιση
και τώρα να είσαι στο σώμα σου, να νιώθεις συναισθήματα και να κλαίς».
«Είμαι ακόμα σε σώμα. Έχω ακόμα τα συναισθήματά μου».
Αλλά είπε:
«Δεν θα ξαναδώ την ζωή με τον ίδιο τρόπο».
Με βοήθησε πολύ στο να κάνω ένα συναισθηματικό ξεκαθάρισμα.
Έγινε πολύ διαπεραστικά και πολύ νοικοκυρεμένα
και επέστρεψα σαν μια άλλη γυναίκα.
Ένιωθα διαφορετικά. Ήμουν διαφορετική. // PART 5: Ο Διαμεσολαβητής
Μέρος 5: Ο Διαμεσολαβητής
Οδήγησε με πίσω στις ρίζες του πόνου μου.
Άσε με να δώ την πηγή των φόβων μου, των συγκρουσεών και των σωματικών μου πόνων.
Συγκεντρώνοντας όλα τα αποσυνδεδεμένα μέρη μου.
Πώς θα το κάνεις αυτό αγαπητέ θεραπευτή;
Έχω τεράστια εμπιστοσύνη στην διαδικασία.
Ακόμη και αν η απάντηση δεν έρθει, ο πελάτης σκέφτεται «Τι θα δώ;»
Η ψυχή κάνει ήδη την δουλειά. Το σώμα δονείται.
Προχωράει ήδη και μπορώ να το δώ αυτό τώρα.
- Λοιπόν είσαι εκεί και ταξιδεύεις για θεραπεία.
- Νιώθεις λυπημένη τώρα.
Οπότε από αυτήν την στιγμή προχώρα στην επόμενη στιγμή.
Τι συμβαίνει εκεί;
- Κάλπαζα στα βουνά.
- Κάλπαζες;
- Με ένα γάιδαρο. Πήγα κάπου.
Δεν έχει σημασία και υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι σαν εμένα
και συναντιώμαστε κατά καιρούς.
- Και μετά; Νιώσε το χέρι σου. Το χέρι σου εντοπίζει κάτι.
Κινείς το χέρι σου. Τι συμβαίνει; Συνέχισε.
- Δεν ξέρω. Κάποιος έκανε κάτι στο στομάχι μου.
Δεν ξέρω αν είναι αυτοί ή κάποιος άλλος. Δεν ξέρω.
- Τι εννοείς «Κάποιος έκανε κάτι στο στομάχι μου;
Από μέσα ή απ’έξω;»
- Ναί στην αρχή νόμιζα ότι είναι κάτι σαν ένα ξύλινο όπλο
ή κάτι σαν ξίφος και η κοιλιά μου αιμορραγούσε.
Έχω τεράστια εμπιστοσύνη στην διαδικασία και αυτό είναι που νιώθει ο πελάτης μου.
Καθώς ξάπλωσε ένας είπε: «Νιώθω ήδη γιατρεμένος».
Αυτό συμβαίνει λόγω αυτής της απελευθερωτικής εμπιστοσύνης.
Υπήρξε μια εμπιστοσύνη που δημιουργήθηκε πρίν ξεκινήσουμε την συνεδρία.
Είχα συναντηθεί με τον θεραπευτή και είχαμε συζητήσει.
Όχι τις λεπτομέρειες της κατάστασης
γιατί δεν ήθελε να μπεί σ’αυτό το κομμάτι, στην τωρινή ζωή,
αλλά υπήρχε εμπιστοσύνη πρίν ξεκινήσουμε,
και συνεχίστηκε σε όλη την διαδικασία.
Μια από τις αγαπημένες μου ερωτήσεις είναι:
«Εντάξει, τι πρέπει να κάνουμε τώρα για να επιλύσουμε αυτό το πρόβλημα, ώστε να απελευθερωθούμε»;
Και σου λένε.
Ο χρυσός κανόνας είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να βάλεις τον οποιοδήποτε
σε μια θέση που δεν έχεις βρεθεί εσύ ο ίδιος, αν είσαι θεραπευτής.
Υποδεικνύω την θεραπεία στον πελάτη.
Δεν είμαι εδώ σαν θεός που θα κουνήσω το μαγικό ραβδί μου
και θα νιώσετε καλύτερα.
Έχω εργαλεία και μεθόδους, αλλά και ενέργεια για να κρατήσω τον χώρο σας.
Και έρχεστε και κάνετε ό,τι είναι αυτό που χρειάζεται να κάνετε σε αυτό το χώρο.
Είναι μια επιστημονική στάση το να...
είμαι πάντα σε μια συνεδρία, κάνοντας υποθέσεις.
Θα μπορούσε να είναι αυτό, θα μπορούσε να είναι εκείνο, πώς μπορώ να το δοκιμάσω αυτό;
Έτσι κάνω πάντα κάποιες ερωτήσεις για να μάθω εάν η υπόθεση μου είναι σωστή,
και πάντα περισσότερες από μία.
Οπότε δεν σκέφτομαι: «Ά έχει αυτές τις ημικρανίες, πιθανόν λοιπόν να είναι αυτό,
ή εκείνο ή το άλλο. Οπότε πώς θα το διαφοροποιήσουμε;
Ή θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο»
Αυτή η εξέταση των υπόθεσεων είναι ένα μέρος της νοητικής διεργασίας,
την οποία θεωρώ πολύ σημαντική για τον τρόπο που δουλεύω,
και την αποκαλώ στα εκπαιδευτικά μου προγράμματα «το ντετεκτίβικο μέρος της δουλειάς μας».
Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι μου υπέβαλλε τα οποιαδήποτε συναισθήματα ή καταστάσεις.
Πάντα ένιωθα ότι πήγαινα εκεί από μόνη μου
και ό,τι βίωνα, ήμουν εγώ.
Η επιρροή του ήταν στο τρόπο που δούλευε σαν καθοδηγητής
κάνοντας μου ερωτήσεις, για να ξεκαθαρίσει κάτι που δεν ήταν ξεκάθαρο.
Όλοι οι πόροι που χρειάζονται για θεμελιώδη θεραπεία, είναι μέσα στον ίδιο τον πελάτη.
Και δεν μ’αρέσουν καθόλου οι θεραπείες και οι αναδρομικοί θεραπευτές
που καταφεύγουν σε εξωτερική βοήθεια,
όπως πνευματιστικές αναγνώσεις ή εναπόθεση των χεριών για ίαση, ή διαγνώσεις, ή έρευνες και όλα αυτά.
Είναι όλα εκεί. Πρέπει μαζί να βοηθήσουμε τον πελάτη.
Ίσως να πρέπει να τον βοηθήσουμε να πάρει στα σοβαρά αυτό που έχει μέσα του
και ο απλούστερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό, είναι να ακούσουμε τι λέει.
Οι άνθρωποι δεν περιορίζονται σε αυτόν τον πλανήτη, σ’αυτό το σύμπαν.
Σ’αυτό το σημείο υπεισέρχεται η ψυχή,
η οποία υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο.
Γι’ αυτό καλό είναι να μην περιορίζουμε τις δυνατότητες της.
Μείνε με τον πελάτη σου και κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις.
Κάναμε μια ομαδική αναδρομή.
Ζητήθηκε απ’όλους να πάνε πίσω σε μια εικόνα μιας προηγούμενης ζωής
και ένας άντρας είπε: «Είμαι μια πέτρα».
Λοιπόν προσπάθησα να μιλήσω σ’αυτήν την «πέτρα».
Δεν θα μπορούσες να περιμένεις και πολύ κίνηση από μια πέτρα, όπως μπορείτε να φανταστείτε.
Οπότε είπα: «εντάξει προχώρα μπροστά κάμποσες χιλιάδες χρόνια».
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει».
Αργότερα λοιπόν κατάλαβα(αυτό ήταν στην αρχή της καριέρας μου)
συνειδητοποίησα ότι κρυβόταν.
Δεν ήθελε να πάει στην πραγματική ιστορία
και πάλι ένα μέρος του είχε αφήσει το σώμα και είχε πάει και είχε κρυφτεί σε αυτήν την πέτρα.
Υπήρχε μια πραγματική ιστορία κάπου αλλού,
αλλά εκείνες τις μέρες δεν ήξερα πως να φτάσω σ’αυτό.
Τώρα είμαι καχύποπτος όταν κάποιοι πηγαίνουν στους αγγέλους,
ή γίνονται πέτρες, ή δέντρα.
Συνήθως προσπαθούν να γλιτώσουν από κάτι.
Κάποιοι άνθρωποι θα διαφωνήσουν μ’αυτό, και κυρίως
τα άτομα που έχουν αναμνήσεις με εξωγήινους και διαστημόπλοια.
Εάν έχουν ήδη κάνει πολύ δουλειά με τους εαυτούς τους σε αυτή τη ζωή
ή σε άλλες προηγούμενες ζωές που είναι αραγείς, τότε θα το δεχτώ.
Αλλά εάν από τις πρώτες συνεδρίες θέλουν να πάνε στον Άρη
ή θέλουν να πάνε στον Άλφα Κένταυρο ή σε κάποιο άλλο πλανητικό σύστημα,
είμαι πολύ επιφυλακτικός. Το χειρίζομαι ως μια πιθανή διαφυγή και λέω:
«Θέλω να κατέβεις στο σώμα σου και να δούμε τι συμβαίνει».
Και συνήθως υπάρχει ένα τραύμα στο σώμα απ’το οποίο δραπετεύουν.
Έτσι, τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να αποτελούν προκλήσεις.
Καμία μέθοδος από μόνη της δεν έχει αποτέλεσμα
και αν κάποιος το πεί αυτό, τότε ίσως θα πρέπει να ψάξετε για άλλον θεραπευτή...
Υπάρχουν πολλά επίπεδα στα οποία υπάρχουμε.
Πολλά πράγματα που πρέπει να κάνουμε.
Γι’αυτό συνδυάζω σώμα, μυαλό, ψυχή.
Συνδυάζω τη σωματική κίνηση, και την Γκεστάλτ της.
Συνδυάζω τους φωνητικούς διαλόγους.
Ο θεραπευτής είναι ένα εργαλείο στην αναδρομική θεραπεία.
Δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα. Δεν χρησιμοποιούμε κάποιο εξωτερικό εργαλείο.
Χρησιμοποιούμε την ίδια μας την ύπαρξη, με το να ρωτάμε,
με το να προσπαθούμε να φερόμαστε έξυπνα και κάνουμε την σωστή ερώτηση στον πελάτη.
Οπότε, πρέπει να είναι μια παρουσία που δεν ενοχλεί τον πελάτη
και όταν η παρουσία μου έχει δικά της θέματα,
ο πελάτης θα το αισθανθεί αυτό.
Έχουμε ένα ρητό, νομίζω κάμποσοι από εμάς, το οποίο δείχνει πολύ απλό,
και είναι γεμάτο ενέργεια.
«Αν επικεντρωθείς σε κάτι στην συνεδρία,
κάτι θα συμβεί και το επόμενο βήμα θα είναι αυτό».
Αυτό θα μπορούσε να είναι καλά συναισθήματα,
ή να είναι άσχημα συναισθήματα, ή να είναι μια σκέψη γεμάτη ένταση, δεν έχει σημασία.
Το επόμενο πράγμα που προκύπτει είναι η ενεργειακή αποφόρτιση.
Μερικές φορές έχει μια πολύ περίεργη ροή,
αλλά μετέπειτα βλέπεις την λογική και την ομορφιά της.
Όταν ξεκίνησα αυτήν την δουλειά,
έκανα υπέροχες συνεδρίες από την αρχή, και οι άνθρωποι έκλαιγαν
και ένιωθαν συναισθήματα και οι σωματοποιήσεις έδιναν και έπαιρναν
και θεραπείες λάμβαναν χώρα.
Μετά από δύο χρόνια συνειδητοποίησα
ότι οι πελάτες μου δεν νευριάζαν ποτέ.
Και σκέφτηκα: «όταν πράγματα σαν και αυτό συμβαίνουν,
πρέπει να κοιτάξω τι συμβαίνει εδώ. Κανένας από τους πελάτες μου δεν θύμωνε ποτέ.
Προφανώς φοβόμουν τον θυμό, το δικό μου προσωπικό θέμα και έτσι έπρεπε να επισκεφτώ
έναν θεραπευτή και να πώ «Εντάξει πρέπει να το δουλέψω αυτό».
Έχει ενδιαφέρον πως, αφότου έκανα την δική μου δουλειά πάνω στον θυμό,
άρχισα να έχω όλους αυτούς τους θυμωμένους πελάτες.
Και θυμάμαι ένας πελάτης ήρθε και είπε:
«νιώθω τόση οργή» και είπα: «Οκ νιώσε τους φόβους σου.
Και βάζω ένα μαξιλάρι πάνω του και είπα: «Εντάξει τώρα νιώσε το» και είπε:
«Τρίσα εάν αφήσω ελεύθερη αυτήν την οργή, θα καταστρέψω το γραφείο σου»
και εγώ είπα: «Εμπρός».
Φυσικά δεν το έκανε ποτέ, γιατί έβαλα όρια.
Μα το νόημα είναι ότι μπορούσα να του παρέχω τον χώρο για να ξεδιπλωθεί ο θυμός του.
Νομίζω πως το πιο δύσκολο που μου έρχεται στο μυαλό ήταν
μια γυναίκα που ήρθε σε ένα εργαστήριο και παρατήρησε αυτήν την δουλειά σε κάποιο βίντεο
και είπε:
«Πιστεύω ότι δουλεύετε σε ζευγάρια στα εργαστήριά σας και κάποιος κάνει ερωτήσεις
και κάποιος άλλος κάνει αναδρομή και είπα: «Ναί. Σωστά».
Και εκείνη είπε: «Δεν νομίζω ότι εγώ μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά.»
Και γώ είπα: «Γιατί όχι;» Και μου λέει:
«Το μισώ. Πήγα κάποτε σε ένα εργαστήριο σαν και αυτό,
ένα ολοτροπικό εργαστήριο του Γκρόφ, όπου οι άνθρωποι κάθονται δίπλα σου και σου κάνουν ερωτήσεις.»
Είπε: «Δεν θέλω να μου κάνει κανένας ερωτήσεις.»
Οπότε σκέφτηκα, πώς θα την κάνουμε αυτή την διαδικασία,
εάν δεν μπορώ να κάνω ερωτήσεις σ’αυτή την γυναίκα.
Τελικά βρήκα τη λύση.
Είπα:«Θα ήθελα να κάνεις ένα μικρό πείραμα.
Θα ήθελα να κλείσεις τα μάτια σου και εγώ θα κάνω κάτι».
Είπε: «Εντάξει».
και έκλεισε τα μάτια της και πήγα κοντά της και είπα:
«Θα σου κάνω πάρα πολλές ερωτήσεις. Ποιά είναι η πρώτη σου αντίδραση;»
Είπε: «Δεν θα σου πώ.
Δεν θα σου πώ τίποτα.»
Και τότε συνειδητοποίησα τι ήταν.
Είχε κολλήσει στην ανάμνηση μιας ανάκρισης
και είχε υπάρξει ένας πεισματάρης αιχμάλωτος που αρνούνταν να μιλήσει.
Οπότε η ανάκριση, το να σου κάνουν ερωτήσεις, ήταν η ίδια η ιστορία.
Και είχε εμπλακεί με την τεχνική της αναδρομής.
Οπότε το χρησιμοποίησα απλά ως τον τρόπο για να μπώ μέσα.
Και εκεί βρέθηκε με το να επαναλαμβάνει τη φράση
«Δεν θα σου πώ τίποτα. Δεν θα σου πώ τίποτα.
Μπορείς να μου κάνεις όσες ερωτήσεις θέλεις, αλλά δεν θα σου πώ τίποτα».
Πήγε πίσω στην Ρωσία, στην Σταλινική περίοδο
και ήταν ένας επιστήμονας που ήταν μέρος ενός νέου κινήματος
που θεωρούνταν αιρετικό, νομίζω ότι ήταν η περίοδος Lysenkov
και αυτός ο επιστήμονας, αρνούνταν να μιλήσει
και τον βασάνισαν και τελικά τον σκότωσαν αλλά δεν μίλησε ποτέ.
Οπότε αυτή ήταν η ιστορία, αλλά ήταν δύσκολο να φτάσεις σ’αυτήν.
Όταν σταματάμε να δουλεύουμε με κάποιον, κανείς μας δεν λέει ότι εμείς τα καταφέραμε.
Αυτό είναι ένα πράγμα στο οποίο είμαστε πολύ ξεκάθαροι.
Δεν τα καταφέρνουμε εμείς, oι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύουμε το κάνουν.
Μια μέρα κοίταγα ένα περιοδικό
και είχε μια εικόνα ενός γαντιού,
ήταν βρώμικο, γεμάτο τσιμέντο, και με σκισμένα δάκτυλα.
Σκισμένο στις άκρες και στο κέντρο υπήρχε ένας κρόκος αυγού
και χωρίς να σκεφτώ, το έκοψα, και το κρέμασα στον τοίχο του γραφείου μου.
Έμεινε εκεί για μερικούς μήνες
και τελικά μια μέρα ένας πελάτης ήρθε και είπε:
«Τρίσα έχεις όλα αυτά τα ωραία πράγματα,
τι κάνει αυτό το άσχημο πράγμα στον τοίχο σου;»
Και πάλι χωρίς να σκεφτώ ξεστόμισα:
«Αυτό είναι των πελατών μου.» Μετά αναρωτήθηκα: «και τώρα τι λένε;»
Η πραγματικότητα είναι ότι έρχονται και σου παρουσιάζονται με ένα γάντι
που είναι σχισμένο και έχει ανοίξει στα δάχτυλα.
Αλλά η τελειότητα είναι πάντα εκεί
και μπορείς να έχεις πρόσβαση σ’αυτήν όταν δουλεύεις με ένα άτομο.
Ακόμα και αν εσύ δεν μπορείς,
το ίδιο το άτομο μπορεί να έχει πρόσβαση σ’αυτό υποσυνείδητα, ξέρει ότι είναι εκεί.
Και έτσι φροντίζω πάντα να δουλεύω μ΄αυτό. // PART 6: Η Σύγκριση
Μέρος 6: Η Σύγκριση
Στην αναζήτησή μου για θεραπεία
ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλές συμβατικές ψυχοθεραπευτικές μεθόδοι,
αλλά και μία ποικιλία από εναλλακτικές μεθόδους,
που υπόσχονται αλλαγές πρός το καλύτερο.
Ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα σ’αυτές τις κύριες μεθόδους
και την αναδρομική θεραπεία;
Για μένα ήταν πολύ απελευθερωτικό το να βγώ από
αυτό που τώρα αποκαλώ «στενό κόσμο του παιδικού τραύματος».
Έαν έχεις μεγαλώσει ως ψυχολόγος,
ιδιαίτερα όπως ήμουν εγώ στην ψυχαναλυτική σχολή,
σε έχει διδάξει ο Φρόυντ και οι Φροϋδικοί
να αναζητείς το κάθε πρόβλημα στην παιδική ηλικία.
Έτσι έκανα αναδρομή, πολύ πρίν ακούσω για προηγούμενες ζωές,
με αναγωγή στην παιδική ηλικία.
Και στην πραγματικότητα η αναδρομή σε προηγούμενες ζωές
δανείζεται τη λέξη ‘‘αναδρομή’’ από τους Φροϋδικούς.
Οι Φροϋδικοί ήταν οι πρώτοι που την χρησιμοποίησαν.
Μιλούσαν για μια αναδρομική κατάσταση, μια επιστροφή στην παιδική ηλικία
και μια τυπική ψυχανάλυση,
ήταν σαν ένα είδος ξύπνιου όνειρου,
όπου με τον ελεύθερο συνειρμό έφτανες στην παιδική ηλικία και οι μνήμες έρχονταν αυθόρμητα.
Οι Φροϋδικοί δεν σε καθοδηγούν. Απλά αφήνουν να συμβεί.
Ήταν προσωπική μου ανάγκη
σε μια υπόθεση που δεν μπορούσες να την χειριστείς διαφορετικά,
με τις συμβατικές τεχνικές και την ψυχολογία.
Για παράδειγμα η γνωσιακή θεραπεία
ή παρόμοιες μέθοδοι ψυχοθεραπείας.
Αυτό που επίσης σε επιβραβεύει ικανοποιητικά,
αν και είναι επιβράβευση με ενσωματωμένη μια γεύση πικρίας,
είναι όταν συναντάς συχνά ανθρώπους που έχουν βρεθεί
για πολύ καιρό στους μύλους της ψυχιατρικής,
ή της ψυχολογίας, που είναι τόσο τρομερά αναποτελεσματικές,
τόσο αναποτελεσματικές
που είναι...
Το να βάλεις όλα αυτά στην άκρη και να πάς κατευθείαν στο πρόβλημα και πραγματικά να το λύσεις,
ακόμη και όταν οι άνθρωποι έχουν παραιτηθεί από αυτή την δυνατότητα, ότι αυτό θα μπορούσε να επιλυθεί πραγματικά,
είναι μεταμορφωτικό για μένα.
Είναι ενδιαφέρον, ο Μπράϊαν Βάϊς,
ο ψυχίατρος που αφηγείται την ιστορία του πως ανακάλυψε τις προηγούμενες ζωές.
Αν πραγματικά απευθυνθείς δια του ελεύθερου συνειρμού
στην ρίζα του προβλήματος,
το υποσυνείδητο δεν θα ακούσει μόνο την παιδική ηλικία.
Ο Μπράϊαν Βάϊς περίφημα είπε σε μία:
«Θέλω να πάς πίσω στην προέλευση του προβλήματος»
και ξέχασε να πεί «στην παιδική ηλικία».
Υπέθεσε ότι όλοι γνώριζαν
ότι όλα τα προβλήματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία.
Λοιπόν, το υποσυνείδητο άκουσε "ας πάμε πίσω στην προέλευση"
και έτσι αυτή η γυναίκα βρέθηκε σε μια άλλη ζωή.
Όταν πηγαίνεις σε μια άλλη ζωή είναι απελευθερωτικό,
επειδή τα πραγματικά θέματα που είχες
προσπαθούσες να τα βάλεις μέσα στο
«κουτί του παιδικού τραύματος», ενώ δεν χωρούσαν.
Όταν για παράδειγμα έχεις μεγαλώσει με κατάθλιψη
και δεν σου αρέσει η πολυκοσμία και μισείς ορισμένα είδη καιρού,
το εντοπίζεις πίσω σε ένα γεγονός στην παιδική ηλικία, όπου, ας πούμε πέθανε η γιαγιά σου
και πήγες στην κηδεία και έβρεχε.
Αυτό σε ένα βαθμό θα εξηγήσει την κατάθλιψη στην παιδική ηλικία.
Αλλά εάν πραγματικά εμβαθύνουμε,
μπορούμε να βρούμε (και υπάρχει μια διάσημη περίπτωση στην τηλεόραση
που η Carol Bowman ερεύνησε)
ίσως να διαπιστώσουμε ότι αυτό το παιδί
θυμόταν μια πολύ μεγαλύτερη τραγωδία, τη μάχη του Σώμ,
όπου χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι πεθάναν στην βροχή και στην λάσπη.
Και αυτό το παιδί της έρευνας,
πάντα είχε κατάθλιψη όταν έβρεχε
και δεν ήθελε να βγεί έξω και να παίξει.
Και μια μέρα είδε ένα ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο
και είπε ότι «ήμουν εκεί»
και τότε οι αναμνήσεις άρχισαν να επιστρέφουν.
Οπότε, αν επιτρέψετε στην κατάθλιψη να πάει πίσω στην πολύ μεγαλύτερη μνήμη,
θα διαπιστώσετε ότι είμασταν μέρος μιας μαζικής τραυματικής εμπειρίας.
Χιλιάδες άνθρωποι πεθάναν από πανώλη,
χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε έναν πόλεμο,
χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώθηκαν από την χώρα τους.
Και ο πόνος και η ταλαιπωρία από τα γεγονότα αυτά είναι τεράστια,
και αυτό εξηγεί το πώς κάποιοι άνθρωποι,
κάποια παιδιά μοιάζουν να έχουν πραγματικά γεννηθεί με κατάθλιψη,
ήρθαν αναστατωμένα, ήρθαν σαν μικρές σοφές ψυχές.
Και δεν έχει τίποτα να κάνει με την εκπαίδευση της αφόδευσης,
ή με το αν θήλασαν απ' τη μαμά τους.
Οι Φροϋδικοί έψαχναν για εξηγήσεις στους γονείς.
Έτσι έχουμε μια πολύ μεγαλύτερη εικόνα των απαρχών του ανθρώπινου πόνου.
Να ένα απλό παράδειγμα ενός νεαρού κοριτσιού που άκουγε φωνές.
Την ενοχλούσαν όταν έδινε εξετάσεις στο σχολείο
και ήταν στη λίστα αναμονής
του ψυχίατρου ο οποίος επρόκειτο να την κουράρει.
Η μητέρα της φοβόταν τόσο πολύ όλο αυτό το γεγονός
του παιδιού της να ακούει φωνές, που το λέει σε μια φίλη. Και αυτής της φίλης
ο γιός άκουγε επίσης φωνές πρίν από έναν χρόνο.
Έτσι αυτό το κορίτσι ήρθε σε μένα μόνο μια φορά,
γιατί ήμουν η μόνη που ρώτησε:«Τί λένε οι φωνές;»
Έτσι το παίρνεις στα σοβαρά και το αντιμετωπίζεις.
Και πέρασε με μία συνεδρία.
Οπότε αυτό αποδεικνύεται με στοιχεία, για μένα.
Ξέρετε το θέμα είναι ότι είμαστε στην «δουλειά του θεού»
οι ιερείς, οι γιατροί και οι ψυχοθεραπευτές.
Και η δουλειά του θεού έχει να κάνει με το Εγώ μου, και το
«εγώ τα ξέρω όλα και θα σου πώ εγώ τι χρειάζεσαι για να γίνεις καλύτερα.
Θα σκέφτεσαι έτσι, και θα ενεργείς έτσι και πάρε αυτό το φάρμακο.»
Και εγώ θα έλεγα ότι αυτό που κάνουμε εμείς είναι το ακριβώς αντίθετο.
Όπως είπες Ρότζερ, αντί να κάνουμε διάγνωση,
να αναλύουμε και να ντοπάρουμε,
καθόμαστε πίσω και λέμε:
«εντάξει τι συμβαίνει;»
Και αυτή δεν είναι η «δουλειά του θεού».
Δεν υπάρχει τίποτα το θαυματουργό στον πλανήτη.
Δεν υπάρχει αυτό που λένε θαύμα.
Οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν όταν προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι.
Αυτή η θεραπεία έχει αποτελέσματα.
Το έχω δεί
και είμαι πρόθυμος να το αποδείξω, με το να δουλέψω μαζί σου.
Δεν έχω πεί ποτέ, ή δεν δίδαξα τίποτα σε κανέναν,
που δεν είχα ήδη χρησιμοποιήσει και να το βρήκα απολύτως αληθινό
στην επαγγελματική μου πρακτική.
Δεν το κρύβω.
Δεν το φωνάζω στους δρόμους ότι
«μπορώ να σώσω τον κόσμο»
Απλά λέω: «Αυτό είναι που κάνω.
Αυτό είναι που ξέρω ότι κάνει.
Θα χαιρόμουν να στο αποδείξω εάν ήθελες.
Αλλά αν δεν ακούσεις τα στοιχεία, δεν μπορείς να απορρίψεις τίποτα.
Ξέρουμε περιπτώσεις που οι άνθρωποι είχαν θανατηφόρες ασθένειες
και ύστερα από λίγη δουλειά με την αναδρομική θεραπεία θεραπεύτηκαν
και ο γιατρός είπε «προφανώς κάναμε λάθος διάγνωση».
Λέω να συνεχίσουμε απλά την δουλειά μας και να το αφήσουμε.
Νομίζω ότι είναι σοκαριστικό για τους παραδοσιακούς ψυχοθεραπευτές
η ιδέα ότι μπορείς να έχεις αποτελέσματα σε 2 ή 3 συνεδρίες,
επειδή μας έχουν συνηθίσει
εδώ και μισό αιώνα ή περισσότερο ψυχανάλυσης,
να σκεφτόμαστε ότι η θεραπεία χρειάζεται πολύ χρόνο
για να σμιλέψει το πρόβλημα και πως αργά-αργά φτάνουμε σ’αυτό.
Λοιπόν, η δική μας δουλειά πάει κατευθείαν στον πυρήνα πολύ-πολύ γρήγορα
και φυσικά αυτοί θα αντιδράσουν.
Και στη ίδια την ψυχανάλυση υπήρξε αντίσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτοί οι άνθρωποι που απορρίπτουν την επιστήμη, αρνούνται να εξετάσουν τα αποδεικτικά στοιχεία.
Υπάρχουν πολλά στενά μυαλά
στην επιστημονική κοινότητα.
Υπάρχει μια υπέροχη ιστορία για τον σερ Ισαάκ Νεύτωνα,
του 18ου αιώνα,
που φυσικά θεωρείται ο μεγάλος φυσικός,
ο οποίος έφερε ένα νέο τρόπο θεώρησης του φυσικού κόσμου,
αλλά αυτό δεν είναι ευρέως γνωστό,
ότι ήταν επίσης αστρολόγος και αλχημιστής.
Αυτό ήταν κάτι το προσωπικό.
Δεν μίλαγε τόσο πολύ γι’αυτό δημοσίως,
γιατί ήταν πάντα ένα θέμα ταμπού.
Και προφανώς σε μία συνάντηση της Βασιλικής Εταιρίας,
κάποιος νεαρός πήγε σε εκείνον,
όταν άκουσε για τις μυστικές του σπουδές
και αυτά που του είπε, για μένα, είναι η επιτομή της προκατάληψης.
Προφανώς, είπε:
«Κύριε καθηγητά,
κατάλαβα ότι μελετάτε θέματα αστρολογίας,
αλχημείας, και αυτά τα πράγματα.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος σαν και εσάς, τέτοιας διάνοιας και νοημοσύνης
να σπαταλά τον χρόνο του σε τέτοιες ανοησίες».
Και τότε ο Νεύτωνας διατήρησε την ψυχραιμία του και απλά του είπε:
«Αγαπητέ μου κύριε, απ’ ότι φαίνεται, εγώ έχω μελετήσει αυτά τα πράγματα και εσείς προφανώς όχι.» // PART 7: EARTh η Ένωση και το μέλλον της αναδρομικής θεραπείας
Μέρος 7: EARTh η Ένωση και το μέλλον της αναδρομικής θεραπείας
Και τι γίνεται μ’αυτήν την ζωντανή ομάδα των
ανθρώπων που αναλαμβάνουν αυτά τα ταξίδια με τόσα πολλά;
Πώς συνδέονται όλα;
Τι να σκεφτούμε για αυτήν την διεθνή ένωση
με τους αναδρομείς θεραπευτές που ονομάζεται EARTh;
Έμαθα:
Ένας σημαντικός αριθμός αναδρομέων θεραπευτών από την Ευρώπη,
αλλά και από όλο τον κόσμο,
έχουν συγκεντρωθεί για να σχηματίσουν την ένωση EARTh.
Πάνω απ’όλα
η ένωση αυτή έχει στόχο να αναπτύξει επαγγελματικά πρότυπα
για την πρακτική της αναδρομικής θεραπείας.
Μέρος αυτών των προτύπων είναι ότι όλα τα μέλη δεσμεύονται σε έναν κώδικα συμπεριφοράς.
Για την προώθηση της επικοινωνίας μεταξύ των θεραπευτών,
η EARTh προσφέρει μια πλατφόρμα στο διαδίκτυο με πληροφορίες για τους θεραπευτές
και για τα άτομα που ζητούν βοήθεια για τα προβλήματά τους στην ζωή.
Μέσω του διαδικτύου οι θεραπευτές μπορούν επίσης να ανταλλάσουν εμπειρίες
και να συζητούν επαγγελματικά θέματα ο ένας με τον άλλον,
ξεπερνώντας έτσι κάθε γεωγραφική απόσταση.
Η έρευνα αποτελεί επίσης ένα σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων που έχει αναλάβει η EARTh,
οπότε καλλιεργείται και αυτό επίσης.
Νομίζω ότι ξεκινήσαμε την EARTh,
το 2003 στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο.
Πρώτη συνάντηση ήταν το 2006 στην Φρανκφούρτη,
και ήδη είμαστε διεθνής τώρα εκτός Ευρώπης,
επειδή έχουν μαθητές κάποιοι εκπαιδευτικοί όπως ο Roger Woolger στην Βραζιλία,
ο Hans TenDam στην Ινδία και η Trisha στην Ιαπωνία
και πολλοί άλλοι σε πολλά άλλα μέρη.
Τους αρέσει να συμμετάσχουν, γιατί είναι ένα φόρουμ
όπου μπορείς επίσης να πάρεις περισσότερες πληροφορίες
και όπου μπορείς επίσης να δείξεις αυτό που κάνεις
και να ζητήσεις από τους συναδέλφους σου
"πείτε μου τι νομίζετε γι’αυτό".
EARTh; Θα πώ ό,τι ξέρω.
Όλες οι υπόλοιπες ενώσεις είτε συρρικνώθηκαν και διαλύθηκαν
ή είναι στη διαδικασία συρρίκνωσης και διάλυσης.
Και νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι πολύ γενναίοι.
Δεν θα το αναλάμβανα αυτό, ούτε για λίγο.
Μου αρέσει,
γιατί έχεις τόσους πολλούς ανθρώπους από τόσες πολλές διαφορετικές χώρες
και αυτό είναι συναρπαστικό,
για παράδειγμα σήμερα το απόγευμα στο μεσημεριανό με δύο Τούρκους που ήταν εδώ,
μιλούσαμε για τον Ατατούρκ, ή για τα ποιήματα και την προέλευση του Ρούμι κι όλων αυτών
από την Τουρκία και την Μέση Ανατολή.
Και έτσι υπάρχει πλουραλιστική αντιπροσώπευση
στο ΔΣ που εκπροσωπούνται διαφορετικές αρχές και διαφορετικές προσεγγίσεις
από πολλές χώρες...έτσι είναι μια πιο διευρυμένη έννοια
του πώς αυτή η ένωση δρά με αυτές τις μεθόδους.
Το ξεκινήσαμε για να φέρουμε σε επαφή
αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να αισθάνονται μόνοι στις χώρες τους,
επειδή δεν είναι ακόμα τόσοι πολλοί,
όπως και ο συνάδελφός μας στην Ρωσία,
ο οποίος βρίσκεται σε μια περιοχή όπου είναι ο μοναδικός.
Έτσι αρχίσαμε να συνδυάζουμε τους ανθρώπους
και να επιτρέπουμε την ανταλλαγή και την αλληλεπίδραση.
Χρειάζεσαι μία ενδοεπικοινωνία ανάμεσα στους θεραπευτές.
Μπορώ να κάνω κάτι και κάποιος άλλος μπορεί να με κρίνει
και να με ρωτήσει «γιατί το έκανες εκείνο;»
Συγκρίνουμε τις δομές μας, τις μεθόδους μας
και η EARTh είναι μια προσπάθεια να προσκαλέσει όλους αυτούς
που εξασκούν την αναδρομική θεραπεία
και την ίδια στιγμή να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο
και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο ώστε να έχουμε την καλύτερη εκπαίδευση
και να αισθανόμαστε πιο σίγουροι για αυτό που έχουμε,
γιατί οι συναδελφοί σου έχουν ήδη πεί
τι τους αρέσει ή τι δεν τους αρέσει σε σχέση μ’αυτό.
Νομίζω ότι η αξία της EARTh είναι αρκετά μεγάλη και θα αναπτυχθεί ακόμη
πιό πολύ και μπορώ να το κρίνω από τώρα.
Νομίζω ότι κάνει απίστευτη δουλειά
και ελπίζω ότι θα αναπτυχθεί και θα φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους.
Σίγουρα την υποστηρίζω σ'αυτό.
Κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα ψάξουν για θεραπευτή
και θέλουν να έχουν κάποιον,
που τολμά να αμφισβητηθεί από τους συναδέλφους του,
και έτσι, όταν είσαι μέλος της EARTh,
τουλάχιστον αυτό δείχνει ότι ενημερώνεσαι
και δεν φοβάσαι να μοιραστείς τα προβλήματά σου με τους συναδέλφους σου.
Πρέπει να είναι μια ένδειξη ποιότητας επίσης.
Δεν είναι μόνον μια βάση για μας όπου βρίσκουμε ο ένας τον άλλο,
αλλά ένα εργαλείο ποιότητας.
Λοιπόν η EARTh είναι η αρχή για πολλά περισσότερα.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η αναδρομική προσέγγιση θα έχει κάποιο μέλλον;
Τι γνώμη έχουν οι ειδικοί;
Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θα χρησιμοποιούσαν αυτήν την μέθοδο
αν ήξεραν γι’αυτή.
Στην πραγματικότητα έχω τρείς ευχές ακόμη:
έρευνα, έρευνα και έρευνα.
Και φυσικά καλή έρευνα και δημοσίευση των αποτελεσμάτων.
Ναί, αυτό είναι πραγματικά ό,τι χρειαζόμαστε.
Όσο το δυνατόν λιγότερη δημοσιότητα,
έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε ήρεμα την δουλειά μας και θα επεκταθεί έτσι και αλλιώς,
απλά επειδή έχει αποτελέσματα.
Εύχομαι οι ακαδημαϊκοί ψυχολόγοι να...
δεν μπορώ να πώ κάτι αγενές,
να ξυπνήσουν λίγο
και να δούν ότι υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος κόσμος, που εμείς προσφέρουμε,
μιά πολύ μεγαλύτερη εικόνα, μιά θεραπεία.
Νομίζω πώς όχι μόνον οι ακαδημαϊκοί ψυχολόγοι
αλλά και τα ΜΜΕ στον Αγγλο-Σαξωνικό κόσμο έχουν περιορισμένη αντίληψη
και χρειαζόμαστε πολύ καλές δημόσιες σχέσεις
να μπούμε στα ΜΜΕ και στις ακαδημίες
και να δείξουμε ότι αυτή είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες
που υπάρχουν στον πλανήτη
και ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τις περιορισμένες αντιλήψεις
για το τι είναι η ψυχή και η συνείδηση.
Έχουμε να μοιραστούμε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Αργή ανάπτυξη με σταθερό τρόπο.
Να μην αναπτυχθούμε πολύ γρήγορα, αλλά να αναπτυσσόμαστε και να εξαπλωνόμαστε, όπως κάνουμε τώρα, σταθερά.
Με ποιότητα και ελπίζω ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη, θα ξέρουν που να μας βρούν.
Πώς να βρούν έναν αναδρομέα θεραπευτή,
αυτή είναι η επιθυμία μου γιατί είναι τόσο αναγκαία.
Είναι ένας πολύ όμορφος τομέας. Είναι τόσο αναγκαίο.
Ναί, νομίζω ότι αυτή είναι η επιθυμία μου.
Θα μπορούσε να υπάρξει τόσο μεγάλη αλλαγή που μιά μέρα
η θεραπεία μας, όπως τη γνωρίζουμε, θα έχει επίσης φτάσει στο τέλος της.
Και αυτό μου θύμισε ένα παλιό ανέκδοτο
που κάποιος λέει για το σέξ:
«Αν εφεύρουν ποτέ κάτι καλύτερο, εγώ θα συνεχίσω να το κάνω παράλληλα».
Αν εφεύρουν μια ακόμα καλύτερη διαδικασία θα συνεχίσω να κάνω αυτό παράλληλα.
Οι αμφιβολίες μου έχουν περιοριστεί σημαντικά,
πολλές από τις ερωτήσεις μου απαντήθηκαν,
γι’αυτό θα ξεκινήσω αυτό το εσωτερικό ταξίδι.
Οπότε παίρνω το θάρρος μου, την ευθύνη μου
και την θέλησή μου για να λύσω τα προβλήματά μου,
να απαλύνω τους πόνους μου, να ελευθερώσω τον εαυτό μου από εμπόδια και περιορισμούς
και να προχωρήσω πρός το μέλλον,
θεραπεύοντας το παρελθόν...
θα είναι για το καλύτερο...
ας κινηθούμε στο μέλλον...