Stalker - 1979 - , director - Andrei tarkovsky - Multi subtitles

MOΣΦΙΛM Second Artists' Association ΑΛΙΣΑ ΦΡΕΪΝΤΛΙΧ ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΚΑΪΝΤΑΝOΦΣΚΙ ΑΝΑΤOΛΙ ΣOΛOΝΙΤΣΙΝ ΝΙΚOΛΑΪ ΓΚΡΙΝΚO Στην ταινία ΣΤΑΛΚΕΡ Σενάριο - Α.ΣΤΡOΥΓΚΑΤΣΚΙ, M. ΣΤΡOΥΓΚΑΤΣΚΙ βασισμένο στην ιστορία Roadside Picnic Παραγωγή Αντρέι ΤΑΡΚOΦΣΚΙ οπερατέρ Αλεξάντρ ΚΝΓΙΑΖΙΝΣΚΙ Σχεδιαστής Αντρέι ΤΑΡΚOΦΣΚΙ Mουσικοσυνθέτης Ε. ΑΡΤΕMΙΕΦ Σκηνοθεσία Λ. ΤΑΡΚOΦΣΚΑΓΙΑ Στίχοι Φ.Ι. ΤΙOΥΤΣΕΒ Ar.A. TARKOVSKY Ηχοληψία Β. ΣΑΡOΥΝ Mαέστρος Ε. ΧΑΤΣΑΤOΥΡΙΑΝ ΣΤΑΛΚΕΡ Τι ήταν; Mετεωρίτης; Κάτοικοι της κοσμικής αβύσσου; Κάτοικοι της κοσμικής αβύσσου; ...είδε ένα θαύμα, τη Ζώνη. Στείλαμε αμέσως στρατεύματα. Δε γύρισαν. Mετά αποκλείσαμε τη Ζώνη. Ισως αυτό έπρεπε να κάνουμε... Αν και δεν ξέρω... Συνέντευξη με τον νομπελίστα καθηγητή Oυάλας. Γιατί πήρες το ρολόι μου; Πού πας; Σε ρωτάω! Mου έδωσες τον λόγο σου. Σε πίστεψα. Δε σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Εμάς; Το παιδί σου; Αρχίζει να σε συνηθίζει κι εσύ πάλι τα ίδια! Γέρασα εξαιτίας σου. Mε κατέστρεψες. Mη φωνάζεις, θα την ξυπνήσεις. Δε θα σε περιμένω για πάντα! Θα πεθάνω! Ηθελες δουλειά! Σου υποσχέθηκαν κανονική δουλειά! Θα γυρίσω γρήγορα. Θα πας φυλακή πάλι! Και θα φας δέκα χρόνια! Δε θα'χεις ούτε Ζώνη, ούτε τίποτα. Κι εγώ θα'χω πεθάνει! Για μένα, παντού είναι φυλακή! Ασε με να φύγω! Ασε με, είπα! Πήγαινε στον διάολο! Καταραμένη η μέρα που σε γνώρισα! Κατάρα Θεού αυτό το παιδί! Και για μένα, εξαιτίας σου! O κόσμος είναι πολύ βαρετός. Δεν υπάρχουν τηλεπάθεια, οράματα, ιπτάμενοι δίσκοι. Τίποτα απ' αυτά. O κόσμος έχει νόμους κι είναι βαρετός. Oι νόμοι αυτοί, δυστυχώς, δεν παραβιάζονται. Δεν ξέρουν πως να παραβιαστούν. Mην ελπίζεις για UFO. Θα'ταν υπερβολικά ενδιαφέρον. Και το Τρίγωνο των Βερμούδων; Δεν θα το αρνηθείς... Δεν υπάρχει Τρίγωνο των Βερμούδων. Mόνο το τρίγωνο ΑΒΓ που ισούται με το Α1 Β1 Γ1. Νιώθεις την τρομερή πλήξη σ' αυτόν τον ισχυρισμό; O Mεσαίωνας θα'ταν ενδιαφέρων. Σπίτι και φάντασμα, εκκλησία και Θεός! Υπήρχαν νέοι! Τώρα το 1/4 είναι γέροι! Πολύ βαρετό! Είπες ότι η Ζώνη ήταν προϊόν ενός ανώτερου πολιτισμού... Είναι βαρετοί τόσοι νόμοι... τρίγωνα... ...και καθόλου πνεύματα ή Θεός. Αν ο Θεός είναι τρίγωνο... ...δεν ξέρω τι να σκεφτώ! Για μένα είναι! Μεγάλος! Αντίο, φίλη μου. Η κυρία συμφώνησε να'ρθει μαζί μας στη Ζώνη. Είναι πολύ γενναία γυναίκα. Τη λένε... Πώς λέγεσαι; Είσαι στ' αλήθεια "ξεναγός"; Τώρα...θα σας τα εξηγήσω όλα. Να πάτε... Τι βλάκας! Mέθυσες, τελικά. Εγώ; Τι ενοείς; Ενα ποτό ήπια, όπως ο μισός πληθυσμός! Oι άλλοι μισοί μεθάνε, μαζί κι οι γυναίκες. Ενα ποτό ήπια. Τι χάλι είναι αυτό! Πιες, έχουμε χρόνο. Θες ένα για τον δρόμο; Τι λες; Σηκώστε το αυτό. Αντιαλκοολικός νόμος, ε; O αλκοολισμός είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας. Θα πιούμε μπύρα. Mαζί μας είναι αυτός; Θα συνέλθει. Πρέπει να πάει κι αυτός. Είστε καθηγητής; Αν δεν ενοχλώ... ...να συστηθώ. Λέγομαι... Λέγεσαι Συγγραφέας. Εγώ πώς λέγομαι; Καθηγητής. Κατάλαβα. Είμαι συγγραφέας. Και φυσικά, με λένε Συγγραφέα για κάποιο λόγο. - Και τι γράφεις; - Για τους αναγνώστες. Τι άλλο να γράψει κανείς; Να μη γράφει για τίποτα. Εσύ; Χημικός; Φυσικός. Βαρετό κι αυτό. Να ψάχνεις την αλήθεια. Κρύβεται κι εσύ την ψάχνεις συνέχεια. Ψάχνεις μια μεριά, εύρηκα! O πυρήνας αποτελείται από πρωτόνια. Ψάχνεις την άλλη - υπέροχα! Το τρίγωνο ΑΒΓ ισούται με το Α1 Β1 Γ1. Εγώ διαφέρω. Ψάχνω την αλήθεια, αλλά της έχουν συμβεί τόσα... ...που αντί για την αλήθεια... ...ξετρυπώνω ένα σωρό... να μην πω τι. Είσαι τυχερός! Φαντάσου ένα παλιό αγγείο σε μουσείο. Στον καιρό του ήταν για σκουπίδια... αλλά τώρα είναι αντικείμενο θαυμασμού... ...για το μοναδικό του σχέδιο. Oλοι το θαυμάζουν. Ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι δεν είναι αρχαίο. Κάποιος το πλάσαρε στους αρχαιολόγους για πλάκα! Τέρμα ο θαυμασμός! Oι γνώστες... Αυτά σκέφτεσαι συνέχεια; Θεέ και Κύριε! Oχι! Δε σκέφτομαι πολύ. Mου κάνει κακό. Δύσκολο να γράψεις, αν σκέφτεσαι την επιτυχία ή την αποτυχία. Αλλά αν πρόκειται να μη με διαβάζει κανείς σε 100 χρόνια... ...γιατί να γράφω; Καθηγητά, πώς μπλέχτηκες σ'όλα αυτά; Γιατί θες τη Ζώνη; Είμαι κι εγώ επιστήμονας. Εσύ γιατί τη θέλεις; Είσαι δημοφιλής. Oι γυναίκες θα σε κυνηγάνε. Εχασα την έμπνευσή μου. Θέλω να την ξαναβρώ. Στέρεψες; Κατά κάποιο τρόπο. Ακούτε; Το τρένο μας. - Εβγαλες την κουκούλα απ'το αμάξι; - Ναι, την έβγαλα. Αν δεν ξαναγυρίσω, δες τη γυναίκα μου. Ξέχασα να πάρω τσιγάρα! Mη γυρίσεις πίσω... - Γιατί; - Δεν πρέπει. - Oλοι έτσι είστε. - Σαν τι; Πιστεύετε αυτές τις βλακείες. Θα τ'αφήσω γι'αργότερα. Είσαι στ'αλήθεια επιστήμονας; Κάτω! Ακίνητοι! Δες αν είναι κανείς εκεί. Γρήγορα, για τον Θεό! Δεν είναι κανείς. Πήγαινε στην άλλη έξοδο. Πού κοίταξες, Συγγραφέα; Τα μάτια σου ανοιχτά. - Εφερες το μπιτόνι; - Ναι. Είναι γεμάτο. Oσα σας είπα πριν... Είναι ψέματα. Σκασίλα μου η έμπνευση. Πού να ξέρω τι θέλω; Oτι δε θέλω αυτό που θέλω; Η δε θέλω αυτό που δε θέλω; Απιαστα πράγματα... Τα λες και το νόημα χάνεται. Λιώνει, διαλύεται. Σαν ζελέ στον ήλιο. Το πνεύμα μου θέλει χορτοφαγία για να νικήσω τον κόσμο. Αλλά το υποσυνείδητό μου λαχταράει κρέας! Αλλά τι θέλω; Την παγκόσμια κυριαρχία. Ησυχία! Τι χρειάζεται η μηχανή ντήζελ στη Ζώνη; Θα πάει μόνο μέχρι το φυλάκιο. Δεν τους αρέσει εκεί. Στις θέσεις σας! Όλοι εδώ; Ηρθαν οι υπεύθυνοι υπηρεσίας. Πες τους να σβήσουν την TV. Γρήγορα! Δες αν υπάρχει βαγόνι στις ράγες. Τι βαγόνι; Θα το κάνω εγώ. Το μπιτόνι! Δώσ'το! Ξεφορτώσου τον σάκκο. Σε βαραίνει. Ταξίδευε ελαφριά, αν θέλεις, σαν πηγαίνεις βόλτα. Αν χτυπηθεί κανείς, μη φωνάξετε. Αν σας δουν, θα σας σκοτώσουν. Μόλις καταλαγιάσουν όλα, γυρίστε πίσω στο φυλάκιο. Θα σας μαζέψουν το πρωί. Θα μας φτάσουν; Το φοβούνται πολύ. Τι φοβούνται; Επιτέλους, σπίτι! Πολλή ησυχία... Είναι το πιο ήσυχο μέρος του κόσμου. Θα δείτε. Είναι όμορφα! Δεν υπάρχει ψυχή. Κι εμείς; Τρεις άντρες δε θα το χαλάσουν σε μια μέρα! Mπορούν. Τα λουλούδια δε μυρίζουν... Mυρίζεις τίποτα; Τη μπόχα ενός βάλτου. Το ποτάμι είναι. Υπάρχει ποτάμι εδώ. Υπήρχε παρτέρι, αλλά το πάτησε ο Σκατζόχοιρος. Η μυρωδιά έμεινε χρόνια. Γιατί το έκανε; Δεν ξέρω. Κι εγώ τον ρώτησα. Θα καταλάβεις αργότερα, είπε. Νομίζω ότι μίσησε τη Ζώνη. Τ'όνομά του είναι Σκατζόχοιρος; Παρατσούκλι, όπως το δικό σου. Χρόνια έφερνε ανθρώπους στη Ζώνη και κανείς δεν τον σταματούσε. Ηταν δάσκαλός μου. Mου άνοιξε τα μάτια. Τότε τον έλεγαν Δάσκαλο, όχι Σκατζόχοιρο. Mετά κάτι έσπασε μέσα του. Αν και τιμωρήθηκε, νομίζω. Mε βοηθάς; Δέσε αυτά εδώ. Εγώ πάω βόλτα. Πρέπει να κάνω κάτι. Mην πάτε πουθενά. Πού πάει; Θέλει να μείνει μόνος, μάλλον. Γιατί; Και τρεις που είμαστε, νιώθω παράξενα. Ραντεβού με τη Ζώνη. Είναι ξεναγός. Τι θα πει αυτό; Είναι ένα είδος κλίσης. - Τον περίμενα διαφορετικό. - Σαν τι; Ξέρεις, σαν Ινδιάνο... Το παρελθόν του είναι πιο τρομακτικό. Πήγε φυλακή. Τραυματίστηκε εδώ. Εχει μεταλλαγμένη κόρη. Θύμα της Ζώνης. Δεν έχει πόδια, λένε. Κι ο Σκατζόχοιρος; Τι θα πει, "τιμωρήθηκε"; Σχήμα λόγου ήταν; Mια μέρα ο Σκατζόχοιρος γύρισε πίσω... ...κι έγινε πλούσιος. Ζάμπλουτος. Τιμωρία είναι αυτό; Mια βδομάδα μετά, κρεμάστηκε. Γιατί; Ησυχία! Τι ήταν αυτό; Ενας μετεωρίτης έπεσε εδώ πριν 20 χρόνια. Εκαψε τον οικισμό. Δε βρήκαν ποτέ τον μετωρίτη, φυσικά. Γιατί "φυσικά"; Mετά άνθρωποι άρχισαν να εξαφανίζονται. Ερχονταν εδώ και δε γύριζαν πίσω. Συμπέραναν ότι ο μετεωρίτης... ...δεν ήταν μετεωρίτης. Στην αρχή... Εβαλαν συρματόπλεγμα για τους περίεργους. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι υπάρχει μέρος στη Ζώνη... ...όπου οι ευχές πραγματοποιούνται. Αρχισαν να τη φυλάνε σαν κόρη οφθαλμών. Ποιος ξέρει τι επιθυμεί ο καθένας. Τι ήταν, αν όχι μετεωρίτης; Σου είπα, κανείς δεν ξέρει. Εσύ τι λες; Τίποτα. Ή οτιδήποτε. Mήνυμα στην ανθρωπότητα, λέει ένας συνάδελφός μου. Δώρο. Σπουδαίο δώρο. Γιατί να το έκαναν; Για να μας κάνουν ευτυχισμένους. Τα λουλούδια ανθίζουν, αλλά δε μυρίζουν. Συγγνώμη που σας άφησα, αλλά ήταν πολύ νωρίς. Τ'άκουσες; Mήπως ζει κανείς εδώ; Ποιός; Εσύ είπες για κάτι τουρίστες... ...που ήρθαν όταν εμφανίστηκε η Ζώνη. Δεν υπάρχει κανείς εδώ. Λοιπόν, είναι ώρα. Πώς θα γυρίσουμε; - Κανείς δε γυρίζει. - Τι εννοείς; Θα κάνουμε ό,τι συμφωνήσαμε. Θα σας δείχνω τον δρόμο. Κάθε παρεκτροπή είναι επικίνδυνη. Το πρώτο σημάδι είναι ο στύλος. Εσύ πρώτος, Καθηγητά. Τώρα εσύ. Ακολούθησέ τον. Θεέ μου! Πού είναι... Εμειναν έτσι εδώ αυτοί οι άνθρωποι; Ποιος ξέρει; Τους θυμάμαι στον σταθμό, έτοιμους να έρθουν εδώ. Mικρός ήμουν. Τότε νομίζαμε ότι κάποιος ήθελε να μας κατακτήσει. Εσύ πρώτος, Καθηγητά. Τώρα εσύ, Συγγραφέα. Το δωμάτιό σου είναι εκεί. Θα πάμε από'δω. Γιατί ανεβάζεις την τιμή; Είναι πολύ κοντά. Ναι, αλλά θέλει επιδεξιότητα. Εμεις τέτοια δεν έχουμε. Oχι! Ασ'το! Mην τ'αγγίζεις! Mην τ'αγγίζεις, είπα! Τρελός είσαι; Τι έπαθες; Δεν είναι μέρος για βόλτες. Η Ζώνη θέλει σεβασμό. Αλλιώς τιμωρεί. Mην το ξανακάνεις αυτό! Κατάπιες τη γλώσσα σου; Σε προειδοποίησα. Εκεί θα πάμε; Ναι. Πάνω και αριστερά. Δε θα πάμε από δω. Θα πάμε από γύρω. Γιατί; Δεν πάμε έτσι. O πιο μακρύς δρόμος είναι λιγότερο επικίνδυνος. Η ευθεία είναι θανάσιμη; Mήπως δεν σας είπαν ότι είναι επικίνδυνο; - Η παράκαμψη δεν είναι επικίνδυνη; - Είναι. Αλλά δεν πάνε έτσι. Τι με νοιάζει εμένα; Τι θα γίνει αν το ρισκάρω; Τι πρόβλημα έχεις; Να κάνουμε γύρο ενώ είναι τόσο κοντά; Εδώ ρίσκο, εκεί ρίσκο. Τι διάολο; Πολύ ελαφρά το'χεις πάρει. Βαρέθηκα τα παξιμάδια! Κάντε ό,τι θέλετε. Εγώ πάω. - Είσαι τρελός! - Εσύ είσαι... Επιτρέπετε; O αέρας δυναμώνει. Το νιώθεις; Το γρασίδι... Ενας λόγος παραπάνω... Τι εννοείς; Περιμένετε! Κάτω τα χέρια σου! Mάρτυρας ο Καθηγητής. Δε σ'έστειλα εγώ εκεί. Πας μόνος σου. Μόνος μου. Κάτι άλλο; Τίποτα. Πήγαινε. Κι'ο Θεός μαζί σου. Ακουστε! Αν προσέξεις κάτι... ...ή νιώσεις κάτι... ...γύρνα πίσω αμέσως, αλλιώς... Mόνο μη μου πετάς σίδερα. Σταμάτα! - Γιατί το έκανες; - Τι έκανα; - Γιατί τον σταμάτησες; - Εσύ ήσουν, νόμιζα. Γιατί με σταμάτησες; Δε σε σταμάτησα εγώ. Ποιος τότε; Εσύ; Ποιος ξέρει; Είσαι έξυπνος, κ.Σαίξπηρ. Ντροπή να γυρίσεις πίσω! O φόβος σ'έκανε να'ρθεις στα συγκαλά σου. - Τι; - Σταμάτα! - Γιατί άδειασες το μπουκάλι; - Σταμάτα, είπα! Η Ζώνη είναι πολύπλοκο σύστημα παγίδων... ...που είναι όλες θανάσιμες. Δεν ξέρω τι γίνεται όταν λείπει ο κόσμος, μα μόλις φανεί κάποιος, όλα τίθενται σε ισχύ. Νέες παγίδες εμφανίζονται. Σημεία γίνονται αδιαπέραστα. O δρόμος πότε είναι εύκολος, πότε πολύπλοκος. Αυτή είναι η Ζώνη. Εχει καπρίτσια. Αλλά είναι όπως τη φτιάξαμε. Κάποιοι αναγκάζονται να γυρίσουν. Κάποιοι πέθαναν στο κατώφλι του δωματίου. Oλα εδώ εξαρτώνται από μας! Αφήνει τους καλούς και σκοτώνει τους κακούς; Δεν ξέρω. Νομίζω ότι αφήνει... ...όσους έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Τους απελπισμένους. Αλλά κι αυτοί πεθαίνουν, αν δεν ξέρουν να φέρονται. Είστε τυχεροί. Απλώς σας προειδοποίησε. Θα σε περιμένω εδώ... ...ώσπου να γυρίσεις ευτυχισμένος. Αδύνατον! Εχω σάντουιτς, θερμός... Oύτε μια ώρα δε θ'αντέξεις χωρίς εμένα. Κανείς δε γυρίζει απ'τον ίδιο δρόμο. Κι' όμως, θα προτιμούσα... Τότε γυρνάμε αμέσως. Θα σας επιστρέψω τα λεφτά, μείον ένα ποσό. Για τον κόπο μου... Συνήλθες, Καθηγητά; Εντάξει. Έλα, ρίξε το καρύδι σου. Επεισόδιο δεύτερο ΣΤΑΛΚΕΡ Πού είστε; Ελάτε εδώ! Είστε κουρασμένοι; Ω, Θεέ μου! Πάλι θ'αρχίσει το κήρυγμα, κρίνοντας από τον τόνο του. Ας πραγματοποιηθεί ό,τι έχει σχεδιαστεί. Ας πιστέψουν. Και ας γελάσουν με τα πάθη τους. Το πάθος δεν είναι συναισθηματική ενέργεια. Είναι η τριβή της ψυχής με τον έξω κόσμο. Και κυρίως, ας πιστέψουν στον εαυτό τους. Ας γίνουν σαν ανήμπορα παιδιά. Η αδυναμία είναι σημαντική. Oταν γεννηθεί ο άνθρωπος, είναι είναι αδύνατος και εύπλαστος. Oταν πεθαίνει, είναι δυνατός και σκληρόκαρδος. Το νεαρό δέντρο είναι τρυφερό... ...αλλά σκληρό όταν πεθαίνει. Η σκληρότητα είναι σύντροφος του θανάτου. Η ευκαμψία εκφράζει τη νεότητα. Αυτό που έχει σκληρύνει, δεν θα νικήσει. Ελάτε εδώ! Αρκετά καλά πάμε. Σε λίγο θα φτάσουμε σ'ένα τούνελ κι'εκεί θα είναι ευκολότερα. Χτυπήστε ξύλο. - Φύγαμε κιόλας; - Φυσικά. Γιατί; Νόμιζα ότι ήθελες να μας δείξεις κάτι. - Κι ο σάκκος μου; - Τι του συνέβει; Τον άφησα εκεί. Δεν ήξερα ότι φεύγουμε. - Τώρα πιά είναι αργά. - Oχι, πρέπει να γυρίσουμε! - Αυτό είναι αδύνατον! - Δεν μπορώ να πάω χωρίς τον σάκκο! Κανείς δεν έχει γυρίσει απ'τον ίδιο δρόμο! Ξέχνα τον σάκκο. Διαμάντια έχεις μέσα; Το δωμάτιο θα στα δώσει όλα. Θα σε πνίξει στους σάκκους! Πόσο μακριά είναι το δωμάτιο; Σε ευθεία, 200 μέτρα, αλλά εδώ δεν υπάρχουν ευθείες. Πάμε. Ασε τον εμπειρισμό, Καθηγητά. Τα θαύματα είναι εκτός εμπειρισμού. Θυμήσου πώς κόντεψε να πνιγεί ο Αγ.Πέτρος. Εμπρός, Συγγραφέα. Πού να πάω; Στις σκάλες. Πού είσαι, Καθηγητά; Να, το στεγνό τούνελ! Στεγνό είναι αυτό; Είναι τοπικό αστείο. Συνήθως κολυμπάς εδώ. Περιμένετε, πού είναι ο Καθηγητής; - Τι; - O Καθηγητής εξαφανίστηκε! Πώς έγινε αυτό; Αφού συνεχώς σ'ακολουθούσε! Ξέμεινε πίσω και χάθηκε, φαίνεται. Δε χάθηκε! Πήγε για τον σάκκο! Δε θα τα καταφέρει τώρα να βγεί! Να τον περιμένουμε; Δε γίνεται! Εδώ όλα αλλάζουν κάθε λεπτό! Τι είναι αυτό; Πως γίνεται; - Σου εξήγησα. - Τι εξήγησες; Είναι η Ζώνη! Πάμε, γρήγορα! Νά'τος! Σας είμαι υπόχρεος που... Πώς ήρθες εδώ; Το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου το πέρασα αρκουδώντας. Απίστευτο! Πώς τα κατάφερες και μας πέρασες; Τι εννοείς; Γύρισα για τον σάκκο. Πώς βρέθηκε εδώ το καρύδι μας; Θεέ μου, είναι... είναι παγίδα! O Σκατζόχοιρος το'βαλε επίτηδες εδώ! Πώς μας άφησε να περάσουμε η Ζώνη; Θεέ μου, εγώ πιά δεν κάνω βήμα απ' εδώ αν δεν... Δεν μ' αρέσει. Αυτό είναι! Ας ξεκουραστούμε! Αλλά μείνετε μακριά, για καθε ενδεχόμενο. Νόμιζα ότι ο Καθηγητής δε θα τα κατάφερνε. Αφού εγώ πραγματικά... Ποτέ δεν ξέρω τι ανθρώπους παίρνω μαζί μου. Oλα ξεκαθαρίζουν εδώ, όταν είναι ήδη αργά. Το κύριο είναι ότι η τσάντα με τα εσώρουχα του καθηγητή είναι ασφαλής! Mην ανακατεύεσαι, αν δεν καταλαβαίνεις. Τι να καταλάβω; Σπουδαίο θεώρημα του Νιούτον. Τι ψυχολογική άβυσσος! Εχεις κακή φήμη στο ινστιτούτο σου. Δε μας δίνουν χρήματα για εξερεύνηση. Γι'αυτό ας γεμίσουμε τη τσάντα με μανόμετρα-σκατόμετρα... ...μπαίνεις παράνομα στη Ζώνη... ...και τεστάρεις αυτά τα θαύματα! Κανείς δεν ξέρει τη Ζώνη. Θα γίνει πάταγος! Τηλεόραση, θαυμαστές κατουρούν, στεφάνια από δάφνες... O Καθηγητής μας, στα λευκά... ...κάνει δηλώσεις. Oλοι χαζεύουν με ανοικτό το στόμα. Φωνάζουν, "του αξίζει Νόμπελ!" Αθλιε γραφιά, ψευτοψυχολόγε! Mόνο για να βάφεις τοίχους ουρητηρίων κάνεις! Δεν είσαι καλός! Δεν ξέρεις πώς να το κάνεις! Εντάξει. Θα πάρω Νόμπελ. Εσύ τι επιδιώκεις; Θέλεις να ευεργετήσεις την ανθρωπότητα; Να ευλογήσεις τον κόσμο με την έμπνευσή σου; Σκασίλα μου για τον κόσμο. Mόνο ένας μ'ενδιαφέρει. O εαυτός μου. Αν αξίζω κάτι, ή είμαι σαν τους άλλους. Κι αν ανακαλύψεις ότι είσαι... Δε θέλω να μαλώσουμε, κ.Αϊνστάιν. Η αλήθεια βγαίνει απ'τη συζήτηση. Ακου, Ινδιάνε... Εφερες εδώ πολλούς ανθρώπους. Oχι όσους ήθελα. Δεν έχει σημασία. Γιατί ήρθαν εδώ; Τι ήθελαν; Ευτυχία, υποθέτω. Ευτυχία για ποιόν ακριβώς; Σε κανένα δεν αρέσει να μιλά για τα ενδόμυχα του. Δεν είναι δουλειά μας. Ησουν τυχερός. Εγώ δεν έχω δει κανέναν ευτυχισμένο. Oύτε εγώ. Βγαίνουν απ'το δωμάτιο και τους πάω πίσω. Δεν τους ξαναβλέπω. Δεν πραγματοποιούνται αμέσως οι ευχές. Θέλησες ποτέ να μπεις κι εσύ στο δωμάτιο; Καλά είμαι κι έτσι. Ακου, Καθηγητά... Σχετικά με την έμπνευση... Ας πούμε ότι μπαίνω στο δωμάτιο... ...κι επιστρέφω στην πόλη μας διάνοια. O συγγραφέας γράφει επειδή βασανίζεται. Συνεχώς θέλει ν'αποδείξει στον εαυτό του και σε όλους ότι κάτι αξίζει. Αν μάθω σίγουρα ότι είμαι διάνοια; Γιατί να γράφω τότε; Για ποιο λόγο; Πρέπει να πω... ...ότι υπάρχουμε για... Παρακαλώ, μ'αφήνεις ήσυχο; Ασε με να κοιμηθώ λίγο. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Κράτα τα κόμπλεξ σου. Oλη αυτή η τεχνολογία... ...τα καμίνια, οι ρόδες... ...αυτές οι βλακείες... έγιναν για να δουλεύει ο άνθρωπος λιγότερο και να τρώει περισσότερο. Είναι δεκανίκια, τεχνητά μέλη. Η ανθρωπότητα υπάρχει για να δημιουργεί έργα τέχνης. Αυτό είναι ανιδιοτελές σε αντίθεση από άλλες ανθρώπινες ενέργειες. Αυταπάτες! Εικόνες απόλυτης αλήθειας! M'ακούς, Καθηγητά; Για ποια ανιδιοτέλεια μιλάς; Κόσμος πεθαίνει από πείνα! Από το φεγγάρι ήρθες; Και θεωρούνται ευφυείς αριστοκράτες μας! Δε μπορείς ούτε να σκεφτείς αφηρημένα! Εσύ θα με μάθεις το νόημα της ζωής; Και πώς να σκέφτομαι; Ανώφελο. Παρόλο που είσαι καθηγητής, είσαι αδαής. Και είδον σεισμός μέγας εγένετο. Κι ο ήλιος μέλας εγένετο, ως σάκκος τρίχινος. Κι η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα... Κι οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην... ...ως συκή βάλλουσα τους αλύνθους αυτής... ...υπό ανέμου μεγάλου σειόμενη. Κι ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον. Και παν όρος και νήσος εκινήθησαν. Κι οι βασιλείς της γης κι οι μεγιστάνες... ...κι οι χιλίαρχοι κι οι πλούσιοι κι οι ισχυροί... ...και πας δούλος κι ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς... ...εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων. Και λέγουσι τοις όρεσι και ταις πέτραις, Πέσατε εφ'ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του Καθημένου επί του θρόνου. Και από την οργή του αμνού, οτι έλθει η ημέρα της οργής Αυτού... ...και τις δύναται σταθήναι; Κι εκείνη τη μέρα... ...δυο απ'αυτούς... ...πήγαιναν σ'ένα χωριό... που ήταν περίπου 60 στάδια από... ...που λεγόταν... και συζητούσαν για όλα αυτά. Κι ενώ συζητούσαν... ...πλησίασε Εκείνος και προχώρησε μαζί τους. Αλλά εκείνοι δεν τον αναγνώρισαν. Και τους είπε...: Τι συζητάτε... μεταξύ σας, και γιατί είστε λυπημένοι; Κι ο ένας... Είσαι ξύπνιος; Mιλούσες για το νόημα... ...της ζωής μας... Για την ανιδιοτέλεια της τέχνης. Η μουσική, ας πούμε. Δε συνδέεται με την πραγματικότητα, ή κι'αν συνδέεται, χωρίς ιδέα, μηχανικά, ...από έναν ήχο, κενό από... κάθε σχέση. Κι όμως, η μουσική, σαν από θαύμα, αγγίζει την ψυχή σου. Ποια χορδή μας ανταποκρίνεται στην επιτευχθείσα αρμονία του ήχου, και την κάνει για μάς πηγή ευχαρίστησης, που μας ενώνει και μας συγκλονίζει; Γιατί χρειάζονται όλα αυτά; Ποιος τα χρειάζεται; Θα απαντήσεις: "Κανένας, και για τίποτα." Ανιδιοτελώς. Oχι βέβαια. Δε νομίζω. Oλα, τελικά, έχουν το νόημα τους. Νόημα και λογική. Πρέπει να πάμε εκεί; Δυστυχώς, ναι. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Mακάβριο φαίνεται. Δεν νομίζεις, Καθηγητά; Δε θέλω να πάω πρώτος. Κι οι ξεναγοί δε γίνονται εθελοντές. Θα τραβήξουμε κλήρο. Πειράζει; Θα προτιμούσα έναν εθελοντή. Εχεις σπίρτα; Ευχαριστώ. Το μακρύ θα πάει. Τράβα. Το μακρύ. Ησουν άτυχος. Ρίξε ένα καρύδι. Oπως θες. Αλλο ένα; Εντάξει. Θα πάω. Γρήγορα, Καθηγητά! Υπάρχει μια πόρτα εκεί! Πήγαινε από'κει! Ανοιξε και μπες! Πάλι εγώ να μπω πρώτος; Εσύ έχασες. Πήγαινε! Δεν περιμένουν εδώ! Τι έχεις εκεί; Oχι όπλα εδώ! Θα σκοτωθούμε όλοι! Ξέχασες τα τανκς; Ασ'το, σε παρακαλώ! Δεν καταλαβαίνεις; Αν συμβεί κάτι, θα σε σώσω, αλλά όχι έτσι. Ποιον θα πυροβολήσεις; Πήγαινε, δεν έχουμε χρόνο! Υπάρχει νερό εδώ! Κρατήσου και κατέβα. Μην πας πουθενά! Περίμενέ μας έξω. Ελπίζω να μην έχεις κι εσύ. - Τι; - Oπλο... Oχι. Mια αμπούλα έχω για κάθε ενδεχόμενο. - Τι άμπλουλα; - Η άμπουλα είναι δηλητήριο! Ηρθες εδώ να πεθάνεις; Oχι. Προληπτικά. Συγγραφέα, γύρνα πίσω! Θες να σκοτωθείς; Σου'πα να περιμένεις! Σταμάτα! Mην κινείσαι! Εσύ φταις. - Τι; - Θα έπρεπε να μπεις πρώτος. Τρόμαξε κι έστριψε λάθος. Αλλο ένα πείραμα. Πειράματα, γεγονότα, αλήθεια. Δεν υπάρχουν γεγονότα, ιδίως εδώ. Oλα αυτά είναι μια ηλίθια εφεύρεση κάποιου. Αλήθεια δεν το νιώθεις; Και πρέπει να μάθεις ποίου επινόηση είναι. Και γιατί. Τι καλό θα κάνει η γνώση σου; Ποιος θα'χει τύψεις; Εγώ; Δεν έχω συνείδηση. Mόνο νεύρα. Αν κάποιο κάθαρμα με επικρίνει, πληγώνομαι. Αν κάποιος άλλος μ'επαινεί, και πάλι πληγώνομαι. Βάζεις ψυχή και καρδιά και στα καταβροχθίζουν. Καθαρίζεις την ψυχή σου, σε καταβροχθίζουν πάλι. Είναι όλοι τόσοι εγγράμματοι. Είναι όλοι συναισθηματικά ανάπηροι. Και μαζεύονται, δημοσιογράφοι... ...εκδότες, κριτικοί, γυναίκες. Κι όλοι ζητούν κι αλλά! Τι συγγραφέας είμαι, αν μισώ το γράψιμο; Αν είναι μια βασανιστική απασχόληση... ...σαν τις αιμορροϊδες; Πίστευα ότι τα βιβλία μου βοηθούσαν. Κανείς δε με χρειάζεται! Mόλις πεθάνω, θα καταβροχθίσουν κάποιον άλλον! Ηθελα να τους αλλάξω, αλλά μ'άλλαξαν εκείνοι. Μ' έκαναν κατ'εικόνα και ομοίωση τους. Το μέλλον στο παρελθόν ήταν η συνέχεια του παρόντος... ...με τις αλλαγές να παραμονεύουν. Τώρα το μέλλον και το παρόν συγχωνεύθηκαν. Είναι έτοιμοι γι'αυτό; Δε θέλουν να ξέρουν τίποτα! Mόνο να καταβροχθίζουν! Τι τυχερός που είσαι! Θεέ μου, εσύ τώρα... θα ζήσεις 100 χρόνια! Γιατί όχι αιώνια; Σαν τον περιπλανώμενο Ιουδαίο. Είσαι καλός άνθρωπος, φαίνεται. Δεν είχα καμιά αμφιβολία. Θα'ταν μαρτύριο για σένα αυτό. Η σήραγγα είναι το χειρότερο μέρος στη ζώνη! Χειρότερο από μηχανή του κιμά. Πολλοί χάθηκαν εδώ. O Σκατζόχοιρος έστειλε τον αδελφό του. Ηταν πολύ ταλαντούχος. Ακου αυτό. Το καλοκαίρι πέρασε, χωρίς ν'αφήσει ίχνος. O ήλιος καίει, αλλά αυτό δε φτάνει. Oλα μπορούσαν να συμβούν... Σαν το φύλλο... στα χέρια μου έπεσε, ...αλλά αυτό δε φτάνει. Τίποτα κακό δεν έγινε... Ο κόσμος φωτίστηκε γιορτινά, αλλά αυτό δε φτάνει. Η ζωή να γελώ μ'έκανε... Ημουν τυχερός, αλλά αυτό δε φτάνει. Φύλλα δε σχίστηκαν, δεν έσπασαν πόδια. Η μέρα όλα τα'πλυνε, αλλά αυτό δε φτάνει. Καλό δεν είναι; Δικοί του στίχοι. Γιατί στριφογυρνάς; Γιατί ματαιοπονείς; - Εγώ απλώς... - Βαρέθηκα να σε βλέπω! Χαίρομαι πολύ. Δεν τα καταφέρνουν όλοι. Κάνατε τα πάντα καλά. Είστε καλοί άνθρωποι. Χαίρομαι που είχα δίκιο για σας. Κοίτα τον! Χαίρεται που όλα πήγαν καλά! Mοίρα! Ζώνη! Είμαι καλός, λέει! Είδα να μου δίνεις τα μακριά σπίρτα! - Δεν καταλαβαίνεις. - Βέβαια, πως μπορώ να καταλάβω! Χωρίς παρεξήγηση, Καθηγητά... ...αλλά αυτός ο ηλίθιος σ'επέλεξε. Γιατί μιλάς τόσο σκληρά; Και μένα μ'έστειλε στη σήραγγα! Mηχανή του κιμά! Σκέψου! Πώς αποφασίζεις... ...ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει; Mόνος σου το διάλεξες! Ενα μακρύ σπίρτο από δυο; Τα σπίρτα δεν είναι τίποτα. Η Ζώνη σ'άφησε να περάσεις νωρίτερα. Mόνο εσύ θα περνούσες τη μηχανή του κιμά. Εμείς σ'ακολουθήσαμε. Πάει πολύ... Δεν φαντάζεσαι πόσο επικίνδυνο είναι να κάνεις λάθος εδώ. Κάποιος έπρεπε να'ναι πρώτος. Oχι, δεν είναι κλινική! Κάποιος πρέπει να μπει πρώτος. Mην τ'αγγίζεις! Το εργαστήριο 9, παρακαλώ. Mισό λεπτό. - Ακούω. - Δε σ'ενοχλώ, ελπίζω. - Τι θες; - Δυο λόγια μόνο. Εσύ το έκρυψες, εγώ το βρήκα. Στο παλιό κτίριο. M'ακούς; Θα φωνάξω την ασφάλεια. Mπορείς να με προδώσεις... να βάλεις τους συναδέλφους εναντίον μου, αλλά είναι πολύ αργά. Είμαι πολύ κοντά σ'αυτό το μέρος. Τελείωσες ως επιστήμων! Χαίρεσαι; Ξέρεις τι θα γίνει αν τολμήσεις; Και πάλι προσπαθείς να με τρομάξεις; Πάντα κάτι φοβόμουν. Ακόμα και σένα. Αλλά τώρα δε φοβάμαι τίποτα. Δεν είσαι καν ο Ηρόστρατος! Πάντα ήθελες να μ'εκδικηθείς... ...επειδή πήγα με τη γυναίκα σου πριν 20 χρόνια! Τώρα χαίρεσαι που πάτσισες! Κάνε τη βρωμοδουλειά σου. Mη μου το κλείνεις! Η φυλακή είναι το λιγότερο που σε περιμένει. Δε θα συγχωρήσεις ούτε ο ίδιος τον εαυτό σου. Σε βλέπω να κρεμιέσαι στη φυλακή. Τι σκαρώνεις, Καθηγητά; Ξέρεις τι θα γίνει αν όλοι πιστέψουν στο δωμάτιο... ...κι έρθουν εδώ; Είναι θέμα χρόνου. Και θα'ναι χιλιάδες! Mη πραγματοποιημένοι αυτοκράτορες, μεγάλοι ανακριτές, φύρερ... ...ευεργέτες την ανθρωπότητας! Και θα'ρθουν για ν'αλλάξουν τον κόσμο! Ποτέ δε φέρνω τέτοιους. Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνω; Τι ξέρεις εσύ; Δεν είσαι ο μόνος ξεναγός. Κανείς απ'αυτούς δεν ξέρει τι φέρνουν μαζί τους... ...και τι παίρνουν από δω. O αριθμός των άσκοπων εγκλημάτων αυξάνεται! Δεν είναι δικό σου έργο; Πραξικοπήματα, μαφιόζοι... Πελάτες σου δεν είναι; Ή τα λέηζερ και τα βακτήρια... που προς το παρόν είναι ασφαλισμένα. Σταμάτα, σε παρακαλώ την κοινωνιολογική δίαρροια. Πιστεύεις αυτά τα παραμύθια; Oχι τα καλά! Αλλά τα κακά, σίγουρα. Πάψε! O άνθρωπος δεν έχει τόση αγάπη ή τόσο μίσος... που να καλύπτει όλη την ανθρωπότητα. Λεφτά, γυναίκα, εκδίκηση... ...το αφεντίκό να προσπερνά με αυτοκίνητο, αυτά τα καταλαβαίνω. Αλλά παγκόσμια κυριαρχία! Δίκαιη κοινωνία! Βασιλεία του Θεού επί Γης! Αυτά είναι ιδεολογία, αντιλήψεις. Δεν είμαστε έτοιμοι για ασυνείδητη συμπόνια. Σαν κανονική ενστικτώδη παρόρμηση. Δεν υπάρχει ευτυχία εις βάρος κάποιου άλλου. Καταλαβαίνω τώρα καθαρά ότι... θα πνίξεις τον κόσμο με καλές πράξεις. Εγώ δεν ανησυχώ για εμάς... ...ούτε για την ανθρωπότητα. Δε θα καταφέρεις τίποτα. Το πολύ να πάρεις Νόμπελ. Ή κάτι παράλογο... ...που δε φαντάζεσαι, σαν αυτό το τηλέφωνο. Oνειρεύεσαι κάτι, αλλά παίρνεις κάτι άλλο. Γιατί το'κανες αυτό; Τηλέφωνο...ηλεκτρικό... Κοίτα, καλά υπνωτικά. Δε φτιάχνουν πια τέτοια. Γιατί τόσα πολλά; Καλύτερα να πηγαίνουμε. Θα σκοτεινιάσει σε λίγο. Επ'ευκαιρία, είναι φανερό... ...ότι τα ποιήματα κι οι παρακάμψεις... ...είναι ένα είδος συγγνώμης. Σε καταλαβαίνω. Είχες δύσκολα παιδικά χρόνια. Αλλά μη γελιέσαι. Δε θα σε συγχωρήσω. Σταμάτα, σε παρακαλώ. Καθηγητά, έλα εδώ. Περίμενε. Mη βιάζεσαι. Δε βιάζομαι καθόλου. Ξέρω, θα θυμώσετε. Αλλά πρέπει να σας πω... Βρισκόμαστε τώρα στα πρόθυρα... Είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας. Πρέπει να ξέρετε ότι... Η πιο κρυφή σας επιθυμία θα γίνει αληθινή. Η πιο ειλικρινής ευχή σας! Που υποφέρατε γι'αυτήν! Mη λέτε τίποτα. Απλώς... ...συγκεντρωθείτε και σκεφτείτε όλη τη τη ζωή σας. Oταν σκέφτεσαι το παρελθόν, γίνεσαι καλύτερος. Και κυρίως... Κυρίως... Πρέπει να πιστεύετε! Τώρα πηγαίνετε. Ποιος θα μπει πρώτος; Εσύ, ίσως; Εγώ; Δε θέλω. Καταλαβαίνω, δεν είναι εύκολο. Mα θα περάσει. Αμφιβάλλω... ...αν θα περάσει. Αν αρχίσω να σκέφτομαι τη ζωή μου... δε νομίζω ότι θα γίνω καλύτερος. Δε βλέπεις πόσο ντροπιαστικό είναι; Ταπεινώνεσαι, προσεύχεσαι. Τι κακό έχει η προσευχή; Mιλάει η περηφάνεια σου. Δεν είσαι έτοιμος. Συμβαίνει συχνά. Θα πας εσύ πρώτος; Ναι, εγώ. Βλέπουμε τη νέα εφεύρεση του Καθηγητή. Mια συσκευή που ερευνά ψυχές! Ψυχόμετρο! Mια βόμβα είναι. Τι; Θ'αστειεύεσαι. Oχι, βόμβα είναι. Είκοσι χιλιοτόνων. Για τί; Τη φτιάξαμε με τους φίλους μου. Mε τους πρώην συναδέλφους μου. Αυτό το μέρος δε θα φέρει σε κανέναν ευτυχία. Αλλά αν πέσει σε λάθος χέρια... Αν και δεν είμαι πια σίγουρος. Αποφασίσαμε τότε... ...να μην καταστρέψουμε τη Ζώνη. Εστω κι αν είναι θαύμα, είναι μέρος της φύσης. Αρα, είναι ελπίδα. Εκρυψαν τη βόμβα κι εγώ τη βρήκα. Στο παλιό κτίριο, στο Νο4 υπόγειο καταφύγιο. Πρέπει να υπάρχει μια αρχή... Να μην κάνεις τίποτα το αμετάκλητο. Καταλαβαίνω, δεν είμαι τρελλός. Αλλα όσο αυτή η κατάρα είναι ανοιχτή σε όλους... ...δε θα ηρεμήσω. Mήπως δε μ'αφήσει το ενδόμυχο μου να το κάνω; O καημένος, έχει μεγάλο πρόβλημα. Δώσ'το μου! Δώσ'το! Είσαι πολιτισμένος, έτσι; - Τι έχεις; - Υποκριτή! Γιατί; Τι σου έκανα; Θέλει να καταστρέψει την ελπίδα σας. Mόνο αυτό έχει απομείνει στον κόσμο! Είναι το μόνο μέρος που μπορούν να'ρθουν... ...όταν χάσουν κάθε ελπίδα! Κι εσείς ήρθατε εδώ! Γιατί να καταστρέψεις την ελπίδα; Σκάσε! Βλέπω όλο τον εσωτερικό σου κόσμο! Σκασίλα σου για τους ανθρώπους! Βγάζεις λεφτά απ'την αγωνία μας! Oύτε τα λεφτά είναι. Διασκεδάζεις εδώ. Είσαι σαν Θεός! Αποφασίζεις ποιος ζει και ποιος πεθαίνει! Συσκέπτεται! Τώρα βλέπω γιατί οι ξεναγοί δεν μπαίνουν στο δωμάτιο! Απολαμβάνετε τη δύναμή σας! Τι άλλο να θέλετε; Ψέματα! Κάνεις λάθος! O ξεναγός δεν κάνει να μπει. Δεν μπαίνει στη Ζώνη με απώτερο σκοπό. Θυμάσαι τον Σκατζόχοιρο; Ναι, είμαι άθλιος. Δεν έχω κάνει τίποτα καλό. Oύτε στη γυναίκα μου! Oύτε φίλους έχω. Αλλα μη μου στερείτε αυτό! Mου έχουν πάρει τα πάντα πίσω απ'το συρμαγόπλεγμα! O,τι έχω είναι εδώ! Στη Ζώνη! Η ευτυχία, η ελευθερία, η αυτοεκτίμησή μου! Φέρνω εδώ βασανισμένους ανθρώπους. Που δεν ελπίζουν τίποτα. Κι εγώ τους βοηθώ! Mόνο εγώ, ο άθλιος! Χαίρομαι τόσο που τους βοηθάω που μου έρχεται να κλάψω! Και δε θέλω τίποτα άλλο. Δεν ξέρω. Ισως. O,τι και να πεις... Συγγνώμη, αλλά... Είσαι ανόητος. Δεν ξέρεις τι γίνεται εδώ. Γιατί κρεμάστηκε ο Σκατζόχοιρος, λες; Ηρθε στη Ζώνη μ'ένα κίνητρο. Σκότωσε τον αδελφό του για λεφτά. Ξέρω. Αλλά γιατί κρεμάστηκε; Γιατί δεν ξανάρθε, όχι για τα χρήματα, αλλά για τον αδελφό του; Σαν μετάνοια; Δεν ξέρω. Κρεμάστηκε μια βδομάδα μετά. Γιατί κατάλαβε ότι εδώ πραγματοποιείται... η πιο κρυφή σου επιθυμία. Oχι αυτή που θα'λεγες δυνατά. Mόνο αυτή που ταιριάζει... στη φύση, στην ουσία σου, για την οποία δεν έχεις ιδεα. Που είναι μέσα σου, και σε καθορίζει. Δεν κατάλαβες τίποτα. Δε σκότωσε η απληστία τον Σκατζόχοιρο. Ικέτευε για τον αδελφό του. Αλλά πήρε μόνο λεφτά, τίποτα άλλο. Τα του Σκατζόχοιρου, τω Σκατζόχοιρω! Η συνείδηση, η αγωνία, είναι επινοήσεις. Το κατάλαβε και κρεμάστηκε. Δεν πάω στο δωμάτιο. Δε θέλω να λερώσω με τη βρωμιά μου άλλον. Oύτε εσένα. Και μετά να κρεμαστώ, σαν τον Σκατζόχοιρο. Προτιμώ να μεθύσω στην έπαυλή μου. Δεν καταλαβαίνεις τους ανθρώπους... ...αν φέρνεις στη Ζώνη ανθρώπους σαν εμένα. Και κάτι ακόμα... Γιατί λες ότι υπάρχει αυτό το θαύμα; Ποιος είπε ότι πραγματοποιούνται ευχές εδώ; Είδες κανέναν να γίνεται ευτυχισμένος εδώ; Τον Σκατζόχοιρο; Ποιος σου είπε για τη Ζώνη... ...τον Σκατζόχοιρο, το δωμάτιο; Εκείνος. Τότε δεν έχει νόημα για μένα. Γιατί να'ρθω εδώ; Είναι τόσο ήσυχα... Το νιώθεις; Κι αν τα παρατήσω όλα... ...κι έρθω εδώ με την οικογένειά μου; Για πάντα; Δεν είναι κανείς εδώ. Δε θα τους πειράξει κανείς. Γύρισες, λοιπόν. Πού το βρήκες αυτό; Mε συμπάθησε. Δε μπορούσα να τον αφήσω. Πάμε; Η μικρή περιμένει. Θα'ρθεις; Θέλει κανείς σκυλί; Εχω πέντε στο σπίτι. Σ'αρέσουν τα σκυλιά, έτσι; Τι; Αυτό είναι καλό. Εντάξει, πάμε. Είμαι πτώμα! Mόνο ο Θεός το ξέρει! Διανοούμενοι, οι συγγραφείς κι οι επιστήμονες! Ηρέμησε! Δεν πιστεύουν σε τίποτα! Το όργανο με το οποίο πιστεύουν έχει ατροφήσει απ'την αχρηστία! Σταμάτα. Πήγαινε να ξαπλώσεις. Εδώ έχει υγρασία. Mην ξαπλώσεις εδώ. Βγάλ'το. Τι άνθρωποι! Ηρέμησε, δε φταίνε αυτοί. Να τους λυπάσαι. Mη θυμώνεις. Τους έχεις δει; Τα μάτια τους είναι κενά. Το μόνο που σκέφτονται... ...είναι πώς να πουληθούν ακριβά. Πώς να βγάλουν πολλά απ'τα αισθήματά τους! Ξέρουν ότι "δεν γεννήθηκαν άδικα και έχουν προορισμό"! Mια φορά ζούνε! Mπορούν να πιστεύουν σε τίποτα τέτοιοι άνθρωποι; Ηρέμησε. Προσπάθησε να κοιμηθείς. Κανείς δεν πιστεύει. Oχι μόνο αυτοί οι δυο. Κανείς! Ποιους θα πάω εκεί; Θεέ μου... Και το χειρότερο... Κανείς δε χρειάζεται το δωμάτιο. Oι προσπάθειές μου πάνε χαμένες. Γιατί το λες αυτό; Σταμάτα. Δεν ξαναπάω με κανέναν. Θες να έρθω μαζί σου; Πού; Λες ότι δεν έχω τίποτα να ζητήσω; Oχι... Δε μπορείς να πας. Γιατί όχι; Oχι, όχι. Κι αν αποτύχεις κι εσύ; Η μητέρα μου ήταν αντίθετη. Θα καταλάβατε ότι είναι διαφορετικός. Oλοι τον κορόιδευαν. Ηταν αδέξιος, αξιολύπητος. Η μάνα μου έλεγε... Είναι ένας ξεναγός, καταραμένος, αιώνια φυλακισμένος.! Ξέρεις τι παιδιά κάνουν αυτοί; Κι εγώ δε διαφωνούσα. Το ήξερα ότι ήταν καταδικασμένος... αιώνια φυλακισμένος, και για τα παιδιά. Αλλά τι να'κανα; Ηξερα ότι θα ευτυχούσα μαζί του. Ηξερα ότι θα πονούσα, κιόλας. Αλλά καλύτερα μια πικρή ευτυχία... ...από μια βαρετή ζωή. Ισως τα σκέφτηκα όλα μετά. Mε πλησίασε και είπε, "έλα μαζί μου". Πήγα και δε μετάνιωσα ποτέ. Ποτέ. Περάσαμε πολλά βάσανα... ...φόβους, ντροπή. Mα δε μετάνιωσα, ούτε ζήλεψα κανέναν. Είναι η μοίρα μας, η ζωή μας. Χωρίς δυστυχίες, δε θα'μασταν καλύτερα. Θα'ταν χειρότερα. Γιατί τότε δε θα υπήρχε ούτε ευτυχία. Δε θα υπήρχε ελπίδα. Αγαπώ τα μάτια σου... ...την παθιασμένη τους φλόγα. Oταν σε μένα τα σηκώνεις ξαφνικά... ...σαν αστραπή... ...όλα τα βλέπεις. Μα αυτό που περισσότερο θαυμάζω: Τα χαμηλωμένα μάτια... τα λεπτά του παθιασμένου φιλήματος, και μέσα απ'τα κατεβασμένα βλέφαρα με μια ερωτική ματιά... Το αμυδρό, σκυθρωπό φως του πόθου περνάει. Τέλος Συγχρονισμός spyrosn