Tip:
Highlight text to annotate it
X
Γεια σας.
Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για το πώς κάνουμε διαλογισμό και για το πώς μαθαίνουμε να διαλογιζόμαστε.
Και ιδιαίτερα θα μιλήσω για το πώς τον προσεγγίζουμε το διαλογισμό και ποια πρέπει να είναι η στάση μας.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα διαλογίζονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Πιστεύω όμως ότι τα βασικά είναι πάντα σημαντικά.
Και ξέρω ότι πολλοί από εσάς ίσως να μην έχετε ποτέ διαλογιστεί.
Κάποιοι από εσάς είστε έμπειροι σ' αυτήν την άσκηση και διαλογίζεστε τακτικά.
Όπως και να έχει, είναι πάντα καλό να επιστρέφουμε στα βασικά
και να καταλάβουμε ποιες είναι οι θεμελειώδεις αρχές.
Αυτό στο οποίο πάντα ενθαρρύνω όλους είναι να ξέρουμε στ' αλήθεια γιατί διαλογιζόμαστε.
Και αυτό είναι πάντα σημαντικό καθώς και οι λόγοι για τους οποίους διαλογιζόμαστε.
Είναι κάτι το οποίο πρέπει να σκεφτείτε.
Θα μπορούσε να είναι ότι απλά χρειάζεστε λίγη χαλάρωση, λίγη ηρεμία, να μειώσετε το άγχος.
Θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι πολύ παραπάνω, ξέρετε, το να θέλουμε να πετύχουμε τη φώτιση.
Και να θέλουμε να ακολουθήσουμε τα βήματα του Βούδα.
Και να έχουμε απέραντη σοφία και συμπόνοια.
Ό,τι και να είναι, το να μάθουμε πώς να κάνουμε διαλογισμό είναι σημαντικό.
Κι όπως φαίνεται σήμερα μπορούμε να κάνουμε μία περιδιάβαση σε μερικές πολύ βασικές αρχές.
Βέβαια σπίτι και όπου αλλού είστε, θα ήταν καλό
να έχετε κάποιον έμπειρο που να σας δείξει προσωπικά τι να κάνετε.
Μπορείτε να μάθετε πολλά από τα βιβλία, αλλά όχι τη θέαση, αυτό που όπως μου αρέσει να το ονομάζω,
τη στάση, το να ξέρετε τι κάνετε.
Ο διαλογισμός είναι αληθινά μια ενδιαφέρουσα λέξη και σημαίνει εξοικείωση,
και στα θιβετανικά λέμε Γκομ και η λέξη στην πραγματικότητα έχει τις ρίζες της
στη λέξη που σημαίνει το να είμαστε εξοικειωμένοι με κάτι ή το να είμαστε συνηθισμένοι με κάτι.
Έτσι στην αγγλική γλώσσα έχουμε πολλές διαφορετικές εκφράσεις για πολλά πράγματα,
αλλά για το διαλογισμό φαίνεται να έχουμε μόνο μία βασική λέξη, το διαλογισμό.
Στα θιβετανικά έχουμε πάρα πολλές διαφορετικές λέξεις για το διαλογισμό.
Έτσι όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη διαλογισμός στα αγγλικά, δεν είμαι σίγουρος για το τι σκέφτεστε.
Για μένα σημαίνει εξοικείωση. Κι έτσι πιστεύω ότι κατά μία έννοια πάντα διαλογιζόμαστε,
δηλαδή πάντα εξοικειωνόμαστε με κάτι. Ο νους μας μπαίνει στη διαδικασία να συνηθίσει κάτι.
Έτσι μπορεί να μπούμε στη διαδικασία να συνηθίσουμε τη σκέψη του άγχους, της ανησυχίας, του θυμού.
Ο νους μας, λοιπόν, συνηθίζει κάτι. Κι έτσι κατά μία έννοια διαλογιζόμαστε.
Αλλά εδώ λέμε ότι πρόκειται να μπούμε στη διαδικασία να συνηθίσουμε κάτι και να κάνουμε κάτι,
να εξοικειωθεί ο νους μας με κάτι που είναι χρήσιμο. Αυτή είναι η θέαση λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που το κάνουμε.
Κι έτσι εδώ σήμερα λέμε αυτά που είναι πολύ βασικά, που είναι χρήσιμα σε όλους,
το να μάθουμε πώς να μειώσουμε το επίπεδο του άγχους, της ανησυχίας, πώς να γαληνέψουμε το νου μας
και ακόμα πιο σημαντικό, νομίζω ότι στην αρχή αυτό είναι το πιο σημαντικό,
σε σχέση με το διαλογισμό και του πώς κάνουμε διαλογισμό, είναι το να στρέψουμε τον νου μας προς όφελός μας,
το να γίνουμε κύριοι του νου μας. Αυτή λοιπόν εδώ είναι η βασική προσέγγιση στο διαλογισμό,
είναι ότι κάνουμε κάτι που δεν επιτρέπει στον νου μας να περιπλανάται και να είναι αφηρημένος.
Συμβατικά μιλώντας πολύ από εμάς σκεφτόμαστε πάρα πολλά πράγματα.
Κι αν σκεφτούμε σχετικά με τον νου μας, ο νους μας δεν μας είναι πάντα τόσο χρήσιμος, τόσο πολύ σε συντονισμό.
Πολλές φορές καθόμαστε κάτω κι ο νους μας τρέχει.
Έτσι η άσκηση του διαλογισμού εδώ είναι το να μάθουμε πώς να εξοικειωθούμε με κάτι,
να μπούμε στη διαδικασία να συνηθίσουμε κάτι που είναι χρήσιμο.
Για τους περισσότερους από εμάς όταν ξεκινάμε, ό,τι κι αν κάνουμε,
εξασκούμε τον νου μας να είναι συνεργάσιμος, κάνουμε τον νου μας δικό μας.
Και στην πραγματικότητα ως ανθρώπινα όντα εάν ο νους μας είναι δικός μας, θα πρέπει να είναι ικανός να καθίσει ήσυχα, να απολαύσει τον καιρό,
να απολαύσει αυτό που κάνει, παρά να σκέφτεται για το μέλλον, να ανησυχεί για τα προβλήματά μας.
Ο νους μας όμως πετάγεται από εδώ κι από εκεί.
Έτσι λοιπόν, θα προχωρήσω να σας δείξω λίγο και βέβαια μπορείτε κι εσείς να κάνετε μαζί.
Θα δείξω τη διαδικασία του διαλογισμού και θα καθίσουμε μαζί. Εγώ κάθομαι σε καρέκλα,
εσείς μπορείτε να καθίσετε πάνω σε μαξιλάρι. Μπορεί ίσως να κάθεστε και στο γραφείο σας. Έχει καλώς.
Έτσι η θέαση και η στάση μας αφορά το "Γιατί διαλογίζομαι;"
Διότι είναι ο νους που διαλογίζεται και είναι η στάση που εμείς έχουμε, είναι ο εαυτός μας.
Το να διαλογιστούμε παίρνοντας μόνο την αντίστοιχη στάση του σώματος δεν θα έχει αποτέλεσμα, η στάση του νου είναι σημαντική.
Κι έτσι σκεφτόμαστε ότι μάλλον εδώ σήμερα απλά η αναπνοή, η χαλάρωση, η μείωση του άγχους,
η γαλήνη, η εγρήγορση είναι πολύ χρήσιμα. Και από εκεί μπορούμε να ηγηθούμε της ζωής μας.
Ας καθίσουμε λοιπόν άνετα για να μπορέσουμε να τοποθετήσουμε το σώμα μας σε μία στάση αφύπνισης
για να μην μας πάρει ο ύπνος.
Δεν είμαστε σε μεγάλη υπερένταση με την όρθια στάση. Τα χέρια μας μπορούν να ακουμπούν πάνω στους μηρούς.
Ο νους μας σκέφτεται "Ω, πρόκειται να διαλογιστώ,
δεν θα ανησυχώ λοιπόν για άλλα πράγματα αυτή τη στιγμή,
θα επανέρχομαι σε αυτό που είναι σημαντικό." Και αυτό που είναι αληθινά σημαντικό είναι η παρούσα στιγμή.
Και τι είναι αυτό που σηματοδοτεί την παρούσα στιγμή; Η ανάσα μας.
Έτσι λοιπόν εδώ με έναν πολύ βασικό τρόπο θα μάθουμε πώς να διαλογιζόμαστε μέσω της ανάσας μας.
Το ότι αναπνέουμε μάς κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστοι, πόσο ανθρώπινοι είμαστε
και πόσο πολύτιμα είναι τα πράγματα.
Το σώμα σε μια καλή στάση. Το κεφάλι χαλαρό. Το βλέμμα ελαφρώς προς τα κάτω. Τα μάτια ελαφρώς ανοιχτά.
Έτσι καθόμαστε με αυτόν τον τρόπο (τα χέρια στους μηρούς). Μερικοί κάθονται έτσι (τα χέρια ενωμένα).
Αλλά εδώ ας καθίσουμε απλά έτσι (τα χέρια στους μηρούς) και ας ξεκινήσουμε να παρατηρούμε την ανάσα μας.
Εκπνέουμε, λοιπόν, και εισπνέουμε. Έξω και μέσα.
Και παίρνουμε τον νου μας από τον πολυάσχολο κόσμο
και τον τοποθετούμε πάνω στην ανάσα και αυτόματα χαλαρώνει.
Αυτόματα δυναμώνουμε τον νου μας.
Αυτόματα ο νους μας γίνεται πιο χρήσιμος, περισσότερο δικός μας.
Ο νους μας προσέχει την ανάσα,
δεν σκεφτόμαστε ούτε το μέλλον, ούτε το παρελθόν, ούτε ανησυχούμε.
Αυτό είναι το μικρό μας διάλειμμα, η χαλάρωσή μας, οι διακοπές μας.
Αρχίζουμε να δίνουμε προσοχή στον νου μας.
Όπως ακριβώς το σώμα, όπως ακριβώς το σώμα έχει ανάγκη από άσκηση και σωστή διατροφή,
έτσι και ο νους χρειάζεται φροντίδα. Αυτό κάνουμε τώρα.
Εκπνοή. Εισπνοή. Εκπνοή. Εισπνοή.
Όταν έρχονται σκέψεις, λέμε,
"Ω, δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι τώρα, διότι δεν θέλω να σκέφτομαι γι' αυτό το πράγμα."
"Θέλω να δώσω προσοχή στην ανάσα μου, διότι ξέρω ότι αυτό είναι χρήσιμο."
"Αυτό θέλω να κάνω."
Απλά ηρεμήστε και αισθανθείτε τη γαλήνη και τη χαλάρωση.
Απλά αναπνεύστε.
Εμφανίζεται σκέψη, πέστε "Ω, σκέφτομαι. Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να σκέφτομαι γι' αυτό το πράγμα".
Δίνοντας προσοχή στην αναπνοή αισθανόμαστε μια γαλήνη.
Γιατί λοιπόν δεν το δοκιμάζετε; Καλή επιτυχία!