Tip:
Highlight text to annotate it
X
Αχτίδα ηλίου,
λαμπρότερη απ' όλες όσες φωτοδότησαν άλλοτε την Θήβα την επτάπυλη.
ανεφάνης περίλαμπρη επί τέλους — ὦ χρυσής ημέρας ουράνιο βλέφαρο ! —
καταυγάζουσα ποτάμια και ρυάκια τής Δίρκης,
αφού τον πάνοπλο στρατό, τον εκστρατεύσαντα από το Άργος με απαστράπτουσες λευκές ασπίδες,
τον μετέτρεψες σε πανικόβλητο φυγάδα:
τον στρατό που επέδραμε κατά τής πατρίδας μας, ως σύμμαχος του Πολυνείκους στην εμφύλια διαμάχη,
και που σαν αετός πέταξε πάνω απ' την γή μας κράζοντας,
με πτέρυγες καλυμμένες από λευκό χιόνι,
με όπλα πολλά και με λοφία σε περικεφαλαίες.
Αφού προέβαλε λόγχες φονικές πάνω απ' τις στέγες μας, κυκλώσας τα επτάπυλα τείχη μας,
απεχώρησε
πριν προλάβει να γεμίσει τα σαγόνια του με αίμα δικό μας,
και πριν φωτιά πευκοδαυλών διαρπάξει τούς πύργους που στεφανώνουν τα τείχη μας.
Τόσο δυνατός ήταν ο αχός τής μάχης στα νώτα του
όταν αντιμετώπισε εχθρό ακατάβλητο : τον δράκο.
Γιατί ο Δίας απεχθάνεται πάνω απ’ όλα κομπασμούς μεγάλης γλώσσας...
Γιατί ο Δίας απεχθάνεται πάνω απ’ όλα κομπασμούς μεγάλης γλώσσας...
και όταν τούς είδε να προελαύνουν ως χείμαρρος ορμητικός,
εν μέσω τής κλαγγής τής χρυσής αρματωσιάς τους,
εξακόντισε πυρωμένο κεραυνό κατ' ενός που είχε ανέλθει ήδη στη ψηλότερη έπαλξή μας
καθώς ετοιμάζετο να κραυγάσει την νίκη του.
Παραπαίων έπεσε με γδούπο καταγής, με τον πυρσό στο χέρι,
εκείνος που μόλις είχε εφορμήσει μαινόμενος
και εξεστόμιζε εμπαθώς εναντίον μας ριπές ολεθρίων ανέμων.
Αφού και οι επτά οι λοχαγοί, παραταγμένοι στις επτά πύλες μπροστά,
ίσοι προς ίσους,
απέθεσαν τα όπλα τους τα χάλκινα ως τρόπαιο στον Δία (που γύρισε τη μάχη),
όλοι εκτός απ' τα δύο αποτρόπαια αδέλφια,
που αν και γεννήθηκαν από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάνα
έμπηξαν τις λόγχες τους ο ένας στον άλλο
και πήραν απ' τον θάνατο ίσο μερίδιο αμφότεροι.
Τώρα όμως που ένδοξη ήρθε η μεγάλη Νίκη,
ας ξεχάσουμε αυτούς τους πολέμους,
και ας πάμε σε όλους τούς ναούς των θεών, με ολονύχτιους χορούς.
με πρωτοστάτη μας τον σείοντα την γή των Θηβών, τον Βάκχο.