Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Keti Papadema Επιμέλεια: Vasiliki Fragkoulidou
Είμαι εδώ για να μοιραστώ τη φωτογραφία μου.
Ή είναι φωτογραφία;
Επειδή, φυσικά αυτή είναι μια φωτογραφία
που δεν μπορείτε να τραβήξετε με την φωτογραφική σας.
Εν τούτοις, το ενδιαφέρον μου για την φωτογραφία άρχισε
όταν πήρα την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική
στην ηλικία των 15.
Αναμίχτηκε με το νωρίτερο μου πάθος για το σχέδιο,
αλλά ήταν λιγάκι διαφορετικό,
επειδή χρησιμοποιώντας την φωτογραφική μηχανή,
η διεργασία ήταν στην προετοιμασία.
Και όταν βγάζεις μια φωτογραφία με μια φωτογραφική μηχανή,
η διαδικασία τελειώνει όταν πατήσεις το κλείστρο.
Οπότε ένιωθα ότι η φωτογραφία είχε να κάνει περισσότερο
με το να είσαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.
Ένιωθα πως οποιοσδήποτε μπορούσε να το κάνει αυτό.
Έτσι ήθελα να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό,
κάτι που η διαδικασία ξεκινά
όταν πατήσεις το κλείστρο.
Φωτογραφίες σαν και αυτή:
Κατασκευή έργων κατά μήκος ενός απασχολημένου δρόμου.
Όμως έχει μια απρόσμενη διαστροφή.
Και παρά το γεγονός αυτό,
διατηρεί ένα επίπεδο ρεαλισμού.
Ή φωτογραφίες σαν κι αυτή--
και σκοτεινές και χρωματιστές,
όμως όλες με τον κοινό σκοπό
να διατηρήσουν ένα επίπεδο ρεαλισμού.
Όταν λέω ρεαλισμό,
εννοώ φωτορεαλισμό.
Επειδή φυσικά
δεν είναι κάτι που μπορείς να απαθανατίσεις πραγματικά,
όμως πάντα θέλω να μοιάζει λες και θα μπορούσε να είχε συλληφθεί
κάπως ως φωτογραφία.
Φωτογραφίες που θα χρειαστείς μια σύντομη στιγμή να σκεφτείς
για να καταλάβεις το κόλπο.
Οπότε στη πραγματικότητα έχει να κάνει περισσότερο με την απαθανάτιση μιας ιδέας
παρά με την απαθανάτιση μιας στιγμής.
Όμως τι είναι το κόλπο
που την κάνει να φαίνεται ρεαλιστική;
Είναι κάτι σε σχέση με τις λεπτομέρειες
ή τα χρώματα;
Είναι κάτι σε σχέση με το φως;
Τι δημιουργεί την ψευδαίσθηση;
Κάποτε η προοπτική είναι η ψευδαίσθηση.
Όμως στη τελική, όλα καταλήγουν στο πως ερμηνεύουμε τον κόσμο
και πως μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια δισδιάστατη επιφάνεια.
Στη πραγματικότητα δεν είναι το τι είναι ρεαλιστικό,
είναι το τι νομίζουμε ότι μοιάζει ρεαλιστικό.
Οπότε πιστεύω ότι τα βασικά
είναι αρκετά απλά.
Το βλέπω ως ένα παζλ πραγματικότητας
όπου μπορείς να πάρεις διαφορετικά κομμάτια πραγματικότητας και να τα βάλεις μαζί
για να δημιουργήσεις μια εναλλακτική πραγματικότητα.
Και επιτρέψτε μου να σας δείξω ένα απλό παράδειγμα.
Εδώ έχουμε τρία εντελώς αντιληπτά φυσικά αντικείμενα
κάτι που όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε ζώντας σε ένα τρισδιάστατο κόσμο.
Όμως συνδυασμένα με ένα συγκεκριμένο τρόπο,
μπορούν να δημιουργήσουν κάτι που ακόμα μοιάζει τρισδιάστατο,
λες και θα μπορούσε να υπάρχει.
Όμως συγχρόνως, γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί.
Έτσι ξεγελούμε τον εγκέφαλο μας,
επειδή ο εγκέφαλος μας απλά δεν δέχεται αυτό το δεδομένο
που δεν έχει στ᾽αλήθεια νόημα.
Και μπορώ να δω την ίδια διαδικασία
με το συνδυασμό φωτογραφιών.
Έχει να κάνει στ´αλήθεια με τον συνδυασμό διαφορετικών πραγματικοτήτων.
Οπότε τα πράγματα που κάνουν μια φωτογραφία να μοιάζει ρεαλιστική,
πιστεύω είναι τα πράγματα που δεν σκεφτόμαστε καν,
τα πράγματα γύρω μας στην καθημερινότητα μας.
Όμως όταν συνδυάζεις φωτογραφίες,
αυτό είναι πολύ σημαντικό να ληφθεί υπόψιν,
επειδή αλλιώς κάπως μοιάζει λάθος.
Έτσι θα ήθελα να πω ότι υπάρχουν τρεις απλοί κανόνες να ακολουθείς
για να πετύχεις ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα.
Όπως μπορείτε να δείτε, αυτές οι εικόνες δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Αλλά συνδυασμένες, μπορούν να δημιουργήσουν κάτι σαν και αυτό.
Έτσι ο πρώτος κανόνας είναι ότι οι συνδυαζόμενες φωτογραφίες
θα πρέπει να έχουν την ίδια προοπτική.
Κατά δεύτερο, οι συνδυαζόμενες φωτογραφίες
θα πρέπει να έχουν τον ίδιο τύπο φωτός.
Και αυτές οι δύο εικόνες εκπληρώνουν αμφότερες αυτές τις δύο απαιτήσεις--
φωτογραφισμένες στο ίδιο ύψος και στον ίδιο τύπο φωτός.
Ο τρίτος είναι να το κάνεις αδύνατο να διακρίνεις
που ξεκινούν και που τελειώνουν οι διαφορετικές εικόνες
κάνοντας τις ενιαίες.
Να γίνει το απίστευτο να πεις
πως πράγματι η εικόνα συντέθηκε.
Έτσι, ταιριάζοντας χρώμα, αντίθεση και φωτεινότητα
στα όρια μεταξύ των δύο διαφορετικών εικόνων,
προσθέτοντας φωτογραφικές ελλείψεις
όπως βάθος πεδίου,
αποφορτίζοντας χρώματα και θόρυβο,
σβήνουμε τα περιθώρια μεταξύ των διαφορετικών εικόνων
και την κάνουμε να φαίνεται σαν μια ενιαία εικόνα,
παρά το γεγονός ότι μια εικόνα
βασικά μπορεί να περιλαμβάνει εκατοντάδες στρώματα.
Οπότε ορίστε ακόμα ένα παράδειγμα.
(Γέλια)
Κάποιος μπορεί να νομίσει ότι αυτή είναι απλώς μια εικόνα ενός τοπίου
και το κάτω κομμάτι είναι αυτό που έχει επεξεργαστεί.
Όμως αυτή η εικόνα αποτελείται εξολοκλήρου
από φωτογραφίες από διαφορετικές τοποθεσίες.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ευκολότερο να δημιουργήσεις πράγματι ένα τόπο
παρά να βρεις ένα τόπο
επειδή τότε δεν χρειάζεται να συμβιβάσεις
τις ιδέες στο κεφάλι σου.
Όμως απαιτεί πολύ προγραμματισμό.
Και καθώς μου ήρθε αυτή η ιδέα το χειμώνα,
ήξερα πως είχα αρκετούς μήνες να την οργανώσω,
να βρω διαφορετικές τοποθεσίες
βασικά για τα κομμάτια του παζλ
Έτσι για παράδειγμα,
το ψάρι έχει απαθανατιστεί σε ένα ταξίδι για ψάρεμα.
Οι όχθες είναι από άλλη τοποθεσία.
Το υποβρύχιο τμήμα έχει απαθανατιστεί σε ένα βράχο.
Και ναι, έχω μετατρέψει ακόμα και το σπίτι στην κορυφή του νησιού κόκκινο
για να το κάνω να μοιάζει περισσότερο με Σουηδικό.
Οπότε για να πετύχεις ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα,
πιστεύω ότι όλα καταλήγουν στην προετοιμασία.
Όλα ξεκινούν με ένα σχέδιο, μια ιδέα.
Μετά έχει να κάνει με το συνδυασμό διαφορετικών φωτογραφιών.
Και εδώ κάθε κομμάτι είναι πολύ καλά προγραμματισμένο.
Και αν κάνεις καλή δουλειά στην σύλληψη των φωτογραφιών
το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρκετά όμορφο
και επίσης αρκετά ρεαλιστικό.
Οπότε όλα τα εργαλεία είναι εκεί έξω,
και το μόνο πράγμα που μας περιορίζει
είναι η φαντασία μας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)