Tip:
Highlight text to annotate it
X
Όταν ο Γκάντι ρωτήθηκε κάποτε να σχολιάσει τον ευρωπαικό πολιτισμό
η φράση του ήταν "Αυτό θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα"
Εάν μας ρωτάγανε σήμερα για τις απόψεις μας περί ευρωπαικής ένωσης,
νομίζω πως δεν θα μας παρεξηγούσανε εάν απαντάγαμε με παρόμοιο τρόπο.
Τι υπέροχη ιδέα θα ήτανε αν μπορούσαμε να το καταφέρουμε.
Ενωμένη μόνο στο όνομα,
η ευρωπαική ένωση είναι, φοβάμαι,
σε μια διαδικασία αποσύνθεσης καθώς μιλάμε.
Με την αφοσίωση και την αποφασιστικότητα μιας
αποικίας τερμιτών, η οποία καταστρέφει τα θεμέλια της
πολύ σύντομα δεν θα μείνει τίποτα παράμόνο ένα άδειο κελί
να μας υπενθυμίζει το υψηλό ιδανικό, το οποίο ήταν η ευρωπαική ένωση.
Στις νουβέλες της Αγκάθα Κρίστη
όταν ο αναγνώστης αρχίσει να διαβάζει
στον πρόλογο
για μια ομάδα χαρακτήρων
ανώτερης κλάσης χαρακτήρων συνήθως, οι οποίοι συγκεντώνονται σε κάποιο κάστρο
ο αναγνώστης ξέρει τι να περιμένει μια σειρά από δολοφονίες.
Αντίστοιχα, σήμερα όταν ακούμε ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί μαζεύονται σήμερα
ή μαζί ξέρουμε τι να περιμένουμε μια κωμωδία λαθών
η οποία θα καλυφθεί σε μια θριαμβευτική ρητορική
αλλά η οποία πολύ σύντομα θα αποδειχθεί πως δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια επικύνδινη, επιβλαβής, ξύλινη γλώσσα
Το να κάνεις λάθη είναι ανθρώπινο. Αλλά για να τα καταστρέψεις θεαματικά
χρειαζόμαστε μια ελίτ από πρωθυπουργούς
προέδρους, υπουργούς, , οι οποίοι είναι
αποφασισμένοι να μην αντιμετωπίσουν
αυτήν την κρίση του συστήματος συστηματικά
Αλίμονο
τουλάχιστον τώρα έχουμε αρκετά στοιχεία
τα οποία καθιστούν όλη αυτή την άρνηση ασυγχώρητη.
Η ανθρωπότητα δεν έχει εντυπωσιάσει τον εαυτό της πολύ συχνά
αλλά το έχει κάνει δύο φορές στο παρελθόν
μία το 1929 και ξανά μετά πιο πρόσφατα το 2008.
Το 1929 θα έπρεπε να μας διδάξει ένα πολύ απλό διαδικό δύδιμο μάθημα,
Πρώτον ότι το πρώτο θύμα μια τέτοιας κρίσης είναι το κοινό συνάλλαγμα.
Ήταν ο χρυσός το 1929, είναι το ευρώ σήμερα.
Το δεύτερο θύμα φυσικά είναι η αλήθεια και η ευγένεια,
μια τέτοια άσχημη κρίση χτυπα τον κόσμο
ένας χομπεσιανός πόλεμος, όλοι εναντίον όλων ξεσπά εις βάρος μιας μη υποψιασμένης ανθρωπότητας
και το πρώτο θύμα είναι η δυνατότητα μας να αναγνωρίσουμε την κρίση του συστήματος
στην οποία βρισκόμαστε ως μία κρίση συστήματος
και για αυτό μας καθιστά ανίκανους να
αποδεχτούμε την υπευθυνότητα μας τουλάχιστον για
ένα κομμάτι της κρίσης
Τα θρίλερ ξεκινούν με κάποιον πανούργο ντεντέκτιβ που αποκαλύπτει
τον ένα σκοτεινό χαρακτήρα μετά τον άλλο
αλλά τα καλά θρίλερ σας διαβεβαιώ, δεν τελειώνουν με την αποκάλυψη
του δράστη, πάνε ένα βήμα παραπάνω
εκείνη τη μεγαλειώδες στιγμή που ο πανούργος ντεντέκτιβ ακούσια αποκαλύπτει τον ευατό του,
μπερδεμένος κοιτάει κατάματα τον ευατό του
στον καθρέφτη. Αυτή η
κρίση έχει παρόμοιο σύμπτωμα σε όλους μας, οι
μάσκες μας πέφτουν
αδίστακτοι τραπεζίτες, άσκοποι πολιτικοί,
παράνομοι επιχειρηματίες
κυνικοί ακαδημαϊκοί
μη κριτικοί πολίτες που όλοι τους αποκαλύπτονται
αλλά καθώς οι μάσκες τους συνεχίζουν να πέφτουν η αποθάρρυνση γίνεται όλο και πιο
γενικευμένη. Εν τω μεταξύ
το ανθρώπινο κόστος είναι όλο και πιο συχνά και ο μόνος
τρόπος για την κατανόηση και την μετρησή τους ικανά
μέσω της μέτρηση χαμένων γενιών
είναι καιρός να
μετατρέψουμε την Ευρώπη και να μετατραπούμε
κατά τη διαδικασία. Τώρα,
το ιατρικό επάγγελμα μόνο
πρόσφατα κατάφερε να σώσει περισσότερους ανθρώπους από ότι σκότωσε
μέχρι τη δεκαετία του 1920 ή κάπου εκεί, η ασθένεια ήταν προτιμότερη από την θεραπεία
Ομοίως με την κρίση του ευρώ τώρα
οι ευρωπαίοι ηγέτες μας δεν ενεργούν,
αυτό που εγώ αποκαλώ ένα δηλητηριώδες φάρμακο,
τοξικές διασώσεις, βλακώδεις λιτότητα, δημιουργήσαμε
προκειμένου να περισώσουν ένα συστήματος, μια νομισματική ένωση
η οποία ποτέ δεν είχε σκοπό ποτέ, δεν ήταν σχεδιασμένη να αντέξει
την καταστροφή του 2008
Το σοκ του μεγάλου σεισμού.
Αυτό που κάναμε είναι ότι δημιουργήσαμε μια σκαλωσιά
η οποία
αντί να βοηθήσει το οικοδόμημα από την κατάρρευση
ασκεί μεγαλύτερη πίεση σε αυτό.
Δημιουργήσαμε αυτή την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική σταθερότητα
ή Αστάθεια εγκατάστασης
και το μοντελοποιήσαμε.
Το δημιουργήσαμε κατ 'εικόνα των Lehman Brothers »
κακόφημων παραγώγων.
Ήταν σαν να πήραμε δύο πέτρες και να τις δέσαμε μαζί
με ένα κομμάτι σπάγκο, ελπίζοντας ότι θα επιπλέουν πιο εύκολα.
Το αποτέλεσμα φυσικά είναι η ανεξέλεγκτη
αποσύνθεσης που βιώνουμε.
Τώρα, ήδη οι περισσότεροι άνθρωποι το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό
Έτσι, αυτό που έχουμε εδώ είναι μια νέα Ιερουσαλήμ η οποία αποτυπώνεται σε καμβά.
Έρχεται με τη μορφή της λεγόμενης: Ομοσπονδιακής επιλογής.
Ευρωπαίοι με καλές προθέσεις και κάποιοι φίλοι από τον ομοσπονδιακό τομέα
αναγγέλουν αυτή τη λιτανεία των ομοσπονδιακών
εννοιών, ιδεώς, προτάσεων. Θα σας δώσω μερικά.
Ακούμε για τη σημασία της σφυρηλάτησης μιάς φορολογικής ή μιας Μεταφορικής ένωσης στην Ευρώπη,
της κατοχής ενός ομοσπονδιακού Θησαυροφυλακίου,
το να δώθεί σε ένα νέο Λεβιάθαν, ένα νέο οικονομικό αξιωματούχο
την εξουσία να αποφασίζει για όλους μας με μια ένοπλη γροθιά και να μας προκαλεί δέος.
Αυτό που ακούμε για συγκεντρωμένη διάθεση των εθνικών περιουσιακών στοιχείων
ιδιαίτερα του ελληνικού τύπου.
Οι νόμοι της εθνικής κυριαρχίας ως τιμή που πρέπει να πληρώσουμε για αυτή τη Φορολογική Ένωση
και φυσικά τις επίφοβες αλλαγές της συνθήκης που πρέπει να περάσουν από 27 κοινοβούλια
και ή ψηφοφόρους.
Υποβάλλω σε σας ότι αυτό είναι τόσο ανεφάρμοστο όσο και ανεπιθύμητο.
Γιατί είναι ανεφαρμοστό;
Διότι και αυτό είναι ένα μήνυμα προς τους φεντεραλιστές
ο χειρότερος εχθρός του φεντεραλιστές αυτή τη στιγμή είναι ο εαυτός τους
και ο λόγος που το λέω αυτό είναι επειδή
αν κινούμαστε στην κατεύθυνση των φεντεραλιστών
η κρίση είναι βέβαιο ότι θα μας κερδίσει,
εάν τρέξει πιο γρήγορα από εμάς
και όταν οι αλλαγές των συνθηκών διαρκέσουν περισσότερο από ότι η κατάρρευση του ευρώ.
Το μόνο που θα μείνουμε θα είναι αυτό το αυξανόμενο χάος
στην οποίο δε θα υπάρχει τίποτα να συνασπισθεί.
Αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος γιατί αυτή η Ομοσπονδιακή επιλογή πρέπει να ψαλλεί
και αυτό είναι ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι μια καλή ιδέα, δεν είναι μια ιδέα
που θα πρέπει να σπαταληθεί και να ενταχθεί στο πλαίσιο της προσπάθειας για την επίλυση της σημερινής κρίσης.
Επιτρέψτε μου να το θέσω πολύ απλά, η Ομοσπονδιακή επιλογή θα είναι δυνατή μόνον
μετά την κρίση, όχι ως αντίδοτο στην κρίση.
Εμείς θα είμαστε ικανοί και άξιοι της ομοσπονδίας,
όταν σαν Ευρωπαίοι μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον
στο οποίο Έλληνες και Γερμανοί
θα ψηφίζουν έλληνες και γερμανούς πολιτικούς να μας εκπροσωπούν.
Θα είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε μια αξιοπρεπή Ομοσπονδιακή Ευρώπη, όταν
μπορέσουμε να φανταστούμε μια κατάσταση όπου οι εθνικοί μας στρατοί θα διαλυθούν και θα συγχωνευετούν
σε μια κοινή ευρωπαϊκή αμυντική δύναμη.
Θα είμαστε μόνο σε θέση να συγκαλέσουμε μία αξιοπρεπή Ομοσπονδία
εάν μπορέσουμε να φανταστούμε μια κατάσταση όπου οι απόψεις μας
αξιολογούνται εντός της Ευρώπης με βάση την αξία τους και την ουσία και μόνο,
αυτό στο οποίο οι αρχαίες απόψεις αναφέρονται ως ισηγορία.
Σε αντίθεση με το να κρίνουμε τι λέει κάποιος με βάση το ποιοι είναι και τι γλώσσα μιλάνε
από ποια χώρα προέρχονται και, τέλος,
σε μια συμβολική, αλλά σε πολύ σημαντικό επίπεδο
επιτρέψτε μου να πω αυτό, θα είμαστε σε θέση για ορθή ομοσπονδία
όταν μπορέσουμε να αποφασίσουμε ως Ευρωπαίοι τι πρέπει να εκτυπώσουμε στα χαρτονομισμάτα μας
αντί αυτών των αφηρημένων γεφυρών και πυλών που συμβολίζουν ένα πράγμα
την ανικανότητά μας να συμφωνήσουμε σε κοινά σύμβολα.
Έτσι, αν έχω δίκιο ότι η νέα Ιερουσαλήμ δεν είναι πραγματικά μια νέα Ιερουσαλήμ
και ότι προωθεί μία ανεφάρμοστη και ανεπιθύμητη
ιδέα που θα πρέπει επίσης να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη κατάρρευση,
τότε ποια είναι η εναλλακτική λύση;
Λοιπόν, επιτρέψτε μου να σας προτείνω ότι πριν να συμφωνήσουμε σε μια εναλλακτική λύση,
ίσως θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε ορισμένες κοινές αρχές
οι οποίες θα πρέπει να διέπουν το μέλλον μας
αυτές οι μελλοντικές αρχές μπορεί να φαίνεται αντιφατικό
αλλά μπορούν να καταστούν αρμονικά
και αν δεν μπορούν τότε δεν έχουμε μέλλον
επιτρέψτε μου να σας δώσω παραδείγματα.
μία αρχή είναι ότι νομίζω ότι πρέπει να τελειώσει
η τέλεια χωρισμένη Ευρώπη που δημιουργήσαμε στο Μάαστριχτ, προκειμένου να δημιουργηθεί το ευρώ
ενώ την ίδια στιγμή όμως, η ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας
και ενδυνάμωση της εθνικής αρμοδιότητας
μέσα σε αυτό το μοντέλο.
Ένα άλλο σύνολο
και την απαλή αλληλεγγύη
η οποία τίθεται στους Ολλανδικούς και τους Γερμανούς
προκειμένου να δώσουν διασώσεις, να προσποιηθούν διασώσεις στους Έλληνες και στους Ιρλανδούς
να σταματήσουν τις βλακώδεις λιτότητες που δεν κάνει μόνο χειρότερη την κρίση του χρέους
αγνοεί όλες τις προσκλήσεις για τις πεθαμένες εξαγορές που δεν θα πληρώσουνε με προαγορές χρέους και το οποίο δεν θα λειτουργήσει
αλλά ταυτόχρονα θα ενσωματώνουν τις επενδύσεις και τη διαχείριση των προβλημάτων μας
όπως του υφιστάμενου χρέους και των τραπεζικών ζημιών.
Αυτό είναι αυτό που αναφέρω ως αποκεντρωμένο εξευρωπαϊσμό οπότε επιτρέψτε μου ένα αρκτικόλεξο.
Decent_Europe_
Να εξευρωπαΐσουν τι;
Δωρεάν βασίλεια;
Χρειαζόμαστε μια διαχείριση του υφιστάμενου χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο,
χρειαζόμαστε τη διαχείριση του τραπεζικού τομέα
ο οποίος καταρρέει πάνω μας
και χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή επενδυτική πολιτική στο σύνολό της.
Πώς να το κάνουμε αυτό
χωρίς αλλαγές στη Συνθήκη και την ομοσπονδία. Έχουμε ήδη υπάρχουσα
ιδρύματα στην Ευρώπη και κάθε ένας από αυτούς μπορεί να ανατεθεί σε ένα από αυτά τα καθήκοντα.
Δεν πρόκειται να μπω σε αυτό
αυτός δεν είναι ο τόπος ή ο χρόνος.
Μπορείτε να δείτε περισσότερα από αυτή τη πρόταση αλλού
το μόνο που θέλω να κάνω τώρα είναι να σας δώσω μια γεύση
από τι, ο σκοπός αυτού είναι.
Αποκεντρωμένος εξευρωπαϊσμός δημιουργεί τις συνθήκες για την εθνική κυριαρχία
και εθνική ευθύνη
να ενισχυθούν, γιατί αν έχουμε ενσωματώσει
αυτές τις τρεις σφαίρες στην Ευρώπη του υφιστάμενου χρέους, των τραπεζικών και των επενδυτικών ροών
στη συνέχεια σε εθνικό επίπεδο
κάθε κράτος μέλος μπορεί να τρέξει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και μπορούν να μάθουν να ζουν μέσα σε αυτό
και επίσης να ενισχυθούν οι δυνατότητες εντός των ορίων αυτών
να ασκήσει πλήρη εθνική κυριαρχία.
Έτσι σας παρουσιάζω αυτή τη Decent_Europe_ πρόταση σε σας
ως εάν θέλετε ένα πλαστογράφο ως προαπαιτούμενο μιας μελλοντικής Ομοσπονδίας
που έχω ήδη αναφέρει και δεν θα αναφέρω ξανά.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω υπενθυμίζοντάς σας ένα μύθο
σύμφωνα με τον οποίο η Σίβυλλα της Κύμης
προσέφερε στον Tarquinius Superbus, βασιλιάς της Ρώμης εκέινη την εποχή
τα εννέα βιβλία της σοφίας σε μια τιμή που ο Tarquinius θεωρείσαι ότι είναι υπέρογκα
και ως εκ τούτου, είπε όχι στην προσφορά.
Η Σίβυλλα όπως όλοι γνωρίζετε άρχισε να καίει ένα έναν αυτούς τους τόμους
μέχρι που ο Tarquinius υποχώρησε συμφωνώντας να καταβάλει την αρχική υψηλή τιμή
για τους υπόλοιπους τρεις τόμους.
Επιτρέψτε μου να προτείνω ότι η ευρωπαϊκή κρίση ακολουθεί τη στρατηγική της Σίβυλλα
Το πρόβλημα είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες λένε διαρκώς όχι
και ως εκ τούτου απειλούν
να επιτρέψουν την κοινή μας κληρονομιά να καεί στο σύνολό της.
Ο αποκεντρωμένος εξευρωπαϊσμός προσφέρει στην Ευρώπη μια ευκαιρία
για να σώσει τα τρία τελευταία βιβλία της σοφίας ή το ισοδύναμο.
Μας προσφέρει την ευκαιρία να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή
στην οποία οι Ευρωπαίοι Βόρειοι και Νότιοι
Δυτικοί και της ανατολικοί μπορούν να κοιτάνε στα μάτια των άλλων
και να δουν και να αναγνωρίσουν έναν συνάδελφο.
Εάν χάσουμε αυτή την ευκαιρία
τότε η Ευρώπη θα παρασύρει το σύνολο του πλανήτη
σε ένα κατάπτυστο βούρκο
για τρίτη φορά σε έναν αιώνα.
Είναι καθήκον μας και πρωταρχική υποχρέωση
να αποφευχθεί αυτό.
Ευχαριστώ.