Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Christina Tsara Επιμέλεια: Kyriakos Athanasiou
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ταξιδεύαμε το έτος 1900.
Είναι ένα ανοιχτό αμαξάκι. Δεν έχει θέρμανση.
Δεν έχει κλιματισμό.
Το τραβάει αυτό το άλογο
στο ένα τοις εκατό της ταχύτητας του ήχου,
και ο γεμάτος λακούβες χωματόδρομος
μετατρέπεται σε ένα βάλτο λάσπης, κάθε φορά που βρέχει.
Αυτό είναι ένα Μπόινγκ 707.
Ύστερα από 60 χρόνια, ταξιδεύει
στο 80 τοις εκατό της ταχύτητας του ήχου,
και δεν ταξιδεύουμε γρηγορότερα σήμερα
επειδή η εμπορική υπερηχητική πτήση
αποδείχθηκε ότι ήταν μια αποτυχία.
Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι,
θα μπορούσε τα καλύτερα χρόνια της αμερικανικής οικονομικής ανάπτυξης
να είναι πίσω μας;
Και αυτό μας οδηγεί στην υπόθεση, ότι ίσως η οικονομική ανάπτυξη
να έχει σχεδόν τελειώσει.
Μερικοί από τους λόγους που ευθύνονται γι'αυτό δεν είναι πραγματικά πολύ αμφιλεγόμενοι.
Υπάρχουν τέσσερις δυσκολίες που πλήττουν
την αμερικανική οικονομία.
Είναι τα δημογραφικά στοιχεία, η εκπαίδευση, το χρέος και η ανισότητα.
Είναι αρκετά ισχυρές ώστε να μειώσουν την ανάπτυξη κατά το ήμισυ.
Έτσι λοιπόν χρειαζόμαστε αρκετή καινοτομία ώστε να αντισταθμίσουμε αυτή την πτώση.
Και εδώ είναι το θέμα : λόγω των δυσκολιών,
αν η καινοτομία συνεχίσει να είναι τόσο ισχυρή όσο ήταν
τα τελευταία 150 χρόνια, η ανάπτυξη κόβεται στο μισό.
Αν η καινοτομία είναι λιγότερο ισχυρή,
εφευρίσκει λιγότερο ωραία, εκπληκτικά πράγματα,
τότε η ανάπτυξη θα είναι ακόμα χαμηλότερη από το ήμισυ της ιστορίας.
Εδώ είναι οκτώ αιώνες οικονομικής ανάπτυξης.
Ο κατακόρυφος άξονας είναι ποσοστό ανά χρόνο ανάπτυξης,
μηδέν τοις εκατό ετησίως, ένα τοις εκατό ετησίως, δύο τοις εκατό ετησίως.
Η λευκή γραμμή είναι για το Ηνωμένο Βασίλειο, και στη συνέχεια, οι Η.Π.Α.
αναλαμβάνουν ως κράτος-ηγέτης το 1900,
όταν η γραμμή γίνεται κόκκινη.
Θα παρατηρήσετε ότι, για τους πρώτους τέσσερις αιώνες,
δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ανάπτυξη, μόλις 0,2 τοις εκατό.
Τότε η ανάπτυξη αρχίζει να γίνεται όλο και καλύτερη.
Φτάνει στο ζενίθ τη δεκαετία του 1930, του '40 και του '50,
και μετά αρχίζει να επιβραδύνει, και εδώ είναι μια προειδοποιητική σημείωση.
Η τελευταία καθοδική εγκοπή στην κόκκινη γραμμή
δεν είναι πραγματικο στοιχείο.
Αυτή είναι μια πρόβλεψη που έκανα πριν από έξι χρόνια
ότι η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί στο 1,3 τοις εκατό.
Αλλά ξέρετε ποιά είναι τα πραγματικά γεγονότα;
Ξέρετε πόση είναι η ανάπτυξη στο ατομικό εισόδημα
στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία έξι χρόνια;
Αρνητική.
Αυτό οδήγησε σε μια φαντασίωση.
Τι και αν προσπαθώ να χωρέσω μια καμπύλη,σε αυτό το ιστορικό ρεκόρ;
Μπορώ να κάνω την καμπύλη να τελειώνει όπου εγώ ήθελα,
αλλά αποφάσισα ότι θα την τερμάτιζα στο 0,2,
ακριβώς όπως και η ανάπτυξη του Ηνωμένου Βασιλείου τους πρώτους τέσσερις αιώνες.
Τώρα η ιστορία που έχουμε επιτύχει είναι ότι έχουμε αναπτυχθεί
2 τοις εκατό ετησίως κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου,
από το 1891 μέχρι το 2007,
και να θυμάστε ότι είναι λίγο αρνητική μέχρι το 2007.
Αλλά αν η ανάπτυξη επιβραδύνεται,
αντί για διπλασιασμό του βιοτικού επιπέδου κάθε γενιάς,
οι Αμερικανοί, στο μέλλον, δεν μπορούν να περιμένουν να είναι δύο φορές πιό ευκατάστατοι από τους γονείς τους,
ή ακόμη και ένα τέταρτο [περισσότερο ευκατάστατοι] από τους γονείς τους.
Τώρα θα αλλάξουμε και θα κοιτάξουμε το κατα κεφαλήν εισόδημα.
Ο κατακόρυφος άξονας είναι τώρα χιλιάδες δολάρια σε σημερινές τιμές.
Θα παρατηρήσετε ότι το 1891, πάνω αριστερά,
ήμασταν περίπου στα 5.000 δολάρια.
Σήμερα είμαστε περίπου στα 44.000 δολάρια της συνολικής απόδοσης
ανά μέλος του πληθυσμού.
Τώρα τι θα συμβεί αν μπορούσαμε να επιτύχουμε αυτή την ιστορική
δύο τοις εκατό αύξηση για τα επόμενα 70 χρόνια;
Λοιπόν, αυτό είναι θέμα αριθμητικής.
Δύο τοις εκατό ανάπτυξη τετραπλασιάζει το βιοτικό σας επίπεδο σε 70 χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι θα πάμε από τις 44.000 στις 180.000.
Λοιπόν, δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό,
και ο λόγος είναι οι δυσκολίες.
Η πρώτη δυσκολία είναι τα δημογραφικά στοιχεία.
Είναι αυταπόδεικτο οτι το βιοτικό σας επίπεδο
αυξάνεται ταχύτερα από την παραγωγικότητα, αυξάνεται ταχύτερα από ό, τι η παραγωγή ανά ώρα,
εάν αυξηθούν οι ώρες ανά άτομο.
Και αυτό το βιώσαμε στη δεκαετία του ' 70 και ' 80
όταν οι γυναίκες εισήλθαν το εργατικό δυναμικό.
Αλλά τώρα γύρισε ανάποδα.
Τώρα οι ώρες ανά άτομο συρρικνώνονται,
αρχικά λόγω της συνταξιοδότησης της μεταπολεμικής γενιάς (baby boom),
και δεύτερον λόγω της σημαντικής
πτώσης του εργατικού δυναμικού των ανδρών στην παραγωγική ηλικία
οι οποίοι βρίσκονται στο κάτω μισό της εκπαιδευτικής κατανομής.
Η επόμενη δυσκολία είναι η εκπαίδευση.
Έχουμε προβλήματα σε όλο το εκπαιδευτικό μας σύστημα
παρά την κούρσα προς την κορυφή.
Στο κολέγιο, έχουμε πληθωρισμό κόστους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
που επισκιάζει τον πληθωρισμό κόστους στην ιατρική περίθαλψη.
Έχουμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ένα τρισεκατομμύριο δολάρια χρέος των φοιτητών,
και το ποσοστό αποφοίτησης
είναι 15 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον Καναδά.
Έχουμε μεγάλο χρέος.
Η οικονομία μας αναπτύχθηκε από το 2000 έως το 2007
σε βάρος των καταναλωτών που μαζικά υπερδανείζονταν.
Το γεγονός οτι οι καταναλωτές αποπληρώνουν αυτά τα χρέη, συνιστά έναν απο τους κυριότερους λόγους
που καθιστούν την οικονομική ανάπτυξη τόσο αργή σήμερα.
Και όλοι γνωρίζουν φυσικά
ότι το χρέος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης αυξάνεται,
ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε ένα πολύ γρήγορο ρυθμό,
και ο μόνος τρόπος με τον οποίο πρόκειται να σταματήσει είναι κάποιος συνδυασμός
ταχύτερης αύξησης των φόρων ή βραδύτερης αύξησης των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων,
που επίσης ονομάζονται και μεταβιβαστικές πληρωμές.
Και αυτό μας κατεβάζει απο το 1,5,
όπου έχουμε φθάσει για την εκπαίδευση, στο 1.3.
Και στη συνέχεια έχουμε την ανισότητα.
Τα 15 χρόνια πριν από την οικονομική κρίση,
ο ρυθμός αύξησης του 99 τοις εκατό
της κατανομής του εισοδήματος ήταν πιο αργή κατά μισή μονάδα
από τους μέσους όρους για τους οποίους αναφερθήκαμε πιο πριν.
Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στο ένα τοις εκατό.
Έτσι, αυτό μας φέρνει στο 0,8.
Και αυτό το 0.8 είναι η μεγάλη πρόκληση.
Θα έρθει η ανάπτυξη στο 0,8;
Σε αυτή την περίπτωση θα πρεπει οι εφευρέσεις μας
να είναι εξίσου σημαντικές με αυτές
των τελευταίων 150 ετών.
Ας δούμε λοιπόν ποιες ήταν αυτές οι εφευρέσεις.
Αν θέλατε να διαβάσετε το 1875, το βράδυ,
χρειαζόσαστε μια λάμπα λαδιού ή αερίου.
Δημιούργησαν ρύπανση, δημιούργησαν οσμές,
ήταν δύσκολο να ελεγχθούν, το φως ήταν αχνό,
και ήταν επικίνδυνα για πυρκαγιά.
Από το 1929, το ηλεκτρικό φως ήταν παντού.
Είχαμε την πόλη με τους ουρανοξύστες, την εφεύρεση του ανελκυστήρα.
Το Κεντρικό Μανχάταν έγινε εφικτό.
Και τότε, συν τοις άλλοις, την ίδια στιγμή,
τα εργαλεία χειρός αντικαταστάθηκαν από μαζικά ηλεκτρικά εργαλεία
και χειροκίνητα ηλεκτρικά εργαλεία,
όλα τα καταφέραμε με την ηλεκτρική ενέργεια.
Η ηλεκτρική ενέργεια βοήθησε επίσης τις γυναίκες.
Οι γυναίκες,στα τέλη του 19ου αιώνα,
περνούσαν δύο ημέρες την εβδομάδα πλένοντας τα ρούχα.
Τα έπλεναν σε μια λεκάνη.
Έπειτα τα κρεμούσαν έξω για να στεγνώσουν.
Μετά έπρεπε να τα φέρουν μέσα.
Όλο αυτό τους έπαιρνε δύο μέρες από τις επτά ημέρες της εβδομάδας.
Και, στη συνέχεια, είχαμε το ηλεκτρικό πλυντήριο ρούχων.
Και από το 1950, ήταν παντού.
Αλλά οι γυναίκες έπρεπε και πάλι να ψωνίσουν καθημερινά,
αλλά δεν το έκαναν, διότι η ηλεκτρική ενέργεια
μας έφερε το ηλεκτρικό ψυγείο.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η μόνη πηγή θερμότητας στα περισσότερα σπίτια
ήταν ένα μεγάλο τζάκι στην κουζίνα που χρησιμοποιούνταν και για μαγείρεμα και για θέρμανση.
Τα υπνοδωμάτια ήταν κρύα. Δεν είχαν θέρμανση.
Αλλά από το 1929, σίγουρα από το 1950,
είχαμε κεντρική θέρμανση παντού.
Τι γίνεται με τον κινητήρα εσωτερικής καύσης,
που εφευρέθηκε το 1879;
Στην Αμερική, πριν από το μηχανοκίνητο όχημα,
οι μεταφορές εξαρτούνταν εξ ολοκλήρου απο το αστικό άλογο,
που έριχναν, χωρίς περιορισμούς,
25 έως 50 κιλά κοπριά στους δρόμους κάθε μέρα
μαζί με ένα γαλόνι από ούρα.
Αυτό μας κάνει 5 με 10 τόνους ημερησίως
ανά τετραγωνικό μίλι σε πόλεις.
Αυτά τα άλογα έτρωγαν επίσης ένα πλήρες τέταρτο της αμερικανικής γεωργικής γης.
Αυτό είναι το ποσοστό της αμερικανικής γεωργικής γης
που χρειαζόταν για να ταϊσθούν τα άλογα.
Φυσικά, όταν εφευρέθηκε το μηχανοκίνητο όχημα,
και έγινε σχεδόν πανταχού παρόν από το 1929,
αυτή η γεωργική γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για κατανάλωση από τον άνθρωπο
ή για εξαγωγή.
Και εδώ έχουμε μία ενδιαφέρουσα αναλογία: ξεκινώντας από το μηδέν, το 1900,
μόνο 30 χρόνια αργότερα, η αναλογία των οχημάτων με κινητήρα με τον αριθμό των νοικοκυριών
στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε το 90 τοις εκατό σε μόλις 30 χρόνια.
Πριν την αλλαγή του αιώνα,
οι γυναίκες είχαν κι ένα άλλο πρόβλημα.
Όλο το νερό για μαγείρεμα, καθαρισμό και για μπάνιο
έπρεπε να κουβαληθεί με κουβάδες και κάδους από έξω απο το σπίτι.
Είναι ιστορικό γεγονός ότι το 1885,
η μέση νοικοκυρά στη Βόρεια Καρολίνα
περπατούσε 148 μίλια το χρόνο μεταφέροντας 35 τόνους νερό.
Αλλά από το 1929, οι πόλεις σε όλη τη χώρα
είχαν βάλει υπόγειους σωλήνες νερού.
Είχαν τοποθετήσει υπόγειους σωλήνες υπονόμων,
και ως εκ τούτου, μία από τις μεγάλες μάστιγες του 19ου αιώνα,
ήταν η εξάλειψη υδατογενών ασθενειών όπως η χολέρα.
Και ένα καταπληκτικό γεγονός για τους υπέρμαχους της τεχνολογίας
είναι ότι στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα,
το ποσοστό της βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής
ήταν τρεις φορές πιο γρήγορο από ό, τι ήταν
στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Είναι φανερό πως τα πράγματα δεν μπορούν να ξεπεράσουν το 100 τοις εκατό.
Και θα σας δώσω απλώς μερικά παραδείγματα.
Πήγαμε από ένα τοις εκατό έως το 90 τοις εκατό της ταχύτητας του ήχου..
Ηλεκτροδότηση, κεντρική θέρμανση, ιδιοκτησία των μηχανοκίνητων αυτοκινήτων,
όλα πήγαν από το μηδέν έως το 100 τοις εκατό.
Τα αστικό περιβάλλον κάνει τους ανθρώπους πιο παραγωγικούς από ό, τι στο αγρόκτημα.
Πήγαμε τον αστικό πληθυσμό από το 25 τοις εκατό στο 75 τοις εκατό
από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
Τι γίνεται με την ηλεκτρονική επανάσταση;
Εδώ είναι ένας πρώιμος υπολογιστή.
Είναι εκπληκτικός. Ο κεντρικός υπολογιστής εφευρέθηκε το 1942.
Από το 1960 είχαμε τηλεφωνικούς και τραπεζικούς λογαριασμούς
που παράγονταν από υπολογιστές.
Τα πρώτα κινητά τηλέφωνα, οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές
εφευρέθηκαν στη δεκαετία του '70.
Τη δεκαετία του '80 ο Μπιλ Γκέιτς μας έφερε τα DOS,
τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης χρημάτων αντικατέστησαν τους ταμίες,
ο γραμμωτός κώδικας (bar code) μείωσε την εργασία στην λιανική πώληση.
Τη δεκαετία του '90,
είχαμε την επανάσταση του διαδικτύου
και μια προσωρινή αύξηση της παραγωγικότητας.
Αλλά τώρα θα σας κάνω ένα πείραμα.
Πρέπει να επιλέξετε την επιλογή A είτε την επιλογή β.
(Γέλια)
Η επιλογή A είναι ότι θα κρατήσετε όλα όσα εφευρέθηκαν μέχρι πριν από 10 χρόνια.
Έτσι έχετε τη Google, έχετε την Amazon,
έχετε τη Wikipedia, και έχετε τρεχούμενο νερό και εσωτερικές τουαλέτες.
Ή παίρνετε όλα όσα εφευρέθηκαν μέχρι εχθές,
συμπεριλαμβανομένου του Facebook και του iPhone σας,
αλλά πρέπει να βγαίνεται έξω στο αποχωρητήριο,
και να κουβαλάτε μέσα το νερό.
Ο τυφώνας Σάντι προκάλεσε σε πολλούς ανθρώπους να χάσουν τον 20ο αιώνα,
ίσως για λίγες μέρες,
σε ορισμένες περιπτώσεις για περισσότερο από μία εβδομάδα,
την ηλεκτρική ενέργεια, το τρεχούμενο νερό,τη θέρμανση, τη βενζίνη για τα αυτοκίνητά τους,
και τη φόρτιση για τα iPhones.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι όλες αυτές τις μεγάλες εφευρέσεις,
πρέπει να τις ενσωματώσουμε στο μέλλον,
και η πρόβλεψή μου για το αντίθετο
μας φέρνει από την αρχική ανάπτυξη του δύο τοις εκατό
κάτω στο 0,2, στην ευφάνταστη καμπύλη που σχεδίασα στην αρχή.
Έτσι,βρισκόμαστε πίσω στο άλογο και στην άμαξα.
Θα ήθελα να βραβεύσω με Όσκαρ
τους εφευρέτες του 20ου αιώνα,
τους ανθρώπους από τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ
μέχρι τον Τόμας Έντισον και τους αδελφούς Ράιτ,
Θα ήθελα να τους καλέσω εδώ πάνω,
και εκείνοι να καλέσουν εσάς.
Η πρόκλησή σας είναι, μπορείτε να ενσωματώσετε ό, τι επιτύχαμε;
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)