Cyclown Circus - Documentary film - 2005, dimitris sfiris

25.000 Σήκω Chaning! Πήγαινε στη δουλειά! 'Ηθελα να κοιμηθώ άλλη μια ωρίτσα! Jimmy, είσαι έτοιμος; Εσένα περιμένουμε όλοι. Ναι, ναι, έρχομαι... δυο λεπτά! "'Οταν οι άγιοι κάνουν παρέλαση Θέλω να είμαι εκεί" Και τώρα ένα παράσταση μεγάλο! Κυρίες και κύριοι, παιδιά... Είμαστε το παγκοσμίου φήμης Cyclοwn Circus! Και τώρα ένα κόλπο μεγάλο. Πως σε λένε; Κυρίες και κύριοι... Ευτύχης! Ευτύχης! Μπράβο! Καλημέρα! Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ξαναδεί κάτι σαν αυτό που κάνουμε και δεν υπάρχει κάτι πραγματικά ίδιο με αυτό που κάνουμε. Τρελά ποδήλατα έρχονται και μια μπάντα εμφανίζεται παίζοντας Ηοt Jazz ενώ κάποιος στέκεται στους ώμους κάποιου άλλου κάνοντας ζογγ λερικά με μαχαίρια... Ο κόσμος δέν έχει ξαναδεί κάτι σαν κι αυτό. Κάποιοι τρομάζουν: "Ααα, τι είναι αυτό, δεν μπορώ να βλέπω..." ενώ κάποιοι άλλοι ενθουσιάζονται. Η παράσταση στο δρόμο είναι η πιο συνηθισμένη, η πιο απλή και κάτι που μ'αρέσει πολύ γιατί κάθε μέρα μέσα στη ζωή του δρόμου όπου περαστικοί περπατάνε... ψωνίζουν ή ψάχνουν κάτι... εμείς κάνουμε τσίρκο κάπου σε μια γωνιά. Πραγματικά αλλάζουμε το περιβάλλον τριγύρω μας. Γι'αυτό μ'αρέσει. Κάθε παράσταση θα είναι διαφορετική αφού και το κάθε μέρος είναι διαφορετικό καθώς και αυτά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Μου αρέσει να περπατώ στο σχοινί, και έτσι πρέπει πάντα να βρίσκω ένα μέρος για να βάλω τις άκρες του. Ανάμεσα σε δύο δέντρα, δύο αρχαίες κολόνες, δύο ποδήλατα ή στους ώμους των ανθρώπων... Κάθε φορά είναι διαφορετική. Αν πέσω να με πιάσετε, εντάξει; Στην πραγματικότητα ήταν μια αρχική ιδέα που σιγά-σιγά εξελίχθηκε. Ο καθένας μαθαίνει από ένα τρυκ, μετά όλα μαζί ενώνονται και έτσι αρχίζει σιγά σιγά να χτίζεται και να μεγαλώνει. 'lσως είναι κάτι σαν καμπαρέ ή βαριετέ όπου υπάρχει ένας εκφωνητής που λέει "Κυρίες και κύριοι, το επόμενό μας νούμερο είναι..." και το ένα νούμερο διαδέχεται το άλλο. Μπορεί και να μην συνδέονται μεταξύ τους τόσο πολύ, είναι απλώς άνθρωποι που κάνουν αστεία πράγματα. Φυσικά χρειάζεσαι μουσική για να κάνεις μια παράσταση. 'Ετσι πάντα παίζουμε μουσική πίσω από αυτούς που κάνουν τα νούμερα. 'Αλλοτε είμαστε 4, άλλοτε 1 4, ορισμένες φορές ακόμη και 24. Αν είσαι πρόθυμος να ταξιδέψεις μαζί μας μπορείς να 'ρθείς για κάποιο καιρό. Πάντοτε ήταν αυτό που κάποιος ανέφερε ως "κινούμενο σχολείο τσίρκου" με μέλη που έρχονται και φεύγουν αναλαμβά- νοντας διάφορες δραστηριότητες καθ'οδόν. Κάποιος που ίσως έρθει απλώς με καλή διάθεση και πρόθυμος να πλένει τα πιάτα μετά το φαί, μπορεί μέσα σ'ένα καλοκαίρι να γίνει ο σταρ της παράστασης. Παρόλο που θα ήταν καλό αν ξέρει κάποιο νούμερο, αυτό δεν είναι τόσο απαραίτητο. Περισσότερο έχει να κάνει με τη διάθεση. Είναι κάτι ερασιτεχνικό,... "μπες κατευθείαν στο παιχνίδι"... Κανείς δεν έχει ξεκάθαρη ιδέα του τι θα κάνουμε στο επόμενο σόου. Παίζουμε με πολύ αυτοσχεδιασμό. Απλώς ξεκινάμε και... "ΟΚ! Εγώ κάνω αυτό! Εσύ! Ο επόμενος!" Ω, ρακί! Πάντα με εντυπωσίαζαν τα τρυκ στο τσίρκο. Αλλά, όπως και ο περισσότερος κόσμος, είσαι τόσο μακρυά από αυτά. "Ω! Ποτέ δεν θα καταφέρω να κάνω ζογγ λερικά...", έλεγα όταν ήμουν παιδί. Μέχρι που έγινα 20-21 και έμαθα να κάνω κάποια. Τότε συνάντησα και άλλους που'κάναν, ένας φίλος που ισορροπούσε μαχαίρια στη μύτη του μου έμαθε πολλά για το τσίρκο. Αν πιστέψεις ότι θα το κάνεις τότε θα το κάνεις. Δεν χρειάζεται να περιμένεις κάποιον που να σου πει τι να κάνεις. Απλώς κάνεις τον κόσμο αυτό που θέλεις να είναι. Καμιά φορά παίζουμε σε φεστιβάλ, σε πολιτικές εκδηλώσεις, σε σχολεία, ορφανοτροφεία, γάμους... Άλλες φορές παίζουμε για πάνκηδες και ροκάδες και τότε κάνουμε πιο ανόητα και επικίνδυνα πράγματα και αν παίζουμε για παιδιά κάνουμε μικρά ταχυδακτυλουργικά κόλπα ενώ οι παραστάσεις στο δρόμο είναι για όλους οπότε είναι ένα μείγμα από όλα, κάποια τρυκ για τους μικρούς, κάποια για τους μεγάλους... Κυριές και κύριοι... Φίλιππας! Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια παράσταση στην ίδια πόλη πολλές φορές. Αν ταξιδεύεις όμως κάθε φορά έχεις καινούργιο κοινό, κόσμο που δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο. Μετά από λίγους μήνες είναι καιρός να φύγουμε. Αλλά δεν έχουμε κάποιο πλάνο για τα μέρη που μένουμε. Ταξιδεύουμε με ποδήλατο οπότε προχωράμε πολύ αργά. Είμαι από την Αλάσκα που είναι πολύ απομακρυσμένη και λίγο βαρετή. 'Εφυγα πάνω σε μία μηχανή όταν ήμουν 20 αναζητώντας κάτι... Εδώ και οχτώ χρόνια απλώς εξακολουθώ να πηγαίνω. Ξεκινήσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και τον συνάντησα. Μου είπε ότι θα 'ρχόταν στην Ευρώπη. Ξεκίνησε να τριγυρνά με το ποδήλατο και να ετοιμάζει ένα τσίρκο με ποδήλατα. 'Ετσι ήρθα στην Δανία για αυτόν το σκοπό. 'Εχουμε τριγυρίσει λοιπόν την Ευρώπη, σε κάποια μέρη πήγαμε και δύο φορές. ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ Τώρα επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Νομίζω ότι είναι ο τρίτος χειμώνας των Cyclown Circus στην Ευρώπη. Καθώς διασχίζουμε όλα αυτά τα μέρη με την ταχύτητα που πηγαίνουμε, κάνουμε στάσεις για καμιά βδομάδα, μιλάμε με τους ανθρώπους. Κατασκηνώνουμε, μαγειρεύουμε στη φωτιά, στήνουμε σκηνή, και όταν πηγαίνουμε σε μεγάλες πόλεις συνήθως ψάχνουμε για καμιά κατάληψη ή μπορεί να έχουμε κάποιες επαφές φίλων γειτονικών πόλεων. Μαθαίνεις πολλά για πράγματα που δεν ξέρεις όταν ταξιδεύεις. Αν μένεις στο ίδιο μέρος όλη σου τη ζωή επηρεάζεσαι μόνο από αυτά που ακούς και την τηλεόραση. Αν ταξιδεύεις όμως έχεις αληθινά βιώματα. Παρατήρησα ότι πολύς κόσμος, στη γενέτειρα πόλη μου, στην Αλάσκα, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά σε πολύ νεαρή ηλικία χωρίς να ξέρει τίποτα για τον κόσμο, παρά μόνο ότι τους έμαθε η τηλεόραση, το σχολείο και οι γονείς τους. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να ζήσεις τον κόσμο πρώτα προτού μεταδώσεις τη γνώση σου στα παιδιά. Γι'αυτό μ'αρέσει να ταξιδεύω. Γιατί βλέπεις τον κόσμο από την σκοπιά κάποιου άλλου. Πως μπορώ να ξέρω πως είναι η πόλη μου αν δεν την δω από διαφορετική θέση; Πάντα υπάρχει κόσμος που μου λέει ότι έχει εμπνευστεί από διάφορες παραστάσεις... ή όταν βλέπουν τον Fred να κάνει μερικά από αυτά τα αστεία φανταστικά πράγματα... Σίγουρα εκπλήσσονται. Αλλά περισσότερο εκπλήσσονται από το πόσο άσχημα μυρίζει ο Chaning. Πραγματικά εκπλήσσονται από αυτό! Ενώ πήγαινα με το ποδήλατό μου μια μέρα, μου συνέβη ένα περίεργο συμβάν. Με χτύπησε ένα αμάξι... και όταν συνήλθα, βρέθηκα περιτριγυρισμένος από κλόουνς. 'Ητανε μία πολύ... δε θα 'λεγα τρομαχτική αλλά κάπως παράξενη εμπειρία. Κι από 'κείνη τη στιγμή είμαι όπως είμαι. 'Οπως είμαι, όπως είμαι, όπως είμαι! Είναι λίγο περίεργα εδώ γιατί παρόλο που έχει τόσο ήλιο δε φαίνεται να επηρεάζει και πολύ τους ανθρώπους. Απορώ γι' αυτό εδώ και καιρό. Είναι μία ηλιόλουστη χώρα, όλα είναι χαρούμενα... ο μπακλαβάς τους, τόσο καλό φαί και τόσο ήλιος... Δεν έχουν πραγματικά κανένα λόγο να κάθονται. "είχες πολλά λεφτά το '22" "μετά άφησες μια γυναίκα να σε κάνει ότι θέλει" Ξεκίνησα να ταξιδεύω στα 1 8 μου, πριν 5 χρόνια δηλαδή, κυρίως τα καλοκαίρια, για κάνα μήνα και τώρα ταξιδεύω περίπου 9 μήνες το χρόνο. Mου φαίνεται ότι όταν θα επιστρέψω σπίτι μου θα πάρω ένα καράβι για την Ιαπωνία και μετά άλλο ένα για την Ηawai και ένα για τη Νότιο Αμερική και μετά θα πάω Βόρεια. 'lσως... Δεν ξέρω. "δώσε και σε μένα λίγα λεφτά" Ο κόσμος μας υποδέχεται θερμά. Στους περισσότερους αρέσει το σόου μας. Σε όλους, ακόμη και σε αυτόν που έχει το μπαρ απέναντι από... Ωωω... Ο Chaning λέει βλακείες. Ο κλόουν που πέφτειιιι! Είσαι εντάξει; Κυρίες και κύριοι, είμαστε το παγκοσμίου φήμης Cyclοwn Circus που ταξιδεύει για τέσσερα χρόνια με ποδήλατο... Αν κάποιος πει "Α! 'Ενα τσίρκο!" και έρθει να μας δει ίσως να μην περιμένει κάτι σαν αυτό που είμαστε. 'lσως περιμένει να δει ελέφαντες, λιοντάρια, τίγρεις, αρκούδες και ιπτάμενους ακροβάτες. Αλλά γενικότερα μπορείς να ονομάσεις οτιδήποτε ως τσίρκο, οπότε όταν βλέπουν ότι είναι κάτι με ερασιτεχνική ενέργεια το εκτιμούν ιδιαίτερα. Μ' αρέσουν πολύ και τα μεγάλα τσίρκο, είναι πηγή έμπνευσης για μας. Είναι κάτι το φανταστικό που μεταφέρει τους ανθρώπους σε ένα άλλο μέρος και πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό αυτό που κάνουμε κι εμείς επίσης ξυπνά τη φαντασία στους ανθρώπους. Είναι απλώς Jazz μουσική παλιότερης εποχής. Αρκετή απ'αυτή είναι απ'το νότο, από τη Νέα Ορλεάνη που ξεκίνησε γύρω στα 1 900. Πολλά απ'τα κομμάτια που παίζουμε είναι 1 00 χρονών. Είναι κυρίως διασκεδαστικά τραγούδια μιας εποχής που η μουσική ήταν πιο γνήσια και δε γραφόταν τόσο πολύ για λεφτά και συμβόλαια δίσκων. 'Ηταν τότε που η μουσική έβγαινε από τις γειτονιές και για να παίζεται στις παρελάσεις, στις κηδείες, στο καρναβάλι... Δεν υπήρχαν τόσα πολλά συμβόλαια και παραγωγοί δίσκων και μπορούσες να πεις ότι η μουσική είναι για διασκέδαση, για ψυχαγωγία των ανθρώπων και όχι για να τη πουλάς στις μάζες για λεφτά. 'lσως μια μέρα να έχουμε αρκετά ποδήλατα ώστε να κουβαλάμε μια τέντα. 'Η αν μπορέσουμε ποτέ να βγούμε στη θάλασσα με καράβι θα μπορούμε να κουβαλάμε μία τέντα τσίρκου που θα τη στήνουμε. Αυτό θα μου άρεσε να κάνω. Να πηγαίνουμε σε μία πόλη και να αναγγέλλουμε την παράσταση κάνοντας μια παρέλαση. Πριν την τηλεόραση και όλα αυτά ήταν ο παλιότερος τρόπος ψυχαγωγίας. Ο καθένας ήθελε να δει μια παράσταση, ήταν κάτι ξεχωριστό από την υπόλοιπη καθημερινή ζωή. Γι'αυτό νομίζω ότι πριν 1 00 χρόνια υπήρχαν πολλοί περιπλανώμενοι θίασοι. Και μετά... Τώρα όλοι κάθονται σπίτι τους μπροστά από μία τηλεόραση. Και είναι δύσκολο να αποβάλεις αυτή τη συνήθεια από τον κόσμο όταν βλέπει μια παράσταση στο δρόμο. "'Ολοι! Πάμε! Χτυπήστε τα χέρια σας!"... τους παρακινούμε να πάρουν μέρος αλλά δεν καταλαβαίνουν καν αν βρίσκονται εκεί, δεν είναι θερμοί πλέον. Τόσο πολύ συνήθισαν η διασκέδασή τους να είναι κάτι ξέχωρο από αυτούς. Κυρίες και κύριοι... Τώρα ένα παράσταση πολύ μεγάλο τσίρκο! Κυρίες και κύριοι, ευχαριστούμε! Αν σας άρεσε η παράσταση πείτε ένα γεια και στο καπέλο πριν φύγετε. 'Ολοι χρειαζόμαστε καινούργιες κάλτσες. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο ο καθένας λέει "'Οχι πόλεμο!" αλλά δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό με τη ζωή τους για να τον αλλάξουν. 'Ετσι νομίζω ότι το να κάνεις το ποδήλατό σου και το να μην συντηρείς τις εταιρίες που δεν θες να ενισχύσεις είναι ένα σημαντικό κομμάτι για την αλλαγή του κόσμου. 'lσως αρκετοί αρ χίζουν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο: "Μην υποστηρίζεις πράγματα στα οποία δεν πιστεύεις". Νομίζω ότι κάθε πόλη θα ήταν καλύτερη αν όλα τα αμάξια συμπιέζονταν σε κύβους και γίνονταν ποδήλατα. Δε χρειάζεσαι αμάξια στην πόλη. Σε κάθε πόλη μπορείς να μετακινηθείς με ποδήλατα ή δημόσια συγκοινωνία. Συνήθως είναι μόνο ένας στο αμάξι και πιάνουν όλο αυτό το χώρο για να παρκάρουν. Αυτές τις μέρες στα Χανιά όλο το παλιό λιμάνι είναι γεμάτο αμάξια και δεν υπάρχει ούτε μέρος για να κάνουμε σόου. 'Εχεις ένα ψηλό ποδήλατο φορτωμένο με πολλά πράματα, φυσάει, βρέχει και... "Μπιπ, Μπιπ! Φύγε απ'τη μέση! Είμαι σπουδαίος γιατί είμαι σε αμάξι!" Μια φορά στη Βουλγαρία ένα φορτηγάκι με χτύπησε στη μέση του δρόμου, με πέταξε έξω και συνέχισε να πηγαίνει κανονικά. Και μια φορά στη Γαλλία μια γυναίκα άνοιξε την πόρτα της μπροστά μου, χτύπησα τη πόρτα της και στράβωσε. Το ποδήλατό μου και εγώ ήμασταν μια χαρά αλλά αυτή δεν μπορούσε να κλείσει πια την πόρτα της. Καμιά φορά λοιπόν τα ποδήλατα είναι ισχυρότερα ακόμη κι απ'τ'αμάξια. Ναι, είναι συναρπαστικό. Συναντάς ανθρώπους, μαθαίνεις για άλλους πολιτισμούς και επίσης δεν κρυώνεις τον χειμώνα. Γιατί ως μουσικός του δρόμου πρέπει να παίζεις όλο το χρόνο ώστε να έχεις λεφτά για να επιβιώσεις. 'Ετσι οπωσδήποτε πρέπει να πηγαίνεις νότια τον χειμώνα γιατί βόρεια κάνει πολύ κρύο. Εδώ είναι όπου δουλεύουμε πάνω στα ποδήλατα. 'Ενα κτίριο που μας παραχώρησε ένας τύπος, ο Γιάννης. Απλώς έχει αυτόν το χώρο χωρίς να το χρησιμοποιεί, οπότε μας αφήνει να το χρησιμοποιούμε. 'Ολ'αυτά τα ποδήλατα είναι από τα σκουπίδια και σιγά σιγά θα τα φτιάξουμε. Πολλοί ενοχλούνται από τον τρόπο ζωής μας. Ενώ όταν μας βλέπουν να κάνουμε παράσταση μαζί με τα παιδιά τους τους αρέσει, όταν ζούμε τις ζωές μας δεν το ανέχονται. Είμαστε οχτώ ποδήλατα προχωρώντας αργά σ'ένα δρόμο. Στους οδηγούς δεν αρέσει αυτό γιατί θέλουν να πάνε κάπου γρήγορα. Στην αστυνομία δεν αρέσει το σόου μας. Στη Σιένα, στην lταλία, παίζαμε για πέντε λεπτά προτού έρθουν 3-4 αστυνομικοί για να μας πουν να φύγουμε. Στο πλήθος άρεσε το σόου, λέγανε "Άστε τους να συνεχίσουν!", μια κυρία έλεγε "Δε βλάπτουν κανένα γιατί να μη παίξουν;" και ο αστυνομικός της είπε να πάρει δρόμο. Σταματήσαμε το σόου φυσικά. Καθόμαστε στο δρόμο γιατί δεν έχουμε μέρος να μείνουμε. Ο κόσμος που δεν του αρέσουν οι αλήτες δεν το εγκρίνει αυτό. Νομίζουν ότι είμαστε άχρηστοι, ότι είμαστε πολύ θορυβώδεις, ότι δε θα'πρεπε να'μαστε στη πόλη τους. Α π'την άλλη όμως υπάρ χουν πολλοί που πιστεύουν ότι είμαστε φοβεροί. Κόσμος που λέει "Ελάτε, μείνετε, κάντε παράσταση έξω από το μαγαζί μου". Θέλουμε ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Μπορεί να έχεις πιστεύω αλλά όταν καθηλώνεσαι σ'αυτά κι αρνείσαι να τ'αλλάξεις, τότε γίνονται απλά κανόνες. ΑΠΟΧΑlΡΕΤlΣΤΗΡlΟ ΠΑΡΤΥ (νούμερο 3) -Συγγνώμη μπορώ να κολλήσω; -Βεβαίως. -Γεια σας, είμαι ένα μπάσο. Ξέρετε τι έχω περάσει στη ζωή μου; Γεννήθηκα πριν από 1 00 χρόνια, τότε που η ζωή δεν είχε ακόμα δυσκολίες Τότε με χρησιμοποιούσαν με δοξάρι, φορούσα ακόμη και παπιγιόν. Στα 20 και 30 μου ήταν τα άγρια χρόνια μου. 'Ολη την ώρα ναρκωτικά και Jazz. Και μετά ένας τύπος από τη Σκοτία που νόμιζε ότι ήταν rοck'n'rοll superstar άρχισε να με χτυπά από δω και από κει και με γέμισε παντού σημάδια. Και τώρα αυτός εδώ ο τύπος νομίζει ότι είναι Jazz μουσικός χωρίς να είναι. Αυτοαποκαλείται "Dοctοr Jazz" ή "Fidgity Feet"... πρέπει να είναι και πολύ περίπτωση... -Ξέρω, τον έχω δει. Και ο κολλητός του, αυτός ο απαίσιος χορτοφάγος συνεχώς φτύνει μπρόκολα στο στόμα μου... Είναι φρικτός. Ούτε να τον βλέπω δε θέλω. -Νομίζεται πως μόνο εσείς την έχετε άσχημα; Εμένα με βαράει, με δέρνει και μετά με κάνει κομματάκια και μου δένει ότι κορδόνι βρει μπροστά του. Ο τύπος είναι σαδομαζοχιστής, τρελός... -Γιατί εμένα; Συνεχώς με τραβάνε μέσα-έξω, με τεντώνουν και πατάνε τα κουμπιά μου όλη μέρα με αυτή τη... "Ηοt Jazz"... Εγώ πάντως περιμένω κάτι καλύτερο από τη ζωή. -Ναι έχεις δίκιο. -Τη σιχάθηκα αυτή τη ζωή! -Το μόνο που ξέρουν είναι να μας χτυπούν εδώ και κει! Ναί, θέλουμε κάτι καλύτερο απ'τη ζωή! Μπουχτίσαμε με όλα αυτά τα ταξίδια πάνω στα ποδήλατα και να μας πετάνε πέρα δώθε. Μόλις χθες ο Chaning έκανε μια σούζα και εγώ σωριάστηκα κάτω! -Κουράστηκα πια! -Και'γω δεν αντέχω άλλο! -Ως εδώ! -'Ει, αδέρφια! Ας μην τους αφήσουμε άλλο πια να τραβάνε τις χορδές μας και να πατάνε τα κουμπιά μας! -Ας κάνουμε κάτι λοιπόν! Ναί! -Επανάσταση! Επανάσταση! -Αυτό θα πεί κακοποίηση μουσικού οργάνου! -Ρε, καταλαβαίνετε γιατί πράμα μιλάμε! -Ναι! Θα τα καταφέρουμε! Και όταν θα'ρθούν θα τους τσακίσουμε! -Ναι, θα τους τσακίσουμε όπως και αυτοί χτυπούν εμάς! -Ε, ε! Σσσσ! 'Ερχεται η μπάντα! 'Ολοι! Γρήγορα! Συμπεριφερθείτε φυσικά. Δεν μπορώ να περιμένω! Θέλω να παίξω Ηοt Jazz! -Αυτό θα σας γίνει μάθημα! Δεν θα παρεκτραπείτε ποτέ ξανά! Α πό τότε που'μουν παιδί αγαπούσα τους μουσικούς του δρόμου. Εντάξει, δεν τους αγαπούσα στην κυριολεξία, δεν είχα φωτογραφίες τους στους τοίχους μου αλλά η οικογένειά μου με πήγαινε συχνά να δω μουσικούς του δρόμου. Είχα οικογενειακούς φίλους που παίζαν κουκλοθέατρο, μουσικούς και άλλους που'καναν παραστάσεις στο δρόμο. Η μαμά μου πάντα μου'λεγε: "Μπορείς και'συ να παίξεις με το κλαρίνο σου στο δρόμο, οι άνθρωποι εκεί βγάζουν τόσα λεφτά", όταν ήμουν 1 2 χρονών, και'γω έλεγα "Α, ωραία, ναί... είναι πολλά λεφτά, θα'θελα να τα'χω" Δεν με ένοιαζε πως θα τα αποκτήσω. -Η μητέρα σου λοιπόν είναι ικανοποιημένη που κάνεις όλα αυτά τα ταξίδια... -Μάλλον μετάνιωσε τη ώρα και τη στιγμή που το'πε αυτό αν το θυμάται ακόμα! 'Οχι,εντάξει... Οι γονείς μου ανησυχούσαν πολύ στην αρχή όταν άρχισα να ζω έτσι αλλά ύστερα από κάποιο καιρό απλώς το συνήθισαν. Οι φίλοι μου απ'το σχολείο βρήκαν δουλειά, επαγγέλματα αλλά ακόμη και αν βγάζουν καλά λεφτά δεν είναι τελείως ευτυχισμένοι. Νιώθω πολύ καλύτερα κάνοντας αυτό. Οι άνθρωποι δέχονται τόση πολύ πίεση για να ζήσουν το τρόπο ζωής που τους μάθαν. Δεν ακούς για ανθρώπους που ξεφεύγουν απ'αυτό και πετυχαίνουν. Είναι πολύ λίγοι. Και αν πετύχουν ζώντας διαφορετικά ο κόσμος δε μιλά για αυτούς. Ακούς μόνο για το οργανωμένο, τον ένα δρόμο. "Προχώρα στον δρόμο, ακολούθα το κοπάδι". Εμείς προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτό και να πούμε: "Τελικά τι είναι επιτυχία στη ζωή;" Δεν είναι το να έχεις ένα αμάξι, το να εντυπωσιάζεις τα κορίτσια ή να προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τους άντρες και να παίρνεις ακριβά ρούχα. Είναι το να διασκεδάζεις, το να είσαι δημιουργικός, είναι το να εκφράζεσαι, το να βλέπεις τον κόσμο, το να γνωρίσεις ανθρώπους και να μαθαίνεις πράγματα. Αυτό προσπαθούμε να πούμε στο κόσμο. 'Οπως έλεγε και ο Ζορμπάς: πρέπει να είσαι λίγο τρελός για να έχεις το κουράγιο να είσαι ελεύθερος. Πάμε απο'δω. Συγγνώμη, δεν είδαμε τους μουσικούς. Παιδιά, πάμε άλλο ένα κομμάτι! 'Εχει και πιάνο! Ας μπούμε λοιπόν! Θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα εξαιρετικά ιδιαίτερο συμβάν που συμβαίνει σπάνια Και αυτός είναι ο Chaning... Για να δούμε. Τι έχουμε εδώ; Μας συγχωρείτε. "καληνύχτα Κυρίες καληνύχτα Κυρίες" "ήρθε η ώρα να σας αφήσουμε"