Tip:
Highlight text to annotate it
X
(Σφυράει έναν σκοπό)
Ωπ! Γειά σας! Με λένε Γκριζομάλλη. Νομίζω καταλαβαίνετε το γιατί.
Είμαι εδώ για να σας πω μια ιστορία.
Τους ξέρετε τους καλικάντζαρους; είναι αυτά τα πλάσματα, τα κακομούτσουνα
που κάθε χρόνο, κοντά στα Χριστούγεννα, ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης
και κάνουν ένα σωσρό σκανταλιές στους ανθρώπους.
Είναι οι ίδιοι που μας κρύβουν κάποιες φορές τα πράγματά μας, χωρίς να τους δούμε
και τα βρίσκουμε ξαφνικά κάποια άλλη στιγμή.
Οι καλικάντζαροι λοιπόν, όλον τον χρόνο, πριν ανέβουν στην επιφάνεια, κόβουν το δέντρο
που συγκρατεί την Γη στην θέση της.
Εκεί λοιπόν θα δούμε ότι έβαλε σκοπό να φτάσει ένα ξωτικό.
Τί;! Δεν υπάρχουν ξωτικά;! Μήπως δεν υπάρχουν και καλικάντζαροι;!
(ακούγεται μουσικό κομμάτι: Geronimo Yanka)
Και τότε, ποιοί μας κρύβουν τα πράγματα;
Υπάρχουν ξωτικά, αλλά μην το πείτε στους μεγάλους γιατί θα τρομάξουν.
Ξέρω πού ζούνε. Ελάτε λοιπόν, να δούμε μία ιστορία που δεν έχει πολύ καιρό που συνέβη.
(μουσική τίτλων)
Αυτή είναι η μακρινή χώρα των ξωτικών. Τα ξωτικά είναι μικρά, μικρούλικα πλασματάκια, να!
Σαν τους καλικάντζαρους! Εμείς, θα δούμε τα καλά ξωτικά. Γιατί υπάρχουν και κακά! Βέβαια!
Τα ξωτικά κάνουν πάνω κάτω την ίδια ζωή που κάνουν και οι άνθρωποι.
Αλλά, έχουν κάποιες ικανότητες παραπάνω, πώς να το κάνουμε;
Αλλά και αυτά πηγαίνουν εκδρομές, πικν νικ, παίζουν με τα παιδιά.
Στη χώρα τους ζουν και τα πιό όμορφα πτηνά, με τις ωραιότερες φωνές.
Τα ξωτικά που ενδιαφέρουν την ιστορία μας γεννιούνται με φτερά και γρήγορα μαθαίνουν να πετάνε.
Ασχολούνται με εργασίες του δάσους και γεωργικές και τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά είναι η αλήθεια.
Είναι πλάσματα που τους αρέσει η παρέα. Και είναι και γερά ποτήρια. Πηγαίνει η μπίρα σύννεφο!
Ένα από αυτά τα ξωτικά, είναι και ο Ανθός. Διαβαστερός και δραστήριος, εδώ διαβάζει την εφημερίδα
"Ξωτικά Νέα" και δεν είναι πολύ χαρούμενος. Γιατί άραγε;
Χμμμμ. Μα είναι φοβερό! Το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο.
Έλεγα ότι θα υπάρχει βελτίωση, αλλά πού; Μαύρα χάλια.
Κι όμως, με την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι όλοι ευτυχισμένοι
και να ζουν καλά. Αααα, δεν μπορώ να κάτσω έτσι. Κάτι πρέπει να κάνω.
Α! Νόμιζα ότι στενοχωρήθηκε για τον Πήτερ Παν, αλλά τελικά είναι στενοχωρημένος γιατί βλέπει
ότι η φτώχεια και η δυστυχία στους ανθρώπους όλο και αυξάνει.
Τί να έχει όμως στο νου του να κάνει;
(μουσική υπόκρουση)
Νά το! Αυτό είναι!
Σοφέ Δρύινε, διάβασα κάτι και ξέρω πως μόνο εσύ μπορείς να επιβεβαιώσεις
αν είναι αλήθεια ή όχι.
αν είναι αλήθεια ή όχι. - Τί διάβασες;
-Ότι στην ρίζα του Δέντρου της Γης είναι θαμμένος ο μεγαλύτερος θησαυρός που υπάρχει.
Ένας θησαυρός που μπορεί να δώσει χαρά σε όλον τον κόσμο. Είναι αλήθεια;
-Αλήθεια είναι, αλλά...
-Αλήθεια είναι, αλλά... -Θαυμάσια! Γιατί έχω αποφασίσει να πάω να βρω
τον θησαυρό και να τον μοιράσω στα φτωχά παιδιά των ανθρώπων.
-Εεεε...όμως...
-Αλήθεια είναι, αλλά... -Και έτσι, θα τελειώσει η δυστυχία στους ανθρώπους
και θα γλιτώσουμε και εμείς από πολλές σκοτούρες, έτσι;
Στάσου Ανθέ. Μην βιάζεσαι. Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα.
Τί θες να πεις σοφέ γέροντα;
Ο θησαυρός αυτός, όπως θα τον δεις, θα σου φανεί -και είναι πραγματικά- πάρα πολύς
και ότι θα σταματήσει την δυστυχία. Όμως...
και ότι θα σταματήσει την δυστυχία. Όμως... -Αυτά τα "όμως"...Αχ! Αυτά τα "όμως"...
Όμως ο θησαυρός είναι μαγικός. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να δώσεις στους ανθρώπους
τόσον πλούτο, ώστε να αφήσουν πίσω την δυστυχία τους, αν δεν βρουν λύση
οι βαθιές αιτίες που προκαλούν την ανθρώπινη δυσυτυχία και τον πόνο. και αυτά τα μάγια
μπορούν να τα λύσουν μόνον οι άνθρωποι. Ούτε εμείς, ούτε οι μάγοι, ούτε οι νεράιδες,
ούτε κανένα ον υποχθόνιο, χθόνιο ή του ουρανού ή της θάλασσας και των άλλων νερών.
Μην έχεις λοιπόν ελπίδα ότι θα πετύχεις αυτό που θες.
Αχ! ’ρα, δεν υπάρχει λόγο να κάνω αυτό το ταξίδι. Τζάμπα χάρηκα, ε;
Ααα! Δεν είπα αυτό! Να το κάνεις το ταξίδι. Είναι πολύ καλό που θέλεις να βοηθήσεις
τα παιδιά των ανθρώπων. Απλά, να ξέρεις ότι η βοήθεια που θα τους δώσεις
είναι πολύ μικρή. Θα κρατήσει για λίγες ημέρες ίσως. Είναι από τα θαύματα που δεν μπορούμε να κάνουμε.
Ωραία! Θα πάω!
Και έτσι, ο Ανθός ξεκίνησε να βρει το Δέντρο της Γης. Αλλά, πού να είναι αυτό;
Μα, δεν είπαμε; εκεί που είναι οι καλικάντζαροι. Εδώ. Στην Ελλάδα.
(μουσικό θέμα ως υπόκρουση)
Αφού ταξίδεψε αρκετά ο φίλος μας ο Ανθός, έφτασε στην Ελλάδα, σε κάποιο μέρος
που δεν το ήξερε φυσικά και ξάπλωσε σε ένα δέντρο να ξεκουρστεί. Αμ δε!
Αααα! Ούτε 'δω είναι! Ούτε 'δω! Αααα!
Τί θα κάνω! Πού να πάω;
- Έι, εσύ!
- Έι, εσύ! - Ααααα!
Μεγάλε Μαντρακούκε, βοήθα με! Τί είσαι εσύ; μήπως είσαι άγγελος; ώχου! μόνο αυτό μου έλειπε τώρα!
Δεν είμαι άγγελος. Ξωτικό είμαι από τα βόρεια δάση. Εσύ ποιός είσαι; και τί είσαι;
Δεν είσαι άγγελος; πάλι καλά. Είμαι ο Σπιθουράκιας και είμαι καλικάντζαρος.
-Καλι...τί;
-Καλι...τί; Κα-λι-κάν-τζα-ρος!
Μπορεί να μας ξέρεις ως καρκατζόλους.
Μπορεί να μας ξέρεις ως καρκατζόλους. -Όχι.
-Τσιλικροτά;
-Τσιλικροτά; -Ούτε.
-Καλιοντζήδες;
-Καλιοντζήδες; -Μμ μμ (άρνηση)
-Κωλοβελόνηδες;
-Κωλοβελόνηδες; -Τσου!
Μπα! Εσύ τί είσαι;
Μπα! Εσύ τί είσαι; -Είμαι ξωτικό του δάσους. Με λένε Ανθό.
-Ξανά μπα. Τί δουλειά έχεις εσύ στα μέρη μας;
-Ξανά μπα. Τί δουλειά έχεις εσύ στα μέρη μας; -Πηγαίνω στο Δέντρο της Γης.
Τί είπες;! Το δέντρο της Γης;! Ξέρεις πού είναι;
Τί είπες;! Στο δέντρο της Γης;! Ξέρεις πού είναι; -Όχι.
-Α...είπα κι εγώ. Νόμιζα ότι σώθηκα.
-Α...είπα κι εγώ. Νόμιζα ότι σώθηκα. Τί εννοείς;
Λοιπόν, μιας και δεν τα ξέρεις, άκου. Εμείς οι καλικάντζαοι όλο τον χρόνο
κόβουμε το Δέντρο της Γης, ώστε να πέσει.
(Τραγουδι: Γκάπα γκουπ και κράτσα κρούτσα, γκάπα γκουπ και τακ τακ τακ,
αν βιαστούμε θα το ρίξουμε το δέντρο αυτό στο τσακ).
Κόφτε το, το ρημάδι! Κόφτε το να πέσει!
-Γιατί θέλετε να πέσει;
-Γιατί θέλετε να πέσει; -Γιατί δεν μας συμπαθούν οι άνθρωποι
και δεν μας αφήνουν να ανέβουμε πάνω στα φανερά.
(θόρυβος από σπασίματα)
Παντού βρωμοκαλικάντζαροι. Όξω!
Και δεν φοβάστε μήπως, όταν κοπεί το Δέντρο, πέσει η γη από πάνω και σας πλακώσει και εσάς;
Το φοβόμαστε, αλλά μην το πεις πουθενά.
Μάλιστα. Για προχώρησε αυτό που ήθελες να πεις.
Όταν φτάνουν τα Χρισούγεννα, το δέντρο είναι σχεδόν έτοιμο να πέσει.
Αλλά από τα Χριστούγεννα μέχρι την γιορτή των Φώτων, τα νερά της γης είναι αβάφτιστα,
οπότε δεν μας πιάνουν τα ξόρκια των παπάδων, ούτε μπορούν να μας διώξουν έτσι εύκολα οι άνθρωποι.
Οπότε, ανεβαίνουμε πάνω και κάνουμε έναν σωρό ανακατωσούρες στους ανθρώπους, γλεντοκοπάμε
και περνάμε όμορφα για αυτές τις ημέρες.
Το περίεργο είναι ότι, όταν γυρνάμε κάτω στην γη, το δέντρο έχει ξαναφτιάξει τον κορμό του
κι όλος ο κόπος μιας χρονιάς, πάει χαμένος.
Α χα! Είστε σκανδαλιάρικα πλασματάκια, αλλά στο τέλος την πατάτε.
Και ευτυχώς για τους υπόλοιπους, αλλά και για εσάς εδώ που τα λέμε, ε;
Χμμμ...εεε...ναι. Λοιπό, φέτος αποφασίσαμε...
-ε...δηλαδή αποφάσισαν όλοι οι άλλοι- να μείνω εγώ κάτω τις μέρες των Χριστουγέννω
να φυλάω το δέντρο και να μην αφήσω να μεγαλώσει ξανά ο κορμός του.
Και έτσι, αυτοί έφυγαν για να διασκεδάσουν.
Και εμένα με αφήσανε μόνο μου!
Αλλά λίγο μετά που έφυγαν δεν άντεξα κι εγώ και ανέβηκα στην επιφάνεια της Γης.
Πήγα, μέθαγα συνέχεια για μια 'βδομάδα, άρχισα να πηγαίνω όπου νά 'ναι
κι έχασα τον δρόμο για να γυρίσω πίσω στο δέντρο. Αυτά.
Αααα...μάλιστα. και δεν θυμάσαι καθόλου δηλαδή πώς μπορεί να πάει κάποιος στο δέντρο της Γης.
Τον δρόμο δεν τον θυμάμαι. Υπάρχουν όμως σημάδια που θα με βοηθήσουν να τον βρω.
Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω πού είναι τα σημάδια.
Αν όμως βρούμε τα σημάδια, θα βρεις και τον δρόμο, έτσι;
Σου είπα, ναι. Αλλά εσύ, τί το θέλεις το Δέντρο της Γης;
Στην ρίζα του είναι κρυμμένος από τα πανάρχαια χρόνια ένας μεγάλος θησαυρός.
Αλήθεια, ε;! Πω, πω! Θα γίνεις πλούσιος, ε;! Σωστά, σωστά...
Πολύ ωραία λοιπόν. Θα σε βοηθήσω να βρεις τον δρόμο για τα σημάδια που λες ότι ξέρεις
κι εσύ θα με πας στο Δέντρο. Σύμφωνοι;
κι εσύ θα με πας στο Δέντρο. Σύμφωνοι; - Σύμφωνοι!
(Θα τον πάρω μαζί μου κι όταν φτάσουμε στο Δέντρο θα ξεθάψω τον Θησαυρό και θα τον αρπάξω.
Κι αφού τον αρπάξω, θα ανέβω στην επιφάνεια και θα πίνω κρασί μέχρι να πάψουν
να υπάρχουν αμπέλια. Πω πω γλέντια που θα γίνουν!)
(Πρέπει να τον προσέχω ετούτο. Σίγουρα έχει λιμπιστεί τον θησαυρό τώρα.
Όμως, μπορεί να με βοηθήσει να φτάσω γρηγορότερα στο δέντρο.
Μετά, θα δω τί θα κάνω, για να τον κρατήσω μακριά).
(μουσικό θέμα)
Ξεκίνησαν λοιπόν μαζί και στον δρόμο ο Σπιθουράκιας περιέγραφε στον Ανθό
τα σημάδια που θυμόταν.
Πιστεύω πάντως ότι δεν θα βρείτε καλύτερα προσφορά από την δική μας.
-Αφήστε με να το σκεφτώ λίγον καιρό ακόμα και θα σας απαντήσω.
-Πολύ καλά.
Μόνο που δεν ξέρω αν σου έχει μείνει έστω και λίγος καιρός γέρο! Τέλος πάντων.
(Ανθός) Γειά και χαρά! Ποιός είσαι εσύ; Εγώ είμαι ο Ανθός, το ξωτικό
κι αυτός είναι ο Σπιθουράκιας, ο καλικομούρης.
- Καλικάντζαρος.
- Καλικάντζαρος. -Αυτό.
Τον Σπιθουράκια μπορεί να τον έχω ξαναδεί. Εσένα όχι. Η αφεντιά μου είμαι ο Σηρ,
κατώτερος διαβολάκος.
κατώτερος διαβολάκος. -Αααα! Ένας δαίμονας!
Ε, πάλι δαίμονας! Ήμαρτον που θα εέλγαν και οιοπαδοί του Γιαχβέ.
Δεν είμαι δαίμονας. Αυτοί ήταν κατώτεροι αρχαίοι θεοί των Ελλήνων. Μάθετε
να μας ξεχωρίζετε επιτέλους!
Και για να έχουμε καλό ερώτημα ρε Σηρ, τί δουλειά έχεις εδώ πάνω, διάολος πράμα;
Είμαι κατώτερος διάβολος, όπως σας είπα. Ε, και δεν είμαι και τόσο κακός.
Για αυτό και παραμένω εδώ και αιώνες κατώτερος. Τέλος πάντων. Η υπηρεσία με έχει στείλει
για να αγοράσω ανθρώπινες ψυχές. Μόλις προσπάθησα να κλείσω μια δουλειά με έναν γέρο,
αλλά γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί. Για να μας δώσει 200 χρόνια την ψυχή του, θέλει και να
νιώσει κατά 20 χρόνια και να είναι πλούσιος και να έχει και ακίνητα πολλά και τζετ και τ' άντερά του!
Αμάν πια!
Τέλος πάντων, του πρότεινα να νιώσει 10 χρόνια, μια υψηλή σύνταξη και μία πενηντάχρονη
οικιακή βοηθό της αρεσκείας του. Το σκέφτεται τώρα!
-Πόσων χρόνων είναι ο γέρος;
-Πόσων χρόνων είναι ο γέρος; -110.
-Και το σκέφτεται; δηλαδή, θα πουλήσει την ψυχή του για να γίνει 100 χρονών;
-Ναι, μπορεί.
Ε! εσύ είσαι μεγάλος καταφερτζής! Διαβόλου κάλτσα!
Δεν φοράω κάλτσες και είμαι δάβολος, όχι οι κάλτσες του.
...Ναι...Να σου πω. Εμείς ψάχνουμε να βρούμε το Δέντρο της Γης. Εγώ, ψάχνω έναν
θησαυρό που είναι στην ρίζα του και ο Σπιθουρούλης...
-Σπιθουράκιας.
-Σπιθουράκιας. -...ναι...ψάχνει τον δρόμο για να επιστρέψει
εκεί, για να συνεχίσει την δουλειά του.
Μπα;! Δεν φαίνεσαι να είσαι ιδιαίτερα ευσυνείδητος στην εργασία σου, καλικάντζαρε!
Ρε, δεν πας στον διάολο!
Θα γυρίσω σπίτι, αφού τελειώσω την δουλειά μου πρώτα.
Εντάξει! Λοιπόν, θέλεις να έρθεις μαζί μας; ίσως μας χρειαστούν οι ικανότητές σου
στην πειθώ.
Γιατί όχι; μπορεί να βρω και πελάτες καθ 'οδόν.
(...και ίσως μπορέσω να βάλω χέρι και στον θησαυρό και μετά να εξαγοράσω
τους προϊσταμένους και να πάρω επιτέλους και μια προαγωγούλα).
(μουσικό θέμα)
Ποιοί είστε εσείς; και τί δουλειά έχει ο εκπρόσωπος του οξαποδώ μαζί σας;
Α! καλικάντζαρος είσαι εσύ. Ε, βέβαια! Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι!
Ούι, ούι, Μαντρακούκε! Βάλε την ουρά σου και το γαϊδουροπόδαρό σου! Ένας άγγελος!
Αλλά εσύ, το ξωτικό, τί θέλεις μαζί τους; η αύρα σου είναι καλή.
(μουσική υπόκρουση)
Μπα! Δεν είναι τόσο κακοί όσο δείχνουν.
(βρεφική μουσική)
Η αλήθεια του θεού είναι πως δεν φαίνονται πολύ κακοί. Αλλά δεν
θα τους εμπιστευόμουν τόσο, όσο εσύ. Είναι πάντα από την πλευρά του κακού.
Τέλος πάντων, ποιοί είστε και τί θέλετε;
Είμαι ο Ανθός και γυρεύω τον θησαυρό που υπάρχει στην ρίζα του Δέντρου της Γης.
Είμαι ο Σπιθουράκιας και ψάχνω να βρω το Δέντρο της Γης, για να συνεχίσω να το κόβω
...Ωχ!...Δεν έπρεπε να το πω αυτό, ε;
Τί είπες καταραμένε; θέλεις να συνεχίσεις το ανίερο έργο σου;
Καλά, τόσα χρόνια αυτή την εποχή κάνετε τα ίδια λάθη. Δεν βαρεθήκατε;
Σε κατάλαβα Ομαήλ, άγγελε του Γιαχβέ. Είμαι ο Σηρ, πιστός του Βεελζεβούλ,
θηρευτής ψυχών, τρόμος των ανθρώπων!...
θηρευτής ψυχών, τρόμος των ανθρώπων!... ...Βασικά, κατώτερος υπάλληλος είμαι...
...αλλά δεν θα σε αφήσω να σταθείς εμπόδιο στο σχέδιο του κακού!
Ύπαγε στα Τάρταρα, διάβολε, πριν σε στείλει η οργή του Κυρίου μου!
Το σκότος θα με περιβάλει με την δύναμή του και θα με προστατέψει. Ο άνθρωπος μου ανήκει!
-Το καλό θα νικήσει τρισκατάρατε!
-Το καλό θα νικήσει τρισκατάρατε! - Ο άρχων του Ερέβους θα επικρατήσει στην Γη.
-Ο Ελοχίμ θα κατακτήσει τις καρδιές των ζώντων!
-Ο Ελοχίμ θα κατακτήσει τις καρδιές των ζώντων! -Ο Εωσφόρος θα αφυπνίσει το γένος των θνητών!
Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά έχουμε δρόμο να κάνουμε.
Αν θέλετε να συνεχίσετε αυτή την αντιπαράθεση, μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι όλοι μαζί.
Καμμία αντίρρηση. Η φιλοσοφική συζήτηση είναι το φόρτε μου.
Ο λόγος του Θεού δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν!
(...και ίσως αυτά τα πλάσματα να κατανοήσουν την ανάγκη να ξοδέψουμε κάποια από
τα χρήματα αυτά για τον καλωπισμό της πύλης του Παραδείσου!).
(μουσικό θέμα)
Έλα 'δω κούκλα μου!
Μα, πού πας; γιατί μου αντιστέκεσαι;
Ουφ! ’ει στα κομμάτια! Τώρα θυμήθηκα ότι δεν άλλαξα μορφή. Φτου!
Μεγαλοδύναμε! Κι άλλος διάβολος!
Πώς;! Ααα! Όχι πάλι! Λοιπόν, να τελειώνει το παραμυθάκι αυτό!
Πήρατε την μορφή μου και την κολλήσατε στους διαβόλους σας και μπερδευτήκαμε όλοι.
Για να τελειώνουμε: εγώ, είμαι Δαίμων.
Νά το! Το ομολογεί! Είναι δαίμονας! Σαν αυτόν. Η οργή του Θεού θα σε συντρίψει, ποταπέ!
Ε, είπαμε! Δεν αίμαι δαίμονας!
Τί να λες μωρέ; Δαίμονας, είναι αρχαία θεότητα.
Α...καλά λοιπόν...
Είμαι ο αρχαίος θεός Πάνας. Θεός ζωηρός, λατρεμένος της πανίδας, των κυνηγών και των ψαράδων.
Παίζω την καλύτερη φλογέρα. Τραγουδάω άμα χρειαστεί, αλλά...πιστέψτε με...
ΔΕΝ θέλετε να χρειαστεί ΠΟΤΕ!
Εσείς ποιοί είστε και τί θέλετε στα μέρη αυτά;
Είμαι ο Σπιθυράκιας, καλικάντζαρος. Αυτός είναι ο ΑΝθός, το ξωτικό, ετούτος ο πετάμενο είναι ο Σηρ,
ο διάβολος και ο άλλος ιπτάμενος είναι ο Ομαήλ, άγγελος. Ψάχνουμε να βρούμε το Δέντρο της Γης
κι έναν θησαυρό στην ρίζα του.
-Νόμιζα ότι εγώ μόνο έψαχνα τον θησαυρό.
-Νόμιζα ότι εγώ μόνο έψαχνα τον θησαυρό. -Εεεε...αυτό ακριβώς εννούσα.
Μμμμμ...μου ακούγεται πολύ ωραίο όλο αυτό. θα ήθελα να μπω στην παρέα σας, να σας ακολουθήσω.
Έτσι κι αλλιώς, δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο.
Έλα λοιπόν!
(μουσικό θέμα)