Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Nikolaos Benias Επιμέλεια: Vasiliki Fragkoulidou
Λοιπόν, πού είναι τα ρομπότ;
Εδώ και 40 χρόνια μας έλεγαν ότι έρχονται σύντομα.
Πολύ σύντομα θα κάνουν τα πάντα για εμάς.
Θα μαγειρεύουν, καθαρίζουν, αγοράζουν, ψωνίζουν, χτίζουν. Αλλά δεν είναι εδώ.
Εν τω μεταξύ, έχουμε παράνομους μετανάστες να κάνουν όλη τη δουλειά,
αλλά δεν έχουμε καθόλου ρομπότ.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για αυτό; Τι μπορούμε να πούμε;
Θέλω λοιπόν να δώσω μια διαφορετική προοπτική
του πώς θα μπορούσαμε να τα δούμε αυτά με λίγο διαφορετικό τρόπο.
Αυτή είναι μια ακτινογραφία
ενός πραγματικού σκαθαριού και ενός ελβετικού ρολογιού, από το '88. Βλέπεται πως
ό,τι ήταν τότε αληθινό είναι σίγουρα αληθινό και σήμερα.
Μπορούμε ακόμα να φτιάξουμε τα κομμάτια. Μπορούμε να φτιάξουμε τα σωστά κομμάτια.
Μπορούμε να φτιάξουμε το κύκλωμα της σωστής υπολογιστικής ισχύος,
αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να τα συνδυάσουμε για να δημιουργήσουμε κάτι
που θα λειτουργήσει και θα είναι τόσο ευπροσάρμοστο όσο αυτά τα συστήματα.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να το δούμε με διαφορετική προοπτική.
Ας φωνάξουμε τον καλύτερο σχεδιαστή, τον καλύτερο όλων των σχεδιαστών.
Ας δούμε τι μπορεί να κάνει η εξέλιξη για εμάς.
Βάζουμε, λοιπόν -- δημιουργήσαμε μια αρχέγονη σούπα
με πολλά ρομποτικά μέλη -- με μπάρες, με κινητήρες, με νευρώνες.
Τα βάζουμε όλα μαζί και κάτω από μία είδους φυσική επιλογή,
υπό μετάλαξη, και τα ανταμείβουμε ανάλογα με το πόσο καλά μπορούν να κινηθούν προς τα εμπρός.
Μια πολύ απλή εργασία και είναι ενδιαφέρον να δούμε τα συμπεράσματα από αυτήν.
Εάν κοιτάξετε λοιπόν, μπορείτε να δείτε πολλές διαφορετικές μηχανές
που προέκυψαν από αυτά. Όλες μπορούν και κινούνται.
Όλες έρπονται με διαφορετικούς τρόπους και μπορείτε να δείτε στα δεξιά
πως όντως φτιάξαμε μερικές από αυτές
και λειτουργούν στην πραγματικότητα. Αυτά δεν είναι πολύ καταπληκτικά ρομπότ,
αλλά εξελίχτηκαν για να κάνουν αυτό για το οποίο τα επιβραβεύουμε:
να κινηθούν εμπρός. Όλα αυτά έγιναν με προσομοίωση,
αλλά μπορούμε να το κάνουμε και με πραγματικές μηχανές.
Εδώ είναι ένα πραγματικό ρομπότ στο οποίο
έχουμε έναν πληθυσμό εγκεφάλων,
που ανταγωνίζονται ή εξελίσσονται στη μηχανή.
Είναι όπως μια επίδειξη ροντέο. Όλοι καβαλάνε την μηχανή
και ανταμείβονται για το πόσο γρήγορα ή πόσο μακρυά
μπορούν να κάνουν τη μηχανή να κινηθεί προς τα εμπρός.
Και μπορείτε να δείτε ότι αυτά τα ρομπότ δεν είναι έτοιμα
να κατακτήσουν ακόμα τον κόσμο, αλλά
μαθαίνουν σταδιακά πως να κινούνται εμπρός
και αυτό το κάνουν αυτόνομα.
Έτσι, σε αυτά τα δύο παραδείγματα, είχαμε βασικά
μηχανές που μάθαιναν πως να περπατούν σε εξομοίωση
και επίσης μηχανές που μάθαιναν πως να περπατούν στην πραγματικότητα.
Αλλά θέλω να σας παρουσιάσω μια διαφορετική προσέγγιση,
και αυτό εδώ είναι το ρομπότ, που έχει τέσσερα πόδια.
Έχει οκτώ κινητήρες, τέσσερις στα γόνατα και τέσσερις στους γοφούς.
Έχει επίσης δύο αισθητήρες κλίσης που ενημερώνουν τη μηχανή
προς τα που γέρνει.
Αλλά αυτή η μηχανή δεν γνωρίζει με τι μοιάζει.
Κοιτάζοντάς την βλέπετε ότι έχει τέσσερα πόδια,
η μηχανή δεν ξέρει εάν είναι φίδι, εάν είναι δέντρο,
δεν έχει ιδέα με τι μοιάζει,
αλλά θα προσπαθήσει να το ανακαλύψει.
Αρχικά, κάνει κάποιες τυχαίες κινήσεις
και μετά προσπαθεί να καταλάβει με τι μπορεί να μοιάζει.
Και βλέπετε να περνάνε πολλά πράγματα από το νου της,
πολλά μοντέλα του εαυτού της που προσπαθούν να εξηγήσουν τη σχέση
μεταξύ χειρισμού και αίσθησης. Μετά προσπαθεί να κάνει
μια δεύτερη ενέργεια που δημιουργεί την μεγαλύτερη διαφωνία
ανάμεσα στις προβλέψεις αυτών των εναλλακτικών μοντέλων,
όπως ένας επιστήμονας στο εργαστήριο. Τότε το κάνει αυτό
και προσπαθεί να το εξηγήσει και να περιορίζει τα μοντέλα του εαυτού της.
Αυτός είναι ο τελευταίος κύκλος και μπορείτε να διαπιστώσετε πως σχεδόν
έχει καταλάβει με τι μοιάζει. Και μόλις έχει ένα μοντέλο του εαυτού της,
μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να εξάγει ένα πρότυπο μετακίνησης.
Αυτό λοιπόν που βλέπετε εδώ είναι μερικές μηχανές
-- ένα μοτίβο μετακίνησης.
Ελπίζαμε ότι αυτό θα είχε κάποιου είδους κακό, αραχνοειδές βάδισμα,
αλλά αντί αυτού δημιούργησε αυτόν τον κουτσό τρόπο κίνησης προς τα εμπρός.
Αλλά κοιτώντας το, μην ξεχνάτε
ότι αυτή η μηχανή δεν έκανε καμία φυσική δοκιμαστική προσπάθεια για να κινηθεί εμπρός,
ούτε είχε κάποιο μοντέλο για τον εαυτό της.
Κάπως κατάλαβε με τι μοιάζει και πως μπορεί να κινηθεί εμπρός
και μετά όντως το προσπάθησε.
(Χειροκρότημα)
Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, σε μια διαφορετική ιδέα.
Αυτά λοιπόν, συνέβησαν όταν είχαμε μερικές --
αυτό λοιπόν, συνέβη όταν είχαμε μερικές -- Εντάξει, εντάξει, εντάξει --
(Γέλια)
-- δεν συμπαθεί το ένα το άλλο. Λοιπόν
υπάρχει ένα διαφορετικό ρομπότ.
Αυτό συνέβη όταν τα ρομπότ πραγματικά
ανταμείβονται επειδή έκαναν κάτι.
Τι συμβαίνει όταν δεν τα ανταμείβεις για κάτι, απλά τα αφήνουμε έτσι;
Έχουμε λοιπόν αυτούς τους κύβους, όπως δείχνει εδώ το διάγραμμα.
Ο κύβος μπορεί να περιστραφεί, ή να αναστρέψει την πλευρά του,
και απλά βάλαμε χίλιους από αυτούς τους κύβους σε έναν χώρο
-- αυτή είναι μια εξομοίωση -- και δεν τα ανταμείψαμε για τίποτα,
απλά τα αφήσαμε να γυρνούν πλευρές. Αντλούμε ενέργεια σε αυτό
και ας δούμε τι θα συμβεί σε μερικές μεταλλάξεις.
Έτσι, αρχικά τίποτα δεν συμβαίνει, απλά γυρνούσαν εδώ και εκεί.
Αλλά μετά από λίγο, μπορείτε να δείτε αυτά τα μπλε αντικείμενα
στα δεξιά να ξεκινούν να κυριαρχούν.
Ξεκινούν να αυτοαναπαράγονται. Σε απουσία, λοιπόν, ανταμοιβής,
η εσωτερική ανταμοιβή είναι η αυτοαναπαραγωγή.
Και στην πραγματικότητα έχουμε φτιάξει μερικές από αυτές
και αυτό είναι μέρος ενός μεγαλύτερου ρομπότ που έχει φτιαχτεί από αυτούς τους κύβους.
Είναι σε γρήγορη κίνηση, όπου μπορείτε να δείτε το ρομπότ πράγματι
να υλοποιεί μερικώς τη διαδικασία αντιγραφής του.
Το προμηθεύεις λοιπόν με περισσότερα υλικά -- κύβους στην περίπτωσή μας --
και περισσότερη ενέργεια και μπορεί να φτιάξει ένα άλλο ρομπότ.
Φυσικά, αυτή είναι μια πολύ αργή μηχανή,
αλλά δουλεύουμε σε μικρότερη κλίμακα από αυτή
και ελπίζουμε ότι οι κύβοι θα είναι σκόνη που απλά την προσθέτουμε.
Εντάξει, λοιπόν, τι μπορούμε να μάθουμε; Αυτά τα ρομπότ φυσικά
δεν είναι και πολύ χρήσιμα, αλλά μπορούν να μας διδάξουν κάτι
σχετικά με το πώς μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερα ρομπότ,
και ίσως πώς οι άνθρωποι, τα ζώα, δημιουργούν μοντέλα του εαυτού τους και μαθαίνουν.
Και ένα από τα πράγματα που πιστεύω ότι είναι σημαντικό
είναι πως πρέπει να ξεφύγουμε από την ιδέα
του σχεδιασμού των μηχανών με το χέρι,
αλλά στην ουσία να τα αφήσουμε να εξελιχθούν και να μάθουν, όπως τα παιδιά,
και ίσως αυτός είναι ο τρόπος για να φτάσουμε εκεί. Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)