Tip:
Highlight text to annotate it
X
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Α. Ντέμπλιν
Μια ταινία χωρισμένη σε 13 μέρη κι έναν επίλογο
Δυο μάρκα και πενήντα, εξήντα, εβδομήντα...
ογδόντα, ενενήντα, τέλος. Τέλος θα πει τέλος.
Κι αν εγώ... Μην με διακόψεις πάλι αμέσως...
-Εάν εγώ τελικά... -'Οχι! Το είπα μια φορά!
Δεν θέλω να βγάζεις εσύ λεφτά για εμένα.
Δεν θέλω να ζω από τα λεφτά που βγάζει αυτή που αγαπώ.
Φέρνει ατυχία, καταλαβαίνεις; Και στο ορκίστηκα το πρώτο βράδυ.
Ορκίσου μου, ότι δεν θα ξαναρχίσεις τα ίδια.
-Φέρε μου ένα ποτό. -Έγινε.
Πόσοι είναι οι άνεργοι στο Βερολίνο;
-Δεν ξέρω. Εκάνονταδες χιλιάδες. -Αλήθεια; Μάλιστα.
Ένα μάρκο, δυο μάρκα δυο και ενενήντα.
-Καλημέρα Μεκ. -Έλα κάθισε μαζί μας.
-Εις υγείαν! -Ευχαριστώ.
Μια μπίρα για εμένα, παρακαλώ.
Τα τελευταία ;
Τότε λοιπόν...
Θα δούμε...
2. ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
Δεν θα δουλέψεις σε εργοστάσιο. Το εμπόριο είναι το καλύτερο.
Μπορείςνα δουλέψεις στο Βερολίνο ή στην επαρχία, αλλά θα σε ζήσει.
Οι προλετάριοι δεν φοράνε γραβάτα γιατί δεν ξέρουν να τις δέσουν.
Αγοράζει γραβατοδέτη και του βγαίνει σκάρτος...
γιατί δεν μπορεί να δέσει τις γραβάτες του.
Αυτό είναι απάτη, απαγορεύεται, βυθίζει τη Γερμανία στη δυστυχία.
Και είναι ήδη δυστυχισμένη.
Γιατί δεν θέλουν να βάλουν τους "γραβατοδέτες";
Επειδή δεν θέλουν να δέσουν φαράσια γύρω από το λαιμό τους.
Ούτε ο άνδρας το θέλει, ούτε η γυναίκα...
ούτε και το βρέφος θα το ήθελε αν μπορούσε να μιλήσει.
Αγοράστε γραβατοδέτες στον Τιτς ή στον Βέρτμαν...
ή αλλού αν δεν θέλετε να ψωνίζετε από Εβραίους. Εγώ είμαι άριος.
Τα μεγάλα καταστήματα δεν έχουν λόγο να μου κάνουν διαφήμιση...
μπορούν να υπάρχουν και χωρίς εμένα.
Αγοράστε έναν γραβατοδέτη σαν αυτούς που έχω εγώ...
και μετά σκεφτείτε πώς θα τον δένετε τα πρωινά.
Κύριοι ποιος έχει χρόνο τα πρωινά να δένει γραβάτες...
αντί να κοιμάται λίγα λεπτά παραπάνω;
'Ολοι χρειαζόμαστε αρκετό ύπνο, γιατί δουλεύουμε πολύ.
Έναςτέτοιοςγραβατοδέτης διευκολύνει τον ύπνο σας.
Ανταγωνίζεται τα φαρμακεία.
'Οποιος αγοράσει γραβατοδέτη από τους δικούς μου...
δεν χρειάζεται ούτε υπνωτικό, ούτε τίποτα.
Κοιμάται σαν μωρό στην αγκαλιά της μητέραςτου...
γιατί ξέρει ότι τα πρωινά δεν έχει σπρώξιμο...
Αυτό που χρειάζεται είναι έτοιμο στο κομοδίνο...
και δεν μένει παρά να ανέβει στο γιακά.
Ξοδεύετε τα χρήματά σας για ένα σωρό βλακείες.
Εφημερίδες! Τελευταία έκδοση.
Ζεστά λουκάνικα!
Ναι, αλλά... σε παρακαλώ.
Κύριοι εδώ αγοράζετε καλό πράγμα. Είναι λαστιχένιο, όχι πλαστικό.
Είκοσι πφένιγνκτο ένα. Πενήντα τα τρια.
Φύγετε από εκεί νεαρέ, αλλιώς θα σας πατήσει κανένα αμάξι...
και ποιος θα μαζεύει μετά τα σκουπίδια;
Θα σας εξηγήσω, πώς δένεται.
Δεν θα σαςτο βάλω με σφυρί στο κεφάλι, είναι πολύ απλό.
Παίρνετε αυτήν την πλευρά μήκους 30 με 35 εκατοστών...
και μετά διπλώνετε τη γραβάτα. Αλλά όχι έτσι!
Έτσι μοιάζει με πατημένο έντομο που έχει κολλήσει στον τοίχο.
Ένας κομψός άνδρας δεν φοράει κάτι τέτοιο.
Τότε πάρτε το μηχάνημά μου. Γλιτώστε χρόνο και χρήμα!
Κοιτάξτε! Αυτό είναι το χριστουγεννιάτικό δώρο σας...
είναι του γούστου σας και για το καλό σας.
Εάν σας άφησε κάτι το σχέδιο Ντέιβις...
τότε είναι ό,τι πρέπει για εσάς.
Θα το αγοράσετε, θα το φορέσετε και θα σας παρηγορήσει.
-Ποιά ήταν αυτή η γυναίκα; -Αυτή... 'Ηταν η Εύα.
Την ήξερα παλιότερα. Αλλά τώρα έχει τελειώσει.
Δεν μπορώ να μιλάω έτσι. Δεν είμαι ρήτορας.
'Οταν φωνάζω με καταλαβαίνουν, αλλά δεν είναι το σωστό.
-Ξέρεις τι είναι το πνεύμα; -'Οχι.
Πνεύμα είναι το μυαλό όχι απλά το κεφάλι.
Ένας ρήτορας είναι ένας ρήτορας.
-Είσαι Φραντς. -Μην το λες. Εγώ ρήτορας...
Ξέρεις ποιος ήταν ρήτορας; Είδες; Ούτε κι εγώ.
Αλλά αυτό δεν κάνει για μένα. Το σκέφτηκα όλη μέρα.
Θέλω να ασχοληθώ με εφημερίδες.
Μου μπήκε στο μυαλό και έμεινε γιατί είναι σωστό.
Εφημερίδες. Θα δω τι μπορεί να γίνει.
Εσύ θα μείνεις εδώ και θα συνεχίσεις.
Το κάνεις καλύτερα από εμένα. Αντίο.
-Καλημέρα. -Λοιπόν το σκέφτηκες;
Οι γραβατοδέτες δεν είναι για μένα.
Είναι σαν να πουλάω κάτι που δεν χρησιμοποιώ ο ίδιος.
Στην θέση σου θα δοκίμαζα με σεξουαλική απελευθέρωση.
Προωθείται πολύ τώρα, ξέρεις. Και πάει καλά.
Τι είναι αυτό;
Κοίτα εδώ, για να μην ρωτάς.
-Είναι ζωγραφιέςγυμνών γυναικών. -Ναι, δεν τις έχω σε άλλη μορφή.
-Για πες, σου αρέσει τώρα αυτό; -Τι;
Τα κορίτσια και οι ζωγραφιές.
Ζωγρφίζουν ένα γυμνό κορίτσι με ένα μικρό γατάκι.
Τι κάνει με το γατάκι στη σκάλα; 'Υποπτο...
Μπορώ φίλε; Πρέπει να τα δω.
"Φίγκαρο", "Ο Γάμος" και αυτό "Ο Ιδανικός Γάμος".
Αυτό είναι αλλιώτικο από το γάμο. Γυναικεία αγάπη.
'Ολα ξεχωριστά.
Μπορεί να πληροφορηθεί καλά όποιος έχει τα χρήματα.
Είναι πολύ ακριβά όμως...
-Υπάρχει καμιά παγίδα; -Τι είδους παγίδα να υπάρχει;
'Ολα επιτρέπονται. Έχω άδεια για όλα όσα πουλάω.
Δεν υπάρχει παγίδα. Δεν ασχολούμαι με τέτοια.
Να σου πω, το να κοιτάς εικόνες δεν είναι τίποτα.
Καταστρέφει τον άνδρα. Σε ρημάζει.
Αρχίζεις κοιτώντας εικόνες και τέλος δεν τα καταφέρνεις...
με φυσιολογικό τρόπο.
Δεν καταλαβαίνω, τι θες να πεις. Και μη φτύνεις στα περιοδικά.
Μην πιάνεις συνέχεια τα εξώφυλλα.
Διάβασε εδώ: Οι Ανύπαντροι. Υπάρχει για όλα ένα περιοδικό.
Αυτό δεν θα υπήρχε; Κι εγώ δεν είμαι παντρεμένος με την Λίνα.
Έλα, διάβασε αυτό και πες μου αν δεν είναι σωστό.
Είναι απλά ένα παράδειγμα.
Η ρύθμιση της σεξουαλικής ζωής των συντρόφων με ένα συμβόλαιο...
κι η θέσπιση συζυγικών καθηκόντων σύμφωνα με τον νόμο...
είναι η πιο αποτρόπαια και ατιμωτική σκλαβιά...
που μπορεί να σκεφτεί κανείς. Ορίστε!
-Γιατί; -Ισχύει ή όχι;
Δεν μου συμβαίνει εμένα.
Μια γυναίκα που να το απαιτεί... Δεν είναι δυνατόν. Υπάρχει;
-Διάβασε λοιπόν -Μα τι θράσος! Να την είχα εγώ...
Η ρύθμιση της σεξουαλικής ζωής των συντρόφων με ένα συμβόλαιο...
κι η θέσπιση συζυγικών καθηκόντων σύμφωνα με τον νόμο...
είναι η πιο αποτρόπαια και ατιμωτική σκλαβιά...
που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Υπάρχει η Αγάπη των Γυναικών και η Φιλία...
κι δεν λένε βλακείες, πολεμούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
-Τι πρόβλημα έχουν; -Παράγραφος 175, αν δεν ξέρεις.
Είναι αδικία... αυτό που συμβαίνει...
σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους καθημερινά στη Γερμανία.
Είναι να σου σηκώνεται η τρίχα.
Είναι να τουςλυπάσαι. Αλλά τι μενοιάζει εμένα;
-Βρήκες κάτι; -Ναι, ίσως.
Του είπα ότι θα σταματήσουμε μετουςγραβατοδέτες.
Ούτε εγώ το μπορώ. Δεν ψωνίζει κανείς.
Έχει μια πολύ παράξενη ιστορία σε αυτό το περιοδικό.
Ένα βράδυ ένας φαλακρός πήγε βόλτα στο πάρκο...
συνάντησε ένα όμορφο αγόρι και κόλλησε αμέσως δίπλα του.
Αφού περπάτησαν καμιά ώρα...
ο φαλακρός ήθελε να είναι ιδιαίτερα τρυφερός με τον νεαρό.
'Ηταν παντρεμένος και το είχε προσέξει καμιά φορά...
αλλά τώρα έπρεπε να το κάνει, γιατί ήταν λέει υπέροχο.
"Είσαι ο ήλιος μου", του λέει, και "είσαι το χρυσάφι μου".
Και του λέει ο νεαρός: "Πάμε σε ένα ξενοδοχείο;"
"Θα μου δώσεις πέντε δέκα μάρκα, γιατί είμαι τελείως άφραγκος."
Και λέει ο τύπος: "Για σένα τα πάντα, ήλιε μου"...
και του δίνει το πορτοφόλι του.
Αλλά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου είχε χαραμάδες στις πόρτες.
Είδε κάτι ο ξενοδόχος και φωνάζει την ξενοδόχο να δει κι αυτή.
Είπαν ότι δεν το ανέχονται αυτό στο ξενοδοχείο τους.
Θα έπρεπε να ντρέπεται, που αποπλανει έναν νεαρό...
και θα τον καταγγείλουν.
Μετά έρχεται και ο υπηρέτης κι η ψυχοκόρη και χαμογελούν.
Την άλλη μέρα ο φαλακρός αγοράσε δυο μπουκάλια αλκοόλ...
και πήγε επαγγελματικό ταξίδι, για να μεθύσει και να πνιγεί.
Ταξίδεψε με το πλοίο και όντως μέθυσε...
αλλά δεν αυτοκτόνησε.
Μια μέρα που εκείνος έλειπε στις διακοπές...
η γυναίκα του έπρεπε να υπογράψει μια κλήση για αυτόν.
Και την άνοιξε και τα διάβασε όλα για τιςχαραμάδες...
το πορτοφόλι και τον νεαρό.
'Οταν ο φαλακρός επέστρεψε από τις διακοπές...
βρίσκει την γυναίκα του και τις κόρεςτου να κλαίνε.
Μετά διάβασε την κλήση ο ίδιος. "Κύριε δικαστά, τι έκανα;"
"Πήγα και κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου."
"Τι φταίω εγώ που έκαναν χαραμάδες;"
"Δεν έκανα κάτι αξιόποινο. Το επιβεβαιώνει κι ο νεαρός."
Τι έκανα λοιπόν;
Και ο φαλάκρας λέει κλαίγοντας... "Έκλεψα; Λήστεψα;"
"Μπήκα απλώς στην καρδιά ενός καλού ανθρώπου."
"Και του είπα ότι είναι ο ήλιος μου. Και ήταν."
Σου συμβαίνει μήπως κι εσένα κάτι τέτοιο, όπως στο περιοδικό;
Τι λες;
Λίνα περίμενε! Τι βλακείες είναι αυτές;
Δεν θέλω να είμαι μαζί σου.
Τελείωσεςγια μένα. Φύγε!
Τι χαζομάρες είναι αυτές;
Έλα τώρα... Θα του δώσω τις βλακείες πίσω.
Θεέ μου, φοβήθηκα τόσο πολύ!
-Τι τρέχει; -Ξέρεις, εγώ...
Στην πολεμική ζώνη η γλυκιά, αδέξια, μικρή, κλαμμένη Λίνα...
έκανε μια προέλαση σε ύφος "Πρίγκηπα του Χόμπουργκ"...
Ευγενή μου θείε Φρειδερίκο! Ναταλία άσε, άσε!
Ω Θεέ, τώρα χάθηκε. Ας είναι, ας είναι.
Έτρεξε γρήγορα, άμεσα στον πάγκο του τύπου.
Ο Μπίμπερκοπφ ο υπομονετικός έμεινε στο παρασκήνιο.
Στάθηκε πίσω από τον πάγκο με τα τσιγάρα του Σρέντερ...
και από εκεί, εμποδισμένος από ομίχλη και περαστικούς...
παρακολουθούσε την εξέλιξη τηςτεταμένης διαμάχης.
Οι ήρωες αρπάχτηκαν μεταφορικά. Προσέβαλαν ο ένας τον άλλο.
Η Λίνα Πριτσμπίλα από το Τσέρνοβιτς...
μοναδική κόρη του αγρότη Στανισλάους Πριτσμπίλα...
μετά από δυο αποτυχημένες εγκυμοσύνες...
Η δεσποινίς Πριτσμπίλα λοιπόν είχε το πακέτο με τις εφημερίδες.
Το άλλο χάθηκε μέσα στον χαμό της κίνησης στον δρόμο.
Η τρελή, φώναζε με έκπληξη ο υπομονετικός Φραντς.
Πλησίασε σαν εφεδρεία το επίκεντρο της διαμάχης.
Τότε του χαμογέλασε η ηρωίδα και νικήτρια δεσποινίδα Πριτσμπίλα.
Αδέξια, αλλά γεμάτη ευχαρίστηση στρίγκλισε: "Φραντς, το έχει".
Μετά βυθίστηκε στο σημείο, που που πέρασε για την καρδιά του...
το οποίο όμως ήταν το θωρακικό οστό και ο αριστερός πνεύμονας.
Πανηγύρισε.
Τώρα είσαι όλος δικός μου, ω αγαπημένε!
Τι λάμψη απλώνεται, "Ζήτω ο Πρίγκηπαςτου Χόμπουργκ."
"Ζήτω ο νικητής της μάχηςτου Φέρμπελιν."
Παρένθεση: Εμφανίζονται αξιωμα- τικοί στην ράμπα του κάστρου.
-Λοιπόν, πώς ήταν; -Το ήξερα.
'Οταν μπορώ να κάνω κάτι μπορώ να το κάνω.
Τώρα είμαι άνεργος βέβαια, αλλά έχω εσένα.
Ναι, με έχεις. Και θα βρούμε και δουλειά.
-Δώσε μου την τσάντα μου. -Τι;
Περίμενε, πρέπει να κατουρήσω.
Εξακόσιες εβδομηντατρείς χιλιάδες πεντακόσιοι ογδόντα δυο!
Ρώτησες πόσους ανέργους έχει το Βερολίνο.
Το έψαξα. Είναι 637.582.
'Οχι, είναι 637.583.
Πώς σου ήρθε; Αφού σου είπα είναι τόσοι.
Είναι απλό. Ξέχασες εμένα. Το νέο νούμερο είναι 637.583.
-Αυτή είναι η αλήθεια. -Ναι, αλλά...
Αν πριν από ένα λεπτό οι άνεργοι ήταν στο Βερολίνο ήταν 637.582...
τώρα είναι 637.583.
-Έχεις δίκιο. -Έτσι είναι.
Ξέρειςτι είναι η αποθηκάριος;
Αποθηκάριος είναι... δεν ξέρω.
Αποθηκάριος είναι αυτή που αποθηκεύει και ελέγχει πράγματα.
-Αυτό δεν είναι αποθηκάριος; -'Οχι, δεν εννοώ αυτό.
'Οταν σε σπρώχνω και είσαι ξαπλω- μένη στον καναπέ κι εγώ δίπλα...
τότε κι εσύ κι εγώ είμαστε αποθηκάριοι.
-Σήμερα θα το γιορτάσουμε. -Γιατί σήμερα;
Γιατί το χθες πέρασε και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμη.
Εντάξει. Πάμε στο Νόιε Βελτ (Νέος Κόσμος).
Δεν το ξέρεις;
Καλύτερα, ότι δεν ξέρουμε πρέπει να το μάθουμε.
Πιες αδελφέ και άσε τα προβλήματα στο σπίτι.
Ναι, θα το κάνω αυτό. Θα αφήσω τα προβλήματα στο σπίτι.
Κι άλλο, κι άλλο!
Έλα Φραντς. Δεν έρχεται κανείς εδώ για να είναι στεναχωρημένος.
'Οποιος έρχεται θέλει να είναι κεφάτος...
Θέλει να χορέψει και να γελάσει.
-Ναι, αλλά ο κόσμος... -Εδώ είναι ο Νέος Κόσμος.
Πάμε να πιούμε.
Θέλετε να δοκιμάσετε, κύριε; Μάθετε πόσο δυνατός είστε.
Με 20 πφένιχ μάθετε αν είστε άνδρας.
-Θέλεις; -Δεν ξέρω.
Βλακείες! Εξάλλου είσαι ο πιο δυνατός απ' όλους.
Αυτό είναι το μονο που δεν μπορεί να αποφασίσει μια γυναίκα.
Δυο μπίρες.
-Εις υγείαν. -Κι εγώ; Γειά μας!
Στην υγεία της πορνείας!
-Πώς σας φάνηκε; -Καλό. Έχετε δυνατή φωνή.
'Οντως έχω πολύ δυνατή φωνή.
Κοίτα εμένα, όχι τα μάτια μου.
Ευχαρίστωςνα σας κοιτάξω.
Έλα εδώ! Έλα λοιπόν.
Πιο κοντά. Εκεί είναι καλά.
Είσαι Γερμανός;
Είσαι γέννημα θρέμα Γερμανός;
Πώς λέγεσαι;
Είσαι Γερμανός, πες μου με το χέρι στην καρδιά.
Δεν πας με τους Κόκκινους, αλλιώς είσαι προδότης.
'Οποιος είναι προδότης δεν είναι φίλος μου.
Οι Πολωνοί, οι Γάλλοι, η πατρίδα για την οποία χύσαμε αίμα...
αυτό είναι χάρη του έθνους.
Πες μου, είσαι αλήθεια Γερμανός;
Το κατάλαβα ότι είσαι Γερμανός. Πού υπηρέτησες;
Δεν έχει σημασία που υπηρέτησα. Σήμερα είμαι άνεργος.
Τι σημασία έχει σήμερα πού υπηρέτησα χθες;
Αυτό είναι η αδικία του κόσμου. Ο Γερμανός είναι άνεργος.
Ξέρεις κάτι; Επειδή είσαι Γερμανός...
και επειδή είσαι άνεργος κι αυτό είναι αδικία...
και επειδή δεν επιτρέπεται να είναι αυτή η αδικία του κόσμου...
γι'αυτό θέλω να σου πω κάτι... Ξέρειςτι;
Πού να το ξέρεις...
Είμαι ο τοπικός αντιπρόσωπος του Λαϊκού Παρατηρητή.
-Ξέρειςτι είναι αυτό; -Εγώ...
Ακριβώς αυτό λέω κι εγώ. Είναι η μοναδική εφημερίδα...
που μπορεί να διαβάσει σήμερα έναςλογικός άνθρωπος.
Κι επειδή το πιστεύουμε κι οι δυο θα σου δώσω μια ευκαιρία.
Η Γερμανία ανήκει στους Γερμανούς.
'Ολα εντάξει, λοιπόν.
-Κάτι άλλο; -Γιατί ρωτάς;
Με κοιτάζετε έτσι.
'Οχι, απλά αναρωτιέμαι εάν έχω ξεχάσει κάτι.
Τέλος πάντων, όλα εντάξει. Καλή τύχη λοιπόν.
Ευχαριστώ.
Είδατε, το ήξερα ότι είχα ξεχάσει κάτι.
-Αυτό είχα ξεχάσει. -Είναι απαραίτητο;
Δεν είναι ντροπή το περιβραχιόνιο, είναι διάκριση.
-Καλά, όπωςνομίζετε. -Ελάτε να σαςτο φτιάξω.
Δείχνει αλλιώςτώρα. Κρύβεται κάτι πίσω από αυτό.
-'Ισως. -Τι θα πει "ίσως"; Είναι ωραίο.
Είναι ωραίο και περνάει κάτι. Και πάλι καλή τύχη.
Δεν βαριέσαι. Ο Λαϊκός Παρατηρητής20 πφένιχ.
Πρέπει να υπάρχει τάξη στον Παράδεισο
"Ζεστά λουκάνικα." Καλημέρα.
-Καλημέρα. -Καινούριος εδώ;
Λαϊκός Παρατηρητής. Πρέπει να είναι εντάξει αυτοί.
Αλλά λένε ότι είναι εναντίον των Εβραίων.
Εγώ δεν είμαι κατά των Εβραίων. Εγώ είμαι υπέρ τηςτάξης.
Είναι φανερό ότι χρειάζεται τάξη.
Είπαν στον γερμνανικό λαό στη γιορτή του θερισμού...
Καταστρέψτε τα ψεύτικα είδωλα και τιμωρείστε τους απατεώνες!
Μια μέρα θα έρθει η αλήθεια στο πεδίο μάχης...
και με το σπαθί της θα υπερισχύσει του εχθρού.
-Συμβαίνει τίποτα συνάδελφε; -'Οχι. Μάλλον έτσι πρέπει να'ναι.
'Οπως αρέσει στον καθένα. Είναι και οι καιροί τέτοιοι.
Καλή τύχη σου εύχομαι, συνάδελφε.
Είμαι Εβραίος, ξέρεις.
Αλλά δεν είχα κακή πρόθεση. Καλή τύχη παρόλα αυτά.
Ευχαριστώ.
Ζεστά λουκάνικα.
Έτσι είναι η ζωή... Ζεστά λουκάνικα.
Περνάτε από δίπλα μου και δεν λέτε ούτε "καλημέρα";
Αυτός είναι ο Μπίμπερκοπφ.
Γιατί φοράει αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο;
-Τι με κοιτάτε έτσι; -Γιατί; Απλά σε κοιτάζουμε.
Εξαιτίαςτου αγκυλωτού σταυρού;
Είναι απλά ένας αγκυλωτός σταυρός.
Σωστά.
Ο φεντεραλισμός είναι αντισημιτισμός.
Ο αγώνας κατά των Εβραίων...
είναι αγώναςγια την ανεξαρτητοποίηση της Βαυαρίας.
Γιατί με κοροϊδεύεις; Επειδή είσαι παντρεμένος;
Εσύ είσαι εικοσιεπτά χρόνων κι η γυναίκα σου δεκαοκτώ...
και τι έχεις δει στη ζωή σου; Τίποτα!
Και κοίτα καλά το περιβραχιόνιο...
Δεν λέει κάτι το οποίο δεν δικαιολογείται.
Κι εγώ την κοπάνισα, όπως κι εσύ. Και τι έγινε μετά;
'Ο,τι κορδέλα κι αν έχει το πούρο έχει την ίδια γεύση.
Ο καπνός είναι που μετράει.
Τα φύλλα να είναι καλά διπλωμένα και προηγουμένως καλά στεγνωμένα.
Αυτό λέω εγώ. Τι κάναμε εμείς, για λέγε!
Απλά σε κοιτάζω και σε ξέρω πολύ καιρό...
-Σε άλλαξαν κιόλας. -Για το περιβραχιόνιο λες;
Για όλα. Παράτα τα! Δεν χρειάζεται να τριγυρνάς έτσι.
-Σωστά, δεν το χρειάζεσαι. -'Οχι, εσύ είσαι εντάξει.
Αυτό όμως είναι αντρική υπόθεση.
Μπορεί να έχεις δικαίωμα ψήφου αλλά μην ανακατεύεσαι.
Σου έκαναν πραγματικά πλύση εγκεφάλου.
Είχε πληθωρισμό, χαρτονομίσματα, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια...
αλλά δεν είχαμε κρέας ή βούτυρο, δεν υπήρχε τίποτα.
Κι εμείς; Τρέχαμε και κλέβαμε τις πατάτεςτων αγροτών.
Ξεβίδωσε τη σημαία απ'τον ιστό και βαλ'την στην ντουλάπα...
φόρα τα παπούτσια και το κόκκινο μαντήλι σου.
Κάνετε επανάσταση μόνο στα λόγια. Η δημοκρατία σας είναι ατύχημα.
Μια μέλισσα, μια σφήκα, μια μύγα στριφογυρίζει χειμωνιάτικα...
Οι θαμώνες, οι σύντροφοι ιδεών και ύφους είναι νεκροί...
ή δεν έχουν γεννηθεί καν.
Είναι η εποχή των παγετώνων και η μοναχική μύγα αντέχει...
και δεν ξέρει πώς έγινε και γιατί αυτή.
Η λάμψη του ήλιου είναι αρχαία και όταν την κοιτάει κανείς...
φεύγουν όλα και δεν έχουν σημασία.
Έρχεται χ μίλια μακριά, αστόχησε τον αστερισμό ψ.
Ο ήλιος λάμπει εκατομμύρια χρόνια τώρα πριν τον Αδάμ και την Εύα...
πριν τον Ιχθυόσαυρο και τώρα λάμπει στον βαθύ υπόγειο σταθμό.
'Ομως ο Φραντς είναι κεφάτος, πανάλαφρος, λαμπερός.
Απλά δεν τα καταφέραμε εμείς.
Μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. 'Η αυτοί που ήταν εκεί.
Δεν υπήρχε πειθαρχία. Δεν διοικούσε κανείς.
-'Ολοι εναντίον όλων. -Επειδή μας πρόδοσαν οι μεγάλοι.
Σκότωσαν την Ρόζα Λούξενμπουργκ και τον Καρλ Λίμπκνεχτ.
Πρέπει να ενωθούν οι άνθρωποι και να κάνουν κάτι.
Κοίτα την Ρωσία, τον Λένιν. Είναι ενωμένοι εκεί.
Ας περιμένουμε όμως.
Το αίμα πρέπει να κυλάει.
Μου είναι όλα αδιάφορα. Περιμέ- νοντας θα καταστραφεί ο κόσμος.
Δεν κατάφεραν τίποτα κι αυτό μου αρκεί.
Δεν κατόρθωσαν το παραμικρό.
Δεν ξέρω τι θα βγει με αυτούς εδώ με το περιβραχιόνιο.
Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Αυτό είναι όλο και γι' αυτό πρόκειται.
Λαϊκός Παρατηρητής. 20 Πφένιχ.
Καρδερίνα είναι;
Θηλυκιά είναι.
Τι λες εσύ μικρό ζωάκι;
Δεν σε πειράζει ο σαματάς;
Τι λες; Δεν είναι υπέροχα;
Κάνει καλό τόση κάπνα στο μικρό πνεύμονά της;
Συνήθισε. Έχει πάντα κάπνα εδώ. Σήμερα είναι καλά.
Δεν θα καπνίσω σήμερα, αλλιώς θα έχει κάπνα.
Μπορούμε να ανοίξουμε λίγο να πάρει αέρα.
Το αίμα πρέπει να κυλάει.
Καλησπέρα.
Πέντε μπίρεςγρήγορα.
Τι μαγαζί είναι αυτό; Πολλή ησυχία.
-Δεν έχετε κανέναν πιανίστα; -Για ποιον; Δεν το σηκώνει εδώ.
Για εμένα. Αςτραγουδήσουμε χωρίς πιάνο τότε.
Λαέ άκου το σήμα...
Σήκω για την τελευταία μάχη...
Η Διεθνής αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
-Σου άρεσε το τραγούδι; -Καλό! Έχετε καλές φωνές.
-Μπορείςνα τραγουδήσεις μαζί. -'Οχι, προτιμώ να φάω.
'Οταν τελειώσω το φαγητό θα τραγουδήσω κι εγώ κάτι.
Έγινε. Γεια μας!
Κάποτε ένας έφαγε μια φέτα ψωμί με λουκάνικο...
Στο στομάχι του πια το σκέφτηκε ξανανέβηκε στο λαιμό του...
και είπε "Δεν είχε μουστάρδα" και ξανακατέβηκε στο στομάχι.
Αυτό κάνει το σωστό σάντουϊτς από καλή οικογένεια.
-’ντε λοιπόν! -Έλα!
-Τι θα γίνει θα μας τραγουδήσεις; -Το υποσχέθηκα και θα το κρατήσω.
Τρέχει η μύτη μου στη ζέστη. Δεν βοηθάει να τη ρουφάω.
Τι να τουςτραγουδήσω;
Δεν έχουν ιδέα από τη ζωή, αλλά το υποσχέθηκα.
Ξέρω ένα ωραίο ποίημα από τη φυλακή.
Θέλεις άνθρωπε σε αυτή τη γη να γίνεις υποκείμενο;
Τότε σκέψου το καλά πριν βγεις στο φως από την σοφή γυναίκα...
Η γη είναι ελεεινή.
Η καλή πατρίδα σε σέρνει από το πρωί ωςτο βράδυ.
Σε τραβολογάει συνεχώς με παραγράφους και απαγορεύσεις.
Η πρώτη εντολή λέει: Πλήρωνε!
Η δεύτερη: Βούλωσέ το!
Έτσι το σούρουπο είσαι σε απόγνωση.
Περνούν τα χρόνια...
το σκόροφάγωμα φθείρει τα μαλλιά...
κάνει τα δοκάρια να τρίζουν...
τα άκρα είναι άτονα και εξαντλημένα...
το πνεύμα μουχλιάζει στον εγκέφαλο...
και η κλωστή γίνεται όλο και πιο λεπτή.
Με άλλα λόγια μπαίνει η άνοιξη, αφήνειςτο κουτάλι και πεθαίνεις.
Το έγραψε ένας στην φυλακή. Πάει καιρός αλλά το κράτησα.
Ωραίο, έτσι; Αυτό μάλιστα, είναι για τη ζωή. Αλλά πικρό.
Πρόσεξε καλά την καλή πατρίδα, πώς σε σέρνει...
Το να το μάθεις απέξω δεν λέει τίποτα, σύντροφε.
Μύδια και χαβιάρι δεν έχουν ούτε εκείνοι ούτε εμείς.
Πρέπει να κερδίζει κανείς τα χρήματά του...
είναι δύσκολο για έναν κακόμοιρο φτωχό.
Να λέμε πάλι καλά που έχουμε τα πόδια μας και είμαστε έξω.
Μπορεί να βγάλει κανείς λεφτά με διάφορουςτρόπους.
Τι θα γίνει, θα μαςτραγουδήσεις; Πρώτα υπόσχεσαι και μετά τίποτα.
Εντάξει θα σαςτραγουδήσω.
'Οταν υπόσχομαι κρατάω το λόγο μου.
Βουίζει μια κραυγή δυνατή σαν βροντή...
όπως όταν χτυπούν τα ξίφη και φουσκώνει το κύμα...
Είχα έναν σύντροφο, χτυπούσε το τύμπανο στη μάχη...
στεκόταν πάντα πλάι μου...
σε κάθε βήμα...
Πετάχτηκε μια σφαίρα...
είναι για εμένα ή για εσένα...
τον διέλυσε, είναι στα πόδια μου...
σαν να ήταν κομμάτι του εαυτού μου...
Θέλω να σου απλώσω το χέρι...
σου το προσφέρω ήδη...
δεν μπορώ να σου δώσω το χέρι...
ζήσε εσύ την αιώνια ζωή...
καλέ μου σύντροφε.
Κατέβα από το τραπέζι!
Βουίζει μια κραυγή δυνατή σαν βροντή...
όπως όταν χτυπούν τα ξίφη και φουσκώνει το κύμα...
στον Ρήνο, στον γερμανικό Ρήνο...
θέλουμε όλοι να είμαστε φρουροί...
αγαπημένη πατρίδα μπορείςνα είσαι ήσυχη...
στέκει πιστή και δυνατή η φρουρά στον Ρήνο.
-Έχει και καρέκλεςτο μαγαζί. -Τι έφαγες;
Είπα το μαγαζί έχει και καρέκλες, αν έχεις μάτια να δεις.
Δεν είναι αυτό το θέμα. Θέλω να μάθω τι έφαγες.
Ψωμοτύρι. Έμεινε η κόρα για σένα, βλάκα.
Το μυρίζω ότι ήταν ψωμοτύρι. Από πού όμως;
Δεν έχει φασαρίες σε μένα. Στο μαγαζί μου δεν έχει ξύλο.
'Οποιος δεν είναι ήσυχος, τον πετάω έξω.
Φύγετε, δεν είναι ξύλο. Είναι ξεκαθάρισμα.
Κι αν κάποιος σπάσει κάτι πρέπει να το πληρώσει.
Εγώ παραδόθηκα.
Μόνο να μην με ακουμπήσουν.
Είμαι με όλους καλός, αλλά θα πάνε όλα στραβά...
αν είναι τόσο χαζός να με ακουμπήσει.
Ποιος είναι αυτός ο μικρός;
-Σε παρακαλώ, Φραντς. -’στον να μιλήσει.
Οι φασίστες μπορούν να μιλούν. Απολαμβάνουν την ελευθερία λόγου.
Κοίτα τι κατέφερες με τα τραγούδια και τα άλλα.
Δεν ανακατεύομαι... Αλλά δεν ξανάγινε.
-Βουίζει μια κραυγή σαν βροντή... -Φασίστα, αιμοβόρε.
Βγάλε το περιοβραχιόνιο. Τι θα γίνει;
Είπα βγάλε το περιβραχιόνιο. Το απαιτώ.
Θα του το βγάλω εγώ.
-Φύγε λοιπόν. -Απλά περίμενα την Λίνα.
Είμαι κάθε βράδυ εδώ. Αυτοί ήρθαν σήμερα πρώτη φορά.
Επειδή είσαι φασίστας.
Έχειςτη σβάστικα στην τσέπη. Είσαι ναζιστής.
Του εξήγησα του Ντρέτσκε. Δεν καταλαβαίνετε και φωνάζετε.
Εσύ βροντοφώναζες "Η φρουρά στον Ρήνο".
'Οταν κάνετε φασαρία και κάθεται κάποιος πάνω στο τραπέζι μου...
έτσι δεν θα υπάρχει ποτέ γαλήνη στον κόσμο.
Και πρέπει να υπάρχει γαλήνη, για να ζουμε και να δουλεύουμε.
Για τους εργάτες και του εμπόρους και όλους, ώστε να υπάρχει τάξη.
Αλλιώς δεν μπορείςνα δουλέψεις. Πώς θα ζήσετε εσείς, πολυλογάδες;
Μεθάτε μόνο με ιδιωματισμούς.
Μόνο σαματά ξέρετε να κάνετε και να το παίζετε ζόρικοι σε άλλους.
Αν σας το έπαιζε κάποιος ζόρικος θα πιεζόσασταν, εγκληματίες.
Δεν ξέρετε τι κάνετε. Πρέπει να σας καθαρίσουν το μυαλό.
Καταστρέφετε τον κόσμο.
Προσέξτε. Θα δείτε τι έχετε να πάθετε.
Έκατσα στη φυλακή, η ζωή είναι φρικτή.
Αυτός στο ποίημα που έλεγα πριν, ξέρει πολύ καλά πώς ήμουν.
'Ιντα. 'Οχι, μόνο μην σκέφτεσαι την 'Ιντα.
Δεν θα μου πείτε εσείς εμένα.
Δεν μπορεί να μου κανείςτίποτα.
Κανείς! Και το ξέρουμε όλοι καλά.
Δεν ήμαστε στα χαρακώματα για να μας ξεσηκώνετε τώρα εσείς.
Πρέπει να υπάρχει γαλήνη. Τίποτε άλλο.
Θα κάνω κάτι, θα πιάσω κανένα λαιμό.
'Οχι, θα πέσω κάτω σε λίγο.
Και σκέφτηκα ότι ο κόσμος είναι γαλήνιος, υπάρχει τάξη.
Αλλά υπάρχει κάτι που δεν είναι σε τάξη στον κόσμο.
Εκεί πάνω στέκονται τόσο φρικτά κι εγώ είμαι εκεί και το ζω.
Ζούσαν στον Παράδεισο δυο άνθρωποι, ο Αδάμ κι η Εύα.
Ο Παράδεισος ήταν ο υπέροχος κήπος της Εδέμ.
Πουλιά και ζώα έπαιζαν εκεί τριγύρω.
Πέρασε το σύννεφο. Δόξα τω Θεώ πέρασε.
Οι βιομήχανοι ξυλείας επιμένουν για τα χρήματά τους.
Η εταιρία Κρουπ αφήνει τους συνταξιούχουςτης στην πείνα.
Ενάμισι εκατομμύριο οι άνεργοι.
Αυξήθηκαν κατά 226.000 σε 15 ημέρες.
Φεύγω. Εγώ χάρηκα.
Δεν φταίω για αυτά που κουβαλάτε στο κεφάλι σας.
'Ο,τι πρέπει να πληρωθεί θα το πληρώσω αύριο, Μαξ.
Λυπάμαι που χωριζόμαστε μέσα από κάτι τέτοιο.
Χαίρε νικητή! Μακαρόνια με τυρί.
Αφήστε τους παλιανθρώπους της αποστασίας...
να δυσφημίσουν το σοβιετικό σύνταγμα...
κάτω από τα χειροκροτήματα των μπουρζουάδων και των σοβινιστών.
Αυτοί επισπεύδουν και εμβαθύνουν...
την διάσπαση των επαναστατών εργατών στην Ευρώπη.
Η μάζα των καταπιεσμένων τάξεων είναι μαζί μας.
Τι συνέβη;
Κατά βάση δεν είναι έτσι όλοι αυτοί...
Απλά βράζει το αίμα τους και δεν ξέρουν τι να το κάνουν.
Αν είχαν πάει στη φυλακή ή αν τους είχε τύχει κάτι...
ίσωςνα άναβε κάποιο φως και για αυτούς.
Λίνα νόμιζα πως δεν θα έρθεις πια απόψε.
Μικρή μου, σ' αγαπώ τόσο πολύ.
Τι συνέβη, Φραντς; Κάτι πρέπει να έγινε.
Τι άλλο να έγινε; 'Οταν σου λέω ότι σε αγαπώ;
Εντάξει τώρα. Κάντο! Μια δαγκωνιά σου είναι...
ΤΕΛΟΣ δεύτερου μέρους
Απόδοση Κατερίνα Φινέτη
Τεχνική Επεξεργασία VΙDΕΟΡRΕSS S.Α.