Tip:
Highlight text to annotate it
X
Αυτή η σπαζοκεφαλιά είναι σχετικά κλασσική, και είμαι σίγουρος
ότι μερικοί από εσάς την έχετε ξαναβρεί μπροστά σας.
Αλλά ήθελα να περιέχεται και αυτή η σπαζοκεφαλιά στη συγκεκριμένη σειρά σπαζοκεφαλιών
με την οποία ασχολούμαι αυτή την στιγμή.
Μιας και βασικώς έχει πολύ καλή... λογική ας πούμε, και θα μπορούσε να είναι
μια "προετοιμασία" για μια πιο δύσκολη σπαζοκεφαλιά
που αναφέρεται στο θέμα της "αλήθειας μέσα στο ψέμα".
Οπότε, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τη συγκεκριμένη "Ο ψέυτης και ο ειλικρινής".
Ας πούμε ότι είμαστε σε κάποιου είδους περιπετειώδη αποστολή, και
φτάνουμε σε μια "διχάλα" στο δρόμο, ωραία;
Οπότε, ας πούμε ότι έχουμε δυο πόρτες,
ναι, έτσι είναι καλύτερα.
Οπότε έχουμε δυο πόρτες.
Και έχω φτάσει στο τέλος της περιπετειώδους αποστολής μου!
Και ξέρω ότι ο θησαυρός είναι πίσω από μια από τις πόρτες.
Δυστυχώς, πίσω από τη μια πόρτα είναι ένας αργός, και οδυνηρός
θάνατος, και επίσης όλη μιζέρια του κόσμου.
Οπότε πρέπει να διαλέξω τη πόρτα με προσοχή.
Και δίπλα από αυτές τις 2 πόρτες, υπάρχουν 2 άνθρωποι που κάθονται.
Είναι ο ένας που μοιάζει κάπως έτσι...
Και απ' την άλλη ο άλλος που είναι κάπως έτσι.
Και ξέρω σαν γεγονός - οι ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΩΝ, μου
εκμυστηρεύτηκαν - ότι και οι δύο από αυτούς τους τύπους ξέρουν ποιά πόρτα
κρύβει το θησαυρό, και ότι και οι δύο ξέρουν ποιά πόρτα κρύβει
την... απίστευτη απελπισία που θα ελευθερωθεί αν
ανοίξω εκείνη τη πόρτα.
Οπότε και οι δύο ξέρουν ποιά
πόρτα θα πρέπει να ανοίξω.
Και επίσης ξέρω, και οι δύο ξέρουν, ότι ο ένας
πάντα λέει την αλήθεια.
Ναι, ο ένας είναι ΠΑΝΤΑ ειλικρινής. Και ο άλλος είναι πάντα ψεύτης.
Και το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω ποιός είναι ποιός.
Και έχω μόνο μια ευκαιρία.
Προφανώς δεν μπορώ να ανοίξω μια πόρτα και να τη κλείσω μετά...
Οπότε άμα ανοίξω τη λάθος πόρτα, η πραγματική έννοια
του κακού θα βγει έξω και θα με φάει.
Και ξέρετε, όλα τα κακά θα συμβούν κλπ.
Και μπορώ να κάνω μόνο ΜΙΑ ερώτηση σε ΕΝΑΝ από αυτούς
για να αποφασίσω ποιά πόρτα ν' ανοίξω.
Οπότε θυμηθείτε, και οι δύο ξέρουν την απάντηση.
Αλλά ο ένας λέει πάντα ψέμματα.
Και ο άλλος λέει πάντα αλήθεια.
Και έχω μια ερώτηση να κάνω σε έναν από αυτούς.
Οπότε η σπαζοκεφαλιά είναι: Τι ερώτηση πρέπει να κάνω;
Σε ποιόν θα τη κάνω;
Θα τη κάνω στον πράσινο τυπάκο ή στον καφέ;
Και μετά τι κάνω σύμφωνα με αυτό που θα μου πει;
Αυτή είναι η περιγραφή του προβλήματος.
Και τώρα θα σας δώσω την λύση.
Τώρα, άμα δεν θέλετε τη λύση (κι εγώ
σας ενθαρρύνω να μην τη θέλετε)...
Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να το σκεφτόσασταν για 20 ή 30
λεπτά, ή το πολύ καμιά μέρα.
Μερικές φορές όταν πας για ύπνο σκεφτόμενος μια σπαζοκεφαλιά
μπορεί να σου έρθει η λύση ξαφνικά.
Οπότε σας ενθαρρύνω να κάνετε αυτό.
Οπότε πατήστε pause, σταματήστε το, τέλος πάντων.
Μην ακούτε πια!
Γιατί εδώ είναι η λύση:
Οπότε αυτό που πρέπει να κάνετε-- εννοώ, δεν ξέρετε ποιός είναι ποιός.
Οπότε δεν είναι φάση τύπου, η σωστή απάντηση εξαρτάται από αυτόν που
θα ρωτήσετε.
Αλλά αυτό που πρέπει να κάνετε, είναι να ρωτήσετε οποιονδήποτε από τους δύο,
"ποιά πόρτα θα μου έλεγε ο άλλος ότι είναι η σωστή για να ανοίξω";
Οπότε ας το σκεφτούμε για λίγο.
Θα μπορούσα να ρωτήσω αυτόν τον τύπο, τον πράσινο δηλαδή,
ποιά θα μου έλεγε ετούτος ότι είναι η σωστή για πόρτα για να ανοίξω;
Τώρα τι θα γίνει άμα λέει πάντα την αλήθεια;
Άμα αυτός λέει την αλήθεια, τότε αυτός είναι
πάντα ψεύτης, έτσι;
Οπότε πράγματι θα μου πει τι θα μου έλεγε αυτός
να κάνω.
Οπότε, ποιά πόρτα θα έλεγε ο άλλος ότι είναι η σωστή
για να ανοίξω;
Οπότε άμα αυτόν τον ρωτούσατε ποιά πόρτα ΕΠΡΕΠΕ
να ανοίξετε, θα σας έλεγε αυτήν που δεν έπρεπε.
Σωστά;
Οπότε όταν ρωτήσετε ετούτον τι θα έλεγε αυτός, θα είναι ειλικρινής
και θα σας πει τι θα έλεγε αυτός.
Και μιας και είναι ψεύτης, θα σας έλεγε
την λάθος πόρτα.
Οπότε η απάντηση σε αυτήν ερώτηση, θα ήταν η
λάθος πόρτα.
Η λάθος πόρτα θα ήταν η απάντηση στην ερώτηση εάν αυτός
είναι ο ειλικρινής και ετούτος είναι ο ψεύτης.
Τι θα γίνει όμως άμα ήταν αντίστροφα;
Τι θα γινόταν άμα ρώταγα αυτόν και ήταν ο ψεύτης;
Οπότε αυτός είναι ο ψεύτης, και αυτός είναι ο ειλικρινής.
Οπότε ο ψεύτης, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο
παρά να πει ψέμματα.
Οπότε, ξέρει ότι αυτός είναι ο
ειλικρινής εδώ, σωστά;
Είναι μονάχα οι δυο τους εδώ πέρα.
Ξέρει ότι ο άλλος λέει πάντα την αλήθεια.
Και ξέρει ότι άμα ρωτάγατε εκείνον,
θα σας έδειχνε τη σωστή πόρτα.
Οπότε, άμα είσασταν τυχεροί και ρωτάγατε αυτόν
για τη σωστή πόρτα, θα σας την έδειχνε.
Αυτός όμως θα πει ψέμματα.
Οπότε, ας πούμε ότι αυτή είναι η σωστή πόρτα, η Νο. 2,
είναι η σωστή πόρτα.
Οπότε ας πούμε ότι η Νο. 2 πόρτα είναι η σωστή πόρτα.
Άμα ρωτήσετε απευθείας αυτόν τον τύπο, θα πει
"ναι, ναι, πόρτα Νο. 2".
"Θα βρεις την ευτυχία πίσω από την πόρτα Νο. 2".
Τώρα, αυτός, σαν ψεύτης, ξέρει ότι ο ειλικρινής θα
υποδείξει την Νο. 2 πόρτα.
Αλλά είναι ο ψεύτης, οπότε αυτός θα υποδείξει την πόρτα Νο. 1.
Μια φορά ακόμα, άμα ρωτήσω την ίδια ερώτηση στον ψεύτη,
θα πάρω πάλι την λάθος πόρτα.
Σωστά;
Οπότε όποιον και να ρωτήσω, θα μου πούνε την
λάθος πόρτα, την μη σωστή πόρτα, ή την πόρτα
που θα μου δώσει τα πάνδεινα.
Οπότε θα ρωτήσετε αυτή την ερώτηση, "Ποιά θα έλεγε ο άλλος
ότι είναι η σωστή πόρτα για να ανοίξω;".
Και όποιον και να ρωτήσετε, θα σας υποδείξουν
την λάθος πόρτα.
Και έτσι, ανοίγετε την αντίθετη.
Οπότε ρωτάω τον κο. Πράσινο Τύπο, τι θα μου έλεγε ο κος. Καφές
Τύπος άμα τον ρώταγα ποιά είναι η σωστή πόρτα για να ανοίξω;
Και ο πράσινος θα σας πει ότι ο καφές θα σας έλεγε να ανοίξετε
την πόρτα Νο. 1.
Ε οπότε ο πράσινος θα μου πει ότι ο καφές θα μου έλεγε
την πόρτα Νο. 1 άρα θα ανοίξω την Νο. 2.
Και το ίδιο, άμα μου πει ο πράσινος ότι ο καφές θα μου έλεγε
την πόρτα Νο. 2, τότε θα ανοίξω την Νο. 1.
Τέλος πάντων, είναι μια καλή σπαζοκεφαλιά που σας προετοιμάζει για την επόμενη
που θα σας δώσω.