Tip:
Highlight text to annotate it
X
Γεια σου Αμερική
Ονομάζομαι Pat Condell, και είμαι φίλος σας,
γιατί ζω στο Ηνωμένο Βασίλειο, και οι χώρες μας έχουν πολλά κοινά,
πέρα απ' το ότι οι πάντες στον πλανήτη μας μισούν.
Μιλάμε την ίδια γλώσσα, εσείς και εγώ, έχουμε την ίδια κουλτούρα, πάνω κάτω,
και λατρεύουμε τον ίδιο θεό.
ένα δίκαιο θεό, ένα ζηλιάρη θεό, ένα ψυχωτικό θεό,
του οποίου η εκδίκηση είναι τρομερή, ιδίως όταν βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας.
Πρώτα ο Θεός.
Ο πρόεδρός σας είναι ξαναγεννημένος Χριστιανός, με τον ίδιο τρόπο που ο Δράκουλας ξαναγεννήθηκε όταν σηκώθηκε απ' τον τάφο.
Ή ήταν ο Ιησούς;
Εμείς πίνουμε το αίμα του, ή αυτός το δικό μας; Πάντα με μπέρδευε αυτό.
Ο πρωθυπουργός μας είναι επίσης Χριστιανός, αν και δεν ξέρω αν είναι ξαναγεννημένος.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί στην πατρίδα μου εύχονται να μην είχε γεννηθεί καν.
Αλλά εσείς έχετε ένα ιδιαίτερο είδος Χριστιανισμού στην Αμερική, που είναι μοναδικός και ιδιαίτερα ευρηματικός,
καθότι δεν έχει καμία σχέση με το μήνυμα του προφήτη που υποτίθεται πως λατρεύει,
και στην ουσία είναι διαμετρικά αντίθετη σε κάθε πράγμα που έχει πει, χωρίς εξαίρεση,
το οποίο, αν μη τι άλλο, Αμερική, αποδεικνύει ότι έχετε μεγάλα αρχίδια.
Στη Βρετανία έχουμε καθιερωμένη εκκλησία, που σημαίνει ότι είμαστε επίσημα μια χριστιανική χώρα.
Αλλά, όπως κι εσείς, δεν κάνουμε διακρίσεις. Πουλάμε όπλα σε όλους.
Και δεν μας ενδιαφέρει για τι φρικαλεότητες χρησιμοποιούνται, αρκεί τα λεφτά να είναι καλά.
Πρώτα ο Θεός.
Επειδή ο Θεός είναι με το μέρος μας, ξέρουμε και οι δύο ότι όταν η χώρα μας κάνει το κακό,
είναι καλό κακό, και όχι κακό κακό.
Και ξέρουμε ότι το καλό κακό πάντα νικά το κακό κακό,
εκτός όταν το κακό κακό μεταμφιέζεται σε καλό κακό,
και γίνεται ξαναγεννημένο. Τότε το παιχνίδι αποκτά άλλη διάσταση.
Και ο πρόεδρός σας παίζει το συγκεκριμένο παιχνίδι πολύ καλά.
Όλοι ξέρουμε το ιστορικό του.
Ξέρουμε ότι ήταν ένας άχρηστος βουτυρομπεμπές που ρουφούσε κόκα, οδηγούσε μεθυσμένος, ήταν φυγόστρατος,
μέχρι που μια μέρα, έπειτα από μια κουβεντούλα με τον Billy Graham, είδε ένα όραμα,
ότι ο Θεός τον διάλεξε να γίνει ένας επικίνδυνος παρανοϊκός ρατσιστής.
Μπήκε φυτευτός κυβερνήτης του Τέξας, που επιτέλους βρήκε ότι είχε ένα ταλέντο,
να υπογράφει θανατικές ποινές, πρώτα ο Θεός,
και απο εκεί ήταν ένα μικρό βήμα για να γίνει ο George W o Λεοντόκαρδος, πρόεδρος της Χριστιανοσύνης.
Γιατί όπως λένε, ο πρόεδρος έχει πολύ καλές συνδέσεις,
και αυτό δεν σημαίνει ότι οι αρθρώσεις του είναι ενισχυμένες με συρματόσκοινο, τίποτα τόσο διαβολικό.
Σημαίνει απλώς ότι έχει πολλούς διεφθαρμένους και πανίσχυρους φίλους
που δεν θα διστάσουν σε τίποτα για να πετύχουν τα σχέδιά τους.
Και σύμφωνα με δικά του λόγια, εισέβαλε στο Ιράκ γιατί ένας απ' αυτού τους φίλους του,
για την ακρίιβεια ο Θεός, τον συμβούλεψε να το κάνει.
Δεν θέλω να πω ότι ο πρόεδρός σας ο Τζωρτζ Μπους είναι τρελός,
γιατί κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να είσαι τρελός αν είσαι ο Τζωρτζ Μπους.
Αν είσαι ένας κυνικός, μικρόμυαλος, ξαναγεννημένος υποκριτής με τη Βίβλο στο χέρι,
τότε, ειλικρινά, κρατάς ήδη φλος ρουαγιάλ, και δεν δεν χρειάζεσαι άλλα χαρτιά.
Και εξάλλου, τον βοηθάει και με το παραπάνω σε όλα του τα σχέδια ο τρελός Χριστιανός πρωθυπουργός μας,
άλλος ένας μικρός άνθρωπος με αίμα στα χέρια του,
το οποίο δεν απέκτησε επειδή κάποιος του κάρφωσε καρφιά,
αν και σίγουρα θα άρεσε στο γραφείο Τύπου του να πιστεύουμε κάτι τέτοιο.
Και όλοι ξέρουμε ότι μπήκε στην εισβολή στο Ιράκ,
γιατί ένιωσε το Χέρι της Ιστορίας στα γεννητικά του όργανα,
και γιατί ήθελε ένα καουμπόικο καπέλο.
Όταν είναι μαζί με τον Μπους, περπατάει σαν να πηγαίνουν στο ΟΚ Corral,
ή κάποιο άλλο γκέι μπαρ.
Αλλά απ' ότι φαίνεται κάποιοι στο Ιράκ, για ανεξήγητους λόγους,
δεν θέλουν να τους επιβληθεί η ελευθερία και δημοκρατία απ' έξω,
το οποίο αποδεικνύει την αλήθεια της παλιάς παροιμίας, Αμερική, ότι μπορείς να πας ένα άλογο στη βρύση,
αλλά δεν μπορείς να το κάνεις να σου πάρει τσιμπούκι.
Αλλά δεν πειράζει, γιατί εμείς είμαστε ακόμα εδώ, και ακόμα σας αγαπάμε, αλήθεια.
Και επιτρέψτε μου να πω ότι δεν αισθανόμαστε καθόλου βεβηλωμένοι από εσένα, Αμερική.
Ε, ίσως λιγάκι. Για την ακρίβεια, ίσως πολύ,
αλλά αξίζει το προνόμιο του να είμαστε φίλοι σας,
παρόλο που επιμένετε να παίρνετε τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα
για να μας αφήσετε να μπούμε στη χώρα σας.
Γιατί, ειλικρινά, Αμερική, μας σώσατε τον κώλο.
Αν δεν ήσασταν εσείς, δεν θα ήμασταν η μουράτη χώρα που είμαστε σήμερα.
Έχοντας χάσει μια αυτοκρατορία, ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε στο περιθώριο της Ιστορίας και να ξεχαστούμε,
αλλά τώρα, χάρη σε σας, και στη δοξασμένη σας αποστολή απ' το Θεό,
φαίνεται ότι έχουμε ακόμα ένα ρόλο να παίξουμε στον πλανήτη,
χώνοντας τη μύτη μας εκεί που δεν μας θέλουν,
κλέβοντας και σπαταλώντας κάθε πολύτιμο πόρο που μπορούν να αρπάξουν τα άπληστά μας χέρια,
και χτυπώντας σκουρόχρωμους ανθρώπους, ακριβώς όπως θα ήθελε ο Ιησούς.
Σε ευχαριστούμε, λοιπόν, γι' αυτό, Αμερική.
Δεν μπορώ να σου πω πόσο πόσο υπηρήφανος νιώθω.
Πραγματικά, δεν μπορώ καθόλου.
Αλλά είναι στην ανθρώπινη φύση να ζει κανείς ελπίζοντας,
γι' αυτό επέτρεψε μου κλείνοντας να σου ευχηθώ, Αμερική,
ως φίλος προς φίλο,
περαστικά, και μάλιστα σύντομα.
Όλοι προσευχόμαστε για σένα.
Ειρήνη.