Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ένας δράκος 20.000 χλμ από χώμα και πέτρα
έρπει στην κινέζικη εξοχή.
Έχει μια ιστορία σχεδόν τόσο μεγάλη και πολυκύμαντη όσο και το ίδιο το κτίριο.
Το Μέγα Τείχος ήταν αρχικά πολλά τείχη από προσχώματα
κατασκευασμένα από φεουδαρχικά κράτη την περίοδο Τσουνκιού
ως προστασία από τους νομάδες επιδρομείς στα βόρεια αλλά και από τους γείτονες.
Όταν ο Αυτοκράτορας Κιν Σι Χουάνγκ ένωσε τα κράτη το 221 π.Χ.,
το Οροπέδιο του Θιβέτ και ο Ειρηνικός Ωκεανός έγιναν φυσικά σύνορα,
αλλά τα βουνά στο βορρά έμειναν ευάλωτα
σε εισβολές Μογγόλων, Τούρκων και των Σιονγκού.
Ως μέτρο άμυνας εναντίον τους,
ο Αυτοκράτορας επέκτεινε τα μικρά τείχη των προκατόχων του,
συνδέοντας κάποια και οχυρώνοντας άλλα.
Ενώ τα κτίσματα μεγάλωναν από το Λιντάο στα δυτικά
ως το Λιάοντονγκ στα ανατολικά,
κατέληξαν συνολικά να ονομάζονται το Μακρύ Τείχος.
Για να πετύχει το εγχείρημα,
ο Αυτοκράτορας στρατολόγησε στρατιώτες και χωρικούς,
όχι πάντα εθελοντικά.
Από τους εκατοντάδες χιλιάδες κτιστών που καταγράφηκαν από την δυναστεία Κιν,
πολλοί ήταν χωρικοί υποχρεωτικά στρατολογημένοι
και άλλοι εγκληματίες που εξέτιαν τις ποινές τους.
Κατά την δυναστεία Χαν, το τείχος έγινε ακόμα μακρύτερο,
φτάνοντας τα 5.955 χλμ.
και εκτεινόταν από το Ντουνχουάνγκ ως την θάλασσα του Μποχάι.
Η υποχρεωτική εργασία συνεχίστηκε από τον Αυτοκράτορα Χαν-Γουντί των Χαν,
και η φήμη του τείχους ως ένα μέρος δεινών μεγάλωσε.
Σύμφωνα με ποιήματα και θρύλους της εποχής
οι εργάτες θάβονταν σε μαζικούς τάφους εκεί κοντά,
ή ακόμα και μέσα στο ίδιο το τείχος.
Αν και δεν έχουν βρεθεί ανθρώπινα λείψανα μέσα,
έχουν βρεθεί τάφοι που μαρτυρούν ότι πολλοί εργάτες πέθαναν
από ατυχήματα, πείνα και εξάντληση.
Το τείχος ήταν φοβερό αλλά όχι αήττητο.
Ο Τζένκις και ο γιος του Κουμπλάι Χαν το διαπέρασαν
κατά τη διάρκεια των Μογγολικών Εισβολών του 13ου αιώνα.
Όταν η δυναστεία Μινγκ ανήλθε στην εξουσία το 1368,
άρχισαν να οχυρώνουν ξανά και να ενοποιούν κι άλλο το τείχος
χρησιμοποιώντας τούβλα και πέτρες από τοπικούς κλίβανους.
Με μέσο όρο 7 μέτρα ύψος και 6 πλάτος,
διέθετε πύργους στο μήκος του των 8.851 χλμ.
Όταν έβλεπαν επιδρομείς,
σήματα φωτιάς και καπνού ταξίδευαν μεταξύ πύργων
ωσότου φτάσουν ενισχύσεις.
Μικρά ανοίγματα στο τείχος επέτρεπαν σε τοξότες να βάλουν κατά των εισβολέων,
ενώ μεγαλύτερα χρησιμοποιούνταν για να ριχθούν πέτρες και άλλα.
Αλλά ακόμα και αυτό το νέο, βελτιωμένο τείχος δεν ήταν αρκετό.
Το 1644, οι βόρειες φυλές των Μάντσου εκθρόνισαν τους Μινγκ
και εγκαθίδρυσαν την δυναστεία Κινγκ,
προσαρτώντας και την Μογγολία.
Έτσι, για δεύτερη φορά,
την Κίνα κυβερνούσαν οι άνθρωποι που το τείχος προσπάθησε να απομακρύνει.
Τώρα που τα σύνορα εκτείνονταν πέρα από το Μέγα Τείχος,
οι οχυρώσεις έχασαν τον σκοπό τους.
Χωρίς συστηματική συντήρηση και ενίσχυση, το τείχος άρχισε να καταρρέει,
τα προσχώματα διαβρώθηκαν,
ενώ τα τούβλα και η πέτρα χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικά υλικά.
Η δουλειά του όμως δεν είχε τελειώσει.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,
η Κίνα χρησιμοποίησε τμήματά του στην άμυνα κατά των Ιαπώνων
και τμήματα χρησιμοποιούνται ακόμη για στρατιωτική εκπαίδευση, φημολογείται.
Αλλά ο σκοπός του Μεγάλου Τείχους είναι πλέον πολιτισμικός.
Σαν ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα κτίσματα στην Γη,
έγινε μνημείο πολιτιστική κληρονομιάς της UNESCO το 1987.
Ενώ αρχικά χτίστηκε για να κρατάει ανθρώπους έξω από την Κίνα,
το Μέγα Τείχος τώρα καλωσορίζει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
Η εισροή τουριστών έκανε το τείχος να φθίνει,
και η κινέζικη κυβέρνηση πήρε πρωτοβουλίες για να το διατηρήσει.
Συχνά λένε ότι είναι το μόνο ανθρώπινο κτίσμα που φαίνεται από το διάστημα.
Δυστυχώς, δεν είναι αλήθεια.
Σε χαμηλή τροχιά, κάθε είδους κατασκευές,
όπως γέφυρες, αυτοκινητόδρομοι και αεροδρόμια φαίνονται,
και το Μέγα Τείχος μόλις που διακρίνεται.
Από το φεγγάρι, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα.
Όπως και να έχει, θα έπρεπε να το μελετάμε από τη Γη
επειδή νέα τμήματα ανακαλύπτονται κάθε λίγα χρόνια,
παρακλάδια του κυρίως σώματος
που επεκτείνουν αυτό το καταπληκτικό μνημείο ανθρώπινου επιτεύγματος.