Tip:
Highlight text to annotate it
X
Το Χρονικό ενός Ευρωπαϊκού χειμώνα, επεισόδιο 1. Αθήνα, Δεκέμβριος 2011.
Η πρώτη εντύπωση από την Αθήνα
30 χιλιόμετρα με το λεωφορείο από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης.
Κοιτάζοντας από το παράθυρο του λεωφορείου,
φαίνεται ότι κάτι δεν είναι εντελώς φυσιολογικό εδώ.
Δεν υπάρχει ούτε ένα εμπορικό κέντρο στα προάστια. Ούτε κάποιος εμπορικός δρόμος
με ορισμένα ή πολλά από τα καταστήματα κλειστά.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής εμφανίζονται οι άδειες βιτρίνες
με πινακίδες "ενοικίαση" ή "προς πώληση".
Αυτό είναι η μόνη εμφανής συνέπεια της κρίσης αλλιώς
για έναν ξένο, που δεν είναι έχει ιδέα πώς ήταν η Ελλάδα
πριν.
Λίγες μέρες αργότερα κοντά στην Ερμού, τον κύριο εμπορικό δρόμο της Αθήνας
Θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να σας εξηγήσουμε
αλλά επειδή είμαι εδώ σαράντα χρόνια
Δεν θυμάμαι προηγουμένως μία τέτοια κατάσταση
Κοίτα
Αυτός είναι μεγαλύτερος εμπορικός δρόμος της πόλης,
Βλέπετε;
ένα, δύο,
τρία, τέσσερα (καταστήματα)
κλειστά.
Ο Λάμπρος έχει ένα μικρό κατάστημα με γυναικεία ρούχα.
Αυθόρμητα, άρχισε να μιλάει μαζί μου, ενώ περνούσα απ' εκεί.
Καθυστερούν πολύ οι πληρωμές μας.
Με καταλαμβαίνεις; Καθυστερούν πάρα πολύ.
Τα πάντα ακριβαίνουν.
Δεν βλέπω οποιαδήποτε λύση για το μέλλον.
Τι θα συμβεί στο μέλλον;
Σήμερα
Είναι του Αγίου Νικολάου.
Και πέρυσι, πολλοί άνθρωποι ήρθαν εδώ για να αγοράσουν πράγματα
τώρα, τίποτα.
Τίποτα.
Πώς είναι τα πράγματα για σας; Πιστεύετε ότι έχετε μεγάλο πρόβλημα;
Πιστεύετε ότι θα πρέπει να κλείσετε την επιχείρηση σας;
ΟΧΙ ΟΧΙ, είμαι μαχητής
είναι μαχητής. Αγωνίζομαι.
Μου αρέσει να πολεμάω μέχρι το τέλος.
Δεν θα κλείσω το κατάστημα μου
Αλλά παλεύω γι' αυτό.
Νιώθω σαν τον καπετάνιο του πλοίου.
Εδώ μέσα υπάρχει μία προσωπική υπόθεση.
Αυτή η κυρία είναι η γυναίκα μου. Όχι αυτή, η άλλη κυρία είναι η γυναίκα μου.
Ελάτε.
Πέρσι, εδώ.
Παραδείγματος χάριν, κάθε μέρα βγάζαμε χίλια ευρώ.
Τώρα όχι, βγάζω δεν βγάζω
500, 400, 300, 600...
Όπως σας έχω ξαναπεί:
είναι μαχητής.
Ίσως χάσω, δεν ξέρω...
Δεν ξέρω.
Τέλη Νοεμβρίου 2009.
Ο κίνδυνος πτώχευσης του Ντουμπάι προκαλεί φόβο τομέα των χρηματοοικονομικών.
Είναι η πρώτη φορά από την έναρξη της οικονομικής κρίσης
όπου ο κίνδυνος της χρεοκοπίας του κράτους αποτελεί ένα πιθανό ενδεχόμενο.
Στην Ελλάδα, ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Γεώργιος Παπανδρέου.
Έχει διατελέσει Πρωθυπουργός για δύο μήνες.
Μετά την εκλογή του, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση των εθνικών οικονομικών
Είναι χειρότερη σε σχέση με ότι έχει δηλώσει η προηγούμενη κυβέρνηση.
Με βάση την επίσημη ανακοίνωση που έκανε η κυβέρνηση στις 30 Νοεμβρίου 2009.
Μια εβδομάδα αργότερα, ο οίκος αξιολόγησης Fitch.
Υποβάθμισε το ελληνικό χρέος: από το Α-σε ΒΒΒ +.
Ακούσαμε να μιλάνε γι' αυτό
λίγα χρόνια πριν,
Αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε
ότι θα ζήσουμε αυτό που ζούμε τώρα.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι μας περίμενε.
Ακόμη και πριν από δύο χρόνια
για ένα μέσο Έλληνα τα πράγματα
πήγαιναν καλά. Μέχρι το 2009.
Ο Γιάννης είναι 34 χρονών. Εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο.
Δεν έχει πληρωθεί τους τελευταίους τρεις μήνες.
Ο συνάδελφός του είναι πενήντα χρονών και έχει το ίδιο πρόβλημα.
Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε ιδέα του τι μπορεί να συμβεί αύριο.
Γνωρίζουμε ότι θα έρθουν χειρότερα.
Αλλά, τι;
Μας απειλούν ότι θα πρέπει να πληρώσουμε ό,τι χρωστάμε στην Ευρώπη.
Στη συνέχεια, τα παίρνουν απ' όλους τους φτωχούς, απ' όλους.
Επειδή βλέπουν ότι δεν μπορούν να φθάσουν
τους πλούσιους. Δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα.
Δεν μπορούν να τους αγγίξουν, δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα.
Μέτρα λιτότητας.
Από το 2010, περνούν νέες νομοθεσίες σε Ελλάδα,
Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο
οι οποίες είχαν μια σημαντική επίπτωση στο το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Αυτοί οι νόμοι ψηφίστηκαν από διαφορετικά πολιτικά κόμματα
Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες
παρουσιάζοντας τα λεγόμενα «μέτρα λιτότητας».
Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των φόρων
και η μείωση των κρατικών υπηρεσιών.
Αύξηση του ΦΠΑ, φόροι επί των καυσίμων ή την τιμή των καυσίμων για θέρμανση
φόρου εισοδήματος, εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, φόρος κατοικίας,
και πολλά άλλα.
Χαμηλότερες συντάξεις, περικοπές σε επιδομάτων αναπηρίας.
μείωση του φάσματος των υπηρεσιών για υγειονομική περίθαλψη,
εκπαίδευσης και μεταφορές, και αυξημένο κόστος για τους χρήστες των συγκεκριμένων υπηρεσιών.
Εάν συνοψοίσουμε τους νόμους που ψηφίστηκαν στις πιο πάνω χώρες
τότε στην Ευρώπη έχουμε υιοθετήσει περίπου εκατό μέτρα αυτού του είδους
τα τελευταία δύο χρόνια.
Φέτος, δεν μας πληρώνουν κανονικά.
Υπήρχε κάποιου είδους μισθός.
Ο οποίος μειώθηκε πολύ
πριν από 10 μήνες.
Και τώρα έχει τρεις μήνες που δεν έχουμε πληρωθεί.
Εδώ και τρεις μήνες εργαζόμαστε δωρεάν.
Το αφεντικό μας είχε τρεις εταιρείες πριν από τρία χρόνια
με 37 άτομα προσωπικό.
Τώρα είμαστε τρεις
και μια εταιρεία.
Είναι τρελό.
Δεν αγοράζω τίποτα πια.
Και το εννοώ. Τίποτα.
Απλά φυλάων τα χρήματα για τα τρόφιμα,
και τους πιο σημαντικούς φόρους.
όλους τους υπόλοιπους φόρους...
τους αφήνω για μετά.
Κάθε τρεις ή τέσσερις μήνες
Μαθαίνω για στενούς μου φίλους που έχασαν την εργασία τους.
Οι άνθρωποι που είναι....
εκιδεικευμένοι στον τομέα τους, σε εξαιρετικά αμειβόμενες θέσεις εργασίας,
Ορισμένοι από αυτούς έχουν οικογένεια παιδιά,
δεν ξέρουν τι να κάνουν τώρα.
Νομίζω ότι μερικοί ήδη σκέφτονται να επιστρέψουν στις ρίζες του
στα προάστοια, ή έξω από την Αθήνα. Στα χωριά τους.
Και πολλοί από τους φίλους μου έχουν ήδη πάει στο εξωτερικό.
Πολλοί φίλοι μου επίσης.
Και μιλάμε για πολλούς απ' αυτούς.
Γερμανία, Αγγλία, ΗΠΑ, Κύπρος.
Αυστραλία, Βραζιλία, Βέλγιο...
Ξέρω ανθρώπους που πηγαίνουν ακόμη και στη Βουλγαρία.
και τέτοιου είδους χώρες.
Και όπως πως είναι το ηθικό τους; Πώς αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση;
Μην ρωτάτε.
Ψυχολογικά είμαστε πολύ απονθαρρυμένοι.
Σε όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Υπάρχει διαφορά στο να λες ότι οι Έλληνες πρέπει να ζουν με λιγότερα
από το να λες ότι οι Έλληνες πρέπει να ζουν με τίποτα.
Υπάρχει διαφορά. Και τώρα πάμε για το τίποτα.
Βλέπουμε ότι επιταχύνετε, είναι σαν μια χιονοστιβάδα.
Και βλέπουμε ότι η χιονοστοιβάδα θα μασ παρασύρει μαζί της.
Όλους μας.
Είναι θέμα επιβίωσης
και όχι πλούτου
ή να περνάμε καλά.
Βρισκόμαστε σε κάποιου είδους πόλεμο.
Είναι ένας διαφορετικός πόλεμος χωρίς σφαίρες
αλλά με άλλου είδους θύματα.
Τα θύματα δεν βρέθηκαν στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων.
Αλλά βλέπεις ανθρώπους που πινάνε,
και ανακατεύουν τα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε,
ή να πουλήσουν,
Δεν πάνε καθόλου καλά τα πράγματα.
Δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αυτά τα πράγματα εδώ στην Ελλάδα.
Χθες, η εφημερίδα η "Καθημερινή" αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού
το οποίο άφησε η μητέρα του στο νηπιαγωγείο με ένα σημείωμα στην τσέπη:
Συγγνώμη, δεν μπορώ να την ταϊσω,
δεν θα έρθω να την πάρω.
Φεβρουάριος 2010
Οι δανειστές ανυσηχούν όλο και περισσότερο για το ελληνικό χρέος
Φοβούμενοι ότι μπορεί να μην αποπληρωθεί
απαιτούν όλο και υψηλότερο επιτόκιο
αυξάνοντας έτσι το χρέος, το οποίο συσσωρεύεταο και επιδεινώνει το πρόβλημα.
Η κυβέρνηση πρέπει να δράσει πριν είναι πολύ αργά.
και ανακοινώνει ότι θα πάρει μέτρα λιτότητας
τα οποία προϋποθέτουν αύξηση φόρων και μείωση κρατικών δαπανών
προκειμένου να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισμός.
Τα πρώτα μέτρα ανακοινώθηκαν στις 9 Φεβρουάριος 2010
με μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
Πολλοί γνωστοί οικονομολόγοι
ανάμεσα τους και ο Νομπελίστας Joseph Stiglitz και Paul Krugman, επικρίνουν τα μέτρα αυτά.
Αυτό το είδος της πολιτικής δεν ενδίκνυται να υιοθετήται σε περιόδους μεγάλης ύφεσης
θα ήταν αναποτελεσματικά, ακόμη και επικίνδυνα, μέσα στο πλαίσιο της κρίσης.
Ο καθένας έχει μια γνώμη τώρα.
Έτσι για να μην αισθανόμαστε ένοχοι, ότι δεν κάναμε τίποτα.
Τους περισσότερους από εμάς δεν τους ένοιαζε.
Εγώ ο ίδιος δεν είχα ποτέ εμπλακεί με την πολιτική.
Ποτέ.
Και ίσως αυτό να ήταν λάθος μας.
Πριν από την αναχώρηση από την εργασίας
Η κατάσταση μου δεν είναι τόσο χάλια
όπως άλλων ανθρώπων
επειδή η σύζυγός μου έχει μια καλή δουλειά.
Παρόλα ταύτα
ακόμη και εάν μπορών να πω ότι δεν βρίσκομαι σε πολύ άσχημη κατάσταση
Θα έπρεπε να πουλήσω ένα αυτοκίνητο
Έπρεπε να σταματήσουμε τα παιδιά μας από το ιδιωτικό σχολείο, όπου πήγαινε,
Δεν αγοράζουμε τίποτε για τα Χριστούγεννα,
και φυσικά, αισθάνομαι πολύ άσχημα
δεν είμαι σε θέση να συμβάλω στα έξοδα του νοικοκυριού.
Από το Σεπτέμβριο μέχρι τώρα
Ήμουν συνέβαλλα με 400 ευρώ.
Αυτό, ξέρεις, δεν είναι τίποτα.
Είναι λιγότερο από το μηνιαίο ψώνισμα στο μανάβικο
Δεν μπορώ να φύγω από Ελλάδα
τα παιδιά μου πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο.
Η σύζυγός μου εργάζεται εδώ
Είναι πολύ δύσκολο να τα αφήσω όλα και να αρχίσω μια καινούρια ζωή στο εξωτερικό.
Η σύζυγός μου και εγώ είμαστε περίπου 50 χρόνων.
Είναι δύσκολο τώρα.
Ο Γιάννης είναι πιο νέος...
Επομένως μπορεί να φύγει.
Όχι, δεν υπάρχει κανένα μυστικό σχέδιο.
Το μόνο Σχέδιο Β είναι να πάμε σ' ένα σπίτι πιο μικρό, αλλά...
αλλά δεν θέλω ούτε καν να το σκέφτομαι.
Πρέπει να προσπαθούμε να κρατήσουμε ένα συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης,
τουλάχιστον για να μην τρλαθούμε,
να διατηρήσει μια ισορροπία.
Αυτό είναι το θέμα.
Είναι θλιβερή ιστορία.
Ένα μικρό μπακάλικο σε μια μεσαίας τάξης περιοχή.
Απλά ήθελα να αγοράσω κάποια βασικά πράγματα όπως:
2 λίτρα γάλα, 500 γραμμάρια γιαούρτι,
έξι αυγά, ψωμί
και 200 γραμμάρια φέτα τυρί.
Αγοράζοντας τα φθηνότερα προϊόντα που μπορούσα να βρω
μου κόστισε €8,55
Στη Γαλλία θα πλήρωνα € 6,55 για το ίδια πράγματα
και στη Γερμανία μόνο €4, 73.
Γενικά, σαν άτομο είμαι αισιόδοξος...
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος, αλλά γνωρίζω ότι ότι αυτό είναι μόνο μία ψευδέσθηση.
Ο Μιχάλης είναι μηχανικός με 30 χρόνια εμπειρίας.
Προς το παρόν, τα πράγματα πάνε καλά γι' αυτό χωρίς να σημαίνει
ότι η κρίση δεν τον επηρεάζει.
Νιώθω πολύ άσχημα όταν βλέπω τέτοια πράγματα, ανθρώπους να
κοιμούνται στο δρόμο.
Για παράδειγμα, επειδή έχετε δει αυτό το πράγμα.....
Δεν είναι ούτε αυτοκίνητο ούτε μοτοσικλέτα, κάτι ενδιάμεσο,
το έχουν στο Ασία, στη Νότια Ιταλία και πριν από λίγα χρόνια Ισπανία
τώρα το βλέπουμε ξανά στους δρόμους.
Σε μερικές περιπτώσεις είναι όπως μία μηχανή του χρόνου.
Βλέπεις πράγματα που δεν έχουν συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια.
Νιώθω άσχημα γι' αυτό.
Και ξέρετε; Ακόμα και αν προσπαθήσεις να είσαι σε καλή διάθεση
Όταν βλέπεις αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να είσαι σε καλή διάθεση.
Εάν βλέπεις καταστήματα να κλείνουν.
Δεν μπορείς να είσαι σε καλή διάθση συνεχώς. Εντάξει, προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι....
Πριν από δύο εβδομάδες ήμουν στο Βέλγιο.
Θα ήθελα να δείτε πώς είναι η κατάσταση εκεί επειδή
Το αφεντικό μου μου είπε «Μιχάλη φύγε από την Ελλάδα. Η Ελλάδα καταρρέι».
"Είσαι σε ένα πλοίο που βυθίζεται".
Και είπε: «Έχω πέντε σπίτια στην Ελλάδα»
«Έχω μια πολύ καλή σύνταξη και έχω χρήματα.»
«Αλλά στέλνω το γιος μου στις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέλλον στην Ελλάδα».
"Έτσι πιστέυω ότι πρέπει να κάνεις το ίδιο. Είναι αφεντικό σου και σε θέλω στην εταιρία...
..., αλλά επίσης είμαι και φίλος σου...
Σκέψου το"
Εντάξει, ευτυχώς ο μισθός μου δεν θα μειωθεί
Εργάζομαι ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός σε μια εταιρεία βιομηχανικού αυτοματισμού.
Αλλά ξέρω ανθρώπους που έχασαν το μισό του μισθού τους μέσα σε ένα χρόνο.
Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι ότι
Πριν από δύο χρόνια πολλοί άθρωποι
πήραν δάνεια για να αγοράσουν σπίτι ή αυτοκίνητο.
επειδή πριν δύο χρόνια, η κυβέρνηση μας είπε:
«Αγοράστε ένα καινούριο αυτοκίνητο, και σας δίνουμε μια έκπτωση.
εάν δώσετε το παλιό σας αυτοκίνητο. Μία έκπτωση περίπου 20%.
Έτσι πολλοί άνθρωποι αγόρασαν καινούριο αυτοκίνητο.
Και αυτοί οι άνθρωποι τώρα έχουν μεγάλο πρόβλημα
επειδή εάν πωλήσουν το αυτοκίνητό τους
θα πάρουν μόνο το ένα τρίτο της τιμής αγοράς του αυτοκινήτου.
Το ίδιο ισχύει και για τα σπίτια. Είναι καταδικασμένοι, κατά κάποιον τρόπο.
Και το τελευταίο χρόνο έχει διπλασιαστεί η τιμή των καυσίμων.
Τα τελευταία δύο χρόνια.
Διπλασιάστηκε η τιμή των τσιγάρων, διπλασιάστηκε η τιμή του αλκόολ.
Η τιμή των εισιτηρίων του μετρό αυξήθηκε κατά 40%,
Τα πάντα ακρίβυναν
Η τιμή της θέρμανσης αυξήθηκε. Θέλω να πω το πετρέλαιο που θα αγοράσεις για το σπίτι.
Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε κατά 20%.
Είναι πολύ δύσκολο για μερικούς ανθρώπους. Το ξέρω.
Ο αντίκτυπος των μέτρων λιτότητας.
Οι συνέπειες είναι εμφανείς:
η αύξηση της φορολογίας και η μείωση των κοινωνικών παροχών μειώνουν την αγοραστική δύναμη του λαού
και η μείωση των υπηρεσιών έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να πρέπει να πληρώσουν περισσότερα για υγεία,
εκπαίδευσης και μεταφορά.
Το αποτέλεσμα είναι μια απότομη πτώση του επιπέδου ζωής για την πλειοψηφία του πληθυσμού.
Επιπλέον, η μείωση της αγοραστικής δύναμης οδηγεί μια μείωση της μέσης κατανάλωσης
και ως εκ τούτου, χαμηλότερη ανάπτυξη.
Καταστήματα και γραφεία κλείνουν αυξάνοντας έτσι την ανεργίας.
Αλλά αν οι ενέργειες αυτές είναι τόσο επιβλαβείςς για τον κόσμο,
Γιατί έχουν τόσες πολλές κυβερνήσεις επιλέγουν να εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές
τα τελευταία δύο χρόνια;
Νομίζω ότι όλος ο κόσμος έχει αλλάξει τη ζωή του.
Μικρές αλλαγές, μεγάλες αλλαγές...
Επίσης γνωρίζω άτομα που δεν βγαίνουν έξω.
Τους λέω να βγούμε και πάντα βρίσκουν μια δικαιολογία.
"Είμαι κουρασμένος", ή είμαι άρρωστος, έχω πονόδοντο κτλ"
Και μπορώ να σταματάω να τους καλώ επειδή ξέρω ότι απολύθηκαν
και δεν έχουν χρήματα να βγουν. Έτσι βρίσκουν μια δικαιολογία.
Και αυτό είναι κακό, διότι δεν χάνουν μόνο τα χρήματα,
αλλά και την επικοινωνία με άλλους ανθρώπους.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν Έλληνες δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιο.
Ένας φίλος μου είπε ότι η γυναίκα που ζούσε στον πιο πάνω όροφο
αφαίρεσε τη θέρμανση από το διαμέρισμα της
επειδή δεν είχε λεφτά για τη θέρμανση.
Και επειδή ήταν σύστημα κεντρικής θέρμανσης
Ήταν ο μόνος τρόπος να αποφύγει να πληρώνει τη θέρμανση.
Είναι λυπηρό
Ξέρω ότι μερικούς ανθρώπους που δεν έχουν κινήσει το αυτοκίνητό τους για έξι μήνες
Επειδή έχουν τα χρήματα να πληρώσουν για την ασφάλεια.
Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι...
«Ίσως να είναι οι επόμενοι.» «Κατόπιν...»
"Έτσι σκέφτονται να προσπαθήσουν να συμπεριφερθούν με έναν πιο συνεπή τρόπο"
«Πώς μπορείς να είσαι σε τρεις μήνες μπορεί να είμαι κι' εγώ άνεργος."
Με αποτέλεσμα η κρίση να μας φέρει πιο κοντά.
Θυμάμαι 12 χρόνια πριν όταν είχαμε το μεγάλο σεισμό.
Ήρθαμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο.
Αλλά θα προτιμούσα να μην είχαμε κρίση ή σεισμό
και για να είμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλο διαφορετικά.
Πραγματικά είναι σαν το σεισμό.
Ξέρετε, ήμουν εκεί, επίσης και ο Μάνος ήταν εκεί κατά τη διάρκεια του μεγάλου σεισμού το 1999.
Κατά κάποιο τρόπο, ολόκληρη η γη τρέμει...
Βλέπει κτήρια να κουνιούνται... Και δεν μπορείς να πας πουθενά.
Είναι σαν την κρίση.
Βλέπεις τον κόσμο σου να καταρρέι.
Και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Να το βάλεις τα πόδια, πχ να πας σε άλλη χώρα;
Ή να κάτσεις εκεί που είσαι γιατί αισθάνεσαι περισσότερη ασφάλεια...
Πραγματικά δεν ξέρεις τι να κάνεις.
Με το σεισμό ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει.
Δεν ξέρω όμως πότε θα τελειώσει η κρίση στην Ελλάδα.
Ελπίζω ότι σύντομα. Διότι είναι πραγματικά πολύ λυπηρό.
να βλέπεις τους φίλους σου και τον ευατό σου χωρίς ελπίδα.
Συνάντησα γέρους ανθρώπους,
επειδή μου αρέσει να μιλάω μαζί τους.
«Ήμουν εδώ στον Πειραιά κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου»
"Και ήταν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί, "το βομβαρδισμού, κλπ...."
«Στο τέλος τούνελ υπήρχε φως, υπήρχε ελπίδα.»
«Τώρα, βλέπω δεν ελπίδα». Αυτό μου λένε.
Πώς θα βελτιωθούν τα πράγματα; Δεν ξέρω.
Ξεκίνησε σταδιακά. Θα μπορούσαμε να το αντιληφθούμε, αλλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε,
ότι κάτι πήγαινε λάθος.
Ακόμη και ένα χρόνο πριν, δεν το πιστεύαμε.
Οι άνθρωποι είπαν ότι βαδίζουμε σε μια σοβαρή κρίση»
« όπου θα πρέπει να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας»
«το οποίο σημαίνει οικονομική ύφεση.»
Και οι άνθρωποι δεν θέλουν να το πιστέψουν.
Σαν να λέμε ο λύκος έρχεται...:
"ο λύκος, ο λύκος έρχεται".
και ο λύκος δεν ήρθε ποτέ...
Και αυτό συμβαίνει πάντα! Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.
Ακόμη και τώρα, λένε «εντάξει, πάνε στραβά τα πράγματα»
«Αλλά, θα τα καταφέρουμε..»
Στους δρόμους της Αθήνας
ο ήχος των πλανόδιων σούπερ μάρκετ έχει γίνει συνήθης
Μετά την πρώτη εμφάνισή του το καλοκαίρι του 2011.
Στους δρόμους, κυρίως μετανάστες,
αλλά επίσης πολλοί συνταξιούχοι
Ψάχνουν στα σκουπίδια για
χαρτί, αντικείμενα από μέταλλο ή ογκώδη.
-Μιλάτε Αγγλικά;
-Μπαγκλαντές.
-Αυτό; Πόσο κάνει;
-20 σεντς.
-Για ένα κομμάτι;
-Όχι, ανά κιλό.
-20 σεντς ανά κιλό.
-Το ίδιο κι' αυτό;
-Οχι, 10 σεντς ανά κιλό.
- Από που τα παίρνεις;
-Πέντε χιλιόμετρα από εδώ.
-Καλή τύχη.
20 σεντς ανά λίβρα τα κοινά μέταλλα.
10 σεντς ανά το κιλό για τα υπόλοιπα.
Και 7 σεντς για κάθε κιλό χαρτιού.
Δύο άτομα θα πρέπει να σπρώξουν ένα κάρο φορτωμένο με 100 kg
και να διανύσουν απόσταση 5 χιλιομέτρων.
και πληρώνονται 20 ευρώ, 10 ευρώ ανά άτομο.
Για τους πιο φτωχούς,
πολλά είδη παράνομης εργασίας έχουν εξαφανιστεί
και θα πρέπει να βρούν νέους τρόπους για να επιβιώσουν.
Μάρτιος 2010.
Οι τράπεζες επιβάλουν πιο υψηλό επιτόκιο δανεισμού
για την κυβέρνηση της Ελλάδος.
Υιοθετήται ένα δεύτερο, πιο αυτηρό, σχέδιο λιτότητας.
Μεταξύ των μέτρων,συμπεριλαμβάνονται οι μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων,
αύξηση στους φόρους και τους φόρους καυσίμων.
Με αυτές τις αλλαγές η κυβέρνηση μειώνει τους μισθούς
και αυξάνεται το κόστος ζωής για τους πολίτες.
Μειώνεται η αγοραστική δύναμη και ως εκ τούτου η κατανάλωση.
Αυτό μειώνει την οικονομική δραστηριότητα το οποίο οδηγεί κάπως σε μείωση της ανάπτυξη.
Με αποτέλεσμα την οικονομική ύφεση και την αύξηση της ανεργίας.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πτώση των εισοδημάτων της κυβέρνησης από τη συλλογή φόρων
καθώς αύξηση των κοινωνικών δαπανών λόγω ανεργίας.
Το κράτος χάνει περισσότερα χρήματα εξ' αιτίας των μέτρων λιτότητας
σε σχέση με τα χρήματα που έχει αποταμιεύσει.
Οι παρενέργειες των λιτότητας επιδυνώνει το πρόβλημα του χρέους αντί να το επιλύσει.
Η Σοφία κάνει ξεναγήσεις σε μια έκθεση για τον Γιάννη Μέτση
έν'ος χορευτή και χορογράφου που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπαλέτου τη δεκαετία του 60.
Σχεδίασε τη συγκεκριμένη έκθεση προσπαθώντας να κρατήσει τον ευατό της ζωντανό.
το Μουσείο αναγκάστηκε να κάνει μεγάλες περικοπές, λόγω της κρίσης.
Θες να μιλήσουμε για τα επαγγελματικά θέματα;
Πιστεύω ότι στην περίπτωσή μου , θα υπάρξουν οι πιο μεγάλες αλλαγές.
Δουλεύω σε δύο τομείς,
ως ελεύθερος επαγγελματίας για πολιτιστικές εκδηλώσεις
στον τομέα του θεάματος.
Και είναι επίσης διδάσκω στο πανεπιστήμιο.
Λοιπόν είναι κάτι σαν ντόμινο.
Αν κάποιος δεν έχει χρήματα τότε αυτό,
μεταδίδεται στον επόμενο, και μετά στον επόμενο, και ούτω καθεξής...
Αυτό είναι αυτό που συμβαίνει τώρα.
Μπορούμε να δούμε αυτή τη σειρά ανταλλαγών
Έχοντας προβλήματα.
Βλέπουμε πολλά καταστήματα να κλείνουν,
Βλέπουμε πολύ κόσμο να χάνει τη δουλειά του.
Τα πάντα γίνονται ακόμη πιο έντονα, αυτό είναι γενική διαπίστωση. Γενικά, αλλά...
Αυτή τη στιγμή, στα πανεπιστήμια, Ξέρετε τι συμβαίνει;
Στο τμήμα, όπου δίδασκα.
Ήμασταν 48 καθηγητές.
Όχι όλοι με πλήρη απασχόληση. Υπήρχαν επίσης και ορισμένοι που ήταν μερικής απασχόλησης.
Διότι πολλοί από εμάς έκαναν κι' άλλες δουλειές.
Από ένα σημείο και μετά, αυτός ο αριθμός των 48 μειώθηκε σε 38
Μετά στους 20...
Φέτος, θα να είναι μόνο 5.
Αλλά φέτος υπάρχουν χρήματα μόνο από το κράτος.
Έτσι μου είπαν, Μου ζητήθηκε και μου ζητήθηκε να δεχθώ
να διδάξω μόνο με το ένα έκτο του μισθού που θα έπαιρνα.
Επομένως... θα πρέπει να πηγαίνω και να διδάσκω
για 100 ευρώ το μήνα.
Και το τμήμα μου είναι εκτός Αθηνών
και μου κοστίζει 150 ευρώ το μήνα για φτάσω εκεί με το λεωφορείο.
Αυτό σημαίνει ότι αν θέλω να κρατήσω την σύνδεσή μου, τις επαφές μου με το Πανεπιστήμιο
Πρέπει να πληρώσω για να πάω να δουλέψω.
Τι θα έκανες εάν ήσουν στη θέση μου;
Θα έφευγες έτσι απλά;
Τότε θα έβρισκαν κάποιο άλλο άτομο,
όχι απαραίτητο με τα ίδια προσόντα
και φυσικά όχι το ίδιο άτομο
στο πλαίσιο αυτό, οι νέοι. ιδίως οι πιο νεαροί,
θα πάνε χωρίς δισταγμό, ακόμη και για να δουλέψουν δωρεάν
τουλάχιστον για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία για το βιογραφικό τους.
Μάϊος 2010.
Τα δύο προηγούμενα σχέδια λιτότητας δεν ήταν αποτελεσματικά για να κερδηθεί ξανά η εμπιστοσύνη των δανειστών.
Το επιτόκιο αποπληρωμής είναι τόσο υψηλό
η Ελλάδα να χρειαστεί να ζητήσει χρηματοδότηση από το εξωτερικό για
να αποφευχθεί η χρεοκοπία.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,
ένα τρίο κοινώς ονομαζόμενο "τρόικα".
συμφωνεί να δανείσουν χρήματα στην ελληνική κυβέρνηση.
Απαιτούν ακόμη πιο σκληρές πολιτικές λιτότητας
και την εφαρμογή ενός προγράμματος φιλελευθεροποίησης.
Υπήρξε αυτηρή κριτική έναντι αυτών των μέτρων λιτότητας
Τα αποτελέσματα της κρίσης μπορεί να είναι καταστροφικά και να αυξήσουν το χρέος αντί να το μειώσουν.
Ο Paul Krugman έγραψε την 1η Ιουλίου 2010:
"Εγώ και άλλοι συναδέλφοι έχουμε παρατηρήσει με θαυμασμό και τρόμο"
"την εμφάνιση των πολιτικών λιτότητας σε συνδιαδμό με»
«τα άμεσα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας»
Στις 22 Μαΐου του 2010 ο Joseph Stiglitz εξηγεί:
"Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί αυτόν τον τρόπο Αυτό θα οδηγήσει σε καταστροφή.»
«Γνωρίζουμε, από τη μεγάλη ύφεση, ότι η λιτότητα δεν είναι η λύση.»
Αυτή τη στιγμή, είμαι στην φάση όπου
κάνω αιτήσεις για δουλειά σε όλη την Ευρώπη.
Επειδή βλέπω ότι δεν υπάρχει μέλλον
ειδικά για την παραγωγική γενειά.
Είμαι 38 ετών, εν τούτοις η δική μου γενιά δε βλέπει κανένα μέλλον.
Πολλοί από τους φίλους μου έχουν πολύ χαμηλούς μισθούς.
Πολλοί από τους φίλους μου δεν μπορούν να επιβιώσουν, δεν μπορούν να συντηρήσουν ένα σπίτι.
Έτσι που ψάχνουν για άλλες λύσεις, όπως να πάνε να ζήσουν με τους γονείς τους.
Το οποίο πιστεύω ότι είναι γελείο
επειδή είμαστε ενήλικες.
Και την παλιά ιδέα της ελληνικής οικογένειας που ζουν μαζί...
Δεν είμαι και τόσο σίγουρη αν αυτό μοντέλο μπορεί να επιβιώσει στην Ελλάδα σήμερα.
Επίσης, έχω ένα αίσθημα ότι
Γινόμαστε κάτι ανάλογο με τις...
χώρες των Βαλκανίων ή τις κομμουνιστικές χώρες πριν από πενήντα χρόνια.
Πηγαίνουμε πίσω στις βασικές ανάγκες επιβίωσης.
Έτσι ώστε υπάρχει κάποιου είδους εκπαίδευσης πολύ λίγο φαγητό...
Έχω το αίσθημα ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία να γίνουμε κάτι παρόμοιο
με το πως ήταν πριν αυτές οι χώρες.
Δεν έχω καμία επαφή με τους φίλους μου, επειδή ο καθένας
αγωνίζεται να βρει νέες λύσεις
ιδιαίτερα σε επαγγελματικό επίπεδο. Έτσι όλοι δουλεύουν,
δουλεύουν, δουλεύουν, δουλεύουν.....
Στην ηλικία μου, δεν έχουμε χρόνο για να συναντηθούμε.
Μιλώ για την ηλικία μου, επειδή οι περισσότεροι έχουν μικρά παιδιά,
Έτσι, τώρα, αγωνίζονται και δουλεύουν και προσπαθούν
να τα καταφέρουν με τα μικρά παιδιά.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου απ' όλα αυτά;
Είμαι θυμωμένος
Μερικές φορές έχω κατάθλιψη,
και άλλες φορές είμαι γεμάτη πάθος γι' αυτό που κάνω
επειδή θέλω να κάνω κάτι γι' αυτής της κατάστασης.
Με αυτό τον τρόπο έκανα την έκθεση που είδαμε
η οποία ήταν μία από τις τελευταίες δουλειές μου.
Όλοι και όλα τον κόσμο ωθούν στην ακύρωση των πάντων.
Δεν θέλω να ακυρώσω τίποτα. Θέλω να παράγω,
θέλω να δείξω ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που αξίζουν.
Και έτσι είμαι προσπαθώ να καταβάλλω τις καλύτερες προσπάθειές μου
Ακόμη και εάν έχω πολύ λίγους πόρους για αυτό.
Έτσι, σ' αυτή την περίπτωση γίνομαι ενεργή.
Δουλεύω στον τομέα του πολιτισμού,
και αυτό είναι ένα είδος πολυτέλειας.
Πολλοί άνθρωποι λένε όταν δεν έχουμε να φάμε, γιατί μιλάμε για πολιτισμό;
Για μένα, και νομίζω και για πολλούς άλλους ανθρώπους,
η κουλτούρα είναι ένα είδος της τροφής
και αυτό δημιουργεί ένα είδος σκέψης.
Έτσι πιστεύω ότι είναι απαραίτητη.
Και νομίζω ότι δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για
τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν και το φαγητό μας.
Δεν είναι μόνο.
Είμαστε άνθρωποι και έχουμε διάφορες ανάγκες.
Όχι μόνο να φάμε.
Αλλά γενικά, και ειδικότερα μερικές φορές όταν πάω σπίτι το βράδυ,
Είμαι εντελώς άδεια.
και φοβάμαι πολύ και είμαι πολύ θυμωμένη.
Θέλω ακόμα να προσθέσω ότι το να μιλώ μαζί σου
είναι ένα είδος ανακούφισης.
Επειδή όλοένα σκέφτομαι γι' αυτά τα πράγματα μόνη μου
και συχνά τα έχω μιλήσει με τους φίλους, αλλά...
Συζητώντας με κάποιον που βρίσκεται εκτός αυτής της κατάστασης
σε κάνει να σκέφτεσαι τι θέλεις να πεις,
τι είναι το χειρότερο και τι είναι το πιο σημαντικό.
Έτσι ώστε να είναι ένα είδος βοήθεια στον ψυχολογικό τομέα.
Έχω ένα αίσθημα ότι είναι ένα είδος που...
μίνι θεραπείας, κλπ.
άλλα να λες τα πράγματα δυνατά.
Πιθανώς να το βρίσκεται παράξενο, αλλά...
Ένα όμορφο χειμωνιάτικο απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας.
Η κρίση δεν είναι παντού.
Πρόκειται για ένα υπόγειο τέρας, που τρώει αργά τους ανθρώπους
τον ένα μετά τον άλλο.
Και εκείνους που δεν τους έχει ακόμη καταπιεί εντελώς,
υπάρχουν ακόμα πολλά που τους περιμένουν,
ο φόβος είναι εκεί.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται.
και το πιο εύκολο είναι να συνεχίσουν να ζουν όπως και πριν...
όσο αυτό είναι δυνατόν.
Το Χρονικό ενός Ευρωπαϊκού Χειμώνα, Επεισόδιο 1.
Αφήγηση Viviana Delgado και Ifeoluwa Babaloa.
Ειδικές ευχαριστίες στους Bernd Bechthold, Hélène Lutz και Juliana Hogan.
Ιδέα και παραγωγή, Etienne Haug
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ελεύθερα το συγκεκριμένο ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ υπό τους όρους του Creative Commons CC-by.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρότζεκτ καθώς επίσης και για να ακούσετε τα άλλα επεισόδια
Δείτε την ιστοσελίδα μας: http://eurowinter.wordpress.com
Ιανουάριος 2012