Tip:
Highlight text to annotate it
X
Με λένε Leandro Medina, είμαι 27 χρονών.
Ως έντιμος πολίτης αυτής της κοινωνίας
και στο καλλιτεχνικό κόσμο γνωστός ως ο Επαναστάτης.
Ήμουν φούρναρης κι έφτιαχνα ψωμί,
ήμουν και μπασκετμπολίστας,
υπήρξα και μάγειρας, σπούδασα μεταποίηση τροφίμων,
αλλά παρέμεινα μάγειρας Β κατηγορίας, δεν πήρα πτυχίο για A.
Δούλεψα ακόμα και ως αγρότης,
φόρτωνα τα καφάσια στα φορτηγά.
Αλλά αυτό που με σημάδεψε ήταν η μουσική.
Πριν κάνω ρεγκετόν τραγουδούσα Χιπ Χοπ, Ραπ και underground,
η θεματική μου ήταν η βία, τα κοινωνικά ζητήματα.
Το 98 όταν άρχισα με τις κασέτες, τις ταινίες,
το τραγούδι γινόταν με αμερικάνικο background,
Dr. DRE, TuPac, Notorious B.I.G.
Γινόταν ένα φέστιβαλ στο Αλαμάρ, λεγόταν Habana Hip Hop.
Ήμασταν πολλοί νέοι ταλαντούχοι πλημμυρίζοντας αλήθειες τα μικρόφωνα.
Ήταν όλα στη τύχη, ήμασταν τυχοδιώκτες.
Αναγκάστηκα να πάρω το δρόμο που πήρα γιατί δεν ήθελα πλέον τη μουσική σαν χόμπι,
ήθελα να ζω απ' τη μουσική, ήθελα να ψάξω άλλες προοπτικές,
να εξερευνήσω άλλα πεδία για την προσωπική μου προσφορά ως μουσικός.
Αργότερα άρχισα να κάνω βήματα στο Ρεγκετόν,
όχι όμως στο σημερινό Ρεγκετόν.
Εδώ στη σκηνή, ο τύπος που δεν φαλτσάρει ποτέ,
αυτός που συναναστρέφεται με κόσμο από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη,
είμαι στη 10ηw Οκτωβρίου, κοντά στη Αγία Κατερίνα,
αυτός που τραγουδάει είναι ο Leandro Medina.
Υπήρξα μέλος του συγκροτήματος Triángulo Oscuro (Σκοτεινό Τρίγωνο),
εκεί μορφώθηκα, απέκτησα εμπειρία και ωριμότητα.
Ώσπου συνάντησα τον Λόρεν.
Η Κλίκα 537, ήταν εκείνη της Κοκκινοσκουφίτσας, η γυναίκα του ποδοσφαιριστή, κλπ.
Εκείνη η Κλίκα 537 μου έδωσε μια ταυτότητα,
Από εκεί και πέρα κατάφερα να γίνω ο Επαναστάτης, ο ίδιος που ήμουνα αλλά πλέον
σε εθνικό επίπεδο και εν μέρει διεθνώς.
Ποτέ δεν άνηκα σε Ωδείο, όλες οι δουλειές μου είναι εμπειρικές,
είμαι ταλέντο του δρόμου,
δεν διαβάζω μουσική, δεν ξέρω τι είναι το Ντο Ρε Μι Φα Σολ.
Μου βάζεις μπροστά ένα πεντάγραμμο και χάθηκα.
Βάλε πρώτα το κλειδί,
βάλε τώρα τις φωνές,
καλώς, τράβηξέ το αυτό, τράβηξέ το, έτσι, έτσι.
Ηχογραφώ την μελωδία στο κινητό. Όταν μου έρχεται κάποια έμπνευση,
αμέσως τη βάζω στο κινητό
και την άλλη μέρα λέω πλέον στον παραγωγό πως πάει η μελωδία
και τα υπόλοιπα στοιχεία που θέλω να βάλει.
Στο Μπελασκουαίν και στη Ζάνχα
ένας white φωνάζει κόψε μπροστά σε μια κηδεία…
Τελειώνω ταυτόχρονα και κλείνω το δίσκο Λαβύρινθος.
Είμαστε στα τελειώματα ακριβώς εδώ του δίνουμε τις τελευταίες πινελιές.
Αλλά άκουσε καλά γιατί αυτό είναι που αξίζει,
εδώ στο στούντιο Yesi Suarez,
εγώ είμαι από το Cerro, έχω το κλειδί,
έχω την αρμονία, έχω το ζουμί, να το ξέρεις καλά…
Αυτό είναι το Cerro, Πόλη της Αβάνας,
από' δω είμαι, εδώ γεννήθηκα,
εδώ είναι όλη μου η ιστορία, το μεγαλύτερο κομμάτι από μένα είναι εδώ.
Αυτή η γειτονιά είναι η αλήθεια μου το γέλιο μου, το κλάμα μου, η νίκη μου, η ήττα μου,
αυτό είναι το δικό μου.
Πρέπει να έρθω εδώ να αναπνεύσω
κάθε φράση που λέγεται, για κάθε φορά που γράφω τα τραγούδια
που θα γράφω, ο άνθρωπος είναι ενήμερος.
Το λέω στα Αγγλικά, το λέω στην Ιαπωνία,
αυτός που τραγουδάει είναι το ζώο του Ρεγκετόν,
λύση, συμπέρασμα, δεν είναι ικανοποίηση,
γιατί ο Επαναστάτης εκτελεί την αποστολή του,
σου το είπα και το ξαναλέω, μπαμπάκα
το Cerroδεν είναι το Παρίσι.
Είμαι στο δέκατο χρόνο της καριέρας μου,
ανακαλύπτω καινούρια πράγματα που δεν ήξερα για μένα,
τη μουσική την καταλαβαίνω πλέον καλύτερα,
είμαι σε μια πολύτιμη στιγμή της πορείας μου.
Αυτή τη στιγμή για την προσφορά μου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης
είμαι καλά ισορροπημένος και συγκεντρωμένος σε αυτά που θέλω.
Συνεχίζετε με αυτή την δύναμη, και να πιστεύετε σε μένα δεν θα σας απογοητεύσω.