Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ταυτότητα ή ταυτότητες.
Θα ήθελα για ένα λεπτό να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για εσάς.
Πώς θα επιλέγατε να ορίσετε τον εαυτό σας;
Είναι το όνομα που κουβαλάτε;
Είναι ο τόπος που γεννηθήκατε;
Είναι ίσως το προφίλ σας στο Facebook;
Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να βλέπω τι προτιμούν να ρωτούν οι άνθρωποι
όταν θέλουν να μάθουν περισσότερα για εσένα.
Οι τυπικές ερωτήσεις που μου κάνουν, όπως φαντάζεστε,
είναι συνήθως το πόσο ψηλή είμαι, από που κατάγομαι,
και μετά από μερικές κουβέντες, είναι ενδιαφέρον ότι με ρωτάνε
τι ζώδιο είμαι.
Επομένως, αλήθεια, το βρίσκω ενδιαφέρον,
επειδή υπάρχουν άπειροι τρόποι για να ορίσει κάποιος τον εαυτό του.
Εν τέλει, αυτό δεν είναι που αναζητάμε όλη μας τη ζωή;
Το ποιοι επιλέγουμε να είμαστε.
Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής που θέλουμε να ζήσουμε όσο είμαστε εδώ
και πού θέλουμε να πάμε;
Αλλά ποια είμαι τέλος πάντων;
Θα μοιραστώ μαζί σας μερικές εικόνες από τη ζωή μου.
Είναι μεγάλο προνόμιο ότι θα μοιραστώ μαζί σας αυτή την ιστορία.
Θα ξεκινήσω με το μόντελινγκ,
επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι με γνωρίζουν ως μοντέλο,
κάτι που δεν ήταν μια εύκολη εμπειρία.
Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα σε ένα μεγάλο πρακτορείο στο Παρίσι, το 1999,
και ήταν απαίσια εμπειρία.
Η κυρία με είδε, με κοίταξε και είπε,
«Είσαι ψηλή και κοκαλιάρα. Καλό αυτό.
Κρίμα που δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω πουθενά.
Δεν είσαι λευκή. Δεν είσαι μαύρη. Είσαι κάτι ενδιάμεσο.
Δε μου κάνει».
Οπότε γύρισα σπίτι, 19 χρονών τότε,
και σκεφτόμουν ότι αυτή η γυναίκα ήταν πολύ αγενής
και πως αυτή ήταν η πιο περίεργη δήλωση που είχα ακούσει στη ζωή μου.
Εν πάση περιπτώση, στο τέλος πέτυχα στη βιομηχανία της μόδας
επειδή προφανώς κάποιος άλλος είδε κάτι ενδιαφέρον σε μένα
και είμαι ευγνώμων γι' αυτό.
Ήταν μια πολύτιμη εμπειρία,
καθώς η βιομηχανία της μόδας μπορεί να είναι σκληρή.
Δεν θα την πρότεινα σε όλους.
Αλλά έμαθα πολλά για τις ανθρώπινες σχέσεις,
Έμαθα πολλά για τη χειραγώγηση
και ήταν ένα όμορφο, πολύτιμο ταξίδι.
Παρεμπιπτόντως, δοκίμασα και τις υποκριτικές μου ικανότητες.
Στην κυρία που μου είπε ότι δεν ήξερε τι να με κάνει:
αυτό το βίντεο έχει πάνω από 35 εκατομμύρια θεάσεις.
Πιστεύω ότι στο τέλος κατάφερα να κάνω κάτι
και είμαι ευγνώμων γι' αυτό.
Τώρα θέλω να μιλήσω για ένα άλλο είδος ομορφιάς
και να σας πάω στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την Γκαμπόν.
Νιώθω πραγματικά ευλογημένη που μεγάλωσα στην Αφρική,
καθώς οι αξίες με τις οποίες μεγάλωσα
είναι κύριο συστατικό του ποια είμαι σήμερα
και αυτές οι αξίες συνοψίζονται σε πέντε λέξεις.
Είμαι αυτή που είμαι εξαιτίας του ποιοι είμαστε.
Η Γκαμπόν είναι ένα φανταστικό μέρος, απ' ότι βλέπετε,
αλλά, όπως μπορεί να είναι παράδεισος για κάποιους ανθρώπους,
για άλλους μπορεί να είναι κόλαση.
Θα ήθελα να αφιερώσουμε ένα λεπτό για να δούμε αυτό το βίντεο
ώστε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα των ανθρώπων που ζουν στη Γκαμπόν.
(Μουσική)
Δεν έχω πολλά σχόλια πάνω σ΄αυτό
επειδή πιστεύω ότι οι εικόνες μιλούν από μόνες τους,
και θυμώνω πολύ όταν τις κοιτάω.
Αυτά τα παιδιά ζητούσαν από την κυβέρνηση
να αντιμετωπίσει τους δασκάλους για να επιστρέψουν στις τάξεις.
Με έκανε να σκεφτώ πως αν αυτό συμβαίνει στα παιδιά
όταν απλώς ζητούν να επιστρέψουν στο σχολείο,
τι θα συνέβαινε αν έκαναν σχόλια ενάντια στην κυβέρνηση;
Αν μιλούσαν για διαφθορά;
Αν μιλούσαν για όλες τις αυθαίρετες συλλήψεις
που αντιμετωπίζει ο κόσμος;
Αν μιλούσαν για όλους τους δημοσιογράφους που αντιμετωπίζουν απειλές;
Δεν θα πάω εκεί.
Ήμουν πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία
να γνωρίσω τον κ. Τζιν Σαρπ στις ΗΠΑ.
Εκείνη την εποχή συμμετείχα ενεργά στους Φύλακες Αγγέλους
και μου είχε πει τότε,
ότι για αυτή τη μάχη δεν μπορώ να δρω συναισθηματικά.
Πρέπει να είμαι λογική.
Πρέπει να έχω μια στρατηγική.
Επειδή τα άτομα που αντιμετωπίζω σίγουρα έχουν στρατηγική,
και όλα τα μέσα που χρειάζονται για να βάλουν κάτω
όλους όσους θα πήγαιναν αντίθετα στη βούληση τους.
Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο
και να ανακαλύψω την φανταστική δουλειά που έχει κάνει.
Έχει γράψει καταπληκτικά, απλά βιβλία
όπως το «Από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία»,
ένα βιβλίο, παρεμπιπτόντως, που κουβαλούσα με περηφάνεια
όταν συνειδητοποίησα ότι σε άλλες χώρες κάποιοι
μπήκαν φυλακή απλώς επειδή κράταγαν αυτό το βιβλίο.
Απλώς για να σας πω πόσο δυνατό είναι.
Λέει μόνο κάποια πράγματα που εσείς κι εγώ τα καταλαβαίνουμε.
Διαβάζεται πολύ εύκολα,
αλλά δεν είναι το ίδιο να το κάνεις στην πράξη.
Τέλος πάντων, καθώς η εμπειρία μου και η εμπλοκή μου
με τους Φύλακες Αγγέλους ήταν υπερβολικά έντονη,
αποφάσισα να κατευθύνω την οργή μου, την ενέργεια μου, σε άλλες δραστηριότητες,
σε κάποιες άλλες ΜΚΟ, όπως την Adyne και την Generation 2.0 -
άλλο ένα σοκαριστικό πράγμα, παρεμπιπτόντως.
Σοκαρίστηκα πραγματικά ως Ελληνίδα πολίτης - είμαι Ελληνίδα και αγαπώ τη χώρα μου-
όταν ανακάλυψα ότι σε νέα παιδιά,
της δεύτερης γενιάς με μεταναστευτικό υπόβαθρο,
δεν δίνονταν ελληνική υπηκοότητα παρότι είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ.
Και είμαι...
(Χειροκρότημα)
Σ΄αυτά τα παιδιά δεν τους αρνούνται απλώς την ελληνική υπηκοότητα,
αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να επωφεληθούν
ούτε από την Ευρωπαϊκή υπηκοότητα.
Δεν μπορούν να επωφεληθούν, δεν μπορούν να ταξιδέψουν.
Ως ένα βαθμό δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση
ή στο εργατικό δυναμικό, στην αγορά εργασίας.
Ειλικρινά, το θεωρώ γελοίο επειδή πραγματικά δεν ξέρω
πώς θα το συνεχίσει η κυβέρνηση.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω
πώς οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν στη ζωή τους,
με όλη την καλή θέληση που μπορούν να έχουν,
αν απλώς μπορούν να συνεχίσουν και να τα καταφέρουν.
Τι θα συνέβαινε μετά, ξέρετε;
Αυτό είναι απλώς τροφή για σκέψη για όποιον νοιάζεται.
Το νέο μου πρόγραμμα με τον Νίκο Σαφάρη,
τον οποίο θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ
επειδή με βοήθησε να πραγματοποιήσω το μεγάλο μου όνειρο, το School Up,
που έχει να κάνει με την προώθηση της παγκόσμιας εκπαίδευσης.
Αυτό που κάνουμε είναι να οργανώνουμε εργαστήρια με δασκάλους
επειδή ενδιαφερόμαστε για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Όχι μόνο να χτίζουμε σχολεία, αλλά και τι είναι μέσα σ΄αυτά.
Τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας στα σχολεία;
Πιστεύουμε ότι η παιδεία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα
είναι εξίσου σημαντική όσο το 1+1=2
Τόσο σημαντικό είναι να το γνωρίζουν αυτό τα παιδιά.
Κάτι άλλο που κάποιοι δε γνωρίζουν για εμένα
είναι ότι έχω μια χρόνια πάθηση ονόματι Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία.
Ο λόγος που το μοιράζομαι αυτό εδώ
είναι επειδή πιστεύω ότι το TEDx θα ήταν το κατάλληλο μέρος γι' αυτό,
κυρίως επειδή ήθελα να αναλογιστούμε πώς ορίζουμε τους εαυτούς μας.
Θα μπορούσα να ορίσω τον εαυτό μου ως ασθενή ή άρρωστη,
αλλά δεν το κάνω.
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου εικόνες.
Είναι η πρώτη μέρα που βγήκα από το νοσοκομείο
και κάθε φορά που κοιτάω αυτή τη φωτογραφία,
μου θυμίζει ότι η ζωή είναι απλά θέμα αντίληψης
και ότι έχω επιλέξει να προχωρήσω και να συνεχίσω τη ζωή μου.
(Χειροκρότημα)
Το σταματάτε λίγο εδώ;
Αυτή η εικόνα είναι πολύ δυνατή και ισχυρή για εμένα.
Γιατί; Επειδή πιστεύω ότι ζούμε σε μια ζούγκλα.
Είναι αρκετά δύσκολα εκεί έξω
και θεωρώ ότι τα ζώα δείχνουν μεγαλύτερο σεβασμό το ένα στο άλλο
από ότι εμείς οι άνθρωποι μεταξύ μας.
Πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να εργαστούμε πάνω στον εαυτό μας,
να επαναπροσδιορίσουμε ποιοι είμαστε.
Τα καλά νέα είναι ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει
είναι μια ευκαιρία για τον καθένα μας να κάνει τα πράγματα διαφορετικά.
Άρα μπορείτε να επιλέξετε να είστε ένα μαργαριτάρι για τους δικούς σας.
Μπορείτε να επιλέξετε να είστε διαμάντι για τον αγαπημένο σας.
Μπορείτε να αμολήσετε τη φωτιά από μέσα σας
προς αυτούς που σας ενοχλούν, μόνο αν είναι αναγκαίο.
Επιλέγω να μείνω νέα, άγρια και ελεύθερη στο πνεύμα μου
και σας καλώ όλους σε αυτό το ταξίδι να ψάξετε μέσα σας.
Προσπαθείστε να κοιτάξετε μέσα στον εαυτό σας.
Σταματήσετε να δείχνετε ο ένας τον άλλο με το δάχτυλο.
Προσπαθήστε να δείτε, ποιος είναι ο ρόλος μου σ' αυτό;
Δεν είμαι κι εγώ υπεύθυνος;
Τι είναι αυτό που ανεχόμαστε;
Τι είναι αυτό που δεν ανεχόμαστε;
Δεν είναι εύκολος δρόμος αλλά πιστεύω πως πρέπει να τον πάρουμε
επειδή εμείς είμαστε που καθορίζουμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε.
Είναι πρόκληση,
αλλά πιστεύω ότι είναι η ευθύνη που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας.
Ας το θέσουμε απλά.
Δεν βλέπω νόημα να κάνουμε παιδιά,
και να τους μαθαίνουμε οτιδήποτε για τον όμορφο κόσμο στον οποίο ζούμε,
αν δεν προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις ζωές μας,
να βελτιώσουμε τις συνθήκες που ζούμε,
ώστε όλοι να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες να εξελιχθούν
και να ελευθερώσουν πραγματικά και πλήρως τις ικανότητές τους.
Επειδή πιστεύω ότι υπάρχουν τόσα που μοιραζόμαστε ως άνθρωποι.
Υπάρχουν περισσότερα που μοιραζόμαστε ως άνθρωποι
παρά που μας χωρίζουν τον ένα από τον άλλο,
παρότι είναι αυτή η μοναδικότητα που κάνει τον καθένα μας ξεχωριστό.
Απλά σας καλώ να τολμήσετε να γυρίσετε το κλειδί
και να ορίσετε τον εαυτό σας, όπως θέλετε να είστε.
(Χειροκρότημα)