Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Evgenia Syrianou Επιμέλεια: Miriela Patrikiadou
Τα παρακάτω είναι απόψεις μου
και δεν αντανακλούν τις απόψεις και πολιτικές
κανενός εισαγγελέα.
(Γέλια)
Είμαι εισαγγελέας.
Πιστεύω στο νόμο και την τάξη.
Είμαι υιοθετημένος γιος ενός αστυνομικού, ενός πεζοναύτη και μιας κομμώτριας.
Πιστεύω στην υπευθυνότητα
και στο ότι θα πρέπει όλοι να είμαστε ασφαλείς στις κοινότητές μας.
Λατρεύω τη δουλειά μου
και τους ανθρώπους της.
Πιστεύω ότι είναι δική μας ευθύνη
να την κάνουμε καλύτερα.
Σηκώνοντας χέρια,
πόσοι από εσάς μέχρι την ηλικία των 25
είτε είχατε προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στο σχολείο,
είτε πήγατε κάπου που σας είχαν απαγορεύσει ρητά,
είτε ήπιατε αλκοόλ πριν τη νόμιμη ηλικία;
(Γέλια)
Εντάξει.
Πόσοι από εσάς κάνατε κάποια κλοπή,
δοκιμάσατε κάποιο απαγορευμένο ναρκωτικό
ή μπλέξατε σε σωματικό καυγά -
ναι, ακόμα και με τα αδέρφια σας;
Πόσοι από εσάς περάσατε μια μέρα στη φυλακή
για οποιαδήποτε απ' αυτές τις αποφάσεις;
Πόσοι από εσάς εδώ σήμερα
πιστεύετε ότι είστε κίνδυνος για την κοινωνία
ή ότι πρέπει να σας χαρακτηρίζουν οι πράξεις της εφηβείας σας;
(Γέλια)
Το πιάσατε το νόημα.
Όταν μιλάμε για ποινική αναμόρφωση,
συνήθως επικεντρωνόμαστε σε μερικά πράγματα,
και για αυτά θα σας μιλήσω σήμερα.
Πρώτα, όμως, αφού με εμπιστευτήκατε,
θα σας κάνω μια εξομολόγηση.
Πήγα στη Νομική για να βγάλω χρήματα.
Δεν με ενδιέφερε να είμαι στο δημόσιο,
δεν με ενδιέφερε το ποινικό δίκαιο,
και σίγουρα δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν εισαγγελέας.
Στο τέλος του πρώτου έτους στη Νομική, έκανα πρακτική
στον τομέα Ρόξμπερι του Δημοτικού Δικαστηρίου της Βοστόνης.
Ήξερα το Ρόξμπερι σαν μια φτωχή γειτονιά της Βοστόνης,
που μαστίζεται από βία με όπλα και εγκλήματα με ναρκωτικά.
Η ζωή μου και η νομική μου καριέρα άλλαξαν την πρώτη μέρα της πρακτικής μου.
Μπήκα στo δικαστήριο και είδα ανθρώπους σε μια αίθουσα
που ένας-ένας θα πλησίαζαν την έδρα
για να πουν μόνο μια λέξη:
«Αθώος».
Ήταν κυρίως έγχρωμοι.
Και μετά ο δικαστής, η υπεράσπιση και ο εισαγγελέας
θα έπαιρναν σημαντικές αποφάσεις για τον άνθρωπο αυτό χωρίς την άποψή του.
Ήταν κυρίως λευκοί.
Καθώς προσέγγιζαν ένας-ένας την έδρα,
σκεφτόμουν: Πώς έφτασαν εδώ;
Ήθελα να μάθω την ιστορία τους.
Και καθώς ο εισαγγελέας διάβαζε τη δικογραφία κάθε υπόθεσης,
σκεφτόμουν:
Θα μπορούσαμε να το είχαμε προβλέψει αυτό.
Μπορούσε να είχε αποτραπεί.
Όχι γιατί ήμουν ειδικός στο ποινικό δίκαιο
αλλά επειδή ήταν κοινή λογική.
Κατά τη διάρκεια της πρακτικής,
άρχισα να αναγνωρίζω ανθρώπους στο ακροατήριο,
όχι γιατί ήταν εγκληματικοί εγκέφαλοι,
αλλά επειδή είχαν έρθει για να τους βοηθήσουμε
και εμείς τους διώχναμε χωρίς βοήθεια.
Το δεύτερο έτος της Νομικής δούλεψα ως βοηθός ενός δικηγόρου υπεράσπισης,
και σε αυτή την εμπειρία συνάντησα πολλούς νέους κατηγορούμενους για φόνο.
Ακόμα και στα «χειρότερα», είδα ανθρώπινες ιστορίες.
Όλοι είχαν παιδικά τραύματα.
Θυματοποίηση, φτώχεια, απώλεια, αποσύνδεση από το σχολείο,
αλληλεπίδραση με την αστυνομία και το ποινικό σύστημα από νωρίς,
που όλα τους οδήγησαν σε μια θέση στο δικαστήριο.
Όσοι καταδικάζονταν για φόνο θα πέθαιναν στη φυλακή,
και κατά τη διάρκεια των συναντήσεων με αυτούς τους ανθρώπους,
δεν καταλάβαινα γιατί ξοδεύαμε τόσα χρήματα
για να κρατήσουμε αυτό το άτομο στη φυλακή για τα επόμενα 80 χρόνια
όταν θα μπορούσαμε να τα είχαμε επενδύσει νωρίτερα
και ίσως να είχαμε αποτρέψει να συμβεί αυτό εξαρχής.
(Χειροκρότημα)
Το τρίτο έτος της Νομικής,
υπερασπίστηκα κατηγορούμενους για μικρά εγκλήματα.
Κυρίως πνευματικά ασθενείς, άστεγους, αλκοολικούς,
που όλοι χρειάζονταν βοήθεια.
Έρχονταν σε εμάς
και τους διώχναμε χωρίς να τους βοηθήσουμε.
Χρειάζονταν τη βοήθειά μας.
Αλλά δεν τους την δίναμε.
Κατηγορούνταν, δικάζονταν και υπερασπίζονταν
από ανθρώπους που δεν ήξεραν τίποτα γι' αυτούς.
Η απίστευτη αναποτελεσματικότητα ήταν που με οδήγησε στο ποινικό δίκαιο.
Η αδικία με έκανε να θέλω να γίνω συνήγορος υπεράσπισης.
Η δυναμική που συνειδητοποίησα
με έκανε να γίνω εισαγγελέας.
Δεν θέλω να ξοδέψω χρόνο μιλώντας για το πρόβλημα.
Ξέρουμε ότι το ποινικό σύστημα θέλει αναμόρφωση,
ότι υπάρχουν 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι στις Αμερικάνικες φυλακές
και ότι έχουμε παγκοσμίως τους περισσότερους φυλακισμένους.
Ξέρουμε πως υπάρχουν άλλα 7 εκατομμύρια υπό επιτήρηση ή αναστολή,
ξέρουμε ότι το ποινικό σύστημα δικαιοσύνης
επηρεάζει δυσανάλογα τους έγχρωμους, ειδικά τους φτωχούς έγχρωμους.
Ξέρουμε ότι παντού υπάρχουν αποτυχίες του συστήματος
που φέρνουν ανθρώπους στα δικαστήρια.
Αλλά αυτό που δεν συζητάμε είναι πόσο ανέτοιμοι είναι οι εισαγγελείς μας
για να τους υποδεχτούν.
Όταν μιλάμε για αναμόρφωση του συστήματος,
εμείς, ως κοινωνία, εστιάζουμε σε τρία πράγματα.
Παραπονιόμαστε, τουιτάρουμε, διαμαρτυρόμαστε
για την αστυνομία, για τους νόμους και για τη φυλακή.
Σπάνια -αν ποτέ- αναφερόμαστε στον εισαγγελέα.
Το φθινόπωρο του 2009,
ένας νέος συνελήφθη από το Αστυνομικό Τμήμα της Βοστόνης.
Ήταν 18 ετών, αφροαμερικανός
και πήγαινε τρίτη λυκείου σε δημόσιο σχολείο.
Ήθελε να περάσει στο πανεπιστήμιο,
αλλά η δουλειά του -ημιαπασχόληση με κατώτατο μισθό-
δεν του απέφερε αρκετά για να γραφτεί στη σχολή.
Παίρνοντας κακές αποφάσεις,
έκλεψε 30 υπολογιστές από ένα κατάστημα και τους πούλησε στο διαδίκτυο.
Αυτό οδήγησε στη σύλληψή του
και σε κατηγορίες 30 κακουργημάτων.
Ο πιθανός χρόνος φυλάκισης ήταν αυτό που άγχωνε περισσότερο τον Κρίστοφερ.
Αλλά αυτό που δεν κατανοούσε
ήταν ο αντίκτυπος που θα είχε ένα ποινικό μητρώο στο μέλλον του.
Ήμουν στις καταγγελίες
τη μέρα που έφτασε η υπόθεση του Κρίστοφερ στα χέρια μου,
και ρισκάροντας να ακουστώ δραματικός,
εκείνη τη στιγμή είχα τη ζωή του Κρίστοφερ στα χέρια μου.
Ήμουν 29 ετών, νέος εισαγγελέας,
και δεν μπορούσα να εκτιμήσω επαρκώς πώς οι αποφάσεις που θα έπαιρνα
θα επηρέαζαν τη ζωή του Κρίστοφερ.
Η υπόθεση του Κρίστοφερ ήταν σοβαρή
και έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως τέτοια,
αλλά δεν πίστευα πως να τον στιγματίσω με ένα κακούργημα
ήταν η σωστή απάντηση.
Κατά κύριο λόγο, οι εισαγγελείς εργαζόμαστε
χωρίς να εκτιμούμε ιδιαίτερα τον αντίκτυπο των αποφάσεών μας,
ασχέτως της πρόθεσής μας.
Παρά την ευρεία διακριτική ευχέρεια που μας δίνεται,
μαθαίνουμε να αποφεύγουμε το ρίσκο πάσει θυσία,
καθιστώντας την διακριτική ευχέρεια σχεδόν άχρηστη.
Η ιστορία μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι κάπως,
το ποινικό σύστημα δικαίου φέρνει υπευθυνότητα,
ενισχύει την δημόσια ασφάλεια,
παρά τις αποδείξεις για το αντίθετο.
Κρινόμαστε εσωτερικά και εξωτερικά από τις καταδίκες μας και τις νίκες μας,
έτσι οι εισαγγελείς δεν έχουμε κίνητρο ώστε να είμαστε δημιουργικοί
στις θέσεις των υποθέσεών μας, τις ρυθμίσεις,
ή να ρισκάρουμε με ανθρώπους που δεν θα ρισκάραμε αλλιώς.
Εμμένουμε σε μια παλιά μέθοδο,
που δεν βοηθάει να επιτύχουμε τον απώτερο στόχο μας,
που είναι οι ασφαλέστερες κοινότητες.
Οι περισσότεροι εισαγγελείς στη θέση μου θα κλήτευαν τον Κρίστοφερ.
Έχουν λίγη εκτίμηση για το τι μπορούμε να κάνουμε.
Κλητεύοντας τον Κρίστοφερ θα αποκτούσε ένα ποινικό μητρώο,
που θα τον δυσκόλευε να βρει δουλειά,
θα έθετε σε κίνηση ένα κύκλο
που καθορίζει την αποτυχία του σημερινού ποινικού συστήματος.
Με ποινικό μητρώο και χωρίς δουλειά,
ο Κρίστοφερ θα αδυνατούσε να βρει εργασία, εκπαίδευση ή σταθερό σπίτι.
Χωρίς αυτούς τους προστατευτικούς παράγοντες
ο Κρίστοφερ θα είχε περισσότερες πιθανότητες να διαπράξει άλλα εγκλήματα.
Όση περισσότερη επαφή θα είχε με το σύστημα δικαιοσύνης,
τόσο πιο πιθανό θα ήταν να επιστρέψει ξανά
και ξανά και ξανά.
Με τεράστιο κοινωνικό κόστος στα παιδιά του, στην οικογένειά του
και στον περίγυρό του.
Κυρίες και κύριοι,
αυτό είναι ένα απαίσιο αποτέλεσμα της δημόσιας ασφάλειας για όλους μας.
Όταν τελείωσα τη Νομική,
έκανα το ίδιο με όλους τους άλλους.
Αποφοίτησα ως εισαγγελέας που θα απέδιδε δικαιοσύνη,
αλλά ποτέ δεν έμαθα στη σχολή τι είναι δικαιοσύνη.
Κανείς δεν το μαθαίνει.
Κανείς δεν το μαθαίνει.
Και όμως, οι εισαγγελείς είναι οι πιο ισχυροί παράγοντες
του ποινικού συστήματος δικαιοσύνης.
Η δύναμή μας είναι θεωρητικά απεριόριστη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε ο δικαστής, ούτε η αστυνομία,
ούτε η νομοθεσία, ο δήμαρχος, ο κυβερνήτης ή ο Πρόεδρος
μπορούν να μας πουν πώς να ασκήσουμε δίωξη.
Η απόφαση να κλητεύσω τον Κρίστοφερ και να τον στιγματίσω
ήταν αποκλειστικά δική μου.
Είχα την επιλογή να τον διώξω για 30 κακουργήματα, για ένα κακούργημα,
για παράπτωμα, ή για τίποτα απολύτως.
Θα επέλεγα εάν θα επηρέαζα τον Κρίστοφερ να έρθει σε συμφωνία
ή να πάω την υπόθεση σε δίκη,
και τελικά, θα ήμουν σε θέση να ζητήσω από τον Κρίστοφερ να πάει φυλακή.
Αυτές είναι αποφάσεις που απρόσκοπτα παίρνουμε οι εισαγγελείς καθημερινά,
και δεν έχουμε επίγνωση, ούτε έχουμε εκπαιδευτεί
για τις σοβαρές συνέπειες αυτών των αποφάσεων.
Πέρσι το καλοκαίρι,
ήμουν σε μια μικρή συγκέντρωση έγχρωμων επαγγελματιών
από όλη την πόλη.
Καθώς καθόμουν και μπουκωνόμουν με δωρεάν σάντουιτς,
όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι,
(Γέλια)
παρατήρησα στο δωμάτιο,
ένα νεαρό να με χαιρετάει χαμογελώντας και να με προσεγγίζει.
Τον γνώριζα αλλά δεν θυμόμουν από πού,
και πριν το καταλάβω, αυτός ο νεαρός με αγκάλιασε.
Και με ευχαριστούσε.
«Νοιάστηκες για μένα και μου άλλαξες τη ζωή».
Ήταν ο Κρίστοφερ.
Βλέπετε, ποτέ δεν τον κλήτευσα.
Δεν είδε ποτέ δικαστή ή φυλακή, δεν απέκτησε ποτέ ποινικό μητρώο.
Αντί γι' αυτό, συνεργάστηκα μαζί του,
αρχικά για να αναλάβει τις ευθύνες του,
και μετά τον έφερα σε μια θέση που δεν θα παρανομούσε ξανά.
Ανακτήσαμε το 75% των υπολογιστών που πούλησε,
τους επέστρεψε, και έκανε διακανονισμό
για να ξεπληρώσει τους υπόλοιπους υπολογιστές.
Ο Κρίστοφερ έκανε κοινωνική εργασία.
Έγραψε μια έκθεση για το πώς η υπόθεσή του
θα μπορούσε να επηρεάσει το μέλλον του και αυτό της κοινότητας.
Έκανε αίτηση σε κολέγιο, πήρε οικονομική βοήθεια,
και συνέχισε αποφοιτώντας από ένα σχολείο τετραετίας.
(Χειροκρότημα)
Τελειώνοντας τις αγκαλιές, κοίταξα το ταμπελάκι του
και έμαθα ότι είναι διευθυντής σε μια μεγάλη τράπεζα στη Βοστόνη.
Ο Κρίστοφερ είχε καταφέρει να βγάζει περισσότερα χρήματα από μένα.
(Γέλια)
Τα είχε καταφέρει όλα αυτά
στα έξι χρόνια από όταν τον είδα στο δικαστήριο του Ρόξμπερι.
Δεν παίρνω τα εύσημα για το ταξίδι του προς την επιτυχία,
αλλά σίγουρα έκανα αυτό που μπορούσα για να τον κρατήσω στο σωστό δρόμο.
Υπάρχουν χιλιάδες Κρίστοφερ εκεί έξω,
κάποιοι κλεισμένοι στις φυλακές μας.
Χρειαζόμαστε χιλιάδες εισαγγελείς
να το αναγνωρίσουν αυτό και να τους προστατέψουν.
Ένας εργαζόμενος Κρίστοφερ είναι ασφαλέστερος από έναν καταδικασμένο.
Είναι μια μεγαλύτερη νίκη για όλους μας.
Εκ των υστέρων, η απόφαση να μην καταδικάσω τον Κρίστοφερ
έχει απόλυτη λογική.
Όταν τον είδα την πρώτη μέρα στο δικαστήριο,
δεν είδα έναν εγκληματία.
Είδα εμένα, έναν νεαρό, που είχε ανάγκη την παρέμβαση κάποιου.
Ως κάποιος που τον είχαν πιάσει
να πουλάει μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών στην εφηβεία του,
ήξερα από πρώτο χέρι τη δύναμη της ευκαιρίας
σε αντίθεση με την οργή του ποινικού συστήματος δικαιοσύνης.
Στην πορεία, με τη βοήθεια και καθοδήγηση του περιφερειακού εισαγγελέα,
του επιτηρητή μου και των δικαστών,
έμαθα τη δύναμη του εισαγγελέα
να αλλάζει ζωές αντί να τις καταστρέφει.
Και αυτό κάνουμε στη Βοστόνη.
Βοηθήσαμε μια γυναίκα που συνελήφθη επειδή έκλεβε για να ταΐσει τα παιδιά της
να βρει δουλειά.
Αντί να βάλουμε έναν κακοποιημένο έφηβο σε φυλακή ενηλίκων
επειδή χτύπησε κάποιον άλλο έφηβο,
του εξασφαλίσαμε ψυχιατρική βοήθεια και επίβλεψη στην κοινότητα.
Ένα άστεγο κορίτσι που συνελήφθη επειδή εκπορνευόταν για να επιβιώσει,
χρειαζόταν ένα ασφαλές μέρος να μείνει και να μεγαλώσει,
κάτι με το οποίο μπορέσαμε να τη βοηθήσουμε.
Βοήθησα ακόμα και έναν νεαρό
που φοβόταν τόσο πολύ τις μεγαλύτερες συμμορίες μετά το σχολείο,
που ένα πρωί αντί να βάλει φαγητό στην τσάντα του,
έβαλε ένα γεμάτο όπλο 9 χιλιοστών.
Ξοδεύαμε τον χρόνο που συνήθως χρειαζόμαστε
για να προετοιμάσουμε για μήνες τη δίκη που θα ακολουθούσε,
βρίσκοντας αληθινές λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονταν.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξοδεύουμε το χρόνο μας;
Πώς θα προτιμούσατε εσείς να τον ξοδεύουν οι εισαγγελείς;
Γιατί ξοδεύουμε 80 δισεκατομμύρια δολάρια
στη βιομηχανία των φυλακών ξέροντας ότι αποτυγχάνει,
όταν θα μπορούσαμε να τα πάρουμε και να τα διανείμουμε στην εκπαίδευση,
στην θεραπεία ψυχικής υγείας, την αντιμετώπιση χρήσης ουσιών
και επενδύοντας στις κοινότητες ώστε να βελτιώσουμε τις γειτονιές μας;
(Χειροκρότημα)
Γιατί θα έπρεπε να σας νοιάζει αυτό;
Πρώτον, ξοδεύουμε πολλά χρήματα.
Δικά μας χρήματα.
Κοστίζει 109.000 δολάρια σε κάποιες πολιτείες
η ετήσια φυλάκιση ενός εφήβου,
με 60% πιθανότητες αυτό το άτομο να επιστρέψει ξανά εκεί.
Αυτό είναι μια τραγική απόδοση επένδυσης.
Δεύτερον: Αυτό είναι το σωστό.
Εάν οφείλεται στους εισαγγελείς μέρος της δημιουργίας του προβλήματος,
επιβάλλεται να βρούμε εμείς λύση
με τη βοήθεια κλάδων που έχουν ήδη τα στοιχεία
και έχουν κάνει την έρευνα για λογαριασμό μας.
Και τρίτον:
Η φωνή σας και η ψήφος σας μπορούν να τα κάνουν αυτά πράξη.
Στις επόμενες εκλογές περιφερειακού εισαγγελέα της δικαιοδοσίας σας,
ρωτήστε τους υποψηφίους:
Πρώτον: Τι κάνετε για να νοιώσω εγώ και οι γείτονές μου ασφαλείς;
Δεύτερον: Ποια στοιχεία συγκεντρώνετε
και πώς εκπαιδεύετε τους εισαγγελείς σας
για να σιγουρευτείτε ότι θα έχει αποτέλεσμα;
Τρίτον: Αν δεν είναι αποτελεσματικό για όλους
τι θα κάνετε να το διορθώσετε;
Εάν δεν μπορούν να απαντήσουν, δεν πρέπει να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Όσοι από εσάς σηκώσατε το χέρι σας στην αρχή της ομιλίας μου
είστε ένα ζωντανό παράδειγμα της δύναμης της ευκαιρίας,
της παρέμβασης, της στήριξης
και της αγάπης.
Ενώ όλοι σας μπορεί να αντιμετωπίσατε την δική σας τιμωρία
για οποιοδήποτε αδίκημα διαπράξατε,
σχεδόν κανένας σας δεν χρειαζόταν να φυλακιστεί
για να γίνετε αυτό που είστε σήμερα:
κάποια από τα μεγαλύτερα μυαλά του πλανήτη.
Κάθε μέρα, χιλιάδες φορές,
εισαγγελείς στις Ηνωμένες Πολιτείες χειρίζονται μια δύναμη τόσο ισχυρή
που μπορεί να φέρει την καταστροφή
τόσο γρήγορα όσο μπορεί να φέρει και την ευκαιρία,
την παρέμβαση, τη στήριξη,
και, ναι, ακόμα και την αγάπη.
Αυτές οι ιδιότητες είναι γνωρίσματα μιας δυνατής κοινότητας,
και μια δυνατή κοινότητα είναι ασφαλής.
Εάν οι κοινότητες μας είναι διαλυμένες,
μην αφήσετε τους δικηγόρους να τις φτιάξουν
με ξεπερασμένες, άκαρπες, ακριβές μεθόδους.
Απαιτήστε περισσότερα.
Ψηφίστε για εισαγγελέα εκείνον που βοηθάει τους ανθρώπους
να μένουν εκτός φυλακών.
Απαιτήστε το καλύτερο.
Το αξίζετε εσείς, τα παιδιά σας,
οι άνθρωποι που είναι δεμένοι με το σύστημα,
αλλά κυρίως, το απαιτούμε εμείς
που έχουμε ορκιστεί να αποδίδουμε δικαιοσύνη.
Εμείς πρέπει και επιβάλλεται να πράξουμε καλύτερα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)
Σας ευχαριστώ πολύ.