Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετά και το θάνατο του Αίαντα, οι Τρώες ξυπνησαν εμπρός σε
ένα θέαμα που ονειρεύονταν για δέκα ολόκληρα χρόνια:
τα παράλια της Τροίας είχαν εγκαταλειφθεί.
Εκεί που έστεκε η σκηνή του Αγαμέμνονα τώρα στεκόταν ένα ξύλινο άλογο.
"Αφιερωμένο στην Αθηνά από τους Έλληνες"
...για την ασφαλή επιστροφή τους στην πατρίδα.
..κι έτσι οι Τρώες το έφεραν μέσα από τα τείχη τους,ελπίζοντας στην εύνοια
της Αθηνάς,για να μη λυπηθεί τους Αχαιούς κατά το γυρισμό τους.
Πολύ εύκολα πιστεύουν οι άνθρωποι εκείνο που επιθυμούν.
Μα μες τη σιωπηλή νύχτα,οι Αχαιοί επέστρεψαν στις ακτές,σαν αγέλη λύκων
Και όπως κοιμόταν η Τροία, τα άλογο σείστηκε και άνοιξε,
κι έβγαλε από τα σωθικά του το τέχνασμα που θα έβαζε τέλος στον πόλεμο.
Μενέλαος: Οδυσσέα,το σχέδιό σου δούλεψε. ’κουσέ τους πώς πανηγυρίζουν.
Γρήγορα να φτάσουμε την πύλη. Ο στρατός μας περιμένει.
Μενέλαος: Όλοι οι λογαριασμοί θα κλείσουν μέχρι το πρωί.
Οδυσσέας: Πρέπει να βρούμε πρώτα την Ελένη. Μόνο τότε θα ελευθερωθούμε από τον όρκο.
Μενέλαος:Εκει επάνω είναι,Οδυσσέα. Στο παλάτι του Πρίαμου. Περιμένει.
Μια απέλπιδα τελευταία αντίσταση!
Πάρη! Κάνε πέρα.
Δεν θα πειράξετε την Ελένη.
Πάρη,περίμενε!
Πάρης:Η Τροία μπορεί να πεθαίνει,αλλά όχι εμείς.Όχι η Ελένη.Όχι απόψε.
Ελένη: Όχι,Οδυσσέα.Έλεος!!
Ο λαός μου δεν αξίζει τη μοίρα που τους επέβαλα.
ειδικά η αγαπημένη μου Ελένη
και ο πατέρας μου...
Σε παρακαλώ,λυπήσου τους.
Τολμάς να ζητάς οίκτο;Από εμάς;!
Όχι!
Γιε μου!Γιε μου!
Όχι...
Κι εσύ...
...θα πεθάνεις μπροστά σε ολόκληρο το στρατό,
να ξεπλύνεις τη ντροπή που έφερες σε μένα, στη Σπάρτη.
Μενέλαε,αρκετοί έχουν πεθάνει.
Ελένη...
Όλοι μου οι γιοι έχουν πεθάνει.
Η πόλη μου έχει χαθεί.
Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο ν'αξίζει να ζω.
Ζητάω μόνο μια πράξη ελέους:
Πάρτε τους θησαυρούς της Τροίας, αλλά αφήστε ένα ίχνος
από τον λαό μου να μείνει σ'αυτή τη γη.
Ευγενή γέροντα, έχεις-
Νομίζεις θα μας αποτρέψεις από τα λάφυρα τέτοιου πολέμου,γέροντα;
Η γη σου είναι δική μας τώρα και ο λαός σου θα χαθεί,θα ξεχαστεί
για πάντα!
Όμως θα σου χαρίσω μια πράξη οίκτου:
Θα σου δώσω ένα γρήγορο θάνατο!
Αγαμέμνων...
Δεν ήταν ανάγκη.
Αυτός ήταν ο λόγος που πολεμούσαμε τόσα χρόνια,
ο λόγος που τόσοι πρίγκιπες και Αχαιοί σκοτώθηκαν.
Όλος ο κόσμος γίνεται μάρτυρας της πτώσης του οίκου του Πρίαμου.
Με την εκπλήρωση του όρκου τους οι Έλληνες βασιλιάδες σάλπαραν
για την πατρίδα,
αφήνοντας πίσω τους τις στάχτες μιας κάποτε ένδοξης πόλης.
Οι θεοί σώπασαν. Όχι για να θρηνήσουν
ούτε να λυπηθούν.
Οι θεοί σπάνια είναι ικανοί να συμπονέσουν τους ανθρώπους.
Σώπασαν,για να σχεδιάσουν την εκδικητική τους μανία εναντίον
όλων εκείνων, που τόλμησαν να σκεφτούν
ότι έγραψαν την Ιστορία, δάμασαν τη Μοίρα τους,
και πέτυχαν να ορίσουν τις ζωές τους...