Tip:
Highlight text to annotate it
X
Δεν υπάρχει καμμία αυθεντία εκτός από εσένα
Είπαν πως είμαστε σκουπίδια,
Ε, το όνομα είναι Κρας (πάτος-λαικός), όχι Κλας(the Clash),
Μπορούν να μαζεύουν τα πανκ παράσημα
Γιατί αυτοί παίρνουν τα φράγκα,
Δεν αλλάζουν οτιδήποτε με τα μοδάτα τους λόγια,
Όλες τις αντιρατσιστικές κονκάρδες, και το βάδισμα πορείας,
Χίλιοι λευκοί τύποι, στέκονται στο πάρκο
Μάχονται το ρατσισμό σαν το ασπρο κερί μες τη σκοτεινιά
Ο μαύρος έχει τα προβλήματα του αλλά, και το τρόπο να τα πολεμά,
Μη γελιέστε ότι βοηθάτε με τις φιλελεύθερες λευκές σας μαλακίες,
Αν σας νοιάζει να κοιτάξετε λίγο πιο μέσα στο πως είναι τα πράγματα στ'αλήθεια
Θα βλέπατε ότι είμαστε όλοι μαύροι για τους ηγέτες της χώρας...
Το τυπικό λάιβ των Κρας θα ήταν μια μεγάλη αίθουσα,
με πανό παντού τριγύρω.
Πολύ σκοτάδι, πολύς κόσμος να τριγυρνά, μεθυσμένα πανκιά να έχουν καταρεύσει πιο πίσω
Κάποιοι λίγοι σκινάδες να προσπαθούν να κάνουν φασαρία,
Ένας αέρας- μια ατμόσφαιρα έντασης.
Πάντα στο ψάξιμο να μην αρχίσουν μπελάδες,
ίσως καμμια φήμη ότι θα σκάσουν 500 σκινάδες του Νασιοναλ Φροντ(σαν τη Χ.Α.)
να μας γαμήσουν στο ξύλο, οπότε συνεχώς να περιμένουμε να σπάσει η πόρτα,
και μετά να ανεβαίνουμε στη σκηνή και να σε φτύνουν,
ή να σου πετάνε οτιδήποτε πράματα αλλά σε συνεχή τσίτα, ένταση.
Δεν είν'για μένα το πάτωμα του εργοστασίου
Σκούπα εννιά με πέντε
Δεν είν'για μένα η ηλίθια κούρσα ποντικών
Δεν βλέπω και το λόγο
Με ρωτάει ο άλλος τι δουλειά κάνω
Και του λέω, "Εσύ τι θα έκανες?"
Αν σ'είχανε γαμήσει κι εσένα
Απόβλητο της κοινωνίας
Μου λεν πως έσκαψα τη δικιά μου τρύπα και χώθηκα με τα μούτρα
Ε, στα αρχίδια μου για όλα,
Δεν υπακούω στους ηλίθιους κανόνες τους
Είναι όλοι απλά ηλίθιοι υποκριτές..
Νομίζω πως αυτό που προσπαθούσαν να κάνουν οι Κρας, και που έπρεπε να γίνει αλλά σωστά,
Ήταν να πουν ότι είναι δυνατό,
ότι γίνεται να υπάρχεις και έξω από τα θεμέλια (το σύστημα).
Η Τζι κι εγώ αγωνιστήκαμε πολύ σκληρά για να καταλάβουμε τι σημαίνει
Και αντί να παραπέσουμε σε πιο συμβατικούς τρόπους για να το κάνουμε...
εμείς διατηρούμε τη λογική "ανοιχτής πόρτας¨, το συντηρήσαμε και προσπαθούμε να το επεκτείνουμε
και προσπαθούμε να περιλαμβάνουμε οποιονδήποτε, με τον ίδο τρόπο που κι οι Κρας ήταν ανοιχτοί σε όλους.
Ενάντια σε μια κοινωνία που στη πραγματικότητα κλείνει τις πόρτες της,
πιστεύω πως από το 70-την εποχή μας κατά κάποιο τρόπο-μια ελεύθερη εποχή,
ο αγώνας γίνεται πιο δύσκολος-όλο και πιο δύσκολος.
Γαμήστε τους πολιτικάντηδες
ΕΓΩ θέλω να πω κάτι
Για την κατάσταση του έθνους
Πως μας συμπεριφέρονται σήμερα
Στο σχολείο τι σου δίνουν σκατά
Σε ρίχνουνε στην τρύπα
Πρσπαθείς, προσπαθείς να βγεις
Αλλά δε μπορείς γιατί
Σε έχουνε γαμήσει
Και τότε είσαι το έξοχο παράδειγμα
Του πως δεν πρέπει να είναι Αυτοί
Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα
Του τι μας έκαναν σε μένα και σε σένα
Μας χρωστάνε μια ζωή?
Μας χρωστάνε, μας χρωστάνε
Χρωστάνε τη ζωή?
Μας χρωστάνε, μας χρωστάνε
Χρωστάνε τη ζωή?
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΡΩΣΤΟΥΝ
- Θες να το κάνω εγώ?
- Όχι, μ'αρέσει να το κάνω.
- Θα μπεις μέσα? Ωραία.
- Σκεφτήκατε τίποτα καινούριο ενδιαφέρον..
ή θέλετε να ρωτήσετε τίποτα για το σπίτι και πως λειτουργούμε,
ή τι είδατε, τι έχετε δεί, δεν δεί,οτιδήποτε?
Ενδιαφέρομαι αρκετά για την πολιτική των Κρας και πως εξελίχθηκε, θέλω να μάθω κι άλλα γι'αυτή.
- Όταν ανοίξαμε τις πόρτες εδώ, 40 χρόνια πριν, απ'ότι κι αν προέκυψε
ξεκίνησε πάντως με κέντρο την ιδέα της δημιουργικότητας,
και βέβαια πάντα ήμασταν και οργανικοί (στμ.βιολογικά εννοεί), είναι πιο λογικό και φτηνότερο,
αλλά πάντα ο πρώτος λόγος που είμαστε εδώ και που
οι περισσότεροι που έχουν παραμείνει σαν κάτοικοι, ήταν και είμαστε δημιουργικοί..
καλλιτέχνες, συγγραφείς, σκηνοθέτες ή μουσικοί,
και στον ελεύθερο χρόνο μας πρακτικά, φροντίζουμε το κήπο και τα άλλα...
και έχουμε κάνει πάρα πολλά πρότζεκτ αλλά οι Κρας ήταν το μόνο που απέκτησε κάποια φήμη,
ήταν μια πανκ μπάντα,
πολύ πολιτική, κυρίως και βασική μας αρχή ήταν ότι δεν υπάρχει άλλη αυθεντία εκτός απο τον εαυτό σου,
μ' άλλα λόγια η ζωή σου είναι δικιά σου ευθύνη.
Από τη μία είμασταν πεισματικά αντίθετοι με...
ότι τότε δεν ήταν ακόμα γνωστό ως παγκοσμιοποίηση, και εμείς το ορίζαμε σαν επιθετικό καπιταλισμό,
Έτσι, από τη μία είχαμε πολύ πολιτικούς στόχους,
Αλλά από την άλλη είχαμε μια πολύ DIY πολιτική,
βασικά ζήσε τη ζωή σου,
βάλτα σε τάξη,
από τη μία για να εναντιωθείς στον υλικό τους κόσμο.
σε κάθε μέτωπο,
και παράλληλα για να προσφέρεις πρακτικούς τρόπους που μπορεί να γίνει αυτό.
Έτσι απ'τη μία μοιράζαμε κόλλες με το πως να φτιάξεις μολότοφ,
και με το άλλο χέρι για το πως να φτιάχνεις το δκό σου ψωμί.
Ρωτάνε γιατί μισώ, γιατί είμαι κακός
Μου λένε πως έχω τώρα πράγματα που δεν είχαν εκείνοι
Μου λένε πανε εκκλησία και δες το φως
Ο καλός θεός έχει πάντα δίκιο
Και τι μ'αυτό
Τι μ'αυτό κι αν ο χριστός πέθανε στο σταυρό
Και τι με το μαλάκα, δε με νοιάζει μια
Και τι με τον αφέντη, περπάτησε στο νερό
Δεν τον βλέπω να σταματάει τις σφαγές
Μου λεν πως δε χρειάζεται να ζω από τενεκέδες
Να πάω με τα νερά τους, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου,
Μου λεν να μην κάνω ούτε μια παρανομία
Ο ιησούς χριστός λέει κοιτάει όλη την ώρα
Και τι μ'αυτό
Τι κι αν είναι όλητην ώρα πάνω από τον ώμο μου
Τη βλέπω την αλήθεια όσο μεγαλώνω
Βλέπω τι απάτη είναι
- Γιατί είναι δικιά μου η ζωή, δικιά μου όχι δική του
Το λενε,ε, θα με βάλουνε μέσα
Το λενε θα με κάνουν να πληρώσω
Στιβ Ιγκνοραντ(Αδαής) Φωνή
- Κάτσε εδώ, δε θ'αργήσουμε.
- Είχα ακούσει για το πανκ ροκ αλλά δεν είχα δει ή ακούσει κάτι
και τελείωνοντας από τη δουλειά μια μέρα, είδα
ένα πόστερ για μια μπάντα τους The Clash
ότι έπαιζαν στο Κολστον Χολ
και πήγα κι εγώ να δω τι έπαιζε
και απλά με ταρακούνησε τελείως.
Για 1η φορά στη ζωή μου, ήταν εκεί πάνω ένα μάτσο τύποι εργατιάς
νέα παλικάρια, που έδειχναν τέρμα τρομακτικοί,
κι έλεγαν τα πράματα που κι εγώ ήθελα πάντα να πω.
Πιο παλιά άκουγα κι εγώ David Bowie και άλλα τέτοια
και μ'άρεσαν αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι... Ήταν πάντα η φάση του σουπερσταρ
και τώρα στη σκηνή είναι αυτοί οι τύποι, εργατική τάξη,
με το ίδιο ιστορικό σαν και το δικό μου
λέγοντας ακριβώς τα ίδια που ήθελα να πω κι εγώ, και
και προς το τέλος ο Τζο Στράμερ είπε:
"Αν πιστεύετε πως μπορείτε να το κάνετε καλύτερα, ξεκινήστε τη δικιά σας μπάντα"
Κι εγώ ήμουν σε φάση, ναι, θα το ήθελα αυτό!
Κι έτσι πήγα να δω τον Πενυ Ριμπο στο Ντάιαλ Χαουζ,
έμενε μόνος του εκεί τότε,
και μου λέει " Τι κάνεις;"
και είπα ότι θέλω να κάνω μια μπάντα
και μου λέει " Σου παίζω τα ντραμς αν θες κι εσύ"
και μετά λεώ τι θα κάνουμε με τα άλλα μέλη κι αυτός απάντησε "Οχι, ας έχουμε μόνο ντραμς φωνή"
και έτσι ξεκίνησε.
- Έγραφα πολύ τότε
και μια μέρα έσκασε ο Στιβ.
’κουγα πολύ Πατι Σμιθ και τέτοια πράγματα.
Είχα πάρει κι ένα παλιό ντραμ σετ
και απλά αρχίσαμε να το παλεύουμε.
Κι όσο το παλεύαμε, έσκαγαν κι άλλοι τύποι
και θέλανε να παίξουν κι αυτοί
κι αλήθεια κάπως έτσι ήτανε.
Και σίγουρα δεν παίρναμε τους εαυτούς μας στα σοβαρά
κι ούτε περιμέναμε κανέναν άλλο να μας πάρει στα σοβαρά.
Δεν είχαμε φιλοδοξίες να..
Εε, εγώ δεν είχα τις φιλοδοξίες, ο Στηβ μπορεί να είχε, αλλά εγώ σίγουρα δεν ήθελα να
κάνω οτιδήποτε συμπεφωνήμενο, ένα κατασκεύασμα..
- Τι ακριβώς ήθελες να πεις τότε;
- ’ντε γαμηθείτε, μπάσταρδοι,
Σας μισώ,
Χρειάζομαι περισσότερα λεφτά, γιατί να πρέπει να δουλεύω,
σταματήστε να μου λέτε τι να κάνω
όλοι οι μπάτσοι είναι γουρούνια
Ξέρεις, ότι θέλει να πεί ένας νέος όταν είναι τσαντισμένος.
Αλλά μετά...
μιλώντας με τον Πενυ Ριμπό, ήταν πιο πολύ σαν,
ίσως να σκεφτούμε τι στ'αλήθεια θέλουμε, ή τι δε μας αρέσει και
να είμαστε λίγο πιο πολιτικοί γι'αυτά
ή στο προσωπικό επίπεδο πολιτικοί και λίγο πιο ποιητικοί.
Και σίγουρα, μας χρωστάνε τις ζωές μας πίσω, και βέβαια μας τις χρωστάνε!
Κι ακόμα τα ίδια θέλω να πω, ούτως ή άλλως.
- Οπότε δεν άλλαξες στη πραγματικότητα;
Όχι! Το θέμα είναι τώρα δεν ξέρω πως να τα πω,
Έτσι είμαι στα 48 χρονών, να είμαι ακόμα γαμιέστεε!
Σας μισώ!
Αλλά δεν είναι ποτέ το ίδιο όταν δεν έχεις μαλλιά!
Είμαι προιόν
Είμαι ένα σύμβολο
ατελείωτων
μάταιων
άσκοπων
αχρείαστων
παιχνιδιών
Είμαι τα γυαλιστεά πακέτα στο ράφι του σουπερμάρκετ
Τα περιεχόμενα μου δεν είναι κατάλληλα για κατανάλωση από ανθρώπους.
Μπορώ να τραυματίσω τραγικά την τέλεια υγεία σου.
Τα περιεχόμενα μου θα καταλάβουν τις σωματικές λειτουργίες σου.
Είμαι η λάσπη που όλοι περπατούν από πάνω.
Είμαι το ορφανό που κανείς δε θέλει.
Είμαι το χαλί της σκάλας που πατάτε.
Είμαι ο λεπρός που κανείς δεν θέλει να αγγίξει.
Πολύ
Είμαι ένα δείγμα.
Είμαι ο αποδιοπομπαίος
των άχρηστων
χωρίς μέλλον
ατελείωτων
των άμυαλων ιδεών
Είμαι ένα νούμερο στο αρχείο που ταξινομείς.
Είμαι ο φάκελος πο βάζεις στο ράφι.
Είμαι ο ηλίθιος που προσπαθείς να τρομάξεις όταν λες
"΄Ξερω τα πάντα για σένα, να σαι σίγουρος γι'αυτό."
Ε, δε θέλω το τρελό σας σύστημα
Δεν θέλω να είμαι στα αρχεία σας.
Τους πειρασμούς σας προσπαθώ να αποφεύγω
Ξέρω τι κρύβεται κάτω από τα χαμόγελα σας.
- Υπήρχε εκείνο το τραγούδι του Μπάουι, το Ζιγκυ Στάρνταστ,
κι έχει μια γραμμή μέσα που λέει
"Ο Ζίγκυ έπαιζε κιθάρα, τον πιστεύαμε σα βουντού"
Το παιδί ήταν τελείως κρας (=πάτος)
και κρας σημαίνει χοντροειδώς χαζός
και της λύπησης οπότε ναι ήταν καλό όνομα.
Τότε, είχε πλάκα να είσαι αδαής χαζός
Και γι'αυτό διάλεξα και το ψευδώνυμο Αδαής για μένα,
γιατί τότε δεν είχα καμμία ιδέα περί πολιτικής.
Δεν ήξερα τι ήθελα για μένα, δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω
Κι ο Πητ μου είχε πεί πιο πριν, "Είσαι αδαής μπάσταρδος"
Στιβ Αδαής...τόσο απλά.
- Λοιπόν, ο Στηβ βασικά ήαν από μια αρκετά φτωχή εργατική καταγωγή,
και εγώ ήμουν από την ανώτερη πλούσια τάξη, ε ανώτερη μέση καταγωγή,
και γενικά μιλώντας νομίζω είναι αλήθεια να πούμε
ότι οι πιο πολλές μπάντες αποτελούνται από άτομα με κοινή καταγωγή
γιατί γενικότερα οι πιο νέοι συνήθως θα κάνουν παρέα
με άτομα με κοινές καταγωγές, γιατί είναι πιο άνετα γι'αυτά
Αυτό μας έκανε διαφορετικούς
η εμπειρία μου από τη μεσαία τάξη, όχι του δρόμου,
και του Στιβ από την εργατική τάξη, στο δρόμο
έφτιαχναν ένα πολύ πολύ ενδιαφέροντα συνδυασμό πιστεύω.
Ναι, δεν είναι σαν να είμαι δεξιός ή τίποτα τέτοιο,
αλλά ή Αγγλία είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο.
Όχι!
- Δεν αναγνώρισα ποτέ διαφορές μεταξύ μποέμηδων, μπήτνικ, χιππηδων ή πανκ.
Εννοώ οτι όλοι ήταν ένα και το αυτό.
Το θεωρώ σαν ένα είδος αυθεντικότητας,
μια προσπάθεια να επιτευχθεί ένος είδους αυθεντικός τρόπος ζωής.
- Έλα, βγάλε τα χρήματα σου.
Γαμημένε βλάκα!
- Τι μαλάκας!
- Γαμημένε ηλίθιε!
Ο αδερφός μου με πήγε επίσκεψη στο Ντάιαλ Χάουζ,
και τότε δεν ήμουνα σκινχεντ,
ήταν η επόμενη μόδα στην Αγγλία- λέγονταν σουέντχεντ,
και πήγα εκεί και δεν καταλάβαινα τι στο διάλο γινότανε,
ετούτοι εδώ είχαν πέτρες στο σαλόνι τους σα διακοσμητικά...
Γαμώτο, πέτρες στο σπίτι σου;
Στο κήπο πρέπει να'ναι οι πέτρες!
Και χρησιμοποιούσαν λέξεις που δεν είχα ξανακούσει αλλά...
αυτό που πραγματικά εκτιμούσα στον Πένυ Ρίμπο και τη Τζη ήταν ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου,
αν με ρωτούσαν κάτι, ή και αν έλεγα ποτέ κάτι, το σέβονταν,
μου απαντούσαν πάντα και μου συμπεριφέρονταν πάντα σαν ίσο,
και ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο, κι έτσι συνέχισα να γυρίζω εκεί για επισκέψεις.
Κι έτσι, όταν εγώ και ο Πεν ξεκινούσαμε τους Κρας
μπορούσαμε απλά...
βασικά δεν είχε σημασία, αλήθεια δεν είχε...
Γιατί τότε έμενα με τους γονείς μου στο Ντάγκεναμ
κι ότι κι αν έλεγα...γιατί τότε ασχολιόμουνα με την ποίηση,
και τέτοια, κι είχα ανακαλύψει ένα τυπάκο ονόματι,
είχα διαβάσει ένα βιβλίο του Όσκαρ Γουάιλντ ονόματι "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ",
κι αλήθεια με ενδιέφερε η ποίηση, κι είχα αρχίσει να γράφω τα δικά μου ποιήματα
και τραγούδια γιατί ήθελα να γίνω σα το Ντείβιντ Μπάουι,
αλλά η μάνα και ο πατέρας μου πάντα έλεγαν πως δε θα τα καταφέρω ποτέ...
και τα συνηθισμένα προλεταριακά,
είσαι για τη φάμπρικα...
αλλά για πρώτη φορά όταν γνώρισα τον Πένυ Ρίμπο και τη Τζη,
για πρώτη φορά με άκουγε κι εμένα κάποιος σαν ανθρώπινο ον,
σαν ενήλικα, κι ας ήμουνα μόνο δεκατριών χρονών...
κι ας προσπαθούσα και μιλούσα από τον κώλο μου για το Γουίτμαν ή οτιδήποτε,
συζητούσα με ένα τύπο,
που ήταν μεγαλύτερος από μένα,
που είχε κάνει κολλέγιο,
κι είχε κάνει πράγματα.
Για μένα αυτό ήταν φανταστικό.
Για πρώτη φορά κάποιον ενδιέφερε πραγματικά η δικιά μου γνώμη,
δεν μου συνέβαινε παλιά αυτό,
κι ήταν κάτι όντως αξιόλογο,
κι όταν έγιναν οι Κρας...
ήταν το ίδιο πράμα, ήμασταν απλά φίλοι.
Πάντα τον σεβόμουνα γι'αυτό
και ο ίδιος το σεβόταν αυτό σε μένα.
Και αλήθεια καταρίψαμε όλο αυτό το χάσμα εργατικής/ανώτερης τάξης
κι ήμασταν απλά δύο τύποι που το έκαναν.
Ανήκα στη μαμάκα και το μπαμπάκα μέχρι να καταλάβω
Στο τέλος του χεριού μου ήταν το δικό ΜΟΥ το γαμημένο χέρι
Στο κεφάλι μου είχα ένα μυαλό γεμάτο με τα ψέματα τους
Δεν τους χρειαζόμουν με τις αγάπες και τους οικογενειακούς δεσμούς τους
Τα μικρά παιδια δεν πρέπει να μιλούν μέχρι να τους απευθυνθούν
Ακόμα μια βιτρίνα για τους γειτόνους που
μπορούν να παράγουν το τέλειο παιδί με όλα να' ναι σε τάξη
Ο θεός να σε φυλά αν δε βγεις με μούρη αγγέλου
Αν δεν έχεις όψη που να δείχνει πόσο καλός όντως είσαι
Απέτυχες στο καθήκον σου, κι αυτό είναι όλο που'σαι
Είσαι απλά το σύμβολο του στάτους τους που χρειάζονται στη ζωή τους
Οι αποδείξεις που χρειάζονται για να είναι το τέλειο ανδρόγυνο...
- Μέναμε όλοι στο ίδιο σπίτι...
Δεν θα υπήρχαν...
οι Crass χωρίς όσο συνέβαιναν στις προσωπικές μας ζωές...
όλα μπλέκονταν μεταξύ τους, δε γινόταν να τα χωρίσεις, κι έτσι...
δε σταματούσε ποτέ. Ποτέ δεν ήταν...
σα να πηγαίνουμε στην πρόβα, οπού εκεί "παίζαμε" τους Κρας...
το στούντιο της πρόβας ήταν το σπίτι μας. Κι ήμασταν κάπως " Χμμ, οκευ,χρειαζόμαστε..
περισσότερες πρόβες." Δεν σταματούσε ποτέ.
Το τηλέφωνο βάραγε. ’τομα ερχόντουσαν για επίσκεψη διαρκώς.
Πάνκηδες ερχόντουσαν στον κήπο, κι έτσι δε ξέφευγες ποτέ.
Η όλη εμπειρία ήταν, σα να μη σταμάταγε ποτέ. Ήταν τρόπος ζωής. Από τους καλούς.
Δεν θα το άλλαζα. Δε θα το άλλαζα.
Και ποτέ δεν είχαμε κανόνες.
Για παράδειγμα, αν με 15 άτομα, όλοι να συγακτοικούν...
αν υπήρχαν πιάτα να πλυθούν, δεν ήταν κανόνας- τις Τετάρτες πλένει ο Στηβ...
απλά το έκανες. Κι ολόκληρος ο τρόπος ζωής ήταν έτσι...
το να λαμβάνεις υπόψη και να σκέφτεσαι πρώτα τους άλλους ανθρώπους.
- Έφυγε; - Όχι, ακόμη εκεί πάνω είναι.
- Ο Μικ τραβάει με τη κάμερα.
- Προσπάθησε να το πιάσεις. - Γρήγορα!...
- Είναι σα γαμημένος βάλτος με όλες τις μύγες... - Πόσο ψηλά είναι;
- Στη κορυφή. Νομίζω στα πιο ψηλά κλαριά. - Τα γνωστά!
- Περίεργο!Εγώ απλά...
- Το 1967, βρήκα αυτό το μέρος, είχα ξοδέψει τότε ένα χρόνο τριγυρνώντας...
στα νοτιοανατολικά της Αγγλίας, ψάχνοντας για κάπου.
Εκείνες τις μέρες, ούτε που θα το ονειρεύοταν κανένας να μετακομίσει κάπου σαν κι εδώ.
Τώρα πια, είναι πολύ μοδάτα, και πολύ πολύτιμα.
- Ώρα για τσάι...
- Είχα δεί ένα φιλμ, " Το τέλος της έκτης ευτυχίας", είναι μια ταινία για τα κινέζικα χάνια...
που είχαν μια παράδοση, των ανθρώπων που επισκέπτονταν, που έμπαιναν στο χάνι (=μικρό ξενοδοχείο)
κι έλεγαν μια ιστορία τους, και την επόμενη μέρα απλά συνέχιζαν...
και πήγαιναν κάπου αλλού. Εμπνεύστηκα πολύ από αυτή την ιδέα...
να εγκατασταθώ κάπου όπου οι άνθρωποι θα έρχονταν και θα πλήρωναν για το βραδυνο και το κρεβάτι τους...
λέγοντας μια ιστορία. Αυτή ήταν η ρομαντική μου ιδέα.
Και η ρομαντική μου ιδέα ήταν πως, αν άρεσε στον κόσμο, θα έκαναν κι εκείνοι κάτι...
το παρόμοιο. Έτσι, μέχρι τώρα, 40 χρόνια μετά ή 38 χρόνια αργότερα...
Πίστευα πως θα υπήρχαν 100 μέρη σαν κι αυτό απλωμένα παντού στη Βρετανία. Ενώ στη πραγματικότητα,
κανένας, απ'όσο ξέρω, δεν δοκίμασε καν να αναπαράγει το σύστημα που...
λετουργεί αυτό εδώ το μέρος, γιατί όπως ξέρετε, δεν είναι κοινόβιο, είναι...
μια ανοιχτή πόρτα. Τα περισσότερα κοινόβια συνήθως επιζούν βασισμένα σε κάποια ιδεολογία ή...
θρησκεία ή κάτι. Εμένα πάλι δεν με αφορούν οι κοινές ιδεολογίες ή...
οι θρησκείες. Κι η πολιτική "ανοιχτής πόρτας", την οποία..
λειτουργούμε από τότε...
επιτρέπει στον κόσμο να έρχεται, επιτρέπει στο κόσμο να φεύγει, κι αφήνει στις...
διαφωνίες χώρο να αναπτύσσονται, κι αφήνει σε αγάπες χώρο να αναπτύσσονται, τα...
πάντα, χωρίς κανέναν όρο. Είναι μια κατάσταση..
ανευ κανενός όρου.
Και στο δημιουργικό υποθέτω, αντικατοπτριζόταν με μια έννοια ότι αν κάποιος...
έλεγε "Να μπω στη μπάντα;" και δεν τίθονταν καθόλου ερωτήσεις σ'αυτό..
ούτε "Ναι" ούτε "'Όχι", ήταν πάντα ένα αυτόματο, " Και βέβαια μπορείς να μπεις"..
"Τι ξέρεις να κάνεις;". Δεν είχεκαμία σημασία που δε μπορούσαν να κάνουν απολύτως τίποτε
όπως ο Αντυ που δεν είχε ιδέα του τι να κάνει με μια κιθάρα...
αλλά..είχε μια κιθάρα...και...
μπορούσε να κάνει φασαρία μ'αυτή, και κάπως έτσι αρκούσε.
Τζη Βάουτσερ Εικονογραφήσεις
Μ'ένα τρόπο μας συνεπήρε η πανκ σκηνή...
το πρώτο της ρεύμα, έμοιαζεαλήθεια συναπραστικό, επιτέλους-ξέρεις...
άρχισε να δημιουργείται μια υποκουλτούρα νέων, κι έλεγαν απλά, "’ντε γαμηθείτε"...
και τα ρέστα, έτσι το ζούσαμε. Αλλά μετά άρχισε να μας ξινίζει...
υποθέτω γιατί, η ιδέα του "Κανένα μέλλον" δεν ανήκε ιδιαίτερα στη δικιά μας πραγματικότητα...
μας κατηγορούσαν ότι είμαστε κάποιοι γέροι χίπιδες, ε ωραία...
οι γέροι χίπιδες είχαν τότε ένα όνειρο, κι εμείς ακόμα το ονειρευόμαστε.
Ακόμα παλεύουμε γι'αυτό.
Είναι το να τα βρίσκουμε μεταξύ μας. Κι αυτό είναι από μόνο του δύσκολο.
Κι έτσι υποθέτω οτι..
ασχοληθήκαμε με το τομέα έκφρασης τη μουσική, γιατί κανένας μας δεν ήταν μουσικός
ιδιαιτέρως, κι αυτό ήταν το ήθος μας- έτσι-απλά σήκω και κάντο- απλά εκφράσου.
Τζη Βάουτσερ "Μονοκατοικίες προαστίων"
Δεν είμαι καλή στη σκηνή. Με τους Κρας με βόλευε να...
άνω τις εικονογραφήσεις και τις ταινίες κι οτιδήποτε τέτοιο...
Με τις εικονογραφήσεις εννοώ τα εξώφυλλα, ήταν βασικά η ενασχόληση με την...
όλη αισθητική, την παρουσίαση κυρίως.
Γιατί πιστεύω αυτό που είναι κυρίως σημαντικό είναι μια άλλη γλώσσα.
Μας ενδιέφεραν όλους όχι μόνον οι στίχοι, όχι μόνο ο ήχος, αλλά και η παρουσίαση.
Πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι το πρωτότυπο, και να προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε και...
να βρούμε μια νέα γλώσσα βασικώς. Και απ' ότι φαίνεται ήταν πολύ θετικό για...
πολύ κόσμο και σε πολλά επίπεδα. Και μακάρι να μην μας διέφυγε...
εξαιτίας των Τόρυδων ή ότι θέλαμε να πούμε, εννοώ προφανώς μας έβγαινε πολύ τσαντισμένα...
Ηβ Λιμπερτιν (=ελευθεριακή+φεμ. κίνημα) Φωνητικά
- Θεέ μου! - Βγες έξω απο δω ρε!
- Έχει κι εδώ λίγο. Μπορείς όμως να κλείσεις πρώτα το φούρνο;
- Εε! Είναι ο Ρον!
Σαββατοκύριακο αυτοσυντήρησης
- Θα κάλυπτε πολλές από τις ανάγκες, που νοιώθουμε, τις οικογενειακές ή τα στάνταρ..
θα οδηγούσε σιγά σιγά εκεί. Δεν θα κάνει κατευθείαν κάτι, αλλά σαν αρχή, σαν τρόπος μείωσης...
των συνεπειών του να χρειαζόμαστε σούπερμάρκετς, νοιώθω πως είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να ξεκινήσει κανεις.
Αυτό που κάνουμε αυτό το σαββατοκύριακο. είναι να δείξουμε μια βασική εισαγωγή στην αυτοσυντήρηση...
Γκράχαμ Μπαρνετ Σχεδιαστής δομών αυτοσυντήρησης
Είναι το να την αντιμετωπίζεις διαφορετικά, η πράσινη ζωή βασικά. Είναι το να ψάχνουμε τρόπους να καλλιεργήσουμε το φαγητό μας,
να χτίσουμε σπίτια από μόνοι μας, διαχείριση του πρασίνου, διαχείριση υδάτων...
αφορά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Μπορούμε να τα κάνουμε με πιο ανεξάρτητο τρόπο απ'ότι
κάνουμε με τον πολιτισμό μας στο παρόν.
Βίντεο με οδηγίες "Σηκώνοντας το καπάκι στην τουαλέτα λιπάσματος"
- Στηρίζεται από κάτι λοιπόν; Μοιάζει λίγο επικίνδυνο, σαν να πέφτεις.
- Ε, το συνηθίζεις. Κανονικά είναι περίκλειστο. Πρέπει να υπάρχει μια χτιστή δομή...
Αυτό είναι ένα μοντέλο για οδηγίες. - Ξέρεις τι σκέφτηκα;
Κάπου εδώ, έχουμε δύο θρανία, θρανία όχι διαλυμένα.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το ένα, γιατί έχουν διπλό καπάκι, και κοίτα..
αυτό ταιριάζει.. Έτσι για να πας τουαλέτα σηκώνεις το καπάκι...
και το άλλο θα μπορούσε να είναι πάνω απ'το χώμα ή κάτι τέτοιο. Και θα ήταν και ωραίο. Εϊναι κι έτοιμο με...
- Αλλά πρέπει να έχουμε όλο αυτό το χώρο,όχι;
- Μπορείς μέχρι και να το δεις να φτάνει κάτω. - Να χέσω μία;
- ...
Όλη η φιλοσοφία της ανοιχτής κατάληψης...
το είχαμε φτιάξει σαν ένα δημιουργικό σπίτι, ότι κι αν σήμαινε αυτό στον κόσμο. Έτσι...
κάπως γράφτηκαν βιβλία, μουσική, ταινίες τα πάντα εδώ μέσα..
ή παίχτηκαν,ζωγραφίστηκαν. Ή και κηπουρική- δε χρειαζόταν να είναι κάποια απ'τις καλές Τέχνες,
πάει για όλα τα πράγματα, κάποιοι άνθρωποι κάνουν Τέχνη φτιάχνοντας ένα εξαιρετικό φλιτζάνι τσάι,ή
φτιάχνοντας ψωμί, ξέρετε. Η αναγωγή, η λογική αναγωγή είναι βασικά..
να κάνεις οτιδήποτε αλλά με ψυχή, και...
αυτή η συμπεριφορά ποτέ δεν άλλαξε κατά βάση, και με τους Κρας δεν ήταν διαφορετικά..
κι ότι γινόταν τότε, γίνεται μέχρι και σήμερα.
Χωρίς διαφορετικό τρόπο. Το πνεύμα είναι το ίδιο.
- Όχι, ήταν τρία... εκτός και αν είχαμε κι άλλα κάτω στο περιβόλι..
- Μια από τις μεγαλύτερες μάχες που έχω δώσει ήταν για να παραμείνω σ'αυτό το μέρος,
που είναι και δικαιωματικά δικό μου. Γιατί και η κοινωνία της πολυτέλειας το ήθελε..
γιατί αξίζει πολλά χρήματα...
δεν τους πειράζει κι αν είναι ο χώρος δημιουργίας μας και ο χώρος ταφής όλων μας,
αυτοί το θέλουν.
Πρακτικώς χρησιμοποιήσαμε πλειάδα από τις τακτικές, τις τεχνικές που εξελίξαμε σαν Κρας...
αλλά σ'ένα πιο ντόπιο, πολύ πιο κοντινό επίπεδο...
σ'ένα μικρό χωριό, με τους ντόπιους, και λοιπά, κι εμείς..
φτιάξαμε μια μονάδα δράσης, αποτελούμενη από άτομα από τη δεξιά, την αριστερά, κέντρο...
κι οπουδήποτε αλλού. Και όποιον ήθελε για τον ένα ή τον άλλο λόγο,
να προσπαθήσει να διατηρήσει ένα μικρό κάτι από οποιαδήποτε εξοχή
που όλη αυτή η περιοχή αντιπροσωπεύει, κι εμείς έχουμε κάθε πρόθεση να φάμε το χρόνο μας για κάτι τέτοιο.
Στην αρχή διώξαμε τη Μπριτις Τέλεκομ (=ΟΤΕ) σε μια τεράστια συνεργασία, μια μεγάλη επιτυχία...
Ήθελαν να το μετατρέψουν σ'ένα πελώριο συγκρότημα πολυτελείας...
για τους πλούσιους, με τίποτα μεγάλα ξενοδοχεία και άλογα και ότι τέτοια σκατά να'ναι..
Εμείς το αγοράσαμε, με δανεικά χρήματα από φίλους...
κι ακόμα χρωστάμε μισά απ'αυτά με τα οποία το πήραμε...
που βέβαια ήταν πολύ πολύ φθηνά βεβαίως...
κι ήταν τόσο φτηνά γιατί ήμασταν μέσα και δεν...
αξίζει όσο όλοι αυτοί οι τύποι, και το ήξεραν πως δεν μπορούσαν να μας βγάλουν έξω...
γιατί την είχαμε ήδη πάρει αυτή την υπόθεση στο δικαστήριο.
Ξέρω τι θα ήθελα να κάνω, τι ελπίζω πως θα μπορέσω να το κάνω...
είναι να μπορέσω να τελειώσω να αποπληρώνω το σπίτι.
Και μετά να μπορέσω να το γράψω σαν κάποιο ίδρυμα
κι έτσι, μ'αυτό τον τρόπο, ίσως σε 50 χρόνια...
να υπάρχουν ακόμα άτομα σαν κι εμάς, να αράζουν και να λένε για ωραία πράγματα.
Αγόρασε τώρα, πλήρωσε μετά
Πάρε τώρα, πες μας "Γειά"
Βάλε υποθήκη τη ζωή σου
Για να μπεις στο Παράδεισο του Καταναλωτή
Ανταλλαγή για την αξιοπρέπεια σου
Μια έξοχη έγχρωμη κονσόλα τηλεόρασης
Να κοιτάς και να απολαβάνεις όσο οι μέρες σου γλυστρούν
Να ονειρεύεσαι πράγματα που τα λεφτά δε σου αγοράζουν
Χρωματισμένα σκατά από χρώμιο, πλαστικά σκουπίδια
Το όραμα κι η ζωή μου αξίζει περισσότερα απ'αυτά τ'αρχίδια.
Το γκέτο από πλαστικό γυαλί, τη καταναλωτική μανία
Δεν είμαι κανένα γαμημένο προιόν πολυτελείας.
- Στιβ, εσύ άκουσες για τότε που ο Μπέκαμ φορούσε μπλουζάκι Κρας...
- Ναι, το'χω ακούσει. Από τον Ζαν Πολ Γκοτιέ...
Ε, τότε δεν μου έκανε κάτι...
Παίζουν πάντα τέτοια. Ο κόσμος πουλάει αντικείμενα Κρας...
εδώ και χρόνια, και δεν με είχε ενοχλήσει, οπότε γιατί να ασχοληθώ τώρα με αυτό...
Όμως πολυ πρόσφατα,
αρκετός κόσμος έχει σκάσει και μου'χει πει οτι πολλά πράγματα Κρας...
πωλούνται στο Ιντερνετ. Κι υπάρχει μέχρι κι ένα ρολόι με το σύμβολο των Κρας στη μέση,
ή η σημαία από το "Feeding the 5000-Τάισμα των 5000", προφανώς και μπλουζάκια...
σουβέρ, μικρές πετσετούλες, ένα σωρό σκατά τέτοια κι όλα αυτά τα λεφτά πάνε κάπου..
και δε ξέρω που στο διάολο πάνε γαμώτο...
κι έτσι πλέον θέλω να δοκιμάσω να τα σταματήσω αυτά.
Είχε μια αίσθηση ειρωνείας...
ένας από τους πλουσιότερους μη αριστοκράτες,
σίγουρα πρέπει να είναι και από τα πλουσιότερα άτομα της χώρας...
και φορούσε μπλούζα Κρας.
Κι απλά το είχα ξεχάσει.
Εκείνο τον καιρό είχα σκεφτεί να το συνεχίσω...
και να φτιάξω μπλουζάκια με αυτόν απάνω να φοράει μπλούζα των Κρας...
και σκέφτηκα ότι θα ήταν σαρκαστικό, να φτιάξω ένα τέτοιο μπλουζάκι και...
σαν να λεέι ο Ντέιβιντ στηρίζει τους Κρας.
Και να δούμε πόαος καιρός θα πέρναγε μέχρι να εμφανιστούν οι δικηγόροι...
- Τώρα, μας κλέβουν συστηματικά...
κι εγώ δεν παίρνω τίποτα.
Αυτό που θα μπορούσε να γίνει, είναι να συνεχίσουν να μας κλέβουν αλλά...
να πληρωνόμαστε. Είμαστε στο 2006 τώρα,
δεν είναι πια 1981, ο κόσμος έχει αλλάξει...
- Τι εννοείς μ'αυτό;
- Πως στο τέλος του 70, στις αρχές του 80, μπορούσε κάποιος να ζησει από ΟΑΕΔ,
μπορούσε κάποιος να μην έχει δουλειά, και να ζει μ'αυτά τα χρήματα.
Τώρα δεν μπορείς. Είναι γαμημένα δύσκολα.
Πρέπει να έχεις λεφτά.
Όχι, "πρέπει να έχεις λεφτά", θ'ακούγομαι σαν κάποιος γαμημένος καπιτάλας,
λες κι είναι όλα για τα λεφτά όλη την ώρα, κ δεν το εννοώ έτσι.
Ο κόσμος έχει αλλάξει τώρα. Πρέπει να αλλάζουμε μαζί του.
Απλά με τρελαίνει και μόνο η ιδέα, κάποιας τεράστιας γαμιόλας εταιρίας...
που ούτε καν ξέρουν ποιοι ήταν οι Κρας, αλλά ξέρεις, το προιόν πουλάει.
Και λοιπόν το πουλάνε. Και πληρώνονται γι'αυτό, ενώ εμείς...
παίρνουμε τα αρχίδια μας. Γάμα τα.
Πρέπει να σταματήσει αυτό. Είναι απλά σκατά.
- Εδώ είμαστε.
Το παλιό δωμάτιο για πρόβες.
Να κι ένα παλιό σετ ντραμς. Το σύμβολο των Κρας απάνω.
Ότι έχει μείνει.
Έχουν γίνει ένα σωρό πράματα εδώ από τότε.
Τότε, ήταν τελείως επενδυμένο με χαλιά.
Είχαμε λωρίδες χαλιών και πάνω στο ταβάνι.
Για ηχομόνωση. Φαντάζεσαι πόσο φασαρία θα είχε μέσα με...
πέντε άτομα να παίζουν.
Εδώ είμαστε!
Σου'χα πει πως τα χάσαμε όλα τα παλιά πανό, δεν είναι;
Στο ’μστερνταμ..
Αλλά ένα έμεινε..
Κι έπρεπε να είναι ακριβώς το σωστό, δεν έπρεπε;
Και λοιπόν, εδώ είμαστε!
Θα'πρεπε να λέω τώρα το, "Δεν υπάρχει άλλη δύναμη εκτός από εσένα τον ίδιο"
Το μόνο απομεινάρι.
Κι ένα παλιό δέρμα Ρέμο..
- Ποιός έβγαλε το σύμβολο των Κρας; - Είναι ένας τύπος ονόματι Ντέιβ Κίνγκ,
που σπουδάζει τέχνη, ένας φίλος που κάποτε έμενε εδώ...
Κι ήταν ένα κομμάτι για εξώφυλλο για ένα βιβλίο που είχα γράψει τότε...
το βιβλίο ήταν για το Κράτος, την Εκκλησία και την οικογένεια...
κι ήθελα κάτι που να...
αντιπροσωπεύει αυτό τον φασισμό της εξουσίας αυτής...
κι αυτό ήταν το σύμβολο. Και νομίζω είναι ένα λαμπρό κομμάτι δουλειάς.
Κουράστηκα με τις βαρετές εκλογικεύσεις των πολιτικών...
Που βαραίνουν με ποσά και τις ανεπάρκειες τους...
Μόνο θυμό νοιώθω και καταπιεσμένο μίσος γι'αυτούς...
Πως μπορεί κάποιος να διαστραφεί τόσο πολύ;
Πως μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί τόσο από τις πραγματικές ανθρώπινες αξίες;
Το μόνο που νοιώθω είναι σκέτη αηδία για τα διεστραμμένα μυαλά τους...
Πως μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη μέσω απειλών καταφυγής σε βία;
Τι είδους ελπίδα υπάρχει σ'αυτά τα ψυχιατρεία;
- Με ποιους τρόπους ήταν οι Κρας κοινωνικοπολιτικά δραστήριοι, πόσο άμεσα;
- Προφανώς, σαν κέντρο πληροφόρησης, είχαμε αρκετά μεγάλη δύναμη,
ήταν πριν το Ίντερνετ, προ υπολογιστών κατά βάση...
Έτσι, δεν είχαμε αυτού του είδους τη διέξοδο.
Αλλά η δικτύωση μας ήταν τεράστια.
Η δική μας συμμετοχή ήταν από πολύ "μαλακά" πράματα όπως καμπάνιες με συνθήματα
πολύ πολύ προσεκτικά οργανωμένες, σχεδόν μιλιταριστικά στην εκτέλεση,
να γεμίζουμε συγκεκριμένα κεντρικά κομμάτια του δικτύου του μετρο του Λονδίνου,
Ξεκινούσαμε με μανιφέστα, αλλά τακτικά, όμορφα.
Ποτέ δεν βάφαμε σε ιδιοκτησία, βάφαμε πάνω σε πόστερ,
οπότε πες οτι υπήρχε ένα πόστερ στον τοίχο, τύπου διαφημιστικό για μια ταινία πολεμική,
εκεί, θα βάζαμε "Πολέμα τον Πόλεμο, όχι για τους πολέμους"
απάνω. Αλλά πολύ όμορφα.
Κι είχαμε πάντα αυτή την πολιτική να είμαστε σε όλα τακτικοί.
ώστε να μη μπορεί κάποιος να το κατηγορήσει σαν βανδαλισμό.
Όχι ότι έχω κάτι συγκεκριμένο ενάντια στο βανδαλισμό απαραίτητα...
Αλλά επειδή έμοιαζε με μια στρατηγική με την οποία μπορούσαμε να προσελκύσουμε
ενδιαφέρον από κόσμο, που διαφορετικά απλά θα το απέρριπταν σαν βανδαλισμό.
Και απο κει, πήγαμε σε πιο άμεσες δράσεις, σαμποταζ με κόλλα, βομβαρδισμό με μπογιές,
τέτοια κυρίως, ποτέ δεν πήγαμε σε εμπρησμούς.
Τα "Σταματήστε το Κέντρο" των αρχών του 80, υποθέτω...
ήταν από τις πιο ακραίες εκδηλώσεις, με την έννοια ότι...
ήταν ένα μίγμα, μισό φεστιβάλ, μισή εξέγερση...
Η ιδέα ήταν το μπλοκάρισμα του κέντρου, και δεν θυμάμαι...
βασικά, είναι δύο συγκεκριμένες μέρες το χρόνο, που κάποια πρόσωπα μετακινούνται μέσα στη πόλη
από το ένα κέντρο εξουσίας στο άλλο. Είναι τότε που αποφασίζουν για την αγορά, το συνάλλαγμα και τέτοια.
Τέλος πάντως, βασικά αν θέσεις το κέντρο εκτός λειτουργίας αυτές τις μέρες,
τους γαμάς στ'αλήθεια όλο το "μόντους οπεράντι".
Τις τράπεζες, τα τελωνειακά πρακτορεία κι όλα αυτά τα πράματα.
Από καπνόμπομπες στον υπόγειο...
που σταματάει τελείως- οφείλει να σταματήσει τα τρένα...
μέχρι τις τράπεζες- το σπάσιμο των βιτρίνων τους...
αποκλεισμός των δρόμων...
αποκλεισμός τηλεφώνων...
όλο το μέρος γινόταν δυσλειτουργικό για μια μέρα.
Πιστεύω πως...
έθεσε μερικούς όρους, σίγουρα το "Ξαναπάρτε τους Δρόμους (=Reclaim the streets)"
αναπόφευκτα προέκυψε από το κίνημα του "Σταματήστε το Κέντρο"...
και το ίδιο το "Σταματήστε το Κέντρο", διαδόθηκε σε όλη την υφήλιο.
Ξεκίνησαν να γίνονται στην Αυστραλία, την Αμερική ,δεν ξέρω
αν έγιναν καθόλου στην Ευρώπη, αλλά σίγουρα βασισμένα σ'αυτά του Λονδίνου,
Ξέρω πως επαναλήφθηκαν και στην Αυστραλία και την Αμερική και...
δε νομίζω καν το Σηατλ να είχε διεξαχθεί με τον ίδιο τρόπο.
Πως νοιώθεις;
Πως νοιώθεις με το να είσαι η μάνα χίλιων νεκρών; (για Μ.Θατσερ)
Νέα αγόρια Αναπαυθείτε τώρα
Κρύοι τάφοι σε κρύο χώμα
Πως νοιώθεις με το να είσαι η μάνα χίλιων νεκρών;
Βυθισμένα μάτια, χαμένα τώρα
’δειες κόχες, από μάταιο τάφο.
Η ματαιοδοξία σου στέρησε αυτά τα σώματα απ'τη ζωή...
Οι απάτες σου τους κορόιδεψαν πως άξιζε η θυσία...
Τα ψέματα σου έπεισαν τον λαό να δεχτεί το ξοδεμένο αίμα
Κι η βρώμικη σου περηφάνεια σου ξεκαθάρισε την οποιαδήποτε αμφιβολία που θα'πρεπε να'χεις
Χαμογελάς ενωπίον του θανάτου γιατί είσαι τόσο περήφανη και ματαιόδοξη
Κι η απανθρωπιά σου σε σταματά απ'το να καταλάβεις τον πόνο
Που προκάλεσες προκαθόρισες
δημιούργησες που διέταξες
Ήταν δικιά σου η απόφαση να σφαχτούν αυτά τα νέα παιδιά
Κυκλοφορήσαμε το δίσκο ονόματι...
"Πως νοιώθεις με το να είσαι η μάνα χίλιων νεκρών;"
Και αρθρογραφόντας για μια από τις εδώ ημερήσιες εφημερίδες,
ήταν ένας τύπος που είχε το μουσικό κομμάτι-ή το "ποπ" κομμάτι...
- ο γαμιόλης- κι ο αδερφός του ήταν συντηρητικός πολιτικός...
στο Ίνφιλντα, και λέει στον αδερφό του,
" Κοίτα τι έκανε αυτή η μπάντα ονόματι Κρας..."
" Έγραψαν για το πως νοιώθεις να είσαι η μάνα..."
οπότε ο πολιτικός μυγιάζεται, ξέρεις λέει πόσο...
εξωφρενικός είναι αυτός ο δίσκος, και είναι σιχαμένος...
και βεβαίως, μετά ξεκινάει αυτό το κυκλικό, το μέμο που τριγυρνούσε...
στα έδρανα της Βουλής στο κόμμα των Τόρυ (=Ν.Δ.), λέει πως σε καμμία περίπτωση...
δεν πρέπει οποιοδήποτε μέλος του συντηρητικού κόμματος να έχει οποιαδήποτε σχέση με μια μπάντα..
γνωστή με το όνομα Κρας, κι έτσι η αντιπολίτευση,
η κυβέρνηση Λέιμπορ, το μυρίστηκε, και κατόπιν..
αρχίσαμε να λαμβάνουμε υποστηρικτικά γράμματα από βουλευτές του Λέιμπορ,
και τότε κάποιος βουλευτής τους το ανέφερε μέσα στη Βουλή...
σε μία επερώτηση, "Έχει η Πρωθυπουργός ακούσει τον πρόσφατο δίσκο...;"
"Πως νοιώθεις με το να είσαι η μάνα χίλιων νεκρών;"
Χρειαζόταν κάτι για να καλυτερέψει την εικόνα της προς τα έξω...
Αποτύγχανε τραγικά,
με την πολιτική της, την εσωτερική πολιτική,
και χρειαζόταν μερικά άτομα για να βγάλουν μια αντίδραση(;).
Ήταν πολύ "μάτσο" ανταγωνιστική και της άρεσε υπερβολικά.
Πως στο διάλο κατάφερε...
ο Μπους να κερδίσει...
πόντους αξιοπιστίας από την εισβολή στο Ιράκ;
Και το έκανε,
παρόλο που.. και πως έμεινε ο Μπλερ στην εξουσία;
Μετά την υποστήριξη της εισβολής στο Ιράκ;
Αλλά το έκαναν, διότι ο κόσμος είναι ουσιαστικά...
"μάτσο"... κοίτα και τη...
μπάλα. Θα δεις αγώνα σήμερα, και θα φαίνεται το πόσο...
ανταγωνιστική "μάτσο" κουλτούρα...ανεξάρτητα απ'το αν είναι όπλα ή μπάλες ποδοσφαίρου...
όταν οι άντρες βγαίνουν παγανιά, είναι εκεί, δεν είναι;
Είναι δύσκολα για...
μια χώρα σε κατάσταση πολέμου να τολμήσουν κανονικά....
να τολμήσει κάποιος να πει, ξέρεις, εγώ έχω αντίρρηση, γιατί...
εμάς μας κατηγόρησαν για προδότες στα εθνικά μέσα πληροφόρησης...
ακόμα κι από τύπους στις παμπ, τέτοιες μαλακίες.
Μοντάραμε μια συζήτηση μεταξύ Θάτσερ και Ρήγκαν,
βγαλμένη και ραμμένη από ομιλίες τους, και το κέντρο του διαλόγου...
ήταν κατά βάση ο Ρήγκαν να επερωτά τη Θάτσερ για την καταβύθιση του "Μπελγκράνο".
Είχαμε απόρρητες πληροφορίες από τα Φόκλαντ, ξέραμε ένα ναύτη που...
ήταν κάποτε σκινχεντ και είχε φύλλο πορείας για τα Φόλκλαντ...
και εικοινώνησε με μας, κάπως ενώ επέστρεφε, και απλά...
ξέρασε όλες αυτές τις πληροφορίες για την καταβύθιση του Μπελγκράνο και...
του Σέφηλντ.
Και το βύθισμα του Σέφηλντ ακόμα δεν έχει έρθει στο προσκήνιο. Ήταν 4 πλοία...
και αυτό ήταν μια από τις ναυαρχίδες, και βασικά ο πρίγκηπας ’ντριου-Έντουαρντ...
ένας πριγκηπικός υιός ήταν επιβάτης, κι άρα έπρεπε να διαβεβαιώσουν οτι ειδικά αυτό δεν...
θα στοχοποιούταν...και η απάντηση από το Ναυτικό ήταν οι διαταγές πως...
τα 3 από τα 4 πλοία έπρεπε να ανεβάσουν φλόκο, εννοώντας ένα αλουμινένιο κάλυμα,
που εκτρέπει τους πυραύλους, και το τέταρτο δεν είχε λάβει διαταγές, το Σεφηλντ,
και εγγυημένα, όταν εμφανιζόντουσαν οι πύραυλοι, θα στόχευαν εκείνο που δεν
είχε προστασία αλουμινίου, κι έτσι έγινε.
Κι έτσι το Σέφηλντ καταβυθίστηκε...
Και οι φαντάροι το γνώριζαν...
Και παραλίγο να γίνει εξέγερση, το οποίο ήταν και ο λόγος που τα πλοία άργησαν τόσο να γυρίσουν.
Έπρεπε πρώτα να το λύσουν αυτό.
Ρ. Γιατί να εκμηδενιστεί το "Μπελγκράνο"; Εσείς είστε πίσω απ'αυτό.
Οι Αργεντίνοι θα πήγαιναν μετά. Ο Γραμματέας Χέιγκ είχε μια συμφωνία.
Θ.Η Αργεντινή ήταν ο εισβολέας!
Δυνάμεις τέθηκαν σε κίνηση. Και τώρα κινούνται,
τιμωρώντας τους όσο το δυνατό ταχύτερα.
Ρ. Θεέ μου, αυτό δεν είναι σωστό!
Προκαλέσατε το χτύπημα του "Σέφηλντ".
Οι πύραυλοι, τους ακολουθούσαμε στις οθόνες.
Εσείς το κάνατε μάλλον, και δεν τους το είχατε πει. Ποιό είναι το αναμενόμενο κέρδος;
Θ. Ότι είπα και πρίν. "’ντριου",
Όταν οι Κρουζ θα πλησιάζουν, θέλω κίνητρα κάθε επιπέδου.
Ο Πητ πήρε τις κασέτες στην χέρσα Ευρώπη...
και τις έστειλε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της Ευρώπης...
Για καιρό δεν ακούσαμε τίποτα...
Και το επόμενο που ακούσαμε ήταν κάποιο άρθρο στην Αμερική,
νομίζω μια εφημερίδα του Σαν Φρανσίσκο, για κασέτες της Κ.Γκ.Μπ. Το Πεντάγωνο να αποκαλύπτει κασέτες τις Κ.Γκ.Μπ.
τις οποίες αναγνωρίσαμε σαν την κασέτα μας. Και μετά, έγινε μεγάλο θέμα...
στον Αμερικανικό τύπο, για την Κ.Γκ.Μπ., τέτοιες είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν ξέρεις...
που θα οδηγηήσουν στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο.
Τέλος πάνων, κάπως αύτος ο τύπος μας πήρε τηλέφωνο, ένας ρεπόρτερ,
και μας ρώτησε, "Ξέρετε τίποτα για αυτές τις κασέτες;"
το σήκωσα και είπα, "Όχι, δεν ξέρω τι εννοείτε"...
και απάντησε, "Όχι, νομίζω πως ξέρετε, και θέλω να έρθετε απο'δω να μιλήσουμε γι'αυτά".
Και είπα, "Αν το παραδεχόμασταν, θα είσασταν έτοιμοι να τυπώσετε...
όλες τις πληροφορίες που δίνονται στις κασέτες για το Σεφηλντ και για το Μπελγκράνο;"
Και λέει αυτός "Ναι, μπορώ να το κάνω", και όντως το έκαναν...
κι έτσι καταφέραμε να διαδόσουμε αυτές τις άκρως εμπιστευτικές πληροφορίες για το Μπελγκράνο και το Σέφηλντ...
στο διεθνή, τον ποιοτικό Τύπο.
Δεν είχε κανένα αποτέλεσμα βέβαια...
Εκτός από ένα τεράστιο ενδιαφέρον για μας στα ξαφνικά...
Και τότε ήταν που η Κ.Γκ.Μπε όντως ήρθε σε επαφή με μας...
με την προκάλυψη ότι ήταν λογοτεχνικό περιοδικό και μας προσκάλεσαν στα γραφεία τους στο Δυτ.Λονδίνο...
το οποίο βεβαίως ήταν τελείως μούφα. Και ήταν τελείως προφανώς Κ.Γκ.Μπ,
και βασικώς, εξακρίβωναν αν άξιζε να μας στρατολογήσουν.
Απ'αυτό το σημείο κι έπειτα, απλά έγιναν εντελώς ηλίθια τα πράγματα.
Δεν ήμασταν πια σχολιαστές και ακτιβιστές.
Είχαμε μετατραπεί σε κάποιου είδους εξπέρ ή κάτι τέτοιο.
Και σίγουρα, είχαμε γίνει επιθυμητοί στις μυστικές υπηρεσίες, τέτοιες μαλακίες...
Κι είχε αρχίσει να μυρίζει πολύ κίνδυνος.
Εξημερωμένος Ταξινομημένος
Μείνε στη σειρά Τα πας καλά
Έχασες τη φωνή σου;
Καμία επιλογή
Παίζε το παιχνίδι
Ήσυχα και ήρεμα
Γίνε παθητικός παρατηρητής
’ραξε και παρακολούθα
Το κόσμο που κατέστρεψαν
και την ειρήνη που πήραν
Μη ρωτάς τίποτα
και δε θ'ακούσεις ψέματα
Θα ζεις στην πολυτέλεια
του παραδείσου ενός ηλίθίου
Είσαι ήδη νεκρός
Αν είσαι παθητικός παρατηρητής
ορίστε κάτι για σένα
Είσαι ήδη νεκρός
Φοβισμένος να μη τολμήσεις αυτό που ξέρεις ότι πρέπει να γίνει
Είσαι ήδη νεκρός
Ο κόσμος είναι στην κόψη της πυρηνικής καταστροφής
Αλλά φοβάσαι υπερβολικά για να κάνεις τη σύνδεση
Πιστεύεις ακόμα ότι το σύστημα είναι εδώ για να σε προστατεύει
Είσαι ήδη νεκρός
- Έχει μερικές φλόγες τώρα, είναι καλύτερα...
- Γιατί πιστεύεις πως οι Κρας είχαν επιτυχία εκείνη την εποχή;
- Επειδή τα εννοούσαμε όσα λέγαμε.
Ζούσαμε μ'αυτή την αλήθεια.
Ζούσαμε αυτά για τα οποία λέγαμε. Και φαινόταν ότι το κάναμε.
Ο κόσμος ερχόταν εδώ, όπως και τώρα είναι ευπρόσδεκτοι εδώ, όπως ήταν πάντα...
και φαινόταν ότι δεν βγάζαμε τίποτα. Σε κάποιες φάσεις είχαμε αρκετά χρήματα-
αρκετές φορές- αλλά πήγαιναν σε άλλα πρότζεκτ.
Το ότι οι Κρας είχαν χρήματα, αυτά τα λεφτά δεν έκαναν καμμία διαφορά εδώ.
Παρόλα αυτά εμείς δεν είχαμε φράγκα, κι ακόμα δεν έχουμε...
γιατί ότι λεφτά έχουμε, πάντα πάνε απλά σε...
κάποιο κοινωνικό ή δημιουργικό μας πρότζεκτ.
Χρηματοδοτούσαμε ένα αναρχικό κοινωνικό κέντρο στο Λονδίνο. Αυτό ήταν από τα πιό φανερά πράγματα που έχουμε κάνει.
Πιθανότατα να ήταν κι ένα από τα πιο πολυέξοδα.
Σε ότι λάιβ κάναμε, ότι φράγκα έβγαιναν πήγαιναν...
σε κάποια ντόπια οργάνωση, όπως το κέντρο κρίσης βιασμού, ή σε κάποιο τσακάλι που...
θελε να βγάλει κάποιο φανζείν. Ή μια μπάντα χρειαζόταν κάποιο ηχείο, ή...
το κέντρο νεολαίας χρειαζόταν ένα τραπέζι του πινγκ πονγκ, οτιδήποτε...
Παίρναμε ότι χρειαζόμασταν, τα οποία ήταν πάντα αρκετά να βγάλουν τη βενζίνη, να έχουμε για φαγητό.
Ποτέ δεν μέναμε σε ξενοδοχεία ή οτιδήποτε τέτοιο.
Απλά πάντα ρωτάγαμε αν έχει κάποιος κανένα κρεββάτι για να μείνουμε.
Και συνήθως γυρίζαμε πίσω συντριπτικά φτωχοί. Αν και είχαν βγει αρκετά φράγκα.
- Ο Τζίμυ Πέρσευ απ'τους Σαμ69 δούλευε τότε με...
την Πόλυντορ, και υπήρχε αυτό το πράμα που το ονόμαζαν το "Πακέτο του Πέρσυ".
Κι είχαμε ήδη αποφασίσει, "’ντε γαμηθείτε, τα καταφέρουμε μια χαρά και μόνοι μας",
"Κρας Ρέκορντς, κι όλα, τα πάμε μια χαρά ευχαριστούμε.. "οπότε πάμε να δούμε τι έχει να μας προσφέρει αυτός ο τύπος",
Και μας μπάζει στο γραφείο του, και σίγουρα υπάρχει ο τύπος που κάθεται πίσω από το γραφείο του μ'ένα μπολ λουλούδια...
"- Ποτάκια;"...και φτάνουν τα ποτάκια.. "Ουάου!"...
Κι αυτός λέει, "Μπορώ να πουλήσω την επανάσταση σας."
" Μπορώ να σας κληρονομήσω ιδιοκτησία. Θα'χετε τόσο ρευστό."
Κι εγώ ήμουνα κάπως, "Τέλ...Όχι, γάμα το!"
- Και τι του είπατε; - Ευχαριστούμε, αλλά χαρήκαμε ευχαριστούμε.
Ήμαστε ευγενικοί. Απλά δεν ενδιαφερόμασταν. Και πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε;
Μέχρι και σήμερα, ακόμα δε μπορώ να κάνω τέτοια πραγματα που νοιώθω ότι ξεπουλιέμαι...
όχι ότι ξεπουλιέμαι, αλλά σαν βελόνες στη συνείδηση μου...
Είναι καλό πράγμα να έχεις, γιατί κατ'ελπίδαν δεν θα ξεπουληθώ ποτέ, όσο έχει κάποια αξία αυτό.
Ναι, αλήθεια, το πανκ είναι νεκρό
Ακόμα ένα φτηνό προιόν για τα κεφάλια των καταναλωτών
Τσιχλοφουσκοροκ σε πλαστικά ραδιοφωνάκια
Νάρκωση για σχολιαρόπαιδα με τις πλάτες των μεγάλων προμότερ
Το Σιμπιες (=Μέγκα) προμοτάρει τους Κλας
Όχι για επανάσταση, είναι απλά για τα φράγκα
Το πανκ έγινε μόδα όπως έγινε κι ο χίππυς
Δεν έχει σχέση με σένα ή με μένα
Τα κινήματα είναι συστήματα και τα συστήματα σκοτώνουν
Τα κινήματα είν'η έκφραση της θέλησης του λαού
Το πανκ έγινε κίνημα γιατί όλοι νοιώσαμε χαμένοι
Οι αρχηγοί του ξεπουλήθηκαν κι εμείς πληρώνουμε το κόστος
Κι ο πανκ ναρκισισμός έγινε κοινωνική ναπαλμ
Ο Στιβ Τζόουνς έκανε πραγματικά ζημιά
Κήρυττε την επανάσταση, την αναρχία και την αλλαγή
Αφομοιωμένος από το σύστημα που του'δωσε το όνομα του
- Ωω, αυτό είναι ωραίο...
Ο Ίγκνοραντ και η Τζη.
Ρομαντικό θέμα.
- Κοίτα, ο ιστός είναι ακόμα εκεί. Είναι η Τζόυ, ο Ρον, εγώ...
- Δε φαίνεται να'ναι και τόσο παλιά, πράξενο δε μοιάζει;
Δε φαίνεται ότι είσαι εσύ καθόλου...
- Πως τελείωσαν οι Κρας;
- Νομίζω ότι υπήρχε ένα σχίσμα που αναπτυσσόταν.
Όχι, δε το νομίζω, το ξέρω ότι έτσι γινόταν.
Ήμασταν σε τουρ, το 1983 νομίζω πως ήταν, κι έγραψα ένα...
άρθρο που αμφισβητούσε την ειλικρίνια του πασιφισμού,
υπό την ένοια ότι είναι πολύ εύκολος να τον κηρύττεις αλλά...
μπορεί κανείς να τον ακολουθήσει ολότελα;
Ήταν προφανές τότε, πως είχε αρχίσει να γίνεται ένας πολύ διακριτός διαχωρισμός μας...
δεν ήταν μόνο το πασιφιστής/ακτιβιστής, δεν ήταν το ασφάλεια/ανασφάλεια,
το υλιστής/πνευματικός, όλα αυτά τα διάφορα, υπήρχαν και...
σχίσματα που εμφανιζόντουσαν, και-βασικά- ήταν απλό αλλά σημαντικό...
γιατί οι άλλοι άνθρωποι...
το σκέφτονται σαν τρόπο βιοπορισμού, και δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.
Δεν καταλαβαίνω το βιοπορισμό. Καταλαβαίνω τη Ζωή.
Ο βιοπορισμός-η επιβίωση- νομίζω ότι είναι μια γελοιότητα.
Δεν είμαστε πόρνες. Εγώ δεν είμαι πόρνη.
- Είχα πραγματικά αρρωστήσει, σωματικά αρρωστήσει.
Είχα φτάσει τα όρια μου. Για μένα,
ήταν συνεχόμενο. Η μπάντα πρόβαρε,
έκανε τα λάιβ, και εγώ πάντα ήμουνα εκεί με τις ταινίες, να δουλεύω ένα σωρό εξοπλισμό,
κι όταν γυρίζαμε, έπρεπε να κάνω κάποιο νέο εξώφυλλο.
Κι ήταν λοιπόν κάποια έντονα 8-9 χρόνια.
Όταν σταματήσαμε τότε, ξέραμε ότι θα σταματήσουμε όπως και να χει,
πάντα λέγαμε 1984 ή εκεί γύρω. Κι όταν έφυγε ο ’ντυ...
ήταν 83 ή αρχές του 84, ξέραμε πως αυτό θα'ταν ούτως ή άλλως ένα φυσικό τελείωμα,
δεν γινόταν να αντικατασταθεί με κανένα τρόπο,
ήθελε να επιστρέψει σε αυτά-αυτό που ήθελε βασικά-να ζωγραφίζει..
νομίζω ότι είχα ψοφήσει, όλοι είμασταν ψόφιοι, ειλικρινά!
Κι επίσης, ο τρόπος που μας ανέβαζαν σ'ένα βάθρο,
ο τρόπος που ο κόσμος περίμενε τι θα κάνουν οι Κρας-τι θα κάνουμε μετά;
Εμείς δεν είμασταν εκεί γι'αυτό. Ήμασταν για να ενδυναμώσουμε τον κόσμο.
Όχι να εμπνεύσουμε τον κόσμο να πει, "- Τι θα κάνουμε μετά;"
"Τι να κάνουμε μετά;" Δεν ήταν αυτός ο ρόλος μας.
Εμείς απλά προσαθούσαμε να μοιραστούμε τα οράματα μας, τις εμπειρίες που είχαμε.
Στην πολύ αρχή, το 1984 ήταν η εποχή του απογαλακτισμού,
αν δεν είχαμε καταφέρει να πούμε τι θέλαμε μέχρι τότε, ίσως...
και να μην υπήρχε λόγος να συνεχίσουμε..
- Θα γινόταν θεσμός. - Ναι, ακριβώς.
Κι αυτό ακριβώς γινόταν και δεν μας ενδιέφερε κάτι τέτοιο.
- 7 χρόνια μακριά από το ίδο σου το είναι, παραείναι πολύς καιρός.
Και όλοι είμασταν. - Έτσι το νοιώθατε;
- Ναι, ζούσαμε ένα θέατρο, μέρα νύχτα.
Θυμάμαι μια φορά να κάνω έρωτα στην Ηβ και να σκέφτομσι...
Ουάου,κάνω έρωτα στην Ηβ Λίμπερτιν, δεν κάνω έρωτα στη Μπρον Τζόουνς, που είναι κοπέλα μου...
Κάνω έρωτα σε κάποια ιδέα. Τέτοια πράματα.
Ξεκίνησα τότε να συνειδητοποιώ ότι, όντως, σε 7 χρόνια μπορείς να απογίνεις μια ιδέα του εαυτού σου.
Όχι εσύ.
Γιατί έχεις ξεχάσει ποιός ήσουν. Γιατί, όλη μέρα, κάθε γαμημένη στιγμή,
είσαι ή στο στούντιο, γράφεις ένα κομμάτι, δίνεις μια συνέντευξη, είσαι το ένα-είσαι το άλλο.
Δεν είχες τον καιρό να ξέρεις το ποιός είσαι.
Και γι'αυτό ήταν τόσο οδυνηρό όταν σταμάτησε η μπάντα.
Γιατί καθόμαστε για πρωινό και θα υπήρχε κάποιος εκεί και...
εμείς λέγαμε "και ποιός στο διάλο εισαι'συ;" γιατί είχαμε χάσει τα κοινά μας στοιχεία.
Είμαι μόνος.
Δεν ξέρω για σένα.
"Τελικός απολογισμός."
Κι είμαι ο νομάς.
Κι είμαι το γράσο.
Κι αυτή είναι η ώρα μου.
Κι αυτός είναι ο χώρος μου.
Δε θα δεχτώ καμμία θλιβερή απολογία
Καμία ωχρή αντανάκλαση πιθανότητας
Δεν υπάρχει καμμία δύναμη εκτός της δικιάς μας
Μ'έναν τρόπο,
όταν γράφαμε υλικό, ή όταν έγραφα πράγματα για τους Κρας...
όριζα έναν τρόπο ζωής.
Κι ειδικά, ότι δεν υπάρχει καμμία αυθεντία εκτός από εσένα.
Βασικά, γιατί η Τζη και εγώ έχουμε παραμείνει εδώ...
έπρεπε να δοκιμάσουμε και να ζήσουμε σύμφωνα με αυτά.
Συνέχεια, είναι τύποι σαν κι αυτό- εσύ ήρθες εδώ για παράδειγμα γι'αυτό...
Βασικώς για να δεις να το κάνουμε ακόμα.
Είναι αλήθεια, δεν είναι;
Με ποιό τρόπο, σε ποιά έκταση λειτούργησε το όνειρο;
Αυτή είναι μια ερώτηση που κάνουμε στους εαυτούς μας όλη την ώρα.
Σε ποιά ακριβώς έκταση μπορεί να λειτουργήσει το όνειρο;
Πως μπορούμε να το κάνουμε να λειτουργήσει καλύτερα;
Η κοινωνία της πολυτέλειας έχει τόσο σφιχτό κράτημα,
και μοιάζει ν'αυξάνει την πίεση της στους λίγους θύλακες αντίστασης
Μάλλον γινόμαστε όλο και πιο απομονωμένοι.
- Και που είναι τα τσαντισμένα νιάτα του σήμερα;
Μπορεί και να δεις μια πανκ ροκ μπάντα σ'ενα μπαρ κάπου...
Αλλά που είναι αυτοί οι άνθρωποι στο στερέωμα, ή
στον καθιερωμένο ποπ κόσμο ή τη μουσική βιομηχανία,
που να λένε "αυτό είναι λάθος γαμώτο"
"’ντε γαμηθείτε", να εξεγερθούν, τι συνέβη σ'αυτές τις φωνές;
Τελειώνουν όλα.
Θα έχουμε αποτύχει στην ευθύνη που έχουμε στην ίδια ζωή.
Έχει ξανασυμβεί και παλιά πως οι αδύναμοι σηκώθηκαν ενάντια στους εξουσιαστές
μόνο για να κατατροπωθούν. Αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις που πέτυχαν.
Ο δικός μας είναι δίκαιος σκοπός, είναι επάναω στον καθένα, μόνο του, να κάνει το καλύτερο που μπορεί.
Πρέπει να μάθουμε να ξεπερνάμε τους φόβους μας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η δύναμη που έχουν είναι η δύναμη που τους δίνουμε.
Είσαι εσύ, ο παθητικός παρακολουθητής που τους έδωσε αυτή τη δύναμη.
Σε χρησιμοποιούν και βιάζουν
Και θα απορριφθείς σύντομα μόλις ξεζουμίσουν ότι χρειάζονται από σένα.
Πρέπει να μάθεις να ζεις με τη δική σου συνείδηση, την δική σου ηθική,
Δικιά σου απόφαση, δικός σου εαυτός.
Δεν υπάρχει καμία αυθεντία εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό.