Tip:
Highlight text to annotate it
X
«Μια νύχτα του Μάρτη, ζωή μου, θα χαρείς,
με τους Calle 13 στην Αβάνα και τον Kelvis Ochoa,
τι θαύμα, τι θαύμα, τι θαύμα, είναι»
Είναι απέραντη χαρά να μοιράζομαι με όλους εσάς, κάτοικοι της Αβάνας, Κουβανοί.
Είναι τέλειο! Αυτή είναι γιορτή για σας
και είναι απτή πραγματικότητα!
Προσκεκλημένοι εδώ στην Αβάνα μαζί μας, τα αδέρφια μας
από το Πουέρτο Ρίκο, οι Calle 13! Μάλιστα, κύριε!
Κούβα,ακούς; Είμαστε ζωντανοί;
Εκεί πίσω, είμαστε ζωντανοί;
Πάμε να δείξουμε στον πλανήτη Γη ότι η Κούβα είναι ζωντανή,
ότι αναπνέουμε, πάμε όλοι μαζί, ψηλά, για την Κούβα!
«Στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι στυγνοί και δαιμόνιοι, υπάρχουν παρθένες και πόρνες,
πλούσιοι, φτωχοί, μεσαία τάξη, πράγματα όμορφα και δυο-τρεις τραγωδίες.
Υπάρχουν άνθρωποι χοντροί, κανονικοί κι αδύνατοι, άλογα, κότες, πρόβατα κι αγελάδες,
υπάρχουν ζώα πολλά και άνθρωποι πολλοί, άνθρωποι που τα ‘χουν τετρακόσια και θεοπάλαβοι.
Στον κόσμο υπάρχουν ψέματα και υποκρισίες, γεγονότα, αλήθειες και συμπτώσεις,
υπάρχουν μυαλά οριζόντια, κάθετα και διαγώνια.
Η Κούβα πάντα ήταν ιστορία κι η περιέργεια
σα να θέτει υψηλές προσδοκίες
μαριχουάνα, ecstasy και κοκαΐνη
Υπάρχουν δέντρα, κλαδιά, φύλλα και άνθη
υπάρχουν πολλά χρωματιστά βουνά.
Στον κόσμο υπάρχουν διχασμένες αποφάσεις, είσοδοι, έξοδοι, ντεμπούτα, αποχαιρετισμοί
υπάρχουν αθώοι, υπάρχουν δολοφόνοι
Η αποστολή μου ήταν να έρθω να έρθω στην Κούβα να παίξω,
και ίσως να βοηθήσω τον κόσμο να δει,
να τον κάνω να δει πιο νορμάλ
στον κόσμο υπάρχουν μικρόφωνα και μεγάφωνα
υπάρχουν έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι
άνθρωποι απλοί και άνθρωποι κομψοί, αλλά,
δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα, Κούβα δώσ’ του!
δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα, αγάπη μου
δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα
Στα σώματα δόθηκε μορφή
και στο ασπρόμαυρο μπήκε χρώμα…
Ρυθμικό, εκρηκτικό
Αναρχία
Προστυχιά
Δυναμικό
Underground
Τρέλα
Παραδόσεις
Ελευθερία, έκφραση
Αντιιμπεριαλισμός
Και λέει την αλήθεια
Punk και πιο κάτω!
είναι κόσμος που αλλάζει αυτά που λέει
είναι πολλοί που αντιφάσκουν
Ο αδερφός μου όταν γράφει μουσική δε βάζει καν ρεγκετόν
βασικά, είναι κούμπια, είναι μουσική των Βαλκανίων, είναι απ’όλα
αλλά δεν ακολουθώ τη σχολή της real hip hop…
υπάρχουν τσέπες γεμάτες, πορτοφόλια άδεια
κλέφτες πιο πολλοί απ’ τους αστυνομικούς
υπάρχουν θρησκείες, υπάρχει αθεϊσμός, καπιταλισμός και κομμουνισμός
αν και μοιάζουμε δεν είμαστε όλοι ίδιοι, γιατί
δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα, δώσ’του Κούβα!, δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα αγάπη μου
δεν υπάρχει κανένας σαν και σένα. Ε, όμορφε, εκεί πίσω, δώσ’του!
Όχι, δεν μπορώ να ορίσω το είδος της μουσικής
είναι σαν το σεφ που παίρνει λίγο κρεμμύδι, λίγη τομάτα,
τα μαγειρεύει, ετοιμάζει μια νέα γεύση
όμως τα υλικά εκεί μέσα είναι, απλώς τα ανακατεύεις …
Πόδια που αναπνέουν
Το κομμάτι αυτό λέγεται «Προς το βορρά», ακούστε!
Δηλητήριο φιδιού
Μου είναι δύσκολο να κατατάξω τη μουσική μου ως κοινωνική,
γιατί τη λέξη «κοινωνική» πάντα τη προορίζουν προς μία πλευρά Είναι μια πάλη πιο πολύ αστική …
στην ανάσα μου βγαίνει «νερό καυτό» (ρούμι)
Είναι ευθύνη της Καραϊβικής, της Λατινικής Αμερικής,
και με όλες αυτές τις μουσικές
λένε στον κόσμο αυτά που θέλουν, την πραγματικότητά τους…
Σ’ εκείνο το κτίριο εκεί πίσω, πρέπει να ανέχονται τους μετανάστες, ρε συ!
Έχω το αντίδοτό σου… Γι’ αυτόν που δεν έχει ταυτότητα
Είμαστε ολόιδιοι… Γι’ αυτόν που ήρθε απροειδοποίητα
Έχω ηρεμία... Για όσους δεν έχουν, για όσους είναι εδώ και όσους έρχονται
Όχι, πιστεύω πως είμαι ένας από αυτούς
που είχαν την τύχη να βγουν μπροστά και να πουν αυτά που έχουν να πουν
και έχω την τύχη να γίνονται καλές ομοιοκαταληξίες
όμως ίσως αυτό να είναι λίγο, μπορεί να φοβάμαι να αναλάβω ευθύνη
ίσως όπως αυτή ενός ηγέτη, ίσως την αναλαμβάνω αλλά δεν τολμώ να δεσμευτώ
ή έχω δεσμευτεί και δεν το έχω καταλάβει
ή νομίζω ότι είναι ευθύνη, προτιμώ να προχωράω όπως αισθάνομαι
χωρίς ανέσεις, χωρίς πολυτέλειες, με την προστασία των αγίων και των μάγων.
Έμαθα να γράφω χαζές παλιοκούβεντες στο μπλοκάκι μου και με την ίδια τη γλώσσα να ταρακουνώ την υφήλιο
Πιστεύω ότι θα χτίσουμε μια γέφυρα και θα αρχίσουν να έρχονται,
θα τους φύγει ο φόβος και θα αρχίσουν να έρχονται
γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να έρχονται και να παίζουν εδώ
να παίζουν, να μαθαίνουν και να ξεδιαλύνουν όλα αυτά τα μυστήρια.
Όπως λέω σε ένα κομμάτι μου
που ισχύει για πολλές χώρες της Λατ.Αμερικής,
και είδα σημαίες από διάφορες χώρες της Λατ.Αμερικής,
είναι ωραίο που τους έχουμε εδώ στην Κούβα, η Λατ.Αμερική πρέπει να είναι ενωμένη
η Καραϊβική πρέπει να είναι ενωμένη
μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι η πραγματικότητα
Η Κούβα είναι εδώ και το Πουέρτο Ρίκο δίπλα.
Πρέπει να γίνει μια γέφυρα για να έρχεσαι από εκεί με αμάξι.
Γιατί στην Κούβα; Εγώ θα έλεγα, γιατί όχι στην Κούβα;
Η Κούβα έχει πολύ κόσμο, σχεδόν 11 εκατ. κατοίκους
και όλοι είναι άνθρωποι, με στόμα, μύτη, αναπνέουν
και αν αναπνέουν, χρειάζονται μουσική, και αν χρειάζονται μουσική
εμείς είμαστε εδώ για να την προσφέρουμε.
Βασικά, στη μουσική μοιάζουμε πάρα πολύ
και έχουμε τα ίδια γούστα
γι’αυτό και, από πολλές απόψεις, είμαστε τα δυο φτερά ενός πουλιού
όπως είπε η Lola Rodríguez de Tió*, Πορτορικανή ποιήτρια…
Έχουμε στενούς δεσμούς στη μουσική, την πολιτική, τη γεωγραφία,
σε πολλά πράγματα νησιώτικα, γιατί είμαστε νησιά…
Το να έρθει στην Κούβα ένας Πορτορικανός
δεν είναι ίδιο με το να έρθει κάποιος από άλλη χώρα
και λόγω της ιστορίας, κι επειδή πρέπει να έχει
αμερικάνικο διαβατήριο, που είναι φασαρία.
Πριν 100 χρόνια το Πουέρτο Ρίκο συνδεόταν με την Κούβα, ενώ τώρα όχι
και έγινε μια μεγάλη μάχη που έμεινε στη μέση
αλλά πριν 100 χρόνια, ο κόσμος μαζευόταν στη Ν.Υόρκη
για την ανεξαρτησία της Κούβας και του Πουέρτο Ρίκο,
ενώ εμείς μείναμε στην αποικιοκρατία, αλλά προχωράμε…
και η ανεξαρτησία είναι κάτι που συνδέεται κατά πολύ
με την Κούβα και τη Λατ.Αμερική.
Αυτός είναι ο ύμνος του Πουέρτο Ρίκο, δε μπορώ να τον τελειώσω