Tip:
Highlight text to annotate it
X
Το Internet στο έτος 2009.
Οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε το Internet για να στέλνουμε e-mails, για να παίρνουμε τηλέφωνα
και για να συζητάμε θέματα που μας ενδιαφέρουν.
Μπορούμε ακόμα να χειριστούμε και τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς.
Όμως, ότι παίρνουμε ως δεδομένο σήμερα,
δεν ήταν παρά μια "θολή" ιδέα 50 χρόνια πριν.
Για να καταλάβουμε πως το εξελίχθηκε internet σε αυτό που είναι σήμερα,
ας γυρίσουμε πίσω στο 1957, όπου όλα ξεκίνησαν.
Πριν το 1957 οι Η/Υ μπορούσαν να χειριστούν μόνο μια εργασία τη φορά.
Αυτό ονομάζεται σειριακή επεξεργασία (batch processing).
Βέβαια, ήταν αρκετά αναποτελεσματικό.
Καθώς οι Η/Υ γινόντουσαν όλο και μεγαλύτεροι
έπρεπε να τοποθετούνται μέσα σε ειδικά δωμάτια για να ψύχονται.
Έτσι οι προγραμματιστές-αναλυτές δεν μπορούσαν να δουλέψουν απευθείας με τον Η/Υ πια.
Κάποιοι "ειδικοί" καλούνταν να τους συνδέσουν.
Εκείνη την εποχή ο προγραμματισμός ήταν ιδιαίτερα σκληρή δουλειά
και ο έμμεσος τρόπος σύνδεσης με τους Η/Υ οδηγούσε
σε αρκετά λάθη (bugs), σπαταλώντας χρόνο και τσακίζοντας τα νέυρα των αναλυτών.
Το έτος 1957 έγινε μια σημαντική αλλαγή.
Μια απομακρυσμένη σύνδεση έπρεπε να εγκατασταθεί,
έτσι οι αναλυτές μπορούσαν να δουλέψουν απ' ευθείας με τους Η/Υ.
την ίδια χρονική στιγμή εμφανίστηκε η ιδέα της διαμοίραση χρόνου (time sharing).
Αυτή είναι η πρώτη έννοια στην Πληροφορική
για τον διαμοιρασμό της υπολογιστικής ισχύος ενός Η/Υ με πολλούς χρήστες.
Στις 4 Οκτωβρίου 1957, κατά τη διάρκεια του "ψυχρού πολέμου"
ο πρώτος μη επανδρωμένος δορυφόρος (Sputnik 1) μπήκε σε τροχιά από τη Σοβιετική Ένωση.
Έτσι εμφανίστηκε ο φόβος ότι η Αμερική θα μείνει πίσω στην πυραυλική τεχνολογία.
Για να εξασφαλίσουν την τεχνολογική ηγεμονία της Αμερικής,
οι ΗΠΑ ίδρυσαν την "Defense Advanced Research Project Agency" το Φεβρουάριου του 1958.
εκείνη την περίοδο, οι πληροφορίες μεταδίδονταν ακόμη μόνο από ανθρώπους.
Η DARPA σχεδίασε ένα μεγάλης έκτασης δίκτυο Η/Υ
ώστε να επιταχύνει τη μετάδοση πληροφοριών και να αποφύγει άσκοπες αντιγραφές
ερευνών που είχαν ήδη γίνει.
Αυτό το δίκτυο θα γινόταν το γνωστό Arpanet..
Επιπλέον, τρία νέα δίκτυα επρόκειτο να αναπτυχθούν,
τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την ιστορία του Internet:
Το στρατιωτικό δίκτυο από την εταιρία RAND στην Αμερική.
Το εμπορικό δίκτυο από το National Physical Laboratory στη Μεγάλη Βρετανία.
Και το επιστημονικό δίκτυο Cyclades στη Γαλλία.
Οι τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις (επιστημονική, στρατιωτική, εμπορική) αυτών των δικτύων
αποτελούν τα θεμέλια του σύγχρονου Internet.
Ας ξεκινήσουμε με το Arpanet, το πιο γνωστό από αυτά τα δίκτυα.
Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1966.
Τα πανεπιστήμια ήταν γενικώς αρκετά διστακτικά στο να "μοιράζονται" τις πληροφορίες των Η/Υ τους.
Γι αυτό μικροί Η/Υ τοποθετήθηκαν "μπροστά" από τον κεντρικό Η/Υ (mainframe).
Αυτός ο Η/Υ, ο Interface Message Processor-IMP, πήρε τον έλεγχο των δραστηριοτήτων του δικτύου.
Ενώ ο κεντρικός Η/Υ είχε τον έλεγχο της εκκίνησης προγραμμάτων και αρχείων.
Ταυτόχρονα, ο IMP λειτουργούσε και ως διάταξη διασύνδεσης με τον κεντρικό Η/Υ.
Αφού μόνο οι IMPs ήταν συνδεδεμένοι σε δίκτυο
αυτό ονομάστηκε υποδίκτυο-IMPs.
Για τις πρώτες συνδέσεις μεταξύ Η/Υ
το Network Working Group ανέπτυξε το Network Control Protocol - NCP.
Αργότερα το NCP αντικαταστάθηκε από το πιο αποδοτικό Transmission Control Protocol - TCP.
Η συγκεκριμένη λειτουργία του TCP (που το ξεχώρισε) είναι η επαλήθευση της μεταφοράς των αρχείων.
Ας κάνουμε τώρα μια μικρή "παράκαμψη" για την Αγγλία.
Αφού το δίκτυο NPL είχε σχεδιαστεί για εμπορική χρήση,
πολλοί χρήστες και αρκετές μεταφορές αρχείων ήταν αναμενόμενα χαρακτηριστικά.
Για να αποφευχθεί συμφόρηση των γραμμών επικοινωνίας, τα απεσταλμένα αρχεία διαιρούνταν σε μικρότερα τμήματα
τα οποία επανασυνδέονταν στον παραλήπτη.
Έτσι το λεγόμενο "Packet Switching" (Εναλλαγή πακέτων) γεννήθηκε.
Το 1962 Αμερικανικά αεροσκάφη αναγνώρισης, ανακάλυψαν πυραύλους μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς στην Κούβα,
οι οποίοι μπορούσαν να πλήξουν τις ΗΠΑ.
Αυτό επανέφερε στο προσκήνιο το φόβο μιας ατομικής σύρραξης.
Την ίδια στιγμή, τα πληροφοριακά συστήματα είχαν μια "επικεντρωμένη" αρχιτεκτονική δικτύου.
Για να αποφύγουν κατάρρευση του δικτύου σε μια πιθανή επίθεση,
έπρεπε να αναπτυχθεί μια αποκεντρωτική αρχιτεκτονική δικτύου,
η οποία να εξακολουθούσε να λειτουργεί ακόμα και σε περίπτωση καταστροφής κάποιου κόμβου.
Η επικοινωνία γινόταν ακόμα μέσω ραδιοκυμάτων,
τα οποία θα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα στην περίπτωση επίθεσης με πυρηνικά όπλα:
η ιονόσφαιρα θα επηρεαζόταν και τα ραδιοκύματα μεγάλου μήκους δεν θα λειτουργούσαν.
Γι αυτό έπρεπε να χρησιμοποιηθούν μικρότερου μήκους κύματα τα οποία δεν είχαν μεγάλη εμβέλεια.
Μια καλύτερη λύση λοιπόν ήταν το μοντέλο ενός κατανεμημένου δικτύου.
Έτσι οι μεγάλες αποστάσεις θα μπορούσαν να καλυφθούν με μικρές μόνο παρεμβολές.
Ένα ακόμη ορόσημο ακολούθησε με την ανάπτυξη του γαλλικού δικτύου "Cyclades".
Αφού το Cyclades είχε σαφώς μικρότερο προϋπολογισμό από το Arpanet και λιγότερους κόμβους,
ο στόχος ήταν να μπορεί να επικοινωνεί με άλλα δίκτυα.
Έτσι γεννήθηκε ο όρος "inter-net"
Επιπλέον, η ιδέα του Cyclades προχώρησε περαιτέρω από του ARPA και του NPL.
Κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη οι Η/Υ δεν "επενέβαιναν" πλέον,
αλλά απλώς υπηρετούσαν ως κόμβοι μεταβίβασης.
Το πρωτόκολλο του Cyclades πέρναγε από όλες τις συσκευές ως ένα φυσικό στρώμα (physical layer)
το οποίο υλοποιούνταν στο hardware,
εξασφαλίζοντας μια απευθείας σύνδεση με τον παραλήπτη.
Εμπνευσμένη από το δίκτυο Cyclades και οδηγούμενη από την ανάγκη για συμβατότητα μεταξύ των δικτύων,
η ιδέα της διασύνδεσης των δικτύων άρχισε να κερδίζει έδαφος παντού.
Οι εταιρίες τηλεφωνίας ανέπτυξαν το πρωτόκολλο X.25 το οποίο επέτρεπε την επικοινωνία
διαμέσου των κεντρικών Η/Υ τους (servers) με αντάλλαγμα βέβαια κάποια βασική χρέωση.
Το TCP του DAPRA χρησιμοποιήθηκε για να συνδέσει τους Η/Υ μέσω κεντρικών θυρών
και ο διεθνής οργανισμός προτυποποίησης σχεδίασε το OSI.
Η καινοτομία του OSI ήταν στην προσπάθεια να προτυποποιηθεί το δίκτυο από τις άκρες του
και να διαιρεθεί το κανάλι επικοινωνίας σε ξεχωριστά στρώματα (layers).
Τέλος, το TCP αφομοίωσε τα χαρακτηριστικά του OSI
δίνοντας το γνωστό πρωτόκολλο TCP/IP
το οποίο εγγυάται τη συμβατότητα μεταξύ διαφορετικών Η/Υ
και τελικά τους "συνένωσε", δημιουργώντας το Internet.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1990 το υλικό του Arpanet αφαιρέθηκε, αλλά το Internet....
είχε ήδη ξεκινήσει να λειτουργεί!
Υπότιτλοι από το paideia-gr.blogspot.com