Tip:
Highlight text to annotate it
X
Καλημέρα, φίλοι μου..
Δεν ξέρω τι είπε, αλλά ελπίζω να ήταν καλό...
Υποθέτω ότι οι περισσότεροι από εσάς εδώ είστε βίγκαν..
Θέλω να μιλήσω για ορισμένα από τα δυνατά
και τα αδύναμα σημεία του κινήματός μας…
Έδωσα στην ομιλία τον τίτλο "Ο Πόλεμος που δεν μπορούμε να χάσουμε"
διότι πιστεύω ότι είμαστε σε πόλεμο αυτή τη στιγμή στον πλανήτη
ένα πόλεμο για να σώσουμε τα ζώα, τον πλανήτη, τους εαυτούς μας..
Και σ' αυτή τη σοβαρότατη κρίση,
οι μόνες δύο λέξεις που μπορώ να σκεφτώ ως επαρκείς
για να περιγράψουν τι συμβαίνει στον πλανήτη,
είναι "πόλεμος" και "ολοκαύτωμα".
Δεν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε σε πιο σοβαρή κατάσταση από τώρα.
Δεν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε σε πιο σημαντική εποχή από τώρα.
Ήρθαμε όλοι στο ίδιο μέρος.
Είμαστε εδώ μαζί, αλλά ερχόμαστε από διαφορετικές διαδρομές.
Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξεπεράσαμε τα εμπόδια στο δρόμο μας.
Την προπαγάνδα, την κοινωνικοποίηση,
τις οικογένειές μας, τα ΜΜΕ, τον περίγυρό μας
να μας λένε όλοι ότι πρέπει να τρώμε κρέας
για να είμαστε σωματικά και πνευματικά υγιείς
και "λειτουργικά μέλη" της κοινωνίας.
Η δική μου ιστορία, εν συντομία, είναι η ακόλουθη:
Έγινα χορτοφάγος πριν από 30 χρόνια
και βίγκαν πριν από 18 χρόνια.
Μου συνέβη ένα βράδυ,
που καθόμουν μισο-μεθυσμένος σε ένα φαστφουντάδικο
κι έτρωγα ένα "διπλό τσίζμπεργκερ".
Κι είχα μία αποκάλυψη, που μπορώ να περιγράψω
ως κεραυνοβόλημα από τους αγελαδο-θεούς.
Ότι αυτό που έτρωγα δεν προερχόταν από ένα κατάστημα,
αλλά από ένα σφαγείο.
Ότι δεν ήταν τροφή, αλλά ένα ζώο.
Ότι δεν ήταν κρέας, αλλά σάρκα.
Κι αναγκάστηκα να σταματήσω.
Κι είχα μία συνειδητοποίηση ξαφνικά, από το πουθενά,
χωρίς να έχω άλλη γνώση, εντελώς διαισθητικά,
και δεν μπορούσα να ξεφορτωθώ.
Δεν την ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να την ξεφορτωθώ.
Κι ύστερα από 1 μήνα που ένιωθα ότι με είχαν απαγάγει εξωγήινοι
κι είχαν αλλάξει τον εγκέφαλό μου και μ' είχαν βάλει πίσω στη Γη
συνέχισα την συμμετοχή μου στην αριστερή πολιτική.
Ήμουν αριστερός, αλλά ένα πολύ ασυνήθιστο είδος αριστερού
διότι ήμουν ένας αριστερός χορτοφάγος..
Κι ύστερα έγινα βίγκαν.
Κι όταν διάβασα το βιβλίο του Πήτερ Σίνγκερ το 1985
είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου πως συμπεριφερόμαστε στα ζώα.
Ήμουν χορτοφάγος και βίγκαν για λόγους υγείας.
Δεν είχα ιδέα τι συμβαίνει στα ζώα μέσα στα τσίρκο,
στους ζωολογικούς κήπους, στα βιομηχανικά εκτροφεία,
στα σφαγεία ή στα εργαστήρια ζωοτομίας.
Κι έτσι συνειδητοποίησα ότι τα ζώα χρειάζονταν τον ακτιβισμό μου περισσότερο.
Και με τον καιρό κατάλαβα
ότι θα βοηθούσα περισσότερο τους ανθρώπους και τον πλανήτη,
βοηθώντας τα ζώα.
Κι άρχισα να βλέπω καθαρά ολόκληρη την εικόνα.
Έχω λοιπόν έχω βρεθεί μες στα πράγματα.
Κάνω δημοσιεύσεις εδώ και 30 χρόνια,
Είμαι χορτοφάγος και βίγκαν εδώ και 30 χρόνια.
Είμαι ακτιβιστής σε κάθε κοινωνικό αγώνα και κίνημα εδώ και 30 χρόνια.
Και μέσα σ' αυτό το διάστημα έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα
για τη θέση μας στην εξέλιξη ως ανθρώπινα όντα
για το που βρισκόμαστε ως κοινωνία αυτή τη στιγμή
και για το που βρισκόμαστε ως κίνημα,
ως βίγκαν και ως ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων.
Κι έχω καλά νέα και κακά νέα.
Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε απίστευτα σημαντικοί για το μέλλον, ως βίγκαν.
Δεν θα υπάρχει μέλλον χωρίς βίγκαν.
Η Αριστερά δεν μπορεί να κάνει επανάσταση
χωρίς ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων και χωρίς βίγκαν.
Δεν είναι επανάσταση να απελευθερώσεις ένα είδος
στις πλάτες όλων των άλλων ειδών.
Ο αριστερισμός είναι απλά σταλινισμός απέναντι στα ζώα.
Ο αριστερισμός είναι το πιο ριζοσπαστικό κοινωνικό πρότυπο
κι έχει τις ιδέες που χρειαζόμαστε για να αλλάξουμε τον καπιταλισμό.
Αλλά ο αριστερισμός βρίσκεται στην παλαιολιθική περίοδο
όσον αφορά τις αντιλήψεις του για τα ζώα.
Τα αριστερά και κοινωνικο- προοδευτικά κινήματα
δεν θα μπορούσαν να είναι πιο οπισθοδρομικά
στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ζήτημα των ζώων,
την υγεία, τη διατροφή, την ηθική του σεβασμού
και την σημασία του βιγκανισμού στην οικολογία και τη βιωσιμότητα.
Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει μέλλον χωρίς βιγκανισμό..
δεν μπορούμε να έχουμε έναν βιώσιμο πλανήτη χωρίς βιγκανισμό..
και σημειώστε ότι είμαστε το μοναδικό κίνημα με μη-βίαιη ηθική.
Διότι οι αριστεροί αποδέχονται τη θανάτωση των ζώων,
αρκεί να γίνεται "ανθρώπινα".
Αυτή είναι η υψηλότερη συνείδηση που μπορούν να εγείρουν.
Οι περιβαλλοντολόγοι πιστεύουν στο κυνήγι, τη θανάτωση
και την κατανάλωση ζώων
αρκεί να γίνεται "βιώσιμα" και να κρατά τους πληθυσμούς σταθερούς.
Αλλά εμείς πιστεύουμε στην αξία καθενός ξεχωριστού ατόμου
και κάθε αισθανόμενης ζωής κι είμαστε μοναδικοί σε αυτό.
Αυτά είναι λοιπόν τα καλά νέα.
Ότι είμαστε μοναδικοί, σημαντικοί, ουσιαστικοί,
είμαστε απαραίτητοι για ένα βιώσιμο μέλλον.
Και τώρα τα κακά νέα, που θα πάρουν κάμποση ώρα.
Τα κακά νέα είναι ότι, πρώτα και κύρια,
δεν ξέρουμε πως να συνειδητοποιήσουμε τη δυναμική μας.
Παραμένουμε μικροί, αδύναμοι και περιθωριοποιημένοι.
Έχουμε εχθρούς όλων των ειδών σ' αυτόν τον κόσμο.
Αυτοί συμπεριλαμβάνουν εταιρείες, εταιρικά ΜΜΕ,
σίγουρα τη γαλακτοβιομηχανία και την κρεατοβιομηχανία
συμπεριλαμβάνουν την σαρκοφαγική ιδεολογία
το κράτος καταστολής και τις δυνάμεις ασφαλείας,
που επιβάλλουν το "ολοκαύτωμα των ζώων"
ως έγκυρο, νόμιμο και το προστατεύουν στο έπακρο.
Αλλά κατά κάποιο τρόπο, εμείς οι ίδιοι είμαστε ο χειρότερος εχθρός μας
και κατά πολλούς τρόπους περιορίζουμε τους εαυτούς μας.
Όντως γινόμαστε πιο δυνατοί και αυξανόμαστε αριθμητικά,
αλλά με υπερβολικά αργούς ρυθμούς,
κι αυτοί γίνονται πολύ πιο δυνατοί από μας με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό.
Υπάρχουν ορισμένοι όροι που θα χρησιμοποιούσα
για να περιγράψω τους περιορισμούς μας
και δεν μπορώ να αναλύσω κάθε έναν από αυτούς.
Αλλά θα ομαδοποιήσω 7-8 απ' αυτούς σε δύο διαφορετικές κατηγορίες.
Θα κάνω μία γενίκευση.
Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζω πως υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα.
Γνωρίζω πως δεν ταιριάζουν όλοι μέσα σ' αυτή την αίθουσα
στο είδος του βίγκαν που είναι αδύναμος και προβληματικός.
Θα δημιουργήσω αυτό που ο Μαξ Βέμπερ ονόμαζε "Μοντέλο Ιδεατού Τύπου".
Επομένως η γενίκευση που θα κάνω είναι εύλογη και ακριβής.
Τείνουμε προς το life-style και είμαστε απολίτικοι.
Είμαστε καταναλωτικοί κι εύκολα κλίνουμε προς τον καπιταλισμό.
Είμαστε ελιτιστές.
Είμαστε λευκοί των μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών τάξεων.
Κι αυτό οφείλεται στο ότι δεν δίνουμε προσοχή,
δεν νοιαζόμαστε αρκετά για τα ταξικά και φυλετικά προβλήματα.
Κι αν νοιαζόμασταν, τότε θα είχαμε ένα ισχυρότερο,
μεγαλύτερο και πολυμορφικό κίνημα.
Αλλά εμείς νοιαζόμαστε για την δική μας καθαρότητα
ή την καθαρότητα των άλλων βίγκαν
περισσότερο απ' ό,τι νοιαζόμαστε για τα κοινωνικά προβλήματα και δομές.
Μια δεύτερη κατηγοριοποίηση που θα χρησιμοποιήσω
για να περιγράψω τα προβλήματά μας,
πριν τα περιγράψω με περισσότερες λεπτομέρειες,
είναι ότι είμαστε απομονωμένοι, είμαστε απομονωτικοί.
Ζούμε σε μια μικρή, περιθωριοποιημένη κοινότητα
την οποία αποδεχόμαστε και ενισχύουμε.
Ζούμε σε έναν κόσμο-φούσκα, μια χώρα της φαντασίας μας
όπου εμείς, όπως κι ο περισσότερος κόσμος,
δεν αντέχουμε να κοιτάξουμε τα πραγματικά γεγονότα πολύ συχνά.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θέλω να πω για εμάς,
ύστερα απ' αυτά τα γενικά σχόλια
είναι ότι υπερεκτιμούμε την ανάπτυξή μας,
το μέγεθός μας και τη δύναμή μας.
Και το κάνουμε αυτό παίζοντας με τα νούμερα
και κοιτώντας πολύ μικρούς τομείς της πραγματικότητας,
καθώς ζούμε στον μικρόκοσμό μας και δεν βλέπουμε έξω απ' αυτόν.
Μπορείτε να διαβάσετε τίτλους εφημερίδων που λένε:
"αυξάνεται ο αριθμός των βίγκαν παιδιών",
"οι βίγκαν φοιτητές είναι περισσότεροι από ποτέ"
αλλά αυτοί είναι μικροί τομείς του πληθυσμού μας
και ο ευρύτερος πληθυσμός μας δεν αυξάνεται.
Και γνωρίζατε ότι έχουμε μαγικά μαθηματικά;
Ονομάζονται μαθηματικά της ασαφούς λογικής
και τα χρησιμοποιεί κυρίως η οργάνωση "Vegan Outreach".
Με κάθε φυλλάδιο που μοιράζουν,
"ορίστε ένα φυλλάδιο.." "βίγκαν φυλλάδιο.."
πιστεύουν ότι κάνουν κάποιον βίγκαν.
1 φυλλάδιο=1 βίγκαν
5000 φυλλάδια τη μέρα=5000 νέοι βίγκαν!
Κοιτάμε όμως ποτέ στον κάδο απορριμάτων
να δούμε πόσα φυλλάδια είναι πεταμένα στα σκουπίδια;
Ρωτάμε ποτέ, αν παίρνουν τα φυλλάδια στο σπίτι και τα διαβάζουν;
Κι αν τα διαβάζουν, ρωτάμε αν τα καταλαβαίνουν
κι αν δοκιμάζουν τον βιγκανισμό;
Ρωτάμε αν μιλάνε στους φίλους τους για τον βιγκανισμό,
που χρησιμοποιούμε για να διογκώσουμε τους αριθμούς μας;
Όχι, δεν ρωτάμε.
Η Vegan Outreach λοιπόν κατασκευάζει τους δικούς της αριθμούς,
τους πιο υπερβολικά αισιόδοξους αριθμούς που μπορεί
ώστε να φαίνεται ότι πληθαίνουμε.
Αν πιστεύετε ότι υπερβάλλω, υπάρχει μία ομάδα στις ΗΠΑ,
που ονομάζεται Vegan Outreach,
που αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι διόγκωνε τους αριθμούς της.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ιδέα τι αντίκτυπο έχει η Vegan Outreach.
Δεν έχει γίνει καμία μελέτη.
Αλλά λέμε ψέματα στους εαυτούς μας και λέμε ο ένας στον άλλο
ότι τα πάμε περίφημα μοιράζοντας βίγκαν φυλλάδια.
Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ότι χρησιμοποιούμε αριθμούς όπως οι εξής:
"Αν είσαι βίγκαν, σώζεις 100 ζώα το χρόνο"
"Αν είσαι βίγκαν, σώζεις 5-6 χιλιάδες ζώα στη ζωή σου".
Έχω μερικές σοκαριστικές προτάσεις για εσάς..
Επειδή είμαστε τόσο λίγοι και τόσο απομονωμένοι,
εγώ υποστηρίζω ότι ένας βίγκαν δεν σώζει ούτε μία ζωή το χρόνο..
Ούτε μία.
Επειδή σε χώρες όπως οι ΗΠΑ,
η κρεατοβιομηχανία επιδοτείται πλήρως από την κυβέρνηση.
Στις ΗΠΑ οι βίγκαν είναι λιγότεροι από 1%.
Αν οι βίγκαν κάνουν μια μικρή διαφορά στα ζώα που σκοτώνονται,
θα δώσουν στους κτηνοτρόφους επιδοτήσεις εκατοντάδων εκατομ. δολαρίων,
θα διοχετεύσουν περισσότερο κρέας στα σχολεία,
θα ρίξουν τις τιμές του κρέατος,
θα αναπληρώσουν για ό,τι χάνουν.
Αν θέλετε λοιπόν να σώσετε ένα ζώο, τότε πηγαίνετε σε ένα καταφύγιο.
Αν θέλετε να σώσετε ένα ζώο, τότε εισβάλετε σε ένα εργαστήριο.
Δεν νομίζω ότι οι βίγκαν σώζουν ζώα
διότι οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες αναπληρώνουν ό,τι χάνουν
με τον ένα τρόπο ή τον άλλο.
Και δεν γνωρίζουμε τα γεγονότα έτσι κι αλλιώς.
Έχω κι ένα δεύτερο σοκαριστικό γεγονός για εσάς
και περιλαμβάνει δύο λέξεις που είναι ταμπού στην κοινότητά μας.
Οι δύο λέξεις που οι βίγκαν δεν μπορούν να πουν.
Και όχι, δεν είναι F U (F..k you).
Αυτές οι δύο λέξεις φίλοι μου
είναι "Κίνα" και "Ινδία".
Δεν μιλάμε για την Κίνα και την Ινδία
επειδή αναστατώνει τα πρότυπά μας.
Αυτές είναι οι δύο πιο πολυπληθείς χώρες του πλανήτη.
Κίνα: 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι
Ινδία: 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι
Κι αυτές οι χώρες εκσυγχρονίζονται ραγδαία,
παραδίδονται στον καπιταλισμό
ανταλλάσσουν τα ποδήλατά τους με αυτοκίνητα,
και το ρύζι τους με μπριζόλα
και κοτόπουλο και ζαμπόν και γαλοπούλα.
Έχετε ακούσει που λένε ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει
μια δεύτερη χώρα σαν τις ΗΠΑ;
Διότι οι ΗΠΑ είναι το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού,
αλλά καταναλώνει το 25% των πόρων και της ενέργειας.
Πράγματι, ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει άλλη μία χώρα σαν τις ΗΠΑ.
Η μεσαία τάξη της Κίνας είναι 300 εκατομμύρια άνθρωποι. �