Tip:
Highlight text to annotate it
X
Μετάφραση: Katia Demirtzoglou Επιμέλεια: Leonidas Argyros
Το όνομα μου είναι Τζόσουα Γουόλτερς.
Είμαι ερμηνευτής.
(Παραγωγή ήχων)
(Γέλια)
(Χειροκρότημα)
Αλλά άλλο τόσο όσο είμαι ερμηνευτής,
έχω επίσης διαγνωστεί
διπολικός.
Το επαναδιατυπώνω αυτό θετικά,
καθώς όσο πιο τρελός γίνομαι στην σκηνή,
τόσο πιο διασκεδαστικός είμαι.
Όταν ήμουν 16 στο Σαν Φρανσίσκο,
είχα το πρώτο μου μανιακό επεισόδιο
στο οποίο νόμιζα ότι ήμουν ο Ιησούς Χριστός.
Ίσως να νομίζετε ότι αυτό είναι τρομακτικό,
αλλά πραγματικά δεν υπάρχει ποσότητα ναρκωτικών που μπορείτε να πάρετε
που μπορεί να σας ανεβάσει τόσο
όσο το να νομίζεις ότι είσαι ο Ιησούς Χριστός.
(Γέλια)
Με έστειλαν σ' ένα μέρος,
μια ψυχιατρική κλινική,
και στην ψυχιατρική κλινική,
όλοι κάνουν το δικό τους πρωταγωνιστικό θέαμα.
(Γέλια)
Δεν υπάρχει κοινό όπως αυτό
για να δικαιολογεί τις πρόβες τους.
Απλά κάνουν εξάσκηση.
Μια μέρα θα φτάσουν εδώ.
Τώρα όταν βγήκα,
έγινε η διάγνωση
και μου έδωσε φάρμακα
ένας ψυχίατρος.
"Οκ, Τζος, γιατί να μη σου δώσουμε λίγα --
γιατί να μη σου δώσουμε λίγα Ζαϊπρέξα.
Οκ; Μμμμμμ;
Τουλάχιστον αυτό λέει στο στυλό μου.
(Γέλια)
Κάποιοι από εσάς είστε στο πεδίο, μπορώ να το δω.
Νοιώθω τον ήχο σας.
Το πρώτο μισό του γυμνασίου
ήταν η μάχη με το μανιακό επεισόδιο,
και το δεύτερο μισό
ήταν η υπερβολική δόση αυτών των φαρμάκων,
όπου κοιμόμουν στο σχολείο.
Το δεύτερο μισό ήταν ένας μεγάλος υπνάκος, πολύ συχνά, στην τάξη.
Όταν τελείωσα
είχα μια επιλογή.
Μπορούσα είτε να αρνηθώ
την ψυχική μου αρρώστεια
ή να αγκαλιάσω
τη νοητική μου ικανότητα.
(Ήχος σάλπιγγας)
Υπάρχει ένα κίνημα αυτή την περίοδο
για τον επαναπροσδιορισμό την ψυχικής αρρώστιας σαν θετικό --
τουλάχιστον το υπομανιακό κομμάτι αυτής.
Τώρα αν δεν γνωρίζετε τι είναι η υπομανία,
είναι σα μια μηχανή εκτός ελέγχου,
ίσως ένας κινητήρας Φερράρι, χωρίς φρένα.
Πολλοί από τους ομιλητές εδώ, πολλοί από εσάς στο κοινό,
έχετε αυτή τη δημιουργική άκρη,
αν ξέρετε σε τι αναφέρομαι.
Έχετε θέληση να κάνετε κάτι
που ο καθένας σας έχει πει ότι είναι αδύνατο.
Και να ένα βιβλίο -- Τζον Γκάρτνερ.
Ο Τζον Γκάρτνερ έγραψε αυτό το βιβλίο που λέγεται "Η Υπομανιακή Πλευρά"
στο οποίο ο Χριστόφορος Κολόμβος και ο Τεντ Τέρνερ και ο Στηβ Τζομπς
και όλα αυτά τα επιχειρηματικά μυαλά
έχουν αυτή την τάση να ανταγωνιστούν.
Ένα διαφορετικό βιβλίο γράφτηκε όχι τόσο πολύ καιρό πριν
στα μέσα του '90
που λέγεται "Το Άγγιγμα της Φωτιάς" από την Κέι Ρέντφιλντ Τζέιμισον
στο οποίο η ματιά είναι θετική
στο οποίο ο Μότζαρτ και ο Μπετόβεν και ο Βαν Γκογκ
όλοι είχαν αυτή την μανιακή κατάθλιψη από την οποία υποφέραν.
Κάποιοι από αυτούς αυτοκτόνησαν.
Άρα δεν ήταν όλα
η καλή πλευρά την αρρώστιας.
Τώρα πρόσφατα,
υπήρξε εξέλιξη στο πεδίο.
Και γράφτηκε ένα άρθρο στη Νιου Υόρκ Τάιμς,
το Σεπτέμβριο του 2010,
που λεει:
"Όσο μανιακός χρειάζεται."
Να είσαι όσο μανιακός χρειάζεται
ώστε οι επενδυτές που ψάχνουν για επιχειρηματίες
που έχουν αυτό το είδος φάσματος --
ξέρετε για τι μιλάω --
όχι ίσως πλήρως διπολικός,
αλλά να είναι στο διπολικό φάσμα --
όπου από τη μια πλευρά,
ίσως πιστεύεις ότι είσαι ο Ιησούς,
και από την άλλη
απλά παράγουν πολλά λεφτά για εσένα.
(Γέλια)
Καλείς. Καλείς.
Και όλοι είναι κάπου στη μέση.
Ο καθένας είναι κάπου στη μέση.
Άρα ίσως, ξέρετε,
δεν υπάρχει κάτι τέτοιο
όπως η τρέλα,
και το να έχεις διαγνωστεί με μια ψυχική ασθένεια
δεν σημαίνει ότι είσαι τρελός.
Αλλά ίσως απλά σημαίνει
ότι είσαι ευαίσθητος
σε αυτό που οι περισσότεροι δεν μπορούν να δουν
ή να νιώσουν.
Ίσως κανένας δεν είναι πραγματικά τρελός.
Ο καθένας είναι λιγάκι τρελαμένος.
Το πόσο πολύ
εξαρτάται από το κατά πόσο πέφτεις μέσα στο φάσμα.
Το πόσο πολύ
εξαρτάται από το πόσο τυχερός είσαι.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)