Tip:
Highlight text to annotate it
X
- Μετριοπαθή προληπτικά μέτρα μπορεί να προλάβουν την ανάγκη
για περισσότερο δραστικά μέτρα αργότερα.
- Νομίζετε ότι έχετε διδαχθεί πράγματα όπως "περίοδοι εμπιστοσύνης"
σε ένα στοιχειώδες μάθημα στατιστικής που θα σας επέτρεπαν να το κάνετε αυτό·
όμως, αν το μελετούσατε προσεκτικά,
θα βλέπατε ότι δεν θα σας αφήσουν να το κάνετε.
Ένας πολύ προικισμένος καθηγητής άλγεβρας δεν μπορεί να παράγει την κατανομή πιθανότητας...
- Το συμπέρασμα που θέλουμε να τονίσουμε, όταν σκεφτόμαστε για την εκτίμηση,
είναι το γεγονός ότι τα μέσα είναι σπάνια. Υπαινίχθηκα ήδη ότι
ως πεπερασμένα όντα δεν μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους μας μόνο με τη θέληση.
Μια στατιστική περιγραφή του κυβερνητικού καθαρού πλεονάσματος.
- ... ο αποπληθωρισμός, νομίζω ότι οι αποδόσεις μπορεί να πέσουν, ας πούμε, σε λιγότερο από 1%
σε 10 χρόνια και σε λιγότερο από 2% σε 30 χρόνια...
- .. αυτό θα ήταν ουσιαστικά μια εξαγορά της νομισματικής πολιτικής από το Κογκρέσο. - Α, γεια σας!
Τρομακτικό, έτσι; Μπορεί και να σας κάνει να νιώσετε ηλίθιοι.
Ίσως τότε δεν είναι παράξενο ότι,
παρά τις αυξανόμενες οικονομικές αποτυχίες παγκοσμίως,
δηλαδή την ανισότητα, την αυξημένη φτώχεια, την κατάρρευση λόγω χρέους,
τις χρεωκοπίες τραπεζών και την αύξηση ανεργίας,
πολλοί λίγοι σήμερα φαίνεται να είναι σε θέση να καταλάβουν,
ή πολύ περισσότερο να συζητήσουν, τα σύγχρονα οικονομικά,
εκτός, φυσικά, από το παιχνίδι της μεταβίβασης εξουσίας,
όπου η μόνες δοκιμασμένες λύσεις που γνωρίζουν οι άνθρωποι
είναι απλά η μετακίνηση των καρεκλών του καταστρώματος του Τιτανικού,
υποθέτοντας ότι κάποιοι νέοι πολιτικοί, κάποια νέα τραπεζική πολιτική, ή κάποια νέα εταιρική νομοθεσία
πρόκειται να μας σώσει.
Πριν από μερικά χρόνια, αφού έφτασα στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί μας,
οι νομοθέτες και οι κατεστημένες αρχές
ίσως είναι ανίκανοι
όσον αφορά την πραγματικά ευφυή διαχείριση της κοινωνίας μας,
ξεκίνησα να ψάχνω για ερωτήσεις και απαντήσεις από μόνος μου,
ρωτώντας αυτές τις ερωτήσεις για πράγματα
τα οποία, σήμερα, πολλοί είτε θεωρούν δεδομένα είτε αγνοούν ή ακόμα χειρότερα
θεωρούν ότι δεν έχουν την ικανότητα ή καμία δουλειά να εξερευνήσουν,
αφού οι πιστοποιημένες μας αυθεντίες στην εξουσία
πρέπει να είναι πιο έξυπνες, πιο ενημερωμένες.
Είναι ένα λυπηρό γνώρισμα του σύγχρονου πολιτισμού, ξέρετε,
το παλιό "Χαλαρώστε, ανοίξτε την τηλεόραση, συνεχίστε να χρεώνεστε
και αραδιάστε μερικά παιδιά κατά τη διάρκεια,"
αλλά σημαντικότερα, συνεχίστε να εμφανίζεστε σε αυτές τις δουλειές,
για τις οποίες πιθανόν να πιστεύετε στην αυταπάτη
ότι υπηρετούν κάποιον πραγματικό κοινωνικό ρόλο.
Να θυμάστε, το 1% του πληθυσμού το οποίο κατέχει το 40% του πλούτου του πλανήτη
δεν τον απέκτησε με εσάς να καταλαβαίνετε πώς δουλεύει στην πραγματικότητα ο κόσμος.
Παρόλα αυτά, και πέρα από κάθε κυνισμό (με συγχωρείτε),
αποφάσισα ότι έπρεπε να ξεκινήσω πάλι από την αρχή,
αν θέλετε να το θέσω έτσι, και να κάνω μερικές θεμελιώδεις ερωτήσεις
για πράγματα τα οποία απλά σβήστηκαν και ξεχάστηκαν από τους περισσότερους.
Εάν ήταν να κάνετε σήμερα ένα δημοψήφισμα στο είδος μας ρωτώντας ποιες είναι πραγματικά
οι πιο θεμελιώδεις ερωτήσεις που προκύπτουν όσον αφορά την ανθρώπινη επιβίωση και ευημερία,
όπως, ξέρω γω, τι είναι αυτό που υποστηρίζει πραγματικά την ανθρώπινη ζωή, πώς φυτρώνει η τροφή,
τι είναι η ενέργεια, τι δημιουργεί και ενισχύει την καλή δημόσια υγεία,
τι καθορίζει ένα χρήσιμο η ένα επιβλαβές σύστημα πίστης,
μπορείτε να είστε σίγουροι ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα έιχε πιο στέρεες απαντήσεις
για στατιστικά του baseball, τις τάσεις της μόδας,
την πλοκή των κωμικών σειρών και τις θρησκευτικές γραφές.
Όχι ότι πρέπει να υποβαθμίσουμε τις πολιτισμικές ευχαριστήσεις και τη δημιουργικότητα έκφρασης
η οποία δημιουργεί χαρά στη ζωή,
αλλά έχουμε μια διαστροφή προτεραιοτήτων η οποία έχει αποδειχθεί καταστροφική
για το μέλλον της βιωσιμότητάς μας σε αυτόν τον πλανήτη,
όπου η πλειοψηφία που αντιμετωπίζει ξεκάθαρα αυξανόμενα προβλήματα
όχι μόνο δεν καταλαβαίνει ποιες είναι οι βασικές αιτίες τέτοιων προβλημάτων,
αλλά δεν ξέρει ούτε ποιες ερωτήσεις πρέπει να κάνει·
και σήμερα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστρεπτική άγνοια στον κόσμο μας,
από την τεράστια απατηλή έννοια γνωστή ως σύγχρονα οικονομικά.
Σε αυτήν τη θεμελιώδη έννοια βρήκα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Τι είναι μια οικονομία;
Από πού προέρχονται οι βασικές τις προτάσεις;
Με τι συσχετιζόμαστε ακριβώς;
Πώς ένας κοινωνικός οργανισμός βρίσκει ένα σημείο αναφοράς για τον εαυτό του;
Υπάρχει σημείο αναφοράς; Τι κάνουμε ακριβώς;
Γιατί η συζήτηση αυτού του θέματος φαίνεται να είναι τόσο ελιτίστικη
όσον αφορά το λεξιλόγιό της και τον προσανατολισμό της; Είναι όντως τόσο πολύπλοκη;
Βαρέθηκα τόσο πολύ να με αποκαλούν αδαή σ' αυτό το θέμα
οι αυτο-αποκαλούμενοι ειδικοί τους οποίους προκάλεσα,
ώστε αποφάσισα να το πάρω προσωπικά και να διαβάσω όλο
το πρόγραμμα των μακρο-οικονομικών του πανεπιστημίου Harvard,
από το προπτυχιακό επίπεδο μέχρι το διδακτορικό,
μαζί με όλες τις μεγάλες μορφές επιρροής: F.A. Hayek, John Maynard Keynes,
Ludwig von Mises· και να σας πω την αλήθεια, είμαι πραγματικά χαρούμενος που το έκανα,
διότι είχα μερικές πολύ κακές κρίσεις που ήθελαν διόρθωση,
όχι τόσο πολύ όσον αφορά τις απόψεις μου για τα οικονομικά,
αλλά (κατάλαβα) ότι η ζωή είναι σύντομη και έχασα ένα τεράστιο,
ασυγχώρητο χρονικό διάστημα διαβάζοντας αυτές τις αναχρονιστικές,
υπερβολικά διανοητικοποιημένες αηδίες.
[Σπάσιμο Γυαλιών] Ωχ, σκατά!
Bob, μπορείς να το αναλάβεις, σε παρακαλώ; Τον πίνακα ασφαλειών.
Πρόσεχε, φίλε, δεν είναι ... [Έκρηξη][Ο Bob ουρλιάζει]
Όπως θα αναλύσει λεπτομερώς αυτό το επεισόδιο,
τα σύγχρονα οικονομικά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου οικονομικά.
Είναι απλά μια ιδεολογική φιλοσοφία,
βασισμένη σε μια σειρά προϋποθέσεων
στις οποίες έχει δοθεί η ψευδαίσθηση μονιμότητας.
Δεν υπάρχει καμία συσχέτιση με την επιστημονική ακεραιότητα
της γνώσης μας για το περιβάλλον που να έχει ενσωματωθεί σε αυτό το μοντέλο.
Η θρησκευτική πίστη του συστήματος της χρηματοπιστωτικής αγοράς
είναι στον πυρήνα της συντριπτικής πλειοψηφίας της οικολογικής και κοινωνικής ανισορροπίας
που βλέπουμε στον κόσμο σήμερα.
Δυστυχώς, (η χρηματοπιστωτική αγορά) έχει τη όψη του "φυσιολογικού", όποτε πολλοί την προσπερνούν.
Μπορεί να ξεκινήσουμε να καταλαβαίνουμε ότι αυτή η θεμελιώδης έννοια και πρακτική
είναι πραγματικά ένα πρόβλημα στην κοινωνία, και για μένα,
βρίσκεται στην καρδιά ενός πολιτισμού σε παρακμή.
Από το δημιουργό της τριλογίας των ταινιών Zeitgeist
έρχεται το χειρότερο ριάλιτυ όλων των εποχών,
το πραγματικό.
Η GMP Films παρουσιάζει
το "Πολιτισμός Σε Παρακμή"
με οδηγό σας τον Peter Joseph.
Γη: Περίεργη μικρή μπάλα βράχων, αερίων και νερού, δεν είναι;
Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτή η μικρή φούσκα χημικών στοιχείων που αιωρείται στο διάστημα και
βασικά τροφοδοτείται από τον ήλιο θα μπορούσε να δώσει ζωή στο πολύχρωμο
αλλά ιδιαίτερα προβληματικό είδος μας, το είδος των υπερ-μαϊμούδων,
ένα είδος που συχνά φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ σοβαρά να καταστρέψει το περιβάλλον του,
αν και θα έπρεπε να πω ότι ενδιαφέρεται πολύ σοβαρά να καταστρέψει τον εαυτό του.
- Τι είναι δημοκρατία;
- Πιστεύω ότι κάτι έχει να κάνει με νεαρούς άνδρες που σκοτώνονται μεταξύ τους.
- Με συγχωρείτε για λίγο. Bob, τι στο διάολο ήταν αυτό;
Το απόσπασμα, δεν ήταν αστείο. Ήταν απλά καταθλιπτικό.
Δεν μπορούσες απλά να βρεις έναν άνθρωπο να εκσφενδονίζει ένα μπουκάλι-ρουκέτα από τον κώλο του ή κάτι τέτοιο;
Ξέρεις ποιο είναι το κοινό μας και ο σκοπός της εκπομπής, έτσι;
Εντάξει. Σε παρακαλώ.
Όπως και να 'χει, ίσως η ανωριμότητά μας είναι απλά μια φάση,
ένας κωμικοτραγικός σταθμός στη ζωή των ανθρώπων,
ο οποίος δεν διαφέρει σε τίποτα από το παιδί που πρέπει να καεί
από μια ζεστή σόμπα ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δεν πρέπει να την αγγίζει
ή (να συνειδητοποιήσει) τη Φυσική που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό.
Παρόλα αυτά, η ιστορία και τα χαρακτηριστικά αυτής της σφαίρας
μπορούν να περιγραφούν επιστημονικά με μεγάλη ακρίβεια:
Μερικά δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα σύνθετο μίγμα από αέρια και σκόνη,
τα οποία προήλθαν κυρίως από μια μεγάλη χημική αντίδραση
πολύ πριν, πιθανώς από ένα αστέρι που εξερράγη ή από έναν υπερκαινοφανή·
και κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, αυτή η σκόνη συσσωρεύτηκε σε σχετικά μεγάλα κομμάτια βράχου,
ένα ισχυρό βαρυτικό πεδίο αναδύθηκε,
τα χημικά στοιχεία μας άρχισαν αργά να αναδιατάσσονται
και εμφανίστηκαν οι συνθήκες ώστε να δημιουργηθεί νερό και μια ατμόσφαιρα,
τα οποία ανέθρεψαν τους πρώτους μονοκύτταρους οργανισμούς·
και έτσι ξεκίνησε η αργή διαδικασία μετάλλαξης
στην πολύ διασκεδαστική περίσταση που έχουμε σήμερα: εμάς.
Φυσικά, είστε ελεύθεροι να πιστεύετε σε όποια ιστορία δημιουργίας σας αρέσει:
ένα πλευρό από τον Αδάμ, την γονιμοποίηση από εξωγήινους, την αρχέγονη λάσπη.
Η αλήθεια είναι πως η χρησιμότητα τέτοιων γνώσεων είναι πολύ μικρή.
Στην πραγματικότητα, τα μικρά μαϊμουδένια μυαλά μας
ίσως να μην αποκτήσουν ποτέ μια πλήρη εικόνα για κάτι τόσο πολύπλοκο.
Ωστόσο, αυτό που όντως ξέρουμε είναι ότι το σύμπαν κυβερνείται από νόμους,
όχι ηθικούς ή θρησκευτικούς, αλλά νόμους που υπήρχαν
πολύ πριν αναπτύξουμε το μυαλό για να τους κατανοήσουμε.
Νόμοι οι οποίοι πολύ ξεκάθαρα δείχνουν ότι είτε προσαρμοζόμαστε σε αυτούς
και τους σεβόμαστε είτε θα υποστούμε τις συνέπειες.
Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του Θεού: οι Νόμοι της Φύσης.
Με πολλούς τρόπους, η ιστορία του σύμπαντός μας
είναι η ιστορία της κατανόησής μας γι' αυτό,
και έχουμε περάσει πολλά ως είδος
όσον αφορά το πως οργανώνουμε τις ζωές μας γύρω από αυτούς τους κανόνες.
Πιθανώς το καλύτερο παράδειγμα αυτής της προσαρμογής,
ή μάλλον της έλλειψής της, είναι το πώς σκεφτόμαστε για την οικονομία,
το θεμέλιο της κοινωνικής μας επιβίωσης.
Πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, οι υπερ-μαϊμούδες αδερφοί μας
άρχισαν να ανακαλύπτουν πως να δεθούν με τη φύση.
Ξεκινήσαμε από το να είμαστε ολοκληρωτικά στο έλεος του περιβάλλοντός μας,
μαζεύοντας την τροφή μας με λίγο κυνήγι,
ζώντας και μεταναστεύοντας με βάση τη φυσική εποχιακή αναγέννηση
και φτάσαμε στην αγροτική επανάσταση, μαθαίνοντας πώς να καλλιεργούμε τροφή
και να δημιουργούμε όλο και πιο περίτεχνα εργαλεία για να ελαφρύνουμε την εργασία
και, στην ουσία, μάθαμε πως να μιμούμαστε την ίδια τη φύση.
Στην πραγματικότητα, αυτή η νέα επίγνωση και ολοένα αυξανόμενη κατανόηση
του πώς μπορούμε να αξιοποιούμε τις διαδικασίες της φύσης προς όφελός μας
είναι αυτό που οδήγησε στην τεράστια τεχνολογική καινοτομία που βλέπουμε σήμερα.
Εάν η φύση κάνει κάτι, οι πιθανότητες είναι ότι μπορούμε να κατανοήσουμε το πώς
μέσω αυτών των δυναμικών επιστημονικών αρχών, από την τεχνητή νοημοσύνη σήμερα
η οποία προσπαθεί να προσομοιώσει νευρολογικές διαδικασίες
ως τη μοριακή μηχανική η οποία χρησιμοποιεί την ατομική λογική
για να ανακατασκευάσει υλικά αντικείμενα χειροκίνητα.
Και μην ξεχάσουμε τα ακόμα πιο σημαντικά φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία,
τα οποία αν έχετε παρακολουθήσει τηλεόραση τελευταία,
πρέπει να είναι η μεγαλύτερη επιδημία στο Δυτικό κόσμο σήμερα.
Από τότε που έγινε αυτή η επανάσταση, η ανθρώπινη κοινωνία έγινε λιγότερο νομαδική,
συγχωνεύτηκε σιγά-σιγά σε πόλεις
και συστήματα εργασιακής εξειδίκευσης άρχισαν να εμφανίζονται
μαζί με τα μέσα ανταλλαγής. Η ανταλλαγή είναι ένα κοινό παράδειγμα.
Χρειάζεσαι μερικά αυγά; Δώσε, ίσως, μερικά ξύλα για το τζάκι που έκοψες
σε αντάλλαγμα με τη δουλειά του γαλακτοπώλη.
Όμως, τέτοιες πρακτικές έγιναν κοπιαστικές και μη πρακτικές μετά από λίγο καιρό·
οπότε, η ιδέα της χρήσης μερικών σπανίων γυαλιστερών πετρωμάτων,
όπως το χρυσάφι και το ασήμι, ως μέσα συναλλαγής, διευκόλυνε αυτές τις συναλλαγές
μέσα από ένα σύστημα τιμολόγησης των αγαθών με βάση τη σχετική τους αξία.
Έτσι γεννήθηκε αυτό που ξέρουμε σήμερα ως το προσαρμόσιμο σύστημα τιμών,
το οποίο, μέσα από τα δημόσια πρότυπα του συνόλου της ανταλλαγής και της παραγωγής,
δημιουργεί μια χονδροειδή, αλλά παρόλα αυτά ημι-λειτουργική λογική,
όπου οι τιμές των αγαθών αντανακλούν την ισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης,
γνωστή και ως αγορά ή αξία αγοράς. Ας το εξηγήσω.
Όταν μπαίνετε στο εμπορικό κέντρο και αγοράζετε την 85η γενιά
του iPoop με 4G, mp3, τσάντα κολοστομίας, φωτογραφική μηχανή, τηλέφωνο, παρασκευαστή βαφλών,
δημιουργείτε ένα σήμα οικονομικής πληροφορίας το οποίο χρησιμοποιείται για να υπολογιστεί η ζήτηση,
οι τοπικές και περιφερειακές προτιμήσεις και άλλα παραγόμενα δεδομένα
σε συμφωνία με τα εκατομμύρια άλλων παρορμητικών καταναλωτών
οι οποίοι έχουν πιθανώς αγοράσει την 84η γενιά
μόλις πριν από δύο μήνες και με διπλάσια τιμή.
Έτσι δημιουργείται μια συνολική ροή δεδομένων εισόδου και ανατροφοδότησης
η οποία φαινομενικά προνοεί για τη λογική ρύθμιση της διάθεσης των πόρων,
της παραγωγής, της διανομής, των απαιτήσεων εργασίας και, φυσικά,
της ομοφωνίας τιμής στην αγορά η οποία βασίζεται στην αντιληπτή προσφορά και ζήτηση,
για να μην αναφέρω τα γενικά δεδομένα του πώς η ομάδα marketing (μιας εταιρείας)
μπορεί να σε "πηδήξει" ακόμα περισσότερο αργότερα.
Αυτός ο μηχανισμός είναι, μερικώς, αυτό που
ο υπέρτατος αρχιερέας της παρούσας οικονομικής θρησκείας μας,
ο Adam Smith, υπαινισσόταν
με την έννοια αιτιότητας του "αόρατου χεριού" στην ελεύθερη αγορά.
Με πολλούς τρόπους, κάτι ετοίμαζε.
Λειτουργεί σε ένα περιορισμένο πλαίσιο και με έναν χονδροειδή τρόπο.
Στην πραγματικότητα, τη δεκαετία του 1920 ένας οικονομολόγος ονόματι Ludwig von Mises έθεσε
τον ακόμα ισχυρά θεωρούμενο ισχυρισμό ότι χωρίς το μηχανισμό της τιμής
ο οικονομικός υπολογισμός, η λογική κατανομή πόρων
και η γενική οργάνωση θα ήταν αδύνατη.
Το ονόμασε "Το Πρόβλημα του Οικονομικού Υπολογισμού".
Παρόλα αυτά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σήμερα από ό,τι ήταν 200 χρόνια πριν
όταν ο Adam Smith δημοσίευσε το βιβλίο του "Ο Πλούτος των Εθνών"
ή όταν ο Ludwig von Mises έκανε την κριτική του για τον κεντρικό σχεδιασμό.
Το γεγονός είναι ότι το θέμα έχει αλλάξει. Ο οικονομικός διάλογος πλέον αφορά
το τι είναι στην πραγματικότητα βιώσιμο και προοδευτικό για το ανθρώπινο είδος
και όχι για τους απλούς μηχανισμούς κίνησης του χρήματος.
Ενώ είναι αλήθεια ότι το σύστημα τιμών μπορεί να προνοεί
για το βασικό υπολογισμό των δεδομένων προσφοράς και ζήτησης
για να βοηθήσει στη λογική κατανομή εργασίας, προτιμήσεων, διανομής και άλλων σχετικών,
(το σύστημα) αγνοεί τους πραγματικούς παράγοντες λειτουργίας
που συσχετίζονται με την πραγματική, αποτελεσματική διαχείριση της Γης,
εξού και ο πραγματικός ορισμός της οικονομίας,
ο οποίος είναι: η βέλτιστη αποδοτικότητα σε όλα τα επίπεδα.
Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πρόβλεψη για βέλτιστη κατανομή πόρων
βασισμένη στον πιο αποδοτικό σκοπό χρήσης ενός υλικού.
Η λογική κατανομή πόρων δεν είναι λογική
εάν η πιο ευνοϊκή χρήση αυτών των φυσικών υλικών, επιστημονικά,
δεν προβλέπεται απευθείας και δεν περιλαμβάνεται στην εξίσωση. [ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ]
Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την οργανωτική αποδοτικότητα
της ίδιας της τεχνικής παραγωγής και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να
αναλύσετε τη μηχανή αποβλήτων της παγκοσμιοποίησης για να δείτε αυτήν την τρέλα στην πράξη. [ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ]
Επίσης, δεν υπάρχει πρόβλεψη για τις ανάγκες αναγέννησης ή πρωτόκολλα ανακύκλωσης:
μια πραγματική προϋπόθεση για την υπεύθυνη και λογική χρήση των πόρων
σε έναν πεπερασμένο πλανήτη [ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ]
και ούτε υπάρχει πραγματική αποδοτικότητα στην παραγωγή ή στη διανομή
με βέλτιστη επιστημονική λογική
καθώς ένα τέτοιο μέσο, όπως θα περιγραφεί περισσότερο σε λίγο,
είναι επίσης αντίθετο στην εγγενή λογική του ίδιου του συστήματος της αγοράς. [ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ]
Αυτά, συνδυασμένα με πολλές άλλες σοβαρές παραμέτρους
οι οποίες χρειάζονται για μια πραγματικά αποδοτική οικονομία, απλά αγνοούνται ή, ακόμα χειρότερα,
θεωρούνται ότι είναι ενσωματωμένα στη λειτουργία του μηχανισμού τιμών,
ενώ πραγματικά δεν είναι.
Βλέπετε, η έννοια της αποδοτικότητας του μηχανισμού τιμών
μεταφράζει την υποκειμενική μαζική αλληλεπίδραση των καταναλωτών
στις στενές αξιολογήσεις της τοπικής ζήτησης, παραγωγής και διανομής.
Δεν έχει καμία σχέση με το πώς ή γιατί οι μέθοδοι της βιομηχανίας είναι αυτοί που είναι.
Τέτοιοι παράγοντες αφήνονται στα καπρίτσια των παραγωγών
που λειτουργούν μόνο για το κέρδος, τελείως αποσυνδεδεμένοι
από τη φυσική ρύθμιση των επιστημονικών αρχών της βιωσιμότητας.
Ωχ, φίλε!
Βλέπετε, στον πυρήνα του "Προβλήματος του Οικονομικού Υπολογισμού"
βρίσκεται, στην πραγματικότητα, το επιχείρημα ότι είμαστε εντελώς παράλογοι,
ώστε δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση, να οργανωθούμε με έναν τρόπο που να είναι δομικά αποδοτικός·
είμαστε υπερβολικά τρελοί, στην ουσία.
Επομένως, πρέπει να έχουμε μια γενική οικονομική αναρχία
για να οργανώσουμε την κοινωνία μας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το επιτύχουμε.
(*Μαλακίες!*)
Πάλι, το σήμερα είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν, και μια γρήγορη ανασκόπηση
του σύγχρονου προγραμματισμού υπολογιστών και μηχανικής συστημάτων
θα σας δείξει ότι όχι μόνο μπορεί η αλγοριθμική νοημοσύνη
της τεχνολογίας αισθητήρων και μετρήσεων, σήμερα,
συνδυαζόμενη συνεργατικά με υπολογισμούς υπολογιστών,
να κατευθύνει όλους τους προηγούμενους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψην
από το σύστημα τιμών όπως το ξέρουμε,
αλλά και οι πραγματικά σημαντικοί αλλά απόντες παράγοντες για βέλτιστη αποδοτικότητα
και βιωσιμότητα θα μπορούσαν να μπουν στην εξίσωση.
Αυτή θα ήταν η δημιουργία ενός πραγματικού οικονομικού υπολογισμού για τη βιομηχανία,
όχι των χονδροειδών περικομμένων δεδομένων που διατυπώνονται μόνο από την τιμή.
Οπότε, επιστρέφοντας στο σπιτικό μας, τη Γη,
τί είναι αυτό το πράγμα, στην πραγματικότητα; Είναι ένα σύστημα,
ένα σύστημα συμβιωτικών νόμων.
Στον πυρήνα όλων των αρχών της βιωσιμότητας
είναι η αναγνώριση του μεγαλύτερου ταξικού συστήματος που μπορούμε να βρούμε, για παραπομπή.
Ο μηχανισμός τιμών από την άλλη...[σπάσιμο]
Bob, τι ήταν αυτό;
Θεέ και Κύριε, Louie!
Bob, γιατί δεν μου είπες ότι ο Louie ήταν ήδη εδώ;
Κυρίες και κύριοι, έχουμε έναν ειδικό καλεσμένο εδώ στο "Πολιτισμός Σε Παρακμή",
ο τοπικός λογικός guru, το Gremlin Luie ο Λογικός.
Ο Louie έχει μια σοβαρή ανυπομονησία για καθετί παράλογο και προσπαθεί να...
OK. Bob, βάλε τον αναθεματισμένο Δημοπουμπλικανό πίσω στο κελί του,
γιατί ο Louie θα φρικάρει... Ωχ, σκατά! Κλείσε την κάμερα!
(Τεχνικές δυσκολίες, παρακαλώ περιμένετε)
Συγγνώμη γι' αυτό, κυρίες και κύριοι. Όπως ανέφερα,
ο Louie από 'δω εκνευρίζεται λίγο, όταν πρόκειται για οτιδήποτε παράλογο,
και ο Δημοπουμπλικανός είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο θανάσιμος εχθρός του.
Τέλος πάντων, Louie, μια και σε έχουμε εδώ, θέλω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις.
Είναι η ελεύθερη αγορά, στην πραγματικότητα,
μια καλή βάση για τη βιωσιμότητα του ανθρώπινου είδους;
Σε καμία περίπτωση.
Το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς δεν έχει καμία λογική βάση στη σύγχρονη εποχή,
αφού το πλαίσιο αναφοράς της είναι αποδεσμευμένο
από τη ρυθμιστική αντίληψη της φυσικής επιστήμης.
Η λογική (της ελεύθερης αγοράς) είναι παρωχημένη και επικίνδυνη.
Τί γίνεται, λοιπόν, με τις άπειρες επιθυμίες και τις ανθρώπινες ανάγκες;
Πώς μπορούμε να υπολογίσουμε μια τέτοια πολυπλοκότητα;
Οι άπειρες επιθυμίες και η ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι υπερβολικά περίπλοκοι ή ασύμβατοι με μια οργανωμένη
περιβαλλοντικά αποδοτική οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό προπαγάνδα και αυταπάτη.
Ιστορικές αναδρομές στην ανθρώπινη συλλογική συμπεριφορά δείχνουν βαθιά προσαρμοστικότητα
και, αν εσείς οι άνθρωποι δεν ήσασταν τόσο χειραγωγημένοι από τις διαφημίσεις ζώντας σε ένα
οικονομικό μοντέλο κατανάλωσης-ανάπτυξης, οι ανάγκες και οι επιθυμίες σας θα ήταν πολύ διαφορετικές.
Οι αξίες σας είναι απλά παραμορφωμένες.
Η ανθρωπότητα πρέπει να βασίσει τις "ανάγκες" της στις επιστημονικές αρχές της βιωσιμότητας.
Ένας πραγματικός οικονομικός υπολογισμός με αυτήν την έννοια επίσης θα αποκάλυπτε
πώς μια αφθονία στη γη για όλες τις ανθρώπινες ανάγκες είναι πιθανή σήμερα.
Ο λόγος που ο κόσμος σας έχει 3 δισεκατομμύρια ανθρώπων να πεινούν και να στερούνται
είναι αποτέλεσμα χρηματικού υπολογισμού, όχι επιστημονικού υπολογισμού.
Το σύστημα τιμών είναι ένας εσφαλμένος υπολογισμός.
Και θυμηθείτε, η ανθρώπινη ελευθερία είναι μια ρομαντική ψευδαίσθηση.
Οι άνθρωποι ποτέ δεν είχαν καμία πραγματική ελευθερία,
όταν πρόκειται για την τάξη της φύσης. Είτε θα ευθυγραμμιστείς (μ' αυτήν) είτε θα υποφέρεις.
Σε ευχαριστώ πολύ, Louie, το εκτιμώ.
Λοιπόν, ορίστε, παιδιά.
Παρόλα αυτά, αφήνοντας κατά μέρος τη λογική, οι απόψεις για το οικονομικό μας σύστημα ποικίλουν δραματικά.
Οπότε, για να αποκτήσουμε λίγο την αίσθηση του κοινού θα πάμε τώρα ζωντανά
στον ανταποκριτή του "Πολιτισμού Σε Παρακμή" στην Νέα Υόρκη,
τον Big Scotty D, ο οποίος βρίσκεται ζωντανά στη Wall Street.
Σ' ευχαριστώ, Peter. Είμαι ο Scotty D, μπροστά στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
Σήμερα είμαστε εδώ στη Νέα Υόρκη
απλά για να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε σε μερικούς ανθρώπους στο δρόμο και να μάθουμε λίγο
για το τι συμβαίνει στην αντίληψη του κοινού για τα οικονομικά.
Πολιτισμός Σε Παρακμή: Άνθρωπος Στο Δρόμο
Κύριε, θέλετε να μιλήσετε για την οικονομία;
Θα θέλατε να μιλήσετε για την οικονομία;
Θα θέλατε να μιλήσετε για την οικονομία;
Δεν είμαι καθόλου καλός σ' αυτό,
αλλά νομίζω ότι ούτε οι άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν για την οικονομία.
(Μόλις μίλησα στον επόπτη μου και μου είπε ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό εδώ.) Αααα...
Παρόλα αυτά, ήταν ένας τύπος που ήταν πρόθυμος να μου μιλήσει.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ορισμός των οικονομικών;
Στεκόμενος εδώ μπροστά στη Wall Street, είμαι απλά περίεργος.
Τι νομίζεις ότι είναι τα οικονομικά;
Λοιπόν, θα έλεγα ότι τα οικονομικά είναι, πραγματικά είναι απλά
απλά βασισμένα στο χρήμα, τα πράγματα τα οποία γίνονται,
ξέρεις, από εδώ από τη Wall Street.
Είναι απλά το χρήμα το οποίο κάνει το σύστημα...
να παράγει στη Νέα Υόρκη και για οποιονδήποτε στον κόσμο.
Αλλά είναι απλά ένα χρηματικό πράγμα το οποίο κάνει τον κόσμο να κινείται.
Ξέρω τι σκέφτεστε. Σκέφτεστε
"Για ποιο πράγμα μιλάει αυτός ο τύπος;!"
Αλλά στην πραγματικότητα, πιθανώς ξέρει τόσα από οικονομικά
όσα ξέρω εγώ από συνεντεύξεις του δρόμου.
Επίσης, φαίνεται ότι οι περισσότεροι από εμάς
δεν ξέρουν τι είναι η οικονομία έτσι και αλλιώς.
Πίσω σε σένα, Peter. *Άνθρωπος Στο Δρόμο*
Είναι ιδέα μου ή παρατηρήσατε και εσείς ότι
υπάρχουν περισσότερα για πώληση στον κόσμο από ποτέ άλλοτε;
Kαι δεν αναφέρομαι στα προϊόντα στο τοπικό σας κατάστημα.
Σήμερα, η λογική της αγοράς είναι ότι
τα πάντα είναι προς πώληση και τίποτα δεν είναι ιερό.
Xρειάζεσαι μετρητά; Γιατί δεν δανείζεις το μέτωπό σου για εμπορικές διαφημίσεις;
Ή ακόμα καλύτερα, γιατί δεν αγοράζεις την ασφάλεια ζωής
του ηλικιωμένου γείτονά σου, ώστε, όταν πεθάνει,
να πάρεις μια καλή αμοιβή; Ναι, είναι νόμιμο!
Ή ίσως είναι τα μικρά πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο.
Οπότε, αντί να βάλεις αυτήν τη φουσκωτή κούκλα στο αυτοκίνητό σου
για να χρησιμοποιήσεις τη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης,
απλά αγόρασέ την, όπως μπορείς στην Minneapolis.
'Η ίσως έχετε μια φαγούρα να σφάξετε αυτόν τον υπό εξαφάνιση μαύρο ρινόκερο στην Αφρική.
Ε λοιπόν, μπορείτε. Σας κοστίζει 150.000 δολάρια,
αλλά πάντως μπορείτε. "150!
Πω φίλε, δεν βλέπω την ώρα να φάω αυτόν το ρινόκερο!"
'Η πιο σοβαρά, μπορεί τα παιδιά σας να μην αριστεύουν στο σχολείο.
Λοιπόν, η αγορά έχει τη λύση. Πληρώστε τα!
Πληρώστε τα για να διαβάσουν και να πάρουν καλούς βαθμούς, όπως κάνουν στο Dallas του Texas.
Αλλά ίσως αυτό είναι υπερβολή, γιατί όταν φτάσουν στην ηλικία κολλεγίου,
τα πιο επιφανή πανεπιστήμια θα κάνουν τα στραβά μάτια για την εισαγωγή τους
μόλις γίνει μια ωραία παχυλή δωρεά για τη νέα πτέρυγα της βιβλιοθήκης.
Θέλετε να υπηρετήσετε την πατρίδα σας, αλλά βαριέστε όλους αυτούς τους
ενοχλητικούς κανόνες του ΟΗΕ για τον πόλεμο και την κακή αμοιβή;
Απλά γραφτείτε στην αυξανόμενη λεγεώνα των ιδιωτικών στρατιωτικών εργολάβων
που σιγά-σιγά αντικαθιστούν τον αμερικάνικο στρατό γενικά.
Κι όσο για την αγάπη;
Θέλετε ένα ραντεβού, αλλά δεν θέλετε να τσαλαπατάτε μέσα στην ομίχλη;
Υπάρχουν γυναίκες πλέον που πάνε σε ραντεβού με τον μεγαλύτερο πλειοδότη σε μερικές ιστοσελίδες.
Ξεχάστε το chat, απλά ξηλωθείτε μερικά 'κατοστάρικα
για να αποπλανήσετε τη γυναίκα της επιλογής σας για να σας επιτρέψει να πληρώσετε για το δείπνο της.
Είμαι σίγουρος ότι θα είναι μια μακροχρόνια σχέση.
'Η ίσως πιο σημαντικά,
χρειάζεται η επιχείρησή σας έναν νόμο να ψηφιστεί για να εξασφαλίσετε κέρδη;
Λοιπόν, απλά προσλάβετε έναν "λομπίστα" για να επηρεάσει το Κονγκρέσο!
Και όπως έδειξε το προηγούμενο επεισόδιο του "Πολιτισμός Σε Παρακμή",
δεν υπάρχει τίποτα στο πολιτικό και νομικό φάσμα
το οποίο δεν είναι ξεκάθαρα προς πώληση.
Στην πραγματικότητα, γιατί νομίζετε ότι το δικαστικό σύστημα επιτρέπει τα περισσότερα αδικήματα
να παραγράφονται με χρηματικά ποσά;
Αλλά ακόμα και αν κάνετε κάτι πολύ κακό και κολλήσετε στη φυλακή,
μην στενοχωριέστε, διότι σε μερικές περιπτώσεις
μπορείτε να πληρώσετε περίπου 80 δολάρια τη νύχτα για μια ωραία αναβάθμιση
για ένα καθαρό και ήρεμο κελί σε μια ωραία περιοχή της φυλακής.
Ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε, μπορείτε και να το αγοράσετε και τίποτα δεν είναι ιερό.
143 χρόνια μετά την ψήφιση της 13ης Τροποποίησης του Συντάγματος των ΗΠΑ
και 60 χρόνια μετά το Άρθρο 4
της Διεθνούς Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
που απαγόρευσε τη σκλαβιά και το παγκόσμιο εμπόριο σκλάβων,
υπάρχουν σήμερα περισσότεροι σκλάβοι από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία,
εμπορεύοντας περίπου 30 εκατομμύρια (ανθρώπους) για διάφορα κερδοσκοπικά σχέδια.
Αλλά, δεν υπάρχει και ηθική, μπορεί να αναρωτηθείτε;
Λοιπόν, και τί μ' αυτό; Η δεοντολογία και η ηθική
συνεχίζουν να επαναπροσδιορίζονται από το οικονομικό ήθος της εποχής,
και όταν ένας χρηματιστής της Wall Street βγάζει εκατομμύρια δολάρια
ποντάροντας ενάντια στο νόμισμα, άρα και στην ευημερία, μιας άλλης χώρας,
μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κοιμάται σαν πουλάκι το βράδυ.
Και γιατί να μην το κάνει; Απλά κάνει αυτό που ανταμείβεται
και ενισχύεται από το οικονομικό μας σύστημα στο σύνολό του.
Η έμφυτη ψυχολογία της αγοράς
δεν έχει σχέση με τίποτε άλλο εκτός από την ίδια της τη διαιώνιση.
Όταν ακούτε πολιτικούς να σας λένε ότι εισβάλλουν σε κάποια φτωχή χώρα
για να φέρουν ελευθερία και δημοκρατία,
πρέπει να καταλαβαίνετε τι υπονοούν πραγματικά αυτές οι λέξεις.
Η ελευθερία που φέρνουν είναι η ελευθερία της αγοράς,
και η δημοκρατία που φέρνουν είναι η δημοκρατία της αγοραστικής δύναμης:
η ελευθερία χρήσης του χρήματος για επιρροή,
η ελευθερία, στην πραγματικότητα, για να περιοριστούν οι ελευθερίες των άλλων.
Παρόλα αυτά, ας επιστρέψουμε σ' αυτά τα τεχνικά πράγματα.
Πέρα από τη διαστροφή της λογικής της αγοράς
η οποία πλέον βάζει τα πάντα προς πώληση,
πέρα από τον ψεύτικο συλλογισμό ότι ο μηχανισμός των τιμών
όντως υπολογίζει σωστά τις πραγματικές ιδιότητες
μιας βιώσιμης και αποδοτικής οικονομικής πρακτικής
και πέρα από τη βασική διαταραχή του συστήματος αξιών
η οποία πηγάζει από τη συνολική βάση της ανάπτυξης,
ας κάνουμε τώρα ένα κουίζ. Καλωσήλθατε στα σύγχρονα Οικονομικά 101.
Ερώτηση 1: Εάν ζούσατε σε έναν πλανήτη
με πεπερασμένους πόρους και με έναν αυξανόμενο πληθυσμό,
θα ενθαρρύνατε μια οικονομία η οποία βασίζεται στην ανάγκη για ανάπτυξη και κατανάλωση
για να μπορούν τα πάντα να λειτουργούν;
Σωστή Απάντηση: Όχι.
Το γεγονός ότι η οικονομία μας κυριολεκτικά απαιτεί συνεχή κατανάλωση
και ανάπτυξη για να κρατήσουμε το ΑΕΠ υψηλό και τους ανθρώπους εργαζόμενους
είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όχι μιας οικονομίας, αλλά μιας αντι-οικονομίας.
Ερώτηση 2: Εάν ήσασταν παραγωγός,
θα κάνατε τα αγαθά να είναι όσο το δυνατόν πιο ανθεκτικά και ευπροσάρμοστα
δεδομένης της πεπερασμένης φύσης των αγαθών
και του συμφέροντος να μεγιστοποιήσετε την παραγωγικότητα της εργασίας;
Απάντηση: Ναι. Σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο
και όχι μόνο είναι όλα τα αγαθά κατώτερα μόλις παραχθούν
λόγω των αναγκών της αποδοτικότητας-κόστους ώστε οι εταιρίες να παραμένουν ανταγωνιστικές,
οι περισσότερες εταιρίες επίσης συμπλέκονται σ' αυτό που αποκαλείται "Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα"
η οποία σκόπιμα μειώνει την ποιότητα του αγαθού για να ενθαρρύνει επαναλαμβανόμενες αγορές
για περισσότερα κέρδη.
Ερώτηση 3: Αν ήσασταν ένας κοινωνικο-οικονομικός σχεδιαστής,
θα ενθαρρύνατε όλους να αγοράζουν ένα (αγαθό) απ' όλα,
συσσωρεύοντας αυτήν την προσωπική ιδιοκτησία, προστατευτικά,
ακόμα και αν πολλά από τα αγαθά χρησιμοποιούνταν σπάνια;
Απάντηση: Όχι. Αυτό δεν θα ήταν αποδοτικό.
Θα γινόταν κατανοητό το γεγονός ότι τα αγαθά έχουν τόση αξία όσο η χρήση τους,
και επομένως ένα σύστημα κοινής πρόσβασης,
όχι τυφλής περιοριστικής καθολικής ιδιοκτησίας,
θα ήταν ο πιο λογικός τρόπος εξέλιξης.
Ερώτηση 4: Τι γίνεται με τα κίνητρα;
Θα προωθούσατε ένα εξοντωτικό, ανταγωνιστικό περιβάλλον
όπου όλοι δουλεύουν μόνο για τον εαυτό τους ή για τη μικρή τους ομάδα;
Σωστή απάντηση: Όχι. Γνωρίζοντας αυτά που ξέρουμε σήμερα
για την ανταγωνιστική νοοτροπία και το πώς δημιουργεί την εκμετάλλευση,
μαζί με το γεγονός ότι η συνεργασία και ο διαμοιρασμός της πληροφορίας
είναι πραγματικά ο οδηγός της προόδου σε κοινωνικό επίπεδο,
ο ανταγωνισμός θα έμοιαζε σαν η πιο περιοριστική ρύθμιση
ως φιλοσοφική πρακτική.
Ερώτηση 5: Πού θα βασιζόταν η ανταμοιβή σήμερα;
Θα υποχρεώνατε τους ανθρώπους να υποτάσσονται ο ένας στον άλλο μέσω της εργασίας
για ν' αποκτήσουν τα μέσα για την επιβίωσή τους;
Όχι. Αυτό θα ήταν βάναυσο και αντιπαραγωγικό,
δεδομένης της κατάστασης της τεχνολογίας.
Οι σύγχρονες τεχνικές ικανότητες μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα
όσο ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία,
για να μην αναφέρω ότι μπορούν να εξασφαλίσουν περισσότερη ασφάλεια και αποδοτικότητα, γενικότερα.
Το να πιέζετε τους ανθρώπους να εργάζονται για εισόδημα,
ενώ υπάρχουν αυτά τα εργαλεία για τεράστια βελτίωση, είναι απλά παράλογο.
Τελευταίες σκέψεις: Εάν κάνουμε ένα βήμα πίσω και αναλογιστούμε
πώς η ανθρώπινη οικογένειά μας συμπεριφέρεται σε όλο τον κόσμο σήμερα,
από το Δυτικό υλισμό έως τον Ισλαμικό εξτρεμισμό,
από τον πυρηνικό πόλεμο ως τη νεκροφιλία,
θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια σκοτεινή αλλά συνάμα εξαιρετικά διασκεδαστική πραγματικότητα.
Εiναι αλήθεια το γεγονός ότι είμαστε μαϊμούδες στην ερημιά,
που μόλις βγήκαν από τη ζούγκλα σε αυτόν τον πλανήτη,
σύμφωνα με τα λόγια του μακαρίτη, του σπουδαίου George Carlin,
στην πραγματικότητα, βγαίνοντας μόλις τώρα από τις Σκοτεινές Εποχές,
από μια περίοδο βαθύ φόβου και σύγχυσης σχετικά με το ποιοι είμαστε,
τι κάνουμε, πώς συσχετιζόμαστε μεταξύ μας,
για να μην αναφέρω το πώς συσχετιζόμαστε με το περιβάλλον το οποίο μας γέννησε.
Στη μια πλευρά του φάσματος έχουμε ένα τεράστιο θέαμα της ανθρώπινης έπαρσης:
ξεροκέφαλη άγνοια, σε τέτοιο βαθμό που, αν είστε σαν και εμένα,
μερικές φορές αναρωτιέστε γιατί να προσπαθήσουμε καν.
Ίσως αυτό το είδος παίρνει αυτό που του αξίζει
και η μοίρα του ως ένα εξελικτικό αδιέξοδο,
μια αποτυχημένη γενετική μετάλλαξη, μπορεί να είναι η ιδεατή ελπίδα για αυτό το σύμπαν.
Πέρα από τον κυνισμό πάντως,
είναι εύκολο να δείτε ότι υπάρχει μια αυξανόμενη αλλαγή στη μειοψηφία,
η οποία σιγά-σιγά θα γίνει η πλειοψηφία, εάν την αφήσουμε.
Μια αφύπνιση συντελείται, μια αφύπνιση
όπου οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να επιβάλλουν τα παραδοσιακά τους ιδανικά
και τα διάφορα ιδεολογικά τους "εφόδια" στον κόσμο
και, αντιθέτως, αρχίζουν να ακούν,
να ακούν αυτά που μας έχουν προσφέρει τα εργαλεία της εφευρετικότητάς μας,
να ακούν το μήνυμα της ίδιας της φύσης.
Εάν υπάρχει κάποιο πλαίσιο το οποίο χρειάζεται σοβαρή παρέμβαση
σε σχέση με τους φυσικούς νόμους που μας κυβερνούν,
εάν υπάρχει ένα πλαίσιο όπου πρέπει απλά να προσέξουμε,
να ετοιμαστούμε να εγκαταλείψουμε όλες τις προηγούμενες υποθέσεις μας και να αλλάξουμε αναλόγως,
είναι το οικονομικό πλαίσιο.
Τα οικονομικά δεν είναι απλά μια αυθαίρετη αφηρημένη έννοια
για την επεξεργασία και τη διανομή πόρων.
Είναι ένας βαθύτερος πλάστης αξιών, ο οποίος μας προγραμματίζει σε τύπους συμπεριφοράς
οι οποίοι επεκτείνονται σε όλες τις περιοχές της ψυχολογίας μας.
Είναι η ενεργή παγκόσμια θρησκεία είτε αρέσει στους ανθρώπους είτε όχι,
και για όσους από εμάς θέλουν να δουν τη λογική να θριαμβεύει ενάντια στο δόγμα,
έχουμε πολύ, πολύ δρόμο ακόμη.
Υποστηρικτές του οικονομικού μοντέλου της ελεύθερης αγοράς θα σας πουν
ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο σύστημα για να υπολογίσουμε την κοινωνία
και ότι η ανταγωνιστική βάση είναι ο μόνος τρόπος
για να προσδώσουμε κίνητρο στον πρωτόγονο πολιτισμό μας.
Θα σας πουν ότι η μειωμένη οικονομική παρεμβολή της κυβέρνησης
είναι το κλειδί για να διατηρήσουμε την πραγματική ακεραιότητα της οικονομίας της αγοράς
και για να διατηρήσουμε, επίσης, την επονομαζόμενη ελευθερία μας,
η οποία, όπως λένε, θα μπορούσε να διαφθαρεί γρήγορα,
καθώς πρέπει να επιβληθεί τυραννία και καταπίεση,
εάν εφαρμοζόταν κάποιος τύπος συνεργατικής, σχεδιασμένης οικονομικής πρακτικής.
Μιλάνε για την "πραγματική" ελεύθερη αγορά:
ένα ουτοπικό ιδανικό το οποίο υποστηρίζει ότι το αόρατο χέρι,
εάν αφεθεί να λειτουργήσει χωρίς παρεμβολή, θα ανακουφίσει τη φτώχεια,
την ανέχεια, την κατάχρηση, την αδικία, τη σύγκρουση και την αναποτελεσματικότητα,
τα οποία είναι τόσο κοινά σήμερα στον κόσμο μας.
Λοιπόν, όπως σε όλες τις θρησκείες, η αυταπάτη είναι συνηθισμένη,
διότι σήμερα η αγορά είναι, στην πραγματικότητα, πιο ελεύθερη από ποτέ
και η πολιτεία δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια μητρική εταιρία,
η οποία προσπαθεί να βοηθήσει τις εμπορικές θυγατρικές που την υποστηρίζουν.
Όλα είναι για πώληση και κανένας δεν είναι υπεύθυνος.
Όλοι οι φυσικοί νόμοι και τα φυσικά γεγονότα που θα αποτελούσαν τη βάση
για την πραγματική τεχνική γήινη αποδοτικότητα
και την επίγνωση και τη λογική οι οποίες, αν αφεθούν,
μπορούν στην πραγματικότητα να μεταμορφώσουν τον κόσμο σε ένα μέρος
με τεράστια αφθονία και πρωτοφανή ευημερία,
έχουν θαφτεί, έχουν απορριφθεί
και έχουν υποσκιαστεί από ένα συγκεκριμένο είδος αποδοτικότητας,
την αποδοτικότητα της αγοράς, μια αποδοτικότητα η οποία παρακολουθεί το χρήμα και μόνο το χρήμα,
μια αποδοτικότητα η οποία, κυριολεκτικά, είναι αποσυνδεδεμένη
από οτιδήποτε υποστηρίζει και εξασφαλίζει την ίδια τη ζωή,
μια αποδοτικότητα η οποία είναι κυκλική στη λογική της,
καθώς δεν αναγνωρίζει καθόλου τους νόμους της φύσης,
τους νόμους οι οποίοι είναι, στην πραγματικότητα, η μόνη πραγματική κυβέρνηση
και το μόνο ρυθμιστικό σύστημα το οποίο υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ.
Αλλά απ' την άλλη, ποιος μπορεί να πει ότι είναι σημαντικό;
Ίσως πρέπει όλοι να το πάρουμε λίγο πιο χαλαρά.
Ίσως αυτό το ριάλιτυ της ανθρωπότητας,
αυτή η κωμικοτραγική παρωδία του εαυτού της, να είστε σίγουροι,
κάνοντας ό,τι ξέρει, δεν μπορεί μάλλον ν' αλλάξει.
Και τα μυαλά μας, τα γονίδιά μας, είναι μπερδεμένα
και απλά περιμένουμε το τελευταίο (μουσικό) κομμάτι γέλιου
όταν το Διαστημόπλοιο Γη χτυπήσει στον ψυχολογικό τοίχο από τούβλα.
Νομίζω ότι ο χρόνος θα δείξει.
Και μέχρι τότε, καθίστε αναπαυτικά, πιάστε μερικά ποπκόρν
και συνεχίστε να βλέπετε το καλύτερο ριάλιτυ όλων των εποχών.
Και μέχρι την επόμενη φορά, είμαι ο Peter Joseph,
θύτης και θύμα ενός Πολιτισμού Σε Παρακμή.
"Στο μυαλό μου, ίσως δεν υπάρχει καλύτερη επίδειξη της ανοησίας της ανθρώπινης αλαζονείας από αυτήν τη μακρινή εικόνα του μικροσκοπικού μας κόσμου.
Οι πόζες μας, η φανταστική αυτό-σημαντικότητά μας, η αυταπάτη ότι έχουμε κάποια προνομιούχο θέση στο σύμπαν, αμφισβητούνται από αυτό το σημείο του θαμπού φωτός.
Ο πλανήτης μας είναι μια μοναχική κουκίδα μέσα στο τεράστιο κοσμικό κενό.
Μες στην ταπεινότητά μας - μέσα σ' όλη αυτήν την απεραντοσύνη - δεν υπάρχει πουθενά ένδειξη ότι θα έρθει βοήθεια από κάπου αλλού για να μας σώσει από τους εαυτούς μας. Είναι στο χέρι μας." - Carl Sagan
Μερικές από τις σκηνές σ' αυτήν την παραγωγή είναι χωρίς άδεια, μέσω κώδικα πνευματικής ιδιοκτησίας "δίκαιης χρήσης". Για προσπαθήστε να μας μηνύσετε...
Θα θέλατε να μιλήσετε για την οικονομία;