Tip:
Highlight text to annotate it
X
*** Τέλειος έλεγχος με την αντλία από το 2005
Μείωση επιπλοκών του διαβήτη Τύπου 1
Διαγνώστηκα με διαβήτη όταν ήμουν πέντε χρονών.
Στην αρχή οι γονείς μου τα κατάφερναν
με τη θεραπεία του διαβήτη.
Αρχικά, ο πατέρας μου και η μητέρα μου απόφασισαν
ότι έπρεπε να έχω μια αντλία ινσουλίνης για να ελέγχω το διαβήτη μου.
Ο διαβήτης μου ήταν πολύ καλά ρυθμισμένος
που σήμαινε ότι μπορούσα να συνεχίσω να γυμνάζομαι.
Όταν ήμουν έφηβος, ήθελα να είμαι σαν τους άλλους.
Δεν ήθελα να δείχνω ότι είχα κάποιο πρόβλημα
και η αντλία ινσουλίνης ήταν αρκετά ορατή εκείνη την εποχή
οπότε την ανέβαλλα και γύρισα στο σχήμα πολλαπλών, καθημερινών ενέσεων.
Όταν ήμουν έφηβος,
ο έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα μου ήταν πολύ, πολύ κακός.
Δεν έδινα σημασία στη γλυκόζη. Ξεχνούσα να την μετρήσω.
Ξεχνούσα τις ενέσεις μου, και είχα
ελάχιστο έλεγχο στη συνολική θεραπεία μου.
Οι μακροχρόνιες επιπλοκές ξεκίνησαν λίγο μετά
όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μου δεν ρυθμίζονταν σωστά.
Οι μακροχρόνιες επιπλοκές που διαγνώστηκαν σε εμένα
ήταν νεκροβίωση και νευροπάθεια.
Το σημείο καμπής στη ζωή μου σχετικά με τις μακροχρόνιες επιπλοκές
ήταν όταν κάναμε παιδιά.
Ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι αν ήθελα να δω τα γλυκά αγοράκια μου
να μεγαλώνουν, κάτι έπρεπε να γίνει, άμεσα.
Τώρα με την αντλία ινσουλίνης, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μου
δεν αυξομειώνονται τόσο πολύ πλέον
και για αυτό το λόγο οι μακροχρόνιες επιπλοκές δεν υπάρχουν πια.
Η αντλία ινσουλίνης κάνει πολύ ευκολότερη
την ικάνοτητα να ζεις σαν "φυσιολογικός" άνθρωπος.
Είναι ευκολότερο να τρως ακόμη ένα μήλο
και να πηγαίνεις βόλτα με το ποδήλατο
γιατί με την αντλία είναι ευκολότερο να γίνουν ρυθμίσεις.
Για μένα ο διαβήτης είναι μια κατάσταση. Ο διαβήτης δεν είναι αθένεια.
Εγώ ελέγχω τον διαβήτη μου, εγώ αποφασίζω
αν θέλω να έχω μια ζωή με ή χωρίς μακροχρόνιες επιπλοκές.
Αποφάσισα να μην τις έχω για πολλά χρόνια ακόμη
και η αντλία είναι μια τεράστια βοήθεια για την επίτευξη του στόχου μου.