Tip:
Highlight text to annotate it
X
Η Απίστευτη Ιστορία
Του Μπέντζαμιν Μπάτον.
Μετάφραση εξ ακοής
gigi
http://gigi-subs.blogspot.com
- Τι κοιτάς, Καρολάιν;
- Τον άνεμο, μαμά.
Λένε ότι έρχεται θύελλα.
Νιώθω σαν να'μαι πάνω
σ'ένα πλοίο. Παρασέρνομαι...
Μπορώ να κάνω κάτι
για εσένα, μαμά;
Να κάνω ευκολότερα
τα πράγματα;
Αγάπη μου, δεν υπάρχει πια
τίποτα να κάνεις.
Τα πράγματα έχουν ως έχουν.
Φαίνεται όλο και πιο δύσκολο
να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.
Αισθάνομαι το στόμα μου
να είναι γεμάτο με βαμβάκι.
Ηρεμήστε, κυρία Νταίζη,
θα γδαρθείτε έτσι.
Θέλεις άλλα φάρμακα,
μητέρα;
Ο γιατρός είπε ότι μπορείς
να πάρεις όσα θέλεις.
Δεν είναι ανάγκη
να υποφέρει κανένας.
Μια φίλη μου είπε
ότι ποτέ δεν είχε την ευκαιρία
ν'αποχαιρετήσει τη μητέρα της.
- Ήθελα να....
- Εντάξει.
Ήθελα να σου πω
πόσο θα μου λείψεις, μαμά!
Καρολάιν....
- Φοβάσαι;
- Είμαι περίεργη ...
Τι θα ακολουθήσει μετά.
Κατασκεύασαν τον στα-
θμό των τρένων το 1918.
Ο πατέρας σου ήταν εκεί
την ημέρα που άνοιξε.
Είπε ότι....υπήρχε μια
ορχήστρα εκεί κι έπαιζε....
Και τον καλύτερο ωρο-
λογοποιό όλου του Νότου
για να φτιάξει
το λαμπρό τους ρολόι.
Το όνομά του ήταν....
..κύριος Γκατό.
Ο κύριος Κέικ.
Ήταν παντρεμένος με κρεολή
από μια ευαγγελική ενορία
κι είχαν ένα γιο μαζί.
Ο κύριος Γκατό ήταν εντελώς
τυφλός από τη γέννα του.
Όταν ο γιος τους ήταν αρκε-
τά μεγάλος, πήγε στο στρατό.
Προσεύχονταν ο Θεός να
τον προστατεύει από το κακό.
Για μήνες το μόνο που έκανε
ήταν να δουλεύει πάνω στο ρολόι.
Μια μέρα....
..έλαβε μια επιστολή.
Κι ο κ. Γκατό, αφού τελείωσε,
πήγε μόνος στο κρεβάτι του.
Κι ο γιος τους επέστρεψε σπίτι.
Τον έθαψαν
στο οικογενειακό τάφο,
όπου θα ήταν μαζί του
όταν θα ερχόταν η ώρα τους.
Ο κ. Κέικ άρχισε να
δουλεύει πάλι στο ρολόι του....
..και κόπιαζε να το τελειώσει.
Ήταν ένα αλησμόνητο πρωί.
Ο μπαμπάς έλεγε ότι
υπήρχε κόσμος παντού.
Ακόμα κι
ο Τεντ Ρούσβελτ πήγε.
Πάει προς τα πίσω!
Εγώ το έφτιαξα έτσι.
Έτσι ίσως τ'αγόρια που χάσαμε στον
πόλεμο σηκωθούν και ξαναγυρίσουν.
Να γυρίσουν σπίτι για να καλλιερ-
γήσουν τη γη, για να δουλέψουν.
Για να κάνουν παιδιά.
Για να ζήσουν μακροχρόνιες
κι ολοκληρωμένες ζωές.
Ίσως να ξαναγυρίσει
σπίτι κι ο δικός μου ο γιος.
Λυπάμαι αν προσέβαλα κανέναν.
Ελπίζω να σας αρέσει
το ρολόι μου.
Δεν είδαν ποτέ
ξανά τον κύριο Κέικ.
Κάποιοι λένε ότι πέθανε
από τη ραγισμένη του καρδιά.
Κάποιοι λένε ότι
τον πήρε η θάλασσα.
Συγγνώμη.
Μπορώ να πάω να τηλεφωνήσω;
Κάποιος προσέχει το αγοράκι μου.
Φυσικά.
Ελπίζω να μην
σε απογοήτευσα.
Δεν μπορούσες
να μ'απογοητεύσεις.
Ξέρω ότι δεν έχω πολλά
για να είμαι περήφανη.
Είναι μέσα
στη μαύρη μου τσάντα.
Υπάρχει ένα ημερολόγιο.
Αυτό;
- Μπορείς να μου το διαβάσεις;
- Αυτό θέλεις να κάνουμε;
Προσπάθησα να το διαβάσω
εκατοντάδες φορές....
Μαμά, δεν είναι ακριβώς....
- Μόνο ο ήχος της φωνής σου.
- Εντάξει.
Έχει ημερομηνία,
4 Απριλίου 1985.
Και λέει Νέα Ορλεάνη.
Αυτή είναι η τελευταία μου
διαθήκη και μαρτυρία.
Δεν έχω πολύ καιρό ακόμη
ζωής, λίγα περιουσιακά στοιχεία,
δεν έχω χρήματα, θα φύγω
από τον κόσμο όπως ήρθα.
Μόνος και με τίποτα.
Το μόνο που έχω
είναι η ιστορία μου
και την γράφω τώρα
όσο την θυμάμαι ακόμη.
Ονομάζομαι Μπέντζαμιν.
Μπέντζαμιν Μπάτον.
Και γεννήθηκα κάτω από
ασυνήθιστες καταστάσεις.
Μόλις είχε τελειώσει
ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Και μου είπαν ότι ήταν μια ιδιαί-
τερα καλή βραδιά για να γεννηθώ.
- Τι κάνεις εσύ εδώ;
- Τόμας....
Φοβάμαι ότι θα πεθάνει.
Αρκετά! Όλοι σας!
Φύγετε μακριά της!
Ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο...
Τόμας....δώσε μου
υπόσχεση ότι θα έχει ένα σπίτι.
Έδωσε τη ζωή της για μένα....
Και για αυτό, θα είμαι
για πάντα ευγνώμων.
Κύριε Μπάτον.
Τόμας!
Τόμας....
Τόμας!
Πού πηγαίνεις;
Τι κάνεις εκεί;
Τι έχεις εκεί;
Ο αέρας μυρίζει ωραία....
Είσαι όμορφη απόψε,
δεσποινίς Κουίνι,
..πιο όμορφη από ποτέ....
Το καστανό,
ταιριάζει με τα μάτια σου.
Ούτε κι εσύ δείχνεις άσχημος.
Ο Χάμπερτ
γύρισε στην πόλη.
Γύρισε χωρίς πόδια,
αλλά γύρισε σπίτι.
Ξέρω πως
κάποτε σου άρεσε....
Περισσότερο από θα έπρεπε.
- Η κ. Σιμόν λερώθηκε.
- Θεέ μου!
Πρέπει να το σταματήσει αυτό,
αλλιώς θα της αρχίσω τις πάνες.
- Έρχομαι, κυρία Τζέιμσον.
- Έλα.
Έλα εδώ πίσω για λίγο
θα σε βοηθήσει να ξεχαστείς.
Τι συμβαίνει, Θεέ μου;
Ο Κύριος έκανε κάτι εδώ....
Ελπίζω να μην το πάτησα!
Καλύτερα να το αφήσουμε
για την αστυνομία.
Καημένο μωράκι!
Εγώ φεύγω.
Σίγουρα κανείς
δεν ήθελε να το κρατήσει.
Έλα εδώ, μωρό μου.
- Κουίνι, πού είσαι;
- Κάνε υπομονή!
Τζέιν Τσίλντρες,
κάν'της μπάνιο.
Και να κοιτάτε τη δου-
λειά σας, κυρία Ντούπρει.
Πολύ σύντομα θα τα
κάνετε κι εσείς πάνω σας.
- Κάποιος μου έκλεψε το κολιέ.
- Εντάξει, μις Χόλιστερ, έρχομαι.
Πηγαίνετε αμέσως πάνω,
εντάξει;
Είσαι κακάσχημο, αλλά
και πάλι είσαι παιδί του Θεού.
Κουίνι, δεν κάνει
μπάνιο χωρίς εσένα.
Θα έρθω αμέσως!
Μείνε εδώ, εντάξει;
Η αδερφή μου
μού έδωσε τα μαργαριτάρια
και δεν τα βρίσκω πουθενά.
- Κάποιος μου έκλεψε κοσμήματα!
- Είναι εδώ, κυρία Χόλιστερ.
Βλέπετε; Γύρω από τον
όμορφο λευκό σας λαιμό.
- Αλλά νόμιζα....
- Ήρθε ο Δρ Ρόουζ;
Δεν ξέρω.
Πιστεύω ότι εσείς οι κυρίες
θα με βοηθήσετε σ'αυτό
Ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο, εί-
ναι σχεδόν τυφλό από καταρράκτη.
Δεν είμαι σίγουρος
αν μπορεί ν'ακούσει.
Τα οστά δείχνουν σο-
βαρή ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Το δέρμα έχει χάσει
όλη του την ελαστικότητα,
και τα χέρια και τα πόδια
έχουν πάθει αποστέωση.
Έχει όλη τη φθορά
και την καταβολή δυνάμεων
όχι ενός νεογέννητου, αλλά ενός
80χρονου που βαδίζει στον θάνατο.
Πεθαίνει;
Το σώμα του τον αφήνει
πριν καν αρχίσει η ζωή του.
Από πού ήρθε;
Είναι το μωρό της αδελφής.
Από τη Λαφαγιέτ.
Είχε μια κακοτυχία.
Το καημένο το παιδί,
κληρονόμησε τα χειρότερα.
Γεννήθηκε λευκό.
Υπάρχουν χώροι για "ανεπιθύ-
μητα" μωρά όπως αυτό, Κουίνι.
Δεν υπάρχει χώρος
για άλλο στόμα εδώ.
Στο ίδρυμα Νόλαν, παρά
τις καλές τους προθέσεις,
ήδη πιστεύουν ότι αυτό το μέ-
ρος είναι μάστιγα έτσι όπως έχει.
- Ένα μωρό....
- Είπατε ότι δεν έχει πολύ ζωή.
Κουίνι, κάποια πλάσματα
δεν είναι γραφτό να ζήσουν.
Όχι, αυτό το μωρό είναι ένα
θαύμα, αυτό είναι σίγουρο.
Απλά όχι το είδος του θαύ-
ματος που ελπίζεις να δεις.
Ακούστε με!
Έχουμε έναν επισκέπτη
που θα μείνει μαζί μας λίγο.
Η αδελφή μου γέννησε ένα παιδί,
αλλά δε μπορούσε να το φροντίσει.
Το όνομά του είναι....
Μπέντζαμιν.
Δεν είναι υγιές, οπότε
θα πρέπει να το φροντίζω καλά.
Είχα δέκα παιδιά, δεν υπάρχει
μωρό που δεν μπορώ να φροντίσω.
’φησέ με να τον δω.
Χριστέ μου, μοιάζει με
τον πρώην σύζυγό μου!
Μια πρόωρα γερασμένο.
Ο Δρ Ρόουζ είπε ότι
δεν έχει πολύ χρόνο.
Καλώς ήρθε τότε!
Ο Χάμπερτ σού στέλνει
τους χαιρετισμούς του.
Έχεις χάσει το μυαλό σου;
Ξέρω ότι δεν μπορείς
να κάνεις δικά σου παιδιά,
αλλά αυτό δεν είναι δικό σου,
ίσως να μην είναι καν άνθρωπος.
Κύριε Γουέδερς, ελάτε πίσω.
Σας παρακαλώ.
Ποτέ δεν ξέρεις
τι σε περιμένει.
Φαινόταν πως
είχα βρει ένα σπίτι.
Είναι αλήθεια αυτά;
Έχεις τόσο ωραία φωνή.
Μαμά, ένα
παλιό κέρμα για τραμ.
Το ρολόι
συνέχισε να δουλεύει.
Χρόνο
με το χρόνο, με το χρόνο....
Δεν ήξερα ότι ήμουν παιδί.
Νόμιζα ότι ήμουν όπως
οι άλλοι που ζούσαν εκεί.
Ένας γέρος
στην δύση της ζωής του.
Σταμάτα να παίζεις με το πιρού-
νι! Είναι για να τρως, όχι να παίζεις.
Και να χρησιμοποιείς την
πετσέτα σου, κύριε Μπέντζαμιν.
Κουίνι!
Γεια σου, αγόρι.
Πάντα είχα μια
φυσιολογική περιέργεια.
Τι υπήρχε μετά τον δρόμο
ή μετά την επόμενη γωνία.
Μπέντζαμιν, είναι επικίνδυνα.
Γύρνα εδώ πίσω.
Κάτσε στ'αυγά σου, μικρέ.
Την αγαπούσα πολύ.
Ήταν η μητέρα μου.
Μητέρα! Μαμά....
Κάποιες μέρες, νιώθω διαφορετικά
απ'ό,τι την προηγούμενη μέρα.
Όλοι μας νιώθουμε διαφο-
ρετικά για τον εαυτό μας
με τον έναν τρόπο ή τον άλλον.
Αλλά όλοι πηγαίνουμε
στο ίδιο μέρος.
Απλά ο καθένας παίρνει διαφορε-
τικό δρόμο για να φτάσουμε εκεί.
Εσύ έχεις πάρει τον
δικό σου δρόμο, Μπέντζαμιν.
Μαμά, πόσο καιρό
έχω ακόμη;
Να είσαι ευγνώμων για
αυτό που σου έχει δοθεί εδώ.
Ήδη είσαι περισσότερο καιρό
από αυτόν που θα έπρεπε.
Μερικές νύχτες,
έπρεπε να κοιμάμαι μόνος.
Δεν με πείραζε.
’κουγα το σπίτι ν'ανασαίνει.
Με όλους να κοιμούνται.
Ένοιωθα....ασφαλής.
Ήταν ένα μέρος
με αυστηρές ρουτίνες.
Κάθε πρωί, στις 05:30
άσχετα τι καιρό έκανε,
ο στρατηγός Γουίνσλοου,
συνταξιούχος
του Στρατού, ανύψωνε
τη σημαία.
Η κα Σίμπιλ Γουάγκνερ,
μια παλιά γνωστή τραγουδίστρια
της όπερας....
..τραγουδούσε Βάγκνερ.
Έτοιμοι, άντε.
Θα βάλουμε λίγη ζωή
σ'αυτά τα γερασμένα σου πόδια.
Για να μπορέσεις να περπατήσεις.
’σχετα από τι εποχή είχαμε,
σερβίριζαν
το δείπνο ακριβώς
στις 17:30.
- Με....λακίες.
- Μελάσα.
Μελάσα.
Έμαθα να διαβάζω
όταν ήμουν πέντε ετών.
Ο παππούς μου ήταν βοηθός αλλαγής
κουστουμιών για ένα διάσημο ηθοποιό.
Μού έφερνε στο σπίτι
όλα τα έργα να τα διαβάζω.
Shakespeare - Henry IV, Part 1
ποιήματα- θεατρικά έργα
δεν μεταφράζω
gigi
Νόμιζες πως
ήμουν ανίδεος, έτσι;
Ο παππούς μου δούλευε για
τον ηθοποιό Τζον Γουίλκς Μπουθ.
Σκότωσε τον Αβραάμ Λίνκολν.
Ποτέ δεν ξέρεις
τι σε περιμένει.
Τα βράδια του Σαββάτου,
η μαμά με έστελνε στην εκκλησία.
Μπέντζαμιν!
Αμήν!
Πώς μπορώ να
σε βοηθήσω, αδερφή;
Το εσωτερικό της έχει παραμορφωθεί
και δεν μπορεί να γεννήσει τα παιδιά.
Κύριε, συγχώρεσε από αυτήν
τη γυναίκα της αμαρτίες της
για να μπορέσει να
καρποφορήσει η μήτρα της.
Βγες έξω,
τρομερή ασθένεια!
Υμνήστε τον Κύριο!
Αλληλούια!
Και ποια είναι
η κατάρα αυτού του γέρου;
Έχει τον διάολο στην πλάτη του
που προσπαθεί να τον ιππεύσει
μέχρι τον τάφο του
πριν έρθει η ώρα του.
- Βγες έξω, Σατανά!
- Ναι.
- Βγες έξω, Βελζεβούλ!
- Ναι.
- Πόσο χρονών είστε;
- Επτά, αλλά μοιάζω μεγαλύτερος.
Ο Θεός να σ'έχει καλά.
Είναι επτά χρονών!
Αυτός είναι ένας άντρας
με αισιοδοξία στην καρδιά του.
Με πίστη στην ψυχή του.
Όλοι είμαστε παιδιά
στα μάτια του Θεού!
Θα σε βγάλουμε από την καρέκλα
και θα σε κάνουμε να περπατήσεις.
Στο όνομα της δόξας
του Θεού, σήκω!
Έλα!
Ο Θεός θα σε φρο-
ντίσει από εδώ και πέρα.
Θα φροντίσει αυτός ο γεράκος να
περπατήσει χωρίς δεκανίκι ή βέργα!
Θα φροντίσει να περπατήσεις
λόγω πίστης και θείας έμπνευσης!
Τώρα, περπάτα.
Μην τον αγγίζετε!
Σήκω, γεράκο!
Σήκω όπως ο Λάζαρος!
Είπα σήκω επάνω!
Ναι!
Πείτε αλληλούια!
Περπάτα! Συνέχισε.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πρά-
γματι ήταν κάτι το θαυματουργό.
Αλλά ξέρεις τι λένε....
"Ο Κύριος το δίνει
κι ο Κύριος το παίρνει."
Υμνήστε τον Κύριο!
Υπήρχαν τόσα πολλά γενέθλια....
..και για να μην ξεμείνουμε,
κάναμε οικονομία στα κεριά.
Γνωρίζετε καλά ότι δεν μου αρέ-
σουν τα γενέθλια ούτε οι τούρτες.
Κι ο θάνατος
ήταν συχνός επισκέπτης.
Οι άνθρωποι
έρχονταν κι έφευγαν.
Πάντα καταλάβαινες
πότε μας άφηνε κάποιος.
Υπήρχε μια σιωπή στο σπίτι.
Ήταν ένα υπέροχο
μέρος για να μεγαλώσω.
Ήμουν με ανθρώπους
που είχαν περιορίσει
τις ανακολουθίες
της ζωής.
Κι απορούσαν μόνο
για το τι καιρό θα κάνει.
Για τη θερμοκρασία του μπάνιου.
Για το φως
στο τέλος της ημέρας.
Για κάθε έναν που πέθαινε,
ερχόταν κάποιος άλλος να
πάρει τη θέση του.
Παντρεύτηκα πέντε φορές.
Εγώ κι η 1η γυναίκα μου αιχμαλωτιστή-
καμε από μια γειτονική φυλή κανίβαλων.
Δραπετεύσαμε
διασχίζοντας το ποτάμι.
Η γυναίκα μου δεν ήξερε κολύμπι,
οπότε δυστυχώς την έφαγαν.
Η δεύτερη γυναίκα μου
πάτησε μια κόμπρα και πέθανε.
Ήταν μεγάλη ατυχία να
είσαι παντρεμένη μαζί μου.
Είναι ο κύριος Ότι.
Είναι ένας γνωστός
ενός γνωστού μου.
- Το επόμενο καλοκαίρι αιχμαλωτίστηκα.
- Θα μείνει εδώ.
Μας αντάλλαξε για τρόφιμα,
παπούτσια και μπύρα.
Ένας πολύ
περίεργος αμερικάνος.
’κουσα ότι δεν είσαι
τόσο γέρος όσο δείχνεις.
Απλά τους κοροϊδεύεις όλους.
Τι έγινε, πήρες μαντζέμπε;
- Τι είναι το μαντζέμπε;
- Σκουλήκια.
Δεν νομίζω ότι έφαγα σκουλήκια.
Απλά, έτσι είμαι.
Έλα,
ας πάρουμε μια κρύα μπίρα.
Βρήκα τα φάρμακά σου
κάτω απ'το μαξιλάρι σου.
Δεν πρέπει να πίνω,
είναι επικίνδυνο.
Ποιος το είπε αυτό;
Έλα, μικρέ.
Γρήγορα!
Σταματήστε, παρακαλώ!
Μετά ήμουν στο κλουβί πιθήκων στο
ζωολογικό κήπο της Φιλαδέλφειας.
Τρεις χιλιάδες άνθρωποι
ήρθαν την πρώτη μου μέρα.
Κοίτα.
- Πώς είναι να ζεις σε κλουβί;
- Βρωμάει.
Αλλά οι πίθηκοι ξέρουν
να κάνουν μερικά κόλπα.
Ρίχνω ένα βέλος,
παλεύω με την Κοουάλι.
Είναι μια θηλυκιά ουρακοτάγκος.
Όταν δεν παίζω
με τους πιθήκους,
θέλουν να πηδάω στους δοκούς στο
κλουβί και να δείχνω τα δόντια μου.
- Και μετά τι έκανες;
- Έφυγα από το ζωολογικό κήπο.
Πήγα εδώ και εκεί, περιπλα-
νιώμουν τον περισσότερο καιρό.
- Ήσουν ολομόναχος;
- Πολλές φορές θα'σαι μόνος.
Όταν είσαι διαφορετικός από
τους υπόλοιπους, έτσι θα είναι.
Αλλά θα σου πω
ένα μικρό μυστικό.
Χοντροί, αδύνατοι, ψηλοί, λευ-
κοί, είναι τόσο μόνοι όσο κι εμείς.
Αλλά είναι
χεσμένοι απ'το φόβο τους.
Σκέφτομαι το ποτάμι
που μεγάλωσα δίπλα.
Θα ήταν ωραίο να ξανακα-
θόμουν δίπλα στο ποτάμι μου.
Έλα, έχω ένα ραντεβού.
Να ο μικρός μου άντρας!
Έτοιμος, γλυκέ μου;
Πάντα είμαι έτοιμος.
Φιλαμένα, από εδώ
ο κύριος Μπέντζαμιν.
- Χαίρω πολύ, κύριε.
- Κι εγώ, κυρία μου.
Μπορείς να βρεις
μόνος το σπίτι, έτσι;
Πάρε τη γραμμή Σεντ Τσαρλς
και κατέβα στην Ναπόλεον.
Για όνομα του Θεού,
πού ήσουν; Μπες μέσα!
Με κατατρόμαξες, το ξέρεις;
Θεέ μου, ανησύχησα
τόσο για εσένα!
Ήταν η καλύ-
τερη μέρα της ζωής μου.
- Πώς είναι η αναπνοή της;
- Πνίγεται.
Λένε ότι θα μας αφήσει
σε λίγες ώρες.
Πρέπει να πάω να πάρω το μωρό
και να το πάω στην αδελφή μου.
Λένε ότι δεν πρέπει ν'ανησυχείς
για τίποτα εδώ στο νοσοκομείο.
Οι νοσοκόμες είναι εδώ
αν τις χρειαστείς.
- Είσαι καλά;
- Ναι, καλά, διάβαζα....
Δεν θα κάνω
πάνω από μία ώρα.
Τι ήταν αυτό;
Ήρθε κάποιος;
Η Ντόροθι ήταν
που έφευγε.
Συνέχισε, Καρολάιν.
Τις Κυριακές έρχονταν
για επίσκεψη οι οικογένειες.
Ήταν η Γιορτή
των Ευχαριστιών, το 1930.
Γνώρισα το άτομο που
μού άλλαξε τη ζωή για πάντα.
Μπέντζαμιν, δείχνεις
πάρα πολύ πιο νέος!
Καλημέρα,
κυρία Φούλερ.
Ένα δεκανίκι, η πλάτη ίσια,
τι είδους ελιξίριο πίνεις;
- Σας ευχαριστώ, κυρία.
- Γιαγιά, κοίτα με!
Ήταν καταπληκτικό!
Έλα εδώ.
Είναι η εγγονή μου, η Νταίζη.
Από εδώ ο κύριος....
Φοβάμαι, Μπέντζαμιν,
ότι δεν ξέρω το επίθετό σου.
Το Μπέντζαμιν είναι αρκετό.
Ποτέ δεν ξέχασα
τα γαλάζια της μάτια.
Παιδιά,
το δείπνο σερβίρεται.
..προσευχόμαστε κι ευχαριστούμε
για όλα τα αγαθά που στέλνεις.
Αμήν.
Ξέρετε ότι οι γαλο-
πούλες δεν είναι πουλιά;
Γιατί το λες αυτό;
Ανήκουν στην οικογένεια των φα-
σιανών, δεν μπορούν να πετάξουν.
Δεν είναι θλιβερό; Πουλιά
που δεν μπορούν να πετάξουν.
Μ'αρέσουν τα πουλιά που
δεν μπορούν να πετάξουν.
- Είναι πολύ νόστιμα!
- Αυτό ήταν σκληρό.
Έχω να σας πω κάτι.
Καθώς ευχαριστούμε
τον Θεό για τα αγαθά του.
Ένα θαύμα
έγινε σε μένα.
Ο Θεός απάντησε
στις προσευχές μου.
Τι εννοεί,
"απάντησε στις προσευχές της;
Σ'ευχαριστώ.
Θ'αποκτήσει μωρό, χαζούλη.
Αυτό μου είπε κι η μητέρα
όταν θ'αποκτούσα αδελφό.
Αλλά δεν έζησε πολύ.
Επειδή δεν μπορούσε
ν'ανασάνει σωστά.
..να έχει μεγάλα πίσω πόδια,
όπως του είχε υποσχεθεί ο Θεός.
Μπορείς να δεις ότι η ώρα είναι
πέντε, γιατί έτσι λέει το ρολόι.
Δεν είναι όμορφο;
- Και πάλι, διάβασέ το πάλι.
- Διάβασέ το ξανά, παρακαλώ.
Καλά, αλλά μετά από αυτό,
πρέπει να πας στο κρεβάτι.
Το υπόσχομαι.
Κοιμάσαι;
- Ποια είσαι;
- Εγώ, η Νταίζη.
- Γεια σου!
- Έλα!
- Πού πάμε;
- Έλα. Κοίτα εδώ.
- ’ναψέ το.
- Δεν πρέπει να παίζω με σπίρτα.
Μην είσαι δειλός,
άναψέ το.
Θα σου πω ένα μυστικό
αν μου πεις ένα.
Καλά.
Είδα την μητέρα μου
να φιλά άλλον άντρα.
Το πρόσωπό της είχε κοκκινίσει.
Η σειρά σου.
Δεν είμαι τόσο γέρος
όσο δείχνω.
Το ήξερα.
Δεν μοιάζεις με γέρος
όπως η γιαγιά μου.
- Δεν είμαι.
- Είσαι άρρωστος;
’κουσα τη μαμά και τον Τίζι να μιλάνε
και να λένε ότι θα πεθάνω σύντομα.
Ίσως όμως κι όχι.
Είσαι περίεργος.
Είσαι πολύ πιο διαφορετικός
από οποιονδήποτε έχω γνωρίσει.
- Μπορώ;
- Εντάξει.
Τι κάνετε
κάτω από το τραπέζι;
Βγες και γύρνα στο κρεβάτι,
είναι περασμένα μεσάνυχτα!
- Δεν πρέπει να παίζετε μαζί.
- Μάλιστα.
Δεν το βιώνουν
πολλοί άνθρωποι αυτό.
Θέλεις να συνεχίσω;
..μια καρτ-ποστάλ
όταν φτάσω εκεί.
Κι η φίλη σου; Η ψηλή;
Δεν είμαστε πλέον φίλοι.
Αυτό συμβαίνει μερικές φορές
με τους ψηλούς ανθρώπους.
Τότε....
Αντίο.
Πέρασα πολύ χρόνο μόνος
εκείνη τη χρονιά.
Γεια σας;
- Γεια σας.
- Σήμερα μετακομίζω εδώ.
Καλώς ήρθατε.
Σας περιμέναμε.
Μπορείς να την πας πάνω
στο δωμάτιο της κα Ρουσό;
Λυπάμαι, αλλά συνήθως δεν
επιτρέπουμε σκύλους στο σπίτι.
Είναι γέρος και σχεδόν τυφλός
δεν θα ενοχλεί για πολύ ακόμη.
Καλά, φτάνει
να μένει κατάχαμα.
Από εδώ, κυρία.
Όσο κι αν προσπαθώ, δεν
μπορώ να θυμηθώ το όνομά της.
Κυρία Λόουσον, κυρία Χάρτ-
φορντ ή μήπως ήταν Μέιπλ;
Είναι αστείο το πώς μερικές φορές
οι άνθρωποι που θυμόμαστε λιγότερο
μας αφήνουν
τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Θυμάμαι ότι φορούσε διαμάντια.
Και πάντα ντυνόταν με όμορ-
φα ρούχα, λες και θα έβγαινε έξω.
Παρόλο που ποτέ της δεν βγήκε και
κανείς δεν ήρθε να την επισκεφτεί.
Μού έμαθε να παίζω πιάνο.
Δεν έχει σημασία πόσο καλά παίζεις,
αλλά τι νιώθεις γι'αυτό που παίζεις.
Δοκίμασε αυτό.
Δεν μπορείς παρά ν'αφήσεις τον εαυ-
τό σου να παρασυρθεί από τη μουσική.
Πολλές αλλαγές έγιναν,
κάποια ορατές, άλλες όχι.
’ρχισαν να μεγαλώνουν
τρίχες σε διάφορα μέρη.
Μεταξύ άλλων πραγμάτων
που μεγάλωναν....
Ένιωθα πολύ καλά, έχοντας
υπόψη την κατάστασή μου. ..
- Αγάπη μου, ο πόνος ...
- Καλά, θα φωνάξω τη νοσοκόμα.
Δεν νιώθεις καλά;
Κανείς δεν ξέρει,
να μείνει ή να φύγει.
Θα είμαι σε ετοιμότητα.
Έτσι, θα πρέπει να
είναι πιο εύκολα τώρα.
Προλάβατε
να αποχαιρετιστείτε;
Ο μπαμπάς περίμενε 4 ώρες
για να έρθει ο αδερφός μου.
Δεν μπορούσε
να πεθάνει χωρίς αυτόν.
- Φαίνεται γλυκιά γυναίκα.
- Ναι.
Δεν είχα τόσο χρόνο
μαζί της όσο θα ήθελα...
- Είσαι απασχολημένη;
- Συγγνώμη.
- Θέλουμε τη βοήθειά σου.
- Βέβαια.
Η Κουίνι με άφηνε για να πάω
με τον κύριο Ντάου στην πόλη,
να βλέπω τα πλοία να πηγαινο-
έρχονται πάνω κάτω στον ποταμό.
Ήταν δύσκολες εποχές.
Σου είπα ότι με χτύπησε
κεραυνός επτά φορές;
Μια φορά ήμουν στο χωράφι
και φρόντιζα τις αγελάδες μου.
Το τέταρτό μας χέρι
δεν εμφανίστηκε.
Θέλει κανείς να βγάλει δύο
δολάρια για μια μέρα δουλειάς;
Τι συμβαίνει;
Κανείς δεν θέλει μια έντιμη μέρα
εργασίας για μια έντιμη πληρωμή;
Ποτέ δεν πληρώνει.
- Κανείς δεν θέλει τη δουλειά;
- Την θέλω εγώ.
Μπορείς να βαδίζεις
σε κλυδωνιζόμενο πλοίο;
Έτσι νομίζω.
Τότε αυτό μου αρκεί.
Μπες στη βάρκα, σύντομα
θα μάθουμε αν μπορείς.
Ήμουν τρισευτυχισμένος.
Χρειάζομαι εθελοντή!
Θα έκανα τα πάντα.
Ναι, καπετάνιε!
- Ξύσε τις κουτσουλιές των πουλιών.
- Αμέσως, κύριε.
Θα πληρωνόμουν για κάτι
που θα το έκανα και τζάμπα.
Τον έλεγαν καπετάνιο Μάικ Κλαρκ.
Ήταν στα καράβια από
όταν ήταν εφτά.
Κουνήσου!
Έλα εδώ.
Σου σηκώνεται ακόμη;
Σηκώνομαι κάθε πρωί.
- Η παλιοσημαία σου; Σηκώνεται;
- Μάλλον.
Πότε ήταν η τελευταία φορά
που πήγες με γυναίκα;
- Ποτέ.
- Ποτέ;
Απ'όσο γνωρίζω, όχι.
Μισό λεπτό.
Δηλαδή μου λες ότι
είσαι πάνω στη γη τόσα χρόνια
και ποτέ δεν πήγες με γυναίκα;
Κατάρα, είναι το πιο λυπηρό
πράγμα που έχω ακούσει ποτέ!
Ποτέ;
Όχι.
Τότε, θα έρθεις μαζί μου.
- Τι έκανε ο πατέρας σου;
- Δεν γνώρισα τον πατέρα μου.
Τυχερέ μπάσταρδε!
Οι πατεράδες μόνο
να σε καταπιέζουν θέλουν.
Ήμουν στο καράβι του πατέ-
ρα μου και δούλευα εκεί δύο μέρες.
Ένας κοντόχονδρος μαλάκας,
"ιρλανδικό ρυμουλκό" τον φώναζαν.
Στο τέλος, βρίσκω
το κουράγιο και του λέω....
"Δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου
σ' ένα ρυμουλκό γαμώτο! "
Καταλαβαίνεις τι λέω;
Δεν θέλεις να περάσεις τη
ζωή σου σε ένα ρυμουλκό;
Σωστά!
Και ξέρεις τι μού
είπε ο πατέρας μου;
Είπε....
"Ποιος διάολος νομίζεις ότι είσαι;
Τι διάολο νομίζεις μπορείς να κάνεις;"
Και εγώ του λέω.
"Λοιπόν, αφού ρωτάς...."
"Θέλω να γίνω καλλιτέχνης."
Γελά και λέει....καλλιτέχνης;
"Ο Θεός ήθελε να εργαστείς
σε ρυμουλκό, όπως εγώ,"
"κι αυτό ακριβώς θα κάνεις."
Έγινα καλλιτέχνης.
Καλλιτέχνης των τατουάζ!
Εγώ τα έχω κάνει όλ'αυτά,
από μόνος μου.
Πρέπει να με γδάρεις ζωντανό
για να μου πάρεις την τέχνη τώρα.
Κι όταν πεθάνω θα
τους στείλω το χέρι μου.
Αυτό.
Μην αφήσεις κανέναν να
σου πει να κάνεις κάτι άλλο.
Πρέπει να κάνεις αυτό που
είσαι φτιαγμένος να κάνεις.
- Κι εγώ ήμουν καλλιτέχνης!
- Μα είσαι καπετάνιος σε ρυμουλκό.
Καπετάνιε Μάικ, είμαστε έτοιμες
για σας και για τον φίλο σας.
’ντε φίλε.
Πηγαίνετε ξεπαρθενέψου!
Γεια σας, κορίτσια!
Γεια σας.
Με ανατριχιάζει.
Σίγουρα όχι για εμένα.
Πώς είσαι απόψε, παππού;
Ήταν μια αξέχαστη νύχτα.
Ποιος είσαι, ο Ντικ Τρέισι;
- Πρέπει να ξεκουραστώ.
- Δεν μπορώ.
- Σας ευχαριστώ.
- Όχι, εγώ ευχαριστώ.
- Καληνύχτα.
- Θα είσαι εδώ αύριο;
Κάθε βράδυ, εκτός Κυριακής.
Με έκανε να καταλάβω την αξία
του να βγάζω το ψωμί μου....
Ευχαριστώ, γλυκέ μου,
να ξανάρθεις!
Τα πράγματα που μπορείς
ν'αγοράσεις με το χρήμα.
Έχει κακοκαιρία.
Να σας πάω κάπου;
Πολύ ευγενικό, κύριε.
- Με Τόμας Μπάτον.
- Εγώ είμαι ο Μπέντζαμιν.
Μπέντζαμιν....
Χάρηκα για τη γνωριμία.
Θέλετε να σταματήσουμε
κάπου να πιούμε κάτι;
Εντάξει.
Καλησπέρα.
- Τι θα πάρετε, κύριε;
- Θα πάρω ό,τι πάρει κι αυτός.
Ένα Σάζερακ και για τους
δυο μας, με ουίσκι, όχι μπράντι.
- Δεν πίνεις, έτσι;
- Η νύχτα για τις πρώτες φορές.
- Τι εννοείς;
- Ούτε σε οίκο ανοχής έχω ξαναπάει.
- Είναι μια εμπειρία.
- Σίγουρα.
- Υπάρχει η πρώτη φορά για όλα.
- Βέβαια.
Τα ποτά σας.
Δεν θέλω να φανώ αγενής,
αλλά τα χέρια σας....πονάνε;
- Γεννήθηκα μ'ένα είδος ασθένειας.
- Τι είδους ασθένεια;
- Γεννήθηκα γέρος.
- Λυπάμαι.
Δεν χρειάζεται, δεν έχουν
τίποτα κακό τα γηρατειά.
Η γυναίκα μου πέθανε
πριν από πολλά χρόνια.
Λυπάμαι πάρα πολύ.
Πέθανε την ώρα
που γεννούσε.
- Για τα παιδιά.
- Για τις μητέρες.
-Τι δουλειά κάνετε;
- Κουμπιά.
"Τα κουμπιά του Μπάτον." Δεν υπάρ-
χει κουμπί που να μην φτιάχνουμε.
Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής μας εί-
ναι ο Γκούντριτς και τα φερμουάρ του.
Θα ήθελαν κάτι άλλο
οι κύριοι;
Ένα για το δρόμο,
Μπέντζαμιν;
Μόνο αν με αφήσετε να
το πληρώσω, κύριε Μπάτον.
- Λοιπόν, τι δουλειά κάνετε;
- Δουλεύω σ'ένα ρυμουλκό.
Μ'άρεσε που συζητήσαμε.
Μ'άρεσε που ήπιαμε μαζί.
Σε πειράζει να περνάω
πού και πού να λέω ένα γεια;
Όποτε θέλεις.
Καληνύχτα, κύριε Μπάτον.
Καληνύχτα, Μπέντζαμιν.
Ξεκίνα.
Πού ήσουν;
Πουθενά, γνώρισα κάποιους αν-
θρώπους, άκουσα λίγη μουσική.
Θεέ μου, αγόρι μου!
Γίνονταν περίεργα πράγματα.
Είναι κάποιος εκεί και ξαφνικά
κάποιος άλλος παίρνει τη θέση του.
- Μπέντζαμιν, έλα.
- Εντάξει.
Μού αρέσουν τα Σαββατοκύριακα,
όταν έρχεται στη γιαγιά της.
Νταίζη! Νταίζη!
Θέλεις να δεις κάτι;
Πρέπει να το
κρατήσεις μυστικό.
Ντύσου,
θα σε συναντήσω πίσω.
Έλα!
- Μπορείς να κολυμπήσεις;
- Μπορώ να κάνω ό,τι κάνεις.
Φόρεσέ το.
Πρέπει να βιαστούμε.
- Είναι καλά;
- Καπετάνιε;
Καπετάνιε Μάικ!
Καλημέρα, Καπετάνιε, μπορείς
να μας βγάλεις με το πλοίο;
- Ξέρεις τι μέρα είναι;
- Κυριακή.
Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι μέθυσα
πολύ χτες το βράδυ.
Μα είσαι μεθυσμένος
κάθε βράδυ!
Αυτό είναι κορίτσι;
Μια στενή μου φίλη. Ήθελα
να της δείξω το ποτάμι.
Δεν επιτρέπεται
να φέρνεις πολίτες.
Θα μπορούσα
να χάσω την άδειά μου.
Τι περιμένετε;
Την έβαλαν για επισκευή.
Μια τραυματισμένη πάπια.
Και τώρα πετάει!
Μακάρι να μπορούσαμε
να πάμε μαζί τους.
Είπες τίποτα, μαμά;
Ο καιρός χειροτερεύει.
Μ'ακούς, μαμά;
Ο χρόνος φεύγει από μέσα μου.
Τα πράγματα άλλαζαν
με ταχύτατους ρυθμούς.
Δεν ξέρω πώς είναι δυνατόν, αλλά
φαίνεται να έχεις περισσότερα μαλλιά.
Τι θα γινόταν αν
σου έλεγα ότι δεν γερνάω,
αλλά γίνομαι νεότερος
από όλους τους άλλους;
Τότε θα σε λυπόμουν.
Θα πρέπει να δεις όλους όσους αγα-
πάς να πεθαίνουν πριν από εσένα.
Είναι μια τρομερή ευθύνη.
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί για τη ζωή
ή τον θάνατο μ'αυτόν τον τρόπο.
Μπέντζαμιν, είναι γραφτό να
χάνουμε αυτούς που αγαπάμε.
Πώς αλλιώς θα γνωρίζαμε
πόσο σημαντικοί είναι για εμάς;
Και μια μέρα του φθινοπώρου,
ένας γνωστός ήρθε και
χτύπησε την πόρτα.
Θέλεις να έρθεις μαζί μου
στο φαρμακείο;
Μού έμαθε να παίζω πιάνο.
Αμήν!
Και μού έμαθε τι σημαίνει
να σου λείπει κάποιος.
Πάμε.
Είχε πάει σε οίκο ανοχής,
είχα πιει το πρώτο μου ποτό,
είπα αντίο σε μία φίλη
κι έθαψα μια άλλη.
Το 1936, όταν πλησίαζα στο τέλος
του 17ου έτους της ζωής μου,
πακετάρισα την τσάντα μου
κι είπα το αντίο.
Ήξερα πως έτσι
όπως ήταν η ζωή,
πιθανότατα δεν
θα τους έβλεπα ξανά.
- Καλή τύχη, γιε μου.
- Σας ευχαριστώ.
- Σ'αγαπώ, μαμά.
- Κι εγώ, μωρό μου.
Θέλω να προσεύχεσαι,
κάθε βράδυ, με ακούς;
Να προσέχεις!
Μπέντζαμιν!
- Πού θα πας;
- Στη θάλασσα.
Θα σου στείλω μια κάρτα.
Από παντού.
Να μου στέλνεις
μια κάρτα από παντού.
Μπορείς να το φανταστείς;
Μού έστελνε μια κάρτα
από όποιο μέρος πήγε.
Απ'όλα τα μέρη που εργάστηκε.
Νιουφάουνλαντ, Μπάφιν Μπέι,
Γλασκώβη, Λίβερπουλ, Νάρβικ....
Είχε φύγει με
τον καπετάνιο Μάικ.
Ο καπετάνιος υπέγραψε σύμβα-
ση 3 χρόνων με την εταιρία Μόραν.
Το παλιό σκάφος επισκευάστηκε
με πετρελαιοκινητήρα
και νέο βαρούλκο.
Ταξιδεύαμε στην Φλόριδα και
στα παράλια του Ατλαντικού.
Ήμασταν πλήρωμα
εφτά ανδρών τώρα.
Ο καπετάνιος Μάικ
κι εγώ, ο Κούκι,
ο Πρέντις Μέιγς από το Γουίλ-
μινγκτον του Ντελαγουέρ,
οι δίδυμοι Μπρούντι,
ο Ρικ κι ο Βικ,
που τα πήγαιναν καλά στη
θάλασσα αλλά για κάποιον λόγο,
μόλις πατούσαν το
πόδι τους στη στεριά,
δεν άντεχαν ο ένας τον άλλον.
Αρκετά!
Ένα πλοίο στα οχτώ
δεν επιστρέφει ξανά.
Ήταν ο Τζον Γκριν, που του
ταίριαζε απόλυτα το όνομά του.
Όλο το πλήρωμα
χάνεται στη θάλασσα.
Από το Μπέλβεντερ
της Νότια Ντακότας.
Κι ο Πλέσαντ Κάρτις
από το Νάσβιλ.
Ποτέ δεν μιλούσε σε κανέναν,
εκτός από τον εαυτό του.
Του έγραφα συνέχεια.
Του είπα ότι με κάλεσαν
σε ακρόαση στη Νέα Υόρκη.
Για την Αμερικανική
Σχολή Μπαλέτου.
Παρακαλώ μείνετε.
Σ'ευχαριστώ. Σ'ευχαριστώ.
Μπορείς να μείνεις.
Έγινα δεκτή στη σχολή.
Ακόμη μια τσιγγάνα χορεύτρια.
Μπέντζαμιν, πώς γί-
νεται, όταν πρωτοήρθες,
ήσουν σαν μια δέστρα σκάφους
με το ένα πόδι στον τάφο.
Τώρα, ή πίνω περισσότερο
απ'ό,τι νομίζω, ή έχεις ανθίσει!
Ποιο είναι το μυστικό σου;
Λοιπόν, Καπετάνιε....
Πίνεις πάρα πολύ.
Έμενα σ'ένα μικρό ξενοδοχείο με
μεγάλο όνομα, το Χειμερινό Παλάτι.
Δεν ξέρω
για ποιο πράγμα μιλάτε.
Το κολίμπρι δεν είναι
απλά ακόμη ένα πουλί.
Η καρδιά του χτυπά
1.200 φορές το λεπτό.
Τα φτερά του χτυπάνε
80 φορές το δευτερόλεπτο!
Αν του σταματήσεις τα φτερά,
θα πεθάνει σε λιγότερο
από δέκα δευτερόλεπτα.
Δεν είναι ένα συνηθισμένο
πουλί, είναι ένα θαύμα!
Έχουν δει την κίνηση των
φτερών με φωτογραφίες.
Ξέρετε τι είδαν; Ότι οι άκρες
των φτερών τους κάνουν....
Ξέρετε ποιο μαθηματικό σύμβολο
αντιπροσωπεύει ο αριθμός οχτώ;
Το άπειρο.
Το άπειρο!
Όλοι, ανεξάρτητα
από τις διαφορές τους,
η γλώσσα, το χρώμα τους,
είχαν όλοι ένα κοινό πράγμα.
Ήταν τελείως
μεθυσμένοι κάθε βράδυ.
Περιμένετε, παρακαλώ.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ.
Το όνομά της ήταν
Ελίζαμπεθ ’μποτ.
Δεν ήταν όμορφη.
Κι ήταν τελείως άχαρη.
Αλλά για μένα, ήταν τόσο
όμορφη όσο κάθε φωτογραφία.
Τι κοιτάς;
Έχουμε συμφωνία ποτέ να μην
πηγαίνουμε ξεμέθυστοι για ύπνο.
- Σωστά, αγάπη μου;
- Ό,τι πεις, μωρό μου.
Ο σύζυγός της
ήταν ο Γουόλτερ ’μποτ.
Ήταν υπουργός σε βρετανική
εμπορική αποστολή στο Μουμάνσκ.
Κι ήταν και κατάσκοπος.
- Είσαι καλά, γλυκιά μου;
- Ναι.
Έσπασα το τακούνι
σ'ένα παπούτσι μου.
Δε συνηθίζω
να περπατάω ξυπόλητη.
Οι μέρες ήταν μεγάλες εκεί.
Κι ακόμη μεγαλύτερες
οι νύχτες.
Μια βραδιά, δυσκο-
λευόμουν να κοιμηθώ.
Συγγνώμη.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Θα φτιάξω λίγο τσάι.
- Θα ήθελες;
- Όχι, ευχαριστώ.
- Γάλα ή μέλι;
- Λίγο μέλι, παρακαλώ.
Ελπίζω να σου αρέσουν
οι μύγες στο μέλι.
Τότε καλύτερα όχι.
Ίσως καλύτερα να το άφηνες
να εμποτιστεί λιγάκι.
- Εμποτιστεί;
- Να ρουφήξει.
Δεν ξέρω, υπάρχει μια συγκεκρι-
μένη μέθοδος να φτιάχνεις τσάι.
Από εκεί που έρχομαι,
απλά θέλουν να είναι ζεστό.
Έχεις δίκιο.
-Είστε άνθρωπος της θάλασσας;
- Ναυτικός.
Ελπίζω να μην το θεωρήσετε
αγένεια, αλλά πρέπει να ρωτήσω.
Δεν είστε λίγο μεγάλος
για να δουλεύετε σε πλοίο;
Δεν υπάρχει όριο ηλικίας, όσο
μπορείς να κάνεις τη δουλειά.
Κι έχετε προβλήματα ύπνου;
Σ'ευχαριστώ.
Δεν ήξερα ότι είχα,
παλιά κοιμόμουν σαν μωρό.
Κάτι με κρατάει ξύπνιο.
Ο πατέρας στα 80 του, ήταν πεπει-
σμένος ότι θα πεθάνει στον ύπνο του,
έτσι περιορίστηκε
να κοιμάται ελάχιστα.
Ήταν πολύ αποφασισμένος
ότι θα γελούσε τον θάνατο.
- Και το έκανε;
- Τι;
Πέθανε στον ύπνο του;
Πέθανε καθισμένος στην
αγαπημένη του καρέκλα,
ακούγοντας την αγαπημένη
του εκπομπή στο ραδιόφωνο.
Πρέπει να ήξερε κάτι.
Ο άντρας μου είναι ο
βρετανός υπουργός Εμπορίου.
Είμαστε εδώ ήδη 14 μήνες.
- Θεέ μου!
- Έπρεπε να πάμε στο Πεκίνο.
Αλλά ποτέ
δεν τα καταφέρνουμε.
- Έχεις πάει στην ’πω Ανατολή;
- Όχι, δεν έχω πάει πουθενά.
Εκτός από τα λιμάνια, δηλαδή.
- Κι από πού είσαι;
- Απ'τη Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα.
Δεν ήξερα ότι υπάρχει κι άλλη
εκτός από αυτήν της Λουιζιάνα.
Και μου είπε
για όλα τα μέρη που είχε πάει.
Και για όλα όσα είχε δει.
Και μιλούσαμε μέχρι
την ανατολή του ηλίου.
Μετά πήγαμε στα δωμάτιά μας,
στις ξεχωριστές μας ζωές.
Και κάθε βράδυ, συνα-
ντιόμασταν στη ρεσεψιόν.
Ένα ξενοδοχείο τα μεσάνυχτα μπορεί
να είναι ένα μαγευτικός τόπος.
Ένα ποντίκι να τρέχει
και να σταματά....
Ένα καλοριφέρ να σφυρίζει....
Μια κουρτίνα να κουνιέται....
Είναι κάτι γαλήνιο,
ακόμη και παρηγορητικό,
να ξέρεις ότι αυτοί που αγαπάς
κοιμούνται στα κρεβάτια τους,
εκεί όπου τίποτα δεν
μπορεί να τους κάνει κακό.
Η Ελίζαμπεθ κι εγώ χάναμε
την αίσθηση της νύχτας
μέχρι την ανατολή.
Νομίζω ότι ίσως σας
έχω δώσει λάθος εντύπωση.
Συγγνώμη;
Συνήθως, οι παντρεμένες γυ-
ναίκες δε κάθονται τα μεσάνυχτα
με αγνώστους σε ξενοδοχεία.
Δεν ξέρω τι κάνει και τι δεν
κάνει μια παντρεμένη γυναίκα.
Καληνύχτα.
Μουρμάνσκ.
Γνώρισα κάποια
κι έχω ερωτευτεί.
Μαμά....
- Ήταν πάνω από 60 χρόνια πριν.
- Τον αγαπούσες, μαμά;
Τι γνωρίζει ένα κορίτσι
για την αγάπη;
- Δεν είμαι ντυμένος.
- Είσαι πανέμορφος όπως είσαι.
Μη χάνεις το χρόνο σου
με το κρασί ή το τυρί εδώ
γιατί είναι τελείως συνηθισμένα.
Αλλά το χαβιάρι κι η βότκα
είναι θεσπέσια κι άφθονα.
Οπότε....
..απόλαυσέ το.
Και μην το φας
όλο με τη μία.
Γιατί έτσι
δεν θα το απολαύσεις.
Και τώρα, πιες λιγάκι βότκα
όσο η γεύση είναι στο στόμα σου.
Δεν έχεις πάει με πάρα
πολλές γυναίκες, έτσι;
Όχι τις Κυριακές.
- Και ποτέ δεν αγαπήσατε;
- Όχι, κυρία μου.
Όταν ήμουν 19 ετών....
..προσπάθησα να γίνω
η πρώτη γυναίκα....
..που θα κολυμπούσε
στη Μάγχη.
Αλήθεια;
Αλλά το ρεύμα εκείνη
την μέρα ήταν τόσο δυνατό,
που κάθε κίνηση με το χέρι
που έκανα, πήγαινα δύο πίσω.
Ήμουν 32 ώρες στο νερό.
Κι όταν ήμουν
3 χλμ από το Καλέ....
..άρχισε να βρέχει.
Όταν δεν μπορούσα να
προχωρήσω άλλο, σταμάτησα.
Έπρεπε να σταματήσω.
Κι όλοι με ρωτούσαν,
αν θα προσπαθούσα πάλι.
Γιατί να μην δοκίμαζα;
Αλλά ποτέ δεν ξαναδοκίμασα.
Στην πραγματικότητα, δεν έκανα
τίποτα στη ζωή μου μετά απ'αυτό.
Τα χέρια σας
είναι τόσο σκληρά.
Μπορώ να νιώσω
τον άνεμο στα μάγουλά σας.
Φοβάμαι ότι είναι μεσάνυχτα.
Ήταν η πρώτη φορά
που με φίλησε γυναίκα.
Αυτό δεν το ξεχνάς ποτέ.
- Μπέντζαμιν!
- Με κάνεις να νιώθω νεότερος.
Κι εσύ με κάνεις να νιώθω
πολλά χρόνια νεότερη.
Μακάρι να ήμουν.
Θα άλλαζα τόσα πράγματα.
Θα διόρθωνα όλα μου τα λάθη.
Ποια λάθη;
Περίμενα, ξέρεις.
Πιστεύοντας ότι θα έκανα κάτι
ν'αλλάξω την κατάστασή μου.
Ότι θα έκανα κάτι!
Χάσιμο χρόνου,
ποτέ δεν το αναπληρώνεις.
Χαμένος χρόνος.
Αν είναι
να κάνουμε σχέση....
..δεν πρέπει ποτέ να με δεις
κατά την διάρκεια της ημέρας.
Και πρέπει πάντα να χωρίζουμε
πριν ανατείλει ο ήλιος.
Και δεν θα πούμε ποτέ
"Σ'αγαπώ".
Αυτοί είναι οι κανόνες.
- Κρυώνεις;
- Παγώνω απ'το κρύο.
Ήταν η πρώτη γυναίκα
που με αγάπησε.
Θα ήθελες
να παραλείψω κάποια;
Όχι, χαίρομαι που υπήρχε
κάποια να τον κρατάει ζεστό.
Ανυπομονούσα να την ξαναδώ.
Συναντιόμασταν κάθε βράδυ.
Πάντα χρησιμοποιούσαμε
το ίδιο δωμάτιο.
Αλλά κάθε φορά φαινόταν
καινούργια και διαφορετική.
Έλα εδώ.
Ελίζαμπεθ....
Καληνύχτα.
Μέχρι που μια νύχτα....
Χθες, 7 Δεκεμβρίου 1941, είναι μια
μέρα που θα μείνει στην ιστορία.
Θα επηρεαστεί το μέλλον σας.
Πιθανότατα κι ακόμα πιο πέρα.
Έχουν αλλάξει τα σχέδια.
Όπως ίσως
γνωρίζετε ή κι όχι,
οι Ιάπωνες βομβάρδισαν
το Περλ Χάρμπορ χθες.
Ο Φρανκ Ρούσβελτ ζητάει
απ'όλους μας να συμμετάσχουμε.
Έχει ανατεθεί στο πλοίο να
υπηρετήσει το Ναυτικό των ΗΠΑ.
Ως μέσο περίσωσης,
επισκευής και διάσωσης.
Αν κάποιος δεν θέλει να πάει
στον πόλεμο να το πει τώρα.
Μόλις πατήσεις το πόδι σου στο
καράβι, θ'ανήκεις στο Ναυτικό.
Ήθελα να σου μιλήσω, Μάικ.
Η γυναίκα μου είναι άρρωστη.
Θα'θελα να την δω ακόμη μια φορά.
Είστε ελεύθερος να πάτε σπίτι
όπως μπορείτε να κάνετε, κύριε Μέις.
Αν φύγει,
ποιος θα μαγειρεύει;
Η τροφική δηλητηρίαση είναι μια από
τις κύριες αιτίες θανάτου στη θάλασσα.
Αμέσως μετά την ανεπάρκεια
εξοπλισμού ασφαλείας.
Μπορώ να μαγειρεύω εγώ, καπε-
τάνιε. Το κάνω όλη μου τη ζωή.
Ναι, το ξέρω.
Είσαι έτοιμος για πόλεμο,
Μπέντζαμιν.
Τι διάολο....
Θα πάρω όποιον θέλει να πολεμήσει
τους Ιάπωνες και τους Γερμανούς.
Αυτό είναι λοιπόν!
Πάμε στον πόλεμο, κύριοι!
Μού είχε αφήσει
ένα σημείωμα.
Έλεγε: "Είμαι ευτυχής που
σε γνώρισα" και τίποτα άλλο.
Δεν ήταν ο πόλεμος
που περίμενε κανείς μας.
Ρυμουλκούσαμε
πλοία που είχαν ζημιές.
’χρηστα κομμάτια
από μέταλλο και τίποτα άλλο.
Αν γινόταν πόλεμος,
δεν τον είχαμε δει.
Υπήρχε ένας άντρας
σταλμένος στο πλοίο μας.
Ο αξιωματικός Γκάνερ
αγαπούσε το Ναυτικό
και πάνω από όλα,
αγαπούσε την Αμερική.
Δεν υπάρχει χώρα
στον κόσμο σαν αυτήν.
Όταν συλλαβίζεις την Αμερική
συλλαβίζεις την ελευθερία.
Τον έλεγαν Ντένις Σμιθ
κι ήταν καθαρόαιμος Τσερόκι.
Η οικογένειά του ζούσε στην
Αμερική πάνω από 500 χρόνια.
Οι ειρηνιστές....λένε ότι δεν
θα πολεμήσουν από συνείδηση.
Πού θα ήμασταν όλοι αν ενεργού-
σαμε σύμφωνα με τη συνείδηση;
Μίλα πιο σιγά,
εντάξει;
Σε παρακολουθούσα.
Μού φαίνεσαι φερέγγυος.
Αν μού συμβεί κάτι....
..θα βεβαιωθείς ότι αυτά
θα φτάσουν στην γυναίκα μου;
Μού έδωσε όλα του τα λεφτά.
Δεν είχε ξοδέψει
ούτε δεκάρα.
Θέλω η οικογένειά μου
να ξέρει ότι τους σκεφτόμουν.
Όλοι στο κατάστρωμα!
Ο πόλεμος τελικά μας βρήκε.
Φωτίστε εκεί.
Ένα μεταγωγικό
με 1.300 στρατιώτες
είχε χτυπηθεί
από μια τορπίλη.
Ήμασταν οι πρώτοι
που φτάσαμε.
Σταματήστε τον κινητήρα!
Σταματήστε!
Ήμασταν ο μοναδικός ήχος
που ακουγόταν.
Παιδιά!
Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε
και σίγουρα όχι να κρυφτούμε.
Έτοιμοι για μάχη!
Τι;
Είναι το τελευταίο;
Καπετάνιε!
Μου πυροβόλησαν
τις ζωγραφιές μου!
Δώσε μου το χέρι σου.
Είσαι καλά, αρχηγέ.
Σε περιμένει ένας
όμορφος παράδεισος.
Μπορείς να θυμώσεις πολύ με τον
τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Μπορείς να βρίσεις, να κα-
ταραστείς την τύχη σου....
..αλλά όταν
φτάνεις στο τέλος....
..πρέπει να τα ξεχνάς όλα.
Καπετάνιε....
1.328 άντρες έχασαν την
ζωή τους εκείνη την ημέρα.
Είπα αντίο στον Τσερόκι,
τον Ντένις Σμιθ....
..στον Τζον Γκριμ, που είχε
δίκιο ότι θα πεθάνει εκεί....
..έστειλα τα χρήματα στην
γυναίκα του Πλέσαντ Κέρτις....
..είπα αντίο στον ένα απ'τους
δίδυμους, τον Βικ Μπρόντι....
..και στον Μάικ Κλαρκ, τον κα-
πετάνιο του ρυμουλκού Τσέλσι.
Είπα αντίο και σε όλους
τους υπόλοιπους άντρες,
που είχαν τα δικά τους όνειρα.
Όλοι που ήθελαν να γίνουν
ασφαλιστές και γιατροί,
ή δικηγόροι
ή αρχηγοί Ινδιάνων.
Δεν φτιάχνεται με τίποτα.
Εδώ πέρα, ο θάνατος
δεν φαινόταν φυσιολογικός.
Ποτέ δεν είχα δει κολίμπρι
τόσο έξω μέσα στην θάλασσα.
Ούτε πριν, ούτε ξανά.
και το Μάιο του 1945,
όταν ήμουν 26 χρονών....
Γύρισα σπίτι.
- Κουίνι;
- Ναι.
Θεέ μου, ήρθες σπίτι!
Θεέ μου, γύρισες!
- Να σε δω!
- Ποιος είναι, μαμά;
Κόρη μου, ο αδελφός σου
ο Μπέντζαμιν.
- Δεν ήξερα ότι ήταν αδελφός μου.
- Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρεις.
Τελείωσε το σκούπισμα, πλύνε τα
χέρια κι έλα να βοηθήσεις στο τραπέζι.
’ντε, τράβα!
Γύρισε!
Μοιάζεις να
έχεις ξαναγεννηθεί!
Είσαι νεότερος
κι από την άνοιξη!
Πιστεύω ότι ο παπάς που σ'άγγι-
ξε σου έδωσε δεύτερη ζωή!
Το ήξερα από την πρώτη στιγμή
που σε είδα ότι ήσουν ξεχωριστός.
Κάθε νύχτα ήμουν
γονατισμένη
ζητώντας απ'το Θεό
να σε φέρει σπίτι ασφαλή.
Θυμάσαι τι σου είπα;
- Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει.
- Ακριβώς, κάτσε κάτω.
Έμαθες κάτι που αξίζει
να μου το πεις;
- Είδα ορισμένα πράγματα.
- Είδες πόνο.
Και κάποια χαρά;
- Βέβαια και βέβαια είδα.
- Αυτό θέλω να ακούσω.
- Για κοίτα τον....
- Πού είναι ο Τίζι;
Μωρό μου....
Ο κ. Γουέδερς πέθανε στον ύπνο του
μια βραδιά του περασμένου Απρίλη.
- Μαμά, λυπάμαι πολύ.
- Μην ανησυχείς γι'αυτό, μωρό.
Μόνο ένας δύο έχουν μείνει.
Είναι όπως όλοι οι νέοι.
Περιμένουν την σειρά τους
όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Χαίρομαι που επέστρεψες
σπίτι μαζί μου!
Πρέπει να σου βρούμε γυναίκα
και μια νέα δουλειά.
Έλα να με βοηθήσεις
με το δείπνο.
Μπέντζαμιν, χάνεις το
χρόνο σου, μωρό μου.
Είναι κουφή και θα μείνεις
στο δωμάτιο της κυρίας Ντεσερού.
Είσαι πολύ μεγάλος
για να μένεις με άλλον μαζί.
Είναι παράξενο
να γυρίζεις σπίτι.
Μοιάζει το ίδιο, μυρίζει το ίδιο.
Το νιώθεις το ίδιο.
Σου είπα ποτέ ότι χτυπήθηκα
από κεραυνό εφτά φορές;
Μια φορά ενώ καθόμουν στο φορ-
τηγό μου κι έκανα τη δουλειά μου.
Συνειδητοποιείς ότι αυτό
που έχει αλλάξει, είσαι εσύ.
Και μετά ένα πρωί, όχι και-
ρό μετά την επιστροφή μου....
Συγγνώμη,
είναι η Κουίνι εδώ;
Νταίζη;
- Εγώ είμαι, ο Μπέντζαμιν.
- Ο Μπέντζαμιν;
Θεέ μου!
Φυσικά κι είσαι εσύ!
Μπέντζαμιν!
Πώς είσαι;
Έχει περάσει τόσος καιρός.
Θέλω να μάθω
τόσα πράγματα!
- Πότε γύρισες πίσω;
- Μερικές εβδομάδες πριν.
Μίλησα με την Κουίνι
κι είπε ότι πήγες στον πόλεμο,
Κάπου στη θάλασσα, ανησυ-
χούσαμε όλοι πολύ για σένα!
Είμαι μια χαρά.
Να σε κοιτάξω!
Είσαι τόσο όμορφη.
Σταμάτησες
να μου γράφεις.
"Όταν έφυγα, ήταν ένα κορίτσι.
Μια γυναίκα πήρε τη θέση της."
Ήταν η πιο όμορφη γυναίκα
που είχα δει ποτέ."
Όμορφη....
Η πιο όμορφη.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου;
- Βέβαια.
- Πέθανε.
Το άκουσα, λυπάμαι.
Δεν το πιστεύω ότι
είμαστε κι οι δύο εδώ.
Πρέπει να είναι μοιραίο.
Όχι, πώς το λένε....κισμέτ!
Ξέρεις τον Έντγκαρ Κέισι;
Το μέντιουμ;
Δεν τον πιστεύω.
Λέει ότι όλα
είναι προκαθορισμένα,
αλλά εγώ θέλω να
πιστεύω ότι είναι η μοίρα.
Δεν ξέρω πώς λειτουργεί,
αλλά χαίρομαι που έγινε.
Έχεις πάει στο Μανχάταν; Για μέ-
να, είναι λίγο πάνω από το ποτάμι.
Μπορώ να δω τους δίδυμους πύρ-
γους αν σταθώ στο κρεβάτι μου.
Εσύ, πού ήσουν;
Πες μου τα πάντα.
Τελευταία φορά που σας έγραψα,
είπατε ότι ήσασταν στη Ρωσία.
Πάντα ήθελα να πάω στη Ρωσία.
Κάνει τόσο κρύο όσο λένε;
- Είναι δύο φορές πιο κρύα.
- Θεέ μου.
Πάντα έλεγες
ότι ήσουν διαφορετικός.
Πιστεύω ότι
πραγματικά είσαι.
Γράψατε ότι
γνωρίσατε κάποια.
- Έγινε τίποτα;
- Έσβησε.
Το θυμάσαι αυτό;
Είναι η εικόνα του γέρικου Κα-
γκουρό στις πέντε το απόγευμα.
Θα ήθελες να φάμε δείπνο;
Σου είπα ότι έχω
χορέψει για τον Μπάλεντσιν;
Είναι ένας διάσημος χορογράφος.
Είπε ότι έχω τέλεια γραμμή.
Σε μια πρόβα μια φορά,
ένας χορευτής έπεσε.
Και το έβαλε στο έργο!
Μπορείς να το φανταστείς
αυτό σ'ένα κλασσικό μπαλέτο;
Ένας χορευτής
να πέφτει εκ προθέσεως;
Υπάρχει μια νέα λέξη για
το χορό, λέγεται αφηρημένος.
Ωστόσο, δεν είναι ο μόνος.
Υπάρχει ο Λίνκολν Κέρστιν,
κι η Λουσία Τσέις.
Κι η ’γκνες Ντε Μιλ, έχει παρα-
βιάσει όλους τις συμβατικότητες,
όλους τους κανόνες,
δεν έχει σχέση ο χορός, αλλά
το πώς σε κάνει να αισθάνεσαι.
Και μου είπε για
τον καινούργιο μεγάλο κόσμο,
για ονόματα που δεν
σήμαιναν τίποτα σε εμένα.
Δεν άκουσα και πολλά
από αυτά που έλεγε.
Είναι νέοι και
σύγχρονοι κι αμερικάνικοι.
Καταλαβαίνουν το
σθένος μας και την ύλη μας.
- Θεέ μου, μιλάω όλη την ώρα.
- Όχι, μ'αρέσει να σας ακούω.
- Δεν ήξερα ότι καπνίζετε.
- Είμαι αρκετά μεγάλη.
Είμαι αρκετά μεγάλη
για πολλά πράγματα.
Στη Νέα Υόρκη, μένουμε
ξύπνιοι όλο το βράδυ.
Βλέπουμε τον ήλιο ν'ανα-
τέλει πάνω από τα κτίρια.
Πάντα υπάρχει
κάτι να κάνουμε.
Πρέπει να επιστρέψω αύριο.
- Τόσο σύντομα;
- Μακάρι να μπορούσα να μείνω.
Οι χορευτές δεν χρειάζονται
πια κοστούμια ή σκηνικά.
Μπορώ να φανταστώ
τον χορό τελείως γυμνή.
Έχεις διαβάσει Λόρενς;
Τα βιβλία του απαγορεύτηκαν.
Τα λόγια του είναι
σαν να κάνεις έρωτα.
Στην δική μας ομάδα....
..πρέπει να εμπιστευόμαστε
ο ένας τον άλλον.
Το σεξ είναι μέρος
αυτής της εμπιστοσύνης.
Πολλές χορεύτριες
είναι λεσβίες.
Μια γυναίκα ήθελε
να κοιμηθεί μαζί μου.
- Σας αναστάτωσε;
- Ποιο μέρος;
Ότι κάποια ήθελε
να κοιμηθεί μαζί μου.
Είσαι μια ελκυστική γυναίκα,
πιστεύω ότι οι περισσότερες
θα ήθελαν να κοιμηθούν μαζί σου.
Ας επιστρέψουμε στο σπίτι.
Ή μπορούμε να βρούμε
ένα δωμάτιο κάπου.
Μπορείς να βγάλεις
το σακάκι σου.
Δεν ξέρω, Νταίζη.
Δεν είναι ότι δεν θα το ήθελα.
Νομίζω ότι
θα σε απογοητεύσω.
Μπέντζαμιν, έχω πάει
με κάθε είδους άντρα.
Αύριο που θα πας στη Νέα Υόρκη
θα είσαι με τους φίλους σου.
- Μια φορά είσαι νέος.
- Είμαι αρκετά μεγάλη.
Νταίζη, όχι απόψε.
Μπορούμε να πάμε
ν'ακούσουμε λίγη μουσική.
Οι ζωές μας ορίζονται
από τις ευκαιρίες.
Ακόμη κι από
αυτές που χάνουμε.
Είσαι πολύ όμορφος....
σ'αυτό το κοστούμι.
Λένε ότι ο τυφώνας
δε θα περάσει από εμάς.
Ωραία.
Θα μείνω κάτω από
τις κουβέρτες με τη μητέρα.
Είπε ότι ποτέ
δε θα μου συμβεί τίποτα.
Μπέντζαμιν;
Τα πράγματα άλλαζαν για μένα.
Τα μαλλιά μου είχαν ελάχιστο γκρι
χρώμα και μεγάλωναν όπως τα χόρτα.
Η οσμή μου ήταν οξύτατη
κι η ακοή μου πιο έντονη.
Μπορούσα να περπατήσω
περισσότερο και γρηγορότερα.
Ενώ όλοι γερνούσαν, εγώ ήμουν
ο μόνος που γινόταν νεότερος.
Περάστε.
Μπέντζαμιν....
- Με θυμάσαι;
- Βέβαια, κύριε Μπάτον.
- Τι σας συνέβηκε;
- Το πόδι μου, μολύνθηκε.
Καλώς ήρθες σπίτι,
φίλε μου.
- Ακόμα πίνεις Σάζερακ με ουίσκι.
- Συνήθειες.
- Ακόμη πας στον οίκο ανοχής
- Όχι εδώ και πολύ καιρό.
Είναι όμως ενδιαφέρουσα εποχή.
Από 40.000 φτιάχνω σχεδόν μισό
εκατομμύριο κουμπιά την ημέρα.
Πήραμε 10 φορές περισσότερα
άτομα. Δουλεύουμε όλο το 24ωρο.
Κρίμα.
Ο πόλεμος φέρθηκε καλά
στη βιομηχανία κουμπιών.
Ξέρεις....
Είμαι άρρωστος, δεν ξέρω
πόσο καιρό έχω ακόμη.
- Λυπάμαι που το ακούω.
- Όχι, δεν....
Δεν έχω κανέναν. Έζησα
κλεισμένος στον εαυτό μου.
Ελπίζω να μην σας πειράζει,
αλλά όποτε μπορείτε,
μού αρέσει η συντροφιά σας.
Θα κάνω ό, τι μπορώ.
Μπέντζαμιν,
ξέρεις τίποτα από κουμπιά;
Η εταιρία ανήκει στην οικογέ-
νειά μας εδώ και 124 χρόνια.
Ο παππούς μου ήταν ράφτης. Είχε
ένα μικρό μαγαζί στο Ρίτσμοντ.
Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο,
μετακόμισε στην Νέα Ορλεάνη,
όπου ο πατέρας μου
είχε την έμπνευση
να φτιάχνουν
τα δικά τους κουμπιά.
Κι έτσι, το μικρό ραφτάδικο,
εξελίχθηκε σ'αυτό.
Και σήμερα, μια βελονιά
δεν ξέρω να ράβω.
Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Τα πήγατε πάρα πολύ καλά.
Οπότε....
Τι μπορώ να κάνω
για εσάς, κύριε Μπάτον;
Μπέντζαμιν, είσαι γιος μου.
Λυπάμαι πάρα πολύ
που δεν σου το είπα πριν.
Γεννήθηκες την νύχτα που
τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος.
Η μητέρα σου πέθανε
καθώς σε γεννούσε.
Νόμιζα πως ήσουν ένα τέρας.
Υποσχέθηκα στη μητέρα σου
ότι θα φρόντιζα να είσαι ασφαλής.
Δεν έπρεπε
να σ'εγκαταλείψω.
Η μητέρα μου;
Τα καλοκαίρια πήγαινα
στη λίμνη Ποντσαρτρέιν.
Όταν ήμουν αγόρι,
μ'άρεσε να ξυπνάω πρώτος
και να τρέχω στη λίμνη
βλέποντας την μέρα να ξεκινά.
Ένιωθα σαν να ήμουν
ο μόνος ζωντανός.
Την ερωτεύτηκα την
πρώτη φορά που την είδα.
Το όνομα της μητέρας σου
ήταν Καρολάιν Μέρφι.
Δούλευε στην κου-
ζίνα του παππού σου.
Ήταν από το Δουβλίνο.
Το 1903, η Καρολάιν,
κι όλα της τα αδέρφια
ήρθαν εδώ για να ζήσουν,
στη Νέα Ορλεάνη.
Έβρισκα δικαιολογίες να κατέ-
βω στην κουζίνα για να την δω.
25 Απριλίου του 1918. Η πιο
ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου.
Η μέρα που παντρεύτηκα
τη μητέρα σου.
Γιατί δεν μού το είπες;
Σχεδιάζω να σου αφήσω
όλα όσα έχω.
Πρέπει να φύγω.
- Πού;
- Σπίτι.
Και τι νομίζει;
Νομίζει ότι μπορεί να εμφανιστεί
κι όλα θα είναι μια χαρά κι έξοχα;
Κι ότι όλοι
θα γίνουμε φίλοι;
Σίγουρα κάτι άλλο θα του έρθει.
Ο Θεός να είναι μάρτυρας μου!
Μας άφησε 18 δολάρια
τη νύχτα που βρήκα.
18 καταραμένα δολάρια
σε μια βρώμικη πάνα!
- Καληνύχτα, μαμά.
- Καληνύχτα, γλυκιά μου.
Σου έχω πει ποτέ ότι με
χτύπησε κεραυνός επτά φορές;
Μια φορά πήγαινα βόλτα
τον σκύλο μου στο δρόμο.
Είμαι τυφλός στο ένα μάτι,
με το ζόρι ακούω....
Έχω ξαφνικές συσπάσεις, χάνω
πάντα τον ειρμό των σκέψεών μου.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Ο Θεός μού υπενθυμίζει συνε-
χώς ότι είμαι τυχερός που ζω.
Έρχεται καταιγίδα.
Ξύπνα.
Θα σε βοηθήσω να ντυθείς.
Μπορείς να είσαι θυμω-
μένος σα λυσσασμένος σκύλος
έτσι όπως έγιναν τα πράγματα.
Μπορείς να βρίσεις, μπορείς
να καταραστείς τη μοίρα σου.
Αλλά όταν φτάσεις στο τέλος....
..πρέπει να τα ξεχάσεις όλα.
Τι ωραία κηδεία.
Να τον θάψεις
δίπλα στην μητέρα σου.
Εσύ είσαι η μητέρα μου.
Μωρό μου!
Ποτέ δεν είχα δει
τη Νέα Υόρκη.
Συγγνώμη,
είμαι φίλος της Νταίζη.
Νταίζη! Νταίζη!
Με ψάχνει κάποιος;
- Μπέντζαμιν!
- Γεια σου.
- Τι κάνεις εδώ;
- Σκέφτηκα να σ'επισκεφτώ.
Να περάσω λίγο χρόνο
μαζί σου αν μπορώ.
Θα ήταν καλύτερα να τη-
λεφωνούσες, με ξάφνιασες.
- Μου έκλεψες την καρδιά.
- Σ'ευχαριστώ, είναι όμορφα.
Δεν μπορούσα να πάρω
τα μάτια μου από πάνω σου.
Με καταμάγευσες.
Σ'ευχαριστώ, πολύ
ευγενικό από μέρους σου.
Καλύτερα ν'αλλάξω, κάποιοι
από εμάς θα πάμε σ'ένα πάρτι.
Θα ήθελες να έρθεις;
Μου είπαν για ένα εστιατόριο
που σκέφτηκα ότι θα σ'αρέσει.
Έκανα κράτηση.
Για κάθε ενδεχόμενο.
Όλοι χορευτές βγαίνουν
μαζί μετά την παράσταση.
Είσαι ευπρόσδεκτος
να έρθεις μαζί μας.
Θα αλλάξω, εντάξει;
Είναι ο Ντέιβιντ.
Χορεύει μαζί μας.
Είναι ο Μπέντζαμιν.
Σου έχω μιλήσει γι'αυτόν.
Ναι....τι κάνεις;
Θα πάω να σας
φέρω ένα ποτό.
Ήσουν φίλος με τη γιαγιά της
ή κάτι τέτοιο;
Κάτι τέτοιο.
Με συγχωρείς.
Δεν είχα ιδέα
ότι θα ερχόσουν!
Θεέ μου, Μπέντζαμιν....
Τι περίμενες;
Θέλεις να παρατήσω τα πάντα;
Αυτή είναι η ζωή μου.
Πηγαίνετε στο πάρτι
στο κέντρο της πόλης;
Έλα....
Διασκέδασε.
Θα υπάρχουν μουσικοί,
ενδιαφέροντες άνθρωποι.
Δεν χρειάζεται να το κάνεις.
Είναι δικό μου το φταίξιμο.
Θα έπρεπε να τηλεφωνήσω.
Σκέφτηκα ότι θα έρθω εδώ και
θα με ερωτευτείς ή κάτι τέτοιο.
- Νταίζη, άντε!
- Έρχομαι.
Φαίνεται καλός.
Τον αγαπάς;
Έτσι νομίζω.
Χαίρομαι για σας.
Ίσως να σας δω στο σπίτι.
Καλά.
Μου άρεσε πολύ
η παράσταση!
Ήρθε για να μου πει ότι
ο πατέρας του είχε πεθάνει.
- Δεν μπορούσες να το ξέρεις.
- Ήμουν 23 χρονών.
Απλά δεν με ενδιέφερε.
- Τι έκανες μετά;
- Υπάρχουν φωτογραφίες, νομίζω.
Στο μπροστινό μέρος
της τσάντας.
Ήμουν η καλύτερη χορεύτρια
που μπορούσα να γίνω.
Για πέντε χρόνια....
..χόρεψα παντού.
Στο Λονδίνο, στη Βιέννη,
στην Πράγα....
Ποτέ δεν τις έχω δει αυτές!
Μαμά, ποτέ δεν έχουμε
ξαναμιλήσει για τον χορό σου.
Ήμουν η μοναδική αμερικανίδα που
της ζήτησαν να χορέψει στα Μπολσόι.
Ήταν ένδοξα!
Αλλά ο Μπέντζαμιν δεν
έβγαινε ποτέ από την σκέψη μου.
Κι έλεγα....
Καληνύχτα, Μπέντζαμιν.
- "Καληνύχτα, Νταίζη."
- Το είπε αυτό;
Η ζωή δεν ήταν
και τόσο περίπλοκη.
Αν θέλεις, μπορείς να πεις
ότι έψαχνα για κάτι.
Μπέντζαμιν, η κυρία
Λατουρνό μόλις πέθανε.
- Ο κ. Μπέντζαμιν Μπάτον;
- Εγώ είμαι.
- Καλημέρα.
- Ναι, κύριε.
- Την δεσποινίς Νταίζη Φούλερ.
- Μισό λεπτό.
- Καθίστε, παρακαλώ.
- Βέβαια.
Μερικές φορές
είμαστε σε πορεία σύγκρουσης
κι απλά
δεν το γνωρίζουμε.
Είτε είναι τυχαίο ή σχεδιασμένο
δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Μια γυναίκα στο
Παρίσι πήγαινε για ψώνια.
Όμως ξέχασε το παλτό της
και πήγε πίσω να το πάρει.
Όταν πήρε το παλτό,
χτύπησε το τηλέφωνο.
Έτσι πήγε να το σηκώσει
και μίλησε για λίγα λεπτά.
Ενώ η γυναίκα
μιλούσε στο τηλέφωνο,
η Νταίζη έκανε πρόβα για την παρά-
στασή της στην Όπερα του Παρισιού.
Κι ενώ έκανε πρόβα, η γυναίκα
που δε μιλούσε πια στο τηλέφωνο,
είχε βγει έξω
για να πάρει ένα ταξί.
Ένας ταξιτζής είχε αφήσει
νωρίτερα μια κούρσα
και σταμάτησε
για να πιεί ένα καφέ.
Κι όλα αυτά ενώ η Νταίζη
έκανε πρόβα.
Κι ο ταξιτζής που είχε
αφήσει νωρίτερα την κούρσα,
κι είχε σταματήσει για καφέ, πή-
ρε την κυρία που πήγαινε για ψώνια
και δεν είχε προλάβει
να πάρει το ταξί νωρίτερα.
Το ταξί έπρεπε να σταματήσει
για κάποιον που περνούσε τον δρόμο
κι είχε φύγει για τη δουλειά
5 λεπτά αργότερα απ'ό,τι συνήθως.
Επειδή είχε ξεχάσει
να βάλει το ξυπνητήρι του.
Ενώ ο άντρας που είχε αργήσει
στη δουλειά περνούσε το δρόμο,
η Νταίζη είχε τελειώσει
την πρόβα της κι έκανε ντους.
Κι ενώ η Νταίζη έκανε ντους,
ο ταξιτζής
περίμενε τη γυναίκα
έξω από μια μπουτίκ
να πάρει ένα πακέτο,
που δεν είχε τυλιχθεί ακόμη, γιατί
το κορίτσι που έπρεπε να το κάνει
είχε χωρίσει από τον φίλο της
την προηγούμενη βραδιά.
Και το είχε ξεχάσει.
Όταν πακεταρίστηκε,
η γυναίκα γύρισε στο ταξί,
που του έφραξε το δρόμο
ένα φορτηγό με παραδόσεις,
την ώρα που η Νταίζη
ντυνόταν.
Το φορτηγάκι μετακινήθηκε
και το ταξί μπόρεσε να φύγει.
Ενώ η Νταίζη,
η τελευταία που ντύθηκε,
περίμενε μια φίλη της
που του έσπασε το κορδόνι.
Ενώ το ταξί ήταν
σταματημένο σε ένα φανάρι,
η Νταίζη κι η φίλη της βγήκαν από
την πίσω πόρτα του θεάτρου.
Κι αν μόνο ένα πράγμα
είχε συμβεί διαφορετικά....
..αν δεν είχε σπάσει
το κορδόνι....
..ή αν είχε μετακινηθεί
το φορτηγάκι νωρίτερα....
..ή αν το πακέτο είχε
πακεταριστεί κι ήταν έτοιμο....
..αν το κορίτσι δεν είχε
χωρίσει από τ'αγόρι της....
..ή αν ο άντρας
είχε βάλει το ξυπνητήρι
κι είχε ξυπνήσει
πέντε λεπτά νωρίτερα....
..ή αν ο ταξιτζής δεν είχε
σταματήσει για έναν καφέ....
..ή αν η γυναίκα
είχε θυμηθεί το παλτό της
κι έμπαινε
νωρίτερα σε ταξί....
..η Νταίζη κι η φίλη της
θα είχαν περάσει το δρόμο
και το ταξί
θα τις είχε περάσει.
Όμως η ζωή
είναι αυτό που είναι.
Μια σειρά από ζωές και περι-
στατικά που διασταυρώνονται.
Εκτός του ελέγχου όλων,
το ταξί εκείνο δεν τις πέρασε....
Κι ο ταξιτζής στιγμιαία
έχασε την προσοχή του.
Νταίζη!
Και το ταξί
χτύπησε την Νταίζη.
Νταίζη! Βοήθεια!
Και το πόδι της συνετρίβη.
Νταίζη....
- Ποιος σου το είπε;
- Η φίλη σου μού τηλεγράφησε.
Πολύ ευγενικό να έρθεις τόσο
δρόμο για να δεις αν είμαι καλά.
Θα έκανες το ίδιο για εμένα.
Θεέ μου....
Για κοίτα!
Είσαι τέλειος.
Μακάρι να μην είχες έρθει.
Δεν θέλω
να με βλέπεις έτσι.
Το πόδι της είχε σπάσει
σε πέντε μέρη.
Και με θεραπεία και χρόνο,
ίσως να ξαναπερπατούσε.
Αλλά δεν ξαναχόρεψε ποτέ.
Θα σε πάρω σπίτι μαζί μου.
- Θέλω να σε φροντίσω.
- Δεν γυρίζω στη Νέα Ορλεάνη.
Τότε, θα μείνω
εδώ στο Παρίσι.
Δεν καταλαβαίνεις;
Δεν θέλω τη βοήθειά σου.
Ξέρω ότι λυπάμαι τον εαυτό μου,
αλλά δεν θέλω να είμαι μαζί σου.
Προσπάθησα να στο πω και
στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν ακούς.
- Θα σου αλλάξω γνώμη.
- Δεν είμαστε πια παιδιά.
Μείνε
μακριά από τη ζωή μου.
Ήμουν απαίσια, σκληρή.
Δεν με κατάλαβε.
Δεν μπορούσα
να με βλέπει έτσι.
Δεν έφυγα αμέσως....
Έμεινα στο Παρίσι για λίγο
για να την φροντίσω.
Ποτέ δεν το έμαθα αυτό!
Αγάπη μου,
κάλεσε την νοσοκόμα.
Έμαθα στον εαυτό μου
να περπατάει πάλι.
Πήρα το τρένο
για τη Νέα Ορλεάνη.
Ας δούμε.
Είναι φυσιολογικό, ο παλμός της
πέφτει, θα δυσκολευτεί ν'αναπνέει.
- Θα είσαι καλά;
- Ναι.
Λέει "γύρισα σπίτι" και μετά
υπάρχουν πολλές σελίδες σκισμένες.
"...άκουγα τον ήχο του σπιτιού....
Το διάβασα νωρίτερα αυτό.
Έριξε κάτι επάνω κι είναι
δύσκολο να το διαβάσω.
Κάτι για ιστιοπλοΐα.
Σου βγάζει νόημα;
Έμαθα να ιστιοδρομώ σε
μια παλιά βάρκα του πατέρα μου
από το σπίτι στην λίμνη.
Δεν μπορώ να ψέματα....
..διασκέδασα με την συντρο-
φιά μιας γυναίκας ή δύο.
Ή μπορεί να ήταν και τρεις.
Να μην σε ενοχλώ, Σαμ,
θα είμαι εδώ κι αύριο.
Μητέρα.
Και την άνοιξη του 1962....
..επέστρεψε.
- Θέλεις να μάθεις πού ήμουν;
- Όχι
Πώς και δεν έγραψες;
Απλά εξαφανίστηκες.
Ήταν κάτι που έπρεπε
να κάνω για τον εαυτό μου.
Ποτέ δεν περίμενα
να είσαι τόσο εγωίστρια.
Κι ελπίζω να μην κάνω λάθος.
Συνήθως καθόλου
όταν αφορά τους ανθρώπους.
- Καληνύχτα, μαμά.
- Καληνύχτα, μωρό μου.
Καλά να περάσετε.
- Δεν έχεις πει κουβέντα.
- Δεν θέλω να χαλάσω τη στιγμή.
- Κοιμήσου μαζί μου.
- Απολύτως.
Της ζήτησα να φύγει μαζί μου.
Σαλπάραμε στον κόλπο στα
ανοιχτά των ακτών της Φλόριντα.
Χαίρομαι που δεν βρήκαμε
ο ένας τον άλλον όταν ήμουν 26.
- Γιατί το λες αυτό;
- Ήμουν τόσο νέα!
Κι εσύ ήσουν τόσο γέρος!
Έγινε όταν
έπρεπε να συμβεί.
Θέλω ν'απολαύσω
κάθε στιγμή που έχω μαζί σου.
Σίγουρα μπορώ να μείνω εδώ
περισσότερο από εσένα.
Σίγουρα μπορείς.
Κάθε μέρα, έχω περισσότερες
ρυτίδες, δεν είναι δίκαιο.
Λατρεύω τις ρυτίδες σου.
Και τις δύο.
Πώς είναι να μεγαλώνεις
και να γίνεσαι νεότερος;
Δεν μπορώ να πω. Πάντα
κοιτάζω μέσα από τα μάτια μου.
Θα με αγαπάς ακόμα
όταν το δέρμα μου γεράσει;
Θα με αγαπάς ακόμη
όταν θα έχω ακμή;
Όταν θα βρέχω το κρεβάτι;
Όταν θα φοβάται τι υπάρχει
κάτω από τις σκάλες;
Τι;
Τι σκέφτεσαι;
Σκεφτόμουν ότι όλα
είναι εφήμερα.
Και πόσο κρίμα είναι.
Κάποια πράγματα διαρκούν.
- Καληνύχτα, Νταίζη.
- Καληνύχτα, Μπέντζαμιν.
Μαμά;
- Πότε γνώρισες τον μπαμπά;
- Λίγο καιρό μετά από αυτό.
- Του είπες για τον Μπέντζαμιν;
- Γνώριζε αρκετά, αγάπη μου.
Μητέρα!
Κουίνι!
Κανείς;
Γεια σας, κ. Κάρτερ, είμαι
ο Μπέντζαμιν, πού είναι όλοι;
Μπέντζαμιν, η Κουίνι πέθανε.
Λυπάμαι πολύ.
Λυπάμαι για την απώλειά σας.
Ήταν μια υπέροχη γυναίκα.
Την θάψαμε δίπλα στον αγα-
πημένο της κύριο Γουέδερς.
Και για να έχω
δικές μου αναμνήσεις....
πούλησα το σπίτι του
πατέρα μου στην Εσπλενέιντ.
Είναι ένα υπέροχο σπίτι,
μωρό μου!
Πιστεύω ότι θα είμαστε
πολύ ευτυχισμένοι εδώ.
- Τι μεγάλη ιστορία οικογένειας έχετε.
- Την δίνουμε μαζί με το σπίτι.
Έλα.
Πρέπει να δούμε
την κύρια κρεβατοκάμαρα.
Αγοράσαμε
μια μονοκατοικία.
Το λάτρευα εκείνο το σπίτι!
Μύριζε καυσόξυλα.
Μη σταματάς, αγάπη μου.
Ήταν η πιο ευτυχισμένη
περίοδος της ζωής μου. "
Δεν είχαμε έπιπλα.
Είχαμε πικ-νικ στο σαλόνι.
Τρώγαμε όποτε θέλαμε.
Μέναμε ξύπνιοι όλη
την νύχτα, όταν το θέλαμε.
Είπαμε ότι ποτέ
δεν θα πέσουμε σε ρουτίνα.
Ορκιστήκαμε ποτέ να μην κοιμόμα-
στε ούτε να ξυπνάμε την ίδια ώρα.
Ζούσαμε πάνω
σ'εκείνο το στρώμα.
Η γειτόνισσά μας, η κυρία Βαν
Νταμ ήταν φυσικοθεραπεύτρια.
Ζούσαμε τέσσερα τετράγωνα
μακριά από μια δημόσια πισίνα.
Ίσως να είχες
ακόμα λίγα χρόνια.
Αλλά επέλεξες να κάνεις κάτι
τόσο ξεχωριστό και μοναδικό.
Υπήρχε μια πολύ μικρή περίοδο
που θα μπορούσες να το κάνεις.
Έτσι, ακόμη κι αν
δεν γινόταν τίποτα,
πάλι θα ήσουν εδώ
που βρίσκεσαι τώρα.
Δεν μ'αρέσει να γερνάω.
Βάζουν πάρα πολύ χλώριο
στο νερό.
Σου υπόσχομαι ότι ποτέ δεν
θα ξαναλυπηθώ τον εαυτό μου.
Και πιστεύω ότι πού και πού,
συνειδητοποιούσε ότι κανείς μας
δεν ήταν τέλειος για πάντα.
Βρήκε γαλήνη.
’νοιξε μια σχολή και μά-
θαινε κορίτσια να χορεύουν.
Γυρίστε από την άλλη.
Και σταματήστε!
Τέλεια!
Καληνύχτα!
Είσαι πανέμορφη
να σε κοιτάζει κανείς.
Στο χορό έχει
νόημα μόνο η γραμμή.
Η γραμμή
του σώματός σου.
Αργά ή γρήγορα,
χάνεις αυτήν τη γραμμή και
δεν την παίρνεις ποτέ πίσω.
Σκεφτόμουν....
Γεννήθηκες το 1918,
Σήμερα είσαι 49 ετών.
Εγώ είμαι 43 χρονών.
Έχουμε σχεδόν την ίδια ηλικία.
- Θα βρεθούμε στη μέση.
- Θα φτάσουμε ο ένας τον άλλο.
Περίμενε.
Θέλω να μας θυμάμαι
όπως είμαστε τώρα.
Είμαι έγκυος.
Μπορώ να ορκιστώ ότι
ονειρεύτηκα πως ήταν αγόρι.
Αλλά πιστεύω
ότι είναι κορίτσι.
Ξέρω πως φοβάσαι.
- Δεν το κρύβω.
- Εντάξει.
- Τι φοβάσαι περισσότερο;
- Να γεννηθεί όπως εγώ;
Κι εγώ θα το αγαπώ
ακόμη περισσότερο.
Καλά. Πώς μπορώ να είμαι
πατέρας όταν πηγαίνω ανάποδα;
Δεν είναι δίκαιο για το παιδί.
Δεν θέλω να είμαι αδερφός.
Σκάσε, όλοι κατα-
λήγουμε με πάνες.
Θα το κάνω να δουλέψει.
Το θέλω αυτό
και το θέλω μαζί σου.
Θέλω να έχεις ό,τι θέλεις,
τα πάντα.
Απλά δεν ξέρω
πώς να συμβιβαστώ.
Θα έλεγες σ'έναν τυφλό
ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά;
Ορίστε.
Θα γίνεις πατέρας
για όσο μπορείς.
Γνωρίζω τις συνέπειες,
τις έχω δεχτεί.
Το να σε αγαπώ,
άξιζε τα πάντα για εμένα.
Πρέπει να πάω
στην τουαλέτα.
Η πιο ηλικιωμένη γυναίκα
που κολύμπησε στη Μάγχη
έφτασε σήμερα εδώ,
στο Καλέ.
Κρατήστε τα ρέστα!
Κολύμπησε για 34 ώρες,
22 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα.
Η 68 ετών Ελίζαμπεθ ’μποτ,
έφτασε στις 5:38.
Εξαντλημένη, αλλά ευτυχισμένη.
Κυρία ’μποτ, πώς θα περιγρά-
φατε με λόγια αυτό το επίτευγμα;
Υποθέτω ότι όλα είναι δυνατά.
-Εντάξει;
- Ναι, ευχαριστώ.
Έτοιμος;
Ναι.
Την άνοιξη, μια μέρα
όπως όλες τις άλλες....
Θα γυρίσω σε μια ώρα!
Αγάπη μου!
Κάλεσε ένα ασθενοφόρο!
Το μωρό έρχεται!
Χρειάζομαι ένα ασθενοφόρο!
Είναι καλά, ένα από-
λυτα υγιές κοριτσάκι.
Αγάπη μου.
Γέννησε ένα κοριτσάκι
2,380 κιλά.
Μετράει τα δάχτυλα.
Είναι τέλεια.
Και της δώσαμε το όνομα
της μητέρας μου, Καρολάιν.
Ο Μπέντζαμιν
ήταν ο πατέρας μου;
Κι έτσι μού το λες;
Με συγχωρείς.
..όλα δείχνουν να ετοιμα-
ζόμαστε για μεγάλη καταιγίδα,
ακόμα και για τυφώνα
κατηγορίας πέντε.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο.
Δεν μπορείς να καπνίσεις εδώ.
Κανείς δεν ξέρει
πού θα χτυπήσει ακριβώς....
Μεγάλωσε όπως είχε πει ο για-
τρός, φυσιολογική και υγιέστατη.
Πρέπει να της βρούμε
αληθινό πατέρα.
Τι είναι αυτά που λες;
Θα χρειαστεί κάποιον
να μεγαλώσει μαζί του.
Θα μάθει να δέχεται
ό,τι κι αν συμβεί, σ'αγαπάει.
Αγάπη μου, χρειάζεται έναν
πατέρα, όχι κάποιον να παίζει.
- Εγώ φταίω;
- Φυσικά κι όχι!
Αρχίζει να σε πειράζει
η ηλικία μου;
- Και βέβαια όχι.
- Αυτό μου λες;
Δεν μπορείς να μεγα-
λώσεις και τους δυο μας.
Ήταν τα πρώτα σου γενέθλια.
Σου κάναμε πάρτι και
το σπίτι ήταν γεμάτο με παιδιά.
- Τι κάνεις;
- Γεια σου, φίλε.
Πριν το καταλάβεις
θα πηγαίνουν στο γυμνάσιο.
Πούλησα το εξοχικό
στη λίμνη Ποντσερτέιν.
Πούλησα την εταιρία
του μπαμπά μου.
Πούλησα το ιστιο-
πλοϊκό του μπαμπά μου.
Κι έβαλα όλα τα λεφτά
σε αποταμιευτικό λογαριασμό.
Κι έτσι όταν ήξερα ότι εσύ κι
η μητέρα σου θα είχατε μια ζωή...
..έφυγα.
Πριν να μπορούσες
να με θυμηθείς.
Έφυγα μόνο
με τα ρούχα που φορούσα.
Δεν θέλω να
το διαβάσω τώρα.
Μπορείς απλά να
μού πεις πού πήγε;
Δεν ξέρω.
Είναι για μένα.
1970, ήμουν δύο χρονών.
"Χρόνια σου πολλά".
"Μακάρι να μπορούσα να
σου δώσω φιλί για καληνύχτα."
Όλα είναι για μένα.
Πέντε χρονών.
"Μακάρι να μπορούσα να σε πάω
για πρώτη φορά στο σχολείο."
Έξι χρονών.
"Μακάρι να ήμουν εκεί να
σου μάθω να παίζεις πιάνο".
1981, ήμουν δεκατρία.
"Μακάρι να μπορούσα να σου
πω να μην κυνηγάς το αγόρι."
"Μακάρι να μπορούσα να σε κρατήσω
αγκαλιά όταν πληγώθηκε η καρδιά σου."
"Μακάρι να ήμουν ο πατέρας σου."
"Τίποτα από όσα έκανα δεν μπο-
ρεί να το αντικαταστήσει αυτό."
Νομίζω ότι πήγε στην Ινδία.
Δεν ξέρω αν έχει σημασία
αλλά ποτέ δεν είναι πολύ αργά
ή στην δική μου
περίπτωσή, πολύ νωρίς.
Να γίνεις αυτή
που θέλεις να γίνεις.
Δεν υπάρχει χρονικό όριο, μπο-
ρείς να ξεκινήσεις όποτε θέλεις.
Μπορείς να αλλάξεις
ή να παραμείνεις ο ίδια.
Δεν υπάρχουν κανόνες γι'αυτό.
Μπορείς να κερδίσεις
ή να χάσεις τα πάντα απ'αυτό.
Ελπίζω να κερδίσεις.
Ελπίζω να δεις πράγματα
που θα σε εκπλήξουν.
Ελπίζω να αισθανθείς πράγματα
που ποτέ δεν έχεις αισθανθεί.
Ελπίζω να συναντήσεις ανθρώπους
με διαφορετικές απόψεις.
Ελπίζω να ζήσεις μια ζωή
που θα είσαι περήφανη γι'αυτήν.
Κι αν καταλάβεις ότι δεν την ζεις,
ελπίζω να έχεις τη δύναμη....
..να ξεκινήσεις
πάλι από την αρχή.
Έλειπε για
μεγάλο χρονικό διάστημα.
Θα σας δω
την επόμενη Πέμπτη.
Καληνύχτα, γλυκιά μου.
Λυπάμαι, κλείνουμε.
Μπορώ να σας βοηθήσω;
Έχετε έρθει για
να πάρετε κάποιο παιδί;
Γιατί γύρισες;
Μαμά;
Μαμά!
Είσαι έτοιμη;
Μαμά, τι συμβαίνει;
’κουσα μια θλιβερή ιστορία
για έναν κοινό μας φίλο....
που δεν έχω δει εδώ
και πάρα πολύ καιρό.
Καρολάιν,
από εδώ ο Μπέντζαμιν.
Τον ήξερες
όταν ήσουν μωρό.
- Γεια σου.
- Γεια.
Συγγνώμη,
νόμιζα ότι τελείωσες.
Είναι ένας φίλος της οικογένειας,
ο Μπέντζαμιν Μπάτον.
- Ο άντρας μου, ο Ρόμπερτ.
- Τι κάνετε;
Χάρηκα πολύ.
Χάρηκα για την γνωριμία.
Θα είμαστε στο αμάξι, αγάπη.
- Εντάξει.
- Γεια σας.
Κλειδώνω κι έρχομαι.
Είναι όμορφη,
όπως κι η μητέρα της.
- Χορεύει;
- Όχι και τόσο καλά.
- Τότε θα έμοιασε σε μένα σ'αυτό.
- Είναι ένα πολύ γλυκό κορίτσι.
Φαίνεται κάπως χαμένη.
Αλλά και ποιος δεν
νιώθει χαμένος στα δώδεκα;
Πολλά πάνω της
μου θυμίζουν....εσένα.
Ο σύζυγός μου
είναι....ήταν χήρος.
Είναι αφάνταστα ευγενικός,
έξυπνος, περιπετειώδης άντρας.
- Είναι υπέροχος πατέρας.
- Ωραία.
- Είσαι τόσο πολύ νεότερος.
- Μόνο εξωτερικά.
Είχες δίκιο.
Δεν θα μπορούσα να
μεγαλώνω και τους δυο σας.
Δεν είμαι τόσο δυνατή.
Λοιπόν, πού μένεις;
Τι θα κάνεις;
Μένω στο ξενοδοχείο
Ποντσαρτρέιν στη λεωφόρο.
Δεν έχω ιδέα τι θα κάνω.
Περιμένουν.
Το θυμάμαι αυτό.
Αυτός ήταν.
Η καταιγίδα άλλαξε κατεύθυνση
θα προσεγγίσει την ξηρά σύντομα.
Πρέπει να κάνω κάτι;
Έχουν γίνει διαρρυθμίσεις
να μετακινηθούν οι ασθενείς
- αλλά εξαρτάται από εσάς.
- Όχι, θα μείνουμε εδώ.
Θα σας ενημερώσω
αν αλλάξει κάτι.
Εκείνη την νύχτα, ενώ καθόμουν
κι αναρωτιόμουν γιατί γύρισα,
ακούστηκε
ένας χτύπος στην πόρτα.
Πέρασε μέσα.
Είσαι καλά;
Συγγνώμη,
δεν ξέρω τι κάνω εδώ.
Όλα είναι εφήμερα.
Δεν σταμάτησα ούτε
μια στιγμή να σ'αγαπώ.
Μπέντζαμιν,
είμαι γριά γυναίκα τώρα.
Κάποια πράγματα
δεν τα ξεχνάς ποτέ.
Καληνύχτα, Μπέντζαμιν.
Καληνύχτα, Νταίζη.
Κι όπως ήξερα
ότι έπρεπε να το κάνω,
την έβλεπα που έφευγε.
Αυτό είναι το τελευταίο
πράγμα που έγραψε.
Κάποιο καιρό αφού
πέθανε ο πατέρας σου....
...είχα ένα τηλεφώνημα.
Εμπρός;
Ναι, εγώ είμαι.
Συγγνώμη,
δεν καταλαβαίνω.
Είναι το σπίτι στη γωνία.
Περάστε μέσα!
Είμαι η Νταίζη Φούλερ.
Είμαι ο Ντέιβιντ Χερνάντεζ από την
προστασία παίδων της Νέα Ορλεάνης.
Ζούσε σε ένα κτίριο
ακατάλληλο για κατοικία.
Η αστυνομία βρήκε αυτό
μαζί του, αυτήν τη διεύθυνση,
έχει το όνομά σας πάνω.
Είναι πολύ σοβαρά άρρωστος.
Τον πήγαν στο νοσοκομείο.
Δεν γνωρίζει ποιος ή πού είναι,
είναι πολύ μπερδεμένος.
Έλεγα στον κύριο Χερνάντεζ ότι
ο Μπέντζαμιν είναι ένας από εμάς.
Αν χρειάζεται ένα σπίτι να μείνει,
είναι εντάξει, μπορεί να μείνει εδώ.
Μπέντζαμιν.
Παίζεις πάρα πολύ όμορφα.
Δεν του αρέσει
να τον αγγίζουν.
Είναι οι στιγμές που αναγνωρίζει
κι άλλες όχι οι γιατροί λένε ότι
αν δεν ήξεραν καλύτερα, θα έλεγαν ότι
έχει τα πρώτα συμπτώματα της άνοιας.
Με θυμάσαι;
Είμαι η Νταίζη.
Είμαι ο Μπέντζαμιν.
Χαίρομαι που σε γνωρίζω,
Μπέντζαμιν.
Θα σε πείραζε
να καθίσω μαζί σου;
Θα ήθελα πάρα πολύ
να σ'ακούσω να παίζεις.
Σε ξέρω από κάπου;
Και κάθε μέρα περνούσα
για να βεβαιωθώ ότι ήταν καλά.
Μην νομίζεις
ότι δεν ξέρω τι κάνεις!
Είστε όλες
μαλακισμένες ψεύτρες!
Δεν πιστεύει ότι
μόλις έφαγε πρωινό.
Για να δούμε αν μπορούμε να
σου βρούμε κάτι άλλο να κάνεις.
Αισθάνομαι ότι υπάρχουν
πολλά πράγματα που δεν θυμάμαι.
Σαν τι, αγάπη μου;
Είναι σαν....να έχω
ζήσει μια ολόκληρη ζωή....
..και δεν μπορώ
να θυμηθώ πώς ήταν!
Δεν πειράζει.
Δεν πειράζει
να ξεχνάς πράγματα.
Συχνά απλά ξεχνούσε
ποιος ήταν ή πού βρισκόταν.
Δεν ήταν εύκολο.
- Μπέντζαμιν!
- Μπορώ να δω τα πάντα!
- Μπορώ να δω το μεγάλο ποτάμι!
- Ακριβώς, μπορείς να δεις τα πάντα.
Μπορώ να δω το νεκροταφείο όπου
είναι θαμμένη η μαμά κι όλοι οι άλλοι.
- Θέλω να κατέβεις κάτω.
- Κι αν μπορούσα να πετάξω;
Ήξερα κάποιον
που μπορούσε να πετάξει.
Κατέβα κάτω και
θα σου πω γι'αυτόν.
Κάποιος να ανέβει εκεί πάνω!
Ήταν πέντε χρονών
όταν μετακόμισα εκεί.
Είχε σχεδόν την ίδια ηλικία που
είχα όταν τον είχα πρωτογνωρίσει.
Είναι η εικόνα του γέρικου Κα-
γκουρό στις πέντε το απόγευμα.
όταν πήρε τα όμορφα
πίσω πόδια του.
Οι ημέρες περνούσαν και τον
έβλεπα να ξεχνάει να περπατάει....
Πώς με λένε;
..να ξεχνάει να μιλάει.
Είμαι η Νταίζη.
Μπορείς να πεις Νταίζη;
Το 2002, έβαλαν ένα νέο ρολόι
στο σιδηροδρομικό σταθμό....
..και την άνοιξη του 2003....
..με κοίταξε....
..κι ήξερα ότι
γνώριζε ποια ήμουν.
Και μετά έκλεισε
τα μάτια του σαν να κοιμόταν.
Μακάρι
να τον είχα γνωρίσει.
Τώρα ξέρεις.
Μαμά....καλύτερα
να πάω να δω τι συμβαίνει.
Καληνύχτα, Μπέντζαμιν.
Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για
να κάθονται δίπλα σ'ένα ποτάμι.
Κάποιοι χτυπιούνται από
κεραυνούς.
Κάποιοι έχουν μουσικό αυτί.
Κάποιοι είναι καλλιτέχνες.
Κάποιοι κολυμπούν.
Κάποιοι γνωρίζουν από κουμπιά.
Κάποιοι ξέρουν υποκριτική,
κάποιοι....είναι μητέρες.
Και κάποιοι
άνθρωποι....χορεύουν.
Μετάφραση εξ ακοής
gigi
http://gigi-subs.blogspot.com
[SOuVLaAKI ReLeAsE]