Tip:
Highlight text to annotate it
X
Αυτό το κίνημα δεν γίνεται ώστε το 99% να νικήσει το 1%.
Γιατί το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας απλά θα είναι το 99% να δημιουργήσει ένα νέο 1%.
Δεν πρόκειται γι’ αυτό.
Θέλουμε να δημιουργήσουμε τον όμορφο κόσμο που η καρδιά μας επιθυμεί. Έναν ιερό κόσμο.
Έναν κόσμο που θα κάνει σε όλους. Έναν κόσμο που θεραπεύει. Έναν κόσμο ειρήνης.
Δεν μπορείς απλά να λες: «Απαιτούμε έναν ειρηνικό κόσμο». Οι απαιτήσεις πρέπει να είναι ακριβείς.
Οτιδήποτε αρθρώνουμε μπορούμε μόνο να το αρθρώνουμε μέσα στη γλώσσα του τρέχοντος πολιτικού διαλόγου.
Ολόκληρος αυτός ο πολιτικός διάλογος είναι ήδη πολύ μικρός.
Γι’ αυτό το να έχουμε περιορισμένες απαιτήσεις μειώνει το κίνημα, και αφαιρεί την δύναμή του.
Είναι αλήθεια παράδοξο, και νομίζω πως το κίνημα το κατανοεί αυτό.
Όμως το σύστημα δεν δουλεύει ούτε για το 1%. Αν εσύ ήσουν Διευθύνων Σύμβουλος, τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνες.
Τα οικονομικά ιδρύματα έχουν τη δική τους λογική. H ζωή είναι κάπως ζοφερή ακόμα και στην κορυφή. Και όλα τα μπιχλιμπίδια των πλούσιων...
είναι ένας τρόπος αποζημίωσης για την απώλεια αυτού που είναι αληθινά σημαντικό:
την απώλεια της κοινότητας, την απώλεια της επαφής, την απώλεια της οικειότητας.
Όλοι θέλουν να ζήσουν μια ζωή με νόημα. Και σήμερα ζούμε σε μια χρηματική οικονομία στην οποία δεν μπορούμε αληθινά
να βασιστούμε σε δώρα από κανέναν. Αγοράζουμε τα πάντα.
Κι έτσι δεν χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια κανέναν, επειδή όποιος κι αν καλλιέργησε το φαγητό μου, έφτιαξε τα ρούχα μου ή έχτισε το σπίτι μου...
αν -ας πούμε- έχει πεθάνει, αν δεν τον γνωρίζω ή αν δε με συμπαθεί, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Μπορώ απλά να πληρώσω κάποιον άλλον να το κάνει.
Και είναι δύσκολο να δημιουργήσεις κοινότητα, επαφή, αν η βαθύτερη πεποίθηση είναι:
«δεν χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.» Κι έτσι οι άνθρωποι με έναν τρόπο συγκεντρώνονται και φέρονται καλά.
Ή ίσως καταναλώνουν μαζί. Αλλά η ενωμένη κατανάλωση δεν φέρνει οικειότητα.
Μόνο η ενωμένη δημιουργικότητα και τα δώρα δημιουργούν οικειότητα και σύνδεση.
Έχετε τόσα δώρα που είναι σημαντικά. Όπως ακριβώς κάθε είδος έχει ένα σημαντικό δώρο να δώσει στο οικοσύστημα,
και η εξάλειψη οποιουδήποτε είδους βλάπτει όλους. Το ίδιο ισχύει και για το άτομο-
έχεις ένα αναγκαίο και σημαντικό δώρο να δώσεις.
Και για πολύ καιρό το μυαλό μας, μας έλεγε πως ίσως φανταζόμαστε πράγματα.
Πως είναι τρελό να ζεις σύμφωνα με αυτά που θέλεις να δώσεις.
Όμως νομίζω τώρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι «ξυπνούν» με την αλήθεια και την επιθυμία πως είμαστε εδώ για να δώσουμε.
Και «ξυπνούν» συνειδητοποιώντας πως ο άλλος τρόπος δεν δουλεύει πια-
και όλο και περισσότερη ενίσχυση παίρνουμε από γύρω μας πως όλο αυτό δεν είναι τρελό.
Αυτό βγάζει νόημα. Αυτός είναι ο τρόπος να ζεις.
Και καθώς ενισχυόμαστε, το μυαλό και η λογική μας δεν χρειάζεται πια
να παλεύει με τη λογική της καρδιάς μας που θέλει να την υπηρετήσουμε.
Αυτή η αλλαγή συνειδητότητας που εμπνέει τέτοια πράγματα είναι παγκόσμια, είναι όλοι. Και το 99% και το 1%
και «ξυπνάει» σε διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους.
Νομίζω πως αγάπη είναι η εμπειρία σύνδεσης με ένα άλλο ον.
Ένας οικονομολόγος λέει: «περισσότερα για σένα είναι λιγότερα για μένα»
Όμως ο εραστής ξέρει πως περισσότερα για σένα είναι περισσότερα και για μένα.
Αν αγαπάς κάποιον, η ευτυχία του είναι και δική σου ευτυχία.
Ο πόνος του είναι και δικός σου πόνος.
Η αίσθηση του εαυτού σου διαστέλλεται ώστε να χωρέσει κι άλλους.
Αυτό είναι η αγάπη -αγάπη είναι η διαστολή του εαυτού ώστε να χωρέσει τον άλλο. Και αυτό
είναι μια διαφορετική επανάσταση. Δεν υπάρχει κανένας για να πολεμήσεις. Δεν υπάρχει κακό για να πολεμήσεις.
Δεν υπάρχει «άλλος» σ’ αυτή την επανάσταση. Όλοι έχουν ένα μοναδικό κάλεσμα και είναι πραγματικά ώρα να το ακούσουν.
Έτσι θα είναι το μέλλον.
Ήρθε η ώρα να προετοιμαστούμε γι’ αυτό, να συμβάλλουμε και να το πραγματοποιήσουμε.