Tip:
Highlight text to annotate it
X
Έχω ήδη άκουσε πάρα πολλά σχόλια και παράπονα στον Τύπο τον τελευταίο καιρό
περί επιθετικού μη-ανεκτικού αθεϊσμού,
σαν αυτό να είναι κατά κάποιον τρόπο ένα κακό πράγμα.
Φαίνεται ότι η θρησκεία μπορεί να το διοχετεύει αυτό ΟΚ, αλλά δεν μπορεί να το αποδεχτεί,
όπως ένας κακοποιός στο δρόμο ο οποίος καλεί την αστυνομία όταν τα θύματα του προβάλουν αντίσταση.
Ο επιθετικός αθεϊσμός είναι στην πραγματικότητα αμυντικός αθεϊσμός
διότι αυτή τη στιγμή τίποτα δεν είναι πιο επιθετικό από την πολιτική θρησκεία.
Το να είσαι άθεος ή κοσμικός σήμερα δεν είναι πλέον θέμα αυτοεξαίρεσης
αλλά ενεργού προάσπισης, έτσι θα έλεγα ότι κάθε προσβολή που δέχεται η θρησκεία
επανέρχεται πίσω δέκα φορές μεγαλύτερη.
Εκτός αυτού, δεν νομίζω ότι είναι δυνατό να είναι τόσο επιθετικό
να υπερασπίζεσαι την ελευθερία του λόγου, η οποία είναι, φυσικά, απολύτως ιερή, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Πολύ, πολύ πιο ιερή από κάθε θεό ή προφήτη ή γραφή
που θα μπορούσε ή μπορεί να υπάρχει από τώρα μέχρι το τέλος του χρόνου,
ή όσο η αιωνιότητα, όποιο διαρκεί περισσότερο.
Οι άνθρωποι μερικές φορές μου λένε: "Είσαι ακριβώς τόσο αδιάλλακτος όσο τα άτομα που επικρίνεις."
Αλήθεια; Το ελπίζω, γιατί κάποιος πρέπει να είναι.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που έχω υπάρξει αδιάλλακτος, και δεν υπάρχει νόημα να προσπαθώ να το αρνηθώ αυτό.
Ας δούμε μερικά τώρα, υπάρχει μισογυνία και σεξισμός. Είμαι εξαιρετικά αδιάλλακτος με αυτά.
Ελπίζω αυτό να μην προσβάλλει.
Ρατσισμός; Αντισημιτισμός; Όχι, όχι καμιά ανοχή εντελώς. Λυπάμαι γι 'αυτό.
Η Ομοφοβία, ίσως; Δεν έχει ίχνος ανοχής.
Ε μα, έχω ορισμένα θέματα, έτσι;
Τι λέτε για την κακομεταχείριση των ζώων;
Και πάλι, καμιά ανοχή απολύτως.
Αλλά Κρατηθείτε, γιατί αυτό δεν είναι ούτε το ήμισυ.
Δεν είμαι μόνο εγώ ανοιχτά και ασύστολα αδιάλλακτος σε όλα αυτά τα πράγματα,
αλλά αν η θρησκεία χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για κάθε μου αδιαλλαξία,
φοβάμαι ότι γίνομαι επιθετικά εχθρικός, και κάτι περισσότερο,
δεν θα απολογηθώ γι 'αυτό επειδή δεν έχω καμία ανάγκη να απολογηθώ γι' αυτό,
και δεν έχετε ούτε εσείς.
Πάντα μου έλεγαν ότι πρέπει να σέβομαι τα αισθήματα των ανθρώπων.
Εντάξει, αλλά τι γίνεται με τα δικά μου συναισθήματά;
Τι γίνεται με το αίσθημα της παντελούς αποστροφής που παίρνω κάθε φορά που σκέφτομαι
το θεό της ερήμου και τις φοβερές σκέψεις και πράξεις που εμπνέει;
Αυτός ο θεός είναι ο Σατανάς μου. Όταν ακούω το όνομα του, μυρίζω θειάφι,
όταν ακούω τα λόγια του μυρίζω θάνατο.
Βλέπω ότι η βρώμικη θρησκεία του έχει ρυπάνει τον κόσμο που πρέπει να ζω,
πολύ πιο διεξοδικά από οποιοδήποτε ορυκτό καύσιμο, θα μπορούσε ποτέ να ονειρεύεται.
Και βλέπω ότι τα πάντα σχετικά με αυτό το θεό έχουν σχεδιαστεί σκόπιμα
για να δηλητηριάζουν την εμπειρία της ζωής πάνω στη γη, και όχι για να την εμπλουτίσουν,
ώστε να μας κρατούν φοβισμένους, να καταστείλουν τη γνώση,
να περιορίσουν την ελευθερία και τη δημιουργικότητα, και για να γιορτάζουμε το θάνατο.
Δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια καθαγιασμένη αποβλάκωση πάνω στο ανθρώπινο γένος,
και απαιτώντας σεβασμό γι 'αυτό, είναι ειλικρινά προσβολή που αξίζει να εξοφληθεί με μεγάλο επιτόκιο.
Η θρησκεία δεν αξίζει καθόλου σεβασμό γιατί: Α: Δεν προσφέρει καθόλου σεβασμό,
και Β: Δεν προσφέρει καθόλου καμία απόδειξη.
Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι πράγματι ανεπιθύμητα, δεδομένου ότι εξαλείφουν την ανάγκη για πίστη,
και αυτά θα ήταν τόσο άχρηστα για αυτή την απατηλή αρετή.
Η Πίστη είναι μια από τις τρεις απατηλές αρετές, οι άλλες δύο είναι η Ευσέβεια και η Εντιμότητα.
Όχι τόσο ως τριάδα, αλλά ως τρεις απαίσιες αδελφές.
Σε αντίθεση με τις μάγισσες του Μάκβεθ που βλέπουν τον κόσμο σε ένα καζάνι,
αυτές οι τρεις έχουν κάνει το καλύτερο για να μεταβάλουν τα πάντα,
απλά να ημνείτε τον Κύριο, και αυτές θα γίνονται πιο ισχυρές.
Ανάμεσα στα πολλά δώρα από αυτές τις γοητευτικές Μούσες,
έχουμε τη σύγκρουση της Μέσης Ανατολής, για αρχή,
και αυτό είναι το δώρο που φαίνεται απλά να εξακολουθούν να δίνουν.
Για να μην αναφέρουμε το καρκίνωμα στην καρδιά αυτού, την Ιερουσαλήμ,
Αυτό το κόσμημα στην έρημο, αυτή τη θεϊκή κολοτρυπίδα στην άμμο
από την οποία ο πνευματικός μαύρος θάνατος της Μεσανατολικής ερήμου
κινείται αργά και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο σαν μια άθλια πετρελαιοκηλίδα,
καλύβωντας και μολύνοντας τα πάντα που ακουμπά
με την πηκτή λάσπη της ευσεβούς άγνοιας,
μόνο που δεν την αποκαλούμε άγνοια, την αποκαλούμε Πίστη.
Μα τι απαίσια λέξη που είναι - Πίστη,
αποπνέοντας, όπως κάνει, την ψεύτικη αύρα της αγνότητας και της αρετής
ενώ υπεραμύνεται ορισμένες από τις πιο άσχημες ιδέες αυτού του πλανήτη που έχουν υπάρξει
σφραγίζοντας τις καρδιές των ανθρώπων, όταν θα έπρεπε να τις ξεδιπλώνει,
καθιστώντας τους περήφανους για πράγματα που θα έπρεπε να ντρέπονται
και να ντρέπονται για πράγματα που θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι.
Όταν εξετάζουμε τη βίαιη βαρβαρότητα του ισλαμικού κόσμου
μπορούμε να δούμε ότι καμία έντιμη πράξη δεν είναι τόσο διεφθαρμένη
για ένα μυαλό που ισχυρίζεται ότι η πλήρης έγκριση επιτρέπεται από την πίστη.
Αν λάβετε αυτό το θεό με βάση το λόγο του,
μπορείτε να είστε ακριβώς όπως και εκείνος, ένα επιθετικό άκαρδο τέρας,
και να νιώθετε καλά γι 'αυτό.
Ακόμη και στον πολιτισμένο κόσμο, τίποτα δεν είναι τόσο ανέντιμο
για να εξυγιάνετε από την πίστη.
Ήταν η πίστη, θυμηθείτε, που αποστέρησε από τους ομοφυλόφιλους στην Καλιφόρνια
τα βασικά πολιτικά τους δικαιώματα, την ίδια μέρα ακριβώς
που η Αμερική εξέλεξε έναν μαύρο πρόεδρο.
Ήταν η πίστη που έπεισε τους μαύρους χριστιανούς
να φέρνουν τους ομοφυλόφιλους σε δύσκολη θέση.
Και όλα αυτά θα ήταν αρκετά άσχημα από μόνα τους,
αλλά λόγω της ελεύθερης διέλευσης που με συνέπεια έχουμε δώσει
σε αύτη το κάλπικη αρετή της πίστης,
η θρησκεία είναι πλέον εκτός ελέγχου.
Έχει βάλει ήδη τα χέρια της γύρω από το λαιμό των Ηνωμένων Εθνών
και πιέζει για ένα παγκόσμιο «βλάσφημο νόμο»
για να προστατεύσουν τους ανθρώπους από το να ακούν λόγια, που θα μπορούσαν να υποκινήσουν
τα μικροσκοπικά μυαλά τους έξω από την λίθινη εποχή.
Η ίδια η έννοια της βλασφημίας είναι ένα τέλειο παράδειγμα
της φοβισμένης ανωριμότητας του θρησκευμένου νου
και της κενότητας της θρησκείας της ίδιας.
Αν η θρησκεία περιείχε κάποια αλήθεια αυτή θα μπορούσε να γελοιοποιηθεί,
να προσβληθεί, ακόμη και να ατιμαστεί, χωρίς να μειωθεί με κανένα τρόπο.
Η Αλήθεια της θα λάμψει, ασκίαστη, άμεμπτη,
διαπομπεύοντας εκείνους που την προσέβαλαν μέσα σε σιωπή.
Αλλά αυτό δεν είναι όπως έχουν τα πράγματα.
Η θρησκεία είναι αψίθυμη, δυσανεκτική και υπερ-αμυντική
ακριβώς επειδή είναι εύθραυστη και ευπαθής.
Είναι περίπου τόσο σημαντική όσο μια μαρέγκα.
Είναι όλα όσα φαίνονται στη πρόσοψη και όχι η ουσία.
Είχε χιλιάδες χρόνια για να διατυπώσει την επιχειρηματολογία της,
και το μόνο που έχει παράγει είναι σοφιστεία, βία,
και ένα σύνολο ηθών που θα ντρόπιαζαν κι ένα κροταλία.
Και κανένα ποσοστό των φαφλατάδων και εξαπατητών κληρικών
δεν μπορεί πλέον συγκαλύψει το απλό γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί.
Το μόνο αληθινό πράγμα για τη θρησκεία είναι ότι είναι ψεύτικη.
Η αξίωση της για μεγαλύτερο επίπεδο γνώσης είναι γελοία.
Δεν έχει ούτε καν χαμηλό επίπεδο γνώσης.
Κανένας από τους αστείους ισχυρισμούς της για την πραγματικότητα
δεν Θα έχει ποτέ καμία ελπίδα να σταθεί σε ένα δικαστήριο του νόμου,
και είναι καιρός να σταματήσουμε να τους μεταχειριζόμαστε όπως κάνουν αυτοί.
Αυτό είναι το μόνο που λέμε, και αυτό είναι που όλο ζητάμε,
και όποιοι νομίζουν ότι αυτό είναι πολύ επιθετικό
ξέρουν τι μπορούν να κάνουν με τους εαυτούς τους,
και αν δεν το ξέρουν, θα είμαι περισσότερο από ευτυχής να τους πω.
Ειρήνη. Τρελή Ιδέα, Τρελές Εποχές.