Tip:
Highlight text to annotate it
X
Γεια σας, με συγχωρείτε. Πόλεμος, μας αρέσει έτσι δεν είναι;
Είναι συναρπαστικό να ανατινάζουμε πράγματα, να βλέπουμε ανθρώπους να υποφέρουν και να πεθαίνουν,
Βία, κυριαρχία, τιμωρία και άλλες ιδιότητες αυτής της ανταγωνιστικής
πολεμικής "γοητείας" κυριαρχεί ξεκάθαρα στα μέσα ενημέρωσης
μέσω ταινίών, τηλεόρασης και άλλων εκφράσεων οι οποίες συνεχώς
δοξάζουν και ενισχύουν αυτή την αίσθηση της διαμάχης.
Στην πραγματικότητα, έχει αποδειχθεί ότι ένα μέσο παιδί μέχρι
να φτάσει την ηλίκία των 14άρων στον δυτικό πολιτισμό,
έχει δεί με τα μάτια του πάνω από 8000 πράξεις δολοφονίας.
Δεδομένων όλων αυτών, μπορεί να σας κάνει να αναρωτηθείτε.
Η τέχνη μιμείται την ζωή, ή η ζωή την τέχνη;
Ομοίως, δεν είναι ενδιαφέρον το πως οι περισσότεροι από εμάς στην Αμερική κοιμόμαστε χωρίς τύψεις την νύχτα
ενώ οι ένοπλες δυνάμεις μας κατά συρροή εισβάλλουν,
σφαγιάζουν και κλέβουν από άλλα έθνη κατά βούληση·
όπως έκαναν όλες οι παγκόσμιες αυτοκρατορίες ιστορικά,
όμως με πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς πολίτες
μόνο την τελευταία δεκαετία, και πολλοί από αυτούς γυναικόπαιδα.
Και παρόλα αυτά, η ίδια Αμερικάνικη κουλτούρα ανατριχιάζει τρομοκρατημένη και σε σύγχυση
όταν κάποιος τύπος εισβάλλει μέσα σε μια Αμερικάνικη σχολική αυλή και αρχίζει τυχαία να καθαρίζει
καμιά ντουζίνα παιδιά.
Σας ρωτώ, με ποιο μέτρο ξεχωρίζουμε την σημασία
μεταξύ των θανάτων διαφορετικών ομάδων ανθρώπων;
Τι μας κάνει τόσο σπουδαίους;
Ενώ η ιστορία βρίθει ξενοφοβικών, ρατσιστικών, θρησκευτικών
και εθνικών αλαζονειών οι οποίες δούλεψαν ως βολικές δικαιολογίες για
την εξωτερική απανθρωποποποίηση, την υποταγή και την κατάχρηση της κρατικής εξουσίας,
μια προφανής αλλά μάλλον απαρατήρητη επιστημονική αλήθεια έχει ανακύψει:
Σήμερα, κάθε άνθρωπος στον κόσμο μπορεί να βρει στο γενεαλογικό του δένδρο
σε έναν και μόνο κοινό πρόγονο ο οποίος έζησε περίπου 200000 χρόνια πρίν.
Πλέον αποκαλείται "Μιτοχονδριακή Εύα"
αποδεικνύοντας ότι είμαστε όλοι μας στα αλήθεια μια μεγάλη οικογένεια.
Ομοίως, ο πλανήτης Γη, η κατοικία την οποία μοιράζεται αυτή η οικογένεια , επίσης δεν γνωρίζει διαχωρισμούς.
Είναι ένα ενοποιημένο, συνεργατικό σύστημα σε οποιαδήποτε έκφανσή του, πλήρως διασυνδεδεμένο.
Δεν γνωρίζει ιδέες όπως έθνος, πολιτικός ή ρατσιστής.
Δεν έχει καμία έννοια έπαρσης, ως προς αυτό το θέμα,
διότι η διαίρεση απλά δεν υφίσταται
στο πεδίο της φύσης στην οποία όλοι μας υποκείμεθα.
Ο Mark Twain κάποτε έγραψε
"Ο άνθρωπος είναι ο μόνος Πατριώτης. Απομονώνεται στην χώρα του
κάτω από την δική του σημαία, και χλευάζει τα άλλα έθνη,
και διατηρεί πολυπληθείς ένστολους δολοφόνους με βαρύ τίμημα
ώστε να πάρει κομμάτια από χώρες άλλων ανθρώπων,
και να τους αποτρέπει από το να πάρουν οι ίδιοι κομμάτια από την δική του (χώρα).
Και στα μεσοδιαστήματα νίπτει τας χείρας του
και εργάζεται για την "παγκόσμια αδελφοποίηση των ανθρώπων" - με το στόμα του."
Ενώ μας αρέσει να δίνουμε λόγους για την ιδέα της ειρήνης και της συνεργασίας,
κρατώντας ως σημαίες φιγούρες σαν τον Gandhi και τον Martin Luther King, Junior
κάτι υποσυνείδητα, προφανώς μας περιορίζει.
Ναι, ξέρουμε
ότι αν πάρουμε τα κονδύλια όλων των χωρών του κόσμου για τις ένοπλες δυνάμεις
(δεκάδες τρισεκατομμυρίων τα τελευταία 25 χρόνια)
και τα εφαρμόζαμε αυτό το κεφάλαιο στην δημιουργία
ενός σύγχρονου, ευφυούς, αποδοτικού συστήματος για την διαχείρηση της Γης και των Ανθρώπων
όχι μόνο θα εξαλείφαμε την φτώχρια και την περισσότερη ανέχεια από τις ζωές μας σε παγκόσμια κλίμακα,
η προοδευτική δυνατότητά μας να δημιουργούμε, να χτίζουμε και να βελτιώνουμε
αντί να λεηλατούμε, να αναζητούμε και να καταστρέφουμε,
θα ωθούσε στα ουράνια την ανθρώπινη "οικογένεια" σε μια εποχή ευημερίας
η οποία ποτέ δεν έχει ειδωθεί.
Απλά φανταστείτε. Εάν παίρναμε το Αμερικάνικο Πεντάγωνο ή το Βρετανικό Northwood
μαζί με όλες τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις παγκόσμια,
και σουτάραμε όλους τους στρατόγκαβλους...
ΟΚ, συγνώμη, δεν θέλω να είμαι σκληρός.
Φαντάζομαι ότι πρέπει να κάνουμε κάτι με αυτούς.
ΜΠορεί απλά να τους πάμε στο Μεγάλο Φαράγγι
και απλά να τους αφήσουμε να ξεσπάσουν τον θυμο τους ένας στον άλλο,
και πιθανώς θα το ξεφορτωθούν από το σύστημά τους και να προχωρήσουν (μπροστά).
Δεν ξέρω, θα το βρούμε στην πορεία.
Αλλά εμείς ως μια ευφυής, ώριμη ανθρώπινη οικογένεια
πλέον έχοντας ως ενδιαφέρον την βελτίωση των ζωών όλων των ανθρώπων,
χρησιμοποιούμε αυτή την εξαιρετική τεχνολογία ώστε να βοηθήσουμε στην πραγματική αναπτυξιακή εξέλιξη.
Φανταστείτε εάν το Manhattan Project, το οποίο μπόρεσε να μαζέψει 130000 ανθρώπους,
οι περισσότεροι επιστήμονες και τεχνικοί, δεν αφοσιώνονταν
ώστε να φτιάξουν μια βόμβα η οποία μπορούσε να καταστρέψει σε κλίμακα την οποία δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν·
αλλά αντίθετα, να χρησιμοποιήσουμε αυτό το συνεργατικό κίνητρο ώστε να λύσουμε τα πραγματικά παγκόσμια προβλήματα
ίσως τα ίδια προβλήματα
τα οποία προκαλούνται από το ίδιο το ενδιαφέρον μας για τον πόλεμο.
Σήμερα, η υπερδοξασμένη, ρομαντική εμμονή με τον ανατγωνισμό
με το συγκριτικό πλεονέκτημα και τις διαμάχες έχει εισβάλλει σε κάθε όψη των ζωών μας.
Όχι μόνο κυρήττουμε τον πόλεμο σε σχεδόν οτιδήποτε μας ενοχλεί:
"ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών", "ο πόλεμος κατά της φτώχειας", "ο πόλεμος κατά του εγκλήματος",
"ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία", "ο πόλεμος ενάντια στον καρκίνο", οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε·
επίσης, εκτός από τους σχεδόν συνεχόμενους εθνικούς πολέμους
ζούμε σε μια συνεχή κατάσταση κοινού πολέμου ή "ταξικού πολέμου"
όπου είμαστε σε διαμάχη μεταξύ μας σε καθημερινή βάση
για ανούσια οικονομική επιβίωση και ψευδαισθήσεις κοινωνικής θέσης.
Το γεγονός είναι ότι, κάτι έχει δημιουργηθεί
το οποίο μας κρατά όλους μας σε ένα πόλεμο πολλαπλών επιπέδων.
Κάτι στην ψυχολογία μας, και άρα, στην κοινωνιολογία συνεχώς μας ωθεί
σε διαρκείς δικαιολογίες σε τέτοιες πρακτικές, και όπως αυτό το επεισόδιο θα ισχυριστεί
κάτι φαίνεται να υπάρχει στα ίδια τα θεμέλια
της ίδιας κοινονικοοικονομικής κατάστασης:
Ένα θεμέλιο το οποίο έδωσε τροφή σε μια ολοένα αυξανόμενη νεύρωση
μια νεύρωση που είναι χαρακτηριστική ενός "Πολιτισμού σε Παρακμή".
Από τον δημιουργό της τριλογίας Zeitgeist
έρχεται το χειρότερο ριάλιτι όλων των εποχών
Το πραγματικό.
Η GMP Films παρουσιάζει το
"Πολιτισμός σε Παρακμή"
με οδηγό σας τον Peter Joseph.
Έκτακτο Δελτίο
Αυτό μόλις μας ήρθε: Μόλις ολοκληρώθηκε μια έκτακτη σύσκεψη του Προέδρου στον Λευκό Οίκο
όπου ανακοίνωσε ότι η εστίαση των σωμάτων ασφαλείας της διακυβέρνησής του
δεν θα είναι πλέον ο παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας
αλλά, θα εστιάσει σε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις της σε κάτι που η κυβέρνηση
θεώρει την μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ και την διεθνή ασφάλεια
σε σχέση με οτιδήποτε στο παρελθόν: Την ίδια την Φύση.
Σωστά άκουσες, Dodge, ο νεοανακοινωθείς πόλεμος ενάντια στην Φύση
θα λάβει χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
ουσιαστικά αντικαθιστώντας το με ένα νέο Υπουργείο
αν το διαβάζω σωστά
"Ξεσκίσματος της Γης και της Επιστήμης πάνω στην οποία βασίζεται"
Σωστά, Summer, η κυβέρνηση έχει ήδη ορίσει έναν νέο επικεφαλή
σε αυτό το νέο υπουργέιο, τον Γενικό Διευθυντή της εταιρείας Monsanto, τον ίδιο τον Σατανά.
Όταν ρωτήθηκε ως προς τις ανησυχίες για πιθανή σύγκρουση συμφερόντων
του νέοδιορισθεντος υπουργός, η κυβέρνηση Obama απάντησε:
"Η φήμη της Monsanto στην αμφισβήτηση της τεράστιας εξουσίας αυτής της μισαλλόδοξης
εκφοβιστικής δύναμης που ακούει στο όνομα "Φυσική Επιστήμη"
μας δίνει μεγάλες προοπτικές για την νίκη μας.
Νιώθουμε ότι αν κάποιος μπορεί να καταργήσει αυτούς τους αντιδραστικούς νόμους
οι οποίοι περιορίζουν την θεόσταλτη ελευθερία μας, είναι η επαγγελματική εμπειρία
του ενός άρχοντα και αφέντη: Του Πρίγκηπα του Σκότους.
Μόλις με ενημερώνουν ότι μια συνέντευξη τύπου λαμβάνει χώρα αυτή την στιγμή
με τον εκπρόσωπο του Πενταγώνου να απαντά σε ερωτήσεις.
Συνδεόμαστε ζωντανά με τον Λευκό Οίκο.
Όπως είπε και ο Πρόεδρος νωρίτερα, το μεγαλύτερο εμπόδιο στα συμφέροντα των ΗΠΑ
είναι μια συνεχής επιθετική εμπλοκή αυτού του παράνομου δικτύου.
Η Φύση έχει επιβάλλει την θέλησή της στην ελευθερία μας για πάρα πολύ καιρό.
Η οικονομία μας, οι αξίες μας, ο Αμερικάνικος τρόπος ζωής, δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Ή η Φύση θα παραδεχθεί τα συμφέροντά μας και θα σταματήσει να μας τρομοκρατεί
με το μίσος της για την ελευθερία μας,
ή θα αναγκαστούμε να την καταστρέψουμε.
Επόμενη ερώτηση.
Καλήμέρα. Joe από τους Times του Los Angeles:
Δεν πιστεύετε ότι θα ήταν κακή ιδέα να κινηθείτε ενάντια
σε μια δύναμη η οποία ιστορικά δεν έχει ποτέ νικηθεί
ή έστω αντιμετωπιστεί από τον άνθρωπο;
Επίσης, καταλαβαίνω ότι η Φύση έχει παραδώσει ένα σύνολο αιτημάτων, τα οποία εάν ικανοποιηθούν,
θα απέκλειε πολλές από τις αντεπιθέσεις της.
Έχει σκεφτεί η κυβέρνηση απλά να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις;
Άκου Joe, δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες· και έχω δει τις απαιτήσεις της Φύσης,
(τα οποία είναι) γεμάτα περίεργη Κομμουνιστική προπαγάνδα όπως ισορροπία και βιωσιμότητα.
Ακόμα απαιτεί ότι πρέπει να σταματήσουμε την οικονομία μας, της αέναης ανάπτυξης της κατανάλωσης
ώστε να δώσουμε χώρο σε κάτι στο οποίο θα είμαστε σκλάβοι σε κάποια επιθετική
έννοια φυσικής αναγέννησης.
Άκου, δεν ξόδεψα 35 χρόνια υπερασπιζόμενος αυτή την χώρα
ώστε να έρθει μια μεταφυσική τρομοκρατική οργάνωση με την επιστήμη στο πλευρό της
να καταστρέψει ό,τι έκανε αυτό το έθνος να είναι μεγάλο.
Όχι άλλες ερωτήσεις.
(P. Joseph) Όταν σκεφτόμαστε τον πόλεμο, συνήθως σκεφτόμαστε στρατιώτες που φέρουν όπλα
άρματα, φλογοβόλα, γυαλιστερά μετάλλια και άλλους τέτοιους θεατρινισμούς.
Όμως, όταν κοιτάξουμε την κατάσταση έξω από το "θέατρο"
σκάβοντας πιο βαθιά στην προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου γύρω μας
ανακαλύπτουμε ότι ο πόλεμος είναι στην ουσία μια κατάσταση του μυαλού μας,
μια αντίδραση, οδηγούμενη από κάποια κατάσταση ανταγωνισμού.
Εάν έπρεπε να κατηγοριοποιήσουμε τα διαφορετικά είδη ανταγωνισμού μεγάλης κλίμακας
μπορεί να καταλήγαμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
κρατικό πόλεμο και ταξικό πόλεμο.
Ο κρατικός πόλεμος, η όπως είναι ευρέως γνωστός ως εθνικός πόλεμος
είναι όταν το επιτιθέμενο κράτος αποφασίσει να εισβάλλει σε ένα άλλο κράτος,
με την δικαιολογία κάποιας μορφής απειλής.
Παλαιότερα, αυτή η απειλή εμφανιζόταν σαν καθαρά ιδεολογική με
θρησκευτικές ομάδες να μάχονται ώστε να τα έχουν καλά με τον Θεό,
ενώ σε έναν λίγο πιο εγγράμματο και επιστημονικό κόσμο σήμερα,
η απειλή είναι συχνότερα ??? με πιο ευθεία αναφορά στον καθένα μας.
Όπως για παράδειγμα, ένα έθνος-"απατεώνας" που έχει στην κατοχή του πυρηνικά όπλα
ώστε να ανατινάξει το τουρνουά bingo της γιαγιάς σας
ή ίσως ένας τρελός αεροπειρατής χρηματοδοτούμενος από την πολιτεία να ρίχνει ένα αεροπλάνο
πάνω στο αγαπημένο σας μεξικάνικο εστιατόριο (μπασταρδοι!)
Άσχετα με όλα αυτά, όπως σχεδόν σε κάθε περίπτωση ιστορικά, η αιτιολόγηση του πολέμου
η οποία προωθήθηκε για μαζική κατανάλωση ήταν πάντα πολύ μακριά από την αλήθεια.
Βλέπετε, υπάρχει στην πραγματικότητα μια αληθινή απειλή,
αλλά αυτή η απειλή έχει πολύ μικρή σχέση με την πλειονότητα των ανθρώπων.
Αντίθετα, είναι μια απειλή η οποία ενοχλεί μόνο τα ανώτατα κλιμάκια
της κοινωνικής ιεραρχία, μια αυτοδιατήρηση της ελιτίστικης ανώτατης τάξης,
η οποία βασίζεται γύρω από την απώλεια της ευρείας εξουσίας και ελέγχου
Πότε ήταν στα αλήθεια η τελευταία φορά που το εκλεκτορικό σώμα πραγματικά φώναξε για τον πόλεμο;
Δεν συμβαίνει ποτέ, εκτός και αν οι πολιτικοί αποφασίσουν γι' αυτό.
Από την στιγμή που το κατεστημένο θα έχει δυσκολίες ώστε να εξηγήσει στους πολίτες του
ότι πρόκειται να εισβάλει σε μια άλλη χώρα για τους φυσικούς της πόρους,
να διατηρήσει την νομισματική κυριαρχία, να δώσει ελευθερίες στις πολυεθνικές εταιρίες,
μαζί με άλλα γενικά οικονομικά αίτια
ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του ανώτατου 1%,
αντ' αυτού χρησιμοποιούνται διάφορα επιφανειακά, ψυχολογικά τεχνάσματα.
Το πιο κοινό σήμερα είναι η ηθική "σταυροφορία":
Δεν πρέπει να ανεχθούμε αυτό το καθεστώς που χρησιμοποιεί στρατιωτική βία ενάντια στους ίδιους τους πολίτες του.
(P. Joseph) συνδυασμένη με κάποια βασική αλλά παρόλογη απειλή.
Η δραστηριότητα του Iran σε πυρηνικούς και βαλιστικούς πυραύλους αποτελεί πραγματική απειλή
όχι απλά για τις ΗΠΑ, αλλά (και) για τους γείτονες του Iran οι οποίοι είναι σύμμαχοί μας.
(P. Joseph) Με τα λόγια του διάσημου κοινωνιολόγου Thorstein Veblen ο οποίος έγραφε το 1917:
"Κάθε πολεμοχαρής επιχείρηση η οποία ελπίζει να μπει στον πόλεμο
πρέπει να έχει την ηθική στήριξη από την κοινωνία.
Συνεπώς το πρώτο μέλημα κάθε πολεμοχαρή πολιτικού
είναι να εκπαιδεύσει αυτή την ηθική δύναμη στην περιπέτεια στην οποία έχει (ο ίδιος) κλίση"
Βλέπετε, ένα μεγάλο ποσοστό έναν εθνικό πολέμο είναι ο ψυχολογικός πόλεμος
ενάντια στους ίδιους τους εγχώριους πολίτες.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο
σε δημόσιες σχέσεις και προσλήψεις
"παράγοντας" πινακίδες σας αυτή:
"Για το έθνος μας, για όλους μας."
Μου φαίνεται, ή είναι σαν την διγλωσσία του Orwell;
Εάν είναι "για το έθνος μας" τότε σίγουρα δεν είναι "για όλους μας" καθώς το ανθρώπινο είδος
είναι ότι πιο κοντινό έχουμεσ στο "όλον". Και αν αναφέρεται (το όλον) σε όλους μας στο έθνος
τότε αυτό θα ήταν φρικτά περιοριστικό δεν νομίζετε; Νομίζω ότι ήθελε να πει
με αυτό το θερμό, γεμάτο αγάπη κοινωνικό μύνημα:
"Για το έθνος μας, γάμησε τους υπόλοιπους."
"Μαγειρεύοντας με τον Pepé"
Γεια σας. Καλώς ήλθατε στην εκπομπή. Είμαι ο Pepé.
Σήμερα, έχω κάτι πολύ ξεχωριστό για σας,
μια διεθνή γαστρονομική πρόταση:
Τον Πόλεμο!
Το να προετοιμαστείτε για τον πόλεμο είναι πολύ λεπτό θέμα.
Το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε μια "πικάντικη" ένταση
ώστε να βάλουμε "φωτιά" στην κοιλιά μας.
Το πρωτό συστατικό μας είναι μια καλοστημένη πρόκληση.
Οι προκλήσεις είναι, βεβαίως, εποχιακές και υπόκεινται στο προσωπικό γούστο του καθενός.
Οπότε σε αυτή την κατεύθυνση προτείνω
ένα μαριναρισμένο Gulf of Tonkin (σ.τ.μ επεισόδιο στον πόλεμο του Βιετνάμ)
ένα στιβαρό Pearl Harbor,
και αν νιώθετε βαρετά, μια εκρηκτική 11η Σεπτεμβρίου.
Έπειτα, τα αφήνουμε να ψηθουν λιγάκι και ετοιμάζουμε το δεύτερο συστατικό μας,
ένα ξεχωριστό σωτάρισμα ώστε να δώσει σπιρτάδα στο φλογερό μας πιάτο:
Τα κύρια ΜΜΕ.
Μπορείτε να μυρίσετε την προπαγάνδα και να εντοπίσετε την άγνοια;
Αφού ξεκινήσουμε το τσιγάρισμα,
πλέον προσθέτουμε το τελικό και πιο σημαντικό συστατικό:
τους "γευστικούς" στρατιώτες.
Οι περισσότερο ώριμοι στρατιώτες τείνουν να μεγαλώνουν σε πιο φτωχές,
αγροτικές περιοχές του κόσμου, συχνά με περιορισμένη εκπαίδευση.
Θέλετε να τους στρατολογήσετε γύρω στα
18,19 διότι τότε τα μυαλά τους είναι πολύ ανώριμα και πολύ νόστιμα,
τέλεια για την συμμετοχή στο πολεμικό μας γεύμα.
Τα ανακατεύουμε όλα μαζί...
Ίσως να προσθέσουμε μερικά συντηρητικά όπως πατριωτισμός
(όχι πάρα πολύ)
σωβινισμό,
και, βεβαίως, την ειδική μυστική σάλτσα.
ΟΚ! Και είμαστε έτοιμοι. Η στιγμή που όλοι περιμένατε.
Σας παρουσιάζω την μεγαλύτερη διεθνή γαστρονομική λιχουδιά όλων των εποχών: Τον Πόλεμο.
Καλή όρεξη.
(P. Joseph) Ίσως μια από τις πιο διασκεδαστικές πτυχές του εθνικού πολέμου
είναι οι πομπές και τα τελετουργικά τα οποία μοιάζουν πολύ με τσίρκο.
Ωραία κοστούμια, μικρά καπέλα, αστραφτερά μέταλλα,
διάφορες παρελάσεις και επίσημες εμφανίσεις
και όλα τα στολίδια και τα θεατρικά το οποία δίνουν ένα αέρα τιμής και εξουσίας.
Εννοείται ότι, δεν μειώνουμε την πραγματική αξία
αυτών που έδωσαν την ζωή τους στον πόλεμο, καθώς πάντα υπάρχουν δύο όψεις
Αυτή η τιμή υπάρχει από την οπτική της εργασίας για την βοήθεια στους άλλους,
όχι για την εκμετάλλευση τους. Όπως επαίρουμε την γεναιότητα ενος πυροσβέστη
ο οποίος μπαίνει σε ένα κτήριο για να σώσει ένα παιδί με μεγάλο ρίσκο,
η πρόθεση για βοήθεια μέσω της στρατιωτικής υπηρεσίας είναι στ' αλήθεια μια ευγενική χειρονομία.
Ακόμα και αν, δυστυχώς, 99% αυτών που μπαίνουν στον στρατό
με τέτοιες ευγενικές προθέσεις πολύ συχνά γίνονται θύματα εκμετάλευσης
για τους εγκληματικούς σκοπούς του εταιρικού κράτους.
Επίσης, πρέπει να εντυπωσιάζεστε από το γεγονός του ότι δίνουμε πίστη σε μια ιδέα
απλά λόγω της φύσης του παρουσιαστικού της.
Στην πραγματικότητα, είτε είναι η ακαδημαϊκή κοινότητα, τα μέσα ενημέρωσης, η ίδια η κυβέρνηση,
ο στρατός ή οτιδήποτε άλλο στην κοινωνία, η κουλτούρα μας τείνει να πιστεύει
και να σέβεται τους ανθρώπους απλά λόγω του παρουσιαστικού τους, της αυτοπεποίθησης και της ρητορικής,
και όχι για αυτό καθεαυτό το νόημα ή την λογική της ίδιας της επικοινωνίας.
Γνωρίζετε ότι οι πρώτες τηλεοράσεις την δεκαετία του 1950
στην πραγματικότητα επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σαν προσθετικά αντικατάστατα του κεφαλιού
ώστε να δώσει νέες ελπίδες σε αυτούς που είχαν αποκεφαλιστεί;
Αλλά, η τεχνολογία, το βάρος και
το μήκος του καλωδίου, τα οποία είχαν, έφεραν την αποτυχία.
Ευτυχώς, μπορούσαν να παρουσιάσουν άλλα πράγματα εκτός από τα πρόσωπα των πεθαμένων
οι τηλεοράσεις άρχισαν να πωλούνται σε εθνικό επίπεδο, και όλα αυτά είναι αλήθεια.
Ξέρετε γιατί; Διότι το έχετε ακούσει από κάποιον τύπο με γραβάτα.
Στο τέλος, μόλις η παραδοσιακές, προπαγανδιστικές ψευδαισθήσεις ως προς την υπεράσπιση
της πράξης του οργανωμένου ανθρώπινου φόνου και της κλοπής (φυσικών) πόρων ξεπεράστηκαν
απορρίπτοντας τέτοιες ρηχές αιτιολογίες όπως ο πατερναλισμός, η τιμή και ο προστατευτισμός,
αναγνωρίζουμε σήμερα ότι είναι στην πραγματικότητα ένα εγγενές χαρακτηριστικό
του ιδιοκτησιακού, βασισμένου στην έλλειψη, επιχειρηματικού συστήματος.
Ο Συνταγματάρχης Smedley D. Butler,
ένας από τους πιο σημαντικούς και παρασημοφορημένους αξιωματούχους στην ιστορία των ΗΠΑ
δήλωσε την επόμενη μέρα σε σχέση με την "επιχείρηση" του πολέμου το 1935:
"Έχω ξοδέψει 33 χρόνια και 4 μήνες ενεργής υπηρεσίας στον στρατό και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου
ξόδεψα τον περισσότερο χρόνο σαν υψηλόβαθμος φρουρός για τις μεγάλες επιχειρήσεις
την Wall Street και τους τραπεζίτες.
Εν συντομία ήμουν ένας εκβιαστής, ένας μαφιόζος για τον καπιταλισμό.
Βοήθησα ώστε να γίνει το Μεξικό και ειδικά η Tampico
"ασφαλής" για τα Αμερικάνικα συμφέροντα πετρελαίου το 1914. Βοήθησα να γίνει η Αϊτή και η Κούβα
ένα αξιοπρεπές μέρος ώστε τα "καλόπαιδα" της National City να εισπράττουν έσοδα.
Βοήθησα στον "βιασμό" έξι πολιτειών της Κεντρικής Αμερικής
για όφελος της Wall Street. Βοήθησα στον καθαρισμό της Nicaragua
για τον σύνδεσμο των Διεθνών Τραπεζιτών της Brown Brothers το 1902-1912.
Έφερα φώς στην Δομινικανή Δημοκρατία για τα Αμερικάνικα συμφέροντα ζάχαρης το 1916.
Βοήθησα ώστε οι Ονδούρες να γίνουν "σωστές" για τις Αμερικάνικες εταιρίες φρούτων το 1903.
Στην Κίνα το 1927, βοήθησα ώστε να εξασφαλίσω ότι
η Standard Oil θα προχωρούσε τις δραστηριότητές της ανενόχλητη.
Κοιτάζοντας τα τώρα, ίσως έδωσα στον Al Capone μερικές ιδέες.
Το καλύτερο το οποίο μπορούσε να κάνει είναι να δραστηριοποιηθεί σε τρεις περιοχές.
Επιχειρούσα σε τρεις περιοχές." - Συνταγματάρχης Smedley D. Butler
Δεδομένων όλων αυτών, είναι μοναδικό το πως το γενικό πλήθος τείνει να ξεχωρίζει
την καθημερινή ανταγωνιστική οξύνοια
από την σοβαρή μορφή ανταγωνιστικού βίαιου πολέμου
όταν υπάρχουν πολλά στοιχεία για να δείξουν ότι είναι στην πραγματικότητα βαθιά αλληλένδετα.
Για να μια οπτική σε αυτό, έχουμε πάλι μαζί μας τον αστικό γκουρού,
τον Louie το λογικό Gremlin.
Ααα! Πρίν μπούμε στις ερωτήσεις, έχω ένα γράμμα
το οποίο θα ήθελα να στο διαβάσω και να μου πεις την άποψή σου γι' αυτό.
Γράφει: "Αγαπητέ Peter, πραγματικά μου αρέσει η νέα σου σειρά.
Νομίζω ότι είναι καλό να περνάνε τέτοια μυνήματα.
Παρόλα αυτά, είμαι δυσαρεστημένος με τον χοντροκομμένο χαρακτήρα του Louie του Λογικού Gremlin
καθώς είναι πολύ σπαστικός και εξαιρετικά ηλίθιος.
Επίσης, μπορείς σε παρακαλώ να σταματάς να τρως κατά την διάρκεια της εκπομπής;
Είναι αηδιαστικό και ενοχλητικό.
Συνέχισε να "ροκάρεις". Joe."
Ζητώ συγνώμη, Joe. Louie τι πιστεύεις γι 'αυτό;
Η αισθητική είναι ένα κατά κύριο λόγο πολιτισμικό φαινόμενο.
Η απόφαση σου να ταράζεις ευθέως το κοινό είναι παράξενο,
αλλά όχι χωρίς την δική του επικοινωνιακή αξία.
Απόλυτα. Συγνώμη Joe, τα "σκατά" παραμένουν.
Ωραία, οπότε ποια είναι η άποψή σου για τον πόλεμο;
Είμαστε απλά τρελά όντα το οποία πρέπει να είναι σε ένα συνεχή πόλεμο
μεταξύ τους λόγω της βιολογία μας ή κάτι τέτοιο;
Ενώ η πράξη της διαμάχης είναι προβλέψιμη στην εξελικτική μας βιολογία,
η υπόθεση της αναπόφευκτης "φύσης" του φαινομένου είναι παράλογα λανθασμένη.
Η ανθρώπινη φύση υπάρχει σαν μια τάση αλληλεπίδρασης με τις καταστάσεις.
Εάν επιβραβεύετε τον ανταγωνισμό και παράγετε έλλειψη
όπως κάνουμε σήμερα, θα διαιωνίζετε μια τάση για διαμάχη.
Εάν εργαστείτε για να απαλύνετε το άγχος και επιβραβεύετε την ισορροπία,
θα δημιουργήσετε μια συνεργατική τάση. - Ωραία, καταλαβαίνω τι εννοείς.
Εννοείς ότι ο πόλεμος είναι ουσιαστικά μια συστεμική συνέπεια.
Σωστά. Η πραγματική διαμάχη είναι ο πόλεμος εναντίον της ίδιας της κοινωνικής ισορροπίας.
Ο εθνικός πόλεμος είναι στην πραγματικότητα μια μορφή ταξικού πολέμου.
Όπως ακριβώς έχουμε μια οικονομική ιεραρχία από τις χαμηλότερες στις υψηλότερες τάξεις στην Αμερική,
ο κόσμος είναι διαστρωματοποιημένος με τον ίδιο τρόπο, και για τους ίδιους λόγους.
Σε αυτή την περίπτωση, όροι σαν
"υπερδυνάμεις", "υποδυνάμεις" και "υποτελή κράτη". - Ενδιαφέρον.
Οπότε τι κάνουμε τότε για να επιλύσουμε αυτήν την τάση για πόλεμο;
Καταργήστε τους κοινωνικούς "ενισχυτές" αυτής της τάσης.
Εάν μια κοινωνία κινηθεί προς την κατεύθυνση της ισόρροπίας, της αφθονίας και της συνεργασίας,
τότε το είδος σας μπορεί να έχει μια ελπίδα.
Αλλιώς, μάλλον την έχετε πουτσίσει, καθώς είστε
τόσο ανώριμοι αυτή την στιγμή ώστε να χειριστείτε την τεχνολογική σας δύναμη. - Το 'πιασα
Λοιπόν, Louie, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου.
Για να δούμε και μια οπτική του κοινού στο θέμα,
συνδεόμαστε ζωντανά με τον ανταποκριτή του "Πολιτισμός σε Παρακμή" στην ανατολική ακτή,
τον Big Scottie D, ο οποίος βρίσκεται στην πόλη της Νέας Υόρκης
για να μιλήσει με ανθρώπους για το τι σκέφτονται για τον πόλεμο.
Σε ευχαριστώ Peter. Είμαι εδώ στην πόλη της New York
μια όμορφη παγωμένη μέρα και
πρόκειται να βρω μερικούς ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να μιλήσω.
Με συγχωρείτε... Με συγχωρείτε κυρία μου θα θέλατε να...
Με συγχωρείτε Κύριε... Κύριε, θα θέλατε να μιλήσετε για τον πόλεμο;
- Τι; - Θα θέλατε να μιλήσετε για τον πόλεμο; - Όχι.
- Θα θέλατε να μιλήσετε για τον πόλεμο σήμερα.
Πόλεμός; Όχι;
Κύριε, θα θέλατε να μιλήσετε για τον πόλεμο; -Θεέ και Κύριε.
-Όχι; Πόλεμος; Παρακαλώ; Πόλεμος;
Κάποιος ο οποίος θα ήθελε να μιλήσει για τον πόλεμο;
Peter, τα έχω σιχαθεί όλα. Με στέλνεις σε αυτές τις αποστολές...
και κάνει και τρελό κρύο εδώ έξω!
Καλύτερα να ήμουν σε κάποιο bar και να μεθούσα και ύστερα ίσως και να το έκανα και αυτό, εντάξει;
Νομίζω υπάρχει ένα bar εδώ.
Ας πάρω τα γαμοπράγματά μου.
Ξέρεις τα έχω βαρεθεί όλα.
Γαμώ τον αντίθεό μου!
Είπα τελειώσαμε! Τελείωσα!
Βρες κάποια άλλη "μαϊμου", εντάξει;
Υπάρχουν σκουπίδια και σκατά παντού!
Τι θέλει ο Peter να μάθει; Θέλει να μάθει για τον πόλεμο!
Λοιπόν, βαρέθηκα!
Πρέπει να ηρεμήσω. Απλά χρειάζομαι ένα ποτό.
- Είναι κανένας από εσάς τύπος του Occupy Wall Street;
[Επαινος. Χειροκρότημα]
♪Αααα δεν έχει να κάνει με τα λεφτά, εκτός από όταν δεν μπορείς να φας♫
♪και δεν έχει να κάνει με τις κατασχέσει εκτός από όταν δεν έχεις που να κοιμηθείς♫
♪δεν έχει να κάνει με τις εκλογές εκτός αν μπορούν να αγοραστούν ♫
♪και δεν έχει να κάνει με πολέμους εκτός από όταν είναι να τους κάνεις♫
♪Δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον εκτός από το ότι ξεμένουμε από χρόνο♫
♪Δεν έχει να κάνει με τις επιλογές μου, εκτός αν δεν είναι δικές μου♫
♪Δεν είναι η έλλειψη δικαιοσύνης, εκτός αν δεν μπορείς να ανταποδώσεις♫
♪και δεν έχει να κάνει με την αστυνομία, εκτός αν, εχμ,. είσαι μαύρος♫
♪Γαμήστε αυτά τα σκατα! Γαμήστε αυτά τα σκατα!♫
♪Ελάτε, μπορείτε να το πείτε "Γαμήστε αυτά τα σκατα!" Όλοι μαζί♫
♪Γαμήστε αυτά τα σκατα! Γαμήστε αυτά τα σκατα!♫
♪Μην ανησυχείτε, κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν πρόκειται να πάει για δουλειά αύριο.
♪Γαμήστε αυτά τα σκατα!♫
Κυβερνώμαστε τόσο ολοκληρωτικά από το 1%, το οποίο είναι βασικά όλες οι επιχειρήσεις,
οι οποίες μας θέλουν να μας πουλάνε σκατά, να μας επηρεάζουν, να επηρεάζουν την κουλτούρα μας,
οπότε δεν μπορούμε ούτε να σκεφτούμε τους εαυτούς μας και είμαστε...
η αίσθηση του εαυτού μας έχει αλλοιωθεί, ακόμα και η αίσθηση της υγείας.
Δεν καπνίζω! Δεν ξέρω από που έρχεται αυτό! Χριστέ!
Ο Peter Joseph απάίτησε να βγούμε έξω στο τρελό κρύο
και να μιλήσουμε για την διαφορά των τάξεων, αλλά
αυτός κάθεται στο ατελιέ του στο Los Angeles, και ξεκουράζεται
μπροστά στην τεράστια επίπεδη οθόνη του.
Νέο βιντεομύνημα!
- Ναι, γαμήστε τον!
- Γαμήστε τον Peter Joseph!
Στο μόνο πράγμα στο οποίο δεν έχουμε (κυρήξει) πόλεμο, είναι ο ίδιος ο πόλεμος,
και νομίζω ότι, ως ειρηνικοί ακτιβιστές, δεν θέλουμε να παλέψουμε·
οπότε, θα καταλήξουμε να χάσουμε, λόγω της ειρωνείας!
Τελευταίες σκέψεις:
Πως πιστεύουμε ότι θα επιλύσουμε κάτι τόσο επιβλαβές όπως ο εθνικός πόλεμος,
όταν, σε μικρή κλίμαμα, ως κοινωνία ουσιαστικά επικροτούμε, επιβραβεύουμε
και ενισχύουμε το ίδιο το βασικό υποβόσκον κίνητρο;
Γενικά, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες ερωτήσεις, οι άνθρωποι τείνουν να παίζουν το χαρτί της "ηθικής",
σαν να ήταν ένα θέμα όπου ο βαθμός είναι αυτός που έχει σημασία
και όχι η ίδια η φιλοσοφική βάση.
Συνήθως αυτός ο ασαφής διαχωρισμός ουσιαστικά λέει ότι
ο ανταγωνισμός είναι καλός, αλλά δεν θα φτάναμε ποτέ στο σημείο να γίνουμε βίαιοι με κανένα τρόπο.
Τότε τίθεται η ερώτηση "Τι αποτελεί την βία;"
Τι θα συνέβαινε αν, αντί να σας επιτεθώ ευθέως,
σας έβαζα σε μία λεπτή αλλά βαθιά τοξική κατάσταση,
όπου η ζωή σου μειώνεται κατά δεκαετίες μέσω των καρδιακών παθήσεων, του καρκίνου,
τις πνευματικές ασθένειες, και άλλες τέτοιες συνέπειες.
Θα θεωρούταν αυτό βίαιο;
Και το θα συνέβαινε εάν τέτοιες προθέσεις δεν ήταν ευθέως κακόνουλες,
όπως μια απελπισμένη μητέρα της κατώτερης τάξης
αναγκάζεται να δουλέψει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα,
η οποία δεν καταφέρνει μια νύχτα να προσφέρει κατάλληλη προσοχή το παιδί της,
με αποτέλεσμα τον θάνατο του παιδιού της;
Σας ρωτώ "Ποια είναι η πραγματική πηγή του θανάτου,
και ορίζεται (αυτή η πηγή) ως βίαιη;"
Για να παραφράσω τον Mahatma Gandhi
"Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας."
Βλέπετε, ο πραγματικός πόλεμος που συμβαίνει δεν είναι τόσο εμφανής όσοι πολλοί νομίζουν.
Ο πραγματικός κόσμος υπάρχει στην ίδια την δομή της κοινωνίας,
κάτι που οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας πλέον ονομάζουν
"Δομική Βία":
ένας πόλεμος, ουσιαστικά, ενάντια στην ίδια την δημόσια υγεία και ισορροπία,
συνεχώς παράγοντας θύματα με την κρυφή της καταπίεση·
και αυτή η μορφή βίας σήμερα σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους
από όλους τους άλλους τύπους συμπέριφοριακής βίας μαζί.
Η προέλευσή της; Ένα κοινωνικό σύστημα
στην ουσία χτισμένο πάνω στον ανταγωνισμό και στην εκμετάλλευση.
Οπότε, για όλους εσάς τους ευγενείς ακτιβιστές εκεί έξω, για όλους εσάς
που συσσωρεύεστε σε πορείες διαμαρτυρίας κάθε φορά που ένας νέος πόλεμος ξεσπά
και φωνάζεται με όλη την ψυχή σας, έχετε κατά νου,
ότι χτυπάτε μόνο ένα σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου κοινωνικού προβλήματος
και μέχρι η ακτιβιστική κοινότητα να το καταλάβει, λυπάμαι που το λέω:
οι διαδηλώσεις σας δεν έχουν μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα
καθώς δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην ρίζα του.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι μια πολύ καλή διασκέδαση, έτσι δεν είναι;
οπότε συνεχίστε να παρακολουθείτε αυτό το περίεργο ανθρώπινο πείραμα,
το οποίο είναι στα σίγουρα το μεγαλύτερο και ταυτόχρονα το χειρότερο ριάλιτι όλων τον εποχών.
Είμαι ο Peter Joseph, και ναι εγώ, όπως και εσείς,
είμαι ένας πράκτορας και θύμα ενός "Πολιτισμού σε Παρακμή".
Που είναι οι τίτλοι τέλους;
Τι; Τι εννοείς ότι ο Bob δεν τραυματίστηκε;
Συγνώμη Bob.
Είναι στο
"Πότε η μεγάλες πολιτικές και οικονομικές δομές εξουσίας του κόσμου,
ούτε οι τυφλοί εξειδικευμένοι επαγγελματίες ούτε ο πληθυσμός γενικότερα
δεν καταλαβαίνει... ότι πλέον είναι εξαιρετικά εφικτό να φροντίσουμε τους πάντες στην Γη
σε ένα βιοτικό επίπεδο το οποίο δεν έχουν γνωρίσει ποτέ.
Πλέον δεν έχει να κάνει με μένα και με σένα. Η ιδιοτέλεια είναι πλέον μη απαράιτητη
και άρα παράλογη όπως ορίζεται από την επιβίωσή μας.
Ο πόλεμος είναι πλέον απαρχαιωμένος" - R. Buckminster Fuller
Σενάριο και σκηνοθεσία από τον Peter Joseph κατά την διάρκεια έντονης δυσκοιλιότητας.
"Πολιτισμός σε Παρακμή"
Τι θα συμβεί αν αυτό που θα σας πω σας κάνει να αναρωτηθείτε το τι είναι τι;
Τι θα συμβεί να προτείνω ένα σενάριο από υποθετικά σενάρια;
Τι θα συμβεί αν σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο σας στην πολυάσχολη ζωή σας
απλά έβαζα σε ένα σπιράλ ψυχικής θολούρας με ανούσια διγλωσσία;
Αλλά την ίδια ώρα, τι θα συνέβαινε εάν σας κρατούσα απασχολημένους με φανταχτερά γραφικά;
Θα το παρατηρούσατε; Ή ακόμα καλύτερα, θα νοιαζόσασταν;
Όχι. Είστε τόσο απασχολημένοι ώστε να ακούσετε έναν τύπο με γραβάτα.
Και κοίμηθείτε (Ύπνος!)